Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Χαΐνηδες'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ο «Χαΐνης» Δημήτρης Αποστολάκης και ο Νίκος Μπράτος μιλούν στο Καρέ Καρέ για το κόμικς τους «Δρακοδόντι», ένα επικό παραμύθι για το νόημα της ζωής. «Στου πόθου τα σκεπάσματα, νύχτα μ’ αστραποβρόντι έταξα στην αγάπη μου του Δράκοντα τ’ αδόντι». Με αυτούς τους στίχους ξεκινά η επική αναζήτηση ενός άνδρα να βρει το περίφημο αυτό αντικείμενο, καταλήγοντας σε ένα ψυχεδελικό αποκαλυπτικό ταξίδι γνώσης του εαυτού, του κόσμου και της μοιραίας σύνδεσής τους. Το «Δρακοδόντι» δεν είναι μόνο ένα κόμικς. «Το Δρακοδόντι μού δόθηκε, δεν το σκέφτηκα. Το έζησα αλλόκοτα, μεταφυσικά, όπως ακριβώς αναπαρίσταται στο βιβλίο, ένα φθινόπωρο ασκητεύοντας στην κρητική ενδοχώρα», γράφει ο Αποστολάκης, σεναριογράφος του κόμικς, τραγουδοποιός και «μπροστάρης» του συγκροτήματος «Χαΐνηδες». Κυκλοφόρησε πρώτη φορά σε δίσκο το 2005 από τους «Χαΐνηδες» και παρουσιάστηκε ως μουσικοχορευτική παράσταση από την ομάδα «Κι όμΩς κινείται» και το κρητικό συγκρότημα το 2019. Τον περασμένο Νοέμβριο η ιστορία κυκλοφόρησε ως κόμικς από τις εκδόσεις Καστανιώτη, εικονογραφημένο από τα πινέλα του Νίκου Μπράτου, ενός νέου καλλιτέχνη με άλλα τρία κόμικς στο ιστορικό του, μεταφέροντας αξιέπαινα με το στιλ του το «Δρακοδόντι» στην 9η Τέχνη. Στο τέλος της έκδοσης υπάρχουν εκτενή κείμενα για το έργο από τους δύο δημιουργούς που εμπλουτίζουν την αναγνωστική εμπειρία. Στο Καρέ Καρέ όμως, θέλαμε να μάθουμε περισσότερα. ● Το «Δρακοδόντι» κυκλοφόρησε σε δίσκο το 2005. Τι σας έκανε να το επαναδιηγηθείτε 17 χρόνια μετά σε μορφή κόμικς; Δ.Α.: Συμπληρώνω την παρατήρησή σας με την πληροφορία ότι το «Δρακοδόντι» έγινε και παράσταση, 14 χρόνια μετά την κυκλοφορία του δίσκου, σε σκηνοθεσία, χορογραφία και ερμηνεία της ομάδας χορού και ακροβασίας «Κι όμΩς κινείται» σε συνεργασία με τους «Χαΐνηδες». Κάθε αληθινό έργο τέχνης δεν είναι στατικό. Έρχεται αυτόκλητα από το συλλογικό ασυνείδητο και με τον ίδιο τρόπο αυτοκαθορίζει τη μεταβολή του, καλώντας μας να υπηρετήσουμε την έκφρασή της. Κάθε αληθινό δημιούργημα αλλάζει τον παρατηρητή. Αλλά και ο παρατηρητής αλλάζει το δημιούργημα κάθε στιγμή, με την ερμηνεία του. Μην ξεχνάτε την Κβαντομηχανική: «Δεν υπάρχει τρόπος ο παρατηρητής να μην επηρεάσει το παρατηρούμενο». ● Ως νέος δημιουργός που έχει συνηθίσει να δουλεύει μόνος, πώς ήταν η συνεργασία σου με έναν τραγουδοποιό που δεν έχει ξανασχοληθεί με τα κόμικς; Ν.Μ.: Δεν θα πω πως το να δουλεύω μόνος δεν είναι βολικό, αλλά και η συλλογικότητα ενός έργου και η συνεργατικότητα, τσίγκλησαν το ενδιαφέρον μου. Ήταν σίγουρα σπουδαία εμπειρία το να συνδέονται δύο μυαλά κι ας με έβγαλε απ’ τα νερά μου. Ως παιδί μεγαλωμένο σε σπίτι μουσικών έπιασα σχεδόν αμέσως το «όραμα» και τη λογική πίσω απ’ το τραγούδι και τις εικόνες που ήθελε να μεταφέρουμε στο χαρτί. Υπάρχει ρυθμός στη μουσική, υπάρχει ρυθμός και στη ζωγραφική. Με χρωματισμούς, παύσεις, εντάσεις κι επαναλήψεις. Έχουμε τόσα κοινά με τον Δημήτρη που σμίξανε τα μυαλά μας σχεδόν μεταφυσικά. Ο Αποστολάκης με εμπιστεύτηκε στο να αποδώσω το έπος με πληθωρικές και πηχτές εικόνες, όσο πηχτός ήταν κι ο λόγος του. ● Tι προκλήσεις είχε η μεταφορά της μουσικής σε κόμικς, και μάλιστα σε ένα στιλ πιο παραδοσιακό, άπω ανατολίτικο, από το συνηθισμένο σου; Ν.Μ.: Λέμε ότι το κόμικς είναι ένα βήμα πριν από τον κινηματογράφο. Έχει εικόνα και λόγο, αλλά του λείπει ο ήχος. Μπορεί όμως και όχι. Είναι στο χέρι του καθενός το τι βλέπει κι ακούει. Όπως ήχο έχουν οι λέξεις μέσα στο κεφάλι μας όταν διαβάζουμε, έτσι έχουν και τα σπαθιά όταν βγαίνουν απ’ το θηκάρι και οι δράκοι όταν φτύνουν φωτιές και γη σείεται. Μεταφέραμε τη μουσική σε ένα άλλο μέσο αφήγησης πολύ κοντινό σε εκείνη. Απ’ την άλλη, οι πολεμικές τέχνες είναι ένα απ’ τα βασικά μας κοινά. Το Ευρασιατικό ύφος βγήκε πολύ οργανικά. Με την κατάλληλη μελέτη και έρευνα αποφασίστηκε το στιλ αυτό. Έγιναν δοκιμές νέων υλικών (πινέλων, χαρτιών) για να βγει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ένα ρευστό σύνολο γραμμών που συνεχώς αλλάζουν και μετατρέπονται σε κάτι άλλο ή επιστρέφουν στην αρχική τους μορφή. ● Η ιστορία διαδραματίζεται κάπου στην Άπω Ανατολή (όπως και το σχέδιο προσομοιάζει σε ασιατική ζωγραφική) ενώ η γλώσσα της αφήγησης είναι η κρητική ντοπιολαλιά των ριζίτικων. Τι σημασία έχει αυτό το σμίξιμο Ανατολής και Κρήτης για την ιστορία; Δ.Α.: Η ιστορία δεν διαδραματίζεται στην Άπω Ανατολή. Αν παρατηρήσετε, όλα τα δημιουργήματα των «Χαΐνηδων» δεν έχουν προσδιορισμό τόπου και καιρού. Οι ιστορίες τους είναι άχωρες και άχρονες. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά για το πού και το πότε λαμβάνουν χώρα. Συμφωνώ όμως ότι βασιστήκαμε στην παραδοσιακή ασιατική ζωγραφική και ότι ο λόγος είναι ελληνική γλώσσα με κρητικό ιδίωμα. Ασυνείδητα οδηγηθήκαμε σ’ αυτό το σμίξιμο. Τώρα που το σκέφτομαι, για διάφορους λόγους: α) Στην Ανατολή επιβιώνουν οι τελευταίοι παραμυθάδες όπως και στην Κρήτη των παιδικών μου χρόνων. β) Οι λαϊκοί κατά φύσιν πολιτισμοί των δύο μερών έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά και πάρα πολλούς κοινούς μύθους. γ) Μόνο με την όσμωση «δυτικής» λογικής και «ανατολικής» μαγείας μπορεί να βρει αρμονία ο άνθρωπος. δ) Τόσο ο Νίκος Μπράτος όσο κι εγώ λατρεύομε τις ασιατικές πολεμικές τέχνες, στις οποίες ασκούμαστε καθημερινά. Πάντως την ιδέα της ασιατικής απεικόνισης την έριξε πρώτη η Χριστίνα η Σουγιουλτζή και συμφωνήσαμε απολύτως κι εγώ κι ο Νίκος. ● Στον επίλογο του βιβλίου είστε αρκετά περιγραφικός ως προς τη φιλοσοφία σας. Πώς βλέπετε το σήμερα; Μπορεί να σωθεί η ανθρωπότητα αν οι καλλιτέχνες κι οι παραμυθάδες την «ξαναμαγέψουν» με αληθινή Τέχνη; Δ.Α.: Η ανθρωπότητα μπορεί να σωθεί μόνο αν οι σπόροι από τα λουλούδια των παραμυθάδων φυτρώσουν στις καρδιές των ανθρώπων, ώστε καθένας από μας ανά πάσα στιγμή, όποτε το αισθανθεί, να μπορεί να γίνει κέντρο αφηγηματικής βαρύτητας. Γιατί μόνο όποιος μπορεί να αφηγηθεί – καθένας με τον τρόπο του –, μπορεί να λογάται ελεύθερος άνθρωπος. ● Το «Δρακοδόντι» έδειξε μια συνεργασία που λειτούργησε καλά. Υπάρχουν μελλοντικά πρότζεκτ για το δημιουργικό σας δίδυμο; Ν.Μ.: Πολλά ακούγονται πίσω από κουρτίνες, πανιά και κουρτινόξυλα. Το μόνο σίγουρο είναι πως τώρα ξεκινά αυτή η συνεργασία και σίγουρα ετοιμάζονται φρέσκα πράγματα. Αφού στην τελική, παραμυθάδες είμαστε και οι δύο, μια κοινή γραμμή ακολουθούμε. • Το κόμικς «Δρακοδόντι» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Καστανιώτη. ♦ Βιβλιοπαρουσίαση για το «Δρ. Παπ» Τη Δευτέρα 20/11 στις 19.00 μια ιδιαίτερη βιβλιοπαρουσίαση θα γίνει στην αίθουσα εκδηλώσεων του Public Συντάγματος στην Αθήνα: η παρουσίαση του κόμικς «Δρ. Παπ – Η ζωή του πρωτοπόρου γιατρού Γ. Ν. Παπανικολάου» σε σενάριο και σχέδιο Πέτρου Χριστούλια που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Θα μιλήσουν ο ίδιος ο δημιουργός, ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος, ο δημιουργός κόμικς και εικαστικός Γιώργος Μπότσος και ο δημιουργός κόμικς και εικονογράφος Αλέκος Παπαδάτος. Και το σχετικό link...
  2. Μπορεί να δημιουργήθηκε τον 17ο αιώνα, εξακολουθεί όμως να είναι πηγή έμπνευσης τόσο για μουσικές παραστάσεις που αναμιγνύουν την ροκ με τα ηπειρώτικα, όσο και για συγγραφείς και εικονογράφους που τολμούν μια νέα προσέγγιση στο διαχρονικό έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου. Το έμμετρο ερωτικό μυθιστόρημα, που αν και παλαιότερα επικρίθηκε ως ένα ευτελές λαϊκό δημιούργημα, αποτέλεσε για αιώνες το δημοφιλέστερο ανάγνωσμα του ελληνισμού και σήμερα βιώνει μία ακόμα νιότη μέσα από τα μάτια σύγχρονων καλλιτεχνών. Προκειμένου να εντοπίσουμε το στοιχείο που κάνει τους νέους δημιουργούς να επιστρέφουν στο κείμενο που επηρέασε όσο κανένα τη νεοελληνική ποίηση, μιλήσαμε με την ομάδα που μετέτρεψε τον Ερωτόκριτο σε κόμικ, αλλά και με τον Δημήτρη Αποστολάκη των Χαΐνηδων. To graphic novel που θυμίζει Game of Thrones Ο Δημοσθένης Παπαμάρκος, βραβευμένος συγγραφέας και ένας εκ των δύο διασκευαστών, μας εξηγεί ότι «Ο Ερωτόκριτος είναι ένα έργο που δεν ανήκει μόνο στην ελληνική λογοτεχνική παράδοση, αλλά και σε αυτή της Αναγέννησης. Ως τέτοιο αντλεί στοιχεία από διάφορες ιστορικές εποχές και πολιτισμικές παραδόσεις –π.χ. της Κλασσικής Αρχαιότητας, του Βυζαντίου, της Βενετίας και της δυτικής Αναγέννησης, κλπ.- κι έτσι συνθέτει έναν κόσμο αμάλγαμα όλων αυτών, τον οποίο ωστόσο μάλλον υπαινίσσεται γλωσσικά, παρά περιγράφει με ακρίβεια». Ο Γιώργος Γούσης, ο σχεδιαστής κόμικ που ανέλαβε την εικονογράφηση του έργου, προσθέτει ότι «αυτό το χαρακτηριστικό είναι που κάνει το έργο του Κορνάρου ιδιαίτερα πρόσφορο για μεταφορά σε κόμικ, αφού επιτρέπει μία ελευθερία όσον αφορά την ανάπλαση ενός νέου φανταστικού κόσμου με πλήθος στοιχείων από διάφορους υπαρκτούς πολιτισμούς», ενώ ο δεύτερος διασκευαστής, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Γιάννης Ράγκος, αναφέρεται στην αγάπη της ομάδας για το πρωτότυπο κείμενο: «Κάθε διασκευή έργου δεν μπορεί παρά να έχει ως αφετηρία της αυτή την αγάπη». Όπως εξηγούν η πρόταση της διασκευής ενός κλασσικού έργου της νεοελληνικής λογοτεχνίας σε κόμικ ήρθε από τους ανθρώπους του εκδοτικού οίκου “Polaris”. «Στο τραπέζι έπεσαν διάφοροι τίτλοι έργων συγγραφέων όπως ο Βιζυηνός, ο Παπαδιαμάντης κ.ά., τα οποία ωστόσο απορρίφθηκαν για διάφορους λόγους το καθένα. Κάποια στιγμή, ο Δημοσθένης πρότεινε τον "Ερωτόκριτο", αλλά επειδή σε ένα κόμικ ο δημιουργός που επωμίζεται το πιο κοπιώδες μέρος της δουλειάς, και γι’ αυτό πρέπει να μπορεί να οραματιστεί το έργο ως το τέλος, είναι ο σχεδιαστής, τα μάτια έπεσαν στον Γιώργο. Εκείνος ανταποκρίθηκε αμέσως και με ενθουσιασμό και στην συζήτηση που ακολούθησε η επιλογή οριστικοποιήθηκε». Οι βασικές προκλήσεις που αντιμετώπισαν ήταν δύο: Η πρώτη είχε να κάνει με την επιλογή της γλώσσας. Ο Δημοσθένης εξηγεί: «Ο Ερωτοκριτος όπως όλοι γνωρίζουμε είναι γραμμένος σε λόγο ποιητικό, σε στίχους. Αποφασίσαμε λοιπόν όσον αφορά τους διαλόγους, τα "μπαλονάκια", να αποδώσουμε μεν το νόημα του πρωτότυπου κειμένου του Κορνάρου, αλλά σε έναν πεζό νεοελληνικό λόγο απαλλαγμένο όσο το δυνατόν από νεολογισμούς. Κάτι τέτοιο, εκτός από συνεπές με την τέχνη των κόμικς, διευκολύνει κατά πολύ την ανάγνωσή του από τα παιδιά, τα οποία είναι ένα κοινό που το συγκεκριμένο κόμικ δεν θέλει να αποκλείσει. Όμως, θα ήταν αδιανόητο για εμάς να υπάρξει αυτό το κόμικ και να λείπει η αυθεντική γλώσσα του Κορνάρου. Έτσι, στα μέρη του αφηγητή, στις λεζάντες που λέμε, παρατίθενται αυθεντικά αποσπάσματα από το πρωτότυπο έργο με ελάχιστες προσαρμογές». Η δεύτερη πρόκληση ήταν ο μεγάλος όγκος της έρευνας που έπρεπε να γίνει έτσι ώστε να βρεθούν τα «υλικά» με τα οποία θα χτιζόταν, από την αρχή σχεδόν, οι εικόνες του κόσμου του Ερωτόκριτου. Όσον αφορά την εικονογράφηση, ο Γιώργος αναφέρει πως «μεγάλη πρόκληση συνάντησα στη σκηνοθεσία και τον ρυθμό της αφήγησης της εικόνας. Και την αντιμετώπισα χρησιμοποιώντας πιο σύνθετα και μοντέρνα μοτίβα που αντλούν τις επιρροές τους ακόμα και από τα ασιατικά κόμιξ». Οι κεντρικοί ήρωες Ο Γιώργος εξηγεί πως προσπάθησαν να μείνουν όσο πιο πιστοί γίνεται στη χαρακτηρολογία που μας δίνει ο Κορνάρος, «όμως σε ορισμένες περιπτώσεις για λόγους συμπύκνωσης της αφήγησης του κόμικ ενσωματώσαμε σε κάποιους δευτερεύοντες χαρακτήρες στοιχεία από πρόσωπα που ο ρόλος τους ήταν διαδικαστικός για την εξέλιξη της πλοκής. Με άλλα λόγια, αφού αναλύσαμε σε βάθος τους ήρωες του δράματος αναδείξαμε αυτά τα χαρακτηριστικά τους που κρίναμε ότι βρίσκονται σε συμφωνία με τους αφηγηματικούς μας στόχους». Όσον αφορά τους δύο πρωταγωνιστές, τον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα και το πώς προσεγγίζεται η θέση της γυναίκας στο έργο, ο Γιώργος αναφέρει πως «στέκονται ισότιμα τόσο όσον αφορά τη μεταξύ τους σχέση, αλλά και στο κομμάτι που αφορά την επιρροή που έχουν οι πράξεις του καθένα τους στην εξέλιξη της ιστορίας. Και οι δύο συγκρούονται, με τον δικό τους τρόπο, στο ταξικό εμπόδιο που μπαίνει στην σχέση τους από τον βασιλιά και πατέρα της Αρετούσας ο οποίος εκπροσωπεί την εξουσία. Ο Ερωτόκριτος δεν είναι πρίγκιπας, είναι απλά ευγενής, γιός πιστού συμβούλου του βασιλιά, και γι΄αυτό η πρότασή του να παντρευτεί την Αρετούσα παίρνει διάσταση προσβολής των θεσμών και της εξουσίας. Η πρόταση όμως έχει έρθει μετά από πίεση της Αρετούσας προς τον Ερωτόκριτο. Κι ενώ ο Ερωτοκριτος εξορίζεται, η Αρετούσα επίσης φυλακίζεται ως αποτέλεσμα της αντίθεσής της στην επιθυμία του βασιλιά πατέρα της να την παντρέψει παρά τη θέλησή της. Βλέπουμε δηλαδή έναν αγώνα του ατόμου για προσωπική ελευθερία απέναντι στην καταπιεστική εξουσία κάθε μορφής, αλλά και της γυναίκας για την κατάκτηση του ισότιμου λόγου απέναντι στον εξουσιαστικό ανδρικό λόγο που εκπροσωπείται από την πατριαρχική φιγούρα του βασιλιά». Ο Γιάννης συμπληρώνει: «Aν σκεφτούμε δε ότι το έργο γράφτηκε στις αρχές του 17ου αιώνα, μπορούμε να καταλάβουμε ότι μιλάμε για κάτι το ανατρεπτικό ειδικά όσον αφορά την θέση της γυναίκας στα ιπποτικά μυθιστορήματα της δύσης, όπου η γυναίκα εμφανίζεται συνήθως ως "λάφυρο" ενώ τα νήματα της ιστορίας κινούν κυρίως οι άνδρες. 
Γι’ αυτό και στο εξώφυλλο η Αρετούσα ακουμπάει μαζί με τον Ερωτόκριτο στο ξίφος προβάλλοντας τον εαυτό ως ισάξια με τον άνδρα όχι μόνο στο παιχνίδι του έρωτα, αλλά και σε αυτό του αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση και την κατάκτηση της εξουσίας». Καθώς στο πρωτότυπο κείμενο ο Κορνάρος δεν περιγράφει αναλυτικά τις μορφές των πρωταγωνιστών, ο Γιώργος επέλεξε να καταφύγει στην Αρχαία Ελληνική τέχνη, και συγκεκριμένα στην αγγειογραφία, για να βρει την τεχνοτροπία που κατά τη γνώμη του προσφερόταν για την απόδοση των προσώπων. «Αυτό γίνεται περισσότερο φανερό παραδείγματος χάριν στις νυχτερινές σκηνές, όπου οι ανθρώπινες φιγούρες μοιάζουν βγαλμένες από μελανόμορφα αρχαιοελληνικά αγγεία. Όσον αφορά τα χρώματα επιλέξαμε μαζί με τον Παναγιώτη Πανταζή πιο "χτυπητούς" τόνους, για να τονίσουμε το παραμυθικό στοιχείο της αφήγησης. Στις ατμόσφαιρες διαλέξαμε σαν "πρωταγωνιστή" το αττικό φως και τις ξάστερες νύχτες της καλοκαιρινής Ελλάδας. Από εκεί και πέρα, όλη η σκηνογραφία κι ενδυματολογία είναι μία σύνθεση από αρχιτεκτονικά ρεύματα, ενδύματα, οπλισμούς, κλπ διάφορων εποχών και πολιτισμών που κρίναμε ότι ο απόηχός τους καταγράφεται στο έργο του Κορνάρου. Ο Δημοσθένης, χάρη στις γνώσεις του ως ιστορικός με βοήθησε πολύ σε αυτό το κομμάτι της έρευνας όπως και στη δύσκολη δουλειά της χορογράφησης των μαχών, τις οποίες αποφασίσαμε να αναπαραστήσουμε για λόγους ρεαλισμού στηριζόμενοι σε αναγεννησιακά εγχειρίδια οπλομαχητικής. Την ίδια λογική ακολουθήσαμε και για τα αρχιτεκτονήματα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παλάτι του βασιλιά το οποίο είναι βασισμένο στα σχέδια του Καρλ Φρίντριχ Σίνκελ για το παλάτι του Όθωνα στην Ακρόπολη. Ο Γιάννης, με τη γνωστή του αγάπη για την Αθήνα, τα είχε στη συλλογή του και τα πρόσφερε σαν από μηχανής θεός όταν χρειάστηκε». Η μέθοδος και η συνεργασία Αν και η επιλογή της ομάδας ήταν να μείνουν όσο το δυνατόν πιο πιστοί στο πνεύμα του έργου του Κορνάρου διευκρινίζουν πως η διασκευή σε ένα άλλο αφηγηματικό μέσο, εν προκειμένω το κόμικ, προϋποθέτει την μετάβαση σε έναν διαφορετικό κώδικα με τους δικούς του κανόνες, τους οποίους επίσης οφείλει κανείς να υπηρετήσει πιστά. «Άλλωστε, σε μια διασκευή είναι εξίσου αναγκαίο να είσαι πιστός στο πρωτότυπό σου και ταυτόχρονα "ασεβής" προς αυτό. Διαφορετικά, αν δεν έχεις κάτι νέο να πεις, η διασκευή είναι κενή νοήματος». Ανθρώπινες σχέσεις, έρωτας, κοινωνικές ανισότητες και συγκρούσεις: Είναι τελικά αυτά τα στοιχεία μιας καλής, διαχρονικής ιστορίας; Ο Δημοσθένης απαντά: «Ο Ερωτόκριτος έχει καθιερωθεί ως έργο κλασσικό. Το βασικό χαρακτηριστικό ενός κλασσικού έργου είναι ότι είναι διαχρονικό, άρα και σύγχρονο σε κάθε εποχή. Τα μοτίβα και τα θέματα που θίγει αλλά και ο τρόπος που χτίζει την πλοκή του δεν είναι μονάχα εξαιρετικός, αλλά και καινοτόμος σε σύγκριση με τα δυτικά ιπποτικά μυθιστορήματα, στην παράδοση των οποίων ανήκει.» Ο Γιάννης, αναφερόμενος στη στιχουργική δεινότητα του Κορνάρου συμπληρώνει ότι «Δεν είναι υπερβολή να μιλήσουμε για ένα αριστούργημα της Ελληνικής γλώσσας. Βέβαια στο κόμικ υπάρχει ένα μικρό σχετικά δείγμα αυτού, το οποίο προσπάθησε ο Γιώργος να το αναπληρώσει με την εικόνα και τον ρυθμό της αφήγησης. Το αν τα κατάφερε θα το κρίνουν οι αναγνώστες, πάντως ο στόχος ήταν αυτός». Όσο για το αν θα επιχειρήσουν και άλλες διασκευές έργων της νεοελληνικής λογοτεχνίας σε κόμικ, απαντούν καταφατικά, αν και προς το παρόν έχουν όλοι επιστρέψει στα προσωπικά τους πρότζεκτ, τα οποία είχαν «παγώσει» για όσο καιρό δουλεύανε πάνω στον Ερωτόκριτο. «Σίγουρα, θα ακολουθήσουν από τις εκδόσεις Polaris κι άλλες διασκευές στις οποίες θα συμμετέχουν είτε κάποιοι από εμάς είτε άλλοι δημιουργοί» καταλήγουν. «Για μένα, το κεντρικό πρόσωπο του έργου δεν είναι ούτε ο Ερωτόκριτος ούτε η Αρετούσα» Τη δική τους ανάγνωση στο έργο του Κορνάρου, πλαισιωμένη από ποικίλα μουσικά μοτίβα (μεταξύ αυτών κρητικά, ηπειρώτικα, ανατολίτικα, τζαζ, αλλά και ροκ) παρουσιάζουν την Πέμπτη 21 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη οι Χαΐνηδες, σε συνεργασία με την ομάδα χορού και ακροβασίας «Κι όμως κινείται». Ο Δημήτρης Αποστολάκης των Χαΐνηδων εξηγεί τον βαθύτερο λόγο της επιλογής του Ερωτόκριτου ως εξής: «Nομίζω ότι ήταν η ανάγκη κατάδυσής μας σε πρώτες αρχές. Η συναισθηματική φτώχεια και η αρρυθμία της ζωής μας αντανακλάται στη φτώχεια και την αρρυθμία της πλαστικής, στιλιζαρισμένης, ξύλινης γλώσσας που χρησιμοποιούμε. Έτσι λοιπόν, σαν έντομα που πηγαίνουν προς το φως, καταφύγαμε στον Ερωτόκριτο, την απαρχή της ποικιλότητας κι ευρυθμίας της νεοελληνικής γλώσσας. Επίσης μέσα από το έπος καταδεικνύονται η ανάδυση του ατομικού φαντασιακού της Αναγέννησης, ο νεοπλατωνισμός, τα προδαρβινικά σπέρματα, η αντεξουσία της αρχαίας τραγωδίας, η κυκλικότητα του χρόνου των κατά φύσιν κοινωνιών και η μητρογραμμική απαρχή της ιστορικότητας. Για μένα, το κεντρικό πρόσωπο του έργου δεν είναι ούτε ο Ερωτόκριτος ούτε η Αρετούσα. Είναι η παραμάνα της η Νένα». Επισημαίνει ότι ο «Ερωτόκριτος» είναι το μόνο έπος στην Ευρώπη που ζούσε στην προφορική παράδοση μέχρι και πριν 20 χρόνια και εξηγεί πως είχε την τύχη να είναι από τους τελευταίους που τον έμαθαν έτσι. «Τον είδα δηλαδή, να λειτουργεί -όπως τα Ομηρικά έπη στην αρχαιότητα- σαν έργο αναφοράς και σαν αξιακό αρχέτυπο: στα χείλη απλών ανθρώπων, στην παρέα τους, στην εργασία τους, στη μοναξιά τους. Επομένως η τραγουδαφήγηση των "Χαΐνηδων" δεν μπορεί να μοιάζει με αναίμακτες τουριστικές θεατροποιήσεις, με έντεχνες τραγουδιστικές μελούρες ή κραυγές αυτάρεσκης κρητολαγνείας, που μας βομβαρδίζουν κατά κόρον». Όσο για το κατά πόσο ο κόσμος γνωρίζει ή πράγματι έχει διαβάσει τον Ερωτόκριτο αναφέρει πως μάλλον η πλειονότητα του κόσμου γνωρίζει μόνο μια στροφή: «Τ’ άκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα/ο κύρης σου με ξόρισε στης ξενιτιάς τη στράτα». «Δεν είναι κακό να γνωρίζουμε λίγα. Είναι η αρχή για να μάθουμε περισσότερα». Ερμηνεύοντας τη διαχρονικότητα του κειμένου ο Δημήτρης Αποστολάκης μιλάει για την αξία του «αίσιου τέλους»: «Όπως λέει κι ο Μπόρχες, το ανώτερο είδος λογοτεχνίας είναι η ποίηση και το ανώτερο είδος ποίησης είναι το έπος. Γιατί μόνο στο έπος δικαιολογείται το αίσιο τέλος. Σκεφτείτε ότι οποιοδήποτε ποίημα ή στίχος έχει αίσιο τέλος φαίνεται γελοίο, σε μια εποχή κατατεθλιμμένων ατομικοτήτων, παρηκμασμένων μύθων, που μαστίζεται από έλλειψη τελετών και οραμάτων. Γι’ αυτό είναι γοητευτικά -και σπάνια- τα έπη. Επειδή μόνο σ’ αυτά νοιώθει δικαιωμένη η ανθρώπινη ύπαρξη». Info βιβλίου: Γιώργος Γούσης, Δημοσθένης Παπαμάρκος, Γιάννης Ράγκος (2016). Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου. Αθήνα: Polaris Την ομάδα θα τη βρείτε στο Comicdom Con Athens που βρίσκεται αυτές τις μέρες σε εξέλιξη (15, 16 & 17 Απριλίου), αλλά και στο The Comic Con στη Θεσσαλονίκη (6 - 8 Μαΐου). Info παράστασης: Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου. Χαΐνηδες – Κι όμως κινείται 21 Απριλίου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.