Αναζήτηση στην Κοινότητα

TALES FROM THE DARKSIDE To 1983, o George Romero δημιουργεί μια τηλεοπτική σειρά στα πρότυπα του The Twilight Zone αλλά με πιο horror χαρακτήρα, με τον τίτλο Tales from the Darkside, που κράτησε 4 σεζόν (89 επεισόδια). Το 2013 ανακοινώθηκε ότι ο Joe Hill είχε σκοπό να αναβιώσει τη διάσημη σειρά, γράφοντας τα σενάρια για τα πρώτα επεισόδια. Δυστυχώς οι προσπάθειες αυτές δεν καρποφόρησαν, και έτσι τα 4 αχρησιμοποίητα σενάρια κατέληξαν να μεταφερθούν σε ισόποσα τεύχη κόμικς το 2016 από το πενάκι του Gabriel Rodriguez (σε μία ακόμα συνεργασία μετά το Locke & Key), από την εκδοτική IDW. Και όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, τα 4 τεύχη συγκεντρώθηκαν και σε μία hardcover ανθολογία το 2017. Στην πρώτη ιστορία με τίτλο "Sleepwalker", ένας νεαρός, μετά από ένα θανατηφόρο ατύχημα στο οποίο έφερε ευθύνη, αναγκάζεται να κρύψει το πρόσωπό του γιατί όποιος το βλέπει πέφτει σε λήθαργο. Στη δεύτερη ιστορία με τίτλο "Black Box" (η οποία καταλαμβάνει δύο τεύχη), ένας νέος καταφεύγει γα βοήθεια σε μία κλινική, διότι οι άνθρωποι γύρω του μπλέκουν άθελά τους σε παραφυσικά φαινόμενα τα οποία δεν μπορεί να ελέγξει. Στην τελευταία ιστορία με τίτλο "A Window Opens", μια κοπέλα θα αναλάβει χρέη μπέιμπισίτερ στους νέους της γείτονες, όμως τα παιδιά έχουν στην κατοχή τους δύο τάμπλετ που μπλέκουν τη φαντασία με την πραγματικότητα. Γενικά μου αρέσουν πολύ τέτοιου είδους τηλεοπτικές σειρές, και σίγουρα θα έψαχνα τα επεισόδια, αν τελικά ευδοκιμούσε η προσπάθεια. Και σαν κόμικ όμως, το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλύτερο του αναμενόμενου, καθώς και οι τρεις ιστορίες είχαν ενδιαφέρον. Ο Joe Hill έχει κληρονομήσει το ταλέντο του πατέρα του, και έχει πολύ έξυπνες ιδέες. To σχέδιο του Rodriguez, να πω την αλήθεια, δεν είναι το αγαπημένο μου, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι και κακό. Προσωπικά θα ήθελα περισσότερες ιστορίες, νομίζω ότι δεν χόρτασα.

Bram Stoker's DRACULA To 1992 προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η διάσημη ταινία Dracula του Francis Ford Coppola, βασισμένη στο βιβλίο του Bram Stoker που έγραψε το 1897. Τους αμέσως επόμενους μήνες, ο σεναριογράφος Roy Thomas σε συνεργασία με τον Mike Mignola που ανέλαβε τα μολύβια, αποφάσισαν να μεταφέρουν την ταινία (και όχι το βιβλίο) σε κόμικ, αντιγράφοντας ουσιαστικά πάνελ της ταινίας. Συνολικά κυκλοφόρησαν 4 τεύχη από την Topps Comics. Τα μελάνια ανέλαβε ο John Nyberg και τα χρώματα ο Mark Chiarello. Μετά από πολλά χρόνια, και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2018, η IDW κυκλοφόρησε μία hardcover έκδοση με ολόκληρη την ιστορία, σε μεγάλο μέγεθος αλλά σε ασπρόμαυρο. Αυτό φυσικά σε άλλους άρεσε και σε άλλους όχι, οπότε για να καλυφθούν όλα τα γούστα, τον Ιούλιο του 2019 κυκλοφόρησε ένα paperback με τα χρώματα του Chiarello, σε φυσιολογικό μέγεθος αυτή τη φορά. https://www.imdb.com/title/tt0103874/ H υπόθεση φαντάζομαι γνωστή: o νεαρός δικηγόρος Jonathan ταξιδεύει στην ανατολική Ευρώπη, προκειμένου να μεταβιβάσει τίτλους ακινήτων στον μυστηριώδη κόμη Δράκουλα. Ο τελευταίος, βλέποντας μια φωτογραφία της μνηστής του Jonathan, Mina, που είναι ίδια με την γυναίκα του που έχασε το 1462, αποφασίζει να τον φυλακίσει στον πύργο του και να ταξιδέψει στο Λονδίνο για να την πλησιάσει. Παράλληλα, τα βράδια επισκέφτεται τη φίλη της Lucy, την οποία σιγά σιγά μετατρέπει σε πλάσμα της νύχτας. Αν και φοβόμουν ότι θα βαρεθώ να διαβάσω μια ιστορία που γνωρίζω καλά από την ταινία, διαψεύστηκα. Το κόμικ ήταν πάρα πολύ καλό, αφενός γιατί η ιστορία από μόνη της είναι εξαιρετική, αφετέρου γιατί το σχέδιο του Mignola είναι για ακόμα μία φορά υπέροχο. Όχι ότι είχα τελικά την επιλογή, γιατί πλέον και οι πρόσφατες εκδόσεις της IDW βρίσκονται δύσκολα, αλλά αν μπορούσα να αποφασίσω θα αγόραζα την ασπρόμαυρη έκδοση - τελικά όμως διαπίστωσα ότι τα χρώματα είναι πολύ σωστά, οπότε βρίσκω την έγχρωμη εκδοχή πολύ πιο ενδιαφέρουσα, και νομίζω ότι έτσι είναι τελικά ένα πιο ολοκληρωμένο κόμικ. Προτείνεται σε φαν του τρόμου, σε φαν της ταινίας, σε φαν του Mignola.

SHADOW SHOW Stories in Celebration of Ray Bradbury To 2012, τη χρονιά δηλαδή του θανάτου του Ray Douglas Bradbury, κυκλοφόρησε μια ανθολογία με μικρές ιστορίες βασισμένες στο ή εμπνευσμένες από το έργο του γνωστού Αμερικάνου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, με τίτλο "Shadow Show: All-New Stories in Celebration of Ray Bradbury". Το 2015, οχτώ από αυτές τις ιστορίες θα εικονογραφηθούν και θα συμπεριληφθούν σε μια ανθολογία κόμικ με τίτλο "Shadow Show: Stories in Celebration of Ray Bradbury". Στους συγγραφείς συναντάμε τους Joe Hill, Neil Gaiman, Audrey Niffenegger, Sam Weller, Dave Eggers, Charles Yu, Mort Castle και Alice Hoffman, ενώ συμπεριλαμβάνεται και μια μικρή ιστορία του Harlan Ellison αυτούσια, που δεν μεταφέρθηκε δηλαδή σε κόμικ. Σε αντιστοιχία με τους παραπάνω συγγραφείς, τις ιστορίες εικονογραφούν οι Charles Paul Wilson III, Maria Frohlich, Eddie Campbell, Mark Sexton, Matthew Dow Smith, Christine Larsen, S. L. Gallant και Chris Evenhuis. Κάποιες από τις ιστορίες συνοδεύονται και από σημείωμα των συγγραφέων τους σχετικά με την επίδραση που είχε ο Bradbury στη δουλειά τους. Ως ανθολογία, έχει και τις καλές και τις κακές της στιγμές. Εγώ ξεχώρισα τις εξής τέσσερις ιστορίες: - By the silver water of Lake Champlain, του Joe Hill, στην οποία δύο παιδιά ανακαλύπτουν το κουφάρι ενός θαλάσσιου πλάσματος ξεβρασμένου στις ακτές μιας λίμνης, και κάνουν όνειρα για τα χρήματα που θα κερδίσουν από την ανακάλυψη αυτή - Live Forever, του Sam Weller, στην οποία ένας δημοσιογράφος μιας τοπικής εφημερίδας παίρνει συνέντευξη από τον συγγραφέα Ray Bradbury, με τον τελευταίο να μοιράζεται τις αναμνήσεις του και τα βιώματά του - Who Knocks?, του Dave Eggers, στην οποία μία νεαρή παγιδεύεται πάνω σε μία βάρκα στο κέντρο μίας λίμνης, ενώ ακούγονται παράξενα χτυπήματα στη βάρκα της με άγνωστη προέλευση - Conjure, της Alice Hoffmann, στην οποία δύο έφηβες τσακώνονται για τα μάτια ενός ατίθασου μαυροφορεμένου νεαρού, αγνοώντας το πόσο επικίνδυνος είναι. Γενικά ήταν μια ενδιαφέρουσα συλλογή, αλλά αν είχα να διαλέξω θα προτιμούσα την ανθολογία The Best of Ray Bradbury: The Graphic Novel, που αποτελείται από ιστορίες βασισμένες στη δουλειά του ίδιου του συγγραφέα.

Robert Bloch's Yours Truly, Jack the Ripper Πρόκειται για μια μίνι σειρά 3 τευχών που κυκλοφόρησε το 2010 από την IDW, και βασίζεται σε μία ιστορία του Αμερικανού συγγραφέα Robert Bloch (1917 - 1994), που δημοσιεύθηκε το 1943. To σενάριο διασκευάζουν οι Joe R. Lansdale και John L. Lansdale, οι οποίοι την επόμενη χρονιά θα διασκευάσουν ξανά για την IDW ακόμα ένα έργο του Bloch, το That Hellbound Train. To σχέδιο είναι του Kevin Colden. Στο paperback που κυκλοφόρησε επίσης το 2010, περιλαμβάνεται μια πλούσια art gallery 25 σελίδων. Η ιστορία έχει να κάνει με το κυνήγι ενός υπερφυσικού πλάσματος που εμφανίζεται κάθε 5 χρόνια και σκοτώνει βίαια 5 ανθρώπους. Οι πληροφορίες λένε ότι το πλάσμα αυτό ευθύνεται και για τους φόνους του 1888 που είχαν καταλογιστεί στον Jack the Ripper. Μία φωτορεπόρτερ και ένας ευγενής από το Λονδίνο είναι οι μόνοι που πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι το υπερφυσικό στους φόνους, και προσπαθούν να παγιδέψουν τον ένοχο. Προσωπικά βρήκα αρκετά συμπαθητική την ιστορία, το σχέδιο όμως μου φάνηκε μέτριο - νομίζω επίσης ότι αυτά τα χλιαρά χρώματα μου ήταν ψιλοαδιάφορα, θα προτιμούσα να ήταν ή χρωματισμένο σωστά ή ασπρόμαυρο.

EDGE OF DOOM Το Edge of Doom ήταν μια μίνι σειρά 5 τευχών της IDW, που ξεκίνησε την κυκλοφορία της τον Οκτώβριο του 2010 και ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2011. Πολύ γρήγορα, τον Ιούλιο του 2011, κυκλοφόρησε και το συγκεντρωτικό paperback. Κάθε τεύχος ήταν μία αυτοτελής ιστορία τρόμου, ανεξάρτητη η μία από την άλλη, εκτός από το τελευταίο τεύχος όπου οι πρωταγωνιστές των τεσσάρων πρώτων ιστοριών ενώνουν τις δυνάμεις τους στην πιο αδύναμη, δυστυχώς, προσπάθεια από τις πέντε. Τα σενάρια είναι του Steve Niles και το σχέδιο του Kelley Jones. σελίδα από την 2η ιστορία τα εξώφυλλα των 5 τευχών Ο Steve Niles είναι από τους πιο παραγωγικούς σεναριογράφους κόμικς τρόμου, και έχω πολλές φορές την εντύπωση ότι η ποσότητα συχνά υπερτερεί της ποιότητας. Έτσι κάθε φορά είμαι επιφυλακτικός ως προς το αν θα μου αρέσει το τελικό αποτέλεσμα, γιατί έχω διαβάσει και πολύ ωραία πράγματα απ' αυτόν αλλά και αρκετές φόλες. Ευτυχώς αυτή είναι μια πολύ αξιοπρεπής προσπάθεια, καθώς προσωπικά οι αυτοτελείς ιστορίες τρόμου/φαντασίας είναι ίσως το αγαπημένο μου είδος κόμικς, αλλά πέραν τούτου θεωρώ ότι τα συγκεκριμένα σενάρια έχουν αρκετό ενδιαφέρον. Εξαίρεση, όπως ανέφερα παραπάνω, η πέμπτη ιστορία, στην οποία γίνεται μια μέτρια προς κακή προσπάθεια να φανεί ότι υπάρχει συνοχή μεταξύ των προηγούμενων τευχών. Αυτό όμως που δίνει έξτρα βαθμούς στο όλο εγχείρημα είναι το υπέροχο σχέδιο του Kelley Jones, τον οποίο γενικά θεωρώ πολύ ταλαντούχο και δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ η δουλειά του.

Doomed Ο συγκεντρωτικός τόμος Completely Doomed Τον Οκτώβριο του 2005 κυκλοφορεί από την IDW το πρώτο τεύχος της ανθολογίας ιστοριών τρόμου Doomed. Κάθε ένα από τα 4 συνολικά τεύχη που κυκλοφόρησαν (το τελευταίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2006), περιείχε 4 ασπρόμαυρες ιστορίες βασισμένες σε έργα των διάσημων συγγραφέων μετρ του τρόμου Robert Bloch, Richard Matheson, David J. Show και F. Paul Wilson. Τον Ιούνιο του 2007, κυκλοφόρησε και η συγκεντρωτική έκδοση tpb με τίτλο Completely Doomed, που περιείχε και τις 16 ιστορίες. Κάποιες από τις ιστορίες φαίνεται να τις παρουσιάζει η Ms Doomed (η κυρία με το eye patch στο εξώφυλλο του συγκεντρωτικού τόμου), αποτίοντας φόρο τιμής στους πρωτοπόρους του είδους (Creepy, Tales from the Crypt κλπ). Τα εξώφυλλα των τευχών 1 - 4 Οι ιστορίες που περιλαμβάνονται ανά συγγραφέα και ανά τεύχος: Robert Bloch - The Final Performance - The Warm Farewell - Fat Chance - Ego Trip Richard Matheson - Blood Son - Crickets - The Children of Noah - Legion of Plotters David J. Schow - Blood rape of the Lust Ghouls - Bagged - Visitation - Coming soon to a theater near you F. Paul Wilson - Cuts - Slasher - Pelts - Faces Δεν ήταν όλες οι ιστορίες καλές, προσωπικά όμως ξετρελάθηκα με τις ιδέες του Wilson, τον οποίο δεν είχε τύχει να ξαναδιαβάσω, κάτι που θέλω να διορθώσω. Δεύτερος καλύτερος κατ'εμέ ήταν ο Matheson, με καλύτερη ιστορία το Crickets. Οι ιστορίες του Bloch κινήθηκαν στο ψυχολογικό θρίλερ στυλ Ψυχώ και τελικά δεν με ξετρέλανε, ενώ θα μπορούσαν να βάλουν και κανένα σενάριο μυθολογίας Κθούλου, ένα είδος στο οποίο ο συγγραφέας έχει γράψει φοβερά πράγματα. Οι ιστορίες του Schow μου φάνηκαν οι πιο αδιάφορες. Το σχέδιο γενικά ξεχώρισε σε λίγες μόνο ιστορίες. Πάντως σε γενικές γραμμές ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ανθολογία, που οι φαν των κόμικς τρόμου πρέπει να ψάξουν.

Το Kill Shakespeare είναι ένα κόμικ φαντασίας το οποίο παίρνει τους ήρωες από τα έργα του μεγάλου δημιουργού Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (αλλά και τον ίδιο τον δημιουργό) και δημιουργεί μια συναρπαστική περιπέτεια φαντασίας αντλώντας έμπνευση από τα κλασικά αυτά έργα. Αρχικά κυκλοφόρησε σαν μία μίνι σειρά 12 τευχών αλλά αργότερα κυκλοφόρησαν και δύο sequel καθώς και ένα prequel μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο κόσμο που εξελίσσεται. Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά 1) Kill Shakespeare είναι η πρώτη σειρά που ολοκληρώθηκε σε 12 τεύχη. Βγήκε από την IDW από τον Απρίλη του 2010 μέχρι τον Αύγουστο του 2011. Δημιουργοί της οι Anthony Del Col και Conor McCreery οι οποίοι έγραψαν το σενάριο ενώ το σχέδιο έκανε ο Andy Belanger. Η περιπέτεια μας ξεκινά με τον πρίγκηπα Άμλετ να εξορίζεται από την πατρίδα του για τον φόνο του Πολώνιου. Μια περίεργη ομίχλη θα εμφανιστεί και πειρατές θα επιτεθούν στο πλοίο του. Θα ξυπνήσει ναυαγός πια σε ένα παράξενο μέρος όπου θα τον υποδεχθεί ο Ριχάρδος ο Γ'. Εκέι θα του αποκαλύψει πως είναι ο εκλεκτός και θα του αναθέσει μια αποστολή: να ανακαλύψει τον μάγο-δημιουργό Σαίξπηρ και να κλέψει την μαγική του πένα προκειμένου να φέρει ειρήνη στον τόπο. Έτσι θα ξεκινήσουν οι περιπέτειες σε ένα κόσμο διχασμένο από τον εμφύλιο πόλεμο όπου ο πρωταγωνιστής μας Άμλετ θα συναντήσει πολλόυς εχθρούς αλλά και πολλούς φίλους. Θα συναντήσουμε πολλούς ήρωες του Σαίξπηρ στο κόμικ αυτό στο οποίο έχει γίνει μια καλή προσπάθεια να συνδέσουν το κόμικ με τις ιστορίες τους από τα αυθεντικά έργα ή τουλαχιστον τα στοιχεία του χαρακτήρα τους . Σε βασικούς ρόλους ο πρίγκηπας Άμλετ (από το έργο Άμλετ - Hamlet), Ριχάρδος ο Γ' (από το έργο Ριχάρδος o Γ' - Richard III), η Λαίδη Μάκβεθ (από το έργο Μάκβεθ - Macbeth), ο Οθέλλος και ο Ιάγος (από το έργο Οθέλλος - Othello), η Ιουλιέτα (από το Ρωμαίος και Ιουλιέτα - Romeo and Juliet) και ο Φάλσταφ ένας χαρακτήρας που εμφανίστηκε σε πολλά έργα του Σαίξπηρ όπως Ερρίκος Δ' (Henry IV), Ερρίκος Ε' (Henry V) και Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνζορ (The Merry Wives of Windsor). Σε μικρότερους ρόλους ή απλά και σε ένα πέρασμα θα πετύχουμε πολλούς ακόμα χαρακήρες του Σαίξπηρ όπως οι Πάκ, Δημήτριος και Λύσανδρος (από το έργο Όνειρο Θερινής Νυκτός - A Midsummer Night's Dream), οι Ταμόρα και Τίτος Ανδρόνικος (από το έργο Τίτος Ανδρόνικος - Titus Andronicus), οι Ρόζενγκραντζ και Γκίλντενστερν (από το έργο Άμλετ - Hamlet) και οι Πέητζ και Φόρντ (από το έργο Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνζορ - The Merry Wives of Windsor). 2) Kill Shakespeare: The Tide of Blood είναι το πρώτο sequel που κυκλοφόρησε και ολοκληρώθηκε σε 5 τεύχη. Κυκλοφόρησε από την IDW από τον Φλεβάρη μέχρι τον Αύγουστο του 2013. Στο σενάριο οι Anthony Del Col και Conor McCreery ενώ στο σχέδιο Andy Belanger. Εδώ συνεχίζονται οι περιπέτειες των ηρώων μας καθώς μια νέα ισχυρή απειλή έρχεται να τους ταράξει. Ο μάγος Πρόσπερο θα τους παγιδεύσει στο μαγικό νησι του και τα όρια φαντασίας και πραγματικότητας θα γίνουν εξαιρετικά λεπτά και οι ήρωες μας θα οδηγηθούν σε ακραίες καταστάσεις καθώς ο ανεξέλεγκτος μάγος απειλεί να καταστρέψει τα πάντα. Σε αυτό το sequel μπαίνουν χαρακτήρες από το εργό Η Τρικυμία (The Tempest) οπότε θα συναντήσουμε τον Πρόσπερο, την κόρη του Μιράντα αλλά και τον τερατόμορφο Καλιμπάν (από εδώ πήρε και όνομα του ο ήρωας των xmen). 3) Kill Shakespeare: The Mask of Night έιναι το δεύτερο sequel που κυκλοφόρησε και ολοκληρώθηκε σε 4 τεύχη. Κυκλοφόρησε από την IDW από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβριο του 2014. Στο σενάριο οι Anthony Del Col και Conor McCreery ενώ στο σχέδιο Andy Belanger. Εδώ οι ήρωες μας θα μπλέξουν σε μια ναυτική περιπέτεια καθώς θα βρεθούν αιχμάλωτοι σε ένα πειρατικό καράβι που αντιμετωπίζει όμως σοβαρούς κινδύνους καθώς μια πολεμική γαλέρα υπό την ηγεσία του αιμοσταγούς Λούκιου τους κυνηγάει ανηλεώς. Ο αρχηγός των πειρατών θα θελήσει να τους προστατέψει. Θα συμφωνήσει όμως το πλήρωμα του του ή θα βρεθει αντιμέτωπος με ανταρσία; Σε αυτό το sequel θα συναντήσουμε χαρακτήρες από το έργο Δωδέκατη Νύχτα (Twelfth Night) όπως ο Σεζάριο και η Βιόλα και από το έργο Τίτος Ανδρόνικος (Titus Andronicus) όπως τον Λούκιο και την Λαβίνια. 4) Kill Shakespeare - Past is Prologue: Juliet είναι η τελευταία σειρά που έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής και έιναι prequel και όπως φαίνεται και από τον τίτλο αφορά κυριώς την Ιουλιέτα. Κυκλοφόρησε από την IDW από τον Απρίλη μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2017 και ολοκληρώθηκε σε 4 τεύχη. Στο σενάριο ο Conor McCreery και στο σχέδιο ο Corin Howell. Εδώ συναντάμε την Ιουλιέτα μερικούς μήνες μέτα τα γεγονότα από το κλασικό έργο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" όπου από θαύμα έχει γλυτώσει από το δηλητήριο και έχει επιζήσει. Όμως η ζωή είναι δύσκολη καθώς εκτός από τον θάνατο του Ρωμαίου έχει να αντιμετωπίσει τον νέο σύζυγο της μητέρας της, τον Σάιλοκ (από το έργο ο Έμπορος της Βεντίας - The Merchant of Venice) ενώ σύντομα νέα τραγωδία θα τη χτυπήσει και θα αναγκαστεί να φύγει κυνηγημένη από το σπίτι. Στον δρόμο της θα βρεθει ένας μαυριτανός που θα της συστηθει ως Κάσσιος. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν από τους διώκτες τους; Απόψη: Εγώ το βρήκα ένα αξιοπρεπές κόμικ με ένα ενδιαφέρον σενάριο που προσπάθησε να "παντρέψει" κλασικούς ήρωες σε μία ενιαία ιστορια κρατώντας φυσικά τα χαρακτηριστικά και την προσωπικότητα του καθενός χαρακτήρα αναλοίωτα. Το σχέδιο ήταν μέτριο και δεν με προβλημάτισε κάπου στις 3 πρώτες σειρές και λίγο χειρότερο στην τελευταία που είχαμε και την αλλαγή του σχεδιαστή.

Αν και 90 ετών ο σιδηρόμπρατσος (όπως τοv ονομάσανε οι Ιταλοί ) ναύτης με πάντα το ένα μάτι κλειστό ( όπως μας υποδεικνύει και το όνομα του). Ο Ποπάϋ είναι πάντα σε φόρμα δυνατός και γερός, ίσως φταίει η συχνή κατανάλωση σπανακιού, έτοιμος να μας διασκεδάσει με την αφέλεια του και την αγαθή διάθεση να βοηθήσει τους πάντες. Έχοντας ένα μικρό πέρασμα στα διάσημα στριπ Thimble Theater κατάφερε να γίνει πρωταγωνιστής της σειράς αλλά να έχει το δικό του στριπ και αργότερα το δικό του κόμικ αλλά και σειρά κινουμένων σχεδίων αφήνοντας στην λήθη το κόμικ που τον γνώρισε στον κόσμο. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε σε κόμικ το 1970 από τον Τερζόπουλο στο ΒΕΛΟΣ και το 1973 στο ομώνυμο περιοδικό από τον Δραγούνη, ακολούθησαν ο Μαστραντώνης και ο Ν. Λυμπερόπουλος (μερικά στριπ στο περιοδικό Kids 'N Fun). Το 2015 απόγονος του Δραγούνη έκδωσε 6 τεύχη σαν ένθετα στον ΤΗΛΕΘΕΑΤΗ (που παλιά έβαζε μονοσέλιδα στριπ του σπανακοφάγου ) βασισμένο στην τότε νέα σειρά της IDW . Μετά από 4 χρόνια ο Λεοκράτης Ανεμοδουράς μας κάνει την έκπληξη, όπως συνηθίζει με τις απρόβλεπτες αλλά αξιόλογες κινήσεις του. Η σειρά συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε την τελευταία φορά από το τεύχος 7 δηλαδή της Αμερικανικής έκδoσης. Η έκδοση είναι ανώτερη από την προηγούμενη (ότι πληρώνεις, αυτό παίρνεις άλλο 1.5 ευρώ άλλο 3.90 που είναι και η τιμή του τεύχους σαν αυτόνομο) Εκτός από τις ιστορίες του τεύχους έχουμε και ένα αφιέρωμα στην ιστορία του διάσημου ναύτη. Το αρνητικό που βρίσκω είναι ότι πρόκειται μόνο για 4 τεύχη. Ελπίζω σε συνέχιση της σειράς, γιατί το αξίζει, αλλά δεν έχει από πίσω μια πολυεθνική σαν την Disney να έχει μια ''πλάτη''να στηριχτεί. Δεν νομίζω ότι ο Ποπάϋ είναι υποδεέστερος του Μίκυ. Καλή Ανάγνωση

Ρε σεις, τόσα χρόνια δεν είχαμε thread για την IDW, απαράδεκτοι. Εκτός και αν είχαμε και δεν το βρίσκω, επομένως ο απαράδεκτος είμαι εγώ. Ξεκινάω με ένα νέο, το Sons Of Chaos, που θα πραγματεύεται την επανάσταση του 1821. Ο πρωταγωνιστής απ' ό,τι διαβάζω, θα είναι ο Μάρκος Μπότσαρης. Ξεκινάει να κυκλοφορεί σήμερα, 16 Ιουλίου, και ήμουν περίεργος εάν το γνωρίζει κανένας συμφορουμίτης. Q&A του δημιουργού στο reddit. https://sonsofchaos.com/1821 https://www.idwpublishing.com/product/sons-of-chaos/

Punks Not Dead, λοιπόν μια γνωστή έκφραση για να πικάρει κάποιος τους φίλους της πανκ μουσικής αλλά είναι και ο τίτλος σειράς κόμικ που βγαίνει από την Black Crown (υπό την αιγίδα της IDW) με σενάριο του David Barnett και σχεδιο του Martin Simmonds. Ξεκίνησε τον Φλεβάρη του 2018 και τον Ιούλη του 2018 βγήκε το 6ο τεύχος που έκλεισε τον πρώτο κύκλο με υπότιτλο Teenage Kicks. Τον Φλεβάρη του 2019 ξεκίνησε ο δεύτερος κύκλος (και άμεση συνέχεια του πρώτου) με υπότιτλο London Calling . Πρωταγωνιστής μας είναι ο έφηβος Feargal Ferguson (Fergie) που μεγαλώνει μόνο με την μητέρα του η οποία κάνει διάφορες παράξενες δουλειές για να τον μεγαλώσει (πχ εμφανίζεται σε πάνελ talk show με ψεύτικες ιστορίες) και γενικά δεν είναι καθόλου δημοφιλής στο σχολείο. Η ζωή του όμως θα αλλάξει όταν σε ένα αεροδρόμιο θα "κόλλησει" μαζί του το φάντασμα ενός μουσικού της πανκ ονόματι Sid Vicious (φαντάζομαι οι φίλοι της πανκ τον ξέρετε). Απο κει και πέρα θα μπλέξει σε διάφορες περιπέτειες ενώ θα ανακάλυψει ότι έχει και άλλες παράξενες δυνάμεις που σχετίζοται με τον πατέρα του που ποτέ δεν γνώρισε. Σημαντικό ρόλο στην ιστορία μας παίζει και το Τμήμα Ασυνήθιστων Υποθέσεων (Department for Extra-Usual Affairs) και συγκεκριμένα η μπαρουτοκαπνισμένη πράκτορας Dorothy Culpepper η οποία θα αρχίσει να κυνηγάει τον Fergie. Και μην ξεχνατε

Κανείς ίσως δεν φαντάζονταν στη Marvel όταν έπαιρναν τα δικαιώματα ενός παιχνιδιού για παιδιά,ότι στη πορεία θα δημιουργούσαν μία από τις πιο αγαπημένες σειρές των αναγνωστών και έναν από τους αξιομνημόνευτους χαρακτήρες τους. Μιλάμε φυσικά για τον χαρακτήρα του ROM του ιππότη του διαστήματος που μας κρατούσε επίσης συντροφιά μέσα από τις σελίδες του (μικρού τότε σε μέγεθος και μονόχρωμου) Σπάιντερ Μαν των εκδόσεων Καμπανά. Όπως ανέφερα και στην αρχή του άρθρου, ο ROM ξεκίνησε την καριέρα του σαν παιχνίδι και όχι σαν χαρακτήρας των κόμικ. Δημιουργημένος από τους Scott Dankman, Richard C. Levy και Bryan L. McCoy οι οποίοι πούλησαν την ιδέα τους στην εταιρεία Parker Brothers(σήμερα έχουν συγχωνευτεί με τη Hasbro) o ROM (που τα αρχικά του ονόματος του προέρχονται από τη λέξη Read Only Memory) ήταν ένα ρομπότ σαν όλα τα άλλα παιχνιδάκια της εποχής, που θα προσέφερε ώρες ατελείωτης χαράς στα τυχερά παιδάκια που θα το έπαιρναν ως δώρο ειδικά στις γιορτές των Χριστουγέννων. Ο ROM σαν παιχνίδι από τη Parker Brothers Επειδή ήταν η πρώτη φορά που η εταιρεία επένδυε στην παραγωγή ηλεκτρονικού παιχνιδιού (μέχρι τότε σχεδίαζε και κυκλοφορούσε επιτραπέζια παιχνίδια για τα οποία ήταν γνωστή) οι υπεύθυνοι της εταιρείας αποφάσισαν να μην ξοδέψουν πολλά χρήματα για την κατασκευή του παιχνιδιού και το κυκλοφόρησαν σαν φτηνή έκδοση, χωρίς "σπασίματα"των αρθρώσεων και τη δυνατότητα να το τοποθετείς σε διάφορες κινήσεις (όπως συνέβη λίγο καιρό αργότερα με τα Transformers) οπότε και οι πωλήσεις του δεν ήταν οι αναμενόμενες. Μολονότι ο ROM θεωρείται ένα από τα πρώτα παιχνίδια/φιγούρες με ηλεκτρονικά μέρη. Διαφήμιση για το παιχνίδι ROM Και κάπου εδώ μπαίνει και ο παράγοντας Marvel Comics. Για να εξάψουν περισσότερο το ενδιαφέρων του κοινού για το παιχνίδι, οι υπεύθυνοι της Parker Bros, έδωσαν τα δικαιώματα του χαρακτήρα στην εταιρεία για να δημιουργήσει ένα κόμικ με τις περιπέτειες του. Ήταν η εποχή που και η Marvel αναζητούσε νέους χαρακτήρες για να μεγαλώσει το σύμπαν της,ακόμα και αν οι χαρακτήρες αυτοί προέρχονταν από σειρά παιχνιδιών (G.I.Joe) ή την τηλεόραση (Doctor Who) ή τη λογοτεχνία (Tarzan), θα τους ενσωμάτωνε στο δικό της. Η αρχή είχε ήδη γίνει από το κόσμο των παιχνιδιών με τους Micronauts της Mecco και τους Shogun Warriors της Mattel οπότε τον Δεκέμβριο του 1979 η Marvel καλωσόρισε στην οικογένεια της το θρυλικό ιππότη του διαστήματος με την κυκλοφορία του Rom Spaceknight #1. Το πρώτο τεύχος του ROM Δεκέμβριος 1979 Φυσικά έπρεπε ο νέος χαρακτήρας να έχει ένα origin και ένα back up story. Η Μarvel ανέθεσε τη δημιουργία όλων αυτών στον συγγραφέα Βill Mantlo (Amazing Spider Man,Ιncredible Hulk,Deadly Hands of Kung Fu,Fantastic Four) του ανθρώπου που αναλάμβανε να δώσει ζωή σε όποιο χαρακτήρα του έδιναν. Eιδικά εκείνους που προέρχονταν από δικαιώματα παιχνιδιών όπως είχε κάνει και με τους Micronauts άλλωστε λίγο καιρό πριν. Ο Mantlo δημιούργησε όχι μόνο ένα origin για τον χαρακτήρα αλλά και ένα ολόκληρο σύμπαν πίσω του με χαρακτήρες αληθινούς και βαθιά ανθρώπινους, χαρακτήρες που μπορούσες να ταυτιστείς μαζί τους. Με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο τον κεντρικό πρωταγωνιστή της σειράς τον ROM. Σύμφωνα με το origin του o ROM ήταν άνθρωπος, που κατοικούσε στον τεχνολογικά εξελιγμένο πλανήτη Galador μέχρι που ο πλανήτης του δέχτηκε επίθεση από τη μοχθηρή φυλή των Dire Wraiths (Φαντάσματα στην ελληνική μετάφραση) που μπορούσαν να αλλάζουν μορφή, χρησιμοποιούσαν τόσο τη τεχνολογία όσο και τη μαγεία και προέρχονταν από τα βάθη του σκοτεινού νεφελώματος. Ο ROM αποφασίζει να θυσιάσει την ανθρώπινη υπόστασή του Όπως ακριβώς είχε κάνει και ο Norrin Radd (Silver Surfer) έτσι και ο ROM θυσίασε την ανθρώπινη υπόστασή του για να σώσει την αγαπημένη του και τον πλανήτη του από την καταστροφή. Ήταν ο πρώτος από τους εθελοντές, που δέχτηκε να μετατραπεί σε cyborg πολεμιστή (με τα ανθρώπινα μέρη του να φυλάσσονται για να ξαναγίνει άνθρωπος όταν θα τελείωνε ο πόλεμος) για να πολεμήσει την απειλή. Tου δόθηκε μία ασημένια αρματωσιά και ένα παντοδύναμο όπλο το Neutralizer (Oυδετεροποιητής)με το οποίο μπορούσε να εξορίζει τους Dire Wraiths στην ανυπαρξία φυλακίζοντας τους για πάντα. Το προσωπικό του παράδειγμα ακολούθησαν και άλλοι Γκαλαντοριανοί που μετατράπηκαν και εκείνοι σε ιππότες του διαστήματος, καθένας τους με τις δικές του δυνάμεις και όπλα. Πρώτο ad για το κόμικ του ROM στα περιοδικά της Marvel Ο ROM με τους συντρόφους του μπόρεσε να νικήσει τους Dire Wraiths και να τους διώξει από το πλανήτη του,τρέποντας τους σε φυγή.Αποφάσισε όμως να τους κυνηγήσει μέχρι το δικό τους πλανήτη που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από μαύρο ήλιο.Εκείνοι εγκατέλειψαν και τον πλανήτη τους και σκορπίστηκαν στο διάστημα. Νιώθοντας υπεύθυνος για το διασκορπισμό τους, ο ROM ορκίστηκε να κυνηγήσει και να εξαλείψει όλους τους Darth Wraiths από όποιο σημείο και αν βρίσκονται. Μόνο τότε θα ξαναγίνει άνθρωπος και πάλι. Μετά από 200 χρόνια αναζήτησης ο δρόμος του τον φέρνει στο δικό μας πλανήτη τη Γη. Όπου θα προσγειωθεί στη φανταστική πόλη του Clairton κάπου στη δυτική Βιρτζίνια των ηνωμένων πολιτειών. Εκεί θα τον υποδεχτούν σαν εξωγήινο ρομπότ-εισβολέα, τη στιγμή που θα εξαφανίσει δύο κατοίκους της περιοχής,αφού ήταν Dire Wraiths που είχαν πάρει ανθρώπινη μορφή και ζούσαν χρόνια ανάμεσα μας...Μονάχα μια κοπέλα η Brandy Clark θα τον πιστέψει αρχικά και θα τον στηρίξει στη δύσκολη αποστολή του, μάλιστα θα τον ερωτευτεί παράφορα αν και οποιαδήποτε σχέση μαζί τους είναι ανώφελη. Εκείνη είναι αρραβωνιασμένη και εκείνος δεν μπορεί να γίνει άνθρωπος προτού τελειώσει την αποστολή του. O ROM φτάνει στη Γη και εξοντώνει τους πρώτους Dire Wraiths (ROM#1) Ο ROM θα ζήσει πολλές περιπέτειες στη Γη,θα συναντήσει και άλλους υπερήρωες από το σύμπαν της Marvel και θα αγωνιστούν μαζί εναντίων της απειλής, καθώς και θανάσιμους εχθρούς όπως τον Hybrid που αποτελεί την εφιαλτική ένωση ανθρώπινης γυναίκας με Dire Wraith. Θα αντιμετωπίσει επίσης και ένα νέο είδος Dire Wraith και μάλιστα θηλυκού γένους δυνατότερου από το αρχικό ανδρικό, που χρησιμοποιεί περισσότερο τη σκοτεινή μαγεία έναντι της επιστήμης που είχαν οι προηγούμενοι. Μέσα σε όλες όμως τις αντιξοότητες και τους κινδύνους, μέσα στη φρίκη και την απώλεια,καθώς και μέσα από τις προσωπικές τραγωδίες των ηρώων της σειράς,η πραγματική αγάπη και ο έρωτας ανάμεσα στον ROM και στη Brandy, θα δοκιμαστεί σκληρά αλλά θα βγει ακόμα πιο δυνατός και θα είναι αυτός που θα τους δώσει δύναμη να αντεπεξέλθουν σε όλες τις δοκιμασίες που τους περιμένουν. O πιο τρομακτικός αντίπαλος του ROM o Hybrid Σπουδαίοι σχεδιαστές όπως ο Sal Buscema (που δήλωνε ότι αγάπησε από τη πρώτη στιγμή τον χαρακτήρα) και ο βετεράνος Steve Ditko ανέλαβαν με τα μολύβια τους να δώσουν ζωή στους χαρακτήρες που γέννησε η αστείρευτη φαντασία του Bill Mantlo, που δυστυχώς από το 1992 και μετά και εκείνος περνάει το προσωπικό του Γολγοθά και καθημερινά δίνει τη δική του μάχη, όπως ακριβώς και οι δημιουργίες του που περισσότερο από ήρωες είναι άνθρωποι που αγωνίζονται για κάτι το καλύτερο και όπως και εκείνος δεν το βάζουν κάτω σε οποιαδήποτε δυσκολία. Δυστυχώς με την ολοκλήρωση της σειράς στο τεύχος #75 (Φεβρουάριος 1986) η Marvel έχασε αργότερα τα δικαιώματα του χαρακτήρα. Με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα για λόγους copyright τα τεύχη του ROM, το έργο ζωής του Bill Mantlo να μην έχει επανεκδοθεί ποτέ μέχρι τώρα,σε συγκεντρωτικές εκδόσεις (Essentials, Epic collections) και trades ενώ δεν υπάρχουν ούτε οι εμφανίσεις του ROM σε τίτλους άλλων ηρώων (crossovers) που και αυτές έχουν αφαιρεθεί από τις εκάστοτε συλλογές. Original τεύχη του ROM που ποτέ δεν έχουν επανεκδοθεί σε trades Ο μόνος τρόπος να διαβάσει και να έχει κανείς αυτά τα τεύχη είναι να βρει τα original. H IDW πριν λίγα χρόνια αγόρασε και τα δικαιώματα του ROM (αφού ήδη έχει και εκδίδει σε κόμικ τα περισσότερα από τα Hasbro toys) και έβγαλε τη δική της σειρά ROM χωρίς φυσικά (όπως και στη περίπτωση των Micronauts) να χρησιμοποιήσει το concept και τους χαρακτήρες που δημιούργησε ο Mantlo στη σειρά της Marvel. Αλλά δεν μπόρεσαν να πιάσουν το παλμό, την ευαισθησία και την ανθρωπιά που χαρακτήριζε το έργο του Mantlo στον ROM ούτε κατά το ήμισυ. Δεν ήταν κακή σειρά, απλά της έλειπε η ψυχή ενός μεγάλου δημιουργού όπως του Bill Mantlo. O ROM από την IDW H πιο όμορφη και προσωπική δουλειά που έγραψε ο Bill Mantlo. Καθαρό sci-fi με πολλά στοιχεία horror, dark fantasy και adventure και συνάμα ευαίσθητο, τρυφερό και πολύ ανθρώπινο ακόμα και αν ο πρωταγωνιστής έκρυβε την ανθρώπινη υπόσταση του πίσω από το κρύο μέταλλο. Κάτω από αυτό πάντοτε υπήρχε μία ζεστή, ανθρώπινη καρδιά που χτυπούσε στο ρυθμό της αγάπης για μία γήινη γυναίκα που αγωνίστηκε στο πλευρό του. Μιας μεγάλης καρδιάς όπως και αυτής του δημιουργού της σειράς, που αξίζει πραγματικά να βρείτε τα τεύχη και να έχετε στις συλλογές σας. comicmaniacsgr.blogspot.com

Γνωρίζετε το κόμικ Locke & Key? Τι? Δεν το γνωρίζετε? σας προτείνω να έρθετε σε επαφή άμεσα. Εδώ και εδώ ειναι οι παρουσιασεις για την αμερικάνικη και την ελληνική έκδοση του κομικ αντίστοιχα. Και παμε στο σήμερα. Τον Ιούνιο του 2017 κυκλοφόρησε μια καλαίσθητη έκδοση, με τον τίτλο του θέματος, η οποία περιλαμβάνει 2 ιστορίες οι οποίες όπως αναφέρεται στο ίντερνετ, είναι πλέον δύσκολο να βρεθούν , με τίτλο “Open the Moon!” και “Grindhouse!” , καθώς και μία ακόμη ολιγοσέλιδη ιστορία, με τίτλο “In the Can!” . Επιπλέον, το σκληρόδετο τομάκι κλείνει με 25 σελίδες κυρίως φωτογραφικού υλικού και δευτερευόντως σκίτσων του Rodriguez. Οι φωτογραφίες εχουν να κάνουν με το Lovecraft της Μασαχουσετης, και την επίσκεψη των συντελεστών στην περιοχή αυτή που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το έργο. Πάμε να πούμε 2 λογάκια επιμέρους για τις 3 ιστορίες. Οι πρώτες 2, πραγματεύονται προγόνους της οικογένειας Locke που εμείς γνωρίσαμε στο Locke & Key. Η 1η ιστορία “Open the Moon!” πραγματεύεται την οικογένεια Locke αποτελούμενη απο τους Chamberlin Locke , τη συζυγο του Fiona, και τα 4 τους παιδιά. Η ιστορία γίνεται καλύτερα κατανοητή αν προηγουμένως έχεις διαβασει το issue "Small World" , μιας και εκεί πρωτοσυναντούμε τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Κάποια στοιχεία της ιστορίας μπαίνουν σε spoil για να μη χαλάσω την όρεξη κανενός H 2η ιστορία “Grindhouse!” είναι διαφορετικού στυλ, οχι συναισθηματικού όπως η προηγούμενη, αλλά περισσότερο δράσης, horror, και περιπέτειας , πολυ περισσότερο στο κλίμα του σύμπαντος των Locke and Key απ οτι η 1η ιστορία. Εδώ συναντούμε 2 πρόσωπα της προηγούμενης ιστορίας, τις αδερφούλες Mary και Jean, ενήλικες πλέον, καθώς και 3 ΓαλλοΚαναδούς ληστές, οι οποίες αποφασίζουν δυστυχώς για τους ίδιους να εισβάλλουν στο γνωστό μας σπίτι των Locke. Τα υπόλοιπα σε spoil Η 3η ιστορία , δεν ειναι ακριβώς ιστορία, γιατι αποτελείται απο 6 σελίδες. Ειναι κυριως διαφήμιση χαρακτήρων της IDW, και τιποτα παραπανω. Παιδικότατη, αρκετά ανούσια, περιλαμβάνει τους χαρακτήρες που έχουμε μαθει απ το συμπαν του Locke and Key, δηλαδη τα 3 παιδια Tyler, Kinsey , Bode. Εδώ ομως τελειώνουν τα λιγοστά καλά που εχει η συγκεκριμενη "ιστοριούλα". Κριτική του έργου απο την αφεντιά μου: όλες οι ιστορίες ειναι πολυ μικρές, με τη μεσαία να το σωζει λιγο παραπανω, και την τελευταία να ειναι μινιατούρα. Επι μέρους, η 1η ιστορια ειναι μετριοκαλή, εχει εναν συναισθηματισμο και ενα ενδιαφερον , αλλά ως εκει. Η 2η ιστορια μου αρεσε περισσοτερο, ηταν αυτο που περιμενα να διαβασω στο περιπου, οταν πρωτοανοιξα το τομακι, οπότε και με αφησε περισσοτερο ικανοποιημενο, γιατι ειχε κλειδια, ειχε το κλασικο συμπαν που συνηθισα. Η 3η ιστορια ειναι για πεταμα, και φτιαχτηκε μαλλον μονο και μονο για να πιασει λιγο παραπανω χωρο και να δημιουργηθει αυτο το τομακι. Το φωτογραφικο και οχι μονο υλικο των τελευταιων 25 σελιδων, ηταν ανουσιο και αχρηστο. Μαλιστα, το περισσοτερο απο αυτο, αν οχι ολο, το εχω ηδη αποκτησει μεσω των απλών paperback τομων της IDW, μιας και στο τελος καθε τομου υπηρχε τετοιο υλικο με φωτογραφιες. Με απλά λογια, οι ανθρωποι για να μπορεσουν να κανουν μια ψιλοαρπαχτούλα, και μαλιστα σε HC εκδοση, εξέδωσαν 2 δυσκολες να βρεθουν ιστορίες, εγραψαν μια 3η ιστορια τελειως ανουσια, και προσέθεσαν αλλες 25 σελιδες ασχετου μη κομικσικού υλικού, ή μαλλον κάλυψαν 25 σελίδες με αυτόν τον τρόπο. Θα επρεπε να εχει μπει η ιστορια Small World, σ αυτο εδω τον τομο, ώστε να θεωρησω οτι δεν ειναι αρπαχτή και οτι αξιζει τα λεφτα της και την εκδοση γενικότερα. Σχεδιο 8.5/ 10 σταθερα, το γουστάρω Σεναριο (1η ιστορια 6/10) (2η ιστορια 7/10) (3η ιστορια (2/10) lettering 3/10 απαραδεκτο Εκδοση ωραια μεν, αλλά με ανούσιο τρόπο αποτελούμενη 4/10. Πάρτε το μόνο αν θέλετε να έχετε τα άπαντα του Locke & Key. Ειδεάλλως, αποφύγετε το.

Την τελευταία διετία έγινε ένα γερό μπάσιμο τεράστιων ονομάτων του γαλλοβελγικού στο χώρο του disney κόμικ. Δημιουργοί όπως ο Tebo, ο Trondheim, ο Regis Loisel, ο Cosey κλήθηκαν να παρουσιάσουν μια φρέσκια εκδοχή κλασικών ηρώων που μεγάλωσαν γενιές εδώ και σχεδόν έναν αιώνα είτε μέσω της εικονογραφημένης τέχνης, είτε με τον κινηματογράφο κλπ. Έτσι, αφού περάσουμε μια βόλτα από αυτό το θρεντ που έχει βήμα-βήμα την εξέλιξη του εν λόγω εγχειρήματος και αφού ψάξουμε τι έχει κυκλοφορήσει ήδη στα Αγγλικά και το είδαμε στο φόρουμ, ήτοι το "Mickey's craziest adventures" των Trondheim/Keramidas, ας δούμε και το Mysterious Melody. Ενώ υπάρχουν καθ'οδόν τίτλοι, τα ολοκληρωμένα "La Jeunesse de Mickey", "Mickey et L'ocean perdu" και "Cafe Zombo" μέχρι στιγμής δεν έχουν βγει στα Αγγλικά. Ποιος είναι ο Cosey; Καταρχήν, ξαναλέω ότι έχουμε να κάνουμε με τεράστια ονόματα. Δεν είναι 5-6 φρέσκοι BD-ιτες που το παίζουν εκ του ασφαλούς για να φτιάξουν πελατεία με κάτι ευκολοπούλητο. Ο Loisel συγκρίνεται συχνά με τον Moebius και όχι αδίκως, ο Trondheim ήταν ένας εκ των δημιουργών ολόκληρης εναλλακτικής σχολής μέσα σε μια κορεσμένη BD σκηνή του '90, ο Tebo μεγάλωσε έχοντας θεό τον Gotlib και ανδρώθηκε ως κομίστας μέσα στο Spirou δημιουργώντας την παιδική πετυχημένη σειρά Samson et Neon. Ε ο Cosey δεν θα ήταν κανένας τυχαίος. Ελβετός εκ Λωζάνης, έχει δουλέψει στα μεγαλύτερα Γαλλοβελγικά περιοδικά ήδη από αρχές του '70 ( Spirou, TinTin) και έχει μια λίστα πάνω από τους 50 τίτλους στο πλούσιο βιογραφικό του. Πεταχτείτε εδώ για να μην πλέκω τσάμπα το εγκώμιο στον άνθρωπο, έτοιμα είναι. Οπότε οι προσδοκίες για όλα αυτά τα κόμικ ήταν/είναι υπερβολικά υψηλές, τουλάχιστον οι δικές μου που τους ακολουθώ λίγο πολύ ως δημιουργούς και ένιωσα πως ήρθε η ώρα να αναθερμανθεί το χαμένο ενδιαφέρον μου για τα Disney. Δειγματάκι του εσκεμμένα παλιακού σχεδίου παρμένο εκ bdtheque Τι είναι το Mysterious Melody; Ο Cosey μας ταξιδεύει σε ένα περίεργο "origin story" στο μακρινό 1927. Ο Μίκυ είναι σεναριογράφος ταινιών με πρωταγωνιστή τον σκύλο του, Rover, και βρίσκεται ξαφνικά σε ένα συγγραφικό τέλμα αφού ο υπεύθυνος του studio βαρέθηκε τις χαρωπές ιστοριούλες και ζητάει δράμα, αγωνιά και απόγνωση, μιας και αυτά πουλάνε πλέον. Ο Rover δεν είναι άλλος από τον γνωστό μας Πλούτο, αν και το θέμα με το όνομα εξηγείται εντός. Απελπισμένος λοιπόν με το dry spell και έχοντας ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει τον μονίμως χαμένο στο διάστημα φίλο του Γκούφυ, συναντά σε ένα τραίνο μια μυστήρια φιγούρα που κάθεται στην θέση του, κοιμάται πάνω στον ώμο του και του παίρνει καταλάθος (ή και όχι) το σενάριο που απορρίφθηκε. Μια φιγούρα που δεν μπορεί να διακρίνει πέρα από δύο κομψά πόδια, αφού το ρεύμα στο τραίνο είναι κομμένο μέχρι που και ο ίδιος αποκοιμιέται. Στην όλη διάρκεια συμβαίνουν 1-2 ανατροπές που οδηγούν την εξέλιξη της ιστορίας σε τροπές που δεν διαγράφονται από την αρχή, ενώ κυριαρχεί μια μαγευτική μελωδία που δεν λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό του ήρωα και, τι άλλο, η γνωριμία του με την αγάπη της ζωής του και έτερη τυροφάγα, Μίννι. Που βγήκε και πότε; Κυκλοφόρησε στις 2 Μαρτίου του 2016 υπό τον τίτλο "Une mystérieuse mélodie, ou comment Mickey rencontra Minnie" από την Glenat σκληρόδετο στις 60 σελίδες (60 λέει το bedetheque ενώ κάποιος στο goodreads το καταχώρησε ως 64 (;), αν και δεν είμαι σίγουρος ότι το bedetheque βάζει εξώφυλλα). Ο Cosey εδώ αναλαμβάνει σενάριο/σχέδιο/χρωματισμό και προσφέρει αυτό το αυτοτελές άλμπουμ που εκδίδεται 13 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους στα Αγγλικά από την IDW με τον τίτλο του παρόντος θέματος (goodreads, IDW) στις 64 σελίδες (τσεκαρισμένο). Η ίδια εταιρία κυκλοφόρησε το Mickey's craziest adventures και αναμένεται να πράξει τα δέοντα για τα υπόλοιπα. Μέχρι στιγμής η "Μυστηριώδης Μελωδία" έχει βγει και από την Egmont στην Δανία.

MNEMOVORE Το Mnemovore είναι μια μίνι σειρά τρόμου 6 τευχών που κυκλοφόρησε την περίοδο Ιούνιος - Νοέμβριος 2005 από την Vertigo. Τα κείμενα και οι διάλογοι της σειράς γράφτηκαν από τους Ray Fawkes και Hans Rodionoff, το σχέδιο είναι του Mike Huddleston και ο χρωματισμός του Jeromy Cox. Το 2011 η σειρά συγκεντρώθηκε σε έναν σκληρόδετο τόμο από την IDW. Τα εξώφυλλα των τευχών (από το Comicvine) Κεντρικός χαρακτήρας είναι η Kaley Markowic, μια νεαρή κοπέλα που ασχολείται επαγγελματικά με το snowboard. Κατά τη διάρκεια ενός διαγωνισμού, η Kaley χτυπάει σοβαρά στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να χάσει τη μνήμη της και να μη θυμάται βασικά πράγματα για τον εαυτό της και την οικογένειά της. Ενώ προσπαθεί να αναρρώσει και να ανακτήσει τις αναμνήσεις της, άτομα του στενού της κύκλου αρχίζουν κι αυτά να χάνουν τη μνήμη τους, και να μην τη θυμούνται. Σύντομα ανακαλύπτει ότι αυτό οφείλεται σε ένα αρχαίο τέρας που καταβροχθίζει τις αναμνήσεις των ανθρώπων. Την ιστορία τη βρήκα αρκετά συμπαθητική, καθώς η ιδέα του λαβκραφτικού τέρατος που τρέφεται από τις αναμνήσεις έχει αρκετό ενδιαφέρον. Το σχέδιο όμως ήταν στο μεγαλύτερο μέρος μέτριο, καθαρό μεν αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο να επιδείξει, εκτός ίσως από τις σκηνές στις οποίες εμφανίζεται το τέρας. Η συγκεντρωτική έκδοση της IDW είναι μεν όμορφη (σχετικά μεγάλο μέγεθος [19.2 x 28.0], σκληρά εξώφυλλα), αλλά νομίζω ότι ήταν too much για το συγκεκριμένο κόμικ. Σε γενικές γραμμές πάντως το καταβρόχθισα γρήγορα και ευχάριστα.

THE GHOUL To The Ghoul είναι μία μίνι σειρά 3 τευχών της IDW που κυκλοφόρησε την περίοδο Νοέμβριος 2009 - Μάρτιος 2010. Σεναριογράφος είναι ο Steve Niles και σχεδιαστής ο Bernie Wrightson. Οι δύο καλλιτέχνες έχουν συνεργαστεί και σε άλλες μίνι σειρές, όπως τα City of Others, Dead, She Said και Doc Macabre. Τον Ιούνιο του 2010 η IDW συγκέντρωσε τα 3 αυτά τεύχη σε έναν σκληρόδετο τόμο, στον οποίο πέρα από την βασική ιστορία περιέχεται και μια νουβέλα του Niles με τίτλο "My Ghoul", αλλά και ένα art gallery του Wrightson. H συγκεκριμένη ιστορία κόμικ έχει συμπεριληφθεί επίσης και στην έκδοση "The Monstrous Collection of Steve Niles & Bernie Wrightson" της IDW. Τα εξώφυλλα της μίνι-σειράς (από το Comicvine) O Ντετέκτιβ Klimpt στο Λος Άντζελες αντιμετωπίζει μια παράξενη υπόθεση υπερφυσικού χαρακτήρα, και έτσι ζητάει ενισχύεις. To FBSI (Federal Bureau of Supernatural Investigation) θα του στείλει το Ghoul, ένα γιγαντόσωμο τέρας με εξαιρετικές ερευνητικές ικανότητες. Μαζί θα αντιμετωπίσουν διάφορα παράξενα πλάσματα, μέχρι φυσικά να φτάσουν στη λύση του προβλήματος. Στην ιστορία κάνουν guest εμφανίσεις τόσο ο Doc Macabre από το ομώνυμο κόμικ, όσο και ο Ντετέκτιβ Coogan από το Dead, She Said. Μου άρεσε αρκετά, και σίγουρα ήταν καλύτερο από την άτυπη συνέχεια του κόμικ, "Doc Macabre". Έχει πολλά στοιχεία noir, με το Ghoul να πετάει συχνά αστείες ειρωνικές ατάκες που προσφέρουν γέλιο. Το σχέδιο του Wrightson υπέροχο!

DOC MACABRE Tο Doc Macabre είναι μία μίνι-σειρά 3 τευχών που κυκλοφόρησε την περίοδο Δεκέμβριος 2010 - Φεβρουάριος 2011 από την IDW. Σεναριογράφος είναι ο Steve Niles και σχεδιαστής ο Bernie Wrightson. Οι δύο καλλιτέχνες έχουν συνεργαστεί και σε άλλες μίνι σειρές, όπως τα City of Others, Dead, She Said και The Ghoul. H IDW συγκέντρωσε τα 3 αυτά τεύχη το 2011 σε έναν σκληρόδετο τόμο, στον οποίο πέρα από την ιστορία περιέχονται 3 αποκλειστικές συνεντεύξεις με τον Doc Macabre (προφανώς γραμμένες από τον Niles) και μια Art Gallery του Wrightson. H συγκεκριμένη ιστορία έχει συμπεριληφθεί επίσης και στην έκδοση "The Monstrous Collection of Steve Niles & Bernie Wrightson" της IDW. Τα εξώφυλλα της μίνι-σειράς (από το Comicvine) Στα της υπόθεσης, ο Doc Macabre είναι ένας νεαρός επιστήμονας που, σαν άλλος Ghostbuster, καταπολεμά οποιαδήποτε τύπου υπερφυσική απειλή επί πληρωμή. Βοηθός του είναι ο Lloyd, ένα ρομπότ δημιούργημα του ιδίου, που μοιάζει με κινούμενο πορτατίφ. Τις τελευταίες μέρες πολλά σπίτια της πόλης έχουν δεχτεί επίσκεψη από φαντάσματα, τα οποία φωνάζουν "Get Out" στους ιδιοκτήτες. Φυσικά αυτή είναι υπόθεση μόνο για τον Doc Macabre. O Doc Macabre, προτού πρωταγωνιστήσει στο δικό του κόμικ, είχε εμφανιστεί στο κόμικ The Ghoul. Για τον ίδιο λόγο, ο Ghoul από την ομώνυμη μίνι-σειρά κάνει με τη σειρά του μια guest εμφάνιση εδώ, όπως κάνει και ο Ντετέκτιβ Coogan από το Dead, She Said. Δεν ήταν κακό, και σε αυτό σίγουρα βοηθάει το πολύ ωραίο σχέδιο του Wrightson, αλλά μοιάζει περισσότερο με αρπαχτή παρά με κάτι καλοδουλεμένο. Η ιστορία θα μπορούσε να επεκταθεί λίγο παραπάνω, ο αρχι-κακός θα μπορούσε να κρατήσει περισσότερο από 5 σελίδες, και άλλα πολλά. Ακριβώς λοιπόν επειδή δεν μαθαίνουμε καμία απολύτως πληροφορία για τον ήρωα της ιστορίας μας μέσα στο κόμικ, σε κάθε τεύχος (αλλά και στη συγκεντρωτική έκδοση) περιλαμβάνεται στο τέλος μια συνέντευξη του Doc Macabre σε έναν δημοσιογράφο. Έτσι μαθαίνουμε για το παρελθόν του, για τα σχέδιά του, για το πώς έφτιαξε τον Lloyd κλπ. Ωραία όλα αυτά, αλλά θα προτιμούσα να τα μάθαινα μέσα από σελίδες κόμικς.

Robert Bloch's That Hellbound Train The Hellbound Train is Long and Black Blowing a Devil's Wind on Eternity's Track O Robert Bloch (1917 - 1994) ήταν ένας Αμερικανός συγγραφέας βιβλίων μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας, που έγινε κυρίως γνωστός για το βιβλίο του "Psycho" που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Alfred Hitchcock. Έχει τιμηθεί με Bram Stoker Award και World Fantasy Award, καθώς επίσης και με Hugo Award για την μικρή ιστορία του "That Hellbound Train" που πρωτοδημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1958 στο "The Magazine of Fantasy & Science Fiction". Τα εξώφυλλα των 3 τευχών της μίνι σειράς από τον Menton3 (από το comicvine) Την παραπάνω βραβευμένη ιστορία, λοιπόν, μεταφέρουν σε κόμικ οι Joe R. Lansdale και John L. Lansdale, ενώ ο Dave Wachter αναλαμβάνει το σχέδιο αυτής. Ο χρωματισμός είναι του Alfredo Rodriguez, ενώ το lettering του Neil Uyetake. To κόμικ κυκλοφόρησε αρχικά σε 3 τεύχη το διάστημα Ιούνιος - Αύγουστος του 2011 από την IDW, ενώ τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς βγήκε και το συγκεντρωτικό TPB. Συνολικά αποτελείται από 96 σελίδες (συμπεριλαμβανομένων των εξώφυλλων), με την ιστορία να καταλαμβάνει 66 σελίδες και το υπόλοιπο να καλύπτεται από Art Gallery. Η 2η και η 4η σελίδα της ιστορίας Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Martin, τον οποίο γνωρίζουμε αρχικά σαν νεαρό που κρέμεται από τα χείλη του πατέρα του όταν εκείνος μιλάει για τα τρένα. Όμως ένα τρένο είναι εκείνο που δε θα μπορεί να ξεχάσει με τίποτα, το τρένο που περνάει τα μεσάνυχτα και, όπως λέει ο πατέρας του, είναι το τρένο για την κόλαση για τους περισσότερους εργαζόμενους του σιδηρόδρομου. Και πράγματι, ο πατέρας του Martin θα βρει τραγικό θάνατο απ' το συγκεκριμένο τρένο. Ορφανός πλέον ο Martin θα καταλήξει στο ορφανοτροφείο, μέχρι που κάποια χρόνια αργότερα θα το σκάσει και η μοίρα θα τον φέρει αντιμέτωπο με το καταραμένο τρένο. To κόμικ θα το χαρακτήριζα ούτε κρύο ούτε ζέστη. Το σχέδιο κάνει τη δουλειά του αλλά δεν είναι και να το θαυμάζεις με τις ώρες. Πάντως η συγκεκριμένη είναι μια κλασική ιστορία τρόμου, και ως φαν του συγγραφέα ήθελα να το έχω στη συλλογή μου. Για όσους όμως το όνομα Bloch δε τους λέει τίποτα, υπάρχουν πολύ καλύτερα κόμικς εκεί έξω.

Βαθιά εισπνοή. Κραυγή χαράς. Η IDW θα εκδώσει κι άλλα κόμικς του Hugo Pratt, πέρα από τα Corto Maltese που πάνε πολύ καλά. Η αρχή θα γίνει με το L'Homme du Grand Nord, ένα αρκετά γνωστό έργο του μεγάλου Ιταλού. Μόλις χθες σκεφτόμουν το κόμικ αυτό και μόλις μπήκα εδώ, άρχισα να χτυπιέμαι. Καιρό είχα να ενθουσιαστώ τόσο πολύ.

Ένας ακόμη τίτλος που λανσάρει η IDW ! Πρόκειται για έναν ακόμη σκληρόδετο τόμο (ίσως σειρά?)που ανακοινώθηκε από την αμερικάνικη εταιρεία μέσω του Άμαζον, φυσικά σε σχέση με Ντίσνεϋ, όπως γράφει και ο τίτλος . Συγκεκριμένα η περιγραφή του έχει ως εξής: A Disney holiday gift book. The Disney Christmas newspaper comic strip was a yearly tradition from 1960 to 1987, running daily for the 3-4 weeks before Christmas. All 28 special holiday stories are collected in a book for the first time. A delightful book for Disney fans of all ages. The Disney Christmas newspaper strip debuted in 1960 with "Peter Pan’s Christmas Story," in which Captain Hook tries to sabotage Christmas. It was such a success that new stories were created yearly, each self-contained, each featuring characters from another animated movie, and each leading up to Christmas Eve and Santa off to deliver his presents. The “Disney-villain-wants-to-spoil-Christmas” plot was exploited with inventive variations each year. Stories include “Cruella’s Very Furry Christmas,” “Snow White’s Christmas Surprise,” “Dumbo and the Christmas Mystery,” "Cinderella’s Christmas Party,” “The Three Little Pigs’ Christmas Story,” and many more. Και για όποιον βαριέται να διαβάζει συνοπτικά γράφει πως ο τόμος συλλέγει 28 ιστορίες χριστουγεννιάτικου περιεχομένου, οι οποίες δημοσιεύθηκαν με την μορφή στριπ στον αμερικάνικο τύπο μεταξύ 1960-1987 και έχουν ως πρωταγωνιστές ήρωες ταινιών, όπως ο Πήτερ Παν, η Κρουέλα Ντε Βιλ, ο Ντάμπο, η Σταχτοπούτα κ.α. Οι ιστορίες που θα περιέχει ο τόμος φαίνονται εδώ στο Inducks. Ορισμένες εξ αυτών τις έχει κάνει ο ίδιος ο Γκόντφρεντσον! Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 19 Σεπτεμβρίου 2017 Τιμή: 40$ Σελίδες: 228 Τύπος: Σκληρόδετο πηγή Άλλη μια σίγουρη αγορά, με έναν τόμο που περιέχει σπάνια διαμαντάκια και είναι ότι πρέπει για κάποιον (όπως εγώ ) που λατρεύει τους δευτερεύοντες χαρακτήρες! Πολλά μπράβο και πάλι στην IDW, πραγματικά ζούμε στην χρυσή εποχή των Ντισνεϋκών ! Υ.γ. Ευχαριστώ πολύ τον φίλο demiscy που με αυτό εδώ το άρθρο του το έφερε στα υπόψιν μου! Υ.γ.2: Υπάρχουν επίσης και αυτές εδώ οι έξι ιστορίες, οι οποίες είναι της περιόδου 1992-1997, τις οποίες παραμένει άγνωστο αν θα εκδώσει η IDW, πιθανώς όχι, καθώς δεν έχουν αρκετές σελίδες για να κυκλοφορήσουν μόνες τους σε τόμο. Υ.γ.3: Περιμένω σχόλιο από Ror ...

Ο παραπάνω τίτλος θα μεταφραστεί στα αγγλικά και θα κυκλοφορήσει από το Eurocomics imprint της IDW η οποία μας δίνει τις εκπληκτικές αγγλικές εκδόσεις του Corto Maltese. Δεν γνωρίζω τίποτα για τον τίτλο, κάποιος να μας ενημερώσει;;; Δεν με τρελαίνει το σχέδιο, αλλά μου κίνησε το ενδιαφέρον. ΠΗΓΗ

Love Is Love, η κόμικ ανθολογία για τα θύματα του Orlando Ένα από τα χειροτέρα γεγονότα της χρονιάς που φεύγει, ήταν αναμφισβήτητα η τραγωδία στο club Pulse, στο Orlando της Florida, όπου τον Ιούνιο έχασαν την ζωή τους 49 άτομα και άλλα 53 τραυματίστηκαν μετα από μαζική επίθεση, η οποία εξελίχθηκε σε κατάσταση ομηρείας. Εκείνη τη μέρα η LGBTqia κοινότητα σε όλο τον κόσμο βουτήχτηκε στο πένθος. Αντίδραση σε αυτό το τραγικό γεγονός αποτελεί η ανθολογία κόμικς Love Is Love της IDW Publishing, που έφερε κοντά συγγραφείς και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο για να γιορτάσουν την αγάπη σε όλες της εκφάνσεις της. Με την υποστήριξη της DC Entertainment (η οποία παραχώρησε δικαιώματα κάποιων χαρακτήρων της) και μερικών εκ των μεγαλύτερων ταλέντων στην βιομηχανία των κόμικς, η ανθολογία περιέχει πολλές ιστορίες της μιας σελίδας (ή των δυο, το πολύ) σε 144 σελίδες φόρου τιμής στην LGBTqia κοινότητα και τα θύματα, άλλα και επιζώντες της επίθεσης και τις οικογένειες τους. Όλες οι ιστορίες δόθηκαν ως δωρεά για την έκδοση και όλα τα έσοδα θα δοθούν στην Equality Florida, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που υπερασπίζεται την ισότητα και την δίκαιη μεταχείριση της LGBTqia κοινότητας στην Florida. Επιμελητής της έκδοσης είναι ο Marc Andreyko (συγγραφέας σε Batwoman, Wonder Woman ’77, μεταξύ άλλων), ο οποίος σχολίασε σχετικά: «Όταν συμβαίνει μια τραγωδία, η τέχνη ανταποκρίνεται. Και μετα από τη σφαγή στο Pulse, η κοινότητα των κόμικς αντέδρασε γρηγορά με αποφασιστικότητα και με ανοιχτές καρδίες. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο περήφανος γι αυτό το βιβλίο ή για το ότι είμαι μέλος της κόμικς κοινότητας. Το ταλέντο και το συναίσθημα σε κάθε σελίδα είναι εντυπωσιακό. Το Love Is Love θρηνεί τον χαμό των 49 ανθρώπων που δολοφονηθήκαν, τιμά τους επιζώντες και γιορτάζει την αγάπη σε όλες τις μορφές της». Μεταξύ των συγγραφέων και καλλιτεχνών που συνεργάστηκαν γι αυτή την ανθολογία είναι οι Phil Jimenez, Mike Carey, Paul Dini, Matt Wagner, Damon Lindelof, Patton Oswalt, Steven Orlando, Rafael Albuquerque, Jason Aaron, Jason Latour, James Tynion IV, Cecil Castellucci, Brandon Peterson, Jesus Saiz, Olivier Coipel και πολλοί άλλοι. Μπορείτε να δείτε όλη την λίστα εδώ . Εάν προσέξετε θα δείτε ότι στην λίστα είμαι κι εγώ. Χρωμάτισα μια σελίδα-ιστορία γραμμένη από τον Steven Orlando (συγγραφέας, Midnighter, Mighty Morphin Power Rangers) και σχεδιασμένη από τον Iain Laurie (And Then Emily Was Gone). Από την ημέρα της επίθεσης ένιωθα πολύ άσχημα και ήθελα να βοηθήσω όπως μπορούσα. Μπορεί να μην έχω καμία σχέση με το Orlando αλλά η επίθεση με είχε επηρεάσει σαν να ήταν προσωπική απώλεια, σαν να έχασα φίλους και οικογένεια. Στην πόλη μου κάναμε και μνημόσυνο στον καθεδρικό ναό και μαζεύτηκε όλη η LGBTqia κοινότητα, ήμαστε όλοι συντετριμμένοι. O Iain είναι φίλος και συνεργάτης και όταν με ρώτησε εάν ήθελα να συμμετάσχω είπα αμέσως ναι. Δεν ζήτησα καν λεπτομέρειες εκείνη την στιγμή, απλώς είπα ναι, δεν θα μπορούσα να είχα δώσει καμία άλλη απάντηση. Ζήτησα από τον Steven Orlando να μου πει δυο λόγια σχετικά: «Όταν επικοινώνησε μαζί μου ο Marc Andreyko για το Love Is Love, ήταν μεγάλη τιμή. Όπως πολλοί από μας, ακόμα προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο να διαχειριστώ το γεγονός, την επίθεση στο Orlando, κάτι που νομίζω όλοι αισθανθήκαμε ως κοινότητα, ήταν όμως επίσης κάτι πολύ προσωπικό για την τοπική κοινότητα του Orlando. Ήθελα να βοηθήσω, ήθελα να κάνω μια θετική δήλωση και επιβεβαίωση για το τι είναι η Αγάπη, τι μπορεί να σημαίνει. Η δουλειά που κάναμε με τον Iain και τον Harry μου έδωσε την ευκαιρία να το κάνω αυτό, να δείξω πώς η Αγάπη και η Οικογένεια μπορεί να μοιάζει με οτιδήποτε, να είναι οτιδήποτε, εφόσον εξακολουθεί να αγαπά.» Το κόμικ είναι διαθέσιμο online στο Cοmixology, για παραγγελία από το Amazon, καθώς και παραγγελία από τα αγαπημένα σας comic shops. H ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού είναι συγκινητική Το cast της σειράς Gotham στηρίζει Πηγή

Τιμή: 15$ Πρόκειται για μια ξεχασμένη, σπάνια ιστορία Disney γαλλικής παραγωγής, η οποία δημοσιεύτηκε τη δεκαετία του 1960 κι έκτοτε δεν αρχειοθετήθηκε στη Disney ούτε επαναδημοσιεύτηκε σε καμία άλλη χώρα πέρα από τη Γαλλία. Η έκδοση αυτή αποτελεί την πρώτη μεταφορά γαλλικής ιστορίας Disney στα αγγλικά για λογαρισμό της IDW. Η ιστορία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Walt Disney's Comics and Stories: Mickey's Quest από τον Μάιο του 1962 έως το Φεβρουάριο του 1969. Σε κάθε μηνιαίο τεύχος δημοσιεύονταν μία σελίδα από την ιστορία, η οποία ομολογουμένως αποτελεί μια ξεχωριστή και πρωτότυπη δουλειά, που ξεφεύγει από το κλασικό πρότυπο της Disney. Η πρωτότυπη ιστορία δεν έχει διασωθεί στο σύνολό της, γι'αυτό και η εν λόγω επανατύπωση, διασκευασμένη σε σενάριο του Lewis Trondheim και σχέδιο του Nicolas Keramidas, αποτελείται από συνολικά 44 σελίδες. Τα μικρά κενά μεταξύ των κεφαλαίων δεν δημιουργούν σημαντικά κενά στην πλοκή και τη ροή της ιστορίας, καθώς το κάθε -μονοσέλιδο- κεφάλαιο χαρακτηρίζεται από μια σχετική αυτοτέλεια, σαν ξεχωριστή μονοσέλιδη η οποία όμως δένεται αρμονικά με τις υπόλοιπες. Ωστόσο: Πλοκή: Όταν ο Μαύρος Πητ και οι Μουργόλυκοι συρρικνώνουν και κλέβουν το θησαυροφυλάκιο του θείου Σκρουτζ, ο Μίκυ και ο Ντόναλντ ακολουθούν τα ίχνη τους, μπλέκοντας σε ένα ξέφρενο ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο, που θα τους φέρει αντιμέτωπους με άγριους δεινόσαυρους, γιγαντιαία χταπόδια, γέτι και φύλακες μιας χαμένης πολιτείας... Η ρεαλιστικότητα του σχεδίου στην απόδοση των τοπίων σε συνδυασμό με το πρωτόγνωρο και 'αλλόκοτο' στυλ απεικόνισης των ηρώων, το οποίο σπάνια συναντά κανείς σε ιστορίες Disney, δημιουργεί έναν εκρηκτικό συνδυασμό. Στα της έκδοσης τώρα... Η IDW αποδεικνύει και σε αυτή την έκδοση, άλλη μία φορά, το πόσο επενδύει στην ποιότητα των κόμικ που εκδίδει. Μεγάλων διαστάσεων άλμπουμ, σκληρόδετο, με ματ χαρτί και ένα πραγματικά αριστουργηματικό εξώφυλλο!! Στολίδι για κάθε βιβλιοθήκη! Να σημειώσω, ωστόσο, κάτι που προσωπικά με ξένισε λίγο. Η IDW αποφάσισε στην έκδοση αυτή να διατηρήσει το 'κιτρίνισμα' και τις 'πιτσιλιές' στις σελίδες, ως ένδειξη αυθεντικότητας. Νομίζω πως έγινε σε υπερβολικό βαθμό. Το βρήκα εν μέρει αντιαισθητικό και σε συνδυασμό με το 'πιξελιασμένο' χρώμα μου έδωσε την αίσθηση πως υποβάθμισε λίγο την ιστορία. Ναι μεν σου δίνει την αίσθηση ότι διαβάζεις κάτι παλιό κι αυθεντικό, αλλά και πάλι οι σελίδες θα μπορούσαν να ήταν πιο καθαρές. Και μερικές αντιπροσωπευτικές του μεγέθους: Συνοψίζοντας, θα έλεγα πως είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για τον καθένα, ανεξάρτητα αν είναι φαν της Disney ή όχι, να προσθέσει στη συλλογή του αυτήν την καλαίσθητη έκδοση Είναι ένα διαμαντάκι που περιέχει μερικά από τα πιο συναρπαστικά επεισόδια Disney με δυο ήρωες που σπάνια εμφανίζονται μαζί, αλλά όταν το κάνουν, προσφέρουν ανεπανάληπτες στιγμές γέλιου και αγωνίας!! Ιnducks για την ιστορία IDW Amazon

Ο Ηλίας Κυριαζής σχεδιάζει Douglas Adams Συντάκτης:Γιάννης Κουκουλάς Ως σχεδιαστής έχει ήδη μεταφέρει σε σειρές κόμικς δύο από τα σπουδαιότερα βιβλία του εμβληματικού Βρετανού συγγραφέα Douglas Adams. Η επιτυχία τους ήταν τόσο μεγάλη που ο εκδοτικός οίκος IDW αποφάσισε να τις επεκτείνει. Μια νέα σειρά, με πρωταγωνιστή τον ντετέκτιβ Ντερκ Τζέντλι του Adams, μόλις ανακοινώθηκε. Και ανατέθηκε εκ νέου στον Ηλία Κυριαζή Ο Douglas Adams (1952-2001) θεωρείται εμβληματική μορφή της φανταστικής και χιουμοριστικής λογοτεχνίας. Με την πενταλογία «Γυρίστε τον Γαλαξία με Οτοστόπ» έγινε διάσημος για τα σουρεαλιστικά, γεμάτα ανατροπές σενάριά του. Από τους φίλους των κόμικς βέβαια ανέκαθεν υπήρχε το ερώτημα: πώς είναι δυνατόν να μεταφερθούν στα κόμικς ή/και στον κινηματογράφο οι ιστορίες του Adams; Πώς μπορεί να αποδοθεί αυτό το παρανοϊκό κλίμα, ιδιαίτερα στην περίπτωση του «Γαλαξία»; Και πράγματι η μεταφορά τού «Γυρίστε τον Γαλαξία με Οτοστόπ» και των συνεχειών του σε κόμικς από την DC (1993-1996) σε σενάρια του John Carnell και σχέδια διαφόρων καλλιτεχνών δεν ήταν ακριβώς αυτό που θα θεωρούσαμε «επιτυχημένη». Δύο δεκαετίες αργότερα η IDW, ένας από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως εκδοτικούς οίκους στον χώρο των κόμικς, πήρε το ρίσκο να επιχειρήσει και πάλι να μεταφέρει τις ιστορίες του Adams. Οχι όμως τις διαστημικές περιπέτειες του Γαλαξία αλλά τις γήινες, απολαυστικά αστείες, περιπέτειες του ντετέκτιβ Ντερκ Τζέντλι, ενός αλλόκοτου ερευνητή που χρησιμοποιεί τις πιο ανορθόδοξες και αμφιλεγόμενες μεθόδους εργασίας, επιχειρώντας πάντα μια ολιστική και διεξοδική, όπως ισχυρίζεται, μελέτη των στοιχείων κάθε περίπτωσης που αναλαμβάνει. Με τον Ηλία Κυριαζή στα σχέδια και σε σενάρια του Arvind Ethan David, η σειρά απέσπασε πολύ θετικά σχόλια. Αλλωστε ανάλογα σχόλια απολαμβάνουν όλοι οι Ελληνες δημιουργοί που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό και δημοσιεύουν τις δουλειές τους σε μεγάλες εκδοτικές εταιρείες των ΗΠΑ. Και δεν είναι πια λίγοι. Ο Μιχάλης Διαλυνάς, ο Βασίλης Γκογκτζιλάς, ο Βασίλης Λώλος, ο Γιάννης Ρουμπούλιας κ.ά. είτε συνεργαζόμενοι με διάσημους σεναριογράφους είτε αναλαμβάνοντας το σύνολο της καλλιτεχνικής πορείας προς την ολοκλήρωση ενός έργου βλέπουν τα τελευταία χρόνια τα κόμικς τους να ξεφεύγουν από τα όρια της Ελλάδας. Ανάμεσά τους ιδιαίτερα επιτυχημένος και παραγωγικός είναι και ο Ηλίας Κυριαζής («Μανιφέστο», «Blood Opera», «Μια Καρδιά για τον Λεοντόκαρδο», «Elysium Online» κ.ά.), που θα συνεχίσει να σχεδιάζει τις ιδέες του Douglas Adams, μετά την ολοκλήρωση των σειρών «The Interconnectedness of All Kings» και «A Spoon Too Short» που κυκλοφόρησαν ήδη σε trade paperbacks από την IDW. Η νέα σειρά θα εγκαινιαστεί τον προσεχή Οκτώβριο και θα φέρει τον τίτλο του τρίτου και ημιτελούς μέρους του κύκλου του Ντερκ Τζέντλι, «The Salmon of Doubt», καθώς ο Adams πέθανε πριν από την ολοκλήρωσή του. Από το τρίτο τεύχος μάλιστα θα σχεδιάζει back up ιστορίες ακόμη μια Ελληνίδα, η Δανάη Κηλαηδόνη. Η δεξιοτεχνία και ο επαγγελματισμός του Κυριαζή τού έδωσαν το δικαίωμα τα τελευταία χρόνια να συνεργάζεται σταθερά με σπουδαίους διεθνείς εκδοτικούς οίκους είτε σε κόμικς τα οποία γράφει ο ίδιος, είτε φιλοτεχνώντας τα σχέδια σε κείμενα άλλων δημιουργών. Η κυκλοφορία των κόμικς μάλιστα αναμένεται να συμπέσει με την πρεμιέρα της νέας τηλεοπτικής σειράς «Dirk Gently's Holistic Detective Agency», που θα αρχίσει να προβάλλεται στις 22 Οκτωβρίου σε συμπαραγωγή του BBC America και του Netflix. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένουμε τη νέα δουλειά του Κυριαζή, με τη βεβαιότητα ότι θα ακολουθήσει το υψηλό επίπεδο των προηγουμένων. Πηγή Αφιέρωμα στον Ηλία Κυριαζή

The Last Unicorn Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Peter S. Beagle (1968). Σχέδιο από τους Renae De Liz και Ray Dillon. Κυκλοφόρησαν συνολικά 6 τεύχη από την IDW με το πρώτο τεύχος να κυκλοφορεί στις 28 Απριλίου 2010. Επίσης, το 2011 εκδόθηκε ένας τόμος 167σελίδων που συγκέντρωνε και τα 6 τεύχη. Το 1982 υπήρξε και animated ταινία 84λεπτών, παραγωγής Topcraft (προκάτοχος του Studio Ghibli) Για όποιον ενδιαφέρεται: Ταινία Εξώφυλλα των τευχών Λίιιγα σποιλερακια σε σχέση με όλη την ιστορία. Σε ένα μαγεμένο δάσος, ένας θηλυκός μονόκερως συνειδητοποιεί ότι είναι ο μοναδικός μονόκερως που έχει απομείνει. Αποφασίζει να ψάξει παντού για να βρει αν τυχόν υπάρχουν κι άλλοι. Στην αρχή του ταξιδιού της, μια πεταλούδα της αποκαλύπτει ότι η απάντηση για το πρόβλημά της είναι ο δαιμονικός Red Bull. Στη συνέχεια, αιχμαλωτίζεται από την κακιά μάγισσα Mommy Fortuna που την κρατά ως έκθεμα στο καρναβάλι της. Εκεί, γνωρίζει τον καλό μάγο Schmendrick με τον οποίο συνεχίζει το ταξίδι της, αφού ελευθερωθεί. Στην παρέα αργότερα προστίθεται και η Molly Grue, δυστυχισμένη σύντροφος του Captain Cully, ενός αποτυχημένου wannabe Ρομπέν των δασών. Και οι τρεις μαζί τελικά φτάνουν στο βασίλειο του Haggard, ο οποίος υποτίθεται είναι ο φύλακας του Red Bull. Τώρα πρέπει να βρουν τη λύση στην κατάρα και να βρουν αν υπάρχουν κι άλλοι μονόκεροι. Υπάρχουν κι αλλοι χαρακτήρες και περιστατικά που δεν αναφερω για να μην το χαλάσω. Η μιση+ παραπάνω παραγραφος είναι το πρωτο και λίγο από το δευτερο τευχακι. Γεύση από το εσωτερικό: Συνέντευξη στο cbr από τον Peter S. Beagle για το κομικ, εδώ Πάρα πολύ καλό κόμικ! Μην περιμένετε επειδή μιλάμε για μαγικούς μονόκερους κλπ. να δείτε ροζ συννεφάκια. Είναι dark και τα διδάγματα που δίνει αφορούν την απώλεια, συναισθήματα όπως θλίψη, πόνος, εσωτερική ειρήνη μετά από πάλη και πως δεν πάνε όλα όπως τα θέλουμε και ονειρευόμαστε. Αν και κερδίζουμε πολύ σημαντικά πράγματα στην πορεία της ζωής μας, ακόμα και αν υπάρχουν πολύ δύσκολες επιλογές και καταστάσεις. Όχι οτι δεν έχει και τα ευχαριστα, μην παρεξηγηθω.. Μου άρεσε πάρα πολύ το στήσιμο των καρέ, υπήρχαν σελίδες που πραγματικά τα έσπαγε η σκηνοθεσία!Είναι ονειρικό, όμορφο και συγχρόνως στενάχωρο. Αξίζει πραγματικά να διαβαστεί και όχι μονο μια φορά.

Ρωτήσαμε τον Ηλία Κυριαζή για την εμπειρία του να δουλεύεις στην επίσημη κόμικ μεταφορά των ‘Ghοstbusters’ στην Αμερική. Υπάρχουν οι άνθρωποι που έχουν ένα δέσιμο με το ‘Ghostbusters’ κι υπάρχουν κι εκείνοι που actually τους έχουν σχεδιάσει. Το 2009 εκδόθηκε από την IDW μια μίνι σειρά με μια πρωτότυπη περιπέτεια των Ghostbusters με τίτλο ‘Displaced Aggression’ σε σενάριο του Scott Lobdell (από τους γνωστούς X-Men σεναριογράφους στη διάρκεια των ‘90s) και σχεδιασμένο από τον Ηλία Κυριαζή, για τον οποίο έχουμε ξαναμιλήσει με αφορμή το έξοχο ‘Elysium Online’ του. Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα για το ‘Ghostbusters: Displaced Aggression’ και να το αγοράσεις από εδώ. Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου ‘Ghostbusters’, κάναμε στον Ηλία μερικές ερωτήσεις για το πώς ήταν να σχεδιάζει τους κλασικούς. Με δυο λόγια, τι ήταν το ‘Ghostbusters: Displaced Aggression’ και τι θυμάσαι πιο πολύ από αυτό; Το ‘Ghostbusters: Displaced Aggression’ ήταν μια από τις πρώτες μου δουλειές στην Αμερική. Μια περιπέτεια των Ghostbusters, σκορπισμένων στο χρόνο μετά από μια καταστροφική επίθεση του πατέρα του Gozer, σε σενάριο Scott Lobdell και σχέδιο δικό μου. Κυκλοφόρησε από την IDW και περιλάμβανε και μια ιστορία σε σενάριο δικό μου και σχέδιο Michael Dialynas που η Janine στη Γαλλία του 1700 φτιάχνει τη δική της ομάδα κυνηγών φαντασμάτων. Μέλος της ο -canon πια- τσολιάς Ghostbuster. Πώς εξασφάλισες το gig; Είχαμε ήδη ολοκληρώσει μια συνεργασία με το Scott Lobdell (το ‘Galaxy Quest: Global Warning’) για την IDW και ψάχναμε τι θα κάναμε μετά. Όταν ήρθε λοιπόν η πρόταση για τους ‘Ghostbusters’ αρπάξαμε την ευκαιρία. Ήσουν πάντα φαν των Ghostbusters; Ήμουν πολύ σαν παιδάκι και τους ξαναθυμήθηκα όταν έκανα το κόμικ. Άλλα μόνο των ταινιών, δε θυμάμαι να βλέπω το κινούμενο σχέδιο. Μόνο αυτό το μαϊμού, με τη μαϊμού. Δεν προβαλλόταν τότε Ελλάδα; Δε θυμάμαι. Ποια είναι η διαδικασία σε ένα τέτοιο licensed κόμικ; Σχεδιάζεις όπως θες; Γενικά έχω ακούσει, αλλά και έχω αντιμετωπίσει, πολύ πιο αυστηρές φάσεις σε licensed κόμικς από ότι αντιμετώπισα στους ‘Ghostbusters’. Από τη στιγμή που εγκριθήκαν τα design των χαρακτήρων, επειδή δεν είχαμε το δικαίωμα να μοιάζουν με τους ηθοποιούς της ταινία, δε νομίζω ότι είχα ούτε μια παρέμβαση ή αλλαγή. Μάλιστα τις περισσότερες φορές όταν συμβαίνουν αλλαγές αυτές προέρχονται από τους συγγραφείς και μετά από τους κατόχους του license. Πολύ σπάνια από τους editors που είναι αυτοί που σε διάλεξαν για τη δουλειά άρα εμπιστεύονται τι θα τους κάνεις. Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου χαρακτήρας στην ταινία και ποιος να σχεδιάζεις; Ε καλά, όλων ο αγαπημένος ήταν ο Venkman αλλά σχεδιαστικά αμέσως μετά την Rachel, τη νέα Ghostbuster που δημιουργήσαμε για το κόμικ, είχα ένα soft spot για τον Egon που είχε το πιο καρτουνίστικο παρουσιαστικό. Ποια ήταν η πιο χορταστική σκηνή του κόμικ για σένα; Απόλαυσα ιδιαίτερα το φινάλε με την επική μάχη των Ghostbusters ενάντια των στρατιών του Gozer σ’ ένα post-apocalyptic Central Park. Δώσε μου μπλοκμπαστεριές ορδές τεράτων να ζωγραφίζω και πάρε μου την ψυχή. Πώς σου φάνηκε το ριμέικ του Paul Feig; Μ’ άρεσε! Στα πλαίσια του ότι ΟΚ, κάπως το κουράζουμε με τα reboots και τα remakes γενικά, πέρασα μια χαρά και θέλω να δω κι άλλη ταινία με αυτούς τους χαρακτήρες. Κι άμα κάνουν γκελ με τα σημερινά πιτσιρίκια όπως οι ορίτζιναλ έκαναν με εμάς, θα είναι σούπερ. Ίσως να μην είναι απαραίτητο να είναι για εμάς μόνο, η κάθε ταινία που βγαίνει, ε; Από τις νέες Ghostbusters ποια θα ήταν η πιο fun να σχεδιάσεις; Έχω ήδη crush με τη Holtzmann οπότε… Για ποιο μελλοντικό πρότζεκτ σου πρέπει να γνωρίζουμε; Το βραβευμένο graphic novel μου, ‘Elysium Online’, κυκλοφόρησε πρόσφατα στα Ελληνικά. Και τον τελευταίο χρόνο δουλεύω στο κόμικ ‘Dirk Gently ’s Holistic Detective Agency’ βασισμένο στον ήρωα του Douglas Adams. Πριν από λίγες μέρες παίχτηκε το τρέιλερ της τηλεοπτικής σειράς που θα το συνοδεύει. Σειρά και νέος κύκλος του κόμικ θα σκάσουν μαζί τον Οκτώβριο και είμαι μες στον ενθουσιασμό! * Δες περισσότερα για τον Ηλία Κυριαζή στο σάιτ του καλλιτέχνη. Και το σχετικό link...