Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'πεχλιβανιδης'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Melandros

    ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ

    Στις 06 Δεκεμβρίου του 1979 (πιθανότατα) βγαίνει το πρώτο τεύχος της δεύτερης έκδοσης των Μικρών Κλασσικών Εικονογραφημένων , η οποία ξεκινάει την αρίθμηση της από το νούμερο 101. Η κυκλοφορία τους είναι εβδομαδιαία και η τιμή τους ενώ ξεκίνησε από τις 15 δρχ περνάει στις 20 δρχ και κάπου τέλος πρώτης, αρχή δεύτερης κατοστάδας φτάνει στις 25 δρχ. Επίσης πριν τα μέσα της πρώτης κατοστάδας μέσα σε κάθε τεύχος περιέχει και χειροτεχνία-κατασκευή (στην αρχή έπρεπε να σκίσεις το εξώφυλλο όπoυ ήταν η κατασκευή για να την φτιάξεις, αλλά μετά ήταν σαν ένθετο σε σκληρό χαρτόνι), η οποία πάλι τέλος πρώτης, αρχή δεύτερης κατοστάδας σταματάει. Πολύ καλή έκδοση, όσο για το τι περιείχε μέσα, θα αφήσω αυτούσια την πολύ ωραία ‘’ανάλυση’’ που έχει γίνει από τον αγαπητό theguest στο topic για την πρώτη περίοδο .. τί εἶναι τά παραμύθια; ὅλοι πάνω κάτω ἀντιλαμβανόμαστε τί εἶναι… ἀλλά νά σᾶς πῶ… ὑπερβατικές ἱστορίες χωρίς νομοτελειακές ἐξαρτήσεις καί θά ἤθελα νά ἐπισημάνω ἕνα ποιοτικό τους χαρακτηριστικό τά παραμύθια ἔκ προοιμίου δέν εἶναι πιστευτά, τά δεχόμαστε μέ χαρά χωρίς νά τά πιστεύουμε μέ αὐτό τόν τρόπο τά παραμύθια γίνονται βασικό συστατικό μιᾶς ψυχικῆς μεταμόρφωσης στίς μέρες μας, ὅπου οἱ γιαγιᾶδες ποῦ λένε παραμύθια σπανίζουν, ἀνακαλύπτουμε νέους τρόπους νά καλύψουν τό κενό γιά ἐμᾶς ἐδῶ ποῦ συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα ἀναζητοῦμε αὐτή τήν ψυχική μεταμόρφωση αὐτός ὁ τρόπος λέγεται κόμικς τά μικρά κλασσικά εἰκονογραφημένα εἶναι ἡ καθαρότερη μορφή αὐτοῦ τοῦ τρόπου. Η σειρά ολοκληρώθηκε με το τεύχος νούμερο 230. Αργότερα βγήκαν και 13 τόμοι με 10 τεύχη ο καθένας: Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Yoshimitsu, Ion13, kocomico, vaios, Dream Factory, DJO, leonidio, Σκρουτζ μακ Ντακ, Locke & albert. Η λίστα κυκλοφορίας ΕΔΩ. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Σύμφωνα με τις πληροφορίες του DJO στο post #4 μετά το πέρας της σειράς στο τεύχος 230 τα δικαιώματα τα πήρε η Modern Times, βλ.ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, όπου έβγαλε 3 εκδόσεις.
  2. gkosk

    ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ

    Η εκδοτική εταιρεία «Ατλαντίς», κυκλοφορεί την Πέμπτη 29 Ιουνίου 1961 το «Περιοδικό του Μίκυ Μάους». Οι αδελφοί Πεχλιβανίδη ξεκινούν με το συγκεκριμένο περιοδικό, ένα «πείραμα» στην ουσία, στην Ελληνική αγορά. Δεν τα κατάφερε το περιοδικό, στην πρώτη του εμφάνιση να «πείσει» το κοινό, όμως. Ίσως ήταν πολύ νωρίς. Πάντως συμπλήρωσε μόλις 26 τεύχη (τόσα και τα διαπιστωμένα, ημερομηνία τελευταίου τεύχους 21-12-1961). Την διεύθυνση του βραχύβιου περιοδικού είχε ο Άλκης Τροπαιάτης. Τα κείμενα επιμελούνταν οι λογοτεχνικοί συνεργάτες του οίκου, Περάνθης και Λάππας. Η εικονογράφηση έρχονταν κατευθείαν από την Αμερική και τον Walt Disney. Η αναλογία κειμένων και κόμικς ήταν συνήθως 50/50, με εξαίρεση το τελευταίο διαπιστωμένο που είχε μόλις 3 σελίδες κόμικ. Εκτός από ιστορίες με χαρακτήρες του Disney, το περιοδικό περιείχε και ιστορίες του Ζορό δια χειρός Άλεξ Τόθ. Μετά τα 26 αυτά τεύχη, το περιοδικό και οι ήρωες του ενσωματώθηκαν στο «Γέλιο και Χαρά», μαζί με τους «συνάδελφους» του των στούντιο των αδελφών Warner, της Universal, της MGM και του Γούντυ του τρυποκάρυδου, που δεν είχε οικονομικές απαιτήσεις, για αυτό και «έμεινε» περισσότερο στην «Ατλαντίδα»! Μαζί τους ήταν και η Μικρή Λουλού, η οποία βγήκε στην συνέχεια και με δικό της περιοδικό. Η έκδοση του «Γέλιο και Χαρά» είχε σαφώς καλύτερη τύχη, αφού συμπλήρωσε 602 τεύχη, μέχρι το 1966, οπότε και οι Αμερικάνικοι οίκοι απαίτησαν πνευματικά δικαιώματα!! Το περιοδικό κυκλοφορούσε κάθε Πέμπτη και είχε 36 σελίδες, ανά δύο έγχρωμες, με μέγεθος 18Χ27 και τιμή 3 δραχμών. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους jval, GreekComicFan, Melandros, Valtasar, ifaisteio και για την εσωτερική σελίδα τον Valtasar. === Το 11 είχε και αυτοκόλλητα με θέμα τον Ρομπέν Των Δασών (μάλλον έχοντας ώς βάση το φίλμ The Story of Robin Hood and His Merrie Men του 1952 με τον Richard Todd) τα οποία ήταν πιασμένα στους συνδετήρες του τεύχους και πλέον δεν είναι εύκολο να αφαιρεθούν (κόλλα + χαρτί + 47 χρόνια = άστο καλύτερα). Τα αυτοκόλλητα του πρώτου τεύχους: Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες τους GreekComicFan και ifaisteio
  3. albert

    ΒΙΒΛΙΑ ΘΑΥΜΑ

    Σειρα παραμυθιων Αμερικανικης εκδοτικης (Wonder Books Inc.) εξεδωσε η εκδοτικη ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ στις αρχες της δεκαετιας του 1960 στην χωρα μας. Πολυτελεστατη εκδοση για τα τυπογραφικα δεδομενα της εποχης΄.Στεκει επαξια ακομα και στις μερες μας να το διαβασει ενα γονιος στο παιδι του λογω της πολυ καλης δουλεια που εχει γινει.
  4. vaios

    «ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ» ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΤΣΕΠΗΣ

    Από τον εκδοτικό οίκο Ατλαντίς της οικογένειας Πεχλιβανίδη κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα τέσσερις σειρές λαϊκών αναγνωσμάτων περιπτέρου: -«Αστυνομικά» βιβλία της τσέπης, κόκκινο φόντο με αρίθμηση 1001-1500 που παρουσιάζουμε εδώ -«Εκλεκτά» βιβλία της τσέπης, κίτρινο φόντο με αρίθμηση 1-500 παρουσίαση ΕΔΩ -«Αισθηματικά» βιβλία της τσέπης, πράσινο φόντο με αρίθμηση 501-1000 παρουσίαση ΕΔΩ -«Περιπετειώδη» βιβλία της τσέπης, μπλέ φόντο με αρίθμηση 1501+ παρουσίαση ΕΔΩ Η αστυνομική σειρά έβγαλε τουλάχιστον 125 τεύχη, με εκλεκτά έργα ξένων και Ελλήνων συγγραφέων του είδους και πολύ όμορφα πολύχρωμα εξώφυλλα σε κόκκινο φόντο. Vaios Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους GreekComicFan, Valtasar, Han Solo & Locke.
  5. theguest

    ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ

    ΤΙΤΛΟΣ: ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ (πρώτη περίοδος) ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1958 - ~1970 ΕΚΔΟΤΗΣ: ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ / ΑΤΛΑΝΤΙΣ ἐκδότης εἶναι ἡ ἐταιρεῖα τῶν ἀδελφῶν Πεχλιβανίδη, Μ.ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ καί ΣΙΑ ΑΕ ΑΤΛΑΝΤΙΣ λέγεται τό βιβλιοπωλεῖο τους ποῦ βρισκόταν Κοραῆ 8 στήν Ἀθήνα τόσο συνυφασμένο μέ τίς ἐκδόσεις τους ποῦ ἀναφέρεται καταχρηστικά ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: Ἐβδομαδιαῖο εἰκονογραφημένο περιοδικό (ἀρχικά δεκαπενθήμερο) ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΕΥΧΩΝ: 195 (+23) διαπιστωμένα (τό νο.501 εἶναι τό πρῶτο τεῦχος καί τό νο.718 εἶναι τό τελευταῖο διαπιστωμένο τεῦχος) (23 τεύχη εἶναι ἀνατύπωσις, καί παρουσιάζουν διπλή ἀρίθμηση, δηλαδή τόν ἀριθμό τοῦ τεύχους ποῦ ἀνατυπώνουν καί τόν αὔξοντα ἀριθμό τῆς σειρᾶς) ΜΕΓΕΘΟΣ: 18 Χ 25 ἑκ. ΧΡΩΜΑ: ἔγχρωμο ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: CLASSICS ILLUSTRATED JUNIOR , ἀλλά καί ἑλληνικές δημιουργίες, ὅπως καί κάποιες ἄλλες μᾶλλον ἀπό εὐρωπαϊκές ἐκδόσεις τῶν μικρῶν κλασσικῶν ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ: ὁ θαυμάσιος κόσμος τῶν παραμυθιῶν ΣΕΛΙΔΕΣ: 36 ΤΙΜΗ: ΔΡΧ. 5 τά μικρά κλασσικά, στήν Ἑλλάδα, ἦρθαν μετά τά κλασσικά εἰκονογραφημένα, ὅπως ἔγινε καί μέ τήν ἀμερικάνικη ἔκδοση στήν ὁποία στηρίχτηκαν, δηλαδή τά CLASSICS ILLUSTRATED JUNIOR (δές μεθεπόμενο πόστ) ποῦ ἀκολούθησαν τά CLASSICS ILLUSTRATED, κράτησαν μάλιστα καί τήν λογική τῆς ἀρίθμησης καί ξεκίνησαν μέ τό νο. 501 χωρίς ὅμως ἀντιστοιχία περιεχομένου μέ τήν ἀμερικάνικη ἔκδοση, ἀνάλογα τό ἴδιο εἶχε συμβεῖ καί μέ τά κλασσικά εἰκονογραφημένα καί οἱ δύο σειρές εἶναι ἀλληλένδετες, μέ ἀρκετά ὑποτιμημένη/ἀγνοημένη τήν σειρά τῶν μικρῶν κλασσικῶν ποῦ θεωρεῖται ἀποκλειστικά παιδική!!! θά ἔλεγα πώς εἶναι ἀπό τίς πολυπλοκότερες σειρές κόμικς λόγω τῶν διαρκῶν ἐπανατυπώσεων/ἐπανεκδόσεων καί τῆς ἔλλειψης ἀναγραφόμενης χρονολογίας ἔκδοσης διακρίνω δύο περιόδους, τήν πρώτη τῶν 5 δραχμῶν καί τῶν πολλαπλῶν ἐπανεκδόσεων/μέρους ὅμως τῆς κανονικῆς ἔκδοσης (τέλη ‘50 - ἀρχές ’70) καί τήν ξεκάθαρη κι ἀπλή, ἀλλά κι ἠμιτελή, δεύτερη τῶν 15-25 δρχ. (ἀρχές ’80) ὅπως καί μέ τά «μεγάλα» κλασσικά ἔτσι καί μέ τά μικρά ὁ Πεχλιβανίδης κάνει μία ἐξαιρετική τυπογραφικά ἔκδοση (ἡ ὁποία ὅμως ἀρχίζει νά φθίνει μετά ἀπό μερικά χρόνια), μόνο ποῦ ὁ Πεχλιβανίδης ἔκανε γύρω στά 30 χρόνια γιά νά ἀναγράψει γιά πρώτη φορά χρονολογία πάνω σέ κάποια ἀπό τίς πολλές ἐκδόσεις του πιστεύω πῶς τό νο.501 κυκλοφόρησε τήν πρώτη Ἰανουαρίου τοῦ 1958 ἐπειδή ὅμως εἶναι ἀδύνατον νά τό διασταυρώσω, θά περιμένω ἐναγωνίως τήν τεκμηριωμένη ἐπιβεβαίωση ἀπό συντροφικό μέλος (ἐκτός κι ἄν μοῦ τό σιγουρέψουν ἄλλα φαντάσματα τοῦ παρελθόντος) ἡ κυκλοφορία τά πρῶτα χρόνια ἦταν δεκαπενθήμερη καί μετά ἔγινε ἑβδομαδιαῖα, τότε (νο.618) ἄρχισε να ἀνατυπώνει τά πρῶτα τεύχη κυκλοφορόντας κάθε ἑβδομάδα ἐναλλάξ ἕνα νέο τεῦχος καί μιά ἀνατύπωση οἱ ἀνατυπώσεις εἶχαν καί τόν αὐθεντικό ἀριθμό καί τόν αὔξοντα ἀριθμό τῆς ἔκδοσης, φτάσαμε ἔτσι αἰσίως στό νο.664 ὅταν καί ἄλλαξε τακτική καί πέρασε στίς ἀνατυπώσεις τῶν ΒΗΤΑ, δηλαδή σέ ἀνατυπώσεις μέ τόν αύθεντικό ἀριθμό καί τήν ἔνδειξη Β (δές ἐπόμενο πόστ) ἔφτασε ἔτσι τουλάχιστον μέχρι τό νο.718 (τελευταῖο διαπιστωμένο τεῦχος) (καί λέω τελευταῖο διαπιστωμένο γιατί θέλω νά πιστεύω πῶς ὑπάρχει κι ἄλλο) ὅπως ἔγινε καί μέ τις ἄλλες σειρές τοῦ Πεχλιβανίδη (κλασσικά εἰκονογραφημένα, γέλιο και χαρά, τά καλύτερα κόμικς, χονδρός λιγνός) λόγω τοῦ μεγάλου στόκ συνέχισαν νά κυκλοφοροῦν στά περίπτερα γιά ἀρκετά χρόνια μετά τό τέλος τῆς ἔκδοσῆς τους ὅπως ἔγινε καί μέ τά «μεγάλα» κλασσικά, ὁ Πεχλιβανίδης δέν ἀρκέστηκε στά ἀμερικάνικα τεύχη ἀλλά τό κυριότερο καί σημαντικότερο ἦταν ὅτι ἔβαλε ἕλληνες δημιουργούς νά φτιάξουν πρωτότυπο ὑλικό (καί αὐτό ἀπαιτεῖ νομίζω ἕνα ἄλλο τόπικ) τί εἶναι τά παραμύθια; ὅλοι πάνω κάτω ἀντιλαμβανόμαστε τί εἶναι… ἀλλά νά σᾶς πῶ… ὑπερβατικές ἱστορίες χωρίς νομοτελειακές ἐξαρτήσεις καί θά ἤθελα νά ἐπισημάνω ἕνα ποιοτικό τους χαρακτηριστικό τά παραμύθια ἔκ προοιμίου δέν εἶναι πιστευτά, τά δεχόμαστε μέ χαρά χωρίς νά τά πιστεύουμε μέ αὐτό τόν τρόπο τά παραμύθια γίνονται βασικό συστατικό μιᾶς ψυχικῆς μεταμόρφωσης στίς μέρες μας, ὅπου οἱ γιαγιᾶδες ποῦ λένε παραμύθια σπανίζουν, ἀνακαλύπτουμε νέους τρόπους νά καλύψουν τό κενό γιά ἐμᾶς ἐδῶ ποῦ συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα ἀναζητοῦμε αὐτή τήν ψυχική μεταμόρφωση αὐτός ὁ τρόπος λέγεται κόμικς τά μικρά κλασσικά εἰκονογραφημένα εἶναι ἡ καθαρότερη μορφή αὐτοῦ τοῦ τρόπου παρουσίαση ἀπό τόν φίλτατο φτςγρ πρόσφατης προσπάθειας ἐπανέκδοσῆς τους (ὡς ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ) ἀπό τήν μόντερν τάϊμς καθώς καί συμπληρωματικές πληροφορίες γιά τήν ἀμερικάνικη ἔκδοση ἀπό τόν ἀγαπητό μπόναντραγκ θά βρεῖτε κάπου ἐδῶ Υ.Γ. θά ἤθελα, ἐπίσης, νά σᾶς ἐνημερώσω ὅτι πέρα ἀπό τήν προσωπική μου ματιά, ὅλες οἱ πληροφορίες ποῦ παραθέτω σχετικές μέ χρονολογίες, ἀριθμό τευχῶν κ.λ.π. προέρχονται ἀπό προσωπική μου ἔρευνα καί παρουσιάζονται ἐδῶ γιά πρώτη φορά (σαφῶς καί κοίταξα τόν Κ. Κάσση , ὁ ὁποῖος δέν δίνει χρονολογία κυκλοφορίας, οὔτε σαφῆ ἀριθμό τευχῶν, παραθέτει ἀπλά τό νο. 718 ὡς τό τελευταῖο τεῦχος) (ἐπίσης οὔτε οἱ Δ. Χανός καί Ν. Ζωϊόπουλος ἀναφέρουν κάποια ἰδιαίτερη πληροφορία στά βιβλία τους) edit by DJO: Το 1968, στα πλαίσια του γενικού ξεστοκαρίσματος της, ο Πεχλιβανίδης έβγαλε 7 τόμους με 4 τεύχη μέσα, χωρίς εξώφυλλα και χωρίς αριθμητική σειρά: Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Melandros, crc, Dream Factory, leonidio, DJO, tik, Judge Death, Han Solo, Σκρουτζ Μακ Ντακ, GreekComicFan, trelele, albert & PambosM. Η παρουσίαση της Β' Περιόδου ΕΔΩ. Η λίστα κυκλοφορίας ΕΔΩ.
  6. Βασιλεύς των κόμικς

    ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ

      Την πρώτη Μαρτίου του 1951, οι ανυποψίαστοι διαβάτες θα βρεθούν έκπληκτοι, βλέποντας ''κρεμασμένο'' στα περίπτερα ένα περιοδικό με επιβλητικό σκοτεινό σχέδιο που με τον τρόπο του δημιουργούσε κάποιο τρόμο για τα δεδομένα της εποχής στην Ελληνική καθημερινότητα.Το εξώφυλλο απεικόνιζε έναν ταλαιπωρημένο άνδρα να κουβαλάει στην πλάτη του έναν τραυματισμένο νεαρό και να προσπαθεί μέσα από έναν σκοτεινό και βρώμικο υπόνομο να ξεφύγει από τρεις άνδρες που τον κυνηγούν. Μία από τις χαρακτηριστικές σκηνές της ιστορίας. Ο τίτλος ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ με υπότιτλο το έργο που περιείχε ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ. Αυτό ήταν, η ιστορία γράφτηκε, το πρώτο κόμικ Ελληνικής εκδόσεως κυκλοφόρησε, με την σωστή μορφή, μέχρι τώρα τα κόμικς που δημοσιεύονταν σε παιδικά περιοδικά κυρίως με άρθρα και διάφορα κείμενα, ήταν με λεζάντες. Τώρα έχουμε ένα κόμικς με μπαλονάκια (συννεφάκια) 50 σελίδες -περίπου- μάλιστα στα πρώτα τεύχη στην πρώτη σελίδα μας δίνονταν οδηγίες το πως και με ποια σειρά πρέπει να διαβάζονται, εξ ολοκλήρου με έγχρωμα καρέ, ωραία εκτύπωση και μετάφραση για τα δεδομένα της εποχής, ένα καλοφτιαγμένο έντυπο. Ένα έντυπο που ήταν φτιαγμένο για όλες τις ηλικίες, λόγω της θεματολογίας του, κλασσικά λογοτεχνικά έργα διάσημων συγγραφέων. Με την πάροδο του χρόνου τα Κ.Ε. εκδώσαν και κόμικ από Έλληνες δημιουργούς τα πρώτα Ελληνικά Γκράφικ Νόβελ. 68 χρόνια μετά, η ίδια εκδοτική εταιρία κρατώντας το τίτλο κατατεθέν της επανεκδίδει τα περιοδικά αυτά από το πρώτο έργο που κυκλοφόρησε και τότε. Μία ειδική έκδοση για την εφημερίδα ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ που λειτουργεί σαν διανομέας. Μέχρι τώρα τα κλασσικά έχουν γνωρίσει και άλλες επανεκδόσεις ,τα τελευταία χρόνια σαν ένθετα, στην Καθημερινή, Ε.Τύπο και Βήμα. Άλλες 2 εταιρίες εκδώσαν και εκείνες την ίδια σειρά, η MODERN TIMES και η ΟΞΥ αλλά με άλλον τίτλο, οι εκδόσεις ΑΤΛΑΝΤΙΣ πολύ σωστά έπραξαν και κράτησαν έως και τώρα τον τίτλο κατοχυρωμένο. Από την Κυριακή 30/6/2019 και κάθε Κυριακή τα Κ.Ε. ξανά κοντά μας. Η έκδοση ευτυχώς ακολουθά την ωραία εκτύπωση που είχε και πριν 10 από την ίδια εφημερίδα, πιο μεγάλο σε μέγεθος πιο καλό χαρτί ωραία γραμματοσειρά. Το οπισθόφυλλο είναι ίδιο με της εκδόσεως του 1975. Το τεύχος έχει και μερικές σελίδες με παιχνίδια,που πρέπει να είναι από την τρίτη επανέκδοση, αν θυμάμαι καλά. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ GREEKCOMICS BAΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ   Ένα πολύ χρήσιμο ποστ από τον φίλο SpiroSym για τις περιόδους των Κλασσικών Εικονογραφημένων, μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.
  7. Εβδομήντα χρόνια συμπληρώνονται την 1η Μαρτίου από την έκδοση στην Ελλάδα των «Κλασσικών Εικονογραφημένων», της περιοδικής δηλαδή έκδοσης λογοτεχνικών έργων γνωστών συγγραφέων – και όχι μόνο – σε εικονογραφημένη συμπύκνωση. Κάτι δηλαδή πρωτόγνωρο για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, που ως τότε σιτιζόταν με περιπετειώδη (οι νέοι, αλλά και μεγαλύτεροι) ή αισθηματικού (κυρίως οι γυναίκες) περιεχομένου αναγνώσματα, σε τεύχη, περιοδικά ή εφημερίδες σε συνέχειες. Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που προτιμούσαν αυτά που κυκλοφορούσαν με πλήρες το κείμενο στο σχήμα του λογοτεχνικού βιβλίου, αλλά σίγουρα δεν ήταν η πλειονότητα. Για πολλούς πάντως αναγνώστες των «Κλασσικών Εικονογραφημένων» η ανάγνωσή τους ήταν ένας ερεθισμός να αναζητήσουν το βιβλίο με το πλήρες κείμενο. Η ιδέα ήταν αμερικάνικη, από αυτή την πήρε η εκδοτική οικογένεια Πεχλιβανίδη (γνωστή περισσότερο με την επωνυμία εκδόσεις «Ατλαντίς») μέλος της οποίας (ο Παντελής Γ. Πεχλιβανίδης) ανταποκρίθηκε στην πρόταση της «Εφ. Συν.» να αφηγηθεί το τι και πώς των ελληνικών «Κλασσικών Εικονογραφημένων». Πριν, να προσθέσω ότι εκτός του ενθουσιασμού που προκάλεσε η έκδοσή τους στην ελληνική υπήρξαν και κάποιες αντιδράσεις, κυρίως για την αμερικανική προέλευσή τους, αντιδράσεις οι οποίες ξεπεράστηκαν με την υποδοχή που είχαν. Πολύ περισσότερο όταν προστέθηκαν θέματα από την ελληνική μυθολογία και την ιστορία με τη συνεργασία επιφανών ανθρώπων της τέχνης, με επικεφαλής τον ποιητή και μεταφραστή Βασίλη Ρώτα, στους οποίους αναφέρεται ο κ. Πεχλιβανίδης, του οποίου ακολουθεί η αφήγηση: «Η οικογένεια Πεχλιβανίδη, μητέρα με πέντε παιδιά πρόσφυγες, το 1922 από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας με πρώτο σταθμό την Ερμιόνη, έφτασαν στην Αθήνα δυο χρόνια αργότερα και βιοπορίστηκαν με διάφορες εργασίες. Με επιχειρηματική αφετηρία ένα καροτσάκι με κάλτσες και άλλα είδη ένδυσης στην οδό Αθηνάς, επεξέτειναν την εμπορική τους δραστηριότητα περιοδεύοντας σε κοντινές πόλεις και χωριά της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου. »Το 1927 ήταν σταθμός για την οικογένεια, όταν τα τρία μεγαλύτερα παιδιά επιχείρησαν το πρώτο τους μεγάλο άλμα και συνεταιρίστηκαν με τον λιθογράφο Γρούνδμαν τυπώνοντας στάμπες στις κάλτσες που ήδη πουλούσαν στην οδό Αθηνάς. Οι δουλειές πήγαν πολύ καλά, οπότε οι εκτυπώσεις από τις κάλτσες πέρασαν στο χαρτί, αφίσες, ετικέτες, ρεκλάμες, αξίες, βιβλία. Η “έδρα” της επιχείρησης από το καρότσι της οδού Αθηνάς μεταφέρεται στην οδό Μιλτιάδου 7, με την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων του προϋπάρχοντος λιθογραφείου Γρούνδμαν που περιήλθαν εξ ολοκλήρου στην ιδιοκτησία των αδελφών Μιχάλη, Γιώργου και Κώστα Πεχλιβανίδη. Το πρώτο μεγάλο άλμα των αδελφών ολοκληρώθηκε με την εισαγωγή του συστήματος offset που αντικατέστησε την πιο αργή και περιορισμένης ταχύτητας τυπογραφία. »Το επόμενο μεγάλο βήμα των αδελφών ήταν στις εικονογραφημένες πολύχρονες εκδόσεις για παιδιά προσχολικής και μεγαλύτερης ηλικίας, δυνατότητα που παρείχε με ευκολία το σύστημα offset. Η μερίδα του λέοντος ανήκε στην αγαπημένη μας θεία Λένα. Για όσους δεν γνώρισαν την εποχή, αναφέρομαι στα δημοφιλή παραμύθια της Αντιγόνης Μεταξά. Για τα παιδιά μικρής ηλικίας, ξεχώρισαν από την αρχή οι πολύχρωμες σειρές όπως τα “Χρυσά βιβλία”, με τα γνωστά παραμύθια από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, όπως τα “Μεγάλα Πολύχρωμα” με ιστοριούλες για ζωάκια και κατοικίδια. Ακόμα εκδόθηκαν και τα “Μικρά Πολύχρωμα” με διασκεδαστικές εικόνες και έμμετρα τετράστιχα του φημισμένου εκείνη την εποχή ζωγράφου Doris. »Στον κύκλο της εκδοτικής δραστηριότητες του οίκου Πεχλιβανίδη, εκτός από τα περιοδικά περιελήφθησαν και βιβλία για παιδιά από την κλασική παγκόσμια λογοτεχνία, ενώ εξέχουσα θέση κατείχε ο Τάκης Λάππας, συγγραφέας βιβλίων της περιόδου 1821. Να προσθέσω και τις εκδοτικές σειρές επιστημονικού χαρακτήρα για παιδιά που και αυτές με τη σειρά τους είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Εκείνο που δεν αφορούσε τα παιδιά, αλλά αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους μεγάλους ήταν το πρωτοεμφανιζόμενο στην Ελλάδα αστυνομικό μυθιστόρημα και μιλάμε για τη γνωστή σειρά αστυνομικής λογοτεχνίας του Γιάννη Μαρή». Και πάμε στα «Κλασσικά Εικονογραφημένα»: «Στις αρχές του 1950 ο Μιχάλης, ο μεγαλύτερος των τριών αδελφών, σε ένα ταξίδι του στην Αμερική, στις προθήκες των αμερικάνικων περίπτερων “έκανε τη γνωριμία” με τα “Κλασσικά Εικονογραφημένα”. Οι εκδόσεις ανήκαν στον οίκο Γκίλμπερτον, στο τιμόνι της οποίας βρισκόταν ο Αμερικανοεβραίος Άλμπερτ Κάντερ. Ιδέα του τελευταίου ήταν τα εικονογραφημένα να αποκτήσουν ουσία προβάλλοντας έργα από την κλασική λογοτεχνία. Αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τους αδελφούς Πεχλιβανίδη ήταν τον Μάρτιο του 1951 η Ελλάδα να βρίσκεται μεταξύ των πρώτων ευρωπαϊκών χωρών που εξέδωσαν τα πρώτα “Κλασσικά Εικονογραφημένα”. Μεταξύ των έργων που κυκλοφόρησαν στη γλώσσα μας όπως “Οι Άθλιοι” (το πρώτο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα), “Όλιβερ Τουίστ”, “Η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά”, “Η νήσος των θησαυρών”... Ακολούθησαν με μεγάλη επιτυχία πολλά γνωστά έργα της αμερικανικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας. »Τα “Κλασσικά Εικονογραφημένα” είχαν φανατικό αναγνωστικό κοινό. Δεν αγαπήθηκαν μόνο από παιδιά και εφήβους αλλά γοήτευσαν και τους ενήλικες, και αποτέλεσαν στη μετεμφυλιακή Ελλάδα σημείο αναφοράς για πολλές γενιές. Η επιτυχία σε αριθμούς φαίνεται από το ύψος του τιράζ, που ξεπέρασε τα 250.000 αντίτυπα το τεύχος». Περνάμε στα ελληνικά «Κλασσικά»: «Σημαντικός σταθμός στη διαδρομή μας ήταν και η έκδοση τευχών με θέματα από την ελληνική ιστορία και μυθολογία. Έχει ίσως ενδιαφέρον να ανατρέξουμε στους λόγους που οι εκδόσεις μας κατευθύνθηκαν σε ελληνικά θέματα. Πρώτος διδάξας ο πολυμήχανος Άλμπερτ Κάντερ, που θεωρούσε την ελληνική ιστορία ιδιαίτερα πλούσια σε θεματολογία και μας παρακαλούσε να ασχοληθούμε. Επιπλέον κίνητρο ήταν η διόρθωση των ανακριβειών που εντοπίστηκαν σε αμερικανικές εκδόσεις ελληνικών θεμάτων. Τέτοιο παράδειγμα ήταν η “Ιλιάδα”. Σημειώνεται ακόμα ότι οι (αμερικανικές) διαφοροποιήσεις δεν περιορίζονταν μόνο στους διαλόγους του κειμένου αλλά και στην εικονογράφηση. Τέλος, μπορούμε να προσθέσουμε και έναν επιπλέον λόγο που δεν ήταν άλλος από τη συγκίνηση που προκαλούσαν τα θέματα της ιστορίας μας που προσέλκυαν ιδιαίτερα το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. »Προς τούτο, το 1952 και 1953 πρωτοκυκλοφόρησαν τεύχη αφιερωμένα σε ήρωες του 1821, όπως ο “Κολοκοτρώνης” του Βασίλη Ρώτα, “Το Χάνι της Γραβιάς”, “Κανάρης ο Πυρπολητής”, ο “Αθανάσιος Διάκος”, ο “Ρήγας Βελεστινλής” {Φεραίος), ενώ δεν παραλείφθηκε η θεματολογία από τα χρόνια του Βυζαντίου και άλλων περιόδων. Στους διακεκριμένους κειμενογράφους συγκαταλέγονται ο Βασίλης Ρώτας (υπεύθυνος για πολύ μεγάλο μέρος των κειμένων), η Γεωργία Δεληγιάννη – Αναστασιάδη, η Σοφία Μαυροειδή – Παπαδάκη, ενώ το σχεδιαστικό μέρος ανέλαβαν σημαντικοί ζωγράφοι, όπως ο Κώστας Γραμματόπουλος (γνωστός από το Αναγνωστικό του Δημοτικού), ο Βασίλης Ζήσης, ο Γεώργιος Βακαλό, ο Νίκος Νομικός, ο Παύλος Βαλασάκης, ο Τάκης Κατσουλίδης, ο Μέντης Μποστατζόγλου (Μποστ) και άλλοι. Ο Βασίλης Ρώτας ήταν υπεύθυνος για πολύ μεγάλο κομμάτι των κειμένων, ενώ στο σχεδιαστικό μέρος συνέβαλλε ο Μέντης Μποστατζόγλου (Μποστ) »Εκδόθηκαν συνολικά 180 τίτλοι, από τους οποίους 60 περίπου με ελληνικά θέματα. Η πρώτη έκδοση αφορούσε το “Περσέας και Ανδρομέδα”, αλλά πολύ ψηλά στις προτιμήσεις του κοινού βρίσκονταν τα θέματα η σειρά από την αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο και την επανάσταση του 1821. Οι τίτλοι τέλους έπεσαν με το υπ’ αριθμόν 180 τεύχος, κοντά στο τέλος της δεκαετίας του ’60, με το οποίο ολοκληρώθηκε η σειρά των εκδιδομένων για πρώτη φορά “Κλασσικών Εικονογραφημένων”, ενώ ακολούθησαν πολυάριθμες επανεκδόσεις σε τίτλους με μεγάλη ζήτηση, ενώ οι πρώτες εκδόσεις αποτελούν συλλεκτικά αντικείμενα. »Στα ευπώλητα των “Κλασσικών Εικονογραφημένων” συγκαταλέγονται από τα μεγάλα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας “Οι Άθλιοι” [που ήταν και το πρώτο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα], “Η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά”, “Ο Ρομπέν των Δασών”, ο “Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος”, “Οι Τρεις Σωματοφύλακες”, “Οι Ιππότες της στρογγυλής Τραπέζης”. Ζήτηση όμως είχαν και οι τίτλοι της αμερικανικής λογοτεχνίας, όπως ο “Μπιλ Χίκοκ”, ο “Μπάφαλο Μπιλ” και άλλοι». Παντελής Πεχλιβανίδης Από τη δεύτερη γενιά, γιος του δεύτερου εκ των τριών αδελφών, Γεωργίου, ο Παντελής Πεχλιβανίδης σπούδασε Οικονομικά και Διοίκηση Επιχειρήσεων στη Γερμανία, και την ίδια περίοδο απέκτησε εργασιακή εμπειρία σε εκτυπωτικά εργοστάσια και εκδοτικούς οίκους της τότε Δυτικής Γερμανίας. Εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση μαζί με τα πρώτα του ξαδέλφια Παντελή και Βάσο ως το 2004. Παράλληλα ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) και στο Πανεπιστήμιο Πατρών, του οποίου είναι ομότιμος καθηγητής. Και το σχετικό link...
  8. albert

    ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΝΕΩΝ

    Οι γνωστες εκδοσεις Πεχλιβανίδη εκτος απο τον χωρο των εικογραφημενων (κλασικα εικονογραφημένα γελιο και χαρά,τα καλυτερα κομιξ κ.α.) δραστηριοποιηθηκαν κ στο χωρο των βιβλιων. Και συγκεκριμενα (συμφωνα με συνεντευξη του Β.Πεχλιβανιδη) ξεκίνησαν με αυτα και πιο συγκεκριμενα το 1945 με μια σειρα βιβλίων που έφεραν τον τίτλο "Κλασσική Βιβλιοθήκη νέων". Η σειρά ηταν της εκδοτικής Grosset & Dunlap αλλα φαίνεται-συμφωνα και με το ευρημα μου- πως μπολιάστηκε και με υλικό απο την Ελληνική μυθολογία.(Οδύσσεια,Ιλιάδα) οπως εγινε και στα "Κλασικα Εικογραφημένα". Οι τίτλοι που παρατηρουμε (τουλαχιστον απο την σελιδα των περιεχομενων που παραθέτω) έχουν αν δεν απατώμαι κυκλοφορήσει όλοι και στην αντιστοιχη σειρά των "Κλασικών εικονογραφημένων" πιθανόν αργοτερα μιας κ το πρωτο τευχος κυκλοφορησε τον Μάρτη του 1951. Η περιοδικότητα του κάθε τόμου παραμένει άγνωστη μιάς και σε ολη την εκδοση (τουλαχιστον στο υλικο που εχω στα χέρια μου) δεν αναγραφεται καποια σχετική ημερομηνία. Πάντως αν θεωρήσουμε πως η Οδύσσεια των "Κλ.Εικονογραφημένων" κυκλοφόρησε καπου στα 1955 και μαλιστα με δυο διαφορετικα εξωφυλλα εικάζω πως η εκδοση της ¨Οδυσσειας" κάπου εκεί τοποθετείται η κυκλοφορία της (ισως λίγο νωρίτερα,ίσως λίγο αργότερα..). Παντως παρατηρουμε πως έχει το ίδιο εξωφυλλο (και ολόκληρο εδώ) με τα "κλασικα εικογραφημένα" Ομήρου Οδύσσεια 71/Δ (πηγη εξωφύλλου mycomics.gr). Καποιοι συντελεστες τέλος της εκδοσης που αναγράφονται είναι:Π.Τσιμικαλη στην απόδοση του κειμένου, και Α.Κορογιαννάκη στην εικονογράφηση. Η εκτύπωση που χρησιμοποιήθηκε ηταν τετράχρωμη offset. Οι σελίδες της έκδοσης (στο τομο 35) είναι 228 μαζι με τα εξώφυλλα. Όποιος ξέρει κάτι παραπάνω σχετικα ας μας βοηθήσει να βελτιώσουμε την παραπάνω παρουσίαση. Υλικό: Συνέντευξη του Βασίλη Πεχλιβανίδη στο comicdom.gr : http://www.comicdom.gr/2016/01/02/the-warp-vassilis-pechlivanidis-interview/ Kάποιες ενδεικτικες σελιδες απο την εικονογράφηση: Εξωφυλλο με το ίδιο θέμα στην σειρά ¨Κλασικα Εικονογραφημένα" (Νο 71/Δ (πηγη εξωφύλλου mycomics.gr).:
  9. Στο περιοδικό Συλλογές τον Μάρτιο 2003 καταγράφεται η εκδοτική δραστηριότητα του οίκου Ατλαντίς σχετικά με την Επανάσταση του 1821. Η Ατλαντίς έχει βγάλει από καρτ-ποστάλ μέχρι λευκώματα για τους γνωστούς και άγνωστους αυτούς ήρωες. Το άρθρο το αναρτώ εδώ γιατί έχει μια σύντομη αναφορά στα Κλασσικά Εικονογραφημένα τα σχετικά με την ηρωική αυτή σελίδα του έθνους. Για ρίξτε ένα βλέφαρο.
  10. Τα εικονογραφημένα τριών γενεών Ελλήνων Πενάκι ανά χείρας και φύγαμε! Πώς φτιάχνονταν τα ελληνικά Κλασσικά Εικονογραφημένα και τι λένε οι επιζώντες συνεργάτες του Γιώργου Πεχλιβανίδη ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ Ο ασπρομάλλης κύριος απέναντί μου κάποια φορά στα νιάτα του έστησε τη «Μάχη του Μαραθώνα». Το πενάκι του ένα μήνα ολόκληρο πολεμούσε τον Δαρείο. Τώρα ο κύριος κρατά τη Μάχη στο ένα χέρι. «Βρε, και την είχα ξεχάσει...». Ο στρατηγός των Αθηναίων τον κοιτά μέσα απ' τη σελίδα. Τα σγουρά μαλλιά του, τη γαλάζια χλαμύδα του, τα χρωστά σ' εκείνον. Και ίσως η μορφή που φέρνετε στον νου σας στο όνομα Μιλτιάδης να είναι αυτή που εκείνος αποφάσισε, και ας μην το θυμάστε πια. Γιατί ο κ. Παύλος Βαλασάκης στα νιάτα του ζωγράφισε τις αναμνήσεις μας. «Πόσος καιρός να 'ναι από τότε; Σαράντα; Πενήντα χρόνια;...». Οσο μας πήρε να τα νοσταλγήσουμε... Κλασσικά Εικονογραφημένα, τόμος πρώτος. Πενάκι ανά χείρας, και φύγαμε! Αφορμή γνωριμίας με τον Μιλτιάδη, την Πανδώρα, τον Ηρακλή η «Διάπλασις των Παίδων». Μια ανατύπωσή της στις εκδόσεις Πεχλιβανίδη περί το 1958, απ' τις κόρες του Γρηγορίου Ξενόπουλου... και κάπως έτσι στον δρόμο του Παύλου Βαλασάκη, του εγγονού του Ξενόπουλου, βρέθηκαν τα Κλασσικά Εικονογραφημένα. Γιατί μέσω... «Διαπλάσεως» γνώρισε τον Γιώργο Πεχλιβανίδη. Τον άνθρωπο που του πρότεινε δουλειά για το μεράκι του. Σ' αυτόν, και σε άλλους πολλούς, τότε άσημους, αλλά αργότερα... Τα ονόματα μιλούν μόνα τους: ο Κωνσταντίνος Γραμματόπουλος, ο μετέπειτα πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών που συνήθιζε να ζωγραφίζει σε υπερφυσικό μέγεθος τα σκίτσα του, οι ζωγράφοι Βασίλης Ζήσης, Γιώργος Μανωλίδης, Απόστολος Μπαρμπόγλου, ο λογοτέχνης Αλκης Τροπαιάτης, ο Θέμος Ανδρεόπουλος, η Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη... Και βέβαια, ο Μέντης Μποσταντζόγλου, στα πρώτα του βήματα. «Τον θυμάμαι σαν... παράξενο πτηνό τότε. Νεαρός, κυκλοφορούσε μ' ένα ποδήλατο», λέει ο γιος του Γιώργου Πεχλιβανίδη, ο Ακης. Σ' εκείνον ο «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» οφείλει την... εικονογραφημένη υπόστασή του, και μάλιστα χωρίς... ανορθογραφίες. Γιατί τότε ο Μποστ προτιμούσε τις εικόνες απ' τα λόγια. Οπως συνήθιζε να λέει «το σκίτσο είναι εύκολο. Πού να κάθεσαι τώρα να ψάχνεις ρίμες και λεζάντες!». Τα ελληνικά κόμικς γίνονταν σε χαρτί διαφανές, ούτε κουβέντα για φιλμ: οικονομική στενότης, βλέπετε... Και όσο για τα αμερικάνικα, που έρχονταν κατευθείαν από το εξωτερικό, «εκεί να δείτε κομπίνες οικονομίας!», λέει ο κ. Βαλασάκης. «Πολλά βγαίνανε... ξεπατικωσούρα. Χαρτάκι πάνω από το σχέδιο, και αντιγραφή λιγάκι παραμορφωμένη». Και αν η εικόνα «έχανε», υπήρχαν φορές που το κείμενο... πετούσε. Αρκεί να υπήρχε στην πρώτη σελίδα μια υπογραφή: Βασίλης Ρώτας. Δεν πρόκειται περί συνωνυμίας: ο υπερασπιστής της δημοτικής, ο θεατρικός συγγραφέας, ο άνθρωπος που μετέφρασε τα άπαντα του Σαίξπηρ, που έγραψε κατά τον Βάρναλη «την καλύτερη ελληνική κωμωδία, "Το Πιάνο"», που διατηρούσε αλληλογραφία με τον Ψυχάρη, τον Αυγέρη, τον Πολίτη, τη Γαλάτεια Καζαντζάκη... Σας φαίνεται απίστευτο; «Είχε χωρίσει τότε, και χρειαζόταν τα λεφτά για τη διατροφή», θυμάται η σύντροφος της ζωής του, η κυρία Βούλα Δαμιανάκου. «Κι έτσι, καθόμασταν μαζί, με τις ώρες, και κάναμε τα Κλασσικά. Εγώ στη γραφομηχανή κι ο Ρώτας να μου υπαγορεύει. Ηταν τόσο εύκολο γι' αυτόν... Ηξερε κάθε εικόνα τι έπρεπε να δείχνει, ήξερε κάθε φιγούρα πώς πρέπει να μιλά. Το θέατρο του είχε μάθει πώς». Τα θέματα των «Κλασσικών» ο Ρώτας τα επέλεγε σχεδόν μόνος του. Τα πρότεινε στον Πεχλιβανίδη και εκείνος πάντα τα ενέκρινε. «Μια φορά μόνο θυμάμαι που ο Πεχλιβανίδης του πρότεινε δικό του θέμα», λέει η κυρία Βούλα. «Τον "Βελερεφόντη". Ανατολίτικο, ίσως να 'χε να κάνει με τις ρίζες του. Κι ο Ρώτας δεν έλεγε ποτέ όχι... Αλλά πάντα προτιμούσε τα αρχαία ελληνικά. Την Αντιγόνη, τον Δάμωνα και τον Φιντία... Ηρωες με ιεροσύνη, υγεία μέσα τους, χωρίς μικρότητες. Να διδάσκουν τα παιδιά Ελλάδα, έστω και μέσα απ' το κόμικ». Για όλους τους ήταν πάρεργο. Κάτι διαφορετικό, ίσως και γι' αυτό διασκεδαστικό. «Τέσσερις χιλιάδες δραχμές ανά τεύχος... Γι' αυτές τα φτιάχναμε», λέει ο κ. Βαλασάκης. «Ενας μήνας δουλειάς για 4.000 δραχμές. Με μεράκι άλλοτε, λιγάκι στο πόδι κάπου κάπου... και πάντα με κόπο. Ξέρεις τι θα πει κάθε καρεδάκι και μια ιδέα; Μια φορά τα άτιμα τα Κλασσικά μού χάλασαν τις διακοπές. Εφυγα για τη Σκιάθο, μαζί με την οικογένειά μου, και είπα να τα πάρω μαζί μου. Μέγα λάθος! Αντί για διακοπές έκανα σκίτσα!». Με το πινελάκι του άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, μ' αυτό σμίλεψε και τη μορφή του Απόλλωνα. Ο ζωγράφος χαμογελά. «Τον είχα κάνει μακρυπρόσωπο, θυμάμαι. Ετσι φανταζόμουν εγώ την ομορφιά. Ηλθε ο Πεχλιβανίδης από πάνω μου. "Οχι έτσι, βρε Παύλο", μου λέει. "Στρογγυλοπρόσωπο να τόνε κάνεις τον Απόλλωνα. Ομορφο. Σαν κι εσένα, σαν κι εμένα!"». Τα χρόνια πέρασαν, ο Γιώργος Πεχλιβανίδης και ο Βασίλης Ρώτας πέθαναν, ο Παύλος Βαλασάκης έχει πίσω του μια καριέρα ολόκληρη στον μουσαμά, με εκθέσεις ζωγραφικής, με ποιήματα του Καβάφη εικονογραφημένα, με παιδικά βιβλία... Και όμως, τα «Κλασσικά» είναι πάντα εκεί. Τα παιδιά τούς λάτρεψαν γι' αυτά. Η κυρία Βούλα το έζησε, το ξέρει. «Τον Ρώτα τον κυνηγούσαν από πίσω, το σπίτι μας είχε γίνει το σπίτι των παιδιών. Εκείνος τα λάτρευε. Κι όταν μεγάλωσαν, του το ανταπέδωσαν. Πρότειναν στον Δήμο να πάρει ένας δρόμος το όνομά του, έφτιαξαν και τις πινακίδες... Κι έτσι τώρα μένω στην οδό Βασίλη Ρώτα...». Το ΒΗΜΑ, 25/08/1996 , Σελ.: C11 Κωδικός άρθρου: B12391C111 ID: 945
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.