Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'tomek'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Φήμες λένε ότι σε κάποιο σοκάκι της Θεσσαλονίκης υπάρχει ακόμα ο σκελετός πάνω σε ένα φανάρι, περιμένοντας να ανάψει πράσινο Από τον Tomek. @GeoTrou λες να την πετύχουμε εμείς;
  2. Από το άλμπουμ ΩΧ ΘΕΕ ΜΟΥ!, ένα στριπ από τον Tomek που ανέβηκε μόλις χθες στο facebook του. Όταν οι ιδέες έρχονται a little too late.
  3. Οι αναγνώστες είναι μια σχετικά νέα σειρά στριπ του Τόμεκ με πρωταγωνιστές δύο βιβλιολάτρεις, έναν τύπο και την γάτα του. Ο Τόμεκ συνεργάζεται με τις εκδόσεις Πατάκη για το συγκεκριμένο και κάθε Τετάρτη ανεβαίνει νέο επεισόδιο στο instagram και facebook της εκδοτικής.
  4. Ένας τυφλοπόντικας και μια τυφλή μύγα μπαίνουν σε ένα μπαρ..
  5. Ή εναλλακτικά «Η κατά Tomek Δημιουργία του Σύμπαντος» Δημοσιεύτηκε στο socomic και αργότερα συμπεριλήφθηκε στο Ωχ Θεέ μου!!!
  6. Ο Teo-San ξεσκουριάζεται... Πρωτοανέβηκε στο socomic και αργότερα συμπεριελήφθηκε στο Ωχ Θεέ μου!!!
  7. GeoTrou

    TOMEK

    Ο Τόμεκ Γιοβάνης, ή απλώς Tomek, είναι κουλουρτζής που στον ελεύθερο χρόνο του σχεδιάζει κόμικς και εικονογραφεί παιδικά βιβλία. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο Tomek γεννήθηκε στην Πολωνία, μισός Έλληνας-μισός Πολωνός. Ως αίτιο του κολλήματός του με τα κόμικς, σύμφωνα με ιστορικές μελέτες, θεωρούνται τα πολυάριθμα χτυπήματα στο κεφάλι που έτρωγε κάνοντας ποδήλατο ή παίζοντας βόλεϊ. Η θεωρία ότι οφείλεται σε μανιώδη ανάγνωση τέτοιων ευτελών εντύπων κρίνεται ως απίθανη. Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η οικογένεια του Tomek, προφανώς μαζί με τον Tomek, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Οι προαναφερθείσες εγκεφαλικές κακώσεις τον οδήγησαν σε σπουδές κοντινές στην 9η τέχνη, καθώς φοίτησε στο ΤΕΙ Αθήνας με ειδικότητα στο animation. Για περίπου μια δεκαετία, λοιπόν, εργάστηκε στο animation, κυρίως στη διαφήμιση. Συμμετείχε ωστόσο σε πρότζεκτ όπως η γνωστή σειρά Πανδώρα και Πλάτωνας και η ταινία Rugrats Go Wild!. Η πρώτη τομεκοσελίδα έβερ Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας στα κόμικς, έγινε τη δεκαετία 1995 μέσα από το μουσικό φανζίν The Thing, για το οποίο δημιούργησε το στριπ 21st Century #@!*% Boy. Σε ένα στυλ τελείως διαφορετικό από το σημερινό του, όπως βλέπετε. Κάπου εδώ χάθηκαν τα ίχνη του για μερικά χρόνια. Πιθανώς εξασκούνταν στα μυστικά του μελανώματος. Το 2004 μια ιστορία του εμφανίζεται στο συλλογικό Kapow Zine #4 και αργότερα συνεκδίδει δύο τεύχη του Hehe! (2006-2007). Ακολούθησαν μερικές ακόμα δουλειές, έως ότου αποφασίζει (επιτέλους) να γίνει κουλουρτζής. Η πρώτη φουρνιά βγήκε το 2011 και η πιο πρόσφατη, στην οποία συν-ζύμωσε με τον Βασίλη Μπαμπούρη, το 2016. Νοστιμότατο, σας το προτείνω! Βέβαια δεν παράτησε τελείως τα κόμικς, καθώς σκάρωσε το Ωχ Θεέ μου!!! (2013) και τους Αναγνώστες (2018). Από το 2010 μάλιστα, είχε δημιουργήσει μια όχι και τόσο μυστική οργάνωση, ονόματι The Very Closed Circle, όπου με πολλούς άλλους συνωμότες (Τάσος Ζαφειριάδης, Tasmar, αδερφές Ανθηροπούλου, Έκτορας, Πέτρος Χριστούλιας, Έφη Θεοδωροπούλου κ.ά.) σχεδίαζαν ό,τι τους κατέβαινε στο κεφάλι. Πιθανώς έτρωγαν κι αυτοί πολλές τούμπες μικροί. Το 2016 κυκλοφόρησε και το ομώνυμο μανιφέστο τους. Εκτός από τα κόμικς, ο Tomek έχει αναλάβει και πολλές εικονογραφήσεις. Από αφίσες συναυλιών και εσωτερικό εφημερίδων μέχρι εξώφυλλα βιβλίων και μουσικών δίσκων. Έχει, επίσης, σχεδιάσει τα χρυσοποίκιλτα τρόπαια που δίνονται στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς. Στα κόμικς του Tomek συγκλίνουν πολλές διαφορετικές σχολές. Σκεφτείτε ένα πολύεδρο. Από τη μία, τα κόμικς των Tadeusz Baranowski και Henryk Jerzy Chmielewski, δύο από τους σπουδαιότερους Πολωνούς κομίστες. Από την άλλη, το MAD και ιδιαίτερα οι Sergio Aragones και Paul Coker. Από την παράλλη, ο Crumb και τα «παιδιά» του, Peter Bagge, Joe Matt κ.λπ. Μετά έχουμε και μια πλευρά με Ευρωπαίους όπως ο Peyo, ο Édika και ο Ivan Brunetti και μία με τους Akira Toriyama και Katsuhiro Otomo. Και μια τελευταία, με τους Monty Python. Από τη παρουσίαση του κόμικ "ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ' της Jemma Press στη 48η Έκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο (6/9/2019) Από τη συμμετοχή του στο ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ 10 στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (11-28/9/2019)
  8. Το Τaλκ, στο πλαίσιο του αφιερώματός του στο παιδικό βιβλίο, μίλησε με έναν φοβερό εικονογράφο και δημιουργό κόμικ. Ας δούμε τι μας είπε ο Τόμεκ Γιοβάνης. Πώς ξεκίνησες να εικονογραφείς παιδικά βιβλία; Το πρώτο μου βιβλίο που εικονογράφησα ήταν το 1989. «Ο Μέλιος και το Μαγικό Μπαστούνι» από τις εκδόσεις Μύθος-Λιβάνη. Τελείωνα το λύκειο τότε, άπειρος και τελείως «άβγαλτος». Ήταν για μένα μία πρωτόγνωρη εμπειρία και πολύ καλό μάθημα. Ο χώρος των εκδόσεων δεν με κράτησε και αφοσιώθηκα στις σπουδές στη Γραφιστική. Μετά τη σχολή δούλεψα για πολλά χρόνια στο κινούμενο σχέδιο (σειρές, ταινίες μεγάλου μήκους, διαφήμιση κτλ.). Μία έμμεση επαφή με παιδικό βιβλίο ξεκίνησε όταν άρχισα να σχεδιάζω κόμικς και να εικονογραφώ για εκπαιδευτικά βιβλία εκμάθησης γλωσσών. Άρχισα να μειώνω το animation και ξεκίνησα συνεργασίες ανά τον κόσμο με εκδοτικούς οίκους όπως Oxford University Press, MacMillan και Scholastic κ.α. Παράλληλα έβαλα μπρος τη δική μου σειρά κόμικς το “Κουλούρι” (Jemma Press) Η μεγάλη αλλαγή ήρθε το 2015 όταν συνεργάστηκα με την συγγραφέα-ψυχολόγο Μυρτώ Γεωργίου Νίλσεν για την εικονογράφηση του βιβλίου «…και τον έπλασε σύμφωνα με τη δική του εικόνα» (Editions Synergie), το οποίο το 2016 απέσπασε Βραβείο ΕΒΓΕ στην κατηγορία Εικονογράφησης Βιβλίου. Τότε επικοινώνησε μαζί μου η Έλενα Πατάκη και ξεκίνησε η συνεργασία μου με τις Εκδόσεις Πατάκη. Κάναμε τον «Γάμο του Κοντοπίθαρου» της Σοφίας Νέμα (βραβεύτηκε με έπαινο στα ΕΒΓΕ 2017) και αμέσως μετά ήρθε ο «Γουργούρης» της Τασούλας Επτακοίλη. Ποιες προκλήσεις κρύβει η εικονογράφησή τους; Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα είναι μην επαναλαμβάνομαι. Προσπαθώ να βρω τρόπους ώστε το κάθε βιβλίο να είναι ξεχωριστό και να εξυπηρετεί απόλυτα το κείμενο. Δεν είναι και τόσο εύκολο και σαν εικονογράφος δίνω μεγάλο βάρος σ’αυτό. Από πού εμπνέεσαι; Από τα πάντα. Μ’ αρέσει να δουλεύω αυθόρμητα και ν’ αποτυπώνω τις εικόνες στη στιγμή εμβολιάζοντας τις ιδέες με αρκετό χιούμορ, ακόμα κι αν είναι στενάχωρες. Οι σπουδές στη Γραφιστική και προϋπηρεσία στο animation με βοήθησαν πολύ στο ν’ αποτυπώνω εύκολα και άμεσα στο χαρτί μία ιδέα που μόλις μου ήρθε στο κεφάλι. To κόμικς άλμπουμ μου «Ωχ Θεέ Μου!!!» (Jemma Press) είναι ο ορισμός της άμεσης έμπνευσης. Επί οχτώ μήνες έπρεπε να σχεδιάζω κάθε μέρα από ένα στριπάκι, άρα τα περιθώρια να βρεις και να επεξεργαστείς μία ιδέα στένευαν στο ελάχιστο. Πού ζωγραφίζεις συνήθως και ποιες τεχνικές χρησιμοποιείς; Λατρεύω το χαρτί. Όλα τα σχέδια μου τα κάνω παραδοσιακά με μαρκαδοράκια στο χαρτί και ο χρωματισμός / τόνοι μπαίνουν στον υπολογιστή. Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο από όλα όσα έχεις εικονογραφήσει; Και ποιος ο αγαπημένος σου ήρωας; Όπως είπα το κάθε βιβλίο για μένα είναι ξεχωριστό. Πριν ξεκινήσω να σχεδιάζω, «σβήνω» τελείως ό, τι είχα κάνει στα προηγούμενα βιβλία και ξεκινάω από το μηδέν. Έτσι προσπαθώ να δημιουργώ και χαρακτήρες μοναδικούς που ο καθένας απ’ αυτούς έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Πώς συνεργάζεσαι συνήθως με τους συγγραφείς; Δουλεύετε παράλληλα ή παίρνεις το κείμενο μετά την ολοκλήρωσή του; Στα περισσότερα βιβλία δουλεύω ήδη πάνω σε ολοκληρωμένο κείμενο και προσπαθώ να το αφουγκραστώ ώστε να το βοηθήσω με τις εικόνες μου. Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και πρέπει να υπάρχει μία καλή χημεία ανάμεσα στο κείμενο και στην εικόνα ώστε το ένα να εξυπηρετεί το άλλο. Πολλές φορές αναλαμβάνω και την καλλιτεχνική επιμέλεια και στήνω ολόκληρο το βιβλίο, αυτό μου δίνει το πλεονέκτημα να παίξω με τους χώρους και τον ρυθμό της ιστορίας. Σημαντική επίσης για έναν εικονογράφο είναι και η επιλογή του βιβλίου που θα εικονογραφήσει, όπως και για τον συγγραφέα ποιον εικονογράφο θα επιλέξει. Πρέπει να υπάρχει μία σύγκλιση ώστε το αποτέλεσμα να ικανοποιεί όλους. Στο «Κουλούρι #7 (Κθουλούρι)» το σενάριο ανέλαβε ο Βασίλης Μπαμπούρης κι εκεί δουλεύαμε παράλληλα. Το κόμικς σου δίνει μεγαλύτερη δυνατότητα να το κάνεις και ήταν φανταστική εμπειρία. Ποιον εικονογράφο, Έλληνα ή ξένο, θαυμάζεις; Το επίπεδο της εικονογράφησης στην Ελλάδα έχει ανέβει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν καταπληκτικοί εικονογράφοι που χαίρομαι να βλέπω τις δουλειές τους. Παράλληλα και οι εκδότες δίνουν μεγάλη σημασία στο αισθητικό κομμάτι των εκδόσεων τους κι αυτό βοηθάει να αναδειχτούν οι ικανότητες των εικονογράφων. Λόγω καταγωγής παρακολουθώ πολύ την Πολωνική σκηνή εικονογράφησης και κόμικς. Από πολύ πολύ παλιά βγάζουν πανέμορφα βιβλία με καταπληκτικές εικόνες και το κρατάνε σταθερά μέχρι τώρα. Νιώθω τυχερός που μεγάλωσα με τέτοια βιβλία των οποίων οι εικόνες έχουν επηρεάσει πολύ την δουλειά μου. Ποιο βιβλίο θα ήθελες να έχεις εικονογραφήσει; Το βιβλίο «…και τον έπλασε σύμφωνα με τη δική του εικόνα» εκπλήρωσε ήδη αυτήν την επιθυμία. Πάντα είχα μία σκεπτικιστική στάση απέναντι σε οτιδήποτε έχει σχέση με θρησκεία. Ήρθε λοιπόν η Μυρτώ Γεωργίου-Νίλσεν να μου προσφέρει μία ευκαιρία να πούμε κάποια πράγματα για τη Βίβλο που δεν δίνουμε πολύ σημασία. Οι απόψεις μας πάνω στο ζήτημα ταίριαξαν απίστευτα από την αρχή και αυτό νομίζω φαίνεται στο αποτέλεσμα. Τι δουλεύεις αυτή τη στιγμή; Αυτόν τον καιρό δουλεύω παράλληλα δύο project με τις Εκδόσεις Πατάκη. Σχεδιάζω το τρίτο από τα πέντε βιβλία της σειράς «Πριγκίπισσα Αθηνά» της Στέλλας Κάσδαγλη και ταυτόχρονα ολοκληρώνω το πρώτο μέρος από ένα project έκπληξη για το οποίο το μόνο που μπορώ να πω μέχρι στιγμής, ότι θα είναι κόμικς. Και για τα δύο παραπάνω είμαι πολύ ενθουσιασμένος μιας και δουλεύω πάνω σε δύο είδη που αγαπώ, εικονογράφηση για παιδιά και κόμικς. Τέλος, πώς θα σύστηνες τον εαυτό σου σε ένα παιδί; Ένας άνθρωπος που σκέφτεται με εικόνες και μιλάει με μπαλονάκια. Πηγή
  9. GeoTrou

    ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ [ TOMEK ] ( 2018 - )

    Από τον Ιανουάριο του 2018, η σελίδα των εκδόσεων Πατάκη στο Facebook φιλοξενεί ένα νέο web-στριπάκι του Tomek. Ο τίτλος αυτού Οι Αναγνώστες. Ιστορίες βιβλιοφαγικής τρέλας, με πρωταγωνιστές ένα αγόρι και τη γάτα του. Από αναφορές σε κλασικά έργα της λογοτεχνίας, μέχρι καταστάσεις που λίγο-πολύ όλοι έχουμε βιώσει ως αναγνώστες κόμικς και βιβλίων. Η κυκλοφορία του είναι εβδομαδιαία, κάθε Τετάρτη έχουμε κι ένα νέο στριπ.
  10. Tomek

    The Very Closed Circle [ 15 - 22/10/2016 @ BOX ]

    Έκθεση Κόμικς – THE VERY CLOSED CIRCLE «Θα είναι σαν έκθεση, αλλά δεν θα είναι.» Η ομάδα The Very Closed Circle (#TVCC) κλείνει έξι χρόνια παρουσίας στη σκηνή του ελληνικού κόμικς. Τέσσερα χρόνια διαδικτυακής παρουσίας με #500 στριπάκια στο ενεργητικό της. Ένα βραβείο Comicdom Award το 2012. Ένα χρόνο διάλειμμα για σάντουιτς, καφέ και για να γεμίσουν οι μπαταρίες. Ένας κύκλος δημιουργίας και πειραματισμών που κλείνει με την έκδοση του άλμπουμ «Ασκήσεις επί χάρτου» από την Jemma Press (2016) και μια μεγάλη έκθεση στον πολυχώρο THE BOX από 15 εώς 22 Οκτωβρίου. Ηταν περίπου το 2010 όταν η ομάδα The Very Closed Circle ξεκίνησε τη δράση της, με μοναδικά όπλα, ένα χαρτί, ένα μολύβι και τέσσερα καρέ. Οι γλωσσοδέτες, αινίγματα, λαχνίσματα, πειράματα, πειράγματα, λογοπαίγνια, προπό, προπογκόλ, λίστες για ψώνια, ακόμα και τα σχόλια των αναγνωστών, όλα ήταν καθοριστικά στο έργο της ομάδας μέχρι το 2014. Και μολονότι αυτοσυστηνόταν ως «Πολύ Κλειστός Κύκλος», τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυσή του, είχε φτάσει ήδη να μετράει 18 ταλαντούχους δημιουργούς ως μέλη! Όλοι οι κύκλοι, όμως, έχουν τη μοιραία τάση να επιστρέφουν στο σημείο που ξεκίνησαν. Για τον The Very Closed Circle, η στιγμή αυτή ήρθε οριστικά το 2016, όταν η ομάδα αποφάσισε να γιορτάσει το κλείσιμό της με την έκδοση του άλμπουμ «Ασκήσεις επί χάρτου» με ολοκαίνουργια στριπάκια και μια ανοιχτή έκθεση στο THE BOX (Δορυλαίου 12, Πλ. Μαβίλη), όπου οι 18 δημιουργοί θα είναι παρόντες για να παρουσιάσουν το κύκνειο άσμα τους, θα μιλήσουν για τη δουλειά τους, θα εκθέσουν τα πρωτότυπα σχέδια τους από την καινούργια έκδοση, ενώ κάποιοι από αυτούς θα πραγματοποιήσουν και ένα workshop με θέμα την τεχνική του four frame strip. Σάββατο 15 Οκτωβρίου, 19.00: Εγκαίνια έκθεσης και παρουσίαση Αλμπουμ Το Σάββατο 15 Οκτωβρίου στις 19.00 στο BOX, η έκθεση κάνει τα επίσημα εγκαίνειά της, παρουσία των δημιουργών και συνεργατών ενώ ταυτόχρονα θα γίνει και η παρουσίαση της έκδοσης «Ασκήσεις επί Χάρτου». Ο Άρης Κώτσης (συντάκτης και μέλος του Comicdom), θα αποπειραθεί να χαρτογραφήσει τη δημιουργία του βιβλίου αλλά και την πορεία της ομάδας με τη βοήθεια των, βραβευμένων με ΕΒΓΕ, Τόμεκ Γιοβάνη (εικονογράφος/δημιουργός κόμικς) και Τάσου Ζαφειριάδη (ορθοδοντικός/δημιουργός κόμικς), όπως και των Χάρη Λαγούση (σκιτσογράφος/σκηνοθέτης) και Τάσου Μαραγκού (σκιτσογράφος). Στην έκθεση αλλά και στην έκδοση συμμετέχουν έργα των: Τόμεκ Γιοβάνης, Τάσος Ζαφειριάδης, Παναγιώτης Πανταζής, Τάσος Μαραγκός, Χάρης Λαγκούσης, Σταυρούλα Ανθηροπούλου, Κωστής Τζωρτζακάκης, Σοφία Σπυρλιάδου, Σταύρος Κιουτσιούκης, Χριστίνα Ανθηροπούλου, Γιώργος Κωνσταντίνου, Έκτορας, Αντώνης Βαβαγιάννης, Πέτρος Χριστούλιας, Δήμητρα Αδαμοπούλου, Δημήτρης Καμένος, Θανάσης Πετρόπουλος, Έφη Θεοδωροπούλου. Επιμέλεια έκθεσης: Τόμεκ Γιοβάνης Τετάρτη 19 Οκτωβρίου: Workshop πάνω στο four frame strip Ίσως είναι απίθανο να κερδίσεις ένα βραβείο Eisner με τέσσερα καρέ, αλλά μπορείς τουλάχιστον να προσπαθήσεις! Έτσι στο πλαίσιο της έκθεσης, δημιουργοί του Πολύ Κλειστού Κύκλου θα βρίσκονται στο ΤΗΕ ΒΟΧ, την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου, για να μας δείξουν πώς, μέσα από εάν workshop αφιερωμένο πάνω στην τεχνική και τα μυστικά του four frame strip Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά από τις 17.30 μέχρι τις 22.00. Καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης θα υπάρχει ειδικά διαμορφωμένος χώρος με art prints και τις εκδόσεις των μελών του Κλειστού Κύκλου στην Jemma Press. Τα κρασιά της βραδιάς των εγκαινίων είναι ευγενική χορηγία του " Κτήμα Μουσών" Χορηγοί Επικοινωνίας: Εφημερίδα των Συντακτών, TVXS, Comicdom, Fragile, Jemma Press.
  11. Mίνι συνέντευξη του Tomek στο fragilemag.gr σχετικά με τη συμμετοχή του στη δράση "Stop Mare Mortum": Stop Mare Mortum - Μια δράση για λιγότερο ανθρώπινο πόνο στη Μεσόγειο. Ο εικονογράφος Τόμεκ Γιοβάνης μας ξεναγεί στη συμμετοχή του. Πάρε μέρος και εσύ. του Γιάννη Παναγόπουλου Stop Mare Mortum είναι μια παγκόσμια δράση για λιγότερους θανάτους, λιγότερο πόνο, στη θάλασσα της Μεσογείου. Μέσω της δημιουργίας εικόνων θέλει να κινητοποιήσει τις συνειδήσεις ανθρώπων γύρω από τη διαρκή τραγωδία της προσφυγιάς στα ευρωπαϊκά σύνορα. Το αν θα τα καταφέρει είναι και δική σου υπόθεση. Δεν έχει σημασία αν είσαι επαγγελματίας ή όχι εικονογράφος. Η συμμετοχή (πληροφορίες γύρω από αυτή θα βρεις στο φινάλε του κειμένου) ξεπερνά τη βαρύτητα των βιογραφικών σημειωμάτων. Τα έργα που συγκεντρώνει η ομάδα συντονισμού του Stop Mare Mortum ήδη έχουν εκτεθεί στη Βαρκελώνη. Θα εκτεθούν και στην Αθήνα εντός του 2016. Ο Τόμεκ είναι ένας από τους συμμετέχοντες. Αυτός ο δραστήριος, βραβευμένος και ανήσυχος τύπος της κοινότητας των Ελλήνων εικονογράφων μάς ξεναγεί στο «πριν» και «κατά την διάρκεια» της εικόνας που έφτιαξε. – Τι στάθηκε αφορμή για να μπεις στη διαδικασία να φτιάξεις την εικόνα σου; Το θέμα, ο σκοπός και ο εικονογράφος, Γιώργος Κωνσταντίνου. Και τα τρία μαζί σ’ ένα πακέτο. Με τον Γιώργο συμπορευόμαστε μαζί στο The Very Closed Circle (σ.σ. διαδικτιακή ομάδα δημιουργών κόμικ). Από τη δουλειά του, παλιά και νέα, και την προσωπικότητά του, δεν είχα καμία αμφιβολία για τον σκοπό της δράσης «Stop Mare Mortum». Διάβασα το ενημερωτικό mail που μου έστειλε και δέχτηκα να πάρω μέρος χωρίς ενδοιασμό. – Πόσο καιρό σου πήρε; Στις περισσότερες περιπτώσεις και ειδικά σ’ αυτήν, λειτουργώ αυθόρμητα και ακολουθώ το ένστικτό μου. Διαβάζοντας ένα mail ή ακούγοντας κάποιον να περιγράφει κάτι, ήδη φτιάχνω τις εικόνες στο μυαλό μου και στη συνέχεια δύσκολα αποκλίνω από την αρχική ιδέα. Μαζί με την ανάγνωση του mail λοιπόν, μου πήρε περίπου μία ώρα. – Πώς μεταφράζεις τις λέξεις «Η δύναμη της Εικόνας»; Η εικόνα έχει μεγάλη δύναμη, αλλά πολλές φορές σε παραπλανά και μπορεί να γίνει κι επικίνδυνη. Γι’ αυτό ποτέ δεν σταματάω εκεί. Πάντα σκέφτομαι τον άνθρωπο πίσω απ’ αυτήν, τον δημιουργό της και τι πραγματικά θέλει νε πει. Κάτι σαν ακτινογραφία για μία δεύτερη γνώμη. – Τι είναι Μεσόγειος για σένα; Σ’ ένα ταξίδι πριν αρκετά χρόνια, βρέθηκα στο Cádiz και λίγο αργότερα πέρασα απέναντι στην Ταγγέρη. Επιστρέφοντας προς τη Μάλαγα, μετά από αρκετές μέρες στον Ατλαντικό, είπα μέσα μου «…είμαι πίσω στο σπίτι». Ποιος είναι ο Τόμεκ Γιοβάνης; Εικονογράφος και δημιουργός κόμικς. Γεννήθηκε στην Πολωνία και είναι απόφοιτος του τμήματος Γραφιστικής της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ Αθήνας, με ειδικότητα το animation. Δημιουργός του κόμικ άλμπουμ «Ωχ Θεέ μου!!!», της σειράς κόμικς «Κουλούρι» (JemmaPress) και του fanzine ΗΕΗΕ! Εικονογράφησε το μυθιστόρημα «…Και Τον Έπλασε Σύμφωνα Με Τη Δική Του Εικόνα» της Μυρτώ Γεωργίου-Νίλσεν (Editions Synergie). Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και τα έργα του έχουν βραβευθεί στα ΕΒΓΕ, στα Comicdom Awards και σε διεθνείς διαγωνισμούς. Συντονίζει τη διαδικτυακή ομάδα The Very Closed Circle και συνεργάζεται τακτικά με πολιτιστικούς φορείς και ομάδες παραδίδοντας μαθήματα κόμικς και οργανώνοντας workshops για παιδιά και νέους. Αυτήν την εποχή, τα κόμικς του δημοσιεύονται στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
  12. conb

    Τomek Έκθεση κόμικς

    Πιστεύω ότι θα είναι καλό και θα έπρεπε να κάνουμε ομαδική επιδρομή!!!! link: http://www.facebook.com/events/169803573172541/?ref=notif&notif_t=plan_user_invited
  13. Την Παρασκευή 9/12 σας προσκαλούμε όλους στα εγκαίνια του νέου Jemma Books & Comics στον Πειραιά, Αλκιβιάδου 138-140, όπου ο Τάσος Μαραγκός και ο Tomek θα διασταυρώσουν μολύβια, σπρέι και μαρκαδόρους, σε μια μοναδική μάχη χωρίς έλεος! «Πεδίο μάχης» θα είναι ένας από τους τοίχους του καταστήματος που οι δύο δημιουργοί κόμικς θα εικονογραφήσουν με το μοναδικό τους ύφος. Το πρωτότυπο event θα λάβει χώρα από τις 14:30 το μεσημέρι έως και αργά το βράδυ, ενώ μετά τις 20:00 θα υπάρχει μπουφές για τους… πεινασμένους από το θέαμα φίλους μας, καθώς και μοναδικές προσφορές σε κόμικς και βιβλία, γι’ αυτούς που θέλουν να ικανοποιήσουν και την πνευματική τους πείνα.
  14. INTERVIEW CORNER #43: Tomek Written by Θωμάς Παπαδημητρόπουλος on April 19th, 2011 – 09:07 Ειδικά στο Hollywood, έχουμε να συνηθίσει εκφράσεις όπως “κορίτσι της διπλανής πόρτας” και “αγόρι της διπλανής πόρτας”, εκφράσεις που χρησιμοποιούμε κυρίως όταν αναφερόμαστε σε ρόλους ή χαρακτηριστικά των ηθοποιών που κατατάσσουμε στη συγκεκριμένη κατηγορία. Σε άλλους χώρους, όμως, όπως αυτός των comics, τέτοιες εκφράσεις δεν συναντώνται συχνά. Πολύ κακώς! Γιατί σε αυτή την περίπτωση, θα μπορούσα να γράψω ένα απλό “ο καλλιτέχνης της διπλανής πόρτας” για τον καλεσμένο αυτής της εβδομάδας, τον Τomek, και να ξεμπερδέψω με εισαγωγές και άλλα τέτοια που σας αποσπούν την προσοχή από τη συνέντευξη. Ο Tomek, λοιπόν, μου δίνει ακριβώς αυτή την εντύπωση: του καλλιτέχνη της διπλανής πόρτας. Είναι απλός και ευγενικός και σου δίνει την εντύπωση ότι τον γνωρίζεις χρόνια, πολύ περισσότερο τουλάχιστον από άλλους καλλιτέχνες. Μπορείς να μιλήσεις μαζί του για πολλά θέματα και σχεδόν να ξεχάσεις γιατί συναντήθηκες μαζί του αρχικά και ο τρόπος που θα μιλήσει για το πιο πρόσφατο έργο του, σε κάνει σχεδόν να ξεχάσεις όλα αυτά που έχουν προηγηθεί στην καριέρα του. Και αυτή δεν είναι αμελητέα. Ο Tomek είναι υπεύθυνος για ένα από τα πιο ευχάριστα comics που εκδόθηκαν στο φετινό Comicdom Con Athens (από αυτά που πρόλαβα να διαβάσω τουλάχιστον, μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές), το ΚΟΥΛΟΥΡΙ. Το ΚΟΥΛΟΥΡΙ συνεχίζει την παράδοση των HEHE!, των οποίων είναι συνδημιουργός, και θα συνεχίζει να εκδίδεται σε συνέχειες από τη Jemma Press. Εκτός των δύο παραπάνω comics, την υπογραφή του Tomek έφερε κάπου στη δεκαετία του ’90 και το μουσικό fanzine THE THING, στο οποίο συνέβαλλε με το strip 21st #@&! CENTURY BOY. Επιπλέον, δουλειά του μπορεί να δει κανείς και στο blog The Very Closed Circle, αλλά και στα Comicdom Awards, καθώς ο Tomek είναι υπεύθυνος για την εικονογράφηση και τα animations της διαδικασίας, ενώ και όποιοι έχουν επισκεφτεί την έκθεση ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ, σίγουρα έχουν κοντοσταθεί μπροστά σε κάποιο από τα έργα του. Εκτός από τα comics, τα οποία κατά κανόνα δεν είναι αρκετά να πληρώσουν τους λογαριασμούς ενός Έλληνα δημιουργού, ο Tomek έχει ασχοληθεί και με το animation σε διάφορους εμπορικούς τομείς, όπως η διαφήμιση και οι τίτλοι τηλεοπτικών προγραμμάτων, αλλά και με την εικονογράφηση μουσικών άλμπουμ. Όλα τα παραπάνω είναι σίγουρα ικανά να σβήσουν από το μυαλό σου τον ορισμό του “καλλιτέχνη της διπλανής πόρτας” που έδωσα αρχικά στον Tomek, αλλά πρέπει να γνωρίζετε ότι πιέστηκα για να τα γράψω. Θα προτιμούσα να έγραφα πιο καθημερινά πράγματα για αυτόν, όπως τον καφέ που ήπιαμε μαζί, το χειρότερο μηχανάκι που οδήγησε στη ζωή του και τα κουτσομπολιά του Comicdom Con Athens. Το ίδιο ίσως προτιμούσα να κάνω και στις ερωτήσεις που ακολουθούν, αλλά ο επαγγελματισμός (και των δυο μας) προηγείται. Σας παραπέμπω, λοιπόν, στη συνέντευξη (που πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια της Βασιλείας Βαξεβάνη) και στα όσα έχει να πει ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Tomek: Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που σε έχουν επηρεάσει στη δουλειά σου; Δεν θα μετρήσω την πολύ μικρή ηλικία όπου όλοι μας, ανεξάρτητα αν σχεδιάζαμε ή διαβάζαμε, περνάγαμε από Disney σε υπερήρωες κτλ.. Για μένα αυτό δεν μετράει τόσο, όσο το ότι μεγάλωσα σε άλλη κουλτούρα, όπου υπήρχε μία τοπική σκηνή comics πολύ διαφορετική απ’ όλες τις άλλες (σ.σ.: εννοεί την Πολωνία). Μας έβαζε στην πρίζα να τρέχουμε δυο-τρεις φορές την βδομάδα να αγοράζουμε comics που η θεματολογία τους μας αφορούσε άμεσα και η αισθητική τους ήταν πολύ ιδιαίτερη. Ακόμα κι όταν πρωτοείδαμε τους υπερήρωες δεν σταματήσαμε να διαβάζουμε τους Πολωνούς δημιουργούς. Κάποια από αυτά συνεχίζουν να με στοιχειώνουν και ότι βουντού και να κάνω δεν με αφήνουν ήσυχο. Στην Ελλάδα πια, μέσα 80s, έπαθα τραλαλά με τις σουρεάλ ιστορίες της ΒΑΒΟΥΡΑΣ και συγχρόνως ανακάλυψα το τρομερό πενάκι του Peyo και τα Στρουμφάκια του. Έπεσε εξάσκηση και αντιγραφή του αιώνα. Καπάκι εμφανίστηκε το MAD! Αχ, το MAD… sigh… Τι έρωτας ήταν αυτός! Το MAD το θεωρώ ίσως την μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή μου, μου έμαθε το πιο σημαντικό πράγμα στο σχέδιο και όχι μόνο: ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ! Μετά ήρθαν οι Robert Crumb και Edika να βάλουν της πινελιές τους, δεν μπορούσα να χορτάσω τα σχέδια και τα σενάριά τους. Ειδικά ο Crumb πέρναγε τόσο τρομερά άνετα από την μία θεματολογία στην άλλη και ο Edika σε διάφορες παλαβές καταστάσεις. Σκέτη τρέλα… Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε η ανεξάρτητη αμερικάνo-καναδική σκηνή των 90s: Peter Bagge, Daniel Clowes, Charles Burns, Joe Matt, Julie Doucet, ολίγον TANK GIRL και ο master Ivan Brunetti. Και για το τέλος πρέπει να πω ότι έχω αρκετή αδυναμία στα manga, με μπροστάριδες τα ΑKIRA και DR. SLUMP και στο ελληνικό ΣΠΙΦ ΚΑΙ ΣΠΑΦ. Α… ξέχασα τους Monty Python. Αυτοί μ’ έχουν επηρεάσει σε όλα, όχι μόνο στα comics. Έχεις την τάση να δημιουργείς ιστορίες σουρεαλιστικές. Σου αρέσει γενικά να πειραματίζεσαι; Πολλές φορές δυσκολεύομαι να διαχειριστώ τις πολλές ιδέες που έχω στο κεφάλι μου και τις πετάω στο χαρτί σαν πολυβόλο. Είναι κατά κάποιον τρόπο κολάζ από διαφορετικά μικρά πράγματα κολλημένα μεταξύ τους με την πανίσχυρη κόλλα Surealex. Αυτό φαίνεται πολύ στην “Ensalada Mixta”, την οποία έφτιαξα για να έχω μία πλατφόρμα να ξεδίνω και να το τραβάω στα άκρα. Έτσι προέρχονται και οι διάφοροι ας το πούμε “πειραματισμοί”. Εκεί που κάπως ρέει το πράγμα, ξαφνικά αποφασίζω να το ανατρέψω με κάποιο κόλπο της στιγμής. Απολαμβάνω ν’ ακούω από ανθρώπους ότι τους αρέσουν τα comics μου αλλά δεν ξέρουν γιατί, και το χειρότερο, ότι δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Τώρα με το ΚΟΥΛΟΥΡΙ προσπαθώ να το ελέγξω λίγο… Είναι εύκολο να είσαι δημιουργός comics στην ελληνική σκηνή; Σε ρωτάω γιατί, όπως και για πολλούς άλλους, τα comics είναι ίσως το μικρότερο κομμάτι της δουλειάς σου, ανάμεσα σε εμπορικά illustrations και άλλες δουλειές που σου φέρνουν τα προς το ζην. Έχεις όσο χρόνο θέλεις για comics; Από την στιγμή που τα comics δεν είναι η δουλειά που μου φέρνει τα προς το ζην, σίγουρα δεν μπορώ να αφιερώσω τόσο χρόνο όσο θα ήθελα. Το καλό είναι ότι τουλάχιστον δουλεύω σαν εικονογράφος και animator και μπορώ να εφαρμόζω κάπως το στιλ μου και συγχρόνως είναι ένα είδος εξάσκησης που με κρατάει “ζεστό”. Επίσης, με αναγκάζει να δουλεύω με σύστημα και οργάνωση, το οποίο μεταφέρω στην διαδικασία δημιουργίας comics. Κάποια στιγμή πριν χρόνια, πήρα την απόφαση σε επαγγελματικές προτάσεις να επιμένω κάπως σε αυτό που μου ταιριάζει περισσότερο. Δεν δεχόμουνα να κάνω κάτι π.χ. ρεαλιστικό που ήθελε ο πελάτης μόνο και μόνο για να πάρω την δουλειά, δεν μου έβγαινε και θα ήταν βασανιστήριο για μένα. Ήταν ένα ρίσκο, το οποίο με πολύ δουλειά και υπομονή άρχισε να αποδίδει καρπούς και έκανε το επάγγελμά μου πιο εύκολο και ευχάριστο. Από την άλλη, ξέρω πολλά παιδιά που κάνουν comics και δουλεύουν σε κάτι εντελώς άσχετο. Το γεγονός είναι ότι ελάχιστοι στην Ελλάδα ζούνε μόνο από τα comics τους και ανεξάρτητα αν το επάγγελμα μας έχει σχέση με σχέδιο ή όχι, όλοι από άποψη χρόνου στο ίδιο τσουβάλι βρισκόμαστε. Έχεις συμμετάσχει αρκετές φορές και στην έκθεση ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, τα θετικά που μπορεί να έχει η συμμετοχή ενός comic artist σε μια έκθεση; Δεν είμαι πολύ φανατικός των εκθέσεων comics με την έννοια που γνωρίζουμε όλοι, δηλαδή να κάθεσαι μπροστά σε ένα comic στον τοίχο και να το διαβάζεις. Εγώ ξέρω ότι το comic μπορώ να το διαβάζω οπουδήποτε, στο μετρό, σε παραλία, πάνω σε ένα δέντρο ή στην τουαλέτα. Σε μία έκθεση θέλω να δω τα πρωτότυπα, να πάω κοντά και να δω με τι το έκανε ο καλλιτέχνης, πώς το διόρθωσε, ποια τεχνική χρησιμοποίησε, να δω τυχόν sketchbook. Έτσι δεν χρειάζομαι να δω όλη την ιστορία, δε με απασχολεί, τη διαβάζω στην εκτυπωμένη έκδοσή της και μία σελίδα απ’ αυτή μου είναι αρκετή. Το πρωτότυπο λειτουργεί σε μένα σαν μηχανή του χρόνου που με μεταφέρει στο σχεδιαστήριο του δημιουργού, 1 ή 100 χρόνια πριν, δεν έχει σημασία. Η έκθεση για μένα πρέπει να συμπληρώνει και να πάει πιο πέρα την δουλειά του καλλιτέχνη και όχι απλά να την αναπαράγει. Δεν βρίσκω το λόγο να βάζω μία ιστορία φτιαγμένη και βαμμένη στον υπολογιστή και εκτυπωμένη σε τάδε χαρτί σε διπλάσιο μέγεθος για να μπορούν να τη διαβάζουν από τα πέντε μέτρα και οι άλλοι από πίσω. Δεν θέλω να είμαι απόλυτος, ούτε κατηγορώ αυτούς που το κάνουν. Είναι καλό να γίνονται, να βλέπει ο κόσμος, να συζητάει, να μαθαίνει. Απλά εμένα δεν μου ταιριάζει. Ανάμεσα στα έργα σου βρίσκονται και αρκετά animations. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για αυτά; Το animation είναι κάτι το οποίο σπούδασα και το αγάπησα με την πρώτη άσκηση που έκανα στη σχολή. Άλλωστε, στην πρώτη επαγγελματική μου δεκαετία ασχολιόμουν αποκλειστικά με αυτό. Παραγωγή σειρών, διαφημιστικά σποτ, τίτλοι σειρών για τηλεόραση και η καλύτερη στιγμή, συμμετοχή στην αμερικάνικη μεγάλου μήκους ταινία της Paramount, RUGRATS GO WILD!. Αφοσιώθηκα καθαρά στο κλασικό 2D animation, έμαθα και πέρασα απ’ όλα τα στάδια του: κίνηση, καθάρισμα, δημιουργία χαρακτήρων, storyboard, layout, background, supervisor, σκηνοθεσία – πολύ πράμα. Στο animation υπάρχουν πολλά στάδια μέχρι να βγει η τελική ταινία και πρέπει να έχεις γνώσεις όχι μόνο στην δική σου ειδικότητα, αλλά και σε δυο-τρεις άλλες, ώστε να ελαχιστοποιούνται τα λάθη στην αλυσίδα της παραγωγής, και αυτό σε αναγκάζει να είσαι πολυμήχανος. Ήταν απλά το καλύτερο σχολείο. Τα τελευταία χρόνια, η μόνη μου επαφή μ’ αυτό είναι τα διαφημιστικά σποτ, κάτι που με έχει κουράσει αρκετά. Ο χώρος της διαφήμισης είναι πολύ περίεργος, δύστροπος, κουραστικός, πάρα πολλές φορές χωρίς δημιουργία και φαντασία και μπορεί να σε ξεζουμίσει κυριολεκτικά. Με αναζωογόνησε όμως το BE THERE! Corfu Animation Festival στις αρχές Απρίλη, όπου έκανα τα γραφιστικά και τις αφίσες. Στην Κέρκυρα πέρασα θαυμάσια, τα παιδιά έκαναν τρομερά καλή και επαγγελματική δουλειά, είδα ωραίες ταινίες και τα δύο workshops που έκανα στην κινηματογραφική αίθουσα με 400 παιδάκια κάθε φορά με γέμισαν πάλι ενέργεια. Για να δούμε… Πώς ισορροπείς ανάμεσα σε animation και comics; Τα comics και το animation είναι στη ζωή μου σαν βίοι παράλληλοι, το ένα επηρεάζει το άλλο. Ειδικά στα comics μου η επιρροή αυτή είναι αρκετά έντονη. Πολλές φορές χρησιμοποιώ διαδοχικά panels όπου αναλύω αρκετά την κίνηση ενός χαρακτήρα. Πολλές φορές στοιχηματίζω με τον εαυτό μου ή φίλους για το αν ο τάδε κομίστας κάνει και animation ή όχι, φαίνεται από την πρώτη ματιά. Τρανταχτό παράδειγμα είναι το “δικό μας” LOGICOMIX, όπου ο Αλέκος Παπαδάτος έκανε καταπληκτική δουλειά με πολύ μεγάλη επιρροή από το χώρο του animation στον οποίον έχει μεγάλη προϋπηρεσία και προσφορά. Γνωριζόμαστε πάνω από 15 χρόνια και θυμάμαι όταν είδα κάτι λίγα πράγματα από το LOGICOMIX την εποχή που φτιαχνόταν, μου έφυγε το σαγόνι… Ήταν μία υπερπαραγωγή, η οποία δεν είχε τίποτα να ζηλέψει (οργάνωση, έρευνα, εκτέλεση) από μεγάλες παραγωγές ταινιών κινούμενων σχεδίων μεγάλου μήκους και όλο το αποτέλεσμα έχει ένα έντονο άρωμα από animation. Είσαι μέλος του blog The Very Closed Circle. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για το τι συμβαίνει σε αυτόν τον πολύ κλειστό κύκλο; Μπορεί ο κύκλος να είναι πολύ κλειστός, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ μεγάλος. Πιάνει από την Κρήτη, περνάει από Αθήνα–Θεσσαλονίκη και φτάνει μέχρι την Καταλονία. Όταν τον ξεκίνησα είχα πολύ συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό μου, το συζήτησα αρκετά με τον Τάσο Ζαφειριάδη (αντιπρόσωπο του #TVCC σε Βόρεια Ελλάδα και Καταλονία. Αυτές τις μέρες, μάλιστα, βρίσκεται εκεί για να συζητήσει την επέκταση του συμβολαίου του Γιώργου Κωνσταντίνου – χαχαχά!) και καθορίσαμε χαλαρά κάποιους αυστηρούς κανόνες… (ή ανάποδα; Δεν θυμάμαι). Μετά συνέταξα το μανιφέστο, έφτιαξα το layout και βούρ στο πατσά… Πατήσαμε σε δυο-τρία σημεία που ταλαιπωρούν το ελληνικό (και όχι μόνο) comic και τους δημιουργούς και βρήκαμε τρόπους να απελευθερωθούμε απ’ αυτά. Καταργήσαμε το χαρτί και την εκτύπωση, εφαρμόσαμε χαλαρά deadlines (όλοι στον κύκλο αυτό το αγαπάμε περισσότερο απ’όλα… χαχαχά), μικρό ασπρόμαυρο φορμάτ (τέσσερα καρέ) και ό,τι θέμα θέλει ο καθένας. Για μένα, το τελευταίο ήταν το πιο σημαντικό απ’ όλα και πιστεύω ότι πρέπει στην Ελλάδα σιγά-σιγά να καθορίζονται κάποιες τάσεις στα comics, θεματικά και σχεδιαστικά και να δημιουργούνται ομοιογενείς πυρήνες, χωρίς να κλείνονται στο εαυτό τους εννοείται. Το πήρα λοιπόν απ’ την ανάποδη και αντί να προσκαλέσω 100 με διαφορετικό στιλ-θεματολογία και να τους καθορίσω το θέμα (αυτό θα λειτουργούσε πιεστικά), κάλεσα λίγους που πίστευα ότι ταιριάζουν κάπως τα χνώτα μας και έτσι δημιουργήθηκε μια παρέα που ανταλλάσσει mail, comments, ιδέες, προτάσεις κ.ά.. Μ’ αυτόν τον τρόπο πετύχαμε να φτιάξουμε ένα blog συμπαγές, ομοιόμορφο, με τακτική ροή και χωρίς… θα το ξαναπώ… πιέσεις χρονικές και θεματικές. Πριν μια βδομάδα, μάλιστα, κατά την διάρκεια του Comicdom Con, είχαμε την πρώτη μας μάζωξη για καφέ. Έτσι, για να δούμε τι κρύβεται πίσω από τα avatars. Περισσότερα δεν μπορώ να πω, γιατί ήδη μ’ αυτά που είπα με περιμένει βαριά καμπάνα από τον Ναύαρχο Πέστροφα, ο οποίος με το έτσι θέλω επέβαλε στο #TVCC έναν σκληρό σουρεαλιστικό νόμο και εφάρμοσε την απαγόρευση ανεβάσματος των strips μετά τις 10 το βράδυ. Πες μας λίγα λόγια για το νέο σου comic, ΚΟΥΛΟΥΡΙ. Ένα στρογγυλό πράγμα από ζυμάρι, καλοψημένο, μπόλικο μυρωδάτο σουσαμάκι, πάντα φρέσκο και φθηνό. Όχι… σοβαρά μιλάω, αυτό ακριβώς. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Έτσι μόνο για την ιστορία, να πω ότι το είχα στο μυαλό μου αρκετά χρόνια. Κάποιες ιδέες έκαναν την εμφάνισή τους στα δύο fanzine ΗΕΗΕ! που βγάλαμε με τον Γιάννη Μπαρδάκο (JB), περάσανε από τον δημιουργικό μύλο της Giganto του Τάσου Παπαϊωάννου σαν ΗΕΗΕ! #1 και πήραν την τελική μορφή όπως το βλέπουμε τώρα. Με τον Λευτέρη Σταυριανό (Jemma Press) το βάλαμε κάτω, βρήκαμε τις τελευταίες λεπτομέρειες και το χώσαμε στο φούρνο. Το ευχάριστο είναι, ότι θα κυκλοφορεί 3-4 φορές το χρόνο και το επόμενο τεύχος θα βγει τέλη Ιουνίου και αυτό σίγουρα θα βοηθήσει πολύ στην εξέλιξή του. Κοιτάζοντας τις εκδόσεις comics στην Ελλάδα είδα ότι δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο και τα πρώτα σχόλια είναι θετικά. Ελπίζω να πάει καλά. Άλλωστε ένα ΚΟΥΛΟΥΡΙ το πρωί με τον καφέ ή το μεσημέρι με λίγο τυράκι έχει κάνει πολύ κόσμο ευτυχισμένο. Εδώ θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον επίσημο κουλουρτζή (με ένσημα, ασφάλεια, νυχτερινά και εκτός έδρας, όλα κομπλέ), τον απέθαντο μπάσταρδο Γαβριήλ Τομπαλίδη που κρατάει με τόση ευλάβεια και αυταπάρνηση μυστικό το αληθινό μου όνομα. Ένα θέμα που επανέρχεται στις ιστορίες σου είναι η πίεση και το άγχος που νιώθει ένας δημιουργός και ο τρόμος του deadline! Πόσο βασίζονται στην πραγματικότητα; Αυτή την συζήτηση την κάνουμε αρκετά συχνά, μπροστά στο τζάκι πίνοντας λευκό κρασί με τη Coco la Veine (βλέπε ΚΟΥΛΟΥΡΙ #1)… Εδώ ξαναγυρνάμε στην τρίτη ερώτηση-απάντηση. Όχι μόνο βασίζονται στην πραγματικότητα, αλλά μπροστά της ακόμα και ο ιταλικός νεορεαλισμός μοιάζει με παραμυθάκι για τρίχρονα παιδάκια. Όταν ξεκινάς ένα comic και σου λέει ο εκδότης (ή ακόμα κι αν είναι αυτοέκδοση) ότι πρέπει μέχρι τάδε μέρα να το τελειώσεις, γιατί αλλιώς δεν θα βγει στο Comicdom Con, το οποίο είναι η μόνη σου ευκαιρία να το δει ο πολύς κόσμος και να πουλήσεις κάτι τις, και ξαφνικά σου σκάνε μια-δυο δουλειές που μ’ αυτές θα πληρώσεις το νοίκι και θα φας, καταλαβαίνεις ότι η πίεση χτυπάει κόκκινο, γιατί δεν έχεις ένα deadline, αλλά δύο! Ένα επαγγελματικό και ένα καλλιτεχνικό. Από την άλλη, κάποιες φορές έχω διαπιστώσει ότι λειτουργώ καλύτερα υπό πίεση (ακούγεται λίγο μαζοχιστικό). Απλά έχω την αίσθηση ότι μην έχοντας πολύ χρόνο για σκέψεις και τέλεια σχέδια, το αποτέλεσμα είναι πιο αυθόρμητο και βγάζεις τον αληθινό σου εαυτό. Δεν ξέρω… με την Coco έχουμε μία σχέση μίσους και αγάπης. Πάντως το ΚΟΥΛΟΥΡΙ #1 είναι εξολοκλήρου αφιερωμένο στο άγχος και στο στρες, εξ ‘ου και το σχέδιο στο σαλόνι του τεύχους με το οποίο ο Λευτέρης κι εγώ ταυτιστήκαμε με τη μία. Στα comics σου έχεις εντάξει και κάποιες αυτοβιογραφικές ιστορίες. Πώς είναι αυτή η εμπειρία να εκθέτεις τον εαυτό σου – και μάλιστα αποκαλύπτοντας τόσο “ντροπιαστικές” στιγμές; Κατ’ αρχήν κάτι τέτοιες προσωπικές στιγμές (δεν έχει σημασία αν είναι άσχημες ή χαρούμενες, αρκεί να είναι έντονες) σε κυνηγάνε σε όλη σου την ζωή, δεν τις ξεχνάς ποτέ. Όποιος λέει το αντίθετο ή ότι δεν τα θυμάται, είμαι σίγουρος ότι λέει ψέματα. Τα συγκεκριμένα γεγονότα στα “Stupid Hits” τα θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια, σαν να έγιναν χθες, γι’ αυτό και δεν υπήρχε λόγος να τα καταγράφω κάπου, απλά ήταν εκεί στο κεφάλι μου ανεξίτηλα και μπορούσα ανά πάσα στιγμή να τα ξεθάψω. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα ήταν το πώς θα το κάνω. Σαν γεγονότα δεν προσφέρονται για πολυσέλιδο comic, αλλά ούτε καθαρό comic ήθελα να το κάνω, ξέρεις με μπαλονάκια, λόγια και τέτοια. Έχω δει πολλά αυτοβιογραφικά comics που δεν μου έλεγαν τίποτα, ούτε μου μετέφεραν την ατμόσφαιρα της στιγμής. Αρά έχεις να αντιμετωπίσεις δύο προκλήσεις, μία να εκθέσεις τον εαυτό σου και άλλη μία για το πώς θα το κάνεις. Τα “Stupid Hits” βέβαια είναι κάπως ανώδυνα, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ξεμπροστιαστώ ακόμα πιο βαθιά όπως, ας πούμε οι Joe Matt ή Robert Crumb. Μάλλον όχι. Μ’αρέσει επίσης ότι φέτος στο Comicdom Con βγήκαν από την Jemma Press τρεις τίτλοι, η παλιοσειρά πια ΚΡΑΚ του Tasmar, το ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ των Ζαφειριάδη-Τσουκνίδα –Πανταζή και το ΚΟΥΛΟΥΡΙ που όλα έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, το καθένα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Και ο Γιώργος Γούσης με τις καταπληκτικές ΑΘΩΕΣ ΕΠΟΧΕΣ έχει αυτόν τον όμορφο μελαγχολικό τρόπο να μας γυρνάει πίσω. Πρέπει να ομολογήσω όμως ότι είναι ένα περίεργο συναίσθημα όταν κάτι δικό σου που το ήξερες μόνο εσύ για χρόνια, ξαφνικά το διαβάζουν πολλοί και παύει να είναι προσωπικό. Όμως η χαρά είναι πολλαπλάσια, όταν σου σκάει κάποιος σε τρελή χαρά, γιατί αναγνώρισε την καφετέρια στην τρίτη ιστορία και κατάφερες να του ξεθάψεις δικές του μνήμες χωρίς να χρειαστεί να… χτυπήσει. Ποια είναι τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον; Πολύ άμεσο και 100% σίγουρο είναι το ΚΟΥΛΟΥΡΙ #2, είπαμε τέλη Ιουνίου. Από κει και πέρα υπάρχουν δυο-τρία πράγματα που γυρίζουν στο κεφάλι μου, κάποια τα έχω ξεκινήσει και κάποια βρίσκονται υπό σκέψη. Επειδή πιστεύω ότι οι ιστορίες μου πάσχουν αρκετά από σενάριο και θέλω να βελτιωθώ σ’ αυτό το κομμάτι, ξεκίνησα και παρακολουθώ ένα εργαστήρι γραφής διηγήματος. Χωρίς αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο να προχωρήσω στα μελλοντικά μου σχέδια. Πάει πολύ καλά μέχρι στιγμής και είμαι πολύ ευχαριστημένος. Φτιάχνοντας το ΚΟΥΛΟΥΡΙ #1 ήμουν ήδη υπό την επήρεια του εργαστηρίου και ένοιωθα την ανάγκη να κάνω κάτι πιο συγκροτημένο και συμπαγές. Το The Very Closed Circle προχωράει κανονικά ως έχει, αν και γι’ αυτό υπάρχουν διάφορες ιδέες, αλλά είναι ακόμα νωρίς να πούμε οτιδήποτε. Πιστεύω το 2012 θα έχω πολλά περισσότερα πράγματα να δείξω και, απ’ ότι είδα στο φετινό Comicdom Con, μέσα στον επόμενο χρόνο θα δούμε πολλά ωραία και ενδιαφέροντα πράγματα από Έλληνες δημιουργούς.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.