Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'μιστερ μπλουφ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Θλιμμένοι μπούφοι Συντάκτης: Λευτέρης Κουγιουμουτζής Μια εποχή καθόλου μακρινή, οι διακοπές ήταν η περίοδος των ελαφρών αναγνωσμάτων για μια ολόκληρη πιτσιρικαρία που απολάμβανε τη ραστώνη της. Ως μαθητής Δημοτικού, δεν υπήρξα ποτέ φανατικός των κόμικς του Ντίσνεϊ, σε αντίθεση με τον Αστερίξ, τον Λούκυ Λουκ και –κυρίως– την «Περιπέτεια», που με ιντρίγκαραν αφάνταστα. Με δίψα κατάπινα τα αυτοτελή τεύχη με τις ιστορίες του λοχαγού Μαρκ και των συντρόφων του, των «λύκων του Οντάριο», που πολεμούσαν κατά των Αγγλων στη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης. Πιστοί του ακόλουθοι, ο πολύπαθος σκύλος του ο Φλοκ, ο ασκεπής και αθυρόστομος Μίστερ Μπλουφ με τη μακριά γενειάδα κι ένας αγέρωχος Ινδιάνος, ο Θλιμμένος Μπούφος. Αυτός ο τελευταίος ήταν κι ο αγαπημένος μου ήρωας, με τις συχνές επικλήσεις του στον Μανιτού και στον τρισπάππο του τον μάγο. Για κάποιον ακατανόητο λόγο αυτά τα αναγνώσματα ήταν στα μαύρα κατάστιχα των μανάδων της εποχής. Φυλάγονταν καλά κάτω από στρώματα, μέσα σε μαξιλάρια, διαβάζονταν με προφυλάξεις και ανταλλάσσονταν με μυστικότητα, σχεδόν παρανόμως· αλίμονο αν ξέπεφτε κάποιο τεύχος σε λάθος χέρια! Πίστευαν, μάλλον, οι γονείς μας ότι οι κανακάρηδές τους έπρεπε να εκτίθενται αποκλειστικά σε κείμενα επιπέδου Καρόλου Ντίκενς κι απάνω και πως αυτές οι «φυλλάδες» βλάπτουν τα ήθη και το πνεύμα και προκαλούν ανεπανόρθωτες ζημίες στον εγκέφαλο. Εκτός κι αν οι μητέρες μας τότε είχαν αντιληφθεί την ύπουλη αναπαραγωγή μέσω της «Περιπέτειας» του αμερικανικού εθνικού μύθου περί μονοιασμένων λευκών αποίκων και Ινδιάνων ενάντια στους Αγγλους και θέλησαν συνασπισμένες να προστατέψουν όλα τα κουτσούβελα της γειτονιάς από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Μάλλον απίθανο. Παρόλο το κυνήγι των μαγισσών, οι γονείς της εποχής ασκούσαν έλεγχο στο τι διάβαζαν τα παιδιά τους, έστω και υποτυπώδη. Σήμερα, τα περισσότερα παιδιά που βρίσκονται στις απαρχές της εφηβείας θα περάσουνε μεγάλο μέρος των διακοπών τους μπροστά σε μια οθόνη φορητού υπολογιστή, ταμπλέτας ή «έξυπνου» κινητού τηλεφώνου – όπως, ακριβώς, περνάνε και στην καθημερινότητά τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, χωρίς κανένα φίλτρο ή έλεγχο κι εκθέτοντας το μυαλό τους και τα μάτια τους σε κάθε λογής σκουπίδια. Οι γονείς, αφού πρώτα δεν μπορούν να αποτρέψουν την εύκολη πρόσβαση στην οθόνη, στη συνέχεια είτε αδυνατούν να παρέμβουν είτε αγνοούν τη σοβαρότητα της κατάστασης κι ως εκ τούτου αδιαφορούν. Και η δημόσια εκπαίδευση εξακολουθεί να θεωρεί σημαντικότερη την εξέταση στα συνηρημένα και στους μεικτούς αριθμούς από το να οπλίσει τα παιδιά με τα κατάλληλα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν τον καινούργιο κόσμο που ξανοίγεται μπροστά στα άδολα και παρθένα μάτια τους. Ο Θλιμμένος Μπούφος θα αναφωνούσε ξαφνιασμένος «μα τον Μανιτού!» μπροστά στο φαινόμενο και θα ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια απ’ τον τρισπάππο του τον μάγο. Εμείς, ως γονείς, ίσως μπορούμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα, καθότι ο εθισμός των παιδιών στην οθόνη μπορεί να μην τα κάνει απαραίτητα μπούφους, θλιμμένους ανθρώπους πάντως θα τα κάνει με βεβαιότητα. Πηγή
  2. το θεμα που θιγω, ειναι το εξης: Ολοι γνωριζετε το κομικ Περιπετεια, το οποιο φιλεξενησε ιστοριες του Λοχαγου Μαρκ και της παρεας του, του Ομπραξ και της παρεας του, και του Μπλεκ (και της παρεας του παλι). Ποιο απο τα 3 προτιματε και γιατι? Τοποθετηστε τα σε σειρα προτιμησης, και αιτιολογηστε το σκεπτικο σας, αν θελετε! Ξεκινω εγω, τη καταθεση αποψεων. Η σειρα μου ειναι 1. λοχαγος μαρκ 2. Μπλεκ 3. Ομπραξ Γιατι προτιμω Λοχαγο Μαρκ, απο Ομπραξ? 1. βρισκω το λοχαγο μαρκ πιο ρεαλιστικο πλανο ιστοριων, σε σχεση με εκεινο του Ομπραξ. Με εκνευριζει για παραδειγμα, το γεγονος οτι σε καθε ιστορια ο Ομπραξ μπορει και μεταμφιεζεται σε οτιδηποτε εχει ποδια και χερια. Επισης, αυτο πες οτι το δεχομαστε, ειναι δα τοσο καλος μίμος και στη φωνη? 2. Δε μου αρεσουν τα αυτοματα ρεβολβερ στον Ομπραξ. Θελω το παραδοσιακο καριοφυλλι που βαρας μια, και περιμενεις να γεμισεις, ή να στο γεμισει καμια "Μπετυ", ή να τραβηξεις απ τη ζωνη την Πιστολα σου και να ριξεις στο ψαχνο. Αυτο το πιστολιδι, που εχεις πολλες σφαιρες μαζεμενες στο Ομπραξ, δε μου καθεται καλα... 3. Αλλη κλαση η παρεα του μεν, απο την παρεα του δε. Tα λογια περιττα. Στο λοχαγο, οχι μονο οι κυριοι 2 χαρακτηρες διπλα του ειναι πολυ πιο πληθωρικοι και πολυπλευροι σε σχεση με τους ετερους 2 (ας μην το πλατιασω, υπαρχει χαος) , αλλα υπαρχουν +ο φλοκ , Μπετουλινι, Γαντζουλης, οι λυκοι του Ονταριο, ενα φρουριο, καμποσα προκεχωρημενα, κτλ κτλ κτλ 4. Ο ενας ειναι τσατσος της Διοικησης, σαν τον Λουκυ Λουκ, κα ο αλλος παλευει για να ελευθερωσει το εθνος (λεμε τωρα) του. Αλλο επιπεδο, αλλη εχθρα σου βγαζει ο αγγλος, αλλη ο παρανομος. Ειναι αυτο που λεμε "εδω περα, ο κακος κανει μαγκα τον καλο" . Ε πως να το κανουμε, αλλιως να παλευει ο σπαιντερ μαν με τον κουκουβαγια πως τον λενε, και αλλιως με τον βενομ. 5. Eπιτελους βρεθηκε ενας καλος χαρακτηρας, να μην το παιζει θυμα και κοροιδο με τις γυναικες. Το κοβω εδω γιατι αν συνεχισω να γραφω, θα χρειαστει να μεταφερθει το τοπικ στην ενοτητα "Μελετες" , γιατι θα ειναι σαν μελετη - διδακτορικο πανω στην Περιπετεια Και πιστεψτε με, αυτα τα ειχα μονο για αρχη, εχω άλλα τοσα. Μπλεκ προτιμω απο Ομπραξ,γιατι μου ειναι πιο ευχαριστος, γελαω περισσοτερο με τη φαση του Μυστηριου, απο την αντιστοιχη φαση του Φαγανα (εντελως μονοπλευρος χαρακτηρας, αποκλειστικα κεφτεδες και αλκοόλα, end of story) , ειναι επισης πιο πληθωρικο κομικ και με καλυτερες ιστοριες λογω των κακων. Αλλα και το Μπλεκ δεν πιανει το επιπεδο του Λοχαγου, γιατι , πως να το κανουμε Δεν ξαναγεννηθηκε αλλος Μπουφος και Μπλουφ (καλα Δημοσθενη μη βαρας, και Φλοκ) edit ενας MOD ας μου κανει τη χαρη ν αλλαξει απ τον τιτλο τη λεξη Εκδικητη με ---> Υπερασπιστή
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.