Αναζήτηση στην Κοινότητα

Μια ηλικιωμένη εβραία της σημερινής εποχής μαθαίνει ότι ίσως ένα ξενοδοχείο στην Πολωνία της ανήκει. Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου αναγκάστηκε να προδώσει τον έρωτά της για έναν νέο με το να μετακομίσει στην Παλαιστίνη. Σχέσεις και περιουσίες άλλαξαν χέρια. Ο αυστηρός πατέρας της δεν της επέτρεψε να δημιουργήσει δεσμό με έναν πολωνό. Τα χρόνια περνάνε και κάνει τη ζωή της. Μέσω αυτής της αναζήτησης των περιουσιακών της στοιχείων επιστρέφει στη χώρα που γεννήθηκε με την παρέα της εγγονής της. Χωρίς να το αναφέρει σε κανέναν, τη νοιάζει περισσότερο να δει ξανά τον παλιό της έρωτα, και να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα μεταξύ τους. Κουβαλάει τόσες αναμνήσεις, ανεκπλήρωτες επιθυμίες και μυστικά που το βάρος τους είναι αβάσταχτο. Όλα αυτά γίνονται γιατί προσπαθεί να βάλει σε τάξη της ζωή της αφού τις μένουν λίγα χρόνια. Το σενάριο κυλά όμορφα. Λίγο αργά, και ίσως κάποιες σκηνές τις τραβάει για περισσότερες σελίδες. Μερικές κρατάνε μέχρι και 9-10 σελίδες. Χωρισμένο σε επτά κεφάλαια, όσες και οι μέρες που κρατάει αυτό το ταξίδι. Οι χαρακτήρες δείχνουν αληθινοί, εκτός αυτό το ταπεραμέντο της γιαγιάς που μου φαίνεται το λιγότερο καρικατούρα. Στο σκίτσο έχουμε μεσαία επίπεδα. Αφαιρετικό, ίσως κοντεύει λίγο τη δουλειά του Herge, χρησιμοποιεί ως βάση φωτογραφίες. Όλοι οι χαρακτήρες βασίστηκαν σε πραγματικούς ανθρώπους που ως μοντέλα έδωσαν μορφή στους διάφορους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Άλλοτε το στήσιμο είναι ψυχρό και διεκπεραιωτικό, και άλλοτε δίνει πλούσιο συναίσθημα και κάνει τους χαρακτήρες ζωντανούς και αληθοφανείς. Στα χρώματα δίνει περισσότερο τόνους του καφέ, και αποφεύγει έντονες παλέτες. Το The Property είναι ένα κόμικ που ίσως δε θα διάβαζα, πολύ περισσότερο δε θα αγόραζα, αν δεν ερχόταν η δημιουργός Rutu Modan στην Ελλάδα. Η Πολωνία κατηγορήθηκε ως η δεύτερη χώρα μετά την Γερμανία που δε φέρθηκε καλά στους Εβραίους. Τους πούλησαν και τους εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν οικονομικά, πράγμα που μου φαίνεται περίεργο. Αυτό επισημαίνεται στο κείμενο αρκετές φορές. Δεν έχω διαβάσει πολλά γι’ αυτό, και ίσως δεν είμαι και ο ειδικός, αλλά η αλήθεια είναι ότι μου κακοφάνηκε και στο Maus που ζωγραφίστηκαν οι Πολωνοί ως γουρούνια. Εκείνο που ξέρω είναι ότι στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Πολωνία έγινε οικόπεδο και η ζωή τους έγινε εξίσου ασήμαντη για τους κατακτητές. Αυτό το κόμικ δεν είναι για μια ανάγνωση. Πολλά καρέ, στιγμές και εκφράσεις απαιτούν δεύτερη ανάγνωση ώστε να εκτιμηθεί καλύτερα. Η γνώση όλης της ιστορίας θα βοηθήσει στην κατανόηση πολλών πραγμάτων, όχι γιατί είναι δυσανάγνωστο αλλά γιατί αξίζει να ζήσεις αυτήν την ιστορία και εκ των υστέρων. Σελίδα της δημιουργού στο Wiki εδώ. Σελίδα του κόμικ από τον εκδοτικό οίκο εδώ.