Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'the oatmeal'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Τι ψυχικό σθένος χρειάζεται για να τρέχει κάποιος μόνος του δεκάδες χιλιόμετρα μέσα στο κρύο ή τη ζέστη; Τι σκέφτεται αυτές τις ατέλειωτες ώρες; Τι ζωή πρέπει να κάνει για να αντεπεξέλθει; Πώς τον αντιμετωπίζουν φίλοι και γνωστοί; Και τι πιστεύει αυτός για τον εαυτό του; Ο Matthew Inman (The Oatmeal), με το γνωστό του χιούμορ, δίνει τις απαντήσεις. «Δεν είναι απλώς ένα βιβλίο για το τρέξιμο. Είναι ένα βιβλίο για τη ματαιοδοξία, τη λαιμαργία, τη δρομική ευφορία, τις ηλεκτρικές καταιγίδες και τον Γκοτζίλα! Είναι ένα βιβλίο για όλους τους τρομακτικούς μα και υπέροχους λόγους που μας κάνουν να ξυπνάμε κάθε πρωί και να βγαίνουμε για τρέξιμο στη βροχή, στη λιακάδα, στο χιόνι, ακόμα κι αν νιώθουμε ότι είμαστε στην κόλαση!». Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο τριανταεξάχρονος Αμερικανός δημιουργός Matthew Inman, γνωστότερος ως «The Oatmeal» και βραβευμένος με Eisner το 2014 για το καλύτερο διαδικτυακό κόμικς, το αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Τρέξιμο, Το Μαρτύριο και η Ηδονή» (εκδόσεις Οξύ, σε μετάφραση του Βασίλη Μπαμπούρη που είναι και ο ίδιος δρομέας μεγάλων αποστάσεων και σίγουρα μεταφράζοντας ένα τέτοιο έργο θα αναγνώριζε κάποιες και από τις δικές του σκέψεις κατά τη διάρκεια της «τρεχάλας»). Το «Τρέξιμο» είναι μια απολαυστική και άκρως αυτοσαρκαστική καταγραφή της ζωής ενός δρομέα μεγάλων αποστάσεων που δεν στοχεύει σε τίτλους, δόξα και χρήματα παρά μόνο στην (μαζοχιστική;) ηδονή του ξεπεράσματος των δυνατοτήτων του εαυτού. Για να επιτευχθεί όμως κάτι τέτοιο, απαιτούνται θυσίες και οδυνηρές αποφάσεις. Τι συμβαίνει όταν κάποιος θέλει να τις πάρει, αλλά δυσκολεύεται να τις τηρήσει; Και πόσα «μαρτύρια» πρέπει να υποστεί για να εγκαταλείψει την προσπάθεια; «Έκανε ζέστη, 40° C με φουλ υγρασία. Ανέβαινα τρέχοντας ένα βουνό που ορθωνόταν δίπλα σε μια μεγάλη πόλη και, λόγω της έντονης ζέστης, δεν υπήρχαν άλλοι πεζοπόροι. Ήμουν ολομόναχος. Έτρεχα για ώρες και το GPS στο ρολόι μου έλεγε ότι είχα ήδη γράψει 27 χιλιόμετρα. Δεν είχα πάρει μαζί μου αρκετό νερό – ζεσταινόμουν και ήμουν κουρασμένος και αφυδατωμένος. Πονούσα παντού. Οι μύες μου ούρλιαζαν. Το δέρμα μου είχε τσουρουφλιστεί. Πονούσαν ακόμα και τα κόκαλά μου» αφηγείται ο Inman. Και αφού ολοκληρώσει την περιγραφή της περιπέτειάς του συμπληρώνει: «Αλλά έτσι είμαστε εμείς οι δρομείς: μέσα από τον πόνο βρίσκουμε τη γαλήνη. Όσο μεγαλύτερο το μαρτύριο, τόσο μεγαλύτερη η λύτρωσή μας». Προτιμά να χαρακτηρίζει τη συνήθεια του τρεξίματος «εφαρμοσμένο στωικισμό», καθώς «όσο τρέχεις, εκπαιδεύεις τον εγκέφαλο και το σώμα σου να λειτουργούν επαρκώς σε κατάσταση απόγνωσης». Αλλά, σύμφωνα με τα λεγόμενά του και τα σχέδιά του, όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στη χαρά της ολοκλήρωσης μιας μεγάλης απόστασης και, ακόμη περισσότερο, ενός αγώνα. Τότε που το συναίσθημα του θριάμβου απέναντι στο τέρας της απόστασης συναντιέται με τις υπαρξιακές αναζητήσεις: «Όταν τελείωσα τον πρώτο μου μαραθώνιο ένιωσα να με κατακλύζει απίστευτη περηφάνια. Ένιωσα ότι είχα πετύχει το αδύνατο. Είχα εξαλείψει την πείνα στον κόσμο. Είχα βρει ζωή στον Άρη. Είχα νικήσει το Κράκεν. Αλλά στην πραγματικότητα τι ακριβώς είχα πετύχει;». Αυτή η υπαρξιακή αγωνία του δρομέα είναι που περιγράφεται ιδανικά από τον Inman και καθιστά το «Τρέξιμο» ένα πολύ αστείο και συγκινητικό συνάμα βιβλίο. Και το σχετικό link...
  2. Το Τρέξιμο: Το Μαρτύριο και η Ηδονή – Μια κόμικ δικαιολογία για να πάρετε τα βουνά Εάν το μοναδικό έργο που σας έρχεται στο μυαλό σχετικά με το τρέξιμο είναι το «Η Μοναξιά του Δρομέα Μεγάλων Αποστάσεων» (είτε στη μορφή διηγήματος από τον Alan Sillitoe, είτε ταινίας από τον Tony Richardson, είτε metal ύμνου από τους Iron Maiden) ετοιμαστείτε να προσθέσετε και το Τρέξιμο: Το Μαρτύριο και η Ηδονή, (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Braidfood) του δημοφιλούς και βραβευμένου με Eisner Ιnman Mathew (ίσως τον ξέρετε ως Oatmeal), ένα κόμικ όπου, με χιουμοριστικό τρόπο προσπαθεί να δικαιολογήσει την χαρά που νιώθουν κάποιοι με το βγαίνουν και να τρέχουν. Η αλήθεια είναι πως το τρέξιμο και, κατά επέκταση η εμπορική και εταιρικά καλλιεργημένη κουλτούρα γύρω από αυτό μπορεί να μην είναι ξένη στην media-κή και social media-κή μας καθημερινότητα, είναι όμως κάτι παράδοξο για τα ελληνικά δεδομένα, το οποίο αγγίζει τα όρια του οξύμωρου. Προς τι τελικά η όλη τρέλα για το τρέξιμο, προς τι οι μαραθώνιοι, η ήμιμαθαρώνιοι και τα δεκάδες events που μας πολιορκούν συχνά-πυκνά; Τι εξυπηρετούν πέρα από την αυταρέσκεια του καθενός και, τελικά, την δημιουργία κοινού για τα προϊόντα των αθλητικών εταιρειών; Ο Ιnman αποπειράται να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα με μια απόπειρα χιούμορ. Υποτιμά τις αντιρρήσεις, σαρκάζει τον εαυτό του και τον Χ’ δρομέα στον οποίο αναφέρεται, για να κερδίζει στην χαμηλωμένη αντίσταση του μη-δρομέα. Αναμετριέται με τα στερεότυπα, άλλοτε ξεπερνώντας τα άλλοτε αναπαράγοντας τα, ωστόσο μέσα σε αυτά καταφέρνει να περιγράψει έναν άνθρωπο που δεν μοιάζει σε αυτό που βλέπουμε στις διαφημίσεις ή στους δρομείς- πρόσωπα των εν λόγω events. Ο σχεδιαστής, με αυτή την ειλικρίνεια με την οποία μπορεί ένας απλός άνθρωπος να αγαπά ένα προϊόν, σαν γνήσιος nerd, αλλά του τρεξίματος, καταφέρνει και τελικά μας δίνει μια εικόνα καθημερινή και, όσο πιο κοντά μπορεί στην διαθλασμένη μας πραγματικότητα. Η μη γραμμικότητα, η αυτοαναφορικότητα και η αμεσότητα που αυτή κερδίζει είναι έντονα παρούσες στο κόμικ και είναι αυτές που κερδίζουν τον αναγνώστη, είτε πειστεί να πάρει τα βουνά, κυνηγώντας τις ενδορφίνες της άσκησης, είτε όχι. Αυτά ο δημιουργός όμως τα αποδίδει με ένα διεκπαιρεωτικό σχέδιο, το οποίο όμως το έχουμε συνηθίσει στα διάφορα listicles του Διαδικτύου και, κυρίως, στις παλαιότερες δουλειές του Oatmeal, ο οποίος έχει μακρά θητεία στο απαιτητικό μετερίζι του webcomic. Ωστόσο, όσο καλά και αν ανταποκρίνεται το στυλ αυτό στον πεινασμένο για relevance διαδικτυακό τρόπο προσέγγισης, στο γραπτό, στο οποίο ο αναγνώστης έχει όλη την άνεση να διαθέσει χρόνο για την πολυτέλεια της λεπτομέρειας, η λογική του webcomic κάποιες φορές δεν ευδοκιμεί. Το Τρέξιμο: Το Μαρτύριο και η Ηδονή, μπορεί να μην ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό που υπόσχεται και είναι ίσως αμφίβολο αν μπορούσε να το κάνει εξ αρχής. Ωστόσο, πλέον, στους κύκλους μας όλοι έχουμε έναν δρομέα ή και παραπάνω, ο οποίος ίσως καταφέρει το χρησιμοποιήσει σαν συμπλήρωμα του βιώματος του. Για αυτόν θα είναι ένα καλό δώρο, ενόψει μάλιστα και εορτών. Πηγή
  3. GreekComicFan

    ΤΡΕΞΙΜΟ: ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑΙ Η ΗΔΟΝΗ

    Τιμή καταλόγου: 14,99€ Προβοκατόρικος τίτλος, έτσι; Ιδίως αν δει κανείς ποιος είναι ο Αγγλικός. Η παρούσα έκδοση είναι κόμικ. Δεν τις φαίνεται, ούτε στο στήσιμο ούτε θεματολογικά. Σχεδιαστικά είναι ανεπαρκές, ενώ καταστρατηγεί οποιοδήποτε κανόνα του είδους, σεναριακά και σχεδιαστικά και στο στήσιμο πολλές φορές θυμίζει απλό εικονογραφημένο διήγημα. Αλλά... Σεναριακά έχει κάτι να πει. Ο τίτλος μιλάει για το τρέξιμο και την ιεροτελεστία του πράγματος, αλλά δεν γράφτηκε για το κοινό του γυμναστηρίου και τους τρέντυ χιπστεράδες που το παίζουν δρομείς. Αντίθετα είναι μια αυτοβιογραφική ματιά του δημιουργού, στο τρέξιμο. Στο γιατί ξεκίνησε να τρέχει και στο γιατί συνεχίζει να το κάνει. Το τι έμαθε ως άτομο για τον εαυτό του κάνοντας το. Στο πως, παρόλο το πόνο που προκαλεί, είναι προτιμότερο από το να κάθεται να απλά να χλαπακιάζει. Το ότι συνεχίζει να χλαπακιάζει παρόλο την σοβαρή ενασχόληση του με το τρέξιμο και τους κάθε λογής μαραθώνιους. Χωρίς να ωραιοποιεί τίποτα αλλά με μπόλικο χιούμορ, αυτό το βιβλίο απευθύνεται στο καθημερινό άνθρωπο, δρομέα ή όχι. Και αξίζει να του ρίξετε μια ματιά και να μην το κρίνετε από το φαίνεσθαι. Παρόλο που το φαίνεσθαι δεν μπορεί να τραβήξει ένα κανονικό αναγνώστη κόμικ χωρίς παρότρυνση, σε αντίθεση με τους κάζουαλ αναγνώστες που δεν πιστεύω να έχουν τέτοια προβλήματα Και φυσικά θα μάθετε πολλά αχρείαστα (να είναι) εγκυκλοπαιδικά στοιχεία για τις Ιαπωνικές σφήκες και μέλισσες. Σελίδες δείγμα (στα Αγγλικά) από το σάιτ του δημιουργού. Υ.Γ. Το κόμικ βγήκε στις αρχές του Οκτώβρη, παρόλο που μέσα στην έκδοση αναφέρει πως βγήκε τον Σεπτέμβρη.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.