Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'herge'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. To Βέλγιο είναι μία χώρα που λατρεύει τα κόμικς. Όχι απλά έχει γεννήσει μερικούς από τους πιο διάσημους ήρωες του Μέσου, αλλά τους αγαπά και τους τιμά με κάθε ευκαιρία. Η πιο πρόσφατη ήρθε στις 14 Μαρτίου με την παρουσίαση της νέας φανέλας της Εθνικής Βελγίου η οποία θα φέρει τα χρώματα των ρούχων του Τεντέν: γαλάζια φανέλα με λευκό γιακά και καφέ σορτς θα είναι από εδώ και στο εξής η ενδυμασία των «Κόκκινων Διαβόλων»! Το πρώτο τους παιχνίδι με αυτήν θα παίξουν απόψε 23/3 απέναντι στην Ιρλανδία στο πλαίσιο του φετινού Euro. «Ως μεγάλος οπαδός του Τεντέν, χαίρομαι που οι Κόκκινοι Διάβολοί μας θα κατακτήσουν την Ευρώπη με μια φανέλα βασισμένη σε έναν από τους μεγαλύτερους ήρωες του Βελγίου» δήλωσε με μεγάλες προσδοκίες ο πρόεδρος της Βασιλικής Βελγικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Piet Vandendriessche. «Είμαστε ενθουσιασμένοι που αποτίουμε φόρο τιμής σε ένα πραγματικά παγκόσμιο είδωλο: τον Ερζέ. Δεν αιχμαλώτισε μόνο σε μένα την καρδιά και το μυαλό μεγαλώνοντας, αλλά και σε τόσες πολλές γενιές». Ο Ερζέ, δημιουργός του Τεντέν, σίγουρα θα ήταν περήφανος... Και το σχετικό link...
  2. Το εικαστικό πείραμα του σχεδιαστή Adam Murphy στο ίντερνετ συνδυάζει τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς με το σκίτσο του Ερζέ, δημιουργού του Τεντέν. «O Τεντέν είναι ένας Ιντιάνα Τζόουνς για παιδιά» φέρεται να είχε δηλώσει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ για τη δημοφιλή σειρά κόμικς που και ο ίδιος θαύμαζε. Και είναι ολοφάνερο πως ο κινηματογραφικός αρχαιολόγος Ιντιάνα Τζόουνς και ο κομικσικός δημοσιογράφος Τεντέν φέρουν κοινά γνωρίσματα: λάτρεις της περιπέτειας και του μυστηρίου, δεν διστάζουν να διασχίσουν τον κόσμο για να βρουν κάποιο μυθικό, χαμένο αντικείμενο. Πρόκειται για δύο ήρωες της ποπ κουλτούρας που δρουν χρονικά την ίδια περίοδο και αντιπροσωπεύουν την «παλιά καλή περιπέτεια». Το 2011 ο Σπίλμπεργκ παρουσίασε την κινηματογραφική του μεταφορά του Τεντέν, το μπλοκμπάστερ «Οι περιπέτειες του Τεντέν». Πώς θα ήταν όμως το αντίθετο, ένας Ιντιάνα Τζόουνς σε κόμικς από τον Ερζέ; Την απάντηση έδωσε φέτος το καλοκαίρι ο Αυστραλός σχεδιαστής Adam Murphy. «Ο Ίντι και οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού» α λα Ερζέ Ο Murphy, καλλιτέχνης που έχει δουλέψει ως storyboard artist για τις Disney, Nickelodeon και Netflix, με αφορμή τη νέα ταινία του περιπετειώδους – και γερασμένου πια – αρχαιολόγου ανέβασε στον λογαριασμό του στο instagram σκηνές από την ταινία «Οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού» σχεδιασμένες από τον ίδιο στο στιλ του Ερζέ. Κι ας μην πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο κόμικς, τα σκίτσα του Ίντι σε γαλλοβελγική «καθαρή γραμμή» έκαναν τον γύρο του διαδικτύου. Ο δημιουργός συνέχισε σχεδιάζοντας τέσσερις σκηνές από την κάθε ταινία του περιπετειώδους αρχαιολόγου, συμπεριλαμβανόμενης της φετινής, φτιάχνοντας στο instagram μια σειρά σχεδίων «Ιντιάνα Τζόουνς α λα Ερζέ». Ο ίδιος δηλώνει θαυμαστής και των δύο ηρώων και πως τα σκίτσα δημιουργήθηκαν για τη δική του χαλάρωση και διασκέδαση. Μέσα από τα σχέδιά του μπορούμε να δούμε πώς θα ήταν ο Χάρισον Φορντ, ο Σον Κόνερι, το κρυστάλλινο κρανίο και πολλά ακόμα αν ο Βέλγος δημιουργός τα αποτύπωνε με το πενάκι του σε καρέ. Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Τεντέν επιτέλους συναντιούνται! Σε μία από τις τελευταίες του αναρτήσεις, ο Murphy σχεδίασε τον ίδιο τον Τεντέν με το μπλοκάκι του να παίρνει συνέντευξη από τον Τζόουνς στους δρόμους του Καΐρου (μια πόλη που και οι δύο ήρωες έχουν βρεθεί στην ίδια χρονολογία), πραγματοποιώντας ένα μεγάλο γεγονός στην ιστορία της ποπ κουλτούρας: δύο περιπετειώδεις ήρωες του κινηματογράφου και των κόμικς να συναντιούνται στις αχανείς πλατφόρμες του ίντερνετ. Και το σχετικό link...
  3. albert

    ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΖΟ, ΖΕΤ ΚΑΙ ΖΟΚΟ

    Οι Περιπέτειες των Ζο, Ζετ και Ζοκό είναι μία γαλλοβελγική σειρά δημιουργημένη από τον Hergé, τον γνωστό συγγραφέα των Περιπετειών του Τεντέν. Οι πρωταγωνιστές της σειράς είναι δύο παιδιά, τα αδέρφια Ζο και Ζετ, τα οποία μαζί με τη μαϊμουδίτσα Ζοκό, μπλέκουν σε συναρπαστικές περιπέτειες. Στο πρώτο τεύχος της σειράς, ο Ζο, η Ζετ και ο Ζοκό θα ταξιδέψουν με το Στρατόπλοιο Η.22, ένα αεροπλάνο που πετάει στα ύψη της στρατόσφαιρας. Όλα ξεκίνησαν όταν ο κύριος Παμπ άφησε δέκα εκατομμύρια δολάρια κληρονομιά. Τα χρήματα θα πάνε σε όποιον κατασκευάσει το πρώτο αεροπλάνο που θα κατορθώσει να ταξιδέψει από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη με ταχύτητα 1.000 χιλιομέτρων την ώρα. Για να σώσουν το Στρατόπλοιο Η.22 που σχεδίασε ο πατέρας τους και τώρα απειλείται από κακοποιούς, οι Ζο και Ζετ, μαζί με τη μαϊμουδίτσα Ζοκό, απογειώνουν το αεροσκάφος. Όμως όταν ξεμείνουν από καύσιμα, θα προσγειωθούν σ’ ένα έρημο νησί στο οποίο δεν μπορούν να φανταστούν τις τους περιμένει… Ευχαριστούμε το μέλος @ hudson για την διάθεση του τεύχους #02.
  4. «Επειδή ο Τεντέν συγχωνεύει δυο αντίθετες όψεις στην προσωπικότητά του, την εφηβεία και την ενηλικίωση, είναι ένας συμφιλιωτικός μύθος. Ρόλος του είναι να συνενώσει δυο γενιές με τα δεσμά της εμπιστοσύνης η οποία χάθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου 1914-18 στην Ευρώπη. […] Χωρίς λοιπόν να το έχει αποφασίσει σαφώς, ο Hergé σφυρηλάτησε έναν καινούργιο μύθο, χαρακτηριστικό του 20ού αιώνα, τον οποίο ονοματίζω υπερπαιδί». Αυτά είχε γράψει για τον Τεντέν ο Ελληνογάλλος Ζαν-Μαρί Αποστολίδης (Jean-Marie Apostolidès) στο μοναδικό του δοκίμιο που βρίσκεται μεταφρασμένο στα ελληνικά «Τεντέν και ο Μύθος του Υπερπαιδιού» (εκδ. Μαμούθκομιξ, μετάφραση Δημήτρης Καραγιάννης). Ο Αποστολίδης, που πέθανε στις 24 Μαρτίου σε ηλικία 79 χρόνων, ήταν ένας πολυγραφότατος πανεπιστημιακός, δοκιμιογράφος, μελετητής του Γκι Ντεμπόρ και των καταστασιακών, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ο μελετητής με ρίζες από τη Μικρά Ασία ήταν από τους πρώτους ακαδημαϊκούς που ασχολήθηκαν συστηματικά με τα κόμικς του Hergé. Μέσα σε τέσσερα βιβλία του, ανέλυσε τη σημασία του Τεντέν αλλά και του ίδιου του Hergé για την κουλτούρα του 20ού αιώνα. Εκτός από τα δοκίμιά του, ο Αποστολίδης άγγιξε σε ακόμα πιο πρακτικό πεδίο την 9η Τέχνη, γράφοντας το σενάριο του κόμικς «Konoshiko» σε σχέδιο Luc Giard. Τώρα πια, ο μεγάλος «Τεντενολόγος» έφυγε και άφησε παρακαταθήκη ανάμεσα στα έργα του, τα δοκίμια και την αγάπη του για το «υπερπαιδί» Τεντέν. Και το σχετικό link...
  5. Οι Ζο, Ζετ και Ζοκό, τρεις από τους λιγότερο γνωστούς ήρωες του δημιουργού τού Τεντέν, Hergé, κυκλοφορούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο «Στρατόπλοιο Η.22». Ο Βέλγος κομίστας Hergé, κατά κόσμον Georges Remi, είναι παγκοσμίως γνωστός ως ο δημιουργός του Τεντέν. Ο νεαρός δημοσιογράφος με το μικρό τσουλούφι και το λευκό σκυλάκι του Μιλού, έχει κάνει τον γύρο του κόσμου λύνοντας μυστήρια και εξαρθρώνοντας εγκλήματα, κάνοντάς τον έναν από τους πιο δημοφιλείς, αγαπημένους μα και αμφιλεγόμενους ήρωες κόμικς του κόσμου. Λιγότερο γνωστό όμως είναι πως ο Hergé είχε δημιουργήσει κι άλλους ήρωες εκτός από τον Τεντέν και την παρέα του. Ήρωες όπως οι σκανδαλιάρηδες Quick & Flupke δημιουργήθηκαν παράλληλα με τον νεαρό ρεπόρτερ αλλά δεν απέκτησαν την ίδια δημοφιλία, χωρίς όμως να στερούνται γοητείας. Μια από αυτές τις σειρές έχουμε τη χαρά να δούμε πρώτη φορά στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως σε μετάφραση Γαβριήλ Τομπαλίδη, το 1ο άλμπουμ των Ζο, Ζετ και Ζοκό με τίτλο «Το Στρατόπλοιο Η.22». Ο Ζο κι η Ζετ Λεγκράντ είναι τα δύο παιδιά του μηχανικού και αεροναυπηγού κυρίου Λεγκράντ και της κυρίας Λεγκράντ που, μαζί με τον κατοικίδιο χιμπαντζή τους Ζοκό, μπλέκουν σε μεγάλες περιπέτειες. Δημιουργήθηκαν το 1936, όταν οι εκδότες του Hergé από τη συντηρητική καθολική γαλλική εφημερίδα Coeurs Vaillants ζήτησαν να φτιάξει μια σειρά πιο «προσγειωμένη» και «οικογενειακή» από τις συχνά βίαιες περιπέτειες του Τεντέν. Ο Βέλγος σχεδιαστής, έχοντας μόνο εκείνους ως βήμα στη γαλλική αγορά, τους έκανε τη χάρη και δημιούργησε την οικογένεια Λεγκράντ με τόπο δράσης το Παρίσι. Η σειρά όμως δεν ευδοκίμησε να έχει παραπάνω από 5 άλμπουμ λόγω φόρτου εργασίας του δημιουργού. Το άλμπουμ «Το Στρατόπλοιο Η.22» που μας παρουσιάζεται στα ελληνικά απαρτίζεται από τα δύο συνεχόμενα τεύχη «Η Διαθήκη του κυρίου Παμπ» και «Προορισμός: Νέα Υόρκη» που πρωτοδημοσιεύτηκαν το 1938 και 1939. Ο εκκεντρικός εκατομμυριούχος κ. Παμπ πεθαίνει και αφήνει 10 εκατομμύρια δολάρια κληρονομιά σε όποιον κατασκευάσει το πρώτο αεροπλάνο που θα καλύψει την απόσταση Παρίσι-Νέα Υόρκη με ταχύτητα 1.000 χιλιομέτρων την ώρα. Ο κύριος Λεγκράντ κατασκευάζει το αεροσκάφος «Στρατόπλοιο Η.22» αλλά διάφοροι σκοτεινοί ανταγωνιστές προσπαθούν να το σαμποτάρουν. Οι Ζο και Ζετ, μαζί με τον Ζοκό, βοηθούν τον πατέρα τους ενάντια στους σαμποτέρ και καταλήγουν μάλιστα να πιλοτάρουν το σκάφος και να χαθούν στις τέσσερις γωνιές της Γης! Το «Στρατόπλοιο Η.22» είναι μια κλασική γαλλοβελγική ιστορία περιπέτειας. Διατηρεί κάθε στοιχείο που κάνει τα κόμικς του Hergé ξεχωριστά (όπως τη χρήση της «καθαρής γραμμής») και αποτελεί σίγουρα ένα ξεχωριστό απόκτημα για κάθε λάτρη του Βέλγου δημιουργού και του Τεντέν. 📌 «Το Στρατόπλοιο Η.22» με τους Ζο, Ζετ και Ζοκό κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως σε μετάφραση Γαβριήλ Τομπαλίδη. Και το σχετικό link...
  6. Όταν παιδικοί ήρωες "ξαναζωντανεύουν" ως "όπλα" στη μάχη των πολιτικών ιδεών. Ο καθείς και τα όπλα του στην ιδεολογική διαπάλη. Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα όπλα δεν είναι αυτόφωτα αλλά «δανεικά»; Και μάλιστα «δανεικά» από χώρους φαινομενικά ξένους προς την ιδεολογική διαπάλη, όπως είναι για παράδειγμα εκείνος των παιδικών καρτούν; Μούμιν εναντίον ΤενΤεν: Την εν λόγω «περιπέτεια» δεν θα τη βρείτε στα κομιξάδικα. Κι όμως, εκείνη ήδη «παίζεται» ατύπως στη δημόσια σφαίρα, στους δρόμους και στο διαδίκτυο, ως μια από τις πολλές «συμβολικές» πτυχές του «πολέμου» μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Τα φινλανδικά τρολ και ο Βέλγος ρεπόρτερ Για όσους χρειάζονται διευκρινίσεις, τα Μούμιν είναι κάτι χαριτωμένα πλασματάκια που θυμίζουν δίποδους ιπποπόταμους και ζουν σε μια κοιλάδα, δημιούργημα της Φινλανδής Τούβε Γιάνσον (Tove Jansson), μιας συγγραφέας-εικονογράφου γνωστής για την αμφιφυλοφιλία της, που είχε σατιρίσει σφόδρα τον Χίτλερ τις δεκαετίες του 1930 και ’40 μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Garm (που κυκλοφορούσε στα σουηδικά αλλά εκδίδετο στο Ελσίνκι). Ο Τεντέν από την άλλη, είναι ένας ξανθομάλλης γαλλόφωνος Βέλγος ρεπόρτερ που μπλέκεται σε περιπέτειες ανά την υφήλιο, δημιούργημα του Βέλγου κομίστα Ερζέ (Hergé, πραγματικό όνομα Ζορζ Προσπέρ Ρεμί), ενός καλλιτέχνη που, αν και δεν θεωρείται ακροδεξιός, είχε εργαστεί τις δεκαετίες του 1930 και του ’40 για συντηρητικές εφημερίδες της δεξιάς: πρώτα για την «Le Vingtième Siècle» και εν συνεχεία κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής για τη «Le Soir» την οποία όμως τότε ήλεγχαν οι ναζί, ενώ ο ίδιος λέγεται πως διατηρούσε και προσωπικούς-φιλικούς δεσμούς με στελέχη του βελγικού φασιστικού κόμματος «Rex», του οποίου ωστόσο ποτέ δεν υπήρξε μέλος. Η Τούβε Γιάνσον και ο Ερζέ Ο Ερζέ πέθανε το 1983 και η Γιάνσον το 2001 (έχοντας εν τω μεταξύ απορρίψει και πρόταση που της είχε κάνει η Walt Disney για να αποκτήσει τα δικαιώματα των Μούμιν). Τα πλάσματα που εκείνοι δημιούργησαν ωστόσο, συνεχίζουν να «ζουν» όχι μόνο ως καρτούν που ενθουσιάζουν μικρούς και μεγάλους αλλά και ως σύμβολα στη μάχη των πολιτικών ιδεών. Τα Μούμιν από την πλευρά τους έχουν αξιοποιηθεί μεταξύ άλλων και ως αντιφασιστικό-αντιναζιστικό σύμβολο στα χέρια πλήθους ακτιβιστών της Αριστεράς. Η ταυτότητα της (αμφιφυλόφιλης, προοδευτικής για την εποχή της, εχθρικής απέναντι στον ναζισμό και τον φασισμό) Φινλανδής δημιουργού τους αλλά και ο ίδιος ο (αλληλέγγυος προς τους άλλους, δεκτικός, φιλικός, υπεράνω χρημάτων, αταξικός) χαρακτήρας τους έχουν συμβάλει ώστε εκείνα να αντιμετωπίζονται ως σύμβολο υπέρ της δημοκρατίας, των ανοιχτών κοινωνιών και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Τα Μούμιν και οι Rage Against the Machine «Η καρδιά τους ανοιχτή στα πάντα – Τα παράπονα όλα στη μπάντα – Τρέχουν πάντα και γελούν – Την παρέα σας ζητούν – Να οι Μούμιν», όπως έλεγε και το τραγούδι που συνόδευε τη μεταγλωττισμένη στα ελληνικά έκδοση της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς της δεκαετίας του 1980. Σημειωτέον πως τα Μούμιν έχουν φιγουράρει τις περασμένες δεκαετίες, με τις ευλογίες της δημιουργού τους, και σε αφίσες της Διεθνούς Αμνηστίας, του Ερυθρού Σταυρού καθώς και της UNICEF όπως μας υπενθυμίζει το περιοδικό Huck, ενώ και ο Τομ Μορέλο, κιθαρίστας των Rage Against the Machine, είχε εμφανιστεί την άνοιξη του 2019 να φορά μπλούζα με στάμπα ένα Μούμιν που ανεμίζει αντιφασιστική σημαία. Για του λόγου το αληθές, αρκεί να ανατρέξει κανείς σε εκείνο το βίντεο με τα εκατομμύρια views όπου οι κ.κ. Τομ Μορέλο, Σκοτ Ίαν (Anthrax), Νούνο Μπέτενκορτ (Extreme) και Μπραντ Πέισλι τζαμάρουν όλοι μαζί παίζοντας το theme song της τηλεοπτικής σειράς Game Of Thrones. Ανατρέχοντας σε πρακτικές παλαιότερων δεκαετιών, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι οι ακτιβιστές παίρνουν φαινομενικώς απολίτικα σύμβολα και τα οικειοποιούνται εντάσσοντάς τα στις εκστρατείες τους. Εάν αυτό κάποτε (κυρίως από τον Μάιο του 1968 και έπειτα) γινόταν από τον χώρο της Αριστεράς, πλέον ωστόσο γίνεται και από τον χώρο της ακροδεξιάς και πολλών εκ των alt-right παραφυάδων της. Η γαλλική ακροδεξιά και ο Τεντέν Η Ακροδεξιά επί παραδείγματι στη Γαλλία επιχειρεί εδώ και χρόνια να «στρατολογήσει» ως «δικό της» τον γαλλόφωνο Βέλγο ήρωα-ρεπόρτερ Τεντέν. Υποστηρικτές του Εθνικού Μετώπου του Ζαν Μαρί Λεπέν (που πλέον οδεύει προς τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2022 ως Εθνικός Συναγερμός, υπό την κόρη του Ζαν Μαρί, Μαρίν Λεπέν) είχαν παρουσιάσει ήδη από τη δεκαετία του 1990 δικές τους παραλλαγμένες ιστορίες κόμικ με πρωταγωνιστή τον Τεντέν, όπως μας υπενθυμίζει το περιοδικό Wired. Το σενάριο… απλό: ο Τεντέν βλέπει τη Γαλλία να μεταμορφώνεται σε «ισλαμιστική αποικία» και εντάσσεται στο Εθνικό Μέτωπο έπειτα από παρότρυνση του καπετάνιου Χάντοκ, αφού όμως εν τω μεταξύ αραβόμορφοι ξένοι του έχουν κλέψει το σπίτι και το αυτοκίνητο… Υπάρχουν, πράγματι, ορίτζιναλ περιπέτειες του Τεντέν που είχαν στοιχεία αντικομμουνιστικά (βλ. «Ο Τεντέν στη Χώρα των Σοβιέτ» του 1930), στερεοτυπικά φυλετικά-ρατσιστικά (βλ. «Ο Τεντέν στο Κονγκό» του 1931) ή ακόμη και αντισημιτικά (βλ. «Το Πεφταστέρι» του 1941). Σχεδόν 80 χρόνια μετά, Γάλλοι ακροδεξιοί παίρνουν καρέ και στριπ από τις εν λόγω ιστορίες και τα επαναπροωθούν υπό νέες λεζάντες κατά πως τους συμφέρει, προβάλλοντας για παράδειγμα μια δική τους εκδοχή στην οποία δεν πάει ο Τεντέν στο Κονγκό… αλλά αντιθέτως έρχεται το Κονγκό (βλ. μετανάστευση) στη Γαλλία… Αυτό που επιλέγουν να αγνοούν βέβαια οι ακροδεξιοί είναι όλες εκείνες τις… ουκ ολίγες περιπέτειες του Τεντέν που δεν «κουμπώνουν» ακριβώς στο αφήγημά τους. Ο Τεντέν ήταν άλλωστε, μέσα σε όλα τα άλλα, και ένας… πολίτης του κόσμου, που στις περιπέτειές του έχει ταξιδέψει παντού, από την Αμερική και τη Σοβιετική Ένωση έως την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Κίνα (στη Σαγκάη στον «Μπλε Λωτό»), συνεργαζόμενος με ανθρώπους από ολόκληρο τον κόσμο. Ο Γουίνι που εξόργισε το Πεκίνο Εάν απομακρυνθούμε ωστόσο από την Ευρώπη, όπως συνήθιζε να κάνει και ο Τεντέν, τότε οι ανησυχίες αλλάζουν. Για το κινεζικό καθεστώς επί παραδείγματι, ο παιδικός ήρωας που προκαλεί τη μεγαλύτερη ανησυχία δεν είναι κάποιος «υπερκακός» αλλά ένα φαινομενικά αθώο και άκακο πλάσμα: ο Γουίνι το Αρκουδάκι (Winnie the Pooh). Δημιούργημα του Άγγλου συγγραφέα Άλαν Αλεξάντερ Μιλν, ο Γουίνι έκανε την πρώτη του εμφάνιση τη δεκαετία του 1920. Για περίπου… ενενήντα χρόνια, ο συμπαθής αρκούδος δεν είχε καμία εμπλοκή με τον χώρο της διεθνούς πολιτικής. Όλα θα άλλαζαν ωστόσο τον Ιούνιο του 2013, όταν ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ επισκέφθηκε τις ΗΠΑ και συνάντησε από κοντά τον Μπαράκ Ομπάμα. Βλέποντας τους δυο ηγέτες, τον ψιλόλιγνο Ομπάμα από τη μία πλευρά και τον πιο «κοντόχροντρο» Σι από την άλλη να περπατούν δίπλα-δίπλα, κάποιοι θα τους παρομοιάζαν με τον Γουίνι και τον φίλο του τον Τίγρη (Tigger). Και έναν χρόνο αργότερα, τον Νοέμβριο του 2014, όταν ο Σι Τζινπίνγκ βρέθηκε επί κινεζικού εδάφους να ανταλλάσσει χειραψία με τον Ιάπωνα τότε πρωθυπουργό Σίνζο Άμπε μπροστά στις κάμερες, πολλοί θα έβλεπαν στο μεν πρόσωπο του Σι τον Γουίνι, στον δε πρόσωπο του Ιάπωνα ηγέτη έναν άλλο ήρωα της ίδιας σειράς: τον Γκαρή (Eeyore) τον γάιδαρο. Ομπάμα και Άμπε δεν φάνηκε να ενοχλούνται από τους εν λόγω παραλληλισμούς. Δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο και για το κινεζικό καθεστώς που θα έφτανε στο σημείο λίγα χρόνια αργότερα να απαγορεύσει όλα (τα παιχνίδια, τις ταινίες, τα βιβλία, τα μιμίδια) όσα θυμίζουν τον Γουίνι το Αρκουδάκι. Κι αυτό με την αιτιολογία ότι «υπονομεύουν την αξιοπρέπεια της προεδρίας και του ιδίου του προέδρου». Εν τω μεταξύ ωστόσο, στα χέρια των επικριτών του Σι Τζινπίνγκ ο Γουίνι είχε γίνει όντως ένα σύμβολο μέσω του οποίου εκείνοι ένιωθαν ότι μπορούσαν να ειρωνευτούν και να χλευάσουν την κινεζική ηγεσία. Ο Κινέζος πρόεδρος δεν είναι βέβαια ο μοναδικός ηγέτης στον κόσμο τον οποίο οι επικριτές του έχουν ταυτίσει με κάποιον παιδικό ήρωα. Ουκρανοί επικριτές του Ρώσου προέδρου Βλάντιμιρ Πούτιν τον έχουν για παράδειγμα παρουσιάσει σαν τον Ντόμπι: το ξωτικό από τις περιπέτειες του Χάρι Πότερ. Ενώ για όσους δεν συμπαθούσαν την Βρετανίδα πρώην πρωθυπουργό Τερέζα Μέι, εκείνη έμοιαζε με την βγαλμένη από «Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας» Κρουέλα ντε Βιλ. Ο Πέπε ο Βάτραχος Ενδιαφέρον παρουσιάζει όμως και η περίπτωση του ανθρωπόμορφου βατράχου Πέπε (Pepe the Frog) ο οποίος ξεπήδησε μεν μέσα από τη μάλλον απολίτικη αμερικανική σειρά κόμικ «Boy ’s Club» του Ματ Φιούρι αλλά στην πορεία προσέλαβε άλλες, πολιτικά φορτισμένες – και αντιθετικές μεταξύ τους – διαστάσεις. Διότι ο Πέπε ο Βάτραχος έχει τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιηθεί και ως σύμβολο ρατσιστικού-ναζιστικού μίσους από την αμερικανική alt-right ακροδεξιά (ξεκινώντας από το site 4chan), αλλά παράλληλα και ως σύμβολο δημοκρατικής άμυνας και ελπίδας από όσους διαδήλωναν το 2019 στο Χονγκ Κονγκ ενάντια στον κινεζικό αυταρχισμό… Και το σχετικό link...
  7. Πριν ακόμα καλά καλά γίνει γνωστός με τον Τεν Τεν, ο Ερζέ είχε ήδη δημοσιεύσει και άλλα δημιουργήματά του με άλλους ήρωες. Από το 1930 έως το 1940, σχεδίασε μιά σειρά από strips με τις περιπέτειες δύο φίλων, του Quick και του Flupke. Τα strips αυτά δημοσιεύτηκαν στο παιδικό ένθετο τις εφημερίδας Le Vingtieme Siecle και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Αργότερα επανεκδόθηκαν σε τόμους και μεταφράστηκαν στα Αγγλικά από την Mamooth. Μεταφορά τους έγινε ακόμα και στην μικρή οθόνη την 10ετία του 1980. Όμως κάποια από αυτά, μεταφράστηκαν και στα Ελληνικά και δημοσιεύτηκαν στην Διάπλαση των Παίδων, μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου του 1958 με τον ευρηματικό τίτλο "Ο Κουκούτσης κι ο Παπούτσης". Αν δεν κάνω λάθος, είναι το μοναδικό δημιούργημα του Herge εκτός του Τεν Τεν που έχει μεταφερθεί στα Ελληνικά. ΠΗΓΗ: Wikipedia
  8. germanicus

    Xavier Marabout vs Edward Hopper

    Edward Hopper. Αμερικάνος ζωγράφος (1882-1967). Όπως είχε γράψει ο Δημήτρης Βανέλλης στο fb του "Απεικόνισε με ευαισθησία, αλλά και έκδηλη μελαγχολία, ποικίλες όψεις της αμερικάνικης ζωής στις πόλεις, ζωγράφισε όμως και εξαιρετικά τοπία της υπαίθρου της χώρας του." Xavier Marabout. Γάλλος ζωγράφος (1967-) Του αρέσει να αναμιγνύει πράγματα όπως Tex Avery+Picasso ή όπως θα δούμε εδώ Edward Hopper και Herge Παρατίθενται πίνακες του Hopper και οι αντίστοιχες δουλειές του Marabout Hotel Room 1931 - Hôtel Osborne, Chambre 379 (2017) Cape Cod Evening 1939 - Rupture à Cap Cod (2017) Queensborough-Bridge 1913 - Baiser sous le pont de Queensboro (2016) Office in a Small City 1953 - Le petit café du matin (2016) Summer Evening 1947 - Nuit d’été (2016) Hotel Lobby 1943 - Travatia Hôtel (2016) People in the Sun 1963 - Moulinsart au soleil (2015) Ryder's House 1933 - La Triumph de Mademoiselle Ryden (2016) Night WIndows 1928 - Un soir à le fenêtre (2016) Office at Night 1940 - Rédaction de nuit (2015) Sunlight on Brownstones 1956 - Vacances en Buick Roadmaster (2015) Summertime 1943 - Visite estivale en Bugatti Torpédo (2015) Chop Suey 1929 - Sexy Suey (2014) Nighthawks 1942 - Taxi pour noctambules (2014) Early Sunday Morning 1930 - Dimanche matin en Cadillac (2013) Υπάρχουν και μερικά ακόμα του Marabout που δεν μπόρεσα όμως να αντιστοιχήσω
  9. Το σπάνιο εξώφυλλο του Ερζέ που σχεδίασε το 1936 δημοπρατήθηκε στην υψηλότερη μέχρι σήμερα τιμή, θυμίζοντας τη «χρυσή αγορά» του χώρου. Τρυπώνει μέσα σε ένα κινέζικο βάζο φορώντας ασιατικά ρούχα αγκαλιά με τον σκύλο του Μιλού προκειμένου να ξεφύγουν και οι δύο από έναν κόκκινο δράκο. Πρόκειται για το εξώφυλλο μιας περιπέτειας του Τεντέν που δημοπρατήθηκε την περασμένη Πέμπτη στο Παρίσι έναντι του αστρονομικού ποσού των 3,2 εκατομμυρίων ευρώ. Η ιστορία που υπάρχει πίσω από το πολύτιμο και σπάνιο εξώφυλλο του δημοφιλούς ήρωα κόμικ, σύμφωνα με τον οίκο Artcurial o oποίος ανέλαβε τη δημοπρασία, πάει πίσω στο μακρινό 1936. Τότε ο βέλγος δημιουργός του Τεντέν Ζορζ Ρεμί φιλοτέχνησε το τεύχος που είχε τίτλο ο «Μπλε Λωτός» (The blue Lotus). Η εικόνα όμως του Ρεμί – που ήταν διάσημος με το ψευδώνυμο Ερζέ – δεν έπεισε τον εκδότη του, αφού το απέρριψε για οικονομικούς λόγους. Τα χρώματα που απαιτούνταν για την εκτύπωση ήταν πάρα πολύ ακριβά. Συγκεκριμένα, ο δημιουργός πρότεινε ινδική μελάνη, γκουάς και ακουαρέλα. Τα πολλά χρώματα ήταν απαγορευτικά για τη μαζική παραγωγή. Αντί του συγκεκριμένου σχεδίου στο τεύχος του εξωφύλλου χρησιμοποιήθηκε μια άλλη ζωγραφιά, ασπρόμαυρη με κάποιες κόκκινες λεπτομέρειες, η οποία βεβαίως ήταν λιγότερο δαπανηρή από την αρχική. Την πρώτη ο Ερζέ τη δώρισε στον κληρονόμο του εκδοτικού οίκου Ζαν-Πολ Καστερμάν, ο οποίος δημοσιεύει ό,τι έχει σχέση με τον δημοφιλή ήρωα κόμικ. Ο Καστερμάν φύλασσε στο συρτάρι του διπλωμένο το πολύτιμο εξώφυλλο και αρνιόταν να το πουλήσει απορρίπτοντας όλες τις γενναιόδωρες προσφορές των συλλεκτών που ονειρεύονταν να το έχουν στην κατοχή τους. Για τον Καστερμάν ήταν το ανεκτίμητο δώρο του Ερζέ και κανένα χρηματικό ποσό δεν ήταν αρκετό. Το δίπλωσε στα έξι και το έβαλε στο συρτάρι του μέχρι το 1981, χρονιά που ζήτησε από τον Ερζέ να υπογράψει το πολύτιμο σχέδιο. Αυτός ήταν ο λόγος, όπως εξηγεί ο υπεύθυνος για τα βιβλία κόμικς του οίκου δημοπρασιών Artcurial Ερίκ Λερόι, που το συγκεκριμένο έργο δεν είχε δημοπρατηθεί. Ερζέ Αγαπημένο κόμικ Τα παιδιά του Καστερμάν το διέθεσαν προς πώληση έχοντας μάλιστα εκτιμήσεις από ειδικούς που προέβλεπαν ότι η εικόνα που αποτύπωνε την περιπέτεια του Τεντέν στη μακρινή Κίνα με τον τετράποδο φίλο του Μιλού θα άγγιζε τα 2 εκατομμύρια ευρώ. Τελικά η διαδικασία ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έφτασε τα 2 εκατομμύρια ευρώ κλείνοντας τελικά στα 3,2 εκατομμύρια ευρώ. Τα στοιχεία του αγοραστή, ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν έχουν αποκαλυφθεί. Στην ίδια δημοπρασία της προηγούμενης Πέμπτης πωλήθηκε μια λιθογραφία του «Μπλε Λωτού» – η οποία είχε δημιουργηθεί το 1981, υπογεγραμμένη μάλιστα από τον Ερζέ ο οποίος πέθανε το 1983 – προς 6.000 ευρώ, διπλάσια τιμή από την εκτιμώμενη αξία. Ο Τεντέν εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ταινία κινουμένων σχεδίων το 1929, ενώ οι έντυπες περιπέτειές του βρίσκονται σε 24 βιβλία. Σίγουρα είναι εντυπωσιακό το νούμερο της δημοπρασίας, αλλά δεν είναι η μοναδική που μετρά την αξία του αγαπημένου κόμικ. Το 2014 η αρχική εικονογράφηση του πρώτου εξωφύλλου του Τεντέν, η οποία κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1930, πωλήθηκε σε δημοπρασία στο Ντάλας μέσω του αμερικανικού οίκου Heritage Auctions αντί του ποσού των 1.125.000 δολαρίων, δηλαδή 992.000 ευρώ. Το συγκεκριμένο σκίτσο δείχνει τον Τεντέν να βρίσκεται για ρεπορτάζ στη Σοβιετική Ενωση και να πελεκίζει μέσα σε ένα κορμό δέντρου έναν αυτοσχέδιο έλικα για το αεροπλάνο του, ενώ ο σκύλος του ο Μιλού τον παρατηρεί τυλιγμένος με γάζες. Το σκίτσο που πωλήθηκε στο Ντάλας το 2019 έγινε με σινική μελάνη και η επεξεργασία με γκουάς. Ήταν υπογεγραμμένο από τον δημιουργό του, ο οποίος το είχε δώσει στην εφημερίδα για να τυπωθεί. Τον Ιανουάριο του 1929 Οι περιπέτειες του «Τεντέν στη χώρα των Σοβιέτ» άρχισαν να κυκλοφορούν από τον Ιανουάριο του 1929 – κάθε εβδομάδα στο «Le Petit Vingtieme». Μετά την επιτυχία του κόμικ ο Τεντέν από τις 8 σελίδες επεκτείνει τις ιστορίες του στις 16. Τα περισσότερα παλιά εξώφυλλα του Τεντέν βρίσκονται στο μουσείο Ερζέ στη Λουβέν-λα-Νεβ του Βελγίου. Το άλλο μεγάλο επεισόδιο στη ροή των ειδήσεων που αφορούν τις δημοπρασίες του Τεντέν καταγράφηκε πριν από έναν χρόνο περίπου. Τον Μάιο του 2014 βγήκαν σε δημοπρασία στο Παρίσι από τον οίκο Artcurial δύο σπάνιες σελίδες του 1937 με περισσότερες από 34 εικόνες του Τεντέν. Σε αυτές εικονίζεται με το πιστό φοξ τεριέ του, τον Μιλού, και είχαν χρησιμοποιηθεί ως εσώφυλλα σε τόμους με τις περιπέτειες του βέλγου δημοσιογράφου τις δεκαετίες του ’30, του ’40 και του ’50. Ένα μάλιστα από αυτά τα καρέ τον δείχνει να φοράει βαρύ παλτό σε χιονισμένο σκηνικό, δεν θυμίζει κάποια από τις γνωστές ιστορίες του ήρωα του Ερζέ. Οι Περιπέτειες του Τεντέν περιλαμβάνουν 23 τόμους κόμικς. Μέχρι το 2007 είχαν πουληθεί περισσότερα από 200 εκατομμύρια αντίτυπα και είχαν μεταφραστεί σε περισσότερες από 70 γλώσσες. Marvel και άλλοι θησαυροί Η αγάπη και η αφοσίωση για τους ήρωες των κόμικς από του λάτρεις του είδους πολλές φορές έχει αποδειχθεί πολυδάπανη. Οι εραστές των χάρτινων ειδώλων δεν δίστασαν πολλές φορές να αποδείξουν πόσο σοβαρή υπόθεση είναι για εκείνους η συλλογή αντιτύπων με τις περιπέτειες των αγαπημένων τους ηρώων. Το 2019 στην Αμερική δημοπρατήθηκε το πρώτο τεύχος που κυκλοφόρησε η Marvel. Το ποσό που έδωσε ο αγοραστής για να αποκτήσει το πρώτο κόμικ άγγιξε το ποσό των 1,26 εκατομμυρίων δολαρίων. Πρόκειται για το τεύχος που βγήκε το 1939 και στο οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά ο γνωστός «Ανθρώπινος Πυρσός». Τα στοιχεία του μανιώδους συλλέκτη δεν αποκαλύφθηκαν από τον οίκο δημοπρασιών Heritage Auctions του Ντάλας. Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο του οίκου Εντ Τζάστερ, επρόκειτο «για ένα ιστορικό αντίτυπο ενός ιστορικού κόμικ». Το Ντάλας ήταν η τελική διαδρομή του τεύχους αυτού. Η εκκίνηση της περιπέτειάς του αρχίζει από την Πενσιλβάνια. Συγκεκριμένα από το Γιούνιονταουν, εκεί όπου το είχε αγοράσει για πρώτη φορά ένας ταχυδρόμος. Έκτοτε άλλαξε χέρια λίγες φορές. Ένα άλλο σημαντικό ρεκόρ που σημειώθηκε σε κόμικ της Marvel ήταν το 1962. Τότε έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά ο αγαπημένος υπερήρωας Spider-Man. Το τεύχος αυτό δόθηκε έναντι του ποσού των 1,1 εκατομμυρίων δολαρίων το 2011. Το 2014, ένα τεύχος Superman στο οποίο πρωταγωνιστεί ο πιο διάσημος σούπερ ήρωας στον κόσμο, ο Κλαρκ Κεντ, το οποίο εκδόθηκε το 1938 (της DC Comics), αγοράστηκε έναντι του ποσού των 3,4 εκατομμυρίων δολαρίων στο eBay. Στον κατάλογο των ανεκτίμητων κόμικς με τις περιπέτειες των υπερηρώων βρίσκεται και εκείνο των X-Men που πωλήθηκε το 2012 έναντι του ποσού των 492.937 δολαρίων. Πρόκειται για το τεύχος του Jack Kirby και στο οποίο άρχισαν να εμφανίζονται οι Cyclops, Beast και ο Magneto. Το ποσό των 567.625 δολαρίων άγγιξε το πρώτο τεύχος του σκοτεινού και δημοφιλούς ήρωα Batman το 2013. Πρόκειται για τη σειρά που παρουσιάζει τις παρθενικές εμφανίσεις των περιβόητων εχθρών του, του Joker και της Catwoman. Να σημειωθεί ότι ήταν από τα λίγα κόμικς στην ιστορία των δημοπρασιών που ξεπέρασε την τιμή πώλησης των 500.000 δολαρίων. Επίσης το 2013 ένα αντίτυπο πωλήθηκε περισσότερο από 600.000 χιλιάδες δολάρια μπαίνοντας στη λίστα με τα πιο ακριβά κόμικς στο κόσμο. Στην ίδια λίστα βρίσκεται και το τεύχος All-Star Comics, το οποίο πωλήθηκε 936.223 δολάρια το 2017 στο ebay. Το τεύχος αυτό είναι σημαντικό για τους οπαδούς της Wonder Woman, καθώς εδώ κάνει την πρώτη της εμφάνιση. Και το σχετικό link...
  10. Στην εποχή της μερικής ή ολικής αποκαθήλωσης αγαλμάτων και ιστορικών μορφών, ο δημοφιλής ήρωας κόμικς πρέπει και αυτός να απολογηθεί για το ρατσιστικό του παρελθόν. Ο Τεν Τεν στα χέρια κονγκολέζων αχθοφόρων: η εικόνα αυτή πλέον δεν είναι συμβατή με την πολιτική ορθότητα της εποχής μας Όταν προ ημερών αφαιρούνταν ένα άγαλμα του Λεοπόλδου Β’, βασιλιά τoυ Βελγίου από το 1865 έως το 1909 (και μιας εξαιρετικά αμφιλεγόμενης προσωπικότητας αναφορικά με το αποικιακό παρελθόν της χώρας…) από μια κεντρική πλατεία της Αμβέρσας, κανείς δεν φανταζόταν πως ο επόμενος που θα έπρεπε να απολογηθεί για το ρατσιστικό του παρελθόν θα ήταν όχι μια ιστορική φυσιογνωμία, αλλά ένας «χάρτινος» ήρωας. Ο Τεν Τεν, δημοφιλής ήρωας των κόμικς του βέλγου σκιτσογράφου Ερζέ (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του κομίστα Ζορζ Ρεμί), έχει μπει στο στόχαστρο πολλών στη χώρα, οι οποίοι τον εγκαλούν (όπως και τον εκλιπόντα πλέον δημιουργό του) για διαιώνιση ρατσιστικών στερεοτύπων. Οι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας διαμαρτύρονται ειδικά για ένα συγκεκριμένο κόμικ: την ιστορία «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό», η οποία γράφτηκε το 1931, μεσούσης της βελγικής αποικιοκρατίας και στην οποία οι Αφρικανοί παρουσιάζονται υποτιμητικά. Λόγου χάρη, ο μαύρος βοηθός του Τεν Τεν στο Κονγκό παρουσιάζεται σαν ελαφρώς χαζούλης και χωρίς προτερήματα, κάνοντας, όπως ισχυρίζονται πολλοί, τους αναγνώστες να πιστεύουν μέχρι σήμερα ότι οι μαύροι δεν έχουν… εξελιχθεί νοητικά. Η αλήθεια είναι πάντως ότι και ο ίδιος ο Ερζέ, αρκετά πριν πεθάνει, το 1983, το είχε χαρακτηρίσει ως «ένα νεανικό αμάρτημα το οποίο αντικατόπτριζε τις προκαταλήψεις της εποχής». Το κόμικ «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» γράφτηκε το 1931 Ακόμη και έτσι όμως, πολλοί είναι εκείνοι που σήμερα εξακολουθούν να… φρίττουν με σκηνές του κόμικ όπως εκεί όπου μια μαύρη γυναίκα υποκλίνεται στον Τεν Τεν λέγοντάς του: «Λευκός κύριος πολύ καλός». Ή μια άλλη σκηνή που εμφανίζει τον Τεν Τεν να παραδίδει μαθήματα Γεωγραφίας σε μικρά Κονγκολεζάκια λέγοντάς τους «θα σας μιλήσω σήμερα για την πατρίδα σας: το Βέλγιο». Και σε μία άλλη όπου ο Τεν Τεν ρωτάει τους μικρούς μαύρους πόσο κάνει 2+2, δηλώνοντας εκ των προτέρων ότι «αποκλείεται να το γνωρίζουν». Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που το εν λόγω κόμικ γίνεται στόχος διαμαρτυρίας. Το 2010 ένας νεαρός Κονγκολέζος είχε ζητήσει να απαγορευθεί η κυκλοφορία του στο Βέλγιο, ενώ το 2007 η βρετανική Επιτροπή για τη Φυλετική Ισότητα είχε ζητήσει την απαγόρευσή του επειδή περιέχει «εικόνες και λόγια φριχτής ρατσιστικής προκατάληψης». Το συγκεκριμένο κόμικ πάντως, στην Βρετανία τουλάχιστον, έχει μεταφερθεί από τα τμήματα παιδικών βιβλίων στον τομέα με τα βιβλία ενηλίκων με μια χάρτινη ταινία που προειδοποιεί για τα «στερεότυπα της εποχής». «Ας αποκαταστήσουμε την Ιστορία» Η απόφαση για την απομάκρυνση του αγάλματος του Λεοπόλδου Β’ ελήφθη μετά την κινητοποίηση αρκετών χιλιάδων ανθρώπων σε ολόκληρο το Βέλγιο, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων που οργανώθηκαν ενάντια στον ρατσισμό και αποτίοντας φόρο τιμής στον Τζορτζ Φλόιντ, τον 46χρονο Αφροαμερικανό που έχασε τη ζωή του στα τέλη Μαΐου στη Μινεάπολη. Το άγαλμα του Λεοπόλδου είχε βανδαλισθεί στις αρχές Ιουνίου, όπως και πολλά άλλα γλυπτά που αναπαριστούν τον πρώην βασιλιά του Βελγίου. Ο Λεοπόλδος Β’, απόγονος της γερμανικής δυναστείας της Σαξονίας-Κόμπουργκ, έχει μείνει στη μνήμη των κατοίκων της χώρας για τον αποικισμό του Κονγκό (η σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), μια χώρα που αποτέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα ιδιοκτησία του. Στο όνομα της «εκπολιτιστικής αποστολής» του Βελγίου στο Κονγκό, ο Λεοπόλδος εγκαθίδρυσε στην αφρικανική χώρα ένα καθεστώς που όπως περιγράφουν οι ιστορικοί χαρακτηρίσθηκε για την βαναυσότητά του και το οποίο βασιζόταν στην εκμετάλλευση του καουτσούκ μέσα από την καταναγκαστική εργασία. Μια ομάδα Βέλγων με την ονομασία «Let’s Repair History» απαιτεί την απομάκρυνση από κάθε δημόσιο χώρο στις Βρυξέλλες όλων των αγαλμάτων του Λεοπόλδου Β’, εγκαλώντας τον πρώην μονάρχη για την «εξόντωση» εκατομμυρίων Κογκολέζων. Και το σχετικό link...
  11. Retroplaymo

    ΤΕΝ ΤΕΝ [ ( MODERN TIMES 2005 DVD) ]

    Τον Νοέμβριο του 2005 η Modern Times κυκλοφορεί σε DVD τις περιπέτειες του Τεν-Τεν. Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω DVD με τις εξής περιπέτειες... Ο κάβουρας με τις χρυσές δαγκάνες Ο Τεν-Τεν στο Θιβέτ Εξώφυλλα και φυλλάδιο, σκαναρίστηκαν με συνοπτικές για οφθαλμόλουτρο. Εξώφυλλο Εξώφυλλο (εσωτερικό) με διαφήμιση για τα DVDs του Corto Malteze Φυλλάδιο Φυλλάδιο (εσωτερικό) με διαφήμιση για τα DVDs του Λούκυ Λουκ Οφθαλμόλουτρου συνέχεια με μερικά screenshot από το DVD. DVD menu οπού μπορούμε να επιλέξουμε είτε ελληνικά, είτε αγγλικά με ελληνικούς υποτίτλους. Τα επεισόδια Τίτλοι έναρξης οπού του τίτλου προηγείται η οθόνη με τα καρέ... Φωτογραφίες Ιστορία Herge Trailers Με ένα ψαξιματάκι που έκανα, βρήκα επίσης και τις παρακάτω ιστορίες.... Τα πούρα του Φαραώ Ο μπλε λωτός Ο Τεν-Τεν και οι Πίκαρος Ο Τεν Τεν στην χώρα του μαύρου χρυσού =================== Το μέλος @Mandrake πρόσθεσε εδώ:
  12. Ο νεαρός ρεπόρτερ με το κοκκινωπό τσουλούφι και τον πιστό του σκύλο ξεπέρασε φέτος τα 90 χρόνια ζωής. Ωστόσο, το διάσημο κόμικ έχει πλέον χάσει την παιδική αθωότητα που το χαρακτήριζε άλλοτε. Ο Τεν Τεν έχει κατηγορηθεί από πολλούς για ρατσισμό, ενώ για το λόγο αυτό έχει οδηγηθεί ακόμα και στις δικαστικές αίθουσες. Καλλιτεχνικός πατέρας του Τεν Τεν ήταν ο βέλγος σκιτσογράφος Ζορζ Ρεμί, γνωστός με το ψευδώνυμο Ερζέ. Πριν ακόμα εμπνευστεί τον διάσημο ήρωα με το κοκκινωπό τσουλούφι, ο Ερζέ εργαζόταν ως εικονογράφος για λογαριασμό της «Le Vingtième Siècle», μιας μεγάλης βελγικής συντηρητικής εφημερίδας. Από την αρχή της πορείας του, ο καλλιτέχνης είχε θέσει σαφές το ποιες ήταν οι πολιτικές καταβολές του. Οι «περιπέτειες του Τεν Τεν» κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά το 1929. Ήδη το πρώτο τεύχος, που έφερε τον τίτλο «Ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ» κατηγορήθηκε την εποχή εκείνη για αντικομμουνισμό. Ωστόσο, η πολιτική γραμμή της εφημερίδας ήταν ξεκάθαρη και οι απόψεις του Ερζέ σταθερές. Έτσι, ένα χρόνο αργότερα βγήκε στην κυκλοφορία και το δεύτερο τεύχος με ήρωα τον νεαρό ρεπόρτερ. «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» Μετά την επιτυχία του πρώτου τεύχους της σειράς, τα οποία κυκλοφορούσαν ως ένθετα με την «Le Vingtième Siècle», ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας πρότεινε στον Ερζέ να «στείλει» τον ήρωά του στο Κονγκό. Η μικρή αφρικανική χώρα την περίοδο εκείνη αποτελούσε μία από τις βελγικές αποικίες και το συντηρητικό έντυπο ήθελε με κάθε τρόπο να ενισχύσει το αποικιοκρατικό και επεκτατικό αίσθημα των Βέλγων αναγνωστών. Έτσι, τα αρχικά πλάνα του σκιτσογράφου που ήθελαν τον Τεν Τεν να ταξιδεύει στην Αμερική, άλλαξαν. Ο Ερζέ, βέβαια, δεν είχε πάει ποτέ στο Κονγκό. Οι πηγές από όπου άντλησε πληροφορίες για τη χώρα ήταν κατά κύριο λόγο τα απομνημονεύματα των βέλγων ιεραποστόλων και οι διηγήσεις των συναδέλφων δημοσιογράφων στην εφημερίδα. Επισκέφθηκε, ακόμα, ένα βέλγικο «αποικιακό μουσείο» προκειμένου να πάρει μια ιδέα σχετικά με τα παραδοσιακά ρούχα και εργαλεία των ντόπιων. Από εκεί εμπνεύστηκε και τις χαρακτηριστικές λεοπάρ φορεσιές. Η ιστορία του τεύχους ήθελε τον Τεν Τεν να ταξιδεύει στη γειτονική ήπειρο και να έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με μία πρωτόγονη φυλή στην καρδιά του Κονγκό. Εκεί ο μικρός ήρωας παρουσιάζεται ως φωστήρας ανάμεσα σε «απολίτιστους» ιθαγενείς. Όλα τα καρέ προβάλλουν τον ίδιο να δίνει λύσεις σε απλοϊκά προβλήματα των ντόπιων που συναντά στο δρόμο του. Παράλληλα, επιχειρεί να τους εμφυτεύσει την πεποίθηση ότι το Κονγκό ανήκει στο Βέλγιο και σιγά σιγά οδεύει προς τον πλήρη εξευρωπαϊσμό. Το πρωτότυπο (πάνω) και η ελληνική έκδοση με την αλλαγμένη μετάφραση (κάτω) «Αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα θα σας μιλήσω για τη χώρα σας, το Βέλγιο», απευθύνεται στα παιδιά ενός σχολείου της Ιεραποστολής που καλείται να διδάξει. Αυτά είναι τουλάχιστον τα λόγια του στο πρωτότυπο κείμενο. Διότι τόσο στην ελληνική, όσο και σε άλλες μεταφράσεις, ο Τεν Τεν φέρεται απλώς να παραδίδει μαθήματα αριθμητικής. Παρόλα αυτά, σε όλη την έκταση της ιστορίας οι Κονγκολέζοι παρουσιάζονται και αντιμετωπίζονται ως κατώτερα όντα. Χαρακτηριστικός είναι και ο τρόπος που ο σκιτσογράφος επέλεξε να τους απεικονίσει. Δέρμα κατάμαυρο, τεράστια χείλη που θυμίζουν μουσούδα ζώου και άναρθρες κραυγές. Οι ιθαγενείς έμοιαζαν περισσότερο με πιθήκους, παρά με ανθρώπους. Οι ομοιότητες στον τρόπο που ο Ερζέ απεικόνιζε τους πιθήκους (αριστερά) και τους ιθαγενείς Κονγκολέζους (δεξιά) Από την άλλη, ο κοκκινομάλλης δημοσιογράφος συνοδευόμενος πάντα από τον πιστό του σκύλο, παίρνει το ρόλο του καλού και καλλιεργημένου ανθρώπου που θέλει να τους βοηθήσει να βγουν από το «σκοτάδι» στο οποίο ζουν. Ερχόμενος σε αντιπαράθεση με τους αρχηγούς της φυλής, θέλησε να φέρει στους ιθαγενείς φάρμακα για να γιατρεύσει τις αρρώστιες και δυτική μόρφωση για τα παιδιά τους. Στην ουσία, το μήνυμα που επιχειρεί να περάσει ο Ερζέ είναι σαφές. Οι «πρωτόγονοι» Αφρικανοί έχουν ανάγκη τον «πεφωτισμένο» δυτικό άνθρωπο για να εκσυγχρονιστούν και να προοδεύσουν. «Ο Τεν Τεν είναι ρατσιστής» Είναι γεγονός ότι ο Ερζέ δεν είχε έρθει σε άμεση επαφή με πραγματικούς Κονγκολέζους ή άλλα άτομα της μαύρης φυλής. Παρόλα αυτά, η απόφασή του να υιοθετήσει μία άκρως στερεοτυπική και υποτιμητική απεικόνιση των μαύρων επικρίθηκε αυστηρά. Βέβαια, οι πρώτες ηχηρές αρνητικές κριτικές ήρθαν αρκετές δεκαετίες μετά τη δημοσίευση του τεύχους. Οι επικριτές του Ερζέ τον κατηγόρησαν για απροκάλυπτο ρατσισμό και απαίτησαν τα βιβλία του να αποσυρθούν από τα παιδικά ράφια των βιβλιοπωλείων. Όμως, μέχρι και το θάνατο του δημιουργού, οι απαιτήσεις αυτές δεν βρήκαν αντίκρυσμα. Στην πραγματικότητα, το σκάνδαλο αναζωπυρώθηκε το 2007. Δικηγόροι και απλοί πολίτες πολλών δυτικών κρατών έκαναν μαζικά παράπονα προκειμένου η κυκλοφορία του συγκεκριμένου τεύχους να απαγορευτεί. Καρέ από το τεύχος του «Τεν Τεν στο Κονγκό» Στο Βέλγιο η διαμάχη έφτασε μέχρι τις δικαστικές αίθουσες. Ένας Κονγκολέζος φοιτητής υποστήριζε ότι το έργο του Ερζέ αποτελεί μία προκλητική «δικαιολόγηση της αποικιοκρατίας, της λευκής υπεροχής και της ξενοφοβίας». Μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης στάθηκε υπέρ της προσπάθειας αυτής, θεωρώντας πράγματι ότι το βιβλίο ήταν ακατάλληλο για τα μικρά παιδιά στα οποία απευθυνόταν. Από την άλλη, η υπεράσπιση του έργου του Ερζέ, ο οποίος είχε αφήσει την τελευταία του πνοή το 1983, ήταν επίσης ανένδοτη. Σύμφωνα με τους δικηγόρους, δεν επρόκειτο για ρατσισμό, αλλά για «ευγενή πατερναλισμό». Στόχος του δημιουργού δεν ήταν ποτέ να μειώσει, να προσβάλει ή να απειλήσει τους Κονγκολέζους. Το έργο του αποτελεί μία ζωντανή μεταφορά των καθημερινών αντιλήψεων της συντριπτικής πλειοψηφίας των Βέλγων της εποχής εκείνης. Μία ενδεχόμενη απαγόρευση θα έθετε σε κίνδυνο την ελευθερία του λόγου, αλλά και την ιστορική λογοτεχνία εν γένει. Κανείς δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι συγγραφείς όπως ο Ντίκενς και ο Βερν δε θα κινδύνευαν επίσης από την «έξαρση και την υπερβολή της πολιτικής ορθότητας». Καρέ από το τεύχος «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» Εν τέλει, τα επιχειρήματα της υπερασπιστικής γραμμής έπεισαν το δικαστήριο. Σύμφωνα με την αθωωτική απόφαση, ο καλλιτέχνης ουδέποτε είχε σκοπό να ρεζιλέψει ή να υποτιμήσει τους Κονγκολέζους. Αντίθετα, σε παρόμοια – αλλά μικρότερης έκτασης – διαμάχη στην Αγγλία, η κυκλοφορία του «Τεν Τεν στο Κονγκό» απαγορεύτηκε από τα παιδικά ράφια των βιβλιοπωλείων. Ίδια τύχη είχε το τεύχος και στην Αμερική. Και το σχετικό link...
  13. Η Αποστολή στην Σελήνη - όπως είναι περισότερο γνωστή από μεταγενέστερες εκδόσεις - είναι η 16η ιστορία του ΤενΤεν που δημιούργησε ο Ερζέ. Πρωτοπαρουσιάστηκε στο περιοδικό TinTin με τον τίτλο Objectif Lune στις 30 Μαρτιόυ του 1950 σε συνέχειες. Μάλιστα, προσωπικά προβλήματα του δημιουργού επέφεραν την όχι και τόσο προσωρινή διακοπή της. Έτσι το τελευταίο μέρος πριν την διακοπή δημοσιεύτηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1950, και ξαναξεκίνησε στις 4 Απριλίου του 1952! Η ολοκλήρωση της τελικά επήλθε στις 22 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Πιθανόν η πρώτη δημοσίευση της στην χώρα μας να έγινε μέσα από το περιοδικό Βέλος σε μια εποχή που αποστολές στην Σελήνη και η κατάκτηση του διαστήματος ήταν καυτό θέμα και η προσελήνωση της ακάτου Apollo 11 ήταν μόλις 1 χρόνο μακρυά. Η ιστορία παρουσιάστηκε στα τεύχη 12 εώς 29 (17 Σεπτεμβρίου 1968 εώς 14 Ιανουαρίου 1969), συνολικά σε 18 συνέχειες δηλαδή. από το τεύχος 19 (5-11-1968) από το τεύχος 29 (14-01-1969) Στο αμέσως επόμενο τεύχος (30, 21 Ιανουαρίου 1969) ξεκίνησε και η δημοσίευση του επόμενου άλμπουμ με τίτλο Ο ΤενΤεν Στη Σελήνη, γνωστότερο ως Βήματα Στη Σελήνη από μεταγενέστερες εκδόσεις. Δεν γνωρίζω σε ποιο τεύχος ολοκληρώθηκε η δημοσίευση της και μιας και δεν έβαζαν σταθερό αριθμό σελιδών ανά τίτλο σε κάθε τεύχος δεν μπορώ να το υπολογίσω. Από αυτό το τεύχος πάντως το Βέλος έγινε πλήρως έγχρωμο, δίνωντας άλλη διάσταση στην ιστορία. Το On a Marche sur la Lune όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος, είναι η 17η περιπέτεια του ΤενΤεν και πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Tintin από τις 29 Οκτωβρίου του 1952 εώς την 29 Δεκεμβρίου του 1953. Την επόμενη χρονιά βγήκε και σε μορφή άλμπουμ. από το τεύχος 30 (21-01-1969) Ομαδοποίηση ΤΕΝΤΕΝ Πηγές: http://www.tintinologist.org/guides/books/16destination.html http://www.tintinologist.org/guides/books/17explorers.html
  14. H αρχική εικονογράφηση του πρώτου εξώφυλλου που εστιάζει στον Τεν Τεν και κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1930, πωλήθηκε σε δημοπρασία στο Ντάλας το Σαββατοκύριακο αντί 1.125.000 δολαρίων (992.000 ευρώ), ανακοίνωσε ο αμερικανικός οίκος δημοπρασιών Heritage Auctions. Το σκίτσο δημοσιεύτηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1930 και δείχνει τον χαρακτήρα που δημιούργησε ο Ερζέ να βρίσκεται για ρεπορτάζ στη χώρα των Σοβιέτ και να πελεκίζει μέσα σε έναν κορμό δέντρου έναν αυτοσχέδιο έλικα για το αεροπλάνο του, ενώ ο σκύλος του, ο Μιλού, που είναι τυλιγμένος με επιδέσμους, τον παρατηρεί. Από τον Ιανουάριο του 1929, ο Ερζέ δημοσιεύει τις περιπέτειες του «Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ» κάθε εβδομάδα στο Le Petit Vingtieme (Το μικρό 20ό), ένθετο για τα παιδιά που κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη με τη βελγική εφημερίδα Le Vingtieme Siecle (Ο 20ός αιώνας). Μετά την επιτυχία του κόμικς, ο Τεν Τεν περνά από τις 8 στις 16 σελίδες, και απεικονίζεται στο εξώφυλλο του ένθετου αυτή την 13η Φεβρουαρίου 1930. Το άλμπουμ «Ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ», το πρώτο της ιστορίας του χαρακτήρα αυτού, θα εκδοθεί μερικούς μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1930. Τα περισσότερα παλιά εξώφυλλα του Τεν Τεν βρίσκονται στο μουσείο Ερζέ στη Λουβέν-λα-Νεβ του Βελγίου, εξήγησε ο «τεντεντολόγος» Φιλίπ Γκοντέν στο δελτίο που εκδόθηκε από τον οίκο για τη δημοπρασία. Η εικονογράφηση που πωλήθηκε στο Ντάλας το Σάββατο, έγινε με σινική μελάνη και η επεξεργασία της με γκουάς. Υπογράφεται από τον Ερζέ, ο οποίος είχε δώσει την εικονογράφηση στην εφημερίδα για να τυπωθεί πάνω στο εξώφυλλο. Είχε βρεθεί στις Βρυξέλλες, ανακοίνωσε εκπρόσωπος του Heritage Auctions. Οι ταυτότητες του πωλητή και του αγοραστή δεν έγιναν γνωστές. Ο Τεν Τεν καταρρίπτει συχνά τα ρεκόρ πωλήσεων στις δημοπρασίες: παλιές τυπογραφικές πλάκες και εξώφυλλα έχουν ξεπεράσει το εκατομμύριο, ακόμη και δύο εκατομμύρια ευρώ. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ === Πηγή και τα δέοντα από το Bleeding Cool
  15. Ενενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την πρώτη δημοσίευση των περιπετειών του Τεν Τεν. Σε αυτά τα χρόνια ο δαιμόνιος δημοσιογράφος και τυχοδιώκτης έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες των ευρωπαϊκών κόμικς. Τιμήθηκε δεόντως, αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε το αντικείμενο αμέτρητων παρωδιών. Απόσπασμα από την εικονογράφηση του Enki Bilal για την έκδοση «Nous, Tintin» Ταξίδεψε στα πέρατα της Γης για να λύσει μυστήρια και να εξιχνιάσει σκοτεινές υποθέσεις. Με καράβια, αεροπλάνα, τρένα, αυτοκίνητα, ακόμα και διαστημόπλοια, ο Τεν Τεν βρέθηκε σε κάθε σημείο του πλανήτη επί σχεδόν μισό αιώνα, δίνοντας στον δημιουργό του, Georges Remi ή, όπως έγινε ευρύτερα γνωστός, Hergé, την ευκαιρία να δημιουργήσει ελκυστικές και συνάμα χιουμοριστικές περιπέτειες αλλά και να παρουσιάσει τον κόσμο με βάση τη δική του κοσμοθεωρία. Αυτή η κοσμοθεωρία που φαίνεται να ασπαζόταν ο Hergé, τουλάχιστον στις πρώτες ιστορίες του από το μακρινό 1929 και για αρκετά ακόμη χρόνια («Ο Τεν Τεν στη Χώρα των Σοβιέτ», «Ο Τεν Τεν στο Κονγκό» κ.ά.), δέχτηκε σφοδρή κριτική και έντονη πολεμική. Και ίσως όχι άδικα. Δε χωνεύεται εύκολα ο στερεοτυπικός τρόπος της σχεδίασης των μη δυτικών ανθρώπων (ομοιόμορφες καρικατούρες με πλακουτσωτές μύτες, φουσκωτά χείλια και ολόιδια σγουρά μαλλιά) και η περιγραφή τους ως άξεστων, αφελών, πρωτόγονων και με άγρια ένστικτα. Στην πλειονότητα των πρώτων περιπετειών του Τεν Τεν εκθειάζεται εμμέσως η λευκή ανωτερότητα, η ευστροφία των δυτικών ανθρώπων και αιτιολογείται η αποικιοκρατία. Η συμμετοχή του Alberto Breccia στο «Nous, Tintin» (1987) Πολιτικά τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, ιδιαίτερα μετά το ταξίδι του νεαρού ρεπόρτερ στη Σοβιετική Ένωση και τις «αποκαλύψεις» για τη βαναυσότητα των μπολσεβίκων και την καταπίεση που υφίστανται οι Σοβιετικοί πολίτες, οι οποίοι κατά τα άλλα παρουσιάζονται ως ρακένδυτοι, μοχθηροί και ευκολόπιστοι. Τα έντυπα στα οποία δημοσίευε ο Hergé τις ιστορίες του κατά τις πρώτες δεκαετίες της καριέρας του ήταν άκρως συντηρητικά και κινούμενα στον ακροδεξιό χώρο, ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής στη Γαλλία είχε συνεργαστεί ακόμα και με εφημερίδες που εκδίδονταν υπό τις ευλογίες των ναζί. Από την άλλη η υπερβολική δημοφιλία του Τεν Τεν σε συνδυασμό με τις clean-cut περιπέτειές του και την «καθαρή γραμμή» του δημιουργού του ήταν πάντα ενοχλητικές για μερίδα άλλων καλλιτεχνών που κινούνταν σε αντίθετα καλλιτεχνικά ή πολιτικά μονοπάτια. Όπως επισημαίνεται στο «Βρώμικα Κόμικς – Η Μυριόβιβλος της Τιχουάνα» (εκδόσεις Γνώση): «Το 1944, ο “Τεν Τεν στη Χώρα των Ναζί” (σ.σ. πιθανώς η πρώτη παρωδία του Τεν Τεν), κατήγγειλε τη συμπεριφορά του δημιουργού Hergé στη διάρκεια της Κατοχής. Ομολογουμένως ο ρεπόρτερ αδιαφορεί χαρακτηριστικά για τα όσα συμβαίνουν τριγύρω του, κι αυτό δεν θα ‘ταν και τόσο κακό να επικριθεί. Επίσης, η παντελής απουσία του έρωτα αλλά και του σεξ στις περιπέτειές του Τεν Τεν, αποτελεί ένα πρόσφορο έδαφος για την κάθε είδους διακωμώδησή του». Απόσπασμα από την ιστορία «H Σεξουαλική Ζωή του Τεν Τεν» του Jan Bucquoy (1980) Στο πλαίσιο αυτής της διακωμώδησης εντάσσεται η ιστορία «Dindin et le secret de Moulinsol» (1974) των Michel Antoine Burnier και Patrick Rambaud, μια σεξοπαρωδία με τον Τεν Τεν, τον Κάπτεν Χάντοκ και την Κασταφιόρε να συμμετέχουν σε ένα όργιο με σεξ και ναρκωτικά, αλλά και η «Σεξουαλική Ζωή του Τεν Τεν» του Jan Bucquoy που ξεκίνησε το 1980 και συνεχίστηκε σε διάφορες εκδοχές με εντονότατο παρωδιακό ύφος και αχαλίνωτο σεξ. Αυτή η σειρά προκάλεσε την αντίδραση του Hergé και ο Bucquoy οδηγήθηκε σε δίκη, όπως είχε συμβεί και στον Filip Denis για την, επίσης σεξουαλική, παρωδία με τίτλο «Tintin en Suisse» τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Ο Τεν Τεν ως αναρχικός «Στους Δρόμους για την Ελευθερία» του ή της J. Daniels (αριστερά) και ως ρεπόρτερ στο εμπόλεμο Αφγανιστάν από τον Dylan Horrocks (δεξιά) Από τις πιο διάσημες παρωδίες του Τεν Τεν αλλά σε καθαρά πολιτικό ύφος είναι το βιβλίο με τίτλο «The Adventures of Tintin: Breaking Free», που υπογράφεται από το ψευδώνυμο J. Daniels και πρωτοκυκλοφόρησε το 1988 από την αναρχική αγγλική οργάνωση Attack International (στα ελληνικά κυκλοφορεί με τον τίτλο «Στους Δρόμους για την Ελευθερία», εκδόσεις Αναρχική Αρχειοθήκη, 1998). Στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης, που υπογράφει η Συνεργασία Αναρχικών Ομάδων και Ατόμων για την κοινωνική αλληλεγγύη και την πολύμορφη δράση, περιγράφεται και το περιεχόμενο του βιβλίου, με τον Τεν Τεν να καλεί τον κόσμο στον δρόμο: «Οι καιροί αλλάζουν, τα χρόνια περνούν… Ο Μιλού γέρασε και δεν μπορεί ν’ ακολουθήσει. Οι ανεκδιήγητοι μπάτσοι Ντιπόν και Ντυπόν πήραν προαγωγή και αποστρατεύτηκαν με διάφορους επαίνους γιατί συμμετείχαν σε διάφορα κυκλώματα (προστασίες, μίζες, διακίνηση ναρκωτικών κ.λ.π). Ο καπετάνιος άραξε στην Αγγλία. Δουλεύει σ’ ένα από τα εργοτάξια της κατασκευαστικής εταιρείας Λονγκς […] Ο γνωστός μας Τεν Τεν ενηλικιώθηκε. Βρίσκεται κι αυτός στην Αγγλία. Οι απόψεις του έχουν συγκεκριμενοποιηθεί κοινωνικά. Είναι ένας ανυπότακτος νεολαίος που δρα με τον δικό του ανεξέλεγκτο τρόπο. Συναντιέται με τις κοινωνικές δραστηριοποιήσεις των υπόλοιπων καταπιεσμένων και η συμβολή του γίνεται ουσιαστική προς την κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης». Η pop art εκδοχή του Roy Lichtenstein (1992) που έγινε εξώφυλλο στο «Tin Tin in the New World» του Frederic Tuten (1993) Με έναν αντίστοιχο τρόπο, χωρίς πολιτικές προεκτάσεις αλλά στην κατεύθυνση της αυτογνωσίας και της ανακάλυψης του εαυτού του, τοποθετεί τον Τεν Τεν σε ένα απολύτως ανοίκειο με αυτόν πλαίσιο ο Frederic Tuten στο μυθιστόρημα «Tintin in the New World». Ο δαιμόνιος έφηβος ενηλικιώνεται και δεν έρχεται αντιμέτωπος με ιθαγενείς, πειρατές και κακοποιούς, αλλά με την οδυνηρή συνειδητοποίηση της ικανότητάς του να είναι άνθρωπος, να αγαπά και να βλάπτει, να ερωτεύεται και να σκοτώνει χωρίς να τηρούνται τα προσχήματα και οι συμβάσεις των κόμικς που απευθύνονταν σε μικρές ηλικίες. Απόσπασμα από το «X’ed Out» του Charles Burns (2010) Δεν είναι λίγες όμως και οι χρήσεις του Τεν Τεν για λόγους απότισης φόρου τιμής από ζωγράφους και εικαστικούς καλλιτέχνες: ο Roy Lichtenstein (1993) τον ζωγράφισε με ben day dots μπροστά από ένα «Χορό» του Ματίς, ενώ ο Keith Haring (1987) τον τοποθέτησε δίπλα στις απρόσωπες στροβιλιζόμενες φιγούρες του. Με διαφορετικό σκοπό ο δημιουργός κόμικς Charles Burns τον έχρισε κεντρικό πρόσωπο σε μια τριλογία παρωδίας τρόμου («X’ed Out», «The Hive», «Sugar Skull»), ο Dylan Horrocks (2011) τον παρουσίασε να συλλαμβάνεται στο Αφγανιστάν από Αμερικανούς στρατιώτες για να παραδοθεί στις συνεργαζόμενες με τις ΗΠΑ αρχές της χώρας επιδιώκοντας να καταγγείλει τη στέρηση των δικαιωμάτων των πολιτικών κρατουμένων, ενώ ο Robert Sikoryak στο «Terms and Conditions» (2017) του έδωσε θέση δίπλα σε άλλους χαρακτήρες κόμικς, με στόχο να αποκαλύψει τα ψιλά γράμματα που κρύβονται στους όρους αγοράς και χρήσης προϊόντων τεχνολογίας και ειδικότερα της Apple. Εικονογράφηση του Enki Bilal για την έκδοση «Nous, Tintin» (1987) Αντιθέτως, στην έκδοση «Nous, Tintin» του 1987, 36 διάσημοι δημιουργοί σχεδίασαν τον Τεν Τεν με το δικό τους στιλ, θέλοντας να αποχαιρετήσουν με τον δικό τους τρόπο τον Hergé που είχε πεθάνει τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν κορυφαία ονόματα όπως του Enki Bilal, του Alberto Breccia, του Jacques de Loustal, του Lorenzo Mattotti, του Jose Munoz κ.ά. σε μια έκδοση που προλόγιζε ο Βιμ Βέντερς. Μια γρήγορη ματιά, τέλος, στις αμέτρητες fan art εκδοχές του Τεν Τεν που φιλοξενούνται στο διαδίκτυο αποδεικνύει την τεράστια δημοφιλία του, αλλά ταυτόχρονα και τη μεγάλη επιθυμία ανώνυμων και επώνυμων δημιουργών να τον παρωδήσουν και να «λερώσουν» λίγο την «καθαρή γραμμή» του αποκαθηλώνοντάς τον από την ασφαλή θέση του «καλού» παιδιού. Η συμμετοχή του Keith Haring στο «Nous, Tintin» (1987) Είτε του αρμόζει είτε όχι μια τέτοια αντιμετώπιση, είναι απόλυτα δικαιολογημένη, τουλάχιστον λόγω των ακροδεξιών, αντικομμουνιστικών και ρατσιστικών απόψεων και αντιλήψεων του πρώιμου Hergé. Και το σχετικό link...
  16. Kurdy Malloy

    [ΚΑΘΕ ΤΕΥΧΟΣ]2. Tintin

    Το παρόν είναι το δεύτερο μέρος της σειράς άρθρων "Κάθε τεύχος" στην οποία θα παραθέσω σημειώσεις και παρατηρήσεις που έχω κρατημένες επί σειρά ετών. Η λογική όλων αυτών των παρατηρήσεων ήταν να διαβάζονται οι σειρές: 1. Στη γλώσσα που γράφτηκαν 2. Με τη σειρά που γράφτηκαν Έτσι πιστεύω ότι μπόρεσα να αποκομίσω την όσο γίνεται κοντινότερη εντύπωση με αυτή που είχαν οι αναγνώστες της κάθε σειράς που την παρακολούθησαν πχ από την αρχή. Μερικά πράγματα δεν παρακάμπτονται, όπως η επικαιρότητα ή η πραγματικότητα κάποιου άλλου κράτους, αλλά τι να κάνουμε; Μετά από 3 παρουσιάσεις Αστερίξ και για να σπάει η μονοτονία, σειρά παίρνει η σειρά-πατριάρχης της Βελγο-γαλλικής σχολής και της καθαρής γραμμής: Ο Τεντέν του Herge. Στο παρόν θα υπάρχει ένας κατάλογος των ιστοριών και το κάθε τεύχος θα ακολουθεί σε ξεχωριστό ποστ. Αυτό δίνει σε όλους σας τη δυνατότητα αν θέλετε να προσθέτετε την κριτική και τις παρατηρήσεις σας ελεύθερα. Με ένα κλικ στο πρώτο ποστ θα κατευθυνόμαστε στο αντίστοιχο ποστ χωρίς μπλεξίματα. Πρέπει να σημειωθούν ειδικά για τον Τεντέν, ορισμένα πράματα. Η σειρά γνώρισε πλήθος επανεκδόσεων και επανασχεδιάσεων, επιχρωματισμών κλπ. Η σειρά που ακολουθείται είναι η πρωτότυπη, αλλά στην πράξη κάθε τίτλος μπορεί και να αφορά πλήθος εκδόσεων, η συγκριτική μελέτη των οποίων έχει και αυτή την αξία της και το ενδιαφέρον της. Η σειρά των τευχών όπως δημοσιεύτηκαν στο Βέλγιο είναι: Tintin au pays des Soviets, 1930 (αμετάφραστο) - κριτική/παρουσίαση από Kurdy Malloy Tintin au Congo - O Τεντέν στο Κονγκό, 1931 - κριτική/παρουσίαση από Kurdy Malloy Tintin en Amerique - Ο Τεντέν στην Αμερική, 1932 - κριτική/παρουσίαση από Kurdy Malloy Les Cigares du pharaon, 1934 Le Lotus bleu, 1936 L'Oreille cassee, 1937 L'Ile Noire, 1938 Le Sceptre d'Ottokar, 1939 Le Crabe aux pinces d'or, 1941 L'Etoile mysterieuse, 1942 Le Secret de La Licorne, 1943 Le Tresor de Rackham le Rouge, 1944 Les Sept Boules de cristal, 1948 Le Temple du Soleil, 1949 Tintin au pays de l'or noir, 1950 Objectif Lune, 1953 On a marche sur la Lune, 1954 L'Affaire Tournesol, 1956 Coke en stock, 1958 Tintin au Tibet, 1960 Les Bijoux de la Castafiore, 1963 Vol 714 pour Sydney, 1968 Tintin et les Picaros, 1976 Tintin et l'Alph-Art, 1986
  17. Και όμως υπάρχει και… Διεθνολογική Προσέγγιση για τα 90 Χρόνια του Τεντεν Του Γιάννη Παρμακίδη * Εννέα δεκαετίες συμπληρώνονται στις 10 Ιανουαρίου του νέου έτους από τη δημοσίευση του πρώτου τεύχους των Περιπετειών του Τεντέν το 1929, μιας σειράς κόμικ, που κυκλοφόρησε στο παιδικό ένθετο του Μικρού Εικοστού της βελγικής εφημερίδας «Ο 20ος Αιώνας» και έμελλε να γίνει η αγαπημένη όλων των ηλικιών. Έκτοτε, οι ιστορίες του νεαρού ρεπόρτερ, εκτός από τα εκατομμύρια αντίτυπα μεταφρασμένα σε 58 γλώσσες, μεταφέρθηκαν στους τηλεοπτικούς μας δέκτες με τη μορφή κινουμένων σχεδίων, αλλά και στη μεγάλη οθόνη με την ομώνυμη τρισδιάστατη ταινία του 2011 «The adventures of Tin tin». Ποια όμως η ξεχωριστή συμβολή του συγγραφέα Ζωρζ Προσπέρ Ρεμί (Ερζέ) στον αχανή κόσμο των κόμικς και κατ’ επέκταση ποια η ειδική διάσταση της ποπ κουλτούρας του έργου στο δημόσιο εκπαιδευτικό διάλογο; Ο Ερζέ μέσα από τις σελίδες του,ανέλαβε το βαρύ φορτίο να συναρμολογήσει στα παιδικά μάτια, τον κόσμο της διεθνοπολιτικής σύγκρουσης συμφερόντων όπως -σχεδόν- είναι με ισχυρές δόσεις έξυπνου χιούμορ και,ταυτόχρονα, αφομοίωση στων τότε επίκαιρων τεχνολογικών εξελίξεων. Παράλληλα, στη πολύχρονη πορεία του, το έργο δέχτηκε και αρκετές επικρίσεις πλην όμως οι περισσότερες εξ αυτών δε ξεπερνούσαν σε επίπεδο επιχειρηματολογίας την αφοριστική διάθεση υπεραπλουστευτικών αναλύσεων. Με την όποια αξία λοιπόν της υποκειμενικής μας άποψης,οι δράσεις του μικρού μας ήρωα περιγράφουν‘‘υποθέσεις εργασίας’’ στη ρεαλιστική σχολή σκέψης της επιστήμης των διεθνών σχέσεων, πληρώντας βασικές προϋποθέσεις της. Ο Βέλγος δημοσιογράφος και οι φίλοι του Κάπτεν Χάντοκ, καθηγητής Τουρνεσολ, οι αστυνομικοί Ντυπόν και Ντιπόν και ο αγαπημένος σκύλος του Μιλού επιχειρούν σε ένα άναρχο χομπσιανό περιβάλλον – ζούγκλα-όπου αφ’ ενός η ισχύς αποτελεί τη καταλυτική ουσία στις διεθνοπολιτικές ανακατατάξεις και αφ’ ετέρου τα κράτη στελεχώνουν τους κύριους δρώντες του διεθνούς συστήματος. Στα τεύχη Αποστολή και Βήματα στη Σελήνη περιγράφεται άψογα ο ανταγωνισμός μεταξύ Η.Π.Α- Ε.Σ.Σ.Δ στη διαστημική κούρσα που είχαν επιδοθεί οι δυο υπερδυνάμεις τις δεκαετίες του 1950 και 1960 με σκοπό την απόκτηση στρατηγικού συγκριτικού πλεονεκτήματος χρησιμοποιώντας ακόμα και αθέμιτα μέσα όπως η κατασκοπεία. Για τους κλασικούς ρεαλιστές ειδικότερα οι διεθνείς οργανισμοί είναι εργαλεία στα χέρια των ισχυρών παικτών και οι συμμαχίες διατηρούνται όσο υπάρχουν κοινά συμφέροντα. Στον Μπλε Λωτό, ο Ιάπωνας πρέσβηςδικαιολογεί στη Κοινωνία των Εθνών την επέμβαση των στρατευμάτων της χώρας του επί του Κινεζικού εδάφους έπειτα από μια δολιοφθορά που προκάλεσαν οι ίδιες οι Ιαπωνικές μυστικές υπηρεσίες των κατοχικών δυνάμεων στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Σαγκάης, με τη Κ.Τ.Ε να παραμένει ουδέτερος παρατηρητής. Γνωρίζουμε σήμερα πως ο εν λόγω διεθνής οργανισμός δε κατάφερε να ανταποκριθεί στο έργο του για συλλογική ασφάλεια καθώς και την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στη Πολωνία το 1939 προηγήθηκε ένα μεθοριακό επεισόδιο προβοκάτσιας παρόμοιο με αυτό που περιγράφεται στο τεύχος. Τα κράτη, ως ορθολογικοί δρώντες, δρουν με βάση το εθνικό τους συμφέρον και για την επίτευξη των σκοπών τους επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση της ισχύος τους επηρεάζοντας τους υπόλοιπους παίκτες του διεθνούς συστήματος. Η περιπέτεια Κάρβουνα στο Αμπάρι διηγείται τη διενέργεια πραξικοπήματος στην υποτιθέμενη χώρα του Χεμέντ όπου μια ξένη δύναμη επεμβαίνει στα εσωτερικά ενός κράτους δια μέσου αντιπροσώπων (proxy) αναθέτοντας σε ιδιώτες παραστρατιωτικούς την υπονόμευση του νόμιμου καθεστώτος σε συνεργασία με τοπικούς αξιωματούχους σφετεριστές της εξουσίας. Όπως προέκυψε από την ακαδημαϊκή έρευνα μετά από τον αποχαρακτηρισμό των εγγράφων της CIA οι Η.Π.Α, με πρόσχημα των κίνδυνο κομμουνιστικής επέκτασης κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου είχαν προβεί σε ανατροπές κυβερνήσεων σε χώρες όπως Ιράν, Γουατεμάλα, Χιλή κ.α. Εξαιρετική επίσης είναι και η παραπομπή ως προς την ήπια ισχύ (softpower), την ισχύ μέσω της έλξης δηλαδή, η οποία αξίζει να σημειωθεί παρόλο που η ρεαλιστική φιλοσοφία απευθύνεται κατεξοχήν στη στρατιωτική ισχύ (hardpower).Στις πρώτες σελίδες της Χώρας των Σοβιέτο Τεντεν διαπιστώνει με έκπληξη την ύπαρξη των χωριών Ποτέμκιν, τα οποία παρουσιάζονται στους δυτικούς ανταποκριτές από τους σοβιετικούς κομισάριους ως τεράστιες βιομηχανικές μονάδες με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων και δέους στους λαούς των καπιταλιστικών κοινωνιών. Στην πραγματικότητα επρόκειτο απλά για μεγάλης κλίμακας μακέτες βιομηχανικών και αγροτικών συγκροτημάτων με κομπάρσους στη θέση αγροτών και εργατών οι οποίες είχαν χρησιμοποιηθεί στη προπολεμική ΕΣΣΔ για λόγους σταλινικής προπαγάνδας αντιγράφοντας πιστά τη τακτική του τσαρικού υπουργού και πρίγκιπα Γκριγκόρι Ποτέμκιν που είχε εφαρμόσει κατά τη διάρκεια περιοδείας της Μεγάλης Αικατερίνης στη Κριμαία το 1787. Οι εν λόγω ιστορίες όμως δεν σκιαγραφούσαν μόνο το πολιτικό, πολιτισμικό και κοινωνικό μωσαϊκό του 20ου αιώνα από τους δυο παγκόσμιους πολέμους στον διπολικό κόσμο του ψυχρού πόλεμου υπό το ντετερμινιστικό πνεύμα του ρεαλισμού. Η θετική κατάληξη κάθε περιπέτειας που βρίσκει τον Τεντέν και τη παρέα του θριαμβευτές,δεν έχει ως αυτοσκοπό τη δημιουργία μιας εξωραϊστικής αντίληψης της διεθνούς πραγματικότητας όπου το καλό θριαμβεύει πάνω στο κακό – άλλωστε πολλούς χαρακτήρες που υποδύονται το ρόλο του «κακού», όπως ο τυχοδιώκτης επιχειρηματίας Ρασταπόπουλος, τους συναντάμε όχι σε μια μόνο ιστορία αλλά σε πολλές με διαφορετικό σκοτεινό ρόλο προσαρμοσμένο στα εκάστοτε δεδομένα- αλλά λειτουργεί ως γεφυροποιός με την πλουραλιστική (φιλελεύθερη) σχολή σκέψης των διεθνών σχέσεων βασικό αξίωμα της οποίας είναι η οπτική πως κάθε διαφωνία ή διαμάχη δεν οδηγεί νομοτελειακά σε πόλεμο. Σήμερα,η συστημικά ρευστή μετάβαση από μια κατάσταση μιας ηγεμονικής υπερδύναμης σε μια πολυπολική ισορροπία όπως τουλάχιστον διαμορφώνονται οι συσχετισμοί μέχρι στιγμής, την εμφάνιση υπολογίσιμων μη κρατικών δρώντων όπως η διεθνής τρομοκρατία, τις αθρόες μετακινήσεις μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, οι τεκτονικές αλλαγές στη παγκόσμια οικονομία, η κρίση των ευρωπαϊκών και δυτικών θεσμών γενικότερα με όλα τα συμπαρομαρτούντα της ανόδου του λαϊκισμού καθώς και το διαδραστικό περιβάλλον της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης με όλες τις προκλήσεις της κυβερνοασφάλειας που αυτό επιφέρει καθιστούν την ύπαρξη των Ερζέ και Τεντέν κάτι παραπάνω από απαραίτητη στην εξοικείωση των αναγνωστών -μικρών και μεγάλων- με τη «νέα» πραγματικότητα. * Ο Γιάννης Παρμακίδης είναι κάτοχος Μεταπτυχιακών στις Διεθνείς Σχέσεις και Διακυβέρνηση και Στρατηγική και Διεθνή Πολιτική καθώς και εξωτερικός συνεργάτης του ΚΕ.ΜΕ.Α Πηγή
  18. Σπάνια ακουαρέλα του Ερζέ πωλήθηκε έναντι 629.000 ευρώ Μια σπάνια εικονογράφηση του βέλγου σκιτσογράφου Ερζέ, του πατέρα του Τεντέν, πωλήθηκε από τον οίκο Κρίστις χθες βράδυ στο Παρίσι έναντι 629.000 ευρώ, σε μια δημοπρασία αφιερωμένη στα κόμικς. Ο Ερζέ σχεδίασε και ζωγράφισε την ακουαρέλα για το εξώφυλλο του εβδομαδιαίου περιοδικού "Petit Vingtieme" που κυκλοφόρησε στις 22 Ιουνίου του 1939. Εκεί απεικονίζεται ο Τεντέν και ο πιστός του σκύλος Μιλού σε ένα επεισόδιο του "Σκήπτρου του Οττοκάρ", του έβδομου βιβλίου με τις περιπέτειες του αεικίνητου δημοσιογράφου. Το έργο εκτιμάτο μεταξύ 500.000 και 600.000 ευρώ. Το κομμάτι αυτό σε τετράγωνο σχήμα (διαστάσεων 20,7 x 20,7 εκατοστών) δείχνει τον Τεντέν πεινασμένο, να απομακρύνεται τρέχοντας από το βασίλειο (της φαντασίας) της Μπορντουρίας κρατώντας μια φραντζόλα ψωμί σφιχτά πάνω στο στήθος του και μια νταμιτζάνα κρασί. Ο Μιλού τρέχει δίπλα του έχοντας ένα κόκαλο στο στόμα. Ουδέποτε το έργο αυτό είχε βγει στο σφυρί. "Ο Ερζέ το είχε προσφέρει σε έναν φίλο, και το δώρο είχε μείνει στην οικογένεια του ευτυχούς παραλήπτη επί σχεδόν 77 χρόνια", αναφέρει ο Φιλίπ Γκοντέν, βιογράφος του Ερζέ και συντάκτης του σημειώματος που συνόδευε το κομμάτι αυτό στη δημοπρασία. "Το Σκήπτρο του Οττοκάρ" τυπώθηκε σε μαυρόασπρη επιφυλλίδα (από τον Αύγουστο του 1938 έως τον Αύγουστο του 1939) στις σελίδες του Petit Vingtieme, του εβδομαδιαίου ένθετου για τη νεολαία της βελγικής συντηρητικής καθολικής εφημερίδας Le Vingtieme siecle (Ο Εικοστός αιώνας). Τα εξώφυλλα του Petit Vingtieme είναι από τα πιο περιζήτητα από τους συλλέκτες. Στις σελίδες αυτού του ένθετου και κυρίως με "Το Σκήπτρο του Οττοκάρ" ο βέλγος καλλιτέχνης έφθασε στην πλήρη σκιτσογραφική και αφηγηματική του ωριμότητα. Συνεπώς, το σκίτσο με τη σινική μελάνη και χρωματισμένο στην ακουαρέλα δεν μπορεί να μην είναι δια χειρός Ερζέ. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Πηγή
  19. Από την Γ' περίοδο της Διάπλασις των παίδων, τεύχος 5Β/1958, ο Κουκούτσης και ο Παπούτσης (Quick & Flupke) του Hergé.
  20. Θαλασσινοί ήρωες που τους λάτρεψαν μικροί και μεγάλοι, κάτι τελευταίοι τύποι του λιμανιού φορτωμένοι χούγια, όμορφοι και λάγνοι ή άπλυτοι ξεδοντιάρηδες, με αμέτρητα στραβά κι ανάποδα, που αντί να τα κρύψουν καταφέρνουν να τα μετατρέψουν σε σαγηνευτικές αρετές! Κάποιες φορές βρωμοκοπούν αλκοόλ, άλλοτε πάλι το στομάχι τους τραγουδά φάλτσα από τη πείνα, μα κι όταν πιάσουν την καλή, γεμίσουν από ρευστό οι τσέπες τους, δεν φοβούνται να το δείξουν, ακόμη και να το μοιραστούν και να ξεμείνουν ρέστοι! Είναι οι φανταστικοί χάρτινοι ναυτικοί, ήρωες της 9ης τέχνης, ατσαλάκωτοι πρωταγωνιστές σε κόμικς που ξέφυγαν από το μπλοκ του σχεδιαστή τους, ζωντάνεψαν, όρμησαν και κατέκτησαν ολάκερο τον πλανήτη. Μπορεί να κατηγορήθηκαν για προπαγάνδα, να έγραψαν για αυτούς τα μύρια όσα, όμως υπήρχαν περασμένες δεκαετίες που οι εβδομαδιαίες εκδόσεις, των περιοδικών που είχαν το όνομά τους, δεν προλάβαιναν να σταθούν στα περίπτερα και ξεπουλούσαν με σχεδόν αστέγνωτα μελάνια. Όχι δεν πρόκειται για αληθινούς ναυτικούς, ούτε για ιστορικά πρόσωπα που μπαινόβγαιναν σε κείμενα και μυθιστορήματα, αλλά στους φανταστικούς ήρωες που είχαν τον πιο κεντρικό ρόλο σε ζωγραφιστά παραμύθια που σχεδόν ζωντάνεψαν! Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν τουλάχιστον είκοσι παγκόσμιοι χαρακτήρες. Περισσότερο γνωστοί, οι αμερικάνοι Don Winslow (1934-1955) και η Captain Kate (1967-1972), ο καπετάνιος Lance O'Casey και οι περιπέτειες του στις Νότιες θάλασσες, ο υπερήρωας Aquaman (Βασιλιάς των 7 θαλασσών 1941-1962), ο ξεδοντιάρης εγγλέζος Jonah (1958-1964), o Moby Duck από την οικογένεια του Ντόναλντ Ντακ, ο γλυκός ιταλός πειρατής Πεπίτο (1949-1972), η πειρατίνα Σπινγκάρτα και ο Καλαμέλος, από τις ναυτικές ιστορίες του Τιραμόλα (1948-1992), ο Captain Haddock Archibald στον Τεν-Τεν, ο πειρατής Captain Pugwash, ακόμη ένας Βέλγος ο Cori, de Scheepsjongen, o Βίκινγκ Eric de Noorman, ο Ολλανδός Kapitein Rob, ο γερο-Νικ ο ναύτης, δεκάδες εκδόσεις φανταστικών κόμικ προπαγάνδας που αφορούσαν το πολεμικό ναυτικό, τόσο των ΗΠΑ όσο και της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ και φυσικά από τους πιο διάσημους ο Ποπάυ και πιο πρόσφατα ο μοναδικός Corto Maltese! Ο ναυτικός-σύμβολο Πιο γνωστός από όλους ένας τύπος μονόφθαλμος, δύστροπος, οξύθυμος, γκρινιάρης, ζηλιάρης και ταυτόχρονα καλόκαρδος, καθαρόαιμος θαλασσινός με τεράστιες άγκυρες χαραγμένες στα μπράτσα, που φορά μόνιμα ένα άσπρο ναυτικό καπελάκι, ενώ η σβησμένη πίπα στα χείλια του είναι σύμβολο μαγκιάς! Ο Ποπάυ κάνει την εμφάνιση του στην Αμερική στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης, το 1929, αμέσως καταφέρνει να αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές, ο ίδιος αποτελεί κομμάτι της λαϊκής τάξης, ένας άξεστος ναυτικός, όμως όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι, για τον ίδιο ή για τους φίλους του, «καθαρίζει» με τα μπράτσα του! Έχει το σπανάκι του, αυτό του δίνει δύναμη και τον μεταμορφώνει σε ανίκητο. Για να έχουμε μια εικόνα της δύναμης του κόμικ, ο Ποπάυ κατάφερε να αυξήσει την κατανάλωση σε σπανάκι, μεταξύ 1931 και 1936, κατά 33%. Αν και το φυτό δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στους νέους, ξαφνικά απέκτησε αναγνωρισιμότητα ως σούπερ τροφή και έγινε το τρίτο πιο δημοφιλές φαγητό για τα παιδιά, μετά το παγωτό και την γαλοπούλα. Το 1937 η πόλη Crystal City, στο Τέξας, έγινε η «πρωτεύουσα για το σπανάκι όλου του κόσμου» και στον Ποπάυ από ευγνωμοσύνη έστησαν το άγαλμα του! Ξεφυλλίζοντας ένα τεύχος δεν δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε τη φωνακλού Όλιβ, η γυναίκα του Ποπάυ είναι ξερακιανή και γεμάτη νεύρο, να μην ξεχνάμε και το παιδί, που δεν είναι δικό τους αλλά ζει μαζί τους, είναι ο φασκιωμένος Pεβυθούλης, ακολουθεί ο Πόλντο, ο αχόρταγος και βουλιμικός φίλος του Ποπάυ, αλλά και ο μπεκρούλιακας παππούς του. Ο Ποπάυ μοιάζει με βάτραχο κι είναι άξεστος, ωστόσο κατάφερε να ταυτιστεί με τον μέσο αναγνώστη, έγινε ο πρόδρομος των σούπερ ηρώων, αφού με τις μπουνιές του πετυχαίνει το στόχο, «λύνει» όλα τα προβλήματα με τον βασικό εχθρό του, έναν άλλο ναυτικό, τον χοντρό, ασουλούπωτο και κακό Βρούτο, αυτός ήταν το μεγάλο λαμόγιο, που όμως κέρδισε τόσους φίλους που στο τέλος είχε δικό του περιοδικό! Ένας κόσμος υπερβολικής βίας, παραβατικότητας και καταστροφής, για κάποιον περίεργο λόγο κατάκτησε όλο τον πλανήτη. Όλες οι απαντήσεις μάλλον κρύβονται στην φροϋδική εκτίμηση για το ανθρώπινο είδος! Ο Ποπάυ εκπροσωπεί κατά κάποιον τρόπο όλους τους ανθρώπους που ζουν με δυσκολίες, ίσως μάλιστα να έχουν ειδικές ανάγκες, αλλά δεν το βάζουν κάτω, στην πιο κρίσιμη στιγμή γίνονται υπερ-άνθρωποι και παλεύουν με όποιο μέσο διαθέτουν. Μετά το 1938 και τον πρόωρο θάνατο του δημιουργού του ήρωα, του Elzie Crisler Segar, οι κωμικές περιπέτειες του Ποπάυ συνέχισαν στα χέρια διαφόρων σχεδιαστών-συγγραφέων, στη χώρα μας εμφανίστηκε το 1973, από τις εκδόσεις Δραγούνη, μέχρι το 1996 όπου και σταμάτησε οριστικά η κυκλοφορία, συνολικά εκδόθηκαν 1.114 τεύχη. Ο αλκοολικός καπετάν Μπακαλιάρος Διαφορετική αλλά ενδιαφέρουσα φανταστική ναυτική φιγούρα, που κατέκτησε τον κόσμο, είναι ο συνταξιούχος καπετάνιος Haddock Archibald, που έζησε και εξακολουθεί να τριγυρνά μέσα στις περιπέτειες του δημοσιογράφου Τεν-τεν (1929-1983). Πρόκειται για μια δημιουργία του Βέλγου καλλιτέχνη και σκιτσογράφου Georges Remi, περισσότερο γνωστός από την υπογραφή του ως Hergé. Ο καπετάν Haddock (που σημαίνει μπακαλιάρος) δεν ξεκίνησε από την αρχή της σειράς, μπήκε στο ένατο βιβλίο του Τεν-τεν, αλλά σύντομα ξεπέρασε στη δημοτικότητα ακόμη και τον κύριο χαρακτήρα, τον Τεν-τεν, κι έτσι απέκτησε ένα πολύ πιο σημαντικό ρόλο σε όλα τα μετέπειτα βιβλία. Είναι ο καλύτερος φίλος του Τεν-τεν, πάντoτε απεικονίζεται με μαύρα μαλλιά και μούσι, φορά καπέλο καπετάνιου, ένα μπλε ζιβάγκο πουλόβερ, με μια μικρή άγκυρα στο στήθος (μερικές φορές φοράει ένα μαύρο σακάκι), μαύρο παντελόνι και μαύρα δερμάτινα μποτάκια. Είναι καπνιστής αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα του είναι ο αλκοολισμός (προτιμά το ουίσκι και ειδικά τη μάρκα Loch Lomond), και σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει με ανθρώπινο ναυάγιο. Μετά από τη συνάντηση και τη φιλία με τον Τεν-τεν, το θέμα με το ποτό μειώνεται, αλλά δεν εξαφανίζεται και φτάνουν λίγα ποτηράκια για να γίνει πύραυλος, μπορεί να βάλει φωτιά στη βάρκα του αλλά τότε ξεχνάει το τραύλισμα που τον βασανίζει! Ο καπετάν Μπακαλιάρος έχει θεαματικά ξεσπάσματα, είναι παρορμητικός, οξύθυμος, γενναιόδωρος και ευαίσθητος που δεν διστάζει να δώσει ακόμη και τη ζωή για τον φίλο του Τεν-τεν. Ο αξεπέραστος Κόρτο Μαλτέζε Ο δημιουργός του έργου δούλεψε σκληρά, πάντρεψε αληθινά γεγονότα και πρόσωπα κλειδιά της ιστορίας με τον φανταστικό ήρωα του και διάλεξε να ονομάσει το έργο του ως «graphic novels», δηλαδή νουβέλες γραφικών, παρά να να το χαρακτηρίσει ως ένα απλό κόμικς! Για τους λίγους, που δεν έχουν γνωριστεί με τον Κόρτο Μαλτέζε, να πούμε ότι αυτός είναι ο πρωταγωνιστής μιας σειράς σχεδίων που γεννήθηκαν τη δεκαετία του '60, από τον Ιταλό συγγραφέα και διάσημο σχεδιαστή κόμικς Hugo Eugenio Pratt. Ο Κόρτο Μαλτέζε, δηλαδή ο «Μαλτέζος σβέλτος», ήταν ναυτικός, τυχοδιώκτης, πειρατής, εξερευνητής και κυνηγός θησαυρών! Με τις περιπέτειες του έχουν μαγευτεί γενιές νέων σε όλο τον κόσμο και δεν σταμάτησαν, εξακολουθούν να ταξιδεύουν ακόμη και σήμερα. «Με πια πολιτική γραμμή τραβά ο Κόρτο Μαλτέζε;» Με αυτό το ερώτημα καταπιάστηκε ο σημειολόγος-φιλόσοφος Umberto Eco, προσπάθησε να καταλάβει, ίσως και με μια δόση ειρωνίας, κάτι που πολλοί προσπάθησαν εξηγήσουν ως προπαγάνδα: τον πολιτικό ορίζοντα του καπετάν Κόρτο Μαλτέζε. Αρκετοί έχουν προσπαθήσει, περισσότερο ή λιγότερο προκλητικά, κάποιοι λοιπόν υποστηρίζουν ότι ο Κόρτε Μαλτέζε ανήκει στα αριστερά κι ύστερα έρχονται οι άλλοι, εκείνοι που τους αμφισβητούν και πιστεύουν ότι ο Κόρτο είναι καπετάνιος, ναυτικός. Εκείνη την εποχή η βάση της βρετανικής ναυτικής παράδοσης περιστρέφεται γύρω από τέσσερις λέξεις-κλειδιά: τον έλεγχο, την πειθαρχία, την ιεραρχία και τη τύχη. Για αυτούς λοιπόν, ο Κόρτο πατάει γερά πάνω σε αυτούς τους κανόνες. Τα συμπεράσματα και οι εκτιμήσεις ανήκουν κάθε φορά στον αναγνώστη και ο Κόρτο Μαλτέζε έχει την πρόθεση να «δεθεί» με τον κάθε έναν ξεχωριστά! Γιος μιας τσιγγάνας πόρνης, γνωστής με το όνομα η «Νίνα του Γιβραλτάρ» και ενός Εγγλέζου ναυτικού, γεννήθηκε στη Βαλέτα της Μάλτα, στις 10 Ιουλίου 1887, οι περιπέτειες του ξεπερνούν τους απλούς μύθους! Τα ταξίδια του ξεκινούν την αυγή του 20ού αιώνα, σε ηλικία 18 ετών περνά από την Αίγυπτο και συνεχίζει σε άγνωστες χώρες της Ασίας. Το 1904 βρέθηκε και τα είπε με τον λογοτέχνη Τζάκ Λόντον, λίγο αργότερα ήταν παρόν στον ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο και γνώρισε τον Ρώσσο μυστικιστή και μάγο Ρασπούτιν! Το 1905 ταξίδεψε στην Χιλή, έπειτα κατέβηκε την Αργεντινή, εκεί γνωρίστηκε με διάσημους ληστές τραίνων και τραπεζών: τον Butch Cassidy, τον Sundance Kid και την Etta Place. Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζει τις αποστολές του και συναντά πολύ γνωστά ιστορικά πρόσωπα, όπως ο ο Αρθούρος Ρεμπώ, ο Έρμαν Έσσε, ο δραματουργός Ευγένιος Ο' Νήλ. Ταξιδεύει ασταμάτητα για 30 χρόνια, οι περιπέτειες του ολοκληρώνονται στην Ισπανία, όταν βρέθηκε το 1936, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Ο Κόρτο κατατάσσεται στις Διεθνείς Ταξιαρχίες, μια ομάδα με μπροστάρη τον ποιητή και κομμουνιστή John Cornford (πρόκειται για το γιο του Άγγλου ποιητή Frances Cornford Croft, εγγονό του Δαρβίνου) που στάθηκε στο πλευρό των Ισπανών κομμουνιστών, όμως από τότε χάθηκαν μια για πάντα τα ίχνη του Κόρτο. Αλήθειες, υπονοούμενα, συμβολισμοί και ένας παράξενος μυστικισμός στα όρια της υπερβολής ξεπηδούν μέσα από το ζωγραφισμένο χαρτί! Είναι γεγονός ότι πατέρας-σχεδιαστής του Κόρτο Μαλτέζε, ο Hugo Pratt, ήταν Μασόνος στη Βενετία και επίσης είναι αλήθεια ότι οι εσωτερικοί συμβολισμοί του Τεκτονισμού είναι πολύ διαδεδομένοι. Την απάντηση στο ερώτημα εάν είναι τέκτονας δίνει ο ίδιος ο καπετάνιος που απαντά κοφτά: «Όχι. Όχι! Ελπίζω πως είμαι απλά ένας ελεύθερος ναυτικός» και όπως ο ίδιος περιγράφει τον χαρακτήρα του: «Δεν είμαι ήρωας, μου αρέσει να ταξιδεύω και δεν μου αρέσουν οι κανόνες, όμως ακολουθώ μονάχα έναν, να μην προδώσω τους φίλους... Έψαξα πολλές φορές για θησαυρούς, χωρίς ποτέ να βρω ούτε έναν, συνεχίζω , μπορείτε να υπολογίζετε λιγάκι ακόμη σε μένα!» Τα κόμικ για τους μυημένους δεν είναι ρηχό ψέμα, οι πρωταγωνιστές τους είναι ζωντανοί, μοιάζει να έρχονται από μια άλλη, εντελώς διαφορετική, ξένη διάσταση και έχουν τη δύναμη να ρουφήξουν μέσα τους το δικό μας κόσμο, αρκεί η φαντασία του αναγνώστη να μην έχει συρματοπλέγματα. Οι χάρτινοι ναυτικοί, ήρωες ή αντι-ήρωες, κακομούτσουνοι τύποι ή ανθρωπόμορφα πλάσματα, στα σίγουρα είναι γνήσια παιδιά της θάλασσας, έχουν το θάρρος να εκφράζουν κάθε πτυχή των σκέψεων, των ονείρων και των στόχων τους, ακόμη και τα σφάλματα τους γίνονται μάθημα σε μικρούς και μεγάλους, μάλιστα στην εποχή του σκληρού 2ου Παγκοσμίου Πολέμου οι χαρακτήρες των θαλασσινών κόμικ έκαναν σκληρή προπαγάνδα και περνούσαν υποδόρια μηνύματα με την πιο «αθώα» μέθοδο! «Ο κόσμος των κόμικς πέθανε, παρασύρθηκε μαζί με την φευγάτη εποχή του», υποστηρίζουν κάποιοι που αμφιβάλλουν για τη δυναμική των χάρτινων ηρώων που δεν γνωρίζουν ούτε και ενδιαφέρονται για το πιο διάσημο μέτρο της εποχής μας, το politically correct, ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν στην ασύστολη και άμετρη μαγεία τους. Σε όλους εμάς απομένει να διαλέξουμε το δρόμο και το χρώμα της χάρτινης θάλασσας που θα μας περιβάλει. Το σίγουρο είναι ότι, αν και δεν θα βραχεί ούτε μια στάλα το κορμί μας, η ψυχή και όλο το είναι θα γεμίσουν με την πιο δροσερή αύρα αρμύρας. Και το σχετικό link...
  21. Laz33

    ΤενΤεν ή Μπλέικ και Μόρτιμερ;

    Σκεφτόμουν από καιρό να κάνω αυτή τη δημοσκόπηση και όλο τα ανέβαλα γιατί μου φαινόταν πολύ δύσκολη η επιλογή απάντησης. Είναι δύο σειρές που ανακάλυψα πρόσφατα και αμέσως έγιναν απ΄τις αγαπημένες μου. Μόλις πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσα τη 2η ανάγνωση, τόσο των ΤενΤεν όσο και των Μπλέικ και Μόρτιμερ. Σίγουρα θ΄ακολουθήσουν πολλές ακόμα. Όσον αφορά το ερώτημα τώρα. Οι σειρές έχουν αρκετές ομοιότητες αλλά και σημαντικές διαφορές. Δεν θα μπω στη διαδικασία να κάνω ανάλυση ή σύγκριση, γιατί θα μ΄έπαιρνε το βράδυ Σαν επίπεδο τις έχω περίπου στα ίδια. Αν δεν είχα πολύ χρόνο ή διάθεση και ήθελα να περάσω ένα ευχάριστο μισάωρο, θα προτιμούσα να διαβάσω ένα ΤΤ, που είναι πιο μικρό και "ανάλαφρο". Αν είχα περισσότερο χρόνο και ήθελα να διαβάσω μια μεγάλη και "βαριά" ιστορία, θα έπιανα ένα Μ&Μ. Και η ουσιαστική διαφορά εκεί έγκειται κατ΄εμέ. Το ένα είναι πιο ανάλαφρο ανάγνωσμα, το άλλο πιο βαρύ. Αλλά το καθένα έχει τη χάρη του. Και φτάνω στην ώρα της απόφασης. Επιλέγω οριακά τα Μπλέικ και Μόρτιμερ, μόνο και μόνο επειδή συνεχίζονται και ξέρω ότι θα διαβάσω κι άλλες ωραίες και καινούριες ιστορίες στο μέλλον, ενώ στα ΤενΤεν οι επιλογές μου περιορίζονται στα 23 άλμπουμ που έχουν βγει
  22. Ο αδέξιος αντικομμουνισμός του Τεν Τεν Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Οι Περιπέτειες του Τεν Τεν στη Χώρα των Σοβιέτ (1929 – 1930) είναι η πρώτη ιστορία του Hergé με πρωταγωνιστή τον δαιμόνιο ρεπόρτερ. Χαρακτηρίζεται από το άτσαλο και απροκάλυπτο αντικομμουνιστικό μένος τόσο του δημιουργού του όσο και του κεντρικού χαρακτήρα του. Αν και αργότερα αποκηρύχτηκε από τον Βέλγο καλλιτέχνη, θα αποτελεί πάντα ένα βιβλίο – σταθμό στην ιστορία της πρώιμης αντικομμουνιστικής προπαγάνδας Πριν ο Τεν Τεν ταξιδέψει στην Αμερική και στην Κίνα, στο Θιβέτ και στη Σελήνη, πριν ασχοληθεί με το Σκήπτρο του Οττοκαρ και τα Πούρα του Φαραώ, με το Μυστικό του Μονόκερου και τον Κάβουρα με τις Χρυσές Δαγκάνες, έκανε το δημοσιογραφικό του ντεμπούτο με μια αποστολή στη Χώρα των Σοβιέτ. Ηταν το μακρινό 1929 όταν ο Βέλγος δημιουργός Hergé (1907 – 1983), μόλις 22 ετών τότε, εισήγαγε τον Τεν Τεν στον κόσμο των κόμικς μέσω των σελίδων του ένθετου Le Petit Vingtième της βελγικής, συντηρητικής και καθολικής, με ακροδεξιές και ρατσιστικές αποχρώσεις, εφημερίδας Le Vingtième Siècle. Οι πρώτες περιπέτειες δημοσιεύτηκαν στις 10 Ιανουαρίου του 1929 και συνεχίστηκαν σε τακτική βάση μέχρι τα μέσα της επόμενης χρονιάς. Για τους αναγνώστες της σύγχρονης εποχής, ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ δεν είναι παρά μια στρατευμένη, αντικομμουνιστική ακατάσχετη και απολύτως ατεκμηρίωτη μπουρδολογία με στόχο να ικανοποιήσει τα πιο ταπεινά αντιαριστερά αισθήματα του πιο ακραίου και αμαθούς ακροατηρίου της γαλλοβελγικής Δεξιάς του Μεσοπολέμου. Τότε, όμως, ο Τεν Τεν είχε πέραση και σημείωσε τεράστια επιτυχία από την πρώτη μέρα της ύπαρξής του καθώς οι απόψεις του Hergé αντανακλούσαν τις απόψεις ενός σημαντικού μέρους της κεντροευρωπαϊκής Δεξιάς. Το ταξίδι του νεαρού ρεπόρτερ, με τον σκύλο του, Μιλού, στη Σοβιετική Ενωση ξεκινά με στόχο την «ενημέρωση» των αναγνωστών. Ηδη από τη δεύτερη σελίδα όμως, έρχεται αντιμέτωπος στο τρένο με έναν βομβιστή που αυτοβούλως ανατινάζει το βαγόνι για να εμποδίσει τον «μικροαστό», όπως τον αποκαλεί, δημοσιογράφο να φτάσει στη Ρωσία και «να αποκαλύψει όσα συμβαίνουν εκεί». Παρ' όλα αυτά ο Τεν Τεν φτάνει στον συνοριακό σταθμό του Στόλμπστυ, όπου ο Λαϊκός Κομισάριος διατάζει τη δολοφονία του απλώς και μόνο επειδή είναι δημοσιογράφος. Ο Τεν Τεν ξεγλιστρά και σταδιακά ανακαλύπτει την «αλήθεια» που κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα. Τα εργοστάσια είναι μόνο σκηνικά και δεν παράγουν τίποτα παρά μόνο καίνε σανό για να παραπλανούνται οι πολίτες και οι ξένες αντιπροσωπείες βλέποντας τον καπνό. Στα καταστήματα δεν υπάρχουν αγαθά προς πώληση και ο λαός λιμοκτονεί. Οι άνθρωποι συνωστίζονται στα συσσίτια όπου παίρνουν μια φρατζόλα ψωμί μόνο αν δηλώσουν ότι είναι κομμουνιστές. Οι μπολσεβίκοι εξαναγκάζουν τον κόσμο στις συνελεύσεις να ψηφίσει τα μέλη της λίστας του κόμματος, απειλώντας τον με περίστροφα. Στο στόχαστρο του Hergé μπήκαν ακόμα και ο Λένιν (ήδη νεκρός τότε), ο Τρότσκι (εξόριστος) και ο Στάλιν. Τα πάντα για να δυσφημιστούν οι μπολσεβίκοι... Στη Μόσχα, όπου ο Τεν Τεν συλλαμβάνεται αναίτια, αναλαμβάνουν Κινέζοι βασανιστές να τον σωφρονίσουν με καρφιά, πυρακτωμένη ράβδο και μαστίγια. Επιπλέον οι Ρώσοι πολίτες είναι στυγνοί και απάνθρωποι βασανιστές ζώων καθώς δένουν μια πέτρα στον λαιμό του Μιλού για να διασκεδάσουν ρίχνοντάς τον στο ποτάμι. Είναι όμως και θρασύδειλοι, δεισιδαίμονες, ευκολόπιστοι, βλάκες, ακαλλιέργητοι, φοβούνται τα φαντάσματα, δεν γνωρίζουν σημάδι, πέφτουν θύματα των κόλπων και της ευφυΐας του δυτικού Τεν Τεν που είναι ικανός να τους εξουδετερώσει με μια του κίνηση, με μια του σκέψη. Γι’ αυτό και ο Βέλγος ρεπόρτερ μεταμφιέζεται και διεισδύει στο στράτευμα με χαρακτηριστική ευκολία όπου και ανακαλύπτει ότι οι σύντροφοι ετοιμάζουν εκστρατεία εναντίον των Κουλάκων και των πλούσιων χωρικών για να τους κλέψουν το σιτάρι. Τον στήνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα όταν προσπαθεί να προστατέψει έναν αθώο κτηματία αλλά, φυσικά, ως τετραπέρατος Βέλγος εναντίον πολεμοχαρών ηλιθίων, γλιτώνει και πάλι. Το αποκορύφωμα, όμως, είναι η συμπτωματική είσοδός του στο μυστικό καταφύγιο όπου «ο Λένιν, ο Τρότσκι και ο Στάλιν κρύβουν τους θησαυρούς που έχουν κλέψει από τον λαό». Εκεί η νομενκλατούρα των μπολσεβίκων συσσωρεύει κατασχεμένο πλούτο εις βάρος των πεινασμένων και συγκεντρώνει σιτάρι, βότκα και χαβιάρι προς εξαγωγή για να ρίχνει στάχτη στα μάτια των Δυτικών και να θησαυρίζει από το εμπόριο. Τι κι αν ο Λένιν είχε πεθάνει χρόνια πριν και ο Τρότσκι ήταν ήδη εξόριστος; Και μόνο η αναφορά των ονομάτων τους ήταν αρκετή για να εξοργίσει ακόμη περισσότερο το διψασμένο για κομμουνιστικά σκάνδαλα βελγικό κοινό. «Ενώ ο ρωσικός λαός πεθαίνει από την πείνα, τεράστιες ποσότητες σιταριού στέλνονται στο εξωτερικό ως απόδειξη της υποτιθέμενης αφθονίας στον σοβιετικό παράδεισο» λέει ο Τεν Τεν στον Μιλού. Και εκείνος «μονολογεί»: «Εχω την εντύπωση ότι θα μας βρει μεγάλο κακό». Το μεγάλο κακό δεν θα τους βρει. Θα αποδράσουν από πυριτιδαποθήκη, θα πετάξουν με αεροπλάνο (με σήμα το σφυροδρέπανο), θα συλληφθούν από την Γκεπεού αλλά θα ξεγλιστρήσουν. Και τελικά θα επιστρέψουν στις Βρυξέλλες για να τους υποδεχθούν τα πλήθη με τιμές ηρώων. Αυτό το θεματικό αλαλούμ με το απροκάλυπτο αντικομμουνιστικό περιεχόμενο, με τα διαδοχικά ψεύδη, τις συνειδητές ανακρίβειες και τις στερεοτυπικές ρατσιστικές απεικονίσεις των Ρώσων και των χαρακτήρων τους ήταν το διαβατήριο του Hergé στον κόσμο των κόμικς. Λίγο μετά θα δημιουργούσε μια ακόμη περιπέτεια ρατσιστικού περιεχομένου (Ο Τεν Τεν στο Κονγκό) με τους Βέλγους ιμπεριαλιστές αποικιοκράτες να εμφανίζονται ουσιαστικά ως καλοί προστάτες των Κονγκολέζων που παρουσιάζονται ως βάρβαροι και γεννημένοι δούλοι. Ο Τεν Τεν στη Χώρα των Σοβιέτ αποτελεί κλασικό παράδειγμα αντισοβιετικής προπαγάνδας, και είναι παράδοξο πως πρωτοδημοσιεύτηκε (1929-1930) σε χιουμοριστικό ένθετο εφημερίδας που απευθυνόταν κυρίως σε παιδιά Ευτυχώς η συνέχεια του έργου του Hergé ήταν διαφορετική και δεν έφτασε ποτέ ξανά στα κατώτατα σεναριακά επίπεδα των δύο πρώτων θεματικά ελεεινών κόμικς του. Ο ίδιος, χρόνια αργότερα, αποκήρυξε το περιεχόμενο του Τεν Τεν στη Χώρα των Σοβιέτ επικαλούμενος το νεαρό της ηλικίας του και την απειρία του. Ως ένδειξη αυτής της «μεταμέλειάς» μπορεί να θεωρηθεί και το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ιστορία είναι η μοναδική που ο δημιουργός της δεν δέχτηκε ποτέ να χρωματίσει στις ατέλειωτες μεταγενέστερες εκδόσεις της. Με το βαθιά αντιδραστικό και προπαγανδιστικό περιεχόμενό της με το περιτύλιγμα μιας ιστορίας κόμικς για παιδιά αποτελεί αναμφίβολα ένα μοναδικό ντοκουμέντο για τον τρόπο που η Δυτική Ευρώπη αντιμετώπισε την κομμουνιστική επανάσταση και την προσπάθεια της Σοβιετικής Ενωσης να επιβιώσει ως κράτος σε ένα εχθρικό γεωπολιτικό περιβάλλον. Γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα σημαντική η κυκλοφορία της στα ελληνικά για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ (μετάφραση: Αγγελος Φιλιππάτος) και αξιέπαινη η απόφαση του εκδοτικού οίκου. Ελπίζουμε σε μελλοντική έκδοση να συνοδευτεί η ιστορία από εισαγωγικά και επεξηγηματικά κείμενα, απαραίτητα σε τέτοια εμβληματικά έργα, έστω και αποκηρυγμένα από τους δημιουργούς τους. Πηγή Μπορείτε να διαβάσετε ένα εξίσου ενδιαφέρον άρθρο για το ίδιο κόμικ εδώ.
  23. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα κριτική για ένα κόμικ, που μάλλον δεν θα διαβάσουμε ποτέ στα Ελληνικά.
  24. Πωλήθηκε έναντι 1,55 εκατ.ευρώ Τιμή-ρεκόρ για τυπογραφική πλάκα από λεύκωμα με τις περιπέτειες του Τεντέν Παρίσι, Γαλλία Μια ιστορική τυπογραφική πλάκα που προέρχεται από το λεύκωμα «Αποστολή στη Σελήνη» (1954), το οποίο θεωρείται από πολλούς μία από τις δύο καλύτερες περιπέτειες του Τεντέν, πωλήθηκε σε τιμή ρεκόρ 1,55 εκατ ευρώ, όπως ανακοίνωσε ο οίκος δημοπρασιών Artcurial. Η αυθεντική τυπογραφική πλάκα της «Αποστολής στη Σελήνη» ενώνει τον Τεντέν με τον πιστό του σκύλο Μιλού και τον καπετάνιο Χάντοκ. Οι ήρωες φορούν σκάφανδρο και εγκαταλείπουν τον διάσημο ερυθρόλευκο πύραυλό τους για να πατήσουν στο έδαφος της Σελήνης. Οι διαστάσεις της είναι 50 εκ X 35 εκ, είναι δουλεμένη με σινικό μελάνι από τον βέλγο σκιτσογράφο Ερζέ και αναμενόταν να πωληθεί μεταξύ 700.000 ευρώ και 900.000 ευρώ. Η πλάκα αυτή προστίθεται σε 20 σκίτσα σινικής μελάνης που έκανε ο Ερζέ για μια σειρά ευχετήριων καρτών που απεικονίζουν περιπέτειες του Τεν Τεν στο χιόνι, τα οποία διατέθηκαν σε δημοπρασία από τον οίκο Artcurial. Μία άλλη τυπογραφική πλάκα από το ίδιο λεύκωμα θα βγει στο σφυρί από τον οίκο δημοπρασιών Christie's στο Παρίσι. Σε αντίθεση με εκείνη που πουλήθηκε από τον οίκο Artcurial, σε αυτή που θα δημοπρατηθεί από τον Christie's δεν φαίνεται ούτε ο Τεντέν, ούτε κάποιος από τους άλλους χαρακτήρες. Είναι επίσης σινικής μελάνης, διαστάσεων 37 Χ 51 εκ και αναμένεται να πουληθεί από 350.000 ως 400.000 ευρώ. Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό Πηγή
  25. germanicus

    Καλύτερο Τεν Τεν?

    Απλή ερώτηση. Ποιό είναι το καλύτερο Τεν Τεν? Έχω βάλει μόνο τα canonical (όχι Αλφ-Αρτ και όχι Λίμνη με τους καρχαρίες) και έχω βάλει ως μια επιλογή τις διλογίες. Μακάρι να μπορούσα να την στήσω ως "τα χ αγαπημένα σας Τεν Τεν" μιας και όταν σου αρέσουν αυτές οι σειρές είναι λίγο δύσκολο να επιλέξεις 1.... Προσωπική μου επιλογή (αλλά κυρίως στα πλαίσια του αγαπημένου) το σκήπτρο του Οττοκάρ, αν και όλα όσα έχουν Συλδαβία μέσα (Σελήνη, Υπόθεση Κάλκιουλους (έτσι την έμαθα εγώ από τον Ψαρόπουλο )) είναι πάρα πολύ καλά...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.