Αναζήτηση στην Κοινότητα

«Ήμουν μόνο ένας νεαρός κι απερίσκεπτος έφηβος τότε που έγινα ο… Spider-Man. Αλλά ο χρόνος έχει τον δικό του τρόπο να γλιστράει και να αλλάζει τον κόσμο μας. Και κάποτε, αργά ή γρήγορα, έρχεται η στιγμή που κάθε αγόρι πρέπει να βάζει στην άκρη τα παιχνίδια του και να γίνεται… άνδρας!» Απελπισμένος και βιώνοντας ένα πρωτόγνωρο υπαρξιακό αδιέξοδο, ο Πίτερ Πάρκερ, το 1967, στο εμβληματικό πεντηκοστό τεύχος του περιοδικού The Amazing Spider-Man, βγάζει τη στολή του, την πετά σε έναν κάδο σκουπιδιών σε ένα σκοτεινό σοκάκι της Νέας Υόρκης, γυρίζει την πλάτη στην προηγούμενη ζωή του και στους αναγνώστες και αποφασίζει να ξαναγίνει άνθρωπος. Ο Stan Lee στο σενάριο και ο John Romita στα σχέδια τολμούν το απονενοημένο: τιτλοφορούν την ιστορία τους «Spider-Man No More» και σκορπούν τρόμο στα εκατομμύρια φίλων του Ανθρώπου-Αράχνης. Χρόνια ολόκληρα ο Πίτερ δέχεται ομοβροντία επιθέσεων, λεκτικών και σωματικών, από παράφρονες εγκληματίες, από αδίστακτους γκάνγκστερ, από εμμονικούς δημοσιογράφους, από όλους. Πασχίζει να σώσει τους Αμερικανούς από κάθε κίνδυνο και αυτοί, αχάριστοι και αγνώμονες, τον βρίζουν. «Πνευματικά διαταραγμένος», «δημόσιος κίνδυνος», «απατεώνας», «εγωμανής», «απειλή» είναι λίγες μόνο από τις λέξεις που ακούει για τον εαυτό του καθημερινά και τον στοιχειώνουν. Γιατί πάνω απ’ όλα είναι ένα μικρό, συνεσταλμένο ορφανό παιδί γεμάτο ενοχές, που ήθελε να γίνει επιστήμονας αλλά αναγκάστηκε να πετάει ιστούς αράχνης, να καταδιώκει δολοφόνους και να κρεμιέται από ουρανοξύστες. «Μόνο ένας παρανοϊκός θα έκανε αυτά που κάνω» συλλογίζεται. «Τόσα ρίσκα, τόσοι κίνδυνοι. Για ποιο λόγο; Μετά από όλα αυτά τα χρόνια ξαφνικά είναι ξεκάθαρο. Είμαι ένας ηλίθιος, πεινασμένος για δόξα. Ή κάτι ακόμα χειρότερο… Το να είμαι ο Spider-Man δεν μου πρόσφερε τίποτα περισσότερο από δυστυχία», σκέφτεται. Και παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει για πάντα τη ζωή του υπερήρωα και να επιστρέψει στη φυσιολογική καθημερινότητα ενός εφήβου. Και για λίγες σελίδες τα καταφέρνει. Αλλά οι δαίμονες του αλτρουισμού δεν τον εγκαταλείπουν ποτέ. Παλεύει να πείσει τον εαυτό του. Μέχρι να ακούσει το επόμενο «Help!» και να λυγίσει, επιστρέφοντας στο καθήκον. Και το σχετικό link...

Η πρώτη εμφάνισή της Mary Jane έγινε το 1966. Πέθανε στις 12 Ιουνίου σε ηλικία 93 ετών ο John Romita ο πρεσβύτερος, ένας από τους σημαντικότερους σχεδιαστές του υπερηρωικού σύμπαντος της Marvel και επί σειρά δεκαετιών διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας. Έχοντάς εργαστεί σε διάφορους τίτλους από το 1949 και κυρίως στον Daredevil αλλά και στον Hulk και στον Captain America τη δεκαετία του 1960, άρπαξε την ευκαιρία που του πρόσφερε το 1966 ο Stan Lee να διαδεχθεί τον Steve Ditko στο The Amazing Spider-Man. Αν και με κάποια βαρυθυμία στην αρχή, όπως δήλωνε μεταγενέστερα, καθώς ένιωθε βαριά τη σκιά Ditko, ο Romita άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στις περιπέτειες του Spider-Man. Εδωσε την πρώτη μορφή σε μια σειρά από χαρακτήρες όπως ο Rhino, ο Shocker και ο Kingpin και απέδωσε με καινοτόμο τρόπο τη Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του 1960, σε μια περίοδο έντονων πολιτικών και κοινωνικών διεκδικήσεων και ανακατατάξεων που γίνονταν το φόντο στις κατά τα άλλα φαινομενικά απλές υπερηρωικές ιστορίες δράσης. Ένας από τους πιο ξεχωριστούς χαρακτήρες που σχεδίασε ήταν η Mary Jane Watson, η εντυπωσιακή κοκκινομάλλα ανταγωνίστρια της αδικοχαμένης Gwen Stacy, ένας από τους λιγοστούς ανθρώπους που γνώριζε τη διπλή ταυτότητα του Spider-Man. Μάλιστα ο Peter Parker την ερωτεύτηκε και παρά τα εμπόδια και τις παλινωδίες, εντέλει την παντρεύτηκε και απέκτησε μαζί της μια κόρη. Η πρώτη εμφάνισή της Mary Jane έγινε το 1966 αν και το όνομά της είχε αναφερθεί ένα χρόνο νωρίτερα από τη Θεία Μαίη στις προσπάθειές της να την προξενέψει στον Peter ενώ είχε «συμμετάσχει» και σε ακόμα μια ιστορία αλλά με ένα φυτό να καλύπτει το πρόσωπό της. Όταν επιτέλους φάνηκε η μορφή της ο Peter Parker έμεινε άναυδος. Κι αυτό γιατί ήταν πανέμορφη, ίδια με την ηθοποιό Ann-Margret που μεσουρανούσε εκείνη την περίοδο, όπως αργότερα παραδέχτηκε ο μεγάλος John Romita. Και το σχετικό link...

Οι χαρακτήρες των υπερηρωικών κόμικς, ιδιαίτερα οι «καλοί», μέχρι το 1973 δεν πέθαιναν. Οι άγραφοι κανόνες της βιομηχανίας δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο, καθώς θα ήταν σκληρό για τον εύθραυστο ψυχισμό των νεαρών αναγνωστών και προβληματικό για τις never-ending ιστορίες στις οποίες αέναα ανακυκλώνονταν σεναριακές ιδέες και μοτίβα. Ο κόσμος των κόμικς άλλωστε δεν είχε ακόμα στεγνώσει από τα απόνερα της μακαρθιστικής υστερίας της δεκαετίας του ’50, και τα λογοκριτικά ψαλίδια της Comics Code Authority παρέμεναν ακονισμένα και ενεργά. Και τότε πέθανε η Gwen Stacy. Πριν από ακριβώς 50 χρόνια, στο 121ο τεύχος της σειράς The Amazing Spider-Man, ο έρωτας του Ανθρώπου-Αράχνη έκλεισε τα μάτια για τελευταία φορά. Το σοκ ήταν μεγάλο για τους αναγνώστες, που μέχρι τότε ήξεραν πως με κάποιον μαγικό τρόπο, με μια νέα επινόηση, με κάτι απρόβλεπτο, ακόμα και από την πιο δύσκολη κατάσταση οι μελλοθάνατοι θα απέφευγαν το μοιραίο. Η Gwen Stacy έσπασε τον Κανόνα. Ο Green Goblin την κρατούσε όμηρο στο πιο ψηλό σημείο της γέφυρας George Washington στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Την έσπρωξε στο κενό. Ο Spider-Man βρισκόταν σε ετοιμότητα. Καθώς το κορμί της Gwen έπεφτε από τεράστιο ύψος, εξαπέλυσε τον ιστό από τον καρπό του. Την έπιασε την τελευταία στιγμή. Την τράβηξε στην αγκαλιά του. Και τότε, μαζί με εκατομμύρια εμβρόντητους αναγνώστες, αντίκρισε κάτι πρωτόγνωρο. Η Gwen ήταν νεκρή. Τι είχε σκοτώσει τη νεαρή κοπέλα; Άραγε ο Green Goblin την είχε δολοφονήσει από πριν και απλώς έπαιζε με τον Spider-Man σαν τη γάτα με το ποντίκι; Μήπως η καρδιά της δεν άντεξε το άγχος της πτώσης από τόσο μεγάλο ύψος; Οι υπεύθυνοι της Marvel έκαναν το σοκ ακόμη μεγαλύτερο λίγους μήνες αργότερα, δίνοντας τη δική τους απάντηση. Η Gwen πέθανε από το απότομο τράβηγμα του Spider-Man. Ο αυχένας της έσπασε με ένα ανατριχιαστικό «Snap». Κι έτσι ο Spider-Man άρχισε να κουβαλά ακόμα μια ενοχή. Και τα υπερηρωικά κόμικς να βιώνουν το οριστικό τέλος της αθωότητας. Και το σχετικό link...

«Σαύρα, είσαι μια Σαύρα!»: ο καλύτερος φίλος του Spider-Man είναι ένα ερπετό! 50 χρόνια και άπειρες αλλαξιές εργαστηριακές ρόμπες μετά, ο Δόκτορ Κερτ Κόνορς έχει κερδίσει επάξια μια θέση στη γαλαρία των πιο εικονικών κομιξικών υπερκακών. Λίγο πριν τον δείτε στο «The Amazing Spider-Man», ο Μανώλης Βαμβούνης ρίχνει μια ματιά στις καλύτερες στιγμές που ενέπνευσαν την κινηματογραφική μεταφορά του Lizard. Συστάσεις: Μονόχειρας ερευνητής - χειρούργος αναζητά εμμονικά στο DNA των ερπετών το μυστικό της ικανότητας τους για ανάπλαση ακραίων μελών. Οταν ο Δρ Κερτ Κόνορς χρησιμοποιεί τον εαυτό του σαν πειραματόζωο για τον ορό του, μεταμορφώνεται (σοκ) σε μια ανθρωπόμορφη «Σαύρα» με μονομανή σκοπό την κυριαρχία του κόσμου από τα ερπετά. Κι αυτός, κόμικς δεν διάβαζε μικρός; Ταινίες δεν βλέπει; Πού και Πότε: Πρώτη κομιξική εμφάνιση πιιιιίσω τότε, στο The Amazing Spider-man #6, τον Νοέμβριο του 1963. Διάσημος για: Την αποκλειστική του γκαρνταρόμπα με μόνο (δεν κοροϊδεύω) λευκές εργαστηριακές ποδιές, μαύρα t-shirt και μοβ παντελόνια. Αυτός και ο Δόκτωρ Μπρους Μπάνερ συντηρούν ολόκληρη βιοτεχνία. Σκίσε-βάλε. Επίσης αυτήν την - διάολε - ανησυχητική του συνήθεια να «πέφτει» πάντα σε καταστάσεις όπου μπορεί «κατά λάθος» να έρθει και πάλι σε επαφή με τον ορό της Σαύρας. Κατέστρεψε το δείγμα παλικάρι μου, αφού δεν σε θέλει! Likes: Την οικογένεια του, τις εργαστηριακές ποδιές, τις λέξεις με πολλά ΣΣΣΣ, τα παιδικά μενού (θα με μισήσετε αργότερα στο άρθρο για αυτό το αστείο), τα μαγαζιά για αριστερόχειρες. Dislikes: Τις φορές που μεταμορφώνεται σε γιγάντια σαύρα και προσπαθεί να φάει την αγαπημένη του οικογένεια, τις άβολες χειραψίες, τα θερμόαιμα πιθηκοειδή, τον Σσσσπάιντερ-μαν. Πιο Γαμάτη Στιγμή: Φανταστείτε σκηνικό. Βροχή από αίμα, μια ιέρεια βουντού χτυπάει τελετουργικά τύμπανα που ηχούν ρυθμικά «DOOM DOOM DOOM», μια υπνωτισμένη Σαύρα βγαίνει από τους υπονόμους της Νέα Υόρκης και αλωνίζει αρουραίους και γιάπιδες για κολατσιό, ενώ ένας Ανθρωπος Αράχνη δηλητηριασμένος με παραισθησιογόνα, γδαρμένος, ηττημένος και πεταμένος στα σκουπίδια προσπαθεί απεγνωσμένα να επιζήσει την νύχτα. Αυτό είναι το ιστορικό «Μαρτύριο» που λάνσαρε το 1991 τον νέο τίτλο «Spider-man» του υπερστάρ των κόμικς Τοντ ΜακΦάρλαν. Με 2,5 εκατομμύρια πωλήσεις είναι ένα από τα 3 πιο εμπορικά κόμικς όλων των εποχών και ο επιτυχημένος επαναπροσδιορισμός της Σαύρας στο ρόλο ενός κακού ταινίας τρόμου, μιας εφιαλτικής προσωποποίησης της βάναυσης ορμής της φύσης. Πιο Κουλή Στιγμή (ισως κυριολεκτικά «κουλή» - συγχωρέστε με πάλι): Ούτε ο Πίτερ Πάρκερ φαίνεται να έχει πάρει το μάθημα του από την ιστορία της Σαύρας. Δοκιμάζει στον εαυτό του έναν πειραματικό ορό που φέρνει αποτελέσματα (duh!) αντίθετα των επιθυμητών. Αντί να χάσει τις αραχνοδυνάμεις του, φυτρώνει επιπλέον 4 χέρια! Στην συνέχεια, σε μια παροιμιώδη έξαρση κακού τακτ στρέφεται για βοήθεια στον Κόνορς - ως ειδικού στα χέρια που φυτρώνουν αυθαίρετα ή στο να χάνει αυτά που ήδη έχει; Τώρα που έχεις 6 χέρια να παραπονιέσαι σε κάποιον που έχει μόνο ένα. Ε, όχι. Η ιστορία εξελίσσεται σε μια μάχη ανάμεσα στον αραχνοήρωα, την Σαύρα και τον Μόρμπιους, το αλβίνο «ζωντανό βαμπίρ» με την μύτη νυχτερίδας - και δίκαια θεωρείται από τις πιο καλτ του ήρωα. Soap Opera Facts: Σχεδόν κάθε εμφάνιση του Κόνορς από το 1963 μέχρι και τα 90s ακολουθεί την ίδια φόρμουλα. Κάποιο ατύχημα ξανα-μανα-μεταμορφώνει τον αναμορφωμένο γιατρό σε Σαύρα. Αυτή εφευρίσκει κάποιο σχέδιο που κατά κανόνα περιλαμβάνει την μόλυνση της παροχής του νερού της πόλης με τον μεταλλαγμένο του ορό και πάρα, μα πάρα, πολλά ερπετά. Στο τέλος ο Σπάιντερ-μαν τον ποτίζει με κάποιο εφευρετικό τρόπο τον αντι-ορό και τον επανενώνει με την οικογένεια του. Φιλιούνται, αγκαλιάζονται, Δη Εντ. Γιατί διευκρινίζουμε «μέχρι τα 90s»; Στην αρχή της πιο μαζικά αιχμηρής εποχής των υπερηρωικών κόμικς, το επαναλαμβανόμενο αυτό δράμα δεν ήταν πια αρκετό. Στις επόμενες δυο δεκαετίες η γυναίκα και ο γιος του Κόνορς τον παρατάνε, διαγνώσκονται με καρκίνο, αυτή πεθαίνει, ο γιος του μπαίνει σε θετή οικογένεια, ο ίδιος ο Κόνορς παραδίδεται στις αρχές και φυλακίζεται, ενώ αργότερα... Πιο Σοκαριστική Στιγμή: Στην ιστορία «Shed» η κυρίαρχη προσωπικότητα της Σαύρας, βλέποντας τον Κόνορς σαν ένα αντίπαλο άλφα αρσενικό, αντιδρά όπως προστάζει η φύση ενός ψυχρόαιμου ερπετού. Κυνηγάει και καταβροχθίζει (κανένας ευφημισμός) τον γιο του Κόνορς, Μπίλυ, στην πιο αποτρόπαια σκηνή της ιστορίας των κόμικς του Σπάιντερ-Μαν. Η ανθρώπινη φύση της Σαύρας σκίζεται κομμάτια καθώς ο Κόνορς παρακολουθεί το φρικιαστικό συμβάν από το πίσω μέρος της συνείδησης του ανήμπορος να το εμποδίσει. Αουτς, Μάρβελ. Αντιγραφές: Αυτό που λέμε «να πίνει ο πατέρας και του παιδιού να μην δίνει»; Μόνο που έγινε και αυτό. Πριν τον τραγικό χαμό του, ο Μπίλυ έζησε κι αυτός την εμπειρία να μεταμορφωθεί σε «Σαύρα Τζούνιορ». Και δεν ήταν ο μόνος που κατά καιρούς βρέθηκε να δοκιμάζει τον ορό του Κόνορς και να φυτρώσει μερικά άκρα παραπάνω. Από τον ίδιο τον Σπάιντερ-μαν (ή «Σπάιντερ-Σαύρα») μέχρι πιο πρόσφατα ολόκληρη την ομάδα των μεταλλαγμένων X-Men. Σε κάποιες πιο φευγάτες εμφανίσεις, η Σαύρα έχει έρθει αντιμέτωπη ακόμα και με κλώνο που έχει φυτρώσει από ένα κομμένο κομμάτι ουράς της. Και λοιπόν; Τι καταλάβαμε: Η Σαύρα ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους εχθρούς του Σπάιντερ-μαν. Στην ανθρώπινη του μορφή είναι συχνά φίλος και έμπιστος σύμμαχος του Σπάιντερ-μαν, από τους πρώτους λίγους μάλιστα στους οποίους εκμυστηρεύτηκε πολύ νωρίς την μυστική του ταυτότητα. Ενας επιστήμονας που μέλλει να τυραννιέται αέναα εξαιτίας μιας στιγμής κακής κρίσης και ορίζεται από το κεντρικό του δίλημμα. Πώς να ισορροπήσει ανάμεσα στην αγάπη του για την οικογένεια του και τον φόβο του για τον κίνδυνο που νιώθει ότι διατρέχουν όσο είναι κοντά του. Την απάντηση δυστυχώς την ξέρουμε. Με την πρόοδο των δεκαετιών ο Κόνορς μεταμορφώνεται αδυσώπητα σε μια τραγική φιγούρα διαστάσεων αρχαιοελληνικού δράματος. Επίσης, είναι μια τεράστια ανθρωπόμορφη σαύρα με εργαστηριακή ρόμπα που μιλάει με το ΣΣΣΣ. Πόσο πιο ουσιαστικά κομιξική fun ιδέα; Μια βασική geek χρονολογία 1963 Amazing Spider-Man #6 (1η εμφάνιση) 1967 Amazing Spider-Man #44-45 (2η εμφάνιση, εναντίον ενός μονόχειρα Σπάιντερ-Μαν) 1971 Amazing Spider-Man #100-102 (εναντίον εξάχειρα Σπάιντερ-Μαν) 1979 Spectacular Spider-Man #32-34 (εναντίον μιας μεταλλαγμένης σαύρας από τον ορό) 1979 Spectacular Spider-Man #38-40 (ο Σπάιντερ-Μαν μεταμορφώνεται σε Σπάιντερ-Σαύρα) 1987 Spectacular Spider-Man #127 (η οικογένεια του τον παρατάει) 1989 Amazing Spider-Man #313 (πρώτη εμφάνιση από Τοντ ΜακΦάρλαν) 1990 Spider-Man #1-5 (το ιστορικό «Torment») 1992 Amazing Spider-Man #365 (ο γιος του Κόνορς κυνηγάει να σκοτώσει την Σαύρα) 1994 Web of Spider-Man #109-111 (η Σαύρα «σκοτώνεται» σε λάκκο από κινούμενη άμμο) 1997 Spectacular Spider-Man #237-239 (μια δεύτερη Σαύρα «φυτρώνει» από ένα κομμένο κομμάτι της ουράς του) 2002 Spider-Man: Quality of Life #1-4 (η γυναίκα του πεθαίνει από καρκίνο, ο γιος του επιζεί) 2004 Spectacular Spider-Man volume 2 #11-13 («A Lizard’s Tale»: ο Κόνορς προσπαθεί να θεραπεύσει τον καρκίνο, ομολογεί τα εγκλήματα του και φυλακίζεται) 2006 Sensational Spider-Man volume 2 #23-27 («Feral»: ο Μπίλι μεταμορφώνεται σε Σαύρα Τζούνιορ) 2010 Amazing Spider-Man #629-633 (το σοκαριστικό «Shed»: η Σαύρα τρώει τον γιο του) 2011 X-Men volume 2 #8-10 (οι X-Men μεταμορφώνονται σε Σαύρες) Εκτός Σειράς: 2001 Spider-man Lifeline #1-3 (από τον θρυλικό Στηβ Ρουντ) 2002 Spider-Man: Blue #3 (οι Τζεφ Λόεμπ και Τιμ Σέηλ ξαναπαρουσιάζουν τη δεύτερη εμφάνιση της Σαύρας) 2002 Exiles #17 (ένας παράλληλος κόσμος όπου η Σαύρα έχει επιτύχει να μολύνει τον κόσμο με τον ορό της) 2004 Ultimate Spider-Man #60-64 (ο Κόνορς δημιουργεί το συμβιωτικό Καρνέιτζ που δολοφονεί την Γκουέν Στέισι) 2006 X-Men First Class #2 (η Σαύρα εναντίον των αρχικών X-Men) Το «The Amazing Spider-Man» του Μαρκ Γουεμπ παίζεται από την Τετάρτη 11 Ιουλίου στις αίθουσες