Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'image'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ion

    THE HUNT [ COLIN LORIMER ]

    THE HUNT Πρόκειται για μία μίνι σειρά τρόμου 5 τευχών που κυκλοφόρησε από την Image το 2016, ενώ συγκεντρώθηκε και σε paperback το 2017. Τόσο το σενάριο όσο και το σχέδιο είναι του Colin Lorimer, ενώ τα χρώματα είναι της Joana Lafuente και το lettering του Jim Campbell. Ηρωίδα της σειράς είναι η Orla, η οποία σε μικρή ηλικία γίνεται μάρτυρας του θανάτου του πατέρα της από ένα μυστηριώδες πλάσμα που ρουφάει ψυχές. Φυσικά κανείς δεν την πιστεύει, εκτός από τη γιαγιά της, η οποία την προειδοποιεί για το πόσο επικίνδυνο είναι το πλάσμα αυτό. Στο παρόν, η Orla συνεχίζει να βλέπει περίεργες εικόνες και μια αλλοιωμένη πραγματικότητα, και φυσικά αντιμετωπίζεται από τον περίγυρό της ως άτομο προβληματικό. Προφανώς είναι και η μόνη που μπορεί να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από το πλάσμα και να το σταματήσει, σώζοντας έτσι ίσως και την ψυχή του πατέρα της. Αν και είναι μια σχετικά πρωτότυπη ιστορία τρόμου, δεν είναι το σενάριο το δυνατό της σημείο, καθώς σε κάποια σημεία κουράζει ενώ δεν είμαι πεποισμένος ότι πήρα και τις απαντήσεις που ήθελα. Απ' την άλλη, το σχέδιο του Lorimer είναι πάρα πολύ καλό και ταιριαστό, και δένει πολύ όμορφα με τα σκοτεινά χρώματα της Lafuene. Σίγουρα θα ψάξω περισσότερα του δημιουργού. Θα του έβαζα 6,5 / 10.
  2. LITTLE BIRD: THE FIGHT FOR ELDER'S HOPE Πρόκειται για μία μίνι σειρά 5 τευχών που κυκλοφόρησε από τον Μάρτιο ως τον Ιούλιο του 2019 από την Image. Συγγραφέας είναι ο Darcy Van Poelgeest, ο οποίος σύμφωνα με το IMDB είναι σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών, και εδώ φαίνεται ότι έκανε την πρώτη του απόπειρα να γράψει κόμικ. Στο σενάριο είναι ο πολύ ταλαντούχος Ian Bertram (House of Penance), ενώ ο χρωματισμός είναι του Matt Hollingsworth. Η Image κυκλοφόρησε την ιστορία ολοκληρωμένη σε hardcover το Νοέμβριο του 2019, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2020 ακολούθησε και το paperback. Το κόμικ κέρδισε το βραβείο Best Limited Series στα Will Eisner Awards 2020. Στη ράχη αναγράφεται Book 1, που μάλλον προμήνυε συνέχεια, αλλά δεν το βλέπω να συμβαίνει. Βρισκόμαστε σε ένα δυστοπικό μέλλον, όπου η κυβέρνηση είναι θεοκρατική και ο ηγέτης της είναι αρχηγός της εκκλησίας και του "Νέου Βατικανού". Η καταπίεση βέβαια θα φέρει αντίσταση, και παρά τα σκληρά μέτρα και τιμωρίες που περιμένουν τους αντιφρονούντες, μια ομάδα επαναστατών θα προσπαθήσει να ανατρέψει τη διακτατορία. Στην ομάδα αυτή εντάσσεται και η Little Bird, μια κοπέλα μαχήτρια που προσπαθεί να βρει τα ίχνη της πρόσφατα απαχθείσας μητέρας της. Σεναριακά δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε. Σίγουρα την ιδέα της φουτουριστικής δικτατορίας την έχουμε ξαναδεί σε ουκ ολίγες ταινίες / βιβλία κλπ, και παρόλο που εδώ χρησιμοποιούνται πολλά ενδιαφέροντα sci-fi στοιχεία και κάποιες πρωτοτυπίες, δεν ξετρελάθηκα με το αποτέλεσμα. Αυτό που με τράβηξε και ο λόγος που αγόρασα το κόμικ, βέβαια, είναι το πολύ ωραίo και πρωτότυπο σχέδιο του Bertram, το οποίο με αφήνει πάρα πολύ ικανοποιημένο. Η βία είναι άφθονη, με συνδυασμό σύγχρονων και αρχαίων όπλων, με σπαθιά σαμουράι και πολεμικές τέχνες, με μπόλικο αίμα και κομμένα μέλη, τα οποία κατ'εμέ έχει αποδώσει πολύ ωραία ο σχεδιαστής, χάρη στο δικό του προσωπικό στυλ. Δεν ξέρω αν θα ήθελα να το ξαναδιαβάσω σύντομα, θα ήθελα πάντως κάποια στιγμή να ξαναχαζέψω τα καρέ του.
  3. Ion

    WITCH DOCTOR [ BRANDON SEIFERT - LUKAS KETNER ]

    WITCH DOCTOR Η σειρά αυτή ξεκίνησε αρχικά με ένα τεύχος σε ασπρόμαυρο που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2010 (τεύχος # 0), ενώ αργότερα η ίδια ιστορία κυκλοφόρησε και έγχρωμη ως flipbook στο τεύχος # 85 του Walking Dead. Tο 2011 βγήκε ένα mini series 4 τευχών. Tα παραπάνω 5 τεύχη συγκεντρώθηκαν σε ένα paperback με τον τίτλο "Under the knife" από την Image. Στη συνέχεια, το 2012, κυκλοφόρησε άλλο ένα one shot τεύχος με τίτλο "The Resuscitation", και την ίδια χρονιά ξεκίνησε και ένα ακόμα mini series 6 τευχών με τον τίτλο "Mal Practice". Tα 7 αυτά τεύχη συγκεντρώθηκαν στο 2ο και τελευταίο paperback της σειράς. Σεναριογράφος είναι ο Brandon Seifert, σχεδιαστής ο Lukas Ketner, ενώ τα χρώματα ήταν του Sunny Gho στα πρώτα 3 τεύχη και του Andy Troy στα υπόλοιπα 9. Ο Dr. Vincent Morrow είναι ο Witch Doctor, δηλαδή ένας γιατρός με εξειδίκευση στην υπερφυσική ιατρική. Πίσω από κάθε ζόμπι, βαμπίρ, δαιμονισμένο ον κλπ, κρύβεται ένα υπερφυσικό παράσιτο που έχει συγκεκριμένα συμπτώματα και άρα συγκεκριμένη θεραπεία. Ο Morrow φαίνεται ότι γνωρίζει καλά τη λύση πίσω από κάθε πρόβλημα, και ξέρει πώς να τα αντιμετωπίζει, σε αντίθεση με τον βοηθό του Eric Gast, πρώην νοσηλευτή, που είναι φρέσκος στον κλάδο και άρα γεμάτος απορίες. Στην ομάδα συμμετέχει και η Penny Dreadful, μια ασθενής του γιατρού που όμως το πρόβλημά της δεν επιδέχεται θεραπεία και χρησιμοποιούν τις δυνάμεις της προς όφελός τους. Ένα πολύ διασκεδαστικό κόμικ, με ωραίες ατάκες και άφθονο χιούμορ, αλλά παράλληλα με μπόλική δράση και splatter στοιχεία. Το σχέδιο ήταν πολύ καλό, απόλυτα ταιριαστό στο ύφος του κόμικ, με σωστά χρώματα. Μου την έδωσε λίγο η λογοκρισία στα μπαλονάκια, οι υβριστικές λέξεις ήταν μαυρισμένες λες και ήταν κόμικ για πεντάχρονα. Κατά τ'άλλα δεν έχω να του προσάψω κάτι. Να σχολιάσω μόνο λίγο το review του Clive Barker στο οπισθόφυλλο του 2ου tpb, "Original. Stylish and offbeat", το οποίο ως ένα σημείο το υποστηρίζω, αλλά έλα τώρα, οι Surgeons που εμφανίζονται στο Mal Practice είναι 90% αντιγραφή των Cenobites από το Hellraiser, οπότε μου φάνηκε λίγο ειρωνικό το συγκεκριμένο σχόλιο από τον συγκεκριμένο άνθρωπο (φυσικά εγώ λάτρεψα τους Surgeons και τους βρήκα τους πιο ενδιαφέροντες "κακούς" της σειράς).
  4. KILL THE MINOTAUR Πρόκειται για μίνι σειρά που αρχικά κυκλοφόρησε σε 6 τεύχη το 2017, ενώ το 2018 η ιστορία συγκεντρώθηκε και σε paperback από την Image. Το σενάριο είναι των Chris Pasetto και Christian Cantamessa, το σχέδιο είναι του Lukas Ketner και τα χρώματα του Jean-Francois Beaulieu. Ελληνικού ενδιαφέροντος η υπόθεση, καθώς πρόκειται για μια παραλλαγή της ιστορίας του Θησέα και του Μινώταυρου. Βρισκόμαστε στην Κρήτη του βασιλιά Μίνωα, περίπου στο 1500 π.Χ.. Η Αθήνα ηττήθηκε στον μεταξύ τους πόλεμο, οπότε κάθε τόσο πρέπει να αποδίδει φόρο τιμής στους νικητές, προσφέροντας 7 νέους και 7 νέες, οι οποίοι θα θυσιαστούν στον Μινώταυρο που ζει στον θρυλικό λαβύρινθο. Στην τελευταία "επίσκεψη" των Κρητών στην Αθήνα για να παραλάβουν τους 14 νέους, ο Δαίδαλος θα πείσει τον πρίγκηπα Θησέα να έρθει κι αυτός ινκόγκνιτο μαζί, ώστε με τις συμβουλές του να σκοτώσει το μυθικό πλάσμα. Όμως τα σχέδια δεν πάνε όπως τα υπολόγισαν, καθώς ο βασιλιάς Μίνως θα τους πάρει χαμπάρι, και ο Θησέας ναι μεν θα βρεθεί κλεισμένος στον λαβύρινθο, αλλά χωρίς κανένα πλεονέκτημα. Να ξεκαθαρίσω ότι όποιος περιμένει να διαβάσει ένα ιστορικό / μυθολογικό κόμικ με μάχες μεταξύ Ελλήνων - Κρητών, θα απογοητευτεί. Ο Μινώταυρος στο συγκεκριμένο graphic novel είναι ένα παράξενο εξωγήινο πλάσμα που αλλάζει μορφές, ενώ και ο λαβύρινθος επίσης δεν παραμένει σταθερός αλλά μεταβάλλεται ανάλογα με τη βούληση του Μινώταυρου. Γενικά είναι ένα κόμικ επιστημονικής φαντασίας / τρόμου σε αρχαιοελληνικό φόντο. Από 'κει και πέρα, είχε σίγουρα την πλάκα του. Η υπόθεση θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερη βέβαια, αλλά τουλάχιστον το διασκέδασα. Πάντως πιο πολύ κρατάω το ενδιαφέρον σχέδιο του Ketner, που εμένα σίγουρα με κάλυψε.
  5. Το 2014 οι Mark Millar και Peter Gross παρουσίασαν το «American Jesus: Chosen», μια ανατρεπτική εκδοχή της Δευτέρας Παρουσίας στον σύγχρονο κόσμο. Σήμερα, 16 χρόνια μετά, επιστρέφουν με τη συνέχεια της ιστορίας που είναι ακόμα πιο βλάσφημη και πιο απαισιόδοξη. «Δεν μπορώ να κατανοήσω το πώς οι συντηρητικοί στην Αμερική έχουν αγκαλιάσει τον Ιησού, όταν ξεκάθαρα πρόκειται για έναν επαναστάτη σοσιαλιστή. Λατρεύουν την εκδοχή του Ιησού που κλαίει στη φάτνη καθώς και την εκδοχή του βασανισμένου Ιησού στον σταυρό. Και στις δύο εκδοχές όμως είναι ένας σιωπηλός Ιησούς. Καμία δεν ασπάζεται το μήνυμα που ήρθε να διδάξει ο Ιησούς και το οποίο είναι η παγκόσμια αγάπη και η αντίσταση στην τυραννία. Αυτός είναι ο Ιησούς που μ’ ενδιαφέρει και, αν ποτέ καταφέρουμε να γράψουμε τη συνέχεια, αυτός είναι ο Ιησούς για τον οποίο θέλω να γράψω». Με αυτά τα λόγια συνόδευε ο Mark Millar τον επίλογο του «American Jesus: Chosen» (πρωτοκυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις Image), μιας ρηξικέλευθης προσέγγισης του αποκαλούμενου θεανθρώπου στη σύγχρονη εποχή. Κατά τον Millar (σενάριο) και τον Peter Gross (σχέδια), ο Ιησούς ξαναγεννιέται στις σύγχρονες ΗΠΑ και αντιλαμβάνεται τη θεϊκή-υπεράνθρωπη φύση του στα 12 χρόνια του. Ανασταίνει νεκρούς, θεραπεύει ανίατους, δεν σκοτώνεται όταν πέφτει πάνω του ένα ολόκληρο φορτηγό, βρίσκει πιστούς. Και καθώς προσπαθεί να κατανοήσει τον εαυτό του και να συμφιλιωθεί με τις ικανότητές του, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή αλήθεια. Ο μικρός υποτιθέμενος Σωτήρας δεν είναι τελικά ο υιός του Θεού. Είναι ο Αντίχριστος! Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ καθώς, όπως φαίνεται, οι Millar και Gross δεν είχαν πει την τελευταία τους κουβέντα. Πριν από λίγους μήνες επέστρεψαν στον Ιησού για τον οποίο, όπως έλεγε ο Millar, ήθελε να γράφει. Στη συνέχεια του «American Jesus», υπό τον τίτλο «The New Messiah», ο «πραγματικός» Ιησούς, που είναι κορίτσι, επιτέλους αναγγέλλεται στη νέα «Παναγία» από έναν λευκοφορεμένο και κοστουμάτο άγγελο. Η μικρή Λουσιάνα Κορτέζ, νοτιοαμερικανικής καταγωγής, γίνεται η δεύτερη γυναίκα στην ιστορία της ανθρωπότητας που μένει έγκυος με άμωμο σύλληψη. Η ιστορία της ξεκινά με ένα όνειρό της που εξελίσσεται στους διαδρόμους ενός μουσείου. Εκεί παρατηρεί τον πασίγνωστο πίνακα του Σαλβαντόρ Νταλί «Ο Ιησούς του San Juan de la Cruz», έργο που εμπνεύστηκε ο Ισπανός σουρεαλιστής ζωγράφος από μια παρόμοια εκδοχή του Εσταυρωμένου την οποία είχε φιλοτεχνήσει ο ιερωμένος Juan de la Cruz το 16ο αιώνα. Στον Ιησού του Dali που παρατηρεί η νέα «Παρθένος» δεν φαίνονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και ο θεατής αντικρίζει την εικόνα από ψηλά, από την οπτική γωνία του Θεού. Και όπως ξεκινά η ιστορία με μια σταύρωση, ωσάν να προετοιμάζει τον αναγνώστη για τη νομοτελειακή κατάληξή της όπως και την «πρώτη φορά», έτσι και τελειώνει το πρώτο τεύχος της. Η Λουσιάνα και ο Έντι, ένας νεαρός Αφροαμερικανός ως νέος Ιωσήφ, ταξιδεύουν μετά τις οδηγίες του αρχάγγελου σε μια μυστική τοποθεσία για να μην πέσουν στα χέρια του Αντίχριστου. Ο Έντι προσπαθεί να καθησυχάσει τη μητέρα του νέου Ιησού λέγοντάς της «ο Θεός παρακολουθεί τα πάντα. Και εγώ είμαι εδώ. Υπόσχομαι ότι δεν θα αφήσω να σου συμβεί τίποτα, μωρό μου. Όλα θα πάνε καλά», ενώ έξω από το παράθυρο του λεωφορείου ένας στύλος του ηλεκτρικού υπενθυμίζει και προφητεύει το τέλος. Έχει σχήμα σταυρού. Και το σχετικό link...
  6. germanicus

    COFFIN BOUND

    Disclaimer: Είμαι τρελό fanboy της DaNi. So far she can do no wrong by me Tread with care Μετά τις δουλειές της για την Rebellion της 2000AD, η DaNi περνάει τον όρμο κάτω από την Ισλανδία και βγάζει δουλειά για την Image στις αποικίες. Στο σενάριο ο Dan Waters (Lucifer + House of Whispers). Υπόθεση? Σύμφωνα με το πρώτο τευχος μια γκοθού που την κυνηγάει ένας πληρωμένος δολοφόνος ονόματι Eartheater, ίσως και όλο το σύμπαν, θα δείξει, και η οποία αποφασίζει να αφήσει πίσω της πτώματα άλλων, αλλά τίποτα δικό της. Ούτε καν το κουφάρι της. Παρέα της ένα δίποδο όρνιο. Πιο δίποδο απ'ότι νομίζετε Έχει και χέρια Και είναι όρνιο-όρνιο. Όχι "όρνιο". Δεν υπάρχουν συνθεσάιζερ. Δεν υπάρχει ίχνος ποπ. Υπαρχουν ντραμς, υπάρχει μπάσσο, υπάρχουν άγριες κιθάρες, υπάρχει πολύ distortion. Είναι άγριο, είναι ακατέργαστο, ειναι Cramps με πιο πανκ, λιγότερο ροκαμπίλυ, περισσότερο distortion. Είναι ο Pete Townshend που δεν σπαει την κιθάρα στη σκηνή, αλλά κατεβαίνει, την χώνει εκει-που-ξερεις σε έναν από το κοινό, ο οποίος λέει κι ολας θενκ γιου σερ μέη αη χαβ ενάδερ. Εικαστικά η δουλειά της DaNi έχει απογειωθεί. Τεραστια υπόθεση να αναλαμβάνει τον χρωματισμό ένας πραγματικός επαγγελματίας. Ειναι βρώμικο, είναι americana. Εντονες γεύσεις από τον λατρεμένο μου Sean Phillips, το λατρεμένο μου Scalped, επίγευση αρωμάτων στον ουρανίσκο από 100 Bullets. Δυνατές και οι κριτικές για το πρώτο τεύχος από το εξωτερικό. Αν και θα έκανα πλοκ τηλήτ όποιον έλεγε κακή κουβέντα Δυνατές και οι προσδοκίες αφού με βάση τα solicitations, το πρώτο τεύχος ήδη πάει για second printing. Έχει δυναμική για οτιδηποτε. Θα δείξει. Αν δεν σας αρέσει, σας ψαχνει ο Pete Townshend. Κάτι θέλει με την κιθάρα του As I said. The lady can do no wrong by me.
  7. GeoTrou

    Η DaNi συνεργάζεται με την Image

    Πριν από ελάχιστα λεπτά, ανακοινώθηκε ότι θα κυκλοφορήσει νέα ongoing σειρά από την Image, από τα χέρια και μυαλά του Dan Watters και της DaNi. Ο τίτλος αυτού, Coffin Bound. Θα είναι ένα κόμικ δράσης «πολλών οκτανίων» όπως μας λέει η εκδοτική, αλλά εγώ βλέπω και στοιχεία φαντασίας (μια post-apocalyptic εσάνς την έχει). Το πρώτο τεύχος θα βγει τον Αύγουστο Για περισσότερες πληροφορίες, κλικάρετε εδώ.
  8. DaDiRa

    REGRESSION [ CULLEN BUNN - DANNY LUCKERT ]

    Μια από τις πρόσφατες σειρές του Cullen Bunn είναι το Regression. Στο είδος του τρόμου που μας έχει συνηθίσει, αυτή τη φορά ασχολείται με την ύπνωση και τις προηγούμενες ζωές, πράγμα που του δίνει την αφορμή να μας πει και για το επάγγελμα του πατέρα του στα afterwords. Η ιστορία αφορά τον Adrian, έναν αντικοινωνικό νέο με συχνές παραισθήσεις. Η στενή του φίλη, Molly, προσπαθεί να τον βοηθήσει συστήνοντας τον σε έναν γνωστό της, που είναι υπνωτιστής. Αντί να τον βοηθήσει, όμως, η ύπνωση φέρνει στην επιφάνεια μια προσωπικότητα του Adrian από το παρελθόν. Για το σενάριο δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα. Είναι ευθέως γραμμένο, αρκετά απλοϊκό παρά τα όποια μπρος-πίσω στην αφήγηση του και χωρίς πολύ ικανοποιητικό τέλος. Είναι αυτό που μάλλον περιμένετε να είναι διαβάζοντας κάποια περίληψη. Δυστυχώς δεν μπαίνει πουθενά βαθύτερα με την εξιστόρηση του σεναρίου και γι' αυτό δεν μαθαίνουμε ποτέ λεπτομέρειες για τα κίνητρα των βασικών κακών ή έστω την προέλευση τους. Ταυτόχρονα δεν εμβαθύνει επαρκώς και στους ίδιους τους χαρακτήρες, ή έστω τον πρωταγωνιστή, παρ' ότι με τη συγκεκριμένη ιστορία θα μπορούσε να δώσει ένα ωραίο αποτέλεσμα, πιστεύω (όπως έκανε το Kill or Be Killed, για παράδειγμα). Όλα αυτά για την επίγευση του σεναρίου μετά από ενάμιση χρόνο και βάλε που ακολουθώ τη σειρά. Γιατί σε μια πιο "πρακτική" ανάλυση, μιλάμε για μια ενδιαφέρουσα ιστορία τρόμου με αρχή, μέση, τέλος, κορύφωση και ανατροπές, χωρίς να υπάρχει κάτι ως προς τη δομή της που να τα χαλάει αυτά. Πάμε στο σχέδιο, όμως. Τον λόγο που πρέπει να διαβάσετε αυτό το κόμικ. Ο Luckert, τον οποίο έμαθα μέσα από αυτό το κόμικ, κάνει εκπληκτική δουλειά. Προσεγμένα και ρεαλιστικά σχέδια, κοντινά πάνελ στις πολύ εκφραστικές φάτσες που ζωγραφίζει, φυσικές στάσεις σώματος, κινήσεις χεριών και γενικά ανατομία. Και στο horror κομμάτι έχουμε στοίβες και σμήνη από έντομα, splatter σκηνές που σε κάνουν να ανατριχιάζεις και κάποια από τα καλύτερα δισέλιδα που έχω δει ποτέ. Όπως έγραψα και σε άλλο τόπικ, δεν μπορώ να καταλάβω αν το σχέδιο του είναι ψηφιακό ή όχι, αλλά έχει ταυτόχρονα πολύ καθαρά περιγράμματα αλλά και έξτρα γραμμές στο εσωτερικό, που δίνουν υφή σε αυτά που σχεδιάζει. Σε συνδυασμό με τα μυστικιστικά μοτίβα που συχνά βρίσκει τρόπο να τα εντάξει στη σκηνοθεσία των πάνελ, έχει καταφέρει να φτιάξει κάτι που δεν είναι μεν εξαιρετικά πρωτοποριακό, αλλά απίστευτα ευχάριστο στο μάτι. Δεν πρόκειται να προσπεράσω κόμικ που έχει το όνομά του πάνω. Μάλιστα, γυρνώντας στα πρώτα τεύχη για να βρω εικόνες για την παρουσίαση που γράφω τώρα, βλέπω μια αξιοσημείωτη βελτίωση στα σχέδια του σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο. Στα -εξίσου σημαντικά για το εικαστικό αποτέλεσμα- χρώματα, είναι η Marie Enger. Έχοντας δει και ασπρόμαυρα σχέδια του σχεδιαστή, μπορώ να πω με σιγουριά ότι χωρίς τον συγκεκριμένο χρωματισμό το κόμικ δεν θα ήταν ίδιο. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2017, και η σειρά ολοκληρώθηκε στα 15 τεύχη τον φετινό Ιανουάριο. Θα συλλεχθεί σε τρεις τόμους (ο 3ος θα κυκλοφορήσει 27 Μαρτίου). Περισσότερος Bunn: Harrow County Deadpool Kills the Marvel Universe The Sixth Gun
  9. GeoTrou

    SAGA

    Βρισκόμαστε σε ένα θλιβερό συνεργείο, σε έναν ακόμη πιο θλιβερό πλανήτη. Ο Μάρκο -από την Στεφάνη- βοηθάει την Αλάνα -από τη Στεριά- να φέρει στον κόσμο τον καρπό του έρωτά τους. Ταυτόχρονα, όμως, δυνάμεις από τις πατρίδες τους, τους ψάχνουν μανιασμένα, γιατί τα φιλιά τους θεωρούνται προδοσία, καθώς οι δυο λαοί βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους. Σε έναν πόλεμο που έχει εξαπλωθεί σε όλο το γαλαξία. Κάποιοι λαοί έχουν συμμαχήσει με έναν εκ των «παικτών», κάποιοι άλλοι, εξαφανίστηκαν κάτω από το μένος τους. Ο Μάρκο και η Αλάνα αποφασίζουν να αλλάξουν σκέψη, να ζήσουν μακριά απ' όλα αυτά, μακριά από την ανήθικη πολιτική και τα ανόητα θρησκευτικά πιστεύω των αδερφών τους, να ταξιδέψουν στο σύμπαν... ενώ ξωπίσω τους ξεχύνονται ρομπότ από αριστοκρατική γενεά και παραδόξως ηθικοί μισθοφόροι... Το Saga των Brian K. Vaughan (σενάριο) και Fiona Staples (artwork) είναι ένα από τα πιο πολυβραβευμένα κόμικς στην ιστορία των κόμικς και αρκεί να ρίξετε μια ματιά στο εξώφυλλο. Οι εκδόσεις Οξύ -σε μια μάλλον απρόσμενη κίνηση, καθώς οι μεγάλες αμερικανικές σειρές δεν έχουν ευοδώσει στην Ελλάδα- μας προσφέρουν το πρώτο trade, που περιέχει τα τεύχη 1-6 της σειράς. Η έκδοση είναι προσεγμένη, με πολύ ζωντανή μετάφραση από τον έμπειρο Βασίλη Μπαμπούρη και σύμφωνα με πληροφορίες, η περιοδικότητα έχει οριστεί στους έξι μήνες. Προσωπική άποψη; Υπέροχο κόμικ. Είμαι φαν της επιστημονικής φαντασίας και εδώ έχουμε ένα κόμικ στα πρότυπα του Ινκάλ ή του Star Wars, όπου η «φαντασία» υπερνικά το «επιστημονική». Η γραφή του Vaughan -αν κι έχω μια πολύ μικρή ένσταση στους διαλόγους- είναι εξαιρετική. Γενικά δε μου αρέσει η ανάμειξη του sci-fi με το fantasy, αλλά εδώ το ανακάτεμα γίνεται με τρόπο που δεν ενοχλεί. Ο δε κόσμος που έχει φανταστεί, είναι γοητευτικός και -δυστυχώς- όχι πολύ μακριά από τον δικό μας. Κάτω, δηλαδή, από το εντυπωσιακό, πολύχρωμο περιτύλιγμα, μπορεί να δεις κανείς θέματα που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα, κυρίως ο Πόλεμος και οι τραγικές συνέπειες σε «νικητές» και «νικημένους». Το σχέδιο της Staples είναι επίσης σε υψηλά επίπεδα: αδρό, φρέσκο, ξεκούραστο, αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τις ιδέες του Vaughan και, μαζί, έχουν προσδώσει φοβερό ρυθμό στην ιστορία. Η αισθητική του είναι αρκετά pop, ίσως πολύ pop για αρκετούς από εδώ μέσα. Από την άλλη, ωστόσο, θεωρώ ότι επειδή είναι (καλλι)τεχνικά αρτιότατο, μπορεί να διαβαστεί από άτομα διαφορετικών ηλικιών και προτιμήσεων. Εγώ, πάντως, δηλώνω ήδη φαν. Και κλείνω με την ευχή, αυτή η σειρά, να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί στα ελληνικά...
  10. GeoTrou

    LIMBO [ DAN WATTERS - CASPAR WIJNGAARD ]

    Σύμφωνα με την Καθολική θεολογία, το limbo είναι η άκρη της Κόλασης, το μέρος ανάμεσα στον τόπο των καταδικασμένων και στον Παράδεισο. Και πράγματι, το Dedande, η διεφθαρμένη πόλη όπου διαδραματίζεται το κόμικ, μοιάζει με την έννοια του limbo. Μοιάζει όμως και με μια άχρονη Νέα Ορλεάνη, αφού στους δρόμους της τριγυρνάνε αλλόκοσμοι ψαράνθρωποι και μαγικές μπάντες με πνευστά, ενώ στα δωμάτια γίνονται επικλήσεις στα πνεύματα του Βουντού. Μέσα σε αυτό το παράξενο σκηνικό κινείται ο Clay, ένας νεαρός που δε θυμάται το παρελθόν του και κάνει πλέον τη δουλειά του ιδιωτικού ντετέκτιβ. Η ιστορία αρχίζει όταν τον προσλαμβάνει η Bridgette, μια όμορφη τραγουδίστρια που δουλεύει για τον πιο διαβόητο κακοποιό της πόλης... Το Limbo των Dan Watters (σενάριο) και Caspar Wijngaard (σχέδιο, χρωματισμός) είναι ένα mini-series 6 τευχών που κυκλοφόρησε η Image, από το Νοέμβριο του 2015 ως τον Απρίλιο του 2016. Αν και δεν έγινε ευρέως γνωστό, έλαβε γενικά καλές κριτικές. Το artwork φωνάζει «Image» και το σενάριο μου θύμισε κάτι ανάμεσα στο The Wicked + The Divine και το Βιβλίο του Νεκροταφείου του Neil Gaiman. Είναι ένα αρκετά φιλόδοξο κόμικ. Ο Watters μπλέκει ανόμοια πράγματα μεταξύ τους, αλλά το κάνει με ωραίο τρόπο, δημιουργώντας έτσι ένα πολύ ελκυστικό και ενδιαφέρον σύμπαν, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Εκεί που χωλαίνει είναι στο πλάσιμο του κεντρικού χαρακτήρα, που (στην καλύτερη) είναι αδιάφορος. Ο ρυθμός είναι στρωτός και παρότι η ιστορία καθαυτή δεν ανταποκρίνεται στη φαντασία του Watters, τα δύο τελευταία τεύχη σε αποζημιώνουν και με το παραπάνω. Από την άλλη, η δουλειά του Wijngaard είναι εξαιρετική. Μου θύμισε αρκετά το στυλ του Διαλυνά, στο πιο δύσκαμπτο βέβαια, αλλά και πάλι είχε πολλά εξαιρετικά καρέ και έπαιζε με τις συμβάσεις του μέσου. Η χρωματική του παλέτα περιέχει κυρίως αποχρώσεις του μπλε, του κόκκινου και του πράσινου και ταιριάζει απόλυτα με την όλη ατμόσφαιρα. Συνολικά, δεν είναι το κόμικ που θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Ωστόσο, έχει πράγματα να πει, κυρίως εικαστικά. Σε όσους έκανε κλικ το setting και οι σελίδες, ας ρίξουν ένα βλέφαρο και δε θα χάσουν. Οι υπόλοιποι, μπορείτε να προσπεράσετε.
  11. DaDiRa

    MINISTRY OF SPACE [ WARREN ELLIS - CHRIS WESTON ]

    Σε μια εναλλακτική πορεία της ιστορίας, οι Βρετανοί αιχμαλωτίζουν τους Γερμανούς επιστήμονες από το Peenemünde, όπου αποτελούσε βάση έρευνας και δοκιμών πυραυλικών συστημάτων. Η εποχή του space race έρχεται συντομότερα και διαρκεί περισσότερο, με κύριο υποκινητή της τον αξιωματικό της αεροπορίας John Dashwood, ο οποίος είναι και πρωταγωνιστής της ιστορίας. Έχοντας στην κατοχή του τους επιστήμονες που κατασκεύασαν τον πύραυλο V-2 πείθει τον Churchill να επιτρέψει την ίδρυση του Υπουργείο του Διαστήματος, του οποίου θα ηγείται ο Dashwood. Με τη νέα βάση στο Essex η Βρετανία αναδεικνύεται σε υπερδύναμη. Είναι μια σύντομη ιστορία, αρκετά πυκνογραμμένη σε σημεία και με αναφορές που μπορούν να οδηγήσουν σε πολλές ώρες αναζήτησης ιστορικών γεγονότων. Κάνει καλή δουλειά στο να ισορροπεί μεταξύ τεχνικών λεπτομερειών για τους διαστημο-nerds και του χτισίματος αυτής της εναλλακτικής πραγματικότητας. Για παράδειγμα κάνει την κλασική νύξη στους χημικούς πυραύλους όταν εξυπηρετεί την υπόθεση, χωρίς όμως να αναφερθεί ξανά στην τεχνολογία που χρησιμοποιείται τελικά για την προώθηση στο "αεροπλανικό" μοντέλο. Παρ' όλα αυτά χάνει λιγάκι στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, αφού ακόμα και ο πρωταγωνιστής δεν αναλύεται ως προς τα κίνητρα του - πράγμα που ίσως να μην παρατηρήσει κανείς πριν φτάσει στο τέλος. Η αφήγηση έχει χρονικά μπρος-πίσω που νομίζω απαιτούν μονοκόμματη ανάγνωση για να μη χαθεί η ροή. Μου άρεσε που παρά τη θεματολογία δεν είναι καθόλου φλύαρο και δεν χαραμίζει ούτε σελίδα. Προς το τέλος, για να πω την αλήθεια, ένα-δυο πράγματα δεν το αποκωδικοποίησα πλήρως. Έχοντας την ελάχιστη εμπειρία με τον συγγραφέα,, νομίζω ότι ξέρει πως να γράφει mini series που τα νιώθεις γεμάτα και ολόκληρα. Το σχέδιο του Weston είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ, γι' αυτό και παρά τις μικρές μου διαφωνίες στο σενάριο, δεν δέχομαι να του ρίξω τη βαθμολογία. Εξαιρετική λεπτομέρεια και στο πιο ασήμαντο πάνελ, πολλές γραμμές και φυσικά πανοραμικές σελίδες που το αναδεικνύουν στο έπακρο. Σε συνδυασμό με τα χρώματα της Laura Martin το μεγαλύτερο μέρος του κόμικ θα μπορούσε να αποτελεί και artbook. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά δεν ήξερα τον συγκεκριμένο σχεδιαστή και μέσα από αυτές τις σελίδες μπήκε αμέσως στη λίστα με τους αγαπημένους μου. Δεν πιστεύω ότι το σενάριο εφευρίσκει τον τροχό ή ότι κάνει κάτι εξαιρετικά περίτεχνο από αφηγηματική άποψη, αλλά πιστεύω πως αντιπροσωπεύει άρτια το συγκεκριμένο είδος και αξίζει το χρόνο σας. Έχει επίσης πολύ μεγάλη αξία να ξαναδιαβαστεί, και δεν εννοώ για το σχέδιο. Το προτείνω σε όλους. Η σειρά ξεκίνησε 1 Απριλίου το 2001 και ολοκληρώθηκε στα 3 τεύχη ακριβώς μετά από 3 χρόνια (συνηθισμένα για τον δημιουργό ) από την Image, ενώ το 2005 συλλέχθηκε και σε τόμο. Περισσότερος Warren Ellis (έχουμε πολύ!): Transmetropolitan Crecy Desolation Jones Orbiter Planetary Two-Step Shipwreck Fell Authority Black Summer FreakAngles
  12. Το δίδυμο Ed Brubaker-Sean Phillips δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς έχει αποθεωθεί για τα crime comics τους, όπως το Criminal και το Fade Out. Με αυτό το κόμικ απομακρύνονται ελαφρώς, αλλά όχι τελείως, από το είδος που τους ανέδειξε. Το graphic novel αυτό κυκλοφόρησε από την Image τον Οκτώβρη του 2018, σε σκληρόδετο τόμο. Πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Ellie, μια νεαρή κοπέλα που έχει μπει σε μια μονάδα απεξάρτησης απεξάρτησης της υψηλής κοινωνίας, ένα μέρος «για πλούσιους που στέλνονται για απεξάρτηση αντί στη φυλακή». Δε συνεργάζεται ιδιαίτερα με το προσωπικό της κλινικής και δε δείχνει να πολυσυμπαθεί τους υπόλοιπους ασθενείς. Ο μόνος με τον οποίο έχει κάποια επαφή, είναι ο Skip, που έχει εισαχθεί (για πολλοστή φορά) για να αντιμετωπίσει τους δικούς του δαίμονες... Η αφήγηση εναλλάσσεται μεταξύ παρόντος και παρελθόντος (όπου μαθαίνουμε για την τραυματική παιδική ηλικία της Ellie) και είναι διάστικτη με αναφορές σε διάσημους ναρκομανείς, από τη Billie Holiday και τον David Bowie μέχρι τον William S. Burroughs, λόγω της εμμονής της πρωταγωνίστριας. Η γραφή του Brubaker είναι στρωτή και έτσι η ιστορία ρέει απρόσκοπτα. Ακόμη κι έτσι, κάποια στιγμή αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι αυτό μπορεί να αποτελεί το στραβοπάτημα του διδύμου, αλλά τότε συμβαίνει κάτι που το ανεβάζει ένα-δύο κλικ. Όχι κάτι συνταρακτικό ή πρωτότυπο, αλλά δοσμένο έτσι που σε ξαφνιάζει. Το σχέδιο του Phillips γίνεται εδώ πιο αφαιρετικό, πιο μαλακό και ο χρωματισμός από τον Jacob Phillips (γιος του Sean) τον ακολουθεί σε πιο απαλές αποχρώσεις, κυρίως του μπλε και του μοβ, αλλά και σε ασπρόμαυρο. Αξίζει να σημειωθεί, πως η ιστορία συνδέεται κάπως με το «σύμπαν» του Criminals. Δε γνωρίζω πώς, καθότι δεν το έχω διαβάσει, αλλά θεωρώ ότι έχει κάτι παραπάνω από επαρκή αυτονομία. Ίσως δεν είναι η κομιξάρα που θα περίμενε κανείς από αυτούς τους δημιουργούς και μια γύρα στο ίντερνετ μου έδωσε την εικόνα ότι αρκετοί φαν τους απογοητεύτηκαν. Παρόλα αυτά, βλέποντας το κάπως πιο αποστασιοποιημένα, το θεωρώ ένα ενδιαφέρον κόμικ, ανθρώπινο και σίγουρα οπτικά όμορφο.
  13. DaDiRa

    ROYAL CITY [ JEFF LEMIRE ]

    Ένα κόμικ που ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηρίζει εύστοχα "no-genre". Η ιστορία της εξαμελούς οικογένειας Pike που κατοικεί στο Royal City. Ο Thomas Pike, ο μικρότερος γιος, είναι ένας εσωστρεφής έφηβος που δεν κοινωνικοποιείται άνετα και του αρέσει να γράφει. Όταν χάνει τραγικά και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες τη ζωή του ως έφηβος, όπως είναι φυσικό, επηρεάζεται όλη η οικογένεια. Κάθε μέλος γεμίζει το κενό με την δική του εκδοχή για τον παρελθοντικό ή μελλοντικό Tom. Χωρίζεται σε τρία θεματικά arcs. Στο πρώτο, με όνομα "Next of kin", γνωρίζουμε την οικογένεια στο σήμερα και τις σχέσεις μεταξύ τους. Στο "Sonic Youth" πηγαίνουμε στα παιδικά χρόνια των χαρακτήρων και γνωρίζουμε τον πραγματικό Thomas και τις σκέψεις του, ενώ στο τρίτο και τελευταίο, με όνομα "We All Float On" μαθαίνουμε λεπτομέρειες για τον θάνατο του Thomas και έχουμε το τελικό resolution. Ο δημιουργός εξηγεί ότι σε αντίθεση με άλλες ιστορίες, όπως το Sweet Tooth, ξεκίνησε το Royal City χωρίς να έχει αποφασίσει το τέλος ή τη διάρκεια. Γράφει ότι μετά το δεύτερο arc άρχισε να "βλέπει" ξεκάθαρα το τέλος του κόμικ και πως ο κόσμος αυτός που ξεκίνησε να χτίζει δεν τον εξυπηρετούσε για κάτι πιο μακροσκελές. Και ομολογώ πως αυτό είναι εμφανές όταν το διαβάζεις. Μπορείς να διακρίνεις ότι άρχισε αφήνοντας πολλά περιθώρια ανάπτυξης, χωρίς όμως αυτό να φαίνεται άσχημο ή ημιτελές μετά το επιλεγμένο τέλος. Στο σενάριο κάνει αυτό που ξέρει καλά: αναπτύσσει χαρακτήρες, πλέκει τις σχέσεις τους και τους συνδέει με το περιβάλλον τους. Όλα τα μέλη της οικογένειας γράφονται προσεκτικά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τεύχος ώστε να είναι ρεαλιστικά και να μπορείς εύκολα να ταυτιστείς μαζί τους. Ο Patrick είναι συγγραφέας, παντρεμένος με σταρ του Hollywood, και έχει κολλήσει μετά την επιτυχία του πρώτου βιβλίου του. Η Tara είναι αρχιτέκτονας/πολιτικός μηχανικός και έχει μία ιδέα που προϋποθέτει το γκρέμισμα του εργοστασίου που δουλεύει ο σύζυγός της και δούλευε η οικογένειά της - ένα σημαντικό κτίσμα με συμβολική σημασία για την πόλη, αλλά και την ιστορία μας. Ο Richie είναι αλκοολικός και ναρκομανής, μπλεγμένος οικονομικά και αποκομμένος από την υπόλοιπη οικογένεια. Η μητέρα, Patricia, είναι αφοσιωμένη στην εκκλησία και ο πατέρας, Peter, στη συλλογή και την επιδιόρθωση παλιών ραδιοφώνων. Είναι ένα σεναριακά απλοϊκό slice of life που μπορεί να σε επηρεάσει ευθέως ανάλογα με το χώρο που θα του δώσεις. Σχεδιαστικά είναι ο κλασσικός Lemire. Αν έχετε δει αλλού το σχέδιο του μάλλον δεν υπάρχει κάτι πολύ διαφορετικό εδώ. Ωστόσο κάποιες από τις σουρεαλιστικές του απεικονίσεις με τα ραδιοφωνικά σήματα (τα οποία είναι το εικαστικό θέμα -ας πούμε- αυτής της σειράς) μπορεί να σας μαγέψουν. Η παλέτα των χρωμάτων είναι κατά βάση γήινη. Προσωπικά δεν είμαι τεράστιος fan του σχεδιαστικού του στυλ, αλλά δεν υπήρχε καμία δυσάρεστη έκπληξη. Ακόμα μια φορά, όπως παρατηρώ συχνά τελευταία στα κόμικ που διαβάζω, πολύ δυνατό σημείο ήταν η χρήση των σιωπηλών σελίδων. Η σειρά ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2017 και ολοκληρώθηκε την προηγούμενη Τετάρτη στα 14 τεύχη. Στα τρία βασικά πόστα είναι ο Lemire, ενώ στο lettering ο Steve Wands. Περιττό να πω ότι με υπερενθουσίασε και το προτείνω σε οποιονδήποτε γνωρίζει ή θέλει να γνωρίσει τον συγγραφέα. Στην χειρότερη, θα σας συγκινήσει. Κάτι αρκετά ιδιαίτερο με αυτό το κόμικ είναι ότι - λόγω κυρίως του δεύτερου story arc που ανέφερα παραπάνω και γυρνάει πίσω στα '90s - ο Lemire επιμελήθηκε μια playlist με indie rock τραγούδια της εποχής και τα αντιστοίχησε σε κάθε τεύχος. Αντίστοιχα, δημοσιεύτηκαν και κάποια variants-φόρος τιμής σε albums της εποχής. Περισσότερος Lemire: Παρουσίαση δημιουργού Black Hammer Underwater Welder Trillium Moon Knight Descender
  14. albertus magnus

    ELEPHANTMEN & HIP FLASK [ RICHARD STARKINGS - VARIOUS ]

    Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 όπου ο Richard Starkings, σχεδιαστής γραμματοσειρών και γραμμάτων σε κόμικ (Letterer) στο επάγγελμα ψάχνει ένα ήρωα για να διαφημίσει την εταιρία του Comicraft και τις γραμματοσειρές που φτιάχνει. Αφού δεν κατορθώνει να πάρει άδεια είτε από την DC είτε από την Marvel για κάποιον από τους δικούς τους χαρακτήρες του έρχεται στο μυαλό και δημιουργεί τον ανθρωπόμορφο ιπποπόταμο (από πάνω πρώτη εικόνα από δεξιά) Hieronymous "Hip" Flask ντυμένο με κλασική "νουάρ" αμφίεση ντετέκτιβ (καπέλο και καμπαρντίνα) και τοποθετημένο σε ένα περιβάλλον μελλόντικό (εμπνευσμένο από το Blade Runner) όπου και πρωταγωνίστησε σε πολλές διαφημιστικές αφίσσες της εταιρίας. Μερικά χρόνια μετά αποφασίστηκε να επεκτείνουν τον ήρωα αυτό και έτσι βγήκε το πρώτο κόμικ Hip Flask (από την εταιρία Active Images, Θυγατρικής της Comicraft) το 2002 και ακολούθησαν άλλα δύο τεύχη το 2003 και το 2005 (εξώφυλλα από πάνω) όπου διευρύναν περισσότερο τον κόσμο και μας έφεραν σε επαφή με περισσότερους τέτοιους ανθρωπόμορφους ήρωες (που ονομάζονται elephantmen - "ελεφαντάθρωποι"). Το σενάριο έιναι του Starkings και του Joe Cassey και το σχέδιο του Jose Ladronn. Και τελικά το 2006 ξεκίνησε υπό την σκέπη της Image Comics πλέον να βγαίνει το Elephantmen όπου συνεχίζει να μας εξιστορεί τις περιπέτειες του Hip Flask αλλά φέρνει στο προσκήνιο και άλλους πολλούς ήρωες. Το κόμικ αυτό ολοκληρώθηκε στα 80 τεύχη το 2018. Έχουν κυκλοφορήσει και κάποια spinoff miniseries και one-shots και αυτη την στιγμή βγαίνει από το comixology νέο Miniseries. Το σενάριο στα περισσότερη τεύχη είναι του Richard Starkings και στα υπόλοιπα των Joe Kelly, Joe Bucco, Kurt Bussiek, Jeph Loeb, Monifa Aldridge, J.G. Rochell, David Hine, David Sim. Το σχέδιο έιναι κυρίως των Moritat και Axel Medellin ενώ σχεδίασαν πολλοί ακόμα. Ενδεικτικά αναφέρω τους Flint Henry, Tom Scioli, David Hine, Rob Steen, Chris Bachalo, Chris Burnham, Joe Cassey, Ian Churchill, Stuart Immonen, Ryan Kelly, Steve Buchellato, Marian Churchland, Andre Szymanowicz, Axel Machain, Shaky Kane, Boo Cook, Gabriel Bautista, Tony Parker, David Hine, Tula Lotey, Marley Zarcone, Carlos Pedro, Abigail Jill Harding, Και ας πούμε δυό λόγια για την πλοκή. Βρισκόμαστε γύρω στο 2,260 στο Λος Άντζελες όπου εκτός των ανθρώπων υπάρχουν και οι elephantmen υβρίδια ζώων-ανθρώπων. Αυτοί δημιουργήθηκαν περίπου 30 χρόνια πριν από τρελλούς επιστήμονες προκειμένου να αποτελέσουν τους τέλειους υπερστρατιώτες και να χρησιμοποιηθούν στους πολέμους εκείνης της περιόδου. Μεγαλωμένοι χωρίς αγάπη μόνο με στρατιωτική εκπαίδευση και ψυχολογική πίεση έγιναν τρομεροί στρατιώτες. Τελικά όμως η πλευρά τους ηττήθηκε και τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν να τους εντάξουν στην κοινωνία όντας θύματα και οι ίδιοι των δημιουργών τους. Οπότε φτάνουμε ξανά στη εποχή που διαδραματίζεται η κύρια ιστορία μας και βλέπουμε πως καταφέρνουν να συμβιώνουν με τους ανθρώπους. Άλλοι έχουν δουλείες και φυσιολογικές ζωές ενώ άλλοι ζουν στο περιθώριο (ναρκωτικά, αλκοόλ, άστεγοι κτλ). Μερικοί άνθρωποι τους αποδέχονται ενώ μερικοί τους απεχθάνονται και τους θεωρούν τέρατα. Γενικά στα διάφορα arc stories υπήρχε το στοιχείο της περιπέτειας αλλά κυρίως καταπιάστηκε με κοινώνικά θέματα όπως την αποδοχή του διαφορετικού, τον ψυχολογικό τραυματισμό των βετεράνων, τις τύψεις, τη συγχώρεση, την εκδίκηση τα διαφορετικά κίνητρα απέναντι στους elephantmen αλλά και τα κίνητρα των ίδιων κάθως προσπαθούν να προσαρμοστούν σε ένα καινούριο περιβάλλον.
  15. Το Rex Mundi (στα Λατινικά σημαίνει "Ο Βασιλιάς Του Κόσμου") δημιουργήθηκε από τους Arvid Nelson και EricJ (Eric Johnson) και εκδόθηκε μεταξύ 2003 και 2009. Αρχικά κυκλοφόρησε από την Image Comics και μετά μεταφέρθηκε στην Dark Horse Comics όπου και ολοκληρώθηκε βγάζοντας συνολικά 38 τεύχη (συν κάποια One-shots, short stories). Το σενάριο έγραψε ο Arvid Nelson. Σχεδιαστής για τα πρώτα 14 τεύχη ήταν ο EricJ, για τα επόμενα 2 ο Jim Di Bartolo και για τα τελευταία 22 τεύχη ο Juan Ferreyra. Η περιπέτεια μας εξελίσσεται στην Γαλλία σε ένα εναλλακτικό 1930 όπου η Εκκλησία και η Ιερά Εξέταση κρατάει ακόμα τα ηνία, ενώ όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δομές είναι διαφορετικές. Η τεχνολογία έιναι για τους πλούσιους ενώ η μαγεία αν και υπάρχει είναι απαγορευμένη. Το κόμικ ξεκινάει με έντονο το μυστήριο και το σασπένς προσπαθώντας ο πρωταγωνιστής μας να εξιχνιάσει ένα φόνο πρωτού αναμιχθεί στην αναζήτηση μυστικών του Χριστιανισμού όπου η αποκάλυψη τους θα επηρεάσει όλη την κοινωνία. Συγχρόνως ένας κυκεώνας πολιτικών εξελίξεων θα επηρεάσει την ιστορία μας και θα συνδεθεί με όλα τα κρυμμένα μυστικά. Πρωταγωνιστής μας είναι ο ιδεολόγος γιατρός Julien Sauniere. Σημαντικοί χαρακτήρες είναι η γιατρός Genevieve Tournon, ο ιερέας Gérard Marin, ο αρχιεπίσκοπος του Σανς, ο ιεροεξεταστής Moricant, ο Δούκας τη Λοραίνης και ο μυστηριώδης "Άντρας με τα Άσπρα". Γενικά το κόμικ έχει σφιχτό σενάριο με πολύ έντονα τα στοιχεία της αγωνίας της περιπέτειας και φυσικά της συνομωσιολογίας. Το σχέδιο το βρήκα καλό (προσωπικά μου άρεσε περισσότερα στα πρώτα τευχη δηλ του EricJ) και γενικότερα η όλη αισθητική που αποπνέει στα πλάνα, στο χρωματισμό, στα αντικείμενα, στα ρούχα κτλ μου άρεσε πολύ. Τέλος κάτι που μου άρεσε αρκετά είναι στο τέλος κάθε τεύχους έιχε απόκομα από εφημερίδα όπου είτε προχώραγε την πλοκή είτε μάθαινες περισσότερα για την εναλλάκτικη εκείνη εποχή δηλ για τις πολιτικές εξελίξεις, τους πολέμους, πως ήταν τα σύνορα, ποια κράτη υπήρχαν κτλ Και τέλος απλά να δώσω και το επίσημο Link του κόμικ με αρκετες πληροφορίες κτλ http://www.rexmundi.net/main/index.html
  16. DaDiRa

    EXTREMITY [ DANIEL WARREN JOHNSON ]

    Δύο φυλές, μια βεντέτα... αυτό είναι το Extremity με δυο λόγια. "There is no peace. Only kill and be killed". Οι Paznina και οι Roto βρίσκονται σε μακροχρόνιο πόλεμο. Επιδίδονται σε βαρβαρότητες όπου η τελευταία τροφοδοτεί την επόμενη και έτσι ο κύκλος του αίματος κλείνει απλώς για να ξαναρχίσει. Ο Johnson, θέλοντας να ενσωματώσει στο κόμικ έναν από τους προσωπικούς του φόβους, μας συστήνει τον βασικό χαρακτήρα, κόρη του επικεφαλής των Roto ονόματι Thea. Η Thea σχεδίαζε και ήταν γνωστή για τις όμορφες απεικονίσεις της... ακόμα και στους Paznina. Γι' αυτό σε μια από τις συγκρούσεις τους, της έκοψαν το δεξί της χέρι. Ας μιλήσω λίγο για το όλο σκηνικό. Η επιφάνεια του πλανήτη είναι σκοτεινή και ακατοίκητη από ανθρώπους, γιατί εκεί ζουν κάθε είδους τέρατα, από γιγάντια έντομα έως δράκοι με τρία κεφάλια. Σύμφωνα με το μύθο - που δεν διευκρινίζεται πόσο πίσω έχει τις ρίζες του - μετά από έναν "Μεγάλο Πόλεμο", καταστράφηκαν τα πάντα στην επιφάνεια. Οι άνθρωποι τώρα ζούνε στις "Υπερυψωμένες Πεδιάδες" τις οποίες έβαλε εκεί ο θεός τους, Desiden. Οι Roto έχουν χάσει το σπίτι τους (που είναι ένα από τα αιωρούμενα κομμάτια γης) μετά από μάχη με τους Paznina και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για το πάρουν πίσω. Έτσι ξεκινάει η ιστορία μας. Ο "Αρχαίος Κόσμος", όμως, κρύβει μυστικά. Τεχνολογίες που οι δύο φυλές δεν μπορούν να κατανοήσουν και όπλα καταστροφικής ισχύος για τα δεδομένα του νέου κόσμου. Κρύβει, όμως, και κάτι άλλο... Η συγγραφή δεν αναλώνεται στο να μας περιγράψει παλιούς και νέους διαπληκτισμούς των φυλών, αν και αυτό το στοιχείο υπάρχει. Με φόντο ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό φαντασίας και μπόλικο μυστήριο πλαισιώνεται μια πιο προσωπική ιστορία που κορυφώνεται σε μια τελική σύγκρουση. Πιστεύω πως έχει την τέλεια ισορροπία μεταξύ φαντασίας/δράσης, συναισθημάτων και παραλληλισμών με τον πραγματικό κόσμο. Κάνει ξεκάθαρο πως καμία πλευρά δεν έχει δίκιο, αλλά και να είχε δεν το έβρισκε μέσα από τη βία. Πως αυτοί που πολεμούν είναι θύματα του μίσους που τους επιβάλλουν άλλοι. Πως οι περισσότεροι από αυτούς είναι ικανοί να συγχωρέσουν αν δεν καθοδηγούνται από το αίσθημα της εκδίκησης. Στις σελίδες αυτού του κόμικ είδα κάποια από τα καλύτερα panels που έχω δει ποτέ μου. Λατρεύω τον τρόπο που απεικονίζει τη δράση, τα ελαφριά (χρωματικά και σχεδιαστικά) steampunk στοιχεία παντρεμένα με το γενικό μεσαιωνικό στυλ, το "βρώμικο" μελάνωμα, τις τραχιές γραμμές και φυσικά τον χρωματισμό! Αν μη τι άλλο, ο Daniel Warren Johnson έπαιξε πολύ καλά μεταξύ βουβών πάνελ και πυκνών διαλόγων, γνωρίζοντας πότε να δώσει χώρο στο ένα και πότε στο άλλο. Το έγραψε με μεράκι, είναι περήφανος με το αποτέλεσμα και δεν το κρύβει. Αποτελεί must σε ό,τι αφορά τα σύγχρονα κόμικς της Image. Η σειρά ξεκίνησε τον Μάρτη του 2017 και τελείωσε τον ίδιο μήνα του 2018. Στα χρώματα είναι ο Mike Spicer και στην τελική μορφή του σεναρίου, όπως έχει αναφέρει πολλές φορές ο D.W. Johnson, έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο συντάκτης, Sean Mackiewicz. Ο ίδιος ο Johnson πριν από αυτή τη σειρά ήταν επίσης γνωστός για το webcomic του, Space Mullet. Τέλος, αν δεν σας πειράζουν τα spoiler ή το έχετε ήδη διαβάσει, σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά σε αυτό το βίντεο που αναλύει τη χρήση της κλίμακας στα πάνελ του τελευταίου τεύχους.
  17. leonidio

    VELVET [ED BRUBAKER - STEVE EPTING]

    1973. H Velvet Templeton είναι γραμματέας στη Mi-6 (τη μυστική υπηρεσία της Μ. Βρετανίας), τέως εξαιρετικά επιτυχημένη μυστική πράκτορας και (όχι μόνο τέως, αλλά και νυν) μοιραία γυναίκα με ένα εντυπωσιακό παλμαρέ κατακτήσεων, που περιλαμβάνει πολλούς μυστικούς πράκτορες (και όχι μόνο), τόσο Βρετανούς, όσο και αλλοδαπούς. Όταν ένας από τους πιο επιτυχημένους μυστικούς πράκτορες της υπηρεσίας της (και παλιά κατάκτησή της, βεβαίως, βεβαίως )δολοφονείται μυστηριωδώς, η Velvet, θορυβημένη, αποφασίζει να ψάξει λίγο μόνη της την υπόθεση, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει πάρα πολύ σύντομα, ότι η βασική ύποπτος είναι η ίδια... Και φυσικά, θα καταφύγει στην παρανομία προσπαθώντας να ξεδιαλύνει μόνη της την πλεκτάνη. Αυτά για την υπόθεση, ο,τιδήποτε άλλο θα είναι spoiler. Σεναριογράφος ο πολύ πετυχημένος και πάρα πολύ καλός Ed Brubaker, ο οποίος μας δίνει ένα ακόμα σενάριο, το οποίο εμβαθύνει με μεγάλη διορατικότητα στους κεντρικούς χαρακτήρες, οι οποίοι εξελίσσονται διαρκώς και αποκαλύπτουν τα μυστικά τους αργά αργά, επιφυλάσσοντάς μας τη μια ανατροπή μετά την άλλη και προσφέροντάς μας ένα ιδιαιτέρως πολύπλοκο μυστήριο. Και εδώ έγκειται το βασικό πρόβλημα της σειράς (δυστυχώς, κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε ο Brubaker :D), ότι δηλαδή η πλεκτάνη είναι τόσο βαθιά και πολύπλοκη, ώστε ούτε ο ίδιος ο σεναριογράφος μπορεί να την ξεδιαλύνει χωρίς να καταφύγει σε κάποιες εύκολες λύσεις (υπάρχει ένα συγκεκριμένο gadget, το οποίο λύνει τα χέρια της ηρωίδας με απαράδεκτα εύκολο τρόπο) ή αναληθοφάνειες (ένας πράκτορας εναντίον μιας ολόκληρης μυστικής υπηρεσίας; Χμμμ... ), που δεν αρμόζουν σε ένα συγγραφέα του επιπέδου του Brubaker. Για να μην είμαι όμως άδικος, αυτά τα ελαττώματα δεν είναι τόσα πολλά, έτσι ώστε να καταστρέψουν την απόλαυση της ανάγνωσης, η οποία βασίζεται, όπως σχεδόν όλες οι προσωπικές δουλειές του Brubaker, στην εκτεταμένη χρήση εσωτερικού μονόλογου. Αντιθέτως, δεν έχω τίποτα αρνητικό να γράψω για το σχέδιο του εξαιρετικού Epting. Θεωρώ ότι τα καταφέρνει τέλεια σε όλα τα επίπεδα, και στο στήσιμο των σκηνών και στις σκηνές δράσης και στην ψυχολογική απεικόνιση των χαρακτήρων, καλύπτει εν μέρει κάποιες από τις προαναφερθείσες αναληθοφάνειες και πιστώνεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό την επιτυχία του κόμικ. Θα ήταν άδικο να μην αναφέρω και τους εξαίρετους χρωματισμούς της Elizabeth Breitweiser: μουντά και ψυχρά χρώματα (εξάλλου η ιστορία διαδραματίζεται εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου), οι νυχτερινές σκηνές που κυριαρχούν στο κόμικ αναδεικνύονται πλήρως και οι σκιές έχουν έναν εξίσου σημαντικό ρόλο με τα λόγια και με τα βλέμματα. Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 15 τεύχη, τα οποία συλλέχθηκαν σε 3 TPB, από όπου και τη διάβασα. Κανένας από τους τρεις τόμους δεν περιέχει επιπλέον υλικό, πέραν των αυθεντικών εξωφύλλων. Λόγω των σκηνών βίας και κάποιου περιορισμένου γυμνού, η σειρά χαρακτηρίστηκε ως "Μ" (Mature) και ως εκ τούτου απευθύνεται σε ενήλικο κοινό.
  18. Θρηνωδός

    ORC STAIN [ JAMES STOKOE ]

    Αν γουστάρετε τα Ορκ κάθε είδους και σύμπαντος και είστε από αυτούς που πάντα θεωρούσατε ότι ήταν η πιο ριγμένη και στερεοτυπικά κατασκευασμένη φυλή, το Orc Stain υπάρχει για να ικανοποιήσει τον καταπιεσμένο pro-villain νέρντουλα μέσα σας. Ο James Stokoe, μετά από μια από εκείνες τις καμένες συζητήσεις σχετικά με το πως απεικονίζονται τα Ορκ στο Lord of the Rings και θεωρώντας πως το να είναι εκ φύσεως κακά και ανήθικα δεν ήταν αρκετό για να σβήσει την περιέργεια του για την Ορκ κουλτούρα, δημιούργησε ένα δεκασέλιδο κόμικ που περιγράφει την έντονη συζήτηση μεταξύ δύο Ορκ. Το ένα, που φέρνει έντονα στον Pointyface, έναν από τους χαρακτήρες του Orc Stain, θεωρεί πως τα Ορκ βρίσκουν την ευτυχία στην λεηλασία, το έγκλημα, το σεξ και τους θησαυρούς. Το άλλο, που αποτελεί τον σχεδιαστικό πρόγονο του πρωταγωνιστή One-Eye, θεωρεί πως λίγος πολιτισμός δεν θα έκανε κακό στις φυλές των Ορκ και προτείνει να τρώνε σαλάτες, να κατασκευάζουν μπούμερανγκς και να γίνουν γεωργοί. Όπως γράφει ο δημιουργός στον επίλογο του πρώτου και τελευταίου μέχρι στιγμής tpb, ο One-Eye ανακάλυψε την αίσθηση του σωστού και του λάθους σε ένα κόσμο που δεν είχε ακούσει ποτέ ξανά τις έννοιες. Έτσι άρχισε να δημιουργείται η ιδέα μέσα στο μυαλό του Stokoe και μετά από μια εξαντλητική εβδομάδα πυρετώδους δουλειάς, σχεδίασε και μελάνωσε σχεδόν 100 σελίδες από ότι έμελλε να πάρει τελική μορφή στα πρώτα πέντε τευχάκια ως Orc Stain που κυκλοφόρησε η Image από τον Ιανουάριο του 2010. Μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2012 είδαμε να εκδίδονται συνολικά 7 τεύχη, χωρίς δυστυχώς να έχει υπάρξει συνέχεια μέχρι στιγμής. Το trade που έχει βγει περιέχει τα issues #1-5 ενώ ο Stokoe είπε πως τα #8-10 είναι στα σκαριά και θα έχουν εξώφυλλα από τους Brandon Graham, Michael DeForge και Mickey Zacchilli. Στο Orc-Stain λοιπόν υπάρχουν κάμποσες Orc φυλές, μεταξύ των οποίων η mountain clan, τα eastern swamp-orcs, τα river orcs, τα orcs of the plains και οι jungle tribes. Παρότι τα Ορκ είναι εκ φύσεως ατίθασα και αρνούνται να λειτουργήσουν κάτω από μια ενιαία ηγεσία, βρίσκεται ένας νέος φύλαρχος ονόματι Orctzar που ενώνει τις jungle tribes του νότου και έχει βλέψεις να κατακτήσει όλα τα ορκ του κόσμου. Ταυτόχρονα για να αυξήσει την δύναμή του ψάχνει το όργανο (ναι, το μακρόστενο όργανο) ενός νεκρού θεού, όταν μαθαίνει πως μόνο ένα μονόφθαλμο ορκ σε όλο τον κόσμο έχει την δύναμη να βρει την τοποθεσία του οργάνου και να ξεκλειδώσει το μυστικό του. Έτσι ξεκινά ένα campaign σκλαβώνοντας όλα τα μονόφθαλμα ορκς και μεταξύ αυτών τον One-Eye, πρωταγωνιστή και, χωρίς να το ξέρει ο ίδιος, μήλο της έριδος για τον Orctzar. Το Orc Stain έχει δεχθεί πολύ καλές κριτικές από διάφορα μέσα που ασχολούνται με comics, ενώ θεωρείται η καλύτερη δουλειά του Stokoe μέχρι στιγμής αν και ημιτελής. Συγκεκριμένα το εξαιρετικό λεπτομερειακό σχέδιο σε συνδυασμό με τον φοβερό χρωματισμό έχει κερδίσει στον δημιουργό χιλιάδες υποστηρικτές που περιμένουν εναγωνίως τη συνέχεια. Πλέον ένας από αυτούς και ο γραφών. Πως να μην το συμπαθήσεις όταν το επίσημο currency του universe είναι τα chits, ήτοι ξεραμένες και ψημένες ροδέλες από τσουτσούνια Ορκ; Αν αναρωτιέστε που έχετε ξαναδιαβάσει το όνομα Stokoe στο φόρουμ, μάλλον θα είναι στην παρουσίαση του Sullivan's Sluggers που είχε κάνει το σχέδιο σε σενάριο του Mark Andrew Smith.
  19. x for xepeta

    THE DOOMSTER’S MONOLITHIC POCKET ALPHABET HC

    Ένα περίεργο άλμπουμ πρόκειται να εκδώσει η IMAGE Comics το Νοέμβριο. Δεν είναι κόμικ αλλά ένα αλφαβητάρι του Doom Metal. 26 δισέλιδα αφιερωμένα το καθένα σε ένα γράμμα του λατινικού αλφάβητου και σε μία λέξη που χαρακτηρίζει αυτό το παρακλάδι του Heavy Metal. Στη μια σελίδα έχουμε τον ορισμό και στη δεύτερη σελίδα ένα σκίτσο που το συνοδεύει. Σκιτσογράφος είναι ο MAARTEN DONDERS (νομίζω Βέλγος) και στα κείμενα ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΡΑΣΙΔΗΣ, γείτονάς μου . Από τα solicitations: THE DOOMSTER’S MONOLITHIC POCKET ALPHABET HC STORY: THEO PRASIDIS ART / COVER: MAARTEN DONDERS NOVEMBER 8 / 64 PAGES / FC / M / $12.99 Bongs, goats, amps, and a lot of naked nuns! In five decades of wretched existence, doom metal has evolved into a vast orchard of unearthly delights. Explore its unholy rites with THE DOOMSTER’S MONOLITHIC POCKET ALPHABET, the definitive illustrated lexicon of all things doom. Or be doomed! Σαν προϊόν για το χώρο της 9ης Τέχνης δεν ξέρω πόσο καλά μπορεί να πάει, αλλά στους κύκλους του METAL μπορεί να προχωρήσει πολύ. Ο Θόδωρος μου είπε λίγα πράγματα για την πορεία του άλμπουμ στην Ελλάδα, και το πόσο εύκολη ήταν η προώθησή του στην IMAGE. Preorders στο Amazon εδώ.
  20. leonidio

    THE BLACK MONDAY MURDERS [JONATHAN HICKMAN - TOMM COKER]

    To συγκεκριμένο κόμικ κυκλοφόρησε από την Image comics μέσα στο 2016 και εκδόθηκε σε τόμο στις αρχές του 2017. Πραγματεύεται τα της Wall Street και εφορμά από το γεγονός ότι οι περισσότερες χρηματιστηριακές κρίσεις στην ιστορία συνέβησαν Δευτέρες, για αυτό και ο τίτλος. Θα το ξεκαθαρίσω από την αρχή: δεν με έχει πείσει ο Jonathan Hickman, τουλάχιστον από όσα δικά του έχω διαβάσει (Manhattan Projects, East of West, Infinity) : θεωρώ ενοχλητική την εμμονή του με μυστικές εταιρείες και συνομωσιολογία. Θεωρώ επίσης, κάπως εξυπνακίστικη την παράθεση τσιτάτων και αποσπασμάτων σε τακτά χρονικά διαστήματα μέσα στις σελίδες του κόμικ. Από την άλλη όμως, πρέπει να ομολογήσω ότι έχει κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες και - κυρίως - είναι από τους πιο "κομικστικούς" (επιτρέψτε μου το νεολογισμό) συγγραφείς, με την έννοια ότι αξιοποιεί στο έπακρο το σκίτσο και κρατά στο ελάχιστο διαλόγους και λεκτικές επεξηγήσεις. Και φυσικά, εδώ δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη του. Η χρηματαγορά ελέγχεται από μια μυστική εταιρεία που είναι σύμπραξη διάφορων οίκων, οι οποίοι ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία και φυσικά στο ενδιάμεσο συγκρούονται και μεταξύ τους. Και φυσικά, έχουμε και το υπερφυσικό στοιχείο, που γίνεται σαφές από την αρχή (αλλά ας μην τα αποκαλύψουμε όλα ) Κάποιοι φόνοι όμως, προκαλούν την επέμβαση ενός αστυνομικού και σε αυτό το σημείο, το κόμικ αρχίζει και αποκτά και στοιχεία νεο-νουάρ (κατά τη γνώμη μου, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της πλοκής) Δεν συμφωνώ με αυτή την προσέγγιση, αφού πιστεύω ότι ο χώρος του χρηματιστηρίου θα μπορούσε να δώσει ένα εξαιρετικό θρίλερ, που θα ήταν πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα, χωρίς αναγωγή σε μυστικές εταιρείες και δαίμονες που προστατεύουν τις πανίσχυρες οικογένειες. Βέβαια, αυτή είναι η δική μου άποψη, κάποιοι άλλοι θα διαφωνήσουν, απολύτως κατανοητό και θεμιτό Για να είμαι όμως δίκαιος, η αφήγηση ρέει πολύ στρωτά, είναι συναρπαστική η εξέλιξη της ιστορίας, τα τεύχη είναι πολυσέλιδα και χορταστικά και η αλήθεια είναι ότι έμεινα άφωνος με σκηνές σαν κι αυτή: Και όπως πιστεύω ότι μπορείτε να δείτε από τις σελίδες που ανέβασα, ο σχεδιαστής Tomm Coker (του οποίου δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει τίποτα άλλο δικό του) τα καταφέρνει εξαιρετικά. Το μείγμα νουάρ και υπερφυσικού του ταιριάζει απόλυτα, οι σκιές και οι χώροι έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα πρόσωπα (πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μου), οι κενοί χώροι και χρόνοι μεταξύ των καρέ έχουν μεγάλη σημασία, αφήνοντας τον αναγνώστη να συμπληρώσει τα κενά και όλα φαίνονται άψυχα και απάνθρωπα, όπως, υποθέτω ήταν και η αρχική πρόθεση των δημιουργών. Συμπερασματικά: αν θέλετε ή περιμένετε να διαβάσετε κάτι πιο σοβαρό για τη Wall Street, ψάξτε κάπου αλλού. Αν όμως, θέλετε να περάσετε ευχάριστα και να χορτάσει το μάτι σας ωραίο σχέδιο, ακόμα κι αν δεν θέλετε να πάρετε στα σοβαρά αυτά που διαβάζετε, πιστεύω ότι θα ικανοποιηθείτε αρκετά από αυτό το κόμικ. Το Black Monday Murders κυκλοφόρησε σε TPB, που συνέλεξε τα 4 πρώτα τεύχη της σειράς και εγώ το διάβασα από εκεί. Η σειρά συνεχίζεται και τέλος Νοέμβρη θα κυκλοφορήσει το δεύτερο TPB. Ο τόμος περιέχει και σκίτσα του σχεδιαστή. Λόγω σκηνών βίας, το κόμικ απευθύνεται σε ενήλικες.
  21. leonidio

    THE GODDAMNED [JASON AARON - R.M.GUERA, GIULIA BRUSCO]

    Ένα κόμικ που κυκλοφόρησε από την Image από το Νοέμβριο του 2015 έως το Νοέμβριο του 2016. Σπεύδω να ξεκαθαρίσω ότι το συγκεκριμένο κόμικ περιλαμβάνει μια εντελώς διαφορετική θεώρηση κάποιων γεγονότων, που αναφέρονται ακροθιγώς στη Βίβλο και γενικά μια βλάσφημη οπτική, που ίσως θίξει το θρησκευτικό συναίσθημα ορισμένων αναγνωστών. Επίσης αποσαφηνίζω ότι ό,τι θα διαβάσετε βασίζεται πάνω στο κόμικ που παρουσιάζεται και όχι πάνω σε θρησκευτικές πηγές. Βρισκόμαστε 1600 χρόνια μετά το Διωγμό του Ανθρώπου από τον Παράδεισο και λίγο πριν τον Κατακλυσμό (σημείωση: όντως, κάποιοι θεολόγοι περασμένων αιώνων, θεωρούσαν ότι αυτό ήταν το χρονικό διάστημα που είχε παρέλθει μεταξύ των δύο γεγονότων). Οι άνθρωποι ζούνε μέσα στην ανομία, την απελπισία, την απόλυτη ηθική, αλλά και σωματική εξαθλίωση, πολύ μακριά από το Λόγο του Θεού. Κάποια μέρα μέσα σε αυτό το τοπίο απόλυτης ερημιάς και εγκατάλειψης, εμφανίζεται ένας άνδρας. Θα έπρεπε να είναι νεκρός, αλλά ζει ακόμα. Σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους δεν είναι σωματικά παραμορφωμένος, αλλά αντίθετα εκπάγλου κάλλους. Πολύ γρήγορα μαθαίνουμε ότι είναι ο Κάιν, ο πρώτος άνθρωπος που γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο, αλλά και ο πρώτος δολοφόνος. Περιφέρεται άσκοπα σε αυτόν τον κόσμο, επειδή η κατάρα του είναι ότι δεν μπορεί να πεθάνει, αν και το επιθυμεί διακαώς και το επιδιώκει συνεχώς. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει και ο Νώε, που ελάχιστα κοινά έχει με την εικόνα που έχουμε σχηματίσει για αυτόν από τη Βίβλο και τις ταινίες. Είναι αλαζόνας, απάνθρωπος, επικεφαλής μιας πολυάριθμης κουστωδίας αποκτηνωμένων ανθρώπων και άγριων κτηνών, απόλυτα πεπεισμένος ότι επιτελεί το έργο του Θεού και εντελώς προσηλωμένος στο στόχο του, την κατασκευή της Κιβωτού, αφού είναι πεπεισμένος ότι ο Κατακλυσμός πλησιάζει. Ένα τυχαίο περιστατικό θα φέρει του δύο άνδρες αντιμέτωπους και θα δώσει προς στιγμήν στον Κάιν μια ελπίδα και ένα διαφορετικό στόχο στην ανούσια ύπαρξή του, μέχρι να φτάσουμε στην τελική αναμέτρηση. Ο σεναριογράφος Jason Aaron (πολυγραφότατος τον τελευταίο καιρό, αφού γράφει το εξαιρετικό Southern Bastards επίσης για την Image, αλλά και το The Mighty Thor για την Marvel, το οποίο έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές και πολλές υποψηφιότητες για βραβεία) γράφει μια ιστορία απόλυτης απελπισίας, αλλά και βλασφήμιας για έναν κόσμο από τον οποίο απουσιάζει σχεδόν κάθε ελπίδα, κάθε αγάπη, κάθε ανθρωπιά, εκεί όπου η ανθρώπινη φύση αποδεικνύεται σκάρτη σχεδόν από την αρχή (είναι αποκαλυπτική η πολύ σύντομη στιχομυθία μεταξύ Αδάμ και Εύας σε μια αναδρομή του Κάιν) μέχρι το σοκαριστικό φινάλε. Δεν γνωρίζω εάν η αφήγηση και οι απόψεις του Aaron αλλάξουν στη συνέχεια της σειράς (όποτε κι αν κυκλοφορήσει αυτή), αλλά μέχρι στιγμής πρόκειται για ένα από τα πιο απαισιόδοξα κόμικ που έχω διαβάσει ποτέ. Καμία κάθαρση, καμία λύτρωση. Ο εικονογράφος r.m. Guera, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τον Aaron στο υπέροχο Scalped και ο οποίος παρά το ισπανικό ψευδώνυμο είναι Σέρβος, έχει συλλάβει απόλυτα το όραμα του σεναριογράφου και μας προσφέρει εφιαλτικές και πολύ βίαιες εικόνες των ανθρώπων και του τοπίου συνεπικουρούμενος από τους χρωματισμούς της Giulia Brusco. Από εδώ και πέρα, όσοι πιστοί ή άπιστοι προσέλθετε. Το κόμικ όντως με εντυπωσίασε, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό οφείλεται περισσότερο στο ότι διάβασα κάτι που δεν περίμενα να διαβάσω και λιγότερο στην αντικειμενική αξία του κόμικ – αν δεχτούμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο. Τα 5 τεύχη της σειράς κυκλοφόρησαν σε ένα TPB και στη συνέχεια σε Oversized Deluxe Hardcover με την ανάλογη επιβάρυνση στην τιμή. Εγώ διάβασα το TPB, βάσει του οποίου έκανα την παρουσίαση, το οποίο περιλαμβάνει βιογραφικά των συντελεστών, Cover Gallery και σκίτσα. Είναι πολύ εύκολο να βρεθεί και σε πολύ λογική τιμή. Το story arc ολοκληρώνεται, αν και προαναγγέλλεται και συνέχεια της σειράς, η οποία όμως δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Το κόμικ έχει χαρακτηρισθεί Μ (Mature), δηλαδή απευθύνεται σε ώριμους ηλικιακά αναγνώστες, επειδή περιέχει ακατάλληλη γλώσσα, σκηνές βίας και κάποιο ανδρικό γυμνό. Σε συνδυασμό με το ιδιόρρυθμο περιεχόμενο δεν συνίσταται σε όλους τους αναγνώστες.
  22. Blackbeard

    THE FIX [ NICK SPENCER - STEVE LIEBER ]

    To Τhe Fix θα έλεγα ότι είναι crime, αστυνομικό, noir και ταυτόχρονα κανένα από αυτά. Γιατί ενώ φαίνεται να απέχει σε αρκετά σημεία από όλα αυτά, ταυτόχρονα έχει και πάρα πολλά κοινά. Το πρώτο τεύχος στο site της Image έχει στην περιγραφή μάλλον την πιο αντιπροσωπευτική ατάκα. If you liked classic crime comics like CRIMINAL and 100 Bullets we apologize in advance for letting you down! Η ιστορία έχει να κάνει με δύο αστυνομικούς στο Λος Άντζελες. Τον Ρόυ και τον Μακ. Οι οποίοι λατρεύουν τη δουλειά τους, αλλά δεν ακολουθούν ιδιαίτερα τους κανόνες της. Και όχι με τον τρόπο που γνωρίζουμε από κλασικές ιστορίες αστυνομικών που παίζουν και στις δύο πλευρές του νόμου. Το κάνουν με τον τρόπο του Λος Άντζελες. Αν το ύφος της επιφάνεια της φήμης του Λος Άντζελες (Χόλυγουντ, celebrities, πορνογραφία, ναρκωτικά) ήταν αστυνομικός, μάλλον θα ήταν ο Ρόυ και ο Μακ. Προσπαθούν να βγάλουν χρήματα εκμεταλλεύοντας τη θέση τους με τους πιο ευφάνταστους τρόπους που έχει να προσφέρει η πόλη (όπως να πουλάν υποθέσεις τους για να γίνουν σενάρια σε ταινίες), κάτι που εννοείται δεν πάει ποτέ όπως θέλουν. Αυτό, όμως, δεν πτοεί το χιούμορ τους και την επιθυμία τους να πετύχουν την καλή με τη μεθοδολογίας τους. Το πιο δυνατό σημείο του κόμικ θα έλεγα πως είναι να συνδυάζει όλη αυτή την ατμόσφαιρα σε έναν κόσμο που αδυνατείς να σκεφτείς ότι κάποιος τον δημιούργησε. Οι χαρακτήρες είναι ολοζώντανοι και οι διάλογοι από τους καλύτερους που έχω διαβάσει έβερ. Και το σκίτσο δεν πάει πίσω. Μπορεί να είναι απλό, αλλά στις κατάλληλες στιγμές βγάζει όλη του τη μαγεία μέσα από εκφράσεις χαρακτήρων ή αστεία σκηνικά. Επίσης, έχει τα πιο ταιριαστά εξώφυλλα και ξεκίνησε την κυκλοφορία του τον Απρίλιο του 2016.
  23. DaDiRa

    GOD COUNTRY [ DONNY CATES - GEOFF SHAW ]

    Ο Emmett Quinlann ζει στο Τέξας, σε ένα παλιό και ταλαιπωρημένο σπίτι. Πάσχει από Αλτσχάιμερ και επειδή αδυνατεί να αναγνωρίσει το γιο του, συμπεριφέρεται επιθετικά σε αυτόν και την οικογένεια του όταν τον επισκέπτονται. Ο Σερίφης που τον μάζεψε περιπλανώμενο στον αυτοκινητόδρομο προτείνει να εισαχθεί σε κάποιο ίδρυμα, αλλά ο γιος του, Roy, αρνείται πεισματικά. Το μυαλό του Emmett έχει κολλήσει στην εποχή που ζούσε η γυναίκα του, και οποιαδήποτε άλλα πρόσωπα του είναι τελείως ξένα. Μετά από μια δυνατή καταιγίδα και μερικούς δαίμονες, ο Emmett καταλήγει με ένα τεράστιο ξίφος, τον Valofax, που του επιτρέπει να θυμάται τα πάντα όσο τον κραδαίνει. Όπως καταλαβαίνετε, η ιστορία θα τελείωνε εδώ μόνο αν ο Emmett μπορούσε να κρατήσει τον Valofax χωρίς κανένα πρόβλημα. Ως προς το γράψιμο του, το κόμικ προσπαθεί να είναι πομπώδες και άλλες φορές το καταφέρνει, άλλες όχι. Η όλη ιστορία έχει χαρακτηριστικά μύθου και όταν δεν έχουμε διαλόγους αυτό φαίνεται. Το πρόβλημα που έχει κατά τη γνώμη μου, είναι πως η τελική εκτόνωση της έντασης, δεν αντιστοιχεί στο χτίσιμο της έντασης που έχουμε στην αρχή. Η αφήγηση, όπως είπα, σε σημεία γίνεται τετριμμένη και φτάνει στα όρια της αδιάφορης, ενώ σε άλλα σημεία είναι πολύ ταιριαστή και προσεγμένη. Γενικά, τα 2 τελευταία τεύχη με άφησαν ασυγκίνητο στη μεγαλύτερη τους έκταση - ενώ τα πρώτα με προϊδέαζαν για κάτι πολύ πιο δυνατό (συγγραφικά, τουλάχιστον, γιατί κατά τα άλλα δεν στερείται έντασης). Το σχέδιο είναι πολύ όμορφο. Τα splash pages είναι από τα καλύτερα που έχω πετύχει, και το όλο fantasy theme που λαμβάνει χώρα εν μέρη στην Αμερικάνικη επαρχία είναι πολύ ταιριαστό στο artwork. Κάποιες σελίδες αν μου τις έδειχναν μεμονωμένες θα ορκιζόμουν πως είναι από υπερηρωικό. Μια τεχνική που παρατήρησα και μου άρεσε πολύ είναι η δημιουργία σκιών με τελείες ή ενίοτε με παράλληλες γραμμές. Κάτι που μια-δυο φορές με ενόχλησε είναι (όπως πάντα) κάποια πρόσωπα που μου φάνηκαν παραμορφωμένα από ορισμένες γωνίες. Ο χρωματισμός, επίσης καλός, χωρίς να θυμάμαι να μου έκανε τρομερή εντύπωση, με εξαίρεση ένα σημείο. Το κόμικ το προτείνω, άσχετα αν το βρήκα λίγο κλισέ στο γράψιμό του. Βασίζεται κυρίως στο συναίσθημα και ενώ μπορεί να μην καταφέρει να σας συγκινήσει και εσάς, είναι μια ιστορία που αξίζει να διαβάσεις. Άλλωστε η σειρά απέσπασε πολύ καλές βαθμολογίες και κριτικές. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να με επηρεάσει πιο αποτελεσματικά. Δεν είναι κάποιο συγγραφικό αριστούργημα, αλλά αξίζει το χρόνο σας. Επίσης η ιστορία συγκεντρωμένη, και όχι μήνα-μήνα, υπάρχει περίπτωση να είναι αρκετά καλύτερη εμπειρία. Η σειρά αποτελείται από 6 τεύχη, ξεκίνησε τον Γενάρη και τελείωσε 20/6. Ο Cates αυτήν την περίοδο γράφει άλλες δύο υποσχόμενες σειρές, το Redneck για την Image και το Babyteeth για την Aftershock. Ο Shaw έχει σχετικά μικρή βιβλιογραφία και μπορείτε να τη βρείτε εδώ. Έχει συνεργαστεί ξανά με τον Cates για το Buzzkill.
  24. Γάντζος

    Invincible (2021- )

    To Invincible των Robert Kirkman (The Walking Dead, Outcast) και Cory Walker θα γίνει σειρά κινουμένων σχεδίων για λογαριασμό του Amazon Prime. Η υπόθεση του Invincible ακολουθεί τον Mark Grayson, έναν κανονικό μαθητή Λυκείου ο οποίος διαφέρει από τους συνομηλίκους του καθώς ο πατέρας του είναι ο πιο ισχυρός υπερήρωας στον πλανήτη. Από τον πατέρα του o Mark κληρονομεί τις υπερδυνάμεις του. Ο Invincible έκανε την πρώτη του εμφάνιση τον Νοέμβριο του 2002 στο πρώτο τεύχος του Tech Jacket και από τον Ιανουάριο του 2003 απέκτησε την δική του σειρά. περισσοτερα για το κομικ [imdb=tt6741278]
  25. GreekComicFan

    The Pro

    Η Paramount Απέκτησε Το «The Pro» Σύμφωνα με το Deadline, η Paramount απέκτησε τα κινηματογραφικά δικαιώματα του «The Pro», της εικονογραφημένης νουβέλας που δημιούργησαν οι Garth Ennis («Preacher»), Jimmy Palmiotti («Painkiller Jane») και η εικονογράφος Amanda Conner. Το ακατάλληλο comic κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2002 απο την Image Comics και δίχασε τους κριτικούς, με πολλούς να κάνουν λόγο για μια ξεκαρδιστική ιστορία και με πολλούς άλλους να το θεωρούν φθηνό και σεξιστικό. Η ιστορία που αποτελεί μια comic σάτιρα, εστιάζει σε μια πόρνη που ξυπνά μια ημέρα με υπερδυνάμεις και καλείται να συμμετάσχει στην ομάδα League of Honor – μια παρωδία της Justice League – που αποτελείται απο τους the Saint, the Knight & the Squire, the Lady, the Lime και τον Speedo. Το σενάριο της μεταφοράς θα γράψει η Zoe McCarthy («Bitches On A Boat»), ενώ οι δημιουργοί του comic θα εκτελέσουν χρέη παραγωγών και συμβούλων. Υστερα απο το «Preacher» που έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση απο το δίκτυο AMC και το «The Boys»που ετοιμάζει το Cinemax, το «The Pro» θα αποτελέσει το πρώτο comic του Garth Ennis που παίρνει το δρόμο πρός την μεγάλη οθόνη. Ενα εγχείρημα αρκετά ριψοκίνδυνο, καθώς το συγκεκριμένο comic είναι πολύ αμφιλεγόμενο και εντελώς ακατάλληλο. --------- Και μιας και ο/η αρθρογράφος δεν μπήκε στον κόπο να το ψάξει, να αναφερθεί πως το κόμικ έχει κυκλοφορήσει και στην χώρα μας από την Comicworld.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.