Αναζήτηση στην Κοινότητα

Προσπαθώ εδώ και αρκετή ώρα να βρω έναν τρόπο για να δώσω τα απαραίτητα στοιχεία για το συγκεκριμένο κόμικ, αλλά δεν τα καταφέρνω. Τα βασικά συστατικά, είναι μια ειδυλλιακή, ήσυχη παραλία, περικυκλωμένη από πυκνή βλάστηση, οικογένειες που ήρθαν να απολαύσουν τη θάλασσα, ένας φοβισμένος πρόσφυγας από την Αλγερία και το άψυχο κορμί μιας κοπέλας που επιπλέει στο νερό. Σε αυτό το σκηνικό ξετυλίγεται μια παράξενη, αφύσικη ιστορία, που θα μπορούσε να είναι ζωή του καθενός μας... Το Château de Sable («Κάστρο από Άμμο» στα ελληνικά) είναι ένα κόμικ των Pierre-Oscar Lévy (σενάριο) και Frederik Peeters (σχέδιο). Για τον Peeters, μπορείτε να διαβάσετε στην παρουσίαση. Ο Lévy είναι βραβευμένος Γάλλος σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ και ταινιών μικρού μήκους και αυτή είναι η πρώτη του απόπειρα στον χώρο της 9ης τέχνης. Το εν λόγω graphic novel εκδόθηκε το 2010 από την ελβετική Atrabile και δέχθηκε καλές κριτικές, καθότι βραβεύτηκε με Prix Töpffer και ανήκε στη λεγόμενη sélection officielle του 38ου Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ. Έχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες και η αγγλόφωνη έκδοση κυκλοφόρησε το 2013 από την πολυαγαπημένη SelfMadeHero. Ίσως η περιγραφή που έδωσα αρχικά να μην εξάπτει το ενδιαφέρον πολλών, αλλά δε θα ήθελα να αποκαλύψω κάτι παραπάνω (όποιος περιηγηθεί στο διαδίκτυο μπορεί να βρει επιπλέον πληροφορίες). Και ίσως πράγματι η υπόθεση αυτή καθαυτή να μην είναι κάτι αριστουργηματικό. Ωστόσο, το εικαστικό κομμάτι είναι τουλάχιστον εξαίσιο. Lévy και Peeters συνεργάζονται άψογα και προσφέροντάς μας μια ιστορία που διαβάζεται απρόσκοπτα, παρά το σχετικά μεγάλο της μέγεθος (100 σελίδες). Το ρεαλιστικό σχέδιο του Peeters γίνεται πιο sketchy απ' ότι συνήθως και το ασπρόμαυρο είναι αρμονικά δεμένο με το ονειρικό και δραματικό ύφος της ιστορίας. Οι διάλογοι είναι ρεαλιστικοί, ενώ υπάρχει χιούμορ όπου χρειάζεται. Λόγω και του setting, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω «καλοκαιρινό κόμικ», παρότι δεν έχει την ανεμελιά που προσάπτουμε συνήθως σε τέτοια αναγνώσματα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω σε πόσους από εδώ μέσα θα το πρότεινα. Πιστεύω, όμως, ότι όποιος το ανοίξει απλώς και μόνο για να πάρει μια γεύση, δεν πρόκειται να το αφήσει μέχρι να φτάσει στην τελευταία σελίδα. Εγώ αυτό έπαθα...