Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'russ westover'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Η σειρά «Tillie the Toiler» του Russ Westover με πρωταγωνίστρια μια χειραφετημένη εργαζόμενη γυναίκα του αμερικανικού Μεσοπολέμου ήταν αναμφίβολα πρωτοπόρα... Τα κόμικ-στριπς που δημοσιεύονταν σε εφημερίδες ήταν ιδιαιτέρως δημοφιλή στις ΗΠΑ από τα τέλη του 19ου αιώνα. Στις πρώτες δεκαετίες της μαζικής αναπαραγωγής και κυκλοφορίας τους, κυριάρχησε το χιουμοριστικό είδος αλλά τις περισσότερες φορές ως μια ηθογραφική καταγραφή μπολιασμένη με έναν έντονο κοινωνικό σχολιασμό. Τη δεκαετία του 1920 άρχισαν σταδιακά να εισβάλλουν οι ήρωες – τυχοδιώκτες, αστυνόμοι, ντετέκτιβ, αστροναύτες, εξερευνητές, πυγμάχοι, πιλότοι, θαλασσοπόροι, αθλητές κ.ά. – σε ευφάνταστες περιπέτειες και λίγο αργότερα οι υπερήρωες. Τα παιδάκια-πρωταγωνιστές εξακολούθησαν για δεκαετίες να αποτελούν μια σταθερά, ενώ πολύ διαδεδομένα ήταν και τα κόμικς με ζωάκια. Αυτό που έλειπε ήταν τα κόμικς με γυναίκες. Σπανιότατες ήταν οι περιπτώσεις πριν από το 1920 – και κάποιες έχουμε κατά καιρούς αναφέρει στο «Καρέ Καρέ» – που γυναίκες κράτησαν τους κεντρικούς ρόλους στα κόμικς των εφημερίδων. Μόνο μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου άρχισαν δειλά δειλά να εμφανίζονται κάποιες και αυτό φυσικά σχετιζόταν με τις ανάλογες εξελίξεις στο κοινωνικό πεδίο και τις σταδιακές κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος. Όλο και περισσότερες γυναίκες έμπαιναν στην αγορά εργασίας, κυρίως σε δουλειές γραφείου, ενώ παράλληλα πολλές γυναίκες άρχισαν να αγοράζουν εφημερίδες για να ενημερώνονται και να ψυχαγωγούνται. Από τους γυναικείους χαρακτήρες πιο γνωστή ήταν η Miss Cam O’Flage στη σειρά «Somebody ’s Stenog» του A. E. Hayward, που από το 1918 στενογραφούσε στα γραφεία μια μεγάλης αμερικανικής εταιρείας σε ιστορίες που περιορίζονταν στο εσωτερικό της εταιρείας και στις σχέσεις με τις συναδέλφισσες και το αφεντικό της, αν και κάποιες φορές επεκτείνονταν σε νυχτερινές εξόδους, σε οικιακές καταστάσεις κ.λ.π. Από το 1919 διατηρούσε πρωταγωνιστικό ρόλο για δέκα ολόκληρα χρόνια μάλιστα, μέχρι να εμφανιστεί ο Ποπάυ και να την παραγκωνίσει και η Όλιβ Όϋλ στη σειρά «Thimble Theater» του Elzie Crisler Segar – μια σειρά που στην πρώτη εποχή της βασίστηκε σε χιουμοριστικές οικογενειακές περιπέτειες σε μια αμερικανική κωμόπολη. Πολύ επιτυχημένη ήταν και η σειρά «Winnie Winkle the Breadwinner» του Martin Banner, με πρωταγωνίστρια μια γραμματέα που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα – και τα καταφέρνει – με την απαιτητική δουλειά της, τους ιδιότροπους γονείς της και το υιοθετημένο παιδί της. Περιτριγυρισμένη πάντα από άνδρες, η Tillie έφτασε μέχρι και στο στρατό στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 3 Ιανουαρίου του 1921 όμως, εμφανίστηκε και μια ακόμη γραμματέας, ιδιαίτερη και με μεγάλες αντοχές στον χρόνο, καθώς ο δημιουργός της Russ Westover συνέχισε να τη δημιουργεί μέχρι το 1951, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε για να την αναλάβει ο συνεργάτης του Bob Gustafson μέχρι το 1959. Η Tillie Jones έγινε το κεντρικό πρόσωπο στη σειρά «Tillie the Toiler» (toiler = σκληρά εργαζόμενη) ως γραμματέας του J. Simpkins, ιδιοκτήτη μιας μεγάλης βιομηχανίας γυναικείων ρούχων. Είχε όμως κάποια εντελώς ξεχωριστά χαρακτηριστικά που τη διαφοροποιούσαν από άλλες γυναίκες των κόμικς της εποχής. Συνηθισμένο μοτίβο στη σειρά ήταν η άνιση σχέση της Tillie με τον Clarence αλλά και οι ενδυματολογικές προτάσεις της. Πρώτα απ’ όλα, ήταν εργαζόμενη και χειραφετημένη χωρίς να έχει ανάγκη κάποιον άνδρα να την στηρίζει ή να την προστατεύει. Ήταν επίσης πανέμορφη και ντυμένη πάντα με την τελευταία λέξη της μόδας, με αποτέλεσμα να σαγηνεύει όλα τα αρσενικά που την συναναστρέφονταν. Μέχρι εδώ όλα καλά σε σχέση με τη συνεχή διεύρυνση του ρόλου της γυναίκας ως προς την εργασία της στο πλαίσιο της αμερικανικής κοινωνίας και οικονομίας, αλλά και αναπόφευκτα ταιριαστά ως προς τα στερεότυπα σε σχέση με τις γραμματείς που (υποτίθεται πως) έπρεπε να είναι απλώς καλοντυμένες, νέες και όμορφες, για να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του επαγγέλματός τους. Η Tillie όμως ήταν και μεγάλη «τεμπέλα», βαριόταν τη δουλειά της, έκανε συνεχώς λάθη που προσπαθούσε να τα διορθώσει με άλλα μεγαλύτερα λάθη, μπλέκοντας και τις συναδέλφισές της. Νοιαζόταν υπερβολικά για την εμφάνισή της και καθόλου για τις εργασίες που της ανέθεταν. Συχνά πυκνά αναλάμβανε και τον ρόλο του μοντέλου δοκιμάζοντας και προβάροντας τα ρούχα της εταιρείας. Όταν έκανε διάλειμμα και της ζητούσαν να επιστρέψει γύρω στις 3.00 αυτή γυρνούσε στις 3.59, όταν έπρεπε να βρει κάποιο έγγραφο αυτή διάβαζε τη στήλη της μόδας στην εφημερίδα, όταν έπρεπε να δακτυλογραφήσει αυτή δοκίμαζε ρούχα και έφτιαχνε τα μαλλιά της. Οι υπεύθυνοι έκδοσης μάλιστα, για μεγάλο χρονικό διάστημα πρόσθεσαν στη σελίδα του Westover και έναν χώρο στον οποίο οι αναγνώστριες έστελναν τις δικές τους προτάσεις για σχέδια γυναικείων φορεμάτων και ρούχων και ο δημιουργός της σειράς έντυνε με αυτά την Tillie. Γενικότερα, η Tillie υπάκουε σε όλα τα στερεότυπα για τη γυναίκα όπως αυτά συντηρούνταν από ένα ανδροκρατούμενο κύκλωμα και όπως επίσης γίνονταν αποδεκτά ως δεδομένα από μια μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού: όμορφη αλλά φυγόπονη, καλοντυμένη αλλά επαγγελματικά ανεπαρκής, ικανή να επιλέγει ρούχα αλλά ανίκανη να διεκπεραιώσει μια τυπική γραφειοκρατική εργασία. Ως προς τις σχέσεις της με το ανδρικό φύλο ήταν φειδωλή. Προτιμούσε να την ποθούν παρά να δεσμεύεται. Αποτελούσε τον διακαή πόθο του κοντούλη και με τεράστια μύτη Clarence MacDougall, αλλά κάθε φορά τον παρατούσε για να πάει βόλτα με κάποιον ομορφότερο άνδρα, με καλύτερο αμάξι και περισσότερα χρήματα. Ακόμα και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχθηκε εθελοντικά στον αμερικανικό στρατό για να πάρει μέρος ως βοηθητικό προσωπικό και να μεταφέρει κι εκεί την οκνηρία και την ανεπάρκειά της, για να επιστρέψει αμέσως μετά στη γνώριμη θέση της. Για ένα διάστημα μάλιστα, την αντικατέστησε και ένα από τα πρώτα ρομπότ στην ιστορία των κόμικς, η Rosie. Όταν η Tillie πήρε την άδειά της και έκανε τις διακοπές της το πρωτόγονο ρομπότ-στενογράφος τα κατάφερε πολύ καλύτερα από την Tillie, αλλά για καλή της τύχη ο Westover αποφάσισε να εγκαταλείψει τη μηχανική γραμματέα όταν του τέλειωσαν τα αστεία με ρομπότ. Παρά τις περιορισμένες ικανότητες της Tillie η επιτυχία της σειράς ήταν τόσο μεγάλη που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο, πρώτη φορά το 1927 με πρωταγωνίστρια τη Marion Davies, και στη συνέχεια το 1941 με την Kay Harris. Στις εφημερίδες επιβίωσε για 38 ολόκληρα χρόνια. Και στην ιστορία των κόμικς έχει καταγραφεί ως ένας πρωτοπόρος γυναικείος χαρακτήρας. Η αλήθεια είναι όμως λίγο πιο σύνθετη. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τέτοιοι χαρακτήρες βοήθησαν τους έντονους εκείνη την εποχή αγώνες του γυναικείου κινήματος για αυτοδιάθεση, χειραφέτηση, ίσα δικαιώματα ή τους πήγαν πίσω και έδρασαν παρεμποδιστικά και ανασταλτικά. Δεν ήταν αρκετό το ότι η Tillie ήταν γυναίκα. Έχει τη σημασία του, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το ότι ως γυναίκα παρουσιάστηκε ανίκανη. Λέγεται ότι ακόμα και η αρνητική διαφήμιση αποτελεί διαφήμιση. Στην περίπτωση της Tillie, αυτό δεν ισχύει. Η αναπαραγωγή των στερεοτύπων, η σεξιστική λογική πίσω από τις ιστορίες της και ο συνδυασμός όμορφη=χαζή δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν υποστηρικτικά στοιχεία για το φεμινιστικό κίνημα. Και δυστυχώς αυτός ήταν ο κανόνας για την πλειονότητα των κόμικς της εποχής. Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.