Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Πάρκο Ναυαρίνου'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Είναι ένα ευχάριστο σοκ, να μπαίνεις σε βιβλιοπωλείο των Βρυξελλών και μπροστά σου, ανάμεσα σε δεκάδες γαλλικές εκδόσεις, να φιγουράρει ένα βιβλίο με ελληνικό τίτλο. Τα «Εξάρχεια - το πικρό νεράντζι» εξακολουθεί να είναι έκπληξη και όταν το κρατήσεις στα χέρια σου: ένα κόμικς που «μιλάει» τη γαλλική αργκό, αλλά περιγράφει άψογα την ατμόσφαιρα της πιο παρεξηγημένης γειτονιάς της Αθήνας. Από τις πορείες, τα «μπάχαλα» και τη διακίνηση ναρκωτικών, μέχρι το κλίμα της αλληλεγγύης, τις ιδεολογικές συζητήσεις και τις προσπάθειες δημιουργικότητας. Είναι η έμπνευση του 27χρονου Δημήτρη Μαστώρου, που γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, έζησε κάποια χρόνια στην Αθήνα και επέστρεψε ξανά στο Βέλγιο για να σπουδάσει. Για διπλωματική εργασία στη Σχολή Κόμικς όπου φοίτησε, «διηγήθηκε» μέσα από τα σκίτσα του μία ιστορία που διαδραματιζόταν στον λόφο του Στρέφη. Όταν θέλησε να συνεργαστεί με τον συμφοιτητή και φίλο του Νικολά Γουτέρς, αποφάσισαν να αναπτύξουν αυτήν την ιδέα. Ο ένας έβαλε το βίωμα και τη ζωγραφική του τέχνη, ο άλλος το σενάριο και την «εξωτερική ματιά» που χρειαζόταν, μια που το διήγημα απευθυνόταν σε διεθνές κοινό. Το αποτέλεσμα κυκλοφορεί τους τελευταίους δύο μήνες από τον ιστορικό γαλλικό οίκο Futuropolis, που αποτελεί τμήμα των γνωστών εκδόσεων Gallimard. Γεμάτα κλισέ «Ήθελα να μιλήσω για τα Εξάρχεια. Εκεί πέρασα την εφηβεία μου και έχω πολύ καλές αναμνήσεις. Όσο ήμουν εκεί δεν ένιωθα αυτήν την ανάγκη, παρόλο που ήταν εντελώς διαφορετικά από τις Βρυξέλλες. Όμως μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και σε συνδυασμό με την κρίση, διάβαζα άρθρα, έβλεπα ντοκιμαντέρ, γεμάτα κλισέ για την περιοχή. Ήξερα ότι δεν ήταν έτσι και ήθελα να το δείξω», είπε στο «Έθνος της Κυριακής» ο Δημήτρης Μαστώρος. «Αυτό που μου άρεσε στα Εξάρχεια είναι ότι εκεί μπορείς να βρεις τα πάντα: συζητήσεις, ζυμώσεις, διαφορετικές ιδεολογίες, ποιητές, εκδότες, ακτιβιστές, αλλά και τζάνκια, αστυνομία, φασαρίες, ποζέρια, απολίτικες συγκρούσεις. Και κάπως έτσι, η περιοχή αποκτά ευρύτερες διαστάσεις, γίνεται κάτι πέρα από τον συγκεκριμένο χώρο, γίνεται ολόκληρη η Ελλάδα», συμπληρώνει ο Νικολά Γουτέρς. «Ο Δημήτρης δεν ήθελε να πούμε ψέματα ή υπερβολές. Ήθελε η ιστορία να μπορεί να έχει συμβεί όντως στην περιοχή», λέει ο Νικολά. Πρωταγωνιστής των ασπρόμαυρων καρέ των «Εξαρχείων» είναι ο Νίκος, «έτσι τον ονομάσαμε στην αρχή, με σκοπό να τ’ αλλάξουμε, αλλά έμεινε. Επίσης μοιάζει στα χαρακτηριστικά μου, όπως άλλωστε συχνά συμβαίνει με τους σκιτσογράφους και τον ήρωά τους. Λέγοντάς τον Νίκο, έχει κάτι και από τους δυο μας», όπως μας λένε οι δημιουργοί του βιβλίου. Πρόκειται για έναν νεαρό που βρισκόταν για σπουδές στο εξωτερικό, αλλά επέστρεψε στην Ελλάδα με σκοπό να πάει στην Πάρο για διακοπές. Φτάνοντας στην Αθήνα, βρήκε τον θείο του τον Εξαρχειώτη στο νοσοκομείο και τη γειτονιά αλλαγμένη. Έτσι, ο Νίκος αποφάσισε να μην πάει διακοπές στο νησί, αλλά να μείνει στα Εξάρχεια να βοηθήσει τη θεία του στο παλιό μπαρ της οικογένειας. Μέσα από εκεί, συναντάει ξανά παλιούς φίλους, γνωστούς και τα προβλήματά τους: Το διαμέρισμα που νοικιάζει η θεία του το έχουν καταλάβει μετανάστες, ο παιδικός του φίλος ο Τζίμης παιδεύεται στο πάρκο Ναυαρίνου, υπάρχει πρέζα, βία, ένταση. Ο Νίκος ζει τη νέα φάση της περιοχής και βιώνει τα πολλαπλά πρόσωπα της κρίσης, τις καταστάσεις που ζει καθημερινά η γειτονιά και είναι οικείες στους κατοίκους της. Τα επεισόδια, οι καταλήψεις, το πάρκο Ναυαρίνου, οι παρέες παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια του Νίκου, αλλά και του σκύλου-μασκότ του βιβλίου που -εμπνευσμένος από τον θρυλικό «Λουκάνικο»- ενώνει τις διαφορετικές ιστορίες και τα πρόσωπα. «Πάντα με σεβασμό» Ρωτάμε τον Δημήτρη αν η ιστορία είναι αυτοβιογραφική. «Έχει πολλά στοιχεία από μένα, πολλά κοινά. Αλλά μέσα στο βιβλίο έχουμε βάλει και πολλά ακόμη στοιχεία που τα έχουμε ακούσει, τα έχουμε μάθει, έχουν συμβεί σε άλλο χώρο, ακόμη και σε άλλη χώρα. Πάντοτε όμως με σεβασμό στην πραγματικότητα και σ’ αυτό που είναι πραγματικά τα Εξάρχεια», εξηγεί. «Διαφωνήσαμε πολλές φορές γιατί ήθελα να προσθέσω στο σενάριο στοιχεία που θα ήταν πολύ ελκυστικά για τον αναγνώστη. Όμως ο Δημήτρης δεν ήθελε να πούμε ψέματα ή υπερβολές. Ήθελε η ιστορία να μπορεί να έχει συμβεί όντως στη συγκεκριμένη περιοχή. Να είναι μέρος της αλήθειας της περιοχής. Από την άλλη, το ότι το σκυλί είναι σε καροτσάκι, το εμπνεύστηκα από έναν Βέλγο ακτιβιστή, που ενώ είναι τόσο δυναμικός και αγωνιστικός, έχει ένα πόδι - κάτι που καθόλου δεν τον εμπόδισε σε τίποτα. Αν θες, όλα τα μπορείς, είναι στο χέρι σου το πώς θα πάρεις τη ζωή σου», λέει ο Νικολά. Το έργο «Εξάρχεια - το πικρό νεράντζι», με πρωταγωνιστή τον Νίκο, κυκλοφορεί τους τελευταίους δύο μήνες από τον ιστορικό γαλλικό οίκο Futuropolis. Σπουδές στις Βρυξέλλες Επέλεξαν το άσπρο-μαύρο επειδή δίνει καλύτερα την ατμόσφαιρα της γειτονιάς, αλλά και την αντίθεση που υπάρχει εκεί. Αποκλειστικός σχεδιαστής είναι ο Δημήτρης, ο οποίος ασχολείται εδώ και καιρό με τα κόμικς. «Γεννήθηκα και σπούδασα στις Βρυξέλλες. Εδώ τα κόμικς είναι παντού. Όσο έζησα στην Αθήνα, αγόραζα μανιωδώς και άρχισα να φτιάχνω τις δικές μου ιστορίες. Κάποια στιγμή, έστειλα ένα κόμικς μου στους Schooligans, ήμουν 15 ετών. Το δημοσίευσαν και έγινα σιγά σιγά ο σκιτσογράφος του περιοδικού», διηγείται ο Δημήτρης. «Τελείωσα το γαλλικό σχολείο στην Αγία Παρασκευή και σπούδασα για έναν χρόνο στη σχολή Ορνεράκη. Έδωσα δύο φορές να μπω στην Καλών Τεχνών αλλά δεν τα κατάφερα, οπότε γύρισα στο Βέλγιο να φοιτήσω σε μια σχολή κόμικς που έχουν εκεί, το Saint Luc». Ο Νικολά δεν είχε καμία σχέση με Ελλάδα, καμία σχέση με τα Εξάρχεια. Όλα τα γνώρισε μαζί με τον Δημήτρη, για τις ανάγκες του σεναρίου που έπρεπε να γράψει. Ήρθαν μαζί στην Αθήνα, έζησαν για αρκετές μέρες στη γειτονιά και «μυρίστηκε» από κοντά το κλίμα. «Το καλύτερο όσο ήμασταν εκεί ήταν ότι μας σταμάτησε η αστυνομία και μας πήγε για εξακρίβωση στο τμήμα. Ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν, μια ανάλογη εμπειρία, η οποία φυσικά υπάρχει στο βιβλίο», λέει ενθουσιασμένος. Όταν τους ρωτάμε ποιες είναι οι αγαπημένες τους «σκηνές» από το κόμικς, οι απόψεις τους διαφέρουν. Για τον Δημήτρη, το αγαπημένο του καρέ είναι εκείνο που διαδραματίζεται στο καφενείο-παλιό μπαρ του θείου του. «Δίνει την ατμόσφαιρα που θέλω, μου αρέσει πολύ». Για τον Νικολά, αγαπημένο του κομμάτι του βιβλίου είναι όταν το μαύρο δίνει τη σκυτάλη στο κόκκινο, όταν δηλαδή «βλέπουμε» την ιστορία μέσα από τα μάτια του σκύλου των Εξαρχείων. «Όλα γίνονται κόκκινα και ζούμε μια γιορτή στην πλατεία», λέει. Οι δύο φίλοι επέλεξαν το άσπρο-μαύρο επειδή αποδίδει καλύτερα την αντίθεση που υπάρχει στη γειτονιά. Παρεξηγήσεις «Στο βιβλίο μας δεν παίρνουμε θέση. Δεν ήταν πρόθεσή μας να πούμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Νομίζω το να δείξεις τα Εξάρχεια σαν μια αυτόνομη ουτοπία, μπορεί να προκαλέσεις παρεξήγηση, η οποία οδηγεί στα άκρα. Γι’ αυτό προσπαθήσαμε να περιγράψουμε ουδέτερα την κατάσταση και αυτό ήταν το πιο δύσκολο. Γιατί μπορεί οι Έλληνες αναγνώστες να μη συμφωνήσουν με την απλοποίηση, τον συμβολισμό ορισμένων γεγονότων, που από την άλλη ήταν απαραίτητος για ένα ξένο κοινό. Κάποιοι μας είπαν ότι παρουσιάζουμε τα πράγματα πολύ μαύρα, μουντά. Αλλά γενικά, έχουμε πάρει καλές κριτικές, γράφτηκαν ωραία άρθρα και λάβαμε μέιλ με σχόλια από Έλληνες του εξωτερικού που μας συγκίνησαν, που μας συγχαίρουν για την ατμόσφαιρα, την απεικόνιση των Εξαρχείων. Αυτό μας δίνει θάρρος για τη μετάφραση. Θέλω να πιστεύω ότι μέσα στον χρόνο θα γίνουν οι επαφές για την ελληνική έκδοση», σχολιάζει ο Δημήτρης. Προς το παρόν, το κόμικς πωλείται στο ξενόγλωσσο βιβλιοπωλείο της Πανεπιστημίου. «Στα Εξάρχεια μου άρεσε ότι μπορείς να βρεις τα πάντα: συζητήσεις, ζυμώσεις, διαφορετικές ιδεολογίες, ποιητές, εκδότες, ακτιβιστές αλλά και τζάνκια...», εξηγεί ο Δημήτρης. «Για μένα το βιβλίο αυτό είναι μια γιορτή, ένας καλοκαιρινός περίπατος, μια μπαλάντα για τα αλμυρά Εξάρχεια, σε όσα στοιχεία της γειτονιάς εξακολουθούν να με τραβάνε. Από την ατμόσφαιρα, τα tags, τα μπαρ, τη συλλογικότητα μέχρι και τα μπάχαλα, το πώς αντιμετωπίζει ο κόσμος την πίεση του κράτους, τα ναρκωτικά, τη σαπίλα. Το πώς η περιοχή προχωράει πληγωμένη, σέρνοντας το παρελθόν, ψάχνοντας ένα νόημα που πρέπει συνεχώς να ανανεώνεται σαν αδέσποτο σκυλί. Το βιβλίο, πιστεύω, έχει μια γλυκόπικρη γεύση σαν το νεράντζι. Σαν τη γειτονιά. Σαν ένα βράδυ στα Εξάρχεια χαμένος στα σοκάκια τους», καταλήγει ο Δημήτρης. Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.