Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'tito faraci'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. albert

    DIABOLIK: ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΤΙΑΜΠΟΛΙΚ

    Στον τόμο «Diabolik - Τα νεανικά χρόνια» ανακαλύψαμε τα πρώτα βήματα του νεαρού Ντιαμπόλικ στο νησί του Κινγκ, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που τον επηρέασαν θέτοντας τα θεμέλια της εγκληματικής «σταδιοδρομίας» του! Γνωρίζουμε πως το όνομα του έγινε συνώνυμο του «Άρχοντα του Τρόμου». Αυτό που αγνοούσαμε μέχρι σήμερα, ήταν το πότε και το πώς εξαπλώθηκε η φήμη του και το πως έκανε τα πρώτα του βήματα σε ένα μέρος που του ήταν τελείως άγνωστο: το Κλέρβιλ. Τώρα, ήρθε η ώρα να αποκαλυφτεί και αυτό το μυστήριο!
  2. Εδώ και μερικές δεκαετίες, ο Τίτο Φαράτσι έχει συνδέσει το όνομά του όχι μόνο με κορυφαίους σχεδιαστές κόμικς με τους οποίους έχει συνεργαστεί κατά την πολυετή καριέρα του, αλλά και με διάσημους ήρωες όπως ο Ντόναλντ Ντακ και ο Μίκυ Μάους, ο Σπάιντερ Μαν, ο Ντερντέβιλ και ο Κάπτεν Αμέρικα, ο Ντιαμπολίκ και ο Ντύλαν Ντογκ. Αν υπάρχει πεπρωμένο, τότε σίγουρα στην περίπτωση του Τίτο Φαράτσι στο υφαντό της Μοίρας του υπήρχε με μεγάλα γράμματα η λέξη «κόμικς». Γεννημένος το 1965 στο Γκαλάρτε της ιταλικής Λομβαρδίας, ασχολήθηκε για χρόνια με τη μουσική ως ντράμερ, δημοσιογράφος και συντελεστής σχετικών φανζίν, πριν τον κερδίσει η συγγραφή ιστοριών κόμικς με ήρωες του Ντίσνεϊ το 1996. Δεν έφερε μόνο την ανεξάντλητη φαντασία του και το όραμά του για τη νέα γενιά των σχετικών κόμικς, αλλά μία αφηγηματική αρτιότητα που παραμένει αξιοζήλευτη μέχρι και σήμερα. Η φρεσκάδα των ιστοριών του γρήγορα τον έκανε να ξεχωρίσει, ανοίγοντάς του τον δρόμο για συνεργασίες στα πιο σημαντικά πρότζεκτ και πλάι στους μεγαλύτερους σχεδιαστές της ντισνεϊκής παράδοσης στη γείτονα. Συμμετείχε στις «Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ», εισήγαγε στοιχεία νουάρ κωμωδίας στις ιστορίες του Μίκυ Μάους, δίνοντας χώρο σε ήρωες όπως ο Χειροπαίδαρος και ο Ροκ Νταμάρης, τον οποίο συνδημιούργησε με τον κορυφαίο Τζόρτζιο Καβατσάνο, έναν σχεδιαστή με τον οποίο συνδέθηκε στενά, προσωπικά και καλλιτεχνικά. Μαζί δημιούργησαν το γκράφικ νόβελ «Jungle Town», μία πρωτότυπη ιστορία με ζωόμορφους χαρακτήρες, αλλά και «Το Μυστικό του Κρυστάλλου» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως), την πρώτη ιταλικής παραγωγής ιστορία με τον Σπάιντερ Μαν, τοποθετώντας τη δράση στη γνώριμη για το καλλιτεχνικό δίδυμο Βενετία, καθώς και αμέτρητες ακόμα ιστορίες για διάφορους εκδότες. Στη σχεδόν τριακονταετή καριέρα του, ο πολυβραβευμένος δημιουργός κόμικς έχει γράψει ιστορίες για τους πιο γνωστούς χαρακτήρες των υπερηρωικών κόμικς της Marvel, αλλά και για τους περισσότερους πρωταγωνιστές των ιταλικών εκδόσεων όπως ο Τεξ, ο Ζαγκόρ, ο Ντύλαν Ντογκ, ο Ντιαμπολίκ και άλλοι. Τα τελευταία χρόνια, μεταξύ άλλων, επιμελείται των εκδόσεων της Feltrinelli Comics. Αυτός ήταν και ο λόγος που το ενδιαφέρον της παρουσίας του στο φετινό Comicdom Con Athens ήταν αυξημένος, αφού συναντήθηκε υπό την ιδιότητα του εκδότη με Έλληνες δημιουργούς και εκδότες κόμικς που επιθυμούσαν να δειγματίσουν το έργο τους. Με αφορμή την επίσκεψή του στην Αθήνα, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για την αλληλεπίδρασή του με την ελληνική σκηνή κόμικς και, φυσικά, το έργο του. ● Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από τις εντυπώσεις που σου άφησε η επίσκεψη στην Ελλάδα. Ήταν μια πολύ όμορφη έκπληξη, δεδομένου ότι οι αναμνήσεις που είχα ήταν από την Αθήνα που επισκέφτηκα ως τουρίστας αρκετά χρόνια πριν ήταν πολύ διαφορετικές. Η ελληνική σκηνή κόμικς δυστυχώς δεν είναι ακόμα αρκετά γνωστή στην Ιταλία. Κάθε τόσο βλέπω ότι διάφορα έργα μου μεταφράζονται στα ελληνικά και ήταν μεγάλη τιμή να συναντώ ανθρώπους οι οποίοι γνωρίζουν τη δουλειά μου για την Disney, την Bonelli, τη Marvel. Το φεστιβάλ ήταν πολύ φιλικό, πολύ ζωηρό, πολύ ευχάριστο, όπως και οι Έλληνες. Η σειρά «Μίκυ Μυστήριο Β' Κύκλος» κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2002 από τις εκδόσεις Νέα Ακτίνα. ● Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Διηγήσου μας με λίγα λόγια το ταξίδι σου στον μαγικό κόσμο των κόμικς. Πρόκειται για ένα ταξίδι που ξεκίνησε όταν ήμουν παιδί και φανατικός αναγνώστης κόμικς. Από μικρός ήθελα να κάνω τα δικά μου, αλλά δεν τα πήγαινα καλά με το σχέδιο. Εκείνη την εποχή, πολύ περισσότερο απ’ ότι σήμερα, ήταν κοινός τόπος ότι κόμικς κάνει μόνο όποιος ξέρει να σχεδιάζει. Μεγαλώνοντας και παρακολουθώντας τον χώρο από διάφορους ρόλους, κυρίως αυτόν του δημοσιογράφου, συνειδητοποίησα ότι δεν είναι απαραίτητο να σχεδιάζεις για να γράφεις καλά κόμικς – για καλή μου τύχη, βρέθηκαν κι άλλοι που πίστευαν το ίδιο και μου έδωσαν ευκαιρίες. Κάπως έτσι, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ξεκίνησα να γράφω ιστορίες για την Disney, για την Bonelli, για τον Lupo Alberto και τον Ντιαμπολίκ, συνεχίζοντας απτόητος μέχρι σήμερα να εξερευνώ αυτόν τον ενδιαφέροντα και πραγματικά μαγικό κόσμο. ● Από τις συνεργασίες σου στον χώρο ξεχωρίζει αναμφίβολα αυτή με τον Τζόρτζιο Καβατσάνο, όχι μόνο για την καλλιτεχνική και αφηγηματική αρτιότητα των ιστοριών σας, αλλά για το σπάνιο γεγονός δύο άνθρωποι να συνεργάζονται τόσο συχνά και να δημιουργούν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Ο Τζόρτζιο Καβατσάνο είναι πολλά πράγματα για μένα. Με βοήθησε στα πρώτα μου βήματα, σχεδίασε μία από τις πρώτες ιστορίες μου στο περιοδικό «Topolino», με σύστησε στην εκδοτική εταιρεία Bonelli με τα καλύτερα λόγια, μου έμαθε πολλά. Ταυτόχρονα, η επικοινωνία στη συνεργασία μας είναι τέτοια που λειτουργούμε τόσο συντονισμένα λες και είμαστε ένας καλλιτέχνης, παρά καλλιτεχνικό δίδυμο – συμβαίνει και με άλλους καλλιτέχνες, όπως η Σίλβια Τζίκε. Με τον Τζόρτζιο όμως είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε πολλά διαφορετικά μονοπάτια, εκτός από τα κλασικά κόμικς της Disney: Ντιαμπολίκ, Σπάιντερ Μαν, Ντύλαν Ντογκ, Lupo Alberto, «Jungle Town», εκ των οποίων τα περισσότερα, αν και ανήκουν σε διαφορετικές σχολές ή παραδόσεις, φέρουν τα υφολογικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη καλλιτεχνική σύμπραξη. Από τις πρώτες σελίδες της ιστορίας «Σκοτεινή Πόλη» (Μίκυ Μυστήριο). Η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική σε σχέση με τις συνηθισμένες ιστορίες των κόμικς της Ντίσνεϋ. ● Η συμμετοχή σου στην ανατρεπτική σειρά «Μίκυ Μυστήριο Β’ Κύκλος» εξακολουθεί σχεδόν 25 χρόνια μετά να παραμένει μία από τις καλύτερες στιγμές σου, καθώς και μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προσπάθειες ανανέωσης του ήρωα. Πράγματι, η συγκεκριμένη σειρά γεννήθηκε από την επιθυμία να κάνω κάτι με τον πιο διάσημο χαρακτήρα της εταιρείας, το οποίο θα μπορούσε να έχει την επιτυχία που είχε την ίδια περίοδο η σειρά με τις «Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ» στην Ιταλία. Ο Ντόναλντ είχε ήδη ένα υπερηρωικό άλτερ έγκο, ο Μίκυ όμως δεν είχε αυτήν την προσαρμοστικότητα. Εκείνη την περίοδο, περί τα τέλη της χιλιετίας, τα αστυνομικά μυστήρια ήταν ένα πολύ διαδεδομένο και επιτυχημένο είδος μυθοπλασίας σε όλα τα σχετικά μέσα, λογοτεχνία, τηλεόραση, κινηματογράφος. Μια και τύχαινε να μου αρέσει κι εμένα ιδιαίτερα, δέχτηκα να συντονίσω μια ομάδα εργασίας για τη διαμόρφωση του νέου σύμπαντος του «Μίκυ Μυστηρίου». Μαζί μου ήταν και ο Τζόρτζιο Καβατσάνο, με τον οποίο ήδη είχαμε βρει έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Για μια σειρά λόγων, δεν πρόκειται για ένα «φυσιολογικό» έργο αλλά για ένα κράμα ιδεών και καλλιτεχνικού αυθορμητισμού. Ενώ η κατεύθυνση που πήρε ήταν σωστή, κατά τη γνώμη μου έχει στοιχεία ανερμάτιστα και δίχως συνοχή, διαδοχικά τέλη και νέες αρχές, έπασχε σε θέματα συντονισμού. Παραμένει όμως μία καλή απόδειξη των κρυφών δυνατοτήτων του ήρωα, τις οποίες αναδείξαμε απολαμβάνοντας κάθε στιγμή, ειδικά στο επεισόδιο #0 της εισαγωγής στην Νταρκ Σίτι που συνυπογράφω με τον Καβατσάνο. Ο Φραντσέσκο Αρτιμπάνι ήταν ο άλλος κεντρικός συγγραφέας της σειράς, ο οποίος συνέβαλε στη δημιουργία ενός continuity που μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Οι πωλήσεις όμως δεν ήταν τόσο καλές για να συνεχίσει και ολοκληρώθηκε πολύ σύντομα, σε μόλις 12 τεύχη. Spider-Man: Το Μυστικό του Κρυστάλλου. Κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως (2021 – μετάφραση Γαβριήλ Τομπαλίδης). ● Πώς εμπνέεσαι; Μια ερώτηση που φαίνεται απλή, αλλά η απάντηση είναι αρκετά δύσκολη. Πρόκειται για κάτι το οποίο με απασχολεί από διάφορες πλευρές – για παράδειγμα, εσχάτως προσπαθώ να το διδάξω σε νέους φερέλπιδες συγγραφείς παραδίδοντας μαθήματα δημιουργικής γραφής. Δεν αφορά μόνο τα κόμικς, αλλά και τη λογοτεχνία, την πεζογραφία, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, τα βιντεοπαιχνίδια, ένα εύρος αναφορών και ερεθισμάτων που μεταβολίζονται και συνεπικουρούν στην τελική έμπνευση. Συχνά πηγή έμπνευσης είναι οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι. Σχεδόν ποτέ δεν έχει τύχει να μου φέρουν μια ιστορία που «θα μπορούσε να γίνει ωραίο κόμικς» και να ισχύει πράγματι αυτό, ωστόσο είναι σύνηθες να εμπνέεσαι παρατηρώντας τις ζωές των άλλων, ακούγοντας τις εμπειρίες και τις ιστορίες τους, ειδικά όταν μιλάμε για κόμικς όπως τα ντισνεϊκά όπου υπάρχει η δυνατότητα να γράφουμε απλές, καθημερινές ιστορίες. Αλλά και στις μεγαλύτερες ιστορίες συμβαίνει το κλειδί να βρίσκεται σε μια απλή ιδέα, έναν βασικό μηχανισμό όπως η αλληλεπίδραση και η σχέση δύο χαρακτήρων, κάτι μικρό που λειτουργεί εξίσου καλά ανεξαρτήτως αν γράφεις μια ιστορία τρόμου, ένα γουέστερν ή ένα αστυνομικό δράμα. Οι ιδέες που προέρχονται από την καθημερινή ζωή είναι πάντοτε αυτές που λειτουργούν καλύτερα. Και το σχετικό link...
  3. Με ένα πρόγραμμα πιο πλούσιο από ποτέ, το Comicdom Con Athens μας υποδέχεται το τριήμερο 12-13-14 Μαΐου στη 17η διοργάνωσή του, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Ενώ η χώρα βρίσκεται σε πυρετό εκλογών, χιλιάδες φίλοι και φίλες των κόμικς στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα, περιμένουν παράλληλα με ανυπομονησία ένα άλλο γεγονός. Και αυτό γιατί λιγότερο από μία εβδομάδα μας χωρίζει από το μεγαλύτερο, κεντρικότερο και μακροβιότερο φεστιβάλ κόμικς της Αθήνας: το Comicdom CON Athens, το οποίο φέτος μετράει τη 17η διοργάνωσή του. Με μια ιδιαιτερότητα, καθώς πρόκειται για πρώτη φορά να διεξαχθεί σε έναν τελείως διαφορετικό χώρο από τις προηγούμενες χρονιές, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Όπως δηλαδή αρμόζει σε ένα τέτοιου βεληνεκούς διεθνές φεστιβάλ. Το πρόγραμμα της μεγάλης γιορτής των κόμικς αναμένεται πιο πλούσιο από ποτέ, με τη συμμετοχή 170 καλλιτεχνών (το μεγαλύτερο Artists Alley που έχει φιλοξενηθεί ποτέ σε εγχώριο φεστιβάλ), σχεδόν 40 καταστήματα και εκδοτικές, διεθνείς και ελληνικές εκθέσεις κόμικς και εικονογράφησης, προβολές animation, workshop για όλες τις ηλικίες, sketch events, διαγωνισμό cosplay, ομιλίες και πάνελ, καθώς και την Απονομή των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς. Και όλα αυτά βέβαια με ελεύθερη είσοδο. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τι μας επιφυλάσσει το τριημέρο 12 έως 14 Μαΐου στην Τεχνόπολη. Με άρωμα Ιταλίας Στο φετινό φεστιβάλ την τιμητική της θα έχει η Ιταλία. Η φιλοξενία δύο σημαντικών εκθέσεων, σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, σκοπεύει να αναδείξει στο ελληνικό κοινό τον πλούτο της καλλιτεχνικής παραγωγής της γειτονικής μας χώρας. Η πρώτη έκθεση (Calvino Immaginario) θα είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη γέννηση ενός από τους πιο γνωστούς συγγραφείς, δοκιμιογράφους και δημοσιογράφους της Ιταλίας, του Italo Calvino. Θα περιλαμβάνει κόμικς, εικονογραφήσεις και γελοιογραφίες, εμπνευσμένες από τους φανταστικούς κόσμους του διάσημου συγγραφέα, με συμμετοχές καταξιωμένων δημιουργών όπως οι Giorgio Cavazzano, Sara Colaone, Lorenzo Mattotti και Vittorio Giardino. Η δεύτερη έκθεση (Fumetti dal Mare – Κόμικς από τη Θάλασσα), η οποία φιλοξενήθηκε το περασμένο φθινόπωρο στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο, θα παρουσιάσει τα έργα έξι διεθνών καλλιτεχνών (μεταξύ των οποίων της δικής μας Έλενας Γώγου) εμπνευσμένων από τη θάλασσα: το αρχέγονο και ζωτικής σημασίας στοιχείο που αποτελεί χώρο συνάντησης διαφορετικών λαών και πολιτισμών. Του Vittorio Giardino, από την έκθεση «Calvino Immaginario» Στο ίδιο πλαίσιο θα φιλοξενηθεί ο Tito Faraci, ένας από τους σημαντικότερους και πιο πολυβραβευμένους Ιταλούς σεναριογράφους κόμικς, ένας από τους πρώτους Ιταλούς συγγραφείς που εργάστηκαν σε χαρακτήρες αμερικανικών comics όπως ο Spider-Man, ο Daredevil και ο Captain America. Ο Faraci, ο οποίος έχει αφήσει το στίγμα του σε εμβληματικά κόμικς όπως Dylan Dog, Tex, Diabolik, Magico, Vento και Zagor, θα παραδώσει workshop και θα παραστεί σε ειδική εκδήλωση συζήτησης με το κοινό, όπου θα παραλάβει βραβείο για τη Συνολική Προσφορά του στην Τέχνη των Comics. Ελληνικές εκθέσεις Από τις ελληνικές εκθέσεις, ξεχωρίζει αναμφισβήτητα η έκθεση εικονογράφησης «LGBT Art – Η Άνθηση της Εγχώριας Queer Εικονογράφησης» με τη συμμετοχή 14 εγχώριων καλλιτεχνών (Δημήτρης Αναστασίου, Δημήτρης Γαβαλάς, Ντέννις Γιατράς, Γώγου, Μιχάλης Διαλυνάς, Αύγουστος Κανάκης, Δημήτρης Κάσδαγλης, Θεμιστοκλής Λιονέτης, Σμαράγδα Μάγκου, Σιαδώρα Παπαθεοδώρου, Αριάδνη Τζουνάκου, Degphilip, Harry Saxon και Steve Stivaktis), οι οποίοι παρουσιάζουν έργα με ελεύθερο μεν θέμα, αλλά επικεντρωμένα στην αγάπη, τη σεξουαλικότητα και την αποδοχή της ετερότητας. Ενώ η έκθεση «Spotlight on: Αγγελική Σαλαμαλίκη» είναι αφιερωμένη στη γνωστή δημιουργό, η οποία φιλοτέχνησε το εικαστικό για το φετινό φεστιβάλ. Μια εξαιρετική καλλιτέχνιδα με αξιοπρόσεκτη πορεία στον χώρο των κόμικς, της εικονογράφησης και του animation, την οποία η εν λόγω έκθεση αναδεικνύει μέσα από σημαντικά έργα της. Του Δημήτρη Γαβαλά, από την έκθεση «LGBT ART» Ακόμη δύο – ψηφιακές – εκθέσεις ολοκληρώνουν το εκθεσιακό πρόγραμμα του Comicdom Con Athens: η μία (10 Χρόνια «Σχεδία» – Οι Εικονογραφήσεις) παρουσιάζει για πρώτη φορά τις δημιουργίες που πρόσφεραν αφιλοκερδώς σκιτσογράφοι και δημιουργοί κόμικς για το περιοδικό δρόμου «Σχεδία», το οποίο εδώ και μια δεκαετία δίνει τη δυνατότητα σε εκατοντάδες άστεγους συμπολίτες μας να εργαστούν και να σταθούν στα πόδια τους με ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Η δεύτερη ψηφιακή έκθεση με τίτλο «Κλασσικά Εικονογραφημένα: Οι Αθάνατες Ελληνικές Δημιουργίες», θα παρουσιάσει δείγματα από την ελληνική παραγωγή κόμικς της σειράς για τα οποία δούλεψαν κορυφαίοι Έλληνες σχεδιαστές και συγγραφείς, μεταξύ των οποίων οι Γιώργος Βακαλό, Μποστ, Κώστας Γραμματόπουλος και Νίκος Καστανάκης, στο πλαίσιο της θεματικής «Από τη Μυθολογία και την Ιστορία της Ελλάδος». Και οι δύο αυτές εκθέσεις θα είναι προσπελάσιμες στο Ψηφιακό Μουσείο Comics (comicsmuseum.gr) και θα παραμείνουν διαθέσιμες για το κοινό και μετά το πέρας του φεστιβάλ. Προβολές animation Οι φίλες και οι φίλοι του animation θα μπορούν να παρακολουθήσουν ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα με προβολές ταινιών κινουμένων σχεδίων εγχώριας παραγωγής. Ξεχωρίζει η προβολή επιλεγμένων ελληνικών έργων animation από την περσινή 15η διοργάνωση του Animasyros. Θα προβληθεί επίσης για πρώτη φορά σε φεστιβάλ η «Λυσιστράτη», το έργο των Τάσου Αποστολίδη και Γιώργου Ακοκαλίδη, της διεθνώς αναγνωρισμένης σειράς «Κωμωδίες του Αριστοφάνη σε Κόμικς» το οποίο έγινε animation 20 χρόνια πριν. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στην προβολή της βιντεοσκοπημένης μουσικοθεατρικής μεταφοράς του κόμικ «Musicoma» της Μαρίας-Όλιας Ντακογιάννη, μιας τρυφερής ιστορίας που συνδυάζει αφήγηση, τζαζ μουσική και video-art. Τέλος, θα υπάρχει πρόγραμμα σπουδαστικών ταινιών animation μικρού μήκους από το Τμήμα Γραφιστικής και Εικαστικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Αφίσα της ταινίας animation «Mine» της Δάφνης Ξουράφη Φέτος θα εγκαινιαστεί επίσης για πρώτη φορά ο θεσμός της Agora, ο οποίος φιλοδοξεί να συμβάλει στην εξωστρέφεια της ελληνικής σκηνής κόμικς: εγχώριοι δημιουργοί και εκδότες θα έχουν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν τα έργα τους σε εκδότες από χώρες όπως η Ιταλία, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Ισπανία, αυξάνοντας τις πιθανότητες για την έκδοσή τους στο εξωτερικό. Παράλληλα με όλα τα παραπάνω θα υπάρξει πρόγραμμα ειδικά διαμορφωμένο για παιδιά (σε επιμέλεια της Athens Comics Library), διαγωνισμός Cosplay, Sketch Event (με θεματική: Avengers VS X-Men), θεματικές συζητήσεις και εργαστήρια/masterclasses από έμπειρους σκιτσογράφους, απευθυνόμενα τόσο σε αρχάριους όσο και σε πιο απαιτητικό κοινό. Τελετή Απονομής Ελληνικών Βραβείων Κόμικς Όπως τις προηγούμενες χρονιές, έτσι και φέτος το ενδιαφέρον όλων αναμένεται να στραφεί στην τελετή Απονομής Ελληνικών Βραβείων Κόμικς, κατά την οποία θα βραβευτούν τα κόμικς της προηγούμενης χρονιάς στις παρακάτω κατηγορίες: Καλύτερου Κόμικ, Σχεδίου, Πρωτότυπου Σεναρίου, Διασκευασμένου Σεναρίου, Εξωφύλλου, Καλλιτεχνικής Επιμέλειας, Αυτοέκδοσης, Ένθετου, Πρωτοεμφανιζόμενου Καλλιτέχνη, Μεταφρασμένης Έκδοσης, Βραβείου Κοινού. Οι υποψήφιοι τίτλοι προέκυψαν από τις ψήφους των μελών της Ελληνικής Ακαδημίας Κόμικς, αποτελούμενης από άτομα που δραστηριοποιούνται (ως καλλιτέχνες, σεναριογράφοι, αρθρογράφοι, θεωρητικοί κ.ο.κ.) στον χώρο της Ένατης Τέχνης. Τις πεντάδες των υποψήφιων έργων, που έχουν ήδη διακριθεί στον πρώτο γύρο ψηφοφορίας των μελών της Ακαδημίας, μπορείτε να τις βρείτε στο www.ebk.gr. Οι φετινοί νικητές και νικήτριες θα ανακοινωθούν στην τελετή των ΕΒΚ την Παρασκευή 12/5 στις εγκαταστάσεις της Τεχνόπολης, ενώ την επόμενη ημέρα (Σάββατο 13/5) θα λάβει χώρα εκδήλωση παρουσίασης και συζήτησής τους με το κοινό. Comicdom CΟΝ Athens 2023 Διοργάνωση: Comicdom Press Πότε: Παρασκευή 12, Σάββατο 13 και Κυριακή 14 Μαΐου, 11.00-21.30 Πού: Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100). Είσοδος από ΜΕΤΡΟ Στάση Κεραμεικός (Οδός Ιάκχου) Πόσο: Είσοδος Ελεύθερη Για πιο αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα, καθώς και για εξασφάλιση θέσεων στα workshop, επισκεφθείτε το www.comicdom-con.gr Και το σχετικό link...
  4. albert

    DIABOLIK: ΤΑ ΝΕΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

    Eισαγωγη: Mario Gomboli Σχεδιο στον προλογο και στον επιλογο: Giuseppe Di Bernardo Βασισμενο σε ιδεα των: Guiujepe Palumbo,Tito Faraci Εισαγωγικη εικονα 2ης ιστοριας: Sergio Zaniboni Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τα χρόνια που πέρασε ο νεαρός Ντιαμπόλικ στο νησί του Κινγκ. Σε αυτόν τον τόμο που βλέπετε ο Μάριο Γκόμπολι και ο Τίτο Φαράτσι, μαζί με τον Τζουζέπε Παλούμπο, μας ταξιδεύουν στα εφηβικά χρόνια, στη ζωή ενός αγοριού που δεν γνώριζε ότι θα γινόταν ο Ντιαμπόλικ! (Η Ιταλικη εκδοση) Δύο γεγονότα, μια επίσκεψη σε μια γκαλερί και μια έκλειψη ηλίου, θα πυροδοτήσουν τις αναμνήσεις του Ντιαμπόλικ. Γλυκές αναμνήσεις παιδικών παιχνιδιών, θλιβερές αναμνήσεις χαμένων φιλιών, πικρές αναμνήσεις απάτης και προδοσίας. Αξέχαστες εμπειρίες που βοήθησαν να σφυρηλατηθεί ο χαρακτήρας του Βασιλιά του Τρόμου!
  5. Μάσκες, στολές και κοσμοπλημμύρα. Όταν θέλεις να ξεφύγεις απ’ όλα αυτά, το βενετσιάνικο καρναβάλι δεν είναι η καλύτερη επιλογή. Η πρεμιέρα της νέας ταινίας «Spider-Man: No Way Home», της τρίτης κατά σειρά με πρωταγωνιστή τον Τομ Χόλαντ κάτω από την κόκκινη-μπλε στολή τις τελευταίες ημέρες του 2021, προκάλεσε εκστατικές αντιδράσεις στους θαυμαστές του διασημότερου ήρωα της Marvel. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία, ανήμερα της κινηματογραφικής πρεμιέρας κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως μία από τις πιο ιδιαίτερες περιπέτειες του Ανθρώπου Αράχνη. Ο λόγος για το «Spider-Man: Το μυστικό του κρυστάλλου», την πρώτη ιστορία ιταλικής παραγωγής με τον δημοφιλέστατο χάρτινο υπερήρωα. Η προέλευση της ιστορίας δεν αποτελεί απλά μια τυπική καταγραφή, μια αναφορά για τους λάτρεις της στατιστικής. Απεναντίας έχει βαθιές ουσιαστικές προεκτάσεις στην ίδια την ιστορία, αφού όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2003, μετά από παρασκηνιακές συνομιλίες του αρχισυντάκτη της ιταλικής Panini Ενρίκο Φορναρόλι με τα μεγάλα κεφάλια της Marvel, αποτέλεσε ένα πρωτότυπο υφολογικό πείραμα, μια ενδιαφέρουσα ανάμιξη δύο διακριτών καλλιτεχνικών σχολών. «Το Μυστικό του Κρυστάλλου αντιπροσωπεύει [...] ένα πρώτο, επιτυχημένο [...] παράδειγμα για το πώς οι μεγάλοι ήρωες του αμερικανικού κόμικς μπορούν να αποκτήσουν νέα πνοή διαμέσου των δασκάλων του ιταλικού κι ευρωπαϊκού κόμικς», επισημαίνει ο Φορναρόλι στην εισαγωγή. Πράγματι, οι δυο Ιταλοί δημιουργοί δεν μπήκαν στη διαδικασία να μιμηθούν τους συναδέλφους του από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού Ωκεανού. Μιλάμε άλλωστε για δυο βετεράνους με μακρά ιστορία στον χώρο της 9ης Τέχνης: τους Τίτο Φαράτσι (σενάριο) και Τζόρτζιο Καβατσάνο (σχέδιο), γνωστοί αμφότεροι από τις ιστορίες τους για την Disney Ιταλίας. Ανάμεσα στις συνεργασίες τους ξεχωρίζει η «Σκοτεινή Πόλη» (Μίκυ Μυστήριο Β’ Κύκλος) και η «Αληθινή Ιστορία του Χίλια Εννιακόσια», διασκευή της κλασικής ταινίας «Novecento». Η αποτύπωση του παρασκηνίου δεν δυσκόλεψε τον Καβατσάνο ο οποίος είναι γέννημα-θρέμμα Βενετός. Εκείνος μάλιστα έδωσε την ιδέα για τη δημιουργία του «κακού» αφού γνώριζε καλά τους τοπικούς μύθους. Από εκεί και πέρα, τη σκυτάλη πήρε ο Φαράτσι, ο οποίος ισορρόπησε το τοπικό στοιχείο με τα βασικά μιας περιπέτειας με τον Πίτερ Πάρκερ στο προσκήνιο – εσωτερικός μονόλογος, πνευματώδεις ατάκες και ένας επιβλητικός αντίπαλος που αρχικά βγάζει τον ήρωα εκτός μάχης. Ο Πίτερ Πάρκερ ταξιδεύει στη Βενετία για οδοιπορικό κατ’ εντολή του Τζ. Τζόνα. Παρά τις ελπίδες του για χαλάρωση, τελικά θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα μυστήριο που έχει τις ρίζες του στο νησί Μουράνο, γνωστό για την τέχνη της υαλουργίας, και τον απόκοσμο κόμη Αλεβίζε Τζάνους. Παρά τη μικρή έκταση, «Το μυστικό του κρυστάλλου» αποτελεί ένα σημείο αναφοράς τόσο στην Ιστορία της 9ης Τέχνης όσο και σε αυτήν του ήρωα. Και το σχετικό link...
  6. Στην ιστορία Αρχιτεκτονική Κληρονομιά των Tito Faraci, Giorgio Salati και Roberto Vian του 2010 (βλέπε Νέο Μίκυ Μάους 267), υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες κρυμμένες πληροφορίες (easter eggs στη νεοελληνική καθομιλουμένη των 30χρονων και κάτω νεαρών) τις οποίες θα εξετάσουμε λεπτομερώς. Στην αρχή της ιστορίας, καθώς ο Ντόναλντ προσπαθεί να γκρεμίσει το σπίτι του με τις κλωτσιές, εμφανίζεται ο μεσίτης υπερπολυτελείας Ρούμπικ Σφαιροκιούμπικ (ιταλικό όνομα: Dorick Sferocubik, βάσει του paperpedia) και μας πληροφορεί ότι το σπίτι του Ντόναλντ είναι έργο του Πάολο Μακέτο, εκπρόσωπου της οργανοπαικτικής αρχιτεκτονικής, δηλαδή συνταξιούχος οργανοπαίκτης που στράφηκε στην αρχιτεκτονική! Κοιτάζοντας στο inducks, η ιταλική περίληψη της ιστορίας αναφέρει ότι το ιταλικό όνομα του Πάολο Μακέτο είναι Alvar Baasso. Εδώ πρέπει να πούμε ότι η λέξη basso (όχι Baasso) στα ιταλικά σημαίνει 'χαμηλός' ή 'μπάσο' = 'βαθύφωνο', δηλαδή 'χαμηλός ήχος'. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται εκτενώς στην όπερα (και στην ηχητική μηχανική) για τους βαθύφωνους ήχους ή τύπους φωνής. Τι γίνεται τώρα εάν ανταλλάξουμε τη λέξη βαθύφωνο/μπάσο (basso στα ιταλικά), η οποία βρίσκεται στη μια πλευρά του εύρους της φωνητικής κλίμακας, με την αντίστοιχη λέξη που περιγράφει την αντίθετη πλευρά της φωνητικής κλίμακας; Έχουμε τη λέξη άλτο (alto στα ιταλικά, το οποίο σημαίνει και ψηλός). Αν προσθέσουμε και ένα έξτρα 'άλφα' στην ιταλική λέξη, όπως έγινε για το επίθετο Baasso, έχουμε το αντίστοιχο επίθετο Aalto. Προσθέτοντας και το όνομα Alvar, καταλήγουμε στο ονοματεπώνυμο Alvar Aalto. Ο οποίος, φυσικά, είναι ο διάσημος Φινλανδός αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής Alvar Aalto! (τι οργανοπαίκτης, τι βιομηχανικός σχεδιαστής...) Έτσι λύθηκε το (ιταλικό) μυστήριο του υπό εξέταση ονόματος! Αν κοιτάξουμε τις φωτογραφίες των αρχιτεκτόνων, του πραγματικού και του φανταστικού, βλέπουμε και την ομοιότητα: Φυσικά παραμένει το ερώτημα, γιατί στα ελληνικά να μεταφραστεί το όνομα του σε Πάολο Μακέτο...? Το μόνο που μπορεί να περάσει από το μυαλό μου είναι ότι χρησιμοποιήθηκαν το όνομα και το επίθετο από κάποιους ιταλούς δημιουργούς, π.χ. του Augusto Macchetto και του Paolo Mottura ή του Paolo De Lorenzi. Αλλά δεν βλέπω να βγάζει και πολύ νόημα μια τέτοια εξήγηση, αφού η μετάφραση έγινε μάλλον από έλληνα μεταφραστή. Αν έχει κάποιος άλλη γνώμη, είναι ευπρόσδεκτος να σχολιάσει. @PhantomDuck ...??? Πριν να κλείσουμε την έρευνα μας, να πάμε πίσω στον υπερπολυτελή μεσίτη Ρούμπικ Σφαιροκιούμπικ/Dorick Sferocubik. Φαντάζομαι ότι όλοι μας γνωρίζουμε τον κύβο του Ρούμπικ. Πιο κάτω βλέπουμε τον δημιουργό του κύβου, Έρνο Ρούμπικ, και τις ομοιότητες με τον ντισνεϋκό Ρούμπικ Σφαιροκιούμπικ (κασκόλ, κινήσεις των χεριών, μαλλιά, κλπ): (μη με ρωτήσετε γιατί το μικρό ιταλικό όνομα είναι Dorick... δεν έχω ιδέα...) Αυτά εν ολίγης. Επόμενη έρευνα όταν και εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες της καθημερινότητας (τώρα με την καραντίνα, έχω ακόμα λιγότερο ελεύθερο χρόνο). Καλά να περνάτε και προσοχή στους παντός είδους κορονοϊούς!
  7. Yποθέσεις διαφθοράς, πολιτικά σκάνδαλα, πληρωμένοι δολοφόνοι, συνέργειες δικαστικών, πολιτικών, μπάτσων, επιχειρηματιών, σε ένα νέο, σκοτεινό περιβάλλον, την Νταρκ Σίτυ. Το «Μίκυ Μυστήριο Β' Κύκλος» (Mickey Mouse Mystery Magazine) κυκλοφόρησε 20 χρόνια πριν, σπάζοντας κάθε συγγραφικό ταμπού και ακροβατώντας στο λεπτό σχοινί της λογοκρισίας μίας Disney υπερευαίσθητης, ειδικά όταν μεταχειρίζεσαι τον ήρωα-σήμα κατατεθέν της. Ένα βήμα πριν εκπνεύσει η προηγούμενη χιλιετία, το κατά είκοσι χρόνια μακρινό πλέον 1999, η καλλιτεχνική ομάδα της παραγωγής κόμικς με τους ήρωες του Disney στη γειτονική Ιταλία, το μυθικό σχεδόν επιτελείο του Topolino, έπλεε στον αφρό ενός ορμητικού κύματος δημιουργικού οίστρου. Μετά την τεράστια επιτυχία της επαναστατικής μεταμοντέρνας υπερηρωικής σειράς επιστημονικής φαντασίας με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Ντακ και το alter ego του, Φάντομ Ντακ, γνωστή στα ελληνικά με τον τίτλο «Οι Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ» (Paperinik New Adventures - PKNA), τα μεγάλα μυαλά του Topolino αποφάσισαν να δοκιμάσουν ένα πιο... ώριμο reboot, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστή τον ήρωα-ναυαρχίδα της Disney: τον Μίκυ Μάους. Κι έτσι δημιουργήθηκε το Mickey Mouse Mystery Magazine, ή αλλιώς, όπως το μάθαμε στα ελληνικά, το Μίκυ Μυστήριο Β' Κύκλος. Μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία και μάλλον μια από τις πιο σημαντικές χάρτινες στιγμές του πιο διάσημου ποντικού στον κόσμο. Τα νουάρ στοιχεία επικρατούν, όχι μόνο στο σεναριακό σκέλος αλλά και στη σκηνοθεσία των καρέ Η ιδέα ήταν απλή. Για παραπάνω από μισό αιώνα, ο Μίκυ είχε καθιερωθεί – ιδιαίτερα στις χάρτινες περιπέτειές του – ως ένας καταφερτζής ντετέκτιβ, του οποίου τη βοήθεια για την επίλυση μερικών εκ των δυσκολότερων υποθέσεων που βασανίζουν την Αστυνομία του Μίκυ Σίτυ ζητά τακτικά ο επικεφαλής της, επιθεωρητής Ο’ Χάρα. Με τον καιρό, όμως, θα έλεγε κανείς πως οι ιστορίες του ποντικού ντετέκτιβ άρχισαν να γίνονται στάσιμες και επαναλαμβανόμενες, δίχως τρομερές σεναριακές εμπνεύσεις, δίχως ιδιαιτέρως απειλητικούς αντιπάλους – ανέμενες πάντα τη νικηφόρα για τον ήρωα κατάληξη, και δεν αμφέβαλες στιγμή για αυτή. Οι επανεκδόσεις ιστοριών των βετεράνων του είδους Bill Walsh και Floyd Gottfredson, των Guido Martina και Romano Scarpa, δεν αρκούσαν για να καλύψουν το κενό και να ικανοποιήσουν τους αναγνώστες, αλλά και τους επιτελείς των εκδόσεων των ιστοριών με τον ήρωα. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως δεν υπήρχαν αξιόλογες, φιλότιμες προσπάθειες. Διατηρούσαν, ωστόσο, τα χαρακτηριστικά της εξαίρεσης στον κανόνα. Ένας από τους... συνήθεις ύποπτους της νέας γενιάς υπήρξε, αναμφίβολα, ο Tito Faraci, ένας φιλόδοξος και ταλαντούχος συγγραφέας ιστοριών κόμικς με τους χαρακτήρες του Disney, ο οποίος ξεκίνησε τη συνεργασία του με το περιοδικό την κατάλληλη στιγμή, για να βρεθεί στο επίκεντρο μιας καλλιτεχνικής επανάστασης, την οποία παράλληλα ώθησε με τις ιδέες του. Το 1996. Εκείνη την περίοδο, οι παλαιότεροι συνάδελφοι του Faraci τα έδιναν όλα σε ένα πειραματικό πρότζεκτ που έβαζε στο μπλέντερ διαφορετικά αφηγηματικά μοτίβα - κυρίως επιστημονική φαντασία και υπερηρωική δράση - με κυρίαρχο συστατικό τον ντισνεϊκό χαρακτήρα. Το ίδιο έκανε, σε μικρότερο βαθμό, και εκείνος, μόνο που επέλεξε να πειραματιστεί συνδυάζοντας την παράδοση του Μίκυ Σίτυ με εμπνευσμένο, εκρηκτικό χιούμορ και στοιχεία καθαρόαιμης αστυνομικής, ντετεκτιβικής δράσης. Η πρωτοτυπία της συγγραφής του Faraci δεν πέρασε απαρατήρητη από τους υπεύθυνους του περιοδικού, οι οποίοι εμπιστεύονταν όλο και περισσότερο τον ταλαντούχο νεαρό, δίνοντάς του μάλιστα μια θέση στην ομάδα τους. Εκεί, όπου οι Alessandro Sisti, Ezio Sisto και Francesco Artibani, κάτω από την καθοδήγηση του Simone Stenti, έπλαθαν μέρα με τη μέρα ένα νέο φαινόμενο. Οι καλλιτεχνικές ανησυχίες του Simone Stenti του κάρφωσαν στο μυαλό την εξής ιδέα: «Γιατί να μην κάνουμε κάτι αντίστοιχο με τον Μίκυ;» Κι έτσι, μαζί με τους προαναφερθέντες, αλλά και τους Giorgio Cavazzano, Claudio Sciarrone, Silvio Camboni, Gianfranco Cardara, Davide Catenacci, υπό την εποπτεία του τότε διευθυντή του περιοδικού, Paolo Cavaglione, άρχισαν να πέφτουν ιδέες με ρυθμό οπλοπολυβόλου. Σεναριακά ευρήματα, σχεδίαση νέων χαρακτήρων, χρωματικές επιλογές, ακόμα και αρχιτεκτονική μελέτη για τη νέα πόλη στην οποία θα τοποθετούνταν ο χαρακτήρας πήραν μορφή έπειτα από πολλές ώρες ομαδικής δουλειάς. Μια ασυνήθιστη ιστορία Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της νέας αυτής ιστορίας; Τι ήταν αυτό το τόσο πρωτότυπο, αυτός ο αέρας ανανέωσης που έφερε στην κληρονομιά του εμβληματικού χαρακτήρα μιας εταιρείας-κολοσσού; Ήδη από τις πρώτες σελίδες, γίνεται αντιληπτό πως αυτή δεν είναι μια ιστορία σαν όλες τις άλλες. Οι καθιερωμένες πρακτικές αφήγησης των κλασικών κόμικς με ζωόμορφους χαρακτήρες παραβιάζονται τόσο στο επίπεδο της οπτικής απεικόνισης, με κινηματογραφικά πλάνα και χρήση βουβών, υπαινικτικών καρέ που προσκαλούν τον αναγνώστη να παρακολουθεί με προσοχή, όσο και στο επίπεδο της εξιστόρησης, αφού το πρώτο επεισόδιο μας δίνεται υπό τη μορφή μιας εξαντλητικής ιστορικής αναδρομής, επ’ ευκαιρία μιας ανάκρισης. Κι αν τα παραπάνω δεν ήταν ήδη αρκετά ανατρεπτικά, η εικόνα του Μίκυ Μάους να φωτίζεται από τον ανακριτικό φακό στην αίθουσα ανακρίσεων είναι το λιγότερο ασυνήθιστη. Ο Μίκυ Μάους καλείται στο Νταρκ Σίτυ για να αναλάβει το ιδιωτικό γραφείο ερευνών του παλιού συμφοιτητή του, Σόνυ Μίτσελ, ο οποίος αγνοείται αφού το αυτοκίνητό του βρέθηκε εκτός δρόμου. Εκεί, βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένος σε καταστάσεις που δεν έχει ξανασυναντήσει στο Μίκυ Σίτυ. Πληρωμένοι δολοφόνοι, διεφθαρμένοι πολιτικοί, πουλημένοι δικαστές, αστυνομικοί χωρίς ηθικούς φραγμούς. Ο Μίκυ Μάους εκεί είναι ένας ξένος, μια παραφωνία στη μελωδία του υποκόσμου, ο οποίος κινεί τα νήματα. Γι’ αυτό και δεν αργεί να βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Η αστυνομία, αντί να ζητά τη βοήθειά του για τη διαλεύκανση δύσκολων υποθέσεων, τον παρακολουθεί στενά. Την ίδια στιγμή, η φυσική τάση του χαρακτήρα να μπλέκεται σε υποθέσεις και να αναζητά την αλήθεια και το δίκαιο, τον τοποθετεί πολύ γρήγορα στο στόχαστρο όλου του υποκόσμου του Νταρκ Σίτυ. Για το λόγο αυτό, υπήρχε η ανάγκη να δημιουργηθούν νέοι χαρακτήρες. Ο Γκούφυ, η Μίννι, ο Μαύρος Πητ, δεν έχουν θέση σε αυτό το περιβάλλον. Είναι ήρωες που αποπνέουν την ασφάλεια της κανονικότητας, η οποία στο Νταρκ Σίτυ έχει δώσει τη θέση της στη διαρκή επιφυλακή, την αγωνία – όταν ο ήρωας απειλείται από τα όπλα των κακοποιών, αισθάνεσαι την ένταση του κινδύνου. Όπως και για τον Μίκυ, έτσι και για τον αναγνώστη, το νέο περιβάλλον είναι εντελώς αχαρτογράφητο. Όπως είναι εύκολα αντιληπτό, πρόκειται για μια ιστορία που είναι αντιδιαμετρικά αντίθετη με το «ντισνεϊκό» modus operandi. Γι’ αυτό και αποτελεί ταυτόχρονα μια από τις σειρές που φλέρταραν περισσότερο με το λογοκριτικό ψαλίδι της μαμάς εταιρείας, αλλά και το πιο τολμηρό εγχείρημα για μια «ενήλικη» ιστορία Disney με νουάρ στοιχεία. Από τη δεκαετία του ’90 κι έπειτα, το κέντρο ελέγχου της ευρωπαϊκής παραγωγής ιστοριών με τους χαρακτήρες της Walt Disney Company ήταν στο Παρίσι. Όλες οι ιστορίες έπρεπε να πάρουν την έγκριση από τα κεντρικά, πριν τυπωθούν. Κι εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα για κάθε τέτοιου είδους τολμηρό εγχείρημα, αφού η Disney είναι γνωστή για τους αυστηρούς της όρους και τις λογοκριτικές της τάσεις. Κι αν το PKNA κατάφερε να επιτρέψει τους δημιουργικούς πειραματισμούς, όταν μιλάμε για τον ήρωα-ναυαρχίδα της εταιρείας η προσοχή πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη και οι χειρισμοί πολύ πιο λεπτοί. Στην πρώτη ιστορία που σχεδίασε ο Giorgio Cavazzano, σε μια ανταλλαγή πυρών του Μίκυ με έναν απειλητικό κακοποιό, ένας περαστικός ηλικιωμένος βρίσκει τον θάνατο από μια αδέσποτη σφαίρα. Οπως είναι λογικό, το καρέ αυτό έπρεπε να ανασκευαστεί. Σκηνές βίας, όπως η απόπειρα ξυλοδαρμού του Μίκυ Μάους από τους μπράβους ενός μεγάλου κεφαλιού του υποκόσμου, έπρεπε να αναπροσαρμοστούν ώστε η βία να γίνει περισσότερο υπαινικτική παρά να φαίνεται. Ακόμα κι έτσι, η ιστορία παρέμενε ένα μεγάλο αγκάθι στο μάτι των γραφειοκρατών της Disney. Γι’ αυτό κι επινοήθηκε ένα άλλο εύρημα, προκειμένου να μετριάσει τον αντίκτυπο της ιστορίας στους νεαρούς αναγνώστες των κόμικς: στο τέλος κάθε ιστορίας, από το δεύτερο τεύχος και μετά, υπήρχε μια σελίδα που έδειχνε τον Μίκυ Μάους να βγαίνει από έναν κινηματογράφο. Με αυτό, επιχειρούνταν η αποστασιοποίηση του ήρωα από την ιστορία του: όσα παρακολουθήσατε δεν είναι η «πραγματικότητα» του ήρωα, αλλά μια ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ως ηθοποιός. Αν και μετριάζει λίγο το τολμηρό του εγχειρήματος, ήταν μια ικανοποιητική μέση λύση, η οποία επέτρεψε στην ιστορία να συνεχίσει και να φτάσει τα 12 τεύχη, προσφέροντας μια από τις καλύτερες στιγμές του Μίκυ Μάους, αλλά και των κόμικς με τους ήρωες της Disney εν γένει. Και το σχετικό link...
  8. Το σημερινό Μίκυ Μάους (Νο 2367) δημοσίεψε αυτή την ιστορία, που αποτελεί συνέχεια ενός παλιότερου στριπ του Φλόυντ Γκότφρεντσον! Για να καταλάβουν οι αναγνώστες το ιστορικό που κρύβεται στις σελίδες του κόμικ, στην ύλη του περιοδικού προστέθηκε αυτό το μονοσέλιδο άρθρο: Inducks
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.