Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'x-men'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Με αφορμή την κυκλοφορία του ‘X-Men: Apocalypse”, το PopCode θυμάται τις στιγμές της Ιστορίας που οι μεταλλαγμένοι της Marvel δεν άφησαν ασχολίαστες. “Πες στον Μάρτιν να σταματήσει να βγάζει έξω τα έπιπλα και εγώ θα διασφαλίσω ότι τα τεύχη μας θα φέρουν λεφτά”. Με αυτή τη φράση υποδέχτηκε κλαίγοντας ο Stan Lee τον συνεργάτη του Jack Kirby στα γραφεία της Marvel το 1958, τότε Atlas Comics ακόμα. Ο ίδιος ο Lee υποστηρίζει πως ο παλιός του φίλος ήταν υπερβολικός στην περιγραφή, αλλά η εικόνα που σκιαγραφείται αντικατοπτρίζει πολύ αντιπροσωπευτικά και τον πανικό του εκδότη της Atlas, Martin Goodman, και τη γενικότερη πανωλεθρία που είχε υποστεί ο χώρος των κόμικ - διστάζουμε να τον αποκαλέσουμε βιομηχανία ακόμα - από τα μέσα της δεκαετίας του ‘50. Τίποτα δεν έδειχνε ότι λιγότερο από μία πενταετία από εκείνη την ημέρα, οι υπερήρωες θα γίνονταν ξανά της μόδας, σημαίνοντας την αρχή μιας νέας εποχής. Σίγουρα τίποτα δεν έδειχνε ότι μία μικρή ομάδα μεταλλαγμένων με προβλήματα λίγο διαφορετικά από εκείνα των Fantastic Four και του Spider-Man, θα άνοιγε έναν ασκό που δεν έχει κλείσει μισόν αιώνα μετά. Εάν όμως δε δώσουμε πρώτα μία ιδέα για τον κόσμο που θα υποδεχόταν σύντομα τους τυχερούς άτυχους κατόχους του X-Gene, θα έχουμε κάνει μισές δουλειές. Μετά τη εξάπλωση των πολεμικών κόμικ στις αρχές των ‘50s, άμεσο επακόλουθο της κλιμάκωσης του πολέμου στην Κορέα, και μετά από μία καταπληκτική χρονιά πωλήσεων το 1952, η Atlas ετοιμάζεται να υποστεί τις συνέπειες της δημοτικότητας του horror genre. Η κοινή γνώμη ανησυχεί για την επίδραση του είδους στη νεολαία και δημοφιλή περιοδικά όπως το Reader’s Digest επιτίθενται στις εταιρίες κόμικ για τη χρήση βίας. Ο συνδυασμός του κλίματος αυτού με την εμφάνιση των εφήβων ως νέα αγοραστική δύναμη με συνεχώς αυξανόμενη επιρροή στα κοινωνικά πράγματα, ήταν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που αργά ή γρήγορα η Αμερικανική κυβέρνηση θα θεωρούσε απαραίτητο να αντιμετωπίσει. Το ‘Seduction of the Innocent’ του ψυχίατρου Frederic Wertham, το best-seller που κατηγορούσε τα κόμικ για τη διαφθορά των νέων γενεών, σημαίνει και την αρχή του τέλους μιας πολλά υποσχόμενης δεκαετίας για τις αγαπημένες έγχρωμες σελίδες. Για να αποφύγει την παρέμβαση της κυβέρνησης, o Σύνδεσμος Εκδοτών Κόμικ φτιάχνει δικό του κώδικα απαγόρευσης σκηνών βίας, λέξεων όπως “terror” ή “horror” σε τίτλους, υπερφυσικών πλασμάτων όπως ζόμπι και βαμπίρ και οποιασδήποτε απεικόνισης ασέβειας των Αρχών. Την ίδια περίοδο, οι αντιδράσεις στην απόφαση κατάργησης του φυλετικού διαχωρισμού στα σχολεία και η σύλληψη της Αφροαμερικανής Rosa Parks γιατί αρνήθηκε να δώσει τη θέση της σε λευκό συνεπιβάτη στο λεωφορείο που επέβαινε, οδηγούν στο κάλεσμα του Martin Luther King Jr. για μποϊκοτάζ των λεωφορείων του Μοντγκόμερι που διαρκεί έναν χρόνο. Το Kίνημα Ατομικών Δικαιωμάτων παίρνει πλέον σάρκα και οστά. Οι αλλαγές περνούν πάνω από τις εκδόσεις κόμικ σαν οδοστρωτήρας. Εσωτερικοί συνεργάτες γίνονται freelancers, οι αμοιβές κόβονται στη μέση και η πάλαι ποτέ πολυγραφότατη Atlas δε χάνει μόνο το 80% των τίτλων της, αλλά και το όνομά της. Όπως το κλισέ που θέλει τον φοίνικα να ανασταίνεται από τις στάχτες του όμως, η εταιρεία αντιμετωπίζει τις μαζικές απώλειες ως ξεσκαρτάρισμα και κρατάει κοντά της αυτούς που θα αποτελέσουν τους βασικούς παίκτες της στροφής της προς τους υπερήρωες: Stan Lee, Jack Kirby, Steve Ditko, Don Heck, Larry Lieber, Paul Reinman, Stan Goldberg, Al Hartley, Dick Ayers. Και πιάνουν δουλειά πολύ σύντομα. Μέχρι το 1963 μας είχαν δώσει τους Fantastic Four, τον Hulk, τον Spider-Man, τον Iron Man, τον Thor και τον Ant-Man. Ο Lee, όμως, χρειαζόταν έναν ακόμη τίτλο. Μια φορά κι έναν καιρό Έναν μήνα μετά τον εμβληματικό λόγο “I Have A Dream” του King, τον Σεπτέμβριο του ‘63 - μετά από μαζικές εξεγέρσεις και δύο θανάτους - ο James Meredith είναι ο πρώτος μαύρος φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Μισσισσίπι. Η νέα σχολική χρονιά, όμως, ξεκινάει και στις σελίδες της Marvel, με τη διαφορά ότι στο μυστήριο “Σχολείο για Χαρισματικούς Νέους” φοιτούν μονάχα πέντε μαθητές, ο καθένας με διαφορετικά “χαρίσματα”. Ο Cyclops (Scott Summers), ο Beast (Hank McCoy), ο Angel (Warren Worthington III), o Iceman (Bobby Drake) και η Marvel Girl (Jean Grey) είναι οι Original Five, όπως βλέπουμε να τους αποκαλούν συχνά οι φαν, και έχουν ένα γονίδιο που τους κάνει μεταλλαγμένους με υπερδυνάμεις. Ο καθηγητής τους Professor X τους προειδοποιεί πως όταν δε θα είναι προστατευμένοι από τους τοίχους του σχολείου, θα έρθουν αντιμέτωποι με την προκατάληψη των ανθρώπων. Πόσο πιο πετυχημένα θα μπορούσαν να αγγίξουμε τους νέους που νιώθουν φρικιά και outsiders, σκέφτηκε η Marvel. Σε δεύτερο επίπεδο ανάλυσης εκτός από αυτήν των παραγκωνισμένων εφήβων, μπορεί ακόμα κανείς να εντοπίσει ομοιότητες μεταξύ του ρατσισμού που αντιμετωπίζουν οι μεταλλαγμένοι στη σφαίρα της φαντασίας και αυτού που βιώνουν οι μαύροι Αμερικανοί στην αληθινή τους ζωή. Η ανάλυση αυτή παραμένει αντικείμενο διαλόγου μέχρι και σήμερα. Στην πραγματικότητα ωστόσο, ο Stan Lee δεν είχε υπόψιν του κάτι τέτοιο όταν συνέλαβε τους νεαρούς ήρωες. Χρειαζόταν χαρακτήρες που θα είχαν απήχηση στους νέους και που δε θα χρειαζόταν να κάτσει να βρει μία-μία τις ιστορίες για την απόκτηση των δυνάμεών τους. Το X-Gene ήταν μία εύκολη λύση που ταυτόχρονα θα τους επέτρεπε να έχουν έναν εχθρό που διαφέρει από τους άλλους. Μιλώντας για εχθρούς, η δημιουργία των Sentinels - τα ρομπότ που εντοπίζουν και εξουδετερώνουν τους μεταλλαγμένους - ως βασικό εχθρό τους, ήταν εμπνευσμένη από το σώμα των SS της ναζιστικής Γερμανίας και κάνουν την αρχική ιδέα της αλληγορίας για τους απανταχού κατατρεγμένους ακόμα πιο έντονη. Η σύνδεση, δε, του παρελθόντος του Εβραίου Magneto στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί που αποκαλύφθηκε αρκετά αργότερα στα κόμικ, έχει σίγουρα τις ρίζες της εδώ. Τα βασικά θεμέλια των X-Men ήταν να προσπαθήσουν να είναι μία ιστορία αντι-μισαλλοδοξίας που να δείχνει ότι υπάρχει καλό μέσα σε κάθε άνθρωπο - Stan Lee Μπορεί ο κοινωνικός σχολιασμός να μην ήταν η πρωταρχική αφορμή της δημιουργίας των X-Men, ήταν όμως το αυθόρμητο αποτέλεσμα της περιόδου που τους γέννησε. Συγκεκριμένα, ο Lee θεώρησε ότι θα ήταν μία καλή μεταφορά για τον παλμό που έδινε στην εποχή το Κίνημα Ατομικών Δικαιωμάτων, την ίδια στιγμή που το φεμινιστικό κίνημα όπως και το κίνημα των ομοφυλοφίλων, συνυπάρχουν μαζί του. Δυστυχώς όμως, παρότι οι έφηβοι ήρωες κέρδισαν σύντομα δικό τους κοινό, το 1970 η σειρά διακόπτεται λόγω κακών πωλήσεων. Σε μία εποχή διεκδίκησης και ανακατατάξεων, η αποτυχία αποτελεσματικής μετάφρασης του φαινομένου της γονιδιακής μετάλλαξης σε φυλή, φύλο ή σεξουαλικότητα, δημιούργησε ένα κενό που οι εξελίξεις στον πραγματικό κόσμο το έκαναν να φαίνεται όλο και μεγαλύτερο. Αυτό όμως θα αλλάξει σύντομα όταν το τιμόνι αναλαμβάνει ο Chris Claremont. Το νέο πρόσωπο των X-Men Το 1975 οι X-Men ξαναγεννιούνται εκ νέου από τον Claremont και τον Dave Cockrum, ως ένα διεθνές κάδρο μεταλλαγμένων με ποικίλες και συχνά τραυματικές προσωπικές ιστορίες. Ανάμεσα στους νέους ήρωες βρίσκεται η Storm, μία μεταλλαγμένη γυναίκα από την Αφρική που μπορεί να ελέγχει τα καιρικά φαινόμενα, ο Thunderbird, ένας Ινδιάνος με υπεράνθρωπη δύναμη και ο Sunfire, ένας Γιαπωνέζος που εκτοξεύει θερμό plasma και μπορεί να πετάξει. Δίπλα τους πρωταγωνιστούσαν ο Nightcrawler, ένας εξοστρακισμένος λόγω της ιδιαίτερης εμφάνισής του Γερμανός μεταλλαγμένος με την ικανότητα να διακτινίζεται, ο μεγαλωμένος σε μία φάρμα κολεκτιβοποίησης Ρώσος Colossus που μετατρέπει το δέρμα του σε ατσάλι, ο Ιρλανδός πράκτορας της Interpol, Banshee, με τις υπερηχητικές κραυγές και ο Wolverine, ένα πειραματόζωο του προγράμματος Weapon X από τον Καναδά, με αυτοθεραπευτικές δυνάμεις. Κάποιοι απ’ αυτούς πολύ σύντομα αφαιρέθηκαν από το μόνιμο καστ, αλλά από τότε μέχρι σήμερα, οι X-Men αποτελούν ένα τεράστιο κράμα εθνικοτήτων, θρησκειών και ταυτοτήτων. Οι X-Men μισιούνται, προκαλούν φόβο και περιφρονούνται συλλογικά από την ανθρωπότητα για κανέναν άλλο λόγο από το ότι είναι μεταλλαγμένοι. Έτσι αυτό που έχουμε, επίτηδες ή όχι, είναι βιβλία για τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και την προκατάληψη - Chris Claremont Την πρώτη γεύση της συθέμελης αλλαγής έδωσε κατευθείαν το Giant X-Men #1, με τους νέους χαρακτήρες να ξεπηδούν πολύχρωμοι μπροστά από τους σχεδόν διάφανους Original Five. Δεν το γνώριζαν ακόμα, αλλά μέχρι τα μέσα του ‘80, οι φρέσκοι X-Men θα γίνονταν το μεγαλύτερο χιτ της Marvel, αφήνοντας πίσω ακόμη και τον Spider-Man. Στο μεταξύ, η έμφαση που δίνεται στη Storm αλλά και στην καλύτερή της φίλη Jean Grey, μέσα από ιστορίες που τονίζουν την αυτονομία και τις πρωτοβουλίες που έχουν εντός της ομάδας, αλλά και την πραγμάτωση των εσωτερικών τους αναζητήσεων, εκφράζει αναμφισβήτητα το κοινό αίσθημα του φεμινιστικού κινήματος που διεκδικούσε την απελευθέρωση από τα δεσμά της πατριαρχίας. Η Jean και η Storm είναι μία από τις πολλές δυνατές γυναικείες φιλίες στα κόμικ των X-Men Ταυτόχρονα, δεδομένων των αντιπαραθέσεων εντός του κινήματος εξαιτίας φυλετικών και ταξικών διαφορών, η παραστατική δυνατή φιλία δύο γυναικών διαφορετικού χρώματος με εκ διαμέτρου αντίθετες καταβολές, ήταν προχωρημένη για την εποχή της και αποτύπωνε τον ιδανικό στόχο ενότητας που απουσίαζε. Όσο για τον γενικότερο παραλληλισμό των μεταλλαγμένων με τη μαύρη κοινότητα, αυτός επί Claremont πήγε σε άλλο επίπεδο. Οι χαρακτήρες των Professor X και Magneto αναπτύχθηκαν με τρόπο τέτοιο, που πλέον συμβόλιζαν ξεκάθαρα τους Martin Luther King Jr. και Malcolm X αντίστοιχα, φέρνοντας σε έντονη αντιπαράθεση τις ιδεολογίες και τους τρόπους αντιμετώπισης που θεωρούσε καθένας από τους δύο αποτελεσματικούς σε σχέση με τα προβλήματα που βίωναν οι μεταλλαγμένοι. Ο συσχετισμός των δύο χαρακτήρων με τα ιστορικά τους ισοδύναμα και της αλληγορίας αυτής γενικότερα, δίνει τροφή σε αναλύσεις μέχρι και σήμερα, χωρίς να δέχεται πάντοτε τις καλύτερες των κριτικών. Μέρος του σύγχρονου σχολιασμού υποστηρίζει πως το να παραλληλίζεται ο Malcolm Χ με έναν από τους βασικότερους κακούς που πρέπει να πολεμήσουν οι X-Men - όσο συχνά κι αν αλλάζει τη στάση του ειδικά την τελευταία δεκαπενταετία στα κόμικ - ουσιαστικά απεικονίζει την ιστορική φυσιογνωμία σαν κάποιον που ονειρεύεται γενοκτονίες. Αντίστοιχα υποστηρίζεται, ότι το βάρος που ρίχνει ο Professor X στην προστασία των τυράννων, όπως είναι συχνά οι πολίτες και οι κυβερνήσεις στο σύμπαν της Marvel, από την ομάδα των υπερηρώων που έχει στήσει, στην πραγματικότητα μετατοπίζει την ευθύνη από τους δυνάστες στα θύματα και σίγουρα δεν είναι κάτι που ο King θα έκανε με τους ακόλουθούς του. Το βασικό σλόγκαν της σειράς άλλωστε είναι διαχρονικά το “[Οι X-Men είναι] Ορκισμένοι να προστατεύουν έναν κόσμο που τους μισεί και τους φοβάται”. Αrt από Dave Wachter Η αντιπαραβολή αυτή, πάντως, δεν ξέφυγε ούτε από τον Bryan Singer, σκηνοθέτη και σεναριογράφο των ταινιών X-Men, ο οποίος στην τελευταία σκηνή της ταινίας του 2000 είχε τον Magneto να λέει στον παλιό του φίλο ότι σκοπεύει να αγωνιστεί στον πόλεμο που έρχεται “με κάθε απαραίτητο μέσο”, φράση αυτούσια ξεσηκωμένη από λόγο του Malcolm X. Η πρόθεση του Singer θα μπορούσε, βέβαια, να είχε μεταφραστεί και στην προσθήκη περισσότερων μελών διαφορετικής φυλής εκτός από τη Storm στην ομάδα, αλλά τουλάχιστον εκεί είχε κεντρικό ρόλο, σε αντίθεση με τον περιφερειακό που είχε στο ‘X-Men: Apocalypse’. Ήταν, επίσης, λογικό το στούντιο να επενδύσει σε χαρακτήρες που ήταν ήδη γνωστοί - και λευκοί. Ο Bryan Singer αγκαλιάζει την προσέγγιση με τους Martin Luther King Jr. και Malcolm X σε σχέση με τις αξίες που παρουσιάζονται στην ταινία” - Ralph Winter, παραγωγός του X-Men (2000) Αν όμως ο ρόλος της Storm μπορεί να διευρυνθεί σε μελλοντικές ταινίες, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και με τον Darwin, τον πρώτο θάνατο του ‘X-Men: First Class’. Το να πεθαίνει πρώτα ο μαύρος χαρακτήρας σε μία ταινία είναι γνωστή μέθοδος, αλλά το να πεθαίνει ο μαύρος χαρακτήρας που βάσει των υπερδυνάμεών του στα κόμικ (βλ. αντίσταση/ανοσία σε οτιδήποτε βλαβερό μέσω εξελικτικής προσαρμογής - εξ ου και το όνομα-κωδικός του) είναι σχεδόν αδύνατον να σκοτωθεί, χαλάει το DNA των ίδιων των X-Men. Το μέλλον του franchise λογικά είναι μεγάλο ωστόσο, οπότε θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες για να συμπεριληφθούν χαρακτήρες διαφορετικού χρώματος. Μιας που μιλήσαμε για χαρακτηριστικές φράσεις όμως, σλόγκαν στα κόμικ όπως το “Ο μόνος καλός μεταλλαγμένος είναι ο νεκρός μεταλλαγμένος” που παραπέμπει ανοιχτά στη διαβόητη φράση του Στρατηγού Philip Sheridan “Ο μόνος καλός Ινδιάνος είναι ο νεκρός Ινδιάνος”, τονίζουν ακόμη περισσότερο τις ομοιότητες μεταξύ της προκατάληψης που βιώνουν οι μεταλλαγμένοι με αυτήν των φυλετικών διακρίσεων. Marvel Graphic Novel #5 - 'God Loves, Man Kills' Ταυτόχρονα, η εμφάνιση ομάδων βίας όπως οι ‘Φίλοι της Ανθρωπότητας’, ‘Εκκλησία της Ανθρωπότητας’’ και ‘Εξαγνιστές’ - Ku Klux Klan κανείς;- και κάποιες παραστατικές επιλογές, όπως αυτή με τα μαύρα μεταλλαγμένα παιδιά που δολοφονούνται από τους Εξαγνιστές και κατόπιν κρεμιούνται σε κούνιες της παιδικής χαράς στο ‘God Loves, Man Kills’ του Claremont το ‘82, δεν αφήνουν πολλά στη σφαίρα της πιθανολογίας. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η τεράστια επιτυχία που γνωρίζουν οι X-Men την περίοδο εκείνη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην υιοθεσία του κοινωνικού σχολιασμού, ο Claremont κάνει τα περιοδικά να συμβαδίζουν και με την τότε σύγχρονη Ιστορία. Έτσι, ο μεταλλαγμένος πληθυσμός που βρίσκουν οι X-Men στο φανταστικό νησί Genosha είναι καταπιεσμένος και σκλαβωμένος με τρόπο που παραλληλίζει ξεκάθαρα το καθεστώς του Apartheid στη Νότια Αφρική. Καθόλου τυχαία μάλιστα, το νησί βρίσκεται κοντά στην ακτή της Νοτιοανατολικής Αφρικής. Η πετυχημένη ιστορία ξεκινούσε με τις φράσεις “Αυτό είναι το παρόν” και “Αυτός είναι ο κόσμος”. Η ουτοπία του νησιού Genosha δεν ήταν αυτό που φαινόταν Η χρυσή εποχή του Claremont λήγει τελικά το 1991 μετά τη συνεργασία του με τον Jim Lee. Μαζί κυκλοφορούν μία νέα σειρά X-Men με πέντε διαφορετικά εξώφυλλα για το πρώτο τεύχος. Το τεύχος αυτό παραμένει το κορυφαίο σε πωλήσεις κόμικ μέχρι σήμερα με οχτώ εκατομμύρια αντίτυπα. Τρία τεύχη αργότερα, ο Claremont αποχωρεί από την εταιρεία κάνοντας λόγο για δημιουργικές διαφορές και δε θα ανακατευτεί με τους X-Men για σχεδόν μία δεκαετία. Legacy Virus ή αλλιώς AIDS; Κάτι οι πολλοί κλώνοι μαζεμένοι, κάτι οι νεκραναστάσεις ηρώων με αμφίβολα αποτελέσματα, κάτι οι συλλεκτικές εκδόσεις που μόνο συλλεκτικές δεν ήταν και κάτι ο μέτριος έως κακός Rob Liefeld, ένας από τους πιο δραστήριους συγγραφείς και εικονογράφους στα γραφεία της Marvel τότε, η δεκαετία του ‘90 δεν έχει μείνει χαραγμένη στην καρδιά των κόμικ φαν ως και η πιο αξιοσημείωτη. Έβαλε, ωστόσο, τους X-Men σε μία περιπέτεια που κράτησε μέχρι το 2001. Εξαιρετικά επικίνδυνος και θανατηφόρος, ο ιός Legacy είναι το καινούριο storyline των μεταλλαγμένων και μάλιστα πλήττει μονάχα αυτούς. Ο παραλληλισμός του ιού αυτού με τον ιό του HIV/AIDS δεν έγινε σαφής μονάχα βάσει του κόνσεπτ της ιδέας, αλλά κυρίως λόγω της ομοιότητας στην αντιμετώπιση που είχαν οι μεταλλαγμένοι από το υπόλοιπο σύμπαν της Marvel, σε σχέση με την πραγματικότητα που βίωναν οι ομοφυλόφιλοι φορείς του HIV εκείνη την εποχή. Σε μία χαρακτηριστική στιγμή της ιστορίας, ο Pyro πεθαίνει από τον ιό αφού έχει προστατεύσει τον βαθιά προκατειλημμένο ενάντια στους μεταλλαγμένους, γερουσιαστή Robert Kelly Ο ιός Legacy είχε προσβάλλει πολλούς μεταλλαγμένους κατά τη διάρκεια της ιστορίας, ορισμένοι εκ των οποίων και αρκετά “μεγάλα ονόματα” στα κόμικ των X-Men, όπως η Magik, ο Pyro, ο Multiple Man και η Moira MacTaggert. Παρ’ όλα αυτά, κανένας Iron Man δεν έδωσε μέρος της περιουσίας του για να γίνει έρευνα, κανένας Mr. Fantastic δεν ξημεροβραδιαζόταν στο εργαστήριό του για να βρει θεραπεία και καμία S.H.I.E.L.D. δεν είχε επιστρατευτεί από την κυβέρνηση ως χέρι βοηθείας. Οι μεταλλαγμένοι είχαν αφεθεί μόνοι στον φαινομενικά άνισο πόλεμο με τον ιό. Μπορεί η ιδέα ότι το AIDS προσβάλλει μονάχα τους ομοφυλόφιλους να έχει σ’ έναν μεγάλο βαθμό καταπολεμηθεί μετά από χρόνιες μάχες επιστημόνων και ακτιβιστών, αλλά κάποτε υπήρξε το οδυνηρό στερεότυπο που στιγμάτισε μία ολόκληρη κοινότητα και στέρησε τη ζωή πολλών ασθενών, λόγω της αδράνειας της τότε προεδρίας του Ronald Reagan. Τα πρόσφατα τιμητικά σχόλια της Hillary Clinton για τη Nancy Reagan μετά τον θάνατο της δεύτερης, επικρίθηκαν πολύ και δικαιολογημένα, αφού ο υποτιθέμενος ακτιβισμός της πρώην Πρώτης Κυρίας που ανέφερε η Clinton σε σχέση με την επιδημία που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 650.000 Αμερικανούς, δεν υπήρξε ποτέ. Αντίθετα, ο Reagan ήταν Πρόεδρος για σχεδόν πέντε χρόνια πριν ξεστομίσει τη λέξη “AIDS”. Πέρασαν, επίσης, σχεδόν εφτά χρόνια για να δώσει τον γνωστό λόγο του για την “κρίση υγείας” που μάστιζε την Αμερική. Ο Αρχιχειρούργος της τότε Προεδρίας και υπεύθυνος για θέματα δημόσιας υγείας, δόκτωρ Charles Everett Koop, υποστήριξε σε σχετικές δηλώσεις του ότι, “Επειδή τότε ήταν αντιληπτό ότι η μετάδοση του AIDS είχε να κάνει κυρίως με τα άτομα που ανήκαν στον πληθυσμό των ομοφυλοφίλων και με όσους έκαναν χρήση ναρκωτικών ενδοφλέβια, οι σύμβουλοι του Προέδρου πήραν θέση που έλεγε ‘παίρνουν μόνο ό,τι δικαίως τους αξίζει’.” Η δε Πρώτη Κυρία είχε αρνηθεί τη βοήθειά της στον πάσχοντα ηθοποιό και φίλο του ζευγαριού, Rock Hudson, ο οποίος κατέρρευσε στη Γαλλία και δυσκολευόταν να εισαχθεί για θεραπεία γιατί ήταν ξένος υπήκοος. Σύμφωνα με το ερευνητικό Ίδρυμα για το AIDS, amfAR, το 1993 - οπότε και ξεκίνησε το storyline στα κόμικ - 234.225 από τους 360.909 ανθρώπους που είχαν τον ιό μέχρι τότε, είχαν ήδη βρει τον θάνατο. Παρά το γεγονός ότι η Marvel δεν είπε ποτέ επισήμως πως η ιστορία με τον Legacy είχε βασιστεί στον ιό του HIV/AIDS, οι φαν δε χρειάστηκαν καμία ανακοίνωση για να επισημάνουν από μόνοι τους την αναλογία. Αντιθέτως, το feedback του κοινού οδήγησε την εταιρεία σε άλλους, εξίσου ευθείς τρόπους για να παραλληλίσει τις δοκιμασίες των μεταλλαγμένων με αυτές της ΛΟΑΤ κοινότητας. Είναι τελικά οι X-Men αλληγορία για τη ΛΟΑΤ κοινότητα; Την ίδια χρονιά με την έναρξη της ιστορίας του ιού Legacy, το σόου κινουμένων σχεδίων ‘X-Men Animated Series’ εισήγαγε ως κόνσεπτ τη λύση της “θεραπείας” για το γονίδιο X που οδηγεί σε μετάλλαξη και μετέπειτα εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Στο επεισόδιο ‘The Cure’, η Rogue μπαίνει σε πειρασμό να δοκιμάσει τη θεραπεία, ενώ οι υπόλοιποι X-Men την εκλαμβάνουν ως προδοσία. Η θεραπεία έκανε την εμφάνισή της και στα κόμικ, αρκετά αργότερα από την τηλεοπτική αναφορά, ως ‘Hope Serum’. Η δημιουργός του, Dr. Kavita Rao, κατέληξε να ξεφορτωθεί τη φόρμουλά του στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, την ανεπισήμως γνωστή ως πόλη-Μέκκα για ομοφυλόφιλους. Διόλου τυχαίο. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στη θεραπεία και στο ‘X3: The Last Stand’, με τη Rogue να έχει μία παρόμοια εμπειρία με αυτή της σειράς, μαζί με άλλους μεταλλαγμένους που θέλουν να ζήσουν μία απλούστερη ζωή χωρίς διακρίσεις. Λίγο πριν την πρεμιέρα του ‘Χ3’, ο Ian McKellen που είχε βρεθεί στο Φεστιβάλ των Καννών, είχε μία πολύ χαρακτηριστική δήλωση να κάνει: “Ως ομοφυλόφιλος άνδρας, μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι θα έπρεπε να θεραπευτώ και να γίνω πάλι φυσιολογικός, και το βρίσκω όσο προσβλητικό είναι κάποιος να λέει ότι έχει θεραπεία για το χρώμα του δέρματος. Η συγκεκριμένη ιστορία ήταν κοντά στην καρδιά μου. Έχει ένα σημαντικό μήνυμα για τους νέους ανθρώπους που μπορεί για τον έναν ή τον άλλο λόγο να είναι δυσαρεστημένοι με την κοινωνία, διότι η κοινωνία επισημαίνει τις διαφορές τους και τους λέει ότι είναι κατώτεροι από τους υπόλοιπους.” 'X-Men: The Last Stand' (2006) Δε θα ήταν καθόλου ακραίο να συμπεράνει κανείς δηλαδή, ότι πρόκειται ουσιαστικά για έναν κεκαλυμμένο σχολιασμό σε σχέση τις διάφορες “θεραπείες” που εφαρμόζονται σε κέντρα “υγείας” σε όλον τον κόσμο, με σκοπό την υποτιθέμενη γιατρειά των αμαρτωλών νέων από τις βλαβερές ορμές τους. Το 2014, με αφορμή την αποκάλυψη της Ellen Page για τη σεξουαλικότητά της, ο McKellen δήλωσε περαιτέρω πως ο Bryan Singer τον έπεισε να υποδυθεί τον Magneto, γιατί του παραλλήλισε τους μεταλλαγμένους με τους ομοφυλόφιλους. “Όπως σε όλα τα κινήματα πολιτικών δικαιωμάτων, θα πρέπει να αποφασίσουν: Είτε θα πάρεις τη γραμμή Xavier - το οποίο με κάποιο τρόπο σημαίνει να αφομοιωθείς και να στέκεσαι όρθιος και να είναι υπερήφανος γι’ αυτό που είσαι, αλλά και να τα ‘χεις καλά με όλους - είτε θα ακολουθήσεις την εναλλακτική άποψη - η οποία λέει πως, αν είναι απαραίτητο, θα χρησιμοποιήσεις τη βία για να υπερασπιστείς τα δικαιώματα σου. Και αυτό είναι αλήθεια. Έχω συναντήσει τη διαίρεση αυτή μέσα στο κίνημα των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων", εξήγησε. "Bobby, have you tried not being a mutant?" - 'X2' Ακόμα πιο ολοφάνερη είχε γίνει η αλληγορία ήδη από την ταινία ‘X2’, σε μία coming-out σκηνή όπου οι γονείς του Iceman μαθαίνουν για τη μετάλλαξή του και τον ρωτούν “πότε κατάλαβε ότι ήταν τέτοιος” και “εάν έχει προσπαθήσει να μην είναι”. Γνώριμος διάλογος για πολλούς που πήραν την απόφαση να εκμυστηρευτούν τη σεξουαλικότητά τους στους γονείς τους. Ο συσχετισμός μεταξύ των X-Men και της ΛΟΑΤ κοινότητας έχει γενικώς πάρει τέτοια έκταση διαχρονικά, που η απουσία σχολιασμού από την πλευρά της εταιρείας, όταν ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων έγινε το νούμερο ένα θέμα στα Αμερικανικά μέσα, θα ήταν τουλάχιστον ατυχής. Τρία χρόνια πριν το Ανώτατο Δικαστήριο της Αμερικής θεσπίσει ως νόμιμους τους γάμους ομοφυλοφίλων σε όλες τις πολιτείες, ο πρώτος gay υπερήρωας των X-Men, Northstar, παντρεύτηκε τον σύντροφό του Kyle στο ‘Astonishing X-Men #51’, σε μία τελετή που παρακολούθησε σύσσωμο το καστ των X-Men και όχι μόνο. Ο γάμος γιορτάστηκε σε πολλά μαγαζιά με κόμικ, από το προοδευτικό Λος Άντζελες μέχρι το πιο συντηρητικό Τέξας με διάφορους τρόπους, όπως πραγματικοί γάμοι μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, bachelor parties με καλεσμένους άτομα της ΛΟΑΤ κοινότητας και διανομή ‘Gay-Ok’ t-shirts. Επιπλέον, το εξώφυλλο του τεύχους απεικόνιζε κορνίζες από τους υπόλοιπους γάμους που έχουν τελεστεί στις σελίδες της Marvel, συμπεριλαμβανομένων και των Northstar και Kyle, μαζί με μία κεντρική άδεια κορνίζα για να κολλήσουν οι φαν φωτογραφία από τον δικό τους γάμο. Κι αν κάποιοι κατέκριναν την κίνηση της Marvel ως αφορμή για να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πιο καυτό θέμα της επικαιρότητας, αυτό δε φάνηκε να απασχόλησε την ίδια την κοινότητα που αγκάλιασε το γεγονός πάρα πολύ ζεστά. Κομμάτια ενός ιστορικού παζλ Εκτός από το νησί Genosha και τον ομόφυλο γάμο των Northstar και Kyle, η Marvel αφουγκράστηκε κι άλλες φορές την ατμόσφαιρα της εποχής. Xαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η μίνι σειρά ‘X-Men: Children of the Atom’, απόρροια της τραγωδίας στο Columbine το 1999. To ‘Children of the Atom’, μία ανανεωμένη εισαγωγή στη ζωή και το παρελθόν των πρώτων X-Men για το κοινό των ‘90s, ήταν ήδη στα σκαριά όταν δύο μαθητές στο Columbine του Κολοράντο άνοιξαν πυρ εναντίον των υπολοίπων μαθητών του σχολείου τους, σκοτώνοντας τελικά δεκατρία άτομα. Το γεγονός ήταν αφορμή για τον μεγάλο διάλογο σχετικά με τον έλεγχο όπλων που διαρκεί μέχρι σήμερα, τον αντίστοιχο διάλογο για το bullying και γενικώς την κουλτούρα των νέων της εποχής. Ήταν όμως η αφορμή να επηρεαστεί και ο τόνος που είχε δώσει ο Joe Casey στην καινούρια ιστορία μέχρι εκείνη τη στιγμή, που τελικά κατέληξε να δίνει έμφαση στα άγχη της εφηβείας και το coming-of-age δράμα. Τα έξι τεύχη της σειράς σκιαγραφούν την πορεία των πρώτων X-Men από τη δύσκολη καθημερινότητά τους μέχρι τα σκαλιά της έπαυλης του Professor X, σε μία ιστορία που αγγίζει τον διαχωρισμό μεταξύ δημοφιλών και περιθωριοποιημένων μαθητών, την οικογενειακή βία, τον ρατσισμό και την κατάθλιψη. Όλα θέματα που είχαν απασχολήσει έντονα τότε τα ΜΜΕ της Αμερικής, σε μία προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσουν τους λόγους που είχαν οδηγήσει τον Eric Harris και τον Dylan Klebold να προχωρήσουν στο μακελειό του Columbine. *** Ένα γενικό συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κανείς από όλα τα παραπάνω, είναι πως τα κόμικ είναι προϊόντα της εποχής τους. Αλλά αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ότι μπορούν να σχολιάζουν την επικαιρότητα με πολύ άμεσο τρόπο, συχνά πιο άμεσο από άλλα καλλιτεχνικά μέσα, αλλά ότι θα υπάρχουν και φορές που οι περιορισμοί που έχει κάθε χρονική περίοδος, θα τους βάζουν όρια σε όσα έχουν να πουν. Οι μεταλλαγμένοι για να λειτουργήσουν σωστά, θα πρέπει να ερμηνεύονται ως μία παραστατική μεταφορά καταπίεσης σε ένα γενικότερο πλαίσιο, παίρνοντας κάθε φορά τη θέση κάθε εξοστρακισμένης, ξεχωριστής περίπτωσης, είτε αυτή είναι μία φυλή εκτός της λευκής, είτε μία κοινότητα εκτός της straight, είτε απλώς ταλαιπωρημένοι έφηβοι ή ενήλικες με δύσκολη καθημερινότητα. Δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ως αλληγορία για κάποιο πολύ συγκεκριμένο περιθωριοποιημένο γκρουπ. Αν αναλυθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα βρεθούν κάθε φορά με μεγάλα και, ενίοτε, τελείως ανεύθυνα λάθη. Επειδή, όμως, αναφέρθηκαν τα όρια κάθε εποχής που συχνά περιχαρακώνουν τις ελευθερίες των καλλιτεχνών και σίγουρα πολλές φορές χαρακτηρίζουν και τους ίδιους τους επαγγελματίες του χώρου, θα πρέπει να χτυπήσουμε τους X-Men φιλικά στην πλάτη για τη σταθερά κοινωνική τους διάσταση. Ακόμα και σε εποχές που δεν μπορούσαν να τα πουν ακριβώς όπως θα θέλανε. Ακόμα και σήμερα που κάποιες ιστορίες τους, όσο καλοπροαίρετες και να είναι, προκαλούν αντιδράσεις. Τουλάχιστον στους X-Men, υπάρχει αρκετή φροντίδα από τους συντελεστές ώστε να εισακουστούν τα παράπονα και να απαντηθούν, όχι μόνο σε κάποια συνέντευξη, αλλά και μέσα στα ίδια τα κόμικ. Οι X-Men δεν είναι μία ομάδα όπως οι Avengers ή η Justice League που μαζεύτηκαν όλοι μαζί για να λύσουν τα προβλήματα του κόσμου. Ήρθαν κοντά λόγω μιας κοινής κληρονομιάς που τους κάνει τόσο πολύτιμους και επίκαιρους ως επινόηση, που ακόμα κι όταν αχνοφαίνεται μία ακτίνα ελπίδας για την επιβίωσή τους, η Marvel φροντίζει να τους γκρεμίζει τα όνειρα με αντιδημοκρατικά νομοσχέδια και γενοκτονίες, για να μη χάσουν ποτέ αυτό που τους κάνει να διαφέρουν. Όσες θετικές αλλαγές κι αν τους βρίσκουν ενίοτε, μπορείς πάντα να υπολογίζεις στην πολύ κακή μέρα που θα καταστρέψει ό,τι κατάφεραν να χτίσουν. Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσαν να μιλήσουν και για σένα; Πηγές: The New Mutants: Superheroes and the Radical Imagination of American Comics (Ramzi Fawaz), X-Men and the Mutant Metaphor: Race and Gender in the Comic Books (Joseph J. Darwoski), X-Men and Philosophy: Astonishing Insight and Uncanny Argument in the Mutant X-Verse (William Irwin), Comics through Time: A History of Icons, Idols and Ideas (M. Keith Booker), Marvel Chronicle: A Year by Year History (Tom DeFalco, Peter Sanderson, Tom Brevoort, Matthew Manning) Πηγή
  2. Αν τα crossover μεταξύ Marvel και DC σου φαίνονται περίεργα, τι σου λέει η συνάντηση των KISS με τον Howard the Duck; Σε μία από τις πολλές της εκκλήσεις στη νοσταλγία μας, η Marvel εκδίδει αυτόν τον καιρό τη σειρά X-Men ‘92, με ιστορίες που γράφονται σήμερα αλλά ανήκουν τυπικά στις ρετρό περιπέτειες των μεταλλαγμένων που εκτυλίσσονταν στα ‘90s. Σ’ αυτήν τη σειρά μάθαμε πρόσφατα πως θα εμφανιστούν οι Flaming Lips, παρέα με την Τεξανή μπάντα The Toadies. Όπως δηλώνει ο ένας εκ των δημιουργών της σειράς, Chris Sims, είχαν σκεφτεί να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά δεν πίστευαν πως θα τα κατάφερναν. Οι ίδιοι οι Flaming Lips, με πρώτο τον lead singer τους Wayne Coyne, είναι κατενθουσιασμένοι με την ευκαιρία, δηλώνουν φαν των κόμικ από παιδιά και αποκαλύπτουν πως οι X-Men θα δουλέψουν ως σεκιούριτί τους στη συγκεκριμένη ιστορία, σε μία συναυλία με πολλά ευτράπελα. Οι δύο μπάντες όμως, δεν είναι οι μόνοι διάσημοι που κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί στις σελίδες γνωστών κόμικ. Έχουνε δει πολλά τα μάτια μας. KISS / HOWARD THE DUCK Στην πιο τι-διαβάσαμε-μόλις-τώρα ιστορία ever, η πάπια ο Howard ξεκινά να πάει ένα ταξίδι στο Cleveland για να ξεφορτωθεί τους εφιάλτες που τον παιδεύουν. Στον δρόμο συναντά τη Winda, ένα κορίτσι που ετοιμάζεται πηγαίνει για εξορκισμό. Μαζί μπλέκονται σ’ έναν καυγά στο λεωφορείο και καταλήγουν στη φυλακή. Ο γιατρός της φυλακής προσφέρεται να κάνει ο ίδιος τον εξορκισμό (wtf) και τελικά οι μαύρες κι άραχλες σκέψεις της Winda παίρνουν τη μορφή των KISS. Απεταξάμην; MUHAMMAD ALI / SUPERMAN Σε ένα τεύχος που είχε κάνει πάταγο το 1978, ο Muhammad Ali συμμετέχει σε έναν αγώνα μποξ με τον Superman, για να αποφασιστεί μία και καλή ποιός είναι ο πιο δυνατός άνθρωπος στον κόσμο. Ο Ali τελικά ξαπλώνει τον Clark και νικά το ματς, αλλά αμέσως μετά μαθαίνουμε ότι η όλη διαδικασία ήταν μέρος ενός σχεδίου ενάντια σε εξωγήινους που σκόπευαν να εισβάλλουν στη Γη. Τραγική ειρωνεία της υπόθεσης; Το τεύχος άργησε να κυκλοφορήσει κι έτσι, όταν τελικά εκδόθηκε, ο Ali δεν ήταν πια ο πρωταθλητής στην κατηγορία βάρους του. Αυτός ήταν πλέον ο Leon Spinks. EMINEM / PUNISHER Η συνάντηση γιγάντων έγινε με αφορμή την κυκλοφορία του άλμπουμ Relapse του διάσημου ράπερ και ήταν ουσιαστικά μία buddy comedy σε μορφή κόμικ. Ο Punisher αναλαμβάνει να σώσει τον Eminem από έναν πληρωμένο δολοφόνο που έχει στείλει η οργάνωση Parents Music Council. Οι μπηχτές για το Parents Music Resource Center που έχει κατακρίνει και καταδικάσει τη μουσική του ράπερ σχεδόν από την αρχή της καριέρας του, δεν είναι καν διακριτικές. Τελικά δεν ήταν μόνο ο Eminem που χρειάστηκε βοήθεια, αλλά και ο ίδιος ο Castle που μάζεψε μία μπουνιά από τον ράπερ και έχασε τις αισθήσεις του. CHARLES BARKLEY / GODZILLA Μη μας ρωτήσετε γιατί ο Barkley ήταν στο ύψος του Godzilla στο κόμικ. Σίγουρα μη μας ρωτήσετε γιατί αντί να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση, άρχισε να ρίχνει καλάθια και να δίνει συμβουλές για μπάσκετ στο σαυροειδές. Μέχρι το τέλος της ιστορίας, ο διάσημος μπασκετμπολίστας έχει καταφέρει να διατηρήσει όλα τα μέλη του και μάλιστα κάνει δώρο κι ένα ζευγάρι παπούτσια Nike στον φολιδωτό του αντίπαλο. TIM GUNN / IRON MAN O κύριος “Make it Work!” της εκπομπής Project Runway, σύμβουλος μόδας Tim Gunn, φοράει τη στολή του Iron Man για να αποδείξει την αθωότητα ενός μοντέλου που κατηγορείται για φόνο. Ο Gunn δε δούλεψε μόνος του, αφού είχε τη βοήθεια της Mary Jane Watson και της Hellcat. Όταν ρωτήθηκε για τον αγαπημένο του υπερήρωα βέβαια, η απάντηση δεν ήταν ο Iron Man, αλλά ο Batman. Αχάριστος; DAVID LETTERMAN / THE AVENGERS Σε μία ιστορία εμπνευσμένη από το ‘The King of Comedy’ του Martin Scorsese, οι Avengers επσκέπτονται το πλατό του πρώην βασιλιά του late night entertainment, David Letterman, αλλά η εκπομπή διακόπτεται από την επίθεση του επίδοξου supervillain Mechano-Marauder. Τελικά ο Letterman σώζει τη μέρα καταφέρνοντας μία γερή πομολιά (ναι, είναι λέξη από τώρα) στο κεφάλι του κακού της υπόθεσης. JAY LENO / SPIDER-MAN Σε μία ίσως λιγότερα πετυχημένη προσπάθεια εικαστικά (λέτε επειδή τον έχουν πολλοί άχτι; ), ο Jay Leno διασώζει τον άνθρωπο-αράχνη από μία βροχή από σφαίρες, όταν τον ανεβάζει στη μηχανή του με τέρμα τα γκάζια. Ο Leno παλεύει και με νίντζα στο συγκεκριμένο τεύχος. Τι πιο φυσιολογικό; STEPHEN COLBERT / SPIDER-MAN Ο φανατικός των κόμικ και γνωστός για την εκκεντρικότητά του Stephen Colbert, υποστήριξε σε μία φάρσα που έκανε το 2008 κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών της Αμερικής, ότι θα τρέξει κι αυτός για Πρόεδρος. Παρότι το είχαν πάρει όλοι γραμμή, ο Colbert μέχρι που πλήρωσε και επισήμως το ποσό που χρειαζόταν για να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο της South Carolina. Τελικά η αίτησή του δεν έγινε δεκτή κι έτσι “αποσύρθηκε”, αλλά αυτό δεν τον σταμάτησε από το να κερδίσει τις εκλογές σ’ ένα τεύχος του Spider-Man, ως υποψήφιος τρίτου κόμματος ενάντια στους Barack Obama και John McCain. OBAMA / SPIDER-MAN Μιας που λέγαμε για Obama, ο Πρόεδρος της Αμερικής εμφανίστηκε σε κόμικ πάνω στην ώρα για την ορκωμοσία του το 2009, σε μία ιστορία που ασχολήθηκε ακριβώς με αυτό. Ενώ ο Obama είναι έτοιμος να ορκιστεί, ένας δεύτερος Obama εμφανίζεται προς έκπληξη των Μυστικών Υπηρεσιών που αργούν να αντιδράσουν. Ο Peter Parker που βρισκόταν στην τελετή ως φωτογράφος της Daily Bugle αρχίζει να ανακρίνει τους δύο άντρες, αλλά όταν ο δεύτερος αδυνατεί να θυμηθεί το μεσαίο του όνομα, μεταμορφώνεται στον Chameleon. Τελικά ο Spider-Man τον δίνει πακέτο στην αστυνομία και κάπως έτσι δέχεται και τις ευχαριστίες του Obama, που δήλωσε μεγάλος φαν του. ANDERSON COOPER / BLACK WIDOW Ο κεντρικός παρουσιαστής ειδήσεων του CNN, Anderson Cooper, παρουσιάστηκε στη σειρά της Black Widow και ενημέρωσε το αμερικανικό κοινό για κάποιες δράσεις που εξέθεσαν τη χαμηλού προφίλ κατάσκοπο. Ο Cooper ρωτήθηκε για πιθανή συνεργασία με τη Marvel όταν η εταιρεία έμαθε ότι είναι μεγάλος φαν των κόμικ τους και, απ’ ότι φάνηκε, δεν έχασε κανείς από τους δύο καιρό για να προχωρήσουν στο επίμαχο τεύχος. WOODY ALLEN / DC SHOWCASE Το Showcase της DC στα ‘60s ήταν μία σειρά όπου δοκιμάζονταν νέοι, εκκεντρικοί χαρακτήρες. Όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, δε θα υπήρχε ιδανικότερο μέρος για τον Woody Allen, φρέσκος τότε όπως ήταν από το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το ‘What’s Up, Tiger Lily?’. Συνοδευόταν από τη ροκ μπάντα The Maniacs που τότε είχαν δημιουργηθεί για να εκμεταλλευτούν την επιτυχία των Monkeys και μαζί οργάνωσαν ένα μιούζικαλ με θέμα τον Αμερικανικό Εμφύλιο. Οι Maniacs δεν κράτησαν ως χαρακτήρες τελικά και το βιαστικά φτιαγμένο τεύχος δεν είχε την επιτυχία που ήλπιζε η DC. ORSON WELLES / SUPERMAN Όταν ο Orson Welles προσπάθησε να προειδοποιήσει τους πολίτες για μία επικείμενη εισβολή Αρειανών το 1950, δεν τον πίστεψε κανείς λόγω της φάρσας που είχε κάνει στο ραδιόφωνο της Columbia, War of the Worlds. Ευτυχώς που επενέβη ο Superman τελικά και έσωσε την κατάσταση εγκαίρως. Το κουστούμι που διάλεξε η DC για τον Welles παρεμπιπτόντως ήταν από την ταινία του ‘Black Magic’ που είχε κυκλοφορήσει την προηγούμενη χρονιά. URI GELLER / DAREDEVIL Πολλά χρόνια πριν ξεσπάσει στον Φαίδωνα που δεν τον λέγανε Φαίδωνα αλλά Νεόφυτο, ο Uri Geller είχε επισκεφτεί τις σελίδες του Daredevil για να τον βοηθήσει να νικήσει τον τηλεπαθητικό Mind Wave. Ο διάβολος του Hell’s Kitchen νόμιζε πως ο μάγος μπορεί απλά να λυγίσει μεταλλικά αντικείμενα, αλλά ο Geller της Marvel μπορούσε να διαβάσει και το μυαλό. Daredevil Season 3; JERRY LEWIS / SUPERMAN Ο Jerry Lewis και ο Dean Martin ήταν ένα αχτύπητο κωμικό δίδυμο που απέκτησε τελικά και δική του σειρά κόμικ. Όταν οι δρόμοι τους χώρισαν, η σειρά μετονομάστηκε σε The Adventures of Jerry Lewis. Λίγο καιρό μετά, ο Lewis θα συναντούσε τον Superman, σε πρώτη φάση ως Clark Kent για μία συνέντευξη στην εφημερίδα Daily Planet και αργότερα όταν χρειάστηκε να τον σώσει από τον Lex Luthor. Ο Luthor είχε περάσει τον Lewis για το alter ego του άσπονδου εχθρού του, επειδή ο ηθοποιός μπήκε στον πειρασμό να φορέσει τη στολή του. Μπλεξίματα. JFK/ SUPERMAN Ο John F. Kennedy πέτυχε κάτι που δεν είχε πετύχει άλλος Πρόεδρος πριν από εκείνον. Έγινε το είδωλο του αμερικανικού λαού. Ήταν φρέσκος κι εμφανίσιμος, ο πρώτος Πρόεδρος των Η.Π.Α. που συμμετείχε σε τηλεοπτικό debate και το σύμβολο της ειρήνης στις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Δε θα μπορούσε, λοιπόν, να μη συναντήσει το άλλο είδωλο αμερικανικής κοπής. Σε δύο τεύχη που ετοίμαζαν μήνες οι υπεύθυνοι, ο Πρόεδρος Kennedy, γνωρίζοντας τη μυστική ταυτότητα του Superman, ζητάει τη βοήθειά του για να προωθήσει το μήνυμα της καλής φυσικής κατάστασης στην τεμπέλικη νεολαία. Αργότερα τον αντάμειψε παίρνοντας τη θέση του ως Clark Kent για να τραβήξει την προσοχή από τον πραγματικό ήρωα. Ο πρόωρος θάνατος του Kennedy παραλίγο να οδηγήσει στη μόνιμη απόσυρση των κόμικ αυτών, αλλά τελικά έγιναν δωρεά στη βιβλιοθήκη John F. Kennedy Memorial Library. *** Όσο, τώρα, για το X-Men ‘92 #6 με τους Flaming Lips, αυτό θα κυκλοφορήσει τον Αύγουστο. Προς το παρόν βλέπουμε τον Wayne Coyne να κοιτάει απορημένος στο εξώφυλλο του τεύχους. Και το σχετικό link...
  3. x for xepeta

    BYRNE JOHN [ (1950) ]

    Ένας σημαντικός δημιουργός κόμικς που γνωρίσαμε στα μεταφρασμένα ελληνικά κόμικς, διαβάσαμε, αγαπήσαμε και μάθαμε να ξεχωρίζουμε. Επηρεασμένος από τις παλιές τηλεοπτικές εκπομπές του Superman και τα Marvel Comics, αφού έκανε ένα πέρασμα από μικρές εταιρίες, βρέθηκε στα γραφεία του House of Ideas. Η εργατικότητά του ανέβαζε την αξιοπιστία του και του δίνεται να σκιτσάρει τον τίτλο του Iron Fist. Εκεί δημιουργεί το χαρακτήρα του Sabretooth, που αργότερα γίνεται μια πολύ σημαντική φιγούρα στη ζωή του Wolverine. Μαζί με το συγγραφέα Chris Claremont γίνονται ένα δυνατό και δημιουργικό ζευγάρι. Aφήνουν το σημάδι τους στον εμπορικό τίτλο του Spider-man ονόματι Marvel Team-Up, με πολλούς guest-star και δράση μόνο με σουπερήρωες και καθόλου χαρακτήρες με πολιτικές ταυτότητες. Ο τίτλος που μεγαλουργούν είναι το X-Men. Εκεί ο σκιτσογράφος Dave Cockrum αποχωρεί και η θέση δίνεται στον Byrne. Ο τίτλος είναι σχετικά παρθένος, δεν έχει αναλωθεί στα μάτια του κοινού. Από το πρώτο τεύχος ήταν διμηνιαίος, με ιστορίες reprint τα τελευταία χρόνια, με χαρακτήρες σχετικά ανεξερεύνητους. Ο τίτλος χαρακτηριζόταν από τις χαμηλές πωλήσεις, που σήμαινε χαμηλές απαιτήσεις από τους εκδότες. Ό, τι έπρεπε για φρέσκες ιδέες. Και με μισή ντουζίνα νέους ήρωες καταφέρνουν γρήγορα να τον κάνουν έναν από τους ακρογωνιαίους τίτλους της εταιρίας. Πολύ γρήγορα τη θέση του συγγραφέα μοιράζονται ο Byrne με τον Claremont. Όπως λέει ο τελευταίος, δεν ξεχώριζε η δουλειά του ενός από του άλλου. Αλληλοσυμπλήρωναν τις σκέψεις του και καταφέρνουν να γράψουν μερικές από τις καλύτερες περιπέτειες που γράφτηκαν σε αμερικάνικα περιοδικά. Κάπου όμως η συνταγή χαλάει. Η ισχυρή προσωπικότητα του Byrne δημιουργεί προβλήματα στη σχέση τους. Πρώτος λόγος ο χαρακτήρας του Wolverine. O μεν Claremont θέλει να τον παρουσιάσει ως ένα ζώο που μεταλλάχθηκε σε άνθρωπο και να τον ξεφορτωθεί , ο δε Byrne προσπαθεί να τον κρατήσει με πάση θυσία ως καθαρόαιμο μεταλλαγμένο άνθρωπο σχεδόν τρελό. «Για μένα o Wolverine είναι ένας ψυχοπαθής που τρώει τα δημητριακά του με γάλα στην κουζίνα και μαχαιρώνει ψυχρά και ψύχραιμα την Kitty Pryde γιατί του είπε καλημέρα με περίεργο τρόπο». Αυτή ήταν η φράση που χρησιμοποιούσε για να προσδιορίσει τον ήρωά του. Από κάποιο σημείο και μετά κατηγορεί το συγγραφέα ότι πληρώνεται άδικα αφού όλες οι καλές ιδέες ήταν δικές του. Για λίγο διάστημα ασχολείται με την ομάδα των Alpha Flight, μια καναδική ομάδα σουπερηρώων, που ενώ πουλάει εξαιρετικά τα σενάρια είναι κάτω του μετρίου. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι του είναι τόσο αδιάφοροι οι χαρακτήρες που δεν ξέρει τι να τους κάνει. Αποχωρεί για τον τίτλο του Hulk αλλά δεν αντέχει ούτε εκεί. Του δίνεται μια από τις παιδικές του αγάπες. Οι 4 Φανταστικοί, έναν τίτλο που τον απογειώνει γράφοντας και σχεδιάζοντας μόνος του τις περιπέτειές τους. Θεωρήθηκε η καλύτερη εποχή τους μετά αυτή των Stan Lee και Jack Kirby. Στους X-Men αγάπησε τον Wolverine, εδώ είχε την Susan Storm ως αδυναμία του. Δεν υπάρχει τίτλος που να μη δούλεψε. Spider-man, Captain America, Avengers, Iron Man. Ούτε λίγο ούτε πολύ είχε ό, τι ζητούσε. Από ένα σημείο και μετά δεν είναι θέμα χρημάτων οι δουλειές που του δίνονται αλλά απλώς του δίνονταν. Βοηθάει το γιό της νέας τότε γυναίκας του, Kieron Dwyer, τον εκπαιδεύει και φροντίζει να φτάσει να σκιτσάρει τις περιπέτειες του Captain America. Διαβάσαμε αυτά τα τεύχη τα τελευταία χρόνια στα περιοδικά του εκδότη Καμπανά. Έτσι σε μια χρυσή εποχή για τη DC του δίνεται ο Superman. Μια επιτυχημένη εποχή για το χαρακτήρα. Αφού το παρελθόν του ήρωα διαγράφεται μέσω του Crisis of Infinite Earths, καλείται ο Byrne να ξαναγράψει τις περιπέτειές του. Τον κάνει πιο ανθρώπινο, προσδιορίζει τις δυνάμεις του πολύ πιο χαμηλά και ζωντανεύει τον παρωχημένο ήρωα σε νέα δεδομένα. 3 τίτλοι εκδίδονται το μήνα και καταδέχεται να συνεργαστεί στα σκόρπια σενάρια με τον Marv Wolfman. Ακόμη και αυτόν όμως δεν το σέβεται, το μειώνει και τον προσβάλει συνέχεια. Μέχρι και τον τίτλο του Wolfman ήθελε, για να εξιστορήσει μέσω αυτού τις περιπέτειες του Superboy, πράγμα που του το αρνήθηκαν. Τον ελεύθερο χρόνο του έχτισε αρκετά limited series του Supes που εκδόθηκαν παράλληλα με τους βασικούς τίτλους. Επιστρέφει στη Marvel και ασχολείται με τους Avengers και She-Hulk, με πιο ελαφριές και χιουμοριστικές ιστορίες. Κάπου εκεί εκμεταλλεύεται την επιτυχία των κόμικς του καιρού εκείνου και αποφασίζει να ασχοληθεί με προσωπικές του δημιουργίες. Παρουσιάζει τους Next Men, και του έρχεται μια μήνυση από τη Marvel. Το όνομα θυμίζει τους X-Men και δεν το δέχεται ο αντίπαλος εκδοτικός οίκος. Αναγκάζεται να αλλάξει τον τίτλο σε John Byrne’s Next Men και του απαγορεύεται να έχει το γράμμα Χ με διαφορετικό χρώμα από τον υπόλοιπο τίτλο. Ναι, τέτοιες αποφάσεις παίρνονται όταν είναι στη μέση χρήματα, δικηγόροι, και κριτήρια τύπου «ας κάνουμε το μικρό να χάσει όλο του το κεφάλαιο στο δικαστήριο». Βοηθάει τον Mignola στα πρώτα βήματα του Hellboy, γράφοντας την παρθενική του εμφάνιση και την πρώτη μεγάλη περιπέτεια. Αποκτά εχθρούς στο πρόσωπο των περισσότερων δημιουργών της Image θεωρώντας τους ανίκανους. Εκεί κάπου το αστέρι του αρχίζει να δύει. Ενώ του δίνονται πολλοί και διάφοροι χαρακτήρες της DC, το πλακάτ πια σκίτσο του δεν έχει θέση στη νέα εποχή. Κάνει ένα μεγάλο πέρασμα στη Wonder Woman αλλά οι πωλήσεις δεν είναι ποτέ ικανοποιητικές. Προσπαθεί να χτίσει το crossover Genesis, αλλά σχεδόν όλοι οι εκδότες τον μποϋκοτάρουν και δε συνεργάζονται μαζί του 100%. Το 1998 του δίνεται δουλειά σε διάφορους τίτλους του Spider-man και X-Men αλλά δεν ικανοποιούν κανέναν. Ενώ ο τελευταίος τίτλος είναι βιώσιμος κλείνει για να παρουσιαστούν φρέσκιες ιδέες και όχι αναμασήματα του παρελθόντος. Το δυνατό του ταπεραμέντο δεν του επιτρέπει να επιστρέψει ποτέ στην Marvel. Ακολούθησαν δουλειές στην IDW Comics, χωρίς ποτέ να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο. Μια από τις πιο περίεργες δημιουργίες του εκεί ήταν χτίσιμο ιστοριών του Star Trek χρησιμοποιώντας διάφορες φωτογραφίες του πρώτου τηλεοπτικού σίριαλ με την προσθήκη μπαλονιών. Φωτορομάντζα που οι Αμερικάνοι ονομάζουν Fumetti. Έναν όρο κλεμμένο από την Ιταλική σκηνή, που όμως δε σημαίνει το ίδιο πράγμα. Το σκίτσο του δυναμικό έχει επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες. Ο Jim Lee είναι ένα ας πούμε πνευματικό παιδί του. Η εργατικότητά του και η αξιοπιστία του σε θέματα deadline τον έκαναν από τους πιο αγαπητούς δημιουργούς των εκδοτών. Η ισχυρή του προσωπικότητα όμως ήταν εμπόδιο στην καριέρα του. Τα βάζει ακόμη και με τον Jack Kirby. Ο τελευταίος μη γνωρίζοντας τα χρήματα που έχει κερδίσει η εταιρία με τις δημιουργίες του απαιτεί, ακόμη και στην εποχή μας μέσω των κληρονόμων του, χρήματα και δικαιώματα από τη δουλειά του. Ο Byrne τον κατηγορεί ότι δε σεβάστηκε το συμβόλαιό του «Εγώ είμαι γρανάζι της εταιρίας και φροντίζω για το καλό της εταιρίας». Αυτή είναι μια συχνή αντιμετώπιση συνυφασμένη με την ψυχοσύνθεση του αμερικάνου πολίτη για την καπιταλιστική του χώρα. Κάπως έτσι αντιμετωπίζεται το κράτος από τα σκληρά κομουνιστικά καθεστώτα. Προσωπικά η μεγαλύτερη αλλαγή στο σχέδιό του που παρατήρησα είναι η μεγέθυνση των χαρακτήρων. Οι φιγούρες του ανά τις δεκαετίες αρχίζουν να καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο στα καρέ. Οι μικρές φιγούρες του γίνονται όλο και πιο μεγάλες, και πολλές φορές δε σχεδιάζει background είτε γιατί πια δεν έχει χώρο είτε γιατί δε θέλει. Οι εκφράσεις των προσώπων είναι τόσο συγκεκριμένες που είναι πια μόνο μία φιγούρα. Το ίδιο κάνει και ο Manara. Η σημαντική θέση στο πάνθεον των δημιουργών της 9ης Τέχνης στην Αμερικάνικη σκηνή δε γίνεται να μην του δοθεί. Αυτοί που μεγαλώσαμε με τα περιοδικά του Σπάιντερ-μαν του 1980-1990 τον μάθαμε και χαιρόμασταν να βλέπουμε το σκίτσο του. Ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που ξεχωρίζαμε και κάναμε μέσω αυτού τους X-Men έναν τίτλο που χαρακτήριζε τα νιάτα μας. Βιογραφία του στο wikipedia. Προσωπική του σελίδα με forum. Καταγραφή της δουλειάς του. Μία από τις πολλές συνεντεύξεις του που μπορείτε να βρείτε στο ιντερνετ. Ο αλμυρός του λόγος για όλους είναι έκδηλος. Μία λίστα με τις καλύτερες δουλειές του.
  4. Dark Chris

    UNCANNY X-FORCE [ RICK REMENDER - JEROM OPENA ]

    Λοιπόν: με το πέρας του Second Coming, κάποιοι νέοι τίτλοι δημιουργήθηκαν (Wolverine, Uncanny X-Force), ενώ μετά από χρόνια ανακαλύφθηκαν και άλλοι μεταλλαγμένοι πέραν της Hope. Γενικότερα, τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν και μια νέα εποχή ξεκίνησε για τους X-Men. Κατά την διάρκεια του SC, έγινε γνωστή η ύπαρξη της ομάδας X-Force (μέχρι τότε, ο Cyclops την κρατούσε μυστική). Αρκετοί γνωστοί μεταλλαγμένοι δυσαρεστήθηκαν. Αποτέλεσμα; Οι X-Force διαλύθηκαν. Ωστόσο, ο Wolverine πίστευε ότι οι X-Force χρειάζονται, για να σκοτώνουν τις πολύ μεγάλες απειλές που οι X-Men δεν μπορούν να νικήσουν (γιατί η μόνη λύση για να τους ξεφορτωθείς είναι ο θάνατος και οι X-Men δεν σκοτώνουν). Έτσι έφτιαξε μια νέα ομάδα, χωρίς να το γνωρίζει ο Cyclops. Μέλη: Wolverine (αρχηγός της ομάδας), Angel/Archangel (ο βασικός χαρακτήρας της σειράς ), Psylocke (ισχυρή τηλεπαθητική ninja, διατηρεί δεσμό με τον Warren), Fantomex (άρχοντας του stealth, κλέφτης πινάκων, έχει στην κατοχή του το World, δημιουργεί οφθαλμαπάτες), Deadpool (πριν δημιουργηθεί η νέα ομάδα, δούλευε undercover για τον Warren σε διάφορες αποστολές). Στην συνέχεια προστίθεται και ο Deathlok (cyborg από το μέλλον) Τοποθεσία: Cavern-X, μια σπηλιά σε ένα λόφο, μοιάζει αρκετά με την Batcave. Story-Παρουσίαση Ο Rick Remender είναι ο συγγραφέας. Δεν τον είχα σε υπόληψη, αλλά όταν διάβασα ολόκληρο το πρώτο arc ("Apocalypse Solution") έμεινα! Ευτυχώς που ο τίτλος είναι Parental Advisory, γιατί έτσι ξεδιπλώνεται το ταλέντο τόσο του RR όσο και του εκάστοτε σχεδιαστή. Μια μυστική σέχτα θέλει να αναγεννήσει τον Apocalypse. Αυτή την φορά όμως ανατρέπουν τα δεδομένα...... Αναγέννησαν τον En Sabah Nur στο σώμα ενός μικρού παιδιού!!! Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα είναι το ίδιο κακός. Έχει τις ίδιες δυνάμεις (ή θα μπορούσε να τις αποκτήσει) και υπάρχει η πιθανότητα να γίνει το ίδιο κακός με την προηγούμενη ενσάρκωση του. Έτσι, οι X-Force βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα "να τον σκοτώσουμε ή όχι;" . Και εδώ είναι που ο μάγκας ο Remender ξεδιπλώνει την μαεστρία του και καταλαβαίνουμε ότι γράφει τους χαρακτήρες καλύτερα όταν βρίσκονται υπό πίεση, όταν αντιμετωπίζουν μια πολύ δραματική κατάσταση. Δεν θα πω τι έγινε. Θα πω πάντως ότι η απόφαση επηρέασε αρκετά ένα συγκεκριμένο μέλος και πήγε την πλοκή ένα βήμα (ή μάλλον άλμα ) παρακάτω. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε ένα πιο μικρό plot point, που τρέχει παράλληλα με την κανονική ιστορία και αποτελεί την μεγάλη απειλή που θα αντιμετωπίσουν οι X-Force: η μάχη του Angel με τον evil εαυτό του, Archangel. Αυτό ήταν το πρώτο arc. Ακολουθεί το "Deathlok Nation", όπου μια στρατιά από Deathlok-like υπερήρωες του μέλλοντος κυνηγούν τον Fantomex, για να του πάρουν το World (εγκατάσταση του Weapon X, με διάφορες δυνατότητες να επηρεάζει τον χρόνο). Τα επόμενα δύο τεύχη είναι one-shots (το ένα έχει τον Shadow King και το άλλον τον Magneto, αλλά όχι ως villain). Και το #10 είναι ο πρόλογος του Dark Angel Saga....... O Remender βάζει κάποια στοιχεία από εδώ και από εκεί, ώστε να έχει έτοιμη την ευρύτερη ιστορία που ετοίμαζε. Συνδυάζει τον Apocalypse, τους Deathlok, Ναζί, τον Deadpool , εναλλακτικές διαστάσεις και πολύ, πολύ, πολύ βία σε ένα υπέροχο τίτλο. Ο κάθε χαρακτήρας έχει αρκετό panel time. Παρ'όλο που δεν έχουν αφιερώσει κάποια ιστορία στον DP, σε κάθε τεύχος θα έχει την ατάκα του, ενώ στο #5 θα τον δούμε αλλιώς, πιο σκεπτόμενο. Σχέδιο Ο Remender συνεργάζεται με δύο εξαιρετικούς (κατά την γνώμη μου) pencillers. Κύριος artist είναι ο Jerome Opena. Ο κύριος αυτός έχει καθαρά gritty 'n' dark στυλ. Ο τρόπος που σχεδιάζει είναι ρεαλιστικός. Απόλυτα ρεαλιστικός. Μπορεί να αποδώσει στην εντέλεια τις πιο βίαιες και αηδιαστικές σκηνές. Αλλά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που ανέφερα δεν είναι που τον κατατάσσουν στους αγαπημένους μου artists. Είναι η ικανότητα του αυτή να αποδίδει τέλεια την κίνηση! Οι σκηνές δράσης είναι σαν χορογραφημένες, κάθε χαρακτήρας τοποθετημένος εκεί που πρέπει. Κάθε πάνελ ξεχειλίζει από ενέργεια και κίνηση. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα σκοτεινά χρώματα του Dean White (pun intended ), κυρίως αποχρώσεις του σκούρου ροζ και μπλε. Cover artist ο εκπληκτικός Esad Ribic. O Ribic έδωσε ρέστα στο Silver Surfer: Requiem. Παρ'όλο που οι χαρακτήρες του έχουν απίστευτη ελαστικότητα (σχεδίασε και το Deathlok Nation) και είναι ότι πρέπει για σκηνές με φρενήρη δράση (δηλαδή εκρήξεις, μπαμ μπουμ και τέτοια), τα σκίτσα του δε είναι τόσο σκοτεινά και "απαισιόδοξα" (η δουλειά του μου φαίνεται έτσι ακριβώς, θλιβερή και απαισιόδοξη, αλλά αναπάντεχα όμορφη ) όσο ήταν παλιότερα. Τα εξώφυλλα του είναι πανέμορφα. Έτσι απλά. (ένα δείγμα τους μπορείτε να δείτε σε αυτό το post) Υπάρχουν και άλλοι, fill-in artists, οι οποίοι κάνουν αρκετά καλά την δουλειά τους. Mark Brooks (ο οποίος με τα κατάλληλα μελάνια, μπορεί να απογειωθεί όπως μας έδειξε εδώ), και Billy Tan. Γενικά Κατά την γνώμη μου πάντα, πρόκειται για την καλύτερη X-related σειρά εκεί έξω. Καλύτερη από το Uncanny X-Men και το Wolverine & the X-Men (το λεγόμενο βαρύ πυροβολικό) και ίσως από το X-Factor (ίσως ). Πρέπει να το διαβάσετε ΟΛΟΙ! Ίσως το αγαπήσουν παράφορα οι αναγνώστες της δεκαεετίας του 90', επειδή έχει πολλούς χαρακτήρες από Age of Apocalypse. Αφιερωμα στον Rick Remender στο GC Ακομα απο τον Rick Remender : Black Science
  5. x for xepeta

    Generation X (1996 TV Movie)

    Generation X ονομάζεται η γενιά που ακολούθησε την μεταπολεμική του 1945. Η επόμενη γενιά του πολέμου βίωσε μια ειρήνη φτώχιας και ανοικοδόμησης με πολλές θυσίες. Τα παιδιά που παρήγαγε είναι η Generation X. Στην Ελλάδα τους ονομάζουμε γενιά του Πολυτεχνείου (αυτό με κάποια επιφύλαξη). Χοντρικά μπορούμε να θεωρήσουμε αυτούς που γεννήθηκαν το 1960+ έως το 1980-. Σπουδαγμένοι άνθρωποι με κάποιο επίπεδο. Μέχρι που το θυσιάσανε. Η MARVEL χαριεντίζοντας το γράμμα Χ βγάζει ένα κόμικ με αυτόν τον τίτλο το 1994. Σενάριο του Scott Lobdell και σκίτσο του Chris Bachalo. Ο πρώτος πήρε τα ηνία των τίτλων των X-Men από τον Chris Claremont για αρκετά χρόνια. Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν ο μόνος που ήξερε τι να γράψει. Ακολούθησε το χάος. Το σκίτσο του Bachalo ήταν αρκετά φρέσκο και διαφορετικό από τα τετριμμένα, προκάλεσε αίσθηση, και ίσως η τελευταία αξιόλογη δουλειά του για τα επόμενα 12 χρόνια. Το κόμικ διαπραγματεύεται τις περιπέτειες μιας τάξης εφήβων με σουπερδυνάμεις. Σχεδόν όλες οι δυνάμεις τους είναι άχρηστες ή τουλάχιστον δεν τους χαρακτηρίζει η επιθετικότητα σε στιγμές μάχης. Οι σχέσεις τους όλο στην κόψη του ξυραφιού, ένα ατελείωτο teen comedy drama. Περνάς καλά, φρέσκο υλικό που θα έλεγα καταχρηστικά αγγίζει σενάρια ανεξάρτητης σκηνής. Η τηλεπαθητική εχθρός των X-Men, White Queen, καταστρέφεται με όσους τρόπους γίνεται. Χάνει τη σχολή της νέων μεταλλαγμένων, νικιέται από τους X-Men, σχεδόν πεθαίνει και φιλοξενείται σε ένα ανεπιθύμητο σώμα, και θάβει τους μαθητές της. Ο Xavier θεωρώντας ότι μπορεί να τη σώσει ψυχικά της δίνει τη διεύθυνση της δικής του σχολής των έφηβων μεταλλαγμένων. Με τη βοήθεια ενός βετεράνου του χώρου, τον «Banshee – Βετεράνο» χτίζουν την Generation X ομάδα. Μετά 2 χρόνια ακολουθεί ο τηλεοπτικός πιλοτος. Στο ρόλο της White Queen η επιβλητική Finola Hughes , μια επιλογή που ενθουσίασε τον συγγραφέα Lobdell. Το αποτέλεσμα όμως δεν ενθουσίασε κανέναν και ο πιλότος πήγε στα αζήτητα. Τα teen drama ήταν της μόδας με αποκορύφωμα το Beverly Hills 90210, χωρίς να βρεθεί ποτέ αντίπαλος. Η σειρά μεταλλάχθηκε ανεπίσημα και βγήκε το σίριαλ Mutant X, με ελάχιστα κοινά στοιχεία. Εδώ υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου. Δεν ξέρω σε τι ποσοστό έδωσαν τηλεοπτικά δικαιώματα η MARVEL για αυτό το πρόγραμμα, αλλά καταδέχτηκαν να εκδώσουν κάτι One shot. Έχω δει 3 επεισόδια και εκεί σταμάτησα. Monet St. Croix/M (Amarilis) Jubilation Lee/Jubilee (Heather McComb) Mondo (Bumper Robinson) Angelo Espinosa/Skin (Austin Rodriguez) ήταν οι έφηβοι που μεταφέρθηκαν στην οθόνη. Arlee Hicks/Buff (Suzanne Davis) Kurt Pastorius/Refrax (Randall Slavin) Doctor Russel Tresh (Matt Frewer) ήταν χαρακτήρες που δεν υπήρχαν στα κόμικς. Δεν μπορείς να το συμπαθήσεις ακριβώς, αλλά αντέχεις ως το τέλος της ταινία. Σελίδα στο IMDB. Σελίδα για το κόμικ στο Wikipedia. Η ταινία στο YouTube. [imdb=tt0116401]
  6. mr-d

    BACHALO CHRIS [ (1965) ]

    Ο Chris Bachalo (γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1965) είναι ένας Αμερικανός σχεδιαστής/δημιουργός κόμικ. Έγινε γνωστός απο τις δουλειές του στο Shade, the Changing Man της DC και απο τα δυο mini series της Death του Neil Gaiman. To 1994 κέρδισε το βραβείο Eisner για το Best Comics-Related Product (ένα άγαλμα της Death του Gaiman) Έχει σχεδιάσει αρκετά κόμικ γνωστών χαρακτήρων της Marvel αλλα κυρίως αρκετούς Χ-τίτλους, όπως το Generation X, X-Men vol 2, Uncanny X-Men, και Ultimate X-Men. Επίσης έχει δημιουργήσει και δυο δικά του κόμικ το THE WITCHING HOUR (με τον Jeph Loeb στο σενάριο) και το STEAMPUNK (σε σενάριο Joe Kelly) Τέλος, έχει δημιουργήσει και κάποια εξώφυλλα δίσκων, όπως του Wu-Massacre απο κάτω: Δουλειές του στα Ελληνικά υπάρχουν στα THE AMAZING SPIDER-MAN (Anubis 2010), ULTIMATE X-MEN (Anubis 2005), DEATH: THE HIGH COST OF LIVING (Anubis 2010) (αν υπάρχουν και αλλού συμπληρώστε ) Links: chrisbachalo.net wikipedia comicvine facebook
  7. Dark Chris

    Fantastic Four 2

    Και ενώ ακόμα δεν έχει ξεκινήσει η παραγωγή του πρώτου της rebootαρισμένης σειράς, η Fox ανακοίνωσε την συνέχεια για τις 14-7-2017. Τίποτα περισσότερο δεν είναι γνωστό. Ακόμα, έκλεισαν ημερομηνία (13-7-2018) για μια ανώνυμη Marvel ταινία. Οι πιθανότητες είναι 3: Deadpool (δύσκολο), X-Force (περισσότερες πιθανότητες, αλλά δεν θα είχαν λόγο να μην αποκαλύψουν το όνομα) και X-Men/Fantastic Four (περισσότερες πιθανότητες, θα προτιμούσαν να κρατήσουν κλειστά τα χαρτιά τους για μια τέτοια ταινία και ίσως η ημερομηνία μας δίνει κάποιο στοιχείο γιατί είναι στα μέσα Ιουλίου).
  8. DJO

    Ποιος χαρακτήρας των X-Men είστε;

    Κλικ! Beast εδώ. Beast You are the brilliant, but hairy and blue Beast. You are usually calm and collective until you have to be otherwise. Even though some see you as a freak, you have learned to accept yourself (wasn't easy, as X-Men: First Class pointed out).
  9. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα... Τον εδώ και χρόνια σύντροφο του Κάιλ θα παντρευτεί ο Νόρθσταρ, μέλος της ομάδας των X-Men στο 51ο τεύχος των Astonishing X-Men. To τεύχος με τη γαμήλια τελετή στο Central Park θα κυκλοφορήσει στις 20 Ιουνίου, ενώ έχει ήδη κυκλοφορήσει το τεύχος με την πρόταση γάμου. Πρόκειται για τον πρώτο γάμο μεταξύ ενός άνδρα υπερήρωα και ενός άλλου άνδρα στην ιστορία της Marvel. Η σεναριογράφος του τεύχους, Μάρτζορι Λιου αναφέρει στο δελτίο τύπου που εξέδωσε η Marvel, πως «η ιστορία του Νόρθσταρ και του Κάιλ είναι οικουμενική, μια ιστορία αγάπης μεταξύ δυο ανθρώπων που πάλεψαν ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες.» Όπως αναφέρει ο διευθυντής της Marvel, Άξελ Αλόνσο, η ιστορία ανάμεσα στους δυο ήρωες δουλεύονταν εδώ και περίπου ένα χρόνο. Όσο για τον αντιπρόεδρο της εταιρείας Marvel ξεκαθάρισε ότι οι αρραβώνες μεταξύ του ζευγαριού είχαν προγραμματιστεί πολύ πριν ο Μπαράκ Ομπάμα ταχθεί υπέρ των γάμων μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Στη συνέχεια μπορείτε να δείτε εικονογραφημένους τους διαλόγους που οδήγησαν στην πρόταση γάμου, όπως και το εξώφυλλο της γαμήλιας τελετής.
  10. mr-d

    Dr. Manhattan VS Phoenix (Jean Grey)

    VS Ποιος θα κερδίσει;
  11. DJO

    X-MEN FIRST CLASS: THE ART OF EVOLUTION

    Βιβλιαράκι με concept & promo art της ταινίας, το οποίο δίνεται ως δωράκι σε όποιον αγοράσει το dvd/blu-ray. Εγώ πάντως από το Metropolis το πήρα δωρεάν κι ας είχα ένα σεντ στην άκρη. Ακολουθεί αφιερωμένο δισέλιδο:
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.