Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ήταν Νοέμβριος του 2021 όταν για τα 1000 επεισόδια της σειράς του One Piece, ανακοινώθηκε η ταινία One Piece Film: Red με αποκάλυψη του αντίστοιχου teaser και poster. 6 Αυγούστου του 2022 ξεκίνησε η προβολή της ταινίας στους κινηματογράφους της Ιαπωνίας. Μέχρι τις 30 Οκτωβρίου, το One Piece Film: Red είναι η ταινία του franchise με τα περισσότερα έσοδα και εκείνη με τις περισσότερες εισπράξεις για το 2022 στην χώρα Η υπόθεση της ταινίας ακολουθεί το πλήρωμα του Luffy να πηγαίνει στο νησί Elegia για να παρακολουθήσει την συναυλία της τραγουδίστριας Uta. Όλα, όμως, ανατρέπονται όταν αποκαλύπτεται ότι η συγκεκριμένη τραγουδίστρια δεν είναι τυχαία και έχει άμεση σχέση με τον Luffy. Πρόκειται για την κόρη του Shanks. Την παραγωγή της ταινίας ανέλαβε η Toei Animation με σκηνοθέτη τον Gorō Taniguchi (γνωστό από δουλειές του όπως το Code Geass και και το Planetes). Την μουσική ανέλαβε ο Yasutaka Nakata ενώ η φωνή που αναλαμβάνει να μας ταξιδέψει είναι εκείνη της Ado. Στις 3 Νοεμβρίου του 2022, το One Piece Film: Red έγινε η πρώτη ταινία του One Piece που προβάλλεται σε ελληνικούς κινηματογράφους και η πρώτη anime ταινία που προβάλλεται μετά από πολλά χρόνια γενικότερα. Το τρέιλερ της ταινίας με ελληνικούς υπότιτλους

Αποτελείται από 21.450 χιλιάδες σελίδες, ενώ ο εκδοτικός οίκος που το κυκλοφόρησε στην αγορά είναι σίγουρος πως δεν μπορεί κανείς να το αναγνώσει από την αρχή ως το τέλος. Πριν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησε σε περιορισμένα αντίτυπα μια ειδική έκδοση του One Piece η οποία, σύμφωνα με τον δημιουργό της, είναι αδύνατο να διαβαστεί. Αυτό συμβαίνει καθώς το πολυδιαφημισμένο βιβλίο αποτελείται από 21.450 σελίδες. Η είδηση τράβηξε το ενδιαφέρον των εκατοντάδων χιλιάδων fans της σειράς που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να το κάνουν δικό τους. Η τιμή όμως που αγγίζει τα 1.900 δολάρια αλλά και το εξαιρετικά περιορισμένο πλήθος αντιτύπων (μόλις 50) έβαλε φρένο στις ορέξεις αρκετών. Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το «μεγαλύτερο βιβλίο στον κόσμο», και γιατί ο εκδοτικός οίκος που το εξέδωσε θεωρεί πως είναι αδύνατο να αναγνωστεί από την αρχή ως το τέλος; Η ιστορία πίσω από το μεγαλύτερο βιβλίο στον κόσμο Δημιουργός του βιβλίου είναι ο γεννημένος στην Ελλάδα Βέλγος καλλιτέχνης Ilan Manouach, ο οποίος έχει υπογράψει μια σειρά από έργα τα οποία έχουν δημοσιευτεί μεταξύ άλλων στους New York Times και την Le Monde. Εκείνος λοιπόν αποφάσισε να εκτυπώσει ολόκληρη τη γιαπωνέζικη ψηφιακή έκδοση του manga, μεγάλος fan του οποίου είναι ο Μίλτος Τεντόγλου, και να την ενώσει σε ένα κόμικ που μοιάζει περισσότερο με γλυπτό και όχι βιβλίο. Όπως σημείωσε ο γαλλικός εκδοτικός οίκος JBE που προέβη σε αυτό το ιδιαίτερα απαιτητικό εγχείρημα στον Guardian, το ONE PIECE είναι ένα «δυσανάγνωστο γλυπτό που παίρνει τη μορφή βιβλίου, το μεγαλύτερο έως σήμερα στον κόσμο σε ότι αφορά τον αριθμό των σελίδων και το πλάτος της ράχης». Η περιορισμένη έκδοση των μόλις 50 αντίτυπων κυκλοφόρησε στις 7 Σεπτεμβρίου και ξεπούλησε μέσα σε μόλις λίγες μέρες. Αν κάποιος έχει ελπίδες ότι μπορεί να επανακυκλοφορήσει μπορεί να τσεκάρει τι γίνεται εδώ. Μια έκδοση που δεν μπορεί να διαβαστεί Όπως σημείωσε ο εκδοτικός οίκος στη βρετανική εφημερίδα, τα πνευματικά δικαιώματα του βιβλίου – τα οποία ανήκουν στον Ιάπωνα Eiichiro Oda – δεν παραβιάζονται καθώς είναι πρακτικά αδύνατο να διαβαστούν και οι 21.450 σελίδες του. Ο δημιουργός του μπορεί τελικά να μην εισπράξει δικαιώματα από την ειδική έκδοση του ONE PIECE, ωστόσο το συγκεκριμένο κόμικ το οποίο κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία για πρώτη φορά το 1997, έχει κερδίσει το Ρεκόρ Γκίνες με περισσότερα από 416 εκατομμύρια κόμικ να πωλούνται έως σήμερα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και το σχετικό link...

"Όποιος ξέρει, ξέρει" είπε ο Μίλτος Τεντόγλου κάνοντας το Gear Second του Luffy από το One Piece και όλοι οι weebs εκεί έξω νιώσαμε τις τρίχες μας να σηκώνονται και την περηφάνια του nerdουλα που κρύβουμε μέσα μας να χτυπάει κόκκινο. Για όσους δεν γνωρίζουν, το One Piece είναι Ιαπωνική σειρά manga και anime (Ιαπωνικά comics και κινούμενα σχέδια αντίστοιχα) με την υπογραφή του 46χρονου Eiichiro Oda, που έχει πουλήσει περισσότερα από 490 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, μα και το manga με τις υψηλότερες πωλήσεις, όσο και η κωμική σειρά με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών. Η δημοτικότητα της σειράς είχε ως αποτέλεσμα ο Oda να καθιερωθεί ως ένας από τους καλλιτέχνες που άλλαξε την ιστορία των manga – και έχει φέρει έσοδα άνω των 21 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αν συμπεριλάβουμε και το merchandise. Ουσιαστικά πρόκειται για μια σειρά με πειρατές που σκοπός τους είναι ένας και μοναδικός... ν' ανακαλύψουν το One Piece και να γίνουν οι κυρίαρχοι της θάλασσας. Για όσους ανήκουν στη γενιά Χ, να σας θυμίσω πως η σειρά ξεκίνησε να προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά από το Alter – R.I.P. – στις 14 Απριλίου του 2002 με τον τίτλο “Ντρέικ, το Κυνήγι του Θησαυρού” - ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ !!!. Ωστόσο η προβολή της διακόπηκε μετά από 106 επεισόδια, καθώς το Ε.Σ.Ρ. αποφάσισε πως η σειρά περιείχε "βίαιο περιεχόμενο, ακατάλληλο για παιδική εκπομπή" – ενώ δεν είχε κανένα πρόβλημα τα ανήλικα να παρακολουθούν το “Η στιγμή της αλήθειας”. Βέβαια, αυτό που δεν αναφέρεται συχνά είναι πως το Alter ΠΟΤΕ δεν αγόρασε τα δικαιώματα της σειράς, παρά ξεκίνησε να την μεταγλωττίζει και να την προβάλλει ψιλοπαράνομα – γιατί στην Ελλάδα είμαστε, δεν το λες και κακούργημα –, εξ ου και άλλαξε τα φώτα του τίτλου με την ελπίδα πως οι Ιάπωνες δεν θα πάρουν πρέφα τι σκάρωσαν. Τέρατα ευφυίας, δεν το συζητώ... Περνώντας τώρα στον Luffy, τον πρωταγωνιστή της σειράς και ιδρυτή των Straw Hat Pirates, αρκεί να σας πω πως έχει μετατραπεί σε έναν άνθρωπο με λαστιχένιο σώμα, ιδιότητα που απέκτησε αφού κατανάλωσε ένα από τα εξαιρετικά σπάνια «φρούτα του διαβόλου», τα οποία δίνουν σε όσους έχουν φάει ένα από αυτά μοναδικές ικανότητες. Ωστόσο υπάρχει ένα μεγάλο μείον σε όλο αυτό, καθώς μετά από εκείνη τη στιγμή ο Luffy δεν μπορεί να κολυμπήσει. Να είσαι πειρατής, να βρίσκεσαι όλη μέρα στο νερό και να μην μπορείς να κολυμπήσεις, το λες και μαλακία. Όπως όλοι σε αυτό το σύμπαν, έτσι και ο Luffy θέλει ν' ανακαλύψει το One Piece και να γίνει ο Κυρίαρχος της Θάλασσας, και στο “ταξίδι” του για να πετύχει τον στόχο του – αισιόδοξο τον κόβω – έχει το πλήρωμά του, που δεν θ' αποδειχθούν απλά φίλοι του αλλά η οικογένειά του, και που θα σταθούν στο πλευρό του σε όλες τις δυσκολίες που θ' αντιμετωπίσει – και πιστέψτε με... είναι πάααρα πολλές. Και σας ακούω να ρωτάτε: Τι είναι αυτό το Gear Second; Το Gear Second – Gear Two στην original Ιαπωνική version – είναι μια τεχνική που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο σύμπαν του “One piece” κατά τη διάρκεια του αγώνα του Luffy εναντίον του Blueno, στο chapter 388 του manga, που φέρει και το ομώνυμο της τεχνικής τίτλο και κυκλοφόρησε στις 07 Νοεμβρίου του 2005 – ήμουν νια και γέρασα – και συμπεριλήφθηκε στον 40ο τόμο της σειράς, ενώ στο anime εμφανίστηκε στο επεισόδιο 273 που προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 30 Ιουλίου του 2006 με τίτλο "All for the Sake of Protecting My Friends! Gear Second in Motion". Αυτή η τεχνική επί της ουσίας ενισχύει τη δύναμη, την ταχύτητα και την κινητικότητα του χρήστη. Για να το αναλύσουμε λίγο περισσότερο – αλλά όχι τόσο που να κινδυνεύετε να πάθετε ανεύρυσμα –, ο Luffy καταφέρνει να επιταχύνει τη ροή του αίματος σε όλα ή σε επιλεγμένα μέρη του σώματός του μέσα από τα αιμοφόρα αγγεία του, και έτσι τους παρέχει περισσότερο οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά. Αυτό τον κάνει πολύ πιο γρήγορο και πολύ πιο δυνατό, με την ικανότητα μάχης του να αυξάνεται σε μεγάλο βαθμό. Κι επειδή στην περίπτωση του Luffy τα όργανα και τα αιμοφόρα αγγεία του είναι ελαστικά, αυτό τους επιτρέπει να διαστέλλονται και να συστέλλονται σε μεγαλύτερους ρυθμούς χωρίς τον κίνδυνο να σχιστούν και να γίνουν κομμάτια. Κάπως έτσι, η φυσιολογία του Luffy βελτιώνεται και αποκτά τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί ένα νέο και ισχυρότερο σύνολο τεχνικών που, αν και στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν με τις παλιές του, είναι τόσο γρήγορες που δύσκολα μπορεί κάποιος να τις αντιμετωπίσει. Η τεχνική αυτή περιλαμβάνει πάμπολλες κινήσεις, καμιά 10αριά πριν το timeskip του manga κι άλλες τόσες μετά, ενώ υπάρχουν και αυτές που βλέπουμε μόνο στο anime – αλλά δεν θα σας ζαλίσω το κεφάλι με υπερβολικές λεπτομέρειες γιατί πιθανότατα θα νομίζετε πως δεν είμαι στα καλά μου. Βέβαια όσο cool κι αν ακούγεται αυτή η τεχνική, επειδή αναγκάζει τον χρήστη της να χρησιμοποιεί ακόμη περισσότερο οξυγόνο και ενέργεια αυξάνει παράλληλα και τον μεταβολισμό του, κάτι που τον κάνει να πεινάει περισσότερο από το συνηθισμένο – αν και αυτό είναι ίσως μια ακόμα δικαιολογία του Luffy για να τρώει τον άμπακο και να μην παχαίνει – ή να παραλύει έπειτα από παρατεταμένη χρήση της. Φανταστείτε το σαν ένα είδος ντόπινγκ, αλλά χωρίς να κινδυνεύει ν' αυξηθεί παράλληλα και η τριχοφυΐα σου ή να σε “τσιμπήσουν” σε σχετικούς ελέγχους Ομοσπονδιακές Επιτροπές. Anyway... Ο Luffy ανέπτυξε αυτή την ικανότητα αφού συνάντησε τη μυστική οργάνωση CP9 και τους παρακολούθησε να χρησιμοποιούν το Soru, μία από τις 6 τεχνικές του Rokushiki – ένα υπεράνθρωπο στυλ πολεμικών τεχνών –, η οποία επιτρέπει χρήση υπεράνθρωπης ταχύτητας. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε πως όταν ο Rob Lucci, πρώην μέλος της CP9, είδε τον Luffy να χρησιμοποιεί το Gear Second και άρχισε να καταλαβαίνει πώς λειτουργεί, υπέθεσε ότι η χρήση αυτής της τεχνικής πιθανότατα θα μείωνε τη διάρκεια ζωής του. Βέβαια μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνει, όχι ξεκάθαρα τουλάχιστον, κι έχουν περάσει 16 χρόνια από την πρώτη φορά. Αλλά επειδή ο Oda έχει δηλώσει πως η ιστορία του βρίσκεται περίπου στο 70% και πως θα χρειαστεί τουλάχιστον 7 χρόνια ακόμα για να την ολοκληρώσει – ναι, καλά... γελάω! –, και πως το πρώτο της chapter κυκλοφόρησε το 1997, έχουμε μέλλον μπροστά μας για να διαπιστώσουμε αν αυτή η θεωρία μπορεί να σταθεί in real time. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Τεντόγλου; Ο Μίλτος Τεντόγλου, όπως και πολλοί άλλοι, είναι ένας γνήσιος weeb, ένα άτομο δηλαδή που ενδιαφέρεται για τα anime και την ιαπωνική κουλτούρα, που προσωπικά με γαλούχησαν και με επηρέασαν σε πολλές σημαντικές στιγμές της ζωής μου, με καθόρισαν και συνέβαλλαν σε αυτό που είμαι σήμερα – εντάξει, μπορεί να μην είμαι η καλύτερη εκδοχή του ανθρώπινου είδους, αλλά τι να κάνουμε... Γιατί σε αντίθεση με το τι πιστεύουν ορισμένοι εκεί έξω, τα manga και τα anime δεν είναι για παιδιά αλλά για όλους. Μας συστήνουν νέους κόσμους, μας καλούν να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους, ν' αποκτήσουμε νέες προοπτικές και οπτικές, μα πάνω απ' όλα να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, τα θέλω μας και να διδαχτούμε απ' τα μαθήματα ζωής που μας προσφέρουν, με σημαντικότερο όλων... να είμαστε ο εαυτός μας και να πιστεύουμε στο αδύνατο, γιατί μόνο τότε αυτό μπορεί να γίνει δυνατό. Και όχι, δεν υπερβάλλω καθόλου, κι αρκεί να κάνει κανείς το πρώτο βήμα σε αυτό τον φανταστικό κόσμο για να μην θέλει να βγει από αυτόν – ρωτήστε τον άντρα μου, που ξεκίνησε να βλέπει anime στα 40 του και τώρα δεν ξεκολλάει. Ο Luffy, στην πορεία της περιπέτειάς του για ν' ανακαλύψει το One Piece, έρχεται αντιμέτωπος με πάρα πολλούς κακούς, ο ένας χειρότερος από τον άλλον και κυρίως, πιο δυνατός κι επικίνδυνος από τον προηγούμενο. Και κάθε φορά, ο Luffy είναι πιο αδύναμος από αυτούς – για την ακρίβεια, τρώει το ξύλο της χρονιάς του και καταλήγει μισοπεθαμένος –, αλλά πάντα καταφέρνει να βρει μέσα του τη δύναμη που χρειάζεται προκειμένου να κάνει την υπέρβαση και να νικήσει, έστω και στο τελευταίο δευτερόλεπτο της μάχης – και συνήθως η δύναμη αυτή αντικατοπτρίζεται στα πρόσωπα των φίλων του, της οικογένειάς του, εκείνων που αγαπάει και τον αγαπάνε και που στηρίζουν ο ένας τον άλλον δίχως όρους και όρια. Ο Luffy και ο Μίλτος μοιάζουν αρκετά, θα τολμούσα να πω. Είναι νέοι, γεμάτοι ενέργεια, αστείοι, με χιούμορ, κάπως χαμένοι στον κόσμο τους, προσηλωμένοι όμως στον στόχο τους, μέσα στην παιδική τους αφέλεια, πιστοί στο όνειρό τους χωρίς να θυσιάζουν τον εαυτό τους για να το πετύχουν, περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους που τους θυμίζουν πως αξίζει να προσπαθείς ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα, γιατί δεν έχεις ηττηθεί παρά μονάχα όταν σταματήσεις να παλεύεις. Σε μια εποχή όπου οι Έλληνες αθλητές έχουν μηδενική στήριξη από την Πολιτεία και που τους θυμούνται μονάχα όταν φέρνουν διακρίσεις στη χώρα μας, για να τους σφίξουν το χέρι και να φωτογραφηθούν μαζί τους με τεράστια χαμόγελα υποκρισίας, ο Μίλτος Τεντόγλου, με μοναδικό του στήριγμα τους δικούς του ανθρώπους και τον προπονητή του Γιώργο Πομάσκι, πέτυχε αυτό που κανείς δεν περίμενε, αλλά ούτε και πίστευε. Ν' ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου! Χρυσό μετάλλιο λοιπόν στο άλμα εις μήκος, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, με άλμα στα 8.41 μέτρα για τον Μίλτο Τεντόγλου στην εκπνοή του αγώνα, με το νεαρό αγόρι από τα Γρεβενά που από το παρκούρ στους δρόμους της γειτονιάς του βρέθηκε σε ένα στάδιο να προπονείται για να γίνει άλτης, κι από εκεί στην κορυφή του κόσμου εκτελώντας το δικό του Gear Second, αποδεικνύοντας πως όλα είναι δυνατά και πως ναι, μπορεί κανείς να γυρίσει το παιχνίδι, ακόμα κι αν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί, και να “πετάξει”. Της Γιώτας Παπαδημακοπούλου ~ Μαμά, συγγραφέας, αρθρογράφος, manga reader και anime fan, χαμένη στον κόσμο μου και παλεύοντας να κάνω την κάθε μέρα μου ν' αξίζει, γιατί στο τέλος τίποτα άλλο δεν έχει μεγαλύτερη σημασία. Και το σχετικό link...

Πρόκειται για το 28ο μέρος (story arc) του κορυφαίου μάνγκα One Piece και το πρώτο της Yonko σάγκα. Είναι ένα ιδιαίτερης σημασίας κομμάτι της ιστορίας και τους λόγους θα τους αναλύσω στις επόμενες παραγράφους. !Spoiler Alert! To εξώφυλλο τεύχους του Weekly Shonen Jump στο οποίο απεικονίζονται οι τέσσερις Yonko (#2357, 4 Απριλίου 2016) Καταρχάς, τι είναι η Yonko σάγκα; Όπως λέει και ο τίτλος, πρόκειται για τα Κεφάλαια του One Piece στα οποία ο Luffy μπαίνει στα βαθιά νερά των Αυτοκρατόρων του New World, τους ισχυρότερους πειρατές του κόσμου, και πλησιάζει στην εύρεση του τελευταίου νησιού Raftel περισσότερο από ποτέ, όπου, σύμφωνα με τον Gol D. Roger, βρίσκεται ο θρυλικός θησαυρός One Piece! Ας επιστρέψουμε στο αρκ: Έχοντας νικήσει τον Doflamingo στην Dressrosa, οι Πειρατές του Ψάθινου Καπέλου, μαζί με τον Trafalgar Law και τους σαμουράι Kin’emon και Kanjuro από τη χώρα του Wano, συνεχίζουν το ταξίδι τους προς το Zou, ένα «νησί» που στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν γιγαντιαίο ελέφαντα! Εκεί θα βρουν μια ερειπωμένη πόλη και θα συναντήσουν τα μέλη του πληρώματος του Luffy που είχαν μείνει πίσω στο Thousand Sunny στα γεγονότα της Dressrosa, για να το προσέχουν, τα οποία είναι η Nami, ο Brook και ο Chopper, αλλά και τον Momonosuke, που επέβαινε κι αυτός στο πλοίο, τους οποίους είχε προτρέψει ο Law να φύγουν για το Zou. Στο πλήρωμα που είχε μείνει πίσω ανήκε και ο Sanji, ο οποίος δε βρίσκεται στο «νησί» μαζί με τους άλλους, αλλά, για κάποιο λόγο, έχει εξαφανιστεί. Σημείωση: Η νέα του επικήρυξη τον θέλει μόνο ζωντανό! Στο Zou, ο Luffy και οι φίλοι του συναντούν τη φυλή των Mink, ανθρωποειδή με ζωώδη χαρακτηριστικά, και το μακραίωνο πολιτισμό τους, διάρκειας χιλίων ετών. Ο πολιτισμός που έχουν δημιουργήσει όλους αυτούς τους αιώνες ονομάζεται Mokomo Dukemon και αποτελείται από μια μεγάλη πόλη, κάποια ερείπια του αρχαίου τους πολιτισμού και μια πυκνόφυτη περιοχή, που εσωκλείει όλα τα υπόλοιπα, το Δάσος της Φάλαινας (Whale Forest). Κυρίαρχο αξιοθέατο του δάσους είναι ένα τεράστιο δέντρο σε σχήμα φάλαινας! Σημείωση: Η φυλή των Mink αναφέρθηκε, για πρώτη φορά, στο Sabaody Archipelago arc, σε μια λίστα με τους δούλους που προσφέρονταν στη δημοπρασία που έλαβε χώρα στο ομώνυμο νησί. Mokomo Dukemon και Whale Forest Οι ζωόμορφοι χαρακτήρες καλωσορίζουν με απρόσμενη θέρμη τον Luffy και την παρέα του, ενώ δείχνουν ιδιαίτερο σεβασμό και ευγνωμοσύνη στον πρώτο, ως τον καπετάνιο του πληρώματος, και αυτό, διότι τα μέλη του πληρώματος που είχαν φτάσει πρώτα στο Zou είχαν σώσει τους κατοίκους του από βέβαιο θάνατο! Έτσι, καταρρίπτεται το στερεότυπο που είχαμε γνωρίσει στο Sabaody Archipelago ότι οι Mink είναι μια φυλή άγριων και αφιλόξενων κανίβαλων. Λογικό επακόλουθο είναι το γεγονός ότι ο Luffy και οι υπόλοιποι ζητούν να μάθουν τι προηγήθηκε της άφιξής τους και προκάλεσε την καταστροφή και ερήμωση της πόλης, αλλά και τα βαριά τους τραύματα. Έτσι, αρχίζει μια εξιστόρηση που θα τους συγκλονίσει όλους και θα τους προσγειώσει στη σκληρή πραγματικότητα των πειρατών που κυβερνούν τη θάλασσα: Ο Jack, το δεξί χέρι του Yonko Kaido, επιτέθηκε με τους Beasts Pirates στο νησί, απαιτώντας να του παραδοθεί ο νίντζα Raizo, αλλά οι Mink αρνήθηκαν δηλώνοντας ότι δεν υπάρχει κανένας νίντζα πάνω στο νησί. Έτσι, ο Jack βάλθηκε να τους εξολοθρεύσει! Τελικά, οι αιμοβόροι πειρατές του Kaido, πριν ολοκληρώσουν τη σφαγή τους, άφησαν το νησί και τους κατοίκους του σε άθλια κατάσταση, για να πάνε άρον άρον να ελευθερώσουν τον Doflamingo από τους Marines, που τον ανέλαβαν μετά την παταγώδη του ήττα από τον Luffy. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που οι Straw Hats και ιδίως ο Luffy αντιμετωπίστηκαν ως σωτήρες και έγιναν τόσο αγαπητοί στο λαό του Zou. Στη συνέχεια, οι Straw Hats συναντούν τους δυο ηγέτες της φυλής, το Βασιλιά της Μέρας, Inuarashi, και το Βασιλιά της Νύχτας, Nekomamushi, οι οποίοι κυβερνούν εναλλάξ το βασίλειό τους στα διαστήματα της μέρας που δηλώνουν οι τίτλοι τους. Οι δυο ηγέτες υποκλίνονται στην όψη του Momonosuke και αποκαλύπτεται ότι είναι ο διάδοχος του Kozuki Oden, του Μεγάλου Daimyo (=ισχυρός φεουδάρχης άρχοντας) του Kuri, μιας από τις επικράτειες του Wano. Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο με τον τίτλο του είναι Λόρδος Kozuki Momonosuke. Εκτός του ότι, τελικά, αποκαλύπτεται ότι, στην πραγματικότητα, ο νίντζα Raizo βρίσκεται στο νησί και ότι όλοι οι Mink βρέθηκαν προ της ολικής εξολόθρευσης, γνωρίζοντας την αλήθεια, μαθαίνουμε και κάτι άλλο, κάτι τελείως συνταρακτικό για την ιστορία του One Piece: την ύπαρξη ενός νέου είδους Ponegliff! Το νέο Ponegliff Τα συγκεκριμένα Ponegliff είναι χρώματος βαθυκόκκινου, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που είναι σκούρα μπλε, και ονομάζονται Οδικά Ponegliff (Road Ponegliff). Αν θυμάστε, τα Ponegliff είναι τεράστιοι πέτρινοι κύβοι, που φέρουν γραμμένη την ιστορία του κόσμου σε μια αρχαία γλώσσα, για την οποία λέγεται ότι το μοναδικό άτομο που έχει μείνει στον κόσμο και μπορεί να τη διαβάσει είναι η Nico Robin. Οι γιγάντιοι αυτοί λίθοι είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο και διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες: Ιστορικά Ponegliff: αποκαλύπτουν τμήματα της αρχαίας ιστορίας, πριν την εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Κυβέρνησης και φέρουν αρχαία μηνύματα. Ένα από αυτά κουβαλά πληροφορίες για τον περίφημο Κενό Αιώνα και το Μεγάλο Βασίλειο, που τόσο πολύ θέλει να αποκρύψει η Παγκόσμια Κυβέρνηση! Καθοδηγητικά Ponegliff: περιέχουν οδηγίες ή στοιχεία για τις τοποθεσίες των Ιστορικών Ponegliff. Οδικά Ponegliff: υπάρχουν τέσσερα σε όλο τον κόσμο και καθένα από αυτά περιέχει τις συντεταγμένες μιας συγκεκριμένης τοποθεσίας. Αν συνδέσει κανείς και τις τέσσερις αυτές τοποθεσίες σε έναν χάρτη, στο σημείο τομής θα εμφανιστεί η τοποθεσία του τελευταίου νησιού της Grand Line, το Raftel! Συνδέοντας τα τέσσερα σημεία που υποδεικνύουν οι λίθοι, θα αποκαλυφθεί η τοποθεσία του Raftel Ένα από τα Οδικά Ponegliff είναι κρυμμένο σε μια σπηλιά στο Δέντρο της Φάλαινας και η Robin καταφέρνει να το διαβάσει. Στην ίδια σπηλιά ήταν κρυμμένος και ο νίντζα Raizo, που ήταν ο λόγος που οι σαμουράι ήθελαν να επισκεφθούν το Zou. Ακόμα, αποκαλύπτεται ότι δύο από τις υπόλοιπες τρεις κόκκινες λίθους βρίσκονται στην κατοχή των Yonko Big Mom και Kaido, ενώ η τελευταία έχει χαθεί. Συν τοις άλλοις, μαθαίνουμε από τον Kin’emon ότι ο πατέρας του Momonosuke, ο Λόρδος Kozuki Oden, έπλευσε μαζί με τον Gol D. Roger στο Raftel, όπου ανακάλυψε τα μυστικά του κόσμου. Καθώς ο Kaido επιχείρησε να αποσπάσει αυτές τις πληροφορίες από το λαό του Wano, ο Oden έδωσε τη ζωή του, για να σώσει τις ζωές των υπηκόων του και τα μυστικά του κόσμου χάθηκαν μαζί του. Όμως, ο Βασιλιάς των Τεράτων έγινε δικτάτορας (Shogun) της χώρας. Σημείωση: Οι Nekomamushi και Inuarashi έπλευσαν στην υπηρεσία του Oden μαζί με τον Gol D. Roger και τον Whitebeard στο παρελθόν, όμως δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στο Raftel. Τέλος, η ιστορία του λαού του Wano συνδέεται άμεσα με την ιστορία των Ponegliff, καθώς οι αρχαίοι πρόγονοί του ήταν ασυναγώνιστοι λιθοδόμοι και ήταν αυτοί που δημιούργησαν τους τεράστιους αυτούς λίθους και τα μηνύματά τους! Εκτός του ότι μαθαίνουμε τόσα πράγματα για τα Ponegliff και τον κόσμο του One Piece, γενικότερα, το γεγονός και μόνο ότι οι λίθοι αυτές επανέρχονται στο προσκήνιο της ιστορίας μετά από πολύ καιρό είναι κάτι το αξιοσημείωτο! Και, όπως δηλώνει ο Nekomamushi, η Nico Robin θα γίνει το επίκεντρο όλων των ισχυρών πειρατών του κόσμου που επιθυμούν να αποκρυπτογραφήσουν και να αποσπάσουν τα μυστικά των λίθων. Συνεπώς, στο εγγύς μέλλον, η Robin θα διαδραματίσει αρκετά σημαντικό ρόλο στην ιστορία, κάτι που έχει να συμβεί ΠΑΡΑ πολλά χρόνια! Επιστρέφοντας στη δολοφονία του Oden από τον Kaido, ο Λόρδος Momonosuke εκλιπαρεί γονατιστός τον Luffy να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει το Yonko Kaido, μα, πριν ολοκληρώσει, ο Mugiwara του κλείνει το στόμα και τον διακόπτει, για να υποσχεθεί ότι θα συμμαχήσει μαζί του και θα νικήσει το Βασιλιά των Τεράτων. Έτσι, ιδρύεται η Συμμαχία Νίντζα-Πειρατών-Mink-Σαμουράι, για να τον καταστρέψει! Σαν να μην έφταναν τα τόσα προβλήματα και αποκαλύψεις που συνάντησαν οι ήρωές μας, ο Jack επιστρέφει στο Zou, για να ξεκάνει τους κατοίκους του μια και καλή! Αυτή τη φορά, όμως, αποφασίζει να επιτεθεί στο γιγάντιο ελέφαντα που κουβαλά στις πλάτες του τον πολιτισμό του Zou, τον Zunisha. Ο αιωνόβιος ελέφαντας, όμως, έχει συναίσθηση όσων γίνονται γύρω του και προειδοποιεί τηλεπαθητικά τον Luffy και τον Momonosuke. Αυτοί, με τη σειρά τους, ακούν τη φωνή του ελέφαντα στο μυαλό τους, αλλά δεν μπορούν να εξηγήσουν πού οφείλεται. Μόλις ο Zunisha ανοίγει τα μάτια του, οι εικόνες του επιτιθέμενου στόλου του Jack φτάνουν στα μάτια του Momonosuke και τον εκλιπαρεί να του δώσει την εντολή να πολεμήσει, όπως και γίνεται. Έτσι, ο γιγάντιος ελέφαντας καταφέρνει να βυθίσει τον Jack και όλο του το στόλο! Σημείωση: Τα μόνα άτομα, εκτός του Luffy και του Momonosuke, που ανέφεραν ότι άκουσαν τη φωνή του Zunisha, όταν βρέθηκαν στο Zou, είναι ο Gol D. Roger και ο Kozuki Oden. Ο Zunisha βάζει τον Jack στη θέση του Σημείωση: Στο μακρινό παρελθόν, ο Zunisha καταδικάστηκε να περιφέρεται στην αιωνιότητα μέσα στη θάλασσα και να δρα μόνο αν πάρει εντολή, ως τιμωρία για τη διάπραξη ενός αδιευκρίνιστου εγκλήματος. Τι συμβαίνει, όμως, με τον Sanji; Όσο βρισκόταν στο Zou, ο Black-Leg δέχτηκε από τον Capone Bege (έναν από τους έντεκα Supernova και, πλέον, τσιράκι της Big Mom) μια πρόσκληση για το γάμο του με την 35η κόρη της Big Mom, Charlotte Pudding! Ο γάμος αποφασίστηκε και οργανώθηκε από τη Yonko και την οικογένεια του Sanji. Όσον αφορά την οικογένεια του διάσημου μέλους του πληρώματος του Luffy, πρόκειται για μια ισχυρότατη και διαβόητη οικογένεια μισθοφόρων του Υπόκοσμου (Underworld), ενός συστήματος διασυνδέσεων, λαθρεμπορίου και ύποπτων συμφωνιών, που καταφέρνει να ξεγλιστρά από τον έλεγχο της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Είναι, επίσης, η άρχουσα βασιλική οικογένεια του Βασιλείου Germa (Germa Kingdom). Μάλιστα, περίπου 300 χρόνια πριν, η οικογένεια αυτή κατέκτησε ολόκληρη τη North Blue με τη στρατιωτική της υπεροχή και ίδρυσε την Αυτοκρατορία Germa (Germa Empire), η οποία άντεξε μόνο 66 μέρες. Εξού και η ονομασία του θρυλικού στρατού του Βασιλείου, «Germa 66». Παρ’ όλα αυτά, κατέχουν εξουσία και προνόμια μιας βασιλικής οικογένειας, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να συμμετέχουν στο Reverie, τη συνέλευση που συνίσταται από τους άρχοντες όλων των χωρών που υπάγονται στην Παγκόσμια Κυβέρνηση και λαμβάνει χώρα κάθε τέσσερα χρόνια στο Mariejois, όπου συζητιούνται επίκαιρα θέματα και λαμβάνονται αποφάσεις που αφορούν ολόκληρο τον κόσμο. Το όνομα αυτής της οικογένειας (συνεπώς και το επώνυμο του Sanji) είναι Vinsmoke και ο πατριάρχης της, ο πατέρας του Black-Leg, έχει τη δύναμη να επηρεάζει άμεσα το σύστημα των επικηρύξεων, εξού και ο λόγος που η νέα επικήρυξη του γιου του τον θέλει μόνο ζωντανό. Οπότε, ο Sanji πρόκειται να παντρευτεί μια από τις κόρες της Yonko Big Mom, που αυτόματα θα καταστήσει τους Straw Hats υποτελείς της, εκτός αν ο πρώτος εγκαταλείψει το πλήρωμα! Και όλα αυτά, για να σχηματίσουν οι δυο οικογένειες έναν ισχυρότατο δεσμό που κανείς δε θα μπορεί να τα βάλει μαζί του, ούτε καν ο Kaido! Και το χειρότερο, ο Sanji δεν μπορεί να πάει κόντρα στη βούληση ολόκληρης Yonko και ενός θρυλικού Βασιλείου! Έτσι, βρίσκεται, πλέον, στα εδάφη της Big Mom, αβοήθητος και χωρίς επιλογή. Οικογένεια Vinsmoke Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Luffy μαζί με κάποιους από το πλήρωμά του και δυο Mink ξεκινούν για να πάρουν πίσω το φίλο τους, ενώ οι υπόλοιποι, με τους σαμουράι και τον Law, βάζουν πλώρη για το Wano. Ο Nekomamushi ξεκινά την αναζήτηση του Marco, του διοικητή της πρώτης μεραρχίας των Whitebeard Pirates, ενός από τους ισχυρότερους χαρακτήρες του One Piece, ώστε να τους βοηθήσει να νικήσουν τον Kaido, ενώ Inuarashi μένει πίσω στο Zou με τον Momonosuke και τους υπόλοιπους Mink, προκειμένου να προετοιμαστούν για τον ισχυρότατο Yonko. Το Zou arc κλείνει με την προετοιμασία περισσοτέρων από πενήντα χωρών για το φετινό Reverie, καθώς οι βασιλικές οικογένειες αναχωρούν για το Mariejois, τον τόπο όπου κατοικούν οι Celestial Dragons. Μεταξύ των βασιλικών οικογενειών που πρόκειται να παρευρεθούν είναι η οικογένεια Nefeltari της Alabasta, ο Stelly (υιοθετημένος αδελφός του Sabo) και η σύζυγός του από το Goa Kingdom (πατρίδα των Luffy, Ace & Sabo), ο Wapol και η σύζυγός του από το Black Drum Kingdom, ο Dalton από το Sakura Kingdom (πατρίδα του Chopper), η οικογένεια Riku της Dressrosa, ο Elizabello II από το Prodence Kingdom, ο βασιλιάς της χώρας Kano (πατρίδα του Chinjao από το Corrida Colosseum) και η βασιλική οικογένεια του Ryugu Kingdom (περιλαμβάνει όλο το Fishman Island), η οποία θα ζητήσει να μεταφέρουν το Fishman Island στην επιφάνεια τώρα που η λίστα με της υπογραφές της Otohime (μητέρας της Shirahoshi) είναι πλήρης. O Cobra, βασιλιάς της Alabasta, έχει σκοπό να ρωτήσει την Παγκόσμια Κυβέρνηση τι ρόλο έπαιξε η οικογένεια Nefeltari στα τεκταινόμενα του κόσμου στο μακρινό παρελθόν και ποια η σχέση της με το Ponegliff της Alabasta. Οπότε, σύντομα θα δούμε πολλούς γνωστούς χαρακτήρες από το παρελθόν να συναντιούνται και να αλληλεπιδρούν. Να σημειώσω ότι ο Oda στα τελειώματα του 2016 δήλωσε σε συνέντευξή του ότι θα υπάρξει ένα ολόκληρο arc αφιερωμένο στο Reverie μέσα στο 2017, το Reverie arc. Η οικογένεια Nefeltari πλέει με προορισμό το Reverie Πάμε, λοιπόν, τώρα να συνοψίσουμε το συνολικό αντίκτυπο του arc αυτού στην ιστορία του One Piece: Αν και δεν το θεώρησα σημαντικό να το αναφέρω πιο πάνω, κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο Edward Weevil, ένας χαρακτήρας που αυτοαποκαλείται γιος του Whitebeard και είναι ο τελευταίος Shishibukai μέχρι τώρα. Ο συγκεκριμένος έχει βαλθεί να εξοντώσει όλους όσους υπηρετούσαν τον Whitebeard, ώστε να διεκδικήσει μόνο αυτός το θησαυρό του νεκρού Yonko, ως το μόνο βιολογικό παιδί του. Δε θεωρώ ότι χρειαζόταν να προστεθεί στην πλοκή, φαινομενικά είναι τελείως αδιάφορος χαρακτήρας, εκτός αν μας επιφυλάσσει κάτι πολύ καλό ο Oda. Επανεμφανίζονται αρκετοί χαρακτήρες μετά τη Χρονική Αναπήδηση (timeskip). Ένας από αυτούς είναι και ο Monkey D. Dragon, πατέρας του Luffy, του οποίου το πρόσωπο βλέπει για πρώτη φορά ο γιος του σε μια εφημερίδα με τα νέα του κόσμου. Στη συγκεκριμένη εφημερίδα αναφέρεται ότι η βάση του Επαναστατικού Στρατού έχει καταστραφεί από τον Blackbeard! O Law ξανασμίγει με το πλήρωμά του, τους Heart Pirates. Ξεκαθαρίστηκε, επίσης, ότι ο Bepo, ο πλοηγός των Heart Pirates, ανήκει στη φυλή των Mink, όπως και ο Pekoms. Ο Sanji είναι το τρίτο παιδί της οικογένειας Vinsmoke. Κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση οι Beasts Pirates και ο Jack, οι οποίοι προσπαθούν να πάρουν στα χέρια τους τον Raizo, λόγω της σχέσης του με τον Oden, που γνώριζε τα μυστικά του κόσμου. Παρουσιάζεται η ιεραρχία των Beasts Pirates: οι τρεις κορυφαίοι Disasters (Καταστροφές), ένας εκ των οποίων είναι ο Jack, η μέση βαθμίδα, που είναι οι Gifters (Δωρητές) και η βάση της ιεραρχίας, που είναι οι Pleasures (Απολαύσεις). Οι Gifters είναι οι στρατιώτες που έχουν φάει τα τεχνητά Φρούτα του Διαβόλου SMILES και οι ικανότητές τους παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε αυτό το arc. Αποκαλύπτεται η πραγματική ταυτότητα του Momonosuke και ότι αυτός και οι σαμουράι διώκονται από τους Beasts Pirates, μην μπορώντας να επιστρέψουν στη χώρα τους, καθώς ο Kaido είναι ο νέος της δικτάτορας. Οι ηγέτες του Zou κάποτε ανήκαν στο πλήρωμα του Gol D. Roger και, προηγουμένως, στο πλήρωμα του Whitebeard. Αυξάνονται ραγδαία οι σύμμαχοι των Straw Hats, ακολουθώντας την επέκταση του μεγέθους και της δύναμής τους με τη δημιουργία του Straw Hat Grand Fleet που είχε προηγηθεί στο προηγούμενο arc, ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν δύναμη ισάξια ενός πληρώματος Yonko. Επιστρέφουν στο προσκήνιο τα Ponegliff και αποκαλύπτεται η ύπαρξη ενός νέου είδους, των Road Ponegliffs, τα οποία οδηγούν στο Raftel. Οι ηγέτες όλου του κόσμου βάζουν πλώρη για το Reverie. Η βασιλική οικογένεια του Fishman Island συγκεντρώνει αρκετές υπογραφές για τη συνύπαρξη Ανθρώπων και Fishmen. Ο Stelly, το αντιπαθητικό αγοράκι που είδαμε στην αναδρομή στο παρελθόν όπου εισήχθη ο Sabo, λίγο πριν το timeskip, είναι, πλέον, βασιλιάς του Goa Kingdom και θα παρευρεθεί στο Reverie. Ο Kaido ανακαλύπτει ότι η προμήθεια των SMILE από τον Doflamingo έχει σταματήσει κι αυτός είναι ο λόγος που ο Jack επιχειρεί να τον ελευθερώσει. Ο Eustass Kid ηττήθηκε και φυλακίστηκε σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι από τον Kaido, ενώ ο Scratchmen Apoo, ο τύπος που μπορεί να μεταμορφώνει το σώμα του σε διάφορα μουσικά όργανα, δουλεύει, πια, για το Βασιλιά των Τεράτων. Γενικά, το ZOU arc είναι, ίσως, το πιο βαρβάτο arc του ONE PIECE, με έναν καταιγισμό νέων πληροφοριών, που συνδέονται με κάθε πτυχή του φανταστικού αυτού κόσμου, και αυτός είναι ο λόγος που το θεωρώ τόσο σημαντικό, ίσως και το σημαντικότερο τμήμα της ιστορίας (μέχρι στιγμής). Ακόμα, η πλοκή εξελίσσεται με γοργό ρυθμό και τα νέα δεδομένα που εισχωρούν στο παιχνίδι σε κάνουν να θέλεις να διαβάσεις αμέσως τα επόμενα κεφάλαια. ΠΗΓΗ Comix Klues

Ορισμένες παρατηρήσεις πρώτα από εμένα: Η ανάρτηση στο συγκεκριμένο ιστολόγιο έγινε από ένα χρήστη, το username του οποίου εμφανίζεται στο τέλος του άρθρου. Προτίμησα να το αφήσω ως "άγνωστος" Το άρθρο περιλαμβάνει και κάποια βίντεο. Υποψιαζόμενος ότι έχουν σχέση με όσα αναφέρονται στην ανάρτηση (δεν έχω διαβάσει το εν λόγω μάνγκα, ούτε έχω δει το άνιμε), έχω συμπεριλάβει τα λινκ εδώ. Μπορείτε φυσικά να τα δείτε και στην πηγή. To One Piece και η Δικαιοσύνη ενάντια στο Κράτος (προσοχή, ακολουθούν spoilers) Αν η τέχνη είναι μία προσπάθεια φαντασιακής, ουτοπικής επίλυσης των πραγματικών αντιφάσεων της κοινωνικής ζωής, διαθέτει ένα πολιτικό ασυνείδητο, όπως υποστηρίζει ο Jameson, που μπορεί να έρθει στην επιφάνεια. Από την άλλη μεριά, η εγγενής αντίφαση της τέχνης στην εποχή του καπιταλισμού είναι, όπως λέει ο Adorno, η απειλητική για τον καπιταλισμό δύναμη της αυτονομίας της από την οριακά καθολική εμπορευματική μορφή και, ταυτόχρονα, η ωφέλιμη για τον καπιταλισμό πλάνη της πως διαθέτει μια τέτοια αυτονομία, πέρα από κάθε εμπορευματική μορφή. Με αυτή την έννοια, διαβάζοντας το One Piece, ίσως πιστέψουμε ότι αποκομίζουμε μια καλλιτεχνική έκφραση της αναγκαιότητας ενός νέου αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού ρεύματος, περισσότερο από όσο αρμόζει σε ένα manga και ένα anime το οποίο ακολουθεί τις επιταγές ενός best-seller εμπορεύματος της βιομηχανία του θεάματος. Από την άλλη μεριά, ίσως έχουμε δίκιο. Ίσως το One Piece είναι μορφή μιας καλλιτεχνικής δημιουργίας που εκφράζει, παρά τις αντιφάσεις της, σε τελική ανάλυση τάσεις χειραφέτησης και όχι τάσεις υποταγής. Όσοι διαβάζουμε το manga ή/και παρακολουθούμε το anime του One Piece, γνωρίζουμε πως το κεντρικό θέμα του αφορά τη σύγκρουση ενός πληρώματος πειρατών, των Strawhats, με άλλους πειρατές και με την Παγκόσμια Κυβέρνηση, το Ναυτικό. Όνειρο του καπετάνιου των Strawhats, του Luffy, είναι η απόκτηση του One Piece, του θησαυρού που άφησε όταν εκτελέστηκε από το Ναυτικό ο βασιλιάς των πειρατών Gold. D.Roger, και η κατάκτηση έτσι του τίτλου του Βασιλιά των Πειρατών. Τα μέλη του πληρώματος των Strawhats συνδέονται μεταξύ τους έχοντας διαφορετικά όνειρα, τα οποία συγκλίνουν προς το ίδιο ταξίδι. Γνωρίζουμε επίσης ότι οι Revolutionaries έχουν ως κύριο σκοπό την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, και πως οι Revolutionaries με τους Strawhats τελικά συγκλίνουν, μέσα από διαφορετικές διαδρομές, στην πάλη τους ενάντια στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Οι Revolutionaries είναι το πολιτικό νεύρο του αντικρατικού μετώπου, μολονότι ακόμα παραμένουν αδιευκρίνιστα τα χαρακτηριστικά της νέας πολιτικής τάξης που θέλουν να οικοδομήσουν, ενώ οι Strawhats και οι σύμμαχοί τους είναι ελεύθερες ατομικότητες που συνενώνονται με βάση τις επιθυμίες και τα όνειρά τους ακολουθώντας ένα κοινό δρόμο. Καθώς όλη η ιστορία εκτυλίσσεται στον θαλάσσιο λείο χώρο και σε ένα αρχιπέλαγος νησιών, τόσο οι αντικρατικές δυνάμεις των πειρατών και των επαναστατών όσο και το Κράτος, το Ναυτικό, κινούνται νομαδικά. Η Παγκόσμια Κυβέρνηση συνεργάζεται και ενσωματώνει τις νομαδικές, ευκίνητες και δικτυακές πολεμικές μηχανές διαφόρων πειρατών (Shichibukai), κυνηγών επικηρυγμένων (bounty hunters) και άλλων δυνάμεων στην επίσημη κρατική στρατιωτική μηχανή του Ναυτικού. Όπως υποστηρίζουν όμως οι Deleuze-Guattari στην πολιτική τους φιλοσοφία (βλ. εδώ και ένα σύντομο σχόλιο εδώ) η νομαδική πολεμική μηχανή έχει εγγενώς την τάση να αυτονομείται από την εδαφική, κεντροθετημένη αυτοκρατορική μηχανή. Αυτές οι ''γραμμές φυγής'' από το Κράτος παράγονται λόγω της αναπόφευκτης απόκλισης της κρατικής δικαιοσύνης από τον εαυτό της κατά την εφαρμογή της. Παρότι το Ναυτικό αξιώνει, όπως σε τελική ανάλυση κάθε κράτος, πως υπηρετεί το δόγμα της Απόλυτης Δικαιοσύνης, τελικά αποδεικνύεται πως κάτι τέτοιο στη πραγματικότητα δεν ισχύει. Η Απόλυτη, δίχως προϋποθέσεις, Δικαιοσύνη ερμηνεύεται αναγκαστικά από τα πρόσωπα που την εφαρμόζουν και τα πρόσωπα που την υπόκεινται, και το γεγονός αυτό ο Derrida το ονομάζει διαφωρική μόλυνση της απροϋπόθετης Δικαιοσύνης κατά την εκτέλεσή της ως καταναγκαστικό, υπό συγκεκριμένες εμπειρικές προϋποθέσεις, δίκαιο. Το χάσμα ανάμεσα στην αφηρημένη, υπερηθική υπόσχεση της Δικαιοσύνης και τον θετό, κοινωνικο-ιστορικά προσδιορισμένο Νόμο, το χάσμα ανάμεσα στη Δικαιοσύνη, το Νόμο και τον εκτελεστή του, αλλά και το χάσμα ανάμεσα στην τυπική αφαίρεση του Νόμου και την εκάστοτε συγκεκριμένη, ενική περίπτωση που πρέπει να κριθεί, είναι αδύνατο να γεφυρωθεί. Το κρυμμένο μυστικό της Κρατικής λειτουργίας είναι αυτή η εσωτερική της διαστροφή και η φαντασίωση πληρότητας στην οποία στηρίζεται η μυστικιστική αυθεντία της Απόλυτης Δικαιοσύνης. Μια αυθεντία η οποία θεμελιώνεται στην απώθηση μιας πρωταρχικής βίας του Κρατικού Δικαίου, που κατά ένα αμείλικτο λογικό παράδοξο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με τα μέσα του ίδιου του δικαίου, ως ιδρυτική στιγμή της γενεαλογίας του. Αυτή η γνώση της πρωταρχικής, εξ ορισμού προ-δικαιικής βίας του Κράτος είναι που αποκαλύπτεται στο Ohara Incident ως επικίνδυνη για το καθεστώς. Είναι η γνώση που, από τη σκοπιά της αρχαιολογίας του, αφορά το βαθμό 0 του Κρατικού Δικαίου, την Void Century, εποχή στην οποία έλαβε χώρα ένας μεγάλος πόλεμος που καθόρισε τη μορφή του νεώτερου κόσμου και του πολιτικού κατεστημένου του One Piece, καθόρισε δηλαδή με όρους ενός συσχετισμού δύναμης το τί είναι δίκαιο και τί όχι, την ίδια την ηθική, πολιτική και έννομη τάξη. Η Void Century ονομάζεται έτσι, όχι απλώς γιατί η Παγκόσμια Κυβέρνηση εξάλειψε κάθε ίχνος πληροφορίας γύρω από αυτήν (με εξαίρεση όσα έχουν αναγραφεί στα poneglyphs), αλλά και γιατί αντιπροσωπεύει ιστορικά τη συστημική λήθη στην οποία πάντα βυθίζεται από το Κράτος η ιστορική καταγωγή του Δικαίου. Η νομοτελειακή ευθραυστότητα και πολυσήμαντη ερμηνεία της Δικαιοσύνης, το 0 που εμφανίζεται όχι μόνο στην ίδρυσή της αλλά κυκλοφορεί σε κάθε στιγμή της ύπαρξής της, οδηγεί αναγκαστικά στη μερική αποτυχία απονομής της και στην καταστροφική για το Δίκαιο ασάφεια, ειδικά μπροστά σε ορισμένες εξαιρετικές, αποκαλυπτικές περιπτώσεις, περί του τί πραγματικά είναι μια δίκαιη κρίση, ενόψει του πώς, πότε, τί και γιατί αυτής της κρίσης. Αυτή η δομική αμφισημία της Δικαιοσύνης αναπόφευκτα οδηγεί και στη δυνατότητα ιδιοποίησης της Ιδέας της από τις αντικρατικές και τις επαναστατικές δυνάμεις ώστε αυτές να ασκήσουν ριζική κριτική και έμπρακτη αμφισβήτηση απέναντι στην έννομη τάξη, στο όνομα της Δικαιοσύνης σε σχέση με την οποία κάθε έννομη τάξη αναγκαστικά υπολείπεται. Νομαδική, τελικά, είναι η ίδια η κίνηση της Δικαιοσύνης όπως αυτή αποσυγκεντρώνεται από το μονοπώλιο της ερμηνείας και απόφασης του Ναυτικού και διασπείρεται στους φορείς της και στις συγκεκριμένες συγκυριακές και επιτόπιες καταστάσεις, μέσα στις οποίες στη πραγματικότητα δεν ''εκτελείται'', σαν να επρόκειτο για τη μηχανική αναπαραγωγή ενός κώδικα, αλλά διαρκώς και δημιουργικά ασκείται, διακυβεύεται και τελικά εκ-τίθεται. Γιατί το στήριγμα της Δικαιοσύνης είναι πάντοτε μια επιθυμία. Σαδιστική δικαιοσύνη όπως, για παράδειγμα, την απονέμουν οι φρουροί του Κρατικού Νόμου στη Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας του Impel Down, ή όπως απονέμεται από τους Ιερείς που βασανίζουν τους θνητούς δοκιμάζοντας την πίστη τους στο Θεό και το Νόμο του, σαδισμός που επενδύει κάθε απονομή δικαιοσύνης στο τιμωρητικό της σκέλος δείχνοντας την εξάρτηση του νόμου από την επιθυμία τόσο του θύτη όσο και την επιθυμία του θύματος-γιατί, αν απομυστικοποιήσουμε το Νόμο από την ιερότητα της Δικαιοσύνης, δεν έχουμε παρά μια σχέση θύτη και θύματος. Αλλά και μαζοχιστική δικαιοσύνη όπως απονέμεται όχι ως εξαναγκασμός αλλά ως αυτοθυσία για χάρη ενός Άλλου. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Νόμος δεν πηγάζει από μια υπερβατική αναγκαιότητα αλλά είναι παρά μια εμμενής στο σώμα επιθυμία-όπως στη Σωφρονιστική Αποικία του Κάφκα, γραμμένος στο σώμα. https://youtu.be/V8MYImrt2oA Είναι τόσες οι ερμηνευτικές εκδοχές της ''Απόλυτης Δικαιοσύνης'' από τους ανώτερους αξιωματούχους εκτελεστές του Δικαίου του Ναυτικού, που η σχιζοφρενοποίηση της Δικαιοσύνης ασκεί στο Κράτος μια εκπληκτική ειρωνεία. Forms of justice are shown in the series. Marines may choose to display signs of Justice based on their own interpretations or opinions of the word "Justice". Some example of different opinion-based ideas on justice include Kuzan who declared he served a "Lazy Justice", Rob Lucci who claimed to serve a "Dark Justice" (闇の正義 Yami no Seigi?)[3] and Smoker who told Tashigi to create her own "personal justice". In the CP9 Mini series, Rob Lucci was seen to have done an "Excessive Justice" to the Candy Pirates. The extreme nature of his attack against them horrified the citizens that witnessed his strike http://onepiece.wikia.com/wiki/Justice (για άλλες αναφορές του One Piece στην έννοια της δικαιοσύνης, http://onepiece.wikia.com/wiki/Special:Search?search=justice&fulltext=Search) Τo this worlds inhabitants, who fear the prevalence of evildoers, there is a purpose to us being here!!! The "Justice" known as Morality shall not be destroyed!!! — Sengoku in the importance of Marineford to the world. The thing called "justice" changes its shape... Depending on where you stand. — Kuzan on justice to Jaguar D. Saul Absolute Justice...sometimes drives a man insane — Kuzan on Justice; in regard to Sakazuki's actions at Ohara Pirates are evil? The Marines are righteous? These terms have always changed throughout the course of history! Kids who have never seen peace and kids who have never seen war have different values! Those who stand at the top determine what's wrong and what's right! This very place is neutral ground! Justice will prevail, you say? But of course it will! Whoever wins this war becomes justice! Doflamingo on Justice[2] https://youtu.be/qEbZcCIXkXY https://youtu.be/AHAdPpZchOo https://youtu.be/E3-fvTFsdE0 Ωστόσο, η πραγματική υπέρβαση του Κράτους δεν επέρχεται με την απλή σχετικοποίηση της Απόλυτης Δικαιοσύνης την οποία αξιώνει, και τη διασάλευση της ηθικο-πολιτικής του ηγεμονίας από τους φορείς που ασκούν τη Δικαιοσύνη, αλλά κρίνεται τελικά στο επίπεδο της υλικής σύγκρουσης, στο πεδίο της δύναμης πυρός των οργάνων εφαρμογής της κάθε περί δικαίου αντίληψης. Αυτό δεν αναιρεί ότι η επαναστατική ιδιοποίηση της Ιδέας της Δικαιοσύνης είναι αναγκαίος όρος της ίδιας της συσπείρωσης υλικών δυνάμεων και της αποδυνάμωσης του Κράτους μέσω της όξυνσης των αντιφάσεων εντός των μηχανισμών του. Όχι φυσικά με σκοπό το Κράτος να ''μεταρρυθμιστεί'', πράγμα αδύνατο, ούτε αλλάζοντας τη σύνθεση του διοικητικού προσωπικού ή την άσκηση της πολιτικής του, πράγμα που θα αναιρούσε την πειρατική και επαναστατική εξωτερικότητα που απαιτείται για την ανατροπή του, αλλά με σκοπό αυτός να βραχυκυκλωθεί και έτσι να καταστεί ο κρατικός μηχανισμός ανίσχυρος. O Luffy, σαν την εν ενεργεία Αποδόμηση του Derrida ή την νομαδική πολεμική μηχανή των Deleuze-Guattari, περνώντας κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του από τα πιο διαφορετικά φανταστικά νησιά με τα πιο διαφορετικά κλίματα, ήθη και έθιμα και τα πιο ετερογενή πλάσματα, αποκαθιστά τη Δικαιοσύνη την οποία έχουν παραβιάσει οι τοπικές ελίτ ή άλλοι πειρατές, με την ανοχή ή και την ενεργό συμμετοχή του ίδιου του Κράτους, του Ναυτικού-επιβάλλοντας μια νέα, πραγματική Δικαιοσύνη. Έτσι αντιστρέφει εντελώς τα πρόσημα σε ό,τι μέχρι τότε κρινόταν δίκαιο ή άδικο, καλό ή κακό. Και, όπως ορίζει η σκέψη του Derrida, το λογικά δεύτερο βήμα της αποδόμησης, μετά την αντιστροφή των προσήμων μιας δυαδικής σχέσης που είναι ασύμμετρη έχοντας ισχυρό και αδύναμο πόλο, είναι η αποδόμηση του ίδιου του τύπου της σχέσης, και όχι απλώς η αντιστροφή των προσήμων της. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι, αν εγκαθιδρυόταν ποτέ μια νέα τάξη πραγμάτων από τους Strawhats και τους Revolutionaries, αυτή δεν θα ήταν άλλο ένα μυθικό, κρατικό Δίκαιο στηριγμένο στο δόγμα μιας Απόλυτης Δικαιοσύνης, αλλά μια Δικαιοσύνη δίχως Κράτος, με την έλευση μιας, με όρους του Benjamin στο δοκίμιό του Για μια Κριτική της Βίας, θεϊκής βίας, που δεν θα έρθει να αντικαταστήσει την υπάρχουσα έννομη τάξη με κάποια άλλη, αλλά θα καταργήσει τη μορφή κάθε έννομης τάξης. Και αν για τον Benjamin αυτή η θεϊκή βία, που ούτε συντηρεί ούτε θεσπίζει κρατικό δίκαιο αλλά το καταργεί, είναι μια έκφραση οργής όχι ως βίαιο μέσο αλλά ως αυτοσκοπός, και μία ισχύς αφοπλιστική αλλά και αναίμακτη, τότε το Haki ειδικά του Luffy (και όχι του Donfamingo) είναι μια μορφή εκδήλωσης της μπενγιαμινικής θεϊκής βίας. Αν η μυθική βία θεσπίζει το δίκαιο, η θεϊκή καταστρέφει το δίκαιο˙ αν η πρώτη θέτει όρια, η δεύτερη τα καταστρέφει απεριόριστα˙ αν η μυθική βία ενοχοποιεί και ταυτόχρονα τιμωρεί, η θεϊκή βία εξιλεώνει˙ αν η πρώτη απειλεί, η δεύτερη χτυπάει˙ αν η πρώτη είναι αιματηρή, η δεύτερη είναι θανάσιμη αναίμακτα [...] Πλήττει τους προνομιούχους, τους λευίτες, τους πλήττει απροειδοποίητα και χωρίς προηγουμένως να τους έχει απειλήσει, τους χτυπά ασταμάτητα μέχρι να τους εξολοθρεύσει. Ταυτόχρονα όμως ενέχει κάτι λυτρωτικό και δεν πρέπει να παραγνωριστεί η βαθιά σχέση μεταξύ του αναίμακτου και του λυτρω- τικού χαρακτήρα αυτής της βίας. Γιατί το αίμα είναι το σύμβολο της γυμνής ζωής. Η ενεργοποίηση της έννομης βίας ανάγεται χρονικά, πράγμα που δεν μπορεί να παρουσιαστεί αναλυτικότερα στο σημείο αυτό, στην ενοχοποίηση της γυμνής φυσικής ζωής, η οποία μεταβιβάζει στους ζωντανούς, αθώους και δυστυχείς, την τιμωρία η οποία «εξιλεώνει» την ενοχή της γυμνής ζωής και επιπλέον λυτρώνει τους ένοχους, όχι όμως από την ενοχή, αλλά από το δίκαιο. Επειδή, με τη γυμνή ζωή παύει η κυριαρχία του δικαίου επί των ζωντανών. Η μυθική βία είναι αιματηρή εξουσία πάνω στη γυμνή ζωή για λογαριασμό της εξουσίας, ενώ η θεϊκή βία είναι καθαρή εξουσία πάνω στο σύνολο της ζωής για λογαριασμό όλων των ζωντανών. Η πρώτη απαιτεί θυσία, η δεύτερη τη δέχεται [...] Η εκπαιδευτική βία, η οποία στην τελειοποιημένη μορφή της βρίσκεται εκτός δικαίου, είναι μία από τις εκδηλώσεις της. Αυτές οι εκδηλώσεις, λοιπόν, δεν ορίζονται μέσω των θαυμάτων που κάνει άμεσα ο θεός, αλλά μέσω της εξιλεωτικής στιγμής τους που χτυπά αναίμακτα και τελικά, μέσω της απουσίας κάθε νομοθεσίας. [...] Η θεϊκή βία, η οποία είναι σύμβολο και σφραγίδα, αλλά ποτέ μέσο της ιερής εκτέλεσης, μπορεί να αποκληθεί βία που κυριαρχεί. https://youtu.be/tvFXstU1JSQ Είναι πολύ πιθανό το One Piece, το οποίο βρίσκεται στο μυθικό νησί Raftel και στο οποίο οδηγείται κανείς μέσω των πληροφοριών που αναγράφονται στα poneglyphs, να αφορά μια γνώση καταστρεπτική για το καθεστώς, εκείνη που προσπάθησε να εξαλείψει το Ναυτικό στο Ohara Incident. Είναι μια θεϊκή, προφητική και εκπαιδευτική βία, όπως το θέτει ο Benjamin, τη μύηση προς την οποία προσφέρει η Nico Robin, και ο Lyffy καλείται να την ανακαλύψει, διαθέτοντας το σπάνιο χάρισμα του Conqueror's Haki και το θρυλικό μυστήριο του γράμματος D. στο όνομά του. Η κοινωνία που ήδη χτίζει ο Luffy, είναι μια κοινότητα χωρίς Κράτος, που όλες και όλοι είναι nakama, που όλες και όλοι δίνουν τον εαυτό τους με τις ελάχιστες προϋποθέσεις, ως όργανο της απόλαυσης του άλλου. Έτσι και ο Luffy, με ψυχή και σώμα, όλα αυτά τα χρόνια της περιπλάνησής του, προσφέρει τον εαυτό του στη διάθεση των ανθρώπων που τον έχουν ανάγκη-όταν αυτό συνάδει με το ισχυρό και σχεδόν ενστικτώδες αίσθημα δικαιοσύνης που έχει. Ο Luffy απονέμει τη πραγματική Δικαιοσύνη πέρα από το Κράτος αλλά και ενάντια στο Κράτος, αποδομεί σε όλο του το ταξίδι την ίδια τάξη του κρατικού δικαίου και της αρχής της (χρηματικής) ανταλλαγής των ισοδυνάμων δωρίζοντας τον εαυτό του χωρίς υλικά ανταλλάγματα, συνενώνει με την αντίληψή του περί Δικαιοσύνης τις διαφορετικές φυλές και τα διαφορετικά είδη πλασμάτων. O Luffy δεν θέλει να είναι αφεντικό. Είναι σαν τους φύλαρχους των Κοινωνιών ενάντια στο Κράτος που παρατήρησε ο ανθρωπολόγος Pierre Clastres, και τους ξανασυναντάμε σε κάθε πραγματικά επαναστατική οργάνωση, Κομμούνα, Κοινότητα: η ισχύς του είναι τρωτή προς τους συντρόφους και τις συντρόφισσές του, πολύ συχνά η εμπιστοσύνη του Zorro, του Usopp, του Sanji, της Nami και των άλλων μελών του πληρώματος προς το πρόσωπό του έχει χαθεί, όμως ο Luffy τελικά ξανακερδίζει πάντοτε την εμπιστοσύνη τους δίνοντας περισσότερα από όσα παίρνει, σε μια ασύμμετρη σχέση χρέους του αρχηγού-καπετάνιου προς τους ακολούθους του και όχι το αντίστροφο.Όπως έχουν παρατηρήσει πολλοί ήρωες στο One Piece, η πραγματικά μεγάλη δύναμή του είναι να οικοδομεί διαρκώς νέες, δίχως επιβολή, συντροφικές σχέσεις. Σε ένα πρόσφατο τεύχος του manga, είδαμε τον Luffy να αρνείται να γίνει το αφεντικό ενός μεγάλου αριθμού πειρατών και πληρωμάτων, που προσφέρθηκαν εθελοντικά (και εθελόδουλα) να γίνουν υποτακτικές δυνάμεις των Strawhats υπό τις εντολές του. Αυτό για μένα είναι το πραγματικό θέμα του One Piece. Το Κράτος της Απόλυτης Δικαιοσύνης απέναντι στην Κοινότητα των nakama που απονέμει νομαδικά, σε κάθε νησί και σε κάθε ενική κοινωνική σχέση που σφυρηλατεί, μια πραγματική δικαιοσύνη δίχως Κράτος, βασισμένη στην υπεραπόλαυση των πιο προσωπικών ονείρων και την αμοιβαία δωρεά, όχι στο χρηματικό υπολογισμό και τη συσσώρευση κεφαλαίου. Παρότι το One Piece γενικά απωθεί στο πολιτικό του ασυνείδητο το ζήτημα της εργασίας και του Κεφαλαίου, το πνεύμα του δεν είναι μόνο αντικρατικό αλλά και αντικαπιταλιστικό, γιατί η δικαιοσύνη των Strawhats συνολικά (και παρά τις ατομικές ιδιορρυθμίες της Nami, που δεν αποτελούν παρά μια χιουμοριστική πινελιά και τίποτε περισσότερο) δεν αποσκοπεί ποτέ στο θησαυρισμό και στη λεηλασία πλούτου, παρά μόνο στα αναγκαία για την επιβίωση και τον αγώνα, σε αντίθεση με τη βία των συμβατικών πειρατών. Είναι, άραγε, η δυνατότητα μιας τέτοιας Δικαιοσύνης δίχως Κράτος η εικονική πραγματικότητα και η φαντασίωση ενός manga? Ή μήπως, όλες και όλοι οι One Piece fans εμπνέονται από ένα στόχο που αντιστοιχεί σε γεγονότα, προβλήματα και προοπτικές της πραγματικής ζωής, σε εκλάμψεις ενός είδους Δικαιοσύνης που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει και δεν έχουμε πραγματώσει κοινωνικά ακόμα; Πηγή