Αναζήτηση στην Κοινότητα

Έχουμε μάθει να διαβάζουμε την ελληνική Ιστορία ως ένα ασπρόμαυρο πεδίο αντιπαράθεσης και να την ερμηνεύουμε με όρους παιδικών υπερηρωικών περιπετειών. Ταυτιζόμαστε με τους «καλούς», μισούμε τους «κακούς» και απολαμβάνουμε πάντα το happy end. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν στο σχολείο ακούγαμε πανηγυρικούς θαυμάζοντας δαφνοστεφανωμένα ξόανα και κάναμε παρελάσεις με ναζιστικό βήμα ακούγοντας στρατιωτικά εμβατήρια που διακόπτονταν από τον θόρυβο μαχητικών αεροπλάνων; Μια διαφορετική ματιά στην Ιστορία των χρόνων πριν από την Επανάσταση του 1821, πέρα από τα υπεραπλουστευμένα, μανιχαϊστικά δίπολα και τη βολική εξιδανίκευση, προτείνει η σειρά «1800» του Θανάση Καραμπάλιου (εκδόσεις Jemma Press) που δεν είναι επίκαιρη μόνο λόγω των ημερών, αλλά και γιατί αποτελεί μια υποδειγματική προσπάθεια τεκμηρίωσης και ταυτόχρονα μια απολαυστική μυθοπλασία στην Ελλάδα των αρχών του 19ου αιώνα. Στους 6 τόμους της σειράς ο αναγνώστης μαθαίνει τα πάντα για το πολιτικό πλαίσιο της εποχής, για την κοινωνική δομή στην επαρχία, για τα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων, για την οικονομική κατάσταση, για την πορεία που ακολουθήθηκε μέχρι την ένοπλη εξέγερση. Όλα αυτά ωστόσο τα παρακολουθεί μέσω της ζωής πραγματικών ανθρώπων και όχι ατσαλάκωτων ζωγραφικών πορτρέτων σε μπλε και άσπρο. Η Ιστορία, όπως την έχει κατανοήσει και την αφηγείται ο Καραμπάλιος, δεν είναι ένα υμνολόγιο εθνικού σκοπού με πρωταγωνιστές αγιοποιημένα πρόσωπα, τάχα προορισμένα και ταγμένα στον «λυτρωμό» και τη «λευτεριά». Αντιθέτως, είναι μια διαλεκτική Ιστορία στην οποία κινητήριος δύναμη είναι ο λαός και οι άνθρωποι και όχι η μεταφυσική και η χειραγώγηση του παρελθόντος. Μόνο ένα φανταστικό στοιχείο χρησιμοποιεί ο Καραμπάλιος. Κι αυτό αποτελεί μία από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές του έργου του. Ο κεντρικός χαρακτήρας του, ο Δήμος Καραμάνος, κατατρύχεται διαρκώς από ένα όραμα. Ένα άγριο λιοντάρι στοιχειώνει συνεχώς τα όνειρά του, γίνεται εφιάλτης, τον απειλεί. «Ποιος είναι; Φανερώσου!» του φωνάζει ο τρομαγμένος, βασανισμένος και θαρραλέος ήρωας. «Ποιος περίμενες να είναι;» του απαντά το λιοντάρι. Ένα λιοντάρι που θα σταθεί «δίπλα» του μέχρι την τελευταία σπαρακτική σελίδα. Για να θυμίζει ότι οι άνθρωποι δεν είναι – και δεν πρέπει να είναι – λιοντάρια. Και την Ιστορία τη ζουν και τη γράφουν οι άνθρωποι και όχι τα λιοντάρια. Και το σχετικό link...

Το βιβλίο που τιτλοφορείται Héctor αφηγείται τη μοίρα του Héctor Oesterheld, ενός συγγραφέα κόμικς που δολοφονήθηκε από τη δικτατορία της Αργεντινής το 1978. Αντί όμως να "ποιήσει μνήμα", ο Léo Henry ανοίγει το βιβλίο του σε κάθε δυνητική φαντασία που θα μπορούσε να καλύψει το κενό που δημιούργησε ο μυστικός πόλεμος, χωρίς δίκες ή επίσημες συλλήψεις, που διεξήγαγαν οι στρατηγοί. Επισημαίνεται εδώ η δυσκολία να ορίσεις μια πραγματικότητα που η ίδια έχει μεταμφιεστεί σε μυθοπλασία, ενώ ταυτόχρονα δείχνει πώς οι μυθοπλασίες είναι σε θέση να την αφηγηθούν – οι μυθοπλασίες του Όστερχελντ και εκείνες που συνδέονται με το Μπουένος Άιρες, την πόλη της λογοτεχνίας όσο και την πραγματική πόλη. Ο Μπόρχες και ο Κόρτο Μαλτέζε, ο Σαμπάτο και η Μαφάλντα καλούνται να φωτίσουν ό,τι ήταν κρυμμένο μεταξύ 1976 και 1978. Αυτό καθιστά το Héctor ένα βιβλίο του οποίου η νηφαλιότητα και η ομορφιά συναγωνίζονται την ειλικρίνειά του, ένα βιβλίο που επιτυγχάνει τη λεπτότητα ενός σχισμένου ιστού αράχνης για να πει αυτό που η τυραννία προσπάθησε να σβήσει. El Eternauta. Ο πλανόβιος του απείρου. Ο Έκτωρ Όστερχελντ ήταν ο σεναριογράφος των πρώτων έργων του Ούγκο Πρατ (Sargento Kirk, Ernie Pike, Ticonderaga Flint, μεταξύ 1953 και 1962) και κυρίως του El Eternauta, ενός κόμικ επιστημονικής φαντασίας που έγινε καλτ στην Αργεντινή. Ο Όστερχελντ παρουσίασε τρεις εκδοχές του, κάθε μία από τις οποίες ήταν όλο και πιο πολιτική καθώς ο αυταρχισμός κέρδιζε έδαφος. Κατά τη διάρκεια μιας εξωγήινης εισβολής, λίγοι επιζώντες αντιστέκονται μέσα σε ένα φανταστικό Μπουένος Άιρες. Μία αβέβαιη και απειλητική ατμόσφαιρα πλανάται γύρω τους, αόρατοι "Αυτοί" παίρνουν τον έλεγχο του μυαλού τους, ο φίλος μπορεί να αποδειχτεί προδότης. Προσπαθώντας να ξεφύγει, ο πρωταγωνιστής χάνεται στο λαβύρινθο του χωροχρόνου: γίνεται ο Eternauta. Ο Léo Henry δείχνει πώς αυτό το κόμικ κατάφερε και απήχησε την καθημερινή ζωή μιας χώρας που υπέστη μια σειρά από στρατιωτικές δικτατορίες μεταξύ 1955 και 1983. Η ιστορία ξεκινά στο προαστιακό σπίτι του ήρωα, του Juan Salvo. Ο Francisco Solano López εμπνεύστηκε από το σπίτι του Όστερχελντ για να το σχεδιάσει. Ένα ραδιενεργό χιόνι πέφτει πάνω στο Μπουένος Άιρες: "Εκ των υστέρων, αυτή η nevada mortal που πέφτει αθόρυβα πάνω στο σπίτι του Όστερχελντ έγινε meme στην εθνική φαντασία. Μία συντόμευση για τα χρόνια της δικτατορίας. Μια μεσοαστική διανοούμενη οικογένεια που την σκεπάζει ο λευκός μανδύας της φρίκης. 'Οπως και στον El Eternauta, ο Leo Henry βλέπει στην ταινία Invasión (1969) του Hugo Santiago μια πιθανή μεταφορά για τη δικτατορία. Ο συν-σεναριογράφος της, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, την περιγράφει ως εξής: "Το Invasión είναι ο μύθος μιας πόλης, φανταστικής ή πραγματικής, που πολιορκείται από ισχυρούς εχθρούς και υπερασπίζεται από λίγους άνδρες που, ίσως, δεν είναι ήρωες. Θα πολεμήσουν μέχρι τέλους, χωρίς να υποψιάζονται ότι η μάχη τους είναι ατέρμονη". Ο Μπόρχες θα αποδεχτεί τις τιμές της δικτατορίας και θα δηλώσει το 1976, όταν αναγορεύτηκε από τον Πινοσέτ doctor honoris causa στο Πανεπιστήμιο της Χιλής: "Δηλώνω ότι προτιμώ το σπαθί, το καθαρό σπαθί, από τον ύπουλο δυναμίτη". Μετά τη δικτατορία, θα πει στα γαλλικά: "Μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν, το αλλάζεις συνέχεια. Κάθε φορά που το θυμόμαστε. Όλες οι αναμνήσεις που έχω από το παρελθόν μου είναι ψεύτικες". Το El Eternauta αναμειγνύει τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα: ο Juan Salvo επισκέπτεται έναν συγγραφέα κόμικς που έχει τα χαρακτηριστικά του Όστερχελντ και του διηγείται την ιστορία του. Η ίδια διαπερατότητα χαρακτηρίζει και το Héctor, μέχρι που γίνεται η φύση του βιβλίου. Ο Leo Henry ταξιδεύει στο πραγματικό Μπουένος Άιρες, προσπαθώντας να συλλάβει το πνεύμα του, επισκεπτόμενος τους χώρους των μυστικών φυλακών όπου κρατούνταν ο Όστερχελντ, αλλά σε άλλα κεφάλαια εμφανίζονται χαρακτήρες από το κόμικ ή το Invasión. Τα τέσσερα μικρά κορίτσια του Έκτωρ Όστερχελντ περπατούν μέχρι την άκρη της πόλης, σε μια ιστορία που συνδυάζει την ταινία, τον Eternauta και μια επίσκεψη στον Μπόρχες, όλα αυτά σε μια σκοτεινή εκδοχή της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Ο Héctor και η Elsa, με τις τέσσερις μικρές κόρες τους, την Diana, την Beatriz, την Estela και την Marina, που δολοφόνησε η χούντα. Στο εξώφυλλο του βιβλίου "Los Oesterheld", των δημοσιογράφων Fernanda Nicolini και Alicia Beltrami. Μέσα από μια λεπτή κατασκευή, τα γεγονότα συγκεντρώνονται στο τέλος, καθώς ο Léo Henry έχει ήδη αφιερώσει τα τρία τέταρτα του βιβλίου του στην αναζήτηση, για να δείξει πόσο δύσκολο είναι να αφηγηθεί κανείς την πορεία του Όστερχελντ στην παρανομία και στις φυλακές, εφόσον τόσοι πολλοί μάρτυρες έχουν αφανιστεί, και τα ίχνη έχουν σκόπιμα σβηστεί. Ο Héctor, η Elsa, και οι κόρες τους. Φωτ. Los Oesterheld (Ed. Sudamericana) Ακολουθώντας τα βήματα των τεσσάρων θυγατέρων του, ο Όστερχελντ εντάχθηκε στους Montoneros, ένα αριστερό περονιστικό παράνομο κίνημα. Στο Héctor τονίζεται πώς ο ίδιος ο περονισμός ήταν μια ασαφής, διφορούμενη, απατηλή ιδεολογία, ένας μη μαρξιστικός σοσιαλισμός μπολιασμένος από έναν λαϊκισμό που έτεινε προς την ακροδεξιά. Εξάλλου, κατά τη διάρκεια της σύντομης επιστροφής τους στην εξουσία μεταξύ 1973 και 1976, οι δεξιοί Περονιστές προσπάθησαν να εξαλείψουν τους αριστερούς. Συγκέντρωση-επίδειξη δύναμης των Montoneros. Φωτ. CEDOC 'Ετσι, ο Έκτωρ Όστερχελντ κυκλοφορούσε κρυφά από το ένα κρησφύγετο στο άλλο, υπαγορεύοντας τα σενάριά του από τηλεφωνικούς θαλάμους. Στις 20 Απριλίου 1977, απήχθη στη μέση του δρόμου. Βασανίστηκε σε διάφορα μυστικά κέντρα κράτησης. Τον Ιανουάριο του 1978, τον κλώτσησαν μέχρι θανάτου. Πριν από αυτόν, είχαν απαχθεί δύο από τις κόρες του. Το πτώμα της 21χρονης Beatriz βρέθηκε στο δρόμο. Η τύχη της 23χρονης Diana είναι άγνωστη. Λίγους μήνες μετά τη σύλληψη του Héctor, οι δύο άλλες κόρες του, η εικοσάχρονη Miranda, και η εικοσιπεντάχρονη Estela, εξαφανίστηκαν υπό άγνωστες συνθήκες. Το τελευταίο μέλος της οικογένειάς του που είδε τον Héctor ήταν ο εγγονός του Martín, ο οποίος συνελήφθη στο κρησφύγετο όπου ζούσε η μητέρα του, η Estela. Αντί να τον παραδώσει στα ορφανοτροφεία της δικτατορίας, ο επικεφαλής της "ομάδας εργασίας", ο οποίος μάλλον διάβαζε κόμικς, τον πήγε στον παππού του στη φυλακή για να του πει σε ποιον να εμπιστευτεί το παιδί. Το αγόρι, ηλικίας τεσσάρων ετών, περιέγραψε τον τόπο της συνέντευξης ο οποίος έμοιαζε περισσότερο με κάτι βγαλμένο από ταινία του Ντέιβιντ Λιντς παρά με την πραγματική ζωή: ένα δωμάτιο εξ ολοκλήρου καλυμμένο με μπλε λάτεξ με ένα τραπέζι και μια καρέκλα. Το περιοδικό Hora Cero ('Ωρα μηδέν), όπου δημοσιεύτηκε σε σειρές το El Eternauta. Ο Léo Henry δεν στέκεται πολύ στις δίκες, στις μετέπειτα μαρτυρίες: "Τα λόγια των επιζώντων είναι τρομερά. Δεν θέλω να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο", ούτε "θέλει να μιλήσει για τα θύματα", ή τους δολοφόνους. Το Héctor μιλάει για τον τρόπο με τον οποίο οι ιστορίες αφηγούνται την Ιστορία, μερικές φορές καλύτερα από τις ίδιες τις λέξεις. Επικεντρώνεται στη γλώσσα, η οποία συσκοτίζει την αλήθεια αλλά και την αποκαλύπτει, ενώ οι δύο αυτές λειτουργίες συνδυάζονται σε ένα ποίημα της Angela Urundo Raboy, το Caer no es caer, το οποίο ο Léo Henry ενσωματώνει στην Aquilea, τη φανταστική πόλη του Invasión. "Caer no es caer [...] Desaparecer no es desaparecer [...] Muerte no es muerte": Το να πέφτεις δεν είναι να πέφτεις, το να εξαφανίζεσαι δεν είναι να εξαφανίζεσαι, ο θάνατος δεν είναι θάνατος. "Που είναι ο Έκτωρ Όστερχελντ;" Πολύτιμο, ευαίσθητο και λεπτό βιβλίο, σωτήριο σε μια εποχή που η ακροδεξιά γίνεται όλο και πιο προβεβλημένη, το Héctor ζωντανεύει την παρουσία ενός παλιού συγγραφέα κόμικς που αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα που έδινε με τις κόρες του. Θα μπορούσε να το είχε κάνει: όταν επανεκδόθηκαν τα κοινά τους έργα με το δικό του μόνο όνομα, ο Ούγκο Πρατ αναγνώρισε τι χρωστούσε στον Όστερχεντ και προσπάθησε να τον πείσει να καταφύγει στην Ευρώπη. Ένας ήρωας τον οποίο ο Léo Henry καλεί για ένα νυχτερινό απεριτίφ με τον ίδιο και τους φίλους του για να του δώσει τον λόγο: "Να τι είναι οι ιστορίες: κομμάτια της πραγματικότητας που είναι νεκρά και σαβανωμένα, που η συναρπαστική τους εμφάνιση σε κάνει να θέλεις να πιστέψεις αμέσως. [Τα] μόνα εργαλεία για να σιγουρευτούμε για τον κόσμο που υπάρχει μεταξύ μας. [...] Δεν υπάρχει το πραγματικό από τη μια πλευρά και το φανταστικό από την άλλη, αλλά ένα γιγαντιαίο συνεχές, ένα ανεξιχνίαστο σκοτάδι μέσα στο οποίο λάμπουν δισεκατομμύρια αντικείμενα, ημίγνωστα, φευγαλέα, στα μισά του δρόμου ανάμεσα στην επιθυμία και την παραίσθηση". Η Plaza de Mayo στο Buenos Aires, πλήρως καλυμμένη από το λευκό χιόνι τον Ιούνιο του 1918. Αυτή ήταν και η μοναδική χιονόπτωση στην πόλη κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Η πλατεία χρησίμευσε ως σκηνικό στις πρώτες σελίδες του El Eternauta. Στην ίδια πλατεία, την Πρωτομαγιά του 1974, επήλθε η ρήξη ανάμεσα στον στρατηγό Περόν και τους Montoneros που φώναζαν: "Τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, στρατηγέ, η κυβέρνηση του λαού είναι γεμάτη γορίλες!". Φωτ. Archivo General de la Nación/Wikimedia - Είσαι... – είπα, ενθουσιασμένος. - Ναι, εγώ είμαι, ο Juan Salvo, ο Eternauta. - Σε θαυμάζω πολύ. Ξέρω για τη θανατηφόρα χιονόπτωση, για την εισβολή των Αυτών και... - Σ' ευχαριστώ για την αγάπη σου, αλλά βιάζομαι λιγάκι. Πρέπει να συνεχίσω να ταξιδεύω στο χώρο και στο χρόνο, πρέπει να συνεχίσω να ψάχνω για τους αγαπημένους μου – αλλά πρώτα, θα ήθελα να σου ζητήσω κάτι... - Ό,τι θέλεις, Juan. - Θέλω να πεις την ιστορία μου. Όλοι πρέπει να τη μάθουν. - Μείνε ήσυχος. Θα το φροντίσω εγώ. - Θέλω να τους πεις και για τον φίλο μου τον Germán. Και για την οικογένειά του... - ...όπως θέλεις. Daniel Riera (αναγνώστης του El Eternauta από 12 ετών) Και το σχετικό link...

Eισαγωγη: Mario Gomboli Σχεδιο στον προλογο και στον επιλογο: Giuseppe Di Bernardo Βασισμενο σε ιδεα των: Guiujepe Palumbo,Tito Faraci Εισαγωγικη εικονα 2ης ιστοριας: Sergio Zaniboni Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τα χρόνια που πέρασε ο νεαρός Ντιαμπόλικ στο νησί του Κινγκ. Σε αυτόν τον τόμο που βλέπετε ο Μάριο Γκόμπολι και ο Τίτο Φαράτσι, μαζί με τον Τζουζέπε Παλούμπο, μας ταξιδεύουν στα εφηβικά χρόνια, στη ζωή ενός αγοριού που δεν γνώριζε ότι θα γινόταν ο Ντιαμπόλικ! (Η Ιταλικη εκδοση) Δύο γεγονότα, μια επίσκεψη σε μια γκαλερί και μια έκλειψη ηλίου, θα πυροδοτήσουν τις αναμνήσεις του Ντιαμπόλικ. Γλυκές αναμνήσεις παιδικών παιχνιδιών, θλιβερές αναμνήσεις χαμένων φιλιών, πικρές αναμνήσεις απάτης και προδοσίας. Αξέχαστες εμπειρίες που βοήθησαν να σφυρηλατηθεί ο χαρακτήρας του Βασιλιά του Τρόμου!

Τον Απρίλιο του 2019 μία ομάδα κοριτσιών ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους και δημιούργησαν μία πιπεράτη ανθολογία, υπό την μορφή αυτοέκδοσης. Μάλιστα πρέπει να πήγε τόσο καλά, που συγκεντρώθηκαν χρήματα (μέσω γνωστής πλατφόρμας crowdfunding) και βγήκε και δεύτερο τεύχος. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να ανατρέξετε ΕΔΩ. Πέρασαν δύο χρόνια και μία μεγάλη πανδημία και φτάνουμε στον Νοέμβριο του 2022, όπου βλέπουμε στο Athenscon, το εν λόγω (πρώτο) κόμικ να έχει βρει στέγη μέσα στην αγκαλιά της γνωστής εκδοτικής JEMMA PRESS! Το τεύχος είναι προσεγμένο και διατηρεί όλα τα στοιχεία που είχε το φανζίν, με επιπλέον πλεονέκτημα ότι το χαρτί είναι καλύτερο σε υφή κι αίσθηση. Όσοι, λοιπόν, αρέσκονται σε τέτοιου είδους κόμικς και μετάνιωσαν που δεν πρόλαβαν να αποκτήσουν την αυτοέκδοση, ιδού η ευκαιρία να το κρατήσετε στα χέρια σας.

Το νέο πειραματικό project του Τόμεκ. Πρωτοποριακό χιούμορ και μοναδικοί σχεδιαστικοί και σεναριακοί πειραματισμοί από τον θρυλικό συντελεστή του ΗΕΗΕ! Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους ramirez, totally_wired & Indian. Αφιέρωμα στον Tomek

Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας «No pasarán!», μια απεγνωσμένη αναζήτηση με φόντο την κατάρρευση του μετώπου του Έβρου από τις δυνάμεις του Φράνκο. Στις 18 Ιουλίου 1936 ξεκίνησε στην Ισπανία το πραξικόπημα του στρατηγού Φράνκο ενάντια στη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση. Τρία χρόνια αργότερα, αφού η χώρα βάφτηκε στο αίμα, ο Φράνκο κατάφερε, συνεπικουρούμενος από τον Άξονα, να πάρει την εξουσία. Ο εμφύλιος πόλεμος που μεσολάβησε δεν αποτέλεσε απλώς ένα εσωτερικό γεγονός, αλλά καθόρισε την πορεία της Ευρώπης. Στην ουσία ο ισπανικός Εμφύλιος υπήρξε το πρελούδιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς στην Ιβηρική χερσόνησο αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά οι δυνάμεις της δημοκρατίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης με τις δυνάμεις της στρατοκρατίας και του φασισμού. Στην καρδιά αυτής της πολεμικής αντάρας μάς μεταφέρει η συναρπαστική τριλογία κόμικς του Ιταλού σχεδιαστή Vittorio Giardino, που ως τίτλο έχει το γνωστό σύνθημα αντίστασης στον φασισμό «No pasarán!» και της οποίας οι δύο πρώτοι τόμοι κυκλοφορούν από την Jemma Press (σε μετάφραση Γαβριήλ Τομπαλίδη). Το πρώτο μέρος το είχαμε παρουσιάσει σε προγενέστερο φύλλο του «Καρέ Καρέ» (Γιάννης Κουκουλάς: «No Pasaran!», 25/6/2022). Εκεί είχαμε παρακολουθήσει τον Γαλλοεβραίο Μαξ Φρίντμαν, πρώην μέλος της γαλλικής αντικατασκοπίας, να αφήνει την οικογενειακή του γαλήνη στη Γενεύη της Ελβετίας, για να επιστρέψει στη φλεγόμενη Ισπανία, όπου προηγουμένως είχε πολεμήσει στην εμφύλια σύρραξη με την πλευρά των Δημοκρατικών. Αιτία, η εξαφάνιση του παλιού του φίλου και συμμαχητή, ταγματάρχη Γκουίντο Τρέβες, σε αναζήτηση του οποίου σπεύδει ο Μαξ. Στο δεύτερο μέρος («Rio de Sangre») βρισκόμαστε στο μέτωπο του ποταμού Έβρου, τον αιματηρό Νοέμβριο του 1938. Η μάχη για τον Έβρο είχε ξεκινήσει τον Ιούλιο, με μια επίθεση των Δημοκρατικών. Ακολούθησαν μήνες στασιμότητας, με εκατέρωθεν επιθέσεις και αντεπιθέσεις, αλλά και διπλωματικά ναυάγια. Στις 30 Οκτωβρίου όμως ξεκίνησε η αιφνιδιαστική αντεπίθεση των εθνικιστών με την υποστήριξη της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας. Εκεί βλέπουμε τον Μαξ και την Κλερ, στην πρώτη γραμμή του μετώπου, να ακολουθούν το στράτευμα υποδυόμενοι τους δημοσιογράφους, υπό τη στενή παρακολούθηση της Σεγουριδάδ. Όσο ο Μαξ ψάχνει πεισματικά τον εξαφανισμένο φίλο του, τόσο οδηγείται βαθύτερα στη λαίλαπα του πολέμου. Εν τω μεταξύ ο χειμώνας επελαύνει και η χιονόπτωση καλύπτει τα πάντα. Το μόνο που παραμένει σταθερό στον δρόμο για τη Βαρκελώνη είναι οι βομβαρδισμοί, οι εκρήξεις, οι πυροβολισμοί, οι ατέλειωτες ουρές των προσφύγων, οι οιμωγές των τραυματισμένων και οι σοροί των πτωμάτων στα ερείπια των κτιρίων. Ως προς την τεχνοτροπία, οι αναγνώστες θα απολαύσουν και εδώ την επιμονή στην «καθαρή γραμμή» του σχεδίου, τη ρεαλιστική απόδοση του περιβάλλοντος, καθώς και τα πλακάτα, φωτεινά χρώματα που κάπως αντισταθμίζουν τον ζόφο του πολέμου. Και το σχετικό link...

　 1622. Η Οθωμανική αυτοκρατορία έχει εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή, Κωνσταντινούπολη, παιχνίδια εξουσίας, θανάσιμα μυστικά, μυστικές συμφωνίες, επικίνδυνες συμμαχίες. Όμορφες αισθησιακές γυναίκες σκλάβες στα χαρέμια για να ικανοποιούν τις ορέξεις των αφεντάδων τους. Μία από αυτές η ΝΟΥΡ βλέπει το θανάσιμο παιχνίδι που υφαίνεται γύρω της μη μπορώντας να αντιδράσει. Ένας ξένος με σκοτεινή όψη που στο πέρασμά του σπέρνει θάνατο και χάος, θα της αλλάξει την ζωή. Και αυτή είναι μόνο η αρχή... Μια ιστορία τριών γυναικών που έγιναν οι ... ΝΥΦΕΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑ. Στο δεύτερο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει προσεχώς η ιστορία της ΣΝΤΕΝΚΑ Η ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΤΩΝ ΒΟΥΡΝΤΑΛΑΚ Με σενάριο του Κάουα και σχέδιο του Γιάννη Ρουμπούλια πιστεύω ότι θα είναι από τα καλά κόμικς που θα διαβάσουμε. Τίτλος πρώτου άλμπουμ: ΝΟΥΡ* *Που σημαίνει Φως στα Αιγυπτιακά. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Indian & albertus magnus.

Οι Δημήτρης Βανέλλης και Νικόλας Κούρτης ενώνουν τις δυνάμεις τους και μας δίνουν τη «Μοναξιά της Αβύσσου», ένα κόμικς τρόμου βασισμένο στην ελληνική λαογραφία που ξεχώρισε στις εκδόσεις του 2022. Το καράβι «Άγιος Νικόλαος» σαλπάρει από τον Πειραιά, χωρίς να γνωρίζει για την απροσδόκητη και μοιραία συνάντησή του. Όλοι πιστεύουν πως πρόκειται για μύθο κι όμως η θρυλική Γοργόνα, η αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου, υπάρχει και καταστρέφει όσα ανυποψίαστα καράβια δεν γνωρίζουν να απαντήσουν σωστά στην ερώτηση «Ζει;» Ο λόγος για το κόμικς «Η Μοναξιά της Αβύσσου» των Δημήτρη Βανέλλη και Νικόλα Κούρτη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Jemma Press λίγο πριν το τέλος του 2022. Οι δύο δημιουργοί έχουν αποδείξει εδώ και πολύ καιρό την αξία τους. Ο Βανέλλης είναι από τους παλαιότερους ενεργούς σεναριογράφους κόμικς της Ελλάδας με ασταμάτητη παρουσία από τη δεκαετία του ’90 και συνεργασίες με σχεδιαστές όπως οι Θανάσης Πέτρου («Γιαννούλης Χαλεπάς», «Το Γιουσούρι και άλλες φανταστικές ιστορίες», «Η Μεγάλη Βδομάδα του Πρεζάκη») και Σπύρος Δερβενιώτης («Φανούρης Άπλας» με τον Γιάννη Καλαϊτζή). Ο Κούρτης, έχοντας κάνει το σχέδιο του κόμικς «Berlin: Πρώτος Θάνατος» σε σενάριο Κυριάκου Αθανασιάδη το 2020, έχει επιδείξει τρομερή ικανότητα στο λεπτομερές φωτορεαλιστικό σχέδιο και στη δυναμική σκηνοθεσία των καρέ. Οι δύο αυτοί δημιουργοί ενώνουν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους και παραδίδουν στο κοινό ένα κόμικς τρόμου που πατά από τη μία στην ελληνική παράδοση και από την άλλη στον θαλάσσιο τρόμο των διηγημάτων του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Το σενάριο σε 72 σελίδες χτίζει την απαιτούμενη ένταση για ένα τέτοιο θρίλερ μέσα από την αφήγηση του ναυτικού/πρωταγωνιστή. Το σχέδιο αποδίδει με εντυπωσιακό δυναμισμό και ολοσέλιδα καρέ τη δύναμη και την οργή της Γοργόνας, που αποδίδεται σαν μια υπερκόσμια θηλυκή μορφή που συνδυάζει τρόμο και σαγήνη. Το κόμικς είναι τυπωμένο σε τετραχρωμία, χτίζοντας μια νουάρ ατμόσφαιρα πάνω στις αποχρώσεις του μπλε και του γκρι. Οι πένες και οι γραφίδες των δύο δημιουργών καταφέρνουν έτσι να ξαναπούν τον λαϊκό μύθο της αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου που μεταμορφώθηκε σε καταστροφική γοργόνα και να τον προσαρμόσουν στο σήμερα και στο μέσο των κόμικς, δίνοντας και μια δική τους, μελαγχολική ματιά στο τρομακτικό μα μοναχικό αυτό πλάσμα της Αβύσσου. 📌 Το κόμικς «Η Μοναξιά της Αβύσσου» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press. Και το σχετικό link...

Ένα άλμπουμ στα πρότυπα των κλασικών ερωτικών fumetti τρόμου – και ερωτισμού – των δεκαετιών του ’60 και του ’70, το πρώτο τεύχος της «Suspiria» του Ιταλού καλλιτέχνη Luca Laca Montagliani κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Jemma Press. Suspiria… Αυτή που ψιθυρίζει στο σκοτάδι, αυτή που έχει τη δύναμη να διαχωρίζει τη σάρκα από το πνεύμα, φορέας δακρύων και οδύνης. Αθάνατη υπηρέτρια της απόγνωσης, της νωθρότητας μα και της συμπόνιας, μπορεί να προσφέρει την αιώνια γαλήνη ή το ατέρμονο μαρτύριο, σύμφωνα με την κρίση της… Έργο που επιτελεί για χιλιετίες με τη βοήθεια των τριών αδερφών της: Νένια Καντελάρια, Σουντάρια και Γκριμόρια, στον Νεκρόκοσμο, μια κοσμολογική συμπαντική διάσταση που αιωρείται στην αιωνιότητα». Με αυτά τα λόγια και τη σήμανση «άνω των 18», το οπισθόφυλλο της πρόσφατης έκδοσης «Suspiria: Βασίλισσα του Νεκρόκοσμου – 3 ιστορίες από το Βασίλειο των Σκιών» (Jemma Press) προετοιμάζει τον αναγνώστη για τον αισθησιακό κόσμο στον οποίο πρόκειται να βυθιστεί, ανοίγοντας το πρώτο άλμπουμ του φρικώδους και παράλληλα λάγνου σύμπαντος που επινόησε ο δημιουργός Luca Laca Montagliani. Περιλαμβάνει τις ιστορίες «Η Κόλαση υπάρχει», «Η ιστορία του Μ» και «Εκεί που πεθαίνουν οι ψυχές», με τον σχεδιαστή Andrea Jula να υπογράφει το σχέδιο των δύο τελευταίων, καθώς και το εξώφυλλο του βιβλίου. Ανήσυχο πνεύμα καθώς είναι, ο Montagliani έχει ασχοληθεί από νεαρή ηλικία με τα κόμικς, αλλά και τη μουσική και το θέατρο. Βασικός συντελεστής του Πολιτιστικού Συλλόγου Annexia, ανέλαβε να επανεκδώσει το έργο του δασκάλου του ιταλικού κόμικς, Giorgio Rebuffi (δημιουργός μεταξύ άλλων του Τιραμόλα), σύντομα όμως στράφηκε στην παράδοση του ερωτικού ιταλικού κόμικς. Από το 2016, στο πλαίσιο της σειράς «Vintagerotika», αναβίωσε μια σειρά από σέξι αντιηρωίδες των Renzo Barbieri και Giorgio Cavedon (ενδεικτικά Zora, Jacula, Lucifera), σε συνεργασία με αξιόλογους δημιουργούς κόμικς. Το 2019 δημιούργησε έναν νέο, προσωπικό χαρακτήρα, τη Σουσπίρια, στα πρότυπα των κλασικών ερωτικών fumetti τρόμου. Τόσο η ατμοσφαιρική απεικόνιση των ποιητικών καταστάσεων που διαδραματίζονται σε ένα υπόβαθρο με αναφορές στην κλασική αποτύπωση της Κόλασης, όπως την έχει καταγράψει το δυτικό συλλογικό υποσυνείδητο, όσο και η έντονα λυρική σεξουαλικότητα, η οποία εντοπίζεται αφενός στο σχέδιο και τα χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστριών και αφετέρου στις θεματικές που καθοδηγούν τις σύντομες ιστορίες που λαμβάνουν χώρα στον Νεκρόκοσμο, είχαν μεγάλη απήχηση, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν αρκετά ακόμα τεύχη. Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τόμου στα ελληνικά, ο δημιουργός της Σουσπίρια, Luca Laca Montagliani, βρέθηκε ως επίσημος προσκεκλημένος στο AthensCon2022, όπου και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του για τον χαρακτήρα του και το έργο του, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας: «Η Σουσπίρια είναι ο φορέας της παρηγοριάς της αιώνιας ζωής. Ενσαρκώνει την απέραντη θηλυκότητα, βιβλικά και αναγκαστικά υπνωτική, διαβολική και σαγηνευτική. Είναι η μεγαλύτερη από τις τέσσερις αδερφές. Η Νένια, η μικρότερη, αναπαριστά τη μέθη και την τρελή αναισθησία της νεότητας, τον αιφνίδιο θάνατο, την εξαπάτηση της επιθυμίας. Η Σουντάρια είναι η σιωπηλή αυτοκράτειρα της σφαγής, η κυρία με το πέπλο και το αγκάθινο στεφάνι που φέρνει ως δώρο λιμούς, πολέμους και θανατηφόρες ασθένειες. Η Γκριμόρια φέρει γραμμένα στο δέρμα της τα ψέματα που προφέρουν οι άνθρωποι. Συνοδεύει τις ψυχές των αποβιωσάντων στο δέντρο της οδύνης, έναν οργανισμό από αίμα, κορμιά και ρίζες που υψώνεται μέχρι την επιφάνεια του φλοιού της Γης και η ανάβαση στο οποίο χαρίζει μια νέα μετενσάρκωση στη Γη. Η Βλάσφημη Μητέρα που επιβλέπει τα πάντα είναι η Αγία Θανή, η σύζυγος του Εωσφόρου. Βυθισμένη μέσα στην κολάσιμη αποσύνθεσή της, παρατηρεί μέσα από τις αντανακλάσεις των χιλιετιών τις ζωές μας και το έργο των θυγατέρων της». Όσον αφορά τις θεματικές, ο Montagliani εξηγεί: «Είναι ποιητικές αντανακλάσεις στον θάνατο και στην κενότητα της ύπαρξης, με φιλοσοφικές και ψυχαναλυτικές προεκτάσεις. Είναι η διήγηση, από την οπτική της ασθένειας, τη στιγμή που ο χαρακτήρας ο οποίος ενσαρκώνει τη «νόσο» μετατρέπεται στο σύμβολο της ίδιας της ασθένειας. Μια ουδέτερη σκοπιά στη σκοτεινή ζώνη της ανθρώπινης ύπαρξης και στις παθολογίες της διαταραχής της αρχής της πραγματικότητας, χωρίς να δαιμονοποιούνται. Μια πρόσκληση να εξεταστεί ο εσωτερικός πυρήνας της απόκρυφης πραγματικότητας, η σκοτεινή πλευρά της νοσηρής φιληδονίας και της ερωτικής τραγωδίας». Ποια είναι όμως η θέση και ο ρόλος της «Suspiria» στο σύγχρονο τοπίο της 9ης Τέχνης; Ο Luca θεωρεί πως «είμαστε απλά ένα εύθραυστο περιτύλιγμα γελοίας διάρκειας. Σκόνη στον αέρα των αιώνων. Το αόρατο νήμα που μας συνδέει με τον συμπαντικό πυρήνα του κόσμου είναι αυτό που μας καθιστά αθάνατους. Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να αναζητήσουμε τη συνείδηση, να στραφούμε στην πρωτόγονη πηγή, να εξασκήσουμε την κριτική ματιά μας στο έπακρο, όσο επιτρέπει η προσωπική εξέλιξη του καθενός, αντί να περδόμαστε διακριτικά στην τσαπατσουλιά που μολύνει την Ιταλία στο όνομα μιας ολοκλήρωσης, ευρωπαϊκής ή ατλαντικής ανά περιόδους, και υποκριτικά προοδευτικής. Η “Suspiria” είναι, ακόμα, μια ελευθεριακή αντίδραση σε όλο αυτό, στην πολιτισμική αδράνεια και στα αηδιαστικά δεσμά της πολιτικής ορθότητας και του καθεστώτος λογοκρισίας του οποίου είμαστε δέσμιοι για δεκαετίες». Τέλος, αναφορικά με την ανάπτυξη της σειράς, ο Montagliani περιγράφει πως «απ’ τη μία υπάρχουν οι ασπρόμαυρες ιστορίες, τοποθετημένες στη Γη, όπου η Σουσπίρια διεγείρει τη θνητή κάθαρση σε ανθρώπους ανεπαρκείς και μπερδεμένους, από την άλλη παρακολουθούμε τα οργανωτικά και διαχειριστικά ζητήματα των αποθανόντων στο Βασίλειο των Σκιών, με έγχρωμες ιστορίες. Προφανώς είναι απαραίτητο να τις διαβάσετε όλες για να έχετε μια καθαρή και ολοκληρωμένη ιδέα». Και το σχετικό link...

Φρέσκια, ολόφρεσκια έκδοση της Jemma Press που ακόμα δεν κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία αλλά τα μέλη του GC είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν στη συνάντηση για τον 8ο τόμο του STORM. O Μοsaic είναι ένα περίεργο πλάσμα από σάρκα, μέταλλο και πλαστικό, ένας συνδυασμός ανθρώπου και μηχανής. Πριν από 4 χρόνια είχε βρεθεί αντιμέτωπος με τον ψυχωτικό δολοφόνο που σκότωσε την αδερφή του καλύτερού του φίλου. Τότε νόμιζε ότι τον είχε σκοτώσει, όμως τώρα εκείνος επιστρέφει και προσπαθεί να καταστρέψει τη ζωή του Mosaic και των φίλων του. Το κόμικ αποτελείται από 133 σελίδες, ενώ στον τόμο περιέχονται επίσης μια εισαγωγή του Eric Powell και 4 εναλλακτικά εξώφυλλα του Hotz.

Στα πλαίσια του ComicDom 2017,η JEMMA κυκλοφόρησε την δουλειά του ταλαντούχου δημιουργού Κωνσταντίνου Σκλαβενίτη με τίτλο,"Ανώνυμος ο Αθηναίος - Στην σκιά της Ακρόπολης"...!Πρόκειται για μονοσέλιδα,χιουμοριστικά στριπάκια,με θέμα την αρχαιότητα,τα οποία τα είχαμε συναντήσει για πρώτη φορά στις οθόνες των υπολογιστών μας από το Socomic...! Η έκδοση έχει στενόμακρο φορμάτ και καλό γυαλιστερό χαρτί...!Στην τελευταία σελίδα βρίσκουμε και μερικές ιστορικές σημειώσεις...!Το σχέδιο είναι πολύ λιτό κι απέριττο,προφανώς για να αναδεικνύεται καλύτερα το σενάριο...! Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο...! Αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη

Berlin. Πρώτος θάνατος. Στη ράχη έχει τον αριθμό 1. Σημάδι ότι φιλοδοξεί να είναι σειρά. Και εγώ ρωτάω "που είναι ο δεύτερος τόμος και γιατί δεν έχει βγει ακόμα". Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020 έσκασε στον Πειραιά στο κατάστημα της Jemma. Άκουσα noir, μου άρεσε το εξώφυλλο, έσκασα κι εγώ εκεί για να προλάβω το lockdown. Ο Σταυριανός μου είπε ότι εάν το πάρω ως "Jemma Store Exclusive", θα υπάρχει και μια μικρή αφισσούλα. Δεν φημίζομαι για τη φειδώ μου. Του τα έδωσα. Μου τα έδωσε. Αλισβερίσι και νταραβέρι. Παραφυσικό, urban, neo-noir λέει από πίσω. Aλήθεια. Στο σενάριο ο Κυριάκος Αθανασιάδης. Φαν του Λαβκραφτ. Προφανώς. Φαν και των νουάρ. Κάνει αυτό που λέει το οπισθόφυλλο. Περίπου. Στη πραγματικότητα απλά στήνει τον καμβά για τον 50 χρονο βετεράνο Νίκο Κούρτη. Ο οποίος κάνει πράγματα που δεν έχω ξαναδεί Έλληνα να κάνει. Σπανίως τα βλέπω και σε ξένο κόμικ. Δεν μπορώ να σπάσω το κόμικ για σκανάρισμα. Περιορίζομαι λοιπόν σε μια εικόνα που ανέβασε ο Κούρτης στο φβ του. και σε ένα promo video που έφτιαξε η Jemma. 10000000_810525212841813_5463602137512912853_n.mp4 Το σχέδιο πραγματικά με σόκαρε. Σχεδόν οι μισές σελίδες είναι επιπέδου splash page με τρελή λεπτομέρεια και συγκλονιστική ατμόσφαιρα. It has to be seen, to be believed. Και κόσμο δημιουργεί, και παπάδες κάνει, και μητροπολίτες, και πατριάρχες. Του πήρε 2-2,5 χρόνια για να το φτιάξει. Το πιστεύω. Κομιξάρα που άνετα την εκδίδει ο οιοσδήποτε στο εξωτερικό. Ο οιοσδήποτε. φβ του Κούρτη

"Angela & Luciana Giussani "Το 1962 η Angela και η Lucianna Giussani, δυο ομορφες,καλλιεργημενες,πνευματώδεις κ ανησυχες κυριες της μιλανέζικης αστικής τάξης είχαν το θάρρος να ξεκινήσουν την εκδοτικη τους δραστηριοτητα μη δισταζοντας να βρεθουν αντιμετωπες με κατηγορίες και κρίτικες,δικαστήρια και κατασχεσεις προκειμένου να συνεχίσουν τη "μεγάλη περιπέτεια τους" τον Diabolik. Ευφυεστατες δημιουργικά δεν επινόησαν ¨απλως" εναν χαρακτηρα που πέρασε στη συλλογικη μνημη των Ιταλών,αλλα και εναν αποκλειστικά δικό τους τρόπο δημιουργίας κομικς. Το γεγονος πως ακομα και εως τις μερες μας ο Βασιλιάς του Τρόμου αποτελεί εναν μύθο τοσο για τους αναγνωστες οσο και για τους επαγγελματίες του χωρου,οφείλεται κατα ενα μεγαλο μερος στις βασεις που εκεινες έβαλαν,κατι περισσοτερο απο μισο αιωνα πριν." (Σημείωμα στον κολλοφονα της εκδοσης) Εδω επειτα απο αρκετες δεκαετιες που ειχαμε να δουμε Diavolik στα Ελληνικα (Βλεπε DIABOLIK το 1970 ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ και ΔΙΑΒΟΛΙΚ στα 1983 απο τον ΑΡΗ ΓΚΡΙΤΖΑΛΗ) https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/6434-diabolik/ https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/6432-διαβολικ/ επανερχονται τα Ιταλικα Fumetto (ή αλλιως "φουμέτια"οπως επικρατησαν να χαρακτηριζονται στον Ελλαδικο χωρο αυτες οι εκδοσεις.) Βλεπουμε μια ανθολογια ιστοριων απο πασιγνωστους Ιταλους δημιουργους. Ορισμενους τους ξερουμε με την ενασχοληση τους και στα Ντισνεικα κομικ (π.χ. Cavazzano, Ziche) αλλα ολοι ανεξεραιτως ειναι κορυφαιοi. H εκδοση στην Ιταλια εγινε με αφορμη τα 55 χρονια υπαρξης του Diavolik.. Η συνολικη αισθηση που αποπνεει η εκδοση ειναι στα γνωστα στανταρ που μας εχει μαθει η Jemma press. To σχεδιο παροτι ασπρομαυρο αναδυκνειται και δεν κουραζει στην αναγνωση. Η προελευση της εκδοσης ειναι απο τον κορυφαιο Ιταλικο εκδοτικο Mondatori που πρωτοκυκλοφορησε στην γειτονικη μας χωρα στις 31.10.2017 (Diabolik. Fuori dagli schemi).Βεβαια εδω κυκλοφορησε με μαλακο εξωφυλλο εν αντιθεση με το σκληροδετο Ιταλικο.. Προτεινεται για τους μυημενους-να θυμηθουν τον ηρωα της νιοτης τους-και στους νεοτερους -για να μαθουν και αυτοι.. Υ.Γ.Αφησε να ενοηθει ο υπεθυνος της εκδοτικης οτι αναλογως την αποδοχη και τις πωλησεις που θα κανει η κυκλοφορια θα εχει και συνεχεια..Οποτε σπευσατε.. Υ.Γ.2 Μαζι με το καταπληκτικο εξωφυλλο και τον προλογο του Milo Manara δινοταν και ποστερ μαζι με την αγορα του τιτλου σε περιορισμενα κομματια. (To poster δια χειρος Milo Manara)

Το βυζαντινό έπος του Διγενή Ακρίτα γνωρίζει την πιο σύγχρονη και πρωτότυπη παραλλαγή του στη νέα σειρά κόμικς της Jemma Press. «Ο θαυμαστός Βασίλειος, το φως των ανδρειωμένων, / περί απελάτων ήκουσε ευγενικών και ανδρείων, / ότι κρατούν στενώματα και ποιούν αντραγαθίας / και ζήλος ήλθεν εις αυτόν να ιδή τους απελάτας. / Και έκατσεν και ευθείασεν ωραίον, τερπνόν λαβούτον, / επήρεν το και εξέβηκεν από τα γονικά του / και εις μίαν εκατέμαθεν και τας στενάς κλεισούρας». Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την – πλησιέστερη προς το αρχικό κείμενο – παραλλαγή του μακρού έμμετρου αφηγήματος «Βασίλειος Διγενής Ακρίτης». Ένα έργο που γράφτηκε γύρω στα μέσα του 11ου αιώνα, εμπνευσμένο από τη ζωή των υπερασπιστών των άκρων (συνόρων) της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Οι θρύλοι, τα άσματα και οι παραδόσεις για τη δράση και τα κατορθώματα των ακριτών γνώρισαν μεγάλη διάδοση στις ακριτικές περιοχές του Πόντου και της Καππαδοκίας και από εκεί πέρασαν στην Κύπρο, την Κρήτη και την ηπειρωτική Ελλάδα. Το σύνολο αυτού του υλικού, που αποτέλεσε τον «ακριτικό κύκλο», οδήγησε στη σύνθεση του αρχαιότερου μνημείου της λόγιας νεοελληνικής γραμματείας, που κινείται ανάμεσα στο έπος και το ερωτικό μυθιστόρημα. Το έργο διηγείται τον βίο του ήρωα Διγενή Ακρίτη, που υπερασπίστηκε τα σύνορα του Βυζαντίου περί τον 9ο-10ο αιώνα, και αντανακλά την κυρίαρχη ιδεολογία (πολιτική, στρατιωτική και θρησκευτική) της αυτοκρατορίας. Αποτυπώνει, όμως, παράλληλα, και τις πολυεπίπεδες σχέσεις και διασταυρώσεις του χριστιανικού και του μουσουλμανικού κόσμου. Άλλωστε, το ευφυές προσωνύμιο του ήρωα ως «διγενή» αναφέρεται ακριβώς στη μικτή καταγωγή του, καθώς ήταν γιος της Ελληνοβυζαντινής αριστοκράτισσας Ειρήνης και του Αραβοσύρου εμίρη Μουσούρ. Το «Έπος του Διγενή Ακρίτη» αποδόθηκε ανά τους αιώνες σε διάφορες ελληνικές και σλαβικές παραλλαγές, ενώ ενέπνευσε δημοτικά τραγούδια και λογοτεχνικά έργα. Μεταφέρθηκε όμως και σε κόμικς, πρώτη φορά στη σειρά των Κλασσικών Εικονογραφημένων (τεύχος #1035). Η πιο πρόσφατη μεταφορά σε κόμικς του σπουδαίου αυτού έργου της δημώδους βυζαντινής λογοτεχνίας μάς έρχεται από τις εκδόσεις Jemma Press. Ο λόγος για τη σειρά «Διγενής», που από τις αρχές του 2022 μετράει ήδη τους δύο πρώτους της τόμους (οι επόμενοι τέσσερις θα κυκλοφορούν ανά εξάμηνο). Ο «Διγενής» είναι το αποτέλεσμα της καρποφόρας συνεργασίας τεσσάρων ταλαντούχων συντελεστών: των Κωνσταντίνου Δημητρίου και Κάλλιας Παπαδάκη, που έγραψαν το σενάριο, και των Αύγουστου Κανάκη και Ντέννι Γιατρά, που ανέλαβαν τη σχεδίαση και τον χρωματισμό. Πρόκειται για την πιο σύγχρονη, σε προσέγγιση και αφηγηματική ματιά, παραλλαγή του βυζαντινού έπους. Ο πρώτος τόμος, με τον τίτλο «Το σημάδι του Κάιν», μας εισάγει στο χρονικό πλαίσιο που δεν είναι άλλο από την ενδο-βυζαντινή μάχη της Αβύδου (989 μ.Χ.). Εκεί, μια μοιραία συνάντηση μας μεταφέρει 20 χρόνια πίσω, στην Καισάρεια, όπου παρακολουθούμε την πορεία του δεκαεξάχρονου αριστοκράτη Βασίλειου Μουσούρ από την αθωότητα στην εποχή του πυρός και του σιδήρου. Μια άτυχη στιγμή τινάζει στον αέρα εφηβικά όνειρα και «ενήλικες» πολιτικές φιλοδοξίες, ανοίγοντας στη συνέχεια (τόμος β’: «Πυρ και θείον») τον φαύλο κύκλο του αίματος. Ο «Διγενής» συνιστά έναν επιτυχή συνδυασμό των εξής παραγόντων: α. βαθιά κατανόηση της περιόδου (σε όλα τα ιστορικά, πολιτισμικά και θεολογικά της συμφραζόμενα), β. κινηματογραφικό storytelling, γ. καθαρή σχεδιαστική γραμμή, ρεαλιστική και ταυτόχρονα λιτή και δ. πανέμορφες παλέτες που εξυψώνουν τη σεναριακή δράση. Σε προηγούμενο αφιέρωμά μας («Ποπ βυζαντινές ιστορίες», Καρέ Καρέ 13-14/8/2022) είχαμε υποστηρίξει ότι η υπερχιλιετής περίοδος των ανατολικών Μέσων Χρόνων όχι απλώς δεν είναι το βαρετό μάθημα των σχολικών μας χρόνων, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί μια σκόπιμα υποτιμημένη, πλην όμως ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για κάθε είδους δημιουργία, με σύγχρονα καλλιτεχνικά και εκφραστικά μέσα. Ο «Διγενής» των Δημητρίου, Παπαδάκη, Κανάκη και Γιατρά επιβεβαιώνει τον παραπάνω ισχυρισμό, διατηρώντας ακμαίο το ενδιαφέρον και τις προσδοκίες μας για τη συνέχεια. Και το σχετικό link...

Το άλμπουμ που κρατάτε στα χεριά σας είναι μια ανθολογία της σειράς στριπ Scary Tales του Πάνου Ζάχαρη, που δημοσιεύεται στο "Καρέ-Καρέ" της Εφημερίδας των Συντακτών κάθε Σάββατο. Κάποιες από τις ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτή την έκδοση μπορεί να σας κάνουν να γελάσετε, αλλά και κάποιες είναι πολύ πιθανό να φέρουν δάκρυα στα μάτια σας. Είναι ακόμα πιθανότερο δε, αυτά τα δάκρυα να μην είναι μόνο λύπης, αλλά και οργής. «Οι κόσμοι που πλάθει ο Πάνος Ζάχαρης, γειτνιάζοντες με αυτούς της άλλης περιβόητης και βραβευμένης σειράς του υπό τον τίτλο «The Working Dead», δεν αποτελούν παρωδίες του περιεχομένου των πηγών τους, αλλά των παρερμηνευμένων νοημάτων τους από όσους θεωρούν τα παραμύθια ιερά κι ανέγγιχτα κείμενα». (Γιάννης Κουκουλάς, από την εισαγωγή του) Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους

Τιμή: 45€ Μια γεύση για το με τι μοιάζει και τι μέγεθος έχει, μπορείτε να πάρετε και από εδώ και εδώ μιας και ο Λευτέρης Σταυριανός (εκδότης της Jemma) μας τίμησε φέρνοντας έναν τόμο στη κοπή της πίτας για να τον περιεργαστούμε (πριν καν βγει στο εμπόριο...) Από κει και πέρα, το δελτίο τύπου είναι πολύ κατατοπιστικό και θα αφήσω αυτό να μιλήσει μόνο του. Η μόνο παρέμβαση που θέλω να κάνω αφορά το μέγεθος του και το γιατί είναι τέτοιο (όπως μας είχε διηγηθεί ο Λευτέρης την ιστορία στην Έκθεση Βιβλίου τον Σεπτέμβρη). Κανονικά σε Αγγλία και Αμερική έχει βγει στο σύνηθες φορμά (κάτι μικρότερο από Α4 δηλαδή). Όταν δόθηκε το κόμικ στην μεταφράστρια, αυτή το ζήτησε σε μεγαλύτερο μέγεθος γιατί τα γράμματα ήταν πολύ πυκνά και η δουλειά της δυσκόλευε. Ο Λευτέρης της το εκτύπωσε σε Α3 και ξαφνικά διαπίστωσε ότι το κόμικ αναβαθμιζόταν και ένας μεγάλος όγκος από λεπτομέρειες αναδεικνυόταν. Το αποτέλεσμα του άρεσε, οπότε επικοινώνησε με τον Talbot για να του ζητήσει την άδεια να το εκτυπώσει σε μεγάλο (τεράστιο για να ακριβολογούμε) μέγεθος. Και εκεί τρώει τη μεγάλη φλασιά. Ο Talbot γυρνάει και του λέει ότι το αρχικό concept ήταν να βγει το κόμικ σε μεγάλο μέγεθος. Όλο το κόμικ έχει φτιαχτεί για μεγάλο μέγεθος. Απλώς μέχρι στιγμής δεν "έκατσαν" οι συγκυρίες... Έχουμε λοιπόν στα χέρια μας την μοναδική παγκοσμίως εκτύπωση του κόμικ στο "σωστό" μέγεθος... :blog7: Επιπρόσθετα υπάρχει και μια σελίδα (μεγάλο πλάνο, μέσα στο κόμικ, μέρος της ροής) η οποία δεν υπάρχει στο αμερικάνικο... Στο εξωτερικό υπάρχει και συνέχεια του κόμικ, ονόματι Heart of Empire. Για να ακριβολογούμε ένα δεύτερο mini-series που συμβαίνει μετά το The Adventures of Luther Arkwright και το οποίο μπορεί να διαβαστεί και ανεξάρτητα από αυτό εδώ (αν και δεν θα το πρότεινα, αφού έχει spoilers). Επίσης, στο site του Bryan Talbot, μπορείτε να βρείτε και το The Papist Affair που είναι και η πρώτη εμφάνιση του Λούθερ Αρκράιτ. : Να προσθέσω ότι η σειρά είναι αριθμημένη. 999 αντίτυπα και όποιος πρόλαβε, τον Κύριο οίδε.... Απόσπασμα από το Δελτίο Τύπου της Jemma ΥΓ και ένας εκδότης που (α) μας έστειλε δελτίο τύπου και (β) και σημαντικότερο μας έδωσε σκαναρισμένο το εξώφυλλο... και trust me τέτοιο θηρίο εξώφυλλου, δεν σκανάρεται εύκολα... θα ήθελε 4 scan (μιας και κανείς μας δεν έχει τόσο μεγάλο σκάνερ), θα ήθελε edit, θα ήθελε joins... not fun... not fun at all :lol3: --- Το μέλος germanicus πρόσθεσε ΕΔΩ: (σνιπ) Το 2005 μεταφέρθηκε ως audio drama σε 3 cd-ακια. 3 ώρες διάρκεια. Το σημείο κλειδί είναι πως τη φωνή του Αρκραϊτ την έκανε ο David Tennant. Εάν τυχόν δεν ξέρετε ποιος είναι ο David Tennant, αυτή εδώ είναι μια πολύ νόστιμη σαλάτα, και πιστεύω ότι η "βινεγκρετ" που περιγράφει κολλάει πολύ καλά σχεδόν σε οιαδήποτε σαλάτα μαρούλι+φρούτο.

Το The Walking Dead είναι μηνιαίο ασπρόμαυρο comic, από την Image Comics που άρχισε να εκδίδεται στις αρχές του 2003. Δημιουργήθηκε από τον writer Robert Kirkman και τον artist Tony Moore (αντικαταστάθηκε από τον Charlie Adlard στο 7ο τεύχος) και περιγράφει τα ταξίδια ενός group ανθρώπων που προσπαθούν να επιζήσουν σε έναν κόσμο που κυριαρχούν zombies. Περίληψη Το The Walking Dead είναι επικεντρωμένο γύρω από έναν αστυνομικό ενός μικρού χωριού στο Kentucky ονόματι Rick Grimes, την οικογένειά του και έναν αριθμό από επιζώντες που έχουν ενωθεί προκειμένου να επιζήσουν αφότου ο κόσμος έχει γεμίσει με zombies. Κατά την εξέλιξη της ιστορίας, ο Rick και οι άλλοι αλλάζουν προσωπικότητα κάτω από την πίεση των zombie. Πολεμώντας την αυξανόμενη απελπισία το group ψάχνει για μια ασφαλή τοποθεσία από όπου θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν με το σπίτι τους. Επιρροές Το comic δανείζεται πολλά από τα στοιχεία της από τις ταινίες zombie του George A. Romero (Night of the Living Dead, Dawn of the Dead, Day of the Dead and Land of the Dead). Ο δημιουργός Robert Kirkman, εκφράζει την απογοήτευσή του για τις ταινίες zombie επειδή, όπως λέει, είχαν πάντα σαφές τέλος γι’ αυτό ήθελε το comic να έχει συνεχή εξιστόρηση των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων μετά από μία "zombie apocalypse", δείχνοντας τις αλλαγές στον κόσμο αλλά και τους χαρακτήρες. Ο χαρακτήρας Duane Jones, γιος του Morgan Jones, ο πρώτος ζωντανός άνθρωπος που συναντάει ο Rick αφότου ξυπνήσει από κώμα, πήρε το όνομά του από τον ηθοποιό που έπαιξε στο Night of The Living Dead Τεύχη Έχουν εκδοθεί 42 τεύχη. • The Walking Dead Vol. 1: Days Gone Bye (#1-6) • The Walking Dead Vol. 2: Miles Behind Us (#7-12) • The Walking Dead Vol. 3: Safety Behind Bars (#13-18) • The Walking Dead Vol. 4: The Heart's Desire (#19-24) • The Walking Dead Vol. 5: The Best Defense (#25-30) • The Walking Dead Vol. 6: This Sorrowful Life (#31-36) • The Walking Dead Vol. 7: The Ninth Month (Tentative Title, Issues #37-42) edit 31/3/07 Links Wikipedia Image Comics Στα Ελληνικά βγαίνει από την Jemma Press. Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2005 και η συχνότητα έκδοσης της έκδοσης είναι στους 6-7 μήνες. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους nikos_k, ftsgr, GreekComiFan, Ion13, dimitris & ramirez.

Ο πολυγραφότατος, ταλαντούχος και πάντα προσηλωμένος στην αγαπημένη του θεματολογία, Θεσσαλονικιός κομίστας Σταύρος Κιουτσιούκης, ξαναχτυπά με ακόμα ένα μικρό άλμπουμ, που φέρει τον τίτλο “Δρακουλίτσα: Μακάβρια στριπάκια με μία εσάνς απέθαντου ερωτισμού…” και κατά κάποιον τρόπο μάς συστήνει έναν νέο χαρακτήρα, που μπορεί να είναι απέθαντος, διατηρεί, όμως, τα kinky χαρακτηριστικά που διέπουν συνήθως τους ζωντανούς. Όπως αποκαλύπτει κι ο ίδιος ο τίτλος, το κόμικ κινείται στον τομέα των βαμπίρ, τα οποία έχουν κι εκείνα δικαίωμα στην σεξουαλική απόλαυση, και ουσιαστικά παραθέτει μία σειρά από στριπάκια, τα περισσότερα μονοσέλιδα, που εκτείνονται από ένα, μέχρι και τέσσερα καρέ το πολύ. Αν και δηλώνω προσκείμενος στο ρεύμα, πάνω στο οποίο κινείται ο δημιουργός, εντούτοις εδώ δεν μπορώ να πω ότι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Ομολογώ ότι η ιδέα να συνδυαστεί ένα φετίχ, με το μακάβριο στοιχείο που προκαλούν οι απέθαντοι, είναι αρκετά εμπνευσμένη και θα μπορούσε να δουλέψει με πρωτοτυπία. Δυστυχώς, όμως, τα στριπ που παρατίθενται ήταν κάπως ανέμπνευστα και στερούνταν του ποιοτικού κωμικού στοιχείου, που μας έχει συνηθίσει ο Κιουτσιούκης. Λίγα ήταν εκείνα που κατάφεραν να κερδίσουν το χαμόγελό μου, ενώ τα περισσότερα τα βρήκα κάπως επίπεδα κι άνοστα. Βέβαια, αυτή είναι μία προσωπική εκτίμηση και σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να αποτρέψω κάποιον από το να διαβάσει το παρόν άλμπουμ. Άξιο λόγου είναι, επίσης, το γεγονός ότι βλέπουμε (κι εδώ) τον ίδιο τον δημιουργό να συμμετέχει μέσα στο κόμικ του. Εν κατακλείδι, είναι ένα κόμικ, το οποίο θα το πρότεινα στους φίλους του δημιουργού, ο οποίος νομίζω ότι εδώ δεν ήταν στα… κέφια του. Οι υπόλοιποι ας το διαβάσουν με δική τους ευθύνη. Να αναφέρουμε ότι το κόμικ έχει χαρακτηριστεί από την εκδοτική (ή από τον δημιουργό) κατάλληλο για αναγνώστες άνω των 18 ετών. Ο εικαστικός τομέας δεν έκρυβε εκπλήξεις στον υποψιασμένο αναγνώστη. Το σχέδιο είναι αυτό που χαρακτηρίζει την γραμμή του δημιουργού, είναι καθαρό, ενώ βοηθάει στην κωμική αποτύπωση του σεναρίου (του στριπ στην προκειμένη περίπτωση). Όσον αφορά τον χρωματισμό, έχει υιοθετηθεί (κι εδώ) μία όμορφη παλέτα από απαλά χρώματα, που είναι απολύτως ξεκούραστα στο μάτι. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι κάνει μία αντίθεση, σε σχέση με το μακάβριο θέμα που είχε να διαχειριστεί. Θα το ήθελα λίγο πιο dark για να ταιριάζει με το σύνολο. Η έκδοση έχει μικρό μέγεθος και στενόμακρο φορμάτ, ό,τι πρέπει για να φιλοξενήσει μία τέτοια σειρά από στριπ. Το χαρτί είναι ματ και σχετικά παχύ, το εξώφυλλο είναι ανθεκτικό, πλαισιωμένο με ένα κίτρινο χρώμα που μου άρεσε αρκετά, ενώ κανένα παράπονο δεν έχω κι από την κόλληση στην ράχη. Την ονομαστική τιμή των 7,50€ την βρήκα λίγο “αλμυρή” για ένα τέτοιο έντυπο, αλλά αν αναλογιστούμε τις αυξήσεις που έχουν γίνει στο χαρτί την τελευταία περίοδο, θα την δικαιολογήσω. Το συνοδευτικό υλικό λάμπει δια της απουσίας του. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη Αφιέρωμα στην εκδοτική

Από το site της εκδοτικής O Κωνσταντής, τσοπάνος από το χωριό κει σα πάνω που ενώνονται οι παράλληλοι κόσμοι, ψάχνει τον έρωτα. Θα έπρεπε να ξέρει όμως ότι υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να τον βρει από τις απρόσεχτες ευχές πάνω από το ρήγμα Χαμένος τώρα στις πλαγιές της Σπαζοραχούλας, στον κόσμο που συμβαίνουν οι θρύλοι και τα παραμύθια, πρέπει να βρει πάση θυσία έναν τρόπο να γυρίσει το χωριό του. Ευτυχώς όμως, έχει τη βοήθεια του όμορφου (πολύ όμορφου) Πάρι, που μπορεί να τον γυρίσει πίσω, με αντάλλαγμα μόνο ένα τόσο δα ταξιδάκι μέχρι το άντρο κάτι μαγισσών που του ‘κλεψαν τον θησαυρό του θεού Ήλιου που φυλούσε Σίγουρα τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Σωστά; Ένα σενάριο του Στηβ Στιβακτή και σχέδιο της Έλενας Γώγου, τυπωμένο σε 96 έγχρωμες σελίδες το οποίο είναι το έμμεσο prequel του comic "Εσμέ" Ονομαστική τιμή 12,95€

Ο Χρήστος Μαρτίνης είναι δημιουργός κόμικς και εικονογράφος, απόφοιτος του τμήματος γραφιστικής του ΤΕΙ Αθηνών [ΒΑ]. Έχει συνεργαστεί με τη Jemma Press, δημοσιεύοντας το κόμικς ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ στο περιοδικό ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ #3, καθώς και το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ, το οποίο έγραψε και εικονογράφησε ο ίδιος, στο πλαίσιο της διατριβής του για το ΒΑ στο graphic design. Για την COMICDOM PRESS έχει εικονογραφήσει το ΣΥΝΔΡΟΜΟ: Η ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ και το πρώτο τεύχος της ομώνυμης σειράς κόμικς, ενώ συμμετείχε και στην προωθητική εικονογράφηση του τρίτου τεύχους. Είναι συνιδρυτής του στούντιο Plotpoint Productions, μέσω του οποίου δημιούργησε το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ, καθώς και background illustrations, props και character designs για το flash game KOLOBOK2012. Στο καταφύγιο, όλα θα τελειώσουν. Ή θα αρχίσουν. Ο Άλεξ ζει απομονωμένος τα τελευταία οκτώ χρόνια. Τσακισμένος, φοβισμένος κι αδύναμος. Μοιάζει να είναι νεκρός. Εκτός από τα μάτια του. Ο Τζερόμ έχει σκοτώσει πολλούς ανθρώπους. Ακόμα και την ίδια του τη γυναίκα. Τώρα είναι καθ’ οδόν για τη φυλακή. Δεν σκοπεύει να μείνει πολύ εκεί μέσα. Στο καταφύγιο, όλα θα τελειώσουν. Ή θα αρχίσουν. Προταγωνιστές: ΤΖΕΡΟΜ ΓΚΕΗΝΣ ,πρώην μαχητής του Αμερκάνικου στρατού για την ελευθερία και τη δημοκρατία στον κόσμο, τώρα οδηγήται στη φυλακή για το φόνο της γυναίκας του. ΛΟΥΘΕΡ ΤΖΑΚΣΟΝ, ο διεφθαρμένος αρχιδεσμοφύλακας. Ο 25χρόνος νιόπαντρος δεσμοφύλακας. Ο ΑΛΕΞ ένας ισχυρός , μα ταυτόχρονα και μπερδεμένος Νεκρομάντης Ο ΔΙΑΟΛΟΣ Το σκληρό ασπρόμαυρο σχέδιο και η κινηματογραφική ατμόσφαιρα ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία. Ο ρυθμός κρατάει τον αναγνώστη, η ιστορία εξελίσσεται χωρίς κενά κοιλιές και εύκολες λύσεις προς το φινάλε της... Εκεί πάνω , ψηλά στο Τελευταίο Καταφύγιο. Μπάβο, εύγε , θα το ξανααγόραζα. Αν σας αρέσουν οι Clive Barker, Graham Masterton κτλ, οι καλές ταινίες τρόμου (τι πιο κλασικό μέρος για μια τέτοια ταινία από ένα καταφύγιο (Cabin) στο βουνό? ) και τα καλά κόμικς , τότε εδώ είσαστε. Extra συν η ωραία έκδοση , το μεγάλο μέγεθος (29εκ χ 19εκ) και ότι είναι Ελληνικό προιόν... Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα την

Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι δύο απέθαντα, αιμοβόρα βαμπίρ με κοφτερούς κυνόδοντες. Η Δρακουλίτσα και ο παρτενέρ της απολαμβάνουν τον απέθαντο έρωτά τους στο δεύτερο 18+ αλμπουμάκι της ομώνυμης σειράς που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Jemma Press. Δημιουργός, βέβαια, της ανεπιτήδευτα αισθησιακής Δρακουλίτσας και του τρυφερού παρτενέρ της, ο δημοφιλής στο σοσιαλμιντιακό κοινό Σταύρος Κιουτσιούκης. Ο Κιουτσιούκης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Παραγωγικότατος και ευρηματικός, έχει συνδεθεί όσο κανείς άλλος στην Ελλάδα με το ερωτικό χιουμοριστικό κόμικς. Εδώ και πάνω από μια 15ετία μάς έχει προσφέρει κόμικς όπως το «Yellow Boy», ο «Δεξιοτέχνης», «Το Μεγάλο Μπανιστήρι», τα «Πατουσάκια» κ.ά., ενώ από τεχνοτροπικής άποψης το ιδιαίτερο καρτουνίστικο στιλ του είναι αμέσως αναγνωρίσιμο. Θεματολογικά, τα σκίτσα και τα στριπάκια του Σαλονικιού σκιτσογράφου κινούνται ανάμεσα στο γλυκά συναισθηματικό από τη μια πλευρά και στο σοφτ πορνογραφικό από την άλλη, χωρίς όμως ποτέ να γίνονται χυδαία. Και πάντα με σεβασμό στο γυναικείο φύλο, στη γυναικεία επιθυμία και σε όλους τους τύπους των σωμάτων, στο πλαίσιο της συμπερίληψης. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι που εμφανίζεται στα δύο (μέχρι στιγμής) άλμπουμ με τον τίτλο «Δρακουλίτσα», φαινομενικά είναι ένα ανέμελο ζευγαράκι δύο πολύ ερωτευμένων στρέιτ νέων ανθρώπων, που χαίρονται ισότιμα τον έρωτά τους και περνάνε την καθημερινότητά τους κάνοντας σεξ, χουχουλιάζοντας στο κρεβάτι, βλέποντας πορνό και ξανακάνοντας σεξ. Η διαφορά με εμάς τους κοινούς θνητούς είναι ότι πρόκειται για… βαμπίρ. Δύο απέθαντα, αιμοβόρα βαμπίρ με κοφτερούς κυνόδοντες που, όταν δεν κάνουν σεξ, βγαίνουν τις νύχτες για να πιουν αίμα, ακούνε… Γιάννη Βαμπάριο (!) και στα… Δρακούλουμα πετάνε χαρταετό! Ποια είναι όμως η εκδοτική ιστορία της Δρακουλίτσας; Πάνε περίπου δύο χρόνια από όταν η ηρωίδα μετακόμισε στο κάστρο. Ήδη όμως πριν μπορούσες να τη δεις στα καρτούν και τα στριπάκια του Κιουτσιούκη, χωρίς πάντοτε έκδηλη τη βαμπιρική της ιδιότητα. Την πρώτη της ουσιαστικά εμφάνιση την έκανε τον Δεκέμβριο του 2020 στο κόμικς «Τρόμος» (Ένατη Διάσταση). Τα όριτζινς του θρύλου της θα τα ανακαλύψουμε στις πέντε τελευταίες σελίδες του τωρινού άλμπουμ. Όσο για το μέλλον των αισθησιακών περιπετειών της; «Η Δρακουλίτσα ήρθε για να μείνει. Ως παντοτινή αγάπη θα συνεχίζεται στο διηνεκές», μας αναφέρει ο δημιουργός της. Η «Δρακουλίτσα» είναι αξιολάτρευτη, ακριβώς γιατί είναι ακομπλεξάριστη. Είναι γλυκιά, ρομαντική, συχνά διψασμένη για αίμα και ακόμη συχνότερα… για σεξ. Με την προτροπή «Δάγκωσέ με», το αλμπουμάκι απευθύνεται, εκτός των άλλων, και στους φαν των αναπάντεχα καμένων λογοπαίγνιων με τα οποία ο Σταύρος Κιουτσιούκης δεν έχει πάψει να μας ξαφνιάζει. Και το σχετικό link...

Σύνοψη από την εκδοτική: ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ, ΑΠΟΒΛΗΤΟΣ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΗΣ, ΜΕ ΑΡΑΒΙΚΗ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΛΕΨΕΙ ΤΟΥΣ ΧΘΟΝΙΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. 10 αιώνας μ.Χ. Στα ανατολικά σύνορα του Βυζαντίου με την Σαρακινή Συρία, μεγαλώνει ο Βασίλειος Μουσούρ, γιος μιας Βυζαντινής αριστοκράτισσας και ενός Σύρου εμίρη. Σε μια βίαιη εποχή, όπου η επιβίωση εξαρτάται από τις πολεμικές αρετές, ο νεαρός Βασίλειος κυνηγάει τα όνειρά του αλλά δεν έχει να επιδείξει ούτε ρώμη ούτε δεξιοτεχνία. Μέσα, όμως, από ένα μακρινό κι αιματηρό ταξίδι στον Δρόμο του Μεταξιού και στα βάθη της ψυχής του, ο Βασίλειος ξεκινάει μια μεταμόρφωση. Παλεύοντας με το παρελθόν του, τον εαυτό του και τον ίδιο τον θάνατο, ανακαλύπτει την πραγματική του φύση κι αναγεννιέται σε ικανό πολεμιστή· Γίνεται ο «Διγενής Ακρίτας». Πρόκειται για ένα graphic novel, μια παραλλαγή του μεσαιωνικού έπους του Διγενή Ακρίτα· μια ιστορία που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, στην εξουσία και την υποταγή, στην πίστη και την αθεΐα και διαδραματίζεται στον Δρόμο του Μεταξιού, κατά την περίοδο των πιο σκοτεινών χρόνων του Mεσαίωνα. Η ιστορία: Έχει αρχίσει και γίνεται αρκετά δημοφιλές πλέον στα ελληνικά κόμικς, οι δημιουργοί τους να τα βλέπουν σαν ολοκληρωμένα projects και τέτοιες κινήσεις μου αρέσουν πολύ. Ο Διγενής λοιπόν είναι μια ολοκαίνουρια σειρά που θα εκδίδεται από τη Jemma Press και σε πολλά επίπεδα μου θυμίζει το 1800 του Θανάση Καραμπάλιου. Αρχικά να πούμε ότι βγαίνει στο ίδιο μέγεθος με παρόμοιες σελίδες και ότι το σχέδιο θυμίζει αρκετά το 1800. Από την άλλη πλευρά πρόκειται για ένα ιστορικό κόμικ που διαδραματίζεται τον 10ο αιώνα και μας παρουσιάζει τη μεταμόρφωση του Βασίλειου Μουσούρ στον Διγενή Ακρίτα όπως τον γνωρίζουμε μέσα από το το Έπος του Βασιλείου Διγενή Ακρίτα. Οι συγγραφείς: Γιατί αναφέρω πιο πάνω ότι αρκετούς νέους τίτλους τους βλέπουν σαν project; Γιατί πολύ απλά ο Διγενής δεν είναι ένας τίτλος που μπορείς να μάθεις στο βιβλιοπωλείο, αλλά έχει δικό του σάιτ και σελίδα στο Facebook που τροφοδοτείται συνεχώς με πληροφορίες για την έκδοση. Συγγραφείς λοιπόν είναι ο Κωνσταντίνος Δημητρίου και η Κάλλια Παπαδάκη. Ο πρώτος είναι απόφοιτος του Cambridge και του Harvard και στο κόμικ απ' όσο φαίνεται συνδυάζει την αγάπη του για τον Τόλκιν με τα ταξίδια που έχει κάνει σε χώρες της Ασίας. Η δεύτερη είναι συγγραφέας, ποιήτρια και σεναριογράφος με αρκετές βραβευμένες δουλειές και είναι εμφανής η χημεία των δύο και οι διαφορετικές επιρροές τους στο κόμικ. Το σχέδιο: Προσωπικά με κέρδισε από την πρώτη στιγμή σε τεράστιο βαθμό. Σχεδιαστές είναι οι Αύγουστος Κανάκης και Ντένης Γιατράς, δύο νεαροί σχεδιαστές που δουλεύουν μαζί σε αρκετά projects. Έχουν τρομερή χημεία και το κόμικ είναι πραγματικό eye candy. Λεπτές γραμμές, λεπτομέρεια σε τοπία, εκφραστικά πρόσωπα, πολύ ωραία μελάνια, γενικά είναι μια δουλειά εξαιρετικά προσεγμένη από την αρχή ως το τέλος, μου αρέσουν οι εναλλαγές στα καρέ και μπορώ να πω ότι περιμένω πως και πως να δω την εξέλιξή τους στα επόμενα τεύχη. Επίσης σε αυτό το βίντεο μπορείτε να δείτε πως παίρνουν το σενάριο και όλα τα βήματα για να φτιάξουν τις σελίδες: Τελικός απολογισμός: Νομίζω η Jemma έχει βρει τη νέα της σειρά που θα λατρέψουμε όπως το 1800. Φαίνεται ότι είναι project που αγαπούν όλοι οι συντελεστές του και ελπίζω ειλικρινά να πάει καλά. Ήδη στο τέλος του πρώτου άλμπουμ ενημερωνόμαστε ότι το δεύτερο βιβλίο ΙΙ. Πυρ και Θείον θα έρθει τον Ιούνιο του 2022, δείγμα του πόσο πιστεύουν τη σειρά. Έχουν προγραμματιστεί έξι άλμπουμ μέχρι στιγμής που θα είναι τα εξής: 2. Πυρ και Θείον - Ιούνιος 2022 3. Κατά Ιούδαν Ευαγγέλιον - Δεκέμβριος 2022 4. Θάνατον Πατήσας - Ιούνιος 2023 5. Αγία Σοφία - Δεκέμβριος 2023 6. Αποκάλυψη - Ιούνιος 2024 Προσωπικά το προτείνω, είναι μια προσεγμένη έκδοση και έχει πολλά περιθώρια να γίνει ακόμα συναρπαστικότερη. Καλό διάβασμα σε όλους Το σάιτ του Διγενή Το Facebook Page του Διγενή

Με το ΒΙΝΤΕΟ ΝΟΥΑΡ που εκδοθηκε τον Σεπτεμβριο του 2003 σε μεταφραση Γιωργου Γριβα, η Jemma πηρε... δευτερη ειδικοτητα, και πλεον εκτος απο comic book store (ταιριαζει καλυτερα πιστευω για τα Ελληνικα δρωμενα ο ορος απο το comic shop) ειναι και εκδοτικη εταιρια. Δημιουργημα των CARLOS TRILLO & EDUARDO RISSO ( ο δευτερος εχει κανει ονομα χαρη στο 100 Bullets της DC-VERTIGO) , ειναι μια εκδοση 100 σελιδων( 96+4) σε ασπρομαυρο με καλη εκτυπωση το οποιο στοιχιζει 9,50 ευρω. Οταν ειχε βγει το καταστημα του Πειραια (δεν θυμαμαι αν υπηρχε αυτο της Καλλιθεας τοτε), χαριζε και ενα λευκο μπλουζακι με το λογοτυπο του τιτλου. Δεν ειναι ευκολο αναγνωσμα, εχει απαισιοδοξο τελος, και πιθανον σε αρκετους μπορει να μην αρεσει, αλλα αξιζει να το διαβασεις κανεις, εστω για να εχει αποψη... Μεταφορά του tpb από την Dark Horse.

Τι είναι αισθητικά ακραίο; Αυτό προσπαθεί να ανακαλύψει αυτή η τριμηνιαία ανθολογία κόμικς της Jemma Press, με μια πλειάδα από γνωστούς και λιγότερο γνωστούς τίτλους να πλαισιώνουν την ύλη του, μαζί με αρκετά άρθρα και συνεντεύξεις για οτιδήποτε ξεφεύγει από την νόρμα. Αναλυτικά οι τίτλοι που έχουν φιλοξενηθεί στις σελίδες του Γκράν Γκινιόλ είναι οι εξής: . ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Διάφορες ολιγοσέλιδες ιστοριές του Douglas Paszkiewicz.) . THE DEAL του Μάταλα . CRIMINAL MACABRE του Steve Niles, το οποιό βγαίνει από την Dark Horse . CTHULU TALES της Boom! Studios . THE GOON: ROUGH STUFF, του Eric Powell, η πρώτη σειρά που βγήκε από την Avatar, τώρα βγαίνει από την Dark Horse . SAMHAIN σε σχέδιο Σπύρου Δερβενιώτη και σενάριο Αλέξιας Οθωναίου . NITRO . BLEEDING HEARTS . QUEER STRIP . ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΘΟΥΛΟΥ . KIDDO Η έκδοση ξεκινησε με το πιλοτικό τεύχος 0, και μετά πέρασε σε κανονική αρίθμηση. Το πιλοτικό τεύχος περιείχε την Τούρκικη ταινία 3 DEVADAM, μια από τις αναρίθμητες φτηνιάρικες και στην ζούλα παραγωγές με υπερήρωες που έβγαλε η γείτονα χώρα. Γενικά τα άρθρα για cult ταινιές παρεμφερής με την έκδοση θεματολογίες έχουν και το περισότερο ενδιαφέρον. Το εξωπισθόφυλλο του dvd και το editorial του πιλοτικού τεύχους. Και βέβαια δεν έχει καμιά σχέση με την συνονόματη έκδοση του Καμπανά! Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Argail & germanicus.

Δύο απολαυστικές σειρές του Πέτρου Χριστούλια, με πρωταγωνιστές που παλεύουν να μοιάσουν με υπερήρωες αλλά δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά, κυκλοφόρησαν σε δύο υπέροχες εκδόσεις. «Ο παππούς μου, που μοιραζόμαστε το ίδιο ονοματεπώνυμο, ήταν ράφτης. Γεννηθείς το 1901, είχε ήδη δικό του μαγαζί στην Κωνσταντινούπολη όταν αναγκάστηκε να φύγει μετά την καταστροφή. Συνέχισε αυτήν τη δουλειά στη νέα του πατρίδα για το υπόλοιπο της επαγγελματικής του ζωής. Όταν γύρισα στην πόλη μου μετά τις σπουδές στη συμπρωτεύουσα, κυριεύτηκα από μια μανία να ερευνήσω την οικογενειακή μου μικροϊστορία και στην κυριολεξία να σκαλίζω το σπίτι που μεγάλωσα. Σκέφτηκα ότι έτσι μπορώ να συνειδητοποιήσω από πού προέρχομαι ώστε κάποια στιγμή να πάω παραπέρα. Έπρεπε να συμφιλιωθώ με το μέρος που ποτέ δεν ένιωθα ότι ανήκω και ίσως κάποτε κατάφερνα να το οικειοποιηθώ. Μια ραπτομηχανή σε αχρηστία από την εποχή που η μητέρα μου περνούσε μια περίοδο εξερεύνησης της κοπτικής-ραπτικής, σε συνδυασμό με το επάγγελμα του παππού μου και τη δική μου ενασχόληση με τα κόμικς, ίσως ήταν το μείγμα μέσα στο οποίο πήρε μορφή η ιδέα ενός χάρτινου ήρωα που κατασκευάζει ο ίδιος μια υπερηρωική στολή και με τη μυστική του ταυτότητα προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με το μέρος από όπου κατάγεται». Με αυτόν τον προσωπικό πρόλογο, ο Πέτρος Χριστούλιας διευκρινίζει τα κίνητρα και τις αφορμές που είχε για να φιλοτεχνήσει μια χιουμοριστική και πολύ συναισθηματική ιστορία με επίκεντρο τη γενέτειρά του, τη Χαλκίδα. «Η Μυστική Ταυτότητα» (εκδόσεις Ένατη Διάσταση, δημοσιευόταν από το 2009 ως το 2019 στο περιοδικό «Αν») έχει πρωταγωνιστή κάποιον καλοσυνάτο νέο άνδρα που φιλοδοξεί να σώσει τον κόσμο. Κι αν όχι ολόκληρο τον κόσμο, τουλάχιστον τον δικό του μικρόκοσμο, τη γειτονιά του. Ράβει στη ραπτομηχανή μια αυτοσχέδια στολή, φορά ένα σουρωτήρι στο πιγούνι κι ένα σορτσάκι πάνω από τη φόρμα του και ξεχύνεται στην πόλη με τα αθλητικά του παπούτσια. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με τις πιο μεγάλες προκλήσεις: με τους παλιούς του συμμαθητές, με τον καύσωνα, με τα λασπόνερα που εκτοξεύουν τα αυτοκίνητα, με πλανόδιους πωλητές καρπουζιών, με τις απορίες των παιδιών, με τις γιαγιάδες που κολυμπούν, με τους πολιτικάντηδες που μοιράζουν υποσχέσεις, με τον Αϊ-Βασίλη. Η μεγαλύτερη πρόκληση όμως είναι ο έρωτας της ζωής του, η γυναίκα μπρος στην οποία όλες οι «υπερηρωικές» δυνάμεις πάνε περίπατο. Τόση κούραση όμως έχει και συνέπειες. Κι έτσι ο φιλόδοξος και καλοπροαίρετος «υπερήρωας», που μόνο αυτός αντιλαμβάνεται ως τέτοιον τον εαυτό του, ταξιδεύει στα όνειρά του στη Μικρασιατική Καταστροφή, καταδιώκεται από την Γκεστάπο, ζει τον Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη για να ξυπνήσει απότομα και να προσγειωθεί στην πεζότητα των όμορφων, ατομικών φαντασιώσεών του. Το πολύ προσεγμένο επίμετρο του βιβλίου με το φωτογραφικό και εικονογραφικό υλικό που συνοδεύει το παράρτημα εξηγούν ακόμα καλύτερα τη δράση του μοναχικού vigilante μιας μικρής επαρχιακής πόλης στην επαρχία του κόσμου την ώρα που αυτός ονειρεύεται τη μητρόπολη. Ολοκληρώνοντας αυτήν την όμορφη συλλογή για τα όνειρα και τις πτήσεις που όσο πιο ψηλές είναι τόσο περισσότερο πονάνε οι πτώσεις. Ένας άλλος αλλόκοτος «υπερήρωας» ή, καλύτερα, μια υπερηρωική καρικατούρα μεταφερμένη στον μεταπολεμικό Πειραιά είναι ο Νυχτερίδας, πρωταγωνιστής στην «Τριλογία του Νυχτερίδα» (εκδόσεις Jemma Press). Ο ογκώδης τόμος του Πέτρου Χριστούλια περιλαμβάνει τις ιστορίες «Γυρνώ σαν Νυχτερίδα», «Τριγυρνώ μες στην Αθήνα» και «Αφού μ’ αρέσει να γυρνώ», που είχαν κυκλοφορήσει τα προηγούμενα χρόνια σε αυτοτελείς εκδόσεις, καθώς και το ακυκλοφόρητο «Η Νυχτερίδα της Ασφάλτου». Και στις τρεις συνέχειες είχαμε αναφερθεί σε παλαιότερα τεύχη του Καρέ Καρέ, αλλά η επίτομη έκδοση με το σύνολο του έως τώρα παραχθέντος υλικού με κεντρικό χαρακτήρα τον Έλληνα αξύριστο «Μπάτμαν» δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να αποκτήσει μια συνολική εικόνα του παράξενου πρωταγωνιστή. Όλες οι ιστορίες εκτυλίσσονται τη δεκαετία του 1950, σε μια Ελλάδα τόσο μακρινή αλλά και τόσο κοντινή. Με μια αυτοσχέδια στολή κι αυτός, φανατικός καπνιστής, με πεσμένα αυτιά και με επιτηδευμένα αφημένα γένια, ο Νυχτερίδας πνίγει τον πόνο του στη ρετσίνα και ξεχνά τη μοναξιά του σε κουτούκια και ρεμπετάδικα. Ερωτευμένος με την τραγουδιάρα τη Θοδώρα, εξομολογείται τη ζωή του στον κάπελα: «Εμένα που με βλέπεις φίλε μου, ορφάνεψα νωρίς! Τους γονείς μου τούς έφαγε μπαμπέσικα κάποιος τζουτζές σε ένα στενοσόκακο κάτω στην Κοκκινιά. Εγώ έρχομαι εδώ να ακούω τη Θοδώρα και να ματώνει η καρδούλα μου». Και με την προφανή αναφορά στον Μπάτμαν που ορφάνεψε σε ένα στενοσόκακο στο Γκόθαμ, συστήνεται ως Κάπτεν-Μπατ ή «Καπετάν Νυχτερίδας στα ξένα». Υπηρέτης του και φωνή της λογικής είναι φυσικά κάποιος Άλμπερτ και βοηθός του ο Δεκαοχτούρας στον ρόλο του Ρόμπιν. Από παρόμοιες αναφορές σφύζει το πρώτο μέρος της τριλογίας που, εκτός από τις νύξεις στην πολιτική πραγματικότητα της εποχής της μαύρης Δεξιάς και το πανταχού παρόν χιούμορ, αποτελεί μια σπάνια ηθογραφία της ελληνικής μικροαστικής και λαϊκής τάξης. Στο δεύτερο μέρος της σειράς, ο Καπετάν Νυχτερίδας αφήνει για λίγο τον Πειραιά και τις συνοικίες του και μεταφέρει τη δράση του στην Αθήνα, όχι με τόση ευχαρίστηση είναι αλήθεια: «Δεν μου αρέσει να ανεβαίνω στην Αθήνα. Ειδικά στο Κολωνάκι με όλους αυτούς τους ξιπασμένους αστούς», μονολογεί οδηγώντας το ιδιότυπο μπάτμομπίλ του. Θα ζήσει την περιπέτεια στην Πλάκα, στη σκιά της Ακρόπολης, θα γνωρίσει έναν νέο έρωτα, την Ασημίνα, και θα κατορθώσει να λύσει ακόμη ένα μυστήριο. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος, η δράση ξαναγυρίζει στον Πειραιά και συγκεκριμένα στα Ταμπούρια, όπου ο Νυχτερίδας θα γνωρίσει το μέντιουμ Ζαΐρα, θα μπλεχτεί με τα μέλη ενός περιφερόμενου μπουλουκιού, θα γίνει φίλος με τον Μίμη τον Άτλα και θα ξεφύγει από τους ασφαλίτες που τον καταδιώκουν σε έναν μεταφορικό «Γύρο του Θανάτου», θα αποκαλύψει το σκοτεινό έργο ενός μαυραγορίτη. Και θα στεφθεί και πάλι νικητής κατορθώνοντας να περιστείλει τον αυθορμητισμό και τον συνήθη υπερηρωικό ναρκισσισμό του λέγοντας στον απορημένο Δεκαοχτούρα: «Αυτή τη φορά δεν θα αφήσω το υπερεγώ μου να γίνει εμπόδιο». Στην μπόνους ιστορία του τόμου μάλιστα, ο αναγνώστης μαθαίνει ότι ο Νυχτερίδας συνεχίζει το έργο του τρεις δεκαετίες μετά, σε προχωρημένη ηλικία, αλλά ακόμη ακμαίος και ακαταπόνητος όπως ο Μπάτμαν στη σειρά «Σκοτεινός Ιππότης» του Φρανκ Μίλερ. Με την Εντούρο του Δεκαοχτούρα, πάνε μαζί σε μια ντίσκο των 80s και μπλέκουν σε έναν καβγά για να ακολουθήσει καταδίωξη με μηχανές υπό το βλέμμα των αφισών με τον Ανδρέα Παπανδρέου να διαλαλεί την «Αλλαγή». Για να κλείσει έτσι αυτή η ιδιότυπη τετραλογία – όχι όμως και η χάρτινη «ζωή» του αλλόκοτου χαρακτήρα – που συνοδεύεται από ένα παράρτημα με τις επιπλέον εμφανίσεις του Νυχτερίδα σε άλλα μέσα και έναν επίλογο του Πέτρου Χριστούλια που καταλήγει ως εξής: «Πουθενά δεν εξηγείται επαρκώς γιατί ο Νυχτερίδας κυκλοφορεί ντυμένος έτσι σαν μασκαράς. Ίσως έχει να κάνει με κάποιο τραύμα από την εποχή που τα αλητάκια του λιμανιού τον κορόιδευαν που οι γονείς του τον έντυναν ναυτάκι και τον έσερναν στους παραλιακούς τους περιπάτους στον Πειραιά. Μπορεί απλά πίσω από τη μάσκα να νιώθει ότι κρύβει όλα εκείνα που δεν θα του επέτρεπαν να κυκλοφορεί στα στέκια που δεν πιστεύει ότι ανήκει πραγματικά. Εγώ πάντως πίσω από τη μάσκα του Νυχτερίδα είχα την ευκαιρία να κρυφοκοιτάξω εποχές που πάντα με γοήτευαν». Και το σχετικό link...