Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'katsuhiro otomo'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. ramirez

    AKIRA [ KATSUHIRO OTOMO ]

    Με αφορμή την πρόσφατη καταστροφή στην Ιαπωνία αλλά και την αναμενόμενη ταινία που θα βασίζεται στο κόμικ, σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα στο πολύ γνωστό manga Αkira, που εξελίσσεται σε ένα ερειπωμένο Τόκυο. Ελπίζω να μην εκληφθεί ως black humor και "αλάτι στην πληγή" μιας χώρας σε δύσκολες στιγμές, απλά μου δόθηκε η αφορμή να ξαναδιαβάσω το συγκεκριμένο κόμικ και να κάνω μια παρουσίαση. Το κόμικ πρωτοκυκλοφόρησε στην Ιαπωνία το 1982 μέσω του περιοδικού Young Magazine, και ολοκληρώθηκε το 1990. Ήταν κλασικά ασπρόμαυρο (όπως σχεδόν όλα τα manga) και κατόπιν εκδόθηκε και σε 6 τόμους-συλλογές των 400 σελίδων περίπου ο καθένας. Όταν η Marvel αγόρασε τα δικαιώματα του Αkira (μέσω της τότε θυγατρικής της Epic) αποφάσισε να εκδώσει τη σειρά έγχρωμη. Το χρωματισμό ανέλαβε ο Steve Oliff ο οποίος έκανε εξαιρετική δουλειά, και τη συγκεκριμένη εκδοχή έχω επιλέξει να χρησιμοποιήσω για την παρουσίαση (αυτήν έχω αγοράσει άλλωστε). Η Epic ξεκίνησε την κυκλοφορία της σειράς το 1988, και την ολοκλήρωσε το 1995 εκδίδοντας 38 τευχάκια των 64 σελίδων (με ράχη - πολύ βολικό format). Το σχέδιο ήταν κατόπιν να κυκλοφορήσει η σειρά και σε τόμους, συγκεκριμένα σε δεκατρία ΤΡΒ με μαλακό εξώφυλλο, καθώς και σε έξι σκληρόδετους τόμους μόλις 1500 αντιτύπων μέσω της ανεξάρτητης εταιρείας Graphitti Designs. Λόγω όμως των τότε οικονομικών προβλημάτων της Marvel και της δήλωσης προσωρινής πτώχευσης (που οδήγησε και στο κλείσιμο της Epic) οι συλλογές έμειναν ανολοκλήρωτες, και βγήκαν 10 από τα 13 ΤΡΒ και 5 από τους 6 ΗC τόμους. Οπότε όποιος επέλεγε τις συλλογές αναγκαστικά θα αγόραζε τα τελευταία 8 τεύχη της Epic για να έχει ολόκληρη την ιστορία. Βασικοί χαρακτήρες Akira, ο "μπαμπούλας" της υπόθεσης και καταλύτης των γεγονότων Kaneda και Tetsuo, το yin και το yang της ιστορίας Πρώην φίλοι, μετέπειτα θανάσιμοι αντίπαλοι Yamagata, φίλος των Kaneda και Tetsuo Kay, η ιδεαλίστρια αντίπαλος του καθεστώτος Ryu, συμπολεμιστής της Kay Chiyoko, φίλη και συμπολεμίστρια της Kay Συνταγματάρχης Shikishima, φαινομενικά σκυλί του πολέμου αλλά αληθινός πατριώτης Takashi, το ένα από τα τρία χαρισματικά παιδιά Masaru, το άλλο χαρισματικό παιδί Kiyoko, το τρίτο χαρισματικό παιδί Nezu, ο διπρόσωπος βουλευτής Lady Miyako, από τα πρώτα χαρισματικά παιδιά και εντολέας του Nezu [mal type=manga id=664]
  2. Ο πυρηνικός όλεθρος στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, η εθνική μνήμη και το συλλογικό τραύμα στα ιαπωνικά manga και anime. Barefoot Gen (1983) Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945. Στις 8:15 το πρωί, το αμερικανικό βομβαρδιστικό «Ενόλα Γκέι» απελευθερώνει μια βόμβα ουρανίου-235 πάνω από την ιαπωνική πόλη με τις περίπου 320.000 ψυχές. Από την έκρηξη, η καταστροφική δύναμη της οποίας ισοδυναμεί με 15 κιλοτόνους ΤΝΤ, σκοτώνονται ακαριαία 80.000 άνθρωποι. Από την αδιανόητη θερμότητα της έκρηξης, που φτάνει τα πολλά εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, εξαϋλώνονται σχεδόν τα πάντα σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων. Ο αριθμός των θυμάτων που θα πεθάνουν αργότερα από την έκθεση στην ακτινοβολία, ανέρχεται σε αρκετές ακόμα δεκάδες χιλιάδες. Μετά από τρεις μέρες, στις 9 Αυγούστου, ένα δεύτερο Β-29 ρίχνει μια βόμβα πλουτωνίου στο Ναγκασάκι σκοτώνοντας 40.000 ανθρώπους. Στις 15 Αυγούστου ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Χιροχίτο θα ανακοινώσει με ραδιοφωνικό του μήνυμα την άνευ όρων παράδοση της χώρας του στους Συμμάχους. Ήταν η τελευταία πράξη του δράματος που έβαλε τέρμα στην πιο ανθρωποκτόνο σύρραξη της παγκόσμιας Ιστορίας: τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν επίσης και το πρώτο επεισόδιο που εισήγαγε βίαια την ανθρωπότητα από την εποχή των συμβατικών πολέμων στην Πυρηνική Εποχή. Σε μια ευρύτερη οπτική, το τρομακτικό αυτό όπλο – στην κατασκευή του οποίου είχαν συμμετάσχει φυσικοί απ’ όλον τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και ο Αϊνστάιν – κατέδειξε τα όρια της επιστήμης, όταν οι ηθικοί της φραγμοί ξεπερνιούνται για την εξυπηρέτηση πολιτικοστρατιωτικών σκοπιμοτήτων. Οι ρίψεις των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, μαζί με τους βομβαρδισμούς στο Τόκιο και σε δεκάδες άλλες πόλεις, συνιστούν μέχρι σήμερα τραυματικές εμπειρίες για τον ιαπωνικό λαό και ταυτοτικά στοιχεία της συλλογικής του μνήμης. Αποτέλεσαν όμως και τη βασική πηγή έμπνευσης για κινηματογραφικά, λογοτεχνικά και μουσικά έργα, τα οποία υπήρξαν μέρος μιας θεραπευτικής διαδικασίας μέσω της τέχνης. Σε πολλά βέβαια από τα έργα αυτά, εμφανής είναι η απουσία αυτοκριτικής για τα εγκλήματα που είχαν προηγηθεί από τον ιαπωνικό μιλιταρισμό, αλλά και ο μονοδιάστατος ρόλος του «θύματος» που κατά κανόνα προορίζει η Ιαπωνία για τον εαυτό της. Τα manga και τα anime διαδραμάτισαν και αυτά τον δικό τους ρόλο μεταπολεμικά στην αποτύπωση του τραύματος της Ιαπωνίας. Ο πρωτοπόρος των ιαπωνικών κόμικς, γνωστός και ως ο «πατέρας και θεός των manga» Osamu Tezuka (1928-1989), ήταν έντονα επηρεασμένος από τα εφηβικά του βιώματα. Το σύνολο του εξαιρετικά παραγωγικού έργου του διακρίνεται από μια προσκόλληση στην επιστημονική φαντασία, από την αγάπη του στη φύση και στον άνθρωπο και από έναν στοχασμό για τις αμοραλιστικές πτυχές της τεχνολογίας. Στο πιο γνωστό του έργο, το «Astro Boy», ένας επιστήμονας δημιουργεί ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ για να καλύψει το κενό που άφησε η απώλεια του γιου του. Ο Astro Boy είναι ένα σκεπτόμενο ρομπότ με ανθρώπινα αισθήματα και ασύλληπτες δυνάμεις τις οποίες χρησιμοποιεί για την καταπολέμηση του κακού και της αδικίας, μαχόμενος ενάντια σε άλλα ρομπότ. Οι υπερηρωικές δυνάμεις του οφείλονται στη σωστή χρήση της ατομικής ενέργειας, που εκείνη την εποχή προτασσόταν για ειρηνικούς σκοπούς. Το «Astro Boy» ξεκίνησε το 1952 ως manga, ενώ μεταξύ 1963-1966 μεταφέρθηκε ως anime στην τηλεοπτική οθόνη. Όπως ο Tezuka, έτσι και ο διάδοχός του Hayao Miyazaki (1941-) ήταν μάρτυρας των καταστροφικών αεροπορικών επιδρομών στο τέλος του πολέμου. Εικόνες ατομικών βομβών εμφανίζονται συχνά στα έργα του, παράλληλα με τις εκκλήσεις για ανθρώπινη αυτοσυγκράτηση. Στην πιο χαρακτηριστική manga σειρά του με τον τίτλο «Nausicaä of the Valley of the Wind» (1982-1994), προσαρμοσμένη από τον ίδιο στο ομώνυμο anime του 1984, ο Miyazaki περιγράφει έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που κατοικείται από ραδιενεργά μεταλλαγμένα όντα, ως συνέπεια της κακής χρήσης της πυρηνικής τεχνολογίας. Το manga ωστόσο που καταπιάνεται πιο άμεσα με την ατομική βόμβα είναι το αυτοβιογραφικό «Barefoot Gen». Στη σειρά καταγράφονται με φρίκη και ωμότητα οι συνέπειες της πυρηνικής έκρηξης μέσα από τα μάτια του εξάχρονου Gen Nakaoka – ο οποίος δεν είναι παρά η περσόνα του ίδιου του δημιουργού Keiji Nakazawa (1939-2012), επιζώντα της Χιροσίμα. Ο Barefoot Gen δημοσιεύτηκε σε διάφορα περιοδικά μεταξύ 1973 και 1987, μεταφέρθηκε σε τρεις κινηματογραφικές παραγωγές (μεταξύ 1976 και 1980), σε δυο ταινίες anime (1983 και 1986), καθώς και στην ιαπωνική τηλεόραση (2007). Την αμείωτη δημοφιλία της η σειρά την οφείλει, εκτός των άλλων, και στα μηνύματα ελπίδας και ανθεκτικότητας που αντικατοπτρίζονται στους χαρακτήρες της, συμβολίζοντας την αναγέννηση της Ιαπωνίας. Όπως είχε δηλώσει ο Nakazawa για την επιλογή του ονόματος Gen (που στα ιαπωνικά σημαίνει «πηγή» ή «προέλευση»): «Ονόμασα τον κύριο χαρακτήρα μου Gen με την ελπίδα ότι θα γινόταν η πηγή δύναμης για μια νέα γενιά, που θα μπορούσε να πατήσει ξυπόλητη το απανθρακωμένο έδαφος της Χιροσίμα έχοντας τη δύναμη να πει ΟΧΙ στα πυρηνικά όπλα». Akira (1988) Άλλη κλασική περίπτωση manga που έγινε anime με διεθνή επιτυχία είναι το το μετα-αποκαλυπτικό cyberpunk «Akira» (1982-1990) του Katsuhiro Otomo. Όπως στο κόμικς, έτσι και στην ομότιτλη ταινία του 1988 εξυφαίνεται το σενάριο ότι το έτος 1988 το Τόκιο καταστράφηκε από μια έκρηξη παρόμοια με εκείνη μιας πυρηνικής βόμβας. Αυτή η έκρηξη οδήγησε τελικά στην έναρξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι συσχετισμοί με τους βομβαρδισμούς της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1945 είναι ηθελημένοι. Η ταινία μάς μεταφέρει 31 χρόνια μετά όταν το Τόκιο (ανακατασκευασμένο από τους αντιπάλους με φουτουριστικά πρότυπα και μετονομασμένο σε Νεο-Τόκιο) γίνεται το επίκεντρο μιας τεράστιας κοινωνικοπολιτικής αναταραχής. Grave of the Fireflies (1988) Ίσως η πιο ανθρώπινη και συγκινητική ταινία anime με θέμα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από ιαπωνική σκοπιά είναι το «Grave of the Fireflies» (1988) του Isao Takahata, βασισμένη στο ομότιτλο ημι-αυτοβιογραφικό διήγημα του Akiyuki Nosaka (1967). Η ταινία δείχνει την τραγική καθημερινότητα του έφηβου Σάιτα και της μικρής αδελφής του Σετσούκο. Με τον πατέρα τους να υπηρετεί στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό και μετά από τον θάνατο της μητέρας τους στον βομβαρδισμό της πόλης τους, Kabo, τα δυο αδέλφια καταβάλλουν έναν ασύμμετρο αγώνα να επιβιώσουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και ευθραυστότητας της ζωής. Συμπερασματικά, τα manga και τα anime στη μεταπολεμική περίοδο λειτούργησαν ως ένα μέσο διά του οποίου η ηττημένη Ιαπωνία προσπάθησε να επανεφεύρει τον εαυτό της, εκφράζοντας τη θλίψη της και αναζητώντας την αξιοπρέπειά της. Χωρίς βέβαια να κρύβει πάντοτε επιτυχώς, πίσω από το τεράστιο πυρηνικό μανιτάρι, τον ρεβιζιονισμό της... Και το σχετικό link...
  3. amanocaza

    AKIRA + AKIRA CLUB από Dark Horse

    Σηκωθείτε από κρεβάτια, ντιβάνια, καναπέδες, καρέκλες, και τρέξτε να προλάβετε αυτή την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΥΠΕΡΠΡΟΣΦΟΡΑ. Για περιορισμένο χρονικό διάστημα, το ανεπανάληπτο manga έπος του τιτανοτεράστιου Katsuhiro Otomo στην μοναδική τιμή των 90 ευρώ. Ναι καλά ακούσατε... ΜΟΝΟ 90 ΕΥΡΩ!!! Έξι τόμοι. Περισσότερες από 2000 σελίδες. Μία μοναδική εμπειρία ζωής που κανείς δεν πρέπει να χάσει. Και η μεγάλη προσφορά μας δεν τελειώνει εδώ. Ο πρώτος/η που θα απαντήσει με ποστ για να επωφεληθεί της προσφοράς μας θα πάρει δώρο και το art book της σειράς AKIRA CLUB. (μαλακό εξώφυλλο) Συμπεριλαμβανονται δωρεάν μεταφορικά εντός Αθηνών κατόπιν συνεννόησης. Για επαρχία, με ΕΛΤΑ, φαντάζομαι 10 ευρώ είναι αρκετά.
  4. GeoTrou

    Akira (1988)

    Νέο-Τόκιο, 2019. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες πλησιάζουν, αλλά πόλη συνεχίζει να σαπίζει, ακόμα και τρεις δεκαετίες μετά τον καταστροφικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπό το βάρος της πολιτικής διαφθοράς και της εγκληματικότητας. Βασικό πρόσωπο είναι ο Kaneda, ο αρχηγός μιας συμμορίας μηχανόβιων. Ένα βράδυ, η σύγκρουση με μια αντίπαλη ομάδα θα οδηγήσει σ’ ένα παράξενο ατύχημα και ο φίλος του Tetsuo θα νοσηλευτεί, μετά από επέμβαση του στρατού. Αποκαλύπτεται ότι ο Tetsuo έχει αποκτήσει ψυχοκινητικές δυνάμεις, τόσο μεγάλες, που μπορεί να ξυπνήσει τον πανίσχυρο Akira, που ανατίναξε την παλιά πόλη. Το Akira σκηνοθετήθηκε από τον Katsuhiro Otomo, ο οποίος ήταν και ο δημιουργός του ομώνυμου manga πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία. Το manga είχε ξεκινήσει το 1982 και δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι τότε. Η αρχική ιδέα για μεταφορά στη μεγάλη οθόνη ανήκει στην Kodansha και ο Otomo συμφώνησε, αλλάζοντάς βέβαια το αρχικό υλικό σε μεγάλο βαθμό. Το σενάριο είχε αναλάβει ο ίδιος, μαζί με τον Izo Hashimoto. Η ταινία βγήκε στις ιαπωνικές αίθουσες στις 16 Ιουλίου του 1988. Συνήθως, οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι κάτι που παραλείπω στις παρουσιάσεις, αλλά εδώ θα κάνω μια εξαίρεση, καθώς η παραγωγή του Akira ήταν απίστευτα καινοτόμα σε πολλαπλά επίπεδα. Ο Otomo είχε απαιτήσει και είχε λάβει πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία. Το budget ήταν πολύ υψηλό για την εποχή και για τη χρηματοδότηση και προώθησή του δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Επιτροπή Akira», μια συνεργασία μεγάλων εταιρειών του τομέα (Kodansha, Mainichi Broadcasting System, Bandai, Hakuhodo, Toho, Laserdisc Corporation και Sumitomo Corporation). Το animation ανέλαβε η Tokyo Movie Shinsha. Σε αντίθεση με την τότε τάση, που ήθελε τα στούντιο να κόβουν έξοδα μέσω του επονομαζόμενου limited animation (π.χ. στατικό φόντο και κίνηση μόνο σε έναν άνθρωπο που περπατά), το Akira ήταν εξαιρετικά λεπτομερές. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 160.000 cel (τα διάφανα φύλλα πάνω στα οποία γίνονται τα σχέδια) και 327 χρώματα, εκ των οποίων τα 50 περίπου δημιουργήθηκαν για την ίδια την ταινία. Στην ταινία έγινε επίσης χρήση CGI. Η μέθοδος που επιλέχθηκε για το lip sync ήταν επίσης «ανατρεπτική»: πρώτα ηχογραφήθηκαν οι διάλογοι και οι κινήσεις των χειλιών σχεδιάστηκαν εκ των υστέρων, έτσι ώστε να ταιριάζουν μ’ αυτούς και όχι το αντίθετο. Ο Otomo πίστευε ότι με τον τρόπο αυτό οι ερμηνείες των ηθοποιών θα ήταν πιο ζωντανές. Στην ταινία έγινε για πρώτη φορά χρήση του Synclavier, ενός ψηφιακού ηχητικού συστήματος το οποίο επιτρέπει την παραγωγή διαφόρων ηχητικών εφέ μόνο με τη χρήση συνθεσάιζερ. Ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Akira ήταν η μουσική επένδυση. Ο Otomo επέλεξε τους Geinoh Yamashirogumi, μια μουσική κολεκτίβα που συνδυάζει μουσικές παραδόσεις από όλο τον κόσμο με σύγχρονα μέσα ενορχήστρωσης. Οι «ψαλμωδίες», τα ινδονησιακά κρουστά και τα ψηφιακά συνθεσάιζερ που χρησιμοποιήθηκαν, έχουν καταστήσει το soundtrack του Akira εξαιρετικά αναγνωρίσιμο. Προσωπική άποψη; Το Akira είναι η αγαπημένη μου ταινία κινουμένων σχεδίων και ανήκει στις 2-3 πιο αγαπημένες μου ταινίες από την Ιαπωνία. Από την εμφάνιση της εικονικής μηχανής του Kaneda, μέχρι την δραματική, σχεδόν τραγική κατάληξη του Tetsuo, η υπόθεση του Akira εξάπτει τη φαντασία μου σε κάθε θέαση, ενώ το animation παραμένει δυναμικό και φρέσκο μέχρι και σήμερα. Και μην ξεχνάμε ότι πέτυχε διάνα για τον τόπο διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020. [mal type=anime id=47]
  5. GeoTrou

    HANSEL AND GRETEL [ KATSUHIRO OTOMO ]

    Από τον τίτλο και μόνο, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι πρόκειται για ένα manga βασισμένο στο γνωστό παραμύθι. Σωστό εν μέρει, αλλά προτού προσπεράσετε με αδιαφορία αυτή την παρουσίαση, σκεπτόμενοι «Κι άααλλο κόμικ με κλασικά παραμύθια;», δώστε της μια ευκαιρία. Επιεικώς απαράδεκτο εξώφυλλο Το Hansel and Gretel είναι μια ανθολογία του Katsuhiro Otomo, η οποία εκδόθηκε το 1981 από την Sony Magazines, μια εκδοτική που εξέδιδε έντυπα διαφόρων ειδών. Περιέχει σύντομες ιστορίες που πρωτοδημοσιεύτηκαν την περίοδο 1978-1981 σε διάφορα περιοδικά. Η πρώτη είναι κοντά στις 30 σελίδες, αλλά οι υπόλοιπες κυμαίνονται από δύο έως έντεκα σελίδες. Η συλλογή ξεκινάει με το παραμύθι του τίτλου. Αρχικά φαίνεται για μία αρκετά διαφορετική, αλλά καθαρά χιουμοριστική εκδοχή. Μέχρι που η κακιά μάγισσα κόβει τα πόδια του Χάνσελ και ρουφάει το αίμα. Στην επόμενη ιστορία, στην Κοκκινοσκουφίτσα, ο Κακός Λύκος πεθαίνει με έναν πιο βάναυσο τρόπο απ’ αυτόν που γνωρίζουμε. Σε άλλες ιστορίες, όπως στο Κοριτσάκι με τα Σπίρτα, τέτοιες σκηνές απουσιάζουν. Πάντως, γενικά, το splatter δίνεται με παιχνιδιάρικο τρόπο. Εκτός από την τελευταία περίπτωση, μια βλάσφημη, πολύ σκοτεινή εξιστόρηση της ζωής του Χριστού. Ο τόμος περιέχει τις εξής ιστορίες: Χάνσελ και Γκρέτελ Η Κοκκινοσκουφίτσα Ο Λύκος και τα Επτά Κατσικάκια Ο Ψεύτης Βοσκός Τα Τρία Γουρουνάκια Ο Τζακ και η Φασολιά Ο Τίμιος Ξυλοκόπος Ο Βάτραχος και το Βόδι Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι Ροβινσώνας Κρούσος Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων Ο Μάγος του Οζ Ο Αλί Μπαμπά και οι Σαράντα Κλέφτες Η Σταχτοπούτα Μόμπυ Ντικ Το Γαλάζιο Πουλί Ο Λυκάνθρωπος (αυτό μάλλον δε βασίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο παραμύθι) Η Ωραία Κοιμωμένη Δον Κιχώτης I·N·R·I (ακρωνύμιο των λέξεων IESVS·NAZARENVS·REX·IVDÆORVM, δηλαδή Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων) Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ σε κάθε ιστορία χωριστά. Ορισμένες, όπως το Ο Ψεύτης Βοσκός, ήταν μάλλον αδιάφορες, αλλά πολλές άλλες (π.χ. Ο Λύκος και τα Επτά Κατσικάκια, Τα Τρία Γουρουνάκια) έχουν έξυπνο και λεπτό χιούμορ. Ακόμα και Ο Μάγος του Οζ, αν και πραγματικά disturbing, μπορεί να σε κάνει να χαμογελάσεις, αν γουστάρεις καφρίλα. Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω στην steampunk βερσιόν του Δον Κιχώτη, που θύμισε έντονα Moebius και τη λάτρεψα. Και παρότι όλες οι ιστορίες είναι σχεδιασμένες στην αρχή σχετικά της καριέρας του Otomo και πριν το καλλιτεχνικό του peak με το Akira, έχουν θαυμάσιο σχέδιο. Σίγουρα δεν είναι το καλύτερο manga που κυκλοφορεί εκεί έξω. Ωστόσο, δε μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχετε διαβάσει, έχει πάρα πολύ ζουμί και μπορεί να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί. Βαθμολογία: 7,3/10 [mal type=manga id=41559]
  6. Akira: To cyberpunk anime του '88 που ακόμη μας εξουσιάζει Μία σημαντική ταινία κινούμενων σχεδίων που επηρέασε όσο ελάχιστες άλλες και στοιχεία της βρίσκουμε σε σύγχρονες ταινίες και σειρές, στη μουσική και στην urban δυστοπική κουλτούρα Το Akira θεωρείται δίκαια η πιο σημαντική ταινία κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών. Όταν πρωτοβγήκε το 1988, κανείς δεν φανταζόταν τον αντίκτυπο που θα είχε μέχρι και σήμερα. Σίγουρα, είχαν γίνει κινούμενα σχέδια για ενήλικες παλιότερα, αλλά τίποτα δεν πλησίαζε το όραμα που είχε ο Katsuhiro Otomo, ούτε την τελειομανία του. Σε μια εποχή που τα κινούμενα σχέδια απευθύνονταν κυρίως σε παιδιά, το Akira ήταν μια παρέκκλιση. Και δεν ήταν μόνο μια παρέκκλιση, ήταν κάτι ξένο, μια ανωμαλία. Αν και θα πίστευε κανείς ότι αφορούσε μόνο σκληροπυρηνικούς φαν των κόμικς, ξαφνικά οι αμερικανικοί κινηματογράφοι άρχισαν να κάνουν μεταμεσονύκτιες προβολές ασταμάτητα. Λατρεύτηκε τόσο για τις υπερβίαιες εικόνες του όσο και για την ιδιαίτερη αισθητική του και έγινε ένα καλτ cyberpunk χιτ. Μέτρησε πολύ και το γεγονός ότι ο Otomo την είχε κάνει τόσο φιλική προς ένα πιο δυτικό κοινό. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που κατάφερε ήταν κάτι πιο ουσιώδες, να ξεκινήσει μια πολιτισμική επανάσταση που λίγα φιλμ έχουν καταφέρει στην ιστορία του κινηματογράφου. Με ένα τρόπο, θα μπορούσες να πεις ότι ήταν μια εισβολή του ιαπωνικού πολιτισμού στην Δύση. Μόνο του ήταν υπεύθυνο για την μανία με τα άνιμε – τα γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια. Για όσους το είδαν τότε, αυτό το ακαταλαβίστικό φιλμ με τους κρυπτικούς φιλοσοφικούς διαλόγους, τον άκρατο συμβολισμό, τον απίστευτο σχεδιασμό, τους θυμωμένους εφήβους, τη φρενήρη δράση αναμεμειγμένη με υπέρμετρη βία για την δεκαετία του ‘80, δημιούργησε μια ακόρεστη περιέργεια που δεν είχε προηγούμενο. Στην Βρετανία η αρχική σκέψη του Andy Frain, που τότε ασχολείτο με την παραγωγή μουσικών βίντεο, ήταν ότι ήταν σαν να έβλεπε το Blade Runner σε κινούμενα σχέδια. Είχε πει τότε: «Άρχισα να σκέφτομαι ότι το Akira ήταν κάτι περισσότερο από ένα καταπληκτικό φιλμ. Μπορούσε να γίνει ένα φαινόμενο. Υπήρχαν περισσότερες τέτοιες ταινίες στην Ιαπωνία; Αν όντως ίσχυε κάτι τέτοιο θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι σαν μια δισκογραφική εταιρεία, κάτι σαν την Def Jam, που να βγάζει ένα είδος μόνη της. Κανείς στη Βρετανία δεν ήξερε τους τίτλους των ταινιών, τα ονόματα των σκηνοθετών, τίποτα γι’ αυτά εκτός του ότι επρόκειτο για κάτι τελείως καινούργιο και αν σου άρεσε ένα φιλμ, το πιο πιθανό ήταν να σου αρέσουν και άλλα». Έτσι, το 1991, ο Frain αποφάσισε να ιδρύσει τον σημερινό κολοσσό στην βιομηχανία των άνιμε που λέγεται Manga Entrainment. Ήταν σαν κάποιος να άνοιξε το κουτί της Πανδώρας από την αρχή όπου από μέσα βγήκε ένας θαυμαστός καινούργιος κόσμος με πλάσματα όπως τα Pokemon, αντιήρωες, CGI τερατογενέσεις και techno-punk αριστουργήματα όπως το Ghost in the Shell. Γιατί όμως το Akira θεωρείται τόσο σημαντικό; Ένας λόγος είναι η υπόθεση του που μας μεταφέρει στο 1988. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι γεγονός, όταν μια μυστηριώδης ψυχική έκρηξη καταστρέφει ολοσχερώς το Τόκιο. Αρκετά χρόνια μετά, το 2019 υψώνεται στην θέση του, το Νέο-Τόκιο, μια τεράστια τεχνολογική μεγαλούπολη που ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 με τρομοκρατικές επιθέσεις και συμμορίες να μαστίζουν τους δρόμους της. Ένα βράδυ, ένας έφηβος, ο Kaneda μαζί με την μηχανόβια συμμορία του, τους Capsules μάχονται τους Κλόουν στις λεωφόρους της πόλης. Κατά την διάρκεια της μάχης, ο καλύτερος φίλος του, Tetsuo τρακάρει την μηχανή του για να αποφύγει τον Takashi, ένα μικρό περίεργο αγόρι με ψυχικές δυνάμεις που έχει αποδράσει από ένα μυστικό εργαστήριο που ελέγχει η κυβέρνηση. Ο Συνταγματάρχης Shikishima πιάνει τον Takashi και διατάζει να νοσηλευτεί ο Tetsuo. Μετά το ατύχημα, ο Tetsuo αρχίζει να εκδηλώνει ψυχικές δυνάμεις και να έχει οράματα για ένα περίεργο αγόρι με το όνομα Akira που ήταν υπεύθυνο για την καταστροφή της πόλης πριν από 31 χρόνια. Παράλληλα με μια φιλοσοφική ταινία επιστημονικής φαντασίας, το Akira είναι ιδιαίτερα πολιτικό. Για να το κατανοήσει κανείς καλύτερα πρέπει να πάει πολλά χρόνια πίσω, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Αύγουστο του 1945 οι Αμερικάνοι ρίχνουν την πρώτη ατομική βόμβα στην Χιροσίμα, τρεις μέρες μετά έχει σειρά το Ναγκασάκι. Το μέγεθος της καταστροφής είναι αδιανόητο για τον ανθρώπινο νου. Η εικόνα της έκρηξης ακόμη και σήμερα φαντάζει ψεύτικη. Η Ιαπωνία δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Το φιλμ ξεκινάει με μια έκρηξη, μια μαύρη τρύπα που καταβροχθίζει το Τόκιο. Τριανταένα χρόνια μετά γίνεται μια ασταμάτητη μάχη εξουσίας και δύναμης για το ποιος θα ελέγχει το αναγεννημένο Neo-Tokyo. Από τις απλές συμμορίες που μάχονται στους δρόμους μέχρι τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς, τις θρησκευτικές και τις τρομοκρατικές οργανώσεις, όλοι αποτελούν ένα μέρος αυτού του ζωντανού παλλόμενου οργανισμού όπως παρομοιάζεται σε μια αρχική σκηνή η μητρόπολη και όλοι θέλουν από ένα κομμάτι του. Σε μια από τις ενδιαφέρουσες στιγμές της ταινίας ο Συνταγματάρχης με το αυστηρό στρατιωτικό βλέμμα κοιτάζει την πόλη και λέει ότι πλέον βρίσκονται σε μια εποχή που έχουν ξεθυμάνει οι χαρές και έχει ξεχαστεί η όρεξη για ανοικοδόμηση. Ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του φιλμ επομένως είναι η ίδια η πόλη και ο Otomo ασκεί συχνά έντονη κριτική στην σύγχρονη κοινωνία της Ιαπωνίας όπου ζει. Το Akira είναι γεμάτο από τέτοιους απόηχους. O Katsuhiro Otomo γεννήθηκε το 1954. Ανήκε σε μια γενιά που πρόλαβε το τραύμα που άφησαν οι πυρηνικές εκρήξεις και έζησε από πρώτο χέρι όλη την προσπάθεια της αναγέννησης της Ιαπωνίας από ένα ηττημένο έθνος σε μια τεχνολογική αυτοκρατορία. Από μικρός ήταν μαγεμένος με τον κινηματογράφο και με αμερικάνικες ταινίες όπως το Easy Rider και το Bonnie and Clyde. Ξεκίνησε να σχεδιάζει και να γράφει το Akira σαν μάνγκα το 1982. Αποφάσισε να το κάνει ταινία προτού ολοκληρωθεί η ιστορία του κόμικ. Η ταινία κυκλοφόρησε το 1988, το μάνγκα τέλειωσε δύο χρόνια μετά το 1992. Στις δύο ώρες που διαρκεί το φιλμ, υπάρχουν μοτίβα που είναι αρκετά γνώριμα στην γενικότερη θεματολογία των άνιμε όπως η νεανική αποξένωση, η φιλία, το νόημα της ζωής, ο πόλεμος, η αναγέννηση, κ.α. Υπάρχουν όμως και θέματα όπως τα ναρκωτικά, η τρομοκρατία, τα παράνομα πειράματα και η πολιτική διαφθορά. Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ο τόνος της όμως την κάνει τρομακτικά επίκαιρη στο πέρασμα του χρόνου. Δεν λέμε ότι ένα μάτσο έφηβοι με ψυχικές δυνάμεις θα εμφανιστούν από το πουθενά και θα αλλάξουν τον κόσμο (θα είχε πλάκα), αλλά πριν ζαλιστείς από τις πανέμορφες πανοραμικές εικόνες του Neo-Tokyo, σκέψου την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στον δυστοπικό κόσμο που περιγράφει. Η Ιαπωνία ή ότι έχει απομείνει από αυτή είναι ένα αστυνομικό κράτος όπου οι δρόμοι της κατακλύζονται από φοιτητικές διαδηλώσεις και πορείες ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις είναι ένα συνηθισμένο καθημερινό φαινόμενο. Γίνεται ακόμη και στρατιωτικό πραξικόπημα σε κάποια φάση. Καταστάσεις που φαντάζουν πλέον τόσο οικείες και κοντινές στην σύγχρονη τάξη πραγμάτων. Επίσης, Το 2020 όντως θα γίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ιαπωνία. Φαντάσου, δηλαδή, σύμπτωση! Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι θεωρείται προπομπός όλων των υπερηρωικών φιλμ που βλέπουμε σήμερα. Σε μια σκηνή –που είναι και από τις αγαπημένες μου όλων των εποχών- ο Tetsuo, αυτή η συναρπαστική μεσσιανική φιγούρα με τα ανασηκωμένα μαλλιά, το οργισμένο σύνδρομο κατωτερότητας και το απειλητικό άρρωστο βλέμμα σκίζει ένα κόκκινο πανί και το φοράει σαν μπέρτα. Σε ένα κινηματογραφικό σύμπαν που έχουμε μπουχτίσει από τα ηθικά ψευτοδιλήμματα των 'καθαρών' υπερηρώων (ειδικά στις πρόσφατες κινηματογραφικές ενσαρκώσεις τους), ο Tetsuo αντί για σωτηρία φέρνει εφιάλτες και μεταμορφώνεται αυτόματα σε μια έξοχη παραβολή για αρκετά πράγματα. Μπορείς να διαβάσεις καταπληκτικές έως και εξαιρετικά τραβηγμένες αναλύσεις που κάνουν οι φαν για τον χαρακτήρα του. Και αλήθεια, πόσο πιο πολύ συμβολισμό μπορεί να αντέξει κανείς από μόνο μια εικόνα; Εκεί κρύβεται όμως και το μυστικό ολόκληρου του φιλμ, κάθε προβολή του ανά τα χρόνια γίνεται με νέα ματιά και φέρνει νέες αναγνώσεις. Και ακόμη και σήμερα μετά από τόσο καιρό, το φιλμ απασχολεί την επικαιρότητα, σαν να μην θέλει να ξεχαστεί. Άλλοτε για τις προσπάθειες του Χόλιγουντ να γυρίζουν μια live-action εκδοχή του – οι τελευταίες φήμες λένε ότι ο Christopher Nolan θα αναλάβει την κινηματογραφική μεταφορά του – αλλά και για διάφορους άλλους λόγους που θα δούμε στην συνέχεια. Manga vs Anime Το πιο συχνό λάθος που γίνεται όσον αφορά το φιλμ είναι ότι οι περισσότεροι νομίζουν ότι ο κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Akira. Ο Otomo όμως βάφτισε την ταινία εμπνεόμενος από ένα σχεδόν μυθικό ανθρώπινο ον που συμβολίζει την απόλυτη δύναμη. Στο φιλμ εμφανίζεται μόνο 2 δευτερόλεπτα ή τουλάχιστον κάποια όργανα του σε γυάλες για περισσότερο χρόνο. Εντάξει, στο μάνγκα είναι ζωντανός και ολόκληρος και όλοι τον λατρεύουν σαν Lord Akira, αλλά δεν έχει καμιά σημασία. Μια ακόμη μεγάλη διαφορά είναι ότι ένας απαραίτητος χαρακτήρας για την πλοκή, η Lady Miyako, εμφανίζεται ελάχιστα. Στο μανγκα είναι μία από τα πιο ισχυρά espers δηλαδή ένα από τα φρικιαστικά παιδιά των πειραμάτων - που μόνο σαν παιδιά δεν μοιάζουν αλλά περισσότερο σαν γέροι νάνοι – στο φιλμ είναι απλά σαν μια προφήτης της επερχόμενης αποκάλυψης που δοξάζει τον Akira σαν τον θεό μιας νέας αίρεσης. Μάλιστα ένα αστείο trivia είναι ότι στην Αγγλική μεταγλώττιση της δίνουν την φωνή άντρα. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς άλλους ήρωες – να εμφανίζονται δηλαδή ελάχιστα - όπως π.χ. τον Yamagata, που από κατακλυσμικό πρόσωπο για την δράση και την δυναμική της σχέσης του Tetsuo με τον Kaneda, υποβιβάζεται δραματικά. Οι λίγες σκηνές που εμφανίζεται δεν έχουν το ίδιο συναισθηματικό αποτέλεσμα ούτε την ίδια ένταση, δυστυχώς. Τα πάντα εξηγούνται μέσα. Και ναι, πολλές φορές αισθάνεσαι ότι φιλμ είναι χαοτικό μιας και δημιουργεί πολλά υποσενάρια και καταστάσεις που δεν εξηγούνται ποτέ αλλά υπονοούνται αλλά υποθέτω ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Παρόλαυτα είναι τόσο πολυεπίπεδο και σφιχτό ταυτόχρονα που στο τέλος όλα βγάζουν άκρη, αρκεί να μπορέσεις να πιάσεις τις μικρολεπτομέρειες. Ο Otomo δεν θα μπορούσε αλλιώς να χωρέσει σε 2 ώρες, τους 6 τόμους και τις πάνω από 2000 σελίδες του μάνγκα. Η τέχνη του Akira Παρά τα άλματα που έχουν γίνει στον τομέα των κινουμένων σχεδίων τα τελευταία χρόνια το Akira δεν έχει χάσει στο ελάχιστο την φρεσκάδα του. Είναι σαν να το έφτιαξαν σήμερα. Δεν έχει γεράσει καθόλου με λίγα λόγια. Ο τρόπος δημιουργίας του φιλμ αποτελεί ένα κεφάλαιο από μόνο του. Πριν από μερικούς μήνες έφυγε από την ζωή στην ηλικία των 57 χρόνων, η Makiko Futaki μιας από τους τοπ σχεδιαστές και εικονογράφους του Studio Ghibli και υπεύθυνη για ταινίες όπως τα κλασικά πλέον, Princess Mononoke, My Neighbour Totoro και το Howl’s Moving Castle. Η ειδικότητα της ήταν να ζωγραφίζει πουλιά και φύση. Η Makiko όμως δούλεψε και στον Akira. Σίγουρα δεν θα την μνημονεύουν γι’ αυτή την συμμετοχή της μιας και ήταν μια από τους 68 σχεδιαστές του. Σύμφωνα με τον Otomo ορισμένοι από τους σχεδιαστές του φιλμ κατάφεραν να κάνουν την καλύτερη τους δουλειά. Στο φιλμ χρησιμοποιήθηκε ο αριθμός ρεκόρ των 327 χρωμάτων - 50 αποχρώσεις δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για την παραγωγή. Οι εικόνες σφύζουν από ζωντάνια και ρεαλισμό. Κάθε σκηνή αποτελείται από 24 κάδρα το δευτερόλεπτο, όλα ζωγραφισμένα στο χέρι. Μια άλλη επαναστατική κίνηση του Otomo στον τομέα των κινουμένων σχεδίων ήταν να ηχογραφήσει πρώτα τους διαλόγους των ηθοποιών έτσι ώστε να ζωγραφίσουν πιο πειστικά τις εκφράσεις τους, να μην έχουν στατικά πρόσωπα και να μπορούν να κινούν πειστικά τα χείλη τους όταν μιλούν. Ήταν τόσο πρωτοποριακό άνιμε που στις σκηνές του εργαστηρίου γίνεται χρήση CGI πριν ακόμη αυτή η τεχνική διαδοθεί. Η πρωτοπορία όμως έχει και το τίμημα της. Στοίχισε 8 εκατομμύρια γιεν, ποσό αστρονομικό για την εποχή του. Υπήρχε τόση αφοσίωση στην δημιουργία του που σήμερα φαντάζει ότι είναι δουλειά ενός τελειομανή τρελού. Εξάλλου, ο Otomo δέχτηκε να κάνει το φιλμ μόνο αν είχε τον απόλυτο καλλιτεχνικό έλεγχο. Σχεδίασε μόνος του στο χέρι όλα τα storyboards των 783 σκηνών της ταινίας. Προσωπικά, δεν μπορώ να διανοηθώ καν τι σημαίνει αυτό σε φιλμικούς όρους. Ήταν ένα έργο ζωής. Ποτέ δεν μπόρεσε να επαναλάβει την επιτυχία του παρά τα φιλόδοξα πρότζεκτ που καταπιάστηκε στην συνέχεια όπως το Steamboy του 2004. Κάποιος όμως έφτιαξε αυτό το βίντεο στο youtube που εξηγεί τι έχουν κάνει ακριβώς και είναι απίστευτο: https://youtu.be/BBAJdtPVnZc Το σάουντρακ Αν κάτι είναι ανώτερο από την ίδια την ταινία, τότε αυτό είναι χωρίς αμφιβολία το σάουντρακ της. Ο Rogert Ebert είχε γράψει στην κριτική του ότι η μουσική είναι το ίδιο παρανοϊκή όσο το άνιμε. Σε μια cyberpunk ταινία με πρωταγωνιστές μηχανόβιους θα περίμενε κανείς ότι για μουσική υπόκρουση θα διάλεγαν σκληρούς ήχους όπως το heavy metal. Αντίθετα, ο Otomo προσέλαβε την μουσική κολεκτίβα Geinoh Yamashirogumi. Ο Tsutomu Onashi ίδρυσε την κολεκτίβα το 1974. Μέλη της ήταν εκατοντάδες άτομα από γιατρούς, δημοσιογράφους, φοιτητές μέχρι και επιχειρηματίες. Έπαιζαν μια μίξη παραδοσιακής gamelan μουσικής αλλά και φολκ από όλο τον κόσμο. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 αποφάσισαν να εντάσσουν τον ηλεκτρονικό ήχο στην μουσική τους. Υπό αυτό το πρίσμα, γεννήθηκε μια τριλογία από άλμπουμ που το δεύτερο στην σειρά ήταν το Akira. Τα άλλα δύο ήταν τα Ecophony Rinne (1986) και Ecophony Gaia (1990). Την μουσική συνέθεσε και διηύθυνε ο Onashi που τότε είχε το ψευδώνυμο Shoji Yamashiro. Το σάουντρακ αποτελείται από 10 κομμάτια. Τρία από αυτά ανήκουν στον ίδιο ρυθμικό κύκλο, "Kaneda", "Battle Against Clown" και "Exodus From the Underground Fortress". Το σκορ κυκλοφόρησε με τα κομμάτια στην σειρά που ακούγονται στην ταινία. Είναι μια εξαιρετική απαράμιλλη δουλειά με απόκοσμους επιβλητικούς ήχους και ψαλμωδίες που χρησιμοποιούνται αριστοτεχνικά στο φιλμ. Στο εναρκτήριο κομμάτι ‘Kaneda’ που ξεκινάει με τον ήχο μιας μηχανής και έχει συνδεθεί άρρηκτα με την ταινία, οι στίχοι μας συστήνουν τους ήρωες με τα ονόματα τους, Kaneda, Tetsuo, Kai,Yamagata. https://youtu.be/Af5r8ONtacw Σε μια ελεύθερη απόδοση, οι στίχοι λένε: «Καταιγίδα, Χαλίκια, Φλόγα, Θραύσματα, Πόλη, Ανεμοστρόβιλος, Ισχύς, φως, Εκείνοι, Φεστιβάλ, Ουρανός, Φίλοι Τρέχτε, (Το Rassera μάλλον δεν σημαίνει κάτι) Φιλοι τρέχτε, Kaneda, Tetsuo, Kai, Yamagata Φίλε τρέξε, Kaneda, Tetsuo, Kai, Yamagata», ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων! Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα από διάφορες σχολιαστές στο youtube: «Απίθανο σάουντρακ επιστημονικής φαντασίας που μιξάρει παραδοσιακή μουσική και συνθεσάιζερ σε κάθετη κλίμακα (του παρελθόντος και του παρόντος), αλλά επίσης μιξάρει διαφορετικές κουλτούρες (τη δυτική με το ηλεκτρονικό όργανο, την ιαπωνική με την παραδοσιακή μουσική, αλλά και άλλες ασιατικές μουσικές επιρροές όπως είναι το gamelan) για να δώσει την εντύπωση μιας διεθνούς φουτουριστικής κουλτούρας". Το Akira όμως κρύβεται πίσω και από αυτά: -Φέτος, είδαμε το ‘Stranger Things’ και λατρέψαμε την Έντεκα (11), την φοβερή πιτσιρίκα με τις υπερφυσικές δυνάμεις. Στο Akira, όλα τα παιδιά με τις δυνάμεις είναι επίσης αποτελέσματα των πειραμάτων της κυβέρνησης και του στρατού. Δεν έχουν ονόματα, αλλά αριθμούς, έτσι η Kiyoko είχε το νούμερο 25, ο Takashi το νούμερο 26 και ο Masaru, το 27. Συχνά τους αποκαλούν με τους αριθμούς παρά με τα ονόματα τους και για όσους είναι περίεργοι ο Akira είναι το 28 και ο Tetsuo, το 41. -Φέτος, επίσης, ο Bwana ή αλλιώς Nathan Micay, ένας πιτσιρικάς μουσικός παραγωγός με έδρα το Τορόντο του Καναδά κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς εμπνευσμένο από το Akira. Στα 9 κομμάτια του EP, ‘Capsule’s Pride’ που εμφανίστηκε πρώτα διαδικτυακά χρησιμοποιεί διαλόγους από την αγγλική βερσιόν της ταινίας και samples από το σάουντρακ, πάντοτε με την δική του σκοπιά. Το αποτέλεσμα είναι ένα άκρως πετυχημένο και απενοχοποιημένο χορευτικό υβρίδιο. Είχε μάλιστα τόση επιτυχία το πρότζεκτ που τελικά βγήκε και σε βινύλιο. https://youtu.be/8nCg3D6tnLk -Είναι γνωστή η αγάπη των αδερφών Γουατσόφσκι για τα άνιμε. Το The Matrix Revolutions ήταν σαν ένα live-action mecha – το πιο κοντινό που μπορούσαμε να δούμε με ζωντανούς ηθοποιούς. Συχνά αναφέρεται ότι η βασική επιρροή τους ήταν το Ghost in the Shell αλλά το Akira υπάρχει στην αισθητική του. Ας πάρουμε το πρωταγωνιστικό δίδυμο, τον Neo και τη Trinity δηλαδή που είναι ανδρόγυνο όσο δεν πάει στις αφίσες. Στο Akira η Kai μοιάζει τόσο πολύ σαν αγόρι και στον Kaneda που την ξεχωρίζεις μόνο από την φωνή της σε κάποιες σκηνές. Και τι γίνεται με όλα αυτά τα καλώδια δεν μοιάζουν τόσο πολύ με το τεράστιο τεχνολογικό αυγό όπως το ξεθάβει ο Tetsuo για να βρει τον Akira ή αργότερα με το τεχνητό χέρι από μέταλλο που φτιάχνει; Και προφανώς υπάρχουν κι άλλα. -Στην Ιαπωνία, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της ταινίας, ο Shinya Tsukamoto έφτιαξε ένα από τα πιο ακραία φιλμ όλων των εποχών και το βάφτισε με το όνομα τουTetsuo. Το cult cyberpunk φιλμ, Tetsuo, The Iron Man (που το ακολούθησαν άλλες δυο συνέχειες) ήταν αρκετά low-budget αλλά και μια μεγάλη υπόκλιση στις τρομακτικές μεταλλάξεις του Tetsuo. - Η επιρροή του Akira στον κινηματογράφο δεν σταματάει εκεί. Ταινίες όπως το Looper, το Chronicle, και το Inception, έχουν άμεσες αναφορές. Τα κινηματογραφικά του δικαιώματα ανήκουν στον Leonardo Di Caprio και κάθε χρόνο υπάρχουν φήμες ότι κάποιος διάσημος σκηνοθέτης θα την γυρίσει. Μέχρι στιγμής δεν το αγγίζει κανείς. Ο Otomo από την άλλη πρόσφατα άφησε υπόνοιες ότι μπορεί να κάνει μια άνιμε σειρά. Επιπλέον υπάρχει εδώ: https://youtu.be/0P4A1K4lXDo H πιο κοντινή μεταφορά που έχουμε δει με ζωντανούς ανθρώπους είναι αυτή: https://youtu.be/PsO6ZnUZI0g Ο Hype Williams γύρισε το βίντεοκλιπ για το κομμάτι ‘Stronger’ που έγραψε ο Kanye West σε συνεργασία με τους Daft Punk. Μέχρι σήμερα είναι η αγαπημένη ταινία του Kanye μαζί με το There Will Be Blood. Επίλογος Στην Ελλάδα δεν μπορώ να ανακαλύψω την πορεία της. Αν προβλήθηκε π.χ. στις αίθουσες ή αν βγήκε κατευθείαν σε βίντεο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή. Το να μεγαλώνεις, όμως, βλέποντας το Akira τα τέλη του ’80, στις αρχές ‘90 σε μια οπισθοδρομική τεχνολογικά χώρα σαν την Ελλάδα, ήταν κάτι σαν αποκάλυψη. Σου άνοιγε το μυαλό σε άπιαστες μέχρι τότε πιθανότητες και κόσμους κι ας μην κατανοούσες τι συνέβαινε στην οθόνη. Θυμάμαι ότι την πρωτοείδα, όταν ήμουν γύρω στα 12 και δεν είχα καταλάβει τίποτα. Δεν θυμάμαι καν αν μου είχε αρέσει. Στο μυαλό μου όμως είχαν αποτυπωθεί τα περίεργα παιδάκια, η οργή του Tetsuo και οι αιματηρές εικόνες του. Ιδιαίτερα αυτές τις εικόνες συγκεκριμένα τις ποτισμένες με τόνους γαργαλιστικό κόκκινο χρώμα και απόκοσμες τερατομορφώσεις, τις θεωρούσα πιο ανατριχιαστικά ρεαλιστικές ακόμη και από όσα συνέβαιναν σε κανονικές ταινίες με ζωντανούς ηθοποιούς. Σήμερα θεωρώ όχι απλά ότι είναι η σημαντικότερη ταινία κινουμένων σχεδίων που έχει γυριστεί ποτέ, αλλά ίσως η σημαντικότερη ταινία επιστημονικής φαντασίας που έχει γίνει ποτέ. Η ειρωνεία είναι ότι γίνεται προφητική ακόμη και για την ίδια ακόμη καταλυτική επίδραση που συνεχίζει να ασκεί όλα αυτά τα χρόνια στην ποπ κουλτούρα. Τα τελευταία λόγια (sic) που κλείνουν το φιλμ λένε: «Κάποια μέρα θα μπορέσουμε να ...επειδή έχει ήδη αρχίσει». Και τέλος έχει ένα από τα πιο κουλ μότο που υπάρχει σε ταινία, έτσι απλά: ‘Neo Tokyo is about to E-X-P-L-O-D-E’ Το γιαπωνέζικο τρέιλερ του 1988: https://youtu.be/rZR-5AI0k7Q Και το αγγλικό: https://youtu.be/pC6Qk5XxGIY Σημείωση: Αν κάποιος δεν το έχει δει, ας προτιμήσει να βρει την βερσιόν με τους ορίντζιναλ ιαπωνικούς διαλόγους. Πηγή Παρουσίαση του μάνγκα Αφιέρωμα στον Katsuhiro Otomo Παρουσίαση μιας ελληνικής αυτοέκδοσης με θέμα το έργο και το δημιουργό Ήταν να γυριστεί και μια διλογία με ηθοποιούς... Αξίζει να ανακαλύψετε κι αυτό το λιγότερο γνωστό, αλλά εξίσου καλό (κατά τη γνώμη μου) έργο του Otomo. Και μια δική μου παρατήρηση, σε σχέση με κάτι για το οποίο αναρωτιέται η συγγραφέας προς το τέλος του άρθρου: η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, τουλάχιστον όχι σε κανονική προβολή (ίσως να υπήρξε κάποια προβολή σε κάποιο φεστιβάλ, αλλά δεν το γνωρίζω). Δεν ξέρω εάν κυκλοφόρησε σε βίντεο, αλλά σίγουρα βγήκε σε DVD και μάλιστα δόθηκε και από το βραχύβιο περιοδικό ΣΙΝΕΣυλλογή.
  7. GeoTrou

    OTOMO KATSUHIRO [ (1954) ]

    Σαν σήμερα, στο μακρινό 1988, ήταν η πρεμιέρα του Akira, μιας από τις σημαντικότερες και δημοφιλέστερες ταινίες anime. Όλως τυχαίως δούλευα αρκετές μέρες την παρουσίαση για τον δημιουργό της, οπότε σκέφτηκα να τη δημοσιεύσω στην επέτειο αυτή. Αφού διαβάσετε το αφιέρωμα, περάστε κι από τον μπουφέ να το γιορτάσουμε με σασίμι και παξιμαδάκια με γουασάμπι. Ο Katsuhiro Otomo είναι Ιάπωνας δημιουργός κόμικς, animator και σκηνοθέτης. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους και πιο επιδραστικούς μανγκάκα, αλλά και ο άνθρωπος που έφερε το κοινό της Δύσης πιο κοντά στο ιαπωνικό animation. Έχει δεχτεί πολλά βραβεία σε παγκόσμιο επίπεδο, τόσο για τα μάνγκα του, όσο και για τις ταινίες του. Ο Otomo γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1954 στην αγροτική πόλη Tome. Από μικρός έδειξε ενδιαφέρον για τον αμερικανικό κινηματογράφο και ταινίες όπως οι Easy Rider και Bonnie and Clyde τον επηρέασαν καθοριστικά. Συχνά έκανε ταξίδι τριών ωρών με το τρένο, για να πάει στο σινεμά της πόλης Sendai. Διάβαζε όχι μόνο μάνγκα, αλλά και κόμικς από τις ΗΠΑ και την Γαλλία. Οι επιρροές του ποικίλουν από τις ταινίες της Disney, έως τον Moebius και τον Osamu Tezuka. Το 1973, αφότου τελείωσε το σχολείο, μετακινήθηκε στο Τόκυο, με το όνειρο να γίνει μανγκάκα. Τον ίδιο χρόνο θα εκδοθεί η πρώτη του δουλειά, μια μεταφορά της νουβέλας Ματέο Φαλκόνε του Γάλλου Προσπέρ Μεριμέ. Συνεργάστηκε με το περιοδικό Action, σχεδιάζοντας μάλιστα ιστορίες των Έντγκαρ Άλαν Πόε, Μαρκ Τουέιν και κάποιων Γιαπωνέζων συγγραφέων. Το 1979 δημιούργησε το πρώτο του κόμικ επιστημονικής φαντασίας, ονόματι Fireball. Στο έργο αυτό, που έμεινε ημιτελές, μπορεί κανείς να συναντήσει στοιχεία των γνωστότερων Domu και Akira. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και η ανθολογία σύντομων ιστοριών Short Pieces. Το διάστημα μεταξύ 1980 και 1982 ήταν εξαιρετικά δημιουργικό. Το Domu, που κυκλοφόρησε σε συνέχειες, έγινε το πρώτο μάνγκα που βραβεύτηκε με το Grand Prize των Nihon SF Taisho Awards (κάτι αντίστοιχο με τα βραβεία Nebula) και άνοιξε νέους ορίζοντες στον Otomo. Το 1981 κυκλοφόρησε το Sayonara Nippon, που εμπνεύστηκε από το ταξίδι του μέλιτος στη Νέα Υόρκη. Το 1982 μπήκε στον χώρο των anime, δουλεύοντας ως character designer στην ταινία Harmagedon. Την ίδια περίοδο κυκλοφορούν αυτόνομα ιστορίες ή συλλογές ιστοριών που είχαν δημοσιευτεί σε περιοδικά. Στη συνέχεια ήρθε το magnum opus του Otomo και, κατά κοινή ομολογία, το κορυφαίο του έργο. Το Akira ξεκίνησε να δημοσιεύεται σε συνέχειες από το περιοδικό Young Magazine της Kodansha το 1982 και πήρε οχτώ χρόνια στον Otomo να το ολοκληρώσει. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό sci-fi μάνγκα, που αριθμεί περισσότερες από 2000 σελίδες και βραβεύτηκε σε Ιαπωνία και ΗΠΑ. Λέγεται ότι αποτελεί αλληγορία για τα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του 1960, μια περίοδο που η Ιαπωνία συγκλονιζόταν από φοιτητικές και εργατικές διαδηλώσεις. Έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα πιο επιδραστικά κόμικς, όχι μόνο στην Ιαπωνία, αλλά και παγκοσμίως. Παρότι η ιστορία του Akira δεν είχε ολοκληρωθεί, ο Otomo αποφάσισε να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη. Η πλοκή της ταινίας είναι βασισμένη στο πρώτο μισό των μάνγκα, αλλά έχει διαφορετικό τέλος. Η ταινία βγήκε το 1988 και ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Ιαπωνία. Άφησε όμως το αποτύπωμά της και στον υπόλοιπο κόσμο, καθώς άλλαξε για πάντα την άποψη του δυτικού κοινού για τα anime και τα μάνγκα. Ο Otomo έγινε διεθνώς γνωστός μέσω αυτής της ταινίας. Στην μετά-Akira εποχή υπάρχουν αρκετές σημαντικές δουλειές, με το The Legend of Mother Sarah, σε σχέδιο του Takumi Nagayasu, να ξεχωρίζει. Άξια αναφοράς είναι η συλλογή Memories, καθώς και η συμμετοχή του στον πρώτο τόμο του Batman Black and White. Ο Otomo έχει πλέον απομακρυνθεί από το χαρτί και ασχολείται περισσότερο με τον κόσμο του σινεμά. Το 1991 σκηνοθέτησε την πρώτη του live-action ταινία, το World Apartment Horror, στην οποία συνεργάστηκε με τον Satoshi Kon. Ακολούθησαν πολλά βραβευμένα animation projects, όπως τα Memories (1995), Metropolis (2001), Steamboy (2004) και Short Peace (2013). O Katsuhiro Otomo έχει επηρεάσει πλήθος δημιουργών στην χώρα του, αλλά και εκτός αυτής. Το σχέδιό του είναι πιο ρεαλιστικό από αυτό των προγενέστερων μανγκάκα, γεγονός που έφερε έναν αέρα ανανέωσης στα ιαπωνικά κόμικς. Οι δημιουργίες του είχαν και συνεχίζουν να έχουν μεγάλη επίδραση στο sci-fi και το cyberpunk, ενώ άνοιξε το δρόμο σε anime με πιο ενήλικο χαρακτήρα. Ο Otomo έχει λάβει βραβεία και διακρίσεις σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Το 2012 εισήχθη στο Eisner Hall of Fame και το 2015 έγινε ο δεύτερος μανγκάκα μετά τον Akira Toriyama που βραβεύεται με το Grand Prix του Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ. Οι ταινίες του έχουν διακριθεί στα φεστιβάλ της Βενετίας, του Άμστερνταμ, της Σίτζες και αλλού. Έχει όμως τιμηθεί και έξω από τον χώρο των κόμικς: το 2005 έγινε μέλος του γαλλικού Ordre des Arts et des Lettres και το 2013 του απονεμήθηκε το Μωβ Μετάλλιο της Τιμής, ύψιστη αναγνώριση για οποιονδήποτε καλλιτέχνη στην Ιαπωνία. Άλλα έργα του Otomo: HANSEL AND GRETEL
  8. GeoTrou

    Steamboy / Suchīmubōi (2004)

    Το Steamboy είναι steampunk ταινία κινουμένων σχεδίων του 2004, σε σκηνοθεσία του Katsuhiro Otomo και σενάριο των Otomo και Sadayuki Murai. Πρόκειται για την δεύτερη μεγάλου μήκους animated ταινία του Otomo, αλλά και μια από τις ακριβότερες ταινίες του είδους στην Ιαπωνία. Βρισκόταν στο στάδιο της παραγωγής επί δέκα χρόνια και χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 180.000 σκίτσα. Βρισκόμαστε στον 19ο αιώνα, σ' έναν κόσμο που έχει κάνει αλματώδη πρόοδο στον τομέα της τεχνολογίας, με την βοήθεια του ατμού. Ο νεαρός Ray Steam ζει στο Μάντσεστερ με την μητέρα του και τρέφει ιδιαίτερη αγάπη προς τις μηχανές. Μια μέρα, λαμβάνει ένα απρόσμενο δέμα από τον παππού του, ο οποίος πραγματοποιεί πειράματα με τον πατέρα του Ray στην μακρινή Αλάσκα. Στο δέμα περιέχεται μια μικρή συσκευή, την οποία εποφθαλμιά μια πανίσχυρη εταιρεία, αλλά και η βρετανική κυβέρνηση. Το animation της ταινίας είναι εξαιρετικό, σίγουρα από τα καλύτερα που έχω δει. Δυστυχώς για το σενάριο δεν είμαι τόσο ενθουσιώδης. Η ιστορία ξεκινάει με ωραίο και πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Η δράση μπλέκεται με το μυστήριο και την απίθανη φαντασία του Otomo. Από τη μέση περίπου και μετά, όμως, καταλήγει μια ταινία καταστροφής που δεν έχει να προσφέρει και πολλά. Ωστόσο, το έργο μιλάει για ένα φλέγον και μάλλον διαχρονικό θέμα: την ηθική του επιστήμονα. Ποια είναι η θέση ενός τέτοιου ανθρώπου, όταν βλέπει τα επιτεύγματά του να χρησιμοποιούνται μονάχα για το κέρδος ή/και τον θάνατο; Μπορεί τελικά να μην είναι "η" ταινία, αλλά βλέπεται ευχάριστα κι έχει ένα-δυο πράγματα να πει. [mal type=anime id=565]
  9. GeoTrou

    Memories / Memorîzu (1995)

    Ιαπωνική ανθολογία κινουμένων σχεδίων του 1995, αποτελούμενη από τρεις ιστορίες: Magnetic Rose (σκηνοθεσία: Koji Morimoto), Stink Bomb (σκηνοθεσία: Tensai Okamura) και Cannon Fodder (σκηνοθεσία: Katsuhiro Otomo). Και τα τρία μέρη βασίζονται σε σύντομες ιστορίες του Otomo, αλλά το σενάριο του πρώτου είναι γραμμένο από τον Satoshi Kon. Ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Στο Magnetic Rose, ένα σκουπιδιάρικο του διαστήματος λαμβάνει μια έκκληση διάσωσης από έναν επικίνδυνο τομέα. Πιστός στους διεθνείς κανονισμούς, ο αρχηγός του πληρώματος αποφασίζει να βοηθήσει τον άγνωστο που βρίσκεται σε κίνδυνο. Στην δεύτερη ιστορία, ένας εργαζόμενος σε φαρμακευτική εταιρεία δοκιμάζει κρυφά ένα χαπάκι για να αντιμετωπίσει τη γρίπη. Μόνο που το χαπάκι δεν είναι αυτό που νομίζει. Στην τελευταία ιστορία, μεταφερόμαστε σε έναν steampunk κόσμο. Βλέπουμε μια πόλη που ζει και αναπνέει μόνο για τον ατελείωτο πόλεμο με εχθρούς τους οποίους βομβαρδίζουν καθημερινά, αλλά δεν έχουν αντικρίσει ποτέ. Η πρώτη ιστορία είναι σίγουρα η αρτιότερη όλων. Η σκηνοθεσία και το animation είναι σε υψηλά επίπεδα. Η καταπληκτική χρήση της κλασικής μουσικής (συγκεκριμένα της όπερας του Πουτσίνι Μαντάμα Μπατερφλάι, σε εκτέλεση της Μαρίας Κάλλας) προσδίδει κάτι το απόκοσμο στο τρομακτικό σενάριο. Η δεύτερη ιστορία έχει επίσης πολύ καλό animation και παρότι είναι χιουμοριστική, δε λείπουν στοιχεία θρίλερ. Χιούμορ υπάρχει και στην τρίτη ιστορία, αναμεμειγμένο όμως με τη μιζέρια που χαρακτηρίζει τον κόσμο που εκτυλίσσεται η υπόθεση. Το animation δε μοιάζει καθόλου σε κλασικό anime και μου θύμισε ορισμένες γαλλικές ταινίες. Παράλληλα, είναι η μόνη ιστορία που θέλει να περάσει κάποιο μήνυμα, καθώς θυμίζει αρκετά το 1984 του Όργουελ. Συνολικά πρόκειται για μια αξιόλογη ταινία, που μπορούν να την απολαύσουν όχι μόνο οι φαν των anime. [mal type=anime id=1462]
  10. GeoTrou

    DOMU: A CHILD'S DREAM [ KATSUHIRO OTOMO ]

    Επειδή ο κύριος Θρηνωδός έχει πάρει μονότερμα την ενότητα των μάνγκα, είπα να σπάσω την κυριαρχία του με αυτή εδώ την παρουσίαση. Το Domu, λοιπόν, είναι μάνγκα του Katsuhiro Otomo, δημιουργού του θρυλικού Akira και της ομώνυμης ταινίας, που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες μεταξύ 1980 και 1981. Το 1995 κυκλοφόρησε στα αγγλικά από την Dark Horse, αρχικά σε τρεις συνέχειες, και αργότερα σε έναν τόμο, ο οποίος μάλιστα επανεκδόθηκε το 2001. Σε ένα μεγάλο συγκρότημα διαμερισμάτων, ένας άντρας πηδάει από την ταράτσα. Αυτή η φαινομενική αυτοκτονία αποτελεί τον τελευταίο από τους τριάντα δύο μυστηριώδεις θανάτους, που εδώ και τρία χρόνια έχουν γίνει στο εν λόγω μπλοκ διαμερισμάτων. Η αστυνομία, όπως και στις προηγούμενες υποθέσεις, αδυνατεί να βγάλει κάποια άκρη. Αυτό που τους προβληματίζει είναι ότι η πόρτα που οδηγεί στην ταράτσα, είναι διαρκώς κλειδωμένη και μόνο ο διαχειριστής έχει το κλειδί. Όπως και στο πιο διάσημο Akira, ο Οτόμο ασχολείται με το θέμα της τηλεκίνησης και της τηλεπάθειας. Ενώ η αστυνομία πασχίζει να βρει μια απάντηση και στους επόμενους θανάτους που προκύπτουν, ξεσπά μια τρομερή μάχη μεταξύ δυο ενοίκων που κατέχουν υπερφυσικές δυνάμεις. Μια μάχη μεταξύ Καλού και Κακού, που κατά τη γνώμη μου περιέχει έναν διαχρονικό συμβολισμό, αυτόν της σύγκρουσης δύο διαφορετικών γενεών, της Παλιάς και της Νέας. Το σχέδιο του Οτόμο είναι υπέροχο και δικαίως, νομίζω, θεωρείται από τους σπουδαιότερους μανγκάκα όλων των εποχών. Η δε ιστορία διαθέτει καλή ροή και μια πάρα πολύ δυνατή κλιμάκωση, που δεν σ’ αφήνει να σταματήσεις. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να σημειώσω κάποιο μειονέκτημα, αυτό θα ήταν ότι θα ήθελα μερικές σελίδες ακόμα. Όχι πως τελειώνει απότομα ή κάτι τέτοιο, αλλά μερικές ακόμα σελίδες θα έδιναν περισσότερο βάθος στην ιστορία και τους χαρακτήρες και ίσως ανέπτυσσε μεγαλύτερο σασπένς. Δεν ξέρω κατά πόσο η αμερικανική έκδοση είναι διαθέσιμη. Ωστόσο, να το διαβάσετε online μπορείτε, να το κατεβάσετε μπορείτε, οπότε δε βλέπω το λόγο να μην το κάνετε. Βαθμολογία: 10/10 [mal type=manga id=1215]
  11. MANGA - Τα κόμικς της Ιαπωνίας Η ανάπτυξη των Manga στη σημερινή τους μορφή, ήρθε μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου με την ανάμιξη της παραδοσιακής ζωγραφικής που ονομάζεται Ukiyoe (浮世絵 - ακριβής μετάφραση: “ζωγραφιές από τον κόσμο που επιπλέει”) και του δυτικού τρόπου ζωγραφικής κόμικς των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο λόγος γι’ αυτήν την ανάμιξη, προσδίδεται στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού της Ιαπωνίας με την εισαγωγή δυτικών καλλιτεχνών, προκειμένου να διδαχθούν έννοιες, όπως η μορφή και το χρώμα, μέθοδοι στις οποίες οι Ιάπωνες δεν έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα. Αντίθετα με την κοινή αντίληψη, ο όρος Manga για τους Ιάπωνες δεν αναφέρεται μόνο στα κόμικς που προέρχονται από την Ιαπωνία αλλά σε οτιδήποτε έχει σχέση με το κόμικς. Ο ορισμός της λέξης άλλαξε στην διάρκεια του 20ού αιώνα για να περιγράψει τα παιδικά κινούμενα σχέδια, όταν η δυτική λέξη κόμικ προστέθηκε στην Ιαπωνική γλώσσα. Ο σχεδιασμός των Manga είναι πολύ ιδιαίτερος. Αντίθετα με τα δυτικά κόμικς, τα καρέ που χρησιμοποιούνται είναι πολύ πιο ελεύθερα και συχνά μπορούν να παραβιάζονται από τους χαρακτήρες της ιστορίας. Οι ίδιοι οι χαρακτήρες, δείχνουν τον συναισθηματισμό τους με διάφορα έντονα χαρακτηριστικά του προσώπου ή του σώματος τους. Φωτογραφία 2 : Απόδοση συναισθηματισμών Ένα παράδειγμα απόδοσης συναισθημάτων στο σχεδιασμό των manga, μπορείτε να δείτε μέσα από το video . Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αποτελεί το μέγεθος του κεφαλιού στους χαρακτήρες. Είναι σύνηθες να σχεδιάζουν το κεφάλι σε ίση αναλογία με το υπόλοιπο σώμα και να στρογγυλοποιούν τα μάτια τόσο πολύ ώστε να καλύπτει μεγάλο μέρος του πρόσωπου(βλ. video ). To χαρακτηριστικό των ματιών έχει γίνει μόνιμη ιδιότητα των Manga από την δεκαετία του ’60 όταν ο Osamu Tezuka άρχισε να σχεδιάζει με τον τρόπο αυτό, επηρεασμένος από τα σχέδια της Disney. Ο Osamu θεωρείται από πολλούς ως ο πατέρας της σύγχρονης τεχνικής των Manga με την πιο διάσημη δημιουργία του, το Astro Boy. Βέβαια αυτό δεν αποκλείει δημιουργούς Manga να παραμένουν πιστοί στις πιο παραδοσιακές μορφές των Ukiyoe, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Akira, το οποίο είναι και το πιο δημοφιλές Manga στη δύση, μιας και ήταν από τα πρώτα που προβλήθηκαν στις χώρες της Δύσης. Τα Manga γνωρίζουν μεγάλη άνθιση στην Ιαπωνία με εκατοντάδες καινούριες κυκλοφορίες κάθε εβδομάδα. Πολλά περιοδικά ειδικεύονται στην ανάδειξη και ταξινόμησή τους, με εβδομαδιαίες κυκλοφορίες στις οποίες εμφανίζονται μέρη μιας συνεχόμενης ιστορίας. Αυτά τα περιοδικά τυπώνονται σε χαμηλής ποιότητας χαρτί εφημερίδας και μπορεί να φτάσουν από 200 σελίδες ανά τεύχος μέχρι και 850! Κατά κύριο λόγο δεν χρησιμοποιούνται χρώματα στα σχέδια. Αν κάποιες από τις ιστορίες θεωρηθούν επιτυχημένες, μπορεί να συνεχιστούν για χρόνια. Πολλοί δημιουργοί δημοσιεύουν μικρές αυτοτελείς ιστορίες με σκοπό να συνεχιστούν, αν λάβουν καλές κριτικές. Ένα από τα πιο γνωστά περιοδικά που ειδικεύεται σε αυτήν την κατηγορία θεωρείται τοShonen Jump (http://shonenjump.viz.com/). Σειρές που συνεχίζονται για πολύ καιρό δημοσιεύονται μαζί σε τόμους κανονικού βιβλίου με κανονικής ποιότητας χαρτί ονομαζόμεναTankoubon (単行本- ακριβής μετάφραση: ανεξάρτητα εμφανιζόμενο βιβλίο). Τα βιβλία αυτά έχουν συλλεκτική αξία με αρκετές πολυτελείς εκδόσεις που δημιουργούνται για τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες. Επίσης, υπάρχουν και επανεκδόσεις παλιών ιστοριών σε ακόμα χαμηλότερης ποιότητας χαρτί από αυτό των περιοδικών και πωλούνται σε πολύ φτηνή τιμή. Ο πιο εύκολος τρόπος εύρεσής τους, είναι σε μικρά μαγαζιά, τα οποία κάνουν και ανταλλαγές αλλά και αγοροπωλησίες Tankoubon. Ένας άλλος τρόπος απόλαυσης Manga, είναι τα Manga kissaten (マンガ喫茶店- ακριβής μετάφραση: Manga καφενεία). Διαθέτουν μεγάλη συλλογή βιβλίων τα οποία μπορούν να διαβαστούν με ένα καφέ ή ακόμα και φαγητό. Αυτή η λύση προτιμάται από άτομα τα οποία δεν έχουν μεγάλη οικονομική δυνατότητα να παρακολουθούν τις αγαπημένες τους ιστορίες επί εβδομαδιαίας βάσης. Τα Manga, παραδοσιακά γράφονται και διαβάζονται από τα δεξιά προς τα αριστερά. Με την εισαγωγή τους στις δυτικές χώρες, υπήρξε μια σύγχυση με τον τρόπο διαβάσματος και γι' αυτό το λόγο πολλές δυτικές κυκλοφορίες έχουν μια εικόνα στην πρώτη τους σελίδα (τελευταία για τους Ιάπωνες) που αναγράφουν οδηγίες για τον τρόπο γραφής τους. Προσπάθειες έγιναν ώστε Manga που εκδίδονταν στις δυτικές χώρες να είναι γραμμένα με τον τρόπο διαβάσματος των δυτικών, αλλά αυτός ο τρόπος δεν απέδωσε, περισσότερο από την επιθυμία των αναγνωστών να απολαμβάνουν τον παραδοσιακό τρόπο των Γιαπωνέζων. Ο τρόπος παραγωγής Manga έχει αναπτυχθεί ραγδαία στη δύση με πολλούς δημιουργούς Manga να μην είναι Ιαπωνικής καταγωγής. Το πρώτο έργο είναι του Ben Dunn (ιδρυτή της Atlantic Express) που εξέδωσε το Mangazine (ΕΧΕΙ ΥΛΙΚΟ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ) και το Ninja High School. Η ιστοσελίδα www.megatokyo.com που παραθέτει αποσπάσματα του Megatokyo είναι ένα καλό παράδειγμα των δυτικών Manga. Μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες δυτικών Manga θεωρείται η Tokyopop, η οποία όμως απασχολεί και Ιάπωνες αλλά και Κορεάτες συγγραφείς. Από τους πιο γνωστούς τίτλους είναι το Warcraft και το Princess Ai. Τα Manga παίζουν πολύ σημαντικό μέρος της Ιαπωνικής κουλτούρας. Θεωρημένα ως υψηλή μορφή τέχνης αλλά και ως ανάπτυξη λαϊκής λογοτεχνίας, είναι σεβαστά από την κοινωνία της Ιαπωνίας. Για αυτόν το λόγο η απόλαυση τους δεν θεωρείται ταμπού από οποιαδήποτε ομάδα της Ιαπωνίας. Είναι ένα αρκετά σύνηθες γεγονός να διαβάζονται από επιχειρηματίες, κομψά ντυμένους με κοστούμια, ενώ ταξιδεύουν από ή προς την δουλειά τους με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Όπως είναι λογικό όμως, και τα Manga εμπίπτουν σε λογοκρισία, όπως και οι περισσότερες μορφές τέχνης (περισσότερο για απρεπές υλικό), με την εξαίρεση ότι δεν υπάρχει νόμος περιόρισής τους. Με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει η ελευθερία στους δημιουργούς να φτιάξουν Manga που να απευθύνονται σε άτομα όλων των ηλικιών αλλά και να αντιπροσωπεύουν πολλά και διαφορετικά θέματα, είτε είναι κοινωνικά και πολιτικά, είτε συναισθηματικά και οικογενειακά. Μετά την έκρηξη των Manga στον παγκόσμιο χώρο, εκτός από πολλούς ακόλουθους είχε και πολλούς μιμητές που προσπάθησαν να δώσουν μια “manga” διάσταση στο έργο τους. Αυτό προκαλεί δυτικότροπους καλλιτέχνες να επηρεάζουν και να κάνουν τον κόσμο των Manga ολοένα και πιο προσιτό. Επιρροές μπορούν να αποδοθούν ακόμα και σε καλλιτέχνες όπως ο Scott McCloud και ο πιο γνωστός Frank Miller. Βέβαια δεν είναι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες που ακολουθούν αυτά τα ρεύματα. Το “La nouvelle Manga” κίνημα στη Γαλλία, δημιουργημένο από τον Frederic Boilet, είχε σκοπό να συνδέσει τα Manga με την Γαλλική κουλτούρα των κόμικς ή BD για τους Γάλλους. Manga στην Ελλάδα Στην Ελλάδα η διάδοση των Manga αυξάνεται συνεχώς, με όλο και περισσότερους αναγνώστες. Καταστήματα τα οποία είχαν στο παρελθόν κατ'εξοχήν αμερικάνικου τύπου κόμικς, έχουν αρχίσει και αναπτύσσουν συλλογές Manga που διαθέτουν προς πώληση. Ένα καλό παράδειγμα είναι το βιβλιοπωλείο Solaris στα Εξάρχεια, το οποίο διαθέτει μινιατούρες αλλά και μπλουζάκια με τους αγαπημένους χαρακτήρες των πιο δημοφιλών Manga (www.solaris.gr), καθώς επίσης και το “Otaku No Sekai” στους Αμπελόκηπους (tsukasagr@yahoo.gr/). Όμως η πραγματική έκρηξη στην Ελλάδα έγινε μέσω του διαδικτύου. Συνηθέστερη είναι η ανακάλυψη καινούριων κυκλοφοριών Manga μέσω ξένων Websites όπως το βρετανικόwww.Manga.co.uk, αλλά και του ευρέως χρησιμοποιημένου Youtube, στο οποίο παραθέτονται επεισόδια Anime συνηθέστερα στα Ιαπωνικά με αγγλικούς υπότιτλους. Πάραυτα, συνεχόμενες προσπάθειες γίνονται από διάφορα μέλη, συμπεριλαμβανoμένου και sitewww.oikonomakou.gr, για την ευκολότερη προώθηση αυτού του υλικού σε ενδιαφερόμενους Έλληνες. Χαρακτηριστικότερο και καλύτερο παράδειγμα είναι το site www.animeplanet.gr. Προσφέρει πληροφορίες σχετικά με τις τελευταίες Manga δημιουργίες στα ελληνικά αλλά και σχετικές εικόνες, video, Ιαπωνική μουσική ακόμα και ένα μικρό λεξιλόγιο με εκφράσεις που συναντούνται σε Anime. Πολλές ομάδες που ασχολούνται με την προώθηση της Ιαπωνικής κουλτούρας κατά καιρούς θα δημοσιεύουν ανακοινώσεις σχετικά με events που διοργανώνονται στη Αθήνα, με ένα από τα πιο γνωστά να είναι τα Cosplay parties στα οποία οι ενδιαφερόμενοι πηγαίνουν μασκαρεμένοι ως οι αγαπημένοι τους Anime χαρακτήρες. Άλλο ένα παρόμοιο Ελληνικό site είναι το www.anime.gr. Τα Manga, στα όποια παρουσιάζεται το μεγαλύτερο εμπορικό ενδιαφέρον, ανακατασκευάζονται σε Anime. Η λέξη Anime είναι συντομογραφία της αγγλικής λέξης ‘Animation’. Συχνά τα Anime τροποποιούν μερικά στοιχεία του κόμικ ώστε το αποτέλεσμα να είναι πιο ελκυστικό σε μεγαλύτερο αριθμό κοινού, ή για να επιτύχουν κάποιους περιορισμούς, όπως γραφικές σκηνές μάχης ή γύμνια. Εντούτοις, τα Anime είναι ο κατ'εξοχήν λόγος για τον οποίο η κουλτούρα των Manga κατέκτησε την Δύση. Από τα πρώτα και πιο σημαντικά έργα τα οποία προβλήθηκαν στις δυτικές κινηματογραφικές αίθουσες ήταν το “Akira” του Katsuhiro Otomo γυρισμένο το 1988. Η ταινία ήταν βασισμένη στο ομότιτλο Manga του Katsuhiro Otomo, είχε γραφτεί το 1980, συνεχιζόταν για 2.182 σελίδες και ήταν η αιτία δημιουργίας των μεγαλύτερων δυτικών Manga εταιρειών με πιο υπερήφανη την Manga Entertainment. Μετά το “Akira” συνεχίστηκε η εισροή των διαφόρων Anime ταινιών αλλά και των σειρών που προβάλλονταν στην Ιαπωνία. Η δεύτερη μεγάλη έκρηξη όμως ήρθε με την ταινία “Ghost In The Shell”, όπου την ακολούθησαν ένα σίκουελ και δύο σειρές επονομαζόμενες “The Stand Alone Complex”. Άλλος ένας, επίσης σπουδαίος, καλλιτέχνης και δημιουργός της πασίγνωστης πια Ghibli Studios, είναι ο Hideo Miyazaki, ο οποίος εντυπωσίασε τον κόσμο και έφερε πάλι στο προσκήνιο το Anime το 2001 με την ταινία “Spirited Away” (Στην Χώρα Των Θαυμάτων) και μετά με το “Howl’s Moving Castel” (Το Κινούμενο Κάστρο Του Χάουλ). Αν επιθυμεί κάποιος να μυηθεί στην τέχνη και την ομορφιά των Manga, οι ταινίες του Miyazaki είναι ο πρώτος σταθμός. Αντίστοιχα περιοδικά με πληροφορίες για τα Manga κυκλοφορούν και για τα Anime. Συνηθίζουν να παραθέτουν μερικές σκηνές από τις καινούριες κυκλοφορίες, την σχετική ιστορία που διαδραματίζεται (σαν την υπόθεση μιας ταινίας) και τους χαρακτήρες που θα εμφανίζονται με τα ιδιαίτερα γνωρίσματά τους. Ένα πολύ δημοφιλές περιοδικό αυτού του τύπου θεωρείται το “Newtype”. Σχετικές πληροφορίες με δραστηριότητες που έχουν σχέση με την Ιαπωνική κουλτούρα στην Ελλάδα ανακοινώνονται και στο site της Ιαπωνικής Πρεσβείας στην Ελλάδα www.gr.emb-japan.go.jp, αλλά και στο site www.greece-japan.com/gr.htm, μια ιστοσελίδα που αναρτήθηκε ως μέρος του Ελληνο-Ιαπωνικού κέντρουwww.greecejapan.org, το οποίο έχει μια εξαιρετική συλλογή βιβλίων για την Ιαπωνία και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Επίσης υπάρχει στο Κολωνάκι ένα μαγαζί με ιαπωνικές ζωγραφιές και μικροαντικείμενα: Art Maiko (Αναγνωστοπούλου 43, 10673 Κολωνάκι τηλ.2103618861) Λίγη Γραμματική Στα Ιαπωνικά τα ουσιαστικά δεν διαφέρουν ανάλογα με τον αριθμό και το γένος, έτσι η λέξη Manga αναφέρεται και στον ενικό και στον πληθυντικό αριθμό. Mangaka (漫画家- ακριβής μετάφραση: Manga δημιουργός) είναι η ιαπωνική λέξη που χρησιμοποιείται για τον δημιουργό του Manga. Μάθε περισσότερα για τα manga-Links www.animeplanet.gr www.anubismanga.gr www.solaris.gr
  12. x for xepeta

    LEGEND OF MOTHER SARAH (THE) [ KATSUHIRO OTOMO, TAKUMI NAGAYASU ]

    Μάγκα μου, manga! Ο χώρος είναι ένα δυστοπικό αφιλόξενο μέλλον, παράγωγο ενός πυρηνικού πολέμου. Οι ελάχιστοι κάτοικοι του πλανήτη μετακομίζουν σε δορυφορικές πλατφόρμες σε τροχιά γύρω από τη Γή. Ακόμη και κει χωρίζονται σε ιδεολογικά στρατόπεδα. Μια νέα εφεύρεση διχάζει τους ανθρώπους. Η νέα βόμβα που είναι να εκτοξευτεί στη Γή, έχει σκοπό να μετατοπίσει βίαια τον άξονα περιστροφής της. Το φαινόμενο αυτό πρόκειται να αναγκάσει τη Γη να αυτοϊαθεί. Οι κλιματικές αλλαγές που θα επέλθουν θα καθαρίσουν τον τόπο από την ραδιενέργεια, οι εξαναγκασμένες βροχές θα κάνουν το χώμα και πάλι γόνιμο, και πιθανόν μετά από καιρό να ξαναγεμίσει ζωή ο πλανήτης. Η φατρία των Προοδευτικών είναι υπέρ, ενώ οι Νεοσυντηρητικοί θεωρούν ότι είναι προσωπική υπόθεση της Γης να θεραπευτεί, χωρίς να ξαναεπέμβει ο άνθρωπος. Όχι τίποτα άλλο, αλλά είναι και ο κύριος υπαίτιος όλων των συμφορών. Η βόμβα πέφτει και, αν και μόλις έχει ξεκινήσει η ίαση, η οποία θα πάρει πάρα πολλά χρόνια να ολοκληρωθεί, άνθρωποι και από τις δυο πλευρές μετακομίζουν πίσω στον πλανήτη. Σε μια τέτοια επιχείρηση, ο αναβρασμός που επικρατεί, έχει σαν αποτέλεσμα μια μητέρα να αποκοπεί από τα παιδιά της. Τώρα πια πίσω στον πλανήτη, ζει μια τυχοδιοκτική νομαδική ζωή προσπαθώντας να βρει και πάλι την οικογένειά της. Σε μια της περιπέτεια συναντά ένα ζευγάρι που προσπαθεί να επιβιώσει σε αυτό το νέο αχανές τοπίο. Η αγρότισσα κοπέλα ερωτεύεται ένα στρατιώτη, που δεν το έχει. Οι εξελίξεις, οι προσωπικές τους αδυναμίες και η ηθική του καθενός ξεχωριστά τους φέρνει αντιμέτωπους με το νέο κατεστημένο. Εκεί εμφανίζεται η πρωταγωνίστριά μας, που βοηθάει όχι γιατί θεωρεί ότι πρέπει να διορθώνει καταστάσεις, σαν διτυκοευρωπαϊκός – αμερικάνικος ήρωας, αλλά γιατί απλά πρέπει και αυτή να επιβιώσει. Το νερό και το χρυσάφι είναι τα πιο πολύτιμα αγαθά στη νέα Γη, και ο συνδυασμός τους στην παρούσα περίπτωση δημιουργεί τα μεγαλύτερα προβλήματα στην μικρή κοινωνία που παρακολουθούμε. Δε χρειάζεται να δώσω περισσότερα στοιχεία. Το κόμικ είναι υπέροχο. Έχει γρήγορη ροή, σαν κλασικό Manga, έχει πανέμορφο σκίτσο χωρίς να ξενίζει ανθρώπους που δεν έχουν διαβάσει γιαπωνέζικα κόμικ. Και το σημαντικότερο, έχει χαρακτήρες που ενδιαφέρεσαι, τους αγαπάς. Με ψυχή και προσωπικότητα! Δεν είναι το πιο πρωτότυπο κόμικ που θα διαβάσετε, είναι όμως ένα κόμικ που θα το φτάσετε ως την τελευταία σελίδα, και δε θα ντραπείτε για το χρόνο και το χρήμα που ξοδέψατε. Σενάριο του μεγάλου KATSUHIRO OTOMO, δημιουργός του AKIRA, και σκίτσο του TAKUMI NAGAYASU. Εύπεπτο σκίτσο για τα γούστα μου, φωτεινές και καθαρές γραμμές, αρκετά ρεαλιστικό, όσο γίνεται σε ένα Manga βέβαια. Μου θυμίζει το Lone Wolf and Cub σε τεχνική, από την άλλη βέβαια δεν είμαι και ο καλύτερος για να σχολιάσω σε βάθος την Ιαπωνική Σχολή. Η μόνη παραφωνία είναι η μεγάλη πρώτη σκηνή. Είναι ασαφές που γίνεται το ατύχημα, ποια παράταξη ηγείται του σχήματος, και ποιο πρόβλημα δημιουργείται ανάμεσα στον κόσμο, με αποτέλεσμα η μητέρα μας να απομακρυνθεί από την οικογένειά της. Ούτε και στη Γη κατάλαβα ποιος ανήκει σε ποια παράταξη. Η σειρά αποτελείται από 8 τεύχη που εκδόθηκαν από την Dark Horse πριν από 15 χρόνια. Μεταφρασμένα και επιμελημένα από το Studio Proteus, που φροντίζει μετά από παραγγελία την απόδοση τέτοιων κειμένων και την επεξεργασία του σκίτσου για να απομακρυνθούν τα ξένα ιδεογράμματα ήχων, εκρήξεων κλπ. Υπάρχουν ακόμη δυο σειρές που προσεχώς θα φροντίσω να τις διαβάσω. Σας γέλασα! Δεν είχε Sandman σήμερα! παρουσίαση άλλων ξένων εκδόσεων στο GC AKIRA Βιογραφία του δημιουργού [mal type=manga id=5015]
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.