Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'doom patrol'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

Found 2 results

  1. Πέθανε σε ηλικία 77 ετών η Rachel Pollack, η οποία δημιούργησε την πρώτη mainstream τρανς υπερήρωα, την Kate Godwin. Έδινε μάχη με τη νόσο του Χότζκιν. Η Rachel Pollack, τρανς ακτιβίστρια και βραβευμένη συγγραφέας βιβλίων και κόμικς που δημιούργησε την πρώτη mainstream τρανς υπερήρωα ενώ παράλληλα θεωρούταν αυθεντία στα ταρώ και τον αποκρυφισμό, πέθανε σε ηλικία 77 ετών. Ως συγγραφέας στο πεδίο της φαντασίας, δημοσίευσε επτά μυθιστορήματα και τέσσερις συλλογές διηγημάτων, μεταξύ των οποίων το 1980 το Golden Vanity και το Unquenchable Fire, το οποίο όπως σημειώνει ο Guardian, κέρδισε το βραβείο επιστημονικής φαντασίας Arthur C. Clarke το 1989. Το πιο πρόσφατο έργο της, The Fissure King, εκδόθηκε το 2017. Η πρώτη της μυθιστορηματική επιτυχία ήταν το διήγημα Pandora 's Bust, που δημοσιεύτηκε στο πρωτοποριακό περιοδικό του νέου κύματος New Worlds του Michael Moorcock το 1971. Ο φίλος της, ο συγγραφέας Neil Gaiman, επισκέφθηκε την Pollack στο σπίτι που μοιραζόταν με τη σύζυγό της Zoe στο Rhinebeck της πολιτείας της Νέας Υόρκης, λίγο πριν από τον θάνατό της. Είχε διαγνωστεί πριν από επτά χρόνια με τη νόσο του Χότζκιν, έναν καρκίνο του λεμφικού συστήματος. Ο θάνατος της Pollack επιβεβαιώθηκε από τη σύζυγό της, η οποία ανάρτησε ένα μήνυμα στο Facebook, το οποίο στη συνέχεια ανάρτησε στο Twitter του ο Gaiman. Ποιά ήταν η Rachel Pollack Η Pollack, που γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης στις 17 Αυγούστου 1945, ήταν μία από τις πρώτες τρανς ακτιβίστριες και μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο όταν έκανε τη μετάβαση στις αρχές της δεκαετίας του '20, μετά από μια καριέρα ως καθηγήτρια Αγγλικών. Η Βρετανίδα συγγραφέας και κριτικός πολιτισμού Roz Kaveney θυμάται ότι όταν μετακόμισε στο Λονδίνο το 1971 πήγε στο Μέτωπο Απελευθέρωσης των Γκέι και "τους ρώτησε αν έκαναν κάτι γι' αυτό που σήμερα αποκαλούμε τρανς θέματα. Είπαν ότι είχαν μια μικρή ομάδα που συντονιζόταν από τη Rachel Pollack, και πήγα να τη δω την ίδια μέρα". Η Pollack και η Kaveney ανήκαν στην ομάδα που συνέταξε το πρώτο τρανς μανιφέστο, το οποίο δημοσιεύτηκε στο ενημερωτικό δελτίο του GLF το 1972, με τίτλο Don 't Call Me Mister You Fucking Beast, και το οποίο περιελάμβανε τα εξής: "Don 't Call Me Mister You Fucking Beast: "Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που μόλις αρχίζουμε να εξετάζουμε. Γιατί ο Danny La Rue είναι θεσμός στο West End, ενώ εμάς μας διώχνουν από τα διαμερίσματά μας επειδή φοράμε φούστα; Προφανώς είναι εντάξει αν το κάνεις για τα λεφτά, αλλά διεστραμμένο αν το κάνεις για προσωπική ικανοποίηση". Η Pollack έζησε στο Άμστερνταμ για σχεδόν μια δεκαετία από τα μέσα της δεκαετίας του '70, όπου έκανε την επέμβαση αλλαγής φύλου, πριν επιστρέψει στις ΗΠΑ. Από το 1993 έως το 1995 έγραψε το μηνιαίο κόμικ Doom Patrol για το Vertigo της DC Comics, έναν τίτλο που είχε προηγουμένως επανεκκινήσει από τον αγαπημένο συγγραφέα των θαυμαστών Grant Morrison, και για τον οποίο η Pollack δημιούργησε την Kate Godwin, που θεωρείται η πρώτη τρανς υπερήρωας στα mainstream κόμικς. Το βιβλίο της "Εβδομήντα οκτώ βαθμοί σοφίας" του 1980 είναι, σύμφωνα με τον Page, "η βάση όλων των σύγχρονων ερμηνειών των ταρώ. Κάθε βιβλίο που κυκλοφόρησε έκτοτε ουσιαστικά αντιγράφει το έργο της". Και πρόσθεσε: "Όταν η Ρέιτσελ άρχισε να ενδιαφέρεται για τα ταρώ, η συγγραφή σχετικά με αυτά ήταν βασισμένη στη χαρτομαντεία. Το ερεύνησε και έφερε τις ψυχαναλυτικές ιδέες, τις αναγνώσεις του ταρώ από τον Γιουνγκ". Η Pollack σχεδίασε τις δικές της τράπουλες ταρώ και έγινε μια τεράστια δύναμη στο γυναικείο πνευματικό κίνημα, ειδικά στον τομέα της διεκδίκησης της φιγούρας της θεάς και της ένταξης των τρανς γυναικών σε αυτό. Και το σχετικό link...
  2. Ξεχωρίζουμε τα κόμικ που μας έχουν κρατήσει την καλύτερη εικονογραφημένη παρέα μέχρι στιγμής. Το 2017 θα μείνει στην ιστορία της ποπ κουλτούρας ως η χρονιά που ζήσαμε το 'Twin Peaks: The Return', αλλά εμείς είμαστε εδώ για να ξεχωρίσουμε και όλα τα υπόλοιπα αγαπημένα μας από το πρώτο εξάμηνο. Σειρές, ταινίες, τραγούδια, κόμικς, παραστάσεις, και όλα αυτά για τα οποία διαβάζετε στο PopCode. Κάθε μέρα κι ένα διαφορετικό top. Το τοπ-5 της Ιωσηφίνας Γριβέα My Favorite Thing Is Monsters Σαν να διαβάζεις Ιστορίες από την Κρύπτη και αστυνομική λογοτεχνία, μπλεγμένη με το σύμπαν των τεράτων του σινεμά απ’ τα ‘20s και ‘30s σε ένα περιβάλλον ‘60s που θα σου θυμίσει πολύ το σύγχρονο. Το ‘My Favorite Thing Is Monsters’ είναι μια μοναδική noir δουλειά από την Emil Ferris που, όπως όλες οι ιστορίες με τέρατα που σέβονται τον εαυτό τους, θα σε κάνουν να αμφιβάλλεις για το ποιος είναι τελικά ο πραγματικός τρόμος. Το πλάσμα με τα αιχμηρά νύχια ή εσύ. Royal City Το ‘Royal City’ είναι ακόμη μια δουλειά του Jeff Lemire που δε θα μπορούσε να είναι άλλου. Ένας συγγραφέας επιστρέφει στη γενέτειρά του έχοντας πάρει όλες τις λάθος αποφάσεις που θα μπορούσε να έχει πάρει στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Πριν σκεφτείς “κλισέ”, μην υποτιμήσεις τη δυνατότητα του Lemire να σου παρουσιάσει μια ιδέα που έχεις ξαναδεί με τρόπο συναρπαστικό - οι νερομπογιές που συνθέτουν αριστοτεχνικά τη στοιχειωμένη Royal City είναι μονάχα ένα απ' τα εργαλεία του. Περισσότερες λεπτομέρειες θα έβαζαν φρένο στην επίδραση. Κάθε τεύχος τελειώνει με μια playlist από τον δημιουργό που μπορεί να σε συνοδεύσει μέχρι το επόμενο τεύχος. Mπορεί επίσης να συνοδεύσει το ‘Roughneck’, το υπέροχο graphic novel του Lemire που έφτιαξε επίσης φέτος, και την οριακά πειραματική δουλειά του στο ‘Moon Knight’ της Marvel. The Best We Could Do Το ντεμπούτο της Thi Bui ετοιμαζόταν τα τελευταία 10 χρόνια - έπρεπε να μάθει να ζωγραφίζει κόμικ και το κατάφερε - οπότε δε θα μπορούσε ποτέ της να ξέρει ότι η κυκλοφορία του θα συνέπιπτε με το προσφυγικό. Σίγουρα όχι με την εκλογή του Donald Trump και όλες τις επιπτώσεις της σε μετανάστες εντός Αμερικής και πρόσφυγες από χώρες της Μέσης Ανατολής. Το ‘The Best We Could Do’ είναι ένα βιογραφικό έργο που ταξιδεύει από το παρόν της δημιουργού στο παρελθόν της οικογένειάς της που μετανάστευσε στην Αμερική από το Νότιο Βιετνάμ μετά την πτώση του. Το εικονογραφημένο βιβλίο είναι μια ιστορία ταυτότητας κι αυτό αυτόματα σημαίνει ότι δεν έχει εύκολες απαντήσεις, αλλά είναι φτιαγμένο με πάθος, από χαρακτήρες με σάρκα και αφηγήσεις προφορικής ιστορίας που μοιάζουν με χιλιάδες άλλες και είναι ταυτόχρονα μοναδικές. Doom Patrol Ήταν θέμα χρόνου να επανέλθει η ομάδα Doom Patrol και ευτυχώς γύρισε πίσω με την κατάλληλη ομάδα. O Gerard Way (ναι, ο τραγουδιστής των Chemical Romance γράφει κόμικ και κερδίζει βραβεία γι’ αυτό) φρέσκαρε τους “Πιο Παράξενους Ήρωες του Κόσμου” της DC και δε χρειάζεται να τους έχεις ξαναδιαβάσει. Έχει βάλει τόσα στοιχεία από το παρελθόν τους όσα πρέπει για να μπεις στο νόημα χωρίς να νιώθεις κενά. Η ιστορία είναι αλλόκοτη γιατί έχουμε να κάνουμε με τους αλαφροΐσκιωτους χαρακτήρες της DC, αλλά δεν περνάει ποτέ στην αντίπερα όχθη του παράλογου για το παράλογο. Το σενάριο μένει παράξενο αλλά την ίδια στιγμή φοβερά ανθρώπινο, το art είναι ψυχεδελικά ζωντανό και η προειδοποίησή μας είναι η εξής: Δεν έχεις ξαναφάει πιτόγυρο με τζατζίκι όπως αυτό που σου σερβίρει το πρώτο τεύχος. Wonder Woman: Year One Το βάλαμε και στη λίστα των origin stories της Αμαζόνας που πρέπει να γνωρίζεις γιατί θα ήταν εγκληματικό να λείπει. Εκεί έγραφα: “Το νέο run του Rucka επιβεβαίωσε τη Wonder Woman ως bisexual (αν και δεν καταλάβαμε γιατί έκαναν όλοι σαν να μάθαμε #brandnewinformation όταν είχε υπαινιχθεί και στο παρελθόν), ανέπτυξε σε ίσες βάσεις την Cheetah, μία από τις πιο διαχρονικές εχθρούς της ηρωίδας, έδωσε τη διάσταση της φιλίας στους δύο χαρακτήρες προσθέτοντας έτσι μία έξτρα αιχμή στη σχέση που έχουν δημιoυργήσει στην κοινή τους ιστορία, έβαλε τους θεούς στην ιστορία της με τον πιο λεπτό και ταυτόχρονα στοιχειωμένο τρόπο, και δεν ξέχασε να συμπεριλάβει - μαζί με την απίστευτη Nicola Scott που επιμελήθηκε το art - εμβληματικές στιγμές της εικονογραφίας της, όπως τη χαρούμενη Diana περιτριγυρισμένη από κόσμο ή τον ενθουσιασμό της στη θέα ενός παιδιού. Πάνω απ’ όλα ενίσχυσε τον Πόλεμο, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ως τον μεγαλύτερο εχθρό της Wonder Woman, και έδωσε στην αναμέτρησή τους ένα γκραν φινάλε που δε θα προδώσουμε. (Hint: ο Rucka συμβόλισε το μοναδικό εργαλείο που θα μπορούσε να βάλει πραγματικό τέλος στις διαμάχες). Τα 7 τεύχη του ‘Year One’ στέκονται μόνα τους, αλλά αποκτούν ειδικότερο βάρος με την παράλληλη ανάγνωση των ‘Lies’ και ‘Truth’". Το τοπ-5 του Θοδωρή Δημητρόπουλου Josie and the Pussycats Διάβασα φέτος όλους τους τίτλους του reboot κομιξικού σύμπαντος Archie ('Archie': πολύ καλό· 'Jughead': απλά τρελό fun· 'Betty & Veronica': αναίτιο· 'Reggie & Me': συμπαθώς διασκεδαστικό), μα το 'Josie and the Pussycats', με τις περιπέτειες της μπάντας του τίτλου, είναι το καλύτερο όλων. Οι τρεις τους μπλέκουν σε παντελώς σαχλές περιπέτειες με α λα Mad Max καταδιώξεις μετά από αποτυχημένα λάιβ, με τρεχάματα σε παραλίες, με ληστείες σε κοσμηματοπωλεία στη διάρκεια τουρ, και με κάζουαλ σπασιματάκια του τέταρτου τοίχου, χωρίς εξυπνακισμούς ή άγχη. Είναι όλο ποπ αναφορές, tongue in cheek διάλογοι, και πλήρης συναίσθηση των χαρακτήρων πως βρίσκονται σε ένα ανάλαφρο κόμικ, δίχως αυτό να τις εμποδίζει να γίνονται και #πολύ_σοβαρές σε στιγμές. Σε ένα τεύχος, η Josie δικάζεται για λογοκλοπή σε ένα κάστρο φτιαγμένο από πάγο ενώ η Melody συνομιλεί με μια αρκούδα πετώντας αναφορές στο 'His Dark Materials'. Είχα να διασκεδάσω τόσο πολύ με κόμικ από τότε που ο Grant Morrison σκέφτηκε να κάνει μέλος υπερηρωικής ομάδας έναν actual δρόμο. Η αγαπημένη μου σειρά του 2017. Batman Detective Comics, 'The Victim Syndicate' All-Star Batman #7 Οι Batman τίτλοι της DC αυτή τη στιγμή είναι φωτιά. Το 'Batman' του Tom King είναι διαρκώς εφευρετικό, δοκιμάζει πράγματα, δομές ιστοριών και πλαισίων αφήγησης, δίνοντας μια διαρκή αίσθηση κίνησης προς τα μπροστά, ενώ ακόμα και θεωρητικά εφετζίδικα story arcs (όπως το 'Button' με το 'Flash') δουλεύουν επειδή έχουν στέρεη συναισθηματική βάση. Το 'Detective Comics' είναι ίσως ακόμα καλύτερο, στήνοντας μια συναρπαστική ομάδα γύρω από τον Bruce, και πουθενά η χημεία και τα μεμονωμένα arcs των μελών της ομάδας δεν αναδεικνύονται καλύτερα από το φοβερό arc 'The Victim Syndicate'. Ο μόνος τίτλος που δε με ξετρελαίνει είναι το 'All-Star Batman' του σούπερ σταρ Scott Snyder, όμως ακόμα κι εκεί έχουμε ξαφνικά ένα τεύχος σαν το μαγικό #7, σχεδόν αυτοτελές, εστιασμένο στην Poison Ivy, και σχεδιασμένο αποστομωτικά από την Tula Lotay - το κοιτάς και δεν το χορταίνεις. Paper Girls Στον περσινό Έλεγχο είχαμε συμπεριλάβει τη σειρά για το πρώτο arc, κι αν το δεύτερο δεν ήταν εξίσου δυνατό, νιώθω πως το τρίτο που μόλις ολοκληρώθηκε είναι ξανά η σειρά σε απόλυτο high. H περιπέτεια φέρνει τη φοβερή παρέα των paper girls στην παλαιολιθική εποχή με ματιές ακόμα και στο βαθύ μας μέλλον, καθώς αγωνίζονται -πρωτίστως- να μείνουν ενωμένες και -δευτερευόντως- για την ίδια τη σωτηρία του timeline. Επειδή εντάξει τι να το κάνεις το timeline άμα είσαι χωρίς τους φίλους σου. Τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε αυτή τη σειρά με συγκινούν, από τα χρώματα και τους χαρακτήρες μέχρι τη μαγική αρτιστική φόρμα του Cliff Chiang και το πώς ο Vaughan μιλάει για το πέρασμα του χρόνου. On the Camino Ο φοβερός Jason αφήνει για λίγο τις συνήθεις του ιστορίες και φτιάχνει το πρώτο του αυτοβιογραφικό βιβλίο, πάντα φυσικά με το ίδιο χαρακτηριστικό στυλ του. Για να γιορτάσει τα 50ά του γενέθλια, ο κομίστας περπάτησε το Camino, μια θρυλική διαδρομή στη βορειοδυτική Ισπανία. Και καταγράφει με το μινιμαλιστικό του ύφος αυτή την ας πούμε περιπέτεια, και το πώς έφερε στο δρόμο του ένα σωρό αγνώστους που μοιράστηκαν μαζί του εμπειρίες και κοσμοθεωρίες. Απρόσμενα καθηλωτικό ανάγνωσμα. Wonder Woman Φανταστικό το ότι ο Rucka είχε μέσα του ένα δεύτερο θαυμάσιο run στον τίτλο αυτό μετά τον προ ετών που ήταν εξίσου καλό. Για το τωρινό τα είπε κι η Ιωσηφίνα, εγώ θέλω απλά να προσθέσω ότι αυτό το έπος 26 τευχών αγωνιώδους αναζήτησης του σπιτιού (μέσα μας), κέρδιζε ακόμα περισσότερο στην ανάγνωση από την ιδιόμορφη δομή του: Λόγω της συχνότητας κυκλοφορίας του τίτλου (τεύχος κάθε 2 βδομάδες) ο Rucka επέλεξε να αφηγηθεί αυτό το στόρι της Diana σε δύο παράλληλους χρόνους, ένα στο σήμερα κι ένα στο 'Year One'. Ενώ η ανάγνωση ανά arc βγάζει νόημα, η εναλλαγή των τευχών στο σήμερα και στο τότε εντείνουν ακόμα περισσότερο αυτή την αίσθηση σύνδεσης, και του πώς οι πράξεις του παρελθόντος αντηχούν στο σήμερα της Wonder Woman. Απλά εξαιρετικός τίτλος. Και το σχέδιο της Nicola Scott; Yowza. Και το σχετικό link...
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.