Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'μάνγκα'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Συχνά μένουν στη βιβλιοθήκη μου μεγάλες αυτοτελείς ιστορίες κόμικς ή ιστορίες σε συνέχειες που δεν έχω τον χρόνο να τις διαβάσω και περιμένουν στο ράφι για μερικά χρόνια. Στη κατηγορία αυτή ήταν μέχρι χθες και οι 6 τόμοι των Ντίσνεϋ Μάνγκα που είχε εκδώσει ο Τερζόπουλος (οι πρώτοι 4 εντός της σειράς Κόσμος Disney και οι άλλοι 2 ως ξεχωριστή σειρά ονόματι Disney Manga). Εχτές, καθώς ήμουν με αναρρωτική άδεια λόγω ασθένειας, θυμήθηκα την ύπαρξη τους και έτσι κάθισα και διάβασα τους 4 πρώτους τόμους του Kingdom Hearts (που περιέχουν όλες τις ιστορίες της υποσειράς Kingdom Hearts), και αποφάσισα, κάτι που σπάνια επιχειρώ, να γράψω κριτική για την ιστορία αυτή –διότι πρόκειται για μια ενιαία ιστορία και όχι για 43 διαφορετικές ιστορίες όπως είναι καταχωρημένες στο inducks. Η ιστορία αποτελείται από 43 κεφάλαια (ή από 42, όπως το πάρει ο καθένας), αλλά ο διαχωρισμός της σε κεφάλαια ήταν τελείως άσκοπος. Δεν εξυπηρετούν σε τίποτα απολύτως και αυξάνουν χωρίς λόγο τον όγκο του κάθε τόμου, διότι το κάθε κεφάλαιο έχει μια εισαγωγική και μια καταληκτική σελίδα με (αρκετές φορές άσχετα) σχέδια ηρώων ή αντικειμένων. Π.χ. στην αρχική σελίδα του Κεφαλαίου 9 εμφανίζονται τα Σκυλάκια της Δαλματίας από το πουθενά και μετά χάνονται διαπαντός και δεν εμφανίζονται ποτέ στην ιστορία, ενώ στην αρχή του Κεφαλαίου 8 πετάγονται τα ανιψάκια του Ντόναλντ χωρίς κανέναν απολύτως λόγο (και φυσικά, μετά εξαφανίζονται μια και καλή). ===================================================== Αυτά αντί προλόγου. Πάμε για την κριτική τώρα ή για τον απερίφραστο σχολιασμό αν θέλετε. ===================================================== Δεν θα ήθελα να πω ότι είναι η πιο άθλια ιστορία Ντίσνεϋ που διάβασα ποτέ, αλλά ότι και να λεχθεί έτσι έχουν τα πράματα. Ή, ας πω καλύτερα ότι ήταν τουλάχιστον μια από τις 5 χειρότερες, ώστε να μη φανώ ως hater. Είναι σίγουρο όμως ότι είναι η ιστορία που με δυσαρέστησε περισσότερο, διότι το βάσανο αυτό που λέγεται Kingdom Hearts δεν είχε τελειωμό. Τέσσερις τόμοι σχεδόν 180 σελίδες ο καθένας, με επιπλέον άρθρα γενικά αδιάφορα για κάποιον που θα ήθελε να διαβάσει κάτι που να μοιάζει με ιστορία Ντίσνεϋ... και κράτησε ολόκληρο απόγευμα. Η υπόθεση; Χμμ... μα ποια υπόθεση; Ο δημιουργός πρέπει να έγραφε το σενάριο καθώς ήταν μαστουρωμένος (και δεν λειτούργησε και τόσο καλά όσο για τον Γούντυ Άλλεν και τον Σκορσέζε). Ήταν αυτό που λέμε "ότι να'ναι". Ένας τύπος που ακούει φωνές βρίσκει ένα κλειδί από το πουθενά, από φλώρος γίνεται μάχιμος εν μία νυκτί, ξεπετάγεται και η κακιά μάγισσα από την ωραία κοιμωμένη και καταστρατηγεί τους πάντες και τα πάντα, όλοι οι ήρωες από τις ταινίες της Ντίσνεϋ κάνουν τα δικά τους, ο Winnie the Pooh τρώει το μέλι του... μόνο ο Axel Rose με μάσκα Darth Maul να κάνει κωλοτούμπες έλειπε. Ας μου εξηγήσει κάποιος τι σχέση μπορεί να είχε ο Ντόναλντ και ο Γκούφη με όλα αυτά. Μπορούσε να χρησιμοποιηθεί οποιοσδήποτε υπαρκτός ή ανύπαρκτος χαρακτήρας από κόμικ, ταινία, βιβλίο ή κάποιο ιστορικό πρόσωπο κ.ο.κ. Ή να υπήρχαν σε κάθε κεφάλαιο τυχαία άτομα, απρόσωπα, ή απλώς να έπαιρναν τη θέση τους αντικείμενα που να μιλάνε και να κάνουν τους ήρωες. Μπορεί στο βιντεοπαιχνίδι ο συνδυασμός να δούλεψε και να υπάρχει κάποιο αξιόλογο αποτέλεσμα. Αυτό δεν το γνωρίζω. Στην ιστορία αυτή όμως, ο συνδυασμός χαρακτήρων Ντίσνεϋ και μάνγκα κατέληξε σε ένα ούτε κατ' ελάχιστον ελκυστικό αποτέλεσμα. Και υπήρχαν τόσα άσχετα πράγματα μέσα σ'αυτή την ιστορία… π.χ. λέει ότι ο Γκούφη είναι Στρατηγός της Βασιλικής Φρουράς... ούτε στρατό είδαμε, ούτε φρουρά. Λέει ότι ο Ντόναλντ είναι ο ικανότερος των μάγων... κάνει δυο-τρία μαγικά, αλλά τους κακούς δεν τους ρίχνει κανένα ξόρκι για να γλυτώσουν, ενώ στα μέσα της ιστορίας ξεχνάει εντελώς ότι είναι μάγος. Κινούνται από κόσμο σε κόσμο με ένα φανταστικό αεροπλοιοτραινοτσιχλο-κατι-άλλο-που-δεν-θυμάμαι-κίνητο, αλλά το φοβερό αυτό όχημα δεν φαίνεται πουθενά ολόκληρο από κοντά ώστε να μπορέσουμε να το θαυμάσουμε ή τουλάχιστον να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Φαντάζομαι ότι όλα αυτά τα άσχετα πάρθηκαν από το βιντεοπαιχνίδι, αλλά δεν είναι αυτός τρόπος για να δημιουργηθεί μια ιστορία για κόμικς. Πόσο μάλλον, μια ιστορία που την πλασάρουν ως επική (!) Επιπλέον, η μια από τις δύο μικρές ανατροπές που θα μπορούσε κάπως να κινήσει το ενδιαφέρον, είχε αποκαλυφθεί στη διαφήμιση της ιστορίας σε ένα άλλο περιοδικό (νομίζω στο Μίκυ Μάους ή/και στο Κόμιξ) καθώς επίσης και στο εισαγωγικό σημείωμα κάποιου από τους τόμους του ίδιου του Kingdom Hearts. Επομένως, πάει και η ανατροπή! την γνώριζα πριν καν να αρχίσω να διαβάζω την ιστορία. Τρομερό λάθος των συντακτών (όχι ότι θα μου άλλαζε οτιδήποτε στη γνώμη που σχημάτισα για την ιστορία). Ευτυχώς που τους τόμους αυτούς μου τους είχε χαρίσει ο Τερζόπουλος, διότι εάν πλήρωνα τόσα λεφτά για να τους αποκτήσω θα ήμουν πάραυτα απογοητευμένος με την κρίση μου - με το ότι θα επέλεγα δηλαδή να τους αγοράσω (εδώ στην Κύπρο πωλούσαν τον κάθε τόμο γύρω στα 6-7 ευρώ, αν δεν κάνω λάθος, μπορεί και 10 ευρώ). Γενικά, ήταν μία παντελώς αδιάφορη και συνάμα μπερδεμένη ιστορία. Η μόνη διαφορά με άλλες τελείως αδιάφορες-μπερδεμένες ιστορίες είναι ότι αυτή ήταν ατελείωτη. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που αποκόμισα από το όλο διάβασμα, ήταν το εξής: Θα με ρωτήσετε βέβαια, γιατί διάβασα την ιστορία μέχρι το τέλος. Η απάντηση είναι ότι περίμενα να δω εάν υπήρχε κάποιος σκοπός που να δικαιολογεί όλη αυτή την προσπάθεια. Δεν υπήρχε τίποτα. Τίποτα απολύτως! Σε μια στιγμή, καθώς γύριζα σελίδα, πρόσεξα ότι έπιασε το μάτι μου τη λέξη 'τέλος' και σταμάτησα να σκεφτώ τι γίνεται. Απλώς τελείωσε η ιστορία χωρίς να υπάρχει κάποιο τέλος! Ή κάποιο μήνυμα ή κάτι άλλο τελοσπάντων που να δεικνύει ότι επιτέλους τελειώνει η ιστορία! Τίποτα! Απλώς έγραφε ΤΕΛΟΣ. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να δαπανηθεί τόση φαιά ουσία σε κάτι τόσο άχρηστο (ακόμα πιο άχρηστο και από αυτόν εδώ τον σχολιασμό που κάνω τώρα). Για σκοπούς σύγκρισης, να πω ότι ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο το Raceworld (την 3η χειρότερα βαθμολογημένη ιστορία στο inducks), το οποίο Raceworld παρεμπιπτόντως δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα -διαβαζόταν σε λιγότερο από μία ώρα χωρίς βιασύνη και δεν χρειαζόταν ένα ολόκληρο χαμένο απόγευμα. Και λίγα λόγια για το σχέδιο και το στήσιμο των καρέ... Παρόλο που για μάνγκα το σχέδιο δεν ήταν κι άσχημο (ούτε άριστο όμως) και παρόλο που οι χαρακτήρες της Ντίσνεϋ ήταν σχετικά καλοσχεδιασμένοι, δεν μου άρεσε. Ούτε το σχέδιο μου άρεσε, ούτε το ότι ήταν μαυρόασπρο (κρίνοντας από κάποιες σαρώσεις στο inducks βλέπω ότι σε άλλες χώρες πρέπει να κυκλοφόρησε και έγχρωμο - ή τουλάχιστον εν μέρει έγχρωμο). Γούστα μου αυτά όμως. Πάμε και στο ενοχλητικό της υπόθεσης: Η συνοχή μεταξύ των καρέ σε μια σελίδα ήταν ελαφρώς ανύπαρκτη. Άσε που τα μπαλονάκια με τα λόγια υπήρχαν παντού, διάσπαρτα, ασχέτως με τη θέση του χαρακτήρα που μιλούσε. Θα μου πείτε όμως, ότι στα μάνγκα αυτό είναι γενικά αποδεκτό. Εμένα όμως με ενόχλησε σ'αυτή την ιστορία. Υπήρχαν συγκεκριμένοι διάλογοι που δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος μιλούσε και σε ποιον απευθυνόταν. Το ότι δεν μου άρεσε το σχέδιο και η διάταξη των καρέ δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι πρόκειται για μάνγκα. Όταν διάβασα τον πρώτο κύκλο του Son-Goku, το καταευχαριστήθηκα – το οποίο ήταν και μαυρόασπρο και διαβαζόταν και ανάποδα, σε αντίθεση με το Kingdom Hearts που ο δημιουργός του επέλεξε να ακολουθήσει τη δυτική τεχνική για τη ροή του διαβάσματος. Μπορεί όμως απλώς να μη μου άρεσε το συγκεκριμένο σχέδιο για τη συγκεκριμένη ιστορία. Τελοσπάντων… Έτσι κι αλλιώς, το σχέδιο χανόταν μέσα στο χάος των καρέ. Αλλά και σαν απομονωμένες, οι ξεχωριστές εικόνες πάλι δεν μου άρεσαν. Π.χ. αυτό εδώ δεν μου αρέσει να το βλέπω: Άλλο μειονέκτημα της όλης έκδοσης είναι το ότι δεν μεταφράστηκαν τα ηχητικά εφέ. Ένα και μοναδικό συν που μπορώ να βρω για την έκδοση αυτή (προσέξτε: την έκδοση, όχι την ιστορία), είναι η παρουσία της ιστορίας W MMMD 23-09 σε ένα συνοδευτικό άρθρο του 3ου τόμου. Τώρα, για να βρεις το λόγο για τον οποίο εμφανίζεται μια ιστορία του 1935 σε ένα τόμο μάνγκα του 2004, θέλει πολλή φαντασία (βασικά προσπαθεί να παρουσιάσει τις απαρχές και το ιστορικό των χαρακτήρων Ντίσνεϋ που εμφανίζονται στο Kingdom Hearts, αλλά δεν μπορώ να πω ότι η σχέση μεταξύ του συνοδευτικού άρθρου και της κύριας ιστορίας είναι εμφανής). Επομένως, το μοναδικό συν της έκδοσης δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία. Αυτά τα ολίγα προς το παρόν. Θα το εκτιμούσα, εάν όσοι διάβασαν το Kingdom Hearts -οι όσοι θέλουν να το βρουν και να το διαβάσουν- έγραφαν τις δικές τους σκέψεις επί του θέματος. Ιδιαίτερα αυτοί που διαβάζουν μάνγκα. Απόψε ή αύριο ευελπιστώ ότι θα διαβάσω και τους άλλους δύο τόμους του Kingdom Hearts, Η Αλυσίδα των Αναμνήσεων (μη με ρωτήσει κανείς γιατί θα το κάνω αυτό) και θα επανέλθω.
  2. Η λυρική ποιήτρια διδάσκει την τέχνη της στην Ήριννα και στις φίλες της στις σελίδες του μάνγκα που σχεδίασε η Φουτάμπα Σάτο. Οι γονείς και τα τρία μικρότερα αδέλφια της δεν έχουν βρεθεί ποτέ στην Ελλάδα. Και όμως, στο σπίτι τους στο Τόκιο ακούν συχνά αρχαιοελληνικές λέξεις, μαθαίνουν για τις τραγωδίες του Αισχύλου και τις κωμωδίες του Μενάνδρου και ταξιδεύουν στους αιώνες με τον διαυγή ήχο μιας αρχαίας λύρας. Ωστόσο, η Φουτάμπα Σάτο δεν μοιράζεται μόνο με την οικογένειά της την αγάπη της για την αρχαία ελληνική δραματουργία και μουσική. Ανεβάζει τραγωδίες στην πατρίδα της παίζοντας λύρα επί σκηνής, ενώ τον ερχόμενο Απρίλιο θα εκδώσει το δικό της μάνγκα (τα περίφημα κόμικς με εξέχουσα θέση στην ιαπωνική κουλτούρα), στο οποίο οι ηρωίδες φορούν χιτώνες και σανδάλια. «Από παιδί ήθελα να γίνω σκηνοθέτρια για να μπορώ να μοιράζομαι τις ιστορίες μου. Η γνωριμία μου με την αρχαία ελληνική τραγωδία και τη μουσική μού άνοιξε νέους ορίζοντες. Και τώρα με το μάνγκα βιώνω τη νέα… περιπέτειά μου με την αρχαία Ελλάδα» λέει η γιαπωνέζα σκηνοθέτρια και ηθοποιός στα «ΝΕΑ», που τη συνάντησαν στην κατοικία του πρεσβευτή της Ιαπωνίας στο Παλαιό Ψυχικό. «"Ουτάε, Ήριννα". Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου μου που αριθμεί 140 σελίδες. "Ουτάε" σημαίνει "τραγούδα" και στην πρωταγωνίστρια έδωσα το όνομα Ήριννα, όπως λεγόταν η λυρική ποιήτρια που φαίνεται ότι έζησε στα χρόνια της Σαπφώς, τουλάχιστον σύμφωνα με το Λεξικό Σούδα» εξηγεί η 31χρονη. Στην ιστορία της, η Σαπφώ (η «δέκατη Μούσα» κατά τον Πλάτωνα) μαθαίνει στη νεαρή Ήριννα, η οποία ονειρεύεται να γίνει ξακουστή ποιήτρια, αλλά και στις φίλες της πώς να τραγουδούν και να γράφουν ποίηση. Από τις σελίδες του πρωτότυπου «αρχαιοελληνικού» μάνγκα δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει η λύρα, όπως τονίζει η δημιουργός, που πέρασε πολλές ώρες μελέτης για να χτίσει τους χαρακτήρες της. Το ίδιο έκανε άλλωστε και για να μάθει η ίδια να παίζει λύρα. Για την ακρίβεια, μάλιστα, εκτός από βιβλία «διάβασε» και την αρχαιοελληνική αγγειοπλαστική! «Στα κεραμικά υπάρχουν καταπληκτικές αναπαραστάσεις οι οποίες, αν τις παρατηρήσει κανείς, δίνουν σημαντικές πληροφορίες για τον τρόπο που οι αρχαίοι Έλληνες έπαιζαν τα μουσικά όργανα. Για μένα λοιπόν δεν υπήρξε δάσκαλος για τη λύρα! Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά έμαθα να παίζω μόνη μου χάρη στη βιβλιογραφία και στις εικόνες των αγγείων» επισημαίνει. Καθ' όλη τη διάρκεια της κουβέντας, κρατάει στην αγκαλιά της το έγχορδο το οποίο θυμίζει μικρή άρπα: «Έχω άλλες δύο αρχαίες λύρες, αλλά είναι αδύνατον να τις μεταφέρω. Αυτή είναι η μικρότερη, η πιο καινούργια και μπορώ να την έχω μαζί μου παντού, ακόμα και στις διακοπές, όπως τώρα». Η Φουτάμπα Σάτο (που ξέρει να διαβάζει αρχαία ελληνικά) σπούδασε στο Διεθνές Χριστιανικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο στο οποίο υπάρχει Λέσχη Αρχαίου Θεάτρου και σε δραματική σχολή, ενώ πρωτοβρέθηκε στην Ελλάδα πριν από εννέα χρόνια. Σε ένα από τα ταξίδια της στη Θεσσαλονίκη ανακάλυψε τον Όμιλο Πολιτισμού Seikilo που διοργανώνει, μεταξύ άλλων, σεμινάρια εκμάθησης αρχαίων μουσικών οργάνων και εκθέσεις σπάνιων αντικειμένων και παράλληλα διαθέτει τις δημιουργίες της Οργανοποιίας «Αναστάσιος Κουμαρτζής», που έχει έδρα τον Ευρωπό του Κιλκίς. Από εκεί προμηθεύτηκε τα τρία έγχορδα. «Αυτή είναι η λύρα του Πάνα, φτιαγμένη από όσα προσφέρει η φύση» λέει καθώς τα δάχτυλά της αρχίζουν να χορεύουν στις εννέα χορδές του οργάνου: «Να ξέρετε πάντως ότι στην Ελλάδα η λύρα ακούγεται διαφορετικά, πιο ωραία, πιο καθαρά απ' ό,τι στην Ιαπωνία. Ίσως οφείλεται στο κλίμα». Όπως προσθέτει, «στην πατρίδα μου δύσκολα βρίσκεις ανθρώπους που να γνωρίζουν για την αρχαία ελληνική μουσική και την τραγωδία. Πιστεύω ότι όσοι ασχολούνται με το δράμα, ηθοποιοί και σκηνοθέτες, πρέπει να μελετήσουν την αρχαία ελληνική τραγωδία». Η ίδια έχει ανεβάσει αρκετές φορές στην Ιαπωνία τον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, ενώ τον περασμένο Ιούλιο η 31χρονη και φοιτητές της Λέσχης Αρχαίου Θεάτρου του Πανεπιστημίου του Τόκιο παρουσίασαν στην Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων τους «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου, έργο το οποίο η ομάδα έπαιξε επίσης σε Τόκιο και Κιότο. Ιάσου Σιμίζου, πρεσβευτής της Ιαπωνίας «Οι χώρες μας γιορτάζουν 120 χρόνια φιλίας» Ιδιαίτερα εξοικειωμένος με την αρχαία ελληνική γραμματεία καθώς έχει μελετήσει κυρίως αρχαία τραγωδία και κωμωδία, δηλώνει και ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας στην Ελλάδα Ιάσου Σιμίζου, ο οποίος άνοιξε για τα «ΝΕΑ» την πόρτα της επίσημης κατοικίας του και έστειλε μήνυμα φιλίας: «Του χρόνου Ελλάδα και Ιαπωνία γιορτάζουν τα 120 χρόνια από τη σύναψη του Συμφώνου Φιλίας, Εμπορίου και Ναυτιλίας». Γι’ αυτό ήδη η πρεσβεία προγραμματίζει σειρά εκδηλώσεων πολιτιστικού χαρακτήρα στις οποίες αναμένεται να συμπεριληφθεί και η γιαπωνέζα σκηνοθέτις και ηθοποιός Φουτάμπα Σάτο με την αρχαία λύρα της. Ο πρεσβευτής προτάσσει μεταξύ άλλων τον πολιτισμό ως σημαντικό παράγοντα για την προώθηση των διμερών σχέσεων. «Επίσης ένα σημαντικό γεγονός για τις σχέσεις των δύο χωρών ήταν και η οριστικοποίηση της συμφωνίας οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ιαπωνία» προσθέτει ο Σιμίζου, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του στην Αθήνα τον περασμένο Αύγουστο. Ο ιάπωνας διπλωμάτης χαρακτηρίζει τιμή για τον ίδιο το γεγονός ότι βρίσκεται στην Ελλάδα, «την χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες» σε μια περίοδο που η πατρίδα του προετοιμάζεται πυρετωδώς για την διεξαγωγή των Ολυμπιακών του 2020 στο Τόκιο. Και το σχετικό link...
  3. Αφου και εδω ειχαμε ισοπαλια καλειστε να επιλεξετε τον αντιπροσωπο του ειδους που θα προκριθει στην επομενη φαση, αυτη των 64. Μια ψηφος μονο και το θεμα ανοιχτο μεχρι αυριο βραδυ.
  4. Οι επιλογές τύπου ΔΓ/ΔΑ ΕΧΟΥΝ νόημα και μπορούν να επηρεάσουν το πόσοι περνάνε. Μην επιλέξετε αψήφιστα. Πολλαπλές επιλογές. Εάν σε κάποιο όμιλο δεν σας εκπροσωπεί κάτι, επιλέξτε την τύπου ΔΓ/ΔΑ Οι πρώτοι 3 όμιλοι είναι εδώ και οι 4-6 εδώ Η ψηφοφορία θα είναι ανοιχτή μέχρι το άλλο Σάββατο. Γαλλοβελγικά, αμερικανοτραφή (αγγλοσαξωνικά μάλλον...) και μάνγκα Θυμίζω ότι οι επιλογές έγιναν από τις παρουσιάσεις είχαν πάνω από 1000 views (και γι'αυτό βλέπετε ότι βλέπετε )
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.