Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'eric castel'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Retroplaymo

    ΕΡΙΚ ΚΑΣΤΕΛ

    Ποτέ η μαγεία των κόμικς δεν συνδυάστηκε τόσο επιτυχημένα με το ποδόσφαιρο! Πότε ένας χάρτινος ποδοσφαιρικός ήρωας δεν χαρακτηρίστηκε ως μια από τις καλύτερες μεταγραφές ενός συλλόγου! Ο Γάλλος δεξιοτέχνης εξτρέμ με το νούμερο 7 είναι και πάλι κοντά μας στο καλύτερο ποδοσφαιρικό κόμικς του κόσμου: Ο Ερίκ Καστέλ, το νέο αστέρι των "Μπλαουγκράνα", είναι ο πιο δημοφιλής, ο πιο διάσημος και ο πιο αγαπημένος ποδοσφαιριστής της 9ης Τέχνης! Μετά την απότομη διακοπή της σειράς του 1985, ο Ερίκ Καστέλ είναι ξανά κοντά μας, από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως και την εφημερίδα Έθνος της Κυριακής. Όμορφη έκδοση, ωραίο illustration χαρτί, προσεγμένο σχέδιο και γενικά μια πολύ καλή έκδοση σε όλα της! Αφιέρωμα του Λευτέρη Ταρλαντέζου και η πρώτη σελίδα της ιστορίας: "Ο Ερίκ και οι Παμπλίτος". Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους: comicsking, Indian, GreekComicFan, Dr Paingiver, nquees & leonidio. ================================ Τον Ιούλιο του 2019, η εκδοτική κυκλοφορεί ξανά την σειρά, αυτή την φορά σε τόμους των οποίων τα εξώφυλλα είναι επιμελημένα από την Αγγελική Σαλαμαλίκη. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο του τόμου τον: ftsgr
  2. Ο Αλέξανδρος Λοθάνο γυρίζει τον χρόνο στον παιδικό ήρωα Ερίκ Καστέλ, και παρομοιάζει τα συναισθήματά του για το «αντίο» του Λιονέλ Μέσι στην Μπαρτσελόνα με αυτά του Παμπλίτο όταν ο Γάλλος άφησε την Μπάρτσα για χάρη, και εκείνος, της Παρί Σεν Ζερμέν. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν φίλαθλος της Μπαρτσελόνα. Στο δημοτικό, όταν συνήθως ένα παιδί «αφοσιώνεται» σε μια ομάδα για το υπόλοιπο της ζωής του, ανάπτυξα την προτίμησή μου στην Μπάρτσα. Και αυτό, παρ’ ότι υπήρξε μια σεζόν όπου οι Μπλαουγκράνα βρέθηκαν (προσωρινά) στην τελευταία θέση της βαθμολογίας στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Αυτή η τραγική πορεία είχε ως αποτέλεσμα πολλοί από τους συμμαθητές μου στο σχολείο της οδού Κάσπε στη Βαρκελώνη να «αλλαξοπιστήσουν» για να υποστηρίξουν την άπαικτη τότε Ρεάλ Μαδρίτης (μιλάμε για τα μέσα της δεκαετίας του ’80). Εκτός από το ποδόσφαιρο, από μικρός μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω κόμικ, τα περισσότερα εκ των οποίων με ποδοσφαιρικό περιεχόμενο. Δεν είχα ιδιαίτερο ταλέντο στην δημιουργία πρωτογενούς υλικού, αλλά ήμουν αρκετά καλός στην αντιγραφή (όχι ξεπατικωτούρα, το ξεκαθαρίζω). Και η κυριότερη πηγή έμπνευσης ήταν ο Ερίκ Καστέλ. Ένας Γάλλος, χαρισματικός επιθετικός, ο οποίος εμφανίστηκε σε 15 βιβλία των Ραϊμόν Ρεντίνγκ και Φρανσουά Ιγκ, ξεδίπλωσε το ταλέντο του κυρίως στην Μπαρτσελόνα, αλλά στο όγδοο τεύχος, με τίτλο «Η μεγάλη απόφαση», έκρινε ότι είχε έρθει η ώρα για μια σημαντική αλλαγή. Και που αποφάσισε να πάει, εν μέσω μάλιστα της σεζόν; Στην… Παρί Σεν Ζερμέν! Την διαδρομή δηλαδή, που ακολούθησαν (στην πραγματικότητα πλέον) ο Νεϊμάρ το 2017 και ο Λιονέλ Μέσι πριν από λίγες ημέρες. «Για εκείνον, η Μπάρτσα χωρίς τον Ερίκ δεν είναι η Μπάρτσα» Η ολοκλήρωση της ιστορικής μετακίνησης του Αργεντινού στην Παρί με βρήκε στο ταξίδι της επιστροφής από το Τόκιο στην Αθήνα. Και ομολογώ πως, παρ’ ότι έχω απομυθοποιήσει πολλά στο ποδόσφαιρο με την επαγγελματική μου ενασχόληση εδώ και 25 χρόνια, ένιωσα για λίγο σαν τον Παμπλίτο. Δεν έκλαψα κιόλας, προς Θεού, αλλά στενοχωρήθηκα, ένιωσα ένα κενό μέσα μου. Για τους αμύητους στον κόσμο του Ερίκ Καστέλ, ο Παμπλίτο είναι ο πιτσιρικάς που γνωρίζει ο Γάλλος επιθετικός όταν πρωτοπάει στην Μπάρτσα και με τον οποίο γίνεται πολύ καλός φίλος, όπως και με όλη την παρέα του. Ο Πάμπλο Βαρέλα, όπως είναι το όνομά του, φιλοδοξεί να γίνει σπουδαίος ποδοσφαιριστής όπως ο Ερίκ, ο οποίος τον βοηθάει να μπει στο φυτώριο της Μπάρτσα, την οποία δεν μπορεί να φανταστεί χωρίς τον Καστέλ να φοράει την φανέλα με το «7». Όταν ο καλός του φίλος του ανακοινώνει ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάει στην Παρί, ο Παμπλίτο ξεσπάει. «Ήξερα ότι θα φύγεις από την Μπάρτσα!» του φωνάζει και φεύγει τρέχοντας και κλαίγοντας προς το σπίτι του. Ο προπονητής της ομάδας, Άγγλος C.B. Κερ, ο οποίος παρακολουθεί το στιγμιότυπο, κατανοεί την έντονη αντίδραση του πιτσιρικά. «Για εκείνον, η Μπάρτσα χωρίς τον Ερίκ δεν είναι η Μπάρτσα» λέει στον Καστέλ, ο οποίος δυσκολεύεται να πείσει τον Παμπλίτο ότι θα παραμείνει δίπλα του, ακόμα και παίζοντας σε άλλη ομάδα. Η τεράστια αλλαγή ωριμάζει μέσα του, ο μικρός Καταλανός αφήνει στην άκρη την πικρία του και στηρίζει την απόφαση του Καστέλ, πανηγυρίζοντας μάλιστα την κατάκτηση του ευρωπαϊκού Κυπέλλου CEVA (το αντίστοιχο Champions League) από την Παρί, με πρωταγωνιστή τον Ερίκ και αντίπαλο στον τελικό την… Μπαρτσελόνα! Όπως και ο Παμπλίτο, έτσι και εγώ δυσκολεύομαι αυτή την στιγμή να φανταστώ μια Μπαρτσελόνα χωρίς τον Μέσι, όταν ο Αργεντινός ήταν μόνιμο (και πρωταγωνιστικό) στέλεχός της εδώ και είκοσι ολόκληρα χρόνια. Όπως και ο Παμπλίτο, έτσι και εγώ θα… χωνέψω αυτή την ιστορική αλλαγή και θα πάω παρακάτω, όπως ξεκαθάρισε άλλωστε και ο Ρόναλντ Κούμαν, λέγοντας με κυνική, αλλά ρεαλιστική προσέγγιση, ότι «πρέπει να κλείσουμε το βιβλίο Μέσι». Όπως και ο Παμπλίτο όμως, θα πανηγυρίσω με την ψυχή μου αν δω τον επόμενο Μάιο τον Λέο να σηκώνει την κούπα με τα μεγάλα αυτιά, τον μεγάλο του καημό – απωθημένο τα τελευταία χρόνια, όταν εκείνος έκανε ό,τι περνούσε από τα πόδια του για να το κατακτήσει με την ομάδα της καρδιάς του, αλλά αυτή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί ως σύνολο στα «θέλω» του. Είναι πολύ περίεργο να βλέπεις τον Μέσι με άλλη φανέλα που δεν είναι αυτή της Μπαρτσελόνα, έστω και αν τα χρώματα της Παρί είναι παρόμοια με αυτά των Καταλανών. Όλα όμως είναι μια συνήθεια. Και τέτοια θα γίνει την επόμενη διετία, στην τελευταία μεγάλη πρόκληση στην μυθική καριέρα αυτού του χαρισματικού «κοντού», ο οποίος δεν θα γίνει ποτέ Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, αλλά ανήκει αναμφίβολα στην απόλυτη ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Η θέση του σε αυτή την ελίτ έχει ελάχιστη (και εντελώς υποκειμενική) σημασία… Υ. Γ.: 15Αύγουστος με πρεμιέρα σε Premier League, La Liga και Bundesliga. Με κόσμο στα γήπεδα, ενδεχομένως γεμάτα στην Αγγλία, με σχετικά υψηλά ποσοστά πληρότητας σε Ισπανία και Γερμανία. Οι Άγγλοι, εν αναμονή της κατάληξης της «υπόθεσης Χάρι Κέιν», έχουν ήδη δύο μεταγραφές 100+ εκατομμυρίων ευρώ εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού. Οι Ισπανοί, μετά τον Κριστιάνο Ρονάλντο, έχασαν και την λάμψη του Μέσι και δεν βλέπω να σηκώνουν κεφάλι σύντομα. Οι Γερμανοί διαθέτουν το πιο υγιές πρωτάθλημα από κάθε άποψη, παρ’ ότι η κυριαρχία της Μπάγερν το καταντάει κουραστικό–βαρετό. Όπως και να’ χει, απολαύστε την, μπαλίτσα είναι όπως και να’ ναι… Και το σχετικό link...
  3. Η Μπαρτσελόνα πέτυχε την ανατροπή του αιώνα! Όμως ο Χρήστος Κιούσης έχει... δικαίωμα στο όνειρο. Σε αυτό που η Παρί θα μπορούσε να ολοκληρώσει τον άθλο της... Με τον Ερίκ Καστέλ ηγέτη κι οδηγό! Μετά την απίθανη νίκη και πρόκριση της Μπαρτσελόνα με επική ανατροπή επί της Παρί, ονειρεύτηκα πως ήμουν πάλι 10 ετών σε ένα μικρό δωματιάκι στη Δάφνη. Μόνο εκεί και μόνο στο αγαπημένο μου κόμικ η Παρί Σεν Ζερμαίν θα μπορούσε να νικήσει και να κατακτήσει τίτλο εις βάρος της Μπαρτσελόνα και η αιτία ήταν αυτός! Ήταν ο παιδικός μου ήρωας ή τουλάχιστον ένας από δαύτους. Έμπαινε στο παιδικό μου δωμάτιο τελείως διαφορετικός από τους υπόλοιπους κόμικ ήρωες. Αυτός ήταν σε μεγαλύτερο μέγεθος, κοσμοπολίτης, σε πολυτελή έκδοση με ιλουστρασιόν σελίδες. Με σύστησε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο μέσα από τα 10 μόλις τεύχη του, μου δίδαξε το μύθο της Μπάρτσα, ενώ για πρώτη φορά άκουσα για την Παρί Σεν Ζερμέν και το Παρκ ντε Πρενς. Ήταν ακριβότερος κόμικ ήρωας από τους άλλους, αλλά ποιός νοιαζόταν; Όταν σταμάτησε η έκδοσή του, κατάλαβα πως είναι να τελειώνει κάτι στο peak του, τουλάχιστον για τον μικρό Χρήστο. Ένα θρυλικό για μένα περιοδικό, με πρωταγωνιστή έναν Γάλλο επιθετικό, που αφού πέρασε έναν μεγάλο τραυματισμό στην Ίντερ του Μιλάνου, πήρε μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα κι έγινε ένα με την κερκίδα των Καταλανών, ειδικά με τον πιτσιρίκο φίλο του και τους υπόλοιπους pablitos, μια παρέα φτωχόπαιδων με πάθος για την μπάλα και την Μπάρτσα. Με τα ξανθά του μαλλιά, το αγέρωχο στυλ παιχνιδιού, το μαγικό του αριστερό πόδι και το νούμερο 7 στην πλάτη, ο Ερίκ Καστέλ ήρθε στην Ελλάδα από τη Star Comics, δυστυχώς όχι όμως με τα 15 τεύχη που κυκλοφόρησαν στο εξωτερικό. Οι Βέλγοι δημιουργοί του, Raymond Reding και Francoise Hugues, δημιούργησαν έναν σταρ στο χορτάρι και έναν γήινο αντιστάρ πατρική φιγούρα για τους pablitos, που αγαπήθηκε όσο λίγοι στην καταλανική πρωτεύουσα. Με πήραν σχεδόν τα κλάματα, όταν έπραξαν το αδιανόητο και τον έκαναν μεταγραφή στην Παρί, για να τον κάνουν ήρωα στην πατρίδα του. Ένιωσα τον πόνο του μικρού του φίλου, όταν είδε τον Ερίκ να πακετάρει για να μετακομίσει σε ένα πολυτελές διαμέρισμα πολύ κοντά στο προπονητικό κέντρο των Παριζιάνων, όπου αργότερα του έκανε μια μεγάλη έκπληξη και τον φιλοξένησε. Τέλος έπραξαν και την ιεροσυλία να “βάλουν” τον Ερίκ Καστέλ να οδηγεί την Παρί στην κατάκτηση του Κυπέλλου των Πόλεων των Τεχνών κόντρα στην ομάδα που τον “ψήλωσε”, την Μπάρτσα. Τιμωρήθηκαν με υπερβολικά πολλούς για τα ρομαντικά 80s haters, που έριξαν τις πωλήσεις και το τιράζ του κόμικ. Ήταν ήδη αργά όταν τον επανέφεραν στην Μπαρτσελόνα, πριν τον οδηγήσουν στην αποστρατεία, μετά από ένα πέρασμα στην Λιλ. Η προσωπική μου παιδική πινελιά ήταν να ξεπατικώνω με τις ξυλομπογιές μου τις έγχρωμες φιγούρες του Ερίκ Καστέλ, ενώ άκουγα “Μικρόφωνο στα γήπεδα” κάθε Κυριακή από την Ελληνική Ραδιοφωνία κι όταν τέλειωναν οι φιγούρες του, ζωγράφιζα τις εμφανίσεις των συλλόγων της φαντασίας μου, πάντα όμως με το μαγικό 7 στην πλάτη. Ίσως την Τετάρτη που μας πέρασε οι φανταστικοί Παμπλίτος πανηγύρισαν περισσότερο κι από τους πραγματικούς οπαδούς της Μπάρτσα, ίσως ο Ερίκ χαμογέλασε ξανά, ίσως οι Βέλγοι δημιουργοί του τιμωρήθηκαν ξανά για την ασέβεια της μεταγραφής! Και το σχετικό link...
  4. Κόμικς και ποδόσφαιρο. Ένα θέμα που μάλλον συγκινεί περισσότερο τους μεγαλύτερους, χωρίς όμως να αφήνει αδιάφορους και τους νεώτερους. Βέβαια, οι παλιότερες γενιές μεγάλωσαν κυριολεκτικά διαβάζοντας τις ιστορίες που κυκλοφορούσαν από τη δεκαετία του ‘60, γνωρίζοντας την απόλυτη ακμή τους μέσα στις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80. Τα ποδοσφαιρικά κόμικς τα βρίσκαμε στα εικονογραφημένα Μπλέκ, Όμπραξ, Ζαγκόρ, Αγόρι, Γκολ, Τρουένο κλπ ως δευτερεύουσες ιστορίες, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα “ρουφήξουμε”, φτιάχνοντας παράλληλα φανταστικές σκηνές στο μυαλό μας, εκεί όπου ήμασταν εμείς που πρωταγωνιστούσαμε μέσα στα γήπεδα, είτε πετυχαίνοντας εντυπωσιακά γκολ, είτε σταματώντας τους αντίπαλους με εκπληκτικές επεμβάσεις. Έτσι λοιπόν αυτό το κείμενο, πέρα από πολλές εικόνες και χρώματα, είναι γεμάτο με νοσταλγία και αναμνήσεις. Από την εποχή που το ποδόσφαιρο αλλά και εμείς, οι τότε πιτσιρικάδες, ήμασταν αθώοι. ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Οι πρωταγωνιστές των ποδοσφαιρικών κόμικς ήταν αμέτρητοι. Κάποιοι όμως από αυτούς ήταν πιο “διάσημοι” από τους υπόλοιπους. Και νομίζω, ότι ο πιο γνωστός απ’ όλους υπήρξε ο μεγάλος Ρόι Ρέις, αρχηγός της Μέλτσεστερ Ρόβερς (στην επάνω φωτογραφία). Από κοντά ο τερματοφύλακας γιατρός, ο θρυλικός Μπεν Λίπερ και φυσικά ο Γάλλος σούπερ-σταρ Ερίκ Καστέλ. Και η λίστα συνεχίζεται με αμέτρητους παιδικούς και εφηβικούς “ήρωες”: ο Μπίλι Ντέην, ο Ζόρικος, ο Ντάνι Κιντ, ο Χάμις Μπάλφουρ, ο Λέσλι Τόμπσον, ο Σταρκ ο μισθοφόρος, ο κούκλος Γκας, ο Τζόνι ο Έλληνας, ο Σάιμον Μπένσον, ο Τζίμι Γκραντ, ο Τζακ ο τίγρης, ο Τουίστι, ο Λέφτι, ο Τζίμι ο κεραυνός, οι Αλφαίοι, ο Μάικ, ο Ρικ Στιούαρτ και πολλοί άλλοι. Από τη δεκαετία του ‘90, όταν ξεκίνησε η παρακμή των κόμικς τσέπης, σιγά-σιγά εξαφανίστηκαν όλοι οι παραπάνω ήρωες. Την τελευταία δεκαετία όμως, έχουμε μια μεγάλη αλλαγή σε ότι αφορά τα ποδοσφαιρικά κόμικς. Μεγάλοι και μικρότεροι σύλλογοι σε όλον τον κόσμο (αλλά κυρίως στην Ευρώπη) άρχισαν να εκδίδουν τεύχη, άλμπουμ ή ακόμα και βιβλία με την ιστορία τους γραμμένη και εικονογραφημένη σε κόμικς. Έτσι έχουμε μια καινούργια προσέγγιση του είδους, τελείως διαφορετική μεν, αλλά άκρως ενδιαφέρουσα όπως θα δείτε στη συνέχεια του κειμένου. ROY OF THE ROVERS Όπως είπαμε και πριν, ο Ρόι Ρέις είναι πιθανότατα ο πιο γνωστός ήρωας των ποδοσφαιρικών κόμικς. Εμφανίστηκε στη Μεγάλη Βρετανία το 1954 (δημιούργημα του Βρετανού σκιτσογράφου Τόνι Χάρντινγκ) και διασκέδασε τους αναγνώστες του σε όλον τον κόσμο μέχρι το 1995. Ήταν ο αρχηγός της Μέλτσεστερ Ρόβερς, με τη φανέλα της οποίας όλα αυτά τα χρόνια έπαιξε σε 436 ματς πετυχαίνοντας 501 τέρματα, ενώ είχε και 43 συμμετοχές με την Εθνική Αγγλίας (52 γκολ). Ο Ρόι της Ρόβερς, όπως συνήθως τον αποκαλούσαν, κατέκτησε στη διάρκεια της καριέρας του 10 πρωταθλήματα Αγγλίας, 10 Κύπελλα Αγγλίας, 4 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 4 Κυπελλούχων και 2 UEFA! Στην Ελλάδα τον διαβάζαμε στο “Αγόρι”. Αγωνιζόταν στη θέση του επιθετικού και το αριστερό του πόδι ήταν ασυναγώνιστο, ενώ ήταν υπόδειγμα στο fair play. Σε ένα από τα Κυπελλούχων που πήρε μέρος, η Ρόβερς αντιμετώπισε και μια ελληνική ομάδα, τον Αχιλλέα Κεραυνού! Το τέλος του κόμικ ήταν αρκετά σουρεαλιστικό, αφού πρώτα η Ρόβερς αποδεκατίστηκε από τρομοκρατική επίθεση, ενώ αργότερα ο Ρόι έχασε το αριστερό του πόδι έπειτα από πτώση ελικοπτέρου! ERIC CASTEL Άλλος ένας ποδοσφαιρικός ήρωας των κόμικς, εξίσου σημαντικός με τον Ρόι, ήταν ο Ερίκ Καστέλ, δημιούργημα του Βέλγου Ραϊμόντ Ρεντίνγκ. Ο Καστέλ, γαλλικής υπηκοότητας, “γεννήθηκε” το 1979 και σε εκείνο το πρώτο τεύχος μάθαμε ότι έπαιζε στην Ίντερ, πως απείχε αρκετό καιρό λόγω τραυματισμού και πως πήρε μεταγραφή στη Μπαρτσελόνα για να κάνει μια καινούργια αρχή στην καριέρα του. Αγωνιζόταν ως αριστερό εξτρέμ και είχε - όπως και ο Ρόι - ένα αριστερό “θάνατο”! Ο Καστέλ έμεινε μια πενταετία στην Μπάρτσα (7 τεύχη) και στη συνέχεια μεταγράφηκε στην Παρί Σεν Ζερμέν (1984), με την οποία αντιμετώπισε την πρώην ομάδα του στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου των Πόλεων των Τεχνών. Η Παρί κατέκτησε το τρόπαιο χάρη στον Καστέλ, κάτι που προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών στους φιλάθλους των “μπλαουγκράνα”. Ο εκδοτικός οίκος δέχτηκε εκατοντάδες επιστολές διαμαρτυρίας, ενώ οι πωλήσεις του κόμικ παρουσίασαν κατακόρυφη πτώση! Αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν οι δημιουργοί του Καστέλ, μετά από δυο τεύχη, να τον επιστρέψουν στη Μπαρτσελόνα, με την οποία δυο χρόνια αργότερα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Κύπελλο. Το 1992 ο Καστέλ έφυγε για την Λιλ, όπου και ολοκλήρωσε την καριέρα του. Συνολικά κυκλοφόρησαν 15 τεύχη (τα πρώτα 9 και στην Ελλάδα), καλύπτοντας μια περίοδο 13 χρόνων. ΟΙ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ Μπορεί οι περισσότεροι ήρωες των ποδοσφαιρικών κόμικς να ήταν επιθετικοί, όμως εκπροσωπήθηκαν πανάξια και οι γκολκίπερ, με σημαντικότερους τον “τερματοφύλακα-γιατρό” και τον - απλώς - “τερματοφύλακα”. Ο τερματοφύλακας-γιατρός (”This goalie’s got guts” ο αγγλικός τίτλος), ο θρυλικός Μπεν Λίπερ, τον οποίο διαβάζαμε στον “Μπλεκ”, ήταν φοιτητής της ιατρικής και αγωνιζόταν στην Μάνκαστορ Σίτι, ομάδα Δ’ κατηγορίας. Ένα σοβαρό ατύχημα τον είχε καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι, όμως αρκετό καιρό αργότερα κατάφερε να επανέλθει κάτω από τα δοκάρια. Φημιζόταν για τις 70άρες πάσες ακριβείας στους επιθετικούς του, ενώ είχε σημειώσει γκολ και με απευθείας βολέ! Το αντίπαλο δέος του Λίπερ ήταν ο Ρικ Στιούαρτ στο κόμικ με την ονομασία “Goalkeeper”. Ο Ρικ ήθελε να μοιάσει στον πατέρα του, Γκόρντον Στιούαρτ, που ήταν σπουδαίος τερματοφύλακας και είχε σκοτωθεί σε ένα αεροπορικό δυστύχημα. Από τα 17 του χρόνια ο Ρικ έγινε βασικός και αναντικατάστατος στην Τίνφιλντ Γιουνάιτεντ και αργότερα αγωνίστηκε και στην Οκχάμπτον (αιώνια αντίπαλο της Τίνφιλντ). ΟΙ ΣΚΟΡΕΡ Όσο καλοί όμως και αν ήταν οι τερματοφύλακες, οι μεγάλοι πρωταγωνιστές στην συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιρικών κόμικς ήταν οι επιθετικοί. Εκεί έδιναν οι σκιτσογράφοι την μεγαλύτερη προσοχή τους, αποδίδοντας με το πενάκι τους την δύναμη του σουτ, το φάλτσο, την πορεία της μπάλας, τον ήχο της στην επαφή με το παπούτσι ή τα δίχτυα, την συνολική προσπάθεια του παίκτη στην φάση μπροστά στα αντίπαλα καρέ. Τα ονόματα των “ηρώων” τα αναφέραμε στην αρχή, οπότε εδώ απολαύστε αποκλειστικά και μόνο την μαγεία της εικόνας. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ! Μια μικρή παρένθεση αξίζει, νομίζω, τον κόπο. Το 2005, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της Σεβίγια, κυκλοφόρησε ένα βιβλιαράκι με την ιστορία του συλλόγου σε κόμικ. Εκεί λοιπόν αναφέρεται και η πρόκριση σε βάρος του Ολυμπιακού στη φάση των 32 του Κυπέλλου UEFA της σεζόν 1995/96 με το φάουλ του Σούκερ στα τελευταία λεπτά της παράτασης. Στο σχετικό καρεδάκι λοιπόν, βλέπουμε πρώτα-πρώτα το λάθος του σχεδιαστή, που παρουσιάζει το καινούργιο “Καραϊσκάκη” μια δεκαετία σχεδόν πριν την κατασκευή του! Μετά ακολουθεί το φάουλ και η εκτέλεσή του από τον Σούκερ, με την μπάλα να τρυπάει στην κυριολεξία τον Αλέκο Ράντο πριν καταλήξει στα δίχτυα του! Και στο τέλος, ο ίδιος ο σχεδιαστής σχολιάζει το σκίτσο του: “Εντάξει, μπορεί και να μην έγινε ακριβώς έτσι”!!! ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ Όπως γράψαμε στην αρχή του κειμένου, τα ποδοσφαιρικά κόμικς με τη μορφή που τα γνωρίσαμε και τα ζήσαμε μέχρι και την αρχή της δεκαετίας του ‘90, δεν υπάρχουν πια σήμερα, ή τουλάχιστον σπανίζουν. Όμως διάφοροι σύλλογοι (όπως στην αμέσως προηγούμενη ενότητα με την Σεβίγια) αλλά και εθνικές ομάδες, αποτυπώνουν με κόμικς είτε την ιστορία τους, είτε συγκεκριμένες εποχές και περιόδους αυτής. Έτσι λοιπόν, τα κόμικς έχουν έρθει τα τελευταία χρόνια ξανά στη μόδα με πολύ προσεγμένες εκδόσεις που αξίζει τον κόπο να τις διαβάσετε. Στην ενότητα που ακολουθεί, θα δούμε μερικές εικόνες από τα ποδοσφαιρικά κόμικ των βρετανικών ομάδων (Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ) για να πάρετε μια μικρή ιδέα από τις εικονογραφήσεις τους. ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ Μετά την Βρετανία, σειρά έχει η Ισπανία, όχι όμως σε συλλογικό, αλλά σε εθνικό επίπεδο. Η Panini, κυρίαρχος εκδοτικός οίκος τα τελευταία χρόνια στα ποδοσφαιρικά κόμικς, σε συνεργασία με την Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, κυκλοφόρησε το 2010 το άλμπουμ με τίτλο “El año que fuimos campeones del mundo” (η χρονιά που γίναμε πρωταθλητές κόσμου). Μέσα από αυτό, δείτε τέσσερα χαρακτηριστικά σκίτσα. Το πέμπτο, κάτω δεξιά, είναι από το βιβλίο με την ιστορία της Σεβίγια και πρόκειται για τον αγώνα με τον οποίο ο Βασίλης Τσιάρτας και η παρέα του επέστρεψαν στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Η ΜΑΣΙΑ Κλείνουμε το σημερινό αφιέρωμα του Sport24.gr στα ποδοσφαιρικά κόμικς, με ένα ακόμα άλμπουμ που κυκλοφόρησε η Panini με τίτλο “Herois de la Masia”, δηλαδή οι ήρωες της Μασία. Οι σκιτσογράφοι έχουν σχεδιάσει την πορεία των πρωταγωνιστών της Pep Team από την ακαδημία της Μπαρτσελόνα μέχρι και την πρώτη ομάδα. Πουγιόλ. Τσάβι, Ινιέστα, Μέσι, Πέδρο, Πικέ, Μπουσκέτς, Μπόγιαν, Βαλντές και φυσικά ο ίδιος ο Πεπ Γουαρδιόλα. Στη μεσαία φωτογραφία, δίπλα-δίπλα Ρίμπο και Ζίο, ενώ κάτω αριστερά, ο κύριος που μιλάει στον μικρό Ινιέστα, είναι ο Λορένθο Σέρα Φερέρ. Και το σχετικό link...
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.