Αναζήτηση στην Κοινότητα

«Μπορείς να την “ταΐσεις” με έργα ενός δημιουργού, να της δώσεις την οδηγία “φτιάξε κάτι σαν αυτό” και να πουλήσεις το αποτέλεσμα σαν δικό σου», λέει ο κομίστας Γιάννης Ρουμπούλιας. Tο εξώφυλλο του λευκώματος «Hallowitches» του Ηλία Χατζούδη. Δεξιά, παρόμοιο σχέδιο δημιουργημένο με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Άνοιξε την επαγγελματική του σελίδα στο Facebook για τον συνηθισμένο λόγο. Ένας κομίστας, εξάλλου, παρουσιάζει τη δουλειά του και δικτυώνεται μέσω της τεχνολογίας. Εκείνη την ημέρα ωστόσο, ο Ηλίας Χατζούδης «δικτυώθηκε» με κάτι άλλο: συνάδελφοί του στην Αμερική, όπου και ο ίδιος ζει και εργάζεται, του κοινοποιούσαν ένα σχέδιο – ένα pinup girl – το οποίο είχε δημιουργηθεί με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης και έμοιαζε πολύ με ένα δικό του. Τον ρωτούσαν αν το γνώριζε· η απάντηση ήταν αρνητική. Ο Ηλίας έκανε μια ανάρτηση με τις δύο εικόνες, όπου σημείωνε: «Τι είναι τέχνη για μένα; Όταν σχεδιάζω, νιώθω χαρά, έχω μια δημιουργική ενέργεια και την ικανοποίηση ότι έφτιαξα κάτι από την αρχή μέχρι το τέλος». Του έχει ξανασυμβεί, λέει στην «Κ». Δεν τον φοβίζει ακόμη επαγγελματικά – έχει το κοινό του. «Ήθελα ωστόσο να απευθυνθώ στους νέους καλλιτέχνες που τώρα ξεκινούν, ώστε να καταλάβουν ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι άλλο ένα εργαλείο, όπως το Photoshop. Δεν σχεδιάζει, αλλά κλέβει εκατομμύρια εικόνες που έχουν σχεδιαστεί ήδη και δημιουργεί μια νέα, ψεύτικη. Ο άνθρωπος που το κάνει αυτό θα μπορούσε να είναι και κάποιος που δεν ξέρει να σχεδιάζει. Δεν είναι όμως καλλιτέχνης». Πώς ακριβώς λειτουργεί; «Υπάρχουν διάφορα applications», εξηγεί ο κομίστας Γιάννης Ρουμπούλιας. «Το πρώτο ήταν το Midjourney, ενώ πλέον υπάρχει το Stable Diffusion και άλλα. Επειδή το νομοθετικό πλαίσιο είναι ανύπαρκτο, μια τέτοια εφαρμογή μπορεί να “ρουφάει” οτιδήποτε κυκλοφορεί ελεύθερα στο Ιντερνετ. Μπορείς να την “ταΐσεις” με έργα ενός δημιουργού, να της δώσεις την οδηγία “φτιάξε κάτι σαν αυτό” και να πουλήσεις το αποτέλεσμα σαν δικό σου. Το σχέδιο του συναδέλφου που αντιγράφηκε, αναπαράχθηκε με την ίδια θεματολογία και κίνηση, αλλά είχε απλώς διαφορετικό χρώμα. Και υπάρχουν εταιρείες που έχουν απολύσει εικονογράφους στα μισά μιας δουλειάς επειδή μπορούσαν να δώσουν στο πρόγραμμα AI τα χαρακτηριστικά τους και έτσι να έχουν μηδενικό κόστος εικονογράφησης». Το ζήτημα έχει θορυβήσει την εγχώρια κοινότητα. Το φεστιβάλ Comicdom CΟΝ που θα πραγματοποιηθεί στην Τεχνόπολη στις 17-19 Μαΐου, ανακοίνωσε ότι απαγορεύει στη διοργάνωσή του τη χρήση, αναπαραγωγή και πώληση έργων κόμικς που έχουν παραχθεί μέσω τεχνητής νοημοσύνης. «Πήραμε αυτή την απόφαση ώστε να στηρίξουμε τον κόπο των καλλιτεχνών και να μη συμβάλουμε στη δημιουργία μιας δυστοπικής αγοράς, στην οποία έργα που έχουν προκύψει από το πάτημα ενός κουμπιού θα πωλούνται δίπλα σε έργα επαγγελματιών που έχουν μοχθήσει για να κατακτήσουν τις δεξιότητές τους», λέει στην «Κ» ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, διευθυντής προγράμματος του Comicdom CON. Ο Γιάννης Ρουμπούλιας υπογραμμίζει ότι ο κομίστας «έχει δουλέψει είκοσι χρόνια και βάλε για να κάνει το στυλ του χαρακτηριστικό», ενώ το μηχάνημα απλώς προσομοιάζει σε έναν καλλιτέχνη. Ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου εξηγεί ότι οι εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης βασίζονται και σε «μείξη προϋπαρχόντων έργων» από καλλιτέχνες που δεν έχουν συναινέσει απαραίτητα στη χρήση τους. «Τέτοια προγράμματα», προσθέτει ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Κόμικς και επικεφαλής των εκδόσεων Μικρός Ήρως, «σαρώνουν ολόκληρο το Διαδίκτυο, παίρνουν σκιτσογραφικά στοιχεία διαφόρων δημιουργών και μέσα σε δευτερόλεπτα παρουσιάζουν ένα καλλιτεχνικό συνονθύλευμα, που ενώ ως αποτέλεσμα είναι άρτιο, στο έμπειρο μάτι φαίνεται ότι είναι ΑΙ». Ο κομίστας Στιβ Στιβακτής δεν αρνείται την ηθική χρήση της τεχνητής νοημοσύνης: «Αν υπήρχε μια βάση δεδομένων με έργα καλλιτεχνών που θα είχαν συναινέσει και πληρωθεί για κάτι τέτοιο, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τον μέσο χρήστη», εξηγεί. Ο κ. Ανεμοδουράς θυμίζει ότι και το Photoshop είχε προκαλέσει παρόμοιες συζητήσεις, όμως καθιερώθηκε, κυρίως γιατί απαιτεί δουλειά. «Θα μπορούσε να οριστεί ένα πλαίσιο όπου η τεχνητή νοημοσύνη θα χρησιμοποιείται ελάχιστα για να εξυπηρετήσει ή να βελτιώσει κάποιες διαδικασίες, χωρίς να πλήττει το κομμάτι της δημιουργίας και να χάνονται δουλειές», σημειώνει. Και ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου εκτιμά ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να καταστεί «βοηθητικό εργαλείο», θεωρεί όμως επιτακτική την ανάγκη για νομοθετικές ρυθμίσεις που θα προστατεύουν την πνευματική ιδιοκτησία και την πρωτογενή δημιουργία. «Κι επειδή», καταλήγει, «οι εφαρμογές ΑΙ θα βρίσκουν πιθανότατα τρόπους να προσαρμόζονται “στο γράμμα του νόμου”, θα πρέπει το ζήτημα να παρακολουθείται στενά». Και το σχετικό link...

O illustrator και cover artist Elias Chatzoudis μιλάει στην ATHENS VOICE για τα σέξι κορίτσια pin-ups που σχεδιάζει και τη θέση τους στην κουλτούρα των κόμικς. Τα pin-up κορίτσια έχουν γεμίσει πολλούς τοίχους αγορίστικων δωματίων ή είναι κολλημένα σε καμπίνες από νταλίκες, κρεμασμένα σε ημερολόγια, πάντα ροζ και γυαλιστερά, έτοιμα να γδυθούν εντελώς και πάντα έχοντας την έκφραση «ουπς!» όπως λέει και ένας από τους πιο καταξιωμένους σύγχρονους σχεδιαστές τους, ο Ηλίας Χατζούδης – ή Elias Chatzoudis όπως είναι πιο γνωστός, μια και η καριέρα του τον οδήγησε στην Αμερική εδώ και 10 χρόνια. Αθηναίος και illustrator σε πολλά μεγάλα περιοδικά την περίοδο της χρυσής εποχής τους (Max, Maxim, Free, στο «9» της «Ελευθεροτυπίας» αλλά και σε πολλές διαφημίσεις), γρήγορα έγινε γνωστός και σε ξένες εκδοτικές εταιρείες που άρχισαν να του ζητούν αυτό που αγαπάει περισσότερο να κάνει: σέξι, ζουμερά κορίτσια, τέλεια στις καμπύλες και στη γυαλιστερή τους ομορφιά κυρίως με θέμα ιστορίες με νεράιδες και «όχι porn», όπως τονίζει. Από το 2011 βρίσκεται στην Αμερική, παίρνοντας μέρος σε πολλά από τα μεγαλύτερα Comic Cons και σαν Cover Artist σε comic books. Οι πιο γνωστοί του τίτλοι οι Red Sonja, Vampirella, Dejah Thoris, Sabrina the Teenage Witch, Τaarna, GI Joe, Lady Death και άλλα. Τον αναζητήσαμε για να μας εξηγήσει όχι μόνο κάποια μυστικά από τον κόσμο αυτών των Κοριτσιών της Αφίσας, αλλά και για το χρηματιστήριο της κόμικ αγοράς όπου φτάνουν να πωλούνται για εκατομμύρια συλλεκτικά εξώφυλλα – αρκεί να είναι άθικτα. Fathom Ας μιλήσουμε για τα pin-ups σου. Τι είναι αυτό που σε γοητεύει σε αυτά; Από τότε που άρχιζα να σχεδιάζω γύρω στο γυμνάσιο, προτιμούσα να απεικονίζω γυναικείους χαρακτήρες όπως η Ariel και η Jessica Rabbit, μιας και είναι πιο πολύ το στιλ μου. Θεωρούσα πολύ πιο εύκολο να σχεδιάζω γυναίκες ή τουλάχιστον το διασκέδαζα περισσότερο. Αργότερα ανακάλυψα αυτό το είδος τελείως τυχαία, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό του χώρου και είδα σύγχρονα pin-up girls για πρώτη φορά. Φυσικά με τα χρόνια το στιλ μου άλλαξε και εξελίχθηκε, με αποτέλεσμα να έχω το δικό μου αναγνωρίσιμο ύφος. Belle Μικρός είχες πόστερ pin-ups στο δωμάτιό σου; Και ποια; Είχα αφίσες με αυτοκίνητα, όμως γύρω στο γυμνάσιο άρχισα να μαζεύω αφίσες από ηρωίδες κόμικ ή από video game characters με πιο γνωστή τη Lara Croft. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας είχε και έχει αυτά που με εμπνέουν, δυναμισμό, ομορφιά και αισθησιασμό. Ένας ακόμα χαρακτήρας που είχα πραγματικό κόλλημα τότε ήταν η Jessica Rabbit, δεν είχα αφήσει τετράδιο ή βιβλίο που να μην την έχω σχεδιάσει. Έχουν ιστορία τα pin-ups; Και ποια είναι αυτή; Σε ποια κατηγορία των εικονογραφήσεων θα μπορούσαμε να τα κατατάξουμε; Χωρίς να είμαι ιστορικός τέχνης κατά τη γνώμη μου τα pin-up girls υπήρχαν σχεδόν από τότε που ανακαλύφθηκε η τέχνη στην ανθρωπότητα. Κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την Αφροδίτη της Μήλου ή μια οποιαδήποτε γυναικεία μορφή απεικονιζόταν με τη μελανόμορφη τεχνική πάνω σε ένα αγγείο σαν το pinup girl της τότε εποχής. Αργότερα η Αφροδίτη του Botticelli και πολύ αργότερα τα κορίτσια του Lautrec. Επίσημα για τον σύγχρονο κόσμο τα pin-up girls εμφανίστηκαν στην Αμερική γύρω στο 1940, όπου υπήρξε μια κάποια απελευθέρωση. Η κατηγορία που ίσως κάποιος θα μπορούσε να κατατάξει αυτού τους είδους τις εικονογραφήσεις είναι το λεγόμενο erotic Art. Betty Boop Τα δικά σου κορίτσια δείχνουν να είναι «εκρηκτικά». Σε σχέση με τη σχολή Vargas ας πούμε, για να αναφέρουμε τον κυριότερο εκπρόσωπο, που σχεδίαζε κορίτσια «στο μπουντουάρ», πιο ροζ, πιο ρομαντικά ίσως, ποια είναι τα δικά σου χαρακτηριστικά της εικονογράφησης; Κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, για παράδειγμα στη σχολή Vargas ή Elvgren που είναι κι ο αγαπημένος μου θα παρατηρήσουμε μια κάπως αθώα-ρομαντική αισθητική. Ως επί τo πλείστον οι γυναίκες απεικονίζονται γλυκιές, έκπληκτες με το χαρακτηριστικό “oops” πρόσωπο. Καθώς τα χρόνια πέρασαν και οι γυναίκες στον πολιτισμένο κόσμο κατέκτησαν κάποια αυτονόητα πράγματα, άρχισαν να απεικονίζονται πιο δυναμικές και σίγουρες χωρίς όμως να χάνουν τη θηλυκότητά τους. Τα χαρακτηριστικά των εξωφύλλων μου όσον αφορά το σχέδιο αυτό καθαυτό είναι οι καθαρές γραμμές, κι αν μιλάμε για το ύφος θα μπορούσα να πω ότι είναι αισθησιακό και κομψό χωρίς να είναι πρόστυχο όπου αυτό απαιτείται. Οι δικές σου ηρωίδες πού κινούνται; Τι κάνουν; Πώς τις λένε; Ζουν μόνιμα στο Halloween, είναι η αγαπημένη μου γιορτή, εξ ου και τα βιβλία μου Hallowitches όπου πρόκειται ουσιαστικά για pinup girls εμπνευσμένα από αυτή τη γιορτή. Αγαπώ να κάνω Μάγισσες, vampires, μούμιες και ζόμπι συνδυάζοντας το χιούμορ και τον αισθησιασμό. Ζουν κυρίως στα νεκροταφεία ή τα κάστρα τους. Μια από αυτές είναι η Liara, πρόκειται για μια γυναίκα όπου ντύνεται σαν διαβολάκι, θα ήθελα να κάνω μια ιστορία με αυτή κάποια στιγμή, αν μου το επιστρέψουν οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Από πού εμπνέεσαι; Πώς τις συλλαμβάνει η σκέψη σου; Πριν έρθει η έμπνευση θα πρέπει να έχω ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου το τι θέλω να κάνω. Για παράδειγμα, όταν πρέπει να κάνω ένα εξώφυλλο θα πρέπει να γνωρίζω τον χαρακτήρα και το θέμα ώστε να σκεφτώ κάποιες ιδέες. Σχεδιάζω 2-3 layouts, δηλαδή πρόχειρα σκίτσα με τη πόζα και το φόντο, και τα παρουσιάζω στην εταιρία η οποία επιλέγει ποιο της κάνει περισσότερο. Θέλω να πω πως είναι πολύ βασικό να ξέρεις από την αρχή τι θέλεις να κάνεις, τι θέλεις να φοράει και το ύφος που θα έχει η όλη εικονογράφηση ώστε να έρθει η κυρίως έμπνευση. Δουλεύοντας σε αυτό τον χώρο για αρκετά χρόνια κάποια πράγματα γίνονται κάπως μηχανικά, το μυαλό έχει μάθει να γυρνάει πιο γρήγορα και να προσπερνά την έμπνευση. Liara Ποια είναι η λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε ένα ερωτικό illustration και σε ένα porn illustration; Η γραμμή αυτή είναι κάπως λεπτή και κάποιες φορές για κάποιους όχι πολύ ξεκάθαρη. Γενικά ένα σχέδιο για να θεωρηθεί porn θα πρέπει υπάρχει σε αυτό κατά κάποιο τρόπο η ερωτική πράξη, εμφανίζοντας συγκεριμένα σημεία του σώματος που όλοι καταλαβαίνουμε με συγκεκριμένο τρόπο. Το ότι ένα σχέδιο είναι γυμνό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί porn art. Αν και θεωρώ και το porn art μια εξαιρετική μορφή τέχνης, παρ’ όλα αυτά στη βιομηχανία των κόμικ όπου εργάζομαι τα τελευταία 10 χρόνια επέλεξα να κάνω ερωτικά pin-up girls. Σχεδιάζω topless και κάποιες φορές εντελώς γυμνά, αλλά όπως εξήγησα πιο πριν δεν μπαίνουν στην κατηγορία porn art, τουλάχιστον σύμφωνα με τον δικό μου τρόπο αντίληψης. Gretel Πιστεύεις ότι τα pin-ups είναι μία ιστορία που έχει να κάνει μόνο με λευκά κορίτσια; Αν ζούσαμε 70 χρόνια πριν δυστυχώς θα απαντούσα πως ναι. Σε αυτό το είδος κυριαρχούσαν οι λευκές γυναίκες, όπως όλοι έχουμε παρατηρήσει. Ευτυχώς εδώ και πολλά χρόνια τα pin-up girls δεν συνδέονται αποκλειστικά με τις λευκές γυναίκες. Ένα pin-up girl μπορεί να είναι λευκό, μαύρο, asian ή οτιδήποτε άλλο. Τα τελευταία χρόνια ειδικά στη βιομηχανία των κόμικ υπάρχει ένα άνοιγμα στη διαφορετικότητα γενικά. Ήρωες που ήταν λευκοί αλλάζουν σε μαύρους, κάποιοι αντιδρούν, σε κάποιους δεν αρέσει, αλλά ο κόσμος προχωράει κι εξελίσσεται. Προσωπικά έχω σχεδιάσει και μαύρους χαρακτήρες και θα το ξανακάνω με χαρά αν μου ζητηθεί.Τα τελευταία χρόνια επίσης μεγάλες και μικρές εταιρίες παρουσιάζουν γκέι χαρακτήρες στις ιστορίες τους. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτό γίνεται για εμπορικούς λόγους, πράγμα που κατά τη γνώμη μου αληθεύει, αλλά δεν παύει να βοηθάει το κοινό να κατανοήσει και να αποδεχθεί τη διαφορετικότητα μέσω κι αυτής της μορφής της τέχνης. Εσύ σχεδιάζεις και plus size κορίτσια; Βλέποντας κάποιος τα σχέδιά μου θα δει ότι δεν κάνω plus size pin-ups, ευτυχώς ή δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Παρ' όλα αυτά έχω κάνει κατά το παρελθόν μια-δύο φορές. Γενικά μου αρέσει να σχεδιάζω έντονες καμπύλες χωρίς μεζούρα. Από την άλλη, η ταυτότητα και το στιλ μου ως καλλιτέχνης είναι πολύ συγκεκριμένη. Pride 2021 Έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά το κοινό που καταναλώνει illustrations του δικού σου στιλ; Είναι μόνο αγόρια; Θα μπορούσα να πω με σιγουριά πως ναι, το 80-90% του κοινού που με παρακολουθεί και αγοράζει τα έργα μου είναι αντρικό, όπως ως επί το πλείστον αντρικό είναι και το κοινό που επενδύει-καταναλώνει το υλικό που δημιουργεί η βιομηχανία των κόμικ στην Αμερική. Φυσικά υπάρχει και γυναικείο κοινό που αγοράζει τα έργα μου αλλά σίγουρα είναι πολύ μικρότερο. Στη δική μου περίπτωση για έναν παραπάνω λόγο, προφανή, ότι δηλαδή σχεδιάζω σέξι γυναίκες. Στα social media πάλι το κοινό είναι πιο μοιρασμένο. Αγόρια σχεδιάζεις καθόλου; Εννοώ σούπερ ηρωικούς τύπους όπως τα pin-ups σου; Μεμονωμένα όχι, κάποιες φορές χρειάζεται σε συνδυασμό πάντα με μια ηρωίδα. Δεν είναι το καλύτερό μου, είναι κάτι που δεν το ευχαριστιέμαι. Ειλικρινά είναι κάτι που ποτέ δεν με απασχόλησε, πάντα έκανα αυτό που πραγματικά μου άρεσε και νιώθω ευλογημένος που έχει την ανταπόκριση που θα ήθελε κάποιος για τη δουλειά του. How To Ride A Broom Τι ακριβώς είναι τα συλλεκτικά εξώφυλλα που σχεδιάζεις; Τι είναι αυτό που τα κάνει συλλεκτικά; Σχεδιάζω τα λεγόμενα Variants covers, δηλαδή τα συλλεκτικά. Τα τελευταία 10 χρόνια οι μικρότερες εταιρείες κόμικ, και στη συνέχεια ακολούθησαν και οι μεγάλες, εξέδιδαν συλλεκτικά εξώφυλλα για κάποιους από τους τίτλους τους, δηλαδή πέρα από το κανονικό basic εξώφυλλο παρήγαγαν τα κόμικ με διαφορετικά εξώφυλλα τα οποία απευθύνονται κυρίως σε συλλέκτες. Ο λόγος που είναι συλλεκτικά έχει να κάνει με τα αντίτυπα, μπορεί να είναι 500, 200 ή 100 αριθμημένα, και φυσικά τον σχεδιαστή. Ο άνθρωπος που θα το αγοράσει δεν θα το πάρει για να το διαβάσει, θα το φυλάξει πολύ προσεκτικά, ακόμη μπορεί να απευθυνθεί σε συγκεκριμένες εταιρείες που θα το τοποθετήσουν σε ειδική κάψουλα η οποία θα φέρει βαθμολογία με άριστα το 10, αναλόγως με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το κόμικ, κυρίως με το πόσο καλοδιατηρημένο είναι. Φυσικά είναι πιο ακριβά από τα βασικά εξώφυλλα. Αρκετές φορές φτάνει το κάθε τεύχος να πωλείται και $200, όταν το απλό πωλείται $3.99. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για το ελληνικό κοινό των κόμικ είναι κάτι ξένο και ίσως ανούσιο και αρκετοί από αυτούς δεν συμφωνούν με όλο αυτό, τα Variant covers όμως έχουν κρατήσει ζωντανές τις εταιρείες και κυρίως τις μεγάλες όπως η Marvel και η DC. Με λίγα λόγια η πικρή αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχαν τα συλλεκτικά εξώφυλλα οι εταιρείες θα το γυρνούσαν στις ψηφιακές εκδόσεις. Lollipop Πώς λειτουργεί ακριβώς το χρηματιστήριο αξιών στα συλλεκτικά κόμικς; Είναι μία αγορά που υπάρχει ή είναι μία σαπουνόφουσκα; Η αλήθεια είναι πως υπάρχει μια μεγάλη άνθιση στα συλλεκτικά τεύχη και σχετικά μια απαξίωση για τα ίδια τα κόμικ. Ο κόσμος δεν διαβάζει κόμικς όπως παλιά και οι ήρωες κρατούνται ζωντανοί μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν οι ταινίες που όλοι βλέπουμε στον κινηματογράφο. Να θυμίσουμε ότι πριν λίγους μήνες πουλήθηκε το τεύχος Batman #1 του 1939 για $1.2 εκατομμύρια. Μιλώντας με αρκετούς συλλέκτες είπαν σε εμένα προσωπικά ότι ουσιαστικά επενδύουν για το μέλλον των παιδιών τους ώστε σε μια δύσκολη στιγμή να το εξαργυρώσουν όλο αυτό. Η μελλοντική αξία που θα έχει το κάθε τεύχος θα εξαρτηθεί από το πόσο καλά διατηρημένο θα είναι, από τη πορεία του σχεδιαστή, δηλαδή με τις εταιρίες και την αναγνωρισιμότητα που θα έχει, καθώς και από το μέγεθος της εταιρείας ή του τίτλου του κόμικ. Υπάρχει εξέλιξη στο illustration των σούπερ ηρώων και ηρωίδων ή είναι κάπως εγκλωβισμένο στο είδος του και στην αισθητική του; Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδήμονα όσον αφορά το κομμάτι των σούπερ ηρώων-ηρωίδων. Θεωρώ όμως πως είναι εγκλωβισμένο σε κιτς στερεότυπα. Δεν θα μιλήσω για τα προφανή, όπως ότι πετάνε ή έχουν σούπερ δυνάμεις φορώντας κάπες. Μιλώ κυρίως για τις ιστορίες αυτών, ο καλός παντοδύναμος ή βαθύπλουτος κροίσος που θυσιάζεται για το κοινό καλό, το βρίσκω πολύ ξεπερασμένο και δεν είναι τυχαίο που και το Ηollywood τελευταία έχει αντιστρέψει λίγο τους ρόλους και βλέπουμε να πρωταγωνιστούν villain χαρακτήρες παρουσιάζοντας τη δική τους οπτική γωνία για το πώς είναι μία ιστορία. Red Riding Hood Μίλησέ μου για τα Comic Conventions. Μοιάζει να είναι μία ιστορία όλο και πιο δημοφιλής και μαζική, ακόμα και στην Ελλάδα. Πώς είναι η ατμόσφαιρα σε αυτά τα big scale conventions στα οποία συμμετέχεις; Τα comic conventions γίνονται στην Αμερική εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μιλάω κυρίως για το μεγαλύτερο του San Diego στην California. Τα τελευταία 15 χρόνια όμως κάθε αμερικάνικη πολιτεία έχει ένα ή και παραπάνω shows, κάποια μεγαλύτερα και κάποια μικρότερα. Πρόκειται για events στα οποία συμμετέχουν comic artists, εκδοτικές εταιρείες, καταστήματα και επιχειρήσεις που ανήκουν στον χώρο των κόμικ γενικά. Τα μεγαλύτερα όπως της Νέας Υόρκης, του Ορλάντο, Σικάγο, της Βοστώνης και άλλα, τα επισκέπτονται δεκάδες χιλιάδες κόσμου άλλοι ντυμένοι, οι λεγόμενοι cosplayers, και άλλοι απλοί επισκέπτες φαν των κομικ ή συλλέκτες. Σε αρκετά αν όχι σε όλα αναλόγως με το πόσο μεγάλο είναι το event, συμμετέχουν και ηθοποιοί μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου ή της τηλεόρασης. Επίσης τα τελευταία 6-7 χρόνια τα comic conventions αμερικάνικου τύπου έχουν εμφανιστεί στην Αγγλία αλλά και την Ευρώπη όπως Γαλλία, Ισπανία, Ολλανδία και φυσικά στην Ελλάδα. Θεωρώ όμως πως ειδικά στην Ελλάδα η νοοτροπία των επισκεπτών διαφέρει με αυτή των Αμερικανών, οι οποίοι σε βλέπουν σαν επαγγελματία και όχι σαν χομπίστα. Red Sonja, Age of Chaos Πιστεύεις ότι υπάρχει αγορά στην Ελλάδα για το δικό σου στιλ illustration; Ποιοι είναι οι Έλληνες καλλιτέχνες που αγαπάς; Θα μπορούσα να πω ναι και όχι. Ναι, μπορεί να έχει απήχηση σαν τέχνη, σίγουρα όχι να το κάνει κάποιος βασικό επάγγελμα. Είμαι σίγουρος πως αν δεν είχα κάνει το άνοιγμα στο εξωτερικό πριν χρόνια σε καμιά περίπτωση δεν θα έκανα αυτό που κάνω μένοντας στην Ελλάδα, και εννοώ να βιοπορίζομαι από αυτό. Δεν πρέπει να κατηγορούμε την Ελλάδα φυσικά, ούτε το κοινό της. Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ την κόμικ κουλτούρα που έχουν άλλες ευρωπαϊκες χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία. Είναι πολύ μικρό το κοινό που πραγματικά διαβάζει κόμικ, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η κατάλληλη αγορά. Προσωπικά δεν γνωρίζω κανέναν Έλληνα σχεδιαστή που να βιοπορίζεται καθαρά από ελληνικά κόμικ, αν κάνω λάθος συγχωρέστε με. Έχω αγαπημένους καλλιτέχνες πέρα από κάποιους αγαπητούς συναδέλφους με τους οποίους έχω κάποια επαφή, όπως είναι ο Κωστής Παπαθεοδώρου που είναι εξαιρετικός στο είδος της εικονογράφησης που κάνει, είμαι φαν του Αρκά, έχει πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ αν και πολλές φορές μάς πονάει. Sabrina Τα δικά σου κορίτσια έχουν κοινό και εξώφυλλα να φιλοξενηθούν στην Ελλάδα; Λείπω αρκετά χρόνια και δεν έχω ιδέα για το πού θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν. Παλαιότερα καθώς οι έντυπες εκδόσεις ήταν περισσότερες, ναι. Άλλωστε είχα ξεκινήσει την καριέρα μου συνεργαζόμενος με πολύ γνωστά ελληνικά περιοδικά, κυρίως αντρικά, που όμως τα περισσότερα εξ αυτών είναι παρελθόν. Αν αναφερόμαστε σε ελληνικές κόμικ εκδόσεις φαντάζομαι πως ναι, αλλά για να μιλήσω ειλικρινά δεν είναι κάτι που επιδιώκω προς το παρόν. Η Αθήνα σε εμπνέει με οποιονδήποτε τρόπο σαν καλλιτέχνη; Λατρεύω την Αθήνα, θα ήθελα κάποια στιγμή στο μέλλον να γυρίσω και να είμαι μέρος αυτής της πόλης ξανά. Για να είμαι ειλικρινής η Αθήνα και γενικότερα η Ελλάδα μου λείπει πάρα πολύ, επειδή περπατούσα συχνά στο κέντρο και κατά κάποιο τρόπο γέμιζα τις μπαταρίες μου. Είναι μια πόλη που έχει τα πάντα και μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Από την άλλη θα μπορούσα να πω ότι εμπνέομαι εκεί όπου βλέπω ότι υπάρχει ανταπόκριση της δουλειάς μου. Προς το παρόν έρχομαι κάθε χρόνο για διακοπές μη χορταίνοντάς τη φυσικά. Slave Jeannie Πάνω σε τι δουλεύεις αυτόν τον καιρό; Επόμενα σχέδια; Αυτή τη περίοδο κάνω εξώφυλλα για τίτλους όπως Vampirella και Red Sonja για την Dynamite και φυσικά για αρκετούς τίτλους της Zenescope, της εταιρείας που συνεργάζομαι τα τελευταία 10 χρόνια. Παράλληλα έχουν αρχίσει ξανά τα comic conventions μετά από ένα μεγάλο διάστημα παύσης λόγω της πανδημίας, οπότε κάθε μήνα έχω κι ένα ή δύο συνέδρια. Τα σχέδιά μου για την επόμενη χρονιά είναι περισσότερα επαγγελματικά ταξίδια, καθώς και η δημιουργία ενός καινούργιου βιβλίου με εικονογραφήσεις και εξώφυλλα που έκανα τα τελευταία χρόνια. Και το σχετικό link...

Άλλο ένα Sketchbook από τον Ηλία Χατζούδη με τις υπέροχες γυναίκες του. Κυκλοφορία 2015. Πάρτε και μια μικρή εσωτερική γεύση

Άλλο ένα από τα sketchbooks που έχει βγάλει ο Χατζούδης και που περιέχει καλλίγραμμες γυναίκες κατά βάση. Αυτή την φορά είναι ένα που έχει βγει έχοντας υπόψη την Αμερικάνη αγορά και τα συνέδρια, που σημαίνει πως οι κυρίες είναι έστω και ελάχιστα ντυμένες. Έχει δοθεί επίσης βάση στις κυρίες της IDW και Zenescope.

Έλληνας ένας από τους σημαντικότερους pinup artists παγκοσμίως! Τα έργα του γίνονται πρωτοσέλιδα σε περιοδικά ανά τον κόσμο, ενώ η δουλειά του δημοσιεύεται σε μία σειρά από ειδικές διεθνείς εκδόσεις. Είναι ο Έλληνας Ηλίας Χατζούδης, ένας από τους πιο γνωστούς pinup artists παγκοσμίως! της Μαρίας Παύλου, 12/5/2016, postmodern.gr Η τόσο δημοφιλής στο εξωτερικό, και ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, τέχνη του pinup, δεν είναι αρκετά διαδεδομένη στην Ελλάδα κι έτσι o Ηλίας Χατζούδης εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, όπου σύντομα βρήκε το δρόμο προς την κορυφή. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω πριν από λίγα χρόνια στην Αθήνα και να με εντυπωσιάσει με την αισιοδοξία και το χαμόγελό του. Ήταν ένα ανήσυχο πνεύμα, που εμφανιζόταν ως «ήρεμη δύναμη». Τη μόνη φορά που τον είδα να αγωνιά, ήταν όταν έκανε τα χαρτιά του για visa και περίμενε την έγκριση. Θυμάμαι τη χαρά του, όταν τελικά πήρε το χαρτί και άρχισε τις ετοιμασίες για να φύγει. Ήξερα από την αρχή ότι ο Ηλίας πήγαινε εκεί όπου ανήκε. Η επιτυχία είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά με την εγκατάστασή του στις ΗΠΑ, έγινε πια κεκτημένο του… Elias Chatzoudis: Από ένα ωραίο σκίτσο, κάνει μία digital pinup girl ! H απόφασή να φύγει από την Ελλάδα “Η αλήθεια είναι πως από το 2006 άρχισα να συνεργάζομαι με την Αμερική δουλεύοντας για διαφημιστικές και εκδοτικές εταιρίες. Τα τελευταία χρόνια, από το 2012 και μετά, όταν πρωτοσυνεργάστηκα με comic εταιρίες, επισκέφτηκα για πρώτη φορά τις ΗΠΑ. Εκεί είχα λάβει μέρος σε μια έκθεση το New York Comic convention, καλεσμένος της εταιρίας που συνεργάζομαι ακόμα, της Zenescope Entertainment. Διαπίστωσα πως υπήρχε κόσμος που γνώριζε τη δουλειά μου. Μου είχε περάσει η ιδέα από το μυαλό, πώς θα ήταν αν έφευγα τότε, τι θα κέρδιζα και τι θα έχανα. Από τότε και μέχρι να φύγω από την Ελλάδα επισκέφθηκα τις ΗΠΑ άλλες 5 φορές και η αρχική ιδέα που είχα, γινόταν όλο και πιο έντονη. Στα μέσα του 2014, και ενώ η κατάσταση στην Ελλάδα έμοιαζε σαν πλοίο που πάει σε γκρεμό, έβαλα κάτω τα πράγματα, σκέφτηκα τα υπέρ και τα κατά και αποφάσισα να κάνω τα χαρτιά μου και να φύγω. Σκέφτηκα κυρίως ότι κι αλλιώς να ήταν τα πράγματα στην χώρα μας, θα έπρεπε να φύγω, καθότι δεν υπάρχει ελληνική κόμικ σκηνή, και ειδικά πάνω στο αντικείμενο που εγώ ειδικεύομαι” Φωτογραφίες ή εικονογραφήσεις, όπου απεικονίζονται γυναίκες με καμπύλες σε καλαίσθητες ή αισθησιακές πόζες, πρωτοεμφανίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα με τα burlesque shows, καθώς και κατά τη διάρκεια του Πρώτου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για να εμψυχώνονται οι στρατιώτες. Οι όροι pin up art και pin up girls, ακούστηκαν για πρώτη φορά το 1941 στην Αγγλία, αλλά ήταν η Αμερική, όπου αυτή η τέχνη βρήκε εκατομμύρια φανατικούς fans. Στην Ελλάδα, τα pinup girls δεν είναι και τόσο γνωστά, ως σύγχρονη τέχνη, γι αυτό και ρώτησα τον Ηλία, εάν αισθάνεται ότι δεν είναι αναγνωρισμένη η δουλειά του στην πατρίδα μας… “Αυτό είναι σχετικό, τι εννοούμε όταν λέμε αναγνώριση δουλειάς – εργασίας. Αν εννοούμε ότι είμαι σχετικά γνωστός στο τομέα μου, ναι, είμαι αναγνωρισμένος αλλά ως εκεί. Αν η ερώτηση ήταν, αν θα μπορούσα να ζήσω, κάνοντας αυτό που κάνω στην Ελλάδα, η απάντηση σίγουρα θα ήταν “όχι”. Και φυσικά δεν ευθύνεται η κρίση. Το είδος εικονογράφησης που κάνω – και μιλάω κυρίως για τα pinup girls – δεν έχει αγορά στην χώρα μας, επομένως είναι λογικό να μην έχω θέση εδώ”. Τα pinup girls του Ηλία Χατζούδη πρόλαβαν να ποζάρουν και σε ελληνικά περιοδικά πριν την κρίση, όπως τα MAX, MAXIM και FREE. Μέχρι το 2010 συνεργαζόταν με τη Goody’s ως γραφίστας – εικονογράφος, κάνοντας τις εικονογραφήσεις στα κουτάκια με τα παιδικά γεύματα. Από το 2006 ξεκίνησε να συνεργάζεται με κάποιες διαφημιστικές εταιρείες του εξωτερικού, ενώ τo 2011 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με την αμερικανική εταιρεία Zenescope Entertainment, κάνοντας έως και σήμερα εξώφυλλα για τα κόμικς της. Δουλειές του Ηλία, που κυκλοφορούν είναι “Digital Divas” (2007), “Whoops! the Art of Elias” (2010), “Fever Pitch – the hot girls of elias chatzoudis” (2012), “Hallowitches” (2013), “Fever Pitch – the hot girls of elias chatzoudis Vol2” (2014), “Fairy Tales By Elias” (2015) και σύντομα εκδίδεται η νέα του συλλογή “Elias Chatzoudis – Knock Out!”. Τα τελευταία χρόνια η επαγγελματική δραστηριότητα του Ηλία Χατζούδη λιγόστευε ολοένα και περισσότερο στην Ελλάδα αλλά μεγάλωνε στο εξωτερικό. Έτσι αποφάσισε να εγκαταλείψει την πατρίδα μας και τον Ιανουάριο του 2015, με τη βίζα στο τσαντάκι, να φύγει για τις ΗΠΑ. Αρχικά έζησε στην περιοχή Milford της Μασσαχουσέτης, ενώ μόλις πριν ένα μήνα μετακόμισε στο Concord του New Hampshire, που είναι σχετικά κοντά στη Βοστόνη. Σχεδόν κάθε μήνα, ταξιδεύει σε διάφορες πολιτείες προκειμένου να λάβει μέρος σε εκθέσεις και comic conventions, όπου οι καλλιτέχνες εκθέτουν τις δουλειές τους, μιλάνε με fans και κάνουν σκίτσα γι αυτούς. Σχεδόν δύο χρόνια μετά την εγκατάστασή του στις ΗΠΑ, ζήτησα από τον Ηλία να μου περιγράψει τη μεγάλη αυτή περιπέτεια αλλαγής στη ζωή του: “Έχω μπει πια στο δεύτερο χρόνο εδώ στην Αμερική. Η διαδικασία που ακολούθησα ήταν απoλύτως νόμιμη, στέλνοντας βιογραφικό, δείγμα εργασίας, συστατικές επιστολές, καθώς και φορολογικές καταστάσεις, κυρίως για να δείξω ότι το εισόδημα που είχα, είναι αντίστοιχο με αυτό των ΗΠΑ. Εγκρίθηκε η άδεια εργασίας και μου δόθηκε η βίζα για τρία χρόνια, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να κάνω αίτηση για πράσινη κάρτα. Για το αν ήταν σωστή η απόφασή μου αυτή, είναι πολύ νωρίς να το πω. Κι εδώ στην Αμερική, όπως και στην Ελλάδα, οι κάτοικοι πληρώνουμε φόρους, ασφάλειες και φυσικά υψηλά ενοίκια πάντα σε σχέση με αυτά της χώρας μας”. Μιλώντας για όνειρα, για το μέλλον και για το αν θα ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα, ο Ηλίας μάλλον είναι κάθετος: “Να πω και την πλήρη αλήθεια είναι κάπως δύσκολο τώρα πια. Πριν έρθω να μείνω μόνιμα, έλεγα ότι σε περίπτωση που δεν μου αρέσει, θα πάρω ένα αεροπλάνο και θα γυρίσω πίσω. Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο πια… Πηγαίνοντας κάποιος σε μια άλλη χώρα, και ειδικά στις ΗΠΑ όπου η απόσταση με την Ελλάδα είναι αρκετές ώρες με το αεροπλάνο, έχει κάνει μια κάποια διαδικασία στην οποία “χαλάς” χρόνο, ενέργεια και δυστυχώς χρήματα, είτε για να αγοράσεις έπιπλα για το σπίτι, είτε ακόμη και για αυτοκίνητο. Δεν μπορείς, έτσι απλά, να πεις «φεύγω», εκτός αν τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και δεν βλέπεις μέλλον. Σκέφτεσαι: πέρασα τόσα, ξόδεψα τόσα για να… φύγω, έτσι απλά; Δεν το κάνεις. Από εκεί και πέρα, αρκετές φορές λέω, μακάρι να ήμουν στην Ελλάδα, κυρίως για να έχω τους φίλους και τους δικούς μου ανθρώπους. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Ελλάδα, πραγματικά χαίρομαι πολύ και δεν βλέπω τα στραβά που έχει, παρά μόνο ότι βρίσκομαι εκεί, μέχρι να περάσουν λίγες μέρες βέβαια όπου συνειδητοποιώ τι έχει συμβεί. Τώρα, σήμερα που σου απαντώ, δεν θα ήθελα να γυρίσω. Αν μου κάνεις την ίδια ερώτηση μετά από άλλα δύο χρόνια, μπορεί η απάντησή μου να είναι διαφορετική”. Ως Έλληνα του εξωτερικού πια, ρώτησα τον Ηλία πως βλέπει τα πράγματα στη χώρα μας, και τι θα συμβούλευε κάποιον που σκέφτεται να ακολουθήσει το παράδειγμά του, και να την εγκαταλείψει… “Η απόσταση είναι σχετική πάντα. Στις ημέρες μας το διαδίκτυο είναι στα σπίτια μας και ενημερωνόμαστε ανά πάσα ώρα και στιγμή για το τι συμβαίνει. Μπορεί να μην ζω στην Ελλάδα πια, όμως έχω οικογένεια και φίλους που ζουν και εργάζονται – τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς… Έχω χάσει πάσα ιδέα πια… Θεωρώ πως, όποιος μπορεί να φύγει από την Ελλάδα, πρέπει να το κάνει. Το παιχνίδι είναι χαμένο. Οι ιδιώτες, που πληρώνουν τους δημόσιους υπαλλήλους, εξαφανίζονται, και το κράτος σιγά σιγά θα καταρρεύσει, μη έχοντας να δώσει μισθούς. Ο άνθρωπος που θέλει να φύγει, θα πρέπει να γνωρίζει που θα πάει και τι ακριβώς θα κάνει. Το να πάρεις μια απόφαση και να πεις “θα φύγω”, μη ξέροντας ακριβώς τι θα κάνεις εκεί που θα πας, το πιθανότερο είναι να μην τα καταφέρεις και να χρειαστεί να γυρίσεις πίσω, έχοντας χάσει και χρήματα. Από την άλλη, πάντα υπάρχουν ευκαιρίες, ακόμα και σε αυτή την περίοδο, και ευτυχώς κάποιοι έχουν αποδείξει ότι μπορούν να τις εκμεταλλευτούν. Ας ελπίζουμε πως θα διαψευσθώ για την Ελλάδα”.

Το τρίτο άλμπουμ του Ηλία Χατζούδη μετά τα DIGITAL DIVAS και WHOOPS!, αυτή τη φορά από τις εκδόσεις SQP, με θέμα (φυσικά) τις σέξυ γυναίκες. Περισσότερα στο www.elias-design.gr. Αφιέρωμα στον Ηλία Χατζούδη

Πρόκειται για το παρθενικό artbook του ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΙΣ ΚΟΠΕΛΙΕΣ ΤΟΥ Ηλία Χατζούδη, που κυκλοφόρησε το 2007 και περιλαμβάνει ασπρόμαυρα σκίτσα με μολύβι, απίστευτα ρεαλιστικά έγχρωμα ημίγυμνα pin-ups και φυσικά τα σήμα κατατεθέν pin-ups με καρτουνίστικο στυλ αλά J-Scott-Campbell. Προσωπικά, πρόκειται μακράν για το καλύτερο art book από Έλληνα καλλιτέχνη που'χω δει. Σε άλλο επίπεδο. Θα το σύγκρινα με τα artbooks του Cho και του Al Rio. Χαλαρά όμως. Ηλία, μην εγκαταλείπεις τελείως τα αριστουργηματικά ρεαλιστικά pinups... Το εν λόγω θα το απολαύσετε στη Λέσχη. Αφιέρωμα για το WHOOPS! - Αφιέρωμα στον Ηλία Χατζούδη