Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το ιδιαίτερο κόμικ «Sweet Tooth» του Τζεφ Λεμίρ θα γίνει σειρά στο Netflix Έχουν περάσει πάνω από δυο χρόνια από τότε που ο σκηνοθέτης Τζιμ Μικλ και ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, μαζί με την γυναίκα του Σούζαν Ντάουνι και το στούντιο παραγωγής που έχουν μαζί με το όνομα Team Downey Productions, είχαν ανακοινώσει πως θα μετέφεραν στην τηλεόραση το κόμικ του Τζεφ Λεμίρ «Sweet Tooth» της Vertigo για λογαριασμό του Hulu. Αλλά όλο αυτόν τον καιρό δεν είχαμε ακούσει κανένα νέο γύρω από την συγκεκριμένη παραγωγή και αυτό μας έκανε να πιστεύουμε πως απλά η ιδέα αυτή δεν προχώρησε παραπέρα. Αλλά από ότι φαίνεται η σειρά απλά άλλαξε τηλεοπτικό «σπίτι» και από το Hulu βρέθηκε στο Netflix, κι όχι μόνο συνεχίζει την παραγωγή της αλλά έχει ήδη και ανακοινωθεί το καστ της, με τον Μικλ να υπογράφει το σενάριο, την σκηνοθεσία και την παραγωγή την οποία μοιράζεται μαζί με τον Μπεν Σουόρτς, με την πρώτη σεζόν να αποτελείτε από οχτώ ωριαία επεισόδια. Το ιδιαίτερο αυτό κόμικ μιλάει για την ιστορία του Γκας, ενός παιδιού που είναι μισό ελάφι μισό αγόρι, ο οποίος φεύγει από το σπίτι του και ξεκινά ένα ταξίδι σε μια μετα-αποκαλυπτική Γη, όπου συναντά και μια ομάδα ανθρώπων αλλά και άλλα παιδιά μισοί άνθρωποι-μισοί ζώα, οι οποίοι προσπαθούν μαζί να ανακαλύψουν το τι πραγματικά έχει συμβεί στον κόσμο. Στη σειρά πρωταγωνιστούν οι Κρίστιαν Κόνβερι («A Beautiful Boy»), Νόσνο Ανόζι («The Laundromat»), Αντίλ Ακχτάρ («The Big Sick»), Γουίλ Φόρτε («The Last Man on Earth») και Τζέιμς Μπρόλιν («Westworld») στον ρόλο του αφηγητή της σειράς. Ακόμα δεν έχει γίνει γνωστή η ημερομηνία κυκλοφορίας της σειράς στο Netflix, αλλά από ότι φαίνεται ο δημιουργός του κόμικ Τζεφ Λεμίρ δεν πρόκειται να ασχοληθεί καθόλου με αυτή καθώς ετοιμάζει καινούργιο τεύχος της σειράς, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος στο twitter. Πηγή [imdb=tt12809988]

Μετά από τα κινηματογραφικά σίριαλ της δεκαετίας του '40 και '50 και τις κινηματογραφικές μεταφορές που ακολούθησαν με βάση χαρακτήρες από τα κόμικς της DC, όπου όλοι εκτός των Watchmen άνηκαν στο ίδιο σύμπαν στα κόμικς (αυτό άλλαξε και για τους Watchmen τα τελευταία χρόνια), ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε με μεταφορές που έγιναν από κόμικς και graphic novels από τις θυγατρικές της DC. Vertigo Comics V for Vendetta Remember, Remember the 5th of November. Το V for Vendetta, δυστοπικό πολιτικό θρίλερ δράσης με σκηνοθέτη τον James McTeigue από σενάριο των Wachowskis, είχε ως βάση την σειρά κόμικ των Alan Moore και David Lloyd, που κυκλοφόρησε μέσω της Vertigo. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου ένα νέο-φασιστικό ρεύμα έχει επικρατήσει, και αφορά ένα αναρχικό που προσπαθεί να ξυπνήσει την επανάσταση μέσω τρομοκρατικών πράξεων, με την Evey της Natalie Portman να μπλέκει στο σχέδιο του. Οι Silver Pictures, Virtual Studios και Anarchos Productions Inc. ήταν παραγωγοί με την Warner Bros. Pictures να έχει την διανομή. Παρά τις αντιρρήσεις του Alan Moore, η ταινία αποδείχθηκε μεγάλη επιτυχία καλλιτεχνικά κερδίζοντας 132,5 εκατομμύρια με μπάτζετ 54 εκατομμυρίων.The Losers Αν και δεν το γνωρίζουν πολλοί, το The Losers, είναι και αυτό βασισμένο σε κόμικ, συγκεκρίμενα της Vertigo που έγραψε ο Andy Diggle, και κυκλοφόρησε το 2010 με ένα εξαιρετικό καστ, που είχε τον Sylvain White στη σκηνοθεσία. Οι Jeffrey Dean Morgan, Zoe Saldana, Chris Evans και Idris Elba ήταν μια ελίτ ομάδα στρατιωτών που θα θεωρηθούν νεκροί από επίθεση των ανωτέρων τους, και θα αποφασίσουν να πάρουν εκδίκηση. Η ταινία έμοιαζε υπερβολικά στο remake του The A-Team, κάτι που έφερε αρνητικές κριτικές και όχι και τόσο καλά αποτελέσματα στο Box Office. Συγκεκριμένα, μάζεψε 29 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 25 εκατομμυρίων.The Kitchen Η πιο πρόσφατη ταινία της λίστας, η τρίτη συνολικά από τη Vertigo, είναι το The Kitchen, αστυνομική με σκηνοθέτη την Andrea Berloff στο ντεμπούτο της με βάση το κόμικ από τους Ollie Masters και Ming Doyle. Οι Melissa McCarthy, Tiffany Haddish και Elisabeth Moss πρωταγωνιστούν ως τρεις γυναίκες Ιρλανδών μαφιόζων, που θα αναλάβουν το οργανωμένο έγκλημα στο Hell's Kitchen στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν θα συλληφθούν οι άντρες τους από το FBI. Οι Domhnall Gleeson, James Badge Dale, Brian d'Arcy James, Jeremy Bobb, Margo Martindale, Common και Bill Camp έχουν ρόλους και η ταινία είναι παραγωγή των New Line Cinema, Bron Creative και Michael De Luca Productions που κυκλοφόρησε το 2019. Η ταινία πήρε γενικά αρνητικές κριτικές για μια μπερδεμένη πλοκή αλλά για τις ερμηνείες των McCarthy και Martindale ήταν πολύ θετικοί, και κατάφερε να κερδίσει μόλις 16 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 38 εκατομμυρίων δολαρίων. Paradox Press Road to Perdition Το Road to Perdition που κυκλοφόρησε το 2002 από τον Sam Mendes που σκηνοθέτησε με σενάριο του David Self και έχει ως βάση το ομώνυμο graphic novel του Max Allan Collins που σχεδίασε ο Richard Piers Rayner. Οι Tom Hanks, Paul Newman, Jude Law και Daniel Craig είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές του καστ και η υπόθεση της ταινίας διαδραματίζεται στο 1931, όπου ένας άντρας θέλει να πάρει εκδίκηση μαζί με τον γιο του από ένα μαφιόζο που δολοφόνησε όλη τους την οικογένεια. Η ταινία κέρδισε 181 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 80 εκατομμυρίων και με θετικότατες κριτικές από τη μεγαλύτερη μερίδα των κριτικών. Προτάθηκε για έξι βραβεία Oscar και κέρδισε ένα.A History of Violence Τρία χρόνια μετά, ένα ακόμη graphic novel της Paradox Press, το A History of Violence, κυκλοφόρησε ως ταινία δράσης και θρίλερ με νουάρ στοιχεία που σκηνοθέτησε ο David Cronenberg από σενάριο του Josh Olson. Το graphic novel κυκλοφόρησε το 1997 από τους John Wagner και Vince Locke, με τον Viggo Mortensen να πρωταγωνιστεί ως ιδιοκτήτης ενός μικρού εστιατορίου που όταν θα σταματήσει δύο ληστές σε αυτοάμυνα, θα δει τη ζωή του να αλλάζει για πάντα. Ο William Hurt, που είχε ρόλο, προτάθηκε για β’ αντρικό ενώ υπήρξε και υποψηφιότητα σεναρίου. Η ταινία πήρε εξαιρετικές κριτικές στο σύνολο και για πολλούς ανήκει στη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες που έρχονται από την ένατη τέχνη. Wildstorm Gen¹³ Το Gen¹³ είναι η μοναδική ταινία κινουμένων σχεδίων στη λίστα και έχει ως βάση το ομώνυμο κόμικ της WildStorm, που πλέον ανήκει στη DC Comics. Η ταινία κυκλοφόρησε το 2000 με σκηνοθέτη τον Kevin Altieri και είχε στο επίκεντρο την Caitlin Fairchild, μια έφηβο που θα της προσφέρουν θέση σε ινστιτούτο για χαρισματικά παιδιά. Σύντομα θα καταλάβει όμως ότι δεν είναι σχολείο αλλά στρατιωτικό project που θα τους μετατρέψει σε στρατιώτες. Χαρακτηριστικό για τη ταινία είναι ότι παρά το γεγονός ότι είναι 20 χρονών, δεν έχει προβληθεί ποτέ στην Αμερική αφού η Disney που έχει τα δικαιώματα δεν ήθελε να διαφημίσει κόμικ που ανήκει στη WB. Κυκλοφόρησε σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης.Red Το Red έκανε πρεμιέρα το 2010 ως κωμωδία δράσης με βάση την ομώνυμη αν και όχι τόσο δημοφιλή σειρά κόμικ που είχαν δημιουργήσει οι Warren Ellis και Cully Hamner. Στο καστ είχαν ρόλο οι Bruce Willis, Morgan Freeman, John Malkovich, Mary-Louise Parker, Helen Mirren και Karl Urban, με τον Robert Schwentke να σκηνοθετεί το σενάριο των Jon Hoeber και Erich Hoeber και η υπόθεση αφορά συνταξιούχους πράκτορες που πρέπει να επιστρέψουν στο παιχνίδι της κατασκοπίας. Κατάφερε να μαζέψει 199 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 58 εκατομμυρίων ενώ προτάθηκε και για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Κωμωδίας. Η ταινία πήρε θετικές κριτικές για το χιούμορ και τις ωραίες σκηνές δράσης ενώ το κοινό έδειξε ενθουσιασμό για τη ταινία.Red 2 Τρία χρόνια μετά από το πρώτο Red, ακολούθησε η συνέχεια με βάση και πάλι το κόμικ των Warren Ellis και Cully Hamner, και με τους Bruce Willis, John Malkovich, Mary-Louise Parker, Catherine Zeta-Jones, Lee Byung-hun, Anthony Hopkins και Helen Mirren στο καστ και τον Dean Parisot να σκηνοθετεί από σενάριο των Jon και Erich Hoeber. Η ιστορία διαδραματιζόταν τρία χρόνια μετά από τη πρώτη και με νέα ονόματα στο καστ, συνέχισε στο ίδιο ύφος που δεν κατάφερε ποτέ όμως να έχει τη λάμψη της πρώτης. Μάζεψε 148 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 84 εκατομμυρίων και σίγουρα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. https://www.superheronews.gr/2020/04/dc-comics-imprints.html

Στις 8 Αυγουστου του '19 θα κυκλοφορησει η κινηματογραφικη μεταφορα της σειρας κομικ της Vertigo, ''The Kitchen'', των Ollie Masters και Ming Doyle. Το καστ αποτελειται απο γνωστα ονοματα... Elisabeth Moss, Melissa McCarthy, Domhnall Gleeson, Tiffany Haddish. Στην καρεκλα του σκηνοθετη θα κατσει για πρωτη φορα η Andrea Berloff. Περισσοτερα για το κομικ [imdb=tt5822564]

4 Σεπ 19 κυκλοφορεί το 13ο τεύχος της σειράς The Dreaming (reboot της παλιάς) από την Vertigo. Σχέδιο από τη DaNi όπως μας ενημέρωσε από το φβ της 2000AD προχθες, Image τις προάλλες, Vertigo τώρα Άιντε και κανά Detective Comics στο μέλλον (με καμιά Catwoman που θεωρώ πως "την έχει") να πέσουν τα τσιμέντα

Ιρακ. 2013. Μετά τον τελευταίο πόλεμο του Κόλπου και την πτώση του Σαντάμ Χουσεϊν. Μια χώρα ερειπωμένη, μια χώρα διαλυμένη. Όταν σκοτώνεται ένας εκπαιδευόμενος αστυνομικός, κανείς δεν ασχολείται. Ο μόνος που μπαίνει στην διαδικασία να διερευνήσει τον φόνο, είναι ο Αμερικανός εκπαιδευτής του. Στην πορεία των ερευνών του, αποκαλύπτεται η διαφθορά του προηγούμενου καθεστώτος, η μεγαλύτερη διαφθορά του τωρινού καθεστώτος και η ερώτηση : Άλλαξε τελικά τίποτα και αν ναι, προς το καλύτερο; Πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Και από το σενάριο, και από το σχέδιο. Από τον συγγραφέα Tom King είχα διαβάσει μόνο μερικά τεύχη από το Vision, το οποίο δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Εδώ δίνει πραγματικά ρέστα, ίσως γιατί γνωρίζει το θέμα πολύ καλά καθώς είναι πρώην στέλεχος της CIA που είχε πάει στο Ιρακ. Άλλοτε δυναμικά, άλλοτε ωμά, άλλοτε με ευαισθησία, μας παρουσιάζει μια ρημαγμένη χώρα, στο κουφάρι της οποίας ασελγούν παλιοί καθεστωτικοί, Αμερικανοί "απελευθερωτές" και λοιποί αυτόκλητοι σωτήρες. Δίνει απλόχερα, αυτό το οποίο μου αρέσει υπερβολικά όποτε το πετυχαίνω, τον σεβασμό του προς τον αναγνώστη και την νοημοσύνη του. Δεν στα δίνει, δηλαδή, όλα μασημένα. Δεν σου αφηγείται αυτά που βλέπεις, δεν σου περιγράφει τι σκέφτεται ο κάθε χαρακτήρας. Δεν σε θεωρεί χαζό, σε αφήνει να μπεις στην ιστορία, να μπεις στο βιβλίο, να προβληματιστείς και εν τέλει, να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Σε σέβεται και για αυτό τον σέβομαι. Ο σχεδιαστής Mitch Gerads κάνει πολύ καλή δουλειά, ειδικά στις εκφράσεις των προσώπων, αλλά και τα μεγάλα καρέ. Ειδικά το δισέλιδο με τα σπαθιά, χαρακτηριστικό landmark της Βαγδάτης, είναι καταπληκτικό. Με τη χρήση μικρών καρέ εν μέσω μονοσέλιδων ή/και δισέλιδων splash pages, προωθεί γρήγορα την ιστορία χωρίς να "ξοδεύει" σελίδες χωρίς λόγο. Στο Activity της image δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, ίσως έφταιγε και το μετριο, για εμένα, σενάριο. Εδώ πάντως με κέρδισε, και θα ψάξω υπόλοιπες δουλειές του. Χρησιμοποιεί γήινα χρώματα, καφέ και μουντά μπλε, άριστα δεμένα με το "σκοτεινό" περιεχόμενο της ιστορίας. Αν δεν το καταλάβετε, μου άρεσε πολύ, το "κατάπια" άμεσα (12 τεύχη), και το συνιστώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Σίγουρα στις 10 καλύτερες καινούριες σειρές που διάβασα τελευταία. 8,5/10 από εμένα.

WAR STORIES του Garth Ennis Σας αρέσουν οι πολεμικές ιστορίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά με έμφαση στους ανθρώπους, στη φρίκη και την ματαιότητα του πολέμου όπου νικητές και ηττημένοι υποφέρουν το ίδιο; Σας αρέσει πολύ ο Garth Ennis ; Έχετε ήδη διαβάσει το Battlefields του ίδιου συγγραφέα (που έχει παρουσιάσει πολύ ωραία ο φίλος Dredd εδώ) και ψάχνετε κάτι παρόμοιο ; (εντάξει πολύ παραπάνω από παρόμοιο.....) Ε μην ψάχνετε άλλο!! Αυτό είναι το κόμικ για όλους εσάς!! Το War Stories λοιπόν είναι κόμικ σε σενάριο Garth Ennis και σχέδιο διαφόρων σχεδιαστών που αποτελείται συνολικά από 16 αυτόνομες ιστορίες που εξελίσσονται κυρίως στον Β' παγκόσμιο πόλεμο (λέω κυρίως γιατί δύο από αυτές εξελίσσονται σε άλλο χρονικό σημείο). Ξεκίνησε από την εταιρία Vertigo όπου το 2001 και 2003 έβγαλε τις πρώτες 8 ιστορίες σε αυτόνομα τεύχη (των 50+ περίπου σελίδων το καθένα) με τον τίτλο τότε στον ενικό δηλ War Story. Σχεδιαστές είναι οι David Lloyd που έκανε δύο ιστορίες ενώ από μία έκαναν οι Chris Weston, John Higgins, Dave Gibbons, Cam Kennedy, Carlos Ezquerra και Gary Erskine. To 2014 η σειρά μεταφέρθηκε στην εταιρία Avatar όπου ξεκίνησε να βγαίνει με την μορφή μηνιαίων τευχών και βγήκαν άλλες 8 ιστορίες σε 26 τεύχη συνολικά (3-4 τεύχη ανα ιστορία). Σχεδιαστές είναι οι Matt Martin (1 τεύχος), Keith Burns (2 τεύχη) και ο Tomas Aira (23 τεύχη) Εξαιρετικό το σενάριο από τον Garth Ennis που μας δείχνει την φρίκη του πολέμου και τις πολλές πτυχές των ανθρώπων όταν έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιες ακραίες καταστάσεις. Αξιοσημείωτο ότι στο τέλος κάθε ιστορίας έχει και βιβλιογραφία για το που άντλησε τις πληροφορίες ώστε να εντάξει τους χαρακτήρες του σε αληθινά γεγονότα, μέρη κτλ Το σχέδιο ποικίλει ανάλογα με τον σχεδιαστή αλλά κατά την άποψη μου είναι αρκετά καλό στις περισσότερες ιστορίες. Από κάτω θα γράψω μια μικρή περιγραφή για την κάθε ιστορία και θα βάλω και σελίδες από την αντίστοιχη ιστοριά. 1) Johann's Tiger (σχέδιο Chris Weston). Πρωταγωνιστές μας το πλήρωμα ενός γερμανικού τεθωρακισμένου, προς το τέλος του πολέμου ενώ προσπαθεί να αποφύγει του Σοβιετικούς και να βρεί τους Αμερικάνους ωστε να παραδοθεί και να επιβιώσει. 2) D-Day Dodgers (σχέδιο John Higgins). Ένας Βρετανός αξιωματικός φτάνει στην Ιταλία όπου γνωρίζει τον πόλεμο αλλά δυστυχώς όλες οι θυσίες του και των συμπολεμιστών του μένουν στην αφάνεια καθώς πίσω στην πατρίδα δίνουν σημασία μόνο σε όσους συμμετέχουν στην απόβαση της Νορμανδίας. 3) Screaming Eagles (σχέδιο Dave Gibbons). Προς το τέλος του πολέμου 4 Αμερικάνοι αναλαμβάνουν μια "αγγαροδουλειά" δηλ να πάνε και να διασφαλίσουν μια πλούσια αρχοντική κατοικία για την επικείμενη επίσκεψη ενός στρατηγού των συμμάχων. Εκεί θα ανακλύψουν κρυμμένους θησαυρούς αλλά και ντόπιες κοπέλες και έτσι θα αποφασίσουν να κάνουν διακοπές για λίγο καιρο πριν επιστρέψουν στις μάχες. 4) Nightingale (σχέδιο David Lloyd). Εδώ βλέπουμε την ιστορία του πολεμικού πλοίου Nightingale το οποίο συνοδεύει και προστατεύει "αρκτικά κονβόι" δηλ εμπορικά πλοία από την Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ προς τη Σοβιετική Ενωση προκειμένου να την ενισχύσουν με προμήθειες. 5) J for Jenny (σχέδιο David Lloyd). Εδώ βλέπουμε τη διαμάχη και τις διαφορετικές απόψεις πάνω στο πόλεμο δύο συγκυβερνήτων σε βομβαρδιστικό αεροσκάφος. Ο ένας θέλει να πάρει εκδίκηση από τους Γερμανούς με κάθε τρόπο και δε διστάζει να χτυπά και πολιτικούς στόχους χωρίς τύψεις ενώ ο άλλος θεωρεί τον πόλεμο αναγκαίο κακό. 6) The Reivers (σχέδιο Cam Kennedy). Μεταφερόμαστε στη Βόρεια Αφρική όπου μια ομάδα Βρετανών των ειδικών δυνάμεων εκτελεί παράτολμες αποστολές επιτιθέμενοι τα βράδια σε Γερμανικά στρατόπεδα. 7) Condors (σχέδιο Carlos Ezquerra). Η πρώτη μας ιστορία που δεν διαδραματίζεται στον Β' Π.Π. αλλά λίγα χρόνια πριν στον Ισπανικό εμφύλιο. Εκεί στη διάρκεια μιας μάχης 4 άνθρωποι από διαφορετικές χώρες που πολεμούν για διαφορετικές παρατάξεις και λόγους ο καθένας θα βρούν καταφύγιο σε μια τρύπα και θα κάνουν ανακωχή μέχρι να τελειώσει η μάχη. Εκεί θα θα κουβεντιάσουν και θα δούμε τι οδήγησε τον καθένα να έρθει και να πολεμήσει στην Ισπανία. 8) Archangel (σχέδιο Gary Erskine). Πρωταγωνιστής μας ένας Βρετανός πιλότος που τοποθετείται σε ένα πλοίο CAM (δηλαδή με καταπέλτη όπου επιτρέπει σε ένα αεροπλάνο να απογειωθεί από το συγκεκριμένο πλοίο και να το προστατέψει σε περίπτωση ανάγκης) όπου οι κίνδυνοι θα τον κάνουν να συνειδητοποιήσει ότι ο έρωτας και η ζωή πρέπει να συνεχιστούν παρόλο τον πόλεμο. 9) Castles in the sky (σχέδιο Matt Martin το 1ο τεύχος, Keith Burns το 2ο και 3ο). Η ιστορία ενός αμερικανικού πληρώματος βομβαρδιστικού αεροσκάφους που αναλαμβάνει ημερήσιες αποστολές πάνω από την Γερμανία 10) Children of Israel (σχέδιο Tomas Aira). Η δεύτερη ιστορία μας που δεν εξελίσσεται στον Β' Π.Π. αλλά λαμβάνει χώρα στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ (1973 ανάμεσα στο Ισραήλ και μια συμμαχία αραβικών κρατών). Πρωταγωνιστές μας το πλήρωμα ενός Ισραηλινού τεθωρακισμένου που συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις. 11) The Last German Winter (σχέδιο Tomas Aira). Πρωταγωνιστές μας μια γερμανίδα και τα παιδιά της, τον χειμώνα του 1945 όπου προσπαθούν να ξεφύγουν από τα Σοβιετικά στρατεύματα που έχουν μπει στην Ανατολική Γερμανία. Μια τυχαία συνάντηση με μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών θα τους δώσει ελπίδες αλλά και αυτοί κουβαλάνε τα δικά τους μυστικά. 12) Our Wild Geese Go (σχέδιο Tomas Aira). Πρωταγωνιστές μας είναι Ιρλανδοί εθελοντές στρατιώτες οι οποίοι δεν μπορούν να ξεχάσουν τον Ιρλανδικό εμφύλιο (1922-23) και προτιμούν να στραφούν ο ένας ενάντια στον άλλο παρά ενάντια στους Γερμανούς. 13) Tokyo Club (σχέδιο Tomas Aira). Πρωταγωνιστές μας Αμερικάνοι πιλότοι που με βάση τη νήσο Ίβο Τζίμα συμμετέχουν σε μακρινές αποστολές επιτιθέμενοι στην Ιαπωνία. 14) Send a Gunboat (σχέδιο Tomas Aira). Πρωταγωνιστές μας το πλήρωμα μιας Βρετανικής κανονιοφόρου όπου περιπολεί στο κανάλι της Μάγχης και προσπαθούν να καταστρέψουν μια θανάσιμη Γερμανική τορπιλάκατο. 15) Vampire Squadron (σχέδιο Tomas Aira). Εδώ ήρωες μας έιναι μια ομάδα ετερόκλητων πιλότων από διάφορες χώρες των συμμάχων όπου καταλήγουν στα χέρια της Βρετανικής αεροπορίας και αποφασίζει να τους χρησιμοποιήσει σε νυχτερινές αποστολές άμυνας πάνω από την Βρετανία. 16) Flower of My Heart (σχέδιο Tomas Aira). Βρισκόμαστε στη Βόρεια Αφρική όπου βλέπουμε την φιλία που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα Βρετανό πίλότο και σε ένα Ιταλό πιλότο αιχμάλωτο.

To The Invisibles του Grant Morrison, μια από τις σειρές που κυκλοφορούσε από την Vertigo, θα διασκευαστεί σε τηλεοπτική σειρά. Ο Γκραντ Μόρισον υπέγραψε συμφωνία με την Universal Cable Productions, για την οποία θα αναπτύξει και θα παράξει υλικό για τα τηλεοπτικά της δίκτυα (όπως είναι π.χ. το SyFy) και τις υπηρεσίες streaming της, με το The Invisibles να είναι μέρος της συμφωνίας αυτής. Πηγή. Στην χώρα μας είδαμε το κόμικ με τον τίτλο Οι Αόρατοι από την Modern Times, που δυστυχώς άφησε την πρώτη ιστορία ανολοκλήρωτη.

Αρκετά χρόνια πριν, η μικρή Astrid Mueller ήταν ένα φυσιολογικό κοριτσάκι που ζούσε σε μια πόλη στη Γερμανία, μέχρι που μια μέρα, συνέβη ένα τραγικό γεγονός: καθώς η οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία, ένας οδηγός φορτηγού, απόλυτα νομοταγής και φυσιολογικός, όπως μαθαίνουμε στη συνέχεια, τη χτυπά εσκεμμένα με το αυτοκίνητο και σαν να μην έφτανε αυτό, φροντίζει να περάσει ξανά πάνω από το σώμα της, έτσι ώστε να είναι σίγουρος ότι η μικρή θα σκοτωθεί. H Astrid όμως επέζησε. Ξυπνά στο δωμάτιο του νοσοκομείου, έχοντας δίπλα της τους γονείς της. Και ενώ όλα φαίνονται φυσιολογικά, ρωτά τη μητέρα της πού είναι ο μπαμπάς και γιατί το πρόσωπό του είναι γεμάτο φίδια. Τι έχει συμβεί; Τι βλέπει η μικρή που κανείς άλλος δεν βλέπει; Ποια είναι τα νοσηρά αποκυήματα της φαντασίας της, προϊόντα ενός προφανώς διαταραγμένου από το ατύχημα μυαλού; Χρονικό άλμα αρκετών ετών... Μια γυναίκα προσπαθεί να αυτοκτονήσει, αλλά διασώζεται από τρεις αδερφούς (ορισμούς του αγαθού αμερικάνου επαρχιώτη) Πολύ σύντομα μαθαίνουμε ότι η γυναίκα ονομάζεται Chloe Pierce, είναι δημοσιογράφος και παλεύει με την κατάθλιψη, επειδή ο μνηστήρας της αυτοκτόνησε τινάζοντας τα μυαλά του στον αέρα μέσα στην κουζίνα του σπιτιού τους. Α, και μια σημαντική λεπτομέρεια: διάβαζε το βιβλίο αυτοβοήθειας μιας γκουρού, ονόματι Astrid Mueller! Μετά από παραμονή στο νοσοκομείο και θέλοντας να ανακαλύψει το γιατί της αυτοκτονίας, η Chloe επιχειρεί να προσεγγίσει την εξαιρετικά ακριβοθώρητη Astrid, την οποία και τελικά γνωρίζει, όπως και γνωρίζει όλη την παράξενη κουστωδία της (όλα τα λεφτά είναι η - ναι, Η - Καπόνε ) . Ποια είναι η Astrid Mueller και τι επιζητά; Είναι αρχηγός μιας παραθρησκευτικής αίρεσης ή κάτι πολύ παραπάνω; Και τι είναι το "Καθαρό Δωμάτιο", που είναι απαγορευμένο για όλους, εκτός από την ίδια την Astrid και ελάχιστους εκλεκτούς; Και πού χωράει σε όλα αυτά ο ντετέκτιβ Demakos; Δεν μπορώ να αποκαλύψω κάτι άλλο, χωρίς spoiler, άρα σταματώ εδώ, αν και δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο να καταλάβετε τι περίπου συμβαίνει στη συνέχεια, αν και ό,τι και να φανταστείτε, οι δημιουργοί θα σας εκπλήσσουν. Είναι σίγουρα μεγάλη επιτυχία να παίρνεις ένα τετριμμένο θέμα και να του εμφυσάς νέα πνοή. Θρίλερ, τρόμος, ΕΦ, όλα ανακατεύονται στο μπλέντερ και το αποτέλεσμα διαβάζεται πάρα πολύ ευχάριστα, επειδή είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και εδώ οι δημιουργοί πετυχαίνουν άριστα. Επιπλέον, αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο η υπόθεση ή το όποιο μυστήριο, αλλά η διαδικασία εύρεσης της αλήθειας και οι επιπτώσεις της, καθώς και οι επιλογές μας. Η δε διαδικασία είναι σχετικά αργή και να θυμάστε ότι κάποια πράγματα που βλέπετε σε κάποια τεύχη, εξηγούνται αρκετά μετά. Εντάξει, το κάνω να φαίνεται πιο βαθυστόχαστο από όσο ίσως είναι, αλλά πιστεύω ότι θα περάσετε καλά, διαβάζοντάς το. Ο σκιτσογράφος Jon Davis-Hunt κάνει θαύματα. Θυμίζει λίγο Ryp, στο λιγότερο βλοσυρό και μανιερίστικο. Από το τεύχος 13, το κόμικ το σχεδίασε ο Waiter Geovani. Στην αρχή δεν μου άρεσε τόσο το σχέδιό του, αλλά μετά το συνήθισα και οφείλω να ομολογήσω ότι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και αυτός. Πολύ ωραίο και οι χρωματισμοί του Quinton Winter, o οποίος αξιοποιεί πλήρως το φως και το σκοτάδι, όπου χρειάζεται Κυκλοφόρησαν μέχρι στιγμής 3 TPB, αυτά που παραθέτω στην αρχή της παρουσίασης, τα οποία συγκεντρώνουν τα τεύχη 1-18. Η σειρά φαίνεται να ολοκληρώνεται, έστω και εν μέρει και δεν βλέπω να έχει κυκλοφορήσει άλλο τεύχος. Επειδή όμως αφήνει παράθυρο για συνέχεια, ευελπιστώ για νέα τεύχη. Ο πρώτος τόμος έχει gallery, οι δύο επόμενοι δεν έχουν τίποτα επιπλέον. Το κόμικ περιλαμβάνει εκτεταμένο γυμνό και πολλές σκηνές βίας, κάποιες από αυτές ιδαιτέρως σοκαριστικές. Απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν ανεβάζω περισσότερες και κατατοπιστικότερες εικόνες. Μια πολύ ενδιαφέρουσα κριτική του κόμικ (με αρκετά spoiler), μπορείτε να διαβάσετε εδώ (στα αγγλικά).

Το Savage Things ήταν μια από τις λίγες σειρές της Vertigo που κυκλοφορούσαν τους τελευταίους μήνες και τελείωσε την προηγούμενη εβδομάδα. Η υπόθεση αφορά μια ομάδα "τρομοκρατών" που είναι ελεύθεροι στην Νέα Υόρκη και και κάνουν μαζικές δολοφονίες με φρικαλέους τρόπους, αφήνοντας πίσω τους μηνύματα. Τα άτομα αυτά ήταν πριν από 25 χρόνια μέρος ενός μυστικού κυβερνητικού προγράμματος με όνομα Black Forest, που στρατολόγησε κοινωνιοπαθή παιδιά, αφού σκότωναν τους γονείς τους και εξαφάνιζαν τα ίχνη τους - με αποτέλεσμα τυπικά να μην υπάρχουν. Το πρόγραμμα αυτό είχε, φυσικά, σκοπό να εκπαιδεύσει αυτά τα παιδιά ώστε να αποτελέσουν το τέλειο όπλο ενάντια στους εχθρούς των ΗΠΑ. Οι δύο βασικοί συντονιστές του τότε προγράμματος, ο Dr. Koenig και ο Mr. Proctor, καταλαβαίνουν αμέσως ότι πρόκειται για δράση αυτών που ανήκαν στο Black Forest και βρίσκουν τον Abel, ένα από τα παιδιά του project, και του "ζητούν" βοήθεια για να τους σταματήσουν. Τα υπόλοιπα είναι αγνή δράση. Η βασική ιστορία είναι σε πραγματικό χρόνο, δηλαδή παρακολουθούμε την καταδίωξη όσο συμβαίνει, και διακόπτεται από κάποια flashbacks στο Black Forest όπου μας εξηγεί τις σχέσεις των βασικών μας πρωταγωνιστών, του Abel και τότε φίλου του, Cain, ο οποίος συντονίζει και όλο το τρομοκρατικό εγχείρημα. Πρόκειται για μια απλή ιστορία. Στιβαρή στη δομή της, χωρίς να έχει να πει κάτι ιδιαίτερα καινοτόμο, ισσοροπεί καλά μεταξύ δράσης και εξιστόρησης/διαλόγων. Ένα τίμιο action, εν ολίγοις. Προς το τέλος πήγε να κάνει κάποια συγγραφικά τρικς για να δώσει λίγο βάθος, αλλά δεν νομίζω πως καταφέρνει τίποτα. Σχεδιαστικά δεν μου έδωσε κάτι για να το θαυμάζω, αλλά ούτε κάτι για να το επιπλήξω. Ρεαλιστικό, απλό, με "επίπεδη" αισθητική και χωρίς κάτι παραπάνω. Τα χρώματα φυσικά γήινα, στα χνάρια του σχεδίου. Ξεκίνησε τον Μάρτιο και ολοκληρώθηκε 4 Οκτωβρίου, αποτελούμενο από 8 τεύχη. Στο σενάριο έχουμε τον Justin Jordan που έχει γράψει 5 τεύχη για το Crossed, ενώ η πιο μακροσκελής και εξολοκλήρου δική του σειρά είναι το Spread που ξεκίνησε το 2014 και συνεχίζει ακόμα με 22 τεύχη. Έχει κάνει, επίσης, και 20 τεύχη στο Green Lantern: New Guardians. Στο σχέδιο, ο Ibrahim Mustafa είναι σχετικά νέος στη σκηνή και έχει συμμετάσχει σε διάσπαρτα τεύχη των δύο μεγάλων, αλλά και εξολοκλήρου στη σειρά High Crimes. Στα χρώματα είναι ο Jordan Boyd και στα πολύ ωραία εξώφυλλα ο John Paul Leon.

Βρισκόμαστε στο 2012 και εδώ και χρόνια έχει ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ της φασιστικής Ενωμένης Ευρώπης και των συμμάχων Αγγλία-ΗΠΑ. Ένας μισθοφόρος προσπαθεί να πουλήσει ένα μυστικό όπλο, το οποίο θα τελειώσει τον πόλεμο, στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Άγγλοι πρέπει να αποτρέψουν αυτήν την συναλλαγή. Αποφασίζουν να στείλουν την καλύτερη αμερικανίδα στρατιωτίνα, την Bloody Mary. Βοηθός της, ένας άγγλος στρατιωτικός, ο Major. Μία από τις μετριότερες δουλείες (που έχω διαβάσει) από τον Garth Ennis (Hellblazer, Preacher, Punisher κ.α.) , με σχέδιο από τον βετεράνο Carlos Ezquerra ( Judge Dredd, Battlefields, Strontium Dog κ.α.). Το σενάριο είναι κλασικό σενάριο action movie, οι διάλογοι είναι κλισαρισμένοι όσο πάει. Το σχέδιο είναι κλασικός Ezquerra, λίγο παλιομοδίτικο πλέον αλλά επαρκές. Η πρώτη ιστορία κυλάει γρήγορα και τελειώνει αναμενόμενα. Η δεύτερη ιστορία είναι παρατραβηγμένη. Γενικά, τα πάντα είναι "πιο 80s πεθαίνεις", παρόλο που κυκλοφόρησε στα τέλη του 90. Κυκλοφόρησε αρχικά από τη Helix, βραχύβιο imprint της DC, σε 4 τεύχη τα οποία ακολούθησαν άλλα 4 με τον τίτλο Lady Liberty. Αργότερα κυκλοφόρησαν και τα 8 τεύχη σε ένα trade από την Vertigo. Γενικά πρόκειται για ένα εύκολο, άκοπο κόμικ το οποίο το διαβάζεις, το ξεχνάς και δεν το ξαναδιαβάζεις. Έχει κάποια καλά σημεία, αλλά τίποτα πρωτότυπο και τίποτα που να μην έχεις ξαναδεί σε άλλα αντίστοιχα κόμικ. 6/10

THE WAKE To "The Wake" είναι μια σειρά 10 τευχών που κυκλοφόρησε το 2014 από τη Vertigo. Σεναριογράφος είναι ο Scott Snyder και σχεδιαστής ο Sean Murphy, δίδυμο που έχει ξανασυνεργαστεί και στο "American Vampire: Survival of the Fittest". Στους υπόλοιπους συντελεστές συναντάμε τον Matt Hollingsworth στα χρώματα και τον Jared K. Fletcher στο lettering. Η σειρά βραβεύθηκε το 2014 με το βραβείο Eisner ως η καλύτερη limited series. Ήδη στο τέλος της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε ολοκληρωμένο τόσο σε tpb όσο και σε hardcover. The Wake: part 1 Tα 5 πρώτα τεύχη της σειράς αποτελούν μια αυτοτελή ιστορία, της οποίας το είδος θα χαρακτήριζα κλειστοφοβικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας / τρόμου. Κεντρικός χαρακτήρας της σειράς είναι η θαλάσσια βιολόγος Lee Archer, η οποία προσκαλείται από την κυβέρνηση σε έναν υποθαλάσσιο σταθμό άντλησης πετρελαίου στον Αρκτικό Κύκλο για να μελετήσει, όπως της εξηγούν, έναν παράξενο ήχο που φαίνεται να προέρχεται από ένα νέο είδος φάλαινας. Όταν φτάνει εκεί βέβαια, θα διαπιστώσει ότι δεν είναι η μόνη προσκεκλημένη επιστήμονας, ενώ το προσωπικό του σταθμού έχει αιχμαλωτίσει ένα άγριο παράξενο θαλάσσιο πλάσμα αγνώστων στοιχείων. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν το πλάσμα καταφέρνει να δραπετεύσει και προκαλεί σοβαρές καταστροφές. The Wake: part 2 Το 2ο μέρος της σειράς αποτελείται από τα τεύχη 6 - 10, και πρόκειται για μια άτυπη συνέχεια της αρχικής ιστορίας που διαδραματίζεται 200 χρόνια μετά. Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε έχει αλλάξει, η Γη έχει καλυφθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου από νερό, και τα πλάσματα του πρώτου μέρους της ιστορίας κυριαρχούν στη Γη και απειλούν τους εναπομείναντες ανθρώπους. Κεντρικός χαρακτήρας είναι η Leeward, μια νεαρή κοπέλα που ζει αρκετά ατίθασα, ενώ βγάζει τα προς το ζην σκοτώνοντας τα θαλάσσια πλάσματα και πουλώντας τα κεφάλια τους στη μαύρη αγορά. Οι μπελάδες της ξεκινάνε όταν πιάνει στον ασύρματό της ένα σήμα με τη φωνή της Lee Archer, η οποία δηλώνει ότι ξέρει με ποιο τρόπο μπορεί να σωθεί ο κόσμος. Ουσιαστικά εδώ έχουμε δύο ιστορίες σε ένα κόμικ. Άσχετα αν η δεύτερη ιστορία δανείζεται πολλά στοιχεία από την πρώτη, τόσο η υπόθεση όσο και το είδος διαφέρουν από τη μία στην άλλη και διαβάζονται και οι δύο ανεξάρτητα. Για μένα σαφώς καλύτερη η πρώτη, παρόλο που δεν τη θεωρώ ιδιαίτερα πρωτότυπη, καθώς νομίζω ότι το σενάριο έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε αρκετές ταινίες φαντασίας. Τη δεύτερη ιστορία, για να είμαι ειλικρινής, τη βρήκα πολύ βαρετή και λίγο αλαλούμ, καθώς αλλιώς ξεκινάει, αλλιώς συνεχίζεται, αλλιώς τελειώνει. Σαν συνολική εικόνα το σχέδιο είναι συμπαθητικό, όμως υπάρχουν και ορισμένα υποθαλάσσια καρέ που είναι μερικά επίπεδα παραπάνω. Γενικά το περίμενα καλύτερο.

MNEMOVORE Το Mnemovore είναι μια μίνι σειρά τρόμου 6 τευχών που κυκλοφόρησε την περίοδο Ιούνιος - Νοέμβριος 2005 από την Vertigo. Τα κείμενα και οι διάλογοι της σειράς γράφτηκαν από τους Ray Fawkes και Hans Rodionoff, το σχέδιο είναι του Mike Huddleston και ο χρωματισμός του Jeromy Cox. Το 2011 η σειρά συγκεντρώθηκε σε έναν σκληρόδετο τόμο από την IDW. Τα εξώφυλλα των τευχών (από το Comicvine) Κεντρικός χαρακτήρας είναι η Kaley Markowic, μια νεαρή κοπέλα που ασχολείται επαγγελματικά με το snowboard. Κατά τη διάρκεια ενός διαγωνισμού, η Kaley χτυπάει σοβαρά στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να χάσει τη μνήμη της και να μη θυμάται βασικά πράγματα για τον εαυτό της και την οικογένειά της. Ενώ προσπαθεί να αναρρώσει και να ανακτήσει τις αναμνήσεις της, άτομα του στενού της κύκλου αρχίζουν κι αυτά να χάνουν τη μνήμη τους, και να μην τη θυμούνται. Σύντομα ανακαλύπτει ότι αυτό οφείλεται σε ένα αρχαίο τέρας που καταβροχθίζει τις αναμνήσεις των ανθρώπων. Την ιστορία τη βρήκα αρκετά συμπαθητική, καθώς η ιδέα του λαβκραφτικού τέρατος που τρέφεται από τις αναμνήσεις έχει αρκετό ενδιαφέρον. Το σχέδιο όμως ήταν στο μεγαλύτερο μέρος μέτριο, καθαρό μεν αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο να επιδείξει, εκτός ίσως από τις σκηνές στις οποίες εμφανίζεται το τέρας. Η συγκεντρωτική έκδοση της IDW είναι μεν όμορφη (σχετικά μεγάλο μέγεθος [19.2 x 28.0], σκληρά εξώφυλλα), αλλά νομίζω ότι ήταν too much για το συγκεκριμένο κόμικ. Σε γενικές γραμμές πάντως το καταβρόχθισα γρήγορα και ευχάριστα.

Η στήλη δεν κράτησε για πολύ και αυτή είναι η τελευταία της εμφάνιση. Τα θέματα μοιράστηκαν σε άλλες σελίδες και σε στήλες. Παρουσίαση του κόμικ Sandman, και των βιβλίων multimedia Kastar (συνοδεύονται από ένα CD), δημιούργημα του αρθρογράφου από άλλο εκδοτικό οίκο. Περισσότερα για το κόμικ εδώ.

Have you ever faced art for art's sake? I wonder if you have the stomach..to face death for art's sake. Αριστερά το εξώφυλλο του tpb, στο κέντρο και δεξιά δύο εξώφυλλα του πρώτου τεύχους Μια μυστηριώδης εκρηκτική ουσία, ένας πρώην αστυνομικός, μια φουτουριστική Νέα Υόρκη λίγο μετά τα μισά του 21ου αιώνα, ένα σκιώδες εγκληματικό συνδικάτο, άνθρωποι με μάσκες ζώων, πληθωρισμός στα ύψη, πάμπλουτοι συλλέκτες τέχνης, εξαφανισμένες καλλιτέχνιδες..μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά εναλλακτικά κόμικ της Αμερικανικής σκηνής, από την πένα του εξίσου ακαθόριστου Paul Pope. Το Heavy Liquid ήταν ένα 5 issue limited series της Vertigo από τον Οκτώβριο του '99 ως τον Φλεβάρη του '00. Το tpb έπεσε στα χέρια μου τον προηγούμενο μήνα στην Γερμανία και δεν έχασα την ευκαιρία να το αποκτήσω. Δεν το είχα ξανακούσει αλλά κάτι μου έλεγε ότι θα ήταν καλό παρόλο που η τεχνοτροπία του cyberpunk με απωθεί, πόσο μάλλον σε συνδυασμό με sci-fi. Ένας πρώην αστυνομικός εν ονόματι "S" είναι ο καλύτερος στο να βρίσκει "εξαφανισμένους" ανθρώπους και αντικείμενα. Ένα από αυτά τα αντικείμενα, το Heavy Liquid, αποφάσισε να το κρατήσει κιόλας. Η ουσία αυτή είναι ένα μεταλλοειδές εκρηκτικό το οποίο αν βραστεί, πήζει και παίρνει την μορφή μαύρου γάλατος. Το γάλα αυτό αν εισαχθεί από διάφορα σημεία στον οργανισμό (από το αυτί είναι η πιο αποτελεσματική δίοδος), δρα ως πολύ ισχυρό παραισθησιογόνο ναρκωτικό. Δυνατότερο απ΄ότι φυσικό και χημικό προϊόν είχε υπάρξει μέχρι στιγμής. Ένας μυστηριώδης ζάμπλουτος συλλέκτης τέχνης που κατέχει και αυτός ποσότητα από την σπάνια ουσία αναθέτει στον "S" να βρει την Rodan Esperella, μια πορτορικανή καλλιτέχνιδα που θεωρείται η καλύτερη της γενιάς της και έχει εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης. Ο λόγος; Θέλει να την πληρώσει αδρά για να του φτιάξει ένα άγαλμα από το heavy liquid, ώστε να ικανοποιήσει τη μεγαλομανία του πως είναι ο μοναδικός στον κόσμο που κατέχει κάτι τέτοιο. Πόσο εύκολο είναι να βρεις έναν άνθρωπο που δεν θέλει να βρεθεί όταν σε κυνηγά ένα ολόκληρο συνδικάτο του εγκλήματος επειδή έκλεψες από αυτούς το πιο δυσεύρετο υλικό; Στην αρχή σου δίνει την εντύπωση πως είναι αριστούργημα. Σιγά σιγά ξεφουσκώνει αλλά παρόλα αυτά παραμένει πολύ καλό. Αντίθετα με τον Κώστα δε νομίζω πως έγινε δήθεν ούτε μια στιγμή αλλά μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν ήξερε τι ήθελε να πει σε μερικά σημεία. Ίσως ο Pope ήθελε να δημιουργήσει τέχνη για χάρη της τέχνης και μόνο, ίσως έμμεσα έθιξε την εξάρτηση και το πως καταστρέφει ζωές. Αν κάποιος με ρωτήσει "γιατί μιλάει αυτό το κόμικ" θα πρέπει να το σκεφτώ για να δώσω μια ικανοποιητική απάντηση και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό. Από την άλλη το σχεδιαστικό κομμάτι με εξίταρε. Το μοτίβο είναι μια παλέτα τετραχρωμίας κόκκινου-μαύρου-άσπρου-μπλε. Τα περιβάλλοντα των σκηνών και κάποια αντικείμενα είναι είτε αχνό μπλε που δίνει την αίσθηση ότι η ιστορία διαδραματίζεται στο ημίφως της νύχτας είτε ένα ξεβαμμένο κόκκινο προς ροζ που επιλέγεται στις συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές και όταν οι χαρακτήρες κάνουν χρήση του ναρκωτικού. Ο χρωματισμός ήταν θετική καινοτομία έχοντας στο μυαλό ότι ήταν κυβερνοπάνκ ιστορία, αφού οι αναμενόμενες αποχρώσεις σε τέτοια θεματολογία είναι κάτι μουντά μαύρα, καφέ, και ψηφιακά πράσινα. Το σκίτσο, ταυτόχρονα αφηρημένο και λεπτομερειακό, ήταν το καταλληλότερο συμπλήρωμα για την ατμόσφαιρα της ιστορίας. Λίγο νουάρ, λίγο χυμένο, με πολλές σκιές.

FLINCH To Flinch ήταν μια σειρά 16 τευχών της Vertigo, που κυκλοφορούσε από τον Ιούνιο του 1999 έως τον Ιανουάριο του 2001. Κάθε τεύχος περιείχε 3 μικρές αυτοτελείς ιστορίες τρόμου, πάντα από διαφορετικούς καλλιτέχνες. Τα 16 τεύχη κυκλοφόρησαν και σε 2 συγκεντρωτικά TPB, το πρώτο τον Δεκέμβριο του 2015 και το δεύτερο τον Ιούνιο του 2016, και καθένα αποτελείται από 196 έγχρωμες σελίδες. Από την ιστορία "Maggie and her Microscope" των Dean Motter και Bill Sienkiewicz στο τεύχος # 2 Στους συντελεστές περιλαμβάνονται ορισμένα δυνατά ονόματα του χώρου. Ανάμεσα στους σεναριογράφους που συμμετείχαν είναι οι Brian Azzarello, Richard Bruning, Scott Cunningham, Garth Ennis, Bob Fingerman, Devin Grayson, Phil Hester, Bruce Jones, Ty Templeton, Bill Willingham, Jim Woodring, John Arcudi, Mike Carey, Charlie Boatner και πολλοί άλλοι. Σχεδιαστές που συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, είναι οι Rick Burchett, Richard Corben, Duncan Fegredo, Kelley Jones, Jim Lee, Bill Sienkiewicz, Eduardo Risso, Phil Jimenez, David Lloyd, Javier Pulido, Sean Phillips, Timothy Truman, Bernie Wrightson και άλλοι. Από την ιστορία "Brer Hoodoo" των Joe Lansdale και Timothy Truman στο τεύχος # 13 Οι περισσότερες ιστορίες είναι πολύ καλές! Γενικά μου αρέσουν οι μικρές ιστορίες τρόμου, και έχω αγοράσει αρκετές συλλογές που άλλες φορές είναι πετυχημένες και άλλες όχι. Θα έλεγα μάλιστα ότι κάποιες σειρές είναι σαν οι συντελεστές να προσπαθούσαν να κάνουν αρπαχτή. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση για τη συγκεκριμένη σειρά, που είναι μία από τις πιο ωραίες σύγχρονες ανθολογίες αυτού του είδους, και σίγουρα σας την προτείνω! Wikipedia

Κόμικ σε σενάριο του Paul Dini και artwork του Eduardo Risso. Μπλέκει αληθινά, αυτοβιογραφικά γεγονότα με τον μύθο του Batman, σ’ ένα graphic novel που θα χαρακτήριζα μείξη του Midnight Nation με το Killing Joke. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2016 από την Vertigo σε έναν σκληρόδετο τόμο με dustcover. Ο Dini ανήκει στη δημιουργική ομάδα πίσω από τις δημοφιλείς και βραβευμένες τηλεοπτικές σειρές Tiny Toon Adventures και Batman: The Animated Series. Η καριέρα του πήρε την ανιούσα κατά τη δεκαετία του 1990, αλλά την ίδια περίοδο συνέβη κάτι που τον τραυμάτισε βαθύτατα: γυρνώντας σπίτι του αργά το βράδυ, δέχτηκε επίθεση από δύο αγνώστους που τον άφησαν με αρκετά σπασμένα κόκαλα. Ο Dini μας διηγείται τον αγώνα του να ξεπεράσει την φοβερή αυτή εμπειρία και κυρίως πώς η μορφή του Batman τον βοήθησε, παρά τις κακόβουλες παρεμβολές του Joker, της Poison Ivy και των άλλων κακών του Gotham City. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα από τον Dini να γράψει κάτι τέτοιο. Ναι, είναι ένας αξιόλογος σεναριογράφος, αλλά δεν περίμενα να δημιουργήσει κάτι τόσο διαφορετικό. Χρησιμοποιεί χιούμορ και δεν διστάζει να ξεγυμνωθεί μπροστά στους αναγνώστες του για την αποτυχημένη ερωτική του ζωή ή την προσήλωσή του σε πράγματα που μπορεί να θεωρηθούν παιδικά. Η ροή της ιστορίας είναι εξαιρετική, με την πρωτοπρόσωπη εξιστόρηση να μετατρέπεται σε διάλογο με τον Batman ή τον Joker και να εναλλάσσεται με την τριτοπρόσωπη αφήγηση. Το μελόδραμα, επικίνδυνο σε τέτοιου είδους δουλειές, είναι μηδενικό ή έστω ελάχιστο. Ίσως θα μπορούσε να έχει μερικές σελίδες ακόμα, αλλά το θεωρώ πταίσμα. Όσο για τον Risso… απλά θεϊκός. Δεν χρησιμοποιεί ένα μόνο στυλ, αλλά πολλά διαφορετικά, από το κλασικό λιτό του σχέδιο, μέχρι ένα πιο ρεαλιστικό με εκπληκτικό coloring. Και μάλιστα, πολλές φορές αυτά συνυπάρχουν όχι μόνο στην ίδια σελίδα, αλλά και μέσα στο ίδιο καρέ. Πρόκειται για ένα δυνατό, μεστό κόμικ. Ίσως δεν πηγαίνει όσο βαθιά (αυτο)διαφημίζεται, αλλά ο διάλογος με τους φανταστικούς χαρακτήρες το καθιστά μοναδικό. Σίγουρα μπορεί να το διαβάσει ο καθένας και το προτείνω στον καθένα.

O Len Wein είναι ένας συγγραφέας με πολύ πλούσιο υλικό στο ενεργητικό του. Μέσα σε 50 χρόνια έχει γράψει ιστορίες για όλους τους γνωστούς αμερικάνικους χαρακτήρες σουπερηρώων. Διατέλεσε και ένα χρόνο Editor in Chief στη MARVEL σε μια σχετικά δύσκολη εποχή γι’ αυτήν. Είναι όμως περισσότερο γνωστός για δυο του συν-δημιουργίες, το μεταλλαγμένο Wolverine και το Swamp Thing. Ο τελευταίος ως γνωστόν ωρίμασε στα χέρια του Alan Moore και στην ουσία έχτισε τον Θυγατρικό εκδοτικό Οίκο VERTIGO. Στον επαναπροσδιορισμό των κόμικς της DC που ονομάζεται New52 o χαρακτήρας αλλοιώθηκε και έγινε πιο προσιτός στο ευρύ κοινό, δυστυχώς αφαιρώντας όλο εκείνο το σοφιστικέ στοιχείο που είχε κάτω από την ομπρέλα των VERTIGO Comics. Το 2016 δίνεται ξανά στον Len Wein μετά από δεκαετίες ο ήρωας ώστε να παίξει λίγο ακόμη μαζί του. Εκδόθηκαν έξι τεύχη τα οποία πρέπει να διαβαστούν μονομιάς. Η μηνιαία ανάγνωσή τους μου φάνηκε άκρως προβληματική, ενώ όταν τα διάβασα όλα μαζί για δεύτερη φορά θα έλεγα ότι μου φάνηκαν πολύ καλύτερα. Ο Swamp Thing παγιδευμένος σε αυτό το αποκρουστικό σώμα δέχεται τη βοήθεια ενός φίλου του για θεραπεία. Απροσδόκητα δε θεραπεύεται σωστά αλλά στην ουσία ανταλλάσουν την κατάρα του Swamp Thing. Ο νέος ξενιστής ενθουσιάζεται και κατά κάποιον τρόπο καπηλεύεται την ιδιότητα με καταστροφικά αποτελέσματα. Ο ήρωας ζητά τη βοήθεια όλων των φρουρών του παραφυσικού και μάγους που ξέρει για να αντιστρέψει την κατάσταση και να ελέγξει ξανά αυτήν την επικίνδυνη δύναμη. Δεν είναι άσχημο το σενάριο. Έχει ενδιαφέρον και οι σελίδες κυλούν αρκετά εύκολα. Οι χαρακτήρες έχουν κάτι να θες να τους εξερευνήσεις. Όχι ότι ταυτίζεσαι μαζί τους αλλά θέλεις να δεις πού το πάει αυτός ο άνθρωπος που προσπαθεί και πάλι να εγκλωβιστεί σε μια φυλακή μόνο και μόνο για να μην την εκμεταλλευτεί κάποιος με κακοποιές διαθέσεις. Στα δύο πρώτα τεύχη του ζητούν τη βοήθεια ένα ζευγάρι. Έχουν χάσει το γιό τους με περίεργο τρόπο ο οποίος έχει γίνει ένα αντίστοιχο σουρεαλιστικό πλάσμα με επιθετικές διαθέσεις. Ο Swamp Thing τον αντιμετωπίζει, η μάχη μένει στη μέση, και δεν ξαναναφέρεται κανείς στο γεγονός. Πολύ περίεργο για έναν συγγραφέα βετεράνο να αφήνει κομμάτι του σεναρίου στη μέση, στη μέση της ιστορίας. Ίσως ελπίζει σε μια συνέχεια. Το δεύτερο πράγμα που με εκνεύρισε είναι η απόλυτη διαγραφή της ιστορίας που έγραψε ο Alan Moore. Θα μου πείτε «εδώ έχουμε το δημιουργό στο δημιούργημά του, θα ασχοληθούμε με τις αλλαγές που έφερε ένας άλλος συγγραφέας»; Όχι ότι θα είχατε άδικο, αλλά αυτή η ανατροπή του Moore, που δεν είναι πια ένας άνθρωπος που παραμορφώθηκε και θέλει να θεραπευτεί, αλλά είναι ένα φυτό που έκλεψε μια προσωπικότητα και δεν υπάρχει καμιά θεραπεία, είναι ,πώς να το κάνουμε, απλά υπέροχη. Εκείνη η σκηνή που ο Βαλτάνθρωπος ξεσπά το 1984 όταν μαθαίνει ότι δεν υπάρχει γυρισμός, αφού δεν ήταν ποτέ άνθρωπος, είναι μια κλασική σκηνή στο χώρο της Ιστορίας των Κόμικς. Το σκίτσο του Kelley Jones είναι ό,τι πιο σταθερό μπορούν να δουν οι οπαδοί του. Στυλιζαρισμένο και εμπνευσμένο από τις ιστορίες Creepy και φόρος τιμής στον άλλο δημιουργό του Swamp Thing, Bernie Wrightson. Προσέξτε όταν ζωγραφίζει τον Phantom Strange. Η καμπαρντίνα του αιωρείται όπως αυτή του Sandman, από τον άλλο γνωστό τίτλο της Vertigo. Θυμάμαι το σκιτσογράφο όταν ζωγράφιζε πολύ πιο συμβατικά και ουδέτερα στη MARVEL στον άγνωστο τίτλο των STAR Comics, DINO RIDERS. Ναι, έχω τα τεύχη Ο τίτλος αξίζει. Λίγα τεύχη που δεν πρόκειται να σας κουράσουν. Και αν σας αρέσουν μπορείτε να εξερευνήσετε και παλιότερες εκδόσεις του χαρακτήρα. Ίσως βρείτε και πιο μέτριες ιστορίες, αλλά και αυτές δεν είναι του πεταματού. Σελίδα του συγγραφέα στο wiki εδώ. Σελίδα του σκιτσογράφου στο wiki εδώ. Σελίδα του χαρακτήρα στο wiki εδώ.

HUMAN TARGET Chance Meetings Το "Human Target" ήταν μια μίνι μηνιαία σειρά 4 τευχών που ξεκίνησε να κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 1999 από την Vertigo. Σεναριογράφος ήταν ο Peter Milligan, και το σχέδιο ήταν του Edvin Biukovic. Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Christopher Chance, ένα είδος ντετέκτιβ / σωματοφύλακα με ιδιαίτερες ικανότητες όχι μόνο μεταμφίεσης αλλά και μίμησης άλλων προσώπων, ο οποίος αναλαμβάνει να ενσαρκώσει το ρόλο των πελατών του που βρίσκονται σε κίνδυνο, ώστε αφενός να τους κρατήσει ασφαλείς, και αφετέρου να βρει αυτούς που θέλουν το κακό τους. Ο Christopher Chance είχε πρωτοεμφανιστεί τον Δεκέμβριο του 1972 στο τεύχος # 419 του Action Comics από τους Len Wein και Carmine Infantino, και έκτοτε έκανε σποραδικές εμφανίσεις σε κόμικς της DC, αλλά ποτέ δεν είχε το δικό του περιοδικό μέχρι το 1999. Στο συγκεκριμένο mini-series, ο Chance δέχεται επίθεση από δολοφόνο που τον τραυματίζει σοβαρά στο πρόσωπο, και ενώ εκείνος αναρρώνει, ο βοηθός του καλείται να βρει τον δράστη αλλά και να σώσει έναν αιδεσιμότατο. Σελίδα από το mini series To 2003 κυκλοφορεί το graphic novel "Human Target: Final Cut", γραμμένο και πάλι από τον Milligan, αλλά αυτή τη φορά σε σενάριο Javier Pulido. Τώρα ο Chance καλείται να βρει τον απαχθέντα γιο μιας οικογένειας στο Χόλυγουντ, και όπως πάντα παίρνει τόσο στα σοβαρά τον ρόλο του που πολλές φορές μπερδεύεται ως προς το ποιος πραγματικά είναι. Στον τόμο "Human Target: Chance Meetings" λοιπόν, περιλαμβάνονται και η μίνι-σειρά του 1999, και το graphic novel του 2003. Κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2010, και η έκδοση είναι paperback με 204 σελίδες. Πιθανός λόγος που κυκλοφόρησε τότε ήταν ότι η Fox έβγαλε και τηλεοπτική σειρά την ίδια χρονιά, κάτι που άλλωστε διαφημίζεται και στο εξώφυλλο της έκδοσης. Να σημειωθεί επίσης ότι το 2003, μετά το graphic novel, ξεκίνησε και σειρά Human Target. Τελικά έφτασε τα 21 τεύχη, αφού σταμάτησε τον Ιούνιο του 2005. Προσωπική γνώμη: αν και το σχέδιο του Biukovic ταιριάζει πολύ καλύτερα στο συγκεκριμένο είδος, η πρώτη ιστορία είναι κάπως μπερδεμένη. Η δεύτερη αντίθετα είναι πολύ πιο στρωτή, και το σχέδιο του Pulido αν και όχι στο επίπεδο του Biukovic είναι καλό. Προτιμώ σίγουρα τη δεύτερη λοιπόν. Η μόνη επαφή μου με το Humant Target ως τώρα ήταν η τηλεοπτική σειρά της Fox, που όμως δεν μπορώ να πω ότι αναγνώρισα πολλά κοινά στοιχεία. Η σειρά μου άρεσε, όμως ήταν αρκετά πιο light σε σχέση με το κόμικ, ενώ πολλές λεπτομέρειες παραλείπονται. Πάντως συστήνονται και τα δύο. Πηγές: wikipedia bookdepository

Το εξώφυλλο της Deluxe Edition, όμοιο με το #1 Το spaceman είναι ένα ιδιαίτερο κομικ από το δίδυμο Azzarrelo - Risso το οποίο εκδόθηκε σε 9 τεύχη από τη Vertigo το 2011. Η ιστορία βασίζεται στη ζωή του Orson ενός γενετικά τροποποιημένου ανθρώπου (που φέρνει σε πίθηκο), ειδικά για να αντέξει το ταξίδι και την εξερεύνηση στον πλανήτη Άρη. Το κομίκ περιγράφει 2 παράλληλες ιστορίες, η πρώτη μας δείχνει σκηνές από τη ζωή στον Άρη (Μαζί με τους άλλους 3 όμοιους spacemen). Ενώ η δεύτερη μας μεταφέρει στη ζωή του Orson μετά την επιστροφή του στη Γη και το πως μπλέκεται μαζί με τη ζωή μιας μικρής κοπέλας, της Tara, πρωταγωνίστριας σε ένα κυρίαρχο reality show. Το σκηνικό είναι δυστοπικό όπου η ζωή, η ανθρώπινη επαφή, ο έρωτας αλλά ακόμα και η γλώσσα έχουν εκφυλιστεί. Η ιστορία στη Γη έχει και τη μεγαλύτερη έκταση (κοντά στα ¾). Το σχέδιο είναι πολύ καλό, ρεαλιστικό εκεί που πρέπει και κομιστικό εκεί που πρέπει ενώ και η σκηνοθεσία των καρέ είναι υποδειγματική και φανερώνουν πολλά περισσότερα απ’ όσα βλέπεις με την πρώτη ματιά ενώ υπάρχει βία… πολύ βία… :-) Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κόμικ είναι η προσπάθεια μεταφοράς της εκφυλισμένης γλώσσας στα μπαλονάκια και μπορώ να πως ειδικά στα πρώτα κεφάλαια με δυσκόλεψε σε μεγάλο βαθμό αλλά μετά το συνήθισα και μπορούσα να καταλάβω αμέσως το νόημα. Για παράδειγμα λέει στα 2 μεσαία καρέ... "I think this is cool" ο άλλος δεν καταλαβαίνει και λέει το σωστό για τη γλώσσα "I Brain this is cool". Η Tara μιλάει σωστότερα αγγλικά ως upper class celebrity Ο παραλληλισμός των 2 ιστοριών κάποιες φορές έδενε, κάποιες φαινόταν ασύνδετος αλλά αυτό έχει να κάνει μετά από ένα σημείο πως ο αναγνώστης ερμηνεύει τα πράγματα και τις καταστάσεις Γενικά μου άρεσε αρκετά και το συνιστώ. Διαβάστε και εδώ στα Νέα αλλά και την καλύτερη (από το παρόν) κριτική-παρουσίαση της Kabuki στο ίδιο thread.

H Gwen ξυπνάει κάποια στιγμή. Και διαπιστώνει ότι είναι ζόμπι. Όχι όμως ένα από τα άμυαλα ζόμπι, αλλά ένα ζόμπι που νιώθει, αισθάνεται και επικοινωνεί με τον έξω κόσμο. Οι καλύτεροι της φίλοι είναι ο Scott , ένας σκυλάνθρωπος ράτσας τεριέ (were-terrier) και ένα σούπερ μοδάτο φάντασμα, η Ellie, που πέθανε το 1960 και έχει μείνει διανοητικά σ' αυτή την εποχή. Όλοι μαζί θα ζήσουν απίστευτες περιπέτειες, θα γνωρίσουν ενδιαφέροντες ανθρώπους και ενδιαφέροντα τέρατα και στο τέλος, θα σώσουν τον πλανήτη από την καταστροφή. Όλα αυτά αφού θα έχουν ερωτευτεί, θα έχουν αγαπήσει και θα έχουν κάνει ότι κάνει ένας φυσιολογικός άνθρωπος (ή έστω τέρας). Πρακτικά αυτό ακριβώς συμβαίνει στα 28 τεύχη που διαρκεί η σειρά iZombie της Vertigo, από τους Chris Robertson & Mike Allred. Πρόκειται για μια μοντέρνα ,φρέσκια και αρκετά διαφορετική ματιά στο θέμα, που δεν εστιάζει τόσο στη "τρομακτική" θεματολογία όσο στην καθημερινή ζωή, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές των χαρακτήρων. Ζόμπι με ηθικές ενστάσεις, αμοραλιστές μούμιες, were-terriers που παλεύουν να αποδεχτούν την σεξουαλικότητά τους, από όλα τα καλά έχει αυτό το κόμικ, για όλους όσους θέλουν να δουν ένα κουρασμένο είδος υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. δανείζεται στοιχεία από την σειρά βιβλίων και ταινιών twilight καθώς και από την κουλτούρα των hipster προκειμένου να παρουσιάζει το δικό της, μοναδικό ύφος και ταυτότητα. Η όλη ατμόσφαιρα είναι εντελώς ποπ και πολύ ανάλαφρη, πράγμα αρχικά οξύμωρο σε σχέση με την θεματολογία της ,αλλά στην πορεία κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη και ταιριαστή. Η σειρά ήταν μια από τις μεγάλες επιτυχίες της Vertigo, και απέκτησε φανατικό κοινό και μια τηλεοπτική μεταφορά. Η σειρά σταμάτησε στο τεύχος 28 με τον Chris Robertson να φεύγει από την DC λόγω ιδεολογικών διαφορών, χωρίς ωστόσο αυτό να έχει επίδραση στην ροή ή το τέλος της ιστορίας. Κοινώς, η ιστορία τελειώνει ακριβώς στο τεύχος 28, χωρίς να μένουν αναπάντητα ερωτήματα ή πλοκές που δεν οδηγούν πουθενά. Έχει συγκεντρωθεί σε 4 trades ενώ ετοιμαζεται και ένα OMNIBUS που θα συγκεντρώνει όλα τα τεύχη. Αυτή ήταν η παρουσίαση για την σειρά. Η κριτική σε επόμενο ποστ...

Ο Tom Hardy ως παραγωγός και πρωταγωνιστής στη μεταφορά του ''100 Bullets''. Ο ηθοποιός του Mad Max: Fury Road, Tom Hardy, δουλεύει με την New Line για την παραγωγή του δημοφιλούς κόμικ της Vertigo, 100 Bullets, στη μεγάλη οθόνη. Σύμφωνα με το THR, ο Hardy θα έχει θέση παραγωγού στο project μαζί με τον Dean Baker και ίσως επίσης πρωταγωνιστήσει. Η ταινία βρίσκεται υπό ανάπτυξη με σενάριο από τον Chris Borrelli (The Vatican Tapes). Το βραβευμένο 100 Bullets του Brian Azzarello είχε κυκλοφορήσει 100 τεύχη και λέει την ιστορία ενός μυστηριώδη άντρα, τον Agent Graves, που ψάχνει θύματα φριχτών εγκλημάτων και τους προσφέρει μια ευκαιρία για εκδίκηση δίνοντας τους μια ένα πιστόλι με 100 σφαίρες που είναι αδύνατον να εντοπιστούν. Η πλοκή της ταινίας δεν έχει δοθεί στην δημοσιότητα ακόμα, αλλά αναφορές την έχουν πολύ κοντά στο πρωτότυπο υλικό. Το project είχε αναλάβει αρχικά η Warner Bros. και πέρασε αργότερα στην New Line. περισσοτερα για το comic πηγη

SGT. ROCK - BETWEEN HELL AND A HARD PLACE To SGT. ROCK - BETWEEN HELL AND A HARD PLACE είναι το κόμικ των Joe Kubert και Brian Azzarello (100 Bullets). Κυκλοφόρησε 1 Ιουλίου 2003 από τη Vertigo. Είναι σκληρόδετο και αριθμεί 140 σελίδες. Το πολεμικό αυτό κόμικ που διαδραματίζεται στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, είναι μεν ένα graphic novel αυτόνομο, αλλά η ''ιστορία'' του ξεκινά πριν το 2003 που κυκλοφόρησε. Ο κεντρικός χαρακτήρας Sgt. Rock εμφανίστηκε τα χρόνια που τα πολεμικά κόμικς ήταν στο προσκήνιο και για εταιρίες όπως DC, Μarvel, σχεδιασμένος από τον Kubert. Έχει κάνει 218 εμφανίσεις στο Our Army at War, 89 στο Sgt. Rock, 12 στο Sgt. Rock Special και 8 εμφανίσεις στο Men of War. Ο Sgt. Rock (Frank Rock αρχικά) ήταν αυτός που δημιούργησε και έκανε τόσο δυνατή και διάσημη τη μονάδα του, την Easy Company κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πολέμου περνώντας από την Σικελία, την Ιταλία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και, τελικά, τη Γερμανία. Στο κόμικ αυτό, συναντούμε την Easy Company με τον Rock και τους στρατιώτες του (μερικοί από αυτούς: Bulldozer,Ice Cream Soldier,Little Sure Shot,Wildman), στη Γερμανία. Παραθέτω μια σελίδα για να γνωρίσουμε τους χαρακτήρες καλύτερα: Υπάρχουν πολλοί τραυματίες και νεκροί στο πεδίο της μάχης. Η Easy Company σε αποστολή στο δάσος Hürtgen, τα βρίσκει σκούρα καθώς τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελαν. Αργότερα, πιάνουν 4 Γερμανούς αιχμαλώτους. Όμως, ξαφνικά γίνεται μια μάχη με άλλη ομάδα Γερμανών που παραφύλαγαν και όταν οι Easy μετά τη λήξη της μάχης, ανασυντάχθηκαν βρήκαν τους 3 από τους 4 αιχμαλώτους νεκρούς. Τους είχαν πυροβολήσει από πολύ κοντά. Η μονάδα αναρωτιόταν ποιος θα ήταν ικανός για κάτι τέτοιο. Οι υποψίες έπεσαν κυρίως στον Ice (Terry O’ Riley) γιατί ήταν Γίνονται διάφορες συγκρούσεις, ενέδρες, απρόοπτα κατά το πέρασμά τους μέσα από το δάσος, ενώ η μονάδα δοκιμάζεται όσον αφορά την εμπιστοσύνη και τον ηθικό κώδικα πολέμου. Τελικά, αποκαλύπτεται τι ακριβώς είχε συμβεί, αφού βρήκε ο Rock τον 4ο αιχμάλωτο. Η ιστορία τελειώνει με την ολοκλήρωση της αποστολής πετυχημένα αλλά και με απώλειες. Σελίδες από το εσωτερικό Κριτική δεν κάνω γιατί δεν είμαι πολύ αντικειμενική στα πολεμικά και το να βρεθει συγχρονο πολεμικο κομικ 140σελίδων ειναι θέμα... Πάντως, σε όποιον αρεσει αυτη η κατηγορία θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα. Για μένα τα σπασε! Από ότι είδα στο ιντερνετ έχει πάρει πολυ καλές κριτικές! πηγές: 0, 1, 2

REVOLVER To Revolver είναι ένα κόμικ σε σχέδιο και σενάριο από τον Matt Kindt. Κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2010 από την Vertigo (imprint της DC). Σκληρόδετο , των 192 σελίδων. Κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο ~30χρονος Sam, ο οποίος ζει την κάθε μέρα 2 φορές. Την μία σε έναν κόσμο που όλα είναι φυσιολογικά και βαρετά. Εκεί, ο Sam έχει μια χάλια δουλειά, με ένα αφεντικό, την Jan που του σπάει τα νεύρα, χωρίς λεφτά και χρωστά. Το μόνο καλό που φαίνεται να υπάρχει είναι η κοπέλα του, Maria αλλά όχι για πολύ, καθώς αποκαλύπτεται η τεταμένη ατμόσφαιρα στη σχέση τους. Σε αυτόν τον κόσμο τα χρώματα που κυριαρχούν ειναι ασπρο-γαλαζιομπλε, αν και όταν τα πραγματα ειναι πιο στενα σκουραινουν τα καρε, ενώ στον παράλληλο ειναι πιο σκουρα τα χρώματα μαυρο,γαλαζιομπλε και ελαφρά καφε. Ο άλλος κόσμος βρίσκεται υπό διάλυση μετά από τρομοκρατική επίθεση (θυμίζει φάση 11 Σεπτεμβρίου). Έχουν καταστρέφει τα πάντα, γίνονται πλιάτσικα λόγω έλλειψης φαγητού και άλλα είδη. Δεν υπάρχει ενημέρωση, τα ΜΜΕ δε δίνουν πληροφορίες. Σε αυτό τον κόσμο, ο Sam είναι τελείως διαφορετικός. Δυναμικός, ικανός για τα πάντα. Αποκτά καλή σχέση με τη Jan που γίνεται και ερωτική ενώ η σχέση του με τη Maria καταρρέει. Ο Sam καλείται να λύσει το μυστήριο καθώς αυτοί οι δυο κόσμοι σχετίζονται και ενώνονται κατά κάποιο τρόπο. όλα αυτά διαδραματίζονται στο Seattle και San Francisco. Ένα πρόσωπο ίσως να είναι το κλειδί που θα τον βοηθήσει να βγει από αυτή την κατάσταση. Ποιος είναι ο πραγματικός κόσμος και ποιος ο φανταστικός; Τι πρέπει να κάνει για να ξεφύγει; Το κόμικ έχει ωραίο σχέδιο. Προσωπικά μου αρέσει πολύ το στυλ του Kindt. Ακόμα και σε αυτά που δεν είναι κόμικ, πχ σε συνεργασία του με τον Neil Gaiman για 2 εικονογραφημένες ιστορίες (για να καταλάβουμε στο περίπου είναι σαν το ''Μανουέλ ο μικρός μαύρος μάγος'', φορματ κλπ.), ο Kindt κάνει απίστευτα εκπληκτική δουλειά! Ως προς το σενάριο, η ιδέα που βασίζεται είναι πολύ καλή. Αλλά το μειονέκτημα είναι ότι αν κάποιος το διαβάσει χωρίς να ξέρει από πριν περί τίνος πρόκειται έστω και λίγο, θα μπερδευτεί.. Στην αρχή μέχρι να καταλάβεις την εναλλαγή των 2 κόσμων, είσαι σε μια φάση: όνειρο βλέπει, το παρελθόν του βλέπουμε, 2 κόσμους, τι ακριβώς; Τα χρώματα είναι απαλά όπως και το σχέδιό του, μου μοιάζει ανάλαφρο χωρίς υπερβολές αλλά γεμάτο για αυτό που θέλει να δείξει. Γενικά, είναι ένα καλό κόμικ που αξίζει να διαβαστεί. πηγή0, πηγή1