Search the Community

Η σειρά «Tomahawk Angel» του 24χρονου Οδυσσέα Θεοδωράτου απέκτησε φανατικό ιντερνετικό κοινό μέσα σε ελάχιστο χρόνο, πριν εκδοθεί από τον διεθνή κολοσσό της βιομηχανίας των κόμικς Dark Horse. Πώς τα κατάφερε από ένα δωμάτιο στην Κηφισιά; Το εξώφυλλο του Tomahawk Angel «Μακάρι να μπορούσα να θυμηθώ περισσότερα», λέει η Βάλερι, που πάσχει από αμνησία. Έξω από τα παράθυρα των πολυκατοικιών, οι λεωφόροι είναι άδειες από ανθρώπους, αλλά γεμάτες τέρατα. Βρισκόμαστε στο 2050 μ.Χ. και ο πλανήτης έχει καταστραφεί. Στην Αθήνα όμως, υπάρχει μια «ασφαλής ζώνη» που λειτουργεί ως καταφύγιο για τους ανθρώπους. Η νεαρή (υπερ)ηρωίδα θα προσπαθήσει να φτάσει μέχρι εκεί. Στη διαδρομή θα χρειαστεί να παλέψει ξανά και ξανά για τη ζωή της, τριγυρίζοντας στους αθηναϊκούς δρόμους μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρόμου που φέρνει στο μυαλό το Alien του Ρίντλεϊ Σκοτ. Αυτή δεν είναι η σύνοψη κάποιου χολιγουντιανού μπλοκμπάστερ, αλλά του Tomahawk Angel (εκδ. Anubis) διά χειρός Οδυσσέα Θεοδωράτου, του πρώτου ελληνικού μάνγκα που τα κατάφερε εκτός συνόρων. Από ένα δωμάτιο στην Κηφισιά «Ξεκίνησα μόνος μου και λίγους μήνες αργότερα μου προσφέρθηκε αποκλειστικό συμβόλαιο από την Tapas. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα. Το δεύτερο ήταν όταν αποφάσισε να εκδώσει το Tomahawk Angel στο χαρτί η Dark Horse», εξηγεί. Ίσως το όνομα του αμερικανικού εκδοτικού οίκου να μη σας λέει πολλά, πρόκειται όμως για έναν από τους κολοσσούς του χώρου με θρυλικές σειρές (Hellboy, Sin City) στο δυναμικό του. Μάλιστα, έχει ενδιαφέρον ότι πρώτα εκδόθηκε στην αμερικανική αγορά και μετά μεταφράστηκε στα ελληνικά. Ο Οδυσσέας τιμήθηκε πρόσφατα στη Νότια Κορέα με το πρώτο βραβείο Webtoon για την καλύτερη «ξενόγλωσση» σειρά, σε μια τελετή όπου παρευρέθηκε και η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Τα πράγματα βέβαια δεν ήταν πάντα ρόδινα για εκείνον. «Μετά από συμμετοχή σε άπειρους διαγωνισμούς, κέρδισα έναν με έπαθλο ένα ταξίδι στην Ιαπωνία. Εκεί θα μπορούσα να κυνηγήσω το όνειρό μου. Το ταξίδι όμως ακυρώθηκε λόγω κορωνοϊού. Βυθίστηκα, μου κόστισε. Κλείστηκα στο σπίτι, ζωγράφιζα από το πρωί μέχρι το βράδυ, ακόμα και δεκαπέντε ώρες την ημέρα, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Τότε μου ήρθε η ιδέα για το Tomahawk Angel – κάπως σαν αντίδραση». Τον ακολουθούν πάνω από 400 χιλιάδες χρήστες στο Instagram, ενώ το Tomahawk Angel έχει συγκεντρώσει 834 χιλιάδες (!) views στην πλατφόρμα Tapas. Δυστοπική Αθήνα H Βάλερι, η πρωταγωνίστρια του Tomahawk Angel, με φόντο την Ακρόπολη. Διαβάζοντας το μάνγκα του νεαρού κομίστα, αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν μια sci-fi ιστορία να έχει τόσο έντονα «αθηναϊκό» χαρακτήρα. «Πάω παντού με τα πόδια, πάντα αυτό έκανα. Το ιδανικό τοπίο για το μάνγκα που θα έφτιαχνα υπήρχε ήδη, αφού η αρχιτεκτονική της Αθήνας πάντα με γοήτευε. Αρκούσε να “πετάξω μέσα” τέρατα και να το κάνω επιστημονική φαντασία», μου εξηγεί. Σε μία από τις πρώτες σκηνές του μάνγκα, ένα τέρας ονόματι Mother Queen με ανατομία εντόμου δεσπόζει πάνω από την Αθήνα, κάνοντας και τα πιο ψηλά κτίρια της πόλης να μοιάζουν με κουκλόσπιτα. Ο Οδυσσέας παραδέχεται ότι τα πλάσματα της φαντασίας του οφείλουν πολλά στα σχέδια του Χ. Ρ. Γκίγκερ, πάνω στα οποία βασίστηκε το franchise του Alien. Τι ήθελε όμως να πετύχει με αυτά, πέρα από το προφανές συναίσθημα του τρόμου; «Για την ποπ κουλτούρα της Ιαπωνίας, ο Γκοτζίλα αποτελεί διαχρονικό σύμβολο. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να κάνω το ίδιο δημιουργώντας ένα πλάσμα και για την Ελλάδα. Έτσι προέκυψε στο μυαλό μου το Mother Queen που βλέπουμε ήδη από την αρχή». «Δεν έδωσα Πανελλήνιες» Ψηφιακό σκιτσάρισμα γεμάτο λεπτομέρειες Ως απόφοιτος του Καλλιτεχνικού Σχολείου του Γέρακα, θα περίμενε κανείς ότι θα είχε όνειρο τη Σχολή Καλών Τεχνών. «Δεν έχω κάνει σπουδές σχεδίου ή ζωγραφικής, είμαι αυτοδίδακτος. Θα ήταν το λογικό βήμα, αλλά δεν το έκανα. Οι γονείς μου πίστευαν πολύ σε εμένα και έτσι δεν υπήρξαν τριβές με την απόφασή μου να μη δώσω Πανελλήνιες. Ήθελα να αφιερώσω όλη μου την ενέργεια στα μάνγκα». Φυσικά, το ρίσκο ήταν μεγάλο. Εναλλακτικό σχέδιο δεν υπήρχε. Μάλλον όμως ο 24χρονος κομίστας είχε πιάσει καλύτερα το πνεύμα της εποχής. Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια εισβολή εξ ανατολών όσον αφορά την ποπ κουλτούρα – από τα μάνγκα μέχρι τα «οσκαρικά» Παράσιτα και την Κ-pop. Οι συνομήλικοι του Οδυσσέα, η γενιά που μεγάλωσε μέσα στα video games και τα social media, είναι οι πρώτοι που αγκαλιάζουν τις νέες αφηγήσεις της Άπω Ανατολής. «Το Death Note, το Attack on Titan, το Tokyo Ghoul ήταν ιστορίες που δεν είχα ξαναδεί», μου εξηγεί, ενώ παραδέχεται ότι δεν έχει διαβάσει τόσο πολλά μάνγκα, αλλά λατρεύει τα άνιμε (τις ταινίες κινούμενων σχεδίων από την Ιαπωνία). Τον ρωτάω επίμονα προσπαθώντας να μάθω το μυστικό της επιτυχίας τους. Μου εξηγεί ότι στα δικά του μάτια φανερώνουν έναν τρόπο σκέψης χωρίς αλλοιώσεις, ρίχνοντας φως σε πράγματα που πολλοί μπορούμε να σκεφτούμε, αλλά λίγοι θα τολμήσουμε να εκφράσουμε. «Όπως η πραγματική φύση ενός ανθρώπου όταν του δίνεται μια αφύσικη δύναμη», λέει χαρακτηριστικά. Μεγάλες προσδοκίες Δοκιμές χρωμάτων στον καμβά «Με τη μοναξιά τι σχέση έχεις;», τον ρωτώ λίγο πριν από το τέλος της συνέντευξης. «Τη θεωρώ πηγή έμπνευσης», απαντά καθώς μου εκμυστηρεύεται τον μεγάλο του στόχο: να γίνει το Tomahawk Angel ένα τεράστιο franchise που ο κόσμος να γνωρίζει ότι γεννήθηκε στην Ελλάδα. Φαίνεται υπερβολικά αισιόδοξο, αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι Έλληνες αναγνώστες δεν γνωρίζουν ότι τα μάνγκα ξεκινούν από τα δεξιά προς τα αριστερά, και όχι το ανάποδο όπως συμβαίνει στα «παραδοσιακά» βιβλία και κόμικς. Όπως όμως ήταν υπερβολικά αισιόδοξο το να μη δώσει Πανελλήνιες, να μην ενδιαφερθεί για την Καλών Τεχνών και να αφιερωθεί σε ένα είδος τέχνης που ελάχιστοι «Δυτικοί» τα έχουν καταφέρει καλά. Ο μοναδικός φόβος του Οδυσσέα είναι ότι μια μέρα ο κόσμος που έχει φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια θα πάψει να απασχολεί τους αναγνώστες. Όσο για το πιο τρελό όνειρο; «Να γίνει άνιμε το Tomahawk Angel; Ναι, αυτό θα ήταν τρομερό». Ο πρώτος και ο δεύτερος τόμος του Tomahawk Angel κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Anubis. Και το σχετικό link...

Ότι έχουμε εξαιρετικούς/ές δημιουργούς κόμικς στην Ελλάδα, πολλοί και πολλές εκ των οποίων διαπρέπουν και στο εξωτερικό, είναι γνωστό. Αυτό επιβεβαιώνεται από τις πολλές ελληνικές εκδόσεις που μεταφράζονται σε άλλες γλώσσες, αλλά και από τα έργα Ελλήνων και Ελληνίδων καλλιτεχνών και καλλιτέχνιδων που κυκλοφορούν κατευθείαν από εκδοτικούς οίκους κυρίως των ΗΠΑ. Πρόσφατα μάλιστα ένας Έλληνας δημιουργός είδε τη δουλειά του να εκδίδεται από μια εκ των μεγαλύτερων παγκοσμίως εταιρειών, την Dark Horse Comics σε συνεργασία με την Tapas Entertainment, και πριν από λίγες ημέρες να βραβεύεται από το κορεατικό υπουργείο Πολιτισμού, Αθλητισμού και Τουρισμού. Ο Οδυσσέας Θεοδωράτος είναι γνωστός mangaka με πολλές επιτυχίες και βραβεία στο ενεργητικό του και η πιο πρόσφατη δουλειά του με τίτλο Tomahawk Angel, από την οποία έχουν ήδη κυκλοφορήσει σε έντυπη μορφή οι δύο πρώτοι τόμοι, απέσπασε το πρώτο βραβείο στον A’ Διαγωνισμό «2024 World Webtoon Contest». Το εντυπωσιακό έργο του Θεοδωράτου είναι ένα σκοτεινό, δυστοπικό manga με πρωταγωνίστρια μια δεκαοκτάχρονη γυναίκα που ξυπνά με αμνησία το έτος 2050 για να συνειδητοποιήσει ότι η Γη έχει καταληφθεί από αποκρουστικά αιμοβόρα τέρατα. Ένας αδίστακτος επιστήμονας με τη βοήθεια μιας τεχνητής υπερνοημοσύνης έχει μετατρέψει τον πλανήτη σε κόλαση και οι λιγοστοί επιζήσαντες πρέπει να πολεμήσουν για να επιβιώσουν στα ερείπια ενός κατεστραμμένου κόσμου. Στη λαμπρή τελετή που έλαβε χώρα στη Σεούλ παρευρέθηκε, καλεσμένη από τον Κορεάτη ομόλογό της και απηύθυνε χαιρετισμό, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, η οποία βρισκόταν στη Δημοκρατία της Κορέας για επίσημη επίσκεψη. Με τέτοιες επιτυχίες των Ελλήνων και Ελληνίδων δημιουργών, εντός και εκτός συνόρων, ας ελπίσουμε ότι το υπουργείο Πολιτισμού θα δει με διαφορετικό μάτι τα ελληνικά κόμικς και όχι μόνο ως αφορμή για χειραψίες, φωτογραφίσεις και δημοσιότητα. Και το σχετικό link...

Η νέα δουλειά του νεαρού Έλληνα mangaka είναι αυτό που θα διαβάζουν όλο το καλοκαίρι όσοι αγαπούν τα manga. O Oδυσσέας Θεoδωράτος ξεκίνησε να κάνει manga από τα δεκαέξι, όταν είδε anime για πρώτη φορά στη ζωή του. Σήμερα, στα είκοσι ένα του, έχει αφοσιωθεί στη γιαπωνέζικη αυτή τέχνη. Είναι μία από τις πιο δύσκολες σκηνές στον τομέα των κόμικ ‒ είναι σχεδόν ακατόρθωτο να επιβιώσεις σε αυτήν αν δεν κατάγεσαι από την Ιαπωνία. Τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει, όπως μου λέει ο Οδυσσέας. «Παρ' όλο που τα τελευταία χρόνια η σκηνή των anime έχει γίνει πιο φιλική προς τους καλλιτέχνες της Δύσης, παραμένει δύσκολη η κατάσταση. Αν δεν είσαι Ιάπωνας και θέλεις να κάνεις όνομα στον χώρο των manga, θα πρέπει να είσαι έτοιμος, ψυχολογικά και σωματικά, να αφιερώσεις κάθε λεπτό της ζωής του στην τέχνη αυτή. Ακριβώς όπως κάνουν οι μεγάλοι mangaka της Ιαπωνίας». Ο ίδιος δεν το βάζει κάτω. Έχει διακριθεί σε διάφορους διαγωνισμούς στο εξωτερικό, όπως τα μηναία Manga Awards του Shounen Shoujo, ενώ ήταν ανάμεσα στους φιναλίστ του Kyoto International Manga Contest. Η τελευταία του δουλειά είναι το Tomahawk Angel, που δημοσιεύεται εβδομαδιαία στο Webtoon, την κορεατική πλατφόρμα για κόμικ. Από τις πρώτες δύο εβδομάδες έχει καταφέρει να κάνει 40.000 views, που συνεχώς ανεβαίνουν. Η υπόθεσή του διαδραματίζεται το 2050 στην Αθήνα. Η ηρωίδα του είναι ένα κορίτσι που ζει σε έναν δυστοπικό κόσμο, στα πρόθυρα της καταστροφής λόγω της κλιματικής αλλαγής. «Και σαν να μην είναι αυτό αρκετό, με έναν μυστηριώδη τρόπο έχει κατακλυστεί από τέρατα άγνωστης προέλευσης. Η καταστροφή του κόσμου, σε συνδυασμό με τέρατα, είναι η ιστορία που πάντοτε ήθελα να γράψω. Είναι ο κόσμος μέσα στον οποίον θα ήθελα να υπάρξω. Φυσικά, δεν θέλω να καταστραφεί ο κόσμος και να γεμίσει τέρατα ο τόπος» προσθέτει ο Οδυσσέας. «Ο μεγαλύτερος στόχος μου είναι να γίνει anime ή σειρά στο Netflix. Ήταν ένας λόγος που αποφάσισα να το δημοσιεύσω στο Webtoon, επειδή αυτή η πλατφόρμα είναι η ιδανικότερη για νέους καλλιτέχνες, καθώς το κοινό εκεί είναι πολύ μεγάλο και πολύ φιλικό. Το επόμενο πράγμα που θέλω να καταφέρω είναι να μπω στα Webtoon Οriginals. Τα Webtoon Originals είναι τα πιο πετυχημένα κόμικ στην πλατφόρμα του Webtoon και αρκετά γίνονται anime ή σειρές. Για να γίνει αυτό, πρέπει να συνεχίσω να βγάζω ένα κεφάλαιο κάθε βδομάδα. Αργότερα σχεδιάζω να βγάλω το Tomahawk Angel σε μορφή βιβλίου. Ιδανικά, θα ήθελα να εκδοθεί από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο στην Ιαπωνία, αλλά αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο να γίνει». Ο Οδυσσέας μού μιλάει για την απόφασή του να ασχοληθεί με τη ζωγραφική, ένα πάθος που ξεκίνησε από την ηλικία των τεσσάρων και δεν το άφησε ποτέ. «Ήμουν πάντα κάπως κλειστός ως παιδί και μου ήταν δύσκολο να εκφραστώ και να επικοινωνήσω με τους συμμαθητές μου στο σχολείο, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην έχω πολλούς φίλους στα παιδικά μου χρόνια. Αυτό με επηρέασε αρκετά, γιατί γενικά ένιωθα πολύ μόνος και πολλές φορές σκεφτόμουν σκοτεινά πράγματα, είχα περίεργες φαντασιώσεις. Ωστόσο, χαίρομαι που όλα αυτά τα κράτησα μέσα μου, γιατί αργότερα αυτό έγινε το “καύσιμο” που χρειάστηκα για να δημιουργήσω τα manga που δημιουργώ σήμερα. Πλέον είμαι πιο χαρούμενος από ποτέ. Στην αρχή, είχα άλλα σχέδια, να γίνω αρχιτέκτονας ή ζωγράφος, όμως όλα αυτά άλλαξαν όταν στα δεκαέξι ανακάλυψα την τέχνη των γιαπωνέζικων κόμικ. Είδα το Death Note και το Tokyo Ghoul και αμέσως πήγα και αγόρασα τα manga. Από τότε η ζωή μου άλλαξε για πάντα, επειδή κάθε λεπτό που είμαι ξύπνιος ζωγραφίζω manga χωρίς διακοπή. Τώρα, πλέον, δεν ασχολούμαι με τίποτε άλλο πέρα από αυτό και κάτι που ήταν ένα απλό πάθος για ζωγραφική, τώρα έχει γίνει ο κύριος λόγος για τον οποίο ζω. Όταν ζωγραφίζω manga, η ζωή μου έχει νόημα, γι’ αυτό έχω αποφασίσει να ασχοληθώ επαγγελματικά και να δώσω το 100% του εαυτού σε αυτή την τέχνη. Δεν έχω κάποιο plan b. I’m going all the way with this. Τα σκίτσα του Tokyo Ghoul ειδικά ήταν το πιο εντυπωσιακό πράγμα που είδα ποτέ, ότι πιο εκφραστικό. Ο καλλιτέχνης που έπαιξε τον μεγαλύτερο ρόλο στον τρόπο που σχεδιάζω ήταν ο Sui Ishida, μετά ο Takeshi Obata (του Death Note), ο Hajime Isayama (του Attack on Titan) και ο Yusuke Murata (του One Punch Man). Έχω μελετήσει τον τρόπο σχεδίασης πολλών καλλιτεχνών, αλλά αυτοί οι τέσσερις είναι οι πιο σημαντικοί για μένα. Θεματικά, έχω επηρεαστεί όχι μόνο από άλλα manga/anime άλλα και από ταινίες κυρίως, όπως το Αlien franchise, το Τhing, το Μaze Runner και ταινίες zombie. Όπως φαίνεται, τείνω πιο πολύ προς το horror genre και το post-apocalyptic. Θεωρώ αυτά τα είδη ταινιών τα πιο συναρπαστικά, επειδή πάντα με κάνουν να σκέφτομαι τι θα έκανα εγώ εκείνη τη στιγμή. Δεν ξέρω γιατί, αλλά για κάποιον λόγο πάντα που άρεσαν περισσότερο οι ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε μια γυναίκα, π.χ. στο Hunger Games ή στο Alita Battle Angel. Οι ηρωίδες μού φάνηκαν πολύ δυναμικές κι αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Έτσι κι εγώ ήθελα η δική μου ιστορία να έχει ως κύριο χαρακτήρα ένα δυναμικό κορίτσι που το κοινό θα αγαπούσε. Θα μπορούσα να διαλέξω ένα αγόρι, αλλά, τουλάχιστον εμένα, αυτό μου φαίνεται λίγο συνηθισμένο. Προσωπικά, νομίζω πως χωρίς τη Valerie ως πρωταγωνίστρια, η ιστορία του Tomahawk Angel δεν θα ήταν αυτό που είναι τώρα. Τα κόμικ μάς χαρίζουν τη δυνατότητα να διηγηθούμε μια ιστορία με έναν μοναδικό τρόπο. Όλοι κρύβουμε μέσα μας πράγματα που θέλουμε να εκφράσουμε και τα κόμικ αποτελούν, εκτός από έναν τρόπο αφήγησης, έναν τρόπο επικοινωνίας, κάτι που χρειαζόμαστε εδώ στην Ελλάδα, πιο πολύ από κάθε άλλη στιγμή. Όλοι έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές τα τελευταία χρόνια και περισσότερα κόμικ σημαίνει περισσότερο χρώμα στη ζωή μας. Για την ώρα δεν έχω μεγάλα κέρδη από αυτό που κάνω. Ζω με τον πατέρα μου, καθώς εκείνος είναι ο άνθρωπος που με στηρίζει τόσα χρόνια, μόνος του χωρίς καμία βοήθεια. Ωστόσο σιγά-σιγά αρχίζω να βλέπω αποτελέσματα. Ακολουθώντας αυτό που αγαπώ, ξέρω πως η επιτυχία κάποια στιγμή θα έρθει κι αυτό είναι θέμα χρόνου, όσο η προσπάθεια δεν σταματάει. Όσο έχω κυρίως τον πατέρα μου αλλά και την κοπέλα μου δίπλα μου, ξέρω πως μπορώ να συνεχίσω να προχωράω». Μπορεί κανείς να διαβάσει το Tomahawk Angel ΕΔΩ. instagram.com/mangaka_ody Και το σχετικό link...