Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'kieron gillen'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Το πρώτο πράγμα που έρχεται στον νου όταν μιλάς για την αρχαία Σπάρτη είναι οι 300 του Λεωνίδα, το θάρρος των Σπαρτιατών, η σκληρή ζωή τους. Στο «Τρεις», οι Kieron Gillen και Ryan Kelly, χωρίς ωραιοποιήσεις, δίνουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε τρεις είλωτες και αποκαλύπτουν πολλά εντέχνως αποσιωπημένα «μυστικά» για τη λακωνική κοινωνία της αρχαιότητας. Ο τρόπος που συνήθως παρουσιάζεται η αρχαία Σπάρτη σε ιστορικά μυθιστορήματα, στον κινηματογράφο, στα κόμικς, χαρακτηρίζεται από μια υπεραπλούστευση ως προς την κοινωνική δομή, τις τάξεις, την ιεραρχία. Από τα σχολικά βιβλία μέχρι τις ανιστόρητες περιγραφές τηλεβιβλιοπωλών, που ενίοτε γίνονται υπουργοί, οι περιγραφές επικεντρώνονται στην ανδρεία, στη ρώμη, στους αυστηρούς αλλά δίκαιους νόμους, στην πολεμική κουλτούρα, στη λιτή ζωή. Λίγα λέγονται και γράφονται για τον αυταρχισμό, το αντιδημοκρατικό καθεστώς, τις κοινωνικές ανισότητες, τη θεσμοθετημένη δουλεία. Ευτυχώς, η ακαδημαϊκή έρευνα τις τελευταίες δεκαετίες έχει απομακρυνθεί από τον εξωραϊσμό της ελληνικής αρχαιότητας και έχουν υπάρξει πολλές μελέτες που ρίχνουν φως στην αρχαία Σπάρτη, την ακμή της αλλά και την παρακμή της. Το «Τρεις» των Kieron Gillen και Ryan Kelly (εκδόσεις Jemma Press, μετάφραση: Μπέλλα Σπυροπούλου) – αν και δεν πρόκειται για μια ακαδημαϊκή έρευνα αλλά για μια συναρπαστική ιστορία κόμικς – εντάσσεται ακριβώς σε αυτήν την προσπάθεια αναψηλάφησης του ιστορικού παρελθόντος και αναστοχασμού πάνω στις βολικές εθνικές και ιστορικές αφηγήσεις. Και επιπλέον, βασίζεται σε πολυετή και διεξοδική έρευνα των δημιουργών του που σε συνεργασία με πανεπιστημιακούς συνέλεξαν στοιχεία, απόψεις και τεκμήρια και συνέθεσαν μια ενδιαφέρουσα αν και τραγική ιστορία. Και δεν θα μπορούσε να μην είναι τραγική, καθώς στο επίκεντρό της βρίσκεται η ζωή των ειλώτων, των πολιτών δεύτερης κατηγορίας στους οποίους στηρίχτηκε μεγάλο μέρος της ιστορίας της Σπάρτης χωρίς όμως να τους καταγράψει η Ιστορία, χωρίς να έχουν γίνει γνωστά τα ονόματά τους, χωρίς να μνημονεύεται η ζωή τους και το έργο τους. Η πιο δημοφιλής και πολυδιαφημισμένη μέχρι σήμερα απόπειρα μεταφοράς του κόσμου της αρχαίας Σπάρτης σε κόμικς ανήκει στον σούπερ σταρ Frank Miller και τη Lynn Varley από το 1998 (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τη Μαμούθ Κόμιξ). Το «300» των Miller και Varley, ωστόσο, όσο και η κινηματογραφική προσαρμογή του από τον Ζακ Σνάιντερ που σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία είχαν τόση σχέση με την ιστορική ακρίβεια όση και οι τηλεβιβλιοπώλες υπουργοί με την αλήθεια και την τεκμηρίωση. Στους «300» το βάρος δίνεται στις εντυπωσιακές σκηνές μάχης, σε ακόντια, δόρατα, περικεφαλαίες και αίμα, στην εξύμνηση της απαράμιλλης γενναιότητας των Σπαρτιατών ενάντια στους Πέρσες. Σε δεύτερη ανάγνωση, με τους αδίστακτους εισβολείς Πέρσες ως καρικατούρες που διαθέτουν όμως υπεροπλία, ο Miller (λαμβάνοντας υπόψη και τις μεταγενέστερες αντιισλαμικές δηλώσεις του) δημιουργεί μια ιστορία για την (κατά τα πιστεύω του) ανάγκη της Δύσης να υπερασπιστεί την κουλτούρα της απέναντι στους διαφορετικούς «ξένους». Φυσικά, σε ένα τέτοιο θεματικό και σεναριακό περιβάλλον, οι είλωτες δεν έχουν καμιά θέση. Έχουν όμως θέση και μάλιστα πρωταγωνιστική στο «Τρεις». Η ιστορία των Gillen και Kelly διαδραματίζεται το 364 π.Χ. και ξεκινά από την ύπαιθρο της Λακωνίας, κατά τη διάρκεια μιας, πιθανότατα, γιορτής ενηλικίωσης των νέων Σπαρτιατών. Κατά τη γιορτή αυτή, οι νεαροί Σπαρτιάτες είχαν το δικαίωμα να σκοτώσουν με βιαιότητα όποιον είλωτα επιθυμούσαν χωρίς καμιά συνέπεια. Έτσι έμπαιναν στον κόσμο των μεγάλων και από τότε, κατά μια άποψη, μπορούσαν να γίνουν στρατιώτες. Η βάρβαρη αυτή επίθεση με θύματα τυχαίως επιλεγμένα, μόνο και μόνο για να τηρηθεί το απάνθρωπο έθιμο, εισάγει τον αναγνώστη στα ήθη της Σπάρτης. Και η ιστορία συνεχίζεται με την αναίτια επίθεση μιας ομάδας Σπαρτιατών σε μια καλύβα ειλώτων, έτσι για διασκέδαση και ψυχαγωγία. Οι είλωτες, όμως, θα αμυνθούν και θα κατατροπώσουν τα «αφεντικά» τους. Η εκδίκηση των Σπαρτιατών θα είναι αμείλικτη. Πρώτα όμως θα πρέπει να καταδιώξουν και να συλλάβουν τον Κλάρο, τον Τέρπανδρο και τη Δαμάρτα που προσπαθούν να διαφύγουν για να σώσουν τη ζωή τους και την αξιοπρέπειά τους. Αυτό είναι λίγο-πολύ το βασικό σενάριο που γύρω του, όμως, χτίζεται μεθοδικά και πολύ προσεκτικά ολόκληρη η πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της αρχαίας Σπάρτης έναν σχεδόν αιώνα μετά τη Μάχη των Θερμοπυλών. Αυτό που ενδιαφέρει κυρίως τους Gillen και Kelly δεν είναι να γεμίσουν τις σελίδες με μάχες σώμα με σώμα, με κοφτερά μαχαίρια, απαστράπτουσες ασπίδες, εντυπωσιακές χλαμύδες, λαδωμένα κορμιά και λακωνικές ατάκες, αλλά να παρουσιάσουν την πραγματικότητα από την πλευρά των θυμάτων, των κυνηγημένων. Όχι από την πλευρά που εξύμνησε η Ιστορία, παίζοντας συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό ρόλο, αλλά από την πλευρά που αγνοήθηκε γιατί δεν είχε να παρουσιάσει συμμετοχή σε πολέμους, αιματηρές μάχες, ένδοξες ναυμαχίες, πομπώδεις εκστρατείες. Πόσα όμως είναι γνωστά σήμερα για τους είλωτες; Λίγα στους πολλούς αλλά πολλά στους ιστορικούς και τους επιστήμονες που ασχολούνται διεθνώς με την αρχαία ελληνική ιστορία. Ένας από αυτούς είναι ο Stephen Hodkinson, καθηγητής αρχαίας Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Νότινχαμ που υπήρξε επιστημονικός σύμβουλος στο «Τρεις». Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου φιλοξενείται, μάλιστα, μια πολυσέλιδη συζήτηση ανάμεσα στον σεναριογράφο Kieron Gillen και τον Hodkinson που βοηθά τον αναγνώστη να γνωρίσει περισσότερο τη συγκεκριμένη περίοδο της ελληνικής Ιστορίας, να κατανοήσει τις σεναριακές και σχεδιαστικές επιλογές των δημιουργών του και, επιπλέον, να αντιληφθεί τις αιτίες για τις οποίες η Σπάρτη χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο σε ρατσιστικές ιδεολογίες και ολοκληρωτικά καθεστώτα. Πολλοί πολιτικοί αλλά και φιλόσοφοι και επιστήμονες, ιδιαίτερα του εικοστού αιώνα, γοητεύτηκαν από το στρατοκρατικό καθεστώς της Σπάρτης, «...όχι μόνο ο Χίτλερ, αλλά και άλλοι ναζί πολιτικοί και ιδεολόγοι, και δυστυχώς επίσης, επιφανείς Γερμανοί ακαδημαϊκοί» σύμφωνα με τον Stephen Hodkinson. Που συνεχίζει γράφοντας: «Κυκλοφορεί ένα θαυμάσιο βιβλίο της Helen Roche, το Sparta ’s German Children, τα τελευταία δύο κεφάλαια του οποίου αναλύουν πώς τα ελίτ ναζιστικά σχολεία κατηχούσαν τους μαθητές με τα υποτιθέμενα ιδανικά της αρχαίας Σπάρτης. Η Roche έκανε ένα καταπληκτικό πράγμα: ήρθε σ’ επαφή με πολλούς από τους πρώην μαθητές που σήμερα είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι, και έμαθε από πρώτο χέρι πώς διδάχθηκαν την αρχαία Σπάρτη. Αν η Γερμανία είχε νικήσει στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η μεταπολεμική Ευρώπη θα διοικούνταν από ανθρώπους που είχαν εμποτιστεί με τα “ιδανικά της αρχαίας Σπάρτης” [...] Η ναζιστική προπαγάνδα ισχυριζόταν ότι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες ήταν βιολογικοί πρόγονοι της σύγχρονης γερμανικής νορδικής φυλής, της άριας φυλής. Και οι Ναζί χρησιμοποιούσαν τον κτηνώδη τρόπο που φέρονταν οι Σπαρτιάτες στους είλωτες ως παράδειγμα για το πώς έπρεπε να φέρονται σε μη άριες φυλές. Έχει βρεθεί ένα ανατριχιαστικό ναζιστικό έγγραφο, το “Generalplan Ost”, στο οποίο αναφέρεται ότι η ΕΣΣΔ, μετά την κατάκτηση της, έπρεπε να μετατραπεί σε μια γερμανική ρατσιστική ουτοπία όπου οι Ρώσοι θα ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας όπως οι είλωτες». Μια διαφορετική, πιο ηρωική και λιγότερο ρεαλιστική εκδοχή της αρχαίας Σπάρτης έδωσαν οι Frank Miller και Lynn Varley στο «300». Οι Gillen και Kelly επέλεξαν την τεκμηρίωση και την ακρίβεια. Με ένα τέτοιο σκεπτικό κατάδειξης πολλών κρυμμένων αληθειών για τη Σπάρτη, που θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζουν όσοι ενδιαφέρονται για την Ιστορία, φαίνεται ότι πορεύτηκαν οι Kieron Gillen και Ryan Kelly που φιλοτέχνησαν μια ενδιαφέρουσα από πλευράς πλοκής αφήγηση. Ακόμα περισσότερο, με την ενδελεχή τους έρευνα όχι μόνο ως προς τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες αλλά και ως προς τα πραγματολογικά στοιχεία, την αρχιτεκτονική, τις ενδυμασίες, τον οπλισμό, τα τρόφιμα κ.λ.π. και την τεκμηρίωση κάθε λεπτομέρειας, συνθέτουν μια σπουδαία μυθοπλασία με ιστορική ακρίβεια. Οι, επίσης πολυσέλιδες, «Σημειώσεις» του ίδιου του Gillen στο τέλος του βιβλίου επεξηγούν λεπτομερώς την προσέγγισή του απέναντι στη Σπάρτη και, κυρίως, τη μεθοδολογία εργασίας του σε ένα βιβλίο που καταπιάνεται με ιστορικά θέματα με επιστημονικό τρόπο. Η περίπτωση του «Τρεις» είναι ένα ιδανικό παράδειγμα μιας απόλυτα επαγγελματικής δουλειάς που ισορροπεί αρμονικά ανάμεσα στη φαντασία και τη μυθοπλασία από τη μια και στην ακρίβεια από την άλλη. Γι’ αυτό και το «Τρεις» μπορεί να είναι ελκυστικό σε διαφορετικές αναγνωστικές κοινότητες, τόσο σε αναγνώστες που ενδιαφέρονται για ιστορικά θέματα όσο και σε αυτούς που αναζητούν μια στιβαρή πλοκή, μια καθηλωτική ιστορία. Αλλά και γενικότερα σε όσους επιθυμούν να διαβάσουν και να δουν κάτι όμορφα φτιαγμένο, τεκμηριωμένο και ακριβές. Και το σχετικό link...
  2. germanicus

    ΤΡΕΙΣ

    Περιπέτεια που διαδραματίζεται στην Αρχαία Σπάρτη το 364πΧ. Σενάριο Kieron Gillen, σχέδιο Ryan Kelly, χρώματα Jordie Bellaire. Πρώτη έκδοση 2013-2014 σε 5 τευχάκια για την Image ως Three. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο την περίληψη της υπόθεσης: "364 πΧ. Μετά από έναν αιώνα ηγεμονίας, η Σπάρτη καταρρέει. Μια σφαγή αθώων ειλώτων εξελίσσεται σε ένα κυνήγι που θα μπορούσε να σημάνει το τέλος αυτής της στρατιωτικής κοινωνίας. Τρεις δούλοι τρέχουν για να σωθούν. Στα χνάρια τους τριακόσιοι από τους Σπαρτιάτες αφέντες τους. Έχουν άραγε ελπίδα να επιβιώσουν απέναντι στους σπουδαιότερους πολεμιστές που γνώρισε ποτέ ο κόσμος;" οκ Υπερβάλλει Έχω τις ενστάσεις μου στην περιγραφή, αλλά νταξ. Όντως μια Σπάρτη κυνηγάει 3 είλωτες. Σχεδόν μια Σπάρτη. Διότι έχει απ'όλα μέσα Κάποιοι λχ δε νοιάζονται Εν πάση περιπτώσει, θα το πάρετε, θα το διαβάσετε, θα δείτε Και στο τέλος θα μάθετε ότι τον φόνο τον έκανε ο μπάτλερ, αλλά αυτό το ξέρατε προτού πιάσετε το κόμικ. Τι δεν ξέρατε? Ότι είναι ένα από τα καλύτερα ιστορικά κόμικ που έχω διαβάσει ποτέ μου. Το είχα διαβάσει στα Αγγλικά όταν βγήκε, το τσίμπησα (πρωτοφανώς) και στην Ελληνική του έκδοση. Ένα βραδάκι, μετά από καμπόσο αλκοόλ, γυρνώντας ψιλοκομμάτια ο Gillen σπίτι, σωριάστηκε στον καναπέ και κάνοντας μια από πίσω, τσίμπησε στην τύχη ένα κόμικ για να περάσει την ώρα του. Στα χεράκια του έπιασε τους 300 του Miller. Προφανώς το είχε ξαναδιαβάσει. Και του άρεσε. Αυτή τη φορά όμως του καρφώθηκε μια έντονη ιδέα ότι δεν ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα στην αρχαία Σπάρτη, ότι το συγκεκριμένο κόμικ ήταν "κάπως" και του καρφώθηκε στο μυαλό το να γράψει μια άλλου είδους ιστορία για τους Σπαρτιάτες. Στη συγγραφή του κόμικ ο Gillen συνεργάστηκε με τον καθηγητή Stephen Hodkinson του University of Nottingham. O Stephen Hodkinson, επίτιμος δημότης της Σπάρτης από το 2010, έφτιαξε με άλλους το Κέντρο Σπαρτιατικών και Πελοποννησιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ το 2005 και ήταν διευθυντής του έκτοτε μέχρι το 2018. Εξ'όσων γνωρίζω είναι το μοναδικό ινστιτούτο που έχει μια τέτοια θεματολογία, έχει ενεργή παρουσία στη Λακωνία και θα συμμετάσχει του χρόνου στις διάφορες εκδηλώσεις του Δήμου Σπάρτης για τα 2500 χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών. Διευθύντρια του Κέντρου αυτή τη στιγμή είναι η καθηγήτρια Χρυσάνθη Γάλλου. Το Κέντρο συνέβαλλε και στη μετάφραση του κόμικ στα Ελληνικά σύμφωνα με τις σημειώσεις. Φαντάζομαι στο σκέλος της ορθής απόδοσης διαφόρων όρων και εννοιών. Σενάριο, απεικονίσεις, μετάφραση λοιπόν είναι "ψαγμένα". Χωρίς όμως να βαραίνουν το κόμικ και τη ροή του. Είναι διάσπαρτες πινελιές. Είναι οι ιστορίες που αφηγούνται οι χαρακτήρες. Είναι τα ρούχα που φοράνε. Είναι η συμπεριφορά και τα θέλω τους. Είναι οι αξίες που έχουν. Ζωντανεύει μια κοινωνία και ένας κόσμος μέσα σε αυτές τις σελίδες με όχημα μια δετή περιπέτεια που έχει ρυθμό, ανατροπές, αρχή, μέση και τέλος. Τεράστιο ατού του είναι οι σημειώσεις 130 περίπου σελίδες κόμικ, 7 σελίδες με τα εξώφυλλα των τευχών (κανονικά και κάποια εναλλακτικά), 4 σελίδες έξτρα σχέδια και 10 σελίδες σημειώσεις γύρω από στιγμές του κόμικ με 12 σελίδες συζήτηση μεταξύ του σεναριογράφου και του καθηγητή. Όλα αυτά τα έξτρα, δεν χρειάζονται για να απολαύσει κανείς το κόμικ. Άνετα θα μπορούσαν να λείπουν Η ύπαρξή τους όμως απογειώνει την εμπειρία της ανάγνωσης. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω στα αγγλικά, αμέσως ξύπνησε η υπεροψία μέσα μου. Έχουμε μεγάλες αμφιβολίες για το πως ακριβώς ήταν η αρχαία Σπάρτη. Οι ίδιοι οι Σπαρτιάτες δεν έχουν αφήσει κείμενα. Οι σημαντικότερες πηγές μας είναι πράγματα όπως ο σύγχρονός τους Αθηναίος Ξενοφώντας που τους εκθείαζε ή ο Πλούταρχος που έγραψε για αυτούς 300-700 χρόνια αργότερα Οι σύγχρονοι ακαδημαϊκοί αναρωτιούνται για το άμα όντως οι είλωτες ήταν "είλωτες", άμα όντως υπήρχε η Κρυπτεία (μια φορά το χρόνο να κυνηγάνε οι Σπαρτιάτες και να σκοτώνουν είλωτες), άμα όντως πέταγαν τα παιδιά τους στον Καιάδα. Οι σημειώσεις λοιπόν τα αποσαφηνίζουν όλα αυτά και εξηγούν το πως οι δημιουργοί γνωρίζουν αυτές τις κουβέντες, έκαναν όμως επιλογές για το τι θα δείξουν, δεν ήθελαν να ξενίσουν τελείως τον αναγνώστη και άφησαν μικρές πινελιές μέσα στο κόμικ που αφήνουν υπαινιγμούς για κάποια θέματα Ένα χαρακτηριστικό σημείο επιλογής αναφέρθηκε στο panel που έγινε για το κόμικ στο Αθενσκον. Ξέρουμε ότι τα αρχαία αγάλματα είχαν χρώματα και δεν ήταν κατάλευκα Δείτε λχ αυτή εδώ την διάλεξη, αν και άνετα θα βρείτε διάφορα άρθρα με ένα απλό γκουγκλάρισμα Οι δημιουργοί όμως επέλεξαν να τα δείξουν άσπρα. Είναι αυτό μια συγκλονιστική λεπτομέρεια? Όπως είπα, όχι Δεν χρειάζεται να το ξέρεις για να απολαύσεις το κόμικ. Υπάρχουν όμως άλλες πινελιές, όπως λχ το να έχει μια γυναίκα περιουσία και να την μεταφράζει σε άλογα που θα λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που είναι ωραίο το να διαβάσεις σχόλια για αυτό στις σημειώσεις. Δεν είναι το πλέον κοινό μοτίφ όταν σκεφτόμαστε τους αρχαίους Σπαρτιάτες Η έκδοση είναι στα γνωστά στάνταρ της Jemma Προτείνεται! 4/5 από εμένα. Link στο goodreads για το αγγλικό TPB To κόμικ είχε παρουσιαστεί και στις Ξένες Εκδόσεις το 2014. Μπορείτε να διαβάσετε σχόλια και εκεί. Οι πρώτες σελίδες μέσα από το Αγγλόφωνο νομίζω πως ήμουν Λακωνικός
  3. Γάντζος

    The Wicked + the Divine

    Το εξαιρετικό comic της Image κάνει μεταγραφή στην μικρή οθόνη. Στην comic-ανασκόπηση μας του 2014, είχαμε αναφερθεί στο πόσο πιθανό θεωρούμε να δούμε το The Wicked + the Divine να αποκτά την δική του τηλεοπτική μεταφορά. Οι προβλέψεις μας επαληθεύτηκαν καθώς η Universal Television απέκτησε τα δικαιώματα του comic της Image. Την παραγωγή θα αναλάβουν εκ μέρους της το συγγραφικό ζεύγος των Matt Fraction και Kelly Sue DeConnick, μέσω της εταιρείας παραγωγής τους, Milkfed Criminal Masterminds, από την οποία θα αναπτυχθούν και άλλες creator-owned comic σειρές όπως το πολυβραβευμένο τους Sex Criminals. Το The Wicked + the Divine αφορά έναν κόσμο όπου κάθε 90 χρόνια, 12 θεότητες αναγεννιούνται ως άνθρωποι και ζουν μονάχα για 2 χρόνια ως larger-than-life celebrities ανάμεσα στους θνητούς. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2014 σε σενάριο Kieron Gillen και σχέδιο Jamie McKelvie, κέρδισε το βραβείο καλύτερου comic στα British Comic Awards 2014 και όσοι δεν το έχετε τσεκάρει, σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα. περισσοτερα για τo comic Πηγη
  4. STAR WARS : DARTH VADER Η δεύτερη, χρονικά, έκδοση της Marvel για το 2015 και για το σύμπαν του Star Wars. To Star Wars : Darth Vader είναι μια ongoing σειρά. Κεντρικός ήρωας είναι προφανώς ο Darth Vader και χρονικά βρισκόμαστε μετά το τέλος της 4ης ταινίας ( A New Hope ) με τον Darth Vader να έρχεται αντιμέτωπος με το κόστος της αποτυχίας του να προστατεύσει το Death Star. Τον βλέπουμε να στέλνει τον Bobba Fett για να ανακαλύψει τον πιλότο που κατέστρεψε τον διαστημικό σταθμό ( Guess Who? ), να συναλλάσσεται με τον Jabba the Hutt με σκοπό την αγορά όπλων για την αυτοκρατορία και να προσπαθεί γενικότερα να επανακτήσει την εύνοια του Emperor Palpatine. Στη συγγραφή είναι ο Kieron Gillen ( έχει περάσει από πολλούς ήρωες της Marvel και τώρα γράφει στην Image το εκπληκτικό The Wicked & The Divine ) ο οποίος γράφει πάντα καλούς αντι-ήρωες και "βασανισμένους" χαρακτήρες. Δίνει καλά τις εσωτερικές μάχες του Darth Vader, αλλά εκεί που δίνει ρέστα είναι στις πραγματικά κακές στιγμές του, στις μονομαχίες του, στον τρόπο με τον οποίο αποδίδει την απέχθεια του προς όλους τους κατώτερους του και στο γενικότερη ενσάρκωση του absolute evil που αντιπροσωπεύει. Σεναριακά δεν βλέπουμε τίποτα ιδιαίτερο, δεν εκπλήσσεσαι από κάποιο plot-twist, αλλά ότι θέλει να σου πει, στο λέει πειστικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο 6ο τεύχος κάνει ένα μικρό crossover με την άλλη ongoing σειρά της Marvel, την ομώνυμη Star Wars, με την οποία μοιράζονται κάποια ίδια panel και ένα σεναριακό εύρημα. Στο σχέδιο είναι ο Salvador Larroca ( και αυτός πολύ Marvel και σχεδόν τίποτα άλλο αξιόλογο ) ο οποίος κάνει μια επαρκή δουλειά, αλλά μέχρι εκεί. Τίποτα ιδιαίτερο να σχολιάσω, καμία αξιομνημόνευτη σκηνή, τίποτα άξιο προσοχής. Δεν με χαλάει καθόλου αλλά δεν με φτιάχνει και καθόλου. Απλά ΟΚ. Γενικές εντυπώσεις : Καλό γράψιμο ενός villain χαρακτήρα. Σκοτεινό σενάριο με ένα flat σκίτσο. Καλό αλλά nothing special. Ίδωμεν.... Βαθμολογία : 6,5/10 Αφιερωμα στο GC για τον Kieron Gillen Εργογραφία του στα ελληνικά : IRON MAN (Anubis) Άλλα κόμικς του : THREE
  5. Dark Chris

    GILLEN KIERON [ (1975) ]

    Σε κάποιους, αυτό το όνομα θα είναι γνωστό. Σε κάποιους όχι. Ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος στο κορυφαίο περιοδικό για gaming στην Αγγλία, το PC Gamer. Έγραψε και για άλλα έντυπα, δούλεψε στο Eurogamer, ίδρυσε το κορυφαίο site στο UK για PC gaming και κέρδισε μερικά βραβεία. Το 2010 παράτησε το «άθλημα» για να ασχοληθεί ολοκληρωτικά με την γραφή κόμικς. Στο μεταξύ είχε ασχοληθεί και με την μουσική δημοσιογραφία. Πρώτη του ανεπίσημη δουλειά ως συγγραφέας κόμικς ήταν αυτή του writer του strip ονόματι Save Point για το OPSM-UK, μαζί με τον Jamie McKelvie. Το 2006 έκανε το μεγάλο μπαμ και το όνομα του γνωστό στην αμερικανική σκηνή, με την κυκλοφορία του πρώτου τεύχος του Phonogram. Ο Gillen, προσπαθεί να εντάξει την μουσική και την όλη κουλτούρα γύρω από την british pop στο κόμικς του. Αποτελείται από δύο σειρές, το 1 και το 2, ενώ ετοιμαζόταν και το 3 (περισσότερα παρακάτω). Στο 1, “Rue Britannia”, πρωταγωνιστεί ο David Kohl που είναι ένας μάγος που χρησιμοποιεί την Βρετανική ποπ για να εφαρμόσει την μαγεία του. Αποστολή του είναι να βρει τι έπαθε μια θεά, η Brittania. Κατά την διάρκεια της αποστολής του, θα συναντήσει και άλλους σαν και αυτόν. Το 2ο limited, “The Singles Club”, αποτελείται από 7 one-shot τεύχη. Κάθε τεύχος επικεντρώνεται σε έναν διαφορετικό phonomancer (έτσι λέγονται αυτοί οι μάγοι) και μια περιπέτεια του σε ένα συγκεκριμένο club μια συγκεκριμένη νύχτα. Ο Kohl εμφανίζεται σε μερικά από αυτά ως supporting character. Το 3ο limited, “The Immaterial Girl” ανακοινώθηκε τον Φεβρουάριο στην Image Expo 2012, μεταφέρθηκε όμως για το 2013, γιατί οι Gillen/McKelvie θα ασχοληθούν με τους Young Avengers. Και επίσης γιατί τα έσοδα τους από το 2 ήταν ελάχιστα. Είναι μια αρκετά περίεργη σειρά με πολλές μουσικές αναφορές, που δεν είναι απαραίτητες στην κατανόηση της ιστορίας. Το art του McKelvie είναι σχετικά απλό, πολύ ωραίο και στήνει ωραία τα καρέ του. Το 2008 έγραψε το Warhammer: Crown of Destruction, μια μίνι σειρά του σύμπαντος του Warhammer, έβγαλε το Phonogram 2 και έγραψε μια ιστορία με την Dazzler για το X-Men: Manifest Destiny #5, χαρακτήρα της Marvel και ένα limited με τον Beta Ray Bill, επίσης της Marvel, το BRB: Godhunter. Σε αυτό, ο Beta κυνηγά τον Galactus για να εκδικηθεί που καταβρόχθισε τον πλανήτη του. Ακόμα, συμμετείχε στο relaunch του New Universe της Marvel, με αφορμή την 25η επέτειο από την δημιουργία του line. Έγραψε το one-shot newuniversal: 1959 #1 με art του Greg Scott. Το 2009 συμμετείχε σε μια ανθολογία της Image, στην οποία κάθε δημιουργός παίρνει ως βάση ένα τραγούδι των Spearmints και έγραφε από μία ιστορία. Στον Gillen έτυχε (?) το “Sweeping The Nation”. Οι άνθρωποι της Marvel του ανέθεσαν αρκετά projects, όπως το S.W.O.R.D., που πρωταγωνιστεί η Agent Brand, η οποία προσπαθεί να ματαιώσει τα σχέδια του νέου «συνεταίρου» της στην αρχηγία της SWORD, Henry Gyrich, το Dark Avengers: Ares και αρκετά one-shots πριν του αναθέσουν τα ηνία του Thor (στο μεταξύ ασχολήθηκε και με δουλειές στην Boom, Tokyopop και Avatar Press). Ασχολήθηκε με τον τίτλο από το #604 έως το #614, ολοκληρώνοντας ουσιαστικά την ιστορία του JMS, ενώ έγραψε και το one-shot Siege: Loki, δείχνοντας μας τι θα μπορούσε να κάνει με τον χαρακτήρα. Η δουλειά του στο Thor ήταν μέχρι τότε η μεγαλύτερη του για την Marvel και ήταν η σειρά που τον έκανε πιο γνωστό. Εκτός από μορφή τόμων, κυκλοφορεί και σε Ultimate Collection που συλλέγει όλα τα Thor τεύχη του. Το 2010, με το τέλος του event X-Men: Second Coming, δημιουργήθηκαν 5 νέοι μεταλλαγμένοι, μετά από χρόνια χωρίς νέους μεταλλαγμένους. Τις περιπέτειες τους μας αφηγήθηκε ο Gillen, στην σειρά Generation Hope, στην οποία και έμεινε από την αρχή μέχρι το τεύχος #12. Οι νέοι αυτοί μεταλλαγμένοι αποτελούν τα Five Lights, τους οποίους και ηγείται η Hope, μεσσίας των μεταλλαγμένων. Κλασσικός X-τίτλος που πρωταγωνιστούν έφηβοι με την κατάλληλη δόση δράματος, δράσης και χιούμορ. + Γράφει εξαιρετικά την Hope και την Idie. Στην δεύτερη συγκεκριμένα, “βοηθά” και ο Aaron. Πως; Το τελευταίο arc του Gillen στον τίτλο ήταν tie-in του Schism, που έγραφε ο Aaron. Στο Schsim λοιπόν, έχουμε τον χωρισμό των X-Men σε δύο παρατάξεις από τους Cyclops και Wolverine. Ένας από τους βασικούς λόγους του «διαζυγίου» ήταν το γεγονός ότι ο Cyclops παρότρυνε την Idie (μία εκ των νέων μεταλλαγμένων) να σκοτώσει μερικούς τρομοκράτες που κρατούσαν αιχμαλώτους άλλους μεταλλαγμένους. Παρένθεση: η Marvel έχει μια συγκεκριμένη τακτική για να γίνεται ομαλά η αντικατάσταση ενός writer σε μια σειρά από έναν άλλο. Ο writer και αυτός που πρόκειται να αναλάβει την σειρά γράφουν μαζί ένα arc, πριν φύγει ο πρώτος. Που κολλάει αυτό; Αυτή την τακτική υιοθέτησαν και με το Uncanny X-Men (όπως είχε γίνει και πάλι με την ίδια σειρά). Ο Fraction επρόκειτο να φύγει από την σειρά και αντικαταστάτης του ορίστηκε ο Gillen. Στην τελευταία ιστορία του Fraction, Quarantine (#53ο-#534), συνεργάστηκε με τον Gillen. Ανεπίσημη αρχή του run του. Επίσημη ήταν το Uncanny X-Men #534.1. Ο Magneto έχει γίνει πλέον μέλος των X-Men και η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της ομάδας, Kate Kildare, πρέπει να του φτιάξει λίγο το προφίλ, καθώς στο ευρύ κοινό είναι γνωστός ως ένας από τους πιο μεγάλους τρομοκράτες ever. Επόμενη του ιστορία το Breaking Point, συνέχεια του run του Whedon. O Kruun επέστρεψε και διψάει για εκδίκηση. Πριν από το arc που τρέχει παράλληλα με το Fear Itself, στο οποίο έχουμε μια αλλαγή για τον Colossus, ο Gillen μας αποκάλυψε τον λόγο που ο Wolverine είναι τόσο επιθετικός και αγενής προς την Hope. Είχε και την ευθύνη του τελευταίου τεύχους της σειράς (τον επόμενο μήνα ξεκίνησε με νέο #1 φυσικά ), το οποίο ολοκληρώνει το Schism και μας γνωρίζει την νέα εκδοχή του Mr. Sinister. Ήταν αυτός που έγραψε και τα 20 τεύχη της νέας σειράς Uncanny X-Men, η οποία επικεντρωνόταν στην Extinction Team (Cyclops, Emma Frost, Magneto, Storm, Namor, Hope, Danger, Colossus, Magik) και στις προσπάθειες τους να το παίξουν υπερήρωες και να αποδείξουν στον κόσμο πως όχι μόνο είναι η ισχυρότερη ομάδα (κάτι που είναι αλήθεια), αλλά και πως θα έπρεπε να τους φοβούνται. Υποθέτω ότι το μότο του Gillen ήταν: “The bigger the better” καθώς στο πρώτο arc, οι X-Men αντιμετωπίζουν τον Mr. Sinister και τους Celestials. Επόμενη απειλή η Tabula Rasa, μια περιοχή κάπου στην Αφρική που έχει πολύ πιο ανεπτυγμένη χλωρίδα και πανίδα και δημιουργήθηκε κατά το Dark Angel Saga στο Uncanny X-Force. Με αυτά και με αυτά, έχουμε και τα (ανούσια κυρίως) tie-ins για το Avengers vs. X-Men. Τα τελευταία τεύχη μάλιστα ήταν από τα καλύτερα της σειράς και κατάφεραν να δώσουν μια πιο καλή ματιά στο γιατί έκανε ότι έκανε ο Scott στο event. Λίγα λόγια γενικά για τις X-δουλειές του και η άποψη μου: είναι από τα αγαπημένα μου runs του. Πριν από αυτόν, ο Brubaker και ο Fraction έκαναν μέτρια δουλειά. Ο Gillen ξέρει να γράφει τους περισσότερους χαρακτήρες, βάζει τους X-Men να αντιμετωπίσουν πλήθος κακών, χωρίς να επαναλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό. Επίσης ήταν αυτός που εξέλιξε και άλλο τον Cyclops και τον έκανε τον απόλυτο αρχηγό των X-Men και έδωσε ακόμη πιο μιλιταριστικό χαρακτήρα στην Blue Side (η μεριά του Cyclops). Παράλληλα, ο Gillen ανέλαβε και το relaunch του παλιού τίτλο Journey Into Mystery (πριν αποκτήσει ο Thor δική του σειρά, εκεί έβγαζαν τις περιπέτειες του) και έβαλε στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον Kid Loki, την νέα ενσάρκωση του Loki μετά από τα γεγονότα του Siege. Πριν το Siege, o Loki χειραγώγησε την Hela, θεά του θανάτου της Asgard, ώστε να αφαιρέσει το όνομα το από το Book of Hel και να μην γίνεται να πεθάνει. “Πιστός” βοηθός του Loki είναι ο Ikol, κοράκι που έχει την ψυχή του παλιού, κακού Loki. Κατά το Fear Itself, προσπάθησε να σταματήσει τα σχέδια του Serpent, ενώ αργότερα τον βοήθησε ο Silver Surfer να κάνουν τον κόσμο να θυμηθεί τον Thor, ο οποίος πέθανε στο τέλος του FI και την θέση του god of thunder πήρε ο Tanarus. Ακολούθησε και ένα crossover με τους New Mutants. Η τελευταία ιστορία του JiM είναι crossover με το Thor του Fraction. Είναι το τέλος της ευρύτερης ιστορίας του Gillen. Ο Kid Loki δεν είναι τόσο σατανικός όσο ο Loki, διατηρεί μια αλαζονεία που πάντα τον διέκρινε, μια πονηριά, χωρίς όμως να χάνει την ανθρωπιά του και θυμίζοντας πάντα έναν έφηβο. Ο Gillen έβαλε πολλά fantasy στοιχεία στην σειρά, πιο σκοτεινή και πολλές φορές μελαγχολική διάθεση, κάνοντας θαύματα με τον Loki και εμβαθύνοντας στον χαρακτήρα όπως ίσως κανένας πριν. Προσωπική μου άποψη: το θεωρώ ισάξιο του run του JMS στο Thor και τα δύο καλύτερα με τους σχετικούς χαρακτήρες. Έχει χαρακτηριστεί αρκετές φορές ως το Sandman της MU. Το art τις περισσότερες φορές, ειδικά όταν γίνεται από τον Doug Braithwhaite, ταιριάζει με την ατμόσφαιρα. Μετά το τέλος του AvX, η Marvel έβγαλε το AvX: Consequences, 5τευχο εβδομαδιαίο limited που αυτόν τον καιρό βγαίνει και φυσικά γράφει ο Gillen (αλλιώς γιατί να το αναφέρω; ). Δουλειά του είναι να μαζέψει τα κομμάτια του AvX και να ετοιμάσει εν μέρει την νέα εποχή για το σύμπαν της Marvel. Σύντομη περίληψη για την σειρά, που όμως είναι spoiler για το Avengers vs. X-Men: Η Marvel αποφάσισε με το πέρας του AvX να αλλάξει λίγο την κατάσταση στο σύμπαν της με ανακάτεμα στην τράπουλα των δημιουργών της. Συγγραφείς που για χρόνια έγραφαν έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα ή ομάδα έφυγαν, ενώ νέοι θα πάρουν την θέση τους και θα δημιουργηθούν νέες σειρές. Ο Gillen τελείωσε με τα run του σε Uncanny X-Men και Journey Into Mystery και πήρε το Iron Man και μια νέα σειρά, τους Young Avengers. Στο πρώτο θα συνεργαστεί με τον Greg Land και στο δεύτερο με τον Jamie McKelvie. Για το δεύτερο έχει πει ότι το θεωρεί σαν το Phonogram του Marvel Universe και θα το γράψει έτσι ώστε να μπορεί να εξερευνήσει στο μέλλον όποια πτυχή της νεολαίας του MU μπορεί. Οι σκηνές δράσης θα είναι σαν μουσικά clips, στις οποίες χρησιμοποιεί την Marvel Method και αφήνει περισσότερη ελευθερία στον McKelvie. Για το πρώτο τώρα, τα πρώτα 5 τεύχη θα είναι τελείως αυτοτελή, με ένα κοινό θέμα και σε κάθε τεύχος, ο Tony θα αλλάζει πανοπλία. Και τι τεύχη, αφού προσπαθεί να ασχοληθεί με διάφορα genres. Θα υπάρχουν ninjοειδείς ιστορίες, τρόμου και ρομαντικές! Έχει δηλώσει πως θέλει να κάνει δύο ongoing στην Marvel αν μπορεί, έναν πιο παραδοσιακό τίτλο (παλιότερα Uncanny X-Men, τώρα Iron Man) και έναν πιο προσωπικό και ιδιαίτερο τίτλο (παλιότερα JiM, τώρα Young Avengers). To 2013 θα βγάλει και μια σειρά με τον Ryan Kelly στο σχέδιο, από την Image, το Three και αφορά την προσπάθεια 3 ειλώτων να αποδράσουν από την Σπάρτη. Και όλα αυτά επειδή τα πήρε με τους 300 του Miller. Άλλα κόμικς του Kieron: STAR WARS: DARTH VADER
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.