Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ισπανία'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. leonidio

    ARRUGAS [ PACO ROCA ]

    Ο ηλικιωμένος Ernest πάσχει από Αλτσχάιμερ και η κατάστασή του επιδεινώνεται σιγά σιγά, κάτι που μας γίνεται σαφές από την πολύ σύντομη, αλλά εντυπωσιακή εναρκτήρια σκηνή. Η οικογένειά του δεν μπορεί πλέον να τον φροντίζει, άρα η μόνη λύση είναι να τον στείλουν σε έναν οίκο ευγηρίας. Εκεί ο Ernest θα γνωρίσει τον Emile, τον άνθρωπο που προφανώς ξέρει τους πάντες και τα πάντα μέσα στον οίκο και θα του δείξει όλα τα κατατόπια και θα τον γνωρίσει με όλους σχεδόν τους ενοίκους. Άνθρωποι που πλέον ζουν σε μια άλλη πραγματικότητα, που βυθίζονται μέσα στις αναμνήσεις τους, που ζουν σε μια άχρονη κατάσταση, όπου παρελθόν και παρόν συγχέονται αξεδιάλυτα και όπου ακόμα και οι απλούστερες δραστηριότητες αποδεικνύονται δοκιμασία, ίσως ξεκαρδιστική για εμάς, τους θεατές, αλλά τραγική (ή μήπως όχι; ) για τους πρωταγωνιστές που τις βιώνουν. [Ενδεικτικά, αναφέρω τις σκηνές με τη μπάλα και το μπίνγκο - όταν το διαβάσετε, πιστεύω θα συμφωνήσετε μαζί μου] Κι όμως, ακόμα και μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, ο Ernest θα κάνει νέους φίλους και νέες γνωριμίες και με τον τρόπο του, έστω και χωρίς να το επιδιώξει, θα μεταβάλλει έστω και ελάχιστα την καθημερινότητα ορισμένων. Ο Ernest θα ξαναζήσει στιγμές από τα παιδικά του χρόνια, θα προσπαθήσει να κάνει τη μικρή του εξέγερση, να καθυστερήσει το αναπόφευκτο. Κανείς όμως δεν ξεφεύγει από τη μοίρα του. Η κατάσταση του Ernest είναι μη αναστρέψιμη. Η μνήμη ολισθαίνει, οι εικόνες χάνονται, τα λόγια μας διαφεύγουν... Και το τέλος είναι το απόλυτο κενό Αλλά, όπως γράφει και η προμετωπίδα του έργου, "το χιόνι δεν χάνεται, απλά γίνεται βροχή" και το ταξίδι συνεχίζεται, ακόμα και με άλλους επιβάτες. Κι αυτοί, εξάλλου, θα δώσουν κάποτε τη θέση τους σε κάποιους άλλους... Πολύ ωραίο έργο, γλυκό, χωρίς να γίνεται γλυκανάλατο, χωρίς πολλά λόγια, με απλή, καθαρή εικονογράφηση, που συλλαμβάνει κάθε σιωπή και κάθε κενό και αξιοποιεί ακόμα και τα κενά καρέ και ακόμα και τις κενές σελίδες. Πρόκειται άλλωστε για ένα έργο, όπου οι σιωπές είναι σημαντικότερες από τα λόγια. Το κόμικ κυκλοφόρησε πρώτη φορά στην Ισπανία το 2007, βραβεύτηκε στο φεστιβάλ της Βαρκελώνης, διασκευάστηκε σε ταινία κινουμένων σχεδίων (την οποία, δυστυχώς, δεν έχω δει) το 2011, μεταφράστηκε στα γαλλικά και στη συνέχεια στα αγγλικά και ήταν υποψήφιο και για Eisner μεταφρασμένης έκδοσης πέρυσι. Υπάρχουν δύο εκδόσεις στα αγγλικά, μια σκληρόδετη από τη Phantagraphics και μια με μαλακό εξώφυλλο από την Knockabout. Εγώ διάβασα τη δεύτερη, η οποία περιέχει ένα σύντομο βιογραφικό του Paco Roca και ένα δισέλιδο με σκίτσα. Η συγκεκριμένη έκδοση έχει μεταφραστεί από τη γαλλική έκδοση και έχει αλλάξει τα ονόματα των πρωταγωνιστών (από ό,τι κατάλαβα, στο πρωτότυπο ο Ernest ονομάζεται Emilio και ο Emile ονομάζεται Miguel). Δεν γνωρίζω εάν η αλλαγή των ονομάτων ακολουθεί μια αλλαγή και στη γαλλική έκδοση, ούτε εάν η Phantagraphics χρησιμοποιεί την ίδια μετάφραση. Αν και θεωρώ αυτή την τακτική απαράδεκτη, προτίμησα να κρατήσω τα ονόματα έτσι όπως είναι στην έκδοση την οποία διάβασα. Σε κάθε περίπτωση, οι δύο εκδόσεις βρίσκονται εύκολα και σχετικά οικονομικά. Ψάξτε να το βρείτε, αξίζει. Να ένα σύντομο άρθρο (στα αγγλικά) για το έργο, το οποίο επικρίνει την αγγλική μετάφραση
  2. Στα ’60s τα ελληνικά τραγούδια γίνονταν ισπανικά κόμικς Αυτοί ήταν οι ελληνικοί έρωτες που τους αγόραζες με μιάμιση πεσέτα. Γράφει ο Γιώργης Χριστοδούλου O Μάρκος εργάζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Είναι διακεκριμένος καθηγητής, «ζει μόνο για τις ανασκαφές του», είναι λιγομίλητος και σοβαρός, με κοκάλινα γυαλιά και λευκούς κροτάφους και μοιάζει με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Η Μόνικα είναι μια σύγχρονη μορφωμένη γυναίκα, αρχηγός της ομάδας των Γάλλων τοπογράφων που έχουν εγκατασταθεί στον Υμηττό με σκοπό τη μελέτη ενός σχεδίου πόλεως που θα είναι η αρχή για μια μοντέρνα μεγαλούπολη σαν τη Βραζιλία. Ο Μάρκος και η Μόνικα θα βρεθούν στο βουνό –ο ένας για ανασκαφές και την αγάπη του για τα αρχαία, η άλλη πιστεύοντας στη σύγχρονη ζωή– θα διαπληκτιστούν, θα περπατήσουν πλάι στα θυμάρια και τα δεντρολίβανα του Υμηττού κι εκεί θα ερωτευτούν. Αυτός θα ξεπεράσει τις προκαταλήψεις του που θέλουν τις γυναίκες όλη τη μέρα στο σπίτι με τα παιδιά, κι εκείνη θα δει με διαφορετικά μάτια τον αυστηρό κύριο καθηγητή. Τέλος, ο Μάρκος θα οδηγήσει τη Μόνικα στη σπηλιά με τα αρχαία ευρήματα αλλά και... στην εκκλησία. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα κόμικ που έπεσαν τυχαία στα χέρια μου σ' ένα βιβλιοπωλείο-δισκάδικο της Βαρκελώνης. Τίτλος του τεύχους «En la montaña de Imittos», ελεύθερη μετάφραση του «Εκεί ψηλά στον Υμηττό» του Μάνου Χατζιδάκι. Το οπισθόφυλλο το γράφει ξεκάθαρα: ο εκδοτικός οίκος «Φεγγαρόφωτο» κυκλοφορεί κάθε εβδομάδα «το τραγούδι σου φτιαγμένο ιστορία»! Ανάμεσα στα τραγούδια που έγιναν ιστορίες, ήταν τίτλοι όπως το Chao-chao bambina, Mack the knife, Scoubidou αλλά και τα Γκρίζα ματάκια του Κώστα Γιαννίδη, το τραγούδι της Άντζελας Ζήλια και του Αλέκου Πάντα που έκανε πάταγο εκείνη την εποχή ανάμεσα στα κοριτσόπουλα της Βαρκελώνης, καθώς και δύο τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι: «Τα παιδιά του Πειραιά» (που δεν κατάφερα να εντοπίσω) και το «Εκεί ψηλά στον Υμηττό». Φυσικά σε κανένα τεύχος δεν αναγράφεται ο συνθέτης, αλλά μόνον οι στίχοι της ισπανικής βερσιόν και οι τραγουδιστές. Ανοίγοντας, στην αριστερή σελίδα βρίσκονται οι στίχοι του τραγουδιού αλλά και ο συγγραφέας της ιστορίας μαζί με το όνομα του illustrator. Στο κόμικ «Τα γκρίζα ματάκια» βασισμένο στο τραγούδι του Κώστα Γιαννίδη, αναγράφεται ο δημιουργός καθώς και η φράση «η μεγάλη δημιουργία της Άντζελας Ζήλια». Εδώ, ο Κωνσταντίνος έχει δικό του κατάστημα με ρολόγια στο εμπορικό κέντρο του Πειραιά. Είναι όμορφος, εργατικός αλλά πολύ ντροπαλός. Αυτό είναι το μόνο του πρόβλημα. Όλος ο κόσμος του είναι το μαγαζί του και η μοναδική του συντροφιά είναι το τικ-τακ των ρολογιών. Εκείνη τη λένε Έλενα και βγαίνει με τον όμορφο Νιάρχο (ναι, έτσι ακριβώς αναφέρεται το μικρό του όνομα!). Ο Κωνσταντίνος έχει βάλει στο μάτι την Ελένη, η οποία περνάει καθημερινά από το δρόμο και κάνει την καρδιά «του παλικαριού» να χτυπάει, τικ-τακ, τικ-τακ, σαν τα ρολόγια του. Μια μέρα στο λιμάνι οργανώνονται αγώνες ιστιοπλοΐας και τα παιδιά θα πείσουν τον Κωνσταντίνο να πάρει μέρος. Οι ομάδες είναι: πλούσιοι εναντίον φτωχών. Μαντέψτε σε ποια ομάδα ανήκει ο Κωνσταντίνος και σε ποια ο Νιάρχος. Η Έλενα θα βρεθεί ξαφνικά στο νερό, ο Κωνσταντίνος θα τη σώσει κι αυτή θα καταλάβει πως αυτός είναι ο άντρας της ζωής της κι όχι ο Νιάρχος που «τον ενδιαφέρουν μόνο τα καράβια του». Η Ελλάδα τότε πουλούσε ήλιο και θάλασσα, οι ταινίες της Αλίκης παρουσιάζονταν στα ισπανικά σινεμά μεταγλωττισμένες, η Νάνα Μούσχουρη κέρδιζε το πρώτο βραβείο στο Μεσογειακό Φεστιβάλ τραγουδιού της Βαρκελώνης με το «Ξύπνα αγάπη μου» του Γιαννίδη, ο Αλέκος Πάντας τραγουδούσε γεμίζοντας τις πλατείες και κυκλοφορούσε δίσκους με bonus track τραγούδια με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Η Βαρκελώνη ήταν μοντέρνα, σικάτη και γιατί όχι... ως ένα βαθμό «φιλελληνίδα». Αυτοί ήταν οι ελληνικοί έρωτες που τους αγόραζες με μιάμιση πεσέτα. * Στην τελευταία σελίδα πάντα εμφανίζεται το απόκομμα «Πες μας ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι: Τίτλος τραγουδιού... Όνομα... διεύθυνση... Πόλη...». Πηγή (στην ιστοσελίδα μπορείτε να ακούσετε και κάποια από τα τραγούδια του άρθρου)
  3. Εδώ και 3,5 χρόνια, ο γνωστός γλωσσολόγος Νίκος Σαραντάκος (wiki) αναρτεί στο ιστολόγιο του άρθρα γύρω από διάφορα κόμικ του Αστερίξ Ας τα παραθέσουμε εδώθε Έχουν προηγηθεί άρθρα για τους Βρετανούς, τους χαρακτήρες, την Κατοικία των θεών, τον Μάγο/Μάντη, τους Ελβετούς, τον Αγώνα των Αρχηγών, τον Αστερίξ στην Κορσική, τον Αστερίξ Λεγεωνάριο, τον Οβελίξ και σια, το Δώρο του Καίσαρα, την Ασπίδα της Αρβέρνης, το Χρυσό Δρεπάνι, το Μεγάλο Ταξίδι, την Κλεοπάτρα, τους Γότθους και το αμετάφραστο Transitalique. Εδώ έχουμε ένα για το Αστερίξ στην Ισπανία. Το άρθρο φυσικά είναι τίγκα στα σπόιλερ και μόνο για όσους το έχουν διαβάσει Καλή ανάγνωση αυτό το ηλιόλουστο Σαββατιάτικο πρωινό === Εδώ και τέσσερα χρόνια έχω αρχίσει να παρουσιάζω περιπέτειες του Αστερίξ, ενός από τα πιο αγαπημένα μου κόμικς. Αρχικά αυτο γινόταν κάθε δίμηνο αλλά τελευταία έχει αραιώσει αρκετά ο ρυθμος δημοσιεύσεων. Όπως έχω πει, με μια δόση υπερβολής βέβαια, οι 24 τόμοι του Αστερίξ (εννοώ την κοινή δημιουργία του Ρενέ Γκοσινί και του Αλμπέρ Ουντερζό) είναι μια από τις σημαντικότερες προσφορές της Γαλλίας στον παγκόσμιο πολιτισμό μεταπολεμικά. Τουλάχιστον η γενιά μου, που γνώρισε τον Αστερίξ στα φοιτητικά της χρόνια, τον αγάπησε σχεδόν ομόθυμα -και η ανταπόκρισή σας σε αυτές τις δημοσιεύσεις ήταν πολύ θετική, οπότε είχα πει ότι θα παρουσιάσω στο ιστολόγιο, έναν προς έναν, και τους 24 τόμους του Αστερίξ. Ήδη φτάσαμε στις 15 περιπέτειες. Ξεκινήσαμε τον Οκτώβριο του 2014, με μια παρουσίαση της περιπέτειας Αστερίξ στους Βρετανούς και μετά με μια γενική παρουσίαση των πρωταγωνιστών του κόμικς. Τον Δεκέμβριο είχαμε τη δεύτερη περιπέτεια, την Κατοικία των θεών, τον Φλεβάρη 2015 είδαμε τον Μάγο (ή Μάντη) ενώ στα τέλη Απριλίου παρουσίασα τον «Αστερίξ στη χώρα των Ελβετών». Τέλη Ιουνίου 2015 παρουσιάστηκε Ο αγώνας των αρχηγών, η πέμπτη περιπέτεια της σειράς, αλλά στα τέλη Αυγούστου δεν είχαμε περιπέτεια για τεχνικούς λόγους. O κύκλος συνεχίστηκε στα μέσα Οκτωβρίου με τον Αστερίξ στην Κορσική και η τελευταία δημοσίευση για το 2015 ήταν την παραμονή των Χριστουγέννων με τον Αστερίξ Λεγεωνάριο. Το 2016 ξεκίνησε με την περιπέτεια Οβελίξ και σία τον Φλεβάρη, ενώ τον Απρίλιο ανέβασα το Δώρο του Καίσαρα. Τον Ιούνιο είχε πέσει πολλή δουλειά, τον Αύγουστο είχαμε το… θερινό ραστόνι (και θα ήταν ευκαιρία να βάλουμε τον Αστερίξ Ολυμπιονίκη, κρίμα), οπότε ξαναπιάσαμε το νήμα τον Οκτώβριο με την Ασπίδα της Αρβέρνης. ενώ τον Δεκέμβριο ακολούθησε το Χρυσό δρεπάνι. Πρώτη περιπέτεια του 2017, τον Φλεβάρη, ήταν το Μεγάλο ταξίδι, που συμπλήρωσε την πρώτη δωδεκάδα. Στη δεύτερη δωδεκάδα μπήκαμε τον Απρίλιο, με την περιπέτεια «Ο Αστερίξ και η Κλεοπάτρα». Μετά αραίωσαν οι ρυθμοί. Τον Αύγουστο του 2017 παρουσιάστηκε η περιπέτεια «Ο Αστερίξ και οι Γότθοι» ενώ τον Δεκέμβριο είχαμε ένα εμβόλιμο άρθρο, αφού παρουσιάσαμε την καινούργια (χωρίς Γκοσινί αλλά και χωρίς Ουντερζό) περιπέτεια «Ο Αστερίξ στην Ιταλία» που είχε πρόσφατα κυκλοφορήσει στα γαλλικά (ο ελληνικός τίτλος είναι δικός μου, αφού τότε δεν είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά το τεύχος -μαλιστα, αμφιβαλλω αν έχει βγει και τώρα). Τον Φλεβάρη είχε πέσει δουλειά και παρόλο που ο φίλος μας ο Αβονιδας μου το θυμισε μόλις τώρα αξιώνομαι να συνεχίσω με την 15η περιπέτεια της σειράς -δεν θα πω ότι έχουμε 81 Φλεβάρη, αλλα οτι τώρα μπόρεσα. Και θα επαναλάβω την έκκληση να σκανάρετε, όσοι έχετε, τεύχη του Ψαρόπουλου που μας λείπουν (ο κατάλογος στο τέλος του άρθρου). Θυμίζω ότι οι περιπέτειες του Αστερίξ κυκλοφόρησαν σε αυτοτελείς τόμους στα ελληνικά πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τις εκδόσεις Ψαρόπουλου (σε μετάφραση αρχικά του Κώστα Ταχτσή και μετά του Αργύρη Χιόνη) ενώ αργότερα κυκλοφόρησαν σε νέα μετάφραση (της Ειρήνης Μαραντέι) από τις εκδόσεις Μαμούθ, που είναι και η έκδοση που (νομίζω πως) βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο εμπόριο. Τη σημερινή περιπέτεια, όπως εκδόθηκε από τον Ψαρόπουλο, τη σκανάρισε κάποιος φίλος. Την ανέβασα σε έναν ιστότοπο φιλοξενίας, απ’ όπου μπορείτε να τη διαβάσετε ονλάιν ή να την κατεβάσετε. Ο Αστερίξ στην Ισπανία είναι χρονολογικά η 14η περιπέτεια της σειράς από τις 24. Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Pilote από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο του 1969 και αμέσως μετά, στο τέλος του χρονου, βγήκε σε άλμπουμ. Ο γαλλικός τίτλος είναι Astérix en Hispanie, δηλαδή με το κλασικό όνομα της Ισπανίας (όχι Espagne). Αλλά καλύτερα να περιγράψω σύντομα την υπόθεση. Ενώ στο γαλατικό χωριό η ζωή συνεχίζεται όπως την ξέρουμε, στον νότο της Ιβηρικής χερσονήσου ο Ιούλιος Καίσαρας συντρίβει τα απομεινάρια των στρατευμάτων του Πομπήιου κι έτσι υποτάσσει όλη την Ισπανία στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Όλη; Όχι όλη. Όπως τον πληροφορεί ο στρατηγός του, ένα μικρό χωριό επιμένει να αντιστέκεται. Ο Καίσαρας επιλαμβάνεται προσωπικά και πηγαίνει στο χωριό και λίγο πριν φτασουν πιάνουν αιχμάλωτο ένα αγόρι οπλισμένο με σφεντόνα, τον γιο του αρχηγού. Έτσι, μπορούν να εκβιάσουν την ησυχία των ανυπότακτων Ιβήρων, αφού κρατάνε όμηρο τον μικρό -«δεν θα διασκεδάζουν μαζί του» παρηγοριέται ο πατέρας του. Ο Καίσαρας αποφασίζει, για ασφάλεια, να εμπιστευτεί το αρχηγόπουλο στη φρουρά του στρατοπέδου Μπαμπαόρουμ, ενα από τα τέσσερα που περιβάλλουν το ανυπόταχτο γαλατικό χωριό. Όχι πολύ καλή ιδέα, διότι λίγο πριν φτάσει εκεί ο μικρός με τη συνοδεία του, πέφτει στα χέρια των Γαλατών. Να πούμε εδώ ότι ο μικρός, έχοντας αντιληφθεί ότι ως όμηρος είναι πολύτιμος, εκβιάζει συνεχώς τους Ρωμαίους φρουρούς του απειλώντας ότι «θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι που να πάθει τίποτα» και μόλις τον δουν να μπλαβιάζει όλοι υποχωρούν στα καπρίτσια του. «Σταμάτα! Θα κάνουμε ό,τι θέλεις» μεταφραζει η Μαραντέι για το Μαμούθ και ανάλογα κι ο Χιόνης για τον Ψαρόπουλο. Κι έτσι ο όμηρος πέφτει στα χερια των Γαλατών αλλά οι Ρωμαίοι, αφού μια προσπάθεια να τον ζητήσουν πίσω πέφτει στο κενό, βολεύονται με την ιδέα: και στο γαλατικό χωριό ο όμηρος θα είναι ασφαλής και μάλιστα δεν θα τους ταλαιπωρεί. Κι έτσι το αρχηγόπουλο, ονόματι Πέπε, αρχίζει να ταλαιπωρεί τους Γαλάτες. Ύστερα από διάφορα επεισόδια, ο Μοναρχίξ αποφαίνεται πως έχουν «ηθικό καθήκον» να τον επιστρέψουν στο χωριό του και αφού μαθαίνουν από τους Ρωμαίους πού βρίσκεται το χωριό ξεκινούν, πρώτα με τη βάρκα του ψαρά Καταλφαβητίξ και μετά με τα πόδια. Καθώς κατευθύνονται προς το χωριό του νεαρού, τους παίρνει είδηση ο Ρωμαίος εκατόνταρχος που ειχε παραδώσει τον νεαρό στο Μπαμπαόρουμ, και μεταμφιεζεται σε Ίβηρα για να τους πάρει τον όμηρο. Ύστερα από διάφορες περιπέτειες, ο Αστερίξ (χωρίς μαγικό φίλτρο!) και ο Ρωμαίος πιάνονται και οδηγούνται όχι στα λιονταρια αλλά στους ταύρους -κι έτσι ο Αστερίξ εφευρίσκει την ταυρομαχία. Στο μεταξύ ο Οβελίξ έχει βρει το χωριό του μικρού και όλα τελειώνουν αίσια. Πρόκειται για μια από τις πετυχημένες περιπέτειες της 24άδας, που άρεσε πολύ στον κύκλο μου τότε που βγήκε, έστω κι αν ο Έλληνας αναγνώστης δεν συνηθίζει να κάνει καλοκαιρινές διακοπές στην Ισπανία όπως πάρα πολλοί Γαλλοι ήδη από τη δεκαετία του 60. Πράγματι, το δεύτερο μισό του άλμπουμ είναι γεμάτο με αναφορές στην τουριστική ιδίως Ισπανία. Όσο για τα ονόματα των Ισπανών, ο αρχηγός του ανυπόταχτου χωριού λέγεται Soupalognon y Crouton (κατα λέξη: κρεμμυδόσουπα με κρουτόν), που ο Χιονης το αποδίδει Κρεμυδοσουπόν υ Τυρόν ενώ η Μαραντέι Κρεμυδονέζ υ παέλια. Προτιμώ την πρώτη απόδοση. Ο γιος του λέγεται Πέπε, που είναι χαϊδευτικό του «Περικλής» -έχουμε Έλληνες προγόνους, εξηγεί ο μικρός. Ο επίμονος εκατόνταρχος λέγεται Nonpossumus, που σημαίνει «Δεν μπορούμε» στα λατινικά. Η Μαραντέι τον αποδίδει Διπόδιους, ο Χιόνης Ανθρωπόμορφους. Όταν μεταμφιέζεται σε Ισπανό, παιρνει το όνομα Dansonsurlepon y Davignon («Ας χορέψουμε πάνω στη γέφυρα – Του Αβινιόν», υπαινιγμός στο πασίγνωστο τραγουδάκι), που ο Χιόνης το αποδίδει Ανωποταμόν υ καημόν ενώ η Μαραντέι Μεταξωσκωληκόν υ πεταλουδόν. Θα κάνω στη συνέχεια αναφορά σε κάμποσους υπαινιγμούς σε ισπανικά πραγματα, αλλά πρεπει να πω ότι το άλμπουμ έχει και άλλες («μη τουριστικές») αξέχαστες ατάκες και αστεία επεισόδια. Για παράδειγμα, όταν οι Γαλάτες φιλοξενούν τον Πέπε, ο μικρός αρνείται στην αρχή να φάει αγριογούρουνο (το θεωρεί cochonnerie – γουρουνόφαγο) και ζητάει ψάρι. Ο έρμος ο Οβελίξ πηγαινει στον ψαρά να αγοράσει, αλλά στο μεταξύ ο Πέπε δοκίμασε το αγριογούρουνο και του άρεσε -και έφαγε και του Οβελίξ. Ο Οβελίξ θέλει να επιστρέψει το ψάρι στον ψαρά, υποστηρίζοντας ότι απλώς το νοίκιασε, ο Καταλφαβητίξ βεβαια αρνείται να το πάρει, και γίνεται ένας ξεκαρδιστικότατος καβγάς -το επεισόδιο πιάνει τέσσερις σελίδες- που μόνο με την επέμβαση του αρχηγού καταλαγιάζει -ή δεν καταλαγιάζει οπως βλέπετε. Να σημειώσω εδώ ότι αυτη είναι η πρώτη εμφάνιση του ψαρά Καταλφαβητίξ με τα όχι και πολύ φρέσκα ψάρια του, μόλις στο 14ο επεισόδιο του κύκλου. Λίγο πιο κάτω, ο Καταλφαβητίξ θα νοικιάσει το καΐκι του για να πάνε τον μικρό στην Ισπανία, και θα δεχτεί πληρωμή σε μενίρ -τα θέλει, όπως λέει, για να διακοσμήσει ένα οικοπεδάκι που έχει. Και μια υποσημείωση μάς πληροφορεί ότι το κτήμα αυτό βρισκόταν στο Καρνάκ, όπου υπάρχουν μεγαλιθικά μνημεία με μενίρ. Για να πάνε όμως στην Ισπανία, πρέπει να μάθουν πού βρίσκεται το χωριό του Πέπε -ο μικρός δεν ξέρει να τους πει. Αυτό το μαθαίνουν δίνοντας λίγες φάπες στους Ρωμαίους λεγεωνάριους που φυλάνε σκοπιά γύρω από το γαλατικό χωριό. Και επειδή οι Ρωμαίοι είναι ανεβασμένοι πάνω σε δέντρα, έχουμε μερικές ωραίες ατάκες. – Δεν χρειάζεσαι και πολύ για να πέσεις. – Είναι που οι τελευταίες εμπειρίες με ωρίμασαν πολύ, απαντάει ο άλλος στην απόδοση του Χιόνη και παρόμοια στη Μαραντέι. Λίγο αργότερα, οι λεγεωνάριοι αποφασίζουν να μην πουν τίποτα στους ανωτέρους τους και να ξανανεβούν στα δέντρα τους. N’agissons pas comme des poires λέει ο μεγαλόσωμος, που είναι λογοπαίγνιο που δεν μεταφράζεται, αφού poire εκτός από το αχλάδι είναι στην αργκό και ο αφελής. «Αν μείνουμε στο χώμα θα σαπίσουμε», μεταφραζει ο Χιονης και «Μην καταλήξουμε και μαρμελάδα» η Μαραντέι. Ένα περίπλοκο και αμετάφραστο λογοπαιγνιο αμέσως μετά. Ενω στη Γαλατία συμβαίνουν αυτά, μας δείχνουν μια σκηνή στη Ρώμη όπου ο Καίσαρας τελεί θρίαμβο. Ένας κοκκινοτρίχης αρχηγός βαρβάρων που έχει πιαστεί αιχμάλωτος, ενθουσιασμένος από τη μεγαλοπρέπεια χειροκροτάει -και ο Καίσαρας του χαρίζει την ελευθερία του. – Τι κάνει ο Καίσαρας; ρωτάει ο ένας Ρωμαίος. – Il affranchit le rubicond, είναι η απάντηση που σημαίνει «Χαριζει την ελευθερια στον κοκκινομάλλη» αλλά ταυτόχρονα ακούγεται όπως το il a franchi le Rubicon, που θα πει «διάβηκε τον Ρουβίκωνα», τη γνωστή παροιμιώδη έκφραση. Το λογοπαίγνιο αυτό δεν μεταφραζεται. Η Μαραντέι σκέφτηκε να παραπέμψει σε αλλη παροιμιώδη φράση με τον Καίσαρα και το απέδωσε: «Γιατί ο Καίσαρ ερρίφθη» (ως απάντηση στο ‘γιατι το έκανε αυτό;’). Ο Χιόνης, ίσως προτιμότερο, παραιτηθηκε εντελώς από την προσπάθεια και αποδίδει: Τον λύνει για να χειροκροτάει δυνατότερα. Καθώς πλέουν με το ψαροκάικο για την Ισπανία, οι ήρωές μας πέφτουν απάνω στους γνωστούς πειρατές. Οι πειρατές δεν ενδιαφέρονται -τι να ληστέψουν από μια ψαρόβαρκα. Όμως οι ήρωές μας έχουν βαρεθεί το ψάρι, πλησιάζουν το πειρατικό πλοίο, κάνουν ρεσάλτο και παίρνουν ολες τους τις προμήθειες -αγριογούρουνα κυρίως. Κι οι πειρατές αναγκάζονται να ψαρέψουν για να τραφούν. – Κι ο πρώτος που θα κάνει τον πονηρό, θα τον κάνω δόλωμα, λέει ο αρχιπειρατής. «Σαν σκουλήκι της γης», λέει κατά λέξη ο μαύρος από το παρατηρητήριό του. Comme un ver de terre, αλλά να θυμηθούμε πως δεν προφέρει καλά το ρο. Την ατάκα αυτη ο Χιόνης την απέδωσε θεϊκά: Σκουλήκι ο άντλωπος, σκουλήκι…. Στην παρέα μου, πριν από πολλές δεκαετίες βέβαια, η ατάκα αυτή είχε γινει παροιμιώδης, και τη λέγαμε και με άλλες ευκαιρίες. Η Μαραντέι βάζει τον μαύρο να τρώει τα ρο όπως και ο Γκοσινί (και όχι να τα προφέρει Λ) και επιλέγει τη σαφώς λιγότερο πετυχημένη απόδοση: Σα σκουληκαντέ’α. Με τα πολλά φτάνουν στην ξηρά και πρέπει να διασχίσουν την ιβηρική χερσόνησο για να φτάσουν στο χωριό του μικρού, που είναι στην Ανδαλουσία, κοντά στη Σεβίλλη (Ισπαλίς). Πέφτουν όμως πάνω σε μποτιλιάρισμα, ο δρόμος είναι γεμάτος με άμαξες τουριστών που κατακλύζουν την Ισπανία αφού το σεστέρσιο είναι πιο δυνατό από το τοπικό νόμισμα και μπορεις να είσαι σίγουρος πως θα έχει ήλιο. Σε διάφορα σημεία ο Γκοσινί δεν παραλείπει να παραθέσει φράσεις κλισέ που χρησιμοποιούσαν, γεμάτοι υπεροψία, οι Γάλλοι και γενικά οι τουρίστες της εποχής που επισκέπτονταν την Ισπανία. Αλλά οι φιλοι μας επιπλέον έχουν το πρόβλημα ότι πρέπει να μπουν κρυφά. Οπότε σε ένα πανδοχείο, ακόμα στη γαλατική πλευρά, ζητάνε από τον πανδοχέα να τους βρει τροπο να περάσουν τα Πυρηναία κρυφά κι εκείνος τους προτείνει έναν οδηγό από την φυλή των Vaccei. Η φυλή αυτή είναι υπαρκτή, αλλά δεν ζούσε στα Πυρηναία, παρά πολύ πιο νότια. Ο Γκοσινί τη μεταφέρει στη χώρα των Βάσκων λογοπαικτική αδεία. Βρήκα τον άνθρωπό σας, είναι Βακκαίος (Βακκαίοι, έθνος ιβηρικόν λέει ένας αρχαίος) και ξέρει καλά το βουνό, λέει ο κάπελας, κι ο Οβελίξ παρατηρεί «Δεν ήξερα πως χρειάζεται ένας Βακκαίος για να μπεις στην Ισπανία». Στα γαλλικά, η φράση il fallait un Vaccéen pour entrer en Hispanie, ακούγεται πολύ όμοια με το il fallait un vaccin… δηλαδή «πρεπει να έχεις κάνει εμβολιο για να μπεις στην Ισπανία» -πριν απο 50 χρόνια ήταν ακόμα πιο συχνό να κάνουν εμβολια οι τουρίστες. Το λογοπαίγνιο δεν αποδίδεται. Ο Χιόνης λέει : είναι Βάσκος, και: δεν ήξερα ότι χρειάζεται ένας Βάσκος για να μπει κανείς στην Ισπανία. Προτιμώ τη λύση της Μαραντέι, που τον μετατρέπει σε βοσκό (είναι και βοσκός, άλλωστε) και συνεχίζει: Μυρίζεται τον κίνδυνο από μακριά, και: Είναι σίγουρο πως μυρίζει ο κίνδυνος; Φυσικά συναντούν και τσιγγάνους και μαθαίνουν φλαμένκο -ο Οβελίξ θα το ξαναχορέψει στο Μεγάλο ταξιδι επειδή έχει την πεποίθηση ότι οι ερυθρόδερμοι της Αμερικής είναι τσιγγάνοι. Η όμορφη τσιγγάνα αποκαλεί «ομορφόπαιδο» τον Οβελίξ και τον παροτρύνει cambre-toi! Δεν ξέρω πώς λέμε στα ελληνικά το αντίστοιχο, όταν στον χορό κάνεις καμάρα (από εκεί η ρίζα) με το κορμί σου, πάντως μου αρέσει η λύση της Μαραντέι: – Όλε ομορφόπαιδο! Λύγισε λίγο τη μεσούλα σου! – Λυγισμένη την έχω! Ανάμεσα στα άλλα χαρακτηριστικά και τα κλισέ της Ισπανίας που συναντούν (γεμάτα ξενοδοχεια που σερβίρουν ευρωπαϊκό φαγητό και οχι τοπικές σπεσιαλιτέ, δρομοι γεμάτοι λακούβες που επισκευάζονται με αργό ρυθμό κτλ.) σε κάποιο σημείο εμφανίζεται και ο Δον Κιχώτης. Όσο για το άλλο σήμα κατατεθέν της Ισπανίας, την ταυρομαχία, μαθαίνουμε πως την επινόησε ο Αστερίξ -τους εχουν ριξει στα θηρια, αυτον και τον Ρωμαίο πρώην λεγεωνάριο, μόνο που στην Ισπανία το θηρίο ειναι ταύρος -κι όταν απο μια μεγαλουσιάνα Ρωμαία πέφτει το σάλι της μέσα στον στίβο, ο ιπποτικός Αστερίξ το σηκώνει για να μην το λερώσει ο ταύρος. Κανονικά δεν είναι ταύρος, αλλά ένας τεράστιος aurochs, που ειναι ένα εξαφανισμένο σήμερα είδος άγριων βοοειδών. Ο ούρος, όπως αποδίδεται στα ελληνικά, ήταν πολύ πιο μεγαλόσωμος από τον ταύρο και την αγελάδα. Τα τελευταία ζώα του είδους ζούσαν τον 17ο αιώνα στα δάση της Πολωνίας. Ο Χιόνης τον ούρο τον αποδίδει απλά και πρακτικά «ταύρο» ενώ η Μαραντέι «βούβαλο», παρόλο που σε παλιότερη περιπέτεια (θαρρώ στην Ελβετία) υπήρχαν εδέσματα μαγειρεμένα σε ξίγκι ούρου. Βέβαια, για τον Γαλλο αναγνώστη ο aurochs είναι κάτι οικείο (υπάρχει και τραγούδι του Μπρασένς) ενώ ο ούρος είναι άγνωστος στον Έλληνα, μην πω και κακέμφατος. Είπα πολλά και θα σας κούρασα. Παραλείπω πάμπολλα αξιοσχολίαστα λογοπαίγνια, αλλά ίσως στα σχολια μάς δοθεί η ευκαιρία να πούμε κάτι ακόμα. Ελπίζω σε δυο ή έστω σε τέσσερις μήνες να συνεχίσουμε με κάποια περιπέτεια του «κανόνα των 24», αλλά απαραίτητη προϋπόθεση ειναι να φιλοτιμηθείτε κι εσείς να σκανάρετε κάποια και να μου στείλετε (στο sarantπαπάκιpt.lu) το πιντιέφ. Δεν ειναι πολύ εύκολο διότι το πιντιέφ που θα μου στείλετε πρέπει να είναι των εκδόσεων Ψαρόπουλου, που δεν υπάρχουν στην αγορά. Σημειώνω ποιες περιπέτειες λείπουν * Ο Γαλάτης Αστερίξ * Αστερίξ μονομάχος * Η διχόνοια * Αστερίξ Ολυμπιονίκης * Γύρος της Γαλατίας * Αστερίξ και Νορμανδοί * Αστερίξ και η χύτρα * Οι δάφνες του Καίσαρα * Αστερίξ και οι Βέλγοι Και βέβαια, χρόνια πολλά στις Γεωργίες και τους Γιώργηδες που γιορτάζουν σήμερα! (Ας βάλουμε κι ένα παλιότερο εορταστικό άρθρο). ===
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.