Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'shaun tan'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Η Οδύσσεια μετανάστη σ’ έναν κόσμο διαφορετικό Στο «The Arrival», οι εικόνες θυμίζουν φωτογραφίες σε σέπια. Για το βιβλίο αυτό, ο Ταν άντλησε υλικό από ιστορίες μεταναστών, όπως και του πατέρα του, μετανάστη από τη Μαλαισία στην Αυστραλία το 1960. SHAUN TAN «THE ARRIVAL» εκδ. Arthur A. Levine Books Η φωτογραφία της κορνίζας απεικονίζει την τριμελή οικογένειά του: τον ίδιο, τη σύζυγο, την κόρη. Αφού πρώτα την τυλίξει με ένα πανί, την εσωκλείει με προσοχή στη μικρή βαλίτσα με τα απολύτως απαραίτητα. Η σύζυγος και η κόρη τον συνοδεύουν στον σταθμό, το κλίμα βαρύ. Στον ουρανό πλανάται η τεράστια, ακανθώδης, σκιερή ουρά ενός τέρατος, του τέρατος που τον διώχνει από τη γενέτειρά του. Θα πάρει το τρένο, θα φτάσει στο λιμάνι, θα πάρει το πλοίο. Στον νου μας έρχεται η ταινία «Αμέρικα Αμέρικα» του Ηλία Καζάν. Στο ραδιόφωνο του μυαλού μας σιγοπαίζει το τραγούδι «Στην Αμερική» του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Συμβαίνει να τον «στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολιτσμάνοι». Στη νέα γη θα περιπλανηθεί στωικά, θα υπομείνει όσα του επιφυλάσσονται. Θα τον εκμεταλλευτούν, θα τον περιφρονήσουν, θα τον διώξουν, αλλά κάποια στιγμή θα τον καλοδεχτούν. Αισίως θα βρει δουλειά, θα βρει φίλους. Κι όταν κάπου εγκατασταθεί, τοποθετεί ευλαβικά στον τοίχο την κορνίζα με την οικογένειά του. Και συνεχίζει να προσπαθεί, να δημιουργήσει το κατάλληλο υπόβαθρο για να μπορέσει να φέρει κοντά του τη γυναίκα του και την κόρη του. Μια γνώριμη ιστορία, μαρτυρία ή παραμύθι ενός μετανάστη που κατάφερε να ριζώσει μακριά από την πατρίδα του και να ευτυχήσει εκεί, που αποδίδεται με εκπληκτική ευστοχία και αμεσότητα στο αριστουργηματικό «The Arrival» (πρώτη έκδοση 2007) του Αυστραλού Shaun Tan. Ο Shaun Tan, ένας εκπληκτικός εικονογράφος και συγγραφέας, με ένα ξεχωριστό στυλ που μας ταξιδεύει σε έναν παράλληλο, παραμυθένιο και ίσως υπερρεαλιστικό κόσμο, στο «The Arrival» πραγματεύεται το θέμα της μετανάστευσης. Το γκράφικ νόβελ που δημιουργεί είναι χωρίς λόγια. Αφήνει τις εικόνες να αφηγηθούν. Και αυτές αφηγούνται με ακρίβεια. Είναι εικόνες εκπληκτικές, που γοητεύουν με την λεπτομέρεια και τη φαντασία τους, που δημιουργούν μια σαγηνευτική ατμόσφαιρα και κάνουν ξεκάθαρο το κοινωνικό πλαίσιο της ιστορίας. Στο έργο του ο Shaun Tan έχει ένα ιδιαίτερο πρίσμα μέσω του οποίου αποτυπώνει τον κόσμο, κάτι που τον κάνει ξεχωριστό. Φτιάχνει δικά του πλάσματα, δικά του αντικείμενα, οικεία μέσα στην παραξενιά τους. Σαν να ζωγραφίζει όνειρα. Στο βιβλίο του «The Lost Thing» (το οποίο γυρίστηκε από τον ίδιο σε 3D animation φιλμάκι μικρού μήκους και βραβεύτηκε με Οσκαρ το 2010) ένα πλάσμα που θυμίζει τεράστια κόκκινη τσαγιέρα με πλοκάμια χάνεται και ένας νεαρός προσπαθεί μέσα σε έναν καφκικό κόσμο να το επιστρέψει εκεί που ανήκει. Στο «Red Tree» ένα μικρό κορίτσι βιώνει την απόγνωση, όπου και να κοιτάξει συναντά αδιέξοδα, μέχρι που, εκεί που δεν το περιμένει, βρίσκει κάτι ελπιδοφόρο. Στη συλλογή παραμυθιών «Tales from Outer Suburbia», ο δημιουργός φτιάχνει ένα δικό του σύμπαν, όπου βρέχει ποιήματα, όπου ένα πλασματάκι επισκέπτεται μια οικογένεια και επιλέγει για κρεβάτι του μια κούπα του τσαγιού, όπου οι κάτοικοι μιας πόλης δεν υπακούουν στις εντολές της κυβέρνησης και βάφουν τους πολεμικούς πυραύλους με έντονα χρώματα, με την ελπίδα ότι θα μείνουν εκεί ξεχασμένοι και αχρείαστοι. Στο έργο του διακρίνεται μια λεπτή ευαισθησία. Ομως για το Arrival, σε αντίθεση με τα άλλα βιβλία του, δεν χρησιμοποίησε καθόλου φωτεινά χρώματα. Οι εικόνες του θυμίζουν φωτογραφίες σε σέπια. Για το βιβλίο αυτό άντλησε υλικό από ιστορίες μεταναστών από διάφορες χώρες και χρονικές περιόδους, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα του που ήρθε στην Αυστραλία μετανάστης από τη Μαλαισία το 1960. Εμπνεύστηκε από τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο, όπως από την ταινία «Κλέφτης ποδηλάτων» του Vittorio De Sica. Και ύφανε την περιπέτεια ενός μετανάστη, την οδύσσειά του σε έναν κόσμο όπου ο ρεαλισμός και η φαντασία συνυπάρχουν. Σε μιαν άλλη Νέα Υόρκη, αντί του Αγάλματος της Ελευθερίας, ένα άλλο επιβλητικό μνημείο υποδέχεται τους επισκέπτες. Τεράστια κτίρια, γκρίζα εργοστάσια, επίμονη γραφειοκρατία και το σκηνικό μοιάζει οργουελικό. Κάπου αλλού, γίγαντες με τεράστιες ηλεκτρικές σκούπες που ρουφούν ανθρώπους προχωρούν σε γενοκτονίες. Κάπου αλλού, ένας στρατιώτης σε μια μάχη χάνει το πόδι του. Ομως κάποιο ασανσέρ που κρέμεται από ένα μεγάλο μπαλόνι απογειώνεται και ταξιδεύει στον ουρανό για να ενώσει ξανά τον μετανάστη με την οικογένειά του. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο όπου τα κτίρια, τα αντικείμενα, τα φυτά, τα ζώα είναι παράξενα, μόνο οι άνθρωποι έχουν απεικονιστεί με ρεαλισμό. Πηγή Υστερόγραφο δικό μου: δυστυχώς, αυτό το υπέροχο κόμικ, με τις απίστευτες εικόνες δεν έχει εκδοθεί στα ελληνικά (γράφω "εκδοθεί" και όχι "μεταφραστεί", επειδή δεν περιέχει καθόλου λόγια. Ευτυχώς όμως, υπάρχει στο φόρουμ παρουσίαση του έργου, αλλά και του δημιουργού του.
  2. 07/09/14 Τα κόμικς χωρίς λόγια επιστρέφουν Εναν αιώνα μετά τα εξπρεσιονιστικά κόμικς-χαρακτικά χωρίς λόγια του Μεσοπολέμου, πολλοί καλλιτέχνες καταφεύγουν και πάλι στην ίδια τεχνική. Αφαιρούν τα λόγια για να αφηγηθούν τις ιστορίες τους μόνο με εικόνες! ΚΕΙΜΕΝΑ: Γιάννης Κουκουλάς Το ταξίδι χωρίς λόγια ενός εξ ανάγκης μετανάστη στο «The Arrival» του Shaun Tan (2007) Στους περισσότερους ορισμούς των κόμικς, οι λεξικογράφοι, οι θεωρητικοί και οι ιστορικοί του είδους κατά συντριπτική πλειονότητα συμφωνούν: Είναι μια τέχνη που συνδυάζει την εικόνα με τον λόγο. Ωστόσο, αν και όχι πολλά, τα κόμικς χωρίς λόγια αποτελούν μια σημαντική κατηγορία της ένατης τέχνης που διαψεύδουν πανηγυρικά τους κλειστούς και φορμαλιστικούς ορισμούς. Μπορεί να μη χρησιμοποιούν καθόλου κείμενο ή να αρκούνται σε ονοματοποιίες, επιφωνήματα, επιγραφές, ταμπέλες κ.λπ., όμως η αφηγηματικότητα είναι παρούσα και μάλιστα είναι δοσμένη με τέτοια δεξιοτεχνία που υποκαθιστά πλήρως ή σε μεγάλο βαθμό τα λεκτικώς αφηγηματικά και διαλογικά μέρη των συνήθων κόμικς. Ο David Berona στο εξαιρετικό βιβλίο του «Wordless Books» καταγράφει μια σειρά τέτοιων κόμικς του παρελθόντος, τα περισσότερα των οποίων μπορούν να καταγραφούν στο καλλιτεχνικό ρεύμα του εξπρεσιονισμού. Κατά τον Berona, o πρώτος σύγχρονος δημιουργός και μάλιστα χαράκτης που φιλοτέχνησε πολυσέλιδα ολοκληρωμένα έργα μη λεκτικής αφήγησης ήταν ο Βέλγος Frans Masereel που από το 1918, με το εμβληματικό έργο του «25 Images de la Passion d’un Homme», έβαλε τα θεμέλια του είδους. Το έργο του Masereel επί σειρά δεκαετιών υπήρξε πολυεπίπεδο και αλληγορικό, με την εργατική τάξη και τους αγώνες της στο επίκεντρο αλλά και με φιλοσοφικούς προβληματισμούς για την κοινωνική θέση και καταξίωση του καλλιτέχνη. 2. Η απελπισία ενός άνεργου οικογενειάρχη στο εξπρεσιονιστικό «White Collar» του Giacomo Petri (1940) Με την ξυλογραφική μέθοδο καταπιάστηκε και ο Αμερικανός Lynd Ward που το αριστούργημά του θεωρείται το «Vertigo» (1937), αποτελούμενο από 230 χαρακτικά που ο Berona χαρακτηρίζει «σαφή δήλωση του καλλιτέχνη για το θάνατο του καπιταλιστικού συστήματος». Ο Ward με τις τολμηρές πολιτικές του απόψεις και την εικαστική εκφραστικότητα των έργων του θεωρείται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς κόμικς της ιστορίας που έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή σε μεταγενέστερούς του, όπως ο Will Eisner και ο Art Spiegelman. Ο Γερμανός Otto Nückel, η Τσεχοσλοβάκα Helena Bochorakova – Dittrichova, o Ούγγρος Istvan Szegedi Szuts, oι Αμερικανοί William Gropper και Milt Gross και ο Ιταλοαμερικανός Giacomo Patri είναι ορισμένοι μόνο από τους καλλιτέχνες που ακολούθησαν, δημιουργώντας κόμικς χωρίς λόγια πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το έργο του τελευταίου με τίτλο «White Collar» είναι μια κραυγή απόγνωσης κατά την περίοδο του οικονομικού κραχ στις ΗΠΑ, που περιγράφει τη μετατροπή ενός οικονομικά εύρωστου οικογενειάρχη σε άνεργο και άστεγο, συνοψίζοντας έτσι τα δύσκολα χρόνια πριν από το 1940. Παρά την υψηλή ποιότητα των προαναφερθέντων έργων και την επιτυχία που είχαν μέχρι τη δεκαετία του 1940, ακολούθησαν πέντε περίπου δεκαετίες κατά τις οποίες τα έργα αυτά ξεχάστηκαν και μπήκαν στο περιθώριο, ενώ παράλληλα δεν δημιουργήθηκαν σπουδαία κόμικς χωρίς λόγια από νεότερους καλλιτέχνες. Από τη δεκαετία του 1990 όμως εμφανίζονται και πάλι αντίστοιχα έργα που δίνουν μια νέα διάσταση στο είδος. Ο Eric Drooker το 1992 παρουσίασε το «Flood», ένα graphic novel 140 σελίδων χωρίς λόγια, ενώ το 2002 επανέλαβε το εγχείρημα με το άλμπουμ «Blood Song». O Peter Kuper, ένας ενεργός ακτιβιστής για τα πολιτικά δικαιώματα και συνεκδότης του αντιπολεμικού περιοδικού «World War 3», δημιούργησε το 1997 το «The System», που εκδόθηκε μάλιστα από την εταιρεία DC στη σειρά Vertigo. Σε παρόμοιο ύφος και χωρίς λόγια κινείται και το εικαστικά πρωτοπόρο «The Arrival» του Αυστραλού Shaun Tan (2007) αλλά και πολλά από τα κόμικς του Jim Woodring, μεταξύ των οποίων τα Frank και Jim, όπως επίσης και ορισμένα έργα του Νορβηγού Jason. Κοινός παρονομαστής σχεδόν σε όλα αυτά τα κόμικς είναι η ενήλικη θεματολογία (αντιστοίχως δημιουργούνται τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα κόμικς χωρίς λόγια για παιδιά, στα οποία θα επανέλθουμε σε μελλοντικό τεύχος) και μια διάθεση κοινωνικής και πολιτικής κριτικής που προσομοιάζει στον εξπρεσιονισμό του 1920 και του 1930. Πιθανώς γιατί έναν αιώνα αργότερα οι πολιτικοκοινωνικές συνθήκες που οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιστρέφουν απειλητικά. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αν τότε κατέληξε σε τραγωδία, τώρα θα είναι φάρσα; Ή πιο επώδυνη τραγωδία;
  3. germanicus

    THE ARRIVAL (LA OU VONT NOS PERES) [ SHAUN TAN ]

    Το The Arrival είναι ένα κόμικ από το 2006 του Αυστραλού Shaun Tan (γεν. 1974) συγγραφέα και σχεδιαστή βραβευμένων παιδικών βιβλίων. Το συγκεκριμένο κόμικ μου τράβηξε το ενδιαφέρον διότι κέρδισε φέτος το βραβείο για καλύτερο άλμπουμ στην Ανγκουλέμ... Επιπρόσθετα ψιλιάστηκα ότι ήταν βουβό, άρα θα το καταλάβαινα (και όντως είναι). Ο πρώτος μου φόβος βλέποντας το "σκίτσο" ήταν πως θα ήταν βαρύ και κουλτουριάρικο. Μερικοί ίσως να το βρούνε έτσι. Προσωπικά το βρήκα εξαιρετικό. Ένας συνδυασμός φωτορεαλισμού με Woodring... (arie τρέχα!) Αφηγείται χωρίς λόγια, καθαρά με σύμβολα, εικάζω αναγνωρίσιμα από όλους, την ιστορία ενός μετανάστη, που αφήνει την οικογένεια του και πάει σε ένα ξένο τόπο, γεμάτο μυστήρια δυσνόητα απίθανα και ίσως ακαταλαβίστικα πράγματα... Φαντάζομαι κάπως έτσι πρέπει να ένοιωθε ο οποιοσδήποτε Έλληνας που είχε μεταναστεύσει λχ σε μια Αμερικη ή σε μια Γερμανία. Πολύ λογική και η βράβευση του αλλά και η πρόταση για Hugo (το ένα από τα δύο σημαντικότερα βραβεία επιστημονικής φαντασίας) για "καλύτερη παρεμφερή δουλειά" και "καλύτερο καλλιτέχνη". λινκς wiki Shaun Tan Επίσημο site του Shaun Tan ΥΓ "La ou vont nos peres" = εκεί που πάνε οι πατέρες μας (ο γαλλικός τίτλος του κόμικ. δεν ξέρω αν κυκλοφορεί σκανάρισμα και του αγγλόφωνου, προσωπικά ως γαλλόφωνο της Dargaud το είδα)
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.