Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ιστορια'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Indian

    ΠΡΟΣΩΠΑ + ΙΣΤΟΡΙΕΣ

    Στην αρχές του 2024 και συγκεκριμένα από τις 09 Ιανουαρίου, η εφημερίδα "H Καθημερινή" κυκλοφορεί ένα εβδομαδιαίο περιοδικό, που φέρει τον τίτλο "Πρόσωπα + Ιστορίες". Σκοπός του περιοδικού είναι να γνωρίσει στο αναγνωστικό κοινό διάφορα πρόσωπα της Ελλάδας, τα οποία διαδραμάτισαν σημαίνοντα ρόλο στις πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις του προηγούμενου αιώνα. Τα πρώτα τεύχη είναι αφιερωμένα στους εξής: Παναγιώτης Δαγκλής Θεόδωρος Πάγκαλος Κωνσταντίνος Μαζαράκης Αινιάν Παύλος Κουντουριώτης Τα τεύχη κυκλοφορούσαν με την μορφή ένθετου, κάθε Τρίτη με την εφημερίδα. Εκτός από άρθρα έγκυρων κι έγκριτων επιστημόνων, φέρουν επίσης και πλούσιο φωτογραφικό υλικό της εποχής. Το μέγεθος του περιοδικού είναι άνετο τόσο για την ανάγνωση, όσο και για την αποτύπωση των φωτογραφιών, αλλά ομολογώ ότι το χαρτί δεν αφήνει και τις καλύτερες των εντυπώσεων. Αυτό γιατί είναι εξαιρετικά λεπτό και τρομερά επιρρεπές στα τσαλακώματα και τα σκισίματα.
  2. Ο Παναγιώτης Αράπης (σενάριο) κι ο John Antono, κατά κόσμον Γιάννης Αντωνόπουλος (σχέδιο) αποφασίζουν να μας πάνε ένα ταξίδι στο παρελθόν και να μας ξεναγήσουν στα καινοτόμα τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων. Για να το πετύχουν αυτό, δημιούργησαν ένα κόμικ, που φέρει τον τίτλο “Ο Χας και η Ταγκ: Το AvRiO μας καλεί – Ένα ταξίδι στην Αρχαία Ελληνική τεχνολογία” και το οποίο έφτασε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων τον τελευταίο μήνα του 2022. Ο Παναγιώτης Αράπης Ο John Antono Η αφήγηση ξεκινάει ένα βράδυ Παρασκευής, στο δωμάτιο του Χας και της Ταγκ (φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε το λογοπαίγνιο των ονομάτων ), δύο αδελφών που παρακολουθούν μαζί κινούμενα σχέδια στο ίντερνετ. Ξαφνικά το ρεύμα κόβεται κι όπως είναι φυσικό εκείνα πανικοβάλλονται. Η μαμά τους τα καθησυχάζει και τους υπόσχεται ότι αν πέσουν νωρίς για ύπνο, την επόμενη ημέρα θα πάνε μαζί εκδρομή όπου εκείνα θέλουν. Τα αδελφάκια ξαπλώνουν για να κοιμηθούν και τότε κάτι μαγικό συμβαίνει. (emoji μαγείας) Ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι το tablet τους ενεργοποιείται κι από μέσα πετάγεται ένα μικρό και χαριτωμένο ρομπότ που ονομάζεται AvRiO. Αφού γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις και ξεπεραστεί ο φόβος και οι δισταγμοί, τα δύο παιδιά και το ιπτάμενο ρομπότ θα ξεκινήσουν ένα μεγάλο ταξίδι στην αρχαιότητα, όπου θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν μεγάλες μορφές που πρόσφεραν τα μέγιστα στην Ελληνική (κι όχι μόνο) τεχνολογία, με τα διάφορα επιτεύγματα και τις εφευρέσεις τους. Αν θα έπρεπε να κάνω μία προσωπική εκτίμηση για το έργο, αυτό που θα έλεγα είναι ότι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από αυτό, τόσο από την θεματολογία του, όσο κι από τον τρόπο που πραγματοποιείται η αφήγηση. Ο Αράπης, αφήνοντας πίσω τα εθνικιστικά στερεότυπα, δημιουργεί ένα σενάριο φιλικό στα μικρά παιδιά και παράλληλα άκρως εκπαιδευτικό, που παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με την δομή ενός κλασικού παραμυθιού. Αυτό που κάνει εντύπωση στον αναγνώστη (πέρα φυσικά από τις πλούσιες πληροφορίες που παρατίθενται) είναι ότι στις επεξηγηματικές λεζάντες έχουμε έμμετρο στοίχο και μάλιστα πολύ εύστοχα δομημένο! Οι ιστορίες που παρατίθενται απαντούν στα εξής ερωτήματα, όπως: “Πώς χτίστηκε ο Παρθενώνας?” “Με ποιον τρόπο ξυπνούσε ο Πλάτωνας?” “Τι εύρηκε ο Αρχιμήδης?” “ Ποια ήταν τα μυστικά του Πυθαγόρα?” “’Έφτιαξε ο Φίλωνας… ρομπότ και ο Κτησίβιος… μουσικό καθρέφτη?” “Εφηύρε ο Ήρωνας την πρώτη… ατμομηχανή?” Οι πρωταγωνιστές έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τους συντελεστές αυτών των… άθλων και μαζί με αυτούς έχουμε κι εμείς την χαρά να πληροφορηθούμε δύο λόγια για το έργο και τον βίο τους. Κι αν νομίζετε ότι οι εκπλήξεις τελειώνουν εδώ, πλανάστε! Στις περισσότερες των περιπτώσεων, στην τελευταία σελίδα της εκάστοτε ιστορίας βρίσκουμε στοιχεία για να κάνουμε κι εμείς το πείραμα που περιγράφτηκε προηγουμένως. Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι το συγκεκριμένο πόνημα αποτελεί ένα πρώτης τάξης δώρο για τους μικρούς μας αναγνώστες και είμαι σίγουρος ότι θα τους εντυπωσιάσει, θα τους μορφώσει, θα τους διασκεδάσει και ίσως να τους κάνει να ψάξουν βαθύτερα στην Ιστορία της πατρίδας μας. Τέλος, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και τον φουτουριστικό χαρακτήρα του σεναρίου, το οποίο μπορεί να συνδυάζει το παρελθόν με το παρόν, παράλληλα όμως θέτει και τις βάσεις για ένα σωστό μέλλον. Μην το σκέφτεστε λοιπόν. Κάντε το δώρο στους μικρούς σας φίλους και είμαι σίγουρος ότι θα επωφεληθείτε κι εσείς. Ο εικαστικός τομέας αποκαλύπτει ένα σχέδιο με καθαρές γραμμές, το οποίο δεν αποτελείται από πολλές λεπτομέρειες, αλλά και δεν θα το θεωρούσαμε άδειο. Αρκετά φιλοσοφημένο, κατά την γνώμη μου, για να οπτικοποιήσει ένα σενάριο που μοιάζει με παραμύθι. Ο χρωματισμός μαρτυρά ότι έχει δουλευτεί με ηλεκτρονικό υπολογιστή, αλλά παρόλα αυτά χρησιμοποιεί μία παλέτα με γήινα χρώματα που γεμίζουν το μάτι και προκαλούν ευεξία. : rainbow: Συμπερασματικά, ικανοποιημένος έμεινα κι από το σχεδιαστικό μέρος, αν και θα έδινα λίγα παραπάνω credits στο σενάριο και την θεματολογία που χρησιμοποιεί. Όσον αφορά την έκδοση, αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι φανερώνει πολυτέλεια. Το μέγεθός της είναι μεγάλο, το χαρτί στο εσωτερικό είναι αρκετά παχύ και υπόσχεται να αντέξει την κακομεταχείριση και τα πολλά ξεφυλλίσματα, ενώ είναι γυαλιστερό και με μία εξαιρετική απόδοση των χρωμάτων και του σχεδίου. Το εξώφυλλο φέρει τα λεγόμενα “αυτάκια” (τα οποία παραθέτουν τα σύντομα βιογραφικά των δημιουργών στο εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο), αλλά ομολογώ ότι θα το ήθελα λίγο πιο παχύ. Το όλο design του όμως είναι απλά.. φοβερό, καθώς τόσο το σχέδιο, όσο το χρώμα και η γραμματοσειρά, προκαλούν τον αναγνώστη να πιάσει το βιβλίο στα χέρια του και να το ξεφυλλίσει. Το συνοδευτικό υλικό επικεντρώνεται στις βιογραφίες των συντελεστών (όπως προείπα), καθώς επίσης “θυσιάζει” μία σελίδα για να περιγράψει σχηματικά τον τρόπο που δημιουργήθηκε το κόμικ. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το Μουσείο Κοτσανά Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, από το οποίο αντλήθηκαν οι πληροφορίες για τις εφευρέσεις που παρατίθενται. Ας βάλουμε και μερικά teasers του κόμικ… … καθώς και μία αφίσα του. Άρθρο που αφορά το κόμικ
  3. Indian

    ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΛΑΟΙ

    Το μακρινό 1978, οι εκδόσεις "Ευκλείδης" έφεραν στην ζωή μία σειρά από καλαίσθητα βιβλία κάτω από τον γενικό τίτλο "Οι αρχαίοι λαοί". Σίγουρα κάποιο από αυτά θα είχε περάσει από τα χέρια των παιδιών που τώρα βρίσκονται κοντά στην ηλικία μου, μιας και πρόκειται για μία σειρά που υπήρχε στα περισσότερα σπίτια της εποχής. Η συγκεκριμένη σειρά απαριθμεί τέσσερα βιβλία που φέρουν τους τίτλους: "Οι Ρωμαίοι" "Οι Αιγύπτιοι" "Οι Αζτέκοι" "Οι Ίνκας" Μέσα από τις σελίδες του κάθε βιβλίου, ο μικρός αναγνώστης πηγαίνει, νοερά, πίσω στον χρόνο και μαθαίνει πώς ήταν η καθημερινότητα των λαών αυτών, από την δημιουργία του πολιτισμού τους και τα σπίτια τους, μέχρι την ζωή τους, τον τρόπο που γλεντούσαν, που δούλευαν, που πολεμούσαν και που έτρωγαν. Επίσης, στο τέλος κάθε βιβλίου, βρίσκουμε ένα εξαιρετικά χρήσιμο χρονολόγιο με τους σημαντικότερους σταθμούς της ακμής του κάθε πολιτισμού, αλλά και τα πιο εκλεκτά μέλη του. Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το ήδη εύπεπτο γλωσσικά, κείμενο, είναι εμπλουτισμένο με πολλά γραφήματα, σκίτσα, ακόμα και φωτογραφίες. Σε μία εποχή, λοιπόν, που το "γκουγκλάρισμα" ήταν άγνωστη λέξη, έρχεται η παρούσα σειρά να μορφώσει και να διασκεδάσει του μικρούς μας φίλους. Η έκδοση έχει σαν δυνατό ατού της τον σκληρόδετο χαρακτήρα της, αλλά και την όμορφη υφή από την οποία αποτελείται το παχύ χαρτί στο εσωτερικό της. Η εκτύπωση είναι τίμια και λεπτομερής, ενώ το μοναδικό μου παράπονο βρίσκεται στο δέσιμο των σελίδων μεταξύ τους, των οποίων οι κλωστές δεν δείχνουν να αντέχουν μεγάλη καταπόνηση. Κατά τα άλλα, πάντως, πρόκειται για μία άριστη σειρά ιστορικών εγχειριδίων που ακόμα και σήμερα αποτελούν μία ανεκτίμητη πηγή γνώσης.
  4. Το "ΙΧΩΡ" είναι ένα μηνιαίο περιοδικό, που ξεκίνησε την πορεία του τον Σεπτέμβριο του 2000 και φιλοξενεί διάφορα άρθρα που άπτονται του πατριωτικού αισθητηρίου, αλλά και της αγάπης των Ελλήνων για την Ιστορία των αρχαίων προγόνων τους. Ιδρυτής κι εκδότης του περιοδικού είναι ο κ. Ευάγγελος Μπεξής, Ιστορικός κι Αρχαιολόγος, ο οποίος διατηρεί και κανάλι στο YouTube. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι εύπεπτη για τον μέσο αναγνώστη, αλλά εντύπωση κάνει το γεγονός ότι τα σημεία στίξης είναι στο πολυτονικό σύστημα. Τα άρθρα εκτείνονται σε μία ευρεία γκάμα γνωστικών πεδίων. Έτσι ο αναγνώστης έχει την δυνατότητα να διαβάσει άρθρα για την Ιστορία, την ελληνική γλώσσα, την Μυθολογία και τις σχέσεις μεταξύ της Αρχαιοελληνικής παράδοσης και της Ορθόδοξης πίστης. Επίσης σε κάθε τεύχος φιλοξενούνται νέα και ειδήσεις, καθώς κι επιστολές αναγνωστών. Το "ΙΧΩΡ" διέθετε και βιβλιοπωλείο, ενώ παρείχε την δυνατότητα στους φίλους του να πραγματοποιήσουν συνδρομή. Άγνωστο το αν ο τίτλος εξακολουθεί να υφίσταται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έφτασε μέχρι και το τεύχος #165. Κι ένα βίντεο του YouTube, με την διαφήμιση του τεύχους #136.
  5. Bonadrug

    ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

    Παρουσίαση της σειράς από την εκδοτική: Γραμμένα με τρόπο εύληπτο και συνοδευόμενα από πλούσια και κατατοπιστική εικονογράφηση τα βιβλία της σειράς εξετάζουν γεγονότα-σταθμούς, σημαντικές περιόδους της ιστορίας, φαινόμενα που άλλαξαν τη μορφή του κόσμου, καθώς και λαούς η δράση των οποίων διαμόρφωσε καθοριστικά την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Κυκλοφόρησε το 2002 σαν ειδική έκδοση του περιοδικού ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. Τόμος με ράχη με μαλακό εξώφυλλο, έγχρωμο, ιλουστρασιόν χαρτί, πλούσια εικονογράφηση, τουλάχιστον 24 τεύχη.
  6. Θάνατος στον Τσάρο? Θάνατος στον Τσάρο! Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Περίπου Στο σενάριο ο Fabien Nury (1976). Δε νομίζω ότι έχει μεταφραστεί κάτι δικό του στα τόπια μας. Δουλειές του όμως μας έχουν ξανακινήσει το ενδιαφέρον στο φόρουμ Silas Corey, Je suis Legion/I am Legion, Tyler Cross, Il etait une fois en France/Once upon a time in France. Έχω την υποψία ότι θα μας κινήσουν το ενδιαφέρον κι άλλα δικά του. Είναι καλός ο φούστης Στο σχέδιο ο Thierry Robin (1958). Από αυτόν δεν πρέπει να έχουμε δει κάτι ούτε στη χώρα μας, ούτε στο φόρουμ. Στη wiki λέει ότι το στυλ του είναι επηρεασμένο μεταξύ άλλων και από το βωβό κινηματογράφο και δη τον Fritz Lang, κάτι που δεν με πολυξαφνιάζει αφού *κάπου* (στα μελάνια?) μου θυμίζει τον λατρεμένο Mignola. 2 τόμοι, που θα τους βρείτε είτε στη γλώσα του Σαρτρ από τη Dargaud, είτε στη γλώσσα του Robert Plant από την Europe. Ο πρώτος, Le gouverneur (ο κυβερνήτης) βγήκε το 2014, ο δεύτερος, Le Terroriste (ο τρομοκράτης) το 2015. Το κόμικ πραγματεύεται τη δολοφονία του Μεγάλου Δούκα Σεργκέι Αλεξάντροβιτς τον Φεβρουάριο του 1905 στη Μόσχα. Γιος του τσάρου Αλέξανδρου Β, αδερφός του επόμενου (Αλέξανδρος Γ) θείος του τελευταίου (Νικόλαος Β). Ο αδερφός του Παύλος είχε παντρευτεί την κόρη του δικού μας Γεωργίου Α, πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, στη μνήμη της οποίας δόθηκε και το όνομα της γνωστής Αθηναϊκής οδού. ο Σεργκέι με τη σύζυγό του Ελισάβετ Στον πρώτο τόμο διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες του Σεργκέι, που ήταν κυβερνήτης της Μόσχας εκείνη την εποχή. Στον δεύτερο τόμο διαβάζουμε το πως βίωσε την υπόθεση αυτός που ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία. Σεναριακά κυλάει σαν γάργαρο νεράκι 7+/10. Σχεδιαστικά δεν θα ψάξω για original art του σχεδιαστή, αλλά δουλεύει πάρα πολύ όμορφα. 7/10. Η σούπα όμως ψιλοχάλασε (στα δικά μου τα μάτια) όταν πήγα στη wiki για να διαβάσω το τι ακριβώς συνέβη. Εντέλει πρόκειται μάλλον για μυθιστορία και όχι για ιστορία. Ο Nury δεν ακολουθεί 100% την πραγματικότητα Grand Duke Sergei Alexandrovich of Russia (wiki). Δεν θα έλεγα ότι είναι ότι καλύτερο έχω δει. Σε κάποια φάση στο κόμικ μιλάνε για το πως δεν υπάρχουν Εβραίοι στη Μόσχα. Κάρφαρος. Όντως δεν υπήρχαν Εβραίοι στη Μόσχα το 1905. Διότι όταν διορίσθηκε κυβερνήτης της Μόσχας το 1891, φρόντισε να κάνει ένα υπέροχο πόγκρομ. Στο 3ο στάδιο του πόγκρομ, τον Γενάρη του 1892, πέταξε και τους τελευταίους έξω από τα σπίτια τους. Η θερμοκρασία ήταν -30 βαθμούς όταν συνέβη. Διαβάστε τη wiki για να τον αγαπήσετε κι άλλο Μπλέκεται και με άλλα ευχάριστα πράγματα και γενικώς ήταν από τους συντηρητικούς αριστοκράτες. Το κόμικ βέβαια πραγματεύεται τις τελευταίες μέρες του. Κάποια από τα συμβάντα που μνημονεύει δεν τα είδα στη wiki. Κάποιες από τις οικογενειακές σχέσεις που μνημονεύει, ούτε αυτές τις είδα στη wiki. Ίσως εάν διάβαζα περισσότερα βιβλία πάνω στο θέμα, να καταλάβαινα καλύτερα τι απ'όσα λέει ο Nury είναι πραγματική ιστορία και ποια είναι πράγματα που άλλαξε για να τσουλάει. Σύμφωνα πάντως με τον πρόλογο του εκδότη, και στη Γαλλική έκδοση, και στην Αγγλόφωνη, οι δημιουργοί χρησιμοποίησαν την σχεδόν αυτοβιογραφική νουβέλα Pale Horse του Boris Savinkov (o τρομοκράτης, wiki) και το The Governor (Губернатор) του Leonid Andreyev (wiki) το οποίο όμως δεν κατάλαβα πως ακριβώς χρησίμευσε. Στις σημειώσεις του κόμικ λέει "μιλάει για τις τελευταίες μέρες του θύματος και είναι αξιοσημείωτο διότι γράφτηκε πριν τη δολοφονία". Στο ρωσικό wiki όμως βλέπω να λέει ότι γράφτηκε ως απάντηση (?) στη δολοφονία. Εν πάση περιπτώσει, να σταχυολογήσω ότι μεταξύ άλλων, με τη συγκεκριμένη δολοφονία έχει ασχοληθεί και ο Albert Camus με το θεατρικό Les Justes (wiki, Οι δίκαιοι, 1949) Συνολικά να θυμίσω ότι το 1905 είχαμε την πρώτη Ρωσική Επανάσταση (wiki) και να σημειώσω ότι οι δολοφονίες πολιτικών προσώπων ήταν πολύ πιο συχνές στα τέλη του 19ου-αρχές 20ου αιώνα (1881 Τσάρος Αλέξανδρος Β, 1881 J. Garfield πρόεδρος ΗΠΑ, 1894 Sadi Carnot πρόεδρος Γαλλίας, 1897 Canovas πρωθυπουργός Ισπανίας, 1898 Αυτοκράτειρα Ελισάβετ (Σίσι) της Αυστρίας, 1900 Ουμβέρτος Α βασιλιάς Ιταλίας, 1901 McKinley πρόεδρος ΗΠΑ, 1903 Αλέξανδρος Α + Ντράγκα βασιλικό ζεύγος Σερβίας, 1908 Κάρολος Α βασιλιάς Πορτογαλίας, 1913 Γεώργιος Α Ελλάδος) Λοινκς Bedetheque Dargaud Σελίδες. Τις άφησα για το τέλος προκειμένου να παραθέσω όσες έχει κάνει δημόσια διαθέσιμες η εκδοτική 1. 2. εδιτ σπόιλερ. Ο τσάρος εντέλει πέθανε 13 χρόνια μετά interesting info. Την επόμενη μέρα από το θάνατο του τσάρου, εκτέλεσαν (μαζί με πολλούς ακόμα) τη χήρα του Σεργκέι, που είχε γίνει καλόγρια μετά τη δολοφονία του και θεωρείται πλέον ιερομάρτυρας από τη Ρωσική Εκκλησία.
  7. gkouk

    ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ

    ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων υπό τον γενικό τίτλο Κόμικς στο Ισόγειο (Χώρος Τέχνης Ισόγειο, Αγίου Δημητρίου 14, Κηφισιά) και παράλληλα με τις εκθέσεις που θα πραγματοποιηθούν, στις 20 Οκτωβρίου ξεκινά το Σεμινάριο Ιστορίας των Κόμικς με εισηγητή τον Γιάννη Κουκουλά, ιστορικό τέχνης. Η διάρκειά του θα είναι 14 ώρες (επτά δίωρα μαθήματα που θα διεξάγονται κάθε Πέμπτη, 18:30 – 20:30) με στόχο την ιχνηλάτηση και κατανόηση της ιστορικής εξέλιξης και διαμόρφωσης της ένατης τέχνης. Κεντρικοί άξονες θα είναι: Τα πρόδρομα έργα της σχεδιαστικής αφηγηματικότητας (βραχογραφίες, ιερογλυφικά, γλυπτοί διάκοσμοι της αρχαιότητας κ.ά.) και της συνύπαρξης του λόγου με την εικόνα (μεσαιωνικά ψηφιδωτά και χειρόγραφα κ.ά.). Οι γελοιογραφίες του 18ου και 19ου αιώνα. Τα κόμικς Ευρωπαίων πρωτοπόρων (Topffer, περιοδικά Epinal κ.λπ.). Κόμικς και μοντερνισμός: η βίαιη αστικοποίηση και το λούμπεν προλεταριάτο στο Yellow Kid του Richard Outcault, οι ψυχαναλυτικές ερμηνείες και ο παιδικός ψυχισμός στο Little Nemo in Slumberland του Winsor McCay, σουρεαλισμός και νταντά στο Krazy Kat του George Herriman, τα εξπρεσιονιστικά έργα του Lyonel Feininger κ.ά. Το Κραχ του 1929 και η εμφάνιση των κόμικς φαντασίας και ηρωισμών (μάγοι, αεροπόροι, πυγμάχοι, αθλητές, ντετέκτιβ, πιλότοι, καπετάνιοι, διαστημικοί τυχοδιώκτες κ.ά.). Οι ήρωες ως βιομηχανικά προϊόντα που αναλαμβάνουν την μεταφορική σωτηρία μέσω της ψυχαγωγίας και της ανάθεσης. Τα κόμικς, τα animation και το συνολικό έργο του Walt Disney, των συνεργατών του και των συνεχιστών της αυτοκρατορίας. Οι πρωτοπόρες ταινίες κινουμένων σχεδίων, η σχέση του Disney με την πολιτική, οι κατήγοροι αλλά και οι υπερασπιστές του. Οι υπερήρωες στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά: η γέννηση και η εξέλιξη του Σούπερμαν, του Μπάτμαν, της Γουόντερ Γούμαν κ.ά. Η επινόηση νέων “θεοτήτων” που υποκαθιστούν τη χαμένη ελπίδα. Οι διαφορετικοί υπερήρωες των Stan Lee και Jack Kirby της δεκαετίας του ’60 και οι σύγχρονες αποδομητικές τάσεις. Η μετάλλαξη ως κοινωνικό στίγμα, οι υπερδυνάμεις ως κατάρα, η ευθύνη ως βάρος. Ο Harvey Kurtzman και η επανάσταση του περιοδικού MAD. H θέσπιση του Κώδικα Λογοκρισίας στα ‘50s, ο μακαρθισμός και οι επιπτώσεις του στη δημιουργία κόμικς. Τα underground comix της δεκαετίας του ’60 (Crumb, Shelton, Rodriguez κ.ά.) και η σχέση τους με την κοινωνική έκρηξη και τα κινήματα χειραφέτησης και υπεράσπισης των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Τα σύγχρονα εναλλακτικά κόμικς, η θεματολογία τους, οι σχεδιαστικές τους ιδιαιτερότητες. Το κοινό που απευθύνονται, η πολιτική τους διάσταση, η βιογραφία και η αυτοβιογραφία. Οι περιπτώσεις του Dan Clowes, του Chris Ware, του Adrian Tomine, του Charles Burns και τα κόμικς της αποστασιοποίησης. Οι Watchmen του Alan Moore και η αναθεώρηση της υπερηρωικής ταυτότητας. Ο Dark Knight του Frank Miller και η παραδοχή της υπερηρωικής παρακμής. Τα κόμικς-ντοκουμέντα της σύγχρονης εποχής: Το έργο του Art Spiegelman, η δημοσιογραφική διάσταση των κόμικς του Joe Sacco, τα οδοιπορικά του Ted Rall, τα κόμικς για το προσφυγικό ζήτημα και οι έννοιες της τεκμηρίωσης, της μνήμης, του αρχείου, της Ιστορίας μέσα από την ένατη τέχνη. Κόμικς και τέχνες (κινηματογράφος, λογοτεχνία, εικαστικές τέχνες, μουσική κ.λπ.). Πώς σχετίζονται οι εννέα τέχνες μεταξύ τους; Έννοιες όπως η διακειμενικότητα και η διαεικονικότητα, η προσαρμογή και η μεταγραφή, η παρωδία, η ειρωνεία, το παστίς κ.λπ. Πώς εικαστικοί καλλιτέχνες (Lichtenstein, Warhol, Koons κ.ά.), graffiti artists όπως ο Μπάνκσι, κινηματογραφιστές κ.λπ. αξιοποίησαν τα θέματα και τις τεχνικές των κόμικς και πώς οι δημιουργοί κόμικς συνομιλούν με τις άλλες τέχνες. Το σεμινάριο απευθύνεται σε ανθρώπους όλων των ηλικιών που ενδιαφέρονται γενικότερα για την Ιστορία της Τέχνης αλλά και ειδικότερα για την Ιστορία των Κόμικς, σε εκπαιδευτικούς που επιθυμούν να κατανοήσουν περαιτέρω τη γλώσσα των κόμικς και να ερμηνεύσουν - μεταδώσουν το φαινόμενο της ευρείας διάδοσης και δημοφιλίας της ένατης τέχνης μέσω του πολυγραμματισμού, σε καλλιτέχνες που επιδιώκουν να εμπλουτίσουν το θεωρητικό και ιστορικό τους υπόβαθρο, σε φοιτητές και αποφοίτους Ιστορίας, Κοινωνιολογίας, Καλών Τεχνών, Ανθρωπιστικών Σπουδών, Επικοινωνίας και Μέσων, Διακοσμητικής και Γραφιστικής, Πολιτισμικών Σπουδών κ.λπ., σε αναγνώστες των κόμικς, σε όσους και όσες αναζητούν την αμφίδρομη σχέση της τέχνης με τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις και πτυχές κάθε εποχής. Ο Γιάννης Κουκουλάς γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Είναι ιστορικός τέχνης, πτυχιούχος ΑΣΚΤ και εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Ιστορίας και Θεωρίας της Τέχνης της ίδιας σχολής ενώ παράλληλα διδάσκει τα μαθήματα Ιστορία των Κόμικς και Σύγχρονα Εναλλακτικά Κόμικς. Κατά το παρελθόν έχει εργαστεί σε πολλές εφημερίδες (Ελευθεροτυπία – περιοδικό “9”, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία – περιοδικό “7 Ημέρες”, Ποντίκι, Εποχή κ.ά.) και περιοδικά (Βαβέλ, Μετρό, Γαλέρα, MOV, Τραμ κ.ά.) αρθρογραφώντας για θέματα αναφορικά με τα κόμικς και τις εικαστικές τέχνες, έχει διδάξει Ιστορία των Κόμικς συνεργαζόμενος με ιδιωτικές σχολές και φορείς, έχει επιμεληθεί πολλές εκθέσεις και εκδόσεις κόμικς, έχει λάβει μέρος σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια, κείμενα του έχουν περιληφθεί σε συλλογικούς τόμους ιστορίας και θεωρίας των κόμικς και σε πρακτικά συνεδρίων και είναι συγγραφέας των βιβλίων Γυναίκες στα Κόμικς – Ηρωίδες για Κάθε Χρήση (εκδ. Futura) και Ένατη Τέχνη – Από το Παρελθόν στο Μέλλον (εκδ. ΚΨΜ). Τα τελευταία χρόνια, υπογράφει τα κείμενα και είναι συνεπιμελητής στο Καρέ-Καρέ της Εφημερίδας των Συντακτών ενώ πρόσφατα επιμελήθηκε την έκθεση Ένα Γλυκό Ξημέρωμα – Ιστορίες Κόμικς για την Αθήνα της Κατοχής. Για πληροφορίες και εγγραφές μπορείτε να τηλεφωνήσετε στο 697 338 8620
  8. http://www.mixanitouxronou.gr/merikes-istorikes-alithies-piso-apo-ta-komix-tou-asterix-i-romei-legeonarii-etreman-tis-peripolies-sta-galatika-dasi-ta-technasmata-ton-galton-ke-i-sotiries-angaries-ton-legeonarion/ " Η καθημερινή ζωή των Ρωμαίων δεν έμοιαζε από καμία άποψη με αυτή των άλλων κατοίκων της Γαλατίας. Οι κανονικοί Γαλάτες και οι γαλλο-ρωμαίοι συμπατριώτες τους έβγαζαν το ψωμί τους καλλιεργώντας τη γη και ζούσαν με την οικογένειά τους, ο καθένας στο σπίτι του. Οι ρωμαίοι στρατιώτες δεν χρειαζόταν να φροντίσουν για την επιβίωσή τους και ήταν μόνο άνδρες. Οι υποχρεώσεις τους βρίσκονταν σε άλλο τομέα. Οι περιπολίες στα δάση Στα τεύχη του Αστερίξ απεικονίζονται διάφορες πτυχές της στρατιωτικής ζωής. Βλέπουμε Ρωμαίους να γυαλίζουν τα όπλα τους, να φυλάνε σκοπιά, να πλένουν τα ρούχα τους, να σκουπίζουν και να διασκεδάζουν. Μπορούμε όμως να παρακολουθήσουμε και την πιο σκληρή πλευρά της ζωής τους, όπως το να κάνουν περιπολία στο δάσος. Επειδή οι περισσότερες περίπολοι γίνονταν λίγο πολύ αντιληπτές, οι ρωμαίοι στρατιώτες έπεφταν πάνω σε Γαλάτες που είχαν βγει κυνήγι, συχνότερα απ’ ότι θα ήθελαν. Παρά τη θέλησή τους, οι άνδρες της περιπόλου ήταν αναγκασμένοι να αναφέρουν στον διοικητή τους χωρίς κράνος, με σπασμένο ακόντιο, με μπλαβισμένο μάτι και γεμάτοι καρούμπαλα και γρατζουνιές. Συνήθως αυτά τα προκαλούσε μια μειοψηφία καταδρομέων Γαλατών. Στην πραγματικότητα, και οι Ρωμαίοι της εποχής του Καίσαρα δεν ενθουσιάζονταν με τα δάση, εξαιτίας της άσχημης εμπειρίας από εχθρούς που τους επιτίθονταν ή τους έστηναν ενέδρα μέσα από άγριες και παρθένες δασικές εκτάσεις. Η ενέδρα με τους κορμούς των δένδρων Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η διήγηση του Λίβιου για την καταστροφική κατάληξη που είχε μια πορεία ρωμαίων στρατιωτών μέσα από ένα γαλατικό δάσος:... «Ο Λεύκιος Ποστούμιος επρόκειτο να διασχίσει με τον στρατό του ένα απέραντο δάσος στη Γαλατία (Λιτανό το έλεγαν οι Γαλάτες). Σ’ αυτό το δάσος, οι Γαλάτες δεξιά και αριστερά από το δρόμο, έκοψαν με τέτοιο τρόπο τα δέντρα, ώστε να στέκουν όρθια, αλλά με το παραμικρό σπρώξιμο να πέφτουν. Ο Παστούμιος είχε δύο ρωμαϊκές λεγεώνες και από την Αδριατική είχε στρατολογήσει τόσους συμμάχους, ώστε εισέβαλε στο εχθρικό έδαφος με 25 χιλιάδες άνδρες. Οι Γαλάτες είχαν πάρει θέση στις παρυφές του δάσους και μόλις η ρωμαϊκή φάλαγγα εισχώρησε στο δάσος, δίνουν ένα σπρώξιμο στα πρώτα μισοκομμένα δέντρα. Τότε το ένα δέντρο έπεφτε πάνω στο άλλο, που κι αυτό μόλις που έστεκε στη θέση του. Έτσι πέφτοντας κι από τις δύο μεριές τα δέντρα καταπλάκωσαν όπλα, άνδρες και άλογα που ήταν στη μέση. Μόλις δέκα άνθρωποι γλύτωσαν: γιατί οι πιο πολλοί ξεψύχησαν χτυπημένοι από τους κορμούς των δέντρων και τα σπασμένα κλαδιά, και τους υπόλοιπους, κατατρομαγμένους από το αναπάντεχο κακό, τους σκότωσαν οι Γαλάτες που περίμεναν με τα όπλα τους σε ολόκληρο το δάσος τριγύρω».... Κι ένας υποδιοικητής του Καίσαρα έπεσε σε ενέδρα που του έστησαν Γαλάτες μέσα στο δάσος με όλες τις γνωστές συνέπειες: «Όταν οι εχθροί κατάλαβαν από τον νυχτερινό θόρυβο και τους φρουρούς ότι οι Ρωμαίοι στρατιώτες σχεδιάζουν να φύγουν, χωρίστηκαν στα δύο και έστησαν ενέδρες μέσα στα δάση σε κατάλληλο κρυφό τόπο, στα δυο χιλιάδες ρωμαϊκά βήματα (3 χλμ. περίπου) και περίμεναν τους Ρωμαίους να περάσουν. Όταν λοιπόν το μεγαλύτερο μέρος του στρατού των Ρωμαίων κατέβηκε στη μεγάλη χαράδρα, πρόβαλαν ξαφνικά οι Γαλάτες και από τα δύο μέρη αυτής της κοιλάδας και άρχισαν να χτυπούν τους οπισθοφύλακες και να εμποδίζουν την εμπροσθοφυλακή να βγει, και έτσι άρχισε μια μάχη σε έναν τόπο τελείως ανάποδο για τους δικούς μας. Οι λίγοι που γλύτωσαν από τη μάχη έφτασαν από δύσκολα μονοπάτια μέσα στα δάση στον Τίτο Λαβιηνό τον διοικητή στο χειμερινό στρατόπεδο και του ανέφεραν τι είχε συμβεί».... Οι αγγαρείες Οι λεγεωνάριοι του Ακουάριουμ, του Μπαμπάορουμ, του Λάβδανουμ και του Πετίμπονουμ είχαν λοιπόν κάθε λόγο να φοβούνται το δάσος και να αποφεύγουν τις αποστολές ανίχνευσης. Προτιμούσαν να μένουν μέσα και δίνουν την εντύπωση ότι αντάλλαζαν ευχαρίστως την περιπολία με δουλειά ρουτίνας μέσα στο στρατόπεδο. Στα περισσότερα τεύχη, οι καθημερινές αγγαρείες γίνονται ουσιαστικά με μεγάλη προθυμία. Ο στρατιώτης γυαλίζει την ασπίδα του μέχρι να λάμψει σαν καθρέφτης και φαίνεται να το ευχαριστιέται. Και οι άνδρες που φυλάνε σκοπιά ή βρίσκονται στο παρατηρητήριο, συνήθως δεν φαίνονται δυσαρεστημένοι, τουλάχιστον όσο ξέρουν ότι δεν χρειάζεται να βγουν έξω από το στρατόπεδο.... Πρόκειται για υποχρεώσεις που είχαν ιστορική βάση. Στην Αίγυπτο βρέθηκαν ίχνη του ημερήσιου προγράμματος υπηρεσίας για τις πρώτες δέκα μέρες του Οκτωβρίου το έτος 87 μ.Χ. Σ’ αυτό αναφέρονται συνοπτικά οι καθημερινές αγγαρείες μερικών ρωμαίων λεγεωνάριων: Γάιος Αιμίλιος Βάλενς: τη στολή του (εκατόνταρχου) Έλιου Πόπλιου Κλαύδιος Σεκούντος: τα υποδήματα του Έλιου Γάιος Ιούλιος Λο: σκοπιά στο παρατηρητήριο Μάρκος Αντώνιος Κρίσπος: κανονική ενδυμασία Γάιος Βαλέριος: συνοδεία του εκατόνταρχου Γάιος Κερφίκιος Φούσκος: σκοπιά στην πύλη Κόιντος Άννιος: σκούπισμα Απ’ αυτές τις σύντομες οδηγίες μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι στρατιώτες έπρεπε να φροντίζουν τα όπλα και τα υποδήματα του εκατόνταρχου, να φυλούν σκοπιά και να βρίσκονται στο παρατηρητήριο, να πλένουν τα ρούχα τους και να σκουπίζουν το στρατόπεδο. Στο πρόγραμμα αναφέρονταν αρχικά τα καθήκοντα 36 στρατιωτών. Είναι κρίμα που αυτή η καταγραφή πάνω σε πάπυρο διασώθηκε αναλλοίωτη μόνο κατά ένα πολύ μικρό μέρος. Ό,τι όμως αναφέρεται είναι αρκετό για να θεωρήσουμε την παρουσίαση της στρατιωτικής ζωής στα οχυρά Ακουάριουμ, Μπαμπάορουμ, Λάβδανουμ και Πετίμπονουμ ως ιστορικά τεκμηριωμένη. ΠΗΓΗ: ASTERIX ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ, RENE VAN ROYEN – SUNNYVA VAN DER VEGT, ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ... "
  9. ΑΦΙΕΡΩΜΑ Η ιστορία των κόμικς Τα κόμικς αποτελούν την 9η τέχνη. Η λέξη «κόμικ» προέρχεται ετυμολογικά από τη λέξη «κωμικός» κι αυτό γιατί οι πρώτες ιστορίες ήταν κωμικού περιεχομένου. Σύμφωνα με τον ορισμό, «κόμικς» είναι η τέχνη της αφήγησης ιστοριών με διαδοχή σχεδιασμένων εικόνων στη τυπογραφική επιφάνεια, που αφηγούνται πάντα ιστορίες οποιουδήποτε περιεχομένου. Για να υπάρξει κόμικ, πρέπει να υπάρχουν διαδοχικές εικόνες, όπου η μία συνεχίζει το νόημα της άλλης. Μία ιστορία κόμικ, είναι πάντα τυπωμένη σε χαρτί. Οσον αφορά στη δομή των κόμικς, αποτελούνται από τουλάχιστον δύο εικόνες, και στη περίπτωση που υπάρχει κείμενο, αυτό δεν λειτουργεί ποτέ εις βάρος των εικόνων. Η διαφορά ανάμεσα στην «εικογραφήγηση» και στην «εικονογράφηση» είναι ότι στη τελευταία οι εικόνες λειτουργούν διακοσμητικά ενώ στην πρώτη αποτελούν το βασικό στοιχείο για την αφήγηση των ιστοριών. Συνεπώς, ο όρος «εικονογραφήγηση» είναι καταλληλότερος, γιατί περικλείει όλα τα χαρακτηριστικά των ιστοριών κόμικς. Πρόγονοι των εικονογραφηγημάτων, μπορούν να θεωρηθούν παραστάσεις σε πρωτόγονα σπήλαια ή σε αρχαιοελληνικούς αμφορείς, όπως επίσης και αναπαραστάσεις της ζωής του Χριστού και των αγίων σε χειρόγραφα ή εκκλησίες, καθώς από πολύ παλιά ο άνθρωπος προσπάθησε να αναπαραστήσει την κίνηση. ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥΣ Η πρώτη ιστορία κόμικς ήταν ελβετικής καταγωγής, ο δημιουργός της οποίας ήταν ο Ροδόλφος Τόπφερ. Αναδημοσίευση αυτής της ιστορίας είχε γίνει στα αγγλικά το 1842, μισό αιώνα περίπου πριν να κυκλοφορήσει στη Αμερική το «Κίτρινο Παιδί» (1896) το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και η θεματολογία των ιστοριών του απευθυνόταν κατά κύριο λόγο στο παιδικό κοινό. Τη δεκαετία του '30 στη Αμερική εμφανίστηκαν ο Σούπερμαν και ο Μίκυ Μάους. Δημιουργός του Μίκυ Μάους ήταν ο Ουόλτ Ντίσνεϋ. Εκείνη την εποχή ο Ντίσνεϋ έψαχνε να βρει έναν καινούριο πρωταγωνιστή κινούμενων σχεδίων προκειμένου να αντικαταστήσει τον προηγούμενο του ήρωα, τον Οσβαλντ τον Τυχερό Λαγό. Λέγεται ότι ο Ντίσνεϋ συνέλαβε την ιδέα να χρησιμοποιήσει ένα ποντίκι ως πρωταγωνιστή, ταξιδεύοντας κάποτε με τρένο από την Νέα Υόρκη στο Χόλυγουντ, μαζί με τη γυναίκα του Λίλιαν. ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ To αρχικό όνομα που του είχε δοθεί ήταν «Μόρτιμερ Μάους» αλλά η σύζυγος του Γουόλτ Ντίσνεϋ τού πρότεινε να το αλλάξει σε «Μίκυ», το οποίο και επικράτησε τελικά. Ο «Μίκυ» σχεδιάζεται συνήθως με κοντό κόκκινο παντελόνι, μεγάλα κίτρινα παπούτσια και γιγαντιαία άσπρα γάντια στα χέρια. Ομως, μεταξύ 1942 και 1944, το παντελόνι μάκρυνε και ο Μίκυ άρχισε να φορά επίσης σακάκι, γραβάτα, καπέλο και άλλα αξεσουάρ, που τον έκαναν να φαίνεται πιο μοντέρνος και πιο ώριμος. Αλλά και ο χαρακτήρας του Μίκυ, δεν παρέμεινε ίδιος. Αρχικά ήταν σκανδαλιάρης, ζούσε μία ανέμελη και περιπετειώδη ζωή, ενώ κάποιες φορές παρουσιαζόταν και ως κακός. Σιγά-σιγά όμως μεταμορφωνόταν προβάλλοντας έναν ηθικότερο τρόπο ζωής. Ετσι, ο «θορυβώδης» και γεμάτος ένταση, Μίκυ, έδωσε τη θέση του σε έναν προσγειωμένο και πρόσχαρο τύπο. Και πλέον το ενδιαφέρον του άρχισε να επικεντρώνεται στο οικογενειακό του περιβάλλον. Επίσης, ο Αϊβερκς δημιούργησε το πρώτο στριπ του Μίκυ (εκδοχή σε κόμικ της ταινίας κινούμενων σχεδίων Plane Crazy που εκδόθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1930, καθώς και την πρώτη ταινία κινούμενων σχεδίων, για την οποία παρήγε 700 σχέδια την ημέρα). Ο Μίκυ έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 120 ταινίες, οι 5 από τις οποίες ήταν μεγάλου μήκους. Κέρδισε τρεις υποψηφιότητες, ένα ειδικό Οσκαρ, το οποίο απονεμήθηκε στον δημιουργό του, τον Ουόλτ Ντίσνεϋ. Πρόσφατα, μάλιστα, απέκτησε το δικό του αστέρι στο «Πεζοδρόμιο της Φήμης», στο Hollywood. ΤΕΝ ΤΕΝ Την ίδια δεκαετία στην Ευρώπη εμφανίστηκε «Τεν Τεν», δημιούργημα του Γάλλου Ερζέ, και στη συνέχεια επικράτησε η φυσιογνωμία του Γκοσινύ ο οποίος σε συνεργασία με άλλους δημιούργησε χαρακτήρες όπως ο «Ιζνογκούντ» , ο «Λούκυ Λουκ» και ο «Αστερίξ». Ακόμα, στην περίοδο του Β' Παγκόσμιου Πολέμου εμφανίστηκαν κόμικς βίαιου και αντιπαιδαγωγικού περιεχομένου, γνωστά και ως «Underground Comix» Ο Τεν Τεν, «γεννήθηκε» από το πενάκι του βέλγου κομίστα Ζορζ Ρεμί ( Ερζέ) στις 10 Ιανουαρίου 1929. Οι πρώτες του ιστορίες δημοσιεύτηκαν στο νεανικό ένθετο της εφημερίδας των Βρυξελλών «20ος αιώνας». Ο Τεν Τεν είναι ο ξανθομάλλης νεαρός με το χαρακτηριστικό τσουλούφι, που δουλεύει ως ρεπόρτερ και μπλέκεται σε απίθανες περιπέτειες μυστηρίου σε κάθε γωνιά του πλανήτη, μαζί με το πιστό του σκύλο Μιλού. Ο Μιλού είναι ταυτισμένος με τον Τεν Τεν και για πολλά χρόνια η σειρά είχε τίτλο «Οι περιπέτειες του Τεν Τεν και του Μιλού». Η πρώτη περιπέτεια του νεαρού ρεπόρτερ με τον τίτλο «Ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ», που είδε το φως της δημοσιότητας το 1929, κατηγορήθηκε για αντικομουνισμό, επειδή ασκούσε κριτική στον σταλινισμό. Ετσι, για πολλά χρόνια ο Τεν Τεν θεωρήθηκε προϊόν του Ψυχρού Πολέμου. Στις επόμενες περιπέτειες, ο ατρόμητος δημοσιογράφος αντιμετώπισε λαθρέμπορους ναρκωτικών, πολεμώντας πάντα τους κακούς και βοηθώντας τους αθώους και τα θύματα. Από εικαστικής πλευράς, ο Ερζέ έχει πολλούς θαυμαστές για την καθαρή, εκφραστική και φωτεινή πινελιά του. Ο Ερζέ κυκλοφόρησε 23 άλμπουμ με ήρωα τον Τεν Τεν, τα οποία μεταφράστηκαν σε 56 γλώσσες και πούλησαν πάνω από 200 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλον τον κόσμο. Ο Τεν-Τεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία μεταπολεμικά, προκαλώντας τh ζήλεια του Γάλλου Προέδρου Σαρλ Ντε Γκολ, που είχε πει χαρακτηριστικά: «Ο μοναδικός διεθνής ανταγωνιστής μου, είναι ο Τεν Τεν». Από τις αρχές της δεκαετίας του '70, η λάμψη του άρχισε να φθίνει, μετά τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν εναντίον του για μισογυνισμό και ρατσισμό. Σήμερα, το «Ιδρυμα Ερζέ» που διαχειρίζεται τα δικαιώματα του Τεν Τεν, είναι μία επικερδής βιομηχανία εκατομμυρίων ευρώ. Εκτός από τα βιβλία, ο ήρωας έχει πρωταγωνιστήσει στη μικρή και στη μεγάλη οθόνη, αλλά και στο θέατρο. ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ Η σειρά κόμικ «Ιζνογκούντ» γεννήθηκε από το σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί και τον σχεδιαστή Ζαν Ταμπαρί. Το όνομα της σειράς είναι λογοπαίγνιο στη αγγλική γλώσσα (η λέξη Iznogoud είναι γαλλική προφορική έκδοση της φράσης «he is no good» και ανήκει στον κεντρικό χαρακτήρα της). Ο Ιζνογκούν είναι ο Μεγάλος Βεζίρης του χαλιφάτου και έχει βάλει ως μοναδικό στόχο στη ζωή του να εκθρονίσει τον Χαρούν Ελ Πασάχ, ο οποίος και είναι ο Χαλίφης. Είναι αρκετά γνωστή η συνεχώς επαναλαμβανόμενη φράση του Ιζνογκούντ, «Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη». ΕΛΛΑΔΑ Η Ελλάδα γνώρισε κάπως αργά τα κόμικς εξαιτίας των πολεμικών και πολιτικών αναταραχών και έτσι η ακμή τους στο ελλαδικό χώρο χρονολογείται από το 1950. Αρχικά, περιοδικά όπως η «Διάπλαση» είχαν προετοιμάσει το έδαφος για να γίνουν τα κόμικς πιο εύκολα δεκτά στο ελληνικό κοινό. Όσον αφορά την αμερικάνικη σχολή των κόμικς στη Ελλάδα κυκλοφόρησαν τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα» τα οποία παρουσίαζαν έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας σε κόμικς. Την 1η Ιουλίου 1966 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος Μίκυ Μάους και ακολούθησαν οι Υπερήρωες όπως είναι ο «Σούπερμαν», ο «Σπάιντερμαν» κ.ά. Τα πρώτα ελληνικά κόμικς έκαναν την εμφάνισή τους στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Από τα πρώτα ελληνικά περιοδικά κόμικς ήταν η «Βαβέλ», στη οποία υπήρχε και δουλειά ξένων σχεδιαστών. Η «Βαβέλ» είχε έντονο το στοιχείο της πολιτικής κριτικής. Επίσης, ξεχωρισε και το "Μανάρα". Το πρώτο ελληνικό περιοδικό κόμικς χωρίς καμία ξένη επιρροή ήταν οι Κωμωδίες του Αριστοφάνη σε κόμικς. Η σειρά κόμικς «Κωμωδίες του Αριστοφάνη» εκδόθηκε από τις Αγροτικές Συνεταιριστικές Εκδόσεις βασισμένη στις 11 σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη. Τα κείμενα επεξεργάστηκε ο Τάσος Αποστολίδης και τα σκίτσα φιλοτέχνησε ο Γιώργος Ακοκαλίδης. Πολλά από τα τεύχη μεταφράστηκαν στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά, ενώ συνολικά πουλήθηκαν περισσότερα από 700.000 τεύχη. Η μεγάλη επιτυχία οφείλεται στο ότι χωρίς να ξεφεύγει από το αρχικό κείμενο κατάφερε να μεταφέρει την κριτική στη σύγχρονη πολιτική κατάσταση. Στη συνέχεια, μεγάλη επιτυχία γνώρισε ο «Αρκάς» με τον Ισοβίτη, του οποίου οι ιστορίες χαρακτηρίζονται από ένα ιδιόρρυθμο, ανατρεπτικό και γλυκόπικρο χιούμορ. ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ Tέλος τα ιαπωνικά κόμικς τα οποία είναι γνωστά ως manga που σημαίνει «ανεύθυνη εικόνα». Διαβάζονται, όπως όλα τα ιαπωνικά περιοδικά από το οπισθόφυλλο. Είναι σύντομα κείμενα, με άφθονες εντυπωσιακές σκηνές και εφφέ. Χαρακτηρίζονται από μεγάλη ελευθερία στη σελιδοποίηση, φιγούρες με πλούσια μαλλιά και μεγάλα μάτια, έντονο ερωτικό στοιχείο, μπόλικη δράση και βία και επίσης από αποσυμπιεσμένη αφήγηση. Η αποσυμπιεσμένη αφήγηση, είναι μία τεχνική στα κομικς, κατά την οποία μία σκηνή σπάει σε περισσότερα καρέ απ' όσα μπορεί να διατυπωθεί. Κοινό χαρακτηριστικό επίσης σε όλα τα manga, είναι η μειωμένη έμφαση στο πρότυπο του «σούπερ-ήρωα». άρθρο: inthecity.gr *δυστυχώς, στο site δεν αναφέρεται όνομα αρθρογράφου.
  10. Αφιέρωμα της Εστίας στην ιστορία της γελοιογραφίας στην Ελλάδα, καθώς και στα γελοιογραφικά έντυπα/ γελοιογράφους της εποχης. estia.pdf Bonus δωράκι 55 γελοιογραφίες απο το Εθνικόν Ημερολόγιον Βρετού, Τόμ. 9, Αρ. 1 (1869) geloiografiai.pdf Πηγή: Πλειάς Ελληνικά Περιοδικά 19ου Αιώνα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.