Αναζήτηση στην Κοινότητα

Δύο μέρες πριν είχα αποφασίσει να κάνω, μια εκκαθάριση στην βιβλιοθήκη που έχω στο σπίτι μου. Να πετάξω άχρηστα περιοδικά, να κόψω αποκόμματα από εφημερίδες τα οποία, θεωρώ σημαντικά για να τα κρατήσω στο αρχείο μου όπως, και να βάλω νέα βιβλία και κόμικς (παράγγειλα κόμιξ για τον Κόναν όπως και μερικά εικονογραφημένα). Όμως, καθώς την καθάριζα έπεσε στην αντίληψή μου ένα αντίτυπο του γνωστού βιβλίου.Το είχε αγοράσει πρόσφατα ο πατέρας μου από, το κέντρο τύπου της περιοχής μου. Μου είπε μάλιστα με χαρά ότι, ξαναβγήκε. Και επειδή άκουγα και από αυτόν αλλά ,και από άλλους ότι αυτό το βιβλίο ήταν από τα πιο αγαπημένα τους έκατσα κάτω, και προσπάθησα να το διαβάσω. Δεν τα κατάφερα. Μήπως ήταν η γλώσσα; μήπως ήταν το γεγονός ότι το θέμα ήταν πλέον πολύ παρωχημένο; Μήπως οι απεικονίσεις δεν ήταν οι αναμενόμενες; Μήπως οι εκδότες ήθελαν να βγάλουν τα έξοδά τους μέρες κρίσης που είναι; Μήπως, θα ήθελαν να κάνουν τον συγκεκριμένο ηρώα γνωστό και στις σημερινές γενιές; Περίεργες σκέψεις αλλά, θα ήθελα να θίξω και ένα άλλο θέμα- μήπως αυτό που οι άλλοι θεωρούν πετυχημένο δεν είναι, και τόσο πετυχημένο τελικά; αν ναι γιατί; Διαβάζοντας τα σχόλια, στην αφιέρωση με τίτλο Μικρός Ήρως: Ένα τέλος και μια καινούργια αρχή...με έβαλαν σε μια σειρά από νέους προβληματισμούς Γιατί να πενθήσουμε για ένα ηρώα ο οποίος πλέον δεν είναι πια στην ζωή; Και πότε πεθαίνουν οριστικά οι χάρτινοι ήρωες;Και τα λοιπά..Οπότε, προσπαθώντας να δώσω κάποιες απαντήσεις στα προαναφερθέντα ερωτήματα ίσως μπορέσω και θίξω και κάποια πράγματα. Καταρχάς ο μικρός Ηρωας δημιουργήθηκε εκείνες τις εποχές '(μετά τον Εμφύλιο) προκειμένου να αναδείξει διαμέσω ενός πανέξυπνου αγοριού και των φίλων του αφενός τον ηρωικό αγώνα του Ελληνισμού εναντίων των Ναζί και αφετέρου να εμπνεύσει με αυτόν τον τρόπο τους μικρούς αναγνώστες της εποχής τους Αγώνες των Ελλήνων εναντίων των εχθρών -και βεβαίως το τι πέρασαν οι παλαιότεροι από αυτούς στην Κατοχή. Μέχρι εδώ καλά Όμως τι σημαίνει σήμερα; Έχουμε θέμα με τους ναζί; ζούμε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο; έχουμε κοινώς κατοχή όπως την ήξεραν οι παππούδες μας; Όχι.Εμείς ήμαστε γενιές που γεννηθήκαμε, στο μεταίχμιο του 70 μερικοί από εμάς έζησαν την Μεταπολίτευση. Στην συνέχεια, ζήσαμε ριζικότατες αλλαγές στο παγκόσμιο γίγνεσθαι όπως η κατάρρευση του Σοβιετικού Μπλοκ, η πτώση του Τείχους στην Γερμανία και η επανένωση αυτής η δημιουργία του Διαδυκτίου την νέα Χιλιετία τους Ολυμπιακούς του 2004 και το τέλος της Μεταπολιτευτικής Περιόδου το 2010 ή την χρυσή εποχή που ήταν γνωστή πάνω κάτω σε όλους μας...Όμως πού ήταν ο Μικρός Ηρωας σε όλες εκείνες τις φάσεις που άλλαξαν τόσο την παγκόσμια ιστορία όπως και την Ελλάδα που ξέραμε; Πουθενά.. Και γιατί βγήκε πρόσφατα στα περίπτερα; Για να κατηγορήσει τις κρίσεις που δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι; Μπορεί. Αλλά δεν το κατάφερε. Γιατί όμως; Εδώ σηκώνει και μια επιπλέον ανάλυση η οποία ευελπιστεί και να μην κουράσει αλλά και να δώσει κάποιες απαντήσεις. Συγκεκριμένα όταν κάποιος εκδοτικός οίκος πρόκειται να αναβιώσει έναν από καιρό ξεχασμένο ηρώα θα πρέπει πρώτα, να κάνει μια σωστή σοβαρή έρευνα τόσο σε πλάτος όσο και σε βάθος. Πολύ βάθος το οποίο, να καλύπτει ουσιαστικά και με μεστότητα όλες τις παραμέτρους. Δηλαδή γιατί σαν εκδοτικός οίκος, θα πρέπει να αναδείξω τον μικρό ήρωα; Και όχι κάποιον άλλον; πως θα πρέπει να τον προωθήσω στις νέες γενιές προκειμένου να τον γνωρίσουν; Τι αλλαγές θα πρέπει να κάνω στο κείμενο; Η πως σκέπτονται η γενιές των διαδικτυακών μπλοκ των smartphones και των tablets; Επιπρόσθετα πως ο σχεδιασμός του εν λόγω χαρακτήρα, θα πρέπει να είναι προκειμένου, να προσελκύσει γενιές οι οποίες είναι άκρως απαιτητικές όσον αφορά τα κόμικ; Διότι όντως είναι πολύ απαιτητικές σε σημείο που η έννοια απαίτηση χάνει την σημασία της. Το διαπιστώνω άλλωστε και εγώ η ίδια στο Forum που είμαι μέλος. Υπάρχουν πολλοί από εμάς οι οποίοι, είναι νεαρής ηλικίας αλλά οι γνώσεις τους στους χαρακτήρες και στις τεχνικές όπως και στις απεικονίσεις, μας ξεπερνούν με την ταχύτητα του φωτός.Θα μπορούσε άραγε ο Μικρός Ηρωας έτσι ατόφιος όπως είναι από τα βάθη των χρόνων να τους πείσει, για το αντίθετο; η απάντηση είναι όχι. Γιατί; διότι οι νέες γενιές, είναι πολύ ώριμες ζουν μέσα στην πληροφορία οι σκέψεις τους είναι πιο περίπλοκες από ότι ήμουν η εγώ ή εσείς ή οι πατεράδες μας όταν ήμασταν στην ηλικία τους. Παράλληλα η τωρινή γενιά, έχει σοβαρά θέματα να αντιμετωπίσει όπως η ανεργία, η φτώχεια, η αβεβαιότητα, τα οποία (θέματα) δεν είναι οι ναζί που κυνηγούσαν τον Σπίθα και την παρέα του από τοίχο σε τοίχο. Συν των άλλων, η απεικόνιση του και ως κόμικς και ως μέρος του κειμένου δεν πείθει, αλλά απωθεί. Όταν εγώ προσωπικά, έχω κόμικς του Σαουρί του Ντόχερτι, του Αλκατένα και πολλών άλλων που δυστυχώς δεν τους θυμάμαι -όταν έχω βιβλία, με απεικονίσεις του Στεφανίδη Γιάννη (ελληνική μυθολογία ). Όταν έχω διαβάσει Μανάρα ή, και τόσα διαμέσω του φόρουμ μας και, δεν είμαι γνώστης σε τέτοιο βαθμό όσον αφορά τα κόμικς-και παρά ταύτα παρότι την ηλικία μου με πείθει πιο πολύ ο Μίκι Μάους αλλά όχι ο μικρός ήρως (που δεν είναι ποντίκι και δείχνει τα του ποντικιού)τότε, πως ο τελευταίος του Θαλασσή θα πείσει τις γενιές του σήμερα που ξέρουν τα πάντα για τα κόμικς; που έχουν δει τεχνικές που και που οι ίδιοι ζωγραφίζουν; Και αναφέρομαι, στην απεικόνιση η οποία είναι ίδια και απαράλλακτη χωρίς νεωτερισμούς στις ανατομίες τόσο των σωμάτων όσο και των χώρων όπου και δραστηριοποιούνται Ακολούθως τι λύσεις θα πρότεινε ο μικρός ήρως στα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα νεαρά άτομα ;Με μπουνιές;με κλωτσιές; με τί;Με τα πάντσερ; Ταυτόχρονα, δεν μπορώ να αφήσω χωρίς κριτική και την γλώσσα του κειμένου. Είναι ίδια όπως εκείνη την εποχή που πρωτοβγήκε σχεδόν παιδιάστικη ενώ, δεν υπάρχει η τόλμη στο να προσαρμοστεί στην γλώσσα και στην σκέψη του σήμερα. Γιατί όμως; Μήπως, μπερδεύουμε την έννοια της αλλαγής και παράλληλα της διατήρησης του ατόφιου ως προς την αρχική του φύση, με την νοθεία; Μήπως, ο εκδότης φοβάται ότι αν αλλάξει την γλώσσα το σκεπτικό και το περιεχόμενο όπως και τον τρόπο σχεδιασμού θα αλλοιώσει τον ήρωα αυτόν; Και αν όντως ο φόβος αυτός υπάρχει τότε, γιατί αναβίωσε τον εν λόγω ήρωα; Ποιο το νόημα της αναβίωσης του αυτής; Γιατί, να μην αναβιώσουν λόγου χάρη και τα Θάντερκατς ή και άλλοι ήρωες πχ από την Οδύσσεια του Διαστήματος σε περιοδικά όπως τα ξέραμε; Μήπως, όλα αυτά δεν είναι αρκετά από μόνα τους; Η απάντηση σε αυτά θα έπρεπε να είναι αυτή. Τα κόμικς είναι μορφή τέχνης και όπως οι Τέχνες εξελίσσονται ετσι συμβαίνουν και με αυτά. Όπως συμβαίνει και με τους πραγματικούς ανθρώπους που τα δημιούργησαν. Αν ο χάρτινος ήρωας δεν μεστώσει, αν δεν συνάδει με την εποχή του αν, κατά καιρούς, δεν θίγει θέματα ταμπού ή όχι, αν δεν εκφράζει κάποιους προβληματισμούς όπως επίσης και η απεικόνιση του δεν είναι η αναμενόμενη. Αλλά αντιθέτως, περιορίζεται σε μπουνιές κλωτσιές και λέιζερ στα μάτια ή τις σφαλιάρες στην μάπα του στρατιώτη του ναζιστικού στρατού τότε, παραμένει αφύσικα σε προνηπιακό στάδιο και επομένως, περνά στο περιθώριο- όπου σταδιακά ξεχνιέται εκεί και στο τέλος πεθαίνει. Όπως γίνεται με όλα τα πράγματα στην Ζωή.Και συνεπώς για αυτούς τους λόγους δεν χρειάζεται να πενθήσουμε για ήρωες που δεν θέλουν να αλλάξουν.Αλλά τους βάζουμε ή σε μουσεία ή, τους καταχωρούμε στα ντουλάπια και στα χρονοντούλαπα της ιστορίας των Κόμικ και όχι μόνο.... Επιπρόσθετα, οι ήρωες κόμικς με το πέρασμα των καιρών ωριμάζουν, θέλουν ώρες ώρες και αυτοί να ξεκουραστούν, να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή να πάνε για ψώνια να κάνουν έρωτα να θίξουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας στην οποία απευθύνονται έτσι ώστε να γίνουν ένα με αυτήν. Να διαβάζει λόγου χάρη κάποιος τον Σκρουτζ μακ Ντακ ή τον μικρό ήρωα και να λέει από μέσα του. «Να αυτό είναι ωραίο κόμικ» γραμμένο με μεστή γλώσσα, χωρίς παιδιάστικα πράγματα, χωρίς ανοησίες, ή με γλώσσα που παραπέμπει ή σε νήπια ή στα παιδιά των δεκαετιών του 50 και του 60.Να σε κάνει, να το απολαμβάνεις αλλά και να σε προβληματίζει κάπου κάπου. Για παράδειγμα, στο τεύχος 115 του Κόναν ο Βάρβαρος στο επεισόδιο με τίτλο το Πρόσωπο του θεού οι δημιουργοί, δεν στάθηκαν στον αγώνα του γνωστού ήρωα, ενάντια μιας τοπικής θεότητας της Ζαμόρα. Αλλά, έβαλαν την αμφισβήτηση για ένα ιδεώδες, το οποίο απεδείχθη ότι δεν ήταν τόσο θεϊκό, και ότι οι άνθρωποι καλό είναι να πιστεύουν σε θεότητες αλλά, και στις ίδιες τους τις δυνάμεις, να στέκονται στα πόδια τους, να μην είναι προληπτικοί, να μην νοιάζονται μονάχα για τον εαυτό τους αλλά, και για το σύνολο και την πορεία του.Αλλιώς θα βγει κάποιος άλλος ηγεμόνας Καλ και κάποιος άλλος Στρατηγός Γκάρθ οι οποίοι, θα είναι χειρότεροι από τους προηγούμενους και εκείνη τη φορά δεν θα υπάρχει ( ο) Κόναν για να σώσει ξανά, τον κόσμο της συγκεκριμένης πόλης κράτους θίγοντας παράλληλα και την πηγή του προβλήματος που ήταν η αδιαφορία και η μοιρολατρία των κατοίκων της.... Επίσης, οι δημιουργοί, δια μέσω των χαρακτήρων και των δρώμενων τους όπως, στην περίπτωση του γέρου ιερέα έθιγαν και ερωτήματα του τύπου: τι θα κάναμε εμείς στην θέση του; θα παλεύαμε να διατηρήσουμε την ακεραιότητα την τιμή και την ευσέβεια, στοιχεία που απαιτούνται για τέτοιο θώκο όπως εκείνον του Αρχιερέως; ή θα πέφταμε στις απειλές ενός στρατηγού; Παράλληλα, το κεφάλαιο αυτό μας έκανε να αναρωτιόμαστε πως στην ευχή ένα κάθαρμα όπως ο στρατηγός Γκάρθ κατάφερε να κατέχει την απόλυτη εξουσία. Ταυτόχρονα, βλέπαμε την αγωνία την απογοήτευση τον πόνο την απόγνωση των κατοίκων, την δικαίωση. Όπως επίσης, την ωριμότητα την ανομία και την κατάχρηση εξουσίας του ισχυρού εις βάρος του αδυνάτου. Και που εμπεριέχονται όλα αυτά; Σε ένα κεφάλαιο μιας σειράς κόμικς ενός φανταστικού ηρωα μιας φανταστικής ηπείρου. Ο μικρός Ηρωας θα έθιγε τέτοια θέματα; Δεν ξέρω αλλά αμφιβάλω αν θα το έκανε. Θα μπορούσε να θίξει εμμέσως, και πολιτικά θέματα όπως και ζητήματα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας όπως έγινε στο κεφάλαιο του Κόναν;(εξέγερση, εναντίων μιας σάπιας πολιτικής τάξης πραγμάτων όπως και η αποτυχία της-η οποία θίγεται επιμελώς στο εν λόγω κεφάλαιο ) Μάλλον όχι και γιατί εφόσον αυτός ήταν ο σκοπός του εκδότη; Διότι πολύ απλά, ο εκδότης πιστεύοντας ότι με το να εκδώσει τον εν λόγω χαρακτήρα, θα προκαλέσει εκ νέου αγανάχτηση των Ελλήνων ενάντια στην ΕΕ κάτι που είναι εντελώς άτοπο. Δεν μπορείς ως εκδότης να πιστεύεις ότι με τον Σπίθα θα νικήσεις τι και ποιόν ;να πείσεις ποιους ;και να αναφέρεις το τι φταίει στην περίπτωση της ελληνικής κοινωνίας και γιατί; Η ο εκδότης πίστευε σε μαγικούς ζωμούς όπως οι Γάλλοι με τον Αστερίκιο;(αστεριξ)(Οι οποίοι ακόμη πιστεύουν το φυσούν και δεν αντέχουν οτι ο Βερντικετόριξ νικήθηκε από τους Ρωμαίους και έπεσε η Γαλατία -πλην ενός χωριού χάρις ενός ζωμού-.Φαντασιώσεις εθνικού τύπου που αν δεν το έσωναν οι δημιουργοί του θα ήταν έργο απίστευτης βλακείας ). Τίποτε από όλα αυτά εκτός, από δύο πράγματα: Πίστευε, στην αγανάκτηση και στο κέρδος που θα αποκόμιζε από αυτήν. Όμως φευ δεν πέτυχε. Διότι ένας χάρτινος ήρωας, ζει όταν έχει κάτι νέο,ευχάριστο και ουσιαστικό να προσφέρει. Όταν δεν έχει, και αν δεν είναι του βεληνεκούς Σούπερμαν τότε, ο Θάνατος είναι βεβαίως για αυτόν και ούτε η νεκρανάσταση του δεν θα του είναι αρκετή.Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας και περιμένω απάντηση σας.