Αναζήτηση στην Κοινότητα

Με μπαμπά-ανοιχτήρι και μαμά-ρολόι Συντάκτης:Γιάννης Κουκουλάς Μετά την «Ωρα των μαχαιριών», ο Rob Davis επιστρέφει με την «Κόρη του ανοιχτηριού», το δεύτερο μέρος τής λυρικά σουρεαλιστικής τριλογίας του. Σε έναν εφιαλτικό κόσμο, με τα παιδιά-πρωταγωνιστές να ασφυκτιούν και τους μεγάλους να είναι, κυριολεκτικά, οικιακές συσκευές, Με τη βραβευμένη «Ωρα των μαχαιριών», το πρώτο μέρος της προαναγγελθείσας τριλογίας του, ο Rob Davis έχτισε τα θεμέλια ενός αλλόκοτου κόσμου που κινείται και λειτουργεί με τους δικούς του κανόνες και τους δικούς του ρυθμούς. Και όπως συχνά συμβαίνει σε κάθε ενδιάμεσο έργο μιας σειράς, πρόκειται για την αρχή του τέλους και ταυτόχρονα για το τέλος της αρχής. Πρόκειται εν ολίγοις για την αποκρυστάλλωση και την οριστική μορφοποίηση της αρχιτεκτονικής και της δομής αυτού του αυτοαναφορικού και αυτόκλειστου τρομακτικού κόσμου που δύσκολα μπορεί να εκληφθεί ως αλληγορία ή ως συμβολισμός για κάτι πραγματικό. Περισσότερο είναι μια φαντασίωση, ένα παραλήρημα σκέψης, ένας εφιάλτης που διαφέρει ριζικά από τη ζωή-όπως-την-ξέρουμε και ελάχιστα από τα συναισθήματα που δημιουργεί στα πιο ευάλωτα θύματά του, τα παιδιά. Σε αυτόν τον κόσμο τα παιδιά έχουν ένα προδιαγεγραμμένο τέλος και χωρίς κλάματα και θλίψη αποχαιρετούν τη ζωή όταν φτάνουν τα «νεκρόθλιά» τους (εύστοχος νεολογισμός και επιτυχημένη μετάφραση για την προκαθορισμένη μέρα θανάτου). Ο Σκάρπερ Λι προσπάθησε να ξεφύγει από αυτή τη νομοτέλεια ( και προκάλεσε κλυδωνισμούς και απρόβλεπτες καταστάσεις. Στο δεύτερο μέρος, την «Κόρη του ανοιχτηριού» (εκδόσεις Χαραμάδα, μετάφραση: Μαρία Χρίστου), ο Davis παρακολουθεί και αφηγείται τη ζωή της Βέρα, μιας ανήλικης που η μαμά της είναι το Ρολόι Καιρού και ταυτόχρονα η μεγαλομανής Πρωθυπουργός Πιθανοτήτων, ενώ ο μπαμπάς της είναι ένα ταπεινό ανοιχτήρι. Η παράδοξη και δυσλειτουργική οικογένεια (αλλά απολύτως φυσιολογική στον κόσμο του Γκρέιβ Εϊκερ) ζει στο κτίριο της Βουλής και η μικρή Βέρα μισεί τη μαμά της, ενώ η μαμά της μισεί τα πάντα. Εκεί στη Βουλή υπάρχουν και οι πίνακες των Αθανάτων, απαγορευμένο μέρος για τη Βέρα, που όμως θα αρχίσει να τους μελετά, στο πλαίσιο της προσωπικής της επανάστασης. «Αιώνια επαναστάτρια, ε; Φυσικά όλοι επαναστάτες είναι στα νιάτα τους. Το ξεπερνούν μεγαλώνοντας γιατί η αληθινή αλλαγή σημαίνει ανάληψη εξουσίας. Και η εξουσία μάς κάνει όλους τέρατα. Απαιτεί να κάνουμε σημεία και τέρατα. Λένε πως ο γονιός υπάρχει για να έχει το παιδί κάτι ενάντια στο οποίο να επαναστατήσει, κάτι που θα το αποτρέψει από το να επαναστατήσει ενάντια στα πιο ουσιαστικά… Τι συμβαίνει όμως όταν επαναστατεί ένας γονιός;... Επανάσταση!», κραυγάζει η μαμά-ρολόι. Η Βέρα όμως δεν καταλαβαίνει από λόγια και με τον μπαμπά-ανοιχτήρι στο χέρι σκορπά εκδίκηση και θάνατο. Αλλωστε βρίσκεται δίπλα της ο νεκρός ( Σκάρπερ. Προετοιμάζοντας τον αναγνώστη για την αναμενόμενη κορύφωση στο τρίτο μέρος που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Χαραμάδα. Πηγή