Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'matthieu bonhomme'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Dr Paingiver

    ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ

    Ξεκινάω με μιά φράση: "Εξαιρετικό κόμικ, εξαιρετικό"! Συνεχίζω με μία άλλη: "Δεν είναι Λούκυ Λουκ"! Τι εννοώ. Είναι ένα Γουέστερν κόμικ με πρωταγωνιστή τον Λούκυ Λουκ, αλλά με ελάχιστη σχέση με τον Λούκυ Λουκ που ξέρουμε. Καταρχάς δεν είναι (με εξαίρεση μία σκηνή) χιουμοριστικό κόμικ. Είναι ενήλικο κόμικ. Ο Μπονόμ πέρνει από το χέρι τον Λούκυ Λούκ και του δίνει μιά άλλη διάσταση. Το σενάριο περιέχει πολλά κλισέ που τα συναντάμε σε Γουέστερν ταινίες κατά κόρον, όμως για πρώτη φορά (αν δεν κάνω λάθος) σε ιστορία Λούκυ Λουκ υπεισέρχεται η εικόνα του θανάτου. Όσοι περιμένουν να δουν μιά ακόμα κλασική ιστορία του, ας το ξεχάσουν. Καθήστε να απολαύσετε ένα γουέστερν, σοβαρό και συναρπαστικό. Το διάβασα δύο φορές και ναι, θα το ξαναδιαβάσω. Μπράβο στον Μπονόμ για την διαχείριση του θρυλικού Λούκυ. Η έκδοση σκληρόδετη και ιλουστρασιόν, είναι πολύ καλή. Ίσως να ήθελε μεγαλύτερο σχήμα (γιατί είναι μικρότερο από αυτό της σειράς της Μαμούθ), αλλά μπράβο και στα Γράμματα για την έκδοση. Πάρτε την όλοι, δεν θα χάσετε. Υ.Γ. και ναι..... ο Λούκυ καπνίζει, δεν σταχίζει!
  2. Ο Λούκυ Λουκ, ένας από τους δημοφιλέστερους ήρωες των ευρωπαϊκών κόμικς, κράτησε σταθερά τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του επί σχεδόν εβδομήντα χρόνια. Ο Gillaume Bouzard με μια νέα περιπέτεια αποδομεί τα κλισέ και τις συμβάσεις και συστήνει έναν διαφορετικό Λούκυ Λουκ. Ίσως λιγότερο έξυπνο, αλλά σίγουρα περισσότερο αστείο. Στην πραγματική ζωή «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά» και η παροιμία αυτή έχει νόημα και κρύβει δίδαγμα. Στα κόμικς, όμως, μπορεί και να τον κάνουν. Σίγουρα, τα ρούχα έκαναν τον Λούκυ Λουκ. Ο πασίγνωστος καουμπόι φορούσε την ίδια κι απαράλλαχτη στολή από το 1946 που τον πρωτοσχεδίασε ο Βέλγος Morris (1923 – 2001) και δεν πρέπει καν να την έβγαλε από πάνω του επί επτά ολόκληρες δεκαετίες. Μέχρι που το 2016 τον ανέλαβε ο Gillaume Bouzard για μία και μοναδική ιστορία που λειτουργεί ως φόρος τιμής στον θρυλικό διώκτη των παρανόμων της Άγριας Δύσης μέσω της παρωδίας και της αναθεώρησης όλων των κλισέ και των συμβάσεων. Είχε προηγηθεί το εσκεμμένα παραπλανητικό «Ποιος σκότωσε τον Λούκυ Λουκ» του Matthieu Bonhomme (εκδόσεις Γράμματα), σε πιο σκοτεινό, ενήλικο και ρεαλιστικό ύφος, με τον Λούκυ Λουκ, φυσικά, να παραμένει ζωντανός. Ο Bouzard στο «Ο Ντόλης δεν απαντάει πια» (εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ, μετάφραση: Άγγελος Φιλιππάτος) επιλέγει να παρουσιάσει μια άλλη διάσταση της ζωής και της προσωπικότητας του Λούκυ Λουκ: πιο κωμική και λιγότερο «ηρωική». Η ιστορία ξεκινά με κάποιον ημίγυμνο άντρα, με πλούσια γενειάδα και μακριά μαλλιά να ιππεύει το άλογό του με κατεύθυνση, μέσα από ερήμους και αφιλόξενα βραχώδη τοπία, μια μικρή πόλη της Άγριας Δύσης. Προορισμός του ο κουρέας. Από εκεί θα βγει ο γνωστός Λούκυ Λουκ! Προβληματισμένος έντονα γιατί ο Ντόλης (που επιτέλους έγινε αρσενικό άλογο και στα ελληνικά, όπως ήταν ανέκαθεν στα γαλλικά και σε κάθε άλλη γλώσσα) είναι μουτρωμένος και δεν του μιλά πια. Αφού αναλύσουν με τον εισαγγελέα της πόλης το πρόβλημα με τον εθισμό στο σανό (υπαινικτική καταγγελία της υπερβάλλουσας πολιτικής ορθότητας που επέβαλε την απόσυρση του τσιγάρου από τα χείλη του Λούκυ Λουκ και την αντικατάστασή του από ένα άχυρο), ο Λούκυ θα αναλάβει ακόμη μια υπόθεση με τους αδελφούς Ντάλτον στο επίκεντρο. Αυτή τη φορά, όμως, οι φυλακισμένοι γραφικοί κακοποιοί είναι τα θύματα και όχι οι θύτες. Η μαμά Ντάλτον έχει πέσει θύμα απαγωγής και ο Λούκυ Λουκ πρέπει να τους βοηθήσει να την ελευθερώσουν. Τέσσερις διαφορετικοί Ντάλτον, με εξέχουσα φυσιογνωμία τον Άβερελ που, αντί για ψηλός, είναι ένας υπέρβαρος και παχύσαρκος αγαθός γίγαντας που παρακαλά τον γιατρό να του τοποθετήσει γαστρικό δακτύλιο, συμμαχούν με τον αιώνιο εχθρό τους και ξεκινούν το ταξίδι προς τη μαμά τους. Ο Τζόε, όπως πάντα, δηλώνει καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού το μίσος του προς τον Λούκυ Λουκ αλλά η αδυναμία του να τον εξοντώσει, όντας υπό καθεστώς επιτήρησης, τον ωθεί σε όλο και πιο ξεκαρδιστικές απειλές: «Θα τον σκοτώσω», «Θα του κάνω τα μούτρα κρέας», «Θα του σπάσω τον σβέρκο», «Θα του κόψω τα πόδια», «Θα ξυριστώ στο κρεβάτι του», «Θα του πλέξω μάλλινο πουλόβερ», «Θα τον κολλήσω γρίπη» κ.ά.). Οι αναφορές και οι παραπομπές σε πολλές γνωστές περιπέτειες του παρελθόντος είναι συνεχείς και γίνονται ένα πρωτότυπο «κυνήγι του θησαυρού» που προκαλεί τον αναγνώστη να κατεβάσει από τα ράφια του τους παλαιούς τόμους του «Λούκυ Λουκ» για να βρει τους παραλληλισμούς. Μέχρι που εμφανίζονται ακόμη περισσότεροι παλαιοί γνώριμοι που έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τον Λούκυ Λουκ και η ιστορία απογειώνεται με ένα απρόσμενο και αναπάντεχο φινάλε. Πιο απολαυστική σκηνή σ’ αυτή την ευφυέστατη εκδοχή της μυθολογίας του Λούκυ Λουκ είναι η στιγμή που ο άφοβος καουμπόι («ο άνθρωπος που είχε τη φαεινή ιδέα να πυροβολήσει τον ίσκιο του», όπως μας πληροφορεί σαρκαστικά το οπισθόφυλλο, και όχι «ο άνθρωπος που πυροβολεί πιο γρήγορα κι από τον ίσκιο του», όπως ξέραμε μέχρι σήμερα) μετά από παροτρύνσεις πείθεται ότι για να αναθερμάνει τη σχέση του με τον Ντόλη πρέπει να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές στην εμφάνισή του. Έτσι, αποφασίζει να αλλάξει ρούχα. Και η ριζοσπαστική τομή στην οποία προβαίνει είναι να φορέσει κόκκινο πουκάμισο και κίτρινο φουλάρι αντί για τα καθιερωμένα κίτρινο πουκάμισο και κόκκινο φουλάρι. Και, ω του θαύματος, κανείς δεν τον αναγνωρίζει. Οι μεν Ντάλτον γιατί πάσχουν από Δαλτωνισμό (!), οι δε υπόλοιποι γιατί θεωρούν αδιανόητο να άλλαξε ρούχα ο ίδιος κι απαράλλαχτος επί επτά δεκαετίες καουμπόι. Με τέτοια τεχνάσματα και τέτοιες ιδέες αλλά πάντα με σεβασμό στον Morris και στον δημοφιλή χαρακτήρα του, ο Gillaume Bouzard προσφέρει μια ολόφρεσκη και πρωτότυπη παρωδιακού τύπου «διασκευή» που αναθερμαίνει το ενδιαφέρον του κοινού και κρατά ζωντανό τον μύθο του Λούκυ Λουκ. Κι όσο κι αν στενοχωρεί κάποιους η μεταμοντέρνου τύπου αυτή «βλασφημία» απέναντι σ’ ένα ιερό τέρας των κόμικς, είναι ο μόνος τρόπος ώστε αυτό να διατηρηθεί στην επικαιρότητα και να αποφευχθεί η σταδιακή παρακμή του και το πέρασμά του στη λήθη. Και το σχετικό link...
  3. Μα σκοτώνονται οι θρύλοι; Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Ο Λούκυ Λουκ έκλεισε πέρυσι τα εβδομήντα του χρόνια. Με αναδρομικές εκθέσεις, ειδικές εκδόσεις, εκδηλώσεις, ομιλίες κ.ά. ο μοναχικός καουμπόι τιμήθηκε όπως του αρμόζει. Ενας νέος δημιουργός, όμως, επέλεξε να γιορτάσει φιλοτεχνώντας μια ολόκληρη ιστορία. Για τον «θάνατο» του Λούκυ Λουκ. Μα είναι ποτέ δυνατόν ένας ήρωας του διαμετρήματος του Λούκυ Λουκ, ένα brand name που συμπλήρωσε τα εβδομήντα χρόνια ύπαρξης, ένας χαρακτήρας–χρυσωρυχείο, που κάθε νέα του περιπέτεια αποτελεί είδηση για τα κόμικς, να πεθαίνει; Και ποιος μπορεί να είναι ο τολμηρός και βέβηλος δολοφόνος του; Η πρώτη σελίδα του έργου του Matthieu Bonhomme φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με ένα ανεπανάληπτο «συμβάν». Το «Ποιος σκότωσε τον Λούκυ Λουκ» του Matthieu Bonhomme, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γράμματα (μτφρ. Πέννυ Μηλιώνη), με τον προκλητικό τίτλο του «τρομοκρατεί» τους φίλους του θρυλικού καουμπόι. Και τους ανακοινώνει από την πρώτη κιόλας σελίδα ένα θλιβερό «γεγονός». Η ιστορία που ακολουθεί, ωστόσο, βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Γιατί τα φαινόμενα συχνά απατούν. Και αυτό το ξέρουν καλά όλοι όσοι διαβάζουν γουέστερν και ειδικότερα όσοι διαβάζουν «Λούκυ Λουκ». Αυτός, όμως, ο τόμος δεν είναι σαν τους προηγούμενους. Καταρχάς είναι φιλοτεχνημένος από έναν δημιουργό που καταπιάνεται πρώτη φορά με τον μοναχικό τυχοδιώκτη που πυροβολεί γρηγορότερα κι απ’ τη σκιά του. Και το κάνει ως φόρο τιμής στον αγαπημένο παιδικό του ήρωα εξ αφορμής ακριβώς των εβδομήντα ετών από την πρώτη του παρουσία στον έντυπο κόσμο. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε με την άδεια του εκδοτικού οίκου Dargaud που έχει τα δικαιώματα για τον «Λούκυ Λουκ» και κινείται σε αρκετά διαφορετικό ύφος από το σύνηθες χιουμοριστικό. Ο Bonhomme δημιουργεί μια σκοτεινή και υγρή ατμόσφαιρα και τοποθετεί την περιπέτεια στη Froggy Town, μια μικρή πόλη της Αγριας Δύσης. Η άφιξη του Λούκυ Λουκ, ενός ζωντανού θρύλου για τους κατοίκους της πόλης, θα γίνει η αιτία για να ξετυλιχτεί το μυστήριο πίσω από την κλοπή μιας άμαξας που μετέφερε χρυσό. Ο «φτωχός και μόνος καουμπόι» θα είναι ο καταλύτης. Φυσικά δεν απουσιάζουν όλα εκείνα τα αφηγηματικά και σχεδιαστικά στοιχεία που επινόησε ο εμπνευστής του Λούκυ Λουκ, Morris (1923 – 2001) και εφάρμοσε πιστά επί σειρά δεκαετιών, είτε μόνος του είτε σε συνεργασία με τον εμβληματικό Rene Goscinny και άλλους σεναριογράφους. Τα ίδια στοιχεία (ο χαρακτήρας του λιγόλογου καουμπόι, η τρυφερή σχέση με τον Ντόλι -το αρσενικό και όχι θηλυκό άλογο όπως λανθασμένα πιστεύεται από πολλούς-, οι μάχες στα σαλούν, οι κλασικοί επιτήδειοι χαρτοπαίκτες κ.λπ.) αξιοποιήθηκαν και από τους διαδόχους του κατά τα τελευταία χρόνια, άλλοτε με μεγάλη επιτυχία και άλλοτε με λιγότερη. Ο Bonhomme, ωστόσο («Ο Λούκυ Λουκ είναι για μένα κάτι παραπάνω από εκπληκτικός ήρωας των κόμικς και τέκνο ενός ιδιοφυούς δημιουργού. Υπήρξε ο κολλητός των παιδικών μου χρόνων κι έγινε ο σύντροφος όλης μου της ζωής. Η δημιουργία αυτού του άλμπουμ ήταν για μένα καθαρή ευτυχία»), καταθέτει τη δική του σφραγίδα, καθώς τα λεπτομερή σχέδιά του, οι πολλές νυχτερινές σκηνές, τα κοντινά πλάνα και η αίσθηση της αγωνίας που αριστοτεχνικά καλλιεργεί συνθέτουν με πληρότητα το σκηνικό ενός παλιού καλού γουέστερν. Αφαιρεί τις αστείες ατάκες και το σλάπστικ, προσθέτει λεπτομέρειες και αφήνει υπαινιγμούς που καθιστούν το έργο του πιο «ενήλικο», ενταγμένο μεν στο «σύμπαν» του Λούκυ Λουκ, καταλληλότερο δε για μεγαλύτερες ηλικίες αναγνωστών. «Εσείς δεν είστε πάντα απ’ τη μεριά του νόμου, κύριε Λουκ;» ρωτά ο αδερφός του σερίφη. «Της δικαιοσύνης, ναι, πάντα», απαντά ο θαρραλέος τιμωρός. Που μπορεί να μασουλάει ένα στάχυ και να μην καπνίζει, όχι όμως λόγω της πολιτικής ορθότητας και των συνεπειών της αντικαπνιστικής υστερίας, αλλά επειδή δεν κατορθώνει να βρει καπνό αν και πασχίζει γι’ αυτό από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Και υπερασπίζεται σθεναρά τους Ινδιάνους απέναντι στις αστήρικτες κατηγορίες και την επαπειλούμενη ρατσιστική επίθεση εναντίον τους. Ναι, αλλά τελικά ποιος σκότωσε τον Λούκυ Λουκ; Πηγή
  4. Παν! «Θεούλη μου, το έκανα! Εγώ το έκανα, κοιτάξτε! Εγώ τον σκότωσα! Χαχα κατέστρεψα τον θρύλο! Σκότωσα τον Λούκυ Λουκ!» Έτσι ξεκινάει αυτή η ιστορία-φόρος τιμής στον Λούκυ Λουκ, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές των γαλλοβελγικών κόμικς. Το 2016 συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τη δημιουργία του μοναχικού καουμπόι και η Dargaud σκόπευε να γιορτάσει μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο αυτή την επέτειο. Έτσι, ο Matthieu Bonhomme, που ονειρευόταν από παιδί να σκαρώσει μια ιστορία του δημοφιλούς χαρακτήρα, ανέλαβε να δημιουργήσει αυτό το άλμπουμ, το οποίο και κυκλοφόρησε την Πρωταπριλιά του 2016. Δεν θεωρείται μέρος της κεντρικής σειράς, αλλά αποτελεί stand alone τεύχος. Ωστόσο, η δράση τοποθετείται μεταξύ των Daisy Town και Fingers («Νταίηζυ Τάουν» και «Ο Ελαφροχέρης» αντίστοιχα στα ελληνικά) και δίνεται μια εσωτερική εξήγηση του λόγου που ο Λούκυ Λουκ σταμάτησε το κάπνισμα. Ο Λούκυ Λουκ καταφτάνει σε μια μικρή πόλη, εν μέσω καταρρακτώδους βροχής. Ενώ σκοπεύει να φύγει την επόμενη μέρα, πείθεται να ερευνήσει τη ληστεία μιας άμαξας, με την οποία μεταφερόταν ο χρυσός των μεταλλωρύχων της πόλης. Έτσι, μπλέκει σε μια μυστήρια υπόθεση, όπου ακόμα και ο σερίφης και τ’ αδέλφια του είναι εναντίον του. Το κόμικ αυτό δεν μοιάζει με τις ιστορίες του Λούκυ Λουκ που ξέρουμε. Το χιούμορ δε λείπει, αλλά συνυπάρχει με την αθυροστομία και τη βία. Βέβαια, ο βραβευμένος στην Ανγκουλέμ Bonhomme δεν είναι τυχαίος δημιουργός. Ισορροπεί πολύ καλά ανάμεσα στα δύο και η ίδια η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα. Το σχέδιό του είναι εξαιρετικό και ο χρωματισμός επίσης. Ίσως κάποιοι να ενοχληθούν από αυτή τη βερσιόν του Λούκυ Λουκ, που του λείπει η ευθυμία των κλασικών άλμπουμ. Συνολικά όμως είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον και σίγουρα διαφορετικό ανάγνωσμα. Βαθμολογία: 8,4/10 Υ.Γ.: Στα αγγλικά δεν έχει εκδοθεί ακόμα, αλλά υπάρχει scanlation.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.