Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Ντίσνεϊ'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Διαθέσιμος προς χρήση και πώληση από κάθε ενδιαφερόμενο θα είναι από την 1η Ιανουαρίου 2024 ο πρώτος Μίκυ Μάους της Ντίσνεϊ, καθώς τα πνευματικά δικαιώματα που τον προστάτευαν επί 95 χρόνια παύουν να ισχύουν. Η εξέλιξη δεν αφορά την παγκοσμίως διαδεδομένη εκδοχή του διάσημου ποντικού, αλλά εκείνη που πρωτοεμφανίστηκε στην ασπρόμαυρη ταινία κινουμένων σχεδίων «Steamboat Willie» που σκηνοθέτησαν το 1928 ο Γουόλτ Ντίσνεϊ και ο Ουμπ Άϊβερκς. Στιγμιότυπο από τη «Steamboat Willie» που σκηνοθέτησαν το 1928 ο Γουόλτ Ντίσνεϊ και ο Ουμπ Άϊβερκς. Η απώλεια της αποκλειστικότητας του αρχικού Μίκυ δεν αναμένεται να κλονίσει συθέμελα την Ντίσνεϊ. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Guardian, είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι η εταιρεία έκανε εδώ και δεκαετίες νομικούς ελιγμούς, με στόχο να διατηρήσει τα πνευματικά δικαιώματα της αρχικής μορφής του διασημότερου ήρωά της. Ενδεικτικά, το 1998 η Ντίσνεϊ άσκησε τέτοιες πιέσεις στο νομοθετικό σώμα των ΗΠΑ προκειμένου να επεκταθεί χρονικά η ισχύς των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, που ο σχετικός νόμος έμεινε γνωστός ως «Mickey Mouse Protection Act». Το 1989 η εταιρεία είχε απειλήσει τρεις παιδικούς σταθμούς στη Φλόριντα ότι θα κινηθεί νομικά αν δεν αφαιρούσαν αυτοσχέδια πορτρέτα των ηρώων της από τους τοίχους τους. Ενώ επίσης η Ντίσνεϊ συμπλήρωσε το 2023 εκατό χρόνια ζωής, η επέτειος τη βρήκε να αντιμετωπίζει προβλήματα όπως απώλειες εσόδων από την πλατφόρμα Disney+, φιλμ με χαμηλές εισπράξεις, εντάσεις με πολιτικούς που δεν καλοβλέπουν το συμπεριληπτικό χαρακτήρα των ταινιών της κ.ά. Όσον αφορά τις νέες πιθανές χρήσεις του παλιού Μίκυ, το στούντιο Fumi κυκλοφόρησε ήδη το τρέιλερ ενός βίντεο γκέιμ με τίτλο «Mouse», όπου μια παρόμοια φιγούρα παρουσιάζεται ως αιμοδιψής γκάνγκστερ. Η ίδια η Ντίσνεϊ ανακοίνωσε ότι «οι πιο σύγχρονες εκδοχές του Μίκυ θα παραμείνουν ανεπηρέαστες από τη λήξη των πνευματικών δικαιωμάτων του «Steamboat Willie» και ο Μίκυ θα συνεχίσει να έχει ηγετικό ρόλο ως παγκόσμιος πρεσβευτής της Walt Disney Company στις αφηγήσεις μας, τα θεματικά πάρκα και τα προϊόντα μας». Και το σχετικό link...
  2. Η Fiat συνεργάστηκε με την Disney για τη δημιουργία πέντε συλλεκτικών εκδόσεων του οχήματος μικροκινητικότητας. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της Disney, της πρωτοπόρου εταιρείας στο αμερικάνικο animation. Συμμετέχοντας στους εορτασμούς για τα γενέθλια της Disney, η Fiat δημιούργησε πέντε μοναδικά Topolino. Πρόκειται για την παραλλαγή του Citroen Ami, με το σήμα της ιταλικής μάρκας. Το ιδιαίτερο με το Topolino είναι ότι στα ιταλικά σημαίνει «ποντικάκι» και έτσι αποκαλούν στη χώρα τον Μίκι Μάους, τον πιο γνωστό ήρωα της Disney. Επίσης, οι Ιταλοί αποκαλούσαν «Τοπολίνο» το πρώτο Fiat 500. Τα τέσσερα συλλεκτικά Topolino δημιουργήθηκαν από τους σχεδιαστές της Fiat με έμπνευση από τα Disney Creatives, ενώ το πέμπτο δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη της Disney Τζιόρτζιο Καβατζάνο. Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν ο Πρόεδρος της Stellantis Τζον Έλκαν (είναι ο εγγονός του Τζιάνι Ανιέλι), ο Διευθύνων Σύμβουλος της Fiat Ολιβιέ Φρανσουά, ο διευθυντής της Disney Ιταλίας Ντανιέλ Φρίγκο και ο Καβατζάνο. Τα πέντε Topolino θα εκτίθενται στην ιστορικό έδρα Lingotto της Fiat, στο Τορίνο. Και το σχετικό link...
  3. Για την καινούργια έκθεσή του, ο γνωστός από τα σκαριφήματά του εικονογράφος Mr. Doodle ταξίδεψε στο Μακάο. Στη «Mr. Doodle's First Exhibition in Macau» ο Mr. Doodle παρουσιάζει μια νέα συλλογή πολύχρωμων παιχνιδιάρικων έργων τέχνης, πολλά από τα οποία είναι εμπνευσμένα από τον κόσμο του Disney. Η έκθεση αποτελείται από τέσσερις διαφορετικές εγκαταστάσεις μέσα στο City of Dreams, ένα μεγάλο πολυτελές ξενοδοχείο στο Μακάο. Το χέρι του γεννημένου στην Αγγλία καλλιτέχνη είναι ήδη εμφανές από έξω καθώς η μεγαλύτερη εγκατάσταση καλύπτει όλη την πρόσοψη (52 X 20 μέτρα) του The Showroom. Στο εσωτερικό της Main Portal του City of Dreams, η δεύτερη εγκατάσταση με επωνυμία «Doodle Hall». Εδώ οι επισκέπτες βυθίζονται σε μία από το δάπεδο μέχρι το ταβάνι θέα της τέχνης του Mr. Doodle, με ένα φάσμα χρωμάτων: πολλές εικονογραφήσεις αναγνωρίσιμων χαρακτήρων Disney, συμπεριλαμβανομένων των Μίκι Μάους και Ντόναλντ Ντακ, συνοδεία των χαρακτηριστικών σκαριφημάτων που απλώνονται στους τοίχους. Υπάρχει επίσης χώρος για να παρακολουθούν οι θεατές ένα βίντεο για τη ζωή του Mr. Doodle και να μάθουν περισσότερα για την έκθεση. https://www.instagram.com/p/CxQBJm7tfpU/ Στη δυτική πλευρά του City of Dreams, ο «LOVE WALL», ένας χώρος εμπνεόμενος από ειδύλλια και σχέσεις ο οποίος δημιουργήθηκε σε συνεργασία με πολυάριθμα ζευγάρια στα οποία ζητήθηκε να ζωγραφίσουν τα δικά τους σκαριφήματα και μηνύματα από καρδιάς. Τέλος, το «Doodle Cube», στο κέντρο του Morpheus Lobby· αυτή η εγκατάσταση απηχεί το ντιζάιν του ξενοδοχείου και παρουσιάζει τα σχέδια του Mr. Doodle με διασκεδαστικό και ασυνήθιστο τρόπο. Η έκθεση «Mr. Doodle's First Exhibition in Macau» στο City of Dreams ολοκληρώνεται στις 15 Οκτωβρίου. Και το σχετικό link...
  4. Στην ιστορία Αρχιτεκτονική Κληρονομιά των Tito Faraci, Giorgio Salati και Roberto Vian του 2010 (βλέπε Νέο Μίκυ Μάους 267), υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες κρυμμένες πληροφορίες (easter eggs στη νεοελληνική καθομιλουμένη των 30χρονων και κάτω νεαρών) τις οποίες θα εξετάσουμε λεπτομερώς. Στην αρχή της ιστορίας, καθώς ο Ντόναλντ προσπαθεί να γκρεμίσει το σπίτι του με τις κλωτσιές, εμφανίζεται ο μεσίτης υπερπολυτελείας Ρούμπικ Σφαιροκιούμπικ (ιταλικό όνομα: Dorick Sferocubik, βάσει του paperpedia) και μας πληροφορεί ότι το σπίτι του Ντόναλντ είναι έργο του Πάολο Μακέτο, εκπρόσωπου της οργανοπαικτικής αρχιτεκτονικής, δηλαδή συνταξιούχος οργανοπαίκτης που στράφηκε στην αρχιτεκτονική! Κοιτάζοντας στο inducks, η ιταλική περίληψη της ιστορίας αναφέρει ότι το ιταλικό όνομα του Πάολο Μακέτο είναι Alvar Baasso. Εδώ πρέπει να πούμε ότι η λέξη basso (όχι Baasso) στα ιταλικά σημαίνει 'χαμηλός' ή 'μπάσο' = 'βαθύφωνο', δηλαδή 'χαμηλός ήχος'. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται εκτενώς στην όπερα (και στην ηχητική μηχανική) για τους βαθύφωνους ήχους ή τύπους φωνής. Τι γίνεται τώρα εάν ανταλλάξουμε τη λέξη βαθύφωνο/μπάσο (basso στα ιταλικά), η οποία βρίσκεται στη μια πλευρά του εύρους της φωνητικής κλίμακας, με την αντίστοιχη λέξη που περιγράφει την αντίθετη πλευρά της φωνητικής κλίμακας; Έχουμε τη λέξη άλτο (alto στα ιταλικά, το οποίο σημαίνει και ψηλός). Αν προσθέσουμε και ένα έξτρα 'άλφα' στην ιταλική λέξη, όπως έγινε για το επίθετο Baasso, έχουμε το αντίστοιχο επίθετο Aalto. Προσθέτοντας και το όνομα Alvar, καταλήγουμε στο ονοματεπώνυμο Alvar Aalto. Ο οποίος, φυσικά, είναι ο διάσημος Φινλανδός αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής Alvar Aalto! (τι οργανοπαίκτης, τι βιομηχανικός σχεδιαστής...) Έτσι λύθηκε το (ιταλικό) μυστήριο του υπό εξέταση ονόματος! Αν κοιτάξουμε τις φωτογραφίες των αρχιτεκτόνων, του πραγματικού και του φανταστικού, βλέπουμε και την ομοιότητα: Φυσικά παραμένει το ερώτημα, γιατί στα ελληνικά να μεταφραστεί το όνομα του σε Πάολο Μακέτο...? Το μόνο που μπορεί να περάσει από το μυαλό μου είναι ότι χρησιμοποιήθηκαν το όνομα και το επίθετο από κάποιους ιταλούς δημιουργούς, π.χ. του Augusto Macchetto και του Paolo Mottura ή του Paolo De Lorenzi. Αλλά δεν βλέπω να βγάζει και πολύ νόημα μια τέτοια εξήγηση, αφού η μετάφραση έγινε μάλλον από έλληνα μεταφραστή. Αν έχει κάποιος άλλη γνώμη, είναι ευπρόσδεκτος να σχολιάσει. @PhantomDuck ...??? Πριν να κλείσουμε την έρευνα μας, να πάμε πίσω στον υπερπολυτελή μεσίτη Ρούμπικ Σφαιροκιούμπικ/Dorick Sferocubik. Φαντάζομαι ότι όλοι μας γνωρίζουμε τον κύβο του Ρούμπικ. Πιο κάτω βλέπουμε τον δημιουργό του κύβου, Έρνο Ρούμπικ, και τις ομοιότητες με τον ντισνεϋκό Ρούμπικ Σφαιροκιούμπικ (κασκόλ, κινήσεις των χεριών, μαλλιά, κλπ): (μη με ρωτήσετε γιατί το μικρό ιταλικό όνομα είναι Dorick... δεν έχω ιδέα...) Αυτά εν ολίγης. Επόμενη έρευνα όταν και εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες της καθημερινότητας (τώρα με την καραντίνα, έχω ακόμα λιγότερο ελεύθερο χρόνο). Καλά να περνάτε και προσοχή στους παντός είδους κορονοϊούς!
  5. Ψάχνουμε την προέλευση ενός ακόμα χαρακτήρα, από το παρελθόν του Μίκυ αυτή τη φορά. Λίζα Τζόουνς, φίλη της Μίννι, δούλευε κάποτε στο θέατρο. Τις πληροφορίες μας τις δίνει ο Μίκυ στην ιστορία Κινηματογραφική Πλεκτάνη, σε σενάριο Marco Bosco και σχέδιο Silvio Camboni. Η ιστορία αυτή περιλαμβάνεται στην υποσειρά Topolino in giallo και είναι η δεύτερη χρονικά ιστορία της υποσειράς αυτής. Κοιτάζοντας την πρώτη ιστορία (Μυστήριο στο Μαύρο Ακρωτήρι), δεν βρίσκουμε κάποια χρήσιμη πληροφορία. Τα σχετικά καρέ, από τις σελίδες 8-9 του Νέου Μίκυ Μάους 272: Να δούμε αν θα βρεθεί κάτι αυτή τη φορά......
  6. Από μεγάλος φαν των ιστοριών του Καρλ Μπαρκς, έγινε ο σημαντικότερος συνεχιστής τους. Ο λόγος για τον Ντον Ρόσα, τον καλύτερο, κατά πολλούς, σχεδιαστή κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϊ -έναν τίτλο που ο ίδιος απαρνείται- ο οποίος επέλεξε να μιλήσει ανοιχτά για το εργασιακό καθεστώς στην Ντίσνεϊ, πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Για πολλές δεκαετίες ο Καρλ Μπαρκς, ένας από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες του 20ού αιώνα, έγραφε και σχεδίαζε ιστορίες με τον Ντόναλντ Ντακ και τον θείο Σκρουτζ, του οποίου, άλλωστε, υπήρξε και δημιουργός. Η συμβολή του στη διαμόρφωση του χάρτινου κόσμου της Λιμνούπολης ήταν τέτοια, ώστε εκατομμύρια αναγνώστες των ιστοριών του ανά τον κόσμο να τον αποκαλούν «Παπιάνθρωπο». Ένας από αυτούς ήταν και ο Ντον Ρόσα. Γεννημένος στο Κεντάκι των ΗΠΑ το 1951, ο Ρόσα γνώρισε σαν παιδί τους ήρωες του Ντίσνεϊ, την εποχή που ο Μπαρκς μεγαλουργούσε. Έτσι, όταν αποφάσισε κι εκείνος να φτιάξει κόμικς για τις εφημερίδες του Γυμνασίου, του Λυκείου αλλά και του Πανεπιστημίου του Κεντάκι, όπου σπούδαζε πολιτικός μηχανικός, οι επιρροές ήταν εμφανείς. Το άλμπουμ του Ντον Ρόσα «Ο βίος & η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» είναι το μόνο κόμικς με χαρακτήρες του Ντίσνεϊ που έχει βραβευτεί με το μεγάλο Βραβείο Eisner Το ίδιο εμφανείς ήταν και το 1987, όταν αποφάσισε να δοκιμαστεί στη δημιουργία ιστοριών με τους ήρωες που ερέθιζαν τη φαντασία του για χρόνια. «Ο Γιος του Ήλιου» ακολουθεί πιστά το πνεύμα των ιστοριών του Μπαρκς, καλύπτοντας ένα κενό που ήταν έντονο στην αμερικανική σκηνή κόμικς από τη συνταξιοδότηση του Μπαρκς κι έπειτα – γι’ αυτό και προτάθηκε ως η «Καλύτερη Ιστορία» της χρονιάς στα Βραβεία Harvey. Σε αντίθεση με την... ντισνεϊκή παράδοση, ο Ντον Ρόσα ήθελε οι ιστορίες του να έχουν εσωτερική συνοχή, όπως κατά τη γνώμη του είχαν οι ιστορίες του Μπαρκς. Μάλιστα, μπήκε στη διαδικασία να εντοπίσει όλες τις αναφορές του Σκρουτζ στο παρελθόν του, μέσα στις ιστορίες του μέντορά του, και να ενώσει όλα τα κομμάτια του παζλ σε μια εμβληματική ιστορία για την 9η Τέχνη, το «Ο βίος & η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ», η οποία αποτελεί τη μοναδική ιστορία με χαρακτήρες του Ντίσνεϊ που έχει βραβευτεί με το Βραβείο Eisner, το 1995. Όσο θεαματική υπήρξε η επιτυχία του Ρόσα ως καλλιτέχνη, άλλο τόσο απότομη υπήρξε και η απόσυρσή του. Βλέποντας τη δυσαρμονία μεταξύ της απήχησης των ιστοριών του και της ανταμοιβής του από αυτή, άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για τα εργασιακά δικαιώματα των δημιουργών κόμικς για λογαριασμό της Ντίσνεϊ, η οποία δυστυχώς απέβη άκαρπη. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα προβλήματα όρασης που αντιμετώπισε το 2008 τον οδήγησαν στην αποχώρηση από την ενεργό δράση. Παρόλα αυτά, δεν σταμάτησε στιγμή να συναντά τους θαυμαστές του και να κάνει ενδιαφέρουσες συζητήσεις μαζί τους. Έτσι λοιπόν, είχαμε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε στην τρίτη επίσκεψή του στη χώρα μας, αυτή τη φορά στην όμορφη Θεσσαλονίκη, για μία σύντομη αλλά ζωηρή συνέντευξη. Ο Don Rosa ήταν ένας από τους επίσημους προσκεκλημένους του 5ου Comic Con στη Θεσσαλονίκη (Φωτογραφία: Χάρης Σκλαβουνάκης) Αν και έχετε επισκεφτεί ξανά την Ελλάδα, αυτή είναι η πρώτη φορά που το κάνετε στο πλαίσιο ενός comic convention. Σε τι διαφέρει από τις προηγούμενες επισκέψεις σας; Πράγματι, την πρώτη φορά είχα έρθει το 2004 για τον εκδότη. Κάναμε μερικά signings σε βιβλιοπωλεία, και στο ίδιο ταξίδι είχα επισκεφτεί και το Παρίσι. Τη δεύτερη φορά με είχε προσκαλέσει η Λέσχη Φίλων Κόμικς και για να μην τους επιβαρύνω οικονομικά την επισκέφτηκα στο ενδιάμεσο, μεταξύ δύο πιο ευκατάστατων ευρωπαϊκών εκδηλώσεων. Οπότε, ναι, είναι η πρώτη μου εμπειρία σε κάποιο comic convention. Και τι εμπειρία! Μιλάμε για μία από τις διοργανώσεις με την περισσότερη φροντίδα από τη διοργάνωση και τους πιο φιλικούς θαυμαστές που συνάντησα σε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση, ακόμα και συγκριτικά με μέρη όπως η Φινλανδία. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως δεν συναντώ τους φαν των παπιών σε comic conventions, αλλά σε βιβλιοπωλεία ή εκθέσεις βιβλίων. Βρέθηκα όμως τις προάλλες σε ένα φεστιβάλ στην Ελβετία και είδα ότι έχει παρεισφρήσει και στην Ευρώπη το αμερικανικό πρότυπο, με βαρύτητα στις ταινίες και την τηλεόραση – αντίθετα, εδώ έχετε πραγματικά comic cons. Νόμιζα ότι ήμουν δημοφιλής στις σκανδιναβικές χώρες, αλλά έμελλε να διαψευστώ στη Θεσσαλονίκη: ο κόσμος ήταν κάτι παραπάνω από απλούς φαν. Ήταν γεμάτοι ενθουσιασμό και ενέργεια, όπως οι Ιταλοί. Όλοι μου έλεγαν πόσο σημαντικός υπήρξα για την παιδική τους ηλικία - και πολλοί από αυτούς είχαν πατήσει... τα 30! Κι ακόμα, έρχονται να με συναντήσουν και χαμογελάνε σαν μικρά παιδιά και με κάνουν να αισθάνομαι τόσο γέρος (γέλια). Ενώ μέσα μου εξακολουθώ να νιώθω 12! Ο Don Rosa με τον Γιάννη Ιατρού Υπήρξατε μεγάλος θαυμαστής του Καρλ Μπαρκς και η ζωή τα έφερε να συνεχίσετε το έργο του και να θεωρείστε ο πιο σημαντικός επίγονός του. Μήπως τελικά εκεί βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας; Να είσαι πρώτα φανμπόι και μετά επαγγελματίας σχεδιαστής κόμικς; Κοίτα, σίγουρα δούλεψε για μένα. Δεδομένου πως μιλάμε για μια δουλειά που δεν πληρώνει καλά – πληρώνει, αν είσαι επαγγελματίας και ξέρεις να σχεδιάζεις γρήγορα και απλά. Δεν ήμουν ποτέ επαγγελματίας καλλιτέχνης, είμαι αυτοδίδακτος. Πάντοτε σχεδίαζα για την πλάκα μου. Ποτέ δεν έμαθα πώς να σχεδιάζω γρήγορα, αφιέρωνα πάντα χρόνο στις λεπτομέρειες. Τα κόμικς μου, όμως, κυκλοφόρησαν σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, οι ιστορίες μου έχουν μπει σε περιοδικά και βιβλία, ξανά και ξανά, όμως δεν πήρα ούτε ένα ευρώ – και το ήξερα ότι δεν θα πάρω, ήξερα εξ αρχής ότι όλα αυτά θα αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία της Disney. Τα αναφέρω όλα αυτά για να εξηγήσω πως πρέπει να έχεις πολύ ενθουσιασμό και να ξέρεις τι θες να κάνεις, για να βρεθείς σε ένα σύστημα που σου φέρεται τόσο άσχημα. Ένας άνθρωπος που το κάνει για τα χρήματα, δεν θα το τολμούσε. Μόνο ένα φανμπόι θα έμπαινε στη διαδικασία. Αφού λοιπόν γνωρίζατε πώς λειτουργεί το σύστημα, γιατί να επιλέξετε τόσο εμφατικά να εργαστείτε μέσα σε αυτό; Μήπως η επιτυχία των ιστοριών σας μεγέθυνε αναλογικά και τη δυσαρέσκειά σας, από τη δυσαρμονία της με τις όποιες απολαβές; Πρόκειται για κάτι που ήθελα να κάνω για τους φαν, αλλά πρωτίστως για εμένα. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν τρόποι να γίνει κανείς ακόμα πιο επιτυχημένος, αν έχει αυτόν τον ενθουσιασμό που περιγράφω, αλλά επιλέγει να τον διοχετεύσει εργαζόμενος σε μια εταιρεία που έχει ηθική και αξίες, που θα πληρώνει δικαιώματα για τη δουλειά σου – ειδικά όταν δεν έχουν καμία συμμετοχή σε αυτήν. Όμως οι εκδότες των κόμικς της Ντίσνεϊ δεν το κάνουν αυτό, εκτός αν τους αναγκάσεις: γι’ αυτό έπρεπε να κατοχυρώσω την επωνυμία μου – τουλάχιστον, κάθε φορά που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το όνομά μου σαν διαφήμιση, θα έπρεπε να μου επιτρέπουν να έχω ποιοτικό έλεγχο. Κάποιοι δεν το έκαναν, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες εκδότες, κι αυτό είναι κρίμα γιατί θα ήθελα οι Έλληνες φαν να ξαναδούν το όνομά μου στα εξώφυλλα, αλλά και τη δουλειά μου όπως την είχα κατά νου: υπάρχουν, για παράδειγμα, χρωματικές ή μεταφραστικές αστοχίες. Όμως δεν μπορούσα να επιδιώξω κάτι παραπάνω, αφού οι ιστορίες μου, άπαξ και εκδοθούν με τη βούλα της Ντίσνεϊ, παύουν να αποτελούν περιουσία μου – μόνο το όνομά μου μού ανήκει. «Ο βίος & η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» αποτελεί ένα σημείο αναφοράς, τόσο για την καριέρα σας όσο και για την ιστορία των κόμικς γενικότερα, αφού για πρώτη φορά μια ιστορία κόμικς με τους ήρωες του Disney κατάφερε να αποσπάσει το κορυφαίο βραβείο Eisner. Η νίκη του βραβείου Eisner στην Αμερική μού είχε φανεί απίστευτη, καθώς η σκηνή κυριαρχείται από τα υπερηρωικά κόμικς. Αν το βραβείο δεν το έδινε η εν λόγω Ακαδημία, αλλά οι αναγνώστες, πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν θα το έπαιρνα ποτέ. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη των Disney comics, δεν τα έχουν δει ποτέ, δεν υπάρχουν στα περίπτερα, μόνο ελάχιστα πωλούνται στα κομιξάδικα. Ένας μέσος συλλέκτης κόμικς μπορεί να μη γνωρίζει καν ότι υπήρξαν ποτέ κόμικς με τον Ντόναλντ Ντακ, πόσο μάλλον να έχει ακούσει τον Καρλ Μπαρκς. Άρα να κερδίσω το «Όσκαρ» των κόμικς στην Αμερική, υπό αυτές τις συνθήκες, σίγουρα μου φάνηκε εντυπωσιακό. Αλλά έχουν περάσει ήδη σχεδόν 25 χρόνια από τότε. Δεν θα συνέβαινε με τίποτα σήμερα. Γιατί χρονιά με τη χρονιά, η αμερικανική βιομηχανία κυριαρχείται όλο και περισσότερο από τα επαναλαμβανόμενα υπερηρωικά κόμικς, ιδίως απ’ τη στιγμή που οι ταινίες έχουν τόση απήχηση. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως τα κόμικς ταυτίζονται με το υπερηρωικό είδος και περιφρονούν οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι θλιβερό. Οι συνθήκες υπό τις οποίες απέσπασα το Eisner, το 1995, ήταν διαφορετικές. Στην επιτροπή ψήφιζαν ακόμα άνθρωποι που είχαν ζήσει και θυμόνταν τις ένδοξες εποχές των αμερικανικών κόμικς, όταν τα περιοδικά με τις ιστορίες των παπιών πουλούσαν εκατομμύρια αντίτυπα. Δεν υπάρχει κανένα κόμικς στον κόσμο που να έχει πουλήσει περισσότερο από τις ιστορίες του Μπαρκς με τους Ντακ – ακόμα και στην Αμερική, είχαν κυρίαρχη θέση στην αγορά κατά τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και τις αρχές του ’60, μιλάμε για νούμερα κατά πολύ υψηλότερα απ’ οτιδήποτε άλλο. Όμως, οι καιροί αλλάζουν. «Δεν θέλω να με αποκαλούν "σχεδιαστή της Ντίσνεϊ"». Η Ντίσνεϊ δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα κόμικς, δεν ενεπλάκησαν ποτέ στην παραγωγή, την επιμέλεια, το γράψιμο ή τον σχεδιασμό, δεν δημιούργησαν καν τους περισσότερους χαρακτήρες: ήταν όλοι δουλειά του Καρλ Μπαρκς. Γι’ αυτόν τον λόγο, προτιμώ να με αποκαλούν «καλλιτέχνη ιστοριών κόμικς με τους χαρακτήρες του Καρλ Μπαρκς». Αυτό δεν δείχνει μόνο πόσο πολύ εκτιμώ το μεγαλείο του Μπαρκς, αλλά και πόσο απεχθάνομαι να παίρνει η Ντίσνεϊ οποιοδήποτε εύσημο για τη δουλειά μας. Γιατί ξέρουν ότι ελάχιστοι καταλαβαίνουν πως η εταιρεία δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο και την ποιότητα της δουλειάς, αλλά ποτέ δεν... διορθώνουν κανέναν – το αντίθετο μάλιστα. Στις συναντήσεις τους κοκορεύονται πως είναι οι μεγαλύτεροι εκδότες παιδικών βιβλίων στον κόσμο, ενώ οι μπάσταρδοι δεν εκδίδουν τίποτα! Απλά παίρνουν τα εύσημα για όλους τους ανεξάρτητους εκδότες στους οποίους δίνουν άδεια χρήσης των ηρώων. Μετά, αυτοί οι εκδότες πρέπει να προσλάβουν, να μισθώσουν τους συγγραφείς και τους σχεδιαστές, όλοι τους με καθεστώς ελεύθερου επαγγελματία, οι οποίοι και κάνουν όλη τη δουλειά, και η Ντίσνεϊ, ως εταιρεία, δεν έχει την παραμικρή εμπλοκή με όλη αυτή τη διαδικασία». Και το σχετικό link...
  7. Ακόμα ένας παλιός γνώριμος του Σούπερ Γκούφυ έρχεται να μας βάλει σε σκέψεις για την προηγούμενη τους συνάντηση, στην ιστορία Μαθητευόμενη Μάγισσα (σενάριο: Sergio Badino, σχέδιο: Luigi Piras). Πρόκειται για τον Παγωτατζή του Κακού, που, όπως βλέπουμε πιο κάτω, είχε κάποτε συλληφθεί από τον Χειροπαίδαρο με τη βοήθεια του υπερήρωα μας: Γνωρίζουμε κάτι? Έχουμε καμιά ιδέα? Υγ.: τώρα τελευταία, έχει πέσει η απόδοση μας στο να απαντούμε τέτοιου είδους ερωτήσεις....
  8. Ο σημαντικότερος διάδοχος του Καρλ Μπαρκς και δημιουργός των πιο εμβληματικών από τη δεκαετία του ’80 ιστοριών της περίφημης οικογένειας Ντακ τα τελευταία χρόνια διασχίζει πολύ συχνά τον Ατλαντικό για να συναντήσει τους θαυμαστές του και να απαντήσει στις απορίες τους για την παπιοπαρέα της Disney αλλά και την ιστορία των κόμικ του Μπαρκς, την οποία, όπως ο ίδιος διαπιστώνει, «πολλοί δεν ξέρουν». Στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα αγαπητός, όπως αποδείχτηκε από τους χιλιάδες φαν που πέρασαν το κατώφλι του Comic Con 5 το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη για να αποκτήσουν την πολυπόθητη υπογραφή του αλλά και να ακούσουν έναν από τους διασημότερους σχεδιαστές στον κόσμο να μιλάει για τη μακρόχρονη πορεία του στον μαγικό κόσμο των κόμικ. Από τη δεκαετία του ’40 μέχρι και τώρα γενιές και γενιές μεγαλώνουν με τις ιστορίες του Ντόναλντ και του Σκρουτζ. Ξέρει σήμερα ο κόσμος ποιος είναι ο Καρλ Μπαρκς και ποιος είστε εσείς, κ. Ρόσα; Πολλοί με μπερδεύουν με τον Μπαρκς. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι δεν ξέρουν ποιος είναι ο δημιουργός των παπιών, ποιος είναι ο Καρλ Μπαρκς και η ιστορία των κόμικ του. Πολλοί νομίζουν ότι είναι ένα σόου της τηλεόρασης και κάτι που ανήκει στην Disney. Λέμε «Disney κόμικ» αλλά η Disney δεν έχει καμία ανάμειξη. Τα βιβλία κόμικ βασίζονται στις ιστορίες του Καρλ Μπαρκς και είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε ντισνεϊκό. Αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο. Οι χαρακτήρες, οι ιστορίες, οι λεπτομέρειες της οικογένειας Ντακ ήταν όλα έργο δικό του και των καλλιτεχνών οι οποίοι ύστερα από αυτόν συνεργάστηκαν με ανεξάρτητους εκδότες. Κάποιοι υποστηρίζουν πως είστε ο μόνος δημιουργός που συνέχισε το έργο του Μπαρκς με την ίδια έμπνευση και αυτός που το διέσωσε στην αιωνιότητα. Δεν νομίζω ότι με χρειαζόταν για να διασωθεί η μνήμη του. Οι ιστορίες του παραμένουν τα πιο δημοφιλή κόμικ σε όλο τον πλανήτη παρόλο που οι πωλήσεις των βιβλίων είναι σε πτώση τόσο στην Ευρώπη σήμερα όσο και στην Αμερική ήδη από το ’70. Πάντα χαίρομαι πολύ όταν κάποιοι μου λένε ότι δίπλα στις δικές του ιστορίες έχουν και τις δικές μου. Νομίζω ότι ο κόσμος θαυμάζει τις ιστορίες μου γιατί αντιλαμβάνεται πως πρώτα από όλα είμαι θαυμαστής των ιστοριών του Μπαρκς. Δεν ήμουν ποτέ εξπέρ επαγγελματίας, είμαι ένας φαν όπως ο καθένας. Σταμάτησα να δουλεύω πριν από δώδεκα χρόνια. Παραιτήθηκα γιατί δεν μου άρεσε όλο το σύστημα, αλλά δεν κουράστηκα ποτέ να ταξιδεύω και να συναντώ φαν σαν εμένα ανά τον κόσμο. Ο Ντον Ρόσα υπογράφει για το Documento Θυμάστε πότε σχεδιάσατε κόμικ για πρώτη φορά; Νομίζω πως άρχισα να σχεδιάζω από τη μέρα που γεννήθηκα. Θα σας πω την ιστορία μου συνοπτικά. Από μικρός ήξερα ότι θα σπουδάσω πολιτικός μηχανικός και θα αναλάβω την κατασκευαστική εταιρεία την οποία ίδρυσε ο παππούς μου, όπως και έγινε. Ωστόσο μεγάλωνα περιτριγυρισμένος από κόμικ λόγω της αδερφής μου. Η κατά έντεκα χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου είχε πολλά βιβλία κόμικ, τα οποία μάζευε από τη δεκαετία του ’40. Έτσι λοιπόν γεννήθηκα και μεγάλωσα ανάμεσα σε κόμικ. Είμαι φαν και συλλέκτης από τα γεννοφάσκια μου. Γι’ αυτό λέω ότι είμαι εραστής των κόμικ από πάντα και συλλέκτης από δώδεκα χρόνων. Άρχισα να συλλέγω μόνος μου κόμικ το 1961. Τότε κανείς δεν ήξερε τον Καρλ Μπαρκς, δεν υπήρχε το όνομά του στα βιβλία. Τη δεκαετία του ’70 αρχίσαμε να μιλάμε γι’ αυτόν μεταξύ μας κάποιοι συλλέκτες. Το όνομά του ήταν άγνωστο, όμως είχαμε ανακαλύψει ότι αυτός ήταν ο δημιουργός των ιστοριών των παπιών και όχι ο Ντίσνεϊ. Ο Ντίσνεϊ όμως δεν ήθελε αυτό να γίνει γνωστό και γι’ αυτό δεν υπήρχε το όνομα του Μπαρκς στα βιβλία. Το ’87 τρεις φίλοι μου, συλλέκτες και φαν σαν εμένα, πήραν την άδεια της Disney για εκδόσεις βιβλίων κόμικ στη Βόρεια Αμερική, άρχισαν να συστήνουν τον Καρλ Μπαρκς στους Αμερικανούς και να δημοσιεύουν τα ονόματα συγγραφέων και σχεδιαστών. Όταν το είδα τηλεφώνησα αμέσως στον ένα από αυτούς, τον εκδότη της Gladstone Publishing στην Αριζόνα –είναι γνωστή αυτή η ιστορία αλλά και αληθινή– και του είπα: «Είναι στο πεπρωμένο μου να γράψω και να σχεδιάσω μία και μόνο περιπέτεια του Θείου Σκρουτζ». Συμφώνησε και έκανα το «The son of the sun» (Ο γιος του ήλιου). Χαρακτηρίστηκε τότε από τους κριτικούς ως η καλύτερη ιστορία κόμικ της χρονιάς. Ήταν η πρώτη μου ιστορία για τον Σκρουτζ. Ήξερα ότι δεν θα έβγαζα ποτέ από τα κόμικ όσα χρήματα έβγαζα από την οικογενειακή επιχείρηση αλλά δεν μ’ ένοιαζε. Άφησα την 85άχρονη κατασκευαστική εταιρεία του παππού μου και άρχισα να γράφω και να σχεδιάζω κόμικ αποκλειστικά. Δεν θα το έκανα αν δεν ήμουν σε θέση να δουλέψω για τις δημιουργίες του Μπαρκς. Θα παρέμενα ένας συλλέκτης κόμικ που θα σχεδίαζε αυστηρά ως χόμπι, όπως έκανα μέχρι τότε. Ο Ντον Ρόσα στο The Comic Con 5 στη Θεσσαλονίκη Πολύ σύντομα σταματήσατε να δουλεύετε σε αμερικανικές εκδόσεις. Γιατί; Από τις αρχές του ’90 στην Αμερική όλα τα κόμικ ήταν ίδια, αφιερωμένα όλα στον βωμό του εύκολου κέρδους. Άρχισα να δουλεύω για την Egmont Publishing, τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εταιρεία, η οποία δεν θεωρούσε ότι όλα πρέπει να είναι ίδια προκειμένου να πουλήσουν. Γι’ αυτό τον λόγο το «Ο βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ ΜακΝτάκ» εκδόθηκε πρώτα στην Ευρώπη; Είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Περίπου το 1992 αποφάσισαν στην Disney να δημιουργήσουν ειδικές εκδόσεις για τους συλλέκτες – άλλωστε δεν υπήρχαν άλλοι αναγνώστες στις ΗΠΑ. Ο στόχος ήταν μια μικρή σειρά για τη ζωή του Σκρουτζ ΜακΝτάκ και πρότειναν σε έναν φίλο μου εκδότη να το αναλάβει. Εκείνος με κάλεσε –παρόλο που ήξερε ότι δεν θα δούλευα για την Disney– επειδή γνώριζα καλά αυτό τον χαρακτήρα. Αρνήθηκα φυσικά, αλλά του ζήτησα να το προτείνω στην Egmont. Αν το δεχόταν, αυτός θα έπαιρνε έτοιμη την ιστορία χωρίς να ξοδευτεί. Διότι ούτε οι δημιουργοί πληρώνονται για δεύτερη χρήση μιας ιστορίας τους ούτε οι εκδότες της, σύμφωνα με το συμβόλαιο που έχουν με την Disney. Ότι παράγουν είναι δική της πνευματική ιδιοκτησία. Μόνο η Disney κερδίζει από αυτό. Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Ο εκδότης μου στην Κοπεγχάγη δέχτηκε και έγινε. Ο λόγος που ανέλαβαν να το κάνουν οι Ευρωπαίοι –και, όπως ευχόμουν, μου πρότειναν να φτιάξω εγώ τη σειρά– ήταν για να αποτρέψουμε την Disney να αναμειχθεί σε αυτή την ιστορία. Θα το έκαναν λάθος. Δεν ήξεραν τίποτε για τον χαρακτήρα του Σκρουτζ, δεν ήξεραν τους χαρακτήρες του Μπαρκς. Και για μένα ο κύριος λόγος της δημιουργίας του βιβλίου ήταν να βάλω σε μια μεγάλη ιστορία κάθε γεγονός στο οποίο είχε αναφερθεί σχετικά με τον Σκρουτζ ΜακΝτάκ ο Καρλ Μπαρκς, ώστε να μην υπάρχει καμιά σύγχυση για την πραγματική ζωή του χαρακτήρα. Σας είπα, πρώτα από όλα είμαι φαν των ιστοριών του Μπαρκς. Στην ιστορία σας «Γράμμα από το σπίτι» ο Σκρουτζ μεταβάλλεται σε πολύ «ανθρώπινο» παπί. Τελικά ο χρόνος δεν άφησε αλώβητο ούτε τον Σκρουτζ, έτσι δεν είναι; Όλοι είναι άνθρωποι, δεν είναι παπιά. Εγώ τα βλέπω ως ανθρώπους πάντα. Το ίδιο και ο Μπαρκς, ο οποίος έχει δείξει τα συναισθήματα του Σκρουτζ. Ακόμη και όταν τα έκρυβε λόγω του χαρακτήρα του. Είναι λίγο ντροπαλός. Όπως είμαι κι εγώ. Κρύβεται συμπάθεια στα συναισθήματά του. Την εκφράζει κάποιες φορές. Και αυτό τον κάνει ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Ο χρόνος τον επηρεάζει, τα πράγματα όμως που είναι σημαντικά γι’ αυτόν δεν αλλάζουν. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Βλέπετε τον εαυτό σας στον Σκρουτζ; Μοιάζουμε. Όταν ήμουν παιδί οι γονείς μου δεν ήξεραν τι να κάνουν μ’ εμένα. Περνούσα τον περισσότερο καιρό μόνος μου σχεδιάζοντας. Είχα άραγε δυστυχισμένη παιδική ηλικία; Δεν ξέρω. Δεν έχω αναρωτηθεί. Αλλά ήθελα να απομονώνομαι και μου άρεσε αυτό. Αποκομμένος από τον κόσμο, από τη διασκέδαση και από την οικογένεια είναι και ο Σκρουτζ. Και νομίζω ότι του αρέσει η ζωή του. Στις ΗΠΑ σας αναγνωρίζουν στον δρόμο, κ. Ρόσα; Όχι, κανείς δεν ξέρει ποιος είμαι. Μερικοί νομίζουν ότι κάνω τη φωνή του Ντόναλντ Ντακ σε κάποιο από τα «Duck tales» ή κάτι ανάλογο. Οι Αμερικανοί σταμάτησαν να διαβάζουν βιβλία κόμικ τη δεκαετία του ’70. Δεν ξέρουν ποιος είναι ο Καρλ Μπαρκς, αγνοούν εντελώς τις ιστορίες του και πιστεύουν ότι τα βιβλία κόμικ προέκυψαν από τα «Duck tales». Οι Αμερικανοί δεν ασχολούνται με την Ιστορία, μόνο με το τώρα. Οι Ευρωπαίοι, από την άλλη, ασχολούνται με την Ιστορία. Όμως προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ να μιλάω για τον Καρλ Μπαρκς και το κάνω και στην Αμερική. Με ενδιαφέρει πολύ να είναι ξεκάθαρο στον κόσμο ποιος είναι. Όλα ξεκίνησαν από τον Μπαρκς. Αυτός είναι που αξίζει πρώτος απ’ όλους τους επαίνους. * Φωτογραφίες: Δέσποινα Βαξεβάνη Και το σχετικό link...
  9. Marvel Duck

    ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ Marvel Duck!

    ΠΡΟΣΦΕΡΩ για ανταλλαγή με αυτά που αναζητώ (ή πώληση) τα τεύχη: - COMICON No46 Ιούνιος-Ιούλιος-Αύγουστος 2010 Κατάσταση: 10 (0,50 e) -Τρελο-ΤΣΟΥΛΗΘΡΕΣ Νο3 - Κοκορομονομάχοι Κατάσταση: 8 (έχω γράψει το όνομά μου στην πρώτη σελίδα! Είναι και συλλεκτικό! λολ) (1 e) - The Amazing SPIDER-MAN #5, MODERN TIMES 1997 Κατάσταση: 9 (ελαφρώς κιτρινισμένες σελίδες, λόγω παλαιότητας) SOLD! - ΦΑΝΤΟΜ, Οι Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ #29 (Αύγουστος 2015) Το Λυκόφως των Θεών (1,90 e) Η κατάστασή τους είναι άριστη, καθώς τα αγόρασα και κατόπιν ανακάλυψα ότι τα είχα ήδη...
  10. Marvel Duck

    Λατινικό αλφάβητο Ντίσνεϊ!

    Αποφάσισα να φτιάξω μια θήκη για κόμικς Ντίσνεϊ, από κουτί δημητριακών και μη θέλοντας να θυσιάσω κανένα κόμικ από τη συλλογή μου, ούτε το ένα διπλό που βρήκα (γιατί τα υπόλοιπα τα έχω δώσει στη λέσχη!) σκέφτηκα να σκανάρω σελίδες από ό,τι Μίκυ Μάους είχα πρόχειρο και να τις εκτυπώσω. Ψάχνοντας στο δίσκο μου για άλλα παλιότερα σκαναρίσματα βρήκα μια σειρά εικόνες με γράμματα του λατινικού αλφαβήτου σε γραμματοσειρά Ντίσνεϊ, που συνοδεύονται και από έναν χαρακτήρα Ντίσνεϊ, και σκέφτηκα να δημιουργήσω λέξεις και με αυτά για να τις κολλήσω στη θήκη μου! Αν δεν τα έχετε, ίσως τα θέλει κάποιος. Ιδού λοιπόν: [Δεν είχα το γράμμα Q και έψαξα πάλι στο νετ μήπως βρω κάτι αντίστοιχο, αλλά δυστυχώς το βρήκα σε άλλο χρώμα και σχέδιο. Θα είναι λίγο παράταιρο. Από το ολότελα όμως... ε; ]
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.