Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'hellboy'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. germanicus

    BALTIMORE [ CHRISTOPHER GOLDEN - MIKE MIGNOLA ]

    To Baltimore είναι ένα κόμικ σε σενάριο του θεούλη Mike Mignola και του Christopher Golden (κυρίως συγγραφέας βιβλίων τρόμου-φανταστικού. Έχει γράψει διάφορα βιβλία με την Buffy). Αμφότεροι έχουν συνεργαστεί σε διάφορα βιβλία του Hellboy (και όχι μόνο), ένα εκ των οποίων το Τα Οστά των Γιγάντων που έχει μεταφραστεί από τη Jemma. Το 2007 έγραψαν και τη νουβέλα Baltimore, or The Steadfast Tin Soldier and the Vampire. Κεντρικός ήρωας ο Lord Henry Baltimore, ο οποίος, σε ένα alternative universe, έρχεται κατά τη διάρκεια του Α ΠΠ σε διαμάχη με ένα βαμπίρ. Τόσο τα κόμικ όσο και το βιβλίο ασχολούνται με αυτή τους τη διαμάχη και η όλη ιστορία δεν διαδραματίζεται στο σύμπαν του Hellboy. Το 2010 η Dark Horse ξεκινάει να εκδίδει ιστορίες με τον συγκεκριμένο ήρωα με σχέδιο από τον Ben Stenbeck (ο οποίος κατ'εμέ είναι από τους πιο κοντινούς στο σχέδιο του Mignola από όσους έχουν δουλέψει σε ιστορίες του) και χρωματισμό από τον πολυβραβευμένο Dave Stewart που ανάθεμα κι άμα δεν έχει χρωματίσει κάποιο κόμικ του Mignolaverse. (θυμίζω ότι χρωματίζει και το Fatale και πήρε και εκεί φέτος Eisner) Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει κάτι τις λιγότερα από 20 τεύχη, με 16 από αυτά (το ένα ήταν για την Free Comic Book Day και είχε για παρέα ένα Criminal Macabre του Steve Niles) να έχουν βγει σε 3 TPB. Hellboy δεν είναι Αλλά γενικώς Hellboy σε σχέδιο Mignola δεν είναι τίποτα Από εκεί και πέρα το βρήκα διασκεδαστικό. Σεναριακά δεν είναι από τις καλύτερες ιστορίες του Mignola (προσοχή. συγκριτικός ο βαθμός), σχεδιαστικά όμως προτιμάω το σκίτσο από τον Corben και όσους μοιάζουν με τον Corben. (BPRD) Τα εξώφυλλα εξυπακούεται ότι είναι κατ'αρχάς Mignola (υπάρχουν και μερικά variants) και φυσικά τα σπάνε Mike Mignola (wiki) Christopher Golden (wiki) Baltimore, or The Steadfast Tin Soldier and the Vampire (wiki) Mike Mignola (official web site) Christopher Golden (official site) Περισσοτερα κομικς του Mike Mignola : Ελληνικες Εκδοσεις : Hellboy (Jemma Press) Hellboy : Τα Οστα Των Γιγαντων (Jemma Press) Ξενες Εκδοσεις: DARK HORSE BOOK OF THE DEAD AMAZING SCREW-ON HEAD AND OTHER CURIOUS OBJECTS (THE) SIR EDWARD GREY, WITCHFINDER
  2. GreekComicFan

    HELLBOY AND THE B.P.R.D.: 1952

    Νέος εκδότης για το σύμπαν του Mike Mignola στην Ελλάδα λοιπόν και δεδομένου του παρελθόντος των εκδόσεων Οξύ, πιο ταιριαστό στο εκδοτικό ύφος τους απ' ότι τα υπερηρωικά. Η αρχή γίνεται με έναν τόμο που συνδυάζει τόσο τις περιπέτειες του Hellboy όσο και του B.P.R.D. που πλέον μεταφράζεται ως Υ.Μ.Ε.Α., μιας και δεν επέλεξαν να διατηρήσουν την μετάφραση ως Γ.Π.Ε.Α. της Jemma Press. Ο τόμος συλλέγει την μίνι σειρά 5 τευχών HELLBOY AND THE B.P.R.D. - 1952 η οποία βγήκε στην Αμερική από τον Δεκέμβριο του 2014 έως και τον Απρίλιο του 2015 και παρουσιάζει την πρώτη αποστολή του Hellboy για την Υ.Μ.Ε.Α. Στο εξωτερικό η σύμπραξη συνεχίζεται και με μερικές ακόμα μίνι σειρές και αυτοτελή τεύχη με τις επόμενες διαδοχικά χρονιές στο σύμπαν του κόμικ. Μακάρι να συνεχιστεί και εδώ η σειρά. Δεν αναφέρει κάτι ο τόμος μέσα πάντως. Η έκδοση δεν έχει ποιοτικά διαφορές από τις εκδόσεις της Μάρβελ που βγάζει η εκδοτική. Περιέχει πάντως ένα πρόλογο του μεταφραστή και sketchbook του Maleev, ενώ μια ωραία πινελιά είναι τα page layouts που κοσμούν τα εσώφυλλα, σε μαύρο φόντο. Η έκδοση της Jemma εδώ. Τιμή καταλόγου: 14,99€
  3. Ήταν ένας καταπληκτικός σχεδιαστής που συνεργάστηκε με ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του σεναρίου. Οι φανταστικοί κόσμοι των ιστοριών του έγιναν δημοφιλείς εξίσου στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ο Richard Corben με μακρά θητεία στα underground κόμικς και στις μεγαλύτερες mainstream εταιρείες πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου σε ηλικία 80 ετών. Αν και σπούδασε Καλές Τέχνες και ξεκίνησε την καριέρα του ως μέλος κινηματογραφικών συνεργείων στο Κάνσας του Μισούρι, ενώ δημιουργούσε και ο ίδιος μικρές ταινίες animation, η μεγάλη του αγάπη ήταν τα κόμικς. Ο Richard Corben άργησε να δει την πρώτη του ιστορία δημοσιευμένη, κάτι που συνέβη το 1969 και ενώ ήταν ήδη 29 ετών, αλλά από τότε και μετά ο δρόμος ήταν ανοιχτός. Ξεκίνησε να συνεργάζεται με underground περιοδικά σε εταιρείες όπως η Last Gasp και η Rip Off Press που συγκέντρωναν την αφρόκρεμα των εναλλακτικών δημιουργών κόμικς της εποχής, και σύντομα προσέλκυσε το ενδιαφέρον της εταιρείας του James Warren που ειδικευόταν σε περιοδικά τρόμου όπως τα Creepy, Eerie, Vampirella κ.ά. Για πολλά χρόνια δημοσίευε τα κόμικς τρόμου και φαντασίας που δημιουργούσε στα περιοδικά της Warren, αλλά το μεγάλο άλμα στην καριέρα του έγινε όταν ξεκίνησε τη συνεργασία του με το εμβληματικό γαλλικό περιοδικό Metal Hurlant δίπλα σε τεράστια ονόματα των ευρωπαϊκών κόμικς όπως οι Druillet και Moebius. Σημαντική για την καριέρα του ήταν και η συμμετοχή του στην τεράστια κινηματογραφική επιτυχία του animation Heavy Metal, που προβλήθηκε το 1981 και άφησε εποχή με τον πρωτότυπο και εντυπωσιακό συνδυασμό επιστημονικής φαντασίας και μουσικής. Συνέχισε να δημοσιεύει τα έργα του στην αμερικανική ανατύπωση του περιοδικού που κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ με τον τίτλο Heavy Metal και συγκέντρωνε μια πλειάδα Ευρωπαίων δημιουργών πρώτης γραμμής όπως οι Liberatore, Caza, Crepax, Bilal κ.ά. δίπλα σε Αμερικανούς εναλλακτικούς καλλιτέχνες όπως οι Charles Burns και Drew Friedman, ενώ παράλληλα ίδρυσε τη δική του εταιρεία Fantagor στην οποία δημοσιεύονταν οι πιο προσωπικές δουλειές του και αναδημοσιεύονταν παλαιότερα έργα του. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 πια, διάσημος και κοντά στα εξήντα του ξεκίνησε τη συνεργασία με την εταιρεία DC κυρίως στη σειρά Vertigo που απευθυνόταν σε ενήλικους αναγνώστες, αλλά και με άλλες μεγάλες εταιρείες όπως η Marvel, η IDW και η Dark Horse. Η σχεδιαστική του δεξιοτεχνία στο ανθρώπινο σώμα και στο στήσιμο φανταστικών κόσμων, αλλά και η ικανότητα να χτίζει ατμόσφαιρες τρόμου σε δικές του ιστορίες ή σε προσαρμογές κλασικών έργων, όπως αυτά του Έντγκαρ Άλαν Πόε και του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, του επέτρεψαν να δουλέψει με σεναριογράφους όπως οι Alan Moore, Richard Margopoulos, Brian Azzarello, Garth Ennis, Steve Niles, Harvey Pekar, Mike Mignola. Από τα δεκάδες βραβεία και τις πολλές τιμητικές διακρίσεις που είχε στη ζωή του, αποκορύφωμα ήταν η κατάκτηση του Μεγάλου Βραβείου στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ το 2018. Και το σχετικό link...
  4. Γάντζος

    Hellboy (2019)

    Κι από το πουθενά, ένα reboot για το «Hellboy» O δημιουργός του Hellboy, Mike Mignola, ανακοίνωσε στο Facebook το reboot με νέο σκηνοθέτη, νέο πρωταγωνιστή, τα πάντα νέα... Okay, here's some news-- There IS going to be another HELLBOY MOVIE. It's going to be an R rated reboot directed by Neil Marshall (The Descent, Game Of Thrones) and staring David Harbour (Stranger Things) as Hellboy. More news to come soon-- Και μάλιστα θα είναι R-rated. Ο Νιλ Μάρσαλ, ο σκηνοθέτης του «The Descent» αλλά και αρκετών επεισοδίων του «Game of Thrones», θα αναλάβει την σκηνοθεσία και ο Ντέιβιντ Χάρμπορ, γνωστός από τον ρόλο του ως ο αστυνομικός Τζιμ Χόπερ από το «Stranger Things», θα αντικαταστήσει τον Ρον Περλμαν στον ρόλο του Hellboy. Μέχρι στιγμής αυτές ήταν οι πληροφορίες που ήταν διατεθειμένος να μοιραστεί ο Mignola, αλλά υπόσχεται πως σύντομα θα υπάρξουν και περισσότερα νέα. Η ταινια αναμενεται το 2019. πηγη [imdb=tt2274648]
  5. Ο Hellboy επιστρέφει στον κινηματογράφο και η Odeon σε συνεργασία με τις εκδόσεις Οξύ, το φόρουμ greekcomics.gr και την Λέσχη Φίλων Κόμικς, μοιράζουν 8 διπλές προσκλήσεις για την πρεμιέρα της ταινίας Hellboy: Ξαναγύρισα από την Κόλαση την Τετάρτη, 10-04-2019, στους κινηματογράφους Odeon STARCITY (Λ. Συγγρού 111 & Λεοντίου, Νέος Κόσμος). Η προβολή είναι στις 20:00 μμ. Ο διαγωνισμός θα κρατήσει μέχρι της 06-04-2019. Εσείς, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να δηλώσετε συμμετοχή στα σχόλια του θέματος στο φόρουμ greekcomics.gr. Οι νικητές θα παραλάβουν την πρόσκληση από το ταμείο του κινηματογράφου την μέρα της προβολής. Οι νικητές θα επιλεχθούν με ένα από τα προγράμματα τυχαίας παραγωγής αποτελεσμάτων που υπάρχουν στο net. Σημείωση: Θα πρέπει να αναφέρετε ρητά πως δηλώνετε συμμετοχή, για να μπορούμε να ξεχωρίσουμε την δήλωση από τις λοιπές συζητήσεις που θα προκύψουν στα σχόλια. Περίληψη Ο Hellboy επιστρέφει από την κόλαση στην Αγγλία, όπου πρέπει να νικήσει την παντοδύναμη μάγισσα Νίμουε, σύντροφο του Μέρλιν και γνωστή ως «Βασίλισσα του Αίματος» ή «Κυρά της Λίμνης» από τον μύθο του Αρθούρου. H Νίμουε, βρίσκεται φυλακισμένη ως τη μέρα που θα καταφέρει να απελευθερωθεί και να συγκρουστεί σε μια επική μάχη με τον Hellboy, μια μάχη ικανή να φέρει το τέλος του κόσμου. Στόχος της η καταστροφή της ανθρωπότητας και ο μόνος που μπορεί να την σταματήσει είναι ο Hellboy. Πιο βίαιος, πιο αιμοδιψής και πιο σαρκαστικός από ποτέ. Πληροφορίες Σκηνοθεσία: Νιλ Μάρσαλ Ηθοποιοί: Ντέιβιντ Χάρμπουρ, Ίαν ΜακΣέιν, Σάσα Λέιν, Μίλα Γιόβοβιτς, Ντάνιελ Ντάε Κιμ Διάρκεια: 125 λεπτά Είδος ταινίας: ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Καταλληλότητα ταινίας: ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ Όσοι δηλώνουν εδώ συμμετοχή, μπορούν να περάσουν από τη Λέσχη να πάρουν και την πολύ ωραία αφίσα (δωρεάν φυσικά ! ) ------- Νικητές του διαγωνισμού είναι οι @AndreasD, @batigoal, @Kabuki, @Dredd, @albertus magnus, @saveapenguin, @fotdim, @nikolas12
  6. Dr Paingiver

    MIGNOLA MIKE [ (1960) ]

    Το να προσπαθήσει κανείς να μιλήσει για τον Mike Mignola και το έργο του, είναι πολύ δύσκολο. Γεννήθηκε στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια στις 16 Σεπτεμβρίου του 1960. Από τους κορυφαίους Αμερικανούς καλλιτέχνες, η προσφορά του στον χώρο τον κόμικς (και όχι μόνο) είναι τεράστια. Διεθνώς έγινε γνωστός από το Hellboy. Το 1994, η Dark Horse, εξέδωσε την πρώτη ιστορία του Hellboy, η οποία αν και είχε γραφτεί ολόκληρη από τον Mike Mignola, σεναριοποιήθηκε από τον John Byrne. Όμως πριν το Hellboy, ο Mignola είχε κυριολεκτικά συμμετάσχει και δημιουργήσει, σε ένα σωρό άλλα έργα, μεταξύ των οποίων η Red Sonja, Iron Fist, Daredevil, Hulk, Phantom Stranger, το Cosmic Odyssey μαζί με τον Jim Starlin, Batman, Gotham, και το εκπληκτικό Fafhrd and the grey mouser με τον Howard Chaykin. Και μετά το Hellboy, εκμεταλευόμενος την μεγάλη επιτυχία του, δημιούργησε πάλι ένα σωρό από spinoffs, με κυριότερα τα: Abe Sapien Lobster Johnson B.P.R.D. Baltimore ... και άλλα πολλά. Παράλληλα ασχολήθηκε σοβαρά και με τον κινηματογράφο, όπως Illustrator στο Δράκουλα του Coppola (1992) και Production Designer στο Atlantis, the lost empire της Disney (2001). Έχει πάρει σχεδόν ότι βραβείο υπάρχει στον πλανήτη. Από το 1995 και μετά π.χ. βραβεύεται για κάποιο έργο του σχεδόν κάθε χρόνο. Τα κόμικς στα οποία έχει συμμετάσχει με οποιοδήποτε τρόπο, καταλαμβάνουν πολλές σελίδες. ΠΗΓΕΣ: Wikipedia Lambiek The art of Mike Mignola
  7. Κάθε Χριστούγεννα πολλές σειρές κόμικς παρουσιάζουν εορταστικές ιστορίες, διαφορετικές από τις συνηθισμένες, με ανατροπές και εκπλήξεις. Οι περισσότερες είναι ενταγμένες στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Κάποιες άλλες όμως το παρωδούν και το προσεγγίζουν με μια διαφορετική ματιά. Hellboy: A Christmas Underground Αν και σπλάχνο της Κόλασης, ο ερευνητής του παραφυσικού και ντετέκτιβ σε κάθε ανεξήγητο φαινόμενο, Hellboy, στο χριστουγεννιάτικο τεύχος με τίτλο «Hellboy – Christmas Special» του 1997 ανέλαβε δράση την παραμονή των Χριστουγέννων και για ακόμη μία φορά κατατρόπωσε τα πλάσματα του Κάτω Κόσμου. Σε μια μακάβρια και σκοτεινή ιστορία, χωρίς λαμπιόνια, στολισμένα έλατα και πλαστικούς ταράνδους, στάθηκε στο πλευρό μιας ηλικιωμένης ετοιμοθάνατης γυναίκας, της έσφιξε το χέρι λίγο πριν από το τέλος και της υποσχέθηκε να βρει την εξαφανισμένη κόρη της. Ο αντιήρωας του Mike Mignola περιπλανήθηκε σε χιονισμένα νεκροταφεία, καταδύθηκε σε απόκοσμα υπόγεια, πολέμησε με δαίμονες και τελικά βγήκε νικητής σε μια ιστορία που το happy end δεν αποδίδεται ως γιορτινό τραπέζι ευτυχισμένων οικογενειών αλλά ως ένας γοτθικός πύργος που καίγεται, λυτρώνοντας μέσω του θανάτου τις βασανισμένες ψυχές. Army of Darkness: Ash ’s Christmas Horror Αντίθετα από όλες τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες που μεταφέρουν ένα κλίμα χαράς και διασκέδασης, το «Ash’s Christmas Horror» των James Kuhoric και Dave Simons επικεντρώνεται στην ψυχική διάθεση των υπαλλήλων ενός πολυκαταστήματος την παραμονή των Χριστουγέννων. Όλοι τους θα επιθυμούσαν να βρίσκονται στο σπίτι τους με τις οικογένειές τους, αλλά είναι αναγκασμένοι να υποδύονται ρόλους φορώντας τα πλαστά χαμόγελά τους και τις πλαστικές στολές τους και να διαφημίζουν τις ψεύτικες εκπτώσεις. Και, το χειρότερο όλων, να ανέχονται ένα κοπάδι αγριεμένων καταναλωτών και μια ζούγκλα κακομαθημένων παιδιών. Σαν να μην έφταναν αυτά, στο υπόγειο του καταστήματος ξυπνά μια αρχαία σκοτεινή δύναμη, κυριεύει τον υπάλληλο που είναι ντυμένος Άϊ-Βασίλης και ξεκινά το μακελειό. Ανάμεσα σε στολίδια, φωτάκια και αλλόφρονες πελάτες που τρέχουν να σωθούν χύνονται ανθρώπινα εντόσθια και μπόλικο αίμα σε μια ιστορία που απέχει πολύ από κάθε εορταστική διάθεση. Lobo Paramilitary Christmas Special: The Lobo Xmas Sanction Στο εορταστικό τεύχος των Keith Giffen - Alan Grant (σενάριο) και Simon Bisley (σχέδια) το πασχαλινό λαγουδάκι προσλαμβάνει τον Lobo και του αναθέτει να δολοφονήσει τον ανταγωνιστή και αιώνιο εχθρό Άϊ-Βασίλη. Με κρύο αίμα αυτός καταφτάνει στον Βόρειο Πόλο και εξολοθρεύει πρώτα όλα τα ξωτικά που πασχίζουν να αμυνθούν, αλλά τα όπλα τους είναι ψεύτικα. Όταν εντοπίζει τον Άϊ-Βασίλη, αίρονται και οι τελευταίοι ενδοιασμοί του. Ο χοντρός γέρος είναι ένα πάνοπλο, κυνικό κάθαρμα, καπνίζει πούρα, κοιμάται με έναν θηριώδη γορίλα και έχει μια ολόκληρη ντουλάπα γεμάτη με σεξουαλικά βοηθήματα. Η μάχη μεταξύ τους είναι ανελέητη. Αλλά θα αναδείξει νικητή τον Lobo που στη συνέχεια θα καβαλήσει χαιρέκακα το έλκηθρο για να μοιράσει βόμβες και όχι παιχνίδια στις καμινάδες όλου του κόσμου. Hitman: The Santa Contract Ο Hitman των Garth Ennis και John McCrea, στο σύμπαν της DC και ειδικότερα στο Gotham, έχει αντιμετωπίσει στην καριέρα του κάθε παράξενο πλάσμα: ζόμπι, δαίμονες, θεούς, μυστικούς πράκτορες, υπερήρωες, παράφρονες εγκληματίες. Στο τεύχος 22 της σειράς αναγκάστηκε να σκοτώσει ακόμα και τον Άϊ-Βασίλη και μάλιστα την παραμονή των Χριστουγέννων. Εντάξει, όχι ακριβώς τον ίδιο, αλλά έναν ντυμένο Άϊ-Βασίλη που είχε αρχίσει να σκοτώνει όποιον έβλεπε μπροστά του. Ήταν κι αυτός θύμα όμως. Λίγο πριν, από ένα εργατικό ατύχημα, έπεσε μέσα σε μια δεξαμενή πυρηνικών αποβλήτων σε ένα εργοστάσιο που διηύθυνε ένας φτυστός εργοδότης με τον Mr. Burns των Simpsons. Ο άτυχος εργάτης, που παρεμπιπτόντως μισούσε τα Χριστούγεννα, αντί να πεθάνει απέκτησε υπερδυνάμεις και αποφάσισε να τις χρησιμοποιήσει για να πνίξει τα Χριστούγεννα στο αίμα. Αφού σκότωσε αμέτρητους, ο Hitman του έκοψε τον δρόμο. Santa the Barbarian: The Big Red Slay Αν και ξεκίνησε ως αστείο του Rob Liefeld σε σχέδια του Dan Fraga, σύντομα εξελίχθηκε σε πραγματικό χαρακτήρα των κόμικς που συνδυάζει τη μορφή του Άϊ-Βασίλη με τη ζωώδη δύναμη και τη φονική μανία του Κόναν του Βάρβαρου. Ακόμα και τα ξωτικά εξεγείρονται εναντίον του, εξαγγέλλουν απεργία και βάζουν ένα ρομπότ να τον ξεκάνει, αλλά αυτός με τα σπαθιά του, τα μαχαίρια του και τα ξίφη του καταφέρνει να βγει αλώβητος. Και να θυμώσει όταν συνειδητοποιεί πως η λίστα με τα «καλά παιδιά» που περιμένουν το δώρο τους έχει συρρικνωθεί, ενώ η λίστα με τα «άτακτα» διαρκώς μεγαλώνει. Για να επαναφέρει την τάξη οπλίζεται με κάθε πιθανό αντικείμενο και σπέρνει τον όλεθρο επί δικαίους και αδίκους. The Last Christmas Ένας απογοητευμένος από τον θάνατο της συζύγου του και αποσυρμένος Άϊ-Βασίλης προσμένει ή μάλλον επιδιώκει τον δικό του θάνατο για να αναπαυτεί. Ο κόσμος άλλωστε έχει πια καταστραφεί, παντού τριγυρίζουν ορδές από ζόμπι που τρέφονται με σάρκες και οι λιγοστοί επιζώντες δεν έχουν χρόνο και διάθεση για Άϊ-Βασίληδες και γιορτές. Ένα παιδί όμως κάπου εκεί έξω πιστεύει ακόμα στην ύπαρξη του Άϊ-Βασίλη. Ο κουρασμένος γεράκος των Gerry Duggan - Brian Posehn (σενάριο) και Rick Remender (σχέδια) αποφασίζει να αναζητήσει το παιδί και να ξεμπερδεύει μια και καλή μαζί του, ώστε να μπορέσει να δώσει τέλος και στη δική του ζωή. Το ταξίδι θα του αλλάξει την άποψη για τα πράγματα και έτσι, αντί για την αυτοκτονία, επιλέγει να οπλιστεί και μαζί με τα πιστά ξωτικά του να γίνουν κυνηγοί των ζωντανών νεκρών σε ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο. Deadpool: Christmas Missed Us Ο Deadpool έχει κατ’ επανάληψιν μακελέψει το σύμπαν της Marvel, σκορπώντας τον θάνατο σε όλες τις ιστορίες του με θύματα υπερήρωες, εγκληματίες, λογοτεχνικά πρόσωπα, κοινούς θνητούς. Έφτασε η ώρα και του Άϊ-Βασίλη. Και μάλιστα, με συμβόλαιο θανάτου που ο Deadpool «υπογράφει» με τα εκδικητικά και θυμωμένα παιδιά που δεν πήραν δώρο τα Χριστούγεννα. Πρόθυμα, ο serial killer, σε σενάριο του Scottie Young και σχέδια του Nic Klein, αναλαμβάνει δράση, αλλά, όταν βρίσκει τον χοντρούλη παππού στο εργαστήριό του, αντικρίζει έναν αλκοολικό και απογοητευμένο γέρο, που του εξηγεί τα γεγονότα: ένα σατανικό ξωτικό έπεισε τους υπαλλήλους του να τον εγκαταλείψουν και να πιάσουν δουλειά σε μια βιομηχανία παιχνιδιών. Χωρίς βοηθούς, ο Άϊ-Βασίλης βυθίστηκε στη μοναξιά και το ποτό. Το σχέδιο του Deadpool αλλάζει και στόχος γίνεται ο «κλέφτης» των Χριστουγέννων σε μια ιστορία με πολύ αίμα και ανορθόδοξο happy end. Και το σχετικό link...
  8. Kurdy Malloy

    HELLBOY: THE GAME [MANTIC]

    Σε περίπου 1,5 ώρα (10 το βράδυ 25/4/2018) ένα νέο κομιξάδικο παιχνίδι με μινιατούρες κάνει πρεμιέρα στο Kickstarter. Πρόκειται για το Hellboy της Mantic Games. Προς το παρόν δεν ξέρω και πάααααρα πολλά, πέρα από το ότι είναι βασισμένο σε σενάρια, είναι συνεργατικό (δηλαδή από ότι είδα πρόχειρα στους κανόνες παίζουμε τους πράκτορες της BPRD και αναλαμβάνουμε αποστολές με εχθρούς που τους παίζει ΑΙ). Η Mantic ποια είναι; Είναι για να το πω σύντομα η Games Workshop των φτωχών. Δίνει προϊόντα αντίστοιχα των Warhammer, 40K κλπ, σε πολύ πιο λογικές τιμές, αλλά και σε χαμηλότερη ποιότητα. Μέχρι στιγμής έχουν βγει ελάχιστες λεπτομέρειες και το rulebook στο site της εταιρίας.
  9. Οι αναγνώστες των κόμικ δεν είναι πια "nerds", υπογραμμίζει στο News 24/7 ο υπεύθυνος του τμήματος Κόμικς των Εκδόσεων "Οξύ", και μιλά για τις νέες μεταφρασμένες στα ελληνικά εκδόσεις της εταιρείας που στοχεύουν να συστήσουν εκ νέου τους πιο διάσημους ήρωες-σύμβολα της ποπ κουλτούρας στην αγορά της χώρας. Τα κόμικς, η ένατη και πιο "ανήσυχη" των καλών τεχνών, έχει προσφέρει στη σύγχρονη μαζική κουλτούρα κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες και μορφές. Πρόκειται για μια "ποπ" εικαστική μορφή, γέννημα-θρέμμα του 20ου αιώνα, που ήρθε να ανατρέψει το κλασικό παραμύθι μέσα από πολύμορφα καρέ, ευφάνταστα "συννεφάκια" και πανίσχυρους αλλά εύθραυστους χαρακτήρες. Στην απαρχή τους, τα κόμικ απευθύνονταν κυρίως στα παιδιά και τους εφήβους. Με τα χρόνια ωστόσο απέκτησαν φανατικούς ενήλικες αναγνώστες. Αν και στην αρχή η τέχνη τους κατηγορήθηκε και διώχθηκε (με κατηγορίες όπως αυτή της προπαγάνδας ή του "ακατάλληλου" περιεχομένου) εντούτοις κατάφερε να πατήσει στα "πόδια" της και να μεγαλουργήσει. Κάποτε οι φίλοι της ενάτης τέχνης θεωρούνταν ανώριμοι ή και "σπασίκλες" (nerds). Σήμερα, η εξέλιξη του μέσου έχει εξελίξει και τους κομικόφιλους σε "ψαγμένους" και ενημερωμένους αναγνώστες. Τη σκυτάλη για την περαιτέρω διάδοση των κόμικ στο ελληνικό κοινό σήμερα, το οποίο έχει διευρυνθεί σημαντικά μετά τις πρώτες -συλλεκτικές πλέον- απόπειρες εκδοτικών οίκων τις δεκαετίες του 70' και του '80 (μεταξύ τους οι εκδόσεις "Ψαρόπουλος" με τον Superman, οι εκδόσεις "Καμπανάς" με τον Spider-man και οι Μαμούθ με τους X-men για να μη μιλήσουμε για τον "Μίκυ Μάους" και τα "Κόμιξ" της Νέας Ακτίνας) αναλαμβάνουν σήμερα οι εκδόσεις "Οξύ" που στοχεύουν να φέρουν μια σύγχρονη αντίληψη, νέα εικαστική προσέγγιση και ακριβή απόδοση στις πιο σημαντικές ιστορίες αγαπημένων ηρώων. Το News 24/7 συνάντησε τον υπεύθυνο του τμήματος Κόμικς των Εκδόσεων "Οξύ" κ. Σάββα Αργυρού, ο οποίος μίλησε για την εξέλιξη των κόμικ μέσα από τις ανάγκες των εποχών και του αναγνωστικού κοινού, την κινηματογραφική και τηλεοπτική τους μεταφορά που έχουν αποκτήσει σήμερα φαινομενικές διαστάσεις καθώς και τα εκδοτικά σχέδια και στόχους της "Οξύ". "Οι υπερήρωες έγιναν mainstream, τα κόμικ έγιναν mainstream, άρα και οι αναγνώστες κόμικς έγιναν mainstream" τονίζει ο Σάββας Αργυρού Έχετε επιλέξει να εκδώσετε κάποια εμβληματικές ιστορίες, από τον Daredevil του Miller μέχρι το Planet Hulk. Ποια ήταν τα κριτήρια να επιλέξετε τους συγκεκριμένους τίτλους; «Προσπαθούμε να κάνουμε μια μίξη από κλασικές και σύγχρονες ιστορίες, με έμφαση στην ποιότητα της πλοκής της ιστορίας. Σημαντικό για εμάς είναι οι ιστορίες να είναι ει δυνατόν αυτοτελείς και να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη αφήγηση στον αναγνώστη. Όσον αφορά στους τίτλους αυτούς καθ’ εαυτούς, είναι εκείνοι οι οποίοι καθόρισαν τους χαρακτήρες αυτούς, είχαν εξαιρετική εμπορική και καλλιτεχνική πορεία και αναγνωσιμότητα στο εξωτερικό. Αφορούσαν επίσης ήρωες με μεγάλη βάση φίλων στην Ελλάδα.» Λίγες ελληνικές εταιρείες έχουν καταφέρει να πάρουν τα δικαιώματα για έκδοση υπερηρωικών τίτλων της Marvel. Πώς είναι η συνεργασία με τον κολοσσό των κόμικ; «Σαν μία εκ των δύο μεγαλύτερων εταιρειών στον κόσμο στον χώρο των κόμικς, η προσέγγιση με την Marvel απαιτεί πρωτίστως την εμπειρία να κάνεις τη σωστή τοποθέτηση των τίτλων στην αγορά, να μπορέσεις να διαλέξεις τις ιστορίες εκείνες που είναι πιο κατάλληλες και έχουν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό της χώρας σου, να έχεις τη σωστή στρατηγική marketing και να έχεις επαφή με τον αναγνώστη του συγκεκριμένου είδους. Η Marvel μας εμπιστεύεται σε όλα αυτά γιατί στις Εκδόσεις "Οξύ" έχουμε μακροχρόνια επαφή με το συγκεκριμένο είδος αναγνωστικού κοινού που είναι ιδιαίτερο και απαιτητικό. Πέραν αυτού, οι άνθρωποι με τους οποίους μιλώ είναι μάλλον ιδιαίτερα προσεγγίσιμοι και δεκτικοί, έντονα πρόθυμοι να δώσουν συμβουλές σχετικά με τίτλους ή χαρακτήρες.» Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στην έκδοση ξενόγλωσσων κόμικ; «Η επιλογή του τίτλου, ποια ιστορία θα διαλέξεις για για ποιον χαρακτήρα. Πρέπει να αφορά έναν ήρωα που θα έχει απήχηση στο εγχώριο κοινό και η συνολική έκδοση να αποτελείται από λογικό αριθμό τευχών που θα ολοκληρώνουν, ιδανικά, την ιστορία (Είμαι ενάντιος στο να προσφέρεις ημιτελείς ή ανολοκλήρωτες ιστορίες στους αναγνώστες). Στην πρόκληση της επιλογής τίτλων συνίσταται καιι το ότι πρέπει να είσαι ενήμερος για έναν ουσιαστικά άπειρο αριθμό ιστοριών για έναν άπειρο αριθμό χαρακτήρων – σκεφτείτε πόσοι χαρακτήρες υπάρχουν στο σύμπαν της Marvel, πολλαπλασιάστε το αυτό με τον αριθμό των ιστοριών για τον κάθε χαρακτήρα, και μετά πολλαπλασιάστε το πάλι, με τον αριθμό των, ας πούμε, 20 μεγαλύτερων εκδοτικών εταιρειών κόμικς στο κόσμο – και αυτό είναι από μόνο του μια πρόκληση». Οι Εκδόσεις Οξύ εκδίδουν επίσης σειρές όπως το "Hellboy" ή το "Dracula". Ποιες άλλες σειρές θα σας ενδιέφεραν και πού στοχεύετε; «Εμπράκτως εξετάζουμε σχεδόν κάθε σειρά που μπορεί να έχει ενδιαφέρον για το ελληνικό κοινό. Κύριο κριτήριο -εκτός από την αυτοτέλεια και την ποιότητα της ιστορίας- είναι και η αναγνωρισιμότητα των χαρακτήρων αλλά και η επιτυχία που έχει διαγράψει η σειρά στο εξωτερικό. Το Hellboy and the B.P.R.D. 1952, π.χ. αφορά έναν εξαιρετικό τίτλο ενός τεράστιου franchise, το οποίο αναμένεται να αποκτήσει ανανεωμένο ενδιαφέρον παγκόσμια μετά και την επερχόμενη νέα ταινία με τον ομώνυμο ήρωα. Όσον αφορά σειρές και κόμικ που μας ενδιαφέρουν, εκτός από το υπερηρωικό είδος στο οποίο θα δείτε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα από τη Marvel, μέσα στα σχέδιά μας για το 2018 είναι η έκδοση του πρώτου τόμου του "Saga", των Brian K. Vaughan και Fiona Staples, μιας σειράς που έχει κερδίσει όποιο σημαντικό βραβείο κόμικ υπάρχει. Επίσης θα κυκλοφορήσουμε τα "Patience" του Daniel Clowes και το "The Terrible and Wonderful Reasons Why I Run Long Distances" του Μatthew Inman. Γενικά, το κοινό μπορεί να αναμένει αρκετή ποικιλία από τις εκδόσεις μας στο (εγγύς) μέλλον, πέρα από το αμιγώς υπερηρωικό κόμικ. Ήδη κυκλοφόρησαν άλλωστε ο "Θάνατος του Στάλιν" και το "Nick Cave - Mercy on Me", τα οποία αγκαλιάστηκαν από το ελληνικό κοινό». Ένα σχόλιό σας για το πώς έχει εξελιχθεί το αναγνωστικό κοινό των κόμικ; Κάποτε χαρακτηρίζαμε τους κομικόφιλους ως "nerds"... «Νομίζω ότι η λέξη που εξηγεί αυτό που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια είναι το "mainstream": Οι υπερήρωες έγιναν mainstream, τα κόμικ έγιναν mainstream, άρα και οι αναγνώστες κόμικς έγιναν mainstream. Σε αυτό, φυσικά, τεράστιο ρόλο έπαιξαν οι κινηματογραφικές μεταφορές υπερηρώων στον κινηματογράφο, οι οποίες γνώρισαν τους ήρωες σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό και τους έβαλαν, όχι από το παράθυρο, αλλά κανονικά από την πόρτα, στην καθημερινότητα όλων μας. Σημαντική θεωρώ επίσης την εξέλιξη των ιστοριών των υπερηρωικών, κυρίως, κόμικ, όσον αφορά στο ύφος, στο σχέδιο, και στην πλοκή των ιστοριών. Διαχρονικά, τα κόμικ εξελίσσονται και ενηλικιώνονται, αλλά αυτό έγινε ιδιαίτερα έκδηλο από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν έγινε μια σαφής και άμεσα αντιληπτή στροφή σε πιο ρεαλιστικό σχέδιο. Επιπλέον, η ολοένα αυξανόμενη χρήση των κόμικ ως ένα μέσο για να εξιστορηθούν καινούργιες ιστορίες ή για να γίνουν μεταφορές, συνισέφερε αισθητά στην μετάδοσή τους. Παραδείγματος χάριν, όταν ο Chuck Palahniuk αποφάσισε να γράψει την συνέχεια του Fight Club, δεν έβγαλε ένα δεύτερο βιβλίο αλλά το κυκλοφόρησε κατευθείαν σε κόμικ. Είναι ένα μέσο με μεγάλες δυνατότητες οι οποίες τώρα εξερευνώνται για πρώτη φορά, ουσιαστικά, και αυτό επίσης συμβάλει στη ραγδαία αύξηση της απήχησής του. Δεν είναι τυχαίο το ότι η πιο πιστή μεταφορά του "A Song of Ice and Fire" δεν είναι το τηλεοπτικό Game of Thrones, αλλά τα αντίστοιχα κόμικ της Dynamite». Το ελληνικό αναγνωστικό κοινό των κόμικ από την εμπειρία σας έχει διευρυνθεί τα τελευταία χρόνια; Και πώς συμπεριφέρεται, κυνηγάει τις κλασικές ιστορίες ή θέλει τις πιο σύγχρονες των ηρώων; «Έχει διευρυνθεί εμφατικά. Πάντα με αιχμή του δόρατος ιστορίες που συνδέονται με κάποιο τρόπο με ταινίες ή σειρές, που δίνουν μεγαλύτερη απήχηση σε χαρακτήρες. Νομίζω ότι υπάρχει κοινό και για τα δύο, και για τις κλασικές αλλά και τις πιο σύγχρονες ιστορίες. Από την εμπειρία μου διαπιστώνω ότι υπάρχει μια έντονη ροπή από το ελληνικό κοινό τα τελευταία χρόνια προς τις πιο σύγχρονες ιστορίες, με δυναμικό σκοτεινό σχέδιο». Παρακολουθείτε τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές των κόμικ και αν ναι πώς σας φαίνονται ως προς την απόδοση των ηρώων; «Φυσικά και τις παρακολουθούμε, και σαν Εκδόσεις Οξύ, αλλά και σαν φαν. Θεωρώ τις σειρές του Netflix εξαιρετικές ως προς την απόδοση των χαρακτήρων – οι πέντε ήρωες με τους οποίους έχουν διαλέξει να ασχοληθούν μέχρι στιγμής (Daredevil, Punisher, Jessica Jones, Luke Cage, Iron Fist) ταιριάζουν γάντι στην τηλεόραση και σε μεταφορά σε σειρά. Ίσως οι μεταφορές αυτές να είναι πιο πετυχημένες από τις αντίστοιχες κινηματογραφικές όσον αφορά στην ουσία των χαρακτήρων από τα κόμικ. Το Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel (MCU) ήταν ένα τεράστιο, πρωτόγνωρο εγχείρημα, το οποίο νομίζω έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Έχει γίνει αρκετά έως πολύ καλή δουλειά στην απόδοση των χαρακτήρων. Προσωπικά ξεχωρίζω το πρώτο "Avengers", το "Captain America: Civil War" και το"Thor: Ragnarok". Αναμένω δε με ανυπομονησία το επερχόμενο "Infinity War", το οποίο πιστεύω ότι θα είναι η καλύτερη ταινία της Marvel… μέχρι την επόμενη». Η σχέση των εκδόσεων Οξύ με τους Έλληνες κομίστες; Σας ενδιαφέρει μια συνεργασία με νέα εγχώρια ταλέντα; «Επί της αρχής μας ενδιαφέρει, όμως υπάρχουν αρκετές προκλήσεις: Η αγορά είναι πολύ μικρή και έτσι η δημιουργία ενός έργου από το μηδέν μπορεί να είναι δυσλειτουργική. Θα πρέπει είτε να αδικηθεί ο δημιουργός αφού τα μελλοντικά δικαιώματα που θα εισπράξει (ή ακόμη και προεισπράξει) θα είναι πολύ λίγα σε σχέση με τον χρόνο και την δουλειά του, είτε ο εκδότης να αδικήσει τον εαυτό του και τους αναγνώστες του με την εξαιρετικά υψηλή λιανική τιμή που θα πρέπει να ορίσει στην έκδοση αυτή. Γι’ αυτό τον λόγο προτιμάμε την ξένη παραγωγή όπου εκεί η απόσβεση της αμοιβής του δημιουργού έχει ήδη γίνει, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχουμε και τις κεραίες μας ανοιχτές, και για κάτι πραγματικά πολύ αξιόλογο από την εγχώρια παραγωγή». Η προσωπική σας σχέση σας με τα κόμικ; «Η σχέση μου με τα κόμικ ξεκινά σε πολύ μικρή ηλικία, με τις κλασικές ιστορίες του Disney (είμαι φαν του Θείου Σκρούτζ, και του Ντον Ρόσα), και μετά προχωρώντας σε Αστερίξ και Λούκι Λουκ. Ακολούθησε ο Κόναν, οι X-Men των εκδόσεων Μαμούθ. Το πρώτο υπερηρωικό κόμικ που είχα διαβάσει ήταν το "X-Men: The Dark Phoenix Saga", και από τότε "κόλλησα" με το είδος. Να σημειωθεί ότι ο εν λόγω τίτλος θα κυκλοφορήσει και από τις εκδόσεις μας, στους προσεχείς μήνες. Αγοράζω πολλά κόμικ, κυρίως σε σκληρόδετη μορφή με ένα ευρύ φάσμα σε εταιρείες, και ιστορίες. Πιο πολύτιμο απόκτημά μου είναι οι δύο τόμοι του Βίου και της Πολιτείας του Σκρουτζ Μακ Ντακ, τα οποία μου υπέγραψε ο ίδιος ο Ντον Ρόσα». Ο αγαπημένος σας ήρωας; Και το αγαπημένο σας storyline. «Ο Thor είναι διαχρονικά ο αγαπημένος μου ήρωας. Είναι σπάνιοι οι χαρακτήρες που σου επιτρέπουν να τους αναλύσεις τόσο βαθιά (θεός-άνθρωπος, θνητότητα, κληρονομιά και τι εν τέλει σημαίνει να είσαι άνθρωπος), και ταυτόχρονα παραμένουν συναρπαστικοί και "bad-ass"! Αγαπημένα μου storyline είναι σίγουρα όλο το run του Straczynski στον Thor, το πρόσφατο "Thor: God of Thunder" των Aaron και Ribic και το τρίτο τεύχος του "Thor: Heaven and Earth"». Και το σχετικό link...
  10. Μια από τις μεγαλύτερες αρετές του σχεδίου κόμικ είναι τα πράγματα που δεν απεικονίζονται. Ο Σκότ ΜακΚλάουντ μιλάει για την απλοποίηση της μορφής στο «Κατανοώντας Τα Κόμικς: Η Αόρατη Τέχνη» (το οποίο αν δεν το έχετε διαβάσει, το προτείνω σφοδρά). Η φωτογραφία ενός ατόμου μπορεί να εκπροσωπεί μόνο ένα άτομο. Ένα σύμβολο smiley μπορεί να εκπροσωπήσει κάθε χαμογελαστό πρόσωπο. Το κόμικ διαπλέει αυτό τον κόσμο μεταξύ εκπροσώπησης και συμβολισμού. Εγώ προσωπικά σκέφτομαι την δημιουργία κόμικ ως κάτι που βασίζεται ιδιαίτερα στο design. Είναι design πάνω σε μια συγκεκριμένη χρήση. Χειραγώγηση της κατανόησης των μορφών. (Ίσως κάτι παραπάνω από αυτό, αλλά είναι πιθανώς μια καλή αρχή; ). Το σχέδιο κόμικ μπορεί να ποικίλει απ’τα πιο γουστόζικα, καρικατουρίστικα στύλ μέχρι και σε στύλ που βασίζονται περισσότερο στην πραγματικότητα. Άσχετα με πιο στύλ σε ελκύει, αισθάνομαι ότι το κόμικ σε όλες τις μορφές του, πραγματικά αναδεικνύει την ιδέα ότι «η τελειότητα δεν είναι όταν δεν έχει μείνει τίποτα για να προσθέσεις, αλλά όταν δεν έχει μείνει τίποτα για να αφαιρέσεις». Σήμερα, θα ήθελα να μιλήσω για την χρήση του σχεδίου κόμικ προς την υπόνοια πολυπλοκότητας, και συγκεκριμένα τον Mike Mignola. Θα είμαι ειλικρινής . Λατρεύω τον Hellboy. Από όλα τα κόμικ που έχω, είναι ένα απ’τα λίγα που ξαναδιαβάζω επανειλημμένα. Το δέσιμο των χαρτόδετων μου έχουν φθαρεί. Σελίδες πέφτουν. Το διαβάζω τόσο για την τέχνη όσο και για την ιστορία. Ο Μike Mignola έχει σπουδαία αίσθηση της γραφίστικης. Η διάταξη των σελίδων είναι πάρα πολύ προσεκτικά μελετημένη. Αλλά το πράγμα που κάνει ο Mignola και με ξετρελαίνει, είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιεί τα απλούστερα σχήματα για να υπονοήσει πολυπλοκότητα. Στο παραπάνω καρέ, βλέπουμε τον Hellboy σε μεγάλη απόσταση. Φαίνεται πάρα πολύ μικρό μέρος του, αλλά αρκεί η κόκκινη του ουρά για να μας πει ότι είναι ο Hellboy. Τα βουνά εξαφανίζονται μέσα στον ουρανό. Με λίγες μόνος γραμμές, παίρνουμε την αίσθηση της ψηλής χλόης και των χαμηλών δέντρων. Ο Mignola μας δίνει ένα πλαίσιο το οποίο καλύπτουμε με την φαντασία μας. Μπορείτε να ξαναδείτε της ίδιες ιδέες να λειτουργούν στην παραπάνω σελίδα. Στο πρώτο πάνελ, αυτές οι μικρές προεξοχές στο δάπεδο υπονοούν μπάζα που δεν εμφανίζονται. Τα τούβλα υπονοούν ότι με αυτά καλύπτεται το σύνολο [του τοίχου], και μπορούμε εύκολα να συμπληρώσουμε τα υπόλοιπά. Οι μορφές των δοχείων και των φιαλών δίπλα στο πάτωμα είναι πραγματικά απλοποιημένες, αλλά επαρκούν για να γνωρίζουμε τι υπάρχει εκεί. Καθώς η φιγούρα πλησιάζει, οι λεπτομέρειες εμφανίζονται λιγάκι. Και ξανά, το ίδιο, κάτω. Μπορείτε να δείτε τις λεπτομέρειες γύρω από την άκρη της εικόνας. Οι υπόλοιπες λεπτομέρειες υπονοούνται από τις λεπτομέρειες που υπάρχουν ήδη. Και ξανά! Κοιτάξτε την πόλη! Μπορείτε να φανταστείτε όλα τα παράθυρα της. Μπορείτε να φανταστείτε τα τούβλα, την πέτρα. Μπορούμε να φανταστούμε τις λεπτομέρειες στα παρασκηνικά βουνά, στο γρασίδι. Αλλά δεν χρειάζεται να μας το δείξει. Αφαίρεσε ότι ήταν μη απαραίτητο και άφησε στους υπόλοιπους από εμάς να τα συμπληρώσουμε. Στο προηγούμενο μου πόστ για την γραφιστική, μίλησα λίγο για την χρήση του design ώστε να προκαλέσει μια απόκριση στον αναγνώστη. Η χρήση μερικών λεπτομερειών ώστε να υπονοηθεί περαιτέρω πολυπλοκότητα είναι αυτό ακριβώς. Είναι μια εξάσκηση στην αυτοσυγκράτηση, στην αφαίρεση των μη απαραίτητων. Ξέρει ότι θα τα συμπληρώσουμε. Ξέρει πόσο μπορεί να αφαιρέσει χωρίς να χαθεί η μπάλα. Και ίσως ακόμα πιο καταπληκτικά, ξέρει από που να αφαιρέσει. Ξανακοιτάξτε την 2η και την 3η εικόνα. Παρατηρήστε ότι η λεπτομέρεια βρίσκεται γύρω απ’τις γωνίες των καρέ, και το κέντρο μένει σχετικά άγονο. Αυτό χρησιμεύει δυο σκοπούς. 1) Ο ανοιχτότερος τόνος του κέντρου ελκύει τα μάτια μας (φανταστείτε τις μαύρες λεπτομέρειες ως έναν συντελεστή συσκότισης/γκριζαρίσματος). 2) Αφαιρώντας τις άχρηστες λεπτομέρειες στο κέντρο, τα αντικείμενα που εμφανίζονται εκεί ξεχωρίζουν με μεγαλύτερη σαφήνεια και σημασία. Οι δυο φιγούρες που μπαίνουν μέσα από την πόρτα φαίνονται πιο ξεκάθαρα καθώς τραβιούνται προς το μαύρο αντικείμενο που εκπέμπει καπνό στο προσκήνιο. Ο βωμός στην 3η εικόνα έχει μεγαλύτερη σημασία. Ελκύει τον Hellboy με τον ίδιο τρόπο που ελκύει και το μάτι μας. Αυτό είναι design, παιδιά!. Είναι ένα φαινομενικά απλό κόλπο, η αφαίρεση λεπτομερειών προς παροχή μιας καλύτερης συνολικής σαφήνειας, ταυτόχρονα με την συντήρηση των απαραίτητων λεπτομερειών, ώστε να υπονοηθεί μια σπουδαιότερη πολυπλοκότητα. Ο Mignola το κάνει τόσο καλά που μπορεί να το παραβλέψουμε, ίσως λόγω της επισκίασης του από την έμπειρη χρήση ατόφιων μαύρων χρωμάτων πάνω στην σελίδα. Χρησιμοποιεί αυτή την συσκευή ώστε να αποσυγχύσει τις συνθέσεις του, να παρέχει καλύτερη ροή στις σελίδες. Αλλά αν το καλοσκεφτείς, είναι πραγματικά καταπληκτικό το γεγονός ότι μπορεί να υπονοήσει τόσα πολλά με τόσο λίγα. Πηγή --- tl;dr: Αφαίρεση μερικών λεπτομερειών -> Σαφήνεια. Σαφήνεια + Συντήρηση Απαραίτητων Λεπτομερειών -> Υπόνοια πολυπλοκότητας. Λεπτομέρειες στις άκρες του καρέ αντί για το κέντρο -> Μεγαλύτερη σημασία αντικειμένων στο κέντρο, πιο ελκυστικό στο μάτι.
  11. Few writers have sustained the sort of lasting influence that H.P. Lovecraft boasts. While the writer may not occupy a seat in the vaunted halls of literary legend, and history may remember him as a complete racist, he is undoubtedly a horror god. Though he died largely unknown and broke in 1937, published only in obscure sci-fi/horror pulp magazines, Lovecraft did more than just influence generations of horror writers — he created a whole mythology and sub-genre for them to inhabit. In some ways it’s easier to be a fan of Lovecraftian horror than of the author’s original work. Huge blocks of dry exposition with very little dialogue may have characterized his prose, but the ideas behind them have always been compelling. Lovecraft has become synonymous with such frightful themes as cosmic hopelessness, mental frailty and human insignificance. His monsters, heavily tentacled and mind-shatteringly horrid, set the standard for grotesquery. Much like the many writhing arms of one of his beasts, Lovecraft’s influence stretches across multiple media and their biggest icons, from horror heavyweights Stephen King and Clive Barker to Guillermo Del Toro, H.R. Giger and even Metallica. The world of comics has always lied among the most fertile grounds for those seeking that bleak, gut-churning terror — from EC (Tales from the Crypt) Comics to Arkham Asylum (named for one of HPL’s fictional madness-laden towns). And if today’s comic landscape is any indicator, that won’t change any time soon. So, with fish-people and tentacled torments in mind, here are ten Lovecraftian reads, just in time for Halloween. 1. Hellboy From cosmic terrors to Earth-bound frog monsters, Lovecraft’s influence has colored the pages of Mike Mignola’s Hellboy from its start. In opening story Seed of Destruction, the persistently insane Rasputin tries to free the immortal Ogdru Jahad (or Apocalyptic dragon) from its ethereal prison. Modeled very much after the Great Old Ones from Lovecraft’s Cthulhu mythos, Ogdru Jahad is an amorphous mass of tentacles bearing horrifically unthinkable power. Upon its return, mankind would be wiped off the face of a burning Earth like so many insects. Much like in Lovecraft’s many tales, the real horror lies in how insignificant humans truly are. 2. The Wake The sound of minds being blown swept across the comics world last year with Scott Snyder and Sean Murphy’s aquatic thriller, The Wake. When the crew of an ocean-floor laboratory complex is stalked by ominous sea-creatures that make them hallucinate, the result is a sci-fi horror sundae with sprinkles of Alien and Cthulhu. And, with the post-apocalyptic second act, Snyder took it beyond the Lovecraftian fear of what lurks unseen and showed us what happens when those great powers finally do reveal themselves. 3. Neonomicon Given his predilections toward mysticism and the occult, it’s no real surprise that Alan Moore counts Lovecraft as as one of his many influences. In his 2010 story Neonomicon, Moore sought to make explicit many of the euphemisms used by the “sexually squeamish” Lovecraft. It’s the story of two FBI agents who stumble upon a New England cult, the Esoteric Order of Dagon, and — to say the least — madness ensues. With appearances from orgiastic cults, fish-men and the Old Ones, it’s a crime-horror yarn infusing the psychological terror of Lovecraft with the visceral fetishism we’ve come to expect from Moore. 4. Fall of Cthulhu BOOM! Studios dove into the mythos with this modern reimagining of what may be Lovecraft’s most enduring tale, “The Call of Cthulhu.” Much like the narrator in the original story, the protagonist embarks on a quest for answers in the wake of his uncle’s mysterious death, uncovering forgotten horrors of an unknown world. The series goes on to explore dreamworlds, warring gods and the “corpse-city” of R’lyeh. Of course none of this would be complete without tentacled monstrosities. 5. Fatale At its best, hard-boiled crime fiction is visceral, but real. Having written such noir-ish gems as Criminal and Incognito, Ed Brubaker knows this firsthand. On the other hand, who says you can’t throw in some demonic creatures. Following the life of Jo, an immortal bombshell, Fatale also bucks the conception that, sultry as they may be, femme fatales need to be dimensionless plot drivers. Chased throughout her long life by a Lovecraftian cult of monster worshippers, she wields a hypnotic power over men, and destroys more than a few lives. 6. The Squidder If you’re still up for more tentacle imagery, Ben Templesmith’s The Squidder has it in spades. The titular Squidder is a Mad Max-style hard ass in a post-apocalyptic world overrun by squid monsters. Written, drawn, colored and lettered by Templesmith, the comic goes to show how valuable a unified vision can be. The Squidder moves on an artistic axis that caries it from creepy to horrific. While Templesmith does play with notions of destruction at the hands of otherworldly powers, The Squidder is more concerned with the Lovecraftian creature-feature tradition. And tentacles — lots and lots of tentacles. 7. Locke & Key Joe Hill’s graphic horror epic follows the Locke siblings, who move with their mother to Keyhouse (get it?) in the wake of their father’s death. The large, old place is chock full of magical keys and dimensional gateways. While the obvious link is only superficial — the story takes place in the fictional town of Lovecraft, Massachusetts — there may also be an oblique reference to H.P. Lovecraft’s 1929 short story “The Silver Key.” In the narrative, a man laments losing the vivid dreams of his youth in place of the dreary logic of waking adulthood. His late grandfather visits him in a dream to tell him about a hidden key that allows him to go back to his life as a ten-year-old. Reliving adolescence … the horror. 8. Neil Gaiman’s Only The End of the World Again This comic adaption of Gaiman’s original short story drops Wolf Man Lawrence Talbot into Lovecraft’s shadowy, half-abandoned town of Innsmouth, Massachusetts. Naturally, the townsfolk are engaged in a ritual to raise Cthulhu and poor Larry stumbles right into the middle of it. In Lovecraft’s story, “The Shadow Over Innsmouth,” the town is populated with repulsive fish people who make sacrifices to a race of sea-creatures in exchange for gold. Between the extensive lore laid out by Lovecraft and Gaiman’s penchant for merging and manipulating mythologies into cohesive worlds, this one has Halloween read written all over it. 9. The Chronicles of Dr. Herbert West Lovecraft’s 1922 short story “Herbert West – Reanimator” may be another of his most well-known works, if not for its place in the literary history, then at least for the 1985 film adaption. Though a truly great addition to the horror film canon, The Reanimator had to limit its scope. The original story sees Dr. West move from college to med school, even enlisting in the military to gain access to the freshest possible corpses for experimentation, before dying at the hands of his own abominations. The Chronicles of Dr. Herbert West, is a modern telling of the brilliant med student who, while trying to defy death, succeeds only in creating vicious monsters. But will that stop him? Luckily for readers, West is just the right amount of psychotic to ignore that question entirely. 10. Colder After the appearance of Nimble Jack, a mysterious humanoid creature that feasts on insanity, average dude Declan’s body temperature inexplicably keeps dropping. He also realizes his power to enter the broken minds of psychiatric patients, seeing their insanity and even fixing them. Insanity and creatures that toy with minds were pet themes of Lovecraft’s, and both are fully realized here. The nightmarish cityscapes that Declan refers to as the “hungry world” even call to mind Lovecraft’s alternate dimensional Dreamlands. But don’t think the monstrosities are in short supply — just look at the cover of Paul Tobin and Juan Ferreyra’s new follow-up, Colder: Bad Seed #1, which hit shelves earlier this month. Πηγη: (http://www.pastemagazine.com/articles/2014/10/tentacles-madness-10-comics-that-continue-hp-lovec.html) Αν και αρθρα δεν ξερω γιατι πανε στη γενικη συζητηση.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.