Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'self made hero'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Έχει χρησιμοποιηθεί για την ευφορία που προκαλεί και για τις καταπραϋντικές–θεραπευτικές της ιδιότητες. Έχει όμως κατηγορηθεί όσο κανένα άλλο φυσικό προϊόν. Ένα νέο βιβλίο περιγράφει την παράξενη ιστορία της κάνναβης στις ΗΠΑ. Μια ιστορία γεμάτη απαγορεύσεις, αλλόκοτους νόμους και άφθονο χρήμα από το παράνομο εμπόριο. «Ασαφές παραμένει στην Ιστορία ποιοι ανακάλυψαν την κάνναβη και ποιοι ήταν οι πρώτοι που την κατανάλωσαν. Αλλά με βεβαιότητα γνωρίζουμε πως έφτιαξαν κεφάλι». Έτσι ξεκινά ο Box Brown («Andre the Giant: Life and Legend», «Tetris: The Games People Play», «Is this Guy for Real? The Unbelievable Andy Kaufman» κ.ά.) την αφήγησή του στο «Cannabis, An American History» (εκδόσεις Self Made Hero), ένα βιβλίο για τις περιπέτειες ενός φυτού με πολλαπλές ιδιότητες που για χιλιετίες απολάμβαναν ελεύθερα και για διαφορετικούς λόγους οι άνθρωποι, μέχρι που για οικονομικούς λόγους η χρήση του και η καλλιέργειά του πέρασαν σε καθεστώς παρανομίας, μετατράπηκαν από παραδοσιακές μέθοδοι χαλάρωσης και βιοπορισμού αντιστοίχως σε εγκληματικές πράξεις. Πιθανολογείται ότι στην αμερικανική ήπειρο η κατανάλωση της κάνναβης ως ευφορικής ουσίας ξεκίνησε από ποικιλίες που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό μετά την εισβολή των Ισπανών κονκισταδόρων του Κορτές που μετέφεραν σπόρους από την Ευρώπη. Η πρώτη καταγεγραμμένη μαρτυρία τέτοιας χρήσης χρονολογείται το 1760, ενώ το κάπνισμα αποξηραμένης κάνναβης τυλιγμένης σε χαρτί στριφτού τσιγάρου ξεκίνησε γύρω στο 1850 και παρά την έντονη πολεμική που ασκούσε η Καθολική Εκκλησία προς τους καλλιεργητές και τους χρήστες κατηγορώντας τους για στρεβλή προσπάθεια ανάπτυξης πνευματικών εμπειριών ενάντια στην «αποκλειστικότητα» τέτοιων εμπειριών που προσέφερε η ίδια. Η μεξικανική επανάσταση της δεκαετίας του 1910 οδήγησε πολλούς μετανάστες στις ΗΠΑ οι οποίοι μετέφεραν στη νέα τους πατρίδα την κουλτούρα της χρήσης κάνναβης ενώ το φυτό πωλούνταν τότε ελεύθερα ως θεραπευτικό σκεύασμα σε φαρμακεία και παντοπωλεία. Η μαζική μετανάστευση, όμως, και η συσσώρευση Μεξικανών σε συγκεκριμένες περιοχές του αμερικανικού Νότου είχε αποτέλεσμα τη σταδιακή διαμόρφωση ρατσιστικών αντιλήψεων εναντίον τους στη βάση μιας λανθασμένης εξίσωσης. Όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, κάποιες διαφορετικές ή παραβατικές συμπεριφορές των πάμφτωχων μεταναστών, με έναν υπεραπλουστευμένο τρόπο ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων, αποδόθηκαν μεταξύ άλλων στο φυτό που κάπνιζαν. Η εξίσωση έλεγε πάνω–κάτω τα εξής: Αν είσαι Μεξικανός καπνίζεις κάνναβη κι αν καπνίζεις κάνναβη είσαι βίαιος. Άρα οι Μεξικανοί είναι βίαιοι λόγω της κάνναβης. Το φυτό άρχισε να δαιμονοποιείται και να του αποδίδονται αντικοινωνικές και αντιχριστιανικές συμπεριφορές. Ήταν η συνήθεια των φτωχών και έπρεπε να τους κοπεί, σε αντίθεση με το κάπνισμα ή την κατανάλωση αλκοόλ που ήταν ελεύθερες συνήθειες και υποδήλωναν την κοινωνική θέση του χρήστη που είχε τα χρήματα για να αγοράζει καπνό και οινοπνευματώδη ποτά. Το Ελ Πάσο του Τέξας έγινε η πρώτη πόλη που απαγόρευσε τη χρήση κάνναβης ενώ στο Τέξας φούντωσαν τα ρατσιστικά φαινόμενα εναντίον των Μεξικανών μαζί με ένα όργιο ανυπόστατων φημών που εξαπλώθηκαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα για τις συνέπειες που μπορεί να έχει το ρούφηγμα μερικών καμένων ξεραμένων φύλλων. Όταν άρχισε να σπανίζει το χόρτο, οι εργάτες, Μεξικανοί και Αμερικανοί, που δούλευαν 14 ώρες την ημέρα σε αντίξοες συνθήκες, έπρεπε να το μοιράζονται για να ικανοποιηθούν όλοι. Έτσι ξεκίνησε να «γυρίζει» από χέρι σε χέρι το παράνομο χειροποίητο τσιγάρο και να συμβάλλει στην ανάπτυξη της φιλίας και των ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ των εργατών. Άλλη μια αιτία για την περαιτέρω δαιμονοποίησή του. Το χρηματιστηριακό κραχ του 1929 και οι επιπτώσεις που είχε στην αμερικανική οικονομία και κατ’ επέκταση στην κοινωνία επέτειναν το πρόβλημα. Υπερσυντηρητικοί και εθνικιστικοί κύκλοι κατηγορούσαν για την οικονομική κρίση και την αυξανόμενη ανεργία τους μετανάστες που «έκλεβαν τις δουλειές» των Αμερικανών και διέπρατταν εγκλήματα, υποτίθεται υπό την επήρεια κάνναβης. Η μυρωδιά της μαριχουάνας έγινε τη δεκαετία του 1930 «η μυρωδιά του κακού». Και η παρανομία οδήγησε σε κρυφές καλλιέργειες, ανεξέλεγκτο εμπόριο και αθρόες εισαγωγές από άλλες χώρες, μεγαλώνοντας τον παράνομο οικονομικό κύκλο, με το μαύρο χρήμα να ρέει προς τα χέρια επιτήδειων που ανέπτυξαν τη συνεργασία τους με το κράτος και την αστυνομία. Παράλληλα, οι φαρμακευτικές εταιρείες, που αναζητούσαν νέες χρήσεις της κάνναβης και των δευτερογενών πειραματικών προϊόντων της αλλά και ναρκωτικών ουσιών όπως η ηρωίνη, ενεπλάκησαν στη διαμόρφωση του νομικού καθεστώτος σε διάφορες Πολιτείες επιδιώκοντας την αποκλειστικότητα στην εμπορία και τη διακίνηση. Τα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων της εποχής, ωστόσο, εστίαζαν στην κοινωνική και εθνική προέλευση των χρηστών: «Η μαριχουάνα καπνίζεται και πωλείται από Μεξικανούς, ισπανόφωνους, Φιλιππινέζους, Έλληνες, Ασιάτες και μαύρους στις πόλεις αλλά και κάποιους λευκούς που συχνάζουν σε τέτοιες γειτονιές». Τέτοιες αντιλήψεις επικράτησαν παντού στις ΗΠΑ κατά τις μεταπολεμικές δεκαετίες και, παρά τις πολλές μελέτες που απέδειξαν ότι η μαριχουάνα δεν προκαλεί όσα της καταμαρτυρούσαν και ότι δεν οδηγεί στην ηρωίνη και στον θάνατο όπως απειλούσαν οι πολέμιοί της, η κατάσταση έγινε χειρότερη, η καταστολή σκλήρυνε και, ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1960 και των μαζικών κοινωνικών κινημάτων αμφισβήτησης, οι φυλακές γέμισαν με «εγκληματίες» καπνιστές. Πρόεδροι όπως ο Νίξον, και αργότερα ο Ρέιγκαν, προώθησαν ακόμη αυστηρότερους νόμους για τη χρήση ψυχοτρόπων ουσιών, ενώ οι ΗΠΑ πολλές φορές επενέβησαν μέχρι και στην αγροτική πολιτική και τις μακρές παραδόσεις ξένων χωρών όπως η Ινδία, για να ελέγξουν την κάνναβη και να αποτρέψουν τη διάδοση της χρήσης της. Αυτόν τον πόλεμο με ηθικά κριτήρια ενάντια σε ένα φυτό που τα τελευταία χρόνια σταδιακά απενοχοποιείται και ανακαλύπτονται όλο και περισσότερες εφαρμογές του, περιγράφει ο βραβευμένος με Ignatz Award, Box Brown, με ευσύνοπτο τρόπο και καταγράφοντας συγκεκριμένα περιστατικά που διαμόρφωσαν το κλίμα. Με απλά, ασπρόμαυρα σκίτσα και σε μια έκταση (245 σελίδες) ιδανική για μια εισαγωγή στην παράλογη πολιτική ενάντια στην κάνναβη, το ευανάγνωστο «Cannabis: An American History» εξηγεί εν πολλοίς κάποιες από τις εμμονές του δυτικού κόσμου ενάντια στις ευφορικές ουσίες. Με προφανή στόχο την άρση των απαγορεύσεων. Και το σχετικό link...
  2. Ion

    GHOST STORIES OF AN ANTIQUARY [ VARIOUS ]

    GHOST STORIES OF AN ANTIQUARY Το Ghost Stories of an Antiquary ήταν μια ανθολογία διηγημάτων τρόμου του Άγγλου συγγραφέα M. R. James (Montague Rhodes James) που εκδόθηκε το 1904. Το 2016, o John Reppion και η Lea Moore μεταφέρουν σε κόμικ επιλεγμένες ιστορίες του James, τις οποίες σχεδιάζουν διαφορετικοί κάθε φορά καλλιτέχνες. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει 2 paperbacks, το 2016 και το 2017 αντίστοιχα, από την Self Made Hero. Από την ιστορία Canon Alberic's Scrap-book σε σχέδιο Aneke Vol. 1 Canon Alberic's Scrap-book - Aneke Lost Hearts - Kit Buss The Mezzotint - Fouad Mezher The Ash-tree - Allisdair Wood Vol. 2 Number 13 - George Kambadais Count Magnus - Abigail Larson Oh, Whistle, and I'll Come to You, My Lad - Al Davison The Treasure of Abbot Thomas - Meghan Hetrick Από την ιστορία Number 13 σε σχέδιο Γιώργου Καμπάδαη
  3. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, η έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις ΗΠΑ άλλαξε περιεχόμενο. Η αντιτρομοκρατική υστερία οδήγησε σε απάνθρωπες πράξεις παραλογισμού και τυφλής εκδίκησης. Ένα από τα μέσα που «αγιάστηκαν» από τον σκοπό ήταν και η φυλακή του Γκουαντάναμο. Και ένα από τα θύματα ήταν ένα μικρό παιδί που πέρασε εκεί οκτώ χρόνια από τη ζωή του. Μέχρι να αθωωθεί. Ο Μοχάμεντ Ελ Γκαρανί, γεννημένος στη Σαουδική Αραβία, με καταγωγή από το Τσαντ, πέρασε μια δύσκολη παιδική ζωή στη Μεδίνα. Ως γιος μαύρων Αφρικανών μεταναστών είχε πάντα τη ρετσινιά του «ξένου» και δεν του επετράπη να πάει σε δημόσιο σχολείο. Από τα οκτώ ως τα δώδεκά του χρόνια έκανε ιδιωτικά μαθήματα στο σπίτι ενός συμπατριώτη του, αλλά όταν ο πατέρας του αρρώστησε αναγκάστηκε να εργαστεί ως πλανόδιος πωλητής και καθαριστής τζαμιών αυτοκινήτων στα φανάρια των κεντρικών λεωφόρων. Συχνά, κατά τη διάρκεια θρησκευτικών εορτών, ταξίδευε στη Μέκκα για να πουλήσει την πραμάτεια του. Το όνειρό του ήταν να γίνει οδοντίατρος, αλλά με τη βοήθειά ενός Σαουδάραβα φίλου του κατάφερε να ταξιδέψει ως το Καράτσι του Πακιστάν για να σπουδάσει αγγλικά για έξι μήνες και να μπορέσει να γίνει καλύτερος πωλητής με στόχο να μαζέψει χρήματα και να καταφέρει μια μέρα να ανοίξει δικό του κατάστημα επιδιόρθωσης ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επειδή ήταν ανήλικος και δεν επιτρεπόταν να ταξιδέψει μόνος, πλήρωσε κάτι παραπάνω ώστε το διαβατήριό του να τον γράφει ως δεκαοκτάχρονο και με ψεύτικο όνομα. Στο Καράτσι φιλοξενήθηκε από τους συγγενείς ενός φίλου του και για τους πρώτους μήνες της παραμονής του όλα έδειχναν ιδανικά. Μέχρι που κατέρρευσαν οι δίδυμοι πύργοι. Λίγες μέρες αργότερα κι ενώ ο Μοχάμεντ έβγαινε από ένα τζαμί μαζί με δεκάδες ομόθρησκούς του μετά την προσευχή, συνελήφθησαν όλοι μαζί από την πακιστανική αστυνομία. Οδηγήθηκε στη φυλακή και ανακρίθηκε από Αμερικανούς και Πακιστανούς. Βασανίστηκε και ξυλοκοπήθηκε επανειλημμένα για να ομολογήσει ότι ήταν μέλος της Αλ Κάιντα. Αυτός δεν ήξερε ούτε καν ποιος είναι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Άρχισαν να τον απειλούν ότι αν δεν ομολογήσει θα τον μεταφέρουν σε φυλακή των ΗΠΑ. Αυτός ένιωθε ανακούφιση στην προοπτική αυτή, καθώς ως τότε είχε απόλυτα θετική εικόνα για τους Αμερικανούς. Με βάση τις αμερικανικές ταινίες που είχε δει, πίστευε ότι αν φτάσει στις ΗΠΑ θα βρει έναν καλό δικηγόρο, θα του ζητήσουν συγγνώμη και θα τον αθωώσουν και τότε θα μπορέσει να σπουδάσει σε αμερικανικό πανεπιστήμιο και να αποφοιτήσει φορώντας τήβεννο. Και πράγματι, έπειτα από συνεχείς ξυλοδαρμούς, ταπεινώσεις και απειλές, τον μετέφεραν πρώτα στην Κανταχάρ για βασανιστήρια και αμέσως μετά στις ΗΠΑ δεμένο χειροπόδαρα και με κουκούλα στο κεφάλι, βρίζοντάς τον ως νέγρο και τρομοκράτη και χτυπώντας τον αλύπητα. Και αντί για πανεπιστήμιο, τον οδήγησαν στο Γκουαντάναμο. Για να αρχίσουν τα ακόμη πιο φρικτά βασανιστήρια, τα ηλεκτροσόκ, οι εικονικές δολοφονίες, οι εκβιασμοί. Γέμισε πληγές στο σώμα, βγήκαν τα νύχια από τα δάχτυλα των ποδιών του αλλά δεν ομολόγησε ποτέ κάτι που δεν είχε κάνει. Κάποιοι άλλοι κρατούμενοι, όμως, με αντάλλαγμα πίτσες και κόκα κόλα, λύγισαν και «έδωσαν» τους συγκρατούμενούς τους. Για κακή του τύχη, ο Μοχάμεντ φαινόταν στα επίσημα χαρτιά ως δεκαοχτάχρονος και του φόρτωσαν συνεργασία με την Αλ Κάιντα στο Λονδίνο, το οποίο δεν είχε ποτέ επισκεφθεί. Οι εξευτελισμοί, οι αδιέξοδες ανακρίσεις, οι βρισιές, το ξύλο, τα καψώνια, το κακό φαγητό, οι αρρώστιες έγιναν ρουτίνα της καθημερινότητάς του. Όχι μόνο αυτού αλλά όλων των φυλακισμένων. Χωρίς δικαίωμα νομικής βοήθειας, χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο, έρμαια της βαναυσότητας των ανθρωποφυλάκων και των αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης. Αυτή η απάνθρωπη κατάσταση διήρκεσε οκτώ ολόκληρα χρόνια. Ο Μοχάμεντ, όπως και όλοι οι κρατούμενοι, ξεχάστηκε από τον κόσμο εκτός από τους εκπροσώπους κάποιων διεθνών οργανισμών. Με τη βοήθεια κάποιων μαχητικών δικηγόρων και την ανθρωπιστική συνδρομή της Ερυθράς Ημισελήνου η υπόθεσή του άρχισε να γνωρίζει δημοσιότητα το 2007. Μετά τη συνεργασία του με κάποιον δεσμοφύλακα, κατάφερε να μιλήσει στο τηλεοπτικό κανάλι «Αλ Τζαζίρα» και να δημοσιοποιήσει τα αίσχη που συνέβαιναν στο Γκουαντάναμο. Μεσολάβησαν απεργίες πείνας, απείθεια, ατέλειωτες συζητήσεις με τους φύλακες, αντίσταση και τεράστιο ψυχικό σθένος. Ο αγώνας του δικαιώθηκε το 2009 όταν και κρίθηκε αθώος. Αφέθηκε ελεύθερος, σημαδεμένος ανεξίτηλα από τη φρικτή οκταετή εμπειρία και χωρίς να έχει πια πατρίδα καθώς η Σαουδική Αραβία δεν τον δεχόταν στο έδαφός της όπου βρισκόταν η οικογένειά του. Του επετράπη να πάει στο Τσαντ, το οποίο δεν είχε επισκεφθεί ποτέ, και τότε άρχισε το νέο μαρτύριό του, αυτό της ένταξης στον κόσμο, όντας ανεπιθύμητος παντού ως πρώην κρατούμενος στο Γκουαντάναμο. Την υπόθεσή του δημοσιοποίησε ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος Jerome Tubiana με εκτενή ρεπορτάζ του στο γαλλικό περιοδικό XXI και στο αγγλικό London Review of Books, ύστερα από μεγάλη έρευνα κατά την οποία ήρθαν στο φως πολλά τεκμήρια και αποκαλυπτικά απόρρητα έγγραφα. Ο μικρότερος κρατούμενος στην ιστορία του Γκουαντάναμο επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να ήταν πια ελεύθερος αλλά η πρόθεση του Tubiana είναι να μην επαναληφθεί μια τέτοια τραγωδία. Ο Alexandre Franc ανέλαβε να μεταφέρει σε κόμικς τη δημοσιογραφική έρευνα του Tubiana και οι δυο τους διαμόρφωσαν το σενάριο με βάση τις αφηγήσεις του Μοχάμεντ. Το συγκλονιστικό «Guantanamo Kid – The True Story of Mohammed El-Gharani» κυκλοφόρησε το 2018 από την Dargaud και πριν από μερικές εβδομάδες από τον αγγλικό εκδοτικό οίκο Self Made Hero με την υποστήριξη της Διεθνούς Αμνηστίας. Η ανάγνωσή του δεν είναι εύκολη καθώς το στομάχι σου γίνεται κόμπος από την περιπέτεια ενός ανθρώπου που βρέθηκε στο στόχαστρο των ΗΠΑ χωρίς να υπάρχει καμιά απόδειξη για την ενοχή του. Η δημοσιοποίηση της εμπειρίας του δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν. Μπορεί, όμως, να αποτρέψει παρόμοια εγκλήματα στο μέλλον. Και το σχετικό link...
  4. Στο μυαλό του Ρενέ Μαγκρίτ Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς «Είναι όλο ένα δικό του λάθος. Δεν έπρεπε ποτέ να είχες φορέσει το καπέλο του. Τώρα που άρχισε δεν θα σταματήσει […] Πρέπει να διεισδύσεις στα μυστήριά του. Είσαι ο εκλεκτός. Και όλα αυτά λόγω του καπέλου του. Ξέρεις, ήταν δικό του… Φορώντας το μπήκες στον κόσμο του. Τώρα πρέπει να λύσεις τους γρίφους του. Αλλιώς είσαι καταδικασμένος να φοράς πάντα αυτό το καπέλο». Οι πίνακες του Ρενέ Μαγκρίτ μιλούν στον Charles Singulier, έναν απλό άνθρωπο που άθελά του βρίσκεται παγιδευμένος σε έναν κόσμο όπου τα ψάρια έχουν ανθρώπινα πόδια, ο ουρανός βρέχει μαυροντυμένους άντρες με καμπαρντίνες, τα παπούτσια έχουν δάχτυλα και μια παρέα από φέρετρα στέκεται σε ένα μπαλκόνι αντικαθιστώντας την αντίστοιχη παρέα του Edouard Manet. Και αυτός βυθίζεται σταδιακά σε αυτόν τον κόσμο που εκτός από αλλόκοτος είναι και σαγηνευτικός. Ανεξήγητος αλλά και γεμάτος προκλήσεις. Και στο ταξίδι αυτό ο Charles θα προσπαθήσει να κατανοήσει το νόημα αυτού του κόσμου και το περιεχόμενο που φανερώνεται μέσα από τις εικόνες. Το «Magritte – This is Not a Biography» (εκδόσεις Self Made Hero) των Zabus και Campi είναι ακόμη ένα σπουδαίο βιβλίο της σειράς «Art Masters», μετά τα «Vincent» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Αιώρα), «Munch», «Gauguin», «Pablo» και «Dali», το μόνο όμως που μέσω του τίτλου του προειδοποιεί τους αναγνώστες ότι δεν πρόκειται για βιογραφία. Και πράγματι, τα απαραίτητα βιογραφικά στοιχεία δίνονται μόνο έμμεσα, από τους ομιλούντες πίνακες ή από τα συμπεράσματα στα οποία οδηγείται ο πρωταγωνιστής του. Ετσι, στήνεται αριστοτεχνικά μια σπουδαία μυθοπλασία στην οποία πρωταγωνιστούν τα έργα. Εργα που το ένα δίπλα στο άλλο, αυτοσυστήνονται και βοηθούν τον Charles και τους αναγνώστες να βγουν από τον λαβύρινθο ή να χωθούν ακόμα πιο βαθιά. «Οσο πιο πολλά μαθαίνω για τον Μαγκρίτ τόσο πιο περίπλοκος μου φαίνεται», λέει απογοητευμένος ο Charles. Και η κοπέλα που τον βοηθά στο ταξίδι του, τον καθησυχάζει: «Μα δεν συμβαίνει πάντα το ίδιο όταν ξεκινάς να γνωρίζεις κάποιον;» Το βιβλίο των Campi και Zabus με τα πανέξυπνα σχέδια φροντίζει να καταστήσει τον Μαγκρίτ λιγότερο περίπλοκο και να παρουσιάσει τις σουρεαλιστικές και αινιγματικές εικόνες του με τρόπο που τις κάνει φιλικές και όχι απωθητικές προς τον θεατή. Πηγή
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.