Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Στέλιος Ανεμοδουράς'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. KILLMATH

    Ο ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ

    Το 1952, και αφού η επιτυχία του «ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΥ» ήταν τεράστια, είχαν κυκλοφορήσει παράλληλα και 2 τεύχη σε μικρό τιραζ με εικονογραφημένες περιπέτειες των ηρώων της σειράς με τίτλο «Ο ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ». Το σενάριο ήταν του Στέλιου Ανεμοδούρα, ενώ η εξαιρετική εικονογράφηση ήταν του Βύρωνα Απτόσογλου . Τα δυο αυτά τεύχη ίσως να είναι και τα πρώτα ελληνικά εικονογραφημένα με θέμα την επιστημονική φαντασία. Το πρώτο τεύχος περιείχε την εικονογραφημένη περιπέτεια του Υπερανθρωπου «ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ» και την ιστορία σε κείμενο με τίτλο «Ο ΚΟΝΤΟΣΤΟΥΠΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ». Το δεύτερο τεύχος ήταν εξ ‘ολοκλήρου εικονογραφημένο και περιείχε την ιστορία «Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ». Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι τα τεύχη αυτά συμπλήρωναν και τον 3ο τόμο της σειράς «ΤΑΡΓΚΑ» του ιδίου εκδότη. Ακολουθούν μερικές εσωτερικές του σελίδες του τευχους 2 ως δείγμα της εικονογράφησης Σκαναρισμένο και διαθέσιμο για ανάγνωση ΕΔΩ. Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από τα βιβλία: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΟΜΙΚΣ – Κ.ΚΑΣΣΗΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ- ΒΙΒΛΙΟ - Δ.ΧΑΝΟΥ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑ – Γ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ/Γ.ΒΛΑΧΟΣ/Ν.ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
  2. Ο θρυλικός ήρωας του Στέλιου Ανεμοδουρά επιστρέφει ως audiobook και ο ηθοποιός που αναλαμβάνει να μας τον επανασυστήσει με τη φωνή του μιλάει στην «Κ» για τους ήρωες των παιδικών του χρόνων, που τελικά, δεν έφυγαν από μέσα του ποτέ. Όταν ο Ερρίκος Λίτσης ήταν μικρός, καθόταν με ένα μεγαλύτερο παιδί στα σκαλάκια της πολυκατοικίας του στα Πετράλωνα και εκείνος του διάβαζε τεύχη του Μικρού Ήρωα. «Ήμουν 10-11 χρόνων και ο φίλος μου 15, και μου διάβαζε τις ιστορίες του Μικρού Ήρωα και ανέπτυσσα με τη φαντασία μου αυτά που διαβάζαμε. Τα προεφηβικά χρόνια τότε ήταν πιο αθώα και συχνά, αναπαριστούσαμε και πράγματα. Δηλαδή, μπορεί να κάναμε τον Μικρό Ήρωα και να κυνηγάγαμε αόρατους Γερμανούς στους δρόμους», θυμάται ο ηθοποιός. Μιλάμε για τη δεκαετία του ’60 (αλλά και του ’50), τότε που με 2 δραχμές οι μικροί, αλλά γεμάτοι φαντασία, φίλοι του Μικρού Ήρωα, μπορούσαν να αγοράσουν κάθε εβδομάδα από το περίπτερο τις νέες περιπέτειες του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του Σπίθα. Τα εικονογραφημένα, δηλαδή, από τον Βύρωνα Απτόσογλου αφηγήματα που υπέγραψε ο Σ. Ανεμοδουράς ως Θάνος Αστρίτης, μιας παρέας τριών παιδιών στη διάρκεια της Κατοχής. Ήταν ένα απάγκιο φαντασίας, που κρεμόταν στα περίπτερα κάπου ανάμεσα στα κόμικς του Μίκυ Μάους και τα Κλασσικά Εικονογραφημένα, για τα παιδιά μιας εντελώς άλλης εποχής. Πολλά, πολλά χρόνια αργότερα ήρθε για τον Λίτση μια γνωριμία με τον Λεωκράτη Ανεμοδουρά, εκδότη σήμερα του Μικρού Ήρωα και εγγονό του ιθύνοντα νου του, Στέλιου Ανεμοδουρά, σε ένα φεστιβάλ κόμικς στο Γκάζι, οπότε και ξεκίνησαν να μιλούν για κόμικς. Καθόλου παράξενο, μια και ο Ερρίκος Λίτσης είναι λάτρης και συλλέκτης κόμικς. Από αυτή την πρώτη γνωριμία οι δυο τους κράτησαν επαφές, ώσπου κάποια στιγμή έπεσε στο τραπέζι η πρόταση: «Τι θα έλεγες να δάνειζες τη φωνή σου σε ένα audiobook του Μικρού Ήρωα;» «Το βρήκα πολύ ελκυστικό και δημιουργικό ως ιδέα, με μάγεψε γιατί μου ξύπνησε αυτή την παιδική ανάμνηση και είπα κατευθείαν ναι, χωρίς να σκεφτώ ή να συζητήσω τις λεπτομέρειες», λέει ο ηθοποιός, πάλι από τη γειτονιά του τα Πετράλωνα, ένα ζεστό μεσημέρι, κάπου ανάμεσα σε πρόβες για την παράσταση «Ο βασιλιάς Ληρ» του Γιάννη Χουβαρδά στο Εθνικό Θέατρο. «Δεν γυρνάω στους παιδικούς μου ήρωες, γιατί τους κουβαλάω μαζί μου συνέχεια». Ο Ερρίκος Λίτσης επί το έργον. Φέτος ο Μικρός Ήρως κλείνει 70 χρόνια, μέσα στα οποία έχει βρει τον τρόπο να συστήνεται σε νέες γενιές ξανά και ξανά. Μετά την πρώτη του έκδοση (1953-1968) μεταμορφώθηκε σε κόμικς στα τέλη της δεκαετίας του ’60, οι ιστορίες επανατυπώθηκαν σε μικρούς τόμους το 1985, ενώ ο αφηγηματικός κύκλος του Μικρού Ήρωα έκλεισε τυπικά τη δεκαετία του ’90, οπότε και δύο νέες ιστορίες του, τα τεύχη 799 και 800, κυκλοφόρησαν με το περιοδικό Αντί. Έκτοτε, ο Μικρός Ήρως έχει γνωρίσει διάφορες ανατυπώσεις, έχει δοθεί μαζί με εφημερίδες, ενώ μια μεγάλη έκθεση αφιερωμένη σε αυτόν φιλοξενήθηκε νωρίτερα μέσα στη χρονιά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Και τώρα, όσοι πιστοί μπορούν να ακούσουν τα τέσσερα πρώτα τεύχη του Μικρού Ήρωα, «Μικρός Σκλάβος», «Ιπτάμενος Εκδικητής», «Οι Τύραννοι Τρέμουν!» και «Θα Τουφεκισθής την Αυγή!» – «Αυτά στα οποία ουσιαστικά βλέπουμε πώς διαμορφώθηκε η βασική τριάδα του Μικρού Ήρωα», όπως λέει ο Ερρίκος Λίτσης – σε audiobook, με τη φωνή του γνωστού ηθοποιού. Ο ίδιος δεν είχε κάνει ξανά κάποια παρόμοια δουλειά ως ηθοποιός, που να χρειάζεται να παίζει μόνο με τη φωνή και όχι με την παρουσία του, δεν είχε τύχει καν να κάνει, λόγου χάρη, μεταγλώττιση. «Με οδήγησε το ένστικτό μου», όπως λέει, «χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να παίζω διαφορετικά τις φωνές των ηρώων, χωρίς να αλλοιώνω καρτουνίστικα τη φωνή μου, παρά δίνοντας την αίσθηση του διαλόγου». Ήταν, ας πούμε, ένας άνθρωπος-ορχήστρα της αφήγησης. Το 1968, οπότε και ο πρώτος κύκλος του Μικρού Ήρωα έκλεισε και σταμάτησε να κυκλοφορεί ως αφήγημα επί χούντας, ο Ερρίκος Λίτσης ήταν 13 ετών. Ακόμα και τότε όμως, με τους φίλους του έψαχνε παλαιότερα τεύχη σε παλαιοβιβλιοπωλεία στο Μοναστηράκι. Πότε ανακάλυπταν εκεί κάτι που δεν είχαν, πότε αντάλλαζαν τεύχη μεταξύ τους. Όπως λέει για τη γοητεία του Μικρού Ήρωα, «ως αφήγημα έχει ναι μεν μια παιδικότητα, αλλά από την άλλη οι περιγραφές του Στέλιου Ανεμοδουρά σε ωθούν να πλάσεις εικόνες». Αγαπημένος του, ο πρωταγωνιστής των ιστοριών. Και για έναν λόγο που πάει πέρα από την ίδιο τον ήρωα: «Οι περισσότεροι τότε νομίζω ταυτιζόμασταν με τον Γιώργο Θαλάσση. Εξάλλου υπήρχε και η Κατερίνα, που με τη φαντασία μας ήταν μια όμορφη κοπέλα και ήμασταν στο μεταίχμιο που άρχιζαν να μας ενδιαφέρουν τα κορίτσια. Και ο Σπίθας εκπροσωπούσε τα πιο παραγκωνισμένα παιδιά. Κοντούλης, ασχημούλης, κουτός, αλλά πάντα ήταν ηρωικός». Τα βιβλιαράκια των ηρώων του Στέλιου Ανεμοδουρά ήταν, συν τοις άλλοις, και από τα λίγα που οι γονείς των παιδιών της εποχής δεν τους έλεγαν όχι στο να τα αγοράσουν, «ίσως γιατί στην ουσία έβλεπαν αυτά που είχαν ζήσει λίγα χρόνια πριν», εικάζει ο ηθοποιός. Εν έτει 2023 όμως, τι έχει να πει η ιστορία του Μικρού Ήρωα, που μοιάζει να αναδύεται από τα βάθη του χρόνου; Και εντέλει, σε ποιον μπορεί να απευθυνθεί; Ο Ερρίκος Λίτσης θεωρεί πως μπορεί να τραβήξει μεν τους μεγαλύτερους, κάπως νοσταλγικά, αλλά αφορά ένα κοινό πολύ ευρύτερο: «Και τα παιδιά μπορούν να αφεθούν σε αυτό το “παραμύθι” και να ακούνε ιστορίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που ίσως έχουν ακούσει από τους παππούδες τους, με τον ίδιο τρόπο που βλέπουν, ας πούμε, ταινίες. Γιατί τα παιδιά του Μικρού Ήρωα είναι πρότυπα για τον αγώνα ενάντια στη σκλαβιά, στον φασισμό και στο να μην ανέχεσαι την μπότα του όποιου κατακτητή στον σβέρκο σου», σκέφτεται ο ηθοποιός. Πάντως, μια και εδώ έχουμε να κάνουμε με audiobook, το να ακούμε αντί να διαβάζουμε είναι μια διαδικασία κάπως πιο «καταπραϋντική», το να ξέρουμε πως υπάρχει εκεί μια φωνή που θα μας πει μια ιστορία; Ο ίδιος ο ηθοποιός, συχνά τα βράδια πριν κοιμηθεί αναζητά να ακούσει «λίγο μπλα μπλα, να βάλω ας πούμε λίγο ραδιόφωνο. Μπορεί να ακούω και αναλύσεις για τα αθλητικά, ακόμα και αν δεν ασχολούμαι. Αλλά όλο αυτό μου φέρνει μια γαλήνη και το μυαλό μου ξεσκοτίζεται». Αντίστοιχα όταν ήταν μικρός άκουγε στο τρανζίστορ τη ραδιοφωνική βιβλιοθήκη ή το ραδιοφωνικό θέατρο, και θεωρεί πως ένα audiobook μπορεί και σήμερα να λειτουργήσει με παρόμοια λογική. Ο τρόπος με τον οποίο ο Ερρίκος Λίτσης μιλά για τον Μικρό Ήρωα, μα και για άλλους ήρωες των παιδικών του χρόνων που απαριθμεί συχνά στην κουβέντα μας, με κάνει να θέλω να τον ρωτήσω αν, όσο ο χρόνος προχωρά, τόσο αναζητούμε να γυρίσουμε στη ζεστασιά των παιδικών μας χρόνων. Για να λάβω την απάντηση πως «δεν γυρνάω στους παιδικούς μου ήρωες γιατί τους κουβαλάω μαζί μου συνέχεια». Και μάλλον έχει πλέον καταλάβει και γιατί: «Έχω συλλογές με κόμικς, με αυτοκινητάκια και έχω καταλήξει ότι μάλλον αυτός είναι ο ομφάλιος λώρος που με δένει ακόμη με την παιδική μου ηλικία. Και λόγω δουλειάς. Όπως μικρός έπαιζα φανταστικούς ρόλους, έτσι και σήμερα παίζω». Το πρώτο audiobook του Μικρού Ήρωα με τα τεύχη #1-4, με τη φωνή του Ερρίκου Λίτση, είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα της bookvoice.gr. Και το σχετικό link...
  3. ΕΙΣΑΓΩΓΗ H ιστορία της Ιταλικής καλλιτεχνικής ομάδας των EsseGesse πρίν και πάνω απ όλα είναι μια ιστορία φιλίας και δημιουργικής συνεργασίας . Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ,πέρα από την όποια (μεγάλη) επιτυχία μπορεί να είχαν .Ή για να το θέσουμε διαφορετικά , η επιτυχία τους κατα ένα μεγάλο ποσοστό (περα απο το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους) βασίστηκε στην χημεία που εξ αρχής υπήρξε μεταξύ τους και η οποία οδήγησε στην μεγάλη φιλία και την αμοιβαία εκτίμηση. Η πορεία τους στην Ιταλική σκηνή κομικς ήταν οπωσδήποτε ξεχωριστή και απόλυτα επιτυχημένη και τους κατέταξε ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς του είδους στη γείτονα χώρα . Μελετώντας την κάποιος, μπορεί να δεί πως διαμορφώνοταν το τοπίο στο χώρo της Ένατης Τέχνης αμέσως μετά το Β΄Παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη ,πως οι καλλιτέχνες αναζητούσαν επαγγελματικές ευκαιρίες σε μια αγορά κομικς που αρχισε να ανθεί , με τα δεκάδες έντυπα και studios παραγωγής των εκδοτικών που διαρκως εμφανίζονταν ,αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν. Σίγουρα αποτελούν ύψιστη αναγνώριση και τίτλο τιμής τα λόγια που είπε κάποτε γι αυτούς ένας άλλος θρύλος της Ιταλικής σκηνης και των εκδόσεων ,ο Sergio Bonelli : Pietro Sartoris,Dario Guzzon and Giovanni Sinchetto ,τρείς άνθρωποι που η μοίρα φαίνεται οτι θέλησε να ενώσει για να δώσουν ζωή σε μια αυθεντική «Φάμπρικα Ονείρων». Η αγάπη και το μεράκι τους για την Τέχνη τους και ο ρομαντικός τρόπος που την αντιμετώπιζαν, τους συνόδευσε ως το τέλος και μπορούμε με σιγουριά να πούμε οτι με το χαμό και του τελευταίου απ αυτούς (Guzzon),έκλεισε μια όμορφη εποχή στην Ιταλική σκηνή κομικς. Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Ξετυλίγοντας το φιλμ της πορείας τους ,αρχικά θα δούμε πως συναντήθηκαν τα βήματα των Tορινέζων Dario Guzzon,Pietro Sartoris και Giovanni Sinchetto. Βρισκόμαστε στο Τορίνο της Ιταλίας το 1950 ,όταν μέ την μεσολάβηση κάποιου γιατρού (ξαδέρφου του Sinchetto) ,λαμβάνει χώρα η συνάντηση των τριών.Eχει ήδη προηγηθεί χρονικά η γνωριμία των Sartoris και Guzzon το 1948 όντας συμφοιτητές στην ίδια σχολή . Το όνομα της ομάδας (είναι το ακρωνύμιο από τα αρχικά των ονομάτων τους ) το εμπνεύστηκε ο Satoris που είχε πάθος με τα ακρωνύμια . Απο κείνη τη στιγμή τα πράγματα πήραν το δρόμο τους,ενας δρόμος πάνω από 40 χρόνια... μακρύς γεμάτος επιτυχίες ,απογοητεύσεις ,αλλαγές .Ο επίλογος αυτής της πορείας είναι ο θρύλος των ΕsseGesse.. Η πρώτη δουλειά τους δημοσιεύεται στις σελίδες του «Journal of Small» του Τορίνο με τον χαρακτήρα OLENWALD THE NIBELUG ,αποτίοντας μ΄αυτό τον τρόπο , φόρο τιμης στον «Πρίγκιπα Valiant” του Hal Foster . Στη συνέχεια, τον Μάη της ίδιας χρονιάς (1950) ,δημοσιεύουν στην εκδοτική ΜEDIOLANUM ,τις 2 πρώτες σειρές του χαρακτήρα γουέστερν ΚINOWA έχοντας στο σενάριο τον Αndrea Lavezzolo. Υστερα από λίγους μήνες μεταπηδούν στην εκδοτική Dardo , ιδιοκτησίας Gino Casarotti , όπου θα μεγαλουργήσουν αλλά και θα απογοητευτούν όπως θα δουμε στη συνέχεια. Αρχικά συνεχίζουν για λίγο ακόμα την ιστορία του Sam Βoyle (KINOWA) . Ενας ανδρας δέχεται επίθεση σε ένα καραβάνι, χάνει την οικογένειά του ,του παίρνουν το σκαλπ και τον αφήνουν μισοπεθαμένο .Οταν αναρρώνει από τα τραυματα του φτιάχνει μια μάσκα από δέρμα με τη μορφή διαβόλου και μεταμορφώνεται στο πνεύμα του KINOWA ζητώντας εκδίκηση από τους επιδρομείς.Το σενάριο του Lavezzolo απέχει αρκετά από τα στανταρτς και το ύφος τους κι έτσι σύντομα εγκαταλείπουν τη σειρά (μετα το 10ο επεισόδιο του τρίτου κύκλου). Το κομικ αυτό γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία στην Τουρκία όπου γυρίστηκαν και 3 ταινίες για τον συγκεκριμένο ηρωα.
  4. Με αφορμή την έκθεση για τη συμπλήρωση 70 ετών από την πρώτη περιπέτεια του Στέλιου Ανεμοδουρά, το «Κ» σκαλίζει την ιστορία των θρυλικών εκδόσεων. Τέτοιες μέρες του 1953 εμφανίζεται στα πρακτορεία Τύπου και στα περίπτερα της χώρας το πρώτο τεύχος με μια ιστορία με τίτλο Ελεύθερος σκλάβος. Είναι η αρχή μιας πορείας 15 ετών που χάρισε στον Μικρό Ήρωα μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των Ελλήνων αναγνωστών. Σήμερα, μετά 70 χρόνια, οι τωρινές εκδόσεις Μικρός Ήρως τιμούν την κληρονομιά του Στέλιου Ανεμοδουρά με μια έκθεση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με τη συμμετοχή 45 νέων και διακεκριμένων καλλιτεχνών που δημιούργησαν επί τούτω ένα μονοσέλιδο έργο εμπνευσμένο από τις περιπέτειες του Μικρού Ήρωα. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα κυκλοφορήσει επίσης ένα λεύκωμα με πληροφορίες, δηλώσεις επώνυμων αναγνωστών και αδημοσίευτο υλικό. Από το 1953 λοιπόν μέχρι το 1968, με εβδομαδιαίες πωλήσεις στα 15.000 φύλλα (χώρια η παραναγνωσιμότητα), 798 τεύχη που «στρογγυλοποιήθηκαν» με δύο ανέκδοτα έργα το 1995, 25.536 σελίδες με τις περιπέτειες του «Παιδιού-Φάντασμα» Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του Σπίθα ενάντια στους Γερμανούς. Φρέσκος διάλογος που «κουμπώνει» σε κάθε ήρωα, λιτή και κατανοητή γλώσσα μακριά από «ξύλινους» πατριωτισμούς αρκούσαν για να συνεπάρουν αναγνώστες από διαφορετικές γενιές, ενώ οι εικονογραφήσεις του Βύρωνα Απτόσογλου ενίσχυσαν τη βαρύτητα των ιστοριών και οι χαρακτήρες του μεταφέρθηκαν στο θέατρο και ενέπνευσαν τραγουδοποιούς. Η Στέλλα Στεργίου φαντάστηκε τους τρεις ήρωες χαλαρούς. Σε αντίθεση με τις διαδοχικές εικόνες και τα κειμενικά συννεφάκια των κόμικς, στον Μικρό Ήρωα συναντούσε κανείς πυκνό κείμενο που συνδυαζόταν με τις εικονογραφήσεις. «Φαντάζομαι πως στο βάθος της καρδιάς του ο κυρ Στέλιος θα ήθελε πολύ να ήταν κόμικ ο Μικρός Ήρως, για να μιμηθεί τους Αμερικανούς, αλλά δεν νομίζω ότι γινόταν. Είχε πολλή δράση και χρειαζόταν ήδη μεγάλη μαστοριά για να κυκλοφορήσει σε στιλ “κλασικών εικονογραφημένων”», μας λέει ο γνωστός εικονογράφος Αλέκος Παπαδάτος που συμμετέχει στην έκθεση. «Στα μάτια των παιδιών ο Μικρός Ήρως ήταν κάτι πάρα πολύ σύγχρονο, κάτι πάρα πολύ φρέσκο. Ήταν ένα περιοδικό που κόμιζε μια καινούργια αισθητική νοοτροπία, η οποία όφειλε πολλά στο αμερικανικό παλπ από συγγραφική και εικονογραφική πλευρά», αναφέρει ο Νίκος Φιλιππαίος, ακαδημαϊκός και ερευνητής πάνω στα λαϊκά αναγνώσματα, σε συνέντευξη που έδωσε στον Νικόλα Ζηργάνο για τους σκοπούς της έκθεσης. «Απευθυνόταν καθαρά σε παιδιά και εφήβους, ενώ η θεματολογία του ήταν κατά κάποιον τρόπο ψευδοϊστορική, παρουσιάζοντας μια ομάδα τριών παιδιών η οποία πήρε μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών». Έργο του Κώστα Παντούλα, εμπνευσμένο από τα εξώφυλλα του Βύρωνα Απτόσογλου. Γιώργος, Σπίθας, Κατερίνα Στο εξώφυλλο εκείνου του πρώτου τεύχους βλέπουμε τον Γιώργο Θαλάσση να ακινητοποιεί με μια ιαπωνική λαβή έναν Γερμανό στρατιώτη που ετοιμάζεται να μαστιγώσει μια νεαρή γυναίκα και το παιδί της. «Είναι νύχτα. Μια ξάστερη, γλυκειά ανοιξιάτικη νύχτα. […] Μα οι κάτοικοι της Αθήνας δεν βγαίνουν από τα σπίτια τους. Ξέρουν ότι μέσα στη γλυκειά νύχτα παραμονεύει ο θάνατος. Δεν είναι ελεύθεροι! Είναι σκλάβοι που στενάζουν κάτω από την μπόττα του σκληρού Γερμανού και το μαστίγιο του νικημένου Ιταλού». Οι Γερμανοί κυνηγούν και πυροβολούν έναν Έλληνα πράκτορα και ένα νεαρό παιδί «δώδεκα ή δεκατριών χρονών, με μαύρα μαλλιά, γεροδεμένο σώμα και πονηρό προσωπάκι», που γνωρίζει ξένες γλώσσες και πολεμικές λαβές και καλείται να φέρει εις πέρας την τελευταία του επιθυμία: να αποκτήσει έναν κατάλογο με ονόματα Ελλήνων αντιστασιακών που βρίσκεται στα χέρια ενός ταγματάρχη των Ες-Ες. Έτσι συστήνει τον Γιώργο Θαλάσση ο Στέλιος Ανεμοδουράς ή μάλλον ο «Θάνος Αστρίτης», όπως υπογράφει στο τέλος κάθε ιστορίας. «Κατά έναν τρόπο, ο Γιώργος Θαλάσσης συνδυάζει την ιδανικότερη εικόνα ενός Ελληνόπουλου της Κατοχής που είναι ατρόμητο, δίνει τη ζωή του για την πατρίδα», αναφέρει ο Στέλιος Ανεμοδουράς το 1984 σε αδημοσίευτη συνέντευξη που συμπεριλαμβάνεται στο επετειακό λεύκωμα που επιμελήθηκε ο Γ. Βλάχος. «Τα αισθήματά του είναι ευγενέστατα, ακόμη και τον χειρότερο εχθρό του, τον πιο κακούργο, όταν τον έχει στα χέρια του, δεν τον αγγίζει, δεν τον χτυπά και βέβαια, δεν τον σκοτώνει ποτέ. […] Γενικά, ήταν ένας ήρως που ήταν πάνω σε ένα πολύ υψηλό βάθρο για τα παιδιά εκείνης και της σημερινής εποχής». Στο ίδιο τεύχος γνωρίζουμε και τον Σπίθα, «ένα αιώνια πεινασμένο παιδί» με στρογγυλή μύτη και πλατύ χαμόγελο, ένα αγαθό άτομο και πιστό σύντροφο του Γιώργου Θαλάσση. «Εκείνος στον οποίο βασίστηκε η επιτυχία» του Μικρού Ήρωα, όπως αναφέρει ο δημιουργός του. Για τις εικονογραφήσεις του Μικρού Ήρωα ο Στέλιος Ανεμοδουράς έδινε σκίτσα από αμερικανικά κόμικς στον νεαρό εικονογράφο Βύρωνα Απτόσογλου, για να εμπνευστεί. Στα επόμενα τεύχη συστήνεται η Κατερίνα, το «Κορίτσι-Φάντασμα», που «είχε όλη εκείνη τη δύναμη που έχει μια γυναίκα όταν αγαπά και την πατρίδα της και τον άνθρωπο με τον οποίο συνεργάζεται». Η υπερβολική συμπάθεια που διακατείχε τη σχέση της με τον Γιώργο Θαλάσση άφηνε πάντοτε υπόνοιες για κάτι ερωτικό. Η Στέλλα Στεργίου, μία από τους εικονογράφους που συμμετέχουν στην έκθεση, εμπνεύστηκε για το έργο της από τα αισθηματικά υπονοούμενα και παρουσίασε τους δύο ήρωες να χαλαρώνουν από μια περιπέτεια και να κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο, με την Κατερίνα να δείχνει την αγάπη της αγνά και με βλέμμα ντροπαλό. «Πάντοτε απορούσα αν είναι ή αν δεν είναι ζευγάρι. Καιγόμουν να μάθω», μας λέει. Και δεν είναι η μόνη, καθώς εκείνα τα χρόνια έφταναν στα γραφεία των εκδόσεων γράμματα αναγνωστών που επιθυμούσαν διακαώς να μάθουν για το μέλλον των ηρώων και για το αν παντρεύτηκαν. Πάντως, οι τρεις τους απάρτιζαν μια ακατανίκητη ομάδα που κατατρόπωνε και εξουδετέρωνε αντιπάλους, όπως η Φροϊλάιν Χ, ο Σεϊτάν Αλαμάν, ο Κόρακας, ο Γιαχαμούτο Κοτούλα, ο Τζαναβάρ και άλλοι πολλοί ακόμη. Η Στέλλα γνώρισε τον Μικρό Ήρωα στην εφηβεία της μέσα από σκόρπια τεύχη που ανακάλυψε τυχαία στο πατρικό της. «Ήταν η πρώτη επαφή με κάτι που έμοιαζε ενήλικο», μας λέει. Ο κύριος Στέλιος ο προϊστάμενος Πριν από τον Μικρό Ήρωα, ο Ανεμοδουράς ασχολιόταν με το πρότζεκτ του Υπερανθρώπου, αμερικανικής έμπνευσης, και στο επόμενο βήμα του ήθελε ένα αμιγώς ελληνικό ανάγνωσμα. Όταν μοιράστηκε την ιδέα του άκουσε διάφορες αντιρρήσεις. «Ο συνεταίρος μου τότε αντέδρασε, διότι πίστευε ότι ήταν πολλοί οι γερμανόφιλοι στην Ελλάδα […] και ότι θα μας έδερναν κιόλας γιατί θα γράφαμε εναντίον τους», αναφέρει το ’84. Ωστόσο δεν τον άκουσε. Έσκαψε στις αναμνήσεις του, θυμήθηκε καλαμπούρια και συνεργασίες με κομάντος που προκαλούσαν σαμποτάζ στα γερμανικά μεταγωγικά πλοία στις Κυκλάδες, περιστατικά με συλλαλητήρια Βουλγάρων στη Θεσσαλονίκη που έφτασαν στα αυτιά του και έχτισε αυτές τις ιστορίες με συχνές αλλαγές συναισθημάτων και υπερβολή. «Χωρίς υπερβολή δεν γίνεται τίποτα», συνήθιζε να λέει. Τα τραύματα της Κατοχής και του Εμφυλίου ήταν νωπά στην Ελλάδα του ’50. Στο διχαστικό κλίμα της εποχής, οι ιστορίες του Μικρού Ήρωα εξέπεμπαν ανθρωπιά, θάρρος, αλληλεγγύη για τον καταπιεσμένο και μίσος απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή αυταρχικότητας. «Υπήρχαν οι μνήμες από τη δεκαετία του ’40, οπότε κατά κάποιον τρόπο, ο Μικρός Ήρως θύμιζε στα παιδιά αυτά την παιδική τους ηλικία, αλλά προσπαθούσε λιγάκι να ηρεμήσει τα μετεμφυλιακά πνεύματα, που ήταν πάρα πολύ οξυμένα πολιτικά και κοινωνικά, και να συμφιλιώσει τα παιδιά και τους εφήβους με την τραυματική μνήμη του ’40», συνεχίζει ο κ. Φιλιππαίος. Σκίτσο του Στέλιου Ανεμοδουρά (1917-2000), που υπήρξε η ψυχή και το μυαλό πίσω από τον Μικρό Ήρωα. «Από τον Μικρό Ήρωα πληροφορηθήκαμε ότι μπορεί να υπάρχει ένας κρυμμένος ασύρματος (“εδώ Κάιρο, εδώ Κάιρο”) που συντονίζει τους μαχητές της Δημοκρατίας εναντίον των εισβολέων», λέει ο Διονύσης Σαββόπουλος στον Νικόλα Ζηργάνο. Ο Θεσσαλονικιός τραγουδοποιός είχε γνωρίσει τον Ανεμοδουρά ως προϊστάμενό του την περίοδο που έκανε ελεύθερο ρεπορτάζ στον Ελεύθερο Τύπο το 1963. «Αισθάνθηκα μεγάλη συγκίνηση. Εγώ, ο νεαρός συντάκτης, κι ο προϊστάμενός μου να έχουμε περάσει μέσα από ηρωικές καταστάσεις, να έχουμε διασχίσει φλόγες, να έχουμε διαφύγει πυροβολισμών και, αντί να καθόμαστε τώρα σε ένα τραπέζι και να συζητάμε […] πώς θα ειδοποιήσουμε τους Συμμάχους για την επικείμενη προδοσία π.χ. […] με έστελνε ο κύριος Στέλιος, παραδείγματος χάριν, να φέρω στοιχεία που να δείχνουν ότι παρανόμως η πεθερά του τάδε ενωμοτάρχου κατέχει άδεια περιπτέρου ενώ δεν τη δικαιούται, ή να πάω στο Αστεροσκοπείο Αθηνών να μου εξηγήσουν τι είναι αυτές οι Αλκυονίδες μέρες. Αυτό με έκανε να σεβαστώ ιδιαίτερα αυτόν τον άνθρωπο […]. Ενώ άναψε φλόγες μέσα στις ψυχές των εφήβων για τόσο πολλά χρόνια, ήταν ένας απλός, σεμνός δημοσιογράφος». Πέρα από το έμφυτο ταλέντο της διήγησης των ιστοριών, τους καλοδουλεμένους διαλόγους και τη δημοσιογραφική του ακεραιότητα, το στοιχείο για το οποίο ξεχώριζε ο Ανεμοδουράς ήταν η επαφή του με τα παιδιά. Το πώς έπιανε το πνεύμα και την σπιρτάδα τους και τη μετέφερε στο χαρτί. Διάβαζε στον γιο του τις ιστορίες που έγραφε και, άμα παρατηρούσε πως δεν ανταποκρινόταν στα αστεία του κειμένου, την έγραφε ξανά. «Είχα μια εμπιστοσύνη ότι αυτό το οποίο θα διαβάσει ένα παιδί και θα του αρέσει, θα αρέσει σε όλα τα παιδιά». Ακόμα και στα παιδιά πέρα από τη γενιά στην οποία αρχικά απευθυνόταν. Στιγμιότυπο από τις διακοπές του Στέλιου Ανεμοδουρά και της συζύγου του, Κατερίνας, στη Ρώμη. «Όπου κι αν είσαι, θα ’χεις γεράσει» Τη δεκαετία του ’80, ο πατέρας του Φοίβου Δεληβοριά μιλούσε για τον Μικρό Ήρωα σαν να ήταν το «ιερό δισκοπότηρο», θυμάται ο ίδιος στη συνέντευξη που έδωσε για την επέτειο. «Το ’87 λοιπόν, προς μεγάλη χαρά του πατέρα μου, βγαίνουν πάλι σε ανατυπώσεις τα τευχίδια του Μικρού Ήρωα σε τόμους σε εξαιρετικές εκδόσεις, και εγώ λαχταράω να τα πάρω και γίνομαι φανατικότερος του πατέρα μου. Ο πατέρας μου διάβασε δυο τρία για να θυμηθεί πώς ήταν, μπήκα κι εγώ όμως πολύ στο παιχνίδι και θυμάμαι ότι ένα ολόκληρο καλοκαίρι, στη Νέα Μάκρη όπου παραθερίζαμε, αδημονούσα και εγώ και οι φίλοι μου, παρότι ήμασταν άλλης κουλτούρας και άλλης γενιάς, για να βγει ο επόμενος τόμος», θυμάται ο Δεληβοριάς, που θεωρεί ότι οι περιπέτειες εκείνες τον διαμόρφωσαν κατά την εφηβεία του. Εικονογράφηση του Θανάση Καραμπάλιου, που συμμετέχει στην έκθεση για τον Μικρό Ήρωα. Εκτός από τις ιστορίες του Ανεμοδουρά, μεγάλο ρόλο έπαιξε και ο Μικρός Ήρωας του Λουκιανού Κηλαηδόνη, ένα τραγούδι του 1976 που γράφτηκε για τις ανάγκες της παράστασης του Ελεύθερου Θεάτρου Το τραμ το τελευταίο, με θέμα την παιδική ηλικία των πρωταγωνιστών. «Το αγαπούσε πάρα πολύ αυτό το τραγούδι ο Λουκιανός», λέει για τους σκοπούς της έκθεσης η κόρη του, Μαρία Κηλαηδόνη. «Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι το έλεγε πάντα ως ανκόρ […], το τελευταίο τραγούδι που έλεγε πριν τελειώσει η βραδιά στις μεγάλες συναυλίες του, κι ο κόσμος σηκωνόταν και ερχόταν μπροστά και γινόταν κάτι πολύ μεγάλο, ένας ωραίος χαμός». Οι στίχοι του Κηλαηδόνη είχαν αγγίξει πολλούς αναγνώστες του Μικρού Ήρωα, έφερναν στον νου κάτι νοσταλγικό, καθώς είχαν περάσει οκτώ χρόνια από την τελευταία έκδοση. «Έχει μια απλότητα ο στίχος του, που με δυο τρεις λέξεις νομίζεις ότι έγραψε το πιο εύκολο τραγούδι του κόσμου. Δεν είναι έτσι όμως. Η εικονοποιία του είναι πάρα πολύ συγκεκριμένη και πάρα πολύ απλή, αλλά έχει πάρα πολύ αίσθημα από πίσω και γι’ αυτό πάρα πολλά στάδια ανάγνωσης. Νομίζω ότι αυτό έχει και η λαϊκή παιδική λογοτεχνία του Ανεμοδουρά», επισημαίνει ο Δεληβοριάς. Ο Αλέκος Παπαδάτος εμπνεύστηκε το σχέδιό του από τον κωμικό χαρακτήρα του Σπίθα. Τις επανεκδόσεις ακολούθησαν οι θεατρικές μεταφορές, με την πιο πρόσφατη στο ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη τη σεζόν 2012-13, με 17.515 θεατές να έχουν παρακολουθήσει τις 90 παραστάσεις. Ο Αλέκος Παπαδάτος δεν ξεχνάει την απόπειρα μεταφοράς των περιπετειών της θρυλικής τριάδας σε animation μεγάλου μήκους. «Τη δεύτερη φορά που ζητήσαμε χρηματοδότηση, μας πρότειναν από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου να κάνουμε τον Γ. Θαλάσση οικολόγο-ακτιβιστή που πολεμάει τους κακούς καπιταλιστές. Ευτυχώς που δεν έγινε ποτέ αυτή η ταινία». Μάλλον για κάποιον λόγο γίνονται όλα. Ο Μικρός Ήρως μπορεί να μην έγινε ταινία μεγάλου μήκους ή κινούμενο σχέδιο, αλλά οι εκδόσεις που φέρουν το όνομά του και η προσπάθεια του Λεωκράτη Ανεμοδουρά, οι συλλεκτικοί τόμοι, η έκθεση για τα 70 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία και οι ενέργειες γύρω από αυτήν διαψεύδουν τον Κηλαηδόνη. «Όπου κι αν είσαι, θα ’χεις γεράσει / μικρέ μου ήρωα, Γιώργο Θαλάσση». Ο Μικρός Ήρως δεν γερνάει ούτε στα εβδομήντα του ούτε και στα εκατό του χρόνια. INFO Η έκθεση για τα 70 χρόνια του Μικρού Ήρωα θα φιλοξενηθεί στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τις 21 μέχρι τις 28/02, καθημερινά, 6-10 μ.μ., Πειραιώς 206, Ταύρος, mcf.gr Και το σχετικό link...
  5. Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στην αυγή του 1960, ο Στέλιος Ανεμοδουράς, με τις "Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις" του, κυκλοφόρησαν ακόμα ένα χιουμοριστικό λαϊκό ανάγνωσμα, που απευθύνεται σε παιδιά. Πρωταγωνιστής είναι ο πολύπαθος, καπάτσος και κουτοπόνηρος Καραγκιόζης, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν στις μεγάλες του δόξες. Ο τίτλος, λοιπόν, του περιοδικού ήταν "Ο Καραγκιόζης και παραμύθια για όλα τα γούστα" κι αποτελούνταν από αυτοτελή επεισόδια του συμπαθούς μυταρά ήρωα. Το κείμενο στο εσωτερικό μοιάζει με σενάριο, παρμένο από θεατρική παράσταση. Η εκάστοτε κωμωδία χωρίζεται σε δύο ή τρεις πράξεις, όταν ολοκληρώνεται μία πράξη υπάρχει η λέξη "ΑΥΛΑΙΑ", ενώ οι ατάκες των πρωταγωνιστών βρίσκουν μπροστά τα αντίστοιχα ονόματά τους, που μοιάζουν με διανομή σεναρίου. Η έκδοση ήταν εβδομαδιαία και συγκεκριμένα κυκλοφορούσε κάθε Πέμπτη, ενώ το μέγεθός της ήταν σχετικά μικρό. Το δέσιμο των σελίδων έχει γίνει με καρφίτσα και το χαρτί στο εσωτερικό είναι αρκετά λεπτό κι επιρρεπές στα τσαλακώματα. Το ίδιο και το εξώφυλλο. Δεν γνωρίζουμε κάτι άλλο για την παρούσα έκδοση, οπότε κάθε πληροφορία θα εκτιμηθεί.
  6. Indian

    ΡΟΜΑΝΤΣΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

    Κάπου στα τέλη του 1950 ο Στέλιος Ανεμοδουράς κυκλοφορεί ακόμα μία σειρά λαϊκών αναγνωσμάτων, τα οποία περιέχουν αισθηματικά μυθιστορήματα. Η έκδοση είναι μικρή το δέμας, από αυτές που άνετα θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε τσέπης. Στο κάθε εξώφυλλο φιλοξενούσε κι από ένα έγχρωμο πορτρέτο ενός ηθοποιού της εποχής. Η κυκλοφορία της ήταν εβδομαδιαία και συγκεκριμένα έβγαινε στα περίπτερα της χώρας κάθε Τρίτη. Οπτικά (αλλά και στο περιεχόμενο) η παρούσα σειρά παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με την "Καρδιά", μία επίσης σειρά αισθηματικών ρομάντσων, που κυκλοφόρησε από την ίδια εκδοτική. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι, τουλάχιστον στο τεύχος #09 που έχουμε στα χέρια μας, την απόδοση του κειμένου την έχει κάνει ο Πότης Στρατίκης.
  7. Valtasar

    ΤΟΞΟ

    Γύρω στο 1958(βάσει πληροφοριών από συλλέκτες), ο Στέλιος Ανεμοδουράς κυκλοφορεί ένα κόμικ ονόματι ΤΟΞΟ Μέγεθος 17Χ24, 20 σελίδες, έγχρωμο εξώφυλλο και οπισθόφυλλο μέχρι το τεύχος 16, από το 17-20 ασπρόμαυρα όλα(και 16 σελίδες). Κυκλοφόρησαν 20 τεύχη συνολικά. Περιείχε περιπέτειες του Τάργκα(τεύχη 11 & 15), του Καέγκα (τεύχη 4 & 11), του Κάπταιν Μπρικ(τεύχη 7,12 & 18), του Καπετάν Μπόρα(τεύχη 2 & 20) και του τοξότη Κογιούκ(τεύχη 2 & 17) Ένας τίτλος που θεωρείται από τους πιό σπάνιους στις ελληνικές εκδόσεις..... Σας παραθέτω μία εσωτερική σελίδα και την ανακοίνωση που εξέδωσαν για την έλλειψη του έγχρωμου εξωφύλλου στο τεύχος 17 (που όπως φαίνεται η μεγάλη παρτίδα χαρτιού δεν ήρθε μέχρι το τέλος της εκδοτικής προσπάθειας....) Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο και το σκανάρισμα του τεύχους #20 τον rotagiatipino και για τα εξώφυλλα τον trelele. Τεύχος #20 ΤΟΞΟ.zip
  8. φλοκ

    ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑ

    Πρόκειται για ένα βιβλίο γραμμένο και αφιερωμένο στη μνήμη του Στέλιου Ανεμοδουρά και στην πορεία του στον χώρο των εκδόσεων από το 1946 μέχρι και τη δεκαετία του 90 . Στο βιβλίο παρουσιαζονται με καταλόγους και φωτογραφίες όλες οι εκδοτικές απόπειρές του ,ξεκινώντας από το χώρο του Λαικού αναγνώσματος μέχρι αυτόν των κομικς. Αναφέρονται οι κατα καιρούς συνεργάτες του και υπαρχουν αφιερώματα στους χαρακτηρες των ηρώων του μέσα στις τρείς περιόδους στις οποίες κατηγoροιοποιούν οι συγγραφείς το εργο του. Το αποτέλεσμα είναι παρα πολύ καλό τόσο αισθητικά με άψογο layout και καλές φωτο,όσο και στο περιεχόμενό του . Ο αναγνώστης σίγουρα θα δει και θα θυμηθεί αρκετά από τα παιδικά του αναγνώσματα αλλά και θα λάβει αρκετές πληροφορίες σχετικές με τις ιστορίες διαφόρων σειρών που εξέδωσε κατα καιρούς ο Σ.Ανεμοδουράς. Μπορεί δηλαδή να διαβαστεί το ίδιο άνετα και από μη μηυμένους αλλά και από συλλέκτες και αυτό θεωρώ οτι είναι στα ατού του βιβλίου. Από τις 344 σελίδες που το αποτελούν, οι 277 αφορούν στην καταλογογράφηση και παρουσίαση των εκδόσεων και οι υπόλοιπες περιέχουν 2 ιστορίες Μπλεκ σε σενάριο Γ. Παπαδάκη ,Ν.Νικολαιδη και μια ιστορία Μικρού Ηρωα σε σεναριο Γ. Βλάχου .Η εικονογράφηση και των τριών ιστοριών είναι του Κ.Φραγκιαδάκη . Συνολικά ένα πολύ καλό βιβλίο ,που καταφέρνει για πρώτη φορά να δώσει συγκεντρωμένο και με ξεκάθαρο τρόπο το εκδοτικό έργο ενός θρύλου του χώρου .Οι τρείς συγγραφείς γνωρίζοντας προσωπικά τον Σ .Ανεμοδουρά και έχοντας συμπορευθεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα μαζί του ως συνεργάτες του , νομίζω οτι είναι οι πλέον κατάλληλοι για να μιλήσουν γι αυτόν.Το γεγονός οτι η έκδοσή του ,γίνεται από τον ίδιο τον εγγονό του, δίνει και μια νότα συναισθηματισμού η οποία έχει περάσει και στο περιεχόμενο του βιβλίου. Eπίσης πιστεύω οτι τα 19,90 euro για την απόκτησή του είναι μια λογική τιμή (στο Athens Con δινόταν με 25 % έκπτωση στα 15 euro). Για το τέλος μια μικρή ένσταση /παράπονο. Πολύ μεγάλο ποσοστό από τις πληροφορίες που παρατίθενται ,τόσο σε φωτογραφίες τευχών όσο και σε τεύχη προς μελέτη ,παραχωρήθηκαν ευγενικά και φυσικά αφιλοκερδώς από τη Λέσχη Φίλων Κομικς και το greekcomics.gr ,που απ την αρχή είδαν πολύ θετικά και αγκάλιασαν την συγκεκριμένη έκδοση.Τα μέλη του φόρουμ εύκολα θα διαπιστώσουν οτι σε ένα μεγάλο αριθμό φωτο εξωφύλλων κατω δεξιά φαίνεται το χαρακτηριστικό υδατόσημο του GC . Θεωρώ λοιπόν άκομψη την παντελή έλλειψη απλής αναφοράς στο Greek Comics για την προσφορά του αυτή . Θέλω να πιστεύω οτι δεν έγινε σκόπιμα και πρόκειται απλά για αβλεψία . Οπως και να χει και ανεξαρτητα από τα παραπάνω ,προσωπικά συστήνω το βιβλίο σε όσους μεγάλωσαν με τις εκδόσεις Ανεμοδουρά . Και λίγες φωτο από το εσωτερικό του :
  9. Indian

    ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑ

    Οι “Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά” είναι μία έκδοση που κυκλοφόρησε σε δύο τόμους, με την εφημερίδα “Τα Νέα” τα Σάββατα 18/06/22 (Α΄ Τόμος) και 25/06/22 (Β’ Τόμος) και ουσιαστικά αποτελούν την επανέκδοση του ομότιτλου και πολυτελούς πονήματος, που κυκλοφόρησε το 2015. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο εδώ, καθώς στο αντίστοιχο θέμα μπορούμε να αντλήσουμε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε για την έκδοση κι ευχαριστούμε θερμά τον φίλο @ φλοκ γι΄ αυτό! Πρόκειται για ένα άψογο και πρώτης τάξης εγχειρίδιο, το οποίο παραθέτει με αρκετή λεπτομέρεια όλη την συγγραφική κι εκδοτική πορεία του μεγάλου Στέλιου Ανεμοδουρά. Μία αξιοσημείωτη “Αυτοκρατορία”, που γαλούχησε και διασκέδασε πολλές γενιές αναγνωστών. Αξίζει να τονίσουμε ότι η παρούσα έκδοση δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από την αρχική, τουλάχιστον όσον αφορά την ύλη που παρέχει. Αν θέλουμε να εμβαθύνουμε σε λεπτομέρειες, να πούμε ότι ο Α’ τόμος (που αναφέρεται στην Περίοδο: 1946 - 1968) περιέχει το υλικό του μητρικού τόμου μέχρι την σελίδα 177, ενώ ο Β’ τόμος (που αναφέρεται στην Περίοδο: 1969 - 2015) περιέχει το υλικό από την σελίδα 177 του μητρικού τόμου και μέχρι το φινάλε. Όσον αφορά την ποιότητα των τόμων, εννοείται ότι δεν θα πρέπει να περιμέναμε να είναι στο ίδιο επίπεδο με τον πρωτότυπο τόμο κι αυτό επειδή είναι εκδόσεις που κυκλοφορούν με εφημερίδα. Έτσι, λοιπόν, εδώ βλέπουμε ένα μικρότερο μέγεθος στις διαστάσεις και μία σαφώς υποδεέστερη ποιότητα στο χαρτί, η οποία όμως στέκεται τίμια. Εξίσου τίμια κι ανθεκτική είναι και η κόλληση στις ράχες, η οποία υπόσχεται πολλές αναγνώσεις. Γενικά, δεν έχουν το λούσο του αρχικού τόμου, αλλά όποιος δεν τον έχει και θέλει να δώσει λιγότερα χρήματα, πιστεύω ότι θα πρέπει να τους αναζητήσει.. Ας παραθέσουμε και μία φωτογραφία για να πάρετε μία γεύση από τις διαφορές στις διαστάσεις των δύο εκδόσεων.
  10. Για μιά ακόμα φορά ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΧΟΣ στο σενάριο και ο σχεδιαστης ΚΩΣΤΑΣ ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗΣ ετοίμασαν ένα τεύχος του αγέραστου ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ . Για την επέτειο της 28 Οκτωβρίου οι Εκδόσεις ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ με συνεργασία με την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ σαν διανομέα κυκλοφορούν αυτό το 36 σέλιδο τεύχος . Τίτλος ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ .βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που έγιναν σε μια συνοικία στον ΥΜΗΤΤΟ . Σίγουρα αργότερα θα βγεί και αυτόνομο με τιμή 3,9 λίγο τσιμπημένο ,συμφέρει να το πάρεις με την εφημερίδα για να έχεις και το τετρασέλιδο ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ . ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ . ΖΗΤΩ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ GREEK COMICS ΒΑΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ
  11. albert

    ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

    Μια ακόμα έκδοση των ΓΕΝΙΚΩΝ ΕΚΔΟΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Ο.Ε.του Στέλιου Ανεμοδουρά. Με κυκλοφορία πρωτου τευχους σε Αθήνα και Πειραιά στις 19 Μαρτίου τού 1954 και στην επαρχία την 1η Απριλίου τού ίδιου έτους. Η κυκλοφορία του ηταν δεκαπενθημερη και συμφωνα με το γνωστο βιβλίο του Δημ.Χάνου (Το παίδικο λαϊκο φυλλάδιο-περιοδικό-βιβλίο-Εκδόσεις Αίολος 05.1991) κυκλοφόρησε μόλις 4 τέυχη.Σε αντίθεση με το φίλτατο μελος @tryfev (Τρύφωνα) που σε αναρτήση του στις 22.07.2013 υποστηρίζει την κυκλοφορία 8 τευχών. Το μόνο που μένει είναι αν θα εχουμε μελλοντικα παραπάνω τευχη απο τα 4 διαπιστωμένα.. Το μεγεθος του ειναι μικρο καθως και η ποιοτητα των φυλλων ειναι λιγο καλυτερη απο των εκδοσεων του Μικρου Ηρωα,Υπεράνθρωπου καθως δεν χρειαζοταν χαρτοκοπτη για να κοψεις τα φυλλα μιας κ ηταν κομμενα απο το τυπογραφείο ηδη.Η αριθμηση ειναι συνεχής.Δηλαδη στο 4ο τευχος που επεσε στα χερια μου το πρωτο φυλλο ξεκιναει την αριθμηση απο το αριθμο 145 μαλλον με την λογική της βιβλιοδετησης των τευχων σε τόμο που ενθαρρυνόταν και απο τον ιδιο τον εκδοτη μεσα απο διαφορες διαφημιστικες κατωχωρησησεις σε τευχη του Μ.Ηρωα. -Κυκλοφορησε μετα το πέρας της εκδοσης σχετικός τόμος απο τον εκδοτη συμφωνα με τις εικόνες που παρεθεσε παλιοτερα ο φιλος @trelele- με την ενδειξη στο εσωτερικο της αναγραφης "Ο Μικρος Ηρως" πλεον ως εκδοτικο οίκο" (Μιας και στα μεμονωμενα τευχη δεν υπηρχαν πουθενα σχετικσ πληροφοριακα στοιχεια.) Το περιεχόμενο συνοδευεται απο φωτογραφικο υλικο σποραδικα κατανεμημενο καθως και εχει χαρακτηρα εγκυκλοπαιδικο,καθως και κοινωνικο (περιγραφει τις εξελιξεις που απασχολουσαν την εποχη εκεινη μεσα απο σχετικα αρθρα.) Την επιμέλεια του εντύπου είχε ο ιδιος ο Στελιος Ανεμοδουράς. Στο βιβλίο του Δ.Χανου υποστηρίζεται πως οι σελιδες ειναι 36 αλλα οπως διαπιστωσα απο τεταρτο τευχος οι σελιδες ειναι 52. Ισως στα πρωτα τευχη ο αριθμος να ναι αυτο που υποστηρίζει ο Δ.Χανος. Τελος αξιο παρατηρησης ειναι η τιμη που ειναι σε δραχμες πληθωριστικες καθως και πουθενα στο εντυπο δεν αναφερεται ουτε ο εκδοτης ουτε χρονολογία κυκλοφορίας. Παραθετω εξωφυλλο/οπισθοφυλλο 4ου τευχους (30.04.54) σχετικο ενδεικτικο υλικο απο το εσωτερικό του καθως και Α/Μ σκαν απο το 2ο τευχος (02.04.54) απο το βιβλιο του Δ.Χανου (για να χουμε μια γενικότερη εικόνα) καθως και το σκληρόδετο τόμο του εκδοτη με τα τευχη.Thanks @trelele θα ήθελα να ευχαριστήσω την Λεφικ που μου εμπιστευτηκε το σχετικο τευχος για την παρουσίαση. Ο συνδεσμος απο οπου βρήκα το σχετικό σχόλιο του Τρύφωνα κ αντλησα το υλικο του trelele είναι το παρακάτω: https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/29204-παιδικο-πανεπιστημιο/
  12. albert

    ΓΑΡΔΕΝΙΑ

    Διευθυνση:Στελιος Ανεμοδουρας Οικονομικός Διευθυντης:Γεώργιος Γεωργιάδης Πηγη:Η λαϊκη λογοτεχνία-Τα αστυνομικά και αισθηματικά περιοδικα-Δημ.Χάνου: "Δεν ειναι γνωστό ποσα ακριβώς τεύχη κυκλοφόρησαν.Ωστόσο οχι περισσότερο απο 16 ώς 18. Στα εξώφυλλα εικόνες στάρ του ξενου κινηματογραφου. Λιλιπούτειο περιοδικό.Ο χαρακτηρισμος "βιβλία" στην ταυτότητα του υπερβολικός! Δεν αναφερονταν ονοματα συγγραφέων." Τα τεύχη που κυκλοφόρησαν: 1.Ο Άγγελος και ο Δαίμονας 2.Για τον ερωτα της (Τ.Κολοφωλιά) 3.Στη ζωη και στο θάνατο (Μ.Ντοκόπουλου) 4.Η πριγκίπισσα της αγαπης (-//-) 5.Τραγικός εραστής 6.Η μεγαλη συγγνώμη 7.Το φαντασμα του παρελθοντος 8.Αγορασμενη αγαπη 9.Πικρο ειδύλλιο-Απόδοσις: Κ.Νησιώτη 10.Δακρυα μητερας 11.Ερως και Χρημα 12.Η εξιλέωσις (Μ.Χλωμού) 13.Το αγριοκόριτσο 14.Ο άνδρας που αγαπούσα-Απόδοσις: Μ. Χλωμού. 15.Η επικύνδυνη 16.Το μυστηριώδες κορίτσι .. Ενδεικτικά ανεβαίνουν και καποια εξωφυλλα απο το διαδυκτιο
  13. Ζητώ συγγνώμη για τη δεύτερη σελίδα, που είναι στραβά σκαναρισμένη, το λάθος είναι του φωτοτυπείου.
  14. Ο αγαπημένος ήρωας Γιώργος Θαλάσσης μαζί με τη γλυκιά Κατερίνα και τον πεινασμένο Σπίθα, που αγωνίζονται κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής για την πατρίδα, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την αγάπη, επιστρέφουν, σε μια εποχή όπου οι μικροί «μεγάλοι» ήρωες είναι πιο αναγκαίοι από ποτέ! Η έκδοση «Ο Μικρός Ήρως - Η Ακρόπολη κινδυνεύει!» ξαναζωντανεύει μια από τις πιο αθώες και σημαδιακές εποχές των παιδικών μας χρόνων πολλών αναγνωστών. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι... Στα μακρινά εκείνα ’50 και ’60, το παιδικό περιοδικό - ανάγνωσμα «Ο Μικρός Ήρως» κατάφερε να κυριαρχήσει και να παραμείνει έως σήμερα εμβληματικό σημείο αναφοράς από τους πρώτους αναγνώστες του, καθώς αφηγούνταν τους αγώνες ενός ολόκληρου λαού για τη Λευτεριά στην Κατοχή και την Αντίσταση, μέσα από τις ηρωικές περιπέτειες μιας ομάδας παιδιών. Το βιβλίο αυτό λογίζεται και ως αφιέρωμα στον «Μικρό Ήρωα» των 798 τευχών και τον συγγραφέα του, τον Στέλιο Ανεμοδουρά (1917 - 2000), με αφορμή την φετινή επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννησή του. «Ο Μικρός Ήρως - Η Ακρόπολη κινδυνεύει!» αποτελείται από πέντε καινούργιες αυτοτελείς ιστορίες από τα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης, με τους ίδιους πρωταγωνιστές, τον Γιώργο Θαλάσση, την Κατερίνα και τον Σπίθα. Πέρα από την ομώνυμη ιστορία, το βιβλίο περιέχει άλλες τέσσερις περιπέτειες: «Το Μυστικό του Κόνδορα», «Ποιος είναι ο Θαλής;», «Ο Ήρωας του Νερέτβα» και «Οι Τρεις Λόγχες». Στις σπονδυλωτές αυτές ιστορίες, ο Μικρός Ήρως θα αποτρέψει ανόσια εγκλήματα με τον δικό του παράτολμο, μοναδικό τρόπο. Ο συγγραφέας Γιώργος Βλάχος και ο εικονογράφος Κώστας Φραγκιαδάκης χαρίζουν μοναδικές στιγμές διασκέδασης, νοσταλγίας και... αγωνίας! gkoul@naftemporiki.gr Πηγή: naftemporiki.gr
  15. Το άρθρο δεν γράφει κάτι που δεν έχουμε ξαναδιαβάσει, αλλά η μεγάλη είδηση βρίσκεται στην τελευταία παράγραφο. Υπάρχει και διαγωνισμός στο τέλος του άρθρου (το κέρασμα που αναφέρεται στην τρίτη παράγραφο), τον οποίο μπορείτε να δείτε στη σελίδα της πηγής. Μα την αρκούδα… ο Μπλεκ έγινε 62 ετών! O ξανθομάλλης μαχητής Μπλεκ έσβησε... 62 κεράκια και το G-Weekend Journal σας θυμίζει την ιστορία του θρυλικού περιοδικού! Την περασμένη Δευτέρα, 3 Οκτωβρίου, ο Μπλεκ έκλεισε τα 62! Ήταν ακριβώς πριν από τόσα χρόνια που στην γειτονική Ιταλία, η συλλογική ομάδα των δημιουργών EsseGesse {G. Sinchetto, D. Guzzon και P. Sartoris) εμπνεύστηκε τον “Ξανθό Γίγα”, έναν Αμερικανό αγωνιστή, που με μόνα ουσιαστικά όπλα τις γροθιές και το μυαλό του, πολεμά για την ελευθερία ενάντια στον αγγλικό ζυγό. Με την ευκαιρία των... γενεθλίων ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, η συνέχεια της οικογένειας που έφερε το θρυλικό περιοδικό στην Ελλάδα γράφει στο Gazzetta Weekend Journal για το πως ο «Μπλεκ» πέρασε τα... σύνορα και για περισσότερες από 3 δεκαετίες κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό της χώρας μας! Μάλιστα επειδή όπως είπαμε ο Μπλεκ έχει γενέθλια στο... φινάλε κερνάει και τους αναγνώστες του Gazzetta... Όχι γλυκά. Φτάσετε ως το τέλος του κειμένου και θα μάθετε... «Ο Μπλεκ αποτέλεσε πρότυπο, το σύμβολο της συνεχούς μάχης για τη μη υποταγή. Οι δομημένες ιστορίες του δίδαξαν ήθος, αυταπάρνηση, αυτοθυσία, σεβασμό στον εχθρό και ανιδιοτέλεια. Πλαισιωμένος από τον ευφυή (και πεινάλα…) Καθηγητή Μυστήριο και τον σκανταλιάρη Ρόντυ, ο Μπλεκ συντρόφεψε τρεις γενιές αναγνωστών, από τα τέλη της δεκαετίας του 50’ μέχρι και σήμερα, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Κάτι που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι η μορφή του Μπλεκ έχει τα χαρακτηριστικά του ηθοποιού Errol Flynn (1909-1959). Στην πραγματικότητα, η βασική σύλληψη του ήρωα έγινε ένα χρόνο νωρίτερα από την αρχική του έκδοση, το 1953, όταν οι EsseGesse δημιούργησαν το Il Piccolo Trapper, με βασικό χαρακτήρα τον νεαρό κυνηγό Ρόντυ ο οποίος βρίσκεται υπό τη σκέπη του μεσήλικα Blek Macigno. Το κόμικ συνάντησε επιτυχία και η ομάδα προχώρησε στη δημιουργία ενός νέου κόμικς το 1954, όπου ο Ρόντυ θα παρέμενε και θα πλαισίωνε πια το νέο τους ήρωα. Και έτσι γεννήθηκε ο Μπλεκ. Το κόμικ συνάντησε εξαιρετική επιτυχία τις δεκαετίες του 50’ και 60’ στην Ιταλία (πωλήσεις 400.000 φύλλα/τεύχος) και στη Γαλλία (ιστορίες του Μπλεκ φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό KIWI, με πωλήσεις περίπου 300.000 φύλλα/τεύχος). Ο Μπλεκ στην Ελλάδα Η πρώτη εμφάνιση του Μπλεκ στην Ελλάδα έγινε την Τετάρτη 25 Ιουνίου 1969, όταν ο συγγραφέας και εκδότης Στέλιος Ανεμοδουράς, έχοντας σταματήσει την κυκλοφορία του Μικρού Ήρωα, ψάχνει ένα νέο χαρακτήρα που δεν θα εμποδιζόταν από τη λογοκρισία του τότε καθεστώτος. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ήταν το 1969 και κυβερνούσε την Ελλάδα η χούντα των συνταγματαρχών, που τώρα έχουν μόνιμη κατοικία τις φυλακές Κορυδαλλού! Η λογοκρισία της χούντας έκοβε, σε περιοδικά και εφημερίδες, κάθε κείμενο που μιλούσε για Ελευθερία! Γι’ αυτό και είχε απαγορεύσει την κυκλοφορία του περιοδικού «Μικρός Ήρως», που μιλούσε για τους αγώνες τριών παιδιών στην κατοχή κατά των κατακτητών! Είχαν όμως οι δικτάτορες και το ευαίσθητο σημείο τους! Αυτό ήταν η... Αμερική! Κάθε τι που προερχόταν από την Αμερική ήταν γι’ αυτούς σεβαστό και αποδεκτό! Ακόμα και... φάπες τους έριχναν οι Αμερικάνοι και εκείνοι έλεγαν «ευχαριστώ!». Σκέφτηκα λοιπόν: αν βρω ένα ανάγνωσμα, όπου να αγωνίζονται για την Ελευθερία οι Αμερικάνοι, η λογοκρισία της χούντας δε θα μου το απαγορεύσει! Πήγα τότε στο εξωτερικό, έψαξα και βρήκα τις ιστορίες του Μπλεκ, που είναι ιστορίες από τον αγώνα των Αμερικάνων για την απελευθέρωση τους από το ζυγό των Άγγλων. Και, για τη χούντα ο Μπλεκ, σαν Αμερικάνος, επιτρεπόταν να λέει πράγματα που απαγορεύονταν στα χείλη ενός Έλληνα! Αυτοί είναι οι παραλογισμοί των δικτατόρων, παιδιά! Έτσι γεννήθηκε στην Ελλάδα ο «Μπλεκ», και χάρη στις ωραίες εικόνες του και τα υπέροχα κείμενα του, έκανε το περιοδικό σας το πρώτο σε κυκλοφορία σε όλη την ιστορία των ελληνικών νεανικών περιοδικών!». (Στέλιος Ανεμοδουράς [1917-2000]. Περιοδικό «Μπλεκ» #235 [20 Ιουνίου 1984]). Πολύ σύντομα ο Μπλεκ σημείωσε εξαιρετικά υψηλές πωλήσεις (το περιοδικό έφτανε και ξεπερνούσε πολλές φορές τα 100.000 φύλλα την εβδομάδα!!!) και έγινε το Νο 1 ελληνικό εφηβικό περιοδικό εκείνης της περιόδου. Η διαδρομή του Ένα βασικό στοιχείο που δικαιολογεί και τη μακροβιότητα του αγαπημένου περιοδικού ήταν η προσαρμογή του στα δεδομένα κάθε εποχής. Αν θελήσουμε να αποτυπώσουμε τον αριθμό όλων των τευχών (και βιβλίων) που κυκλοφόρησαν με τον Μπλεκ (μαζί με το #35 του Νέου Μπλεκ που κυκλοφορεί στις 14/10 αλλά και τις 21 ιστορίες του Μπλεκ που φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ από τον Ιανουάριο του 1987) τότε θα φτάσουμε στο νούμερο των 1.587 τευχών. Πραγματικά εντυπωσιακό νούμερο που ελάχιστα έντυπα έχουν πετύχει, ίσως και σε παγκόσμιο επίπεδο! Πώς ξεκίνησε όμως και πώς εξελίχθηκε το περιοδικό ανά τις δεκαετίες, για να φτάσει στη σημερινή του μορφή, όπου κυκλοφορεί ως Νέος Μπλεκ; Το #1 του Μπλεκ, όπως ανεφέραμε, κυκλοφόρησε στην Ελλάδα στις 25 Ιουνίου του 1969. Η έκδοση αυτή, σε μικρό σχήμα, έφτασε τα 341 τεύχη για να δώσει τη θέση της στο Μπλεκ μεγαλύτερου σχήματος για ακόμα 87 τεύχη. Το περιοδικό σε αυτή του μορφή περιλαμβάνει και άλλους ήρωες όπως Ρίνγκο, Τομ, Ροκ ο Αόρατος κλπ. Παράλληλα, τον Ιούλιο του 1970 και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, κυκλοφορούν αντίστοιχα ο Μπλεκ των Διακοπών (2 τεύχη) και ο Μεγάλος Μπλεκ (75 τεύχη). Τον Σεπτέμβριο του 1977 ο Μπλεκ γίνεται Νέος Δυναμικός, με σημαντικές αλλαγές στην ύλη, περικοπές σε βασικές ιστορίες (π.χ. Μπλεκ και Ρίνγκο) και πολλές μικρές ιστορίες, ενώ τα εξώφυλλα γίνονται πιο σύνθετα και απεικονίζουν, πολύ συχνά, αθλητές και τηλεοπτικούς αστέρες. Ο Νέος Δυναμικός Μπλεκ θα φτάσει τα 120 τεύχη (είχε νέα αρίθμηση) για να τον διαδεχτεί η Νέα Περίοδος του Μπλεκ, στα τέλη του 1979 (756 τεύχη), που αποτελεί τη μακροβιότερη στην μακρόχρονη πορεία του. Μετά από σχεδόν 11 χρόνια κυκλοφορίας, ο Μπλεκ γίνεται πια ένα πολυπεριοδικό, πιο «παχύς», με προσφορές, ένθετα, δώρα, αφίσες και με αρκετή θεματολογία γύρω από τα ενδιαφέροντα των εφήβων της εποχής (αθλητισμός, κινηματογράφος, τεχνολογία). Το τέλος αυτής της περιόδου συνδέεται με την απαρχή του τέλους των εβδομαδιαίων εφηβικών περιοδικών. Τον Ιούνιο του 1994, ο Μπλεκ της Νέας Περιόδου θα σταματήσει, για να δώσει τη σκυτάλη σε διάφορες μορφές μηνιαίων Μπλεκ [(Μπλεκ Δ’ Περιόδου (9 τεύχη), Έξτρα Μπλεκ (8 τεύχη)], με επικρατέστερη τον Συλλεκτικό Μπλεκ, που έφτασε τα 125 τεύχη και σταμάτησε τον Μάρτιο του 2010. Αξίζει να αναφέρουμε και την έκδοση του βιβλίου «Μπλεκ και οι... άλλοι», μια εξαιρετική μελέτη των Γ. Πολ. Παπαδάκη- Νικ. Δημ. Νικολαΐδη, για τον Μπλεκ αλλά και άλλους ήρωες εκείνης της περιόδου. Με μια παύση 4 ετών περίπου, ο «Ξανθός Γίγας» ξαναμπήκε στις ζωές μας με τη σημερινή του μορφή (ως Νέος Μπλεκ), και φιλοξενεί νέες, αδημοσίευτες ιστορίες του Μπλεκ, αλλά και άλλων ηρώων, όπως Ζαγκόρ, Λοχαγός Μαρκ, Τερματοφύλακας Γιατρός, Τομ, Ρόυ Ρέης, Νάθαν Νέβερ και Μάρτιν Μίστερι. Τέλος δεν πρέπει να παραλείψουμε τις συνεργασίες με εφημερίδες που φιλοξένησαν ως ένθετο, ειδικές εκδόσεις του Μπλεκ. Αναφερόμαστε στην Εφημερίδα των Συντακτών που το Νοέμβριο του 2015 φιλοξένησε το τεύχος «Σίμπυλ και Βανέσσα» και τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής που φιλοξένησε 6 υπέροχες ειδικές εκδόσεις του Μπλεκ το καλοκαίρι του 2016». Η ιστορία συνεχίζεται! Για τις εκδόσεις Ανεμοδουρά (C&C Publications) ο μύθος των θρυλικών ηρώων του παρελθόντος δεν σταμάτησε ποτέ... Αν και οι εποχές δεν ευνοούν, αν και το χαρτί αργοπεθαίνει για να δώσει τη θέση του στη νέα ψηφιακή εποχή, οι εικονογραφημένες εκδόσεις συνεχίζουν να επαναφέρουν όμορφες μνήμες σε ένα κοινό που γαλουχήθηκε, διάβασε, συγκινήθηκε και έζησε με όλους αυτούς τους ήρωες για πάνω από 6 δεκαετίες. Εκτός από το Νέο Μπλεκ, άλλα 2 ιστορικά έντυπα κυκλοφορούν στα περίπτερα στις αρχές κάθε μήνα. Πρόκειται για το Μικρό Ήρωα, το θρυλικό ανάγνωσμα (1953-1968) που γαλούχησε 3 γενιές αναγνωστών, και το Mister No και οι... άλλοι, που περιλαμβάνει τους ήρωες Μίστερ Νο, Τεξ, Μαρκ και Ντύλαν Ντογκ. Περισσότερες πληροφορίες για τις νέες εκδόσεις, παλαιότερα τεύχη και προσφορές μπορείτε να βρείτε και στο site www.ccpublic.gr. Δυο νέες εκδόσεις από τις εκδόσεις C&C Publications ετοιμάζονται και στις αρχές Δεκεμβρίου θα βρίσκονται στα περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία. Η πρώτη είναι το πολυαναμενόμενο Ζαγκόρ, σε μια νέα έκδοση 164 σελ. Το αγαπημένο «Πνεύμα με το τσεκούρι», που κυκλοφόρησε την περίοδο 1970-1975 ως εβδομαδιαίο περιοδικό, επιστρέφει σε διμηνιαία βάση, μαζί με άλλους αγαπημένους ήρωες που σηματοδότησαν τις περασμένες δεκαετίες: Κοκομπίλ, Δίκαιος, Κάπταιν Μίκι, Τζόννυ Λόγκαν, Ρίνγκο - και όλοι σε αδημοσίευτες ιστορίες! Η δεύτερη έκδοση είναι το νέο βιβλίο, που ουσιαστικά αποτελεί «συνέχεια» του βιβλίου «ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑ». Πρόκειται για μια ανθολογία ιστοριών 15 εμβληματικών ηρώων των εκδόσεων Ανεμοδουρά, με τίτλο «ΗΡΩΕΣ-ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ», το οποίο χωρίζεται σε 2 βασικές περιόδους: την Α’, που περιλαμβάνει τα καταληκτικά τεύχη των αφηγημάτων «Υπεράνθρωπος», «Τάργκα», «Μικρός Ήρως», «Ταγκόρ», «Μικρός Ιππότης», «Μικρός Μπουρλοτιέρης» και «Γκρέκο» κατά χρονολογική σειρά έκδοσης τους. Και τη Β’, όπου παρουσιάζονται σπάνιες ή αδημοσίευτες περιπέτειες των «Μπλεκ», «Μαρκ», «Ζαγκόρ», «Μίστερ Νο», «Κάπταιν Μίκι», «Τεξ», «Δίκαιος» και «Κοκομπίλ». Πηγή
  16. Στην τρίτη ειδική έκδοση της COMICS & CROSSWORDS PUBLICATIONS E.E. με συνεργασία Ελευθερου Τύπου,πρωταγωνιστούν ο <<Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ >>και η παρέα του.Τα 5 τέυχη (απο τα 8) συνθέτουν τo πρώτο μέρος με τίτλο <<Ο ΝΕΟΣ ΣΕΪΤΑΝ ΑΛΑΜΑΝ>> που παρουσιάστηκαν στα τεύχη 365-369. Η εισαγωγη επιμελήθηκε απο τον (ποιόν άλλον) Γιώργο Βλάχο.Το κείμενο είναι γραμμενο συνεχές και σε μονοτονικό όπως δηλαδή στους τόμους του 1985. Κατα την γνώμη μου αυτός ο τίτλος,δεν έπρεπε να είχε ειδικη έκδοση.Θα προτιμούσα τον ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟ ή κάτι άλλο απο την πλειάδα τίτλων του έγραψε ο Στέλιος Ανεμοδουράς. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Indian.
  17. Από τη ζούγκλα στο Διάστημα Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Επί μισό αιώνα περίπου ο Στέλιος Ανεμοδουράς (1917-2000) υπήρξε εμπνευστής, παραγωγικότατος συγγραφέας και εκδότης περιοδικών που διαβάστηκαν και λατρεύτηκαν μεταπολεμικά από χιλιάδες μικρούς αναγνώστες. Οι «Ηρωες» (εκδόσεις Comics & Crosswords) καταγράφουν το έργο του και μας θυμίζουν, με ισχυρές δόσεις νοσταλγίας, τα ανδραγαθήματα του Μικρού Ηρωα, του Μπλεκ, του Ζαγκόρ, πολλών Ελλήνων υπερανθρώπων και αμέτρητων ακόμα χαρακτήρων της λαϊκής παιδικής λογοτεχνίας. Τα κόμικς με κύριο αναγνωστικό κοινό τους τα παιδιά ανθούσαν στις ΗΠΑ και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Στην Ελλάδα, λόγω των γνωστών αντικειμενικών δυσκολιών και ιδιαιτεροτήτων, μόνο στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια υπήρξαν εκδότες που εισήγαγαν και μετέφρασαν στα ελληνικά ιστορίες από το εξωτερικό, αλλά και λιγοστοί δημιουργοί που επινόησαν και προσάρμοσαν στην εγχώρια πραγματικότητα νέους χαρακτήρες και εμπνεύστηκαν καινοφανείς «μυθολογίες» και συναρπαστικές, καθηλωτικές υποθέσεις. Ενας από αυτούς ήταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς. Στους «Ηρωες», ένα βιβλίο καταγραφής και περιγραφής των δημιουργιών του Στέλιου Ανεμοδουρά, οι Γιώργος Παπαδάκης, Γιώργος Βλάχος και Νίκος Νικολαΐδης, «αποδελτιώνουν» κάθε έντυπη δημοσιευμένη ιστορία του και δίνουν την ευκαιρία στους παλαιότερους να θυμηθούν τα παιδικά τους αναγνώσματα και στους νεότερους να έρθουν σε επαφή με μια κουλτούρα που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. «Ο Στέλιος Ανεμοδουράς θα μείνει στη μνήμη όλων όσοι θήτευσαν στις εξωσχολικές του ιστορίες. Ιστορίες φαντασίας, ελευθερίας, ξεγνοιασιάς αλλά και ήθους και αξιοπρέπειας. Ολες αυτές τις ιστορίες, τα περιοδικά του, το έργο μιας ολόκληρης ζωής, συγγραφικής και εκδοτικής, προσπαθήσαμε να καταθέσουμε στις σελίδες του βιβλίου αυτού, καθώς πλησιάζει να κλείσει ο κύκλος των 100 χρόνων από τη γέννησή του» αναφέρει ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, εγγονός του Στέλιου, προλογίζοντας τους «Ηρωες». Η καριέρα του ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940 από το εμβληματικό περιοδικό «Μάσκα» που, υπό την καθοδήγηση του Απόστολου Μαγγανάρη, δημοσίευε κυρίως αστυνομικές περιπέτειες αλλά και ιστορίες μυστηρίου και φαντασίας που καθήλωναν το νεανικό κοινό. Ο Ανεμοδουράς, αρχικά ως μεταφραστής και στη συνέχεια ως διασκευαστής ξένων ιστοριών και συγγραφέας πρωτοτύπων, έδωσε με την καλπάζουσα φαντασία του μια νέα λογοτεχνική πνοή στην παρεξηγημένη αστυνομική λογοτεχνία. Με τίτλους όπως «Το Ασπρο Φάντασμα», «Ο Τίγρης της Κίτρινης Θάλασσας» και «Το Νησί των Θησαυρών» έκανε το ντεμπούτο του στη «Μάσκα» και συνέχισε με τη «Μασκούλα», τη «Νυχτερίδα», το «Σινεάκ», το «Τόξο». Στο τελευταίο, χαρακτηριστικοί τίτλοι των περιπετειωδών ιστοριών ήταν «Το Κάστρο του Κουρσάρου», «Κατάσκοποι στη Ζούγκλα», «Αποστολή στην Ταγγέρη», «Οι Δαίμονες των Ωκεανών», «Ο Ελευθερωτής του Μεξικού» κ.ά. Ο εξωτισμός, τα ταξίδια σε μακρινές, αχαρτογράφητες περιοχές, ο τυχοδιωκτισμός, οι ηρωισμοί βρίσκονταν στο επίκεντρο αυτών των ιστοριών που έδιναν την ευκαιρία στους μικρούς αναγνώστες να ψυχαγωγηθούν αλλά και να μορφωθούν ταυτόχρονα. Το 1953 ξεκινά η κυκλοφορία του εβδομαδιαίου «Μικρού Ηρωα», του πιο εμβληματικού, ίσως, λαϊκού περιοδικού της εποχής, σε σενάρια του Θάνου Αστρίτη (ψευδώνυμο του Στέλιου Ανεμοδουρά) και σχέδια των Βύρωνα Απτόσογλου και Θέμου Ανδρεόπουλου. Με πρωταγωνιστή το Παιδί-Φάντασμα, Γιώργο Θαλάσση, και συμμάχους του την Κατερίνα και τον Σπίθα σε ένα προσωπικό και ιδιότυπο αντάρτικο πόλης ενάντια στους ναζί την περίοδο της γερμανικής κατοχής «ούτε ο ίδιος ο Στέλιος Ανεμοδουράς μπορούσε να φανταστεί, ξεκινώντας να γράφει τον Μικρό Ηρωα, ότι δημιουργούσε το ανάγνωσμα-έπος που θα σηματοδοτούσε με την καταλυτική παρουσία μια ολόκληρη εποχή. Τον Χρυσό Αιώνα του ελληνικού παιδικού λαϊκού αναγνώσματος», επισημαίνει ο Γιώργος Βλάχος. Συμπληρωματικοί χαρακτήρες υπήρξαν μικρά παιδιά που τάχθηκαν στο πλευρό της θρυλικής τριάδας, με ονόματα όπως Κεραυνός, Διαβολάκι, Ζουζούνι, Τζιτζίκι, Πιτσιρίκος, Πειραχτήρι, Γάτος, Σουσουράδα, Μπόμπιρας, Γαβριάς, Χαζούλης, Σαΐτας κ.ά., ενώ οι ναζιστές αντίπαλοι είχαν σαφώς πιο επιβλητικούς τίτλους και ενδυμασίες (Σεϊτάν Αλαμάν, Φρόιλαϊν Χ κ.ά.). Πολλά έχουν γραφεί για το σχεδόν ουδέτερο πολιτικό σκέλος των ιστοριών του «Μικρού Ηρωα», λίγα μόλις χρόνια μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο και υπό ένα καθεστώς αυταρχικής Δεξιάς, ελλείμματος δημοκρατίας και εκκαθαρίσεων ή εκτοπίσεων των αριστερών πολιτικών αγωνιστών. Ομολογουμένως, όμως, οι ιστορίες του Γιώργου Θαλάσση διαβάζονταν τόσο από παιδιά (και μεγαλύτερα παιδιά) αριστερών οικογενειών όσο και από αυτά των δεξιών οικογενειών. Για τις πιθανές προσδοκίες του Ανεμοδουρά ο Γιώργος Βλάχος αναφέρει: «Γράφοντας ένα ανάγνωσμα ενταγμένο στο ιστορικό πλαίσιο μιας πολύ πρόσφατης περιόδου της ελληνικής Ιστορίας, που έκρυβε μάλιστα και πολλές παγίδες, επιχειρούσε κάτι παράτολμο. Επρεπε να περάσει τα μηνύματά του, ισορροπώντας με επιδέξια ουδετερότητα στο τεντωμένο σχοινί της ένθεν και ένθεν καχυποψίας για τις προθέσεις του. Η όχι άμεση ονομαστική αναφορά σε οργανώσεις, πολιτικές ιδεολογίες, πραγματικά ονόματα και χωρίς καμιά αναφορά στις ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ τους στη διάρκεια της Κατοχής, πέρασε μια γραμμή ανύπαρκτου, στην πραγματικότητα, ενιαίου και ομόψυχου εθνικού αγώνα […] Ωστόσο, τον Στέλιο Ανεμοδουρά, από τη στιγμή που ο ίδιος πίστευε ότι πίσω από τις γραμμές του κειμένου εκφράζει το πνεύμα συμφιλίωσης, περισσότερο τον ενδιέφερε να γίνει αποδεκτό από τους μικρούς αναγνώστες του, ώστε να τους περάσει και να τους εμπεδώσει τις αξίες της αγάπης για την πατρίδα, του ηρωισμού, της ελευθεροφροσύνης, του ανθρωπισμού, της αυτοθυσίας, του αισθήματος δικαίου και της ειρήνης». Την ίδια περίοδο, που ο Γιώργος Βλάχος οριοθετεί μέχρι το 1968, ο Στέλιος Ανεμοδουράς κυκλοφορεί και μια σειρά από τίτλους με περιπέτειες ηρώων σε διάφορα σημεία του πλανήτη αλλά και έξω από αυτόν και σε διάφορες εποχές όπως ο Ταγκόρ - το Ελληνόπουλο που έγινε Μαχαραγιάς, ο Μικρός Ιππότης, ο Μικρός Μπουρλοτιέρης, ο Μικρός Ζορρό, ο Υπεράνθρωπος, ο Πλανητάνθρωπος, ο Κεραυνός, το Βέλος, το Γεράκι, ο Μικρός Ταρζάν, ο Τάργκα, το ατρόμητο Ελληνόπουλο, ο Καλ, ακόμα και ο Καραγκιόζης στη Ζούγκλα αλλά και αστυνομικά, όπως το Δέκα Τρία και ο Τζων Γκρηκ σε σενάρια του Νίκου Ρούτσου, ποδοσφαιρικά όπως ο Γκρέκο, ο Ηρως των Γηπέδων και ο Αετός των Γηπέδων σε σενάρια του Γιώργου Μαρμαρίδη, γουέστερν όπως το Λάσσο και ο Κάου-Μπόυ Φάντασμα, συνοπτικές διασκευές κλασικών λογοτεχνικών έργων όπως οι Αθλιοι και ο Δεκαπενταετής Πλοίαρχος, παραμύθια αλλά και νουβέλες για ενήλικους με αισθηματικό περιεχόμενο. Στη δεύτερη περίοδο (1969-1979) που καταγράφεται από τον Γιώργο Παπαδάκη κυριαρχεί όχι τόσο η δημιουργική-συγγραφική δραστηριότητα του Στέλιου Ανεμοδουρά, αλλά η εκδοτική, με κυρίαρχο όχημα τα κόμικς, κυρίως εισαγόμενα από την Ιταλία και μεταφρασμένα, με εμβληματικούς τίτλους όπως Μπλεκ, Ζαγκόρ, Ομπραξ, Μίστερ Νο, Δίκαιος, Μπόζο, Πεπίτο, Πινόκιο, Κατερίνα, Παράδεισος του Παιδιού, αλλά και κάποιοι τίτλοι για μεγαλύτερους, όπως το πολιτικοσατιρικό Τζόννυ Λόγκαν και το σουρεαλιστικό Κοκομπίλ. Τέλος, στην τρίτη περίοδο (1979-2000 αναφορικά με τον Στέλιο Ανεμοδουρά και μέχρι σήμερα για τις εκδόσεις των απογόνων του), που περιγράφει ο Νίκος Νικολαΐδης, δεσπόζουν το πολυθεματικό Μπλεκ, η Περιπέτεια με τον Κάπτεν Μαρκ (1.246 τεύχη), το Ροντέο και διαστημικά περιοδικά όπως ο Κρόνος, ο Πλανήτης, το Γκαλάκτικα και το Ρομπότ. Η έκδοση συμπληρώνεται με ένα προσάρτημα στο οποίο οι τρεις συγγραφείς αποτίνουν φόρο τιμής στον πατριάρχη του παιδικού ελληνικού περιοδικού Τύπου: ο Γιώργος Βλάχος γράφει μια ιστορία του Μικρού Ηρωα και οι Γιώργος Παπαδάκης, Νίκος Νικολαΐδης από μια ιστορία του Μπλεκ, όλες σε εικονογράφηση του Κώστα Φραγκιαδάκη. Οι «Ηρωες» με αυτή τη διεξοδική καταγραφή των αμέτρητων εκδόσεων του Στέλιου Ανεμοδουρά αποτυπώνουν πιστά την πορεία μεγάλου μέρους της εγχώριας, λαϊκής παιδικής λογοτεχνίας κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Ισως να είναι χρήσιμη όμως στο μέλλον μια εκτενέστερη πολιτική αποτίμηση και κριτική, μια εκτίμηση της παιδαγωγικής διάστασης και μια ευρύτερη κοινωνιολογική μελέτη αυτών των αναγνωσμάτων. Η έρευνα των τάσεων και των επιλογών των παιδιών κάθε εποχής σε συνάρτηση με την ιστορική συγκυρία αποτελεί πάντα προϋπόθεση για την κατανόηση του παρελθόντος. Οι «Ηρωες» του Στέλιου Ανεμοδουρά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Comics & Crosswords Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου «Ηρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά», την Πέμπτη 24 Μαρτίου στις 6 μ.μ., στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50, θα μιλήσουν οι δημιουργοί του καθώς και ο σημειολόγος και ιστορικός τέχνης, Χάρης Καμπουρίδης, ο συγγραφέας Τζίμμυ Κορίνης, ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης, ο σκιτσογράφος Σπύρος Ορνεράκης και ο συγγραφέας Λευτέρης Ταρλαντέζος. Συντονίζει ο εκδότης Λεωκράτης Ανεμοδουράς. Επιπλέον, θα προβληθεί ντοκιμαντέρ για τον Στέλιο Ανεμοδουρά και τις δημιουργίες του και θα ακολουθήσει έκθεση αυθεντικών περιοδικών των εκδόσεών του, από τις συλλογές του Ιδρύματος ΣΟΦΙΑ. Πηγή Άλλο άρθρο για το βιβλίο Για την εκδήλωση η οποία αναφέρεται στην τελευταία παράγραφο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
  18. Η ποπ κουλτούρα του περιπτέρου Η νέα έκδοση «Ηρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά» των Γ. Π. Παπαδάκη, Γ. Βλάχου και Ν. Δ. Νικολαΐδη, ιχνηλατεί ένα κομμάτι της νεότερης εκδοτικής ιστορίας στον τομέα του περιοδικού Τύπου για παιδιά. τις αρχές της δεκαετίας του ’70, σε ένα ελληνικό περίπτερο μπορούσε κανείς να βρει πολλά εξωτικά ονόματα σε τίτλους περιοδικών. Τα περισσότερα από αυτά, αν όχι όλα, ήταν «αγορίστικα» εβδομαδιαία περιοδικά που είχαν ένα πολύ μεγάλο κοινό, αγόρια σε ηλικία σχολείου, από 8 έως 15 κυρίως, που ήταν ήδη αφοσιωμένοι αναγνώστες. Υπήρχε ψυχικό δέσιμο με όλα αυτά τα μικρού σχήματος περιοδικά που άκουγαν στο όνομα «Μπλεκ», «Ζαγκόρ», «Ομπραξ»... Και ήταν όλα εκδόσεις του Στέλιου Ανεμοδουρά (1917-2000), που έβγαζε επίσης την «Περιπέτεια», τον «Υπεράνθρωπο» και τον θρυλικό «Μικρό Ηρωα». Η ιστορία των περιοδικών εκδόσεων του Ανεμοδουρά πάει πολύ πιο πίσω από τη δεκαετία του ’70 και φτάνει πολύ πιο μπροστά. Περιλαμβάνει και το σήμερα καθώς ο εγγονός του, Λεωκράτης Ανεμοδουράς, έχει αρχίσει εδώ και λίγα χρόνια με επιτυχία την επανέκδοση ορισμένων τίτλων, όπως του «Μπλεκ», που διανέμεται και πάλι στα περίπτερα. Αλλά αυτό που έχει ένα επιπλέον ενδιαφέρον είναι ότι η ανανεωμένη εκδοτική δραστηριότητα του Ανεμοδουρά του νεότερου δεν αρκείται στην επανέκδοση κάποιων τίτλων και στην κυκλοφορία και νέων ιστοριών, αλλά εκτείνεται στην ιστορική τεκμηρίωση και την καταγραφή όλης αυτής της θαυμαστής περιπέτειας που ξεκίνησε ο Στέλιος Ανεμοδουράς και που, στην ουσία, αποτελεί κομμάτι των προσωπικών αναμνήσεων χιλιάδων Ελλήνων. Το νέο βιβλίο «Ηρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά» (Comics & Crosswords Publications) είναι μία άτυπη εγκυκλοπαίδεια όλης αυτής της ιστορίας, αλλά επί της ουσίας είναι και μία εις βάθος περιήγηση της ποπ κουλτούρας του περιπτέρου, τις πρώτες δεκαετίες μετά τον πόλεμο. Τρεις ερευνητές που γνωρίζουν το θέμα εις βάθος, ο Γιώργος Πολ. Παπαδάκης, ο Γιώργος Βλάχος και ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης, συνυπογράφουν το βιβλίο με διακριτά κεφάλαια, με τον κάθε συγγραφέα να καλύπτει την περίοδο που ξέρει καλύτερα. Προ ολίγων ετών είχε κυκλοφορήσει η μελέτη των Γ. Π. Παπαδάκη και Ν. Δ. Νικολαΐδη «Ο Μπλεκ και οι... άλλοι» (Περιοδικός Τύπος) που είχε εισαγάγει την τεκμηριωμένη μελέτη του φαινομένου. Τώρα, με τη νέα αυτή έκδοση έχουμε ένα μεγαλύτερο ανάπτυγμα που συντελεί σε ένα πανόραμα όλων των περιοδικών εκδόσεων του Ανεμοδουρά. Οι παλιοί αναγνώστες και οι συλλέκτες θα χορτάσουν εικόνες, καθώς η έκδοση είναι γεμάτη, πέραν από πληροφορίες, και με αναρίθμητα εξώφυλλα και εικόνες από τις σελίδες των περιοδικών. Το βιβλίο περιλαμβάνει και τρεις αδημοσίευτες ιστορίες του «Μικρού Ηρωα» σε εικονογράφηση Κώστα Φραγκιαδάκη. Ο Ανεμοδουράς, μαζί με άλλους εκδότες όπως τον Τερζόπουλο, τον Δεληγιώργη και τον Πεχλιβανίδη, δέσποζε στην κατηγορία του παιδικού και εφηβικού εικονογραφημένου περιοδικού. Ο ίδιος είχε όλη τη βιωματική έκθεση στα λαϊκά περιοδικά μυστηρίου (όπως τη «Μάσκα», που ανήκε στο συγγραφικό και μεταφραστικό επιτελείο) που ως εκδοχές αντίστοιχων αμερικανικών περιοδικών ήταν εξαιρετικά δημοφιλή στις δεκαετίες του ’30 και του ’40. Το πέρασμα στη δημιουργία του «Μικρού Ηρωα» και άλλων περιοδικών ήταν η φυσική εξέλιξη για έναν άνθρωπο με μεγάλη φαντασία και διάθεση προσφοράς. Ο ίδιος θεωρούσε δάσκαλό του τον Απόστολο Μαγγανάρη, που επανεξέδωσε τη «Μάσκα» το 1946. Από τον Μαγγανάρη, ο Ανεμοδουράς μαθαίνει «τις τεχνικές της λαϊκής λογοτεχνίας». Στον πυκνό πρόλογό του, ο Γιώργος Πολ. Παπαδάκης χαρτογραφεί όλον αυτόν τον κόσμο με όλα τα παρακλάδια του από τα πιο συντηρητικά ώς τα πιο underground, στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ελλάδα, με έναν τρόπο που δημιουργεί το φυσικό περιβάλλον για να τοποθετήσουμε το φαινόμενο –για τα ελληνικά χρονικά– της εκδοτικής δραστηριότητας του Στέλιου Ανεμοδουρά. Πολλά από τα περιοδικά της εποχής ήταν μεταφράσεις από αμερικανικές ή ιταλικές εκδόσεις. Η Ιταλία ήταν σταθερός τροφοδότης του ελληνικού περιπτέρου, καθώς η υπόθεση κόμικς στη χώρα αυτή, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, ήταν μια μικρή βιομηχανία. Οπως φυσικά και οι ΗΠΑ και δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το φαινόμενο των «Κλασικών Εικονογραφημένων» που έφεραν στην Ελλάδα οι εκδόσεις Πεχλιβανίδη το 1951. Αλλά ο Ανεμοδουράς με τον «Μικρό Ηρωα», αρχικά, άγγιξε βαθιές χορδές του θυμικού. Συνεργάστηκε με ζωγράφους και ανθρώπους ταγμένους στην υπόθεση «περιοδικό». Εξέδωσε πλήθος τίτλων, ορισμένοι ήταν βραχύβιοι, ενώ άλλοι έγραψαν ιστορία και πέρασαν στη συλλογική μνήμη μέσα από την ασφαλή πύλη του παιδικού βιώματος. Τα περισσότερα από τα περιοδικά του τα διάβαζαν αγόρια, αλλά ο Στέλιος Ανεμοδουράς έδωσε και στα κορίτσια τη θρυλική «Κατερίνα» που, και αυτή, συνδέεται με τις αναμνήσεις πολλών ενήλικων Ελληνίδων. Στα 55 χρόνια της εκδοτικής του δραστηριότητας, ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε κυριαρχήσει στον χώρο του παιδικού λαϊκού εντύπου. Με την απόσταση του χρόνου, μπορεί κανείς σήμερα να σταθμίσει και να εκτιμήσει αυτό το κατόρθωμα. Υπήρξε ένα φαινόμενο και όχι μόνο εκδοτικό. Πηγή Εάν κάποια ονόματα ή τίτλοι σας φαίνονται άγνωστα, ακολουθήστε τα λινκ.
  19. Ένα άρθρο-παρουσίαση από τη Ναυτεμπορική για τη κυκλοφορία του εν λόγω βιβλίου http://www.naftemporiki.gr/story/1029269/oloi-oi-iroes-tou-thrulikou-steliou-anemodoura-se-ena-biblio === Όλοι οι ήρωες του θρυλικού Στέλιου Ανεμοδουρά σε ένα βιβλίο Παρασκευή, 20 Νοεμβρίου 2015 09:10 Για πρώτη φορά, ολόκληρο το συγγραφικό και εκδοτικό έργο του θρυλικού εκδότη και συγγραφέα Στέλιου Ανεμοδουρά, δημιουργού του θρυλικού «Μικρού ήρωα», καταγράφεται από τρεις διακεκριμένους συγγραφείς, τον Γιώργο Πολ. Παπαδάκη, τον Γιώργο Βλάχο και τον Νίκο Δημ. Νικολαΐδη, στο βιβλίο «Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά», που κυκλοφορεί από την C & C Publications. Ο εκδότης που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή Έχοντας γαλουχήσει ολόκληρες γενιές, οι χάρτινοι ήρωες του «Υπεράνθρωπου», του «Μπλεκ», του «Ζαγκόρ», του «΄Ομπραξ», της «Περιπέτειας» και του «Μικρού ήρωα», ξεπηδούσαν μέσα από τα περιοδικά κόμικς που κυκλοφορούσε ο Στέλιος Ανεμοδουράς (1917 - 2000), ο οποίος σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή με ιστορίες φαντασίας, ελευθερίας, ξεγνοιασιάς, αλλά και ήθους και αξιοπρέπειας. Τώρα, ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσει και η δική του προσωπική ιστορία Δημοσιογράφος, εκδότης και συγγραφέας, σφράγισε - με το έντονο αφηγηματικό του ύφος - μια μεγάλη περίοδο της ελληνικής ιστορίας, δηλαδή τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν τις περιπέτειες του πολέμου, της κατοχής και της εμφύλιας σύρραξης. Ξεκίνησε τη θητεία του στον χώρο των περιοδικών εκδόσεων, πλάι στον Απόστολο Μαγγανάρη, και συνέχισε με τις καθαρά δικές του δημιουργίες. Το 1953, αποφάσισε να συγγράψει - με το ψευδώνυμο Θάνος Αστρίτης - τις περιπέτειες του ηρωικού Γιώργου Θαλάσση, σε συνεργασία με τον εικονογράφο Βύρωνα Απτόσογλου, προσπάθεια που συνεχίστηκε αρχικά έως το 1968, αλλά και μετά, με αλλεπάλληλες επανεκδόσεις. Τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και της κουλτούρας των νεαρών αναγνωστών και παρασημοφορήθηκε, λίγο πριν το τέλος της ζωής του, από τον Δήμο Αθηναίων. Ενότητες Η δομή του τόμου, στον οποίο για πρώτη φορά καταγράφεται ολόκληρο το συγγραφικό και εκδοτικό έργο αποτελείται από τις εξής ενότητες: Από το συγγραφικό ξεκίνημά του στον χώρο, το 1946, και τη συνεχή συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητά του έως και το 1968, έτος κατά το οποίο έγινε η διακοπή του "Μικρού ήρωα" σε αφηγηματική μορφή, οριοθετείται η πρώτη περίοδος. Την επιμελείται ο Γιώργος Βλάχος. Μέσα σε αυτή την περίοδο, μεταξύ άλλων, παρουσιάζονται τίτλοι εμβληματικών περιοδικών, όπως η "Μάσκα", "Ο Υπεράνθρωπος", "Γκρέκο". Ακολουθεί η περίοδος 1969 - 1979, η οποία σηματοδοτείται από την καθιέρωση χαρακτηριστικών τίτλων όπως "Μπλεκ", "Ζαγκόρ", "Όμπραξ" και "Κατερίνα", αναλύεται ιστορικά από τον Γιώργο Πολ. Παπαδάκη. Ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης αναλύει το εκδοτικό έργο του Στέλιου Ανεμοδουρά από το 1980 μέχρι και το τέλος της ζωής του, το 2000, καθώς και τη συνέχιση της εκδοτικής δραστηριότητας που παρέδωσε μέχρι και σήμερα. Φόρος τιμής με νέες ιστορίες Ως φόρο τιμής στον Στέλιο Ανεμοδουρά, οι τρεις συγγραφείς, που δημιούργησαν το βιβλίο «Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά», γράφουν ο καθένας μια νέα ιστορία με τον ήρωα που τον έχει σημαδέψει περισσότερο. Οι ιστορίες αυτές, με πρωταγωνιστές τον Μικρό ήρωα και τον Μπλεκ, την εικονογράφηση των οποίων ανέλαβε ο εικονογράφος Κ. Φραγκιαδάκης, παρατίθενται στο τέλος του βιβλίου. Έτσι, οι αναγνώστες που, κάποτε, έζησαν με την προσμονή της αγαπημένης τους έκδοσης στο περίπτερο, θα ταξιδέψουν, έστω και για λίγο, πίσω στον χρόνο και θα γίνουν πάλι παιδιά, ενώ οι νεότεροι θα γνωρίσουν μερικά από τα πιο σημαντικά αναγνώσματα των πατεράδων και των παππούδων τους και θα μεταφερθούν σε κόσμους, όπου κυρίαρχο ρόλο είχε η φαντασία, η αθωότητα και ο ρομαντισμός. Το αξεπέραστο κληροδότημα του Στέλιου Ανεμοδουρά θα μας συντροφεύει για πολλά χρόνια ακόμα. Ο εγγονός του, Λεωκράτης Ανεμοδουράς, ο οποίος συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση και επιμελείται της έκδοσης, γράφει για τον παππού του: «Είμαστε βέβαιοι ότι, αν βρισκόταν ανάμεσα μας, θα γέμιζε από υπερηφάνεια και συγκίνηση, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο». Πληροφορίες Το βιβλίο κυκλοφορεί σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία από τα μέσα Νοεμβρίου. Επίσης, είναι δυνατή η online παραγγελία του στο ccpublic.gr ή, μέσω τηλεφώνου, στο 2108983824. gkoul@naftemporiki.gr ===
  20. Όταν η Αριστερά γύριζε την πλάτη στην αστυνομική λογοτεχνία Του Φίλιππου Φιλίππου* Την περίοδο του Εμφυλίου, οι εφημερίδες και τα περιοδικά εξακολουθούσαν να δημοσιεύουν αστυνομικά διηγήματα, καθώς και μυθιστορήματα ξένων συγγραφέων σε συνέχειες, όπως συνέβαινε και στη διάρκεια της Κατοχής. Το 1948, κι ενώ κυκλοφορούσε η Μάσκα που είχε εκδοθεί πριν από τον πόλεμο, η εφημερίδα Οι καιροί δημοσίευε σε συνέχειες το μυθιστόρημα της Άγκαθα Κρίστι Η ώρα του εγκλήματος, ενώ το περιοδικό Θησαυρός το Οι δέκα μελλοθάνατοι, πάλι της Κρίστι· το 1949 δημοσίευε Το μυστήριο των 12 Κινέζων και το Οι άνθρωποι του αίματος του Τζέιμς Τσέιζ. Ωστόσο, τα ειδικά αστυνομικά περιοδικά (Μάσκα, Μυστήριον και άλλα) δεν έχαιραν εκτίμησης από γονείς και δασκάλους, μολονότι οι ίδιοι τα διάβαζαν, επειδή φοβούνταν πως οι εγκληματικές πράξεις που περιγράφονταν σε αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο μίμησης. Την άνοιξη του 1953 η Μάσκα επανεκδόθηκε. Τα αναγνώσματά της δεν ήταν μόνο αστυνομικά· δημοσίευε επίσης περιπέτειες στην Αφρική και την Ασία, πειρατικές μα και κατοχικές ιστορίες. Μεγάλο μέρος των αναγνωστών των αστυνομικών περιοδικών ήταν παιδιά και έφηβοι. Ωστόσο, στην Ελλάδα δεν είχε αναπτυχθεί εγχώρια αστυνομική λογοτεχνία. Η Μάσκα όμως αποτελούσε φυτώριο αστυνομικών συγγραφέων, αριστερών και μη, οι οποίοι έγραφαν διηγήματα με ξένους ήρωες (Ζορρό, Λέμι Κόσιον και άλλους): Απόστολος Μαγγανάρης, Γιώργος Τσουκαλάς, Νίκος Τσεκούρας, Γεωργία Δεληγιάννη (μετέπειτα και Αναστασιάδη), Ηλίας Μπακόπουλος, Στέλιος Ανεμοδουράς, Νίκος Μαράκης, Δημήτρης Χανός, Φάνης Κλεάνθης, Γιώργος Σεβαστίκογλου. Εξαιτίας της επιφυλακτικότητας γονέων και δασκάλων, κάποιοι δημοσιογράφοι σκέφτηκαν να εκδώσουν περιοδικά δράσης χωρίς εγκλήματα. Ένας από αυτούς ήταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς, ποιητής και μεταφραστής, εκ των συνεργατών της Μάσκας. Άρχισε τη συγγραφική-εκδοτική του πορεία με το νεανικό περιοδικό Υπεράνθρωπος. Το 1952 εξέδωσε το εβδομαδιαίο περιοδικό Μικρός Ήρως με ήρωες παιδιά που πολεμούσαν στην Αθήνα τους Γερμανούς: τον Γιώργο Θαλάσση ή Παιδί-Φάντασμα, την Κατερίνα και τον Σπίθα, τον αστείο της παρέας. Οι περιπέτειες των μικρών ηρώων (τις έγραφε ο ίδιος ως Θάνος Αστρίτης) περιείχαν βία και σκοτωμούς μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών. Ο Μικρός Ήρως, δηλαδή, ήταν αστυνομικό περιοδικό, μόνο που απευθυνόταν σε παιδιά. Στο αφιέρωμα που έκανε στον Μικρό Ήρωα το περιοδικό Ωλήν το 1982, ο ποιητής Ηλίας Λάγιος (ως Αλέξης Φωκάς) τον υπερασπίστηκε ενθέρμως: «Νόμιμο τέκνο του Τσακιτζή και της Μάσκας, θραμμένος με το αμνιακό υγρό της παραφιλολογίας, ο Μικρός Ήρως κομίζει την κορύφωση και τον αφανισμό του λαϊκού μυθιστορήματος. Κατάγεται από τη χώρα των μακάρων, τη χώρα του Αχιλλέα, του Μεγαλέξανδρου, του Διγενή και του Καραγκιόζη. Ενταγμένος στη διεθνή των λαϊκών ηρώων, συνδιαλέγεται με τον Χότζα, τον Ροκαμβόλ, τον Αρσέν Λουπέν και τον Σέρλοκ Χολμς». Ο πρώτος Έλληνας που έγραψε αστυνομικό μυθιστόρημα τη δεκαετία του '50 ήταν ο δημοσιογράφος Χρήστος Χαιρόπουλος. Τον Ιούλιο του 1952 άρχισε να δημοσιεύει σε συνέχειες στην εφημερίδα Εμπρός το Καλλιστεία του θανάτου. Λίγο αργότερα, εμφανίστηκε ο Γιάννης Μαρής, δημοσιογράφος στη σοσιαλιστική Μάχη. Η σταδιοδρομία του ως αστυνομικού συγγραφέα άρχισε το καλοκαίρι του 1953, όταν με το πραγματικό του όνομα, Γιάννης Τσιριμώκος, δημοσίευσε σε συνέχειες το κλασικό πλέον Έγκλημα στο Κολωνάκι, στο εβδομαδιαίο περιοδικό Οικογένεια. Ήρωάς του ήταν ο αστυνόμος Γιώργης Μπέκας, ο οποίος βασίστηκε στον επιθεωρητή Ζιλ Μαιγκρέ του Ζορζ Σιμενόν. Το κοινό διψούσε για αστυνομικές περιπέτειες, ωστόσο ορισμένοι αριστεροί διανοούμενοι αντιμετώπιζαν το φαινόμενο με σκεπτικισμό έως εχθρότητα. Έγραφε ο Νίκος Παπαπερικλής στην Αυγή τον Φεβρουάριο του 1958: «Κι εδώ φτάνουμε στον θρίαμβο του ραδιοφώνου μας. Ο Τζον Γκρικ... Το ελληνοαμερικανικό ζευγάρωμα. Και Τζον και Γκρικ. Και η Ελλάδα και η Αμερική... Το ελληνικό δαιμόνιο που μας τιμά στην αλλοδαπή. Ο αστυνομικός της Ιντερπόλ που τα ξέρει όλα. Σιχαίνεσαι το αστυνομικό μυθιστόρημα, τους γκάνγκστερς, τους φόνους, τα πιστόλια, τους στραγγαλισμούς. Αμ δε… Και οι νεαροί βλαστοί μας, που παραδίνονται στο κουτί κάνουν όνειρα και διαλέγουν ρόλους: Τζον Γκρικ ή γκάνγκστερ; Θεός να τα φυλάει τα καημένα…» Η Αυγή, το δημοσιογραφικό όργανο της ΕΔΑ τότε, με διευθυντή τον Λεωνίδα Κύρκο, σε ανυπόγραφο κείμενο έγραφε στις 24 Οκτωβρίου 1961, παραμονές των εκλογών: «Ανοικτός ο δρόμος για τη διαφθορά - τα γκαγκστερικά φιλμ ελεύθερα για τη νεολαία. Τα έντυπα που διαφθείρουν τους νέους (Μάσκες κ.λπ.) κυκλοφορούν όχι μόνον ελεύθερα αλλά και σε αδασμολόγητο χαρτί, προς ευχερεστέραν κυκλοφορίαν της εντύπου αθλιότητος. Όμως ο Θούριος του Ρήγα, ο Ρουσώ και ο Ζολά απαγορεύονται». Λέει ο παλιός κομμουνιστής Στέλιος Ανεμοδουράς στο περιοδικό Ωλήν το 1982: «Η αντίδραση της κριτικής ήταν αρνητική. Και ιδίως της αριστερής. Η Αυγή επανειλημμένα έγραψε εναντίον του Μικρού Ήρωα. Κι όμως δεν είχαν διαβάσει το περιοδικό. Και οι γονείς αντέδρασαν αρνητικά αρχικά, και οι δάσκαλοι». Τα ίδια λέει στο ίδιο έντυπο κι ο Απόστολος Μαγγανάρης, ο δημιουργός της Μάσκας: «Η αντίδραση των λογίων και της επίσημης κριτικής στα περιοδικά αυτά δεν ήταν καλή. Και να σας πω, ακόμη και ιδεολογικά. Πολλές φορές έφτασε διαφημίσεις της Μάσκας να μην τις δημοσιεύει ο Ριζοσπάστης και η Αυγή λέγοντας ότι οι ήρωες, επειδή τα ονόματά τους τιμώνται, είναι αντίθετοι με τη σοσιαλιστική ιδεολογία». Βαθμιαία, η στάση της Αριστεράς άλλαξε, οι διανοούμενοί της άρχισαν να βλέπουν την αστυνομική λογοτεχνία θετικά. Τον Οκτώβριο του 1961 δημοσιευόταν σε συνέχειες στον φιλοκομμουνιστικό Ανεξάρτητο Τύπο (διευθυντές Ι.Α. Πουρνάρας - Κ.Μ. Κύρκος) το μυθιστόρημα του Ζορζ Σιμενόν Η γούνα της αγριόγατας. Το 1964, στο απογευματινό κομματικό όργανο της ΕΔΑ Δημοκρατική Αλλαγή (διευθυντής ο πρώην βουλευτής Γιάννης Ευαγγελίδης), δημοσιεύτηκε το μυθιστόρημα Ένα πτώμα στη βιβλιοθήκη της Άγκαθα Κρίστι. Σήμερα που η αστυνομική λογοτεχνία έχει πλέον αποενοχοποιηθεί, μπορούμε να ακούσουμε πλείστες φωνές που υποστηρίζουν τα ωφελήματά της. Ο εγκληματολόγος Γιάννης Πανούσης, σημερινός υπουργός Προστασίας του Πολίτη (και μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας), υπογραμμίζει: «Το αστυνομικό όχι μόνο δεν είναι 'ανήθικο' μυθιστόρημα αλλά συχνά μέσα από τον ρομαντικό, ιστορικό, ηθογραφικό, ψυχολογικό του χαρακτήρα χάνεται το noir στοιχείο και αναδύεται μια 'διδακτική διάπλαση' που διαμορφώνει ψυχές» (Γιάννης Πανούσης, Εγκληματικές επιστήμες και αστυνομικό μυθιστόρημα, εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2006). * Ο Φίλιππος Φιλίππου είναι συγγραφέας Εδώ το λινκ. Τα σχόλια με προσοχή, επειδή, λόγω του θέματος, μπορεί να παρεκτραπούμε.
  21. Από τα δάση του Μέιν μέχρι την Αλάσκα, ο «ξανθός γίγαντας» με τον γούνινο σκούφο, το γιλέκο στο γυμνό του στήθος και τις καστόρινες μπότες, δεν σταμάτησε στιγμή να ανδραγαθεί – και να κλέβει τις καρδιές εκατομμυρίων αναγνωστών. Κι αυτό όχι για λίγα χρόνια, αλλά για έξι συναπτές δεκαετίες. Ο Μπλεκ, που γιορτάζει εφέτος 60 χρόνια εκδοτικής ζωής, είναι ένας από τους πιο διάσημους ήρωες των ιταλικών κόμικς. Δημιούργημα της ομάδας Εσε-Τζι-Εσε (από τα αρχικά των επιθέτων τριών πιεμοντέζων σεναριογράφων και σχεδιαστών, των Τζιοβάνι Σινκέτο, Ντάριο Γκουτζόν και Πιέτρο Σαρτόρις) ο Μπλεκ έκανε το ντεμπούτο του το 1954, κερδίζοντας από την πρώτη στιγμή την αγάπη του κοινού. Αναπόφευκτο, από τη στιγμή που ήταν ένας δίκαιος, γενναίος και ανυπότακτος χαρακτήρας. Η ιστορική περίοδος στην οποία εντάσσονται οι ιστορίες του ήρωα, είναι η Αμερική του 18ου αιώνα. Τότε που αρκετές περιοχές της βόρειας Αμερικής βρίσκονταν ακόμα υπό την κατοχή των «κόκκινων παλτών» (εξαιτίας του χρώματος της στολής), που υπηρετούσαν το βρετανικό στέμμα. Ο Μπλεκ ήταν, από την πρώτη ιστορία της μεγάλης σειράς, πολέμιος των Αγγλων και της αποικιοκρατίας. Αγωνιζόταν για την ελευθερία, επικεφαλής των πιστών του τράπερ, κυνηγών που κινούνταν στις ορεινές περιοχές της βόρειας Αμερικής. Στο πλευρό του ήρωα στέκονται δύο αχώριστοι σύντροφοι: ο νεαρός Ρόντυ (με πρόσωπο γεμάτο φακίδες) και ο απατεωνίσκος καθηγητής Μυστήριος (Occultis, στο ιταλικό πρωτότυπο). Η συνταγή του Μπλεκ βασίζεται σε μια γνήσια αίσθηση περιπέτειας, σε συνδυασμό με τα διαλείμματα γέλιου που προκαλούνται, κυρίως, από τα καμώματα του καθηγητή Μυστήριου. Οχι τυχαία, το κόμικς γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία, με πωλήσεις που έφθασαν τα 500.000 αντίτυπα. Στο τέλος της δεκαετίας του ’60 η τριάδα των Εσε-Τζι-Εσε εγκατέλειψε το κόμικς και τις τύχες του ήρωα ανέλαβε ο σεναριογράφος Αμιλκάρε Μέντιτσι, με διάφορους σχεδιαστές να εναλλάσσονται στο εικονογραφικό πόστο. Ο Μπλεκ ξεπέρασε τα σύνορα της Ιταλίας και εκδόθηκε, με ανάλογη επιτυχία, στη Γαλλία, στην (τότε) Γιουγκοσλαβία, στην Τουρκία και στην Ελλάδα. Σε εμάς ήλθε το 1969, χάρη στον εκδότη (και συγγραφέα του θρυλικού «Μικρού Ηρωα») Στέλιο Ανεμοδουρά. Διόλου τυχαία, ο Γιώργος Θαλάσσης και ο Μπλεκ, αμφότεροι μαχητές της ελευθερίας, συνυπήρχαν στην ύλη του περιοδικού την πρώτη περίοδο. Μετά, ο Μπλεκ παρέλαβε τη σκυτάλη του απελευθερωτικού αγώνα από το Παιδί Φάντασμα, γνωρίζοντας ανάλογη αποδοχή και επιτυχία. Η κυκλοφορία του άγγιξε αρκετές φορές τα 130.000 αντίτυπα. Καθόλου ευκαταφρόνητο νούμερο, συγκριτικά με τα 500.000 αντίτυπα στην Ιταλία των 48 εκατομμυρίων κατοίκων. Ο Μπλεκ διήνυσε μια ολόκληρη 25ετία στην Ελλάδα, μέχρι το 1994 που διακόπηκε η έκδοση. Διακόπηκε, αλλά δεν τερματίστηκε. Τα τελευταία χρόνια επανήλθε, κυκλοφορώντας σε μηνιαία «συλλεκτική» μορφή. Εδώ το λινκ.
  22. Το 1951 ο Στέλιος Ανεμοδουράς (1917-2000), με το ψευδώνυμο Θάνος Αστρίτης, άρχισε να δημοσιεύει σε 96 εβδομαδιαία τεύχη, που σχημάτισαν 12 τόμους, τις δυναμικές και ηρωικές περιπέτειες ενός υπερήρωα εξωγήινης προέλευσης, του Υπερανθρώπου. Ο Σούπερμαν ήταν φυσικά «πηγή έμπνευσής» για τον Ανεμοδουρά. Η εμφάνιση όμως του υπερανθρώπου του, όπως βέβαια τον απέδιδε ο σκιτσογράφος Βύρων Απτόσογλου (1921-1990) μας παρέπεμπε σ' έναν ακόμη ήρωα, γνωστόν επίσης από τα αμερικάνικα κόμικς, πνευματικό παιδί των Φώσετ Κόμικς. Πρόκειται για τον Κάπτεν Μάρβελ (Captain Marvel), ο οποίος με την κόκκινη στολή του, τη χρυσοκέντητη άσπρη μπέρτα και τις χρυσές μπότες του έμοιαζε σαν δίδυμος με τον «δικό» μας Υπεράνθρωπο. Η διαφορά στη στολή τους ήταν το ότι του Κάπτεν Μάρβελ είχε στο στήθος κεντημένη μια χρυσή αστραπή, ενώ του Υπερανθρώπου ένα «Υ» (προφανώς το αρχικό του). Ο Απτόσογλου δεν έμεινε μόνο στην ομοιότητα του κεντρικού ήρωα μας με τον Κάπτεν Μάρβελ. Έδωσε και σε άλλους πρωταγωνιστές της σειράς τη μορφή που είχαν οι αντίστοιχοι ήρωες του αμερικανικού κόμικς. Για παράδειγμα, ο μεγάλος εχθρός του κόσμου, ο τρελός επιστήμονας Δόκτωρ Φάουστ, άξιος αντίπαλος του Υπερανθρώπου, που ήταν πανομοιότυπος με τον αντίστοιχο «κακό» αντίπαλο του Κάπτεν Μάρβελ, Δρ. Σιβάνα ή ο Σατούρ, που ήταν πανομοιότυπος με τον Μαύρο Αδάμ. Υπήρχαν όμως διαφορές: Το όνομα κατ' αρχήν, ο Κλαρκ Κεντ μετονομάστηκε από τον Ανεμοδουρά σε Τζιμ Μπάρτον. Όπως ο Κλαρκ Κεντ εργαζόταν σαν δημοσιογράφος, αλλά ο Υπεράνθρωπος του Θάνου Αστρίτη δεν φοβόταν τον κρυπτονίτη όπως ο Αμερικανός φιλαράκος του, αλλά είχε ένα διαφορετικό τρωτό σημείο: ήταν η πίσω επιφάνεια της πτέρνας του, ακριβώς όπως ο μυθικός ήρωας Αχιλλέας. Κάθε χτύπημα εκεί είχε αποτέλεσμα την προσωρινή απόσυρσή του απ' τη μάχη, προς όφελος των αντιπάλων του. Όπως ήδη είπαμε ο Υπεράνθρωπος, σαν Τζιμ Μπάρτον, ήταν δημοσιογράφος μιας μεγάλης εφημερίδας της Νέας Υόρκης. Στην ίδια εφημερίδα εργαζόταν η όμορφη Έλσα Πάρεν, που πολύ σύντομα θα γινόταν το έτερον του ήμισυ και μητέρα των παιδιών του. Η διαφορά της Έλσας με τη Λόις Λέιν ήταν ότι ήξερε την ταυτότητα του Υπερανθρώπου και δεν αγαπούσε κρυφά σαν την Λόις Λέιν τον Σούπερμαν χωρίς να ξέρει την ταυτοπροσωπία των δυο τους. Τον παντρεύτηκε λοιπόν η Έλσα, γέννησε τα παιδιά του και μεγάλωνε φυσιολογικά μαζί του, άλλη μια διαφορά με τον Κλαρκ Κεντ που έμενε πάντα αναλλοίωτος στο χρόνο! Το πρώτο παιδί του Υπερανθρώπου και της Έλσας ήταν ο Ντάνυ ή Κεραυνός, που φορούσε μια κίτρινη στολή και είχε όλες τις υπερφυσικές δυνάμεις του πατέρα του. Ήταν ο φυσικός συνεχιστής του έργου του Υπερανθρώπου. Το δεύτερο παιδί του ζευγαριού ήταν η Ντιάνα ή Αστραπή, που φορούσε μια αρκετά συντηρητική κόκκινη στολή με άσπρη μπέρτα και κίτρινες μπότες. Η ομορφιά της ήταν μοναδική. Ήταν γενναία και με φοβερές υπερδυνάμεις ώστε να μπορεί να στέκεται επάξια δίπλα στον πατέρα και στον αδελφό της. Η ομορφιά της ήταν μοναδική. Στην οικογένεια θα έρθει προς βοήθεια ένας Έλληνας επιστήμονας, ο Ελ Γκρέκο. Θα ερωτευτούν με την Αστραπή και σύντομα θα παντρευτούν με κουμπάρο τον Κοντοστούπη. Ο γαμπρός του Υπερανθρώπου, ο Ελ Γκρέκο, ήταν ένας κοινός θνητός. Όμως χάρη στις επιστημονικές ανακαλύψεις του - θα το αναφέρουμε παρακάτω - κατάφερε κάποτε να γίνει τόσο δυνατός όσο ο πεθερός του, ίσως μάλιστα και περισσότερο από εκείνον, όπως άλλωστε ομολογούσε ο τελευταίος. Μαζί με την υπερφυσική δύναμη είχε αποκτήσει και τεράστια σωματική αντοχή, έχοντας γίνει και αυτός ουσιαστικά άτρωτος σε κάθε χτύπημα και ανεπηρέαστος από κάθε μορφής ενέργειας που πολύ συχνά χρησιμοποιούσαν εναντίον του οι εχθροί. Με τη βοήθεια μιας τέλειας, μικροσκοπικής και αθέατης πτητικής συσκευής μπορούσε ακόμα και να πετάει με την ταχύτητα και τη σβελτάδα που είχαν οι άλλοι υπερήρωες. Φορούσε ένα γαλάζιο παντελόνι με ένα άσπρο πουκάμισο με γαλάζιους μαιάνδρους, καθότι Έλληνας! Ήταν, τέλος, εξοπλισμένος με ένα ειδικό «πιστόλι», που ήταν εφοδιασμένο με πολλές σκανδάλες. Κάθε μια απ' αυτές ελευθέρωνε και κάτι διαφορετικό και αποτελούσε ένα μοναδικό όπλο στους συνεχείς αγώνες του. Η πρώτη εξακόντιζε κύματα ψύχους που πάγωναν τα πάντα γύρω. Η δεύτερη ανέβαζε τη θερμοκρασία σε ύψη δυσθεώρητα. Η τρίτη ελευθέρωνε ηλεκτρομαγνητικά κύματα που προκαλούσαν αποσύνθεση των μορίων κάθε οργανισμού και αντικειμένου, εξαφανίζοντας τα πάντα τριγύρω. Η τέταρτη προκαλούσε τύφλωση σε κάθε αντίπαλο κλπ. Κάθε σκανδάλη, λοιπόν, ήταν και ένα φοβερό όπλο στα χέρια του μεγάλου αυτού υπερασπιστή της ανθρωπότητας... Και κάθε τόσο, η συνεχής επιστημονική του έρευνα έφερνε στο φως και νέες ανακαλύψεις, που είχαν αποτέλεσμα την προσθήκη και μιας νέας σκανδάλης στο μοναδικό αυτό όπλο. Το πρώτο εγγόνι του Υπερανθρώπου θα 'ναι ο Υπερέλληνας, το παιδί της Αστραπής και του Ελ Γκρέκο, που φορούσε μια γαλάζια στολή με έναν λευκό σταυρό στο στήθος (κάτι σαν την ελληνική σημαία). Ο Υπερέλληνας ήταν όντως ένας υπερέλληνας, που έκανε περήφανα όλα τα παιδάκια της εποχής. Ο γιος του Υπερανθρώπου ο Κεραυνός θα παντρευτεί κι αυτός σαν τον πατέρα του μια κοινή θνητή, τη Λάουρα και θα χαρίσει το δεύτερο εγγόνι στον Υπεράνθρωπο, τον Σιμούν, που έχει φοβερές, τηλεπαθητικές, τηλεκινητικές και πνευματικές δυνάμεις! Μαζί τους ήταν και ο κολλητός φίλος του Υπερανθρώπου, συνάδελφός του (δημοσιογράφος δηλαδή), ο Μπιλ Φακτ ή Κοντοστούπης (παρατσούκλι που βγήκε απ' το ότι ήταν κοντός, σχεδόν νάνος). Είχε μια τεράστια γαμψή μύτη σαν μελιτζάνα και ήταν ο «αστείος» της ιστορίας. Ο καημένος ήταν φοβερά δειλός, βαθιά μέσα του όμως έκρυβε μια χρυσή καρδιά. Πολλές φορές όταν κάποιο απ' τ' αγαπημένα του πρόσωπα κινδύνευε, ο φοβισμένος νάνος κατάφερνε να αποδιώχνει την παροιμιώδη δειλία του και να πραγματοποιεί άθλους μοναδικούς. Ο συμπαθής αυτός αντιήρωας ήταν βέβαια ένα μικρόσωμο και αδύναμο πλάσμα. Κάποτε όμως απόκτησε και αυτός υπερφυσική μυϊκή δύναμη, ώστε να γίνει ένας από τους δυνατότερους ανθρώπους της υφηλίου. Ο Ελ Γκρέκο, που ήταν ακόμα ένας κοινός θνητός, έφτιαξε κάποτε μια ουσία που σε μετέτρεπε σε υπεράνθρωπο. Τα υλικά ήταν όμως πολύ σπάνια και δεν θα μπορούσε να το ξαναφτιάξει. Γέμισε, λοιπόν, ένα ποτήρι με το κόκκινο «φάρμακο», που έφτανε για δύο άτομα. Πρώτα ήπιε το μισό ποτήρι, μπροστά σ'όλη την οικογένεια, ο Ελ Γκρέκο γιατί κανείς δεν ήξερε τις παρενέργειες, όμως όπως ήταν φυσικό, ο Έλληνας επιστήμονας είχε πετύχει και το «φάρμακο» τον μετέτρεψε από ένα φυσιολογικό νέο άντρα σε ένα «τέρας» δύναμης και αντοχής! Η οικογένεια είχε συμφωνήσει το άλλο μισό να το πιει η γλυκιά Έλσα, που χρόνια ολόκληρα ο Υπεράνθρωπος και η οικογένειά του δεν έκανε άλλη δουλειά απ' το να σώζει την αδύναμη και ανυπεράσπιστη γυναίκα από τα χέρια των σατανικών υπερηρώων! Δεν ήταν γραφτό όμως, αφού εκείνη τη στιγμή έρχεται απ’ έξω που χιόνιζε ο ξεπαγιασμένος Κοντοστούπης και νομίζοντας ότι το «φάρμακο» ήταν ποτήρι με κόκκινο κρασί, πριν προλάβει κανείς να τον σταματήσει το πίνει για να ζεσταθεί! Έτσι έγινε ο Υπερκοντοστούπης, ο νέος φοβερός και τρομερός ήρωας του Καλού. Ωστόσο κάθε φορά που αντίκριζε απότομα τον εαυτό του στον καθρέφτη τρόμαζε τόσο πολύ που φοβόταν μήπως και τον πιάσει η καρδιά του, όπως συχνά έλεγε ο ίδιος. Στον «Υπεράνθρωπο» εκτός από τον Κοντοστούπη το κωμικό στοιχείο συμπλήρωνε ο Τσιπιτσίπ, ένα μικρόσωμο εξωγήινο τερατάκι που είχε έρθει στη Γη από άλλον πλανήτη και πλαισίωσε τους ήρωες μας, και έμενε μαζί τους στο φιλόξενο σπίτι του Υπερανθρώπου. Με τον Κοντοστούπη έκαναν ένα πολύ απολαυστικό δίδυμο. Οι τσακωμοί τους άφησαν εποχή. Ο Τσιπιτσίπ ειρωνευόταν συχνά το νάνο για τη δειλία του, εκείνος θύμωνε και άρχιζε ο μεγάλος καβγάς. Τότε έμπαινε σε δράση το φοβερό ράμφος που διέθετε το τερατάκι, κάτι που ο Κοντοστούπης έτρεμε στην κυριολεξία. Κατά βάθος όμως ο ένας αγαπούσε τον άλλον και έκανε πάντα ό,τι μπορούσε για να τον προστατεύσει σε κάθε δύσκολη περίπτωση. Στους αστείους ήρωες του περιοδικού προστέθηκε κάποτε και η Ελχίνα, ένα πράσινο πλάσμα γένους θηλυκού, με δέρμα βατράχου και απερίγραπτη ασχήμια, που ήταν επίσης εξωγήινη. Η Ελχίνα ήταν βασίλισσα στη φυλή της και ζούσε σ' έναν μακρινό πλανήτη, απ' όπου ξεκίνησε για να καταλήξει ξαφνικά στη φιλόξενη Γη όπου και μονιμοποιήθηκε. Έμεινε και αυτή μαζί με τους άλλους ήρωες στο σπίτι του Υπερανθρώπου! Χαρακτηριστικό ήταν ότι η «πράσινη βασίλισσα» υπήρξε ο μοναδικός άνθρωπος στη Γη που θεωρούσε ωραίο και ατρόμητο τον μυταρά Υπερκοντοστούπη, τον οποίον ειλικρινά θαύμαζε και λάτρευε. Οι αντίπαλοι του Υπερανθρώπου ήταν φυσικά αμέτρητοι και με φοβερές υπερδυνάμεις και προσπαθούσαν αδιάκοπα να πετύχουν τους καταχθόνιους σκοπούς τους. Ας θυμηθούμε τους πιο σημαντικούς... Ο Σατούρ, ο Μαύρος Υπεράνθρωπος του Κακού, με την κόρη του τη Σατούρνα. Φοβεροί και τρομεροί, τα «μαύρα» είδωλα του Υπερανθρώπου και της Αστραπής, φορούσαν φυσικά μαύρες στολές και για αρκετά επεισόδια ταλαιπώρησαν την οικογένεια του Υπερανθρώπου. Φυσικά ο Δρ. Φάουστ και η κόρη του Φάουστα. Ο σατανικός επιστήμονας, που οι φοβερές εφευρέσεις του έφερναν αξεπέραστους κινδύνους στους αγαπημένους μας ήρωες! Υπήρχαν ακόμη ο Τρόμος, ο θεός του πολέμου. Ο Άλλος, το ρομπότ που είχε δημιουργήσει ο Φάουστ. Είχε τρομερή δύναμη και μεγάλη τεχνητή ευφυΐα. Ο δαιμόνιος ιπτάμενος Μαύρος Πάνθηρας της φυλής Αντάλα, με την υπερφυσική δύναμη και τις πολλές επιστημονικές γνώσεις. Ήταν ακόμα ο Φωτοδότης, η Ρεγγίνα η βασίλισσα των 10, ο Δόκτωρ Χ, η Φλόγα η βασίλισσα του Κακού, ο Ακαταμάχητος και τέλος ο περίφημος Εκείνος που η παρουσία του δέσποζε στην πυραμίδα των κακών για πολλές πολλές συνέχειες! ------------------------------------------------------- Τα κείμενα και οι εικόνες είναι από το βιβλίο: «Τα Χάρτινα Όνειρα των παιδικών μας χρόνων» του Νίκου Ζωιόπουλου Πηγή: http://lolanaenaallo.blogspot.gr/2013/01/supermen.html
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.