Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ΣΤΡΟΥΜΦ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. tik

    ΤΑ ΣΤΡΟΥΜΦΟΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

    Όπως αναφέρει ο Ion13 στην παρουσίαση του ΤΙ-ΒΙ ΣΤΡΟΥΜΦ, ο Μίνωας τη δεκαετία του '80 εξέδωσε τρεις σειρές παιδικών βιβλίων με τα στρουμφάκια. Εδώ παρουσιάζεται η δεύτερη σειρά, τα στρουμφοπαραμύθια. Ιδού το πρώτο τεύχος: Τίτλος: ΤΑ ΣΤΡΟΥΜΦΟΠΑΡΑΜΥΘΙΑ Εκδοτική: ΜΙΝΩΑΣ Σχέδιο: Hans Kloss Πρωτότυπο κείμενο: Zoschi Διασκευή: Γιάννης Ζωγράφος Χρονολογία έκδοσης: 1985 Είδος εντύπου: Τεύχος Περιεχόμενο: Παιδικό Μέγεθος: 24 x 19.7 Σελίδες: 36 Χρώμα: Έγχρωμο Προέλευση: Βέλγικη Αν κατάλαβα καλά είναι αυτόνομες ιστορίες, όμως η υπόθεση έχει κάποια συνέχεια και στα επόμενα τεύχη. Δυο δείγματα από το εσωτερικό Η σελίδα με τα στοιχεία της έκδοσης Και τέλος η λίστα με τις ΜΙΝΙ-ΣΤΡΟΥΜΦΟΪΣΤΟΡΙΕΣ οι οποίες δεν έχουν παρουσιαστεί ακόμη. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον SpiroSym.
  2. Μέχρι τώρα βλέπαμε δέντρα, αετούς, αρκούδες, πύργους και άλλα παρόμοια σχέδια στα διαβατήρια, τα οποία ακολουθούσαν συγκεκριμένους κανόνες. Όχι πια. Από τη Δευτέρα, όλα τα νέα διαβατήρια του Βελγίου θα περιλαμβάνουν τον Τεντέν, τα Στρουμφάκια και άλλους ήρωες της βελγικής τέχνης των κόμικ. Στο τυπικό διαβατήριο των 34 σελίδων, οι Βέλγοι ταξιδιώτες θα έχουν για παρέα τους τον Λούκυ Λουκ, τους Μπλέικ και Μόρτιμερ κ.ά. «Επιλέξαμε ένα σχέδιο που αντιπροσωπεύει καλά τη χώρα μας, τις τέχνες και τον πολιτισμό της, με μια πινελιά ταλέντου, τεχνογνωσίας, χιούμορ και ταπεινότητας», δήλωσε η υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου Σόφι Βίλμες στο γαλλόφωνο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο RTBF. Τα κόμικ, γνωστά ως bande dessinée, που θεωρούνται στο Βέλγιο και τη Γαλλία ως «η ένατη τέχνη», παραμένουν εξαιρετικά δημοφιλή αν και δεν έχουν πλέον τον ίδιο χώρο στις ημερήσιες εφημερίδες όπως κατά τη μεταπολεμική ακμή τους. Ο Τεντέν, που δημιουργήθηκε από τον Ζορζ Ρεμί με το ψευδώνυμο «Ερζέ» το 1929, ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία. Αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήρθαν οι Μπλέικ και Μόρτιμερ, ένας πράκτορας της MI5 και ένας πυρηνικός φυσικός, δύο Βρετανοί κύριοι σε μια μόνιμη αναζήτηση να ξεπεράσουν τον κακόβουλο συνταγματάρχη Όλρικ. Το 1958 δημιουργήθηκε μια ομάδα μικρών γαλάζιων ανθρώπων που ζούσαν σε ένα χωριό με μανιτάρια – τα γνωστά σε όλους μας στρουμφάκια, από τον καλλιτέχνη Πιέρ Κουλιφόρντ ο οποίος χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Πεγιό. Ο σκιτσογράφος δεν μπορούσε να θυμηθεί τη λέξη για το αλάτι κατά τη διάρκεια ενός γεύματος με έναν συνάδελφό του και ζήτησε «le schtroumpf». Κάπως έτσι προέκυψε ένα από τα σπουδαιότερα κόμικ. Ο Μισέλ Κίσκα, ένας διάσημος Βελγο-Ισραηλινός σκιτσογράφος, είπε ότι είναι υπέροχη ιδέα να μπουν χαρακτήρες κόμικ στο διαβατήριο. «Αυτοί οι χαρακτήρες και το πνεύμα που αντιπροσωπεύουν είναι κοντά στην καρδιά των Βέλγων», δήλωσε. «Είναι μέρος του τρόπου που ζωγραφίζω σήμερα». Ωστόσο, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Βόουτ Πουλς, διευκρίνισε ότι «το διαβατήριο είναι και παραμένει διοικητικό έγγραφο», αναφερόμενος σε 48 νέα χαρακτηριστικά ασφαλείας όπως γραμμωτούς κώδικες, φωτογραφίες χαραγμένες με λέιζερ κ.ά. Οι σκηνές κόμικ που έχουν μπει στα διαβατήρια πάντως είναι προσεκτικά επιλεγμένες. Για παράδειγμα αποφεύχθηκε το αμφιλεγόμενο ταξίδι του Τεντέν στην πρώην αποικία του Κονγκό, λόγω των ρατσιστικών στερεοτύπων του. Ούτε ο Λούκυ Λουκ καπνίζει τσιγάρο. Ο ειδικός στα διαβατήρια Τομ Τοπόλ αναφέρει: «Μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα τα διαβατήρια ήταν βαρετά… [αλλά] τα τελευταία 20 χρόνια ο σχεδιασμός των διαβατηρίων γίνεται πιο εντυπωσιακός». Το διαβατήριο της Εσθονίας διαθέτει έναν νυχτερινό ουρανό που λάμπει κάτω από μια υπεριώδη ακτίνα. Η Φινλανδία έχει μια άλκη που «τρέχει» καθώς αλλάζουν οι σελίδες. Το τελευταίο διαβατήριο της Ιαπωνίας περιλαμβάνει τις «Τριάντα έξι απόψεις του όρους Φούτζι», μια σειρά από τοπικές εκτυπώσεις από τον διάσημο καλλιτέχνη Κατσουσίκα Χοκουσάι. «Ναι, φαίνονται πιο όμορφα, αλλά ο κρίσιμος παράγοντας παραμένει η ασφάλεια» υπογραμμίζει ο Τοπόλ, τονίζοντας ότι έτσι είναι πιο δύσκολο να πλαστογραφηθούν. (με πληροφορίες από Guardian) Και το σχετικό link...
  3. Léane Alestra - Art director and illustrator free-lance 17.11.2021 Το σύνδρομο της Στρουμφίτας... Άκουσα για πρώτη φορά γι' αυτή την έννοια όταν διάβασα το βιβλίο Le boys club της Martine Delvaux. Και... Εύρηκα! Η Αμερικανίδα συγγραφέας και κριτικός Katha Pollitt ήταν εκείνη που επινόησε την έννοια του "συνδρόμου της Στρουμφίτας". Σε ένα άρθρο της στους New York Times το 1991 έγραψε: "Οι πρόσφατες τηλεοπτικές σειρές έχουν συχνά μόνο αρσενικούς χαρακτήρες, όπως ο Garfield, ή είναι οργανωμένες σύμφωνα με αυτό που αποκαλώ σύνδρομο της Στρουμφίτας: μια ομάδα φίλων, που συνοδεύονται από μία μόνο γυναίκα, συνήθως στερεοτυπικά προσδιορισμένη... Το μήνυμα είναι σαφές. Τα αγόρια είναι ο κανόνας, τα κορίτσια η παραλλαγή· τα αγόρια είναι κεντρικά, ενώ τα κορίτσια βρίσκονται στην περιφέρεια· τα αγόρια είναι άτομα, ενώ τα κορίτσια είναι στερεότυπα. Τα αγόρια καθορίζουν την ομάδα, την ιστορία της και τις αξίες της. Τα κορίτσια υπάρχουν μόνο μέσα από τη σχέση τους με τα αγόρια". 'Ολοι εναντίον μίας, μία εναντίον όλων Εν ολίγοις, ενώ το κάθε Στρουμφάκι έχει τη δική του μοναδική υπόσταση και μια προσωπικότητα που έπλασε με τη φαντασία του ο σεναριογράφος (ο μάστορας, ο φαρσέρ, ο μουσικός, ο γυμνασμένος, ο λιχούδης, ο κοκέτης...), το θηλυκό αντίστοιχό του είναι η Στρουμφίτα. Όχι η "περιπετειώδης Στρουμφίτα" ή η "συγγραφέας Στρουμφίτα": η Στρουμφίτα, τελεία και παύλα. Το σύνδρομο αυτό παραπέμπει σε μια τάση υπερεκπροσώπησης των ανδρών στα πολιτιστικά έργα όπου ένα κορίτσι παρεμβάλλεται ως πρόσχημα ή μάλλον ως άλλοθι. Μέσα σε μια θάλασσα από άνδρες της ανατίθεται μια αδύνατη αποστολή, να ενσαρκώσει, μόνη της, ένα τεράστιο συνονθύλευμα πραγμάτων που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει ΤΗ γυναίκα. Περίπου τα ίδια γράφει και η Marie Donzel στο blog της EVE: "Είναι η γυναίκα, και όχι απλώς μια γυναίκα ανάμεσα σε άλλες. Ταυτόχρονα αντικείμενο περιέργειας (Πόσο εξωτικό αυτό το πλάσμα με φούστα! Τι δροσιά! Τι ομορφιά!), αλλά και ένα έτοιμο άλλοθι (Μα όχι, δεν είμαστε μόνο μεταξύ μας, κοιτάξτε, έχουμε μια γυναίκα, και μάλιστα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με αυτό!). Τα απαραίτητα εχέγγυα Αυτή η θέση όμως ανάμεσα στους κυρίους δεν οφείλεται στην τύχη. Για να γίνει δεκτή, η Στρουμφίτα θα πρέπει να πληρώσει στην είσοδο για τη θέση της. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να δείξει με την υποταγή και την αφοσίωσή της ότι αξίζει να ενταχθεί στο boys club. Ταυτόχρονα, πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι καμιά άμυαλη και ότι έχει αρκετό χαρακτήρα για να κρατήσει το ενδιαφέρον της ομάδας. Στις πολιτιστικές αναπαραστάσεις, ο χαρακτήρας αυτός συχνά τονίζεται για τα πλεονεκτήματα που προσφέρει στην ομάδα των ανδρών: θα είναι η σύζυγος, η βοηθός, ή θα προσμετράται η αξία της ανάλογα με το σεξουαλικό ενδιαφέρον που θα προκαλεί. Γκαργκαμέλ: "Μία εσάνς κοκεταρίας... Μία καλή δόση μεροληψίας... Τρία κροκοδείλια δάκρυα... Μυαλό καρδερίνας... Σκόνη γλώσσας οχιάς... Ένα τέταρτο πανουργία... Μια χούφτα θυμό.... Ολίγα ψέματα, απροκάλυπτα βέβαια... Μία κούπα λαιμαργία... Ένα τέταρτο κακοπιστία... Ένα κυβάκι ασυνειδησία... Μια πρέζα υπερηφάνεια... Μια πίντα φθόνο... Μερικές σταγόνες συναισθηματισμό... Ένα μέρος ανοησίας και ένα μέρος πονηριάς, πολύ ευμετάβλητο πνεύμα και πολύ πείσμα... Και μπόλικη σπατάλη…" Τη Στρουμφίτα την επινόησε αρχικά ο Γκαργκαμέλ, προκειμένου να σπείρει τη διχόνοια σε ένα ειρηνικό και ευτυχισμένο αντρικό χωριό μέσω του τρομερού όπλου της αποπλάνησης... Ο μάγος την επεξεργάζεται χρησιμοποιώντας, μεταξύ άλλων, το μυαλό μιας καρδερίνας ανακατεμένο με ολίγα ψέματα, σκόνη από γλώσσα οχιάς, ενώ τοποθετεί και μια σκληρή πέτρα στη θέση της καρδιάς... Όταν φτάνει στο χωριό, εκείνη αμφισβητεί την εξουσία του πατριάρχη (Μπαμπα-Στρουμφ), τραγουδάει στο δρόμο και προσπαθεί να γοητεύσει τους κατοίκους του χωριού... Δυστυχώς το εγχείρημα δεν πιάνει: τα ανθρωπάκια την κοροϊδεύουν, προσποιούνται ότι της προσφέρουν παγιδευμένα δώρα και δεν πάνε στα πικνίκ στα οποία τους προσκαλεί, καθώς όλοι τους έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν. Αλλά μετά από αυτή την αποτυχία, την πιάνει ξαφνικά μια αγάπη γι' αυτούς και ζητάει από τον Μπαμπα-Στρουμφ να τη βοηθήσει να μπει στην ομάδα. Ο πατριάρχης δέχεται τελικά το αίτημά της, παρά τις διαμαρτυρίες των άλλων κατοίκων. Για να ενσωματωθεί της προτείνει μια πλαστική επέμβαση... και ω θαύμα! Εμφανίζεται ξανθιά, με τακούνια, με μακριές βλεφαρίδες και μίνι φούστα. Έκτοτε δεν θεωρείται πλέον απειλή για την ομάδα. Βγαίνει θριαμβεύτρια, την υποδέχονται στρουμφάκια που λιώνουν από πόθο και την γεμίζουν δώρα (μη παγιδευμένα αυτή τη φορά). Αυτό το κόμικς, σχεδιασμένο να απευθύνεται στον περισσότερο κόσμο, βασίζεται λιγότερο ή περισσότερο συνειδητά στις υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις και, ως εκ τούτου, παραπέμπει σε κάποιες ιδέες. Οι θέσεις για τις γυναίκες στα boys clubs, που παρουσιάζονται ως ΤΟ ιδανικό μοντέλο φιλίας, είναι σπάνιες. Προκειμένου να γίνουν αποδεκτές πρέπει να αποδείξουν ότι αξίζουν, υποτασσόμενες σε μισογυνικά πρότυπα και αγωνιζόμενες με νύχια και με δόντια για να διατηρήσουν τη θέση τους, την οποία εποφθαλμιούν τα άλλα κορίτσια. Η ψευδαίσθηση του ταξικού αποστάτη "Προτιμώ να βολτάρω με αγόρια γιατί τα κορίτσια δημιουργούν πάντα προβλήματα", "είναι λιγότερο διασκεδαστικά", "θα ήταν καλύτερα να δούλευα με άντρες"... Όπως κι εγώ, ίσως έχετε ήδη ακούσει τέτοια λόγια που λέγονται από γυναίκες γύρω σας. Πράγματι, όταν είσαι γυναίκα μπορεί να το θεωρείς επιβράβευση να σε αναγνωρίζουν – ή να φαντάζεσαι ότι σε αναγνωρίζουν – μέσα σε μια ομάδα ανδρών. Μέσω της αποδοχής τους νιώθεις διαφορετική και επομένως, σε μια υπο-ανάγνωση, ανώτερη από τα άλλα κορίτσια. Αλλά η θέση του γυναικείου ανταγωνισμού δεν εξηγεί τα πάντα. Μερικές φορές είναι μια ειλικρινής έκφραση της επιθυμίας να βρεθείς επιτέλους στο πλευρό των ισχυρών, των κυρίαρχων: να είσαι απλώς ίση με αυτούς. Η Στρουμφίτα νομίζει ότι κερδίζει προνόμια προσπαθώντας να καθίσει στο τραπέζι των ανδρών. Στην πραγματικότητα όμως θα χάσει συστηματικά: αν αμφισβητήσει το πλαίσιο και τους κανόνες που ορίζονται και επιβάλλονται από αυτούς θα αποκλειστεί από την ομάδα. Την ίδια διαπίστωση έκανε και η Louise Morel: "Όσο περισσότερο διεκδικούσα τη δύναμή μου, τόσο λιγότερο φαινόταν δυνατός ο διάλογος (...) Στο τέλος, το ίδιο αποτέλεσμα: η περιφρόνηση. Η αξία μου ήταν πάντα επισφαλής, η θέση μου κάθε στιγμή και με μια απλή λέξη ανακλητή και συχνά ανακλητή. Συνειδητοποίησα ότι αυτή τη θέση στο τραπέζι των ανδρών δεν θα την κέρδιζα ποτέ. Θα την ανέμιζαν μπροστά μου και θα εξαντλούσα τις δυνάμεις μου σε μάταιες προσπάθειες. Η Στρουμφίτα, υπομένοντας και διαιωνίζοντας τον μισογυνισμό απέναντι στον εαυτό της όπως και απέναντι στα άλλα κορίτσια, συντηρεί κυρίως ένα μίσος για τον εαυτό της. Συχνά φυλακίζεται και δηλητηριάζεται από τις δυναμικές αυτές. Πόσες στρουμφίτες έχω δει να φθείρονται! Υπάρχουν αυτές που ανέχονται τη συνεχή σεξουαλική παρενόχληση από τους φίλους τους προκειμένου να ενταχθούν, επειδή "δεν πειράζει, απλώς κάνουμε πλάκα". Αυτές που καθαρίζουν μόνες τους μετά από το πάρτι "για να ευχαριστήσουν". Αυτές που υπερασπίζονται έναν βιαστή επειδή είναι μέλος της ομάδας. Αυτές που απογοητεύονται συνεχώς επειδή δεν προστατεύονται ή δεν υποστηρίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως οι άνδρες... Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Το εξώφυλλο του άλμπουμ "Η μεγάλη Στρουμφίτα" Σου προκαλεί βαθιά θλίψη να παρατηρείς αυτά τα κορίτσια – στις οποίες ανήκα κι εγώ για μεγάλο χρονικό διάστημα – να υπομένουν τον εξευτελισμό, να βλέπουν και να ανέχονται αυτά που υπομένουν άλλες γυναίκες προκειμένου να διατηρήσουν τη θέση τους με κάθε κόστος. Μία θέση που τις δηλητηριάζει δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση μιας χειραφέτησης. Σε σένα Στρουμφίτα που τα διαβάζεις αυτά: σου αξίζουν πολύ καλύτερα. Και σου αξίζουν περισσότερα επειδή ακριβώς δεν είσαι μία στρουμφίτα: είσαι ένα σύνθετο ανθρώπινο ον, μοναδικό και άξιο ειλικρινούς ενδιαφέροντος. Δεν είσαι ένα στερεότυπο, μια εγγύηση, ένα μπάλωμα, μία φίλη υπό αναστολή. Υπάρχουν άλλοι χώροι – όχι τέλειοι, αλλά πολύ πιο πλούσιοι – όπου θα είσαι ελεύθερη να είσαι ο εαυτός σου. Δεν χάνεις τίποτα εγκαταλείποντάς τους, αυτοί χάνουν. Επειδή εσύ δίνεις χωρίς να υπολογίζεις, με αντάλλαγμα ψίχουλα: σου το υπόσχομαι, υπάρχουν κι αλλού ωραία κομμάτια τούρτας! Και το σχετικό link...
  4. Το G-Weekend σου θυμίζει τα υπέρτατα γαριδάκια που έτρωγες μικρός. Καβουράκια, Video Snack, Ριτζ, Καρολάιν, Στριφτούλια, Δαγκώνια, τα ένδοξα Τι και Τι και πολλά άλλα! Σνακ μίας άλλης εποχής που καταναλώνονταν μετά μανίας αλλά και γαριδάκια που πέρασαν απαρατήρητα. Συσκευασίες οι οποίες δεν θα φαντάστηκες ποτέ πως θα κυκλοφορούσαν στο εμπόδιο. Ουδείς κατανάλωνε τα αγαπημένα του πατατάκια για την θρεπτική τους αξία, αλλά για την πικάντικη γεύση τους. Παραδόξως την δεκαετία του '80 και του '90 οι εταιρίες παραγωγής σνακς πειραματίζονταν συνεχώς παρουσιάζοντας νέες γεύσεις και πατέντες προκειμένου να πείσουν τον καταναλωτή πως αξίζει να τα δοκιμάσει. Στην εποχή μας, τα πιτσιρίκια περιορίζονται σε Φουντούνια, Πακοτίνια, Πιτσίνια, Cheetos Δρακουλίνια, Cheetos Πίτσα, Λόττο γαριδάκια, με τα πατατάκια να έχουν την τιμητική τους και να κυκλοφορούν σε ποικιλομορφία γεύσεων. Τουλάχιστον επανακυκλοφόρησαν τα Foficο προκειμένου να σώσουν την παρτίδα. Φτάνουν όμως; Η ζωή μας σίγουρα δεν είναι ίδια δίχως τα αλήστου μνήμης «Tι και Τι» με γεύση πίτσα. Τα Δρακουλίνια δεν είναι «Σούπερ» όπως συνέβαινε πριν από μία 20ετία, ενώ πλέον έχουν εκλείψει τα θεματικά γαριδάκια. Όταν η «Τόλμη και Γοητεία» έσπαγε τα κοντέρ τηλεθέασης κυκλοφορούσαν γαριδάκια «Ριτζ» και «Καρολάιν». Εάν είσαι πάνω από 30 πιθανότατα τα έχεις δοκιμάσει. Το βάρος των βιομηχανιών σνακ έπεφτε πάνω στα γαριδάκια. Σε πολλές περιπτώσεις, η γεύση και ο σχηματισμός ήταν ίδια, αλλά αυτό που άλλαζε ήταν ο τίτλος και η συσκευασία. Τα γαριδάκια «Ευρωμπάσκετ», αλλά και τα «Basketinia Τυρομπάσκετ» πάτησαν πάνω στις επιτυχίες της «επίσημης αγαπημένης», ενώ τα «Video Snack» ήταν προέκταση του παροξυσμού που υπήρχε στα τέλη της δεκαετίας του '80 με τις βιντεοκασέτες. Κυκλοφόρησαν γαριδάκια με αφορμή το Μουντιάλ «Mεξικό '86», αλλά και με την διαφημιστική καμπάνια όπου πρωταγωνιστούσε ο Νίκος Παπαναστασίου «ο Επιμένων Νικά». Δημοφιλή κόμικς, σειρές, κινούμενα σχέδια, μουσικές επιτυχίες, και ταινίες ενέπνευσαν σνακ όπως ήταν τα: «Χελωνονινζάκια», «Φρου Φρου Σνακ», «Γαριδάκια Batman», «Γαριδάκια Lambada», «Ποπάι», «Στρουμφ», «Γαριδάκια Μπάνι», «Ο γύρος του κόσμου με τον Willy Fog», «Γαριδάκια Ντάλας». Ακόμη και δημοφιλή video games αλλά και κονσόλες παιχνιδιών (βλέπε Pac Man με φουντούκι, καλαμπόκι και φυστικία, αλλά και κομπιουτεράκια «Atari» τρώγονταν με περισσή ευχαρίστηση. Η εταιρία παραγωγής Φάρμα, κυκλοφόρησε μεταξύ άλλων τα «Τυρογαριδάκια Φάρμα», τα «Πονυρά Γαριδάκια» με τα συμπαθή πόνυ στο σακουλάκι, τα «Στικς» και τα «Κουφά». Άξια αναφοράς και η Φλώρινα με τα «Ευρωπάκια», τα πρώτα «Τσιπς με ρίγανη» και τα «Πίτσα Βλάχα», αλλά και τα τραγανά και ολόφρεσκα γαριδάκια της. Τα «Καβουράκια με τυρί, τομάτα και πάπρικα», οι «πικάντικες φατσούλες με τομάτα και τυρί», «μπαμπούλες» που παρέπεμπαν σε δρακουλίνια, τα «Μπλα-Μπλα γελαστά γαριδάκια», τα «Αγρίμια με πικάντικη γεύση τυριού και ντομάτας», τα «ριγέ πατατάκια Ζαπάτα», τα «στριφτούλια», τα «δαγκώνια», τα «ρίκι τίκι», ξυπνούν ευχάριστες μνήμες σε όσους τα γεύθηκαν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το καλτ σακουλάκι που ανέγραφε «Τορτίλλα Δρακουμέλ», η τα «Μελένια» που αποτελούνταν από ξηρούς καρπούς και μέλι και αποσύρθηκαν σε ελάχιστο χρόνο μετά την κυκλοφορία τους; Εκείνη την εποχή ζητούσες από τον περιπτερά τα «Χρυσά Μανούλια», «Σνακ Γαριδάκια 73 American Type» και «Φιστίνια» και απολάμβανες τα «Κρικάκια» της Tom's food. Τα τελευταία κυκλοφορούν στο εξωτερικό και κάνουν χρυσές πωλήσεις. Αν μη τι άλλο μας λείπουν... Photos: Retromaniax.gr Και το σχετικό link...
  5. Ένα ολοσέλιδο άρθρο που δημοσίευσε η Πατρινή εφημερίδα Πελοπόννησος με αφορμή τα 50 χρόνια από τη δημιουργία των Strumfs από τον Peyo...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.