Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'superman'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Το αντίτυπο που αναμένεται να ξεπεράσει τα 100.000 δολάρια σε δημοπρασία της Heritage Auctions Σούπερμαν: Το σπάνιο αντίτυπο του τεύχους με την πρώτη περιπέτεια του ήρωα της DC Comics διεκδικεί ρεκόρ πώλησης σε δημοπρασία. Το ένα από τα μόνο πέντε «καθαρόαιμα» αντίτυπα του σπάνιου κόμικ της DC Comics, “Action Comics No. 1”, από τον Ιούνιο του 1938, είναι σήμερα διαθέσιμο σε δημοπρασία της Heritage Auctions, με προσφορές που αγγίζουν τα 3,5 εκατομμύρια δολάρια. Το συγκεκριμένο αντίτυπο βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, με βαθμολόγηση Very Fine+ 8,5 από την υπηρεσία Certified Guaranty Company (CGC). Αυτή τη στιγμή, η πιο υψηλή τιμή στην οποία έχει πωληθεί κόμικ είναι τα 5,3 εκατομμύρια δολάρια που έδωσε ένας ιδιώτης το 2022, για να αγοράσει το πρώτο τεύχος του «Superman», από το 1939. Αν και ακόμα η διαφορά πλησιάζει τα 2 εκατομμύρια δολάρια, οι προσφορές για αυτό το σπάνιο τεύχος, που περιέχει την ιστορία της καταγωγής του ίδιου «σούπερ-ήρωα», συνεχίζουν να έρχονται και οι υπεύθυνοι της Heritage Auctions κάνουν λόγο για μία από τις ιστορικότερες δημοπρασίες όλων των εποχών. Σύμφωνα με την CGC, υπολογίζεται πως διασώζονται περίπου 100 αντίτυπα από τα 200.000 που τυπώθηκαν αρχικά από το συγκεκριμένο τεύχος. Από αυτές μόλις δύο έχουν πιάσει βαθμολογία «καλής κατάστασης» υψηλότερη από 8,5. Η Heritage Auctions έχει βγάλει στο σφυρί ένα ακόμη αντίτυπο του “Action Comics No. 1” με βαθμολογία 8.0, το οποίο έχει ήδη προσφορές άνω των 82.500 δολαρίων και αναμένεται να χτυπήσει εξαψήφιο αριθμό. «Χωρίς τον Σούπερμαν και το “Action Comics No. 1” ποιος ξέρει αν θα υπήρχε η Χρυσή Εποχή των κόμικς ή αν το μέσο θα γινότανε ποτέ αυτό που είναι σήμερα», είπε χαρακτηριστικά ο Μπάρι Σάντοβαλ της Heritage. «Δεν θα μπορούσαμε να ευχηθούμε τίποτα καλύτερο από το να έχουμε την ίδια τη γένεση του είδους των “”σούπερ-ηρώων” ως κεντρικό κομμάτι αυτής της ιστορικής δημοπρασίας» πρόσθεσε. Ο Σούπερμαν, μία επινόηση του Τζέρι Σίγκελ, είναι ακόμη και σήμερα ένας από τους πιο αγαπημένους «σούπερ-ήρωες» όλων των εποχών. Ο Σίγκελ έγραψε κάποτε ένα τρισέλιδο γράμμα περιγράφοντας πως την εικόνα του Κλαρκ Κεντ όπως αρχικά την είχε συλλάβει. Το αυθεντικό γράμμα του δημιουργού του Σούπερμαν δεν έχει γίνει ποτέ διαθέσιμο στο ευρύ κοινό. Σκοπός του γράμματος του Σίγκελ ήταν να τραβήξει την προσοχή του σχεδιαστή Ράσελ Κίτον, που τελικά δεν ανέλαβε την εικονογράφηση του κόμικ, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Τζο Σούστερ να σχεδιάσει τον «σούπερ-ήρωα» στις πρώτες του περιπέτειες, που έγραψαν ιστορία. Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politismos/vivlio/841680/souperman-timi-rekor-se-dimoprasia-gia-to-proto-komik/
  2. Δυο ειδήσεις που έγιναν γνωστές με διαφορά λίγων ημερών και ο τρόπος αντιμετώπισής τους από τον Τύπο και, κυρίως, από επώνυμους κι ανώνυμους παντογνώστες του διαδικτύου κατέδειξαν για μια ακόμη φορά το μεγάλο πρόβλημα έλλειψης παιδείας ως προς τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα. Ένας άνθρωπος κακοποίησε σκύλο στην Αράχοβα μέχρι θανάτου και λίγες ημέρες αργότερα τρία δεσποζόμενα σκυλιά επιτέθηκαν σε μια γυναίκα και τη δάγκωσαν μέχρι θανάτου. Στη μια περίπτωση φυσικός αυτουργός είναι ένας άνθρωπος και θύμα ένα ζώο, ενώ στην άλλη περίπτωση ηθικός αυτουργός και θύμα είναι άνθρωποι. Τα ζώα δεν είναι θύτες. Για τη συμπεριφορά τους φταίνε χιλιάδες πράγματα που κάνουν ή παραλείπουν να κάνουν οι άνθρωποι, όχι τα ίδια: οι άνθρωποι τα εκπαιδεύουν να δολοφονούν, οι άνθρωποι τα χρησιμοποιούν για φύλακες αντί να πάρουν έναν συναγερμό που θα τους βγει και φθηνότερα, οι άνθρωποι τα δένουν με λουρί ενός μέτρου μέσα στο κρύο και τον καύσωνα, οι άνθρωποι τα χτυπάνε και τα αφήνουν νηστικά, οι άνθρωποι τα κλείνουν σε μπαλκόνια να γαβγίζουν ολημερίς. Όπως λέει και το παλιό δημοσιογραφικό κλισέ, είδηση δεν είναι όταν σκύλος δαγκώσει άνθρωπο, αλλά το αντίθετο. Είναι είδηση όμως και όταν άνθρωπος αφήσει τα άγρια σκυλιά του να κατασπαράξουν άνθρωπο. Άλλη κουβέντα επίσης, που δεν είναι της παρούσης, είναι η ευκολία με την οποία σε κάθε παρόμοιο γεγονός επαναφέρεται το ζήτημα της αυτοδικίας, της θανατικής ποινής, των πιο ευφάνταστων τιμωριών απέναντι στους δράστες εγκληματικών ενεργειών· να τους κρεμάσουμε, να τους βγάλουμε τα μάτια, να τους βιάσουμε μέχρι θανάτου και άλλες σπλάτερ ιδέες εκδικητικής μανίας προτείνονται ανέξοδα. Το πρόβλημα δεν θα λυθεί αν αυτόν που σκότωσε τον άτυχο σκύλο στην Αράχοβα τον ανασκολοπίσουμε μέχρι θανάτου ούτε αν βάλουμε σε ένα κελί με δέκα λιοντάρια τον ιδιοκτήτη των σκυλιών της Θεσσαλονίκης. Προφανώς και πρέπει να δικαστούν, να τιμωρηθούν και να αναλάβουν οι κοινωνικές υπηρεσίες την ευθύνη ότι δεν θα επαναλάβουν τέτοιες συμπεριφορές. Αλλά πρωτίστως πρέπει να εκπαιδευτούν τα νέα παιδιά να σέβονται τα ζώα. Αυτό κάνει ο Superman στο «For the Animals» των Mark Millar, Tom Grimmett και Dick Giordano (2000). Μαθαίνει στα παιδιά να σέβονται τα ζώα. Και το σχετικό link...
  3. Aπό την προηγούμενη εβδομάδα, η είδηση στην επονομαζόμενη βιομηχανία των κόμικς είναι πως ο θρυλικός Σούπερμαν αποκαλύπτεται ως μπαϊσέξουαλ. Συγκεκριμένα, η DC ανακοίνωσε στις 11 Οκτωβρίου 2021, ημέρα που στις ΗΠΑ γιορτάζεται ως «Coming Out Day», ότι στην τρέχουσα σειρά ιστοριών του Σούπερμαν «Superman: Son of Kal-El», σε σενάριο του Τομ Τέιλορ και σχέδιο του Τζον Τιμς, ο γιος του Σούπερμαν – που ακούει στο όνομα Τζον Κεντ, μας συστήθηκε το 2015 και έχει πάρει το χρίσμα από τον πατέρα του ως ο «νέος Σούπερμαν» – θα αναπτύξει μια ρομαντική σχέση με ένα άλλο αγόρι σε ιστορία που θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Νοέμβριο. Τα νέα είναι αναμφισβήτητα σπουδαία. Το coming out του Σούπερμαν, ίσως του πιο αρχετυπικού Αμερικανού σούπερ ήρωα, αυτού που συμβολίζει επακριβώς πώς φαντάζονταν οι Αμερικανοί την τέλεια εκδοχή ανθρώπου, είναι μια σημαντική στιγμή, ακόμα και σε μια περίοδο κατά την οποία πολλά κόμικς έχουν αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα και συχνά καταπιάνονται με φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα. Έχουμε δει τα περασμένα χρόνια και άλλους ήρωες να αποκαλύπτονται ως μη στρέιτ. Μια εκδοχή του Ρόμπιν, του βοηθού του Μπάτμαν, ερωτεύτηκε έναν άνδρα φίλο του το 2016, ο χαρακτήρας της DC Aqualad αποκάλυψε ότι είχε αγόρι, ενώ πρόσφατα είδαμε σε ένα νέο κόμικς του Άκουαμαν έναν μαύρο γκέι χαρακτήρα. Τώρα βλέπουμε μια βερσιόν του γιου του Σούπερμαν να έχει οικολογικές ευαισθησίες και να είναι αμφιφυλόφιλος. Όλες αυτές οι εξελίξεις δείχνουν δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η πρόοδος μιας βιομηχανίας. Από τη δεκαετία του 1950, οπότε και θεσπίστηκε με πρωτοβουλία του Κογκρέσου ο «Comics Code Authority», ένας μηχανισμός στις ΗΠΑ με σκοπό να θέσει κανόνες για το τι θα μπορούσαν να απεικονίσουν τα κόμικς, βλέπουμε τη βιομηχανία των κόμικς να μη διστάζει στην απεικόνιση της διαφορετικότητας. Το δεύτερο είναι ότι όλο και περισσότεροι αναγνώστες μπορούν να δουν πλέον τον εαυτό τους στα κόμικς που διαβάζουν. Όπως δήλωσε μάλιστα και ο σεναριογράφος Τομ Τέιλορ σε συνέντευξη που παραχώρησε, «ο Σούπερμαν ανέκαθεν ήταν σύμβολο δικαιοσύνης, αλήθειας και ελπίδας. Σήμερα αυτός ο ήρωας συμβολίζει κάτι ακόμα: πολλοί περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να δουν τον εαυτό τους στον δυνατότερο σούπερ ήρωα των κόμικς». Η ανακοίνωση της DC, ότι ο υιός Σούπερμαν Τζον Κεντ θα δώσει ένα φιλί με έναν ρεπόρτερ ονόματι Τζέι Νακαμούρα, φυσικά και προκάλεσε αντιδράσεις εκτός από ενθουσιασμό. Οι υπερσυντηρητικοί διερωτήθηκαν γιατί η εταιρεία αποφασίζει να «χαλάσει» τον ήρωα. «Τι ακολουθεί; Μήπως να τον κάνουν και Μεξικανό; Δεν μπορούν απλώς να φτιάξουν δικούς τους χαρακτήρες;» διερωτήθηκε ένα χρήστης στο Twitter. Όταν όμως η κατεύθυνση είναι: περισσότερη ελευθερία στη συνείδηση, ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι η συμπερίληψη. Είμαστε άλλωστε τα πρότυπά μας – και πρότυπα που δεν απεικονίζουν συνολικά μια κοινωνία ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Το γεγονός ότι ο χαρακτήρας Τζον Κεντ θα εξακολουθεί να είναι στρέιτ στο τηλεοπτικό σόου που «τρέχει» αυτή την περίοδο στις ΗΠΑ («Superman and Lois»), και οι δηλώσεις του σεναριογράφου Τέιλορ πως μπορεί σε ένα παράλληλο σύμπαν ο χαρακτήρας να ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του, θα μπορούσαν να κάνουν κάποιον να πει ότι τις μεγάλες στιγμές που κάποιος χαρακτήρας των υπερηρωικών συμπάντων «κάνει coming out» υπάρχει αστερίσκος. Στην περίπτωση του Ρόμπιν, δεν ήταν ομοφυλόφιλος ο πρωτότυπος Ρόμπιν αλλά ο Τιμ Ντρέικ Ρόμπιν, ο τρίτος χαρακτήρας που έπαιξε τον ρόλο του βοηθού και συνεργάτη του ανθρώπου-νυχτερίδα. Στην περίπτωση του Σούπερμαν, δεν είναι queer ο αυθεντικός Σούπερμαν αλλά ο γιος του που μας συστήθηκε πρόσφατα. Ωστόσο, όλη αυτή η εναρμόνιση «σε παράλληλα σύμπαντα» με το κύμα του προοδευτισμού, αν και φαίνεται σε πολλούς (και είναι) ημίμετρα, κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Όπως είπε και ο Τομ Τέιλορ: «Πάντα πίστευα ότι όλοι πρέπει να έχουμε ήρωες και να βλέπουμε τους εαυτούς μας να καθρεφτίζονται σε αυτούς. Το να κάνει come out ο δυνατότερος σούπερ ήρωας των κόμικς είναι τρομερά ενθαρρυντικό, παρήγορο και δίνει δύναμη σε πολλούς ανθρώπους». Προς το παρόν λοιπόν, το κοινό θα πάρει ό,τι έχει να του δώσει η DC, περιμένοντας για τον δικό του, πλήρως queer σούπερ ήρωα να καταφθάσει από έναν μακρινό πλανήτη συνταράζοντας τη Γη. Και το σχετικό link...
  4. nikolas12

    ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ: ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ

    Η ιστορία και η αφήγηση Το Superman θεωρήθηκε από τους δημιουργούς τους σαν μία προσπάθεια σαν μία αυτόνομη ιστορία η οποία μπορεί να διαβαστεί και μόνη της εκείνη την εποχή το origin story του ήρωα ήταν το Man of Steel του John Byrne και οι δημιουργοί αποτυπώνουν αρκετά από τα γεγονότα αυτά στο κόμικ. Η ίδια ιστορία όμως δεν αποτελεί origin story, αλλά μια αυτόνομη περιπέτεια γύρω από τον Superman. Σημείο κλειδί είναι και η αφήγηση της ιστορίας. Ο Loeb δεν ήξερε πώς ακριβώς ήθελε να είναι η αφήγηση της ιστορίας. Δεν ήθελε σίγουρα να είναι αφηγητής ο Superman κάτι που έχει κάνει σε άλλες ιστορίες με τους πρωταγωνιστές του. Έτσι σκέφτηκε να βάζει αφηγητή κάποιον από το περιβάλλον του ήρωα, κάποιον που ζει τα γεγονότα του τεύχους και θέλει να μιλήσει για αυτά και να αναλύσει μέσω αυτών τη θεματική τους. Έτσι ο κάθε χαρακτήρας αναλαμβάνει και μία εποχή. Στην αρχή λοιπόν έχουμε τον πατέρα του Clark να μιλάει για το πώς είναι η ανατροφή ενός υπερήρωα γιου και να αναλύει το πώς μπορεί να μην ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον, αλλά να είναι σίγουρος ότι ο γιος του θα είναι καλά. Σε αυτό άντλησε έμπνευση από τη σχέση με το δικό του γιο που δυστυχώς έφυγε από τη ζωή μετά από λίγα χρόνια. Συνεχίζουμε με τη Lois Lane να μιλάει για τη σχέση του Superman με τη Metropolis και το πώς ο Superman αποτελεί ιδέα. Τη σκυτάλη παίρνει ο μεγάλος εχθρός του Superman, Lex Luthor λέγοντας το πώς η κόντρα του με τον ήρωα εξελίχθηκε σε μια σχέση αγάπης μεταξύ εκείνου και της Metropolis. Τέλος έχουμε τη Lana Lang η οποία βοηθάει τον Clark να ισορροπήσει τις δύο ζωές του, αυτή του ρεπόρτερ Clark Kent και αυτή του Superman. Το σχέδιο O Loeb ανέλυσε ότι ήθελε με το σχέδιο να απεικονίζεται το μεγαλείο του Superman και αυτό περίμενε από τον Sale που είχαν συνεργαστεί και παλαιότερα. Έτσι δόθηκε έμφαση στο σχεδιασμό δισελιδων πάνελ και μεγάλων καρέ που δείχνουν τον ουρανό. Από εκεί και πέρα το σχέδιο έχει το γνωστό, αφαιρετικό στυλ του Sale χωρίς τις άπειρες λεπτομέρειες, αλλά είναι αυτό που ταιριάζει στην ιστορία. Δεν είναι ίσως το καλύτερο δείγμα γραφής του σχεδιαστή, αλλά νομίζω ότι τα δισέλιδα του ταιριάζουν περισσότερο από πολλά, μικρά καρέ που θέλουν λεπτομέρεια όπως στο Daredevil: Yellow. Ο χρωματισμός του Bjarne Hansen έχει προταθεί για βραβείο Eisner, είναι αρκετά ήπιος και μελαγχολικός και ταιριάζει με τις λεπτές γραμμές του Sale. Η έκδοση Θα βγει σε τέσσερα μέρη, ένα για κάθε εποχή και όλα θα κυκλοφορήσουν με την εφημερίδα Τα Νέα ως ένθετα για κάθε Σάββατο του Ιουνίου. Η έκδοση όπως την έπιασα είναι διαφορετική από αυτές που έκανε η Οξύ με το Έθνος. Το εξώφυλλο είναι πιο γυαλιστερό και το χαρτί μου φάνηκε αισθητά καλύτερο. Το μέγεθος είναι λίγο διαφορετικό, η έκδοση με τα Νέα είναι περίπου δύο εκατοστά μικρότερη σε ύψος και μισό εκατοστό σε μήκος. Παραθέτω δύο πρόχειρες συγκριτικές φωτό με το Green Arrow: Year One. Συνολικά λοιπόν μια εξαιρετική επιλογή ιστορίας για τις εκδόσεις Οξύ για να βγει μαζί με εφημερίδα και η έκδοση με άφησε ικανοποιημένο προσωπικά. Update: Δυστυχώς στις 19 Ιουνίου κοινοποιήθηκε από τα Νέα ότι δε θα βγει άλλο τεύχος της σειράς προς το παρόν, προκαλώντας ποικίλα αρνητικά σχόλια για τον αντιαπεγγελματισμό της κίνησης και για τη μη ολοκλήρωση της σειράς.
  5. 150 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την πρώτη κυκλοφορία του «Μέσα απ’ τον Καθρέφτη» του Λιούις Κάρολ, τη συνέχεια από την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων». Η Αλίκη μπορεί να έζησε εκεί «μέσα» ένα ακόμα παραμύθι αλλά για τον πιο διάσημο υπερήρωα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. «Μπορείς να ρίξεις μια ματιά στον διάδρομο του Σπιτιού Μέσα στον Καθρέφτη αν αφήσεις τελείως ανοιχτή την πόρτα του σαλονιού μας. Κι όσο μπορείς να δεις, είναι ίδιος με τον δικό μας διάδρομο – ξέρεις όμως, πιο κάτω μπορεί να’ ναι πολύ διαφορετικός. Αχ Κίττυ, τι καλά που θα ’ταν να μπορούσαμε να περάσουμε μέσα στο Σπίτι του Καθρέφτη! Σίγουρα θα υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα εκεί μέσα!» * Πριν από 150 χρόνια ο Λιούις Κάρολ «έστελνε» την Αλίκη σε έναν ακόμα άγνωστο κόσμο, στο μαγικό και αχανές σύμπαν που απλώνεται μέσα από τον καθρέφτη, εκεί που όλα μπορεί να είναι τόσο όμορφα, όπως τα φανταζόταν η ονειροπόλα μικρούλα, αλλά μπορεί και όχι. Ο καθρέφτης μπορεί να είναι φίλος όταν η αλήθεια που δείχνει αρέσει στον καθρεφτιζόμενο αλλά μπορεί να γίνει και εχθρός όταν η αλήθεια είναι σκληρή. Όπως ο ειλικρινής καθρέφτης της κακιάς βασίλισσας που δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια εξοργίζοντας τη ζηλιάρα, πρώην ομορφότερη «σ’ ολόκληρη τη χώρα» και πλέον δεύτερη, στη σκιά της νεότερης Χιονάτης. Ένα τέτοιο ευτελές αντικείμενο που άλλοτε μπορεί να πριμοδοτεί τη φιλαυτία μας και άλλοτε να ανατρέπει αναπάντεχα την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο, πότε παραμορφώνοντας τον κόσμο και πότε την εικόνα μας, έγινε «φετίχ» από τους δημιουργούς υπερηρωικών κόμικς σε παλαιότερες δεκαετίες εξάπτοντας τη φαντασία για το πόσο μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα εκεί «μέσα». Ιδιαίτερα στις ιστορίες του Σούπερμαν, γενάρχη των υπερηρώων, σε περιόδους που εξωγενείς παράγοντες (βλ. λογοκρισία και αυστηροί περιορισμοί τις δεκαετίες του 1950 και του 1960) επέβαλαν την απονεύρωση των σεναρίων, ο καθρέφτης έγινε το ιδανικό μέσο για να στηθούν αστείες ή/και εξωφρενικές ιστορίες σε εναλλακτικούς και παραμορφωμένους κόσμους. Σε πολλές από αυτές ο Σούπερμαν γινόταν ο ίδιος το θύμα του καθρέφτη, σε άλλες ήταν η άτυχη Λόις Λέιν αυτή που έβλεπε τον κόσμο να αλλάζει. Στο «The Truth Mirror», μια ιστορία του 1960 από τους Jerry Siegel και Curt Swan, ο μαγικός καθρέφτης αποκαλύπτει πάντα την αλήθεια, ακόμα και τη μυστική ταυτότητα του Σούπερμαν. Κι επειδή η αλήθεια μπορεί να πονάει, ο συνετός υπερήρωας καταστρέφει τον καθρέφτη πετώντας τον στη λάβα ενός ενεργού ηφαιστείου και μονολογώντας: «Σε λάθος χέρια, ένας καθρέφτης της αλήθειας μπορεί να γίνει επικίνδυνος». Δυο χρόνια νωρίτερα, σε μια ιστορία των Otto Binder και Kurt Schaffenberger που τσαλαπατά κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας όταν αυτή δεν είχε ακόμα επινοηθεί και καταστείλει το χιούμορ, η Λόις εκτίθεται κατά λάθος στις ραδιενεργές ακτίνες μιας συσκευής που βοηθά την ανάπτυξη των φυτών. Κι έτσι αντί για το φυτό χοντραίνει η Λόις, καταρρακώνεται, ταπεινώνεται, γίνεται αντικείμενο χλευασμού και αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία σε παραμορφωτικό καθρέφτη που την δείχνει αδύνατη. Φυσικά τη λύση θα δώσει και πάλι ο Σούπερμαν που θα επαναφέρει τη Λόις στην πρότερη μορφή της, αφού αυτή προλάβει όμως να καταβροχθίσει ό,τι μπορεί μέχρι το οριστικό come back. Θύμα ενός ψεύτικου καθρέφτη πέφτει ο Σούπερμαν και το 1963 σε μια ιστορία των Leo Dorfman και Curt Swan, όταν οι κακοποιοί ανακαλύπτουν τη διπλή ταυτότητα του υπερήρωα και ετοιμάζονται να τον εξοντώσουν όσο είναι μεταμφιεσμένος στην ανθρώπινη μορφή του. Χιουμοριστικές εκδοχές με καθρέφτες είχαν χρησιμοποιηθεί όμως από το 1948, όταν ο Win Mortimer παρουσίασε τον Σούπερμαν μαζί με τον ανταγωνιστή Μπάτμαν και τον Ρόμπιν να εκπλήσσονται αντικρίζοντας τα είδωλά τους σε έναν παραμορφωτικό καθρέφτη. Μαγικός είναι ο καθρέφτης που ρουφάει τον Μπάτμαν το 1961 και τον επιστρέφει παραμορφωμένο. Έτσι, στην ιστορία των Jerry Coleman και Jim Mooney σε εξώφυλλο του Dick Dillin, ο Σούπερμαν δεν ανησυχεί πια για τον εαυτό του αλλά για τον άσπονδο φίλο του. Από τους Leo Dorfman και Curt Swan το 1969, ένας μαγικός καθρέφτης βάζει σε πειρασμούς τη Λόις: αν θέλει να παντρευτεί τον Σούπερμαν και να κάνει παιδιά μαζί του θα πρέπει να μπει στον κόσμο του καθρέφτη. Το τίμημα είναι ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει στον πραγματικό κόσμο. Ευτυχώς θα τα καταφέρει να επιστρέψει ο Σούπερμαν το 1971, στην ιστορία των Robert Kanigher και Werner Roth, όταν μπαίνοντας στον μαγικό καθρέφτη παραμορφώνεται τόσο πολύ που το κεφάλι του αντικαθίσταται από ένα πελώριο μάτι. Εξίσου παρανοϊκή είναι και η ιστορία των Otto Binder και George Papp του 1968 σε εξώφυλλο του Neal Adams όταν εν μέσω εξωγήινων, αστεροειδών και του Γουλιέλμου Τέλλου (!) οι γονείς του Κλαρκ Κεντ μεταμορφώνονται σε νέους παρά τη θέλησή τους και το συνειδητοποιούν οδυνηρά μπροστά σε έναν καθρέφτη. Μια τέτοια συνειδητοποίηση ανησυχεί τον Σούπερμαν και το 1982, σε μια ιστορία των Cary Bates και Curt Swan σε εξώφυλλο των Rich Buckler και Terry Austin, με εκδίκηση εξωγήινων, καταστροφικά υπερόπλα και πλαστές μνήμες. Όταν ο υπερήρωας αντικρίζει τον εαυτό του στον καθρέφτη, κάτι δεν πάει καλά. Αυτό που βλέπει τον τρομάζει γιατί του θυμίζει κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει... 150 χρόνια από τις περιπέτειες της Αλίκης «Μέσα απ’ τον Καθρέφτη», οι καθρέφτες των σύγχρονων υπερηρωικών παραμυθιών δεν αποτελούν πια την είσοδο σε μαγικούς κόσμους αθωότητας και φαντασίας. Είναι πιο «ειλικρινείς» και πιο «ρεαλιστές» από τους παλιούς καθρέφτες. Δείχνουν τα πράγματα πιο σκληρά κι επικίνδυνα. Και έχουν δίκιο. * Απόσπασμα από το «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων & Μέσα απ’ τον Καθρέφτη» του Λιούις Κάρολ σε μετάφραση Παυλίνας Παμπούδη, εκδόσεις Printa, 2007. Και το σχετικό link...
  6. Γάντζος

    Superman & Lois (2021-2024)

    Άλλη μια σειρά του CW με ήρωες της DC... ''Superman & Lois is an upcoming American superhero drama television series developed for The CW by Todd Helbing and Greg Berlanti, based on the DC Comics characters Superman and Lois Lane, created by Jerry Siegel and Joe Shuster. Tyler Hoechlin and Elizabeth Tulloch star as the titular characters Clark Kent / Superman, a costumed superhero, and Lois Lane, a journalist for the Daily Planet. The series will be set in the Arrowverse, sharing continuity with the other television series of the franchise. The series was announced in October 2019 and was ordered to series in January 2020. Filming began in October 2020 and is expected to conclude in May 2021. Superman & Lois is scheduled to premiere on February 23, 2021.'' πηγη [imdb=tt11192306]
  7. tsironick

    DOOMSDAY CLOCK: ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

    Σύνοψη βιβλίου: Ο κόσμος του Watchmen θα συγκρουστεί με το Σύμπαν της DC στο Doomsday Clock, που φέρει τις υπογραφές των Geoff Johns και Gary Frank, της καταξιωμένης ομάδας δημιουργών πίσω από τα Shazam και Batman: Earth One. Επτά χρόνια μετά τα γεγονότα του Watchmen, ο Άντριαν Βέιντ έχει αποκαλυφθεί ως ο υπαίτιος για το φόνο εκατομμυρίων. Φυγάς πλέον, έχει καταστρώσει ένα νέο σχέδιο για να εξιλεωθεί στα μάτια του κόσμου. Το πρώτο βήμα αυτού του σχεδίου; Να βρει τον Δρ. Μανχάταν. Έχοντας στο πλευρό του έναν νέο Ρόρσαχ και τους άγνωστους μέχρι τώρα Μίμο και Μαριονετίστα, ακολουθεί τα ίχνη του Μανχάταν στο Σύμπαν της DC, το οποίο βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, καθώς διεθνείς εντάσεις σπρώχνουν τους δείκτες από το “ρολόι της αποκάλυψης” όλο και πιο κοντά στα μεσάνυχτα. Ο Δρ. Μανχάταν ευθύνεται άραγε γι’ αυτό; Τίποτα δεν τελειώνει πραγματικά… Με αφετηρία το DC Universe: Αναγέννηση, το Doomsday Clock ξαναγράφει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των κόμιξ της DC. Σχολιασμός: Μέρος Πρώτο Πρόκειται για τη συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Doomsday Clock #1-6 (2017). Το 2020 κλείνει με μια όμορφη έκδοση από τις εκδόσεις Anubis, ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωση της ιστορίας στην Αμερική. Η ιστορία πολύ καλή και σε κρατάει. Μόνο στο πρώτο τεύχος λίγο μπερδευόμουν μέχρι να καταλάβω τι και πως, αλλά μετά απλά το απολάμβανα. Ουσιαστικά είναι μία κατά βάση Watchmen ιστορία που όμως οι ήρωες της DC εμπλέκονται όσο πρέπει για να μην φαίνεται ασύνδετο. Το σχέδιο και τα χρώματα είναι πολύ καλά, με κλασική αισθητική. Στο τέλος της έκδοσης έχει κάποια εναλλακτικά σχέδια εξωφύλλων και ανάμεσα στα τεύχη έχει κάποιες πληροφορίες για τους χαρακτήρες σε μορφή άρθρων από εφημερίδες πχ. Μια όμορφη έκδοση από τις εκδόσεις Anubis, στα γνωστά ποιοτικά της στάνταρ. Αναμένουμε και το δεύτερο μέρος με τα υπόλοιπα 6 τεύχη για να ολοκληρωθεί η ιστορία.
  8. tsironick

    SUPERMAN: YEAR ONE - Η ΑΡΧΗ

    Σύνοψη βιβλίου: Ο Υπεράνθρωπος που Έπεσε στη Γη Από τους καταρρέοντες κρυστάλλινους πύργους του Κρύπτον ως τα βουκολικά τοπία του Κάνσας, από τα υποθαλάσσια θαύματα της Ατλαντίδας στις χαοτικές αίθουσες της Ντέιλι Πλάνετ, η ιστορία του Κλαρκ Κεντ, του τελευταίου απόγονου του Οίκου των Ελ, αγγίζει τα όρια του μύθου. Τώρα, δύο από τους σημαντικότερους δημιουργούς ενώνουν τις δυνάμεις τους για να μας φέρουν ένα νέο, τολμηρό όραμα για τις αρχές του Ανθρώπου από Ατσάλι. Ο σεναριογράφος Frank Miller (Batman: The Dark Knight Returns, Ronin, Sin City) και ο εικονογράφος John Romita Jr. (Iron Man, The Amazing Spider-Man, Kick-Ass) χρησιμοποιούν το ξεχωριστό τους ταλέντο στην αφήγηση, καθώς επαναπροσδιορίζουν τις δοκιμασίες που πρέπει να περάσει ο νεαρός Κλαρκ για να βρει τη θέση του στον κόσμο μας. Καθώς μαθαίνει να ισορροπεί τις τεράστιες ευθύνες των δυνάμεών του με τις απεριόριστες δυνατότητες που του χαρίζουν, ο Κλαρκ θα πρέπει επίσης να βρει την ανθρωπιά του – μία σχέση τη φορά. Μεγαλύτερο από μια περιπέτεια με υπερανθρώπους, πιο ισχυρό από μία ιστορία ενηλικίωσης, το Superman: Year One είναι μία εξερεύνηση της θεμελιώδους σημασίας των επιλογών σε αυτό το ταξίδι του εικονικού χαρακτήρα στο να γίνει ένας ήρωας. Σχολιασμός: Πρόκειται για τη συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Superman: Year One #1-3 (2019). Άλλη μία ξεχωριστή έκδοση που κυκλοφόρησε στα ελληνικά αυτές τις μέρες, αυτή τη φορά από τις εκδόσεις Anubis και μάλιστα μόλις ένα χρόνο μετά την αμερικανική έκδοση! Για την έκδοση τι να πούμε; Και μόνο που βλέπεις Frank Miller και John Romita Jr. στο εξώφυλλο, ξέρεις ότι πρέπει να το διαβάσεις. Αν και πήρε σχετικά μέτριες κριτικές, θεωρώ ότι αξίζει να το αγοράσετε. Το σχέδιο και τα χρώματα είναι πολύ όμορφα, ενώ και η ιστορία σε κρατάει -ειδικά στο πρώτο μέρος. Στο τέλος της έκδοσης έχει κάποια εναλλακτικά σχέδια εξωφύλλων, καθώς και μία προωθητική εικονογράφηση της σειράς. Επιπλέον, στα αυτιά του βιβλίου υπάρχουν οι βιογραφίες των Frank Miller και John Romita Jr.. Μια όμορφη έκδοση από τις εκδόσεις Anubis, στα γνωστά ποιοτικά της στάνταρ και σε μέγεθος μεγαλύτερο από το συνηθισμένο.
  9. Όπως όλα τα αναγνώσματα, έτσι και τα κόμικς μπορούν να έχουν πολλές ερμηνείες. Η καθεμιά βασίζεται στο κοσμοείδωλο του εκάστοτε αναγνώστη και στις προσδοκίες του. Τη δική του ερμηνεία σε πολλά εμβληματικά κόμικς δίνει ο ηθοποιός Kenny Boyle. Και είναι μια ερμηνεία προοδευτική, αντιρατσιστική και αντιδεξιά. Τα περισσότερα από τα πιο γνωστά mainstream κόμικς και πολλά από τα προϊόντα της μαζικής κουλτούρας έχουν εδώ και δεκαετίες εξεταστεί σε βάθος για τα νοήματά τους και τις πολιτικές προεκτάσεις τους. Οι ερμηνείες που έχουν δοθεί για το καθένα είναι πολλές και όχι μονοσήμαντες, κάτι που ενισχύεται από τη μεγάλη ποικιλία των εκδοχών σχεδόν κάθε τίτλου και χαρακτήρα των σύγχρονων κόμικς, από τους πολλούς και διαφορετικούς δημιουργούς που έχουν φιλοτεχνήσει τους περισσότερους τίτλους, από την εποχή, την εκάστοτε γραμμή της εταιρείας κ.λ.π. Ορισμένες θεμελιώδεις αξίες όμως δεν μπορούν να αλλάξουν. Η φύση πολλών σπουδαίων χαρακτήρων και αρκετών επιτυχημένων σειρών ήταν μία και συγκεκριμένη, τουλάχιστον την στιγμή της δημιουργίας τους. X-Men Με μια επιθετική αλλά σαφέστατη ανάρτησή του στο facebook πριν από λίγες ημέρες, ο Σκοτσέζος κινηματογραφικός και θεατρικός ηθοποιός Kenny Boyle, γνωστός από την τηλεοπτική του παρουσία στη σειρά «Cops and Monsters» και πρωταγωνιστής στο αναμενόμενο «The Perfect Strangers», έβαλε τα πράγματα στη θέση τους γύρω από το πρωταρχικό νόημα πολλών γνωστών σε όλους κόμικς. Το περιεχόμενο της κριτικής του προς όσους παρερμηνεύουν τα κόμικς ή τα ερμηνεύουν κατά το δοκούν ήταν βαθιά πολιτικό και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από κάποιον που έχει ως εικονίδιο του προφίλ του στο facebook, τον εαυτό του με σηκωμένα τα μεσαία δάχτυλα των χεριών του ανάμεσα στα ομοιώματα του Ντόναλντ Τραμπ και του Μπόρις Τζόνσον. Τα βασικά σημεία της ανάρτησής του ήταν τα εξής: Black Panther και Captain America «Οι X-Men αφορούν τα πολιτικά δικαιώματα. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τους X-Men. »O Black Panther αφορά τα πολιτικά δικαιώματα. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Black Panther. »Ο Captain America κυριολεκτικά πολέμησε τους ναζί. Αποτελεί την ενσάρκωση της μάχης ενάντια στην alt-right. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Captain America. »Η Αυτοκρατορία στον “Πόλεμο των Άστρων” είναι φασιστική. Η συμμαχία της Αντίστασης είναι αντιφασιστική. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον “Πόλεμο των Άστρων”. »Ο Punisher δεν είναι προορισμένος να αποτελεί πρότυπο για την αστυνομία ή τις ένοπλες δυνάμεις. Τόσο που οι συγγραφείς του τον παρουσίασαν να μιλά ενάντια σε κάτι τέτοιο σε ένα από τα κόμικς του. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Punisher. O Deadpool είναι γκέι. Είναι πανσεξουαλικός. Γεγονός. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Deadpool. Deadpool - Thor »Το “Σταρ Τρεκ” αφορά την ισότητα όλων των ειδών, των φυλών και των σεξουαλικοτήτων. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 κιόλας έπαιρνε ξεκάθαρη θέση και υπερασπιζόταν το δικαίωμα των γυναικών στην επιλογή. Ένα από τα πιο σαφή θέματά του ήταν η αποδοχή των διαφορετικών πολιτισμών και εμφανίσεων και η συνεργασία για την ειρήνη. Είναι επίσης αντικαπιταλιστικό και υπέρ των vegan. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει το “Σταρ Τρεκ”. »Ο Superman και η Supergirl (και ένα μεγάλο ακόμα πλήθος υπερηρώων) είναι μετανάστες. Η θέση αυτών των κόμικς είναι ξεκάθαρα υπέρ των μεταναστών, της ισότητας και της αποδοχής. Αν δεν το είχατε καταλάβει, δεν έχετε καταλάβει τον Superman και την Supergirl. »O Stan Lee είπε “Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία βρίσκονται ανάμεσα στις πιο θανατηφόρες κοινωνικές ασθένειες που μολύνουν τον κόσμο σήμερα”. Αν είστε μισαλλόδοξοι ή ρατσιστές, δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους χαρακτήρες που δημιούργησε ο Stan Lee. Superman »Οι ιστορίες με τις οποίες όλοι μεγαλώσαμε μας δίδαξαν να δίνουμε αξία στις ζωές και στις κουλτούρες των άλλων ανθρώπων και να εκτιμούμε τις διαφορές μεταξύ μας. Μόνο τα καθάρματα ήταν ξενοφοβικοί ή σεξιστές ή ρατσιστές ή δικτατορικοί τύποι. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος μπορεί να μην έχει πιάσει κάτι τέτοιο. »Αν σας εκνευρίζει το ότι υπάρχει ένας μαύρος Spider-Man ή ένας μαύρος Captain America ή μια θηλυκή Θωρ ή ότι η Ms Marvel είναι μουσουλμάνα ή ότι ο Captain Marvel ήταν γνήσιος φεμινιστής ή οτιδήποτε άλλο από αυτά που οι ακροδεξιοί φαν λένε ότι “κλέβει τα παιδικά μας χρόνια”, δεν πιάσατε τίποτα από την πρώτη στιγμή. Όλα όσα λέτε ότι τώρα “εκχωρούνται στους αριστερούς”, δεν ήταν ποτέ δικά σας. Αν θεωρείτε ότι είστε φαν όλων αυτών αλλά εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι η LGBTQ+ κοινότητα είναι τόσο πολύ “στα μούτρα” σας ή έχετε πρόβλημα με το “Black Lives Matter ή θέλετε “να πάρετε τη χώρα πίσω από τους μετανάστες”, τότε δεν είστε φαν στην πραγματικότητα. Η geek κουλτούρα δεν έγινε ξαφνικά αριστερή… Ήταν πάντα. Απλώς ανατραφήκατε να είστε στενόμυαλοι. Γίνατε οι κακοί των ιστοριών που κάποτε λατρεύατε». Superman Με αυτή τη συναισθηματικά φορτισμένη ανοιχτή επιστολή προς τους φίλους των κόμικς της alt-right που εξεγείρονται απέναντι σε ιστορίες, χαρακτήρες και δημιουργούς της «αριστερής οπτικής», ο Kenny Boyle λέει τα πράγματα με το όνομά τους και ξεκαθαρίζει το τι ακριβώς σήμαιναν και εξακολουθούν να σημαίνουν πολλά από τα μηνύματα των mainstream κόμικς για αναγνώστες που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν ερμηνεύοντάς τα ως προτροπές και παραδείγματα ισότητας, δημοκρατίας, ανεξιθρησκείας, σεβασμού και αποδοχής της διαφορετικότητας. Green Lantern Από την άλλη, είναι δύσκολο να ισχυριστεί κάποιος ότι όλα τα σύγχρονα ή παλαιότερα υπερηρωικά κόμικς – ούτε καν όλα όσα ο Boyle αναφέρει – δεν είχαν ή δεν εξακολουθούν να έχουν και τις κακές στιγμές τους ή στη διάρκεια της ζωής τους δεν υπηρέτησαν, συνειδητά ή μη, και άλλες αξίες ή δεν άφησαν τα περιθώρια για να γίνουν κτήμα μιας αναγνωστικής και πολιτικής λογικής που από τα νοήματά τους επέλεξε να ξεχωρίσει και να προβάλει τη βία, την ατομική ενάντια στη συλλογική δράση, τη μανιχαϊστική ερμηνεία του κόσμου, την τιμωρία και την εκδίκηση ως μέσα επίλυσης διαφορών. Στον πυρήνα ωστόσο όλων αυτών των κόμικς βρίσκονται πράγματι αυτά που ο Boyle επισημαίνει. Ms Marvel Στα παραδείγματά του θα μπορούσαν να προστεθούν και αμέτρητα ακόμη που αποδεικνύουν ότι στο επίκεντρο των ιστοριών με υπερήρωες είτε της δεκαετίας του 1940 με τον Superman, τον Batman και τη Wonder Woman, είτε της δεκαετίας του 1960 με τον Spider-Man, τους X-Men, τον Hulk και τους Fantastic Four, είτε στη σύγχρονη εποχή με τον Deadpool, βρίσκεται πάνω από όλα ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, φύλου και θρησκείας. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να κρατά τους αναγνώστες σε εγρήγορση ώστε να μην εκχωρηθεί ποτέ η ιστορία των κόμικς στην alt-right αντίληψη που στηρίζει ρατσιστές φιλοπόλεμους προέδρους, δικαιολογεί την αστυνομική-κρατική βία και επιδιώκει τη φυλετική καθαρότητα εις βάρος της πολυχρωμίας, της πολυσυλλεκτικότητας, της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Και το σχετικό link...
  10. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που ο Μπάτμαν χαστούκισε τον πιστό σύντροφό του στην καταπολέμηση του εγκλήματος; Η ιστορία του πρωτότυπου κόμικ, το πάνελ του οποίου έμελλε να γίνει viral. Αποτελεί ίσως το πιο διάσημο μεμονωμένο καρέ στη ιστορία των κόμικ και αυτό γιατί κατάφερε να "γεννήσει" έναν αμέτρητο αριθμό ξεκαρδιστικών memes που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο. Ο λόγος για το θρυλικό πλέον χαστούκι του Μπάτμαν στον Ρόμπιν, ένα πάνελ το οποίο μπορεί εύκολα να "διασκευαστεί" και να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του Σκοτεινού Ιππότη για κυριολεκτικά οποιονδήποτε λόγο... Ποιος είναι όμως ο πραγματικός λόγος που ο Μπάτμαν χαστούκισε τον πιστό σύντροφό του στην καταπολέμηση του εγκλήματος; Όπως αναφέρει το Screenrant, το πρωτότυπο καρέ δημοσιεύτηκε στις σελίδες του τεύχους World 's Finest Comics #153, που κυκλοφόρησε το 1965. Το σενάριο υπογράφει ο Έντμουντ Χάμιλτον και τα σχέδια ο Κερτ Σουάν. Η ιστορία του εν λόγω κόμικ ανήκει στις εναλλακτικές πραγματικότητες της DC (τα λεγόμενα What ifs), ιστορίες δηλαδή που δεν υπάρχουν στην χρονολογική σειρά των περιπετειών του Μπάτμαν αλλά είναι ένα υποθετικό παιχνίδι του τι θα μπορούσε να είχε συμβεί. Στο τεύχος αυτό η πλοκή θέλει τον Μπάτμαν και τον Σούπερμαν να είναι θανάσιμοι εχθροί. Ειδικότερα στην πλοκή, ο πατέρας του Σκοτεινού Ιππότη, Τόμας Γουέιν, είναι ακόμη ζωντανός και δημιουργεί ένα "αντίδοτο" για τον πράσινο κρυπτονίτη (σ.σ.: το πέτρωμα από τον πλανήτη Κρύπτον που αποδυναμώνει τον Σούπερμαν). Όταν φτάνει ο νεαρός Σούπερμαν και ζητά τον ορό, φοβούμενος ότι θα τον διεκδικήσουν οι εχθροί του, ο Τόμας του απαντά ότι δεν έχει αρκετό με αποτέλεσμα ο Υπεράνθρωπος να φύγει φανερά θυμωμένος. Το ίδιο βράδυ ο νεαρός Μπρους Γουέιν βρίσκει τον πατέρα του νεκρό στο εργαστήριό και τον ορό να λείπει. Το μόνο που προλαβαίνει να δει από τον δολοφόνο είναι το χρωματιστό γαλανοκόκκινο κοστούμι του καθώς πετά έξω από το παράθυρο. Το περιστατικό αυτό είναι που θα τον οδηγήσει στο να αφιερώσει τη ζωή του στην εκδίκηση και την καταπολέμηση του εγκλήματος και να φορέσει τη μάσκα του Μπάτμαν. Τα χρόνια περνούν με τον Μπρους Γουέιν να εκπαιδεύεται και να παίρνει υπό τον εποπτεία του τον Ντικ Γκρέισον / Ρόμπιν ως σύντροφο στη μάχη για τη δικαιοσύνη. Όταν ο Μπάτμαν σχεδιάζει ένα ταξίδι στη Metropolis για να σκοτώσει τον εχθρό του, ο Ρόμπιν παρεμβαίνει και ανατρέπει τα σχέδια του, με το επιχείρημα ότι ο Σούπερμαν είναι αθώος και ότι δεν θα σκότωνε ποτέ βάσει του ηθικού του κώδικα. Ο εξοργισμένος Μπάτμαν τότε χαστουκίζει τον νεαρό μασκοφόρο. Οι πρωτότυπες ατάκες στο θρυλικό καρέ είναι: Μπάτμαν: «Μη μου λες ότι έχω άδικο παλιόπαιδο. Είναι η αποστολή της ζωής μου να αποδείξω την ενοχή του Σούπερμαν» Ρόμπιν: «(Άουτς) Μπάτμαν, το σχέδιό σου να πάρεις εκδίκηση έχει γίνει εμμονή λόγω του πένθους σου. Σε ικετεύω, παράτησέ τα.» Στη συνέχεια της ιστορίας ο Μπάτμαν χρησιμοποιεί υπνωτισμό για να κάνει τον Ρόμπιν να ξεχάσει τις ημέρες που έχουν περάσει μαζί και το ότι είναι στην πραγματικότητα ο Μπρους Γουέιν, και λήγει τη συνεργασία τους. Αποκτά μια ζώνη που του επιτρέπει να πετά και συμμαχεί με τον Λεξ Λούθορ προκειμένου να νικήσουν τον Σούπερμαν (φτάνει μάλιστα στο σημείο να αποκαλύψει στον υπερκακό την πραγματική ταυτότητά του). Το κόμικ τελειώνει με τον Μπάτμαν να θυσιάζει τη ζωή του για να σωθεί ο Σούπερμαν, όταν συνειδητοποιεί ότι υπεύθυνος για τον θάνατο του πατέρα του είναι ο Λούθορ και ένα υπερ-ρομπότ-"απομίμηση" του Σούπερμαν που είχε κατασκευάσει.... Η ιστορία είναι ομολογουμένως λίγο παράδοξη, ωστόσο το περιβόητο καρέ έμελλε να ξεχωρίσει και να αποκτήσει νέες διαστάσεις μέσα από τις πολυάριθμες κωμικές ατάκες που του έβαλαν στα αναρίθμητα memes. Ας μην ξεχάσουμε βέβαια ότι στο πλαίσιο της πανδημίας του κορονοϊού, το διάσημο χαστούκι "επικαιροποιήθηκε": Και το σχετικό link...
  11. Εδώ και περισσότερα από εξήντα χρόνια, ο Bizarro Superman αποτελεί την επιτομή της υπερηρωικής παρωδίας και ταυτόχρονα έναν όχι-και-τόσο-εχθρικό αντιήρωα που ο ίδιος ο Σούπερμαν αντιμετωπίζει με αμφιθυμία. Άλλωστε είναι (σχεδόν) ολόιδιοι. Ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα και ταυτόχρονα μια από τις σπουδαιότερες κατακτήσεις της μεταμοντέρνας παρωδίας είναι η δυνατότητα του αυτοσαρκασμού. Στα σύγχρονα κόμικς, η παρωδία αποτελεί πολύ συχνά την αφορμή και την κυρίαρχη μέθοδο αφήγησης ιστοριών. Η αυτοσαρκαστική παρωδία υπήρχε πάντα αλλά στα κόμικς γνώρισε μέρες δόξας στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στην post-underground εποχή της δεκαετίας του 1970. Πρωτοπόρα σε αυτήν, χρόνια νωρίτερα, υπήρξε η εταιρεία DC με την επινόηση και την υιοθέτηση ενός χαρακτήρα που αν και φαινόταν ότι αποτελεί το παρωδιακό κακέκτυπο του πιο διάσημου και δημοφιλούς υπερήρωα, του Σούπερμαν, εντέλει έγινε κι αυτός δημοφιλής, έστω και με χιουμοριστικούς σκοπούς. Ο Bizarro Superman δημιουργήθηκε πρώτη φορά από τον σεναριογράφο Alvin Schwartz και τον σχεδιαστή Alvin Schwartz στα τέλη της δεκαετίας του 1950 με προορισμό τα καθημερινά στριπ εφημερίδων. Λόγω καθυστερήσεων όμως, η πρώτη επίσημη εμφάνισή του έγινε στο Superboy #68 σε σενάριο του Otto Binder και σχέδια του George Papp. Στο Action Comics #244 επανήλθε σε σενάριο του Otto Binder και σχέδια του Al Plastino αλλά σε όλες αυτές τις πρώιμες εκδοχές του, τόσο ο χαρακτήρας του όσο και η εμφάνιση και το παρελθόν του δεν ήταν κατασταλαγμένα. Το σίγουρο είναι πως δεν ήταν «καλός» αλλά χωρίς να είναι και «κακός», το παρουσιαστικό του και η στολή του παρέπεμπαν στον Σούπερμαν αλλά σε μια κακοσχεδιασμένη εκδοχή του, η ζωή του και οι πράξεις του δεν αποτελούσαν πρότυπο για τα παιδιά αλλά δεν ήταν και κακούργος. Περισσότερο σαν ένα άκακο ή γκαφατζίδικο τέρας του Φρανκενστάιν έμοιαζε και φερόταν, παρά σαν ένας τρομακτικός και παρανοϊκός εγκληματίας όπως οι συνήθεις κακοί των κόμικς της δεκαετίας του 1960. Τον Ιούνιο του 1961, στο Adventure Comis #285, σε σενάριο του Jerry Siegel, θρυλικού εμπνευστή και σεναριογράφου του γνήσιου Σούπερμαν από το 1938, εξώφυλλο των Curt Swan και Stan Kaye, σχέδια του Wayne Boring και μελάνια του John Forte, εμφανίστηκε ο επίσημος και «τελικός» Bizarro, με τη μορφή και το περιεχόμενο που θα τον συνόδευαν τις επόμενες δεκαετίες. «Αυτό που ξεκίνησε σαν μια αυτοτελής περιπέτεια του Superboy γρήγορα μεταφέρθηκε στα κανονικά τεύχη του Σούπερμαν και από εκεί απογειώθηκε. Ο Bizarro είχε πια τη δική του ζωή. Οι συμπληρωματικές ιστορίες του στο Adventure Comics ήταν το φυσικό επακόλουθο της δημοτικότητάς του […] Δεν ήταν πράγματι εγκληματίας. Ήταν κατά κάποιο τρόπο μπερδεμένος. Αυτό είναι όλο […] Ίσως λίγο τον λυπόσουν. Έκανε ότι μπορούσε. »Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη φορά που η Μητρόπολη (σ.σ.: η φανταστική πόλη του Σούπερμαν) γιόρταζε τη “Μέρα του Σούπερμαν”, η ιστορία ανατυπώθηκε με αυτό το φοβερό σκληρό εξώφυλλο με ιστορίες του Σούπερμαν από τις δεκαετίες του ’30, του ’40, του ’50 και του ’60. Ο Σούπερμαν παίρνει τόσα σπουδαία δώρα και ανάμεσά τους φτάνει κι ο Bizarro με το δικό του δώρο: κρυπτονίτη» γράφει ο David Mandel προλογίζοντας την ανθολογία «Tales of the Bizarro World» (εκδ. DC, 2000). Ο κρυπτονίτης είναι το μοναδικό υλικό στον κόσμο που μπορεί να κάνει τον Σούπερμαν τρωτό και ευάλωτο, του αφαιρεί τις υπερδυνάμεις, τον εξουδετερώνει. Αλλά ο Bizarro δεν φέρνει ένα τέτοιο δώρο για κακό. Αυτή είναι απλώς η φύση του. Ο Bizarro ζει σε έναν «αντεστραμμένο» κόσμο όπου όλες οι αξίες είναι οι διαμετρικά αντίθετες από τις γήινες. Ο πιο ελκυστικός άνθρωπος είναι ο πιο άσχημος, καλύτερος μαθητής στο σχολείο είναι όποιος παίρνει μηδέν, όταν τα πλάσματα αυτού του αλλόκοτου κόσμου συναντιούνται, λένε «αντίο», στα μουσεία βρίσκονται κρυμμένα στα υπόγεια τα αριστουργήματα όπως η Νίκη της Σαμοθράκης και στις κεντρικές προθήκες φιγουράρουν κάποιες μουντζούρες, τα φαγητά πρέπει να είναι καμένα και να βρωμάνε, οι άνθρωποι βουρτσίζουν τα δόντια τους με γυαλιστικό παπουτσιών και τρίβουν τα παπούτσια τους με οδοντόκρεμα, οι σημαίες κυματίζουν ανάποδα, τα κτίρια είναι ετοιμόρροπα και χωρίς καμιά συμμετρία ή ομοιομορφία, οι «ιππότες» άνδρες δεν απλώνουν το σακάκι τους στις λάσπες για να περάσει μια κυρία αλλά πετούν τις λάσπες στην κυρία, τα ζευγάρια ανταλλάσσουν βρισιές για να δηλώσουν την αγάπη του ενός για τον άλλο, οι θεατές ξεκαρδίζονται στο σινεμά όταν ο Δράκουλας πίνει το αίμα ανθρώπων, πανηγυρίζουν όταν οι ληστές ξεγελούν τους αστυνομικούς και ο Πύργος της Πίζας στέκει όρθιος και χωρίς καμία κλίση. Ο χάρτης του πλανήτη τους είναι ίδιος με της Γης αλλά το σχήμα του είναι κυβικό και το όνομά του είναι «Ηγ» (Htrae αντί για Earth). Ακόμα και το Bizarro λεξικό είναι απολαυστικό και απολύτως «ανάποδο»: «χτες» σημαίνει «αύριο», «τσαγκάρης» είναι αυτός που φτιάχνει καπέλα και «σχολική τάξη» σημαίνει θάλαμος βασανιστηρίων. Παρά την παράδοξη αυτή αντιστροφή, εντυπωσιάζει η ομοιότητα των κατοίκων του Bizarro κόσμου: είναι όλοι ολόιδιοι, κατ’ εικόνα και ομοίωση του γενάρχη τους που κυκλοφορεί με μια πινακίδα περασμένη στον λαιμό του που αναγγέλλει: «Bizarro No 1». Άλλωστε αυτός γεννήθηκε όταν ο Σούπερμαν χτυπήθηκε από μια ακτίνα διπλασιασμού και το πείραμα δεν εξελίχθηκε καλά και αποφάσισε με τη σειρά του να αποσυρθεί μαζί με τη Λόις σε έναν μακρινό πλανήτη ώστε να δημιουργήσουν, μακριά από την κακία και την ασχήμια των γήινων, τους δικούς τους απογόνους. Όταν δημιουργήθηκε ο Bizarro «ήταν κάτι διαφορετικό σε έναν κόσμο των κόμικς όπου τόσο πολλοί χαρακτήρες διέφεραν μόνο στο χρώμα της μπέρτας τους. Οι εμφανίσεις του στην κανονική σειρά του Σούπερμαν αντιπροσωπεύουν ορισμένες από τις πιο ασυνήθιστες και αστείες υπερηρωικές ιστορίες που έχουμε δει» συμπληρώνει ο David Mandel. Αυτή η τόσο ξεχωριστή παρουσία, ιδιαίτερα για την εποχή που δημιουργήθηκε, σε έναν κατά τα άλλα πολύ προβλέψιμο και βασισμένο σε αυστηρούς μυθοπλαστικούς και σχεδιαστικούς κανόνες κόσμο, αποτελεί ίσως την πρώτη τόσο έντονη και σαφή απόπειρα παρώδησης του μανιχαϊστικού και επαναλαμβανόμενου υπερηρωικού σύμπαντος περασμένων δεκαετιών. Η ικανότητα, ωστόσο, του μέσου των κόμικς να διαιωνίζει τον εαυτό του και να τον διατηρεί επίκαιρο βασίζεται εν πολλοίς σε τέτοια σεναριακά και σχεδιαστικά τεχνάσματα που τολμούν να τσαλακώσουν το προφίλ των ηρώων και να τους παρουσιάσουν διαφορετικούς, ακόμα και κόντρα σε κάθε παραδεδεγμένο και επιτυχημένο ως τότε πρότυπο. Τέτοιες πρακτικές οδήγησαν στην άνθηση των εναλλακτικών κόμικς και των εναλλακτικών υπερηρωικών ιστοριών των τελευταίων δεκαετιών, με ακόμα περισσότερη διάθεση για παρωδία και χωρίς ταμπού και στεγανά απέναντι σε ιερά τέρατα της ένατης τέχνης. Σε ακόμη μια απόδειξη ότι η σπουδαία τέχνη μπορεί και πρέπει να αναστοχάζεται πάνω στην ίδια της τη φύση. Και, γιατί όχι, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται. Και το σχετικό link...
  12. nikolas12

    SNYDER SCOTT [ (1976) ]

    Παρακολουθώ εδώ και καιρό τις εξαιρετικές παρουσιάσεις που γίνονται, οπότε είπα να ετοιμάσω κι εγώ μία. Η παρουσίαση θα αφορά τον Scott Snyder, έναν συγγραφέα που παρακολουθώ και μου αρέσει πολύ. Η ζωή του και οι επιρροές του Ο Scott Snyder γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη την Πρωτοχρονιά του 1976. Σε ηλικία εννιά χρονών σε μία καλοκαιρινή κατασκήνωση, ήρθε σε πρώτη επαφή με το The Eyes of The Dragon του Stephen King, ιστορία που τον κέρδισε αμέσως και τον έκανε να αγαπήσει το storytelling. Έχει αναφέρει ως επιρροές του στο γράψιμο τους Denis Johnson, Raymond Carver, Rick Bass, Joy Williams, Elizabeth McKracken, Stephen King, Tobias Wolff και George Saunders, ενώ από συγγραφείς κόμικ λατρεύει τον Frank Miller και τον Alan Moore. Στο section περί αγαπημένων βιβλίων στην προσωπική του σελίδα στο Facebook αναφέρει ότι τα αγαπημένα του βιβλία είναι πάρα πολλά για να τα απαριθμήσει! Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Brown με πτυχίο στη δημιουργική γραφή και εργάστηκε για ένα χρόνο στο πάρκο της Disney στη Florida. Το διάστημα αυτό τον επηρέασε, αφού όπως αναφέρει, πολλά θέματα με τα οποία καταπιάστηκε στα κόμικ του όπως ο φόβος της δέσμευσης και του να μεγαλώνεις, ο φόβος της απώλειας αγαπημένων προσώπων, το θαύμα και ταυτόχρονα ο τρόμος του να ερωτευτείς, όλα αυτά τα θέματα ήδη απεικονίζονταν στον κόσμο της Disney με έναν περίεργο και πιο καρτουνίστικο τρόπο. Η αρχή με το Voodoo Heart Το 2006 εκδίδεται η πρώτη του συλλογή με ιστορίες, το Voodoo Heart, το οποίο λαμβάνει πολύ καλές κριτικές και κερδίζει το βραβείο καλύτερου ντεμπούτου από το Kirkus Reviews. Μάλιστα, δύο ιστορίες του βιβλίου επιλέγονται από το Stephen King για την ανθολογία The Best American Short Stories του 2007. Το 2008 γράφει το The Thirteenth Egg για την ανθολογία Who Can Save Us Now? Brand-New Superheroes and Their Amazing (Short) Stories. Εισαγωγή στον κόσμο των κόμικ με τη Marvel Ξεκινάει το ταξίδι του στα κόμικ το 2009 στη Marvel με ένα one-shot για τον πρώτο Human Torch με αφορμή την επέτειο για τα 70 χρόνια της Marvel και συνεχίζει με τη μίνι σειρά Iron Man: Noir το 2010. Το κεφάλαιο American Vampire Το 2010 ξεκινάει η έκδοση του American Vampire από τη Vertigo και είναι η πρώτη σειρά του Scott Snyder. Τα πρώτα 5 τεύχη περιλαμβάνουν μία καινούρια ιστορία από τον Stephen King και μία από τον Snyder που αναλαμβάνει να συνεχίσει μόνος του από το 6ο τεύχος. Η ιστορία όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο έχει να κάνει με βαμπίρ και συγκεκριμένα με μία κοινωνία από διαφορετικά είδη βαμπίρ, την εξέλιξη τους κατά τη διάρκεια της ιστορίας και τις κόντρες μεταξύ των διαφορετικών ειδών. Στο επίκεντρο ανήκει ένα νέο είδος βαμπίρ, το οποίο γεννιέται στην Αμερικάνικη Δύση και πρώτος αυτών ο Skinner Sweet που αφού μολυνθεί, ανακαλύπτει πως είναι γρηγορότερος και δυνατότερος από τα άλλα είδη, δεν τον βλάπτει ο ήλιος και έχει καινούριες δυνάμεις, αλλά και αδυναμίες σε σχέση με τους υπόλοιπους. Η πρώτη σειρά ολοκληρώθηκε το 2013 και κράτησε για 34 τεύχη. Από το 2014 έως το 2015 υπήρξε και μία δεύτερη σειρά, το American Vampire: Second Cycle που έτρεξε για 11 τεύχη. Μετά το τέλος των εκδόσεων Vertigo, το 2020 o Snyder δήλωσε πως η σειρά θα συνεχίσει από το Black Label της DC. Το American Vampire βραβεύεται το 2011 από τα βραβεία Eisner και τα βραβεία Harvey ως η καλύτερη νέα σειρά. Στο δυναμικό της DC To 2011 είναι πολύ σημαντική χρονιά για τον Snyder, αφού ξεκινά να γράφει για τη DC και μάλιστα σε μερικούς από τους σημαντικότερους τίτλους της. Toν Ιανουάριο το τεύχος 871 του Detective Comics και το Μάιο τη μίνι σειρά Batman: Gates of Gotham μαζί με τον Kyle Higgins. To Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, το relaunch των τίτλων της DC ξεκινά με το New 52 και ο Snyder αναλαμβάνει τη συγγραφή του Batman σε σχέδιο του Greg Capullo και του Swamp Thing. Το πρώτο θα εκτοξεύσει τη δημοτικότητα του, ενώ στο δεύτερο θα κάτσει για λίγο καιρό. Πάμε όμως να δούμε αναλυτικά τι έκανε... Το run στο Batman του New 52 Κατά πολλούς το Batman των Snyder-Capullo αποτελεί τον καλύτερο τίτλο του New 52 (μεταξύ αυτών και του γράφοντος), αφού πολλές από τις ιστορίες του διδύμου μένουν κλασικές, επαναπροσδιορίζοντας τον ήρωα σε πολλά επίπεδα και εμπνέοντας την ποπ κουλτούρα και άλλα μέσα που είχαν να κάνουν Batman να καταπιαστούν ως ένα βαθμό με τις ιστορίες του διδύμου με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη σειρά Gotham. O Bruce Wayne επιστρέφει 5 χρόνια νεότερος και δίπλα του βρίσκονται ο Dick Grayson ως Nightwing, o Tim Drake ως Red Robin και ο Damian Wayne ως Robin. H πρώτη ιστορία έχει να κάνει με το Court of Owls και την ανακάλυψη της ύπαρξης του από τον ήρωα, καθώς και τους πολέμους μεταξύ των Talons, πρακτόρων του Court of Owls, και του προγόνου του, Alan Wayne από την εποχή της ίδρυσης του Gotham. Είναι μία φανταστική ιστορία που μάλιστα ενέπνευσε το πρώτο μεγάλο Crossover του New 52, το Night of the Owls. To δίδυμο συνεχίζει με το Death of the Family (εμπνευσμένο από την κλασική ιστορία A Death In The Family) και αφορά την επιστροφή του Joker. Ό,τι και να πούμε και για αυτήν την ιστορία είναι λίγο, αφού ο Joker προσπαθεί να σπάσει ψυχολογικά τον Batman και να καταστρέψει όλα τα μέλη της Bat Family. Αυτό το κόμικ εμπεριέχει μερικές από τις πιο δυνατές και συγκλονιστικές στιγμές που έχω δει όσα χρόνια διαβάζω Batman και προτείνω σε όλους να το διαβάσουν. Να πούμε φυσικά ότι αυτό το storyline ενέπνευσε την κλασική πλέον μάσκα με το σκισμένο πρόσωπο του Joker. Δε σταματάνε να πατάνε το γκάζι και με το επόμενο arc που αφορά το Zero Year. Χωρίζεται σε 3 μέρη, το Secret City, το Dark City και το Savage City. Σε αυτήν την ιστορία γυρίζουμε πίσω στο χρόνο και βλέπουμε το πως ο Bruce Wayne έγινε ο Batman. Αν και στις ταινίες, έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε το συγκεκριμένο storyline, στα κόμικ αυτό είχε να συμβεί από το Year One του Frank Miller και ο Snyder αντλώντας επιρροές από το κλασικό κόμικ, δίνει μία φρέσκια πνοή στην όλη ιστορία. Η ατμόσφαιρα του κόμικ είναι αποπνικτική και παρά το γεγονός ότι ο αναγνώστης ξέρει πως ο Batman θα βρει τρόπο να νικήσει, διακατέχεται από συνεχή αγωνία. Κύριοι κακοί ο πρώτος Red Hood και φυσικά ο Riddler. Γράφονται πολλά tie-ins, ενώ στην ιστορία συμμετέχει ο (πολύ γνωστός για τις ιστορίες του με Batman) James Tynion IV και στο σχέδιο ο Rafael Albuquerque (σχεδιαστής και του American Vampire). Δε σταματάμε όμως εκεί. Σειρά έχει το Endgame που επαναφέρει τον Joker με ένα εντελώς καινούριο look και φυσικά με ένα ακόμα σατανικό σχέδιο. Η μάχη είναι πιο ακραία και έντονη από ποτέ και το τέλος της είναι πραγματικά συναρπαστικό. Σίγουρα μεταξύ των καλύτερων ιστοριών Joker, αλλά δε θέλω να δώσω περισσότερα στοιχεία. Στη συνέχεια, ο Jim Gordon γίνεται ο Batman και κεντρικός χαρακτήρας της σειράς και όσο και αν φαίνεται αδιάφορο, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού οι Snyder-Capullo δημιουργούν τον Mr. Bloom, έναν καινούριο ενδιαφέροντα κακό και ταυτόχρονα απεικονίζουν άψογα την επαναφορά του Bruce Wayne από έναν άνθρωπο που δε θυμάται τίποτα από το παρελθόν του στον Batman. Ένα υπέροχο τέλος σε ένα εξαιρετικό run, το οποίο τελειώνει με το Rebirth και την ιστορία αναλαμβάνει ο Tom King σε σχέδιο του Dave Finch. Άλλες δουλειές με τη DC O Snyder σταματάει να γράφει για το Swamp Thing στο 18ο τεύχος της σειράς. Από το 2013 ως το 2014 γράφει το Superman: Unchained σε σχέδιο του Jim Lee με τις κριτικές να είναι πάρα πολύ θετικές. O Snyder είχε σκοπό να βρει ό,τι του άρεσε και αγαπούσε στον Superman και να προσπαθήσει να ανοικοδομήσει την εικόνα του βασιζόμενος σε όλα αυτά τα στοιχεία καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Το 2014 συγγράφει το The Wake για τη Vertigo σε σχέδιο του Sean Murphy. H σειρά κρατά 10 τεύχη και ακολουθεί την ιστορία του θαλάσσιου βιολόγου Lee Archer, ο οποίος μαζί με το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, ανακαλύπτει μια πιθανή απειλή για την ανθρωπότητα που μπορεί να περιλαμβάνει περίεργα, ανθρωποειδή πλάσματα που κατοικούν στα βάθη των ωκεανών. Επίσης ανήκει στη συγγραφική ομάδα του Batman: Eternal μαζί με πάρα πολλούς άλλους writers. Μετά το Rebirth, ο Snyder δε σταματάει να ασχολείται με τον Batman και αναλαμβάνει μία νέα, δική του σειρά, το All Star Batman. Συνεργάζεται με τον John Romita Jr, τον Rafael Albuquerque και πολλούς ακόμα σχεδιαστές με αρκετές ιστορίες του να διακρίνονται ξανά για την ποιότητα τους, αλλά και κάποιες που δε σου μένουν στο μυαλό. Τα τελευταία χρόνια Το 2017 ο Snyder επανασυνδέεται με τον Capullo και ξεκινά τη limited σειρά Dark Nights: Metal, η οποία κερδίζει ξανά κοινό και κριτικούς. Σε αυτήν την ιστορία ο Batman ανακαλύπτει ένα καινούριο multiverse που συνδέεται με το κύριο σύμπαν της DC. Με τον, μακροχρόνια συνεργάτη του, Rafael Albuquerque γράφει μία ιστορία για το ιστορικό Action Comics #1000. Μαζί με τους Joshua Williamson και James Tynion IV και σε σχέδιο του Francis Manapul, δίνουν το Justice League: No Justice. O Snyder αναλαμβάνει το relaunch της κύριας σειράς Justice League της DC το 2018, μετά το μάλλον χλιαρό relaunch της στο Rebirth και με τους Jim Cheung και Jorge Jimenez στο σχέδιο φέρνει έναν φρέσκο αέρα στην ομάδα. Η ιστορία ολοκληρώνεται τον Ιανουάριο του 2020. To 2019 για το Black Label της DC, εκδίδεται το Batman: Last Knight on Earth ξανά σε συνεργασία με τον Greg Capullo. Μελλοντικά πλάνα Με την ολοκλήρωση του Justice League, o Snyder δηλώνει πως θα σταματήσει να γράφει ongoing ιστορίες για τη DC, χωρίς φυσικά να σταματήσει να γράφει γενικά για την εταιρεία. Ετοιμάζει τον πνευματικό διάδοχο του Dark Nights: Metal μαζί με τον Capullo και έχει δηλώνει πως έρχεται κάτι μεγάλο σε συνεργασία με τον Jorge Jimenez, το οποίο θα ήθελε να το δει να εξελίσσεται σε ongoing σειρά. Ο διάδοχος του Metal, θα λέγεται Death Metal, θα αφορά αρκετούς ήρωες σε διαφορετικές περιόδους του χωροχρόνου και θα δούμε διαφορετικές versions του Batman με υπόνοιες για έναν Batman-μάγο και έναν εξωγήινο Batman. Επίσης ο Snyder θέλει να δώσει βάση σε περισσότερες creator-owned δουλειές όπως το American Vampire, κάτι που ξεκίνησε με το Undiscovered Country για την Image Comics. Επιπλέον όπως προανέφερα μέσα στο 2020 θα επιστρέψει το American Vampire. O Snyder θεωρεί πως με αυτά τα projects και φυσικά όλα τα events που τρέχει για τη DC, το 2020 με 2021 θα αποτελέσει μία ιδιαίτερα παραγωγική και γόνιμη περίοδο για τον ίδιο. Αυτό μένει να το δούμε αποτυπωμένο στο χαρτί φυσικά! Βιβλιογραφία: https://en.wikipedia.org/wiki/Scott_Snyder https://www.bleedingcool.com/2020/02/03/metal-2-death-metal-scott-snyder-greg-capullo/ https://imagecomics.com/creators/scott-snyder https://www.newsarama.com/48076-scott-sndyer-looks-back-his-career-that-it-all-matters-batman-justice-league-dark-nights-metal-wytches.html https://www.facebook.com/ComicWriterScottSnyder/ Και φυσικά όλες τις σελίδες για κάθε κόμικ που έχει κάνει ο Snyder και αναφέρεται στην παρουσίαση. Είναι η πρώτη παρουσίαση που φτιάχνω και ελπίζω να σας άρεσε
  13. H δημοπρασία ισχύει ακριβώς μέχρι την αλλαγή του χρόνου. sin city 1 - το σκληρο αντιο (9) - 1 ευρω 3 ευρω sin city 2-θανασιμη γοητεια (10) - 1 ευρω 3 ευρω λουκυ λουκ νο 66- ενας σειχης στο φαρ ουεστ 2002- (7) -1 ευρώ πακετο τα φιλαρακια -γραμματα-(9)- νο 8,18,30, 55,63,71 - 0,5 ευρω συνολο superman earth one (8) -anubis- 4 ευρω 5 ευρω αρθουρος ο παντοτινος βασιλιας-anubis -(10) 4 ευρω 5 ευρω marvel zombies -anubis -(10)- 3 ευρώ roy of the rovers- η επιστροφη του ρου (10)-εκδοσεις μικρος ηρως -τευχος 1 - 0.5 ευρω Οι τόμοι θα παραδωθούν στη λέσχη στις αρχές του νέου χρόνου.
  14. Νομίζω η ερώτηση είναι ξεκάθαρη. Μπορείτε να επιλέξετε και μία μόνο ιστορία, χωρίς να έχετε διαβάσει τις υπόλοιπες τρεις. Ή και παραπάνω από μία, αν σας άρεσαν βέβαια Προσωπικά επιλέγω Σούπερμαν. Την ξαναδιάβασα και την απόλαυσα πλήρως, από πλευράς και σεναρίου και σκίτσου. Τα Μπάτμαν με κούρασαν με τους τεράστιους διαλόγους και τις πολυπληθείς λεπτομέρειες. Γκριν Άροου δεν έχω γνώμη, επειδή δεν το διάβασα. Για να δούμε ποια ιστορία θα αναδειχθεί στην κορυφή
  15. Laz33

    Καλύτερη ιστορία Superman

    Μιας και βλέπω δεν έχει γίνει στο παρελθόν αντίστοιχη δημοσκόπηση (τι κάνετε ρε τόσο καιρό οι υπερηρωικοί; ), ανοίγω εγώ μία. Η ερώτηση είναι απλή. Ποια θεωρείται την καλύτερη ιστορία Superman. Aπό οποιαδήποτε εποχή. Μην μπλέξουμε με pre-crisis, post-crisis και δεν συμμαζεύεται Στις επιλογές έχω βάλει 20 ιστορίες που θεωρούνται top. Πολύ πιθανό να υπάρχουν κι άλλες. Βάζετε την επιλογή "άλλη" και την αναφέρετε σε σχόλιο. Απ΄τις 20 ιστορίες οι 14 έχουν βγει και στα ελληνικά. Αυτές που δεν βγήκαν είναι οι: For All Seasons Must There Be a Superman? Peace on Earth Secret Identity Secret Origin What’s So Funny About Truth, Justice, and the American Way? Προσοχή μην μπερδέψετε το Secret Identity του Busiek με το Secret Origin του Johns Προσωπικά δεν τις έχω διαβάσει όλες. Έχω διαβάσει τις 12, ενώ άλλες 3 τις είδα στην animated έκδοσή τους. Οπότε μόνο για 15 έχω άποψη. Απ΄αυτές οι δύο αγαπημένες μου και αυτές που ξεχώρισα είναι οι Red Son και Birthright
  16. tsironick

    JUSTICE

    Σύνοψη βιβλίου: Σχολιασμός: Πρόκειται για μια αυτοτελή έκδοση της Justice League of America, με την υπογραφή του Alex Ross, όπου κυκλοφόρησε αρχικά σε 12 τεύχη από το 2005 μέχρι το 2007. Στην ιστορία βλέπουμε τους αγαπημένους μας ήρωες να έρχονται σε σύγκρουση με την Legion of Doom. Το σχέδιο είναι πανέμορφο, κάτι αναμενόμενο αφού είναι αυτού του σπουδαίου σχεδιαστή. Η ιστορία πολύ ωραία και διαβάζεται ευχάριστα. Η έκδοση είναι στα ποιοτικά δεδομένα που μας έχει συνηθίσει η Οξύ. Αν αγαπήσατε το Marvels, η αγορά επιβάλλεται!
  17. tsironick

    SUPERMAN: AMERICAN ALIEN

    Σύνοψη βιβλίου: Αυτό δεν είναι ένα κόμικ για τον Σούπερμαν. Αυτή είναι η ιστορία του Κλαρκ Κεντ, ενός αγροτόπαιδου από το Κάνσας, το οποίο κατάγεται από άλλον πλανήτη. Είναι η ιστορία ενός τρομαγμένου παιδιού με απίστευτες δυνάμεις, ενός έφηβου παραβάτη που έχει πολλά να μάθει, ενός δημοσιογράφου που οσμίζεται την αλήθεια και κρατά καλά κρυμμένο το μεγαλύτερο μυστικό του κόσμου. Αυτός δεν είναι ο Σούπερμαν που γνωρίζετε. Όχι ακόμη. Ο Max Landis, ο αναγνωρισμένος σεναριογράφος της επιτυχημένης ταινίας Chronicle, παρουσιάζει επτά ιστορίες από τη ζωή του άνδρα που θα γίνει ο Άνθρωπος από Ατσάλι, επτά καθοριστικές στιγμές που μετέτρεψαν έναν άλλοτε καλό, άλλοτε θυμωμένο, άλλοτε αστείο, αλλά πάντα ανθρώπινο Αμερικανό εξωγήινο στον μεγαλύτερο υπερήρωα του κόσμου. Είναι σχεδιασμένο από τους καλύτερους σχεδιαστές κόμικς, όπως οι: Jock (Batman: The Black Mirror), Francis Manapul (Detective Comics), Jae Lee (Batman/Superman), Joëlle Jones (Lady Killer), Nick Dragotta (East of West) και άλλοι. Το Superman: American Alien αφηγείται την ανθρώπινη ιστορία του Τελευταίου Γιου του Κρύπτον. Σχολιασμός: Πρόκειται για την συγκεντρωτική έκδοση των τευχών Superman: American Alien #1-7, μιας πρόσφατης σχετικά κυκλοφορίας στην Αμερική. Κάθε κεφάλαιο είναι σχεδιασμένο από διαφορετικό σχεδιαστή, κάτι που όμως δεν κουράζει, μιας και αναφέρεται σε άλλη χρονική περίοδο του Κλαρκ Κεντ. Το βιβλίο εστιάζει στην ανθρώπινη πλευρά του Superman. Αν και φανταζόμουν ότι θα είναι άλλη μια εκδοχή της προέλευσης του ήρωα σε comic, τελικά ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και διαβάστηκε με αρκετό ενδιαφέρον. Η έκδοση είναι στα ποιοτικά δεδομένα που μας έχει συνηθίσει η Οξύ. Ανάμεσα στα τεύχη υπάρχουν κάποια σκίτσα από εξώφυλλα και κάποια μονοσέλιδα comic. Μια εξαιρετική έκδοση που θεωρώ ότι πρέπει να έχουμε όλοι στη βιβλιοθήκη μας. Ίσως η καλύτερη ιστορία του Superman που εκδόθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
  18. Γεια σας φιλτατοι. Νεο μελος εδω και ηδη εχω συστηθει στην καταλληλη ενοτητα. Ο λογος που γραφτηκα εδω, ειναι διοτι οντας ασχετος με το αντικειμενο - και παρακαλω μην με κρινετε οταν καταλαβετε την ασχετοσυνη μου - θελησα να παρω γνωσεις απο τους εμπειρους του χωρου, και να μαθω 2-3 βασικα πραγματα για αυτον. Οχι δηλαδη να γινω ειδημων οπως αρκετοι θα 'στε εδω μεσα. Ευχαριστω εκ των προτερων για τις γνωσεις σας, και ζητω συγνωμη για το μακροσκελες ποστ μου, αλλα θελω να μαι οσο πιο αναλυτικος γινεται ετσι ωστε να παρω οσο το δυνατον ακριβεστερες απαντησεις. Ξεκιναω: Κατ αρχας να πω πως με ενδιαφερει να μαθω καποια βασικα πραγματα συγκεκριμμενα μονο για τους ηρωες των παιδικων μου χρονων και οχι για καποιους νεοτερους (οπως deadpool) ή αλλους, ναι μεν παλιους και δημοφιλεις αλλα όχι τόσο δημοφιλεις οσον αφορα την δικη μου παιδικη ηλικια (οπως captain America). Οι ηρωες αυτοί ειναι: Batman, Superman, Spider-man. Η βασικη μου ερωτηση και απορια χρονια τωρα ειναι αυτη: Οταν ξεκινησαν να εμφανιζονται αυτοι οι ηρωες, πολλες δεκαετιες πριν, φανταζομαι ξεκινησαν με τα τευχη τους να ονομαζονται απο τα ονοματα τους. Παραδειγμα Spider-man #1, μετα απο καποιο διαστημα Spider-man #2 κτλ. Και θα ειχαν μια συνεχεια. Οταν λοιπον αυτη η συγκεκριμμενη εκδοση/σειρα τευχων σταματησε για καποιον λογο αργοτερα φανταζομαι - δεν γνωριζω κατι, απλα αυτο υποθετω, γ αυτο ειμαι εδω για να μου μαθετε πώς εγινε - θα ξεκίνησε μια αλλη εκδοση/σειρα τευχων με ισως ενα ΑΛΛΟ ονομα και με αριθμηση και παλι απο την αρχη #1, #2 κτλ μεχρι και αυτη για τον α) ή β) λογο να καταργηθει και να ξεκινησει μια καινουρια. Και ετσι, σιγα σιγα, με το περασμα των δεκαετιων, να φτασουμε στις μερες μας οπου φανταζομαι θα υπαρχουν εκδοσεις/σειρες τευχων συγχρονες με την δικη τους αριθμηση και την δικη τους ιστορια η οποια θα συνεχιζεται σε καθε τευχος. Ειμαι σε κατι λαθος σε αυτα που λεω παραπανω; Εγιναν τα πραγματα διαφορετικα; Πολυ πιθανον ναι, και ελπιζω στη δικη σας αποσαφηνηση. Τωρα, περα απο αυτο, θα ηθελα και κατι ισως αρκετα δυσκολο, το οποιο βεβαια δε ξερω κατα ποσο ειναι δυνατον. Αλλα δεν χανω κατι να το προσπαθησω. Υπαρχει αραγε καμια λιστα η οποια δειχνει ολα τα τευχη που εχουν βγει ποτε, καθως και ολες τις εκδοσεις/σειρες τευχων που χουν βγει κατα καιρους; Μιλαω συγκεκριμμενα βεβαια για αυτους τους 3 ηρωες. Δε με ενδιαφερει καποια σειρα που να εχει μεσα σαν "γκεστ σταρ" εναν απο αυτους τους ηρωες. Μιλω συγκεκριμμενα για comics τα οποια εχουν φτιαχτει εξ ολοκληρου πανω στον ηρωα (πχ the amazing spider-man). Να διευκρινίσω κατι: Μπορει να αναφερω συνεχως των spider-man, αλλα αυτο το κανω επειδη εχω την εντυπωση πως ειναι ισως ο πιο δημοφιλης ηρωας comic! Στη πραγματικοτητα με τον batman εχω τρελο κολλημα, και αν ειναι τεραστιος κοπος να μου δειξει καποιος την λιστα και των 3 ηρωων με τα τευχη απο τα "αρχαια" χρονια μεχρι σημερα (αν υπαρχει βεβαια κατι τετοιο, γιατι νομιζω πως πολλα ζηταω), τοτε απλα και μονο η λιστα με τα τευχη του batman θα ηταν για μενα ονειρικο! Ευχαριστω πολυ και παλι, ανυπομωνω πραγματικα να δω τις απαντησεις σας, και ευχομαι να απαντηθουν τα ερωτηματα μου. Ειναι πολυ ωραιο συναισθημα που σας βρηκα και μπορω πλεον να μοιραστω τις σκεψεις/αποριες μου με εμπειρα ατομα του χώρου!
  19. Πώς ο Superman άλλαξε τον κινηματογράφο Πριν από 40 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1978, ο αρχετυπικός ήρωας της DC Comics έκανε την εμφάνισή του στη μεγάλη οθόνη εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή στο σελιλόιντ. Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας σούπερ ήρωας. Ερχόταν από έναν μακρινό πλανήτη, φορούσε το κόκκινο εσώρουχό του πάνω από την μπλε στολή, καλυπτόταν από μια κόκκινη κάπα για να μην κρυώνει εκεί στα σύννεφα που πετούσε και διακήρυττε πως αγωνιζόταν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Για να μην τον αναγνωρίζουν οι εχθροί του φορούσε ένα ζευγάρι γυαλιά και μεταμορφωνόταν σε δημοσιογράφο μιας μεγάλης μητροπολιτικής εφημερίδας, της οποίας η αρχιρεπόρτερ υποπτευόταν τη μυστική του ταυτότητα και επιχειρούσε μονίμως να την αποκαλύψει ανεπιτυχώς. Εχοντας σώσει τα πάντα – από γάτες μέχρι σύμπαντα – σε 40 χρόνια παρουσίας στο χαρτί, το 1978 είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για το πέρασμά του στον κινηματογράφο. Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο: παρά την αδιασάλευτη δημοτικότητά του ως έμβλημα της αμερικανικής κουλτούρας, οι πωλήσεις έβαιναν πτωτικές και οι συνάδελφοί του μαχητές του κακού δεν τολμούσαν την ηρωική έξοδο στη μεγάλη οθόνη. Καθυστερήσεις και διαφωνίες μεταξύ σκηνοθέτη και παραγωγών καθυστέρησαν την τελική διανομή έως την εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα. Αλλά όταν τελικά βγήκε στις αίθουσες, στις 15 Δεκεμβρίου 1978, ο «Superman» έγινε διαμιάς η ακριβότερη ταινία όλων των εποχών και το αρχετυπικό φιλμ για τη σημερινή χολιγουντιανή βιομηχανία του κόμικ. Εν έτει 2018 εκείνος ο Superman είναι κατεξοχήν η ταινία του Κρίστοφερ Ριβ – ενός 26χρονου νεοϋορκέζου πολλά υποσχόμενου θεατρικού ηθοποιού ο οποίος πέτυχε να ισορροπήσει στον ρόλο του τόσο καλά μεταξύ σοβαρότητας και αυτοειρωνείας ώστε οι μεταγενέστεροι υπεράνθρωποι να ωχριούν έως σήμερα μπροστά του. Παρ’ όλα αυτά, στην εποχή του το φιλμ έγινε αρχικά γνωστό για τα 55 εκατ. δολάρια του κόστους του και για τη συμμετοχή των Μάρλον Μπράντο και Τζιν Χάκμαν, δύο γιγάντων της δεκαετίας τού ’70. Αφετηρία και των δύο παραπάνω ήταν το ρίσκο της επένδυσης. Εως τότε το πεδίο των υπερηρώων ήταν το κόμικ, στην καλύτερη περίπτωση η τηλεόραση. Εξ ου και άλλα μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως ο Batman και ο Spider-Man, είχαν τολμήσει μόνο μεσοβέζικες λύσεις: η μεν νυχτερίδα είχε γυρίσει το 1966 μια ταινία με όλο το καστ της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς του ABC, η δε αράχνη μια τηλεταινία-προπομπό του μετέπειτα δικού της σίριαλ στο CBS το 1977. Για να διασφαλίσει την προσοχή του κοινού η Warner Bros, ιδιοκτήτρια εταιρεία της DC Comics, πόνταρε στις γενναίες δαπάνες και στο όνομα του Μπράντο. Οι πρώτες τής έφεραν τον Μάριο Πούζο του «Νονού» ως σεναριογράφο, τον θρυλικό Τζον Γουίλιαμς ως συνθέτη και μια ομάδα εξέλιξης ειδικών εφέ που έκανε τόσο πρωτοποριακή δουλειά ώστε η ταινία να κερδίσει το Οσκαρ στην κατηγορία αυτή. Ο δεύτερος συγκέντρωσε πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας, όχι για την ερμηνεία του ως Τζορ-Ελ, πατέρα του Superman από τον πλανήτη Κρύπτον, αλλά για τα 3,7 εκατομμύρια δολάρια που έλαβε ως αμοιβή για μόλις δύο εβδομάδες εργασίας – και τα άλλα 50 που ζήτησε με αγωγή προς την εταιρεία δύο ημέρες μετά την έξοδο της ταινίας στους κινηματογράφους επειδή δεν του είχαν πληρωθεί τα ποσοστά εισπράξεων τα οποία το συμβόλαιό του προέβλεπε. Με 300 εκατ. δολάρια στο box office της χρονιάς εκείνης οι επιλογές της Warner Bros τελικά δικαιώθηκαν. Η συνταγή που χρησιμοποιήθηκε στον «Superman» έδειξε και τον δρόμο για την επερχόμενη αλλαγή του κινηματογραφικού παραδείγματος. Αν εξαιρέσει κανείς σποραδικές ταινίες καταστροφής που τίναξαν την μπάνκα στον αέρα, όπως οι «Αεροδρόμιο», «Η περιπέτεια του «Ποσειδώνα»» και «Ο πύργος της κολάσεως», οι μεγάλες επιτυχίες της δεκαετίας του ’70 ήταν ολοκληρωμένα έργα μεγάλων σκηνοθετών που συνδύαζαν εκλεπτυσμένη αφήγηση, ποιότητα και κορυφαίες ερμηνείες: «Νονός» (245 εκατ. δολάρια), «Αποκάλυψη τώρα» (150 εκατ. δολάρια), «Η φωλιά του κούκου» (109 εκατ. δολάρια). Ο «Superman», μαζί με τον κορυφαίο εισπρακτικά «Πόλεμο των άστρων» (775 εκατ. δολάρια) και τα «Σαγόνια του καρχαρία» (470 εκατ. δολάρια), έδειχναν όπως έγραφε ο Αντριου Κόλμαν στο διαδικτυακό περιοδικό Tripwire τον περασμένο Ιούνιο, μια τάση απομάκρυνσης από την «ανεξάρτητη εποχή του «Ξέγνοιαστου καβαλάρη» που είχε προσφέρει τόσα στο αμερικανικό σινεμά. Ο καιρός των χαμηλόφωνων, ασυμβίβαστων δραματικών ταινιών που περιέγραφαν μια χαμένη χώρα περιπλανώμενων έφτανε στο τέλος του. […] Το 1978 εισήγαγε την επιστροφή του feelgood, του φόρου τιμής στη νοσταλγία, μεγεθυσμένου όμως με βαριά χαρτιά στο καστ, θηριώδεις για την εποχή προϋπολογισμούς, προχωρημένα οπτικά εφέ και «οραματιστές» σκηνοθέτες». Δεν είναι τυχαίο ότι οι παραγωγοί του «Superman» είχαν προσεγγίσει πρώτα ακριβώς τους Τζορτζ Λούκας και Στίβεν Σπίλμπεργκ, τους ανθρώπους δηλαδή πίσω από την κάμερα στα «Star Wars» και «Jaws», οι οποίοι προσπέρασαν ευγενικά το αίτημα, όπως και ηθοποιοί του βεληνεκούς των Πολ Νιούμαν και Τζέιμς Κάαν, οι οποίοι θεωρούσαν την ενασχόληση με έναν παλπ ήρωα κατώτερη του διαμετρήματός τους. Η επίδραση του «Superman» στο είδος του υπερηρωικού φιλμ είναι ισχυρή, αλλά παραδόξως ξεχασμένη. Από τη μία γιατί οι επόμενες τρεις συνέχειές του έως το 1987 (με εξαίρεση το άρτιο «Superman II» του 1980) υπήρξαν χειρότερες ως παραγωγές, από την άλλη γιατί στην πορεία ξεπεράστηκε από τους μασκοφόρους που βάδισαν στα βήματά του. Τόσο ο Σαμ Ράιμι όσο και ο Κρίστοφερ Νόλαν, σκηνοθέτες των τριών «Spider-Man» (2002-2007) και της τριλογίας του «Σκοτεινού ιππότη» (2005-2012), πήραν τους χάρτινους πρωταγωνιστές τους στα σοβαρά, όπως ακριβώς επέμενε να κάνει ο Ρίτσαρντ Ντόνερ το 1978, σε αντίθεση με την πιο light εκδοχή του «The Shadow» του Ράσελ Μαλκάχι το 1994 ή του «Hulk» του Ανγκ Λι το 2003. Ο Κρίστοφερ Νόλαν, μάλιστα, σε μια πρόσωπο με πρόσωπο συζήτησή του με τον Ρίτσαρντ Ντόνερ που συμπεριλήφθηκε το 2016 στη συνολική έκδοση της τριλογίας του Batman στο dvd «The Dark Knight Trilogy: Ultimate Collector’s Edition», το έθετε ευθέως στην αρχή της κουβέντας: «Είπα στον εαυτό μου: «Θέλω να κάνω για τον Batman αυτό που έκανε ο Ντικ Ντόνερ για τον Superman»». Και ο Μαρκ Ο’ Κόνελ επεσήμανε στον «Guardian» στις 14 Δεκεμβρίου ότι «ο λόγος που έχουμε σήμερα τις ταινίες του Batman είναι ότι η εισπρακτική επιτυχία του Ντόνερ ενθάρρυνε τη Warner Bros να γυρίσει τον Batman [του Τιμ Μπάρτον] το 1989. […] Ο λόγος που έχουμε τις μονολιθικές ταινίες της Marvel είναι ο Superman». Σαράντα χρόνια μετά, μπορούμε πράγματι να απολαμβάνουμε χωρίς προκαταλήψεις στην οθόνη μας τον Μαύρο Πάνθηρα και τους Εκδικητές ή να δεχόμαστε τον κάθε Μπράντον Ρουθ και Χένρι Κάβιλ ως φορείς της κόκκινης κάπας επειδή το 1978 ο άτυχος στη ζωή Κρίστοφερ Ριβ μάς έπεισε με την ερμηνεία του ότι ο «ατσαλένιος άνθρωπος» μπορεί να σταθεί με αξιώσεις και έξω από τον κόσμο της τετραχρωμίας. Πηγή
  20. constantinople

    SECRET HERO SOCIETY: ΤΙΜΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

    Τιμή καταλόγου: 10€ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ NEW YORK TIMES Κυκλοφόρησε και ο τρίτος τόμος της νεανικής και όχι μόνο σειράς Secret Hero Society! Περιγραφή αυτού του τόσο ζεστού και συμπαθητικού κόμικ θα βρείτε στο θέμα του πρώτου τόμου. Και εδώ ένας σύνδεσμος προς το θέμα του δεύτερου τόμου. Πλέον έχουν βγει κι εδώ όσα έχουν κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό... (Ο 4ος τόμος αναμένεται να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό τον Δεκέμβριο του 2019)
  21. Ζητώ συγγνώμη για τη στραβά πρώτη σελίδα. Δυστυχώς ευθύνεται το φωτοτυπείο
  22. constantinople

    ACTION COMICS #1000 - 80 ΧΡΟΝΙΑ ΔΡΑΣΗΣ!

    Επετειακό τεύχος για τα 80 χρόνια του Σούπερμαν, το 1ο από τα δύο που θα έχει η σειρά. Δεν έχω πολλές γνώσεις από DC οπότε θα αφήσω την Anubis να μας πει τις λεπτομέρειες: Η ποιότητα της έκδοσης είναι εξαιρετική, όπως μας έχει άλλωστε συνηθίσει η Anubis. Για το επόμενο τεύχος θα πρέπει να περιμένουμε δύο μήνες: Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο του δεύτερου τεύχους τον leonidio. Ευχαριστούμε για το οπισθόφυλλο του δεύτερου τεύχους τον hudson.
  23. constantinople

    SECRET HERO SOCIETY: ΤΟ ΟΧΥΡΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

    Λιγότερη έμφαση στο κόμικ σε αυτόν τον δεύτερο τόμο της σειράς Secret Hero Society και περισσότερη στις κάθε είδους γραφικές παραστάσεις. Επίσης και το σκίτσο των κόμικ έχει απλοποιηθεί και μοιάζει με αυτό που θα ζωγράφιζε ένα παιδί μικρής ηλικίας (που έχει χάρισμα στη ζωγραφική όμως)! Αν σας άρεσε το πρώτο, πιστεύω πως θα σας αρέσει και το δεύτερο... και πλέον περιμένουμε να δούμε και το τρίτο! EDIT: Βγήκε και ο 3ος τόμος!
  24. ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ SPOILERS Ο γιος του Superman- Γνωρίζοντας ξανά έναν θρύλο Τα γεγονότα του Flashpoint μας έδωσαν ούτε λίγο ούτε πολύ έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που είχαμε συνηθίσει στην DC, χωρίς ωστόσο να διαρηγνύουν εντελώς την σχέση τους με το παρελθόν. Το στοιχείo της υπερβολής, που έφτανε μέχρι την πόρτα του θείου όχι μόνο καθιερώθηκε, αλλά ξεπεράστηκε σε μεγάλο βαθμό. Φορέας αυτής της τάσης ήταν ο βασιλιάς της DC, o ίδιος ο άνθρωπος από ατσάλι, που σταδιακά έχανε τις επαφές του με τον γήινο κόσμο και προσέγγιζε όλο και περισσότερα τα άστρα, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η έλξη του προς την Wonder woman ήταν ένα σαφές στοιχείο, κάτι που ποτέ μέχρι πριν δεν είχε επιχειρηθεί. Ωστόσο, αυτή η υπερβολή ήταν ένα χαρακτηριστικό που οδήγησε γρήγορα σε ενα τέλμα το New 52, καθώς η επανάληψη οδηγεί, σταδιακά, σε υποβάθμιση της ίδια της της υπόστασης. Πόσο να ξεπερνάει κανείς κάθε φορά έναν θεό; Έτσι, οδηγηθήκαμε στο Convergence (Σύγκλιση) και μετά στο Rebirth, οπου είδαμε την θανάτωση του νέου Superman και την επιστροφή του παλιού, σε ρόλο ισορροπιστή των δύο θέσεων που έγιναν κυρίαρχες στην DC, την υπερβολή και την γείωση στην πραγματικότητα. Ο τελευταίος γιος του Κρύπτον έπρεπε όχι μόνο να είναι θεός, αλλά και δίπλα στους ανθρώπους, ένα σύμβολο που μπορούσε κανείς να το ακουμπήσει. Ο παλιός Superman δεν ήταν μόνος στο Rebirth, αλλά έφερε, για αυτόν ακριβώς τον σκοπό και την οικογένεια του μαζί, την πάντοτε δαιμόνια Lois Lane στο ρόλο της συζύγου και της μητέρας και τον ημιγήινο γιο του, τον Jonathan. Kαι, με την εισαγωγή των νέων αυτών προσώπων και ρόλων, ξεκινά η ιστορία Son of Superman (στα ελληνικά Ο Γιος του Superman, από τις εκδόσεις Anubis, σε μετάφραση του Χρήστου Τσέλιου, ο οποίος ανέλαβε και την επιμέλεια της έκδοσης). H ιστορία μπορεί να ονομάζεται Ο Γιος του Superman, ωστόσο αφορά, σε μεγάλο βαθμό, την (επανά)εισαγωγή ενός προσγειωμένου και καλοκάγαθου Clark Kent στην υπερηρωική κοινότητα, δίπλα σε ήρωες που ουσιαστικά δεν γνωρίζουν τον ίδιο, αλλά τον σωσία του. Πρέπει δηλαδή να κερδίσει από την αρχή την εμπιστοσύνη όχι μόνο δύσπιστων ηρώων όπως ο Batman και η Wonderwoman, η οποία μάλιστα δεν έχασε μόνο έναν φίλο αλλά και τον μόνο άνδρα που ουσιαστικά ήταν ίσος της, αλλά και ενός ολόκληρου κόσμου που ζούσε στην απόγνωση της απώλεια του πιο αγαπημένου υπερασπιστή του. Ο Superman, από την αρχή της πορείας του στάθηκε ουσιαστικά ένα σύμβολο της αμερικάνικης κοινωνίας. Σε αυτόν τον ευγενικό πρόσφυγα, οι δημιουργοί του, Jerry Siegel και Joe Shuster, έδωσαν όλο το συμβολικό βάρος των φαντασιών που οι κάτοικοι των ΗΠΑ θεωρούν πως αξίζουν σε εκείνη την χώρα. Τον έντυσαν με τα χρώματα της σημαίας τους και τον έθεσαν στην πρωτοπορία, τόσο του συμβολικού, όσο και του φαντασιακού προτύπου τους. Λειτουργώντας σε έναν πολύ πιο αναβαθμισμένο ρόλο από ότι ο αντίστοιχος ήρωας της Μarvel (ο Captain America), o Κal- El όρισε την νόρμα των υπερηρώων και, παρά το γεγονός ότι αποτέλεσε όχι απλά ένα προιόν αλλά ΤΟ προιόν της μαζικής κουλτούρας, ο Superman, σε επίπεδο συμβόλου/ έργου Τέχνης, κατάφερε και απέκτησε την δική του αίγλη. Αυτή η αίγλη, η απόσταση δηλαδή που χωρίζει το άτομο από το έργο Τέχνης και το καθιστά ταυτόχρονα ανέφικτο αλλά και σημείο έμπνευσης, ομορφιάς και μοναδικότητας χάνεται με την μαζική αναπαραγωγή του έργου. Τα κόμιξ, όντας η χαρακτηριστότερη, μετά τον κινηματογράφο Τέχνη της μαζικής κουλτούρας, υπήρξαν πεδίο στο η έννοια αυτή δεν ευδοκιμούσε. Ωστόσο, μπορεί να ειπωθεί πως, σε συμβολικό επίπεδο, ο άνθρωπος από ατσάλι κατάφερε, με τα χρόνια και την συναισθηματική επένδυση, να γεφυρώσει κάπως το χάσμα ανάμεσα στην αίγλη και την αναπαραγωγή. Στάθηκε δηλαδή ένα κομμάτι μαζικής κουλτούρας που διαμόρφωσε συνειδήσεις και ενδύθηκε αυτή την αίγλη, λόγω συναισθημάτων και ιστορίας. Ο γιος του Σούπερμαν, σαν ιστορία, προσπαθεί να ξαναβρει αυτή την θέση στα συναισθήματα των fans του, φέρνοντας ταυτόχρονα με το παλιό, νοσταλγικό του περιοχόμενο και τις ιδέες για μια Αμερική που σήμαινε κάτι για όσους το διαβάζουν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (γιατί σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο ΗΠΑ σημαίνει κάτι πολυ διαφορετικό) : μια χώρα φτιαγμένη από μετανάστες, ενάντια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Δεν είναι τυχαίο πως η ιστορία ξεκινά με τον παλιό Superman να μιλάει στον τάφο του νέου για ιστορία, θάνατο και αναγέννηση, ενώ κλείνει αναφέροντας πως ο κόσμος χρειάζεται έναν Superman, φράση που ακολουθείται από έναν τεράστιο, εμβληματικό δισέλιδο με το logo του. Κομβικό σημείο σε αυτή την προσγείωση του Superman ξανά ανάμεσα μας είναι και η ύπαρξη του γιού του, του Jonathan. Σαν σύμβολο αυτής της αλλαγής στάσης και της στροφής σε πιο γήινες, κυριολεκτικά και μεταφορικά, καταστάσεις, ο νεαρός Jonathan (που στην συνέχεια θα αναλάβει κομβικό ρόλο, τόσο στις ιστορίες του πατέρα του σαν Superboy, όσο και στα Action Comics αλλά και ως συνοδοιπόρος του Damian Wayne στο Super Sons) είναι ένα μείγμα ανθρώπου και κρυπτονιανού, ένας μιγάς στο πρόσωπο του οποίου δύο ξεχωριστές κληρονομίες βρίσκουν την ενσάρκωνση τους. Δεν είναι τυχαίο που ως κακό της ιστορίας, το δημιουργικό team που ανέλαβε τον Superman του Rebirth (o Peter Tomasi στο σενάριο, ο Patrick Gleason στο σχέδιο και οι Μick Gray και Rob Leigh στο penciling και στο lettering αντίστοιχα) θέτουν έναν μηχανισμό ουσιαστικά που επιζητά και την κάθαρση. Σαν να τοποθετούν τον ήρωα του ακριβώς απέναντι σε αυτό το φασιστικό/ακροδεξιό μοτίβο που παρουσιάζεται αναβαθμισμένο στις ΗΠΑ, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας όσο και παρουσίας στους δρόμους και ταυτόχρονα ενάντια στην μισαλόδοξη και σχιζοφρενική επιθυμία για καθαρότητα σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς. Η απλότητα της ιστορίας δεν οφείλεται σε σεναριακή ένδεια ή αδυναμιά του Tomasi, αλλά σε ξεκάθαρη δήλωση αυτών των πλευρών που μια πιο πολύπλοκη ιστορία ίσως έκρυβε, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον στην πλοκή της. Ωστόσο, με το καλημέρα, ο νέος/παλιός Superman δίνει το κοινωνικό και πολιτικό του στίγμα. Παράλληλα, πρέπει να γίνει και μια αναφορά στην ελληνική μετάφραση, η οποία φαίνεται πως κατανοεί την λογική του δημιουργού. Μπορεί το Flashpoint να γίνεται Σημείο Ανάφλεξης και το Convergence Σύγκλιση, ωστόσο το Justice League δεν μετετράπη σε Λεγεώνα της Δικαιοσύνης, αναγνωρίζοντας το σημασιολογικό βάρος που κουβαλά η λέξη. Επιπλέον, λέξεις και κλασικές έννοιες του Superman όπως ο Οχυρό της Μοναξιάς, αλλά και η παρουσία του Κρύπτο αντιμετωπίστηκαν με σεβασμό σε μια ολόκληρη παράδοση και δεν φτήνηναν στην μεταφορά τους στην γλώσσα μας, κάτι πολύ δύσκολο στην μεταφορά όρων από κόμιξ στα ελληνικά, τα οποία είναι πιο σκληρή γλώσσα που δεν συγχωρεί την πλαστικότητα τόσο όσο τα αγγλικά. Επιλογικά, τι μπορούμε να περιμένουμε από τον νέο/παλιό αυτό Superman, που προσπαθεί να συνδυάσει το μέλλον και το παρελθόν; Σε πρώτη φάση, μπορούμε να χαρούμε το νέο του ξεκίνημα. Μετά, ποιος ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι πως η στάση γεννά ελπίδα. Και στην τελική, αυτή δεν είναι η σημαντικότερη αποστολή του; Πηγή
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.