Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'disney'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. alexoni97

    Walt Disney’s Donald Duck: The Daily Newspaper Comics

    Walt Disney’s Donald Duck: The Daily Newspaper Comics,Vol.1 Hardcover - $26.48 - September 17 2015 From the Disney Vaults! The early Donald Duck daily strips are collected for the first time ever! The daily newspaper comics premiered on February 7, 1938, and within eight weeks became the all-time fastest growing syndicated comic strip in the world. This premiere volume includes more than 750 sequential daily comic strips from 1938 to 1940 drawn by Al Taliaferro and written by Bob Karp, and reproduced from pristine original material in the Disney Vaults! Φαίνεται πως η IDW έχει εισέλθει δυναμικά στον χώρο του ντισνεϋκού κόμικ και αφού επανέφερε στην αμερικανική αγορά τους μηνιαίους κλασσικούς της τίτλους της όπως το Uncle Scrooge κτλ, επανέρχεται δριμύτερη κυκλοφορώντας τον πρώτο της σκληρόδετο τόμο, που όπως φαίνεται θα αποτελέσει σειρά, με τα πρώιμα, ημερήσια στρίπ του Ντοναλντ από τον Αλ Ταλιαφέρρο και τον Μπομπ Καρπ από την εποχή 1938-1940.
  2. Angel.tze

    [Ducks] Το Δίλημμα του Θείου Σκρουτζ

    Μια νέα ιστορία! Θα είναι πολύ μεγάλη και θα έχει πολλές ανατροπές. Ειδικά το τέλος (κάποιοι που το γνωρίζουν {ξέρουν εκείνοι} ας σωπάσουν πληζ) είναι ό,τι πιο παράξενο. Λοιπόν, που και που θ' ανεβάζω ένα κεφάλαιο. Άντε για την αρχή, σας βάζω δύο κεφάλαια. Enjoy. ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ Σημειώσεις: Όπου έχει «» τότε είναι τα κίτρινα πλαίσια αφήγησης. Κεφάλαιο 1 Ιμαλάια. Οι Ντακ σκαρφαλώνουν σε μια απόκρημνη πλαγιά με σκοινιά. Όλοι φορούν φουντωτά μπουφάν και σκούφους. Έχουν εξαντληθεί από την ανάβαση, ενώ υπάρχει και ομίχλη. Ντόναλντ (ελαφρώς εκτός εαυτού ): Εμείς φταίμε που δεχτήκαμε να έρθουμε μαζί σου! Σαν να μην έφτανε που δεν έχουμε προμήθειες, δεν σταματάμε ούτε λεπτό την ανάβαση! Έτσι μου ‘ρχεται να σε πνίξω, παλιό@#&*$! Και δεν μας είπες τι στο καλό γυρεύουμε εδώ! Σκρουτζ Υπομονή, ανιψιέ! Σε λίγο φτάνουμε σε ένα πλάτωμα. Εκεί θα ξεκουραστούμε και θα σας εξηγήσω τα πάντα! Ντόναλντ: Καλά καλά, σωθήκαμε… Όταν επιτέλους φτάνουν στο πολυπόθητο πλάτωμα, ο Σκρουτζ εξηγεί πως ένα ελικόπτερο της εταιρίας του, καθώς έκανε μετεωρολογικές μετρήσεις, τράβηξε μια φωτογραφία από το θρυλικό πλάσμα Νίαν. Σκρουτζ Σύμφωνα με τον κινέζικο θρύλο, η έλευση του νέου έτους αρχίζει με την πάλη κατά ενός μυθικού τέρατος, του Νίαν που είχε σώμα ταύρου και κεφάλι λιονταριού. Λέγεται πως ήταν πολύ άγριο ζώο που ζούσε στα βουνά και κυνηγούσε τη λεία του. Προς το τέλος του χειμώνα, που δεν υπήρχε τροφή, το Νίαν περίμενε την πρωτοχρονιά για να πάει στα χωριά. Εκεί έτρωγε τα ζωντανά, τις σοδειές αλλά και τους χωρικούς, ιδίως τα παιδιά. Οι χωρικοί για να προστατεύσουν τις οικογένειές τους έβαζαν φαγητό μπροστά στις πόρτες των σπιτιών τους την πρωτοχρονιά. Πίστευαν ότι αν το Νίαν έβρισκε τροφή δεν θα κυνηγούσε τους ανθρώπους. Όλο το χειμώνα ζούσαν υπό το καθεστώς τρόμου, ώσπου κάποια στιγμή έμαθαν ότι το άγριο τέρας φοβόταν τρία πράγματα : τη φωτιά, τον θόρυβο και το κόκκινο χρώμα. Γι αυτό λίγο πριν την πρωτοχρονιά κρεμούσαν κόκκινα φανάρια στα παράθυρα και τις πόρτες. Επίσης χρησιμοποιούσαν πυροτεχνήματα για να τρομάζουν το τέρας. Σύμφωνα με τον θρύλο το Νίαν πιάστηκε από έναν Ταοϊστή καλόγερο τον Laozu και έγινε το υποζύγιό του. Αφού πιάστηκε το Νίαν , οι χωρικοί έκαναν μια μεγάλη γιορτή που επαναλαμβανόταν κάθε χρόνο τις ίδιες μέρες. Έτσι από γενιά σε γενιά καθιερώθηκε το έθιμο να γιορτάζεται η πρωτοχρονιά με πυροτεχνήματα, θόρυβο και το κόκκινο χρώμα να κυριαρχεί στη διακόσμηση ως και στις μέρες μας...! (αυθεντικό!) Τους δείχνει τη φωτογραφία που τράβηξε το ελικόπτερο. Ανιψάκια: Συναρπαστική ιστορία! Ντόναλντ: Και… Θες να πεις πως… Θέλεις να πιάσουμε αυτό το τέρας;! Σκρουτζ: Δεν θα είναι και τόσο δύσκολο! Ο Κύρος εφεύρε ένα πιστόλι που έχει ακτίνα τέηζερ, η οποία ακινητοποιεί το θύμα για ώρες! Μέχρι τότε θα έχουμε φωνάξει ενισχύσεις για να φορτώσουμε το τέρας και να το πάμε στο Ζωολογικό Κήπο μου! Ντόναλντ: Αααχ… Ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά και να μην αφήσουμε τα κοκαλάκια μας εδώ πάνω! Ύστερα από πολλές ημέρες αναρρίχησης, φτάνουν επιτέλους στο επίμαχο μέρος… Ντόναλντ: Ωραία. Να ‘μαστε. Πού είναι το Νίαν; Σκρουτζ Ας δούμε στην σπηλιά. Την εξερευνούν. Τίποτα απολύτως. Ξαφνικά, βλέπουν μια μορφή να πλησιάζει από το άνοιγμα της σπηλιάς και να κρατά ένα κόκαλο! Έχει σχήμα λιονταριού και είναι πάνοπλο. Ντόναλντ: Ωχθεέμου! Το Νάναν! Χιούη: Νίαν… Το Νίαν επιτίθεται στον Ντιούη! Ντιούη: ΒΟΗΘΕΙΑ! ΘΕΙΕ ΣΚΡΟΥΤΖ, ΠΥΡΟΒΟΛΑ ΤΟ! ΓΡΗΓΟΡΑ! Σκρουτζ Α ναι! Μισό λεπτό να βγάλω το τέηζερ από την τσάντα μου! Και ξαφνικά ανακαλύπτει πως έχει κάνει φτερά! Σκρουτζ: Εχμ… Σχετικά με αυτό, έχουμε ένα μικρόόόόόόόό προβληματάκι… Χε χε… Ο Ντιούη τρέχει πανικόβλητος! Ο Ντόναλντ τρέχει να τον σώσει από τα δόντια του Νίαν! Τα δύο άλλα αδέλφια προσπαθούν να βρουν κάτι το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει την υπόθεση. Ο Σκρουτζ τα έχει χάσει! Χιούη: Αρχίστε να φωνάζετε και να βαράτε τα τοιχώματα της σπηλιάς! Ίσως το Νίαν να τρομάξει και να μας αδειάσει τη γωνία! Τίποτα. Το Νίαν έχει αρπάξει τον Ντιούη από την μπλούζα και τον παρασέρνει όλο και πιο βαθιά στη σπηλιά! Ο Λιούη ρωτάει αλαφιασμένος τον Σκρουτζ αν έχει φέρει σπίρτα! Εκείνος γνέφει καταφατικά και ανάβουν ένα! Καίνε την μπλούζα του Χιούη και αρχίζουν να κυνηγούν το τέρας. Πολλάαααα μέτρα παραπέρα, βρίσκουν το Νίαν να έχει στριμώξει τον Ντιούη στη γωνία του τοιχώματος και να είναι έτοιμος να βυθίσει τα δόντια του στη σάρκα του παιδιού! Σκρουτζ: ΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! ΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ! Το Νίαν γυρίζει το κεφάλι του παραξενεμένο ποιος τον διέκοψε από το δείπνο του. Ο Σκρουτζ τον πλησιάζει με την φωτιά στο χέρι να την κουνά! Το πλάσμα μαζεύεται, διότι η φωτιά το τρομάζει, όπως κάθε ζώο. Σκρουτζ: Χα Τώρα είσαι άκακο σαν γατάκι! Νίαν: Τώρα με πρόσβαλες! Θα δεις! (Στο word λεχω βάλει την γραμματοσειρά Alabama, διότι υποδηλώνει κάτι μυστηριώδες ) Οι Ντακ εντυπωσιάζονται! Το Νίαν μπορεί να μιλήσει! Και μάλιστα στη γλώσσα τους! Ντόναλντ: Αυτό δεν βγάζει νόημα. Ξάφνου, από το πουθενά, όλα εξαφανίζονται! Οι Ντακ αιωρούνται πια! ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ --------------------------------------------------------------- ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ξαφνικά, βλέπουν τα πάντα να στροβιλίζονται! Τελικά, βρίσκονται σε μια κόκκινη διάσταση που στροβιλίζεται και αιωρούνται! Ακόμη πιο ξαφνικά, προσγειώνονται στην… Λίμνη Σάι (Ιαπωνία). Σκρουτζ: Παιδιά, το ξέρω αυτό το μέρος! Είναι η λίμνη Σάι! Είμαστε στη Ιαπωνία! Εδώ πουλούσα το 1904 χάρτινα καραβάκια στους Ιάπωνες σαν «Εκπληκτικά και Οικονομικά Πλεούμενα για Ψάρεμα»! Ντόναλντ: Μα… Πώς βρεθήκαμε εδώ; Ήμασταν στα Ιμαλάια, κυνηγώντας το Νίαν, ένα μυθικό τέρας από τους Κινέζικους θρύλους! (Πανέξυπνη ανασκόπηση) Χιούη: Και το πιο περίεργο… Κοίτα με! Ο Χιούη φορούσε μπλούζα! Ντόναλντ: … Σκρουτζ: Τέλος πάντων. Ίσως το Νίαν να είχε μαγική ενέργεια ή κάτι τέτοιο. Άλλο είναι το παράξενο. Μιλούσε. Λιούη: Μα… Δεν βγάζει νόημα. Ντιούη: Κάτι μου λέει πως πολλά πράγματα στο μετέπειτα δεν θα βγάζουν νόημα… Σκρουτζ: Τώρα ας χαλαρώσουμε. Θα σας διηγηθώ έναν θρύλο που στοιχειώνει τις λίμνες της Ιαπωνίας! Είναι ένα μυθικό τέρας… Το Κάππα… Στην αρχαία γιαπωνέζικη λαογραφία το Κάππα είναι ένας δαίμονας του νερού που ζει σε ποτάμια και λίμνες και καταβροχθίζει μικρά άτακτα παιδιά. Το Κάππα σημαίνει, «παιδί του ποταμιού» και απεικονίζεται με σώμα χελώνας, άκρα βατράχου και κεφάλι με ράμφος. Στην κορυφή της κεφαλής υπάρχει μία κοιλότητα με νερό. Ενώ υποτίθεται ότι είναι υδρόβιο όν, η δράση του είναι κυρίως στην ξηρά. Σύμφωνα με τον μύθο, το κοίλωμα στο κεφάλι πρέπει να διατηρείται υγρό διαφορετικά θα χάσει τη δύναμή του. Πολλοί εξηγούν το θρύλο του Κάππα με την τεράστια γιαπωνέζικη σαλαμάνδρα, το χανζάκι που είναι ιδιαιτέρως επιθετικό και αρπάζει τη λεία του με τα δυνατά του σαγόνια…! Πολλοί εδώ πέρα θεωρούν πως υπάρχει! Χα χα! Όλοι ξέρουν πως αυτά είναι μπαρούφες για να τραβήξουν τουρισμό! Φανταστείτε ότι σε πολλές λίμνες της Ιαπωνίας έχουν βάλει πινακίδες οι οποίες προειδοποιούν για την ύπαρξή του! Ντόναλντ (ελαφρώς ανήσυχος): Πολλούς θρύλους θεωρούσαμε αβάσιμους… Όμως είδες! Υπάρχει και ο Κέρβερος, οι Άρπυιες, οι δράκοι, οι Λυκάνθρωποι, οι Χθόνιοι, ο Μονόκερως… Οπότε, μην είσαι τόσο σίγουρος… Σκρουτζ: Εχμ… Ας ελπίσουμε να είναι βλακείες… Χε χε… (Παύση. Ο Σκρουτζ κοιτά τριγύρω. Σκοτεινιάζει.) Η πρόσβασή μας στο πολιτισμό είναι λίγο δύσκολη. Οπότε θα κοιμηθούμε εδώ για το βράδυ κι αύριο με το καλό ξεκινάμε για το αεροδρόμιο… Αν θυμάμαι καλά, είναι πενήντα μίλια στα δυτικά. Καληνύχτα σας. Αργότερα, μες στο σκοτάδι, μια μορφή βγαίνει από το νερό… Έχει σώμα χελώνας, άκρα βατράχου και κεφάλι με ράμφος… Αρπάζει το πόδι του Ντόναλντ κα τον σέρνει προς το νερό. Ο Ντόναλντ ξυπνάει και συνειδητοποιεί ότι κάποιος τον απάγει! Πάει να βάλει φωνές, αλλά ένα γλοιώδες χέρι του σφραγίζει το στόμα… ΜΠΛΟΥΜΠ! Μες στο νερό. Ο Σκρουτζ ακούει το παφλασμό του νερού και πετάγεται από τα φύλλα που είχε σαν στρώμα. Κοιτάει τριγύρω και δεν βλέπει πουθενά τον Ντόναλντ! Ξαφνικά, μια μορφή τον πλησιάζει από πίσω… Τον αρπάζει κι αυτόν. ΜΠΛΟΥΜΠ! Μες στο νερό. Τ’ ανιψάκια ξυπνούν κι αυτά. ΜΠΛΟΥΜΠ! Μες στο νερό. ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Τ’ ανιψάκια βλέπουν μες στο νερό πεντακάθαρα! Βλέπουν τους δράστες! Είναι οι Κάππα -(ολοφάνερο… :P)- ! Το περίεργο είναι πως μπορούν να αναπνεύσουν χωρίς προβλήματα πνιγμού! Φτάνουν πολύ βαθιά, σε ερείπια παλατιού. Τότε οι πύλες ανοίγουν και μέσα είναι ένα μουχλιασμένο αντίγραφο του Κάστρου των Μακ Ντακ! Στην αίθουσα του θρόνου, τα ανιψάκια βλέπουν γονατιστούς, υπό την απειλή δοράτων, τους θείους τους, στραμμένοι προς τον άδειο θρόνο. Τους τοποθετούν κι αυτούς εκεί. -(Ο παρακάτω διάλογος γίνεται ψιθυριστά)- Χιούη, Λιούη και Ντιούη: Θείε Σκρουτζ! Θείε Ντόναλντ! Τι συμβαίνει; Σκρουτζ: Άστα να πάνε! Έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Τους άκουσα να λένε πως θα φωνάξουν τον βασιλιά κι αν αυτός το κρίνει απαραίτητο, θα γίνουμε επιδόρπιο! Κλαψ! Χιούη: Κατάλαβες ότι το μέρος είναι πιστό αντίγραφο του Κάστρου των Μακ Ντακ, εκτός φυσικά από την αίθουσα θρόνου;! Σκρουτζ: Φυσικά, νεαρέ! Αυτό είναι παράξενο… Όπως και οτιδήποτε ως τώρα! Στα Ιμαλάια το θυμάμαι πως είχα μαζί μου το τέηζερ! Είμαι σίγουρος! Κόβω το χέρι μου! Λιούη: Μην ανησυχείς γι’ αυτό. Θα μας τεμαχίσουν όλο το σώμα! Ντόναλντ: Να λείπουν οι κρυάδ---* Την πρότασή του διακόπτει ο ήχος τρομπέτας (κι όμως!) που αναγγέλλει την άφιξη του βασιλιά των Κάππα! Στον θρόνο ανεβαίνει ο… ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Σκρουτζ: Ο ΧΡΥΣΟΚΟΥΚΗΣ! Χιούη: Μα πώς…;! Χρυσοκούκης: Χα χα χα! Κέρδισα την εμπιστοσύνη των Κάππα προσφέροντάς τους μια άλλη πηγή τροφής… Τα μοσχάρια! Μου είπαν μάλιστα πως τους άρεσαν πιο πολύ! Πάντως δεν θα έλεγαν όχι σε μια πάπια… Ωμή και μάλιστα ζωντανή! Λιούη (προς τον Σκρουτζ): Λάθος έκανα. Θα μας φάνε ζωντανούς! Σκρουτζ: Χρυσοκούκη, τι γυρεύεις εδώ;! Τι όφελος έχεις από αυτό;! Γιατί μπορούμε να αναπνεύσουμε μες στο νερό; Γιατί έχεις ένα κάστρο σαν αυτό των Μακ Ντακ στην Σκωτία; Θα σου κάνω μήνυση για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων! Χρυσοκούκης: Δεν μπορώ να ξέρω… Εσύ αποφασίζεις γι’ αυτά… Με αυτά τα λόγια, έφυγε από την αίθουσα κάνοντας νεύμα στους Κάππα. Αυτοί αμέσως έστρεψαν το βλέμμα τους στους Ντακ και έγλυφαν τη γλώσσα τους… Σκρουτζ: Ουπς… Ντόναλντ: Και τώρα; Τι κάνουμε;! Ξαφνικά όρμησε στην αίθουσα ένα Κράκεν, σπάζοντας την πύλη! ΚΡΑΤΣ! ΜΠΑΜ! Σκρουτζ: Τι γυρεύει εδώ ένα Κράκεν; Αυτά ζουν στους Ωκεανούς! Όχι σε σχετικά ρηχές λίμνες! Ντόναλντ: Εμένα ρωτάς;! Το Κράκεν έπιασε με τα πλοκάμια του πολλούς Κάππα και τους έκανε μια χαψιά! Οι υπόλοιποι σκορπίστηκαν έντρομοι! Ο Σκρουτζ βρήκε την ευκαιρία και έβγαλε τον σουγιά του από την τσέπη του. Έκοψε τα σκοινιά τους και άρχισαν να κολυμπούν. Βγήκαν από το σπασμένο τμήμα της αίθουσας προτού το καταλάβει το Κράκεν και τους κυνηγήσει κι αυτούς! Δυστυχώς, όμως, το Κράκεν τους κατάλαβε και ξεκίνησε από πίσω τους. Άνοιξε το στόμα του με τα τέσσερα δόντια και άρχισε να ρουφά τα νερά ώστε να πιάσει τους Ντακ έτσι! Μέχρι τότε, τα παπιά είχαν πάει στην πύλη του Κάστρου! Άρχισε ένα κυνηγητό! Οι Ντακ είχαν κουραστεί, διότι προσπαθούσαν να κολυμπήσουν αντίθετα στο ρεύμα νερού που δημιουργούσε το Κράκεν! Άπλωσε το πλοκάμι και έπιασε τον Ντόναλντ! Αυτός άρχισε να ουρλιάζει και να προσπαθεί να ξεγλιστρήσει από το πλοκάμι του! Ο Σκρουτζ έπρεπε να κάνει κάτι επειγόντως! Αμέσως, χωρίς να καταλαβαίνει τι κάνει, άφησε το ρεύμα να τον παρασύρει. Βρέθηκε κοντά στο στόμα του Κράκεν και επιτόπου έκανε μια προσπάθεια να καταλήξει στο μάτι του πλάσματος. Έβαλε όλη τη δύναμη που του είχε απομείνει και κολύμπησε προς το μάτι του προτού το ρεύμα τον… Κάνει δείπνο! Κάπως, δεν ξέρει κανείς πως, τα κατάφερε ενάντια στο φονικό ρεύμα νερού! Ήταν στο μάτι του καλαμαριού! Ήταν κατάμαυρο, γλοιώδες, θύμιζε κάτι σαν βλήμα καλυμμένο με ωμό αυγό. Μεμιάς, το χτύπησε (το μάτι) και το χέρι του κόλλησε σε αυτή τη γλίτσα! Δεν μπορούσε να φύγει! Ξαφνικά, τον έπιασε μια σκέψη «Θα μπορούσα να συλλέξω αυτή τη γλίτσα και να την πουλήσω σαν σούπερ ενισχυμένη κόλλα στα 10 δολλάρια»! Αμέσως, θύμωσε με τον εαυτό του! Παρατήρησε ότι το Κράκεν άφησε τον Ντόναλντ και είχε ήδη απλώσει ένα μεγάλο πλοκάμι του προς το μέρος του! Ήταν χαμένος. Έπρεπε να βρει τρόπο να ξεκολλήσει το χέρι του από το μάτι του πλάσματος και να φύγουν από αυτό το καταραμένο μέρος! Το μόνο που του ήρθε αυτή τη στιγμή στο μυαλό του ήταν… ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Νίαν: Κάππα: Θέλω γνώμες. Σε όλη την ιστορία θα προσπαθώ να χρησιμοποιώ αυθεντικά στοιχεία!
  3. Ήταν να μη γίνει η αρχή. Από τότε που η Ντίσνεϊ ήλθε σε συμφωνία με τη Μάρβελ, αποκτώντας τα δικαιώματα μεταφοράς των ηρώων της στον κινηματογράφο, η μεγάλη οθόνη κατακλύστηκε από υπερ-ήρωες. Αφού πάνε τόσο καλά οι εισπράξεις, εννοείται. Τελευταίο δείγμα σε αυτή την -τέως χάρτινη- παρέλαση, ο ΑΝΤ-ΜΑΝ που από την Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες. Είναι ένας ήρωας που έκανε το ντεμπούτο του πριν από 53 ολόκληρα χρόνια, ανήκοντας στη δεύτερη γενιά των υπερ-ηρώων που λανσάρισε η Μάρβελ. Δημιούργημα -και αυτός- του Σταν Λι στο ευφάνταστο σενάριο και Τζακ Κίρμπι στη στιβαρή εικονογράφηση. Ο Άνθρωπος-Μυρμήγκι ήταν ένας ήρωας αλλιώτικος από τους άλλους. Όπως λέει και το όνομά του, είχε τη δυνατότητα να μικραίνει φθάνοντας σε μέγεθος μερμηγκιού και αποκτώντας, την ίδια στιγμή, υπεράνθρωπες δυνάμεις. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι οι δυνάμεις του δεν τον βοήθησαν πολύ. Στην πορεία ο ήρωας άλλαξε αρκετές φορές ταυτότητα, με τους αντικαταστάτες του σε αυτή τη σκυταλοδρομία, να αλλάζουν αργότερα και πεδίο δράσης. Από τις αυτόνομες περιπέτειες ο ΑΝΤ-ΜΑΝ πέρασε στην ομαδική δράση, ως ιδρυτικό μέλος των Εκδικητών (παρέα, τότε, με την αγαπημένη και πολύτιμη βοηθό του, Σφήκα, τον Άιρον Μαν και τον Θορ). Φθάνοντας στους μπλοκμπάστερ καιρούς μας, σήμανε η ώρα για την επαναφορά (και) αυτού του ήρωα. Όλα βάση μιας καλά μελετημένης στρατηγικής, που σερβίρει τον ένα ήρωα (ή πολλούς μαζί) μετά τον άλλο. Η κινηματογραφική μεταφορά του ΑΝΤ-ΜΑΝ ήταν ένα από τα πρώτα πρότζεκτ της Μάρβελ, όταν απέκτησε δικά της κινηματογραφικά στούντιο. Παρότι ιδρυτικό μέλος των Εκδικητών, ο ήρωας αυτός εμφανίζεται στην οθόνη με σχετική καθυστέρηση: είναι ο τελευταίος στη δεύτερη φάση παραγωγής της εταιρείας, αμέσως μετά το πρόσφατο «Εκδικητές: Η εποχή του Ultron» από το οποίο απουσίαζε. Του έμεινε τουλάχιστον η παρηγοριά ότι, με βάση το κόμικς, ο φοβερός Ultron υπήρξε δικό του δημιούργημα. Η ταινία κράτησε λίγα πράγματα από το κόμικς. Διατήρησε, για παράδειγμα, τα σχεδιαστικά περιγράμματα που άφηνε το σώμα του ήρωα, όταν σμίκραινε στις εικονογραφημένες σελίδες. Έχει τον εμπνευστή και δημιουργό του ήρωα, Σταν Λι, σε μια σύντομη εμφάνιση μπροστά από τον φακό (υποδύεται έναν μπάρμαν, αλλά αυτό είναι κάτι που ο βετεράνος της Μάρβελ έχει επαναλάβει και σε παλαιότερες ταινίες με ήρωες της εταιρείας). Το ΑΝΤ-ΜΑΝ διαθέτει και κάποια εσωτερικά αστεία που έχουν την πλάκα τους. Για παράδειγμα, η «κακή» της ιστορίας ονομάζεται Darren Cross. Τα αρχικά της οποίας, όλως τυχαίως, είναι όμοια με της αντίπαλης εκδοτικής εταιρίας (D.C.) Κατά τα λοιπά, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα ειδικά εφέ ανέλαβαν να μετατρέψουν το χάρτινο σύμπαν του ήρωα σε μια πειστική εικονική πραγματικότητα. Ο «Στρατιώτης στο μέγεθος ενός εντόμου», όπως είναι το σλόγκαν της ταινίας, καταβυθίζεται στην κλίμακα των μυρμηγκιών, αντιμετωπίζοντας τις απειλές ενός «ασήμαντου» μικρόκοσμου. Τα μυρμήγκια, πάντως, είναι λιγότερα φοβερά απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Σε αυτό έβαλε το χεράκι της η Ντίσνεϊ, που παραμένει αταλάντευτη στην παλιά της συνταγή με ταινίες για όλη την οικογένεια. Στην προκειμένη περίπτωση, τα μυρμήγκια σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να δείχνουν λιγότερο φρικαλέα και περισσότερο φιλικά στη ματιά. Όσο για τις κινήσεις τους, σίγουρα δεν έχουν τη σβελτάδα των θηρευτών, των στρατιωτών ή των εργατών της αποικίας των εντόμων. Αντίθετα, οι κινήσεις τους επιβραδύνθηκαν για να δείχνουν περισσότερο «ευγενή» απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Πηγή
  4. Από το 1937 μέχρι και σήμερα.. Chart: A Guide to Every Disney Animation Sequel, Remake & Spinoff πηγή
  5. Μια όμορφη και ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Giorgio Gavazzano που έδωσε στο δικό μας παιδί Johnny MZ η συνέντευξη όπως φαίνεται στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας Συντακτών Συντάκτης: Γιάννης Ιατρού Ο Giorgio Cavazzano είναι, αναμφίβολα, ένας από τους πιο χαρισματικούς δημιουργούς κόμικς στην Ιταλία. Ο συνεχιστής της παράδοσης του Romano Scarpa, του σημαντικότερου Ιταλού σχεδιαστή ιστοριών Disney, βρέθηκε για λίγες μέρες στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της εκδήλωσης THE Comic Con Thessaloniki 2015, όπου οι θαυμαστές του είχαν την ευκαιρία να τον συναντήσουν από κοντά και να θαυμάσουν, εκτός από τη δουλειά του, τη γοητευτική προσωπικότητά του Ταλέντο που ξεχειλίζει, πηγαίο χιούμορ, άριστη τεχνογνωσία και εμπειρία μεγαλύτερη από μισό αιώνα. Αυτές είναι κάποιες από τις αρετές του Giorgio Cavazzano, του δημοφιλέστερου εν ζωή δημιουργού κόμικς με τους χαρακτήρες του Disney στην Ιταλία. Με καταγωγή από τη Βενετία, έκανε το ντεμπούτο του στη νεαρή ηλικία των 14 ετών, στο πλευρό του σημαντικότερου Ιταλού σχεδιαστή της Disney, Romano Scarpa, εκμεταλλευόμενος την τεράστια εύνοια που του προσέφερε η Θεά Τύχη. Το έργο του γαλούχησε γενιές και γενιές αναγνωστών κόμικς, τόσο στην Ιταλία όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και ερέθισμα για δεκάδες νεότερους δημιουργούς. Στην Ελλάδα, η δουλειά του έχει δημοσιευτεί σε όλα τα περιοδικά Disney (ΚΟΜΙΞ, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ, ΝΤΟΝΑΛΝΤ κτλ.). Αν θα ξεχώριζα κάποιες ιστορίες του, αυτές θα ήταν οι κινηματογραφικές παρωδίες με ήρωες του Disney, όπως για παράδειγμα τη διασκευή της «Casablanca» με πρωταγωνιστές τον Μίκι και την παρέα του ή το κλασικό έργο «La Strada» του Federico Fellini, αλλά και η μεγάλη περιπέτεια «Οι Αρχοντες των Δράκων», που έχει κυκλοφορήσει σε αυτοτελή έκδοση στη χώρα μας. Η παραγωγή του βέβαια δεν περιορίζεται στον χώρο της Disney, αλλά επεκτείνεται σε πολλά ετερόκλητα μεταξύ τους δημιουργήματα – τόσο με δικής του έμπνευσης ήρωες όσο και με δημοφιλέστατους χαρακτήρες κόμικς όπως ο Αστερίξ, ο Lupo Alberto ή ακόμα και ο Spiderman. Φέτος, στα 68 του, άφησε για λίγες μέρες το ήσυχο στούντιό του στο Μιράνο της Ιταλίας, μία κωμόπολη κοντά στη Βενετία, για να παρευρεθεί στο πρώτο Comic Convention της Θεσσαλονίκης, το οποίο πραγματοποιήθηκε 8-10 Μαΐου. Εκεί, μας δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε την ακόλουθη συνέντευξη. •Κύριε Cavazzano, ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Πώς σας φάνηκε η παραμονή σας στην Ελλάδα, η εκδήλωση, ο κόσμος; Μου άρεσε, ήταν μία εμπειρία πολύ σημαντική για μένα, κυρίως για την αγάπη και τη φυσική γενναιοδωρία που έχουν, πιστεύω, όλοι οι Ελληνες. Ηταν κάτι που δεν περίμενα, αυτό το μεγάλο πάθος που έχουν, όχι μόνο για τη δουλειά μου για την Disney, αλλά για όλο τον κόσμο των κόμικς... •Δεν είναι η πρώτη σας φορά στην Ελλάδα, σωστά; Οχι, την Ελλάδα μπορώ να πω πως τη γνωρίζω καλά! Εχω επισκεφθεί δύο φορές τη Θεσσαλονίκη, δύο φορές την Αθήνα, έχω κάνει διακοπές σε διάφορα νησιά της... Πρόκειται για ένα λαό και έναν τόπο που μου αρέσει. •Είστε ένας από τους μεγαλύτερους σχεδιαστές Disney, με πολλά χρόνια καριέρας. Οπως αντιλαμβάνεστε τον χώρο σήμερα, υπάρχουν ευκαιρίες για τους νέους καλλιτέχνες; Οι ευκαιρίες υπάρχουν, το σημαντικό είναι οι νέοι δημιουργοί να είναι ικανοί και να έχουν ιδέες, γιατί στον δικό μας κόσμο, της δημιουργίας, υπάρχει η ανάγκη της διαρκούς εξέλιξης και των νέων ιδεών, προκειμένου να πραγματοποιηθεί κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Οι ευκαιρίες δεν λείπουν για κάποιον που έχει αυτήν την ικανότητα. Σίγουρα, δεν θα υπάρχουν για κάποιον που συνεχίζει να κάνει πράγματα που ο κόσμος έχει ξαναδεί πολλές φορές. Οι νέοι δημιουργοί οφείλουν να είναι καινοτόμοι. •Καλλιτεχνικά, ποια ερεθίσματα έχουν επηρεάσει το ύφος σας; Είναι πάρα πολλά! Πρώτα απ’ όλα θα έλεγα ότι με επηρέασε το έργο του Romano Scarpa, το οποίο θα χαρακτήριζα τυπικά ντισνεϊκό. Στη συνέχεια, γνώρισα άλλους δημιουργούς που με κατεύθυναν σε νέα μονοπάτια, μέχρι τη στιγμή που βρήκα τη δική μου οδό. Συγκεκριμένα, θα ανέφερα τους Albert Uderzo, Andre Franquin, Jack Davis, Al Williamson, Alex Toth, Frank Robbins, μένουν όμως και πολλοί πολλοί άλλοι. •Στην πορεία της καριέρας σας είναι φανερή μία διαρκής τροποποίηση του σχεδιαστικού σας ύφους. Είναι μία συνειδητή επιλογή για ανανέωση ή απλά η εξέλιξη του καλλιτέχνη; Πρόκειται για μία επιθυμία ανανέωσης για να μη βαριέμαι τη δουλειά μου. Αν δεν βρίσκω ενθουσιασμό, αν δεν ψάχνω κάτι καινούργιο κάθε μέρα, χασμουριέμαι, με παίρνει ο ύπνος πάνω απ’ τη σελίδα. Είναι αναγκαίο για μένα να βρίσκω διαρκώς ένα νέο ερέθισμα. Οσον αφορά, απ’ την άλλη, την εξέλιξη, θα έλεγα πως είναι ένα στοιχείο που συνοδεύει την ηλικία μου. Στις αρχές «τέντωνα» τη μορφή των χαρακτήρων, έκανα υπερβολικές τις εκφράσεις τους, γιατί ήμουν νέος, αυθόρμητος και εξελισσόμουν διαρκώς. Σιγά σιγά ηρέμησα, έγινα... δεν θα έλεγα ένας «γέρος σοφός», αλλά σίγουρα ένας άνθρωπος που συλλογίζεται πριν κάνει κάτι. •Περιγράψτε τη συνάντηση με τον Romano Scarpa και την εμπειρία τού να δουλεύεις με έναν τόσο μεγάλο καλλιτέχνη, πρωτοπόρο στην ιταλική παραγωγή Disney. Τον Romano Scarpa τον έψαχνα για πολύ καιρό. Ηξερα πως είναι ένας Βενετός σχεδιαστής, επομένως τον έψαχνα με έναν απλό και επιπόλαιο τρόπο: πήγαινα στο μανάβικο, στο φαρμακείο, και τους ρωτούσα αν ξέρουν τον Romano Scarpa. Το πράγμα δεν λειτούργησε, κανένας δεν τον ήξερε. Με την εύνοια της τύχης όμως, σε ένα καραβάκι στη Βενετία, συνάντησα τη μνηστή του Romano Scarpa, η οποία μου έδωσε τον αριθμό του τηλεφώνου του. Με το που κατέβηκα από το καράβι, τον πήρα τηλέφωνο και μου είπε ότι χρειαζόταν έναν συνεργάτη, επειδή αυτός που είχε προηγουμένως πρόσφατα είχε αποχωρήσει. Φυσικά, ήμουν απίστευτα τυχερός και επρόκειτο για μία ιστορία που δεν θα έχανα με τίποτα! Δε θα ξεχάσω ποτέ τον ενθουσιασμό μου, όταν περιφερόμουν στους δρόμους της Βενετίας για να βρω το σπίτι του Romano, τη μέρα της πρώτης συνάντησής μας. Δεν θα περίμενα ποτέ όμως ότι σε αυτήν την ιστορία, όπου η τύχη μού χαμογέλασε πλατιά, θα υπήρχε και ένα φινάλε, το οποίο έφτασε χρόνια αργότερα. Οταν έκλεισα τα 60, δέχτηκα ευχές από πολλούς φίλους, καθώς επίσης κι ένα τηλεφώνημα από ένα άτομο που μου είπε επί λέξει «Καλημέρα, είμαι ο εφημέριος του Ιέσολο -που είναι ένα χωριό κοντά στη Βενετία- και θέλω να σας διηγηθώ μία ιστορία που δεν γνωρίζετε, επειδή πρόκειται να κάνω μία εγχείρηση, από την οποία δεν ξέρω αν θα επιζήσω. Ονομάζομαι Don Paolo Donatelli και θέλω να σας πω ότι δεν θα γινόσασταν ποτέ ο βοηθός του Romano Scarpa, γιατί ήμουν εγώ σε αυτή τη θέση. Μία εβδομάδα, όμως, πριν τον πάρετε τηλέφωνο, ένιωσα το κάλεσμα να γίνω παπάς, κι έτσι έφυγα». Μπορώ λοιπόν να δηλώσω με σιγουριά πως με βοήθησε κάποιος από ψηλά, από τον ουρανό, και καθόρισε το μέλλον μου! •Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε δει κατά κύριο λόγο μόνο τη δουλειά σας για την Disney. Παρόλα αυτά, έχετε δουλέψει και με άλλους χαρακτήρες, τις περισσότερες φορές δικής σας έμπνευσης. Ποιες μη ντισνεϊκές δουλειές θα ξεχωρίζατε; Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια, επειδή όλοι οι ήρωες που έχω δημιουργήσει ανήκουν σε μία συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μου. Οι Altai & Jonson ήταν, μάλλον, η δημιουργία που με ώθησε σε μία κατάσταση έρευνας, για την εύρεση ενός προσωπικού στιλ. Δεν στάθηκα για πολύ καιρό σε αυτή τη σειρά, νομίζω ήταν για 3-4 χρόνια, αλλά από το πρώτο τεύχος μέχρι το τελευταίο υπάρχει ένα... ουράνιο τόξο αναζήτησης! Στην άκρη αυτού του ουράνιου τόξου δεν βρήκα το σεντούκι με τον θησαυρό, βρήκα όμως τον δρόμο μου. Το στυλ που προέκυψε τότε ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα, προσέγγιζε την καλλιτεχνική μου φύση στο έπακρο. Αργότερα, γεννήθηκαν σειρές όπως το Capitan Rogers, Smalto e Johnny, Funny Ken κ.ά., έχω σχεδιάσει κάποιες ιστορίες με το Lupo Alberto, με τον Bonelli κάναμε 2 άλμπουμ, «La citta» και «Maledetta Galassia», σε συνεργασία με τον Bonvi, έναν καταπληκτικό συγγραφέα που δεν ζει πια. Εκτός από κόμικς, έχω συνεργαστεί με πολλές διαφημιστικές εταιρείες, έχω κάνει το character design για χαρακτήρες τηλεοπτικών σειρών κινουμένων σχεδίων, ακόμα και μουσικά βιβλία για παιδιά έχω εικονογραφήσει. •Οσον αφορά το δαιδαλώδες έργο σας στην Disney, είναι γεγονός πως οι περιπέτειες που βασίζονται σε κινηματογραφικές επιτυχίες, βρίσκουν πολύ θετική ανταπόκριση από το κοινό. Ηταν πρωτότυπο, για παράδειγμα, να βλέπεις τους ήρωες του Disney να πρωταγωνιστούν στην Casablanca ή στην κλασική La Strada του Fellini. Σίγουρα, οι κινηματογραφικές παρωδίες έχουν πάντα μία ιδιαίτερη γοητεία, καθώς υπάρχει η περιέργεια του πώς ο δημιουργός θα «σκηνοθετήσει» αυτές τις παρωδίες. Πάντως, όλα εξαρτώνται απ’ το πώς θα αποτυπωθεί η ιδέα στο χαρτί. Θέλω να πω ότι, κατά τη γνώμη μου, η παρωδία θα πρέπει να αποτελεί ένα φόρο τιμής στη σκηνοθεσία του έργου, όχι μία απλή χαριτωμένη καρικατούρα όπου οι ηθοποιοί του πρωτότυπου αντικαθίστανται από τους χαρακτήρες του Disney. Αλλωστε, και οι ήρωες αυτοί είναι, τρόπον τινά, ηθοποιοί. Επομένως, η γοητεία των κινηματογραφικών ή και θεατρικών παρωδιών γίνεται εμφανής όταν το νέο έργο αντιμετωπίζει με σεβασμό εκείνον που έγραψε και σκηνοθέτησε την πρωτότυπη ιστορία. Γεννήθηκα στη Βενετία και έζησα εκεί για πολλά χρόνια. Κάποια στιγμή, από ανάγκη, επειδή η Βενετία ήταν πολύ ασφυκτική για μένα, για τη δουλειά μου, μετακόμισα στο Μέστρε. Αργότερα παντρεύτηκα και, όταν γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί μου, βρήκα ένα όμορφο σπίτι σε μία πολύ ήσυχη περιοχή κοντά στη Βενετία, στο Μιράνο. Μάλιστα, μένω πολύ κοντά στον συνεργάτη μου Alessandro Zemolin, ο οποίος περνάει το μελάνι στις ιστορίες μου για την Disney, κάτι που είναι πολύ χρήσιμο για μένα – ουσιαστικά, ο Alessandro είναι το δεξί μου χέρι. Οταν θέλω να χαλαρώσω, περνάω πολύ χρόνο με τη γυναίκα μου. Κάθε βράδυ θα περάσουμε χρόνο μαζί, διαβάζοντας, μιλώντας ή βγαίνοντας για φαγητό, σινεμά, θέατρο... Επίσης, μου αρέσει να παίζω γκολφ. Τα μεσημέρια συχνάζω σε ένα γήπεδο που είναι περίπου 4 χλμ. μακριά από το σπίτι μου. Εχω βγει μάλιστα πρώτος σε πρωτάθλημα γκολφ, δύο συνεχόμενα έτη! Κατά τα άλλα, περνάω πολλή ώρα σχεδιάζοντας, στο στούντιο. Το στούντιό μου είναι πολύ ταπεινό, 3x3. Μου θυμίζει λίγο εκείνο του Romano Scarpa, το οποίο ήταν, ίσως, λίγο πιο μικρό. Εχω καταλάβει πως οι καλλιτέχνες χρειάζεται να είναι, γενικά, ταπεινοί, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη δουλειά τους. Με αυτόν τον τρόπο, είναι πιο κοντά στο σενάριο, στη σελίδα, στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά και στους αναγνώστες. λινκ εδώ!
  6. Πρόσεξα ότι πρόσφατα υπήρξε μια συζήτηση στην Κουβεντούλα για τα Ντίσνεϋ που Κυκλοφορούν, σχετικά με το κατά πόσο η βαθμολογία και η κατάταξη των ιστοριών στο inducks ανταποκρίνεται στην πραγματική τους αξία. Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο απασχόλησε και μένα από τον πρώτο καιρό που είχα ανακαλύψει το inducks (νομίζω γύρω στο 2008 ή 2007), τότε που οι ψήφοι για την κάθε ιστορία ήταν ελάχιστοι. Κατά τη διάρκεια των 7-8 ετών που μεσολάβησαν, οι ψήφοι για τις πιο γνωστές και συνεπώς πιο αξιόλογες ιστορίες πλήθαιναν και η κατάταξη καθίστατο πιο αξιόπιστη. Όμως, η αριθμητική βαθμολογία των ιστοριών δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτική. Για παράδειγμα: ο χαμηλότερος βαθμός που δίνεται σήμερα είναι 5,3/10, επομένως, θεωρητικά, αυτή θα έπρεπε να είναι και η χειρότερη ιστορία βάσει της γνώμης των αναγνωστών. Αλλά, ο βαθμός της είναι πάνω από τη βάση! (πράγμα που δεν συμβαίνει στο imdb, το οποίο αναφέρθηκε στην προαναφερθείσα συζήτηση, και στο οποίο βασίστηκε η μεθοδολογία με την οποία το inducks βαθμολογεί τις ιστορίες). Επομένως, να υποθέσουμε ότι δεν υπάρχουν καθόλου ιστορίες Ντίσνεϋ που δεν αξίζουν ?? Χμμ, δεν το νομίζω... Παρόλα αυτά, κάποιες σπουδαίες -κατά τη γνώμη μου- ιστορίες της ιταλικής σχολής δεν λαμβάνουν την αναγνώριση που θεωρώ ότι τους αξίζει (μιλώντας πάντα λαμβάνοντας υπόψη μόνο την κατάταξη των ιστοριών στο inducks και αγνοώντας την επιμέρους αριθμητική βαθμολογία που θεωρώ ότι δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμη). Να αναφέρω ότι, πιο κάτω ασχολούμαι μόνο με ιστορίες ιταλικών δημιουργών, αφού κατά τη γνώμη μου το θέμα περί συζήτησης σχετικά με τις κλασσικές αμερικανικές ιστορίες είναι πλέον κορεσμένο (κάποιος που θα διαβάσει τα πιο κάτω μπορεί να πει ότι είμαι λίγο προκατειλημμένος υπέρ των αστυνομικών ιστοριών με τον Μίκυ, αλλά αυτό δεν ισχύει!). Τώρα, πάμε για τα ουσιαστικά σχόλια του άρθρου... να μιλήσουμε για παλιούς και για πρόσφατους σπουδαίους δημιουργούς: Sergio Asteriti Θεωρώ τον Sergio Asteriti ως τον πλέον αδικημένο Ιταλό σχεδιαστή. Ο σπουδαίος αυτός δημιουργός, σχεδιάζει ιστορίες, κυρίως με τον Μίκυ, από το 1963 μέχρι και σήμερα!!! (σε ηλικία 85 ετών!!!). Πάντα μου άρεσε το σχέδιο του και μπορούσα να το αναγνωρίζω από τον καιρό που ήμουν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, τότε που δεν γνώριζα το όνομα κανενός δημιουργού (και, που έτσι κι αλλιώς, ούτε υπήρχε τρόπος να τους μάθω). Αν και είναι από τους λίγους που σχεδιάζουν τη φιγούρα του Μίκυ πιο μικρή σε σχέση με τον διαθέσιμο χώρο εντός ενός καρέ, θεωρώ το σχέδιο του ως κλασσικό έστω και αν κάποιος μπορεί να βρει μεγάλες αντιθέσεις αν το συγκρίνει με άλλους κλασσικούς σχεδιαστές π.χ. Massimo De Vita. Άλλο έντονο στοιχείο που προσδιορίζει το σχέδιο του Asteriti, είναι οι χαρακτηριστικοί ανθρωπόμορφοι χαρακτήρες που περιλαμβάνει στις ιστορίες του. Απλά, υπέροχες προσθήκες σε ήδη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ιστορίες! Ο Asteriti ασχολήθηκε εν μέρει και με τη συγγραφή σεναρίων. Από το 1986 μέχρι και το 1994 έγραψε τα σενάρια για 6 ιστορίες, αλλά καμία από αυτές δεν έχει εκδοθεί στην Ελλάδα ώστε να μπορούμε να τις σχολιάσουμε. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους ιταλούς δημιουργούς της εποχής του Asteriti, το inducks κατατάσσει μόνο δύο ιστορίες του στις πρώτες 1000 καλύτερες (εκ των οποίων η πρώτη είναι μια τεράστια ιστορία 217 σελίδων που δεν έχει εκδοθεί σε καμία άλλη χώρα εκτός από την Ιταλία), ενώ αρκετές δεκάδες από τις ιστορίες του κατατάσσονται μεταξύ των 1000ων και 5000ων καλύτερων. Παρόλα αυτά, εξακολουθώ να θεωρώ ότι αρκετές από αυτές θα μπορούσαν να βρίσκονται πολύ πιο ψηλά στην κατάταξη, αφού στις περισσότερες το σενάριο (πάντα προϊόν σπουδαίων σεναριογράφων της εποχής) είναι αντάξιο πολλών γνωστών κλασσικών ιστοριών και το σχέδιο του Asteriti δένει πολύ ωραία με την πλοκή εμπλουτίζοντας την όλη υπόθεση της ιστορίας. Ανάμεσα στις πολλές αξιέπαινες ιστορίες του Asteriti, ξεχωρίζω τις ακόλουθες τρεις, τις οποίες θεωρώ ως τις καλύτερες του αστυνομικές ιστορίες με τον Μίκυ: Μινιμίκ Γ.Κ.Ζ. (1970) Η Νύχτα της Μεγάλης Κλοπής! (1972) Η Συμμορία του Τούνελ! (1979) Δυστυχώς, οι τρεις αυτές ιστορίες δεν έχουν διακριθεί ιδιαίτερα (μιλώντας πάντα βάσει της κατάταξης τους στο inducks) όπως και πιστεύω ότι θα τους άξιζε. Το σενάριο στις πρώτες δύο φέρει την υπογραφή του μεγάλου Guido Martina, ενώ η τρίτη γράφτηκε από τον σχετικά πιο πρόσφατο, αλλά εξίσου σπουδαίο δημιουργό, Giorgio Pezzin. Τρία εξαιρετικά διαμάντια για όσους απολαμβάνουν τις ιστορίες μυστηρίου / αστυνομικές περιπέτειες με τον Μίκυ! Giuseppe Dalla Santa Ακόμα ένας αξιόλογος ιταλός σχεδιαστής με λιγοστές ιστορίες εντός των πρώτων 1000ων της κατάταξης του inducks, είναι ο Giuseppe Dalla Santa (μόνο 5 ιστορίες του περιλαμβάνονται στις πρώτες 1000, και η μοναδική που διαδραματίζεται στο σύμπαν του Μίκυ είναι σε συνεργασία με τον Κάστυ και άλλους). Αυτό που μου επίστησε την προσοχή στο σχέδιο του ώστε να το ξεχωρίσω από τους άλλους Ιταλούς συναδέλφους του, είναι ο χαρακτηριστικός σχεδιασμός του προσώπου του Μίκυ και των εκφράσεων του. Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο αυτό το στοιχείο επηρέασε το σχέδιο του Κάστυ, ιδιαίτερα όσον αφορά τον σχεδιασμό των ματιών του Μίκυ. Επίσης, αυτή η ιστορία μου θυμίζει αρκετά το σχέδιο του Dalla Santa. Η πρώτη φορά που ασχολήθηκα συγκεκριμένα με ιστορία του Dalla Santa πρέπει να ήταν εντός της τελευταίας πενταετίας (όταν και, αναγκαστικά, συμπλήρωσε την καριέρα του). Θεωρώ ότι στάθηκε και λίγο άτυχος, διότι άρχισε λίγο αργά την καριέρα του στον χώρο του ιταλικού ντισνεϋκού κόμικς (το 1989 σε ηλικία 39 ετών) και δεν είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τον Guido Martina, ο οποίος είχε το χάρισμα να αναδεικνύει τους αξιέπαινους σχεδιαστές. Κάποιες από τις ιστορίες του Dalla Santa που ξεχώρισα (από διάφορους σεναριογράφους), οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν πολύ καλύτερη κατάταξη στο inducks, είναι οι ακόλουθες (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλες εξίσου καλές): Η Εκδίκηση του Λούθερ Μπλοτ (2000) Το Μονόγραμμα του Βλαδίμηρου Ζ (2007) Καταδίωξη στην Χιονισμένη Ακτή (2008) Μυστήριο στον Γαληνίτη (2002) Το Χάος των Εποχών (2004) Υπόθεση Εξωγήινου Πλαστικού (1999) Άλλοι Πρόσφατοι Ιταλοί Σχεδιαστές Για όσους ενδιαφέρονται να ασχοληθούν περαιτέρω και με άλλες ιστορίες που θα μπορούσαν να διακριθούν (κατά τη γνώμη μου εννοείται) αλλά προς το παρόν αδικούνται από την κατάταξη του inducks, παραθέτω και τις πιο κάτω (όλες από Ιταλούς δημιουργούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να συγκριθούν ακόμα και με τους πρωτοκλασάτους κλασσικούς): Στιγμές Τρόμου (2008) Η Χαμένη Σταρ του Σινεμά (2008) Ληστές Υπεράνω Πάσης Υποψίας (2009) Κύμα Βανδαλισμών (2003) Η Μπλόφα του Φρέντυ Μπλοφ (2012) Καλά διαβάσματα!!!
  7. apetoussis82

    Ο ΜΙΚΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ (ΚΥΠΡΟΣ)

    Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ Ο ΜΙΚΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ Η σειρά Ο Μίκυ και τα Αθλήματα, η οποία κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τον Νοέμβριο του 2003 μέχρι τον Ιανουάριο του 2004 ως ένθετο της ελληνικής εφημερίδας Η ΑΞΙΑ, επανεκδόθηκε στην Κύπρο και διανεμήθηκε ως ένθετο της κυπριακής εφημερίδας ΧΑΡΑΥΓΗ. Η αρίθμηση των 10 τευχών της κυπριακής έκδοσης είναι η ίδια με αυτήν της ελληνικής. Από τις πληροφορίες που δίνονται στην πρώτη σελίδα του κάθε τεύχους, φαίνεται ότι η επανέκδοση της σειράς αυτής τυπώθηκε στην Κύπρο, πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο για έκδοση Ντίσνεϋ (και για έκδοση σειράς κόμικς γενικά) αφού οι μόνες σειρές κόμικς που γνωρίζω ότι τυπώθηκαν στην Κύπρο είναι αυτή εδώ και η κυπριακή επανέκδοση της σχετικής σειράς Ο Γκούφυ Αθλητής. Στην πρώτη σελίδα του κάθε τεύχους εμφανίζεται και η αρίθμηση (κατ’ ακρίβειαν μόνο εκεί αναγράφεται ο αριθμός τεύχους, ούτε καν στο εξώφυλλο), αλλά δυστυχώς δεν αναγράφεται ημερομηνία στα κυπριακά τεύχη. Όμως, αναγράφεται το εξής: ©Disney 2004 «Ελληνικά Γράμματα». Το ίδιο συμβαίνει και στην κυπριακή έκδοση της σειράς Ο Γκούφυ Αθλητής. Κάπου εδώ έχω συγχυστεί με τους εκδότες, διότι στο inducks παρουσιάζεται ως εκδότης των ελληνικών εκδόσεων για τις δύο αυτές σειρές ο Αντώνης Πίκουλας και όχι τα Ελληνικά Γράμματα. Δεν γνωρίζω εάν οι δύο αυτοί εκδότες σχετίζονται μεταξύ τους. Κάποιες από τις άλλες πληροφορίες που αναφέρονται στην πρώτη σελίδα του κάθε τεύχους της κυπριακής έκδοσης περιλαμβάνουν τα εξής: Ιδιοκτησία: Εκδοτική Εταιρεία ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ ΛΤΔ (η οποία απ’ ότι αντιλαμβάνομαι είναι και ο Ιδιοκτήτης της διανεμήτριας εφημερίδας) Σε συνεργασία με την The Walt Disney Company Greece Παραγωγή: Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Α.Ε. Εκτύπωση: PRINTCO LTD (κυπριακή εταιρεία, η οποία στεγάζεται στη Λευκωσία) Η κυπριακή επανέκδοση είχε κάποιες μικροδιαφορές σε σύγκριση με την ελληνική έκδοση. Οι διαφορές αυτές περιλαμβάνουν τις πληροφορίες σχετικά με τον εκδότη κλπ, καθώς και τα λογότυπα της εφημερίδας και του χορηγού που παρουσιάζονται στο εξώφυλλο και στις εσωτερικές σελίδες του κάθε τεύχους. Δεν μπόρεσα να ελέγξω εάν υπάρχουν άλλες διαφορές ως προς το ντισνεϋκό ή το αθλητικογραφικό περιεχόμενο των περιοδικών, διότι δεν έχω την ελληνική έκδοση (όλες οι πληροφορίες που χρησιμοποίησα εδώ για την ελληνική έκδοση έχουν αντληθεί από την άλλη Παρουσίαση και από το inducks). Όμως, βάσει των καταχωρήσεων στο GreekComics και στο inducks, το ουσιαστικό περιεχόμενο των δύο εκδόσεων φαίνεται να είναι το ίδιο. Ωστόσο, πριν να προχωρήσω, πρέπει να αναφέρω ότι στην πρώτη καταχώρηση της ελληνικής έκδοσης, ο αγαπητός Τρύφωνας (@tryfev) μας πληροφορεί ότι η ιστορία του τεύχους #8 έχει τίτλο ‘Χωρίς Όρια’ (το ίδιο έχει καταχωρήσει και στο inducks), ενώ η εν λόγω ιστορία στο αντίστοιχο κυπριακό τεύχος που έχω στα χέρια μου φέρει τον τίτλο ‘Χωρίς Σύνορα’. Προς Τρύφωνα: Αν μπορείς, σε παρακαλώ, επιβεβαίωσε εάν ο τίτλος της ιστορίας στο ελληνικό τεύχος #8 είναι πράγματι ‘Χωρίς Όρια’ και ότι δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Σχετικά με τους χορηγούς των δύο εκδόσεων, μπορούν να ειπωθούν τα ακόλουθα: Στο κάτω μέρος κάθε εξωφύλλου της ελληνικής έκδοσης παρουσιάζεται το λογότυπο της εφημερίδας Η ΑΞΙΑ και αναγράφεται η φράση «ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΟΤΕ». Στα αντίστοιχα εξώφυλλα της κυπριακής έκδοσης παρουσιάζεται το λογότυπο της εφημερίδας ΧΑΡΑΥΓΗ και αναγράφεται η φράση «ΜΕ ΤΗ ΧΟΡΗΓΙΑ Colfresh» στο πρώτο τεύχος, και η φράση «ΜΕ ΤΗ ΧΟΡΗΓΙΑ Goldies» στα υπόλοιπα τεύχη. Ο χορηγός Colfresh του πρώτου τεύχους της σειράς αυτής ήταν ο ίδιος που χορήγησε και την κυπριακή έκδοση της σειράς Ο Γκούφυ Αθλητής. Εδώ να υποθέσουμε ότι κάπου δεν τα βρήκαν με τον πρώτο τους χορηγό που υποστήριξε τη διανομή 11 τευχών με την εν λόγω εφημερίδα και προχώρησαν σε νέο χορηγό?? Όμως, παρόλο που η Colfresh παύει να αποκαλείται χορηγός, διατηρεί μια ολοσέλιδη διαφήμιση σε κάθε τεύχος μέχρι το τέλος της σειράς. Παρ' όλα αυτά, να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι το κύριο συμπέρασμα που εξάγεται από τη σύγκριση των εξωφύλλων των δύο εκδόσεων είναι το ότι, η υποστήριξη των Colfresh και Goldies δεν ήταν τόσο ευγενική όσο εκείνη του ΟΤΕ!!! Στο κάτω μέρος κάθε δεξιάς εσωτερικής σελίδας του περιοδικού παρουσιάζεται το λογότυπο του χορηγού, ενώ στο κάτω μέρος κάθε αριστερής σελίδας παρουσιάζεται το λογότυπο της διανεμήτριας εφημερίδας. Επίσης, οι διαφημίσεις των δύο εκδόσεων διαφέρουν. Παρατηρώντας προσεκτικά τις σαρώσεις των εξωφύλλων της ελληνικής έκδοσης στην Παρουσίαση, διακρίνω στο πίσω τους μέρος διαφορετικές διαφημίσεις από αυτές στα αντίστοιχα τεύχη της κυπριακής έκδοσης. Παραδείγματα των εσωτερικών σελίδων για τα πρώτα δύο τεύχη της κυπριακής έκδοσης παρουσιάζονται πιο κάτω: Τεύχος 1 Τεύχος 2 Και τέλος, ο σχετικός σύνδεσμος στο inducks!
  8. apetoussis82

    Ο ΓΚΟΥΦΥ ΑΘΛΗΤΗΣ (ΚΥΠΡΟΣ)

    Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ Ο ΓΚΟΥΦΥ ΑΘΛΗΤΗΣ Η σειρά Ο Γκούφυ Αθλητής, η οποία κυκλοφόρησε στην Ελλάδα κατά τα έτη 2003-2004 (ημερομηνίες από inducks) ως ένθετο της ελληνικής εφημερίδας Η ΑΞΙΑ, επανεκδόθηκε στην Κύπρο και διανεμήθηκε ως ένθετο της κυπριακής εφημερίδας ΧΑΡΑΥΓΗ. Η αρίθμηση των 10 τευχών της κυπριακής έκδοσης είναι η ίδια με αυτήν της ελληνικής. Από τις πληροφορίες που δίνονται στην πρώτη σελίδα του κάθε τεύχους, φαίνεται ότι η επανέκδοση της σειράς αυτής τυπώθηκε στην Κύπρο, πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο για έκδοση Ντίσνεϋ (και για έκδοση σειράς κόμικς γενικά) αφού οι μόνες σειρές κόμικς που γνωρίζω ότι τυπώθηκαν στην Κύπρο είναι αυτή εδώ και η κυπριακή επανέκδοση της σχετικής σειράς Ο Μίκυ και τα Αθλήματα. Τα 9 εκ των 10 εξωφύλλων της κυπριακής έκδοσης παρουσιάζονται πιο κάτω (δυστυχώς μου λείπει το τεύχος #1): Στην πρώτη σελίδα του κάθε τεύχους εμφανίζεται και η αρίθμηση (κατ’ ακρίβειαν μόνο εκεί αναγράφεται ο αριθμός τεύχους, ούτε καν στο εξώφυλλο), αλλά δυστυχώς δεν αναγράφεται ημερομηνία στα κυπριακά τεύχη. Όμως, αναγράφεται το εξής: ©Disney 2004 «Ελληνικά Γράμματα». Το ίδιο συμβαίνει και στην κυπριακή έκδοση της σειράς Ο Μίκυ και τα Αθλήματα. Κάπου εδώ έχω συγχυστεί με τους εκδότες, διότι, ενώ ο @PhantomDuck αναφέρει στην πρώτη καταχώρηση της άλλης έκδοσης ότι η ελληνική έκδοση παρουσιάζει ως ‘Υπεύθυνη εκτύπωσης’ τα Ελληνικά Γράμματα, στο inducks παρουσιάζεται ως εκδότης των ελληνικών εκδόσεων για τις δύο αυτές σειρές ο Αντώνης Πίκουλας. Δεν γνωρίζω εάν οι δύο αυτοί εκδότες σχετίζονται μεταξύ τους. Κάποιες από τις άλλες πληροφορίες που αναφέρονται στην πρώτη σελίδα του κάθε τεύχους της κυπριακής έκδοσης περιλαμβάνουν τα εξής: Ιδιοκτησία: Εκδοτική Εταιρεία ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ ΛΤΔ (η οποία απ’ ότι αντιλαμβάνομαι είναι και ο Ιδιοκτήτης της διανεμήτριας κυπριακής εφημερίδας) Σε συνεργασία με την The Walt Disney Company Greece Παραγωγή: Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Α.Ε. Εκτύπωση: PRINTCO LTD (η οποία είναι κυπριακή εταιρεία που στεγάζεται στη Λευκωσία) Όπως συμβαίνει και στην ελληνική έκδοση (το αναφέρει ο @PhantomDuck στην πρώτη καταχώρηση της άλλης Παρουσίασης), κάτω από τις πληροφορίες αυτές αναφέρονται οι δημιουργοί των ιστοριών Ντίσνεϋ που περιέχει το κάθε τεύχος. Η κυπριακή επανέκδοση είχε κάποιες μικροδιαφορές σε σύγκριση με την ελληνική έκδοση. Οι διαφορές αυτές περιλαμβάνουν τις πληροφορίες σχετικά με τον εκδότη κλπ, καθώς και τα λογότυπα της εφημερίδας και του χορηγού που παρουσιάζονται στο εξώφυλλο και στις εσωτερικές σελίδες του κάθε τεύχους. Επίσης, συγκρίνοντας τις δύο σελίδες από το τεύχος #10 που παραθέτει ο PhantomDuck, βλέπω ότι κάποια από τα κείμενα στα μπαλονάκια των διαλόγων έχουν ξαναγραφτεί για την κυπριακή έκδοση της σειράς. Επομένως, σίγουρα υπήρχε περαιτέρω επεξεργασία πριν την κυπριακή επανέκδοση. Για παράδειγμα: Ελληνική έκδοση: Κυπριακή έκδοση: Δεν μπόρεσα να ελέγξω εάν υπάρχουν άλλες διαφορές ως προς το ντισνεϋκό ή το αθλητικογραφικό περιεχόμενο των περιοδικών, διότι δεν έχω την ελληνική έκδοση (όλες οι πληροφορίες που χρησιμοποίησα εδώ για την ελληνική έκδοση έχουν αντληθεί από τις πιο πάνω καταχωρήσεις και από το inducks). Όμως, βάσει των καταχωρήσεων στο GreekComics και στο inducks, το ουσιαστικό περιεχόμενο των δύο εκδόσεων φαίνεται να είναι το ίδιο. Σχετικά με τους χορηγούς των δύο εκδόσεων, μπορούν να ειπωθούν τα ακόλουθα: Στο κάτω μέρος κάθε εξωφύλλου της ελληνικής έκδοσης παρουσιάζεται το λογότυπο της εφημερίδας Η ΑΞΙΑ και αναγράφεται η φράση «ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΟΤΕ». Στα αντίστοιχα εξώφυλλα της κυπριακής έκδοσης παρουσιάζεται το λογότυπο της εφημερίδας ΧΑΡΑΥΓΗ και αναγράφεται η φράση «ΜΕ ΤΗ ΧΟΡΗΓΙΑ Colfresh». Απ’ ότι φαίνεται, η υποστήριξη των Colfresh δεν ήταν τόσο ευγενική όσο εκείνη του ΟΤΕ! Στο κάτω μέρος κάθε σελίδας του περιοδικού παρουσιάζεται το λογότυπο της διανεμήτριας εφημερίδας. Επίσης, υποψιάζομαι ότι οι διαφημίσεις των δύο εκδόσεων διαφέρουν, αφού η κυπριακή έκδοση περιέχει σε κάθε τεύχος μία ή δύο ολοσέλιδες διαφημίσεις του κυπριακού χορηγού. Παραδείγματα των εσωτερικών σελίδων για το τεύχος #2 της κυπριακής έκδοσης παρουσιάζονται πιο κάτω: Και τέλος, ο σχετικός σύνδεσμος στο inducks!
  9. Το βρήκα τυχαία καθώς έκανα έλεγχο σε ένα ντουλάπι με παλιά κόμικσς, όπως γραφεις στο εξώφυλλο ειναι του 85, ξέρει κανείς τι γλώσσα είναι αυτή;
  10. apetoussis82

    ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΛΕ

    Μια σειρά 2 βιβλίων με τίτλο "Όλα για το Ποδόσφαιρο από τον Πελέ" εκδόθηκε από τα Ελληνικά Γράμματα το 2006. Τα εξώφυλλα παρουσιάζουν την ίδια εικόνα και στα δύο τεύχη, όπου εμφανίζονται ο Μίκυ και ο Ντόναλντ να παίζουν ποδόσφαιρο. Η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο εξωφύλλων είναι ο χρωματισμός του τίτλου και η αρίθμηση '1ο και 2ο βιβλίο'. Το ίδιο ισχύει και για τα οπισθόφυλλα: Τα βιβλία αναφέρουν ότι είναι μετάφραση του τίτλου "Il manuale del calcio di Pele". Μετά από μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο βρήκα τις ακόλουθες πληροφορίες (που μπορεί να φανούν χρήσιμες σε κάποιους γνώστες της Ιταλικής): Il manuale del calcio di Pelé Maggioni, Federico The Walt Disney Company Italia, 2000 Tecniche e movimenti fondamentali, allenamento e relativi esercizi, basi tattiche, regole della partita, abbigliamento consono e altre informazioni utili per praticare il calcio Επομένως, αρκετά πιθανόν η αρχική έκδοση των βιβλίων αυτών να είναι Ιταλικής προέλευσης από το 2000. Ένας δεύτερος έλεγχος στο διαδίκτυο κατέδειξε ότι τα δύο αυτά βιβλία επανεκδόθηκαν στην Ελλάδα σε ένα ενιαίο βιβλίο από την ίδια Εκδοτική το 2009 (για την έκδοση του 2009, βλ. εδώ). Τα βιβλία αυτά αναφέρονται στους κανόνες, τεχνικές, κλπ, κλπ του ποδοσφαίρου και τα κείμενα συνοδεύονται από εικονογραφήσεις με ήρωες της Ντίσνεϋ, πάντα με θέμα το ποδόσφαιρο. Αρκετές από τις εικόνες, οι οποίες είναι καλοσχεδιασμένες και ενίοτε αρκετά διασκεδαστικές, είναι και σχετικές με τα παραπλήσια κείμενα. Παραδείγματα από τις σελίδες των δύο βιβλίων φαίνονται πιο κάτω: Κάθε μερικές σελίδες παρουσιάζονται και κάποιες ποδοσφαιρικές 'συμβουλές' του γνωστού σε όλους μας Edson Arantes do Nascimento (ή Πελέ) μαζί με φωτογραφίες από την καριέρα του μεγάλου ποδοσφαιριστή: Γενικά, τα βιβλία είναι γραμμένα στο ύφος των Βιβλίων των Μικρών Εξερευνητών / Junior Woodchucks Guidebook Series (εκ των οποίων τα νεότερα έχουν κυκλοφορήσει από την ίδια Εκδοτική). Το περιεχόμενο των βιβλίων αυτών φαίνεται από ελαφρώς ενδιαφέρον μέχρι λίγο ανιαρό για κάποιον όχι και τόσο καλό γνώστη του αθλήματος (όπως εμένα), ο οποίος γενικά το διαβάζει (αν το διαβάσει μέχρι το τέλος) κάπως αδιάφορα. Φαντάζομαι ότι κάποιος 8χρονος που του αρέσει το ποδόσφαιρο θα το βρει αρκετά πιο διασκεδαστικό. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΕΙΡΑΣ Σειρά: "Όλα για το Ποδόσφαιρο από τον Πελέ" (2 τεύχη) Εκδότης: Ελληνικά Γράμματα Κατηγορία: Βιβλία / Αυτοτελείς εκδόσεις Τεύχος #1: Τίτλος: Όλα για το Ποδόσφαιρο από τον Πελέ, 1o Βιβλίο Ημερομηνία: 2006 Σελίδες: 64 ISBN 960-442-418-1 Barcode: 9789604424184 Τεύχος #2: Τίτλος: Όλα για το Ποδόσφαιρο από τον Πελέ, 2o Βιβλίο Ημερομηνία: 2006 Σελίδες: 64 ISBN 960-442-419-X Barcode: 9789604424191 Μια πλήρης περιγραφή των περιεχομένων παρουσιάζεται σε ιστοσελίδα του βιβλιοnet (αντιγράφεται αυτούσια πιο κάτω): Ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο της μπάλας, με τις συμβουλές του Πελέ, του ανθρώπου που το 1999 οι αθλητικογράφοι χαρακτήρισαν "ποδοσφαιριστή του αιώνα", και πρωταγωνιστές τους αγαπημένους ήρωες της Disney, προσφέρει στους λιλιπούτειους λάτρεις του ποδοσφαίρου η έκδοση "Όλα για το ποδόσφαιρο από τον Πελέ". Η ντρίμπλα, το κοντρόλ, το τάκλινγκ, το κλέψιμο της μπάλας, η προσποίηση, όλα τα μυστικά της τεχνικής αλλά και η καλή αθλητική συμπεριφορά, τα συστήματα, το ομαδικό πνεύμα, οι κανόνες του παιχνιδιού και η καλή φυσική κατάσταση είναι μερικά μόνο από τα κεφάλαια που συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο. "Κανείς δεν γεννιέται ποδοσφαιριστής, πόσο μάλλον μεγάλος ποδοσφαιριστής. Επειδή η επιτυχία δεν είναι θέμα τύχης, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να μάθει κάποιος για να τα καταφέρει. (...) Με αυτό το βιβλίο θέλω να μοιραστώ μαζί σας όλα εκείνα που είχα την τύχη να μάθω στα γήπεδα όλου του κόσμου», αναφέρει μεταξύ άλλων στον πρόλογό του ο Βραζιλιάνος Edson Arrantes do Nascimento, ο γνωστός σε όλους Πελέ. Στα κεφάλαια υπάρχει πλήρης περιγραφή της κάθε τεχνικής και των ξεχωριστών κανόνων του ποδοσφαίρου, η οποία συμπληρώνεται από εικόνες - παραδείγματα, επιμέρους πληροφορίες για την ιστορία του αθλήματος και φυσικά τη συμβουλή του Πελέ. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει παράρτημα με γλωσσάριο ποδοσφαιρικών όρων.
  11. Ο «πατέρας» των πιο διάσημων παπιών του κόσμου Ο δημιουργός του Ντόναλντ Ντακ και του θείου Σκρουτζ, Καρλ Μπαρκς! Τον έχουν χαρακτηρίσει ως τον «Χανς Κρίστιαν Άντερσεν των κόμικς», κι αυτό γιατί ο αγαπημένος σχεδιαστής μικρών και μεγάλων ήταν μεγάλος παραμυθάς! Η πένα του έδωσε ζωή σε τόσους και τόσους λατρεμένους ήρωες της Disney, όπως τον Ντόναλντ Ντακ, τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, αλλά και τον Γκαστόνε, τον Κύρο Γρανάζη, τον Γλόμπο, τη Μάτζικα Ντε Σπελ, τους Μικρούς Εξερευνητές, του Λύκους, ακόμα τον άσπονδο γείτονα του Ντόναλντ, κύριο Τζόουνς! Και βέβαια μπορεί να έκανε εκατομμύρια μικρούς και μεγαλύτερους φίλους των ιστοριών της Disney να σκάνε στα γέλια σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, ο ίδιος ήταν ωστόσο άγνωστος στο πλατύ κοινό, άλλος ένας συνεπής εργάτης της φίρμας δηλαδή που περνούσε τη ζωή του στο σχεδιαστήριο (μέχρι τα ύστερά του χρόνια τουλάχιστον!). Ο Καρλ Μπαρκς υπέγραψε, γράφοντας και σχεδιάζοντας, τις ιστορίες του Ντόναλντ Ντακ και της θεότρελης παρέας του από το 1942-1966, με το έργο του να επανεκδίδεται συνεχώς και να απολαμβάνεται από όλους εδώ και πάνω από μισό αιώνα. Ήταν όμως κάτι παραπάνω από σχεδιαστής, καθώς από τις σελίδες των κόμικς του σατιρίστηκε μια ολόκληρη εποχή, σε ένα διαχρονικό και εντελώς ιδιοσυγκρασιακό μείγμα χιούμορ και περιπέτειας. Ο Μπαρκς διακωμώδησε τις μεγάλες αφηγήσεις του παρελθόντος, από το γουέστερν μέχρι την αρχαία ελληνική μυθολογία, όχι όμως για να τις απομυθοποιήσει, αλλά για να τους δώσει μια δεύτερη ζωή στο σήμερα. Δικαίως λοιπόν έχει θεωρηθεί ως ένας από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες του 20ού αιώνα: κάνοντάς μας να γελάμε με τα κωμικά του παραμύθια και τα παρατράγουδα των παπιών του, μας πέρασε οικουμενικά μηνύματα που ούτε τα καταλάβαμε ως παιδιά, είναι όμως πλέον βαθιά ριζωμένα στον ψυχισμό μας… Πρώτα χρόνια Ο Καρλ Μπαρκς γεννιέται στις 27 Μαρτίου 1901 στο Όρεγκον των ΗΠΑ, μέσα σε αγροτική οικογένεια, η οποία ζούσε σχεδόν απομονωμένη στη φάρμα της. Μοναχικό και συνεσταλμένο παιδί, δούλευε από μικρός στα χωράφια με τον αδερφό του, διαπρέποντας ταυτοχρόνως στο σχολείο. Το 1911 η φαμίλια μετακόμισε στην Καλιφόρνια, αν και σύντομα οι οικονομικές περιπέτειες θα τους ανάγκαζαν να επιστρέψουν στο Όρεγκον, μόνο για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα: το 1916 πεθαίνει η μητέρα και το πρόβλημα ακοής του νεαρού αγοριού επιδεινώνεται, μην μπορώντας πια να παρακολουθεί τους δασκάλους στην τάξη. Και καθώς η οικογένεια πάλευε καθημερινά για τον επιούσιο, ο έφηβος Καρλ εγκαταλείπει το σχολείο και ψάχνει για δουλειά… Οικονομικές περιπέτειες και γάμοι Πήρε λοιπόν σβάρνα μια σειρά από δουλειές του ποδαριού, όπως αχθοφόρος, φορτηγατζής, ξυλοκόπος, σιδηροδρομικός υπάλληλος, καουμπόι και άλλα πολλά, με τον κατοπινό του ήρωα, τον Ντόναλντ, που δεν στέριωνε ποτέ σε δουλειά, να έλκει την έμπνευσή του από τις πρώτες αυτές περιπέτειες του δημιουργού του! Οι μετακινήσεις του από εργασία σε εργασία θα τον φέρουν σε επαφή με πολλούς ιδιαίτερους ανθρώπους, με τον ίδιο να εμπιστεύεται πάντα το έμφυτο χιούμορ του για να παλεύει τις δυσκολίες της ζωής, όπως ακριβώς δηλαδή και οι κατοπινοί ήρωές του. Αφού λοιπόν μαστίστηκε από οικονομικές δυσκολίες και δεν στέριωσε πουθενά, σκέφτηκε τότε να ασχοληθεί πιο σοβαρά με το χόμπι που είχε από παιδί: τον σχεδιασμό. Ήταν αυτοδίδακτος καρτουνίστας, αντιγράφοντας ως πιτσιρίκι τα σκίτσα και τις γελοιογραφίες που έβλεπε σε εφημερίδες και περιοδικά, αν και το ταλέντο του περνούσε απαρατήρητο στη μικρή αγροτική κωμόπολη. Αυτό που δεν πέρασε απαρατήρητο ήταν τα νιάτα του και το παράστημά του, που θα κάνουν την όμορφη χωριατοπούλα Pearl Turner να τον παντρευτεί το 1921 και να του χαρίσει σύντομα δύο παιδιά. Το μικρόβιο του σκιτσογράφου όμως τον είχε προσβάλει για τα καλά και πλέον άρχισε να πουλά σκίτσα του σε τοπικές εφημερίδες. Η νέα του αυτή απασχόληση έδειχνε τη δυναμική της, δεν μπορούσε ωστόσο να του εξασφαλίσει τα προς το ζην, έκανε λοιπόν και άλλες δουλειές. Το 1929 χώρισε τη σύζυγό του και λίγο αργότερα γνώρισε τη δεύτερη κυρία Μπαρκς, την Clara Balken, την οποία θα παντρευτεί το 1938… Η περιπέτεια με την Disney Τον Νοέμβριο του 1935 ο Καρλ έμαθε ότι ο Γουόλτ Ντίσνεϊ έψαχνε σχεδιαστές για το στούντιό του κι έτσι σκέφτηκε αμέσως να κάνει αίτηση. Εντελώς αναπάντεχα, η Disney τον κάλεσε για δοκιμαστικό κι έτσι ο νεαρός επαρχιώτης πήρε τα μπογαλάκια του και κατηφόρισε στο Λος Άντζελες! Κι έτσι ξεκίνησε ως μαθητευόμενος και δειλά-δειλά στο μεγάλο στούντιο της Καλιφόρνια, έναν και πλέον χρόνο μετά την εμφάνιση του Ντόναλντ Ντακ στις μικρές ιστορίες «The Wise Little Hen» (9 Ιουνίου 1934). Παρά το γεγονός ότι ζωγράφιζε και αντέγραφε τα σχέδια των άλλων, σύντομα άρχισε να υποβάλει προτάσεις για ιστορίες και χαρακτήρες με τέτοια δυναμική και ταλέντο, που δεν μπορούσε φυσικά να περάσει απαρατήρητο: κι έτσι μέσα σε δύο χρόνια μετακινήθηκε στο τμήμα ιστοριών! Η πρώτη του ιστορία που πουλήθηκε ήταν με τον Ντόναλντ Ντακ (που δεν είναι δικός του ήρωας, ο Μπαρκς απλώς τον υιοθέτησε και τον απογείωσε), μια σεκάνς δηλαδή όπου ένας αυτόματος κουρέας-καρέκλα τον αφήνει γουλί. Έπειτα από τις πιέσεις του ίδιου, το 1937 ο Ντόναλντ Ντακ αποσπάστηκε από τσιράκι του Μίκι Μάους και του Γκούφι και απέκτησε δικές του ιστορίες, ένα τμήμα ολόκληρο δηλαδή που ασχολούταν με τις περιπέτειές του. Ο Μπαρκς τέθηκε σύντομα επικεφαλής του νέου τμήματος (από κοινού με τον μόνιμο πλέον συνεργάτη του Τζκ Χάνα), παράγοντας καταιγιστικά ιστορίες και σκίτσα, τα οποία όταν έπαιρναν την έγκριση του Γουόλτ, κυκλοφορούσαν στην αγορά… Ο «Good Duck Artist» Δεν ήταν όμως καθόλου ευχαριστημένος από το στούντιο και τον ιδιοκτήτη του, τόσο από τις συνθήκες εργασίας όσο και από την έλλειψη κλιματισμού στον χώρο! Κι έτσι παραιτήθηκε το 1942. Πριν φύγει όμως σκάρωσε μια 64σελιδη περιπέτεια με τον Ντόναλντ και τα πρωτοεμφανιζόμενα ανίψια του Χιούι, Λιουί, Ντιούι (με τίτλο «Donald Duck Finds Pirate Gold»), η οποία κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1942 ως η πρώτη ιστορία του Ντόναλντ και των ανιψιών του! Εγκαταλείποντας όμως την Disney Studio, ο Μπαρκς αποφάσισε να φύγει οριστικά από το επάγγελμα: εγκαταστάθηκε σε απομονωμένη περιοχή με την οικογένειά του για να ασχοληθεί με κοτόπουλα! Ήθελε να ανοίξει πτηνοτροφική μονάδα, έπρεπε όμως να βρει πόρους γι’ αυτό, πόρους που μόνο η πένα του ήξερε να του εξασφαλίζει. Κι έτσι άρχισε να παράγει κωμικές ιστορίες με τον Ντόναλντ για λογαριασμό άλλου στούντιο (Western Publishing), μέχρι να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τα κοτέτσια του. Η πρώτη 10σελιδη ιστορία με τον Ντόναλντ κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1943, ως η πρώτη με τις πάπιες της Disney που παράγονταν εκτός της εταιρίας, ένας αριθμός που θα έφτανε στις 500 στις τρεις και πλέον δεκαετίες που θα ασχολούταν ο Μπαρκς με τα παπιά του! Μέχρι και μετά τη συνταξιοδότησή του δηλαδή (αν και αργότερα θα επέστρεφε στη μεγάλη -αν και όχι πάντα φιλόξενη- αγκαλιά της Disney). Σύντομα ο Ντόναλντ και τα ανίψια του θα πλαισιώνονταν με έναν θίασο εκκεντρικών και πολύχρωμων χαρακτήρων, όπως ο υπερτυχερός ξάδερφος του Ντόναλντ, Γκαστόνε, ο τρελός επιστήμονας Κύρος Γρανάζης, η μάγισσα Μάτζικα Ντε Σπελ, η Νταίζη, οι δικές της ανιψιές και ο ζάμπλουτος θείος φυσικά, ο Σκρουτζ Μακ Ντακ (εμφανίστηκε το 1947)! Το σύμπαν του Ντόναλντ Ντακ είχε μόλις γεννηθεί και είχε έρθει για να μείνει. Την ώρα όμως που θριάμβευε δημιουργικά, ο γάμος του είχε αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα. Το ζευγάρι πήρε διαζύγιο το 1951, αν και ο Μπαρκς ήταν στην πιο γόνιμη περίοδό του: φιλοτεχνούσε πια πίνακες ζωγραφικής και έκανε εκθέσεις στις ΗΠΑ, όπου και γνώρισε τη ζωγράφο και τρίτη του σύζυγο τελικά Margaret Wynnfred Williams (παντρεύτηκαν το 1954 και παρέμειναν μαζί μέχρι τον θάνατό της)… Κατοπινά χρόνια Ο Καρλ Μπαρκς συνταξιοδοτήθηκε το 1966, αν και δεν θα τον άφηναν φυσικά σε ησυχία, παρακαλώντας τον γονυπετής να μην παρατήσει τα διάσημα παπιά του. Το τελευταίο του κόμικ ήταν μια περιπέτεια με την Νταίζη Ντακ που κυκλοφόρησε για λογαριασμό της Disney τον Νοέμβριο του 1968. Όχι όμως το οριστικά τελευταίο του, καθώς έμελλε να ξαναχτυπήσει με τρεις ολοκαίνουριες περιπέτειες του Ντόναλντ (1970-1974). Ταυτοχρόνως, το είχε ρίξει στη ζωγραφική και περιόδευε στις ΗΠΑ επιδεικνύοντας τις ελαιογραφίες του. Ζήτησε μάλιστα από την Disney, που είχε πάντα τα δικαιώματα, να του επιτρέψει να χρησιμοποιεί τις φιγούρες (του) στους πίνακες ζωγραφικής του και σε μια αναπάντεχη τροπή, το στούντιο του επέτρεψε να ζωγραφίζει τα παπιά του χωρίς περιορισμούς! Όταν μάλιστα κυκλοφόρησαν τα νέα ότι ο μέχρι τότε άγνωστος δημιουργός του κόσμου των παπιών ζωγράφιζε πίνακες με τον Ντόναλντ, τον Σκρουτζ και τα άλλα παιδιά, οι παραγγελίες για ελαιογραφίες άρχισαν να πέφτουν βροχή, συμβάλλοντας σε μια άνετη ζωή στην τρίτη ηλικία. Τότε ήταν που έγινε φίρμα ο Μπαρκς, με απανωτές συνεντεύξεις και εμφανίσεις σε τηλεόραση και ραδιόφωνο. Η Disney υπαναχώρησε -όπως ήταν φυσικό- κάποια στιγμή στο θέμα των δικαιωμάτων και του απαγόρευσε να χρησιμοποιεί τις φιγούρες που ο ίδιος είχε γεννήσει. Μεσολάβησαν όμως πολλοί και το 1981 το στούντιο του επέτρεψε να φιλοτεχνήσει άλλη μια σειρά με τα θρυλικά παπιά του, τα οποία κατέληξαν τελικά να γίνουν ολοκαίνουριο τεύχος με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ από τον αυθεντικό δημιουργό του! Και ναι, πούλησε τρελά… Το 1983 συγκεντρώθηκαν οι περισσότερες από 500 ιστορίες του Μπαρκς με τα παπιά του και εκδόθηκαν σε τόμους: «Η Μεγάλη Βιβλιοθήκη του Καρλ Μπαρκς» κυκλοφόρησε και στα ελληνικά. Ασίγαστος μέχρι το τέλος, έφτιαξε τελικά το δικό του στούντιο (Carl Barks Studio) και κυκλοφόρησε μερικές ακόμα ιστορίες, αν και πλέον οι βοηθοί του ανέλαβαν τη συνέχιση του μυθικού του έργου. https://www.youtube.com/watch?v=qYy5gduniyI Ο μεγάλος καρτουνίστας έφυγε από τη ζωή στις 25 Αυγούστου 2000, σε ηλικία 99 ετών. Χτυπημένος από λευχαιμία εδώ και αρκετά χρόνια, ήταν μέχρι την τελευταία του στιγμή, όπως έλεγαν οι γιατροί και οι νοσοκόμες, «χωρατατζής μέχρι δακρύων»… To link εδώ. Εξίσου χορταστικά αφιερώματα του newbeast.gr στους Peyo και Jerry Siegel.
  12. leonidio

    Μίκυ Μάους παντού!

    Να πώς έχουν τα πράγματα: Αποτελεί κάτι σαν αστικό μύθο για τους λάτρεις των ταινιών Ντίσνεϊ. Ο πιο διάσημος ποντικός στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων, συνηθίζει να βρίσκεται κάπου στο βάθος σχεδόν σε κάθε μετέπειτα ταινία της εταιρίας. Είναι ενσωματωμένος στα σκηνικά και τις εγκαταστάσεις των θεματικών πάρκων και με έναν τρόπο κάνει αισθητή την παρουσία του σε οτιδήποτε φέρει την υπογραφή Walt Disney! Μπορεί να βρίσκεται εκεί με το κλασικό πια έμβλημα των τριών κύκλων που συμβολίζουν το πρόσωπο και τα χαρακτηριστικά του αυτιά ή ακόμη και με την κανονική του μορφή. Αν και δεν υπάρχει κάποια επίσημη αναφορά στο φετίχ των δημιουργών της εταιρίας να μαρκάρουν τα έργα τους με τον Μίκυ Μάους, υπάρχουν δεκάδες αποδείξεις πως ο Μίκυ είναι παντού. Εσύ μπορείς να τον ανακαλύψεις; Δες τις φωτογραφίες και παρατήρησε προσεκτικά... Και πηγαίνετε εδώ και κοιτάτε τις πρώτες εικόνες, γιατί πιο κάτω υπάρχουν και οι απαντήσεις...
  13. saveapenguin

    THREE FINGERS [ RICH KOSLOWSKI ]

    Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί πολλοί αγαπημένοι χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων έχουν τρία αντί για τέσσερα δάκτυλα; Και γιατί φοράνε πάντα γάντια; Πρόκειται για τυχαία γεγονότα ή μήπως όχι; Αυτά τα πολύ σημαντικά ερωτήματα έρχεται να ερευνήσει, με μια σειρά από ανέκδοτες ως τώρα συνεντεύξεις και σπάνιες φωτογραφίες, αυτό το καταπληκτικό βιβλίο - ντοκιμαντέρ. Όλα ξεκινούν με την τυχαία συνάντηση του Dizzy Walters, ενός νεαρού κινηματογραφιστή με τον Rickey Rat, καλλιτέχνη στην underground σκηνή. Η συνέχεια γνωστή, γυρίζουν την πρώτη τους ταινία και τεράστια επιτυχία, το Railroad Rickey και μετέπειτα η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη. Σύντομα και άλλα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο εμπιστεύονται Καρτούν για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες τους. Τα επόμενα χρόνια αναδεικνύονται πολλοί γνωστοί σήμερα ηθοποιοί, Daniel Duck, Portly Pig, Sly Vester, Buggy Bunny, Dupper Duck μεταξύ άλλων, και όλοι φαίνονται να μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό, έχουν εκ γενετής τρία δάκτυλα αντί για τέσσερα. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι; Υπάρχει βάση στις τρομακτικές φήμες που κατακλύζουν το Χόλιγουντ; Είναι όλα όπως φαίνονται ή η βιομηχανία του θεάματος κρατά καλά κρυμμένα μυστικά; Μια εναλλακτική ματιά στη χρυσή εποχή των ταινιών κινουμένων σχεδίων, δοσμένη με μια γερή δόση μαύρου χιούμορ. Καταπληκτική προσπάθεια από τον Koslowski, πρόκειται για ένα από τα πιο ωραία κόμικ που έχω διαβάσει. Προτείνεται σε όλους, ακόμα και στους αποκλειστικά Ντισνεάκηδες. goodreads kabuki approves
  14. Ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της εφημερίδας Free Sunday της 1-2/11/2014. Το ποστάρω από το σάιτ της εφημερίδας. Φυσικά δεν αναφέρεται κυρίως ή αποκλειστικά στα κόμικς, αλλά επειδή η εταιρεία Disney έχει κομβικό ρόλο στο άρθρο, όπως φαίνεται και από τον τίτλο, αλλά και επειδή αναφέρεται σε καταστάσεις που απασχολούν όλους μας, νομίζω ότι έχει θέση στην αρθρογραφία και αξίζει να του ρίξετε μια ματιά. Οι πνευματικοί πειρατές τα βάζουν με τον Μίκυ Μάους Της Άννας Ζαρίφη Οι σύγχρονοι πειρατές πατούν σε μια μακρά αμερικανική παράδοση αντιγραφής για το κοινό όφελος, υποστηρίζει το βιβλίο «Copyright Wars», που γράφει την ιστορία της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων σε Ευρώπη και Αμερική. Ο πρώτος που τους αποκάλεσε πειρατές ήταν ο Μαρκ Τουέιν. Εκδότες που αντέγραφαν βιβλία για τα οποία δεν είχαν την άδεια από τους συγγραφείς τους. Μια πρακτική που συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα από αμερικανικούς εκδοτικούς οίκους που εξέδιδαν βρετανικά βιβλία χωρίς καμία άδεια. Ακόμα πιο εντυπωσιακή δραστηριότητα, αυτή των στενογράφων που αντέγραφαν θεατρικά έργα που ανέβαιναν στο Λονδίνο και μετά έβρισκαν το δρόμο τους για το Μπρόντγουεϊ. Η διατλαντική διελκυστίνδα για τα πνευματικά δικαιώματα κρατάει αιώνες, και μπορεί σήμερα η διαμάχη να αφορά κυρίως εκδότες και εταιρείες τεχνολογίας, όμως δεν είναι παρά μια ακόμη σελίδα στο μακρύ βιβλίο των copyright wars. Η σχεδόν ενστικτώδης διάκριση του τι είναι σωστό στην αναλογική και τι στην ψηφιακή σφαίρα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας παγκόσμιας συζήτησης για τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Η νομοθεσία για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων δεν ήταν ποτέ αυστηρότερη, ενώ την ίδια στιγμή, κάθε λεπτό της κάθε ημέρας, εκατομμύρια άνθρωποι κάνουν ή χρησιμοποιούν αντίγραφα περιεχομένου: κείμενα, ήχους και εικόνες, των οποίων δεν είναι οι δημιουργοί. Σύμφωνα με μια οργάνωση που ονομάζεται Tru Optik, σχεδόν 10 δισεκατομμύρια αρχεία, συμπεριλαμβανομένων ταινιών, τηλεοπτικών εκπομπών και παιχνιδιών, είχαν «κατέβει» μόλις σε ένα τρίμηνο του 2014. Η Tru Optik εκτιμά ότι περίπου το 94% αυτών των downloads ήταν παράνομο. Το νομοθετικό πλαίσιο απλώς δεν συμβαδίζει με την τεχνολογία και την πραγματικότητα. Η παλιά ιστορία της προστασίας των αντιγραφών Όμως το θέμα της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας δεν είναι καινούργιο και δεν προέκυψε επειδή η είσοδος στην ψηφιακή εποχή επιτρέπει σε όλους τους χρήστες να αντιγράφουν και να αναπαράγουν με ελάχιστα μέσα. Αυτό είναι και το κύριο σημείο του βιβλίου «Copyright Wars», που περιγράφει τη μακρά ιστορία της αντιγραφής υλικού. Η διαμάχη ανάμεσα στην έννοια των πνευματικών δικαιωμάτων στην αναλογική εποχή και σε αυτήν στην ψηφιακή εποχή είναι απλώς το πιο πρόσφατο κεφάλαιο σε ένα ζήτημα που χάνεται στην ιστορία και το οποίο φέρνει στο προσκήνιο τη διαφορά ανάμεσα στον τρόπο που οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν το θέμα. Ο καβγάς, λέει ο συγγραφέας του Πίτερ Μπόλντουιν, δεν αφορά πραγματικά τις μεγάλες αλλαγές που έφερε η τεχνολογία. Αφορά αυτό καθαυτό το δικαίωμα κάποιου να αντιγράφει. Κι αυτό γιατί η άλλη πλευρά της προστασίας του δικαιώματος της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι, πρώτα απ’ όλα, το δικαίωμα να δημιουργείς αντίγραφα. Πρώτα απ’ όλα προστατεύτηκαν, τι άλλο, τα βιβλία, με νομοθεσία που πρωτοπέρασε στη Βρετανία το 1710 με την ψήφιση ενός νόμου γνωστού και ως «Καταστατικό της Anne». Γεγονός παραμένει ότι μόλις αγοράσετε ένα βιβλίο, μπορείτε να του κάνετε πολλά πράγματα, να το πουλήσετε σε κάποιον άλλο, να το σκίσετε, να το κάψετε, να γράψετε φοβερά κακές κριτικές γι’ αυτό… ένα μόνο δεν μπορείτε, να το αντιγράψετε. Το δικαίωμα αυτό ανήκει στον συγγραφέα του βιβλίου και στους κληρονόμους του. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο λόγος της ύπαρξης πνευματικών δικαιωμάτων είναι γραμμένος στο Σύνταγμα. Το άρθρο 1 δίνει στο Κογκρέσο την εξουσία «να προωθήσει την πρόοδο των επιστημών και χρήσιμων τεχνών, εξασφαλίζοντας για περιορισμένο χρόνο σε συγγραφείς και εφευρέτες το αποκλειστικό δικαίωμα στα αντίστοιχα γραπτά και ανακαλύψεις τους». Με το νόμο του Copyright του 1790, η διάρκεια των πνευματικών δικαιωμάτων επεκτείνεται στα 14 χρόνια και μπορεί να ανανεωθεί για άλλα 14, μετά τα οποία το έργο γίνεται δημόσια περιουσία. Ακριβώς επειδή τα πνευματικά δικαιώματα και τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας χορηγούνται με σκοπό «να προωθήσουν την πρόοδο των επιστημών και των χρήσιμων τεχνών», το Σύνταγμα υπαγορεύει ένα χρονικό όριο σχετικά με το δικαίωμα της αντιγραφής. Μετά τη λήξη της διάρκειας προστασίας, ένα έργο δεν μπορεί να έχει πια πνευματικά δικαιώματα. Γίνεται ένα δημόσιο αγαθό στην ανοιχτή αγορά, όπου μπορεί να αναπαραχθεί φτηνά, κι αυτό επιταχύνει τη διανομή της γνώσης. Εκατονταετείς πόλεμοι δικαιωμάτων O όρος «δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας» επεκτάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες σε διάφορα διαστήματα από το 1790. Το 1831 τα πνευματικά δικαιώματα μπορούσαν να ανανεώνονται για 42 χρόνια από τη στιγμή της δημοσίευσης, το 1909 το διάστημα έφτασε τα 56 χρόνια. Το 1976 ο νόμος ξαναγράφτηκε, ώστε να προστατεύει τα πνευματικά δικαιώματα για 50 χρόνια μετά το θάνατο του δημιουργού, και διάφορες τυπικές διατυπώσεις χαλάρωσαν. Που σημαίνει ότι πλέον οτιδήποτε και τα πάντα έχουν πνευματικά δικαιώματα. Αν το έχετε δημιουργήσει, δεν έχει σημασία πόσο ασήμαντο είναι, σας ανήκει, κι αν κάποιος άλλος κάνει αντίγραφα, μπορείτε να κάνετε μήνυση. Τι νόημα έχει, όμως, ρωτάει ο συγγραφέας και ιστορικός Πίτερ Μπόλντουιν; Σήμερα, λόγω του ισχυρού λόμπι που άσκησαν μεγάλα στούντιο και εταιρείες όπως η Disney, η προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων επεκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής του δημιουργού συν 70 επιπλέον χρόνια. Για τα εταιρικά έργα, η πνευματική ιδιοκτησία διαρκεί 120 χρόνια από τη δημιουργία ή 95 έτη μετά τη δημοσίευση. Γνωστός και ως νόμος «Mickey Mouse» (ακριβώς επειδή λόγω του νόμου ο διάσημος ποντικός προστατεύεται ακόμh), είναι ένα από αυστηρότερα νομοθετικά πλαίσια σε ισχύ και σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση με την αμερικανική αντίληψη. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η ιστορία της νομοθεσίας ενάντια στην πνευματική πειρατεία χαρακτηρίζεται από δύο σχολές. Αυτή που ο Μπόλντουιν αποκαλεί αγγλο-αμερικανική αντίληψη περί περιορισμένης διάρκειας προστασίας και προώθησης της ιδέας του δημόσιου αγαθού και η, αυστηρότερη, ευρωπαϊκή αντίληψη, που βασίζεται στην ιδέα της αντικειμενικής περιουσίας με σαφή ηθική διάσταση. Οι διαφορές άρχισαν να εμφανίζονται προς το τέλος του 19ου αιώνα με την ίδρυση της Ένωσης της Βέρνης, που δημιουργήθηκε για να ρυθμίσει τους διεθνείς νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο Μπόλντουιν αποδίδει την ευρωπαϊκή σύλληψη των πνευματικών δικαιωμάτων ως ηθικό δικαίωμα στην επιθυμία χωρών όπως η Γαλλία και η Γερμανία να διεκδικούν την πολιτιστική τους ανωτερότητα. Η αυστηρή προστασία των δικαιωμάτων των καλλιτεχνών φάνταζε ως ένας τρόπος για να απορρίψουν την εμπορευματοποίηση του πολιτισμού και της κουλτούρας μέσω χαλαρών νόμων περί πνευματικών δικαιωμάτων. Ο Μπόλντουιν συντάσσεται με σημαντικό αριθμό Αμερικανών νομικών που πιστεύουν ότι, με internet ή χωρίς, το σημερινό επίπεδο της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων είναι υπερβολικό. Μέχρι να φτάσει η στιγμή που τα περισσότερα έργα γίνονται δημόσια αγαθά, έχουν χάσει όλη την ουσιαστική αξία τους για το κοινό. Και προφανώς ο προστατευτισμός δεν προωθεί το δημόσιο καλό, επιμένουν. Σύμφωνα με την Όρλι Λόμπελ, καθηγήτρια Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο, όταν η ανθρώπινη δημιουργικότητα μονοπωλείται τεχνητά και πέρα από τη λογική, ο ίδιος ο σκοπός της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, που είναι η προώθηση της προόδου στις τέχνες και τις επιστήμες, ανατρέπεται. Όταν η προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων που χορηγούνται σήμερα, χορηγείται κατ’ ουσίαν για έναν ολόκληρο αιώνα, το πεδίο εφαρμογής της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων μετατρέπεται σε μία από τις πιο επίμαχες περιοχές του νόμου. Ο καβγάς αφορά συχνά το τι συνιστά παράνομη αντιγραφή και τι δίκαιη χρήση. Αν και οι αλλαγές και οι δυνατότητες που έφερε η ψηφιακή τεχνολογία είναι πρωτόγνωρες και μοιάζουν να πρωταγωνιστούν στην τρέχουσα συζήτηση για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, η ίδια η συζήτηση είναι παλιά. Ως καταναλωτές επιθυμούμε περισσότερες επιλογές, νέους τρόπους για να έχουμε πρόσβαση σε περιεχόμενο και νέες τεχνολογίες που παρέχουν ευελιξία και δυνατότητες επιλογής. Αυτό σημαίνει ότι οι παραδοσιακοί πάροχοι περιεχομένου χάνουν κάποιον έλεγχο. Τα μεγάλα δίκτυα πολέμησαν τον ερχομό του VCR (το αναλογικό βίντεο που σήμερα μοιάζει ήδη αρχαίο) και του DVR κι έχασαν. Τελικά, αυτές οι νέες τεχνολογίες οδήγησαν στην κερδοφόρα (για ένα αξιόλογο χρονικό διάστημα τουλάχιστον) πρακτική της πώλησης ταινιών στον καταναλωτή, παρά τους φόβους που είχαν εκφράσει τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο ότι θα κατέστρεφαν τη βιομηχανία. Οι επικρατούσες βιομηχανίες θα υποστηρίζουν πάντοτε ότι νέες μορφές πρόσβασης θα οδηγήσουν τον κλάδο τους στην καταστροφή, όμως σύμφωνα με πολλούς Αμερικανούς νομικούς, στην πράξη, οι τεχνολογικές εξελίξεις ανοίγουν νέα επιχειρηματικά μοντέλα και νέες μορφές ανταγωνισμού και κέρδους. Το λινκ είναι εδώ.
  15. PhantomDuck

    Ο ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

    Πώς μας είχε ξεφύγει τούτο δω ? Η αλήθεια είναι πως είναι μυστήριο κομμάτι. Πρόκειται για ένα βιβλίο / κατάλογο / λεύκωμα / whatever που εξέδωσε ο Τερζόπουλος το 2004 για την επέτειο των 2.000 τευχών του Μίκυ Μάους, και μοιραζόταν ελεύθερα στην εκδήλωση για τον Don Rosa στην Ελληνοαμερικάνικη ένωση. Υπήρχαν αρκετά αντίτυπα όμως εξαφανίστηκαν μέσα σε μερικές ώρες σαν ζεστά ψωμάκια και έκτοτε δεν ξέρω αν έχει κυκλοφορήσει πουθενά αλλού αν και αμφιβάλλω. Το εξώφυλλο δεν γράφει τίποτα, έχει μόνο την εικόνα του Μίκυ Μάους όπως αυτή παρουσιάστηκε και στο επετειακό Μίκυ Μάους 2000. Ο τίτλος που έβαλα στην παρουσίαση προέρχεται από το εσωτερικό του βιβλίου, όπου αναγράφεται σε κάθε σελίδα, δίπλα στον αριθμό της καθεμιάς. Το βιβλίο έχει μέσα μία εισαγωγή για το πώς ξεκίνησε η εκδοτική τα πρώτα της βήματα μέχρι το τεύχος 2000 που κυκλοφόρησε τότε. Ακολουθούν διάφορες ιστορικές εικόνες όπως πίνακες με ιδιόχειρες αφιερώσεις του Disney στον Ευάγγελο Τερζόπουλο, ένα άγαλμα του Ντόναλντ που παραδόθηκε από την Disney για την επιτυχία του περιοδικού, φωτογραφίες από την παράδοση του αγάλματος, όπως επίσης επίσημα συγχαρητήρια από διάφορα υψηλόβαθμα στελέχη της Disney, τόσο για το πρώτο τεύχος του περιοδικού, όσο και για το 2000. Πιο συγκεκριμένα ο αντιπρόεδρος των εκδόσεων Disney Allesandro Belloni, η πρόεδρος των εκδόσεων Disney Deborah Dugan και ο διευθύνων σύμβουλος της Disney Michael Eisner έστειλαν συγχαρητήρια δηλώνοντας πως το Μίκυ Μάους είναι ένα από πιο ιστορικά περιοδικά Disney στον κόσμο και εύχονται να μην σταματήσει ποτέ. Ακολουθούν παρουσιάσεις έργων Ελλήνων καλλιτεχνών που είχαν γίνει για τον Μίκυ και ήταν αναρτημένα στην έκθεση της ελληνοαμερικάνικης ένωσης, ένα άρθρο με τίτλο "Ένα ποντίκι (ανά)μεσα μας", αφιερώματα για τον Carl Barks και τον Don Rosa, ενώ αρκετές σελίδες αφιερώθηκαν στο έργο τους, κυρίως στις λιθογραφίες του Barks. Άξιο αναφοράς είναι πως ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ υπάρχει γραμμένο στο βιβλίο, είναι και στα ελληνικά και στα αγγλικά, ώστε να μπορεί να διαβαστεί πλήρως και από οποιονδήποτε δεν έχει ιδέα από ελληνικά. Ακολουθούν ορισμένες εικόνες. Αν θέλετε περισσότερες πείτε μου Υ.Γ. Επειδή είμαι κρυφοποζεράς, δεν θα μπορούσα να αφήσω τέτοια ευκαιρία και να μην κάνω το κομμάτι μου. Σε μία σελίδα υπάρχει η αφιέρωση του Don Rosa για τα 15 χρόνια ΚΟΜΙΞ, ενώ στην ακριβώς δίπλα βλέπουμε τον Rosa επί τω έργω... κάτι που αποτελεί το κατάλληλο σημείο για μια ιδιόχειρη αφιέρωση την οποία και δεν μου αρνήθηκε.
  16. mr-d

    Το τέλος των Ducks! (by d.)

    Σε μια στιγμή μ@λ@κίας έμπνευσης έφτιαξα αυτο το δισέλιδο. Είναι μια ιστορία ντίσνευ βγαλμένη μέσα απο τη ζωή, ένα συγνώμη εκ των προτέρων για την σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιείτε.. άρχισα να το φτιάχνω λίγο στο pc αλλα βαρέθηκα και το άφησα έτσι. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι: 2 κόλλες Α4, 1 μολύβι, 1 γόμα, 1 ξύστρα, 1 μαρκαδοράκι μαύρο, το σκάνερ ενός φίλου και λίγο corel draw. Βγάλτε τα φτυάρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
  17. Lord Makro

    Ιστορία έκπληξη! [Disney crossover]

    Έφτιαξε τέτοια ιστορία ο Carl Barks;;;
  18. - Ωραίο άρθρο φαίνεται τούτο 'δω. Τι ακριβώς είναι; Είναι ένα άρθρο το οποίο θα θέλαμε να περιλαμβανόταν στο βιβλίο "Οι Περιπέτειες του Περτουίλαμπι", όμως δεν ήταν εφικτό λόγω χώρου, διαμόρφωσης των κειμένων και πνευματικών δικαιωμάτων. Επομένως μπήκε στο INTERNET ώστε να μπορεί να το δει ελεύθερα όποιος ενδιαφέρεται! Οι παρακάτω πληροφορίες δεν περιλαμβάνουν πηγές, είτε επειδή είναι οφθαλμοφανείς, είτε επειδή προέρχονται από κατ' ιδίαν συζήτηση με τον ίδιο. - Άρα ό,τι θα διαβάσω εδώ, δεν περιλαμβάνεται στο βιβλίο; Φυσικά και περιλαμβάνεται! Όλες οι πληροφορίες που θα διαβάσεις υπάρχουν στο βιβλίο και με το παραπάνω. Αυτό που δεν μπορούσαμε να βάλουμε μέσα στο βιβλίο είναι οι συγκριτικές εικόνες όοοοολων των Disney ιστοριών. Τα υπόλοιπα περιλαμβάνονται κανονικά στο βιβλίο, απλά τα γράφουμε κι εδώ ώστε να προϊδεάσουμε κάποιον που δεν ξέρει τι είναι ο Περτουίλαμπι. - Περτ... Περτόλλια... Περτουιλαμπόλ... Πώς στο διάτανο το είπες το ρημάδι το όνομα; Pertwillaby. Προφέρεται Περτουίλαμπι. - Πιο δύσκολο όνομα δεν μπορούσε να επιλέξει; Ε, μάλλον όχι. Αλλά σίγουρα έβαλε τα δυνατά του - Πώς του ήρθε η ιδέα για ένα τέτοιο δυσανάγνωστο όνομα; Εδώ ανοίγει μία τεράστια συζήτηση, για την οποία θα πρέπει να κάνουμε μία χρονολογική ανασκόπηση, ώστε να καταλάβουμε το σκεπτικό του Don Rosa. Το 1836, ο Charles Dickens δημιούργησε το πρώτο του μυθιστόρημα "The Posthumous Papers of the Pickwick Club" ή αλλιώς "The Pickwick Papers". Το 1952, την περίοδο δηλαδή της μεγάλης επιρροής του Rosa, τα Pickwick Papers διασκευάστηκαν σε ταινία, γνωστοποιώντας ακόμα περισσότερο τον τίτλο. Το 1967, βλέπουμε ακόμα έναν τίτλο στο ίδιο στυλ, αυτή τη φορά από τον μεγάλο Wally Wood, με το όνομα "The Pipsqueak Papers". Τα Pipsqueak Papers δημοσιεύτηκαν στο φανζίν "Witzend", ένα περιοδικό που δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Γουντ και περιείχε underground ιστορίες κυρίως από επαγγελματίες δημιουργούς, όπου η ψαλίδα της λογοκρισίας δεν μπορούσε να τους αγγίξει. Δεν ξέρουμε αν ο Γουντ μιμήθηκε εσκεμμένα τον τίτλο του Ντίκενς, όμως εικάζουμε πως η απάντηση είναι καταφατική, αφού δεν υπήρχε άλλος προηγούμενος τίτλος με το ίδιο στυλ. To 1971, o Don Rosa δημιούργησε τα "Pertwillaby Papers", έχοντας στο μυαλό του και τους δύο προηγούμενους τίτλους. Ο τίτλος του είδους του άρεσε επειδή προσδίδει ένα ιδιαίτερο κωμικό και ψευτο-σοφιστικέ ύφος. - Ωραία, έστω ότι ήθελε να βάλει "The P... Papers". Γιατί επέλεξε το Περτουίλαμπι; Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Είχε βρει τον γενικό τίτλο και ήταν σίγουρο πως το όνομα του πρωταγωνιστή θα έπρεπε να ξεκινάει από "Π". Εκτός αυτού, ήθελε το όνομα να ακούγεται αστείο. Ο ήχος "τουίλαμπι" του φαινόταν αρκετά αστείος και θα ήθελε να περιέχεται στο όνομα. Ε, δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές για ένα όνομα που θα πρέπει να ξεκινάει από "Π" και να περιέχει το "τουίλαμπι". Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο Περτουίλαμπι. - Έχω ακούσει πως εκείνη την εποχή υπήρχαν στην επικαιρότητα τα Pentagon Papers. Θα μπορούσε ο τίτλος να ήταν μία αναφορά στην πολιτική επικαιρότητα; Ίσως κάποιοι να τα συνέδεαν εκείνη την εποχή, όμως ο Rosa αυτό που είχε στο μυαλό του ήταν ο φόρος τιμής προς τους δύο αναφερθέντες μεγάλους δημιουργούς. - Στα ελληνικά γιατί αποδόθηκε "Οι Περιπέτειες του Περτουίλαμπι"; Δεν θα ήταν καλύτερα Τα Χαρτιά του Περτουίλαμπι; Οι Φάκελοι του Περτουίλαμπι; Η Εφημερίδα του Περτουίλαμπι; Η Φυλλάδα του Περτουίλαμπι; Τα Χρονικά του Περτουίλαμπι; Όλα αυτά είναι τίτλοι που πέρασαν από το μυαλό μας, όμως εν τέλει απορρίφθηκαν. Ας μην ξεχνάμε πως ο κάθε τίτλος δημιουργήθηκε σε διαφορετική εποχή και εκδόθηκε σε διαφορετικό μέσο, επομένως η μετάφραση θα εξαρτηθεί από όλες αυτές τις παραμέτρους. Το "papers" στην περίπτωση του Dickens θα μπορούσε να αναφέρεται στο βιβλίο, στην περίπτωση του Wood στις σελίδες του φανζίν, ενώ στον Rosa μπορεί να αναφέρεται στην εφημερίδα όπου δημοσιευόταν. Προτιμήσαμε να μεταφράσουμε τον τίτλο σύμφωνα με το μοναδικό χειροπιαστό στοιχείο που είχαμε στα χέρια μας και που ήταν κοινό σε όλους τους προηγούμενους τίτλους. Αναφερόμαστε φυσικά στο διπλό "Π". Επομένως τα Petwillaby Papers έγιναν οι Περιπέτειες του Περτουίλαμπι, ώστε να κρατήσουμε όσο το δυνατόν πιο πιστό ύφος στην αρχική ιδέα του δημιουργού. - Καλά όλα αυτά, όμως ο τίτλος του άρθρου λέει για Don Rosa και Disney. Τι σχέση έχει ο Περτουίλαμπι με την Disney; Πολύ στενή σχέση και πολύ απόμακρη ταυτόχρονα. Ο Rosa ανέκαθεν ήταν θαυμαστής των κλασικών Αμερικανών δημιουργών, με αποκορύφωμα τον Carl Barks. Οι περιπέτειες που έφτιαχνε με πρωταγωνιστή τον Περτουίλαμπι, ήταν πάντα στο μυαλό του ως παπιοπεριπέτειες. Έχε κατά νου πως μιλάμε για την δεκαετία του '70, δέκα με δεκαπέντε χρόνια πριν καν φανταστεί πως κάποια στιγμή θα έφτιαχνε περιπέτειες με τους αγαπημένους του χαρακτήρες της Disney, όπως τον Ντόναλντ, τον Σκρουτζ και τα ανιψάκια. Ως θαυμαστής κόμικς, έφτιαχνε ιστορίες που θα ήθελε να διαβάσει. Γι' αυτόν τον λόγο βλέπουμε πολλές ιδέες από αυτές τις ιστορίες σε μετέπειτα Disney δημιουργίες του. Ιδέες από τις "Περιπέτειες του Περτουίλαμπι" που χρησιμοποίησε ο Don Rosa στις μετέπειτα Disney ιστορίες του Υπάρχουν συνολικά 5 ιστορίες με τον Περτουίλαμπι, τις οποίες ο Don Rosa αναφέρει ως "Χρονικά". Πάμε να δούμε αναλυτικά ποιες ιδέες χρησιμοποιήθηκαν και πού. Παρεμπιπτόντως, είναι περιττό να αναφέρουμε πως όποιος έχει σκοπό να διαβάσει το βιβλίο, ίσως να ήταν καλύτερα να μην διαβάσει το υπόλοιπο άρθρο, επειδή περιέχει spoilers. Αν δεν θέλετε να δείτε σημεία της πλοκής των ιστοριών, περιμένετε μέχρι να διαβάσετε το βιβλίο. Χρονικό 1: Άτιτλη ιστορία Είμαστε στο 1971, 4 χρόνια μετά την απομάκρυνση του Carl Barks από την ενεργό δράση και 16 χρόνια πριν ξεκινήσει ο Don Rosa να σχεδιάζει ιστορίες για την Disney. Στη συγκεκριμένη ιστορία, βλέπουμε για πρώτη φορά την ιδέα της αντιτριβής. Η πρώτη αναφορά έγινε με έναν λίθο αντιτριβής, ο οποίος στη συνέχεια εξελίχθηκε στις γνωστές ακτίνες αντιτριβής και αντιαδράνειας που είδαμε στην ιστορία "Το ρευστό" --> --> --> Επίσης, το θησαυροφυλάκιο εγγράφων της σχολής του Περτουίλαμπι, είναι ξεκάθαρα εμπνευσμένο από το θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ. Παρατηρήστε πως ο Rosa στην ιστορία "Το ρευστό" διατήρησε την αναφορά στα χρηματοκιβώτια μάρκας "OSO", αποδίδοντας έτσι ακόμα έναν φόρο τιμής προς τον Carl Barks, μιας και αυτή ήταν η μάρκα που χρησιμοποιούσε και ο Παπιάνθρωπος στις ιστορίες του. Χρονικό 2: Χαμένοι (κάπου αλλού) Στις Άνδεις Πρωτότυπος τίτλος: Lost In (an alternate section of) The Andes Ας μεταφερθούμε 2 χρόνια αργότερα, στο 1973. Ο εκδότης που ήθελε πολιτικά στριπ στην εφημερίδα του κολεγίου πλέον άλλαξε, επομένως ο Don μπορεί να φτιάξει την ιστορία που ο ίδιος ήθελε εξ αρχής. Μία μεγάλη περιπέτεια στο στυλ του Carl Barks. Ο τίτλος είναι ξεκάθαρη αναφορά προς την ιστορία του Παπιάνθρωπου "Χαμένοι στις Άνδεις", η γνωστή ιστορία με την οποία ξεκίνησε το ντεμπούτο του το περιοδικό Κόμιξ. --> Στη συνέχεια, μπορούμε να διακρίνουμε δεκάδες αναφορές προς την μετέπειτα ιστορία του Don Rosa "Ο γιος του Ήλιου". --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> Αξίζει να αναφέρουμε πως η σκηνή της σπασμένης γέφυρας, ξαναχρησιμοποιήθηκε στην ιστορία "Ο τελευταίος άρχοντας του Ελντοράντο", ενώ ο ιθαγενής που είχε φύγει για τον πολιτισμό και επέστρεψε ως απατεώνας στην φυλή του, συναντάται στην ιστορία "Και οι επτά -μείον τέσσερις- καμπαλέρος ήταν υπέροχοι". --> --> --> --> Χρονικό 3: Υπό Το Μηδέν Πρωτότυπος τίτλος: Sub Zero Ας μεταφερθούμε 3 χρόνια αργότερα, στο 1976. Πλέον ο Rosa σταμάτησε να φτιάχνει στριπ για την εφημερίδα του κολεγίου του επειδή αποφοίτησε, όμως δεν εγκατέλειψε τον Περτουίλαμπι, ο οποίος άλλαξε "σπίτι". Από τις σελίδες της εφημερίδας, πλέον δημοσιεύεται σε φανζίν με μορφή κανονικού κόμικ. Η πρώτη ομοιότητα που παρατηρούμε, αναφέρεται στην ιστορία "Επεισόδιο στον Πύργο $ Μακ Ντακ" --> Από εκεί και πέρα, στις περισσότερες ομοιότητες κυριαρχεί η ιστορία "Τελευταίο έλκηθρο για το Ντώσον". Εδώ όμως πρέπει να κάνουμε μία παρένθεση και να αναφέρουμε πως ο Don Rosa, εμπνεύστηκε για αυτήν του την δημιουργία από την ιστορία των Carl Falberg και Tony Strobl, ονόματι "Το μυστικό του παγόβουνου". Εκεί είδε για πρώτη φορά την ιδέα ενός αντικειμένου που βρίσκεται σε ένα κρυμμένο παγόβουνο, η οποία και του άρεσε αρκετά ώστε να την χρησιμοποιήσει στις δύο μετέπειτα ιστορίες του. Στην περίπτωση του Περτουίλαμπι βέβαια, δεν υπήρχαν τόσες ομοιότητες όσο στην μετέπειτα Disney ιστορία του. --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> Τέλος, μπορούμε να παρατηρήσουμε μία έμμεση αναφορά προς το έργο του Carl Barks. Στο παρακάτω καρέ, βλέπουμε πως η σημαία που βρίσκεται πιο κοντά στο ακριβές κέντρο του Βόρειου Πόλου, είναι η σημαία των Μικρών Εξερευνητών. Όλες οι σημαίες των υπόλοιπων εξερευνητών είναι τίγκα στα σκουπίδια, ενώ οι Μικρού Εξερευνητές ως ευσυνείδητα άτομα, όχι μόνο άφησαν τον χώρο τους τακτοποιημένο, αλλά τοποθέτησαν και ένα μικρό πλαστικό λουλούδι ως ένδειξη καλής θέλησης. Χρονικό 4: Δίνη Πρωτότυπος τίτλος: Vortex Το ημερολόγιο γράφει 1977. Βρισκόμαστε προ των πυλών για ακόμα μία δημιουργία του Don Rosa. Αυτή τη φορά θα επιστρέψει σε μία αγαπημένη του ιδέα, το ταξίδι στο κέντρο της Γης. Επηρεασμένος από το έργο του Ιούλιου Βερν, ο Rosa θα δοκιμάσει να φτιάξει μία αντίστοιχη περιπέτεια για δεύτερη φορά. «Για δεύτερη φορά;» θα αναρωτηθεί κάποιος. «Και πότε ήταν η πρώτη;» Το ταξίδι στο κέντρο της Γης, είναι μία ιδέα όπου ο Rosa επιστρέφει κάθε 18 χρόνια. Το 1959, όταν ήταν 8 χρονών, δημιούργησε μία ιστορία (ανέκδοτη προφανώς) αποκλειστικά για δική του χρήση, επηρεασμένος από το την τηλεοπτική απόδοση του συγγράμματος του Βερν. Το 1977 δημιούργησε την "Δίνη", την ιστορία του Περτουίλαμπι, ενώ το 1995 δημοσίευσε την ιστορία "Ο παγκόσμιος διαλύτης". Σε συνέντευξή του στο Κόμιξ #147, είχε δηλώσει χαριτολογώντας, πως αν η ιστορία συνεχίζει να επαναλαμβάνεται, θα διαβάζαμε την επόμενη εκδοχή της ιδέας το 2013. Δυστυχώς, μέχρι τότε ο Don είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση. --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> Χρονικό 5: Η Εποχή Των Ιπποτών Πρωτότυπος τίτλος: Knighttime Είμαστε στο 1979, την χρονολογία που ο Rosa ξεκίνησε να δημοσιεύει την τελευταία του ιστορία με τον Περτουίλαμπι. Η βασική της ιδέα επαναχρησιμοποιήθηκε στην ιστορία "Ντόναλντ για πάντα". Επιπροσθέτως, σε αυτήν την ιστορία βλέπουμε και την πρώτη εμφάνιση του μαύρου ιππότη διά χειρός Don Rosa. Από τότε είχε στο μυαλό του την ανίκητη πανοπλία την οποία και είδαμε στην Disney εκδοχή της, στην ιστορία "Ο Μαύρος Ιππότης". --> --> --> --> --> --> --> --> --> --> -->
  19. Dr Paingiver

    DISNEY'S FUN CLUB

    Την 26 Αυγούστου του 2000, η εφημερίδα '' Τα Νέα '', ξεκίνησε με την Σαββατιάτικη έκδοση της, την κυκλοφορία ενός 12σέλιδου ένθετου γύρω από τον κόσμο του Disney. Το μέγεθος του ένθετου ήταν στο μέγεθος της εφημερίδας ( 32 χ 40 περίπου ) και οι σελίδες του ήταν άδετες. Η ποιότητα του χαρτιού ήταν αυτή μιας εφημερίδας. Περιείχε μια κεντρική 3σέλιδη ή καμιά φορά 2σέλιδη ιστορία με ήρωες του Disney, δύο τρείς μονοσέλιδες, εκ των οποίων η μία ήταν ιστορία του Carl Barks. Περιείχε επίσης παιγνίδια και σπαζοκεφαλιές για παιδιά, σύντομες ειδήσεις και αφιερώματα και αρκετές διαφημίσεις ( σχετικές με τις εκδόσεις Disney κυρίως ). Κυκλοφόρησαν συνολικά 66 τέτοια ένθετα με το τελευταίο να κυκλοφορεί την 1 Δεκεμβρίου του 2001. Παραθέτω το μισό πάνω μέρος του πρώτου τεύχους ( γιατί ολόκληρο δεν χώραγε στο scaner μου ). Επίσης να πώ ότι το σκανάρισμα με δυσκόλεψε πολύ και δεν ''βγήκε'' και πολύ καλό, γιατί ακριβώς επειδή οι σελίδες ήταν μεγάλου μεγέθους και άδετες, όλα τα ένθετα τα έχω δέσει σε τόμο, τόσο για λόγους προστασίας όσο και για να μην σκορπίσουν.
  20. Ο Μίκυ απάτησε τη Μίνι!!!!! Περιοδικό Club!!!
  21. " Το 1946 ο Γουόλτ Ντίσνεϊ ζήτησε τη συμβολή του Σαλβαδόρ Νταλί για το σουρεαλιστικό μικρού μήκους «Destino» (φωτ.), που τελικά κυκλοφόρησε το 2003. Η πρόσφατη «Μαγική ομπρέλα» για το παρασκήνιο της κινηματογραφικής «Μαίρης Πόπινς» –από τα μεγαλύτερα success story των στούντιο Ντίσνεϊ– είναι ένα αξιοπρόσεκτο μείγμα δραματικής κομεντί και βιογραφικής ταινίας. Στρέφεται σε σκοτεινές πτυχές της ζωής της συγγραφέως Π. Λ. Τράβερς, της μητέρας της λογοτεχνικής Μαίρης Πόπινς, για να φωτίσει εξ αντανακλάσεως ένα πορτρέτο - αγιογραφία του πατέρα του Μίκυ Μάους, Γουόλτ Ντίσνεϊ. Το μελόδραμα (η τραυματική παιδική ηλικία της Τράβερς) λούζεται με φως, για να λάμψει σαν παραμύθι. Κλασική χολιγουντιανή συνταγή. Το 1961, η Τράβερς βρέθηκε στο Χόλιγουντ λόγω οικονομικών προβλημάτων και ήταν καχύποπτη: ο Ντίσνεϊ είχε ήδη αρπάξει τη Χιονάτη από τον σκληρό και εφιαλτικά μαγικό κόσμο των αδελφών Γκριμ για να τη μεταμορφώσει σε αέρινη φιγούρα-σύντροφο των παιδιών στα παιχνίδια τους και στα όνειρά τους. Παράλληλα, είχε γεμίσει με χαρούμενα ζωάκια το σκοτεινό δάσος των Γερμανών παραμυθάδων. Στη «Μαγική ομπρέλα», η Τράβερς μιλάει υποτιμητικά για ό,τι έχει δημιουργήσει ο Ντίσνεϊ. Αυτός, απτόητος και βαθιά συναισθηματικός, είναι τρυφερά φιλικός απέναντι στη φλεγματική Λονδρέζα «γεροντοκόρη». Στη ζωή, ακόμη και στα δύσκολα, το χάπι εντ πρέπει να είναι φυσική κατάληξη των πραγμάτων. Ισως δεν ήθελε τα έργα του να του θυμίζουν τα δικά του σκληρά παιδικά χρόνια σε μια φάρμα στο Κάνσας. Ο πατέρας του ήταν θρησκόληπτος και αυταρχικός και αυτός, από πολύ μικρός, είχε αποδράσει σε έναν φανταστικό κόσμο από ανθρωπομορφικά ζωάκια. Σε αντίθεση με τη μικρή Τράβερς, η οποία για τη δική της απόδραση είχε επινοήσει μια ιπτάμενη γκουβερνάντα. Στον φανταστικό κόσμο του Ντίσνεϊ δεν υπάρχει βία ούτε σκοτάδι (είναι χαρακτηριστική η απάλειψη της βίας από τη Χιονάτη). Στη λογοτεχνική «Μαίρη Πόπινς» έχει βαρύνουσα σημασία το πώς θα πορευτείς στο σκοτάδι του κόσμου των ενηλίκων με οδηγό το παιδί που κρύβεις μέσα σου. Ρίφενσταλ, Μακάρθι, Νταλί Η ζωή του Ντίσνεϊ είναι αληθινή πρόκληση για βιογράφους. Συνδυάζει την αφέλεια και τον ηρωισμό της παιδικής ηλικίας (γι’ αυτό ίσως και η εμμονή του με το χάπι εντ) με την πίστη του ενηλίκου ότι η φαντασία είναι ο μοχλός για να σηκώσεις ακόμη κι όλο το βάρος του κόσμου. Υπάρχει και το μυστήριο, ή μάλλον ο αστικός μύθος της... κατάψυξής του διά της κρυογονικής, που έδωσε στο παραμύθι της «Ωραίας κοιμωμένης» διαστάσεις αστικού μύθου. Υπάρχει πάντως και μια άλλη πλευρά της, όμως πιο πεζή. Ο χαλκέντερος και αδίστακτος επιχειρηματίας Ντίσνεϊ, που δεν λογάριασε κόστος χτίζοντας την αυτοκρατορία του. Εχει μείνει στην ιστορία η άδικη απόλυση, όπως έχει γραφεί ακόμη και από βιογράφους του Ντίσνεϊ, ενός κορυφαίου σχεδιαστή και στη συνέχεια η απάλειψη του ονόματός του από όλες τις ταινίες της Ντίσνεϊ. Γεγονός, που οδήγησε σε μεγάλη απεργία στο στούντιο το 1941. Ο Ντίσνεϊ υπήρξε από τους πιο πρόθυμους συνεργάτες της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Μακάρθι. Επίσης, κατηγορήθηκε για μισογυνισμό και αντισημιτισμό (κατηγορίες που επανέφερε στο προσκήνιο η Μέριλ Στριπ πριν από μερικές εβδομάδες σε κινηματογραφικό γκαλά), όπως και για την πρόσκληση στη Λένι Ρίφενσταλ, σκηνοθέτιδα και κινηματογραφίστρια του Χίτλερ, να επισκεφθεί το στούντιό του λίγο μετά τη Νύχτα των Κρυστάλλων. Ο Ντίσνεϊ ήταν ξεχωριστός για δύο ακόμη λόγους. Υπήρξε ευφυής επιχειρηματίας. Εκανε τα παλιά παραμύθια, που στην αυθεντική τους μορφή είναι σκληρά και βίαια, συμβατά με τη δυναμική και τον ευδαιμονισμό της νέας μαζικής κουλτούρας που απλωνόταν στα πέρατα του κόσμου με το σινεμά και την τηλεόραση. Υπήρξε «τρελός» εφευρέτης, αλλά και μοντέρνος πειραματιστής. Θέλησε να φέρει την κλασική μουσική στις πλατιές μάζες με τη «Φαντασία» του. Επιδίωξε να συνεργαστεί και με τον Σαλβαντόρ Νταλί, όμως το σχέδιο ναυάγησε. Μια ιδέα γι’ αυτό έχουμε από το μικρού μήκους «Destino», που κυκλοφόρησε το 2003. «Στο Χόλιγουντ γνώρισα τρεις μεγάλους σουρεαλιστές: τους αδελφούς Μαρξ, τον Σεσίλ ντε Μιλ και τον Γουόλτ Ντίσνεϊ», αναφέρει ο Νταλί σε ένα γράμμα του στον Αντρέ Μπρετόν, το 1937. Διόλου τυχαίο ότι κάποιες από τις ιδέες του Ντίσνεϊ επηρέασαν καλλιτέχνες της ποπ αρτ, όπως ο Αντι Γουόρχολ ή ο Ρόι Λιχτενστάιν. Δείτε «Η μαγική ομπρέλα» (Saving Mr. Banks, 2013) Ο κινηματογραφικός Ντίσνεϊ (Τομ Χανκς) επιμένει στο «συνοικέσιο» Μαίρης Πόπινς και Μίκυ Μάους, διαβεβαιώνοντας την κινηματογραφική Τράβερς (Εμα Τόμσον) ότι όλοι στην Ντίσνεϊ θα σεβαστούν την ηρωίδα της. Η Τράβερς, βιτριολικά ειρωνική, τον κατηγορεί πως ενθαρρύνει τα παιδιά να αντιμετωπίζουν απλοϊκά και χαζοχαρούμενα τον κόσμο. «Destino» (2003) Λιωμένα ρολόγια, ένα ραγισμένο άγαλμα ανδρός με μια καμπάνα πίσω από την τρύπα που χάσκει στο μέρος της καρδιάς, ένας πύργος που ανεβαίνει σαν σπείρα στον ουρανό, μυρμήγκια που μεταμορφώνονται σε ποδήλατα με τους αναβάτες τους και ανάμεσά τους μια μπαλαρίνα σαν τις ανθρώπινες αέρινες φιγούρες που κατακλύζουν τα παραμύθια του στούντιο Ντίσνεϊ. Το 1946, ο Γουόλτ Ντίσνεϊ ζήτησε τη συμβολή του Νταλί για μια σεκάνς 6 λεπτών που θα αποτελούσε μέρος του «Destino», σχέδιο που ναυάγησε. Το 1992 βρέθηκαν σημειώσεις, σχέδια, αρνητικά φωτογραφιών και μια μπομπίνα με ένα δοκιμαστικό 15 δευτερολέπτων. Το πράσινο φως ξανάναψε για την 6λεπτη σεκάνς (στο YouTube ή στο Vimeo). " αντιγραφή από το site της Καθημερινής http://www.kathimerini.gr/751323/article/politismos/kinhmatografos/htan-o-ntisnei-soyrealisths
  22. Άρθρο για τις την παραμονή του Don Rosa στην Ελλάδα! Inducks
  23. PhantomDuck

    KINGDOM HEARTS [ TETSUYA NOMURA, SHIRO AMANO ]

    KINGDOM HEARTS To Kingdom Hearts είναι μία σειρά παιχνιδιών. Πρόκειται για ένα παιχνίδι σταθμό, μιας και αφορά την συνεργασία δύο εταιριών κολοσσών, της αμερικάνικης Disney και της γιαπωνέζικης Square-Enix. Έτσι στην ίδια ιστορία συναντιούνται για πρώτη φορά ήρωες από τις δύο αυτές εταιρίες. Το αποτέλεσμα είναι οι ήρωες της Disney να συνυπάρχουν με τους ήρωες της μεγαλύτερης επιτυχίας της Square, τα Final Fantasy. τα Kingdom Hearts που έχουν βγει μέχρι στιγμής είναι: Kingdom Hearts I - PS2 Kingdom Hearts II - PS2 Kingdom Hearts: Chain Of memories - Gameboy Advance ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ Όταν πρωτοβγήκε το Kingdom hearts, σημείωσε πολύ μεγάλες επιτυχίες. Όπως ήταν λογικό ακολούθησε συνέχεια, το Kingdom Hearts ΙΙ. Επειδή όμως ήταν μεγάλο το διάστημα μέχρι να βγει το 2ο μέρος της σειράς, βγήκε πριν από αυτό, το Chain Of Memories, το οποίο σαν ιστορία γεφυρώνει με τον καλύτερο τρόπο τα γεγονότα μεταξύ Kingdom Hearts 1+2. Με λίγα λόγια, σαν ιστορία η σειρά πάει: KH 1, KH: CoM, KH 2 Αφού είδαν πως η σειρά τραβάει κόσμο, αποφάσισαν να βγάλουν την ιστορία και σε manga. Η ιστορία του ΚΗ1 ολοκληρώνεται σε 4 τόμους, οι οποίοι όμως δεν ακολουθούν το αυθεντικό γιαπωνέζικο format και διαβάζονται όπως όλα τα δυτικού τύπου κόμικς, από αριστερά προς τα δεξιά. Το KH: CoM ολοκληρώθηκε σε 2 τόμους και ύστερα από παράπονα των fans, ακολούθησε τα γιαπωνέζικα στάνταρ και διαβάζεται όπως όλα τα manga, από δεξιά προς τα αριστερά. Το ΚΗ2 δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα σε manga, ακόμα και στην Ιαπωνία δεν έχουν βγει όλοι οι τόμοι. Μέχρι στιγμής κυκλοφορεί στα αγγλικά ο πρώτος και σύντομα θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Το Chain Of memories το έχω αγοράσει ήδη και μου αρέσει πολύ, όμως δεν νομίζω πως θα καταλάβει την ιστορία κάποιος που δεν έχει διαβάσει το ΚΗ1 ή δεν έχει παίξει το παιχνίδι. Προτείνω να αρχίσετε με το ΚΗ1 και αν σας αρέσει, να συνεχίσετε με το ΚΗ:CoM ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ Εν συντομία, η υπόθεση έχει ως εξής. Ο Sora (πρωταγωνιστής) χάνεται σε ένα Time Compression όπου μπλέκονται δύο κόσμοι σε έναν. Έτσι ο Sora προσπαθεί να βρει τους φίλους του που χάθηκαν, και οι Donald και Goofy ψάχνουν τον King Mickey. Ο Sora στην αναζήτησή του συναντάει τους Donald, Goofy Pluto και αποφασίζουν να ψάξουν μαζί όλους τους κόσμους οι οποίοι έχουν "μπλεχτεί". Το αποτέλεσμα είναι να περάσουν από την Βίλα του Τέρατος (της Πεντάμορφης) ως την Άγκραμπα, και από τον βυθό της Άριελ μέχρι την Χώρα των Θαυμάτων. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται απλοϊκό παραμυθάκι, όμως δεν μπορείτε να φανταστείτε τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Η ιστορία στην συνέχεια γίνεται πιο σκοτεινή όταν παρουσιάζονται οι Heartless, ενώ λάβετε υπ' όψιν πως η ιστορία θα συνεχιστεί καθώς έχουν ανακοινωθεί νέα παιχνίδια Kingdom Hearts (επομένως και manga). Να σημειώσω πως στα manga δεν υπάρχουν όλοι οι κόσμοι όπως στο παιχνίδι, αλλά και πάλι δεν χάνεται κάποιο σημαντικό μέρος της υπόθεσης. ΤΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ KINGDOM HEARTS ΤΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ CHAIN OF MEMORIES Όλα τα εξώφυλλα είναι μία προσφορά του φίλου dionik LInk για την ελληνική έκδοση του Kingdom Hearts Link για την ελληνική έκδοση του Kingdom Hearts: Η αλυσίδα των αμανήσεων Πληροφοριακά, για τις αγορές manga χρησιμοποιώ αυτό το site http://www.justmanga.com/ [mal type=manga id=396]
  24. Οι επιλογές τύπου ΔΓ/ΔΑ ΕΧΟΥΝ νόημα και μπορούν να επηρεάσουν το πόσοι περνάνε. Μην επιλέξετε αψήφιστα. Πολλαπλές επιλογές. Εάν σε κάποιο όμιλο δεν σας εκπροσωπεί κάτι, επιλέξτε την τύπου ΔΓ/ΔΑ ==== Λοιπόν, σε συνέχεια της συζήτησης εδώ http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=29740 Βγήκαν 13 όμιλοι. Κάποιοι έχουν μεγάλη συνάφεια μέσα τους (λχ τα disney). Κάποιοι έχουν ανύπαρκτη συνάφεια αλλά απλώς δεν "χώραγαν" κάπου αλλού οπότε τσουβαλιάστηκαν παρέα. Κατά μέσο όρο προκρίνεται 1 τίτλος ανά 6 του ομίλου. Κάποιοι όμιλοι είναι τρομερά μικροί και ίσως να είναι "αμαρτία" να προκριθεί κάτι από αυτούς. Υπάρχει ψήφος τύπου ΔΓ/ΔΑ. Εάν η ψήφος αυτού του τύπου βγαίνει ανάμεσα στις προκριθείσες, θα αφαιρεθεί η "θέση" από τον όμιλο και θα πάει σε κάποιον άλλο όμιλο. Προτεραιότητα σε πρόσθετες θέσεις θα έχουν (α) ο όμιλος με "9", MOV, Βαβέλ, Παρά Πέντε & Συλλογή Τοτέμ (ετσιθελικά η απόφαση ) (β) ο όμιλος με τα Γαλλοβελγικά (διότι έχει 15 επιλογές, περνάνε 2, οπότε έχει την "χειρότερη" αναλογία σε εκπροσώπηση) (γ) ο όμιλος με τα Παιδικά (δεύτερη χειρότερη εκπροσώπηση χάριν αναλογίας) (δ) ο όμιλος με τα Πολεμικά (ίδια αναλογία εκπροσώπησης με τα Παιδικά, αλλά αυτός είναι πιο "ομογενής" στο τι έχει μέσα) (ε) ο όμιλος με τα Υπερηρωικά (τέταρτη χειρότερη εκπροσώπηση) φαντάζομαι να μη χρειαστεί άλλο "tie-breaker". Εάν χρειαστεί, θα ακολουθηθεί η ανωτέρω λογική. Που υπάρχει η χειρότερη αναλογία. Από αυτό το σκεπτικό εξαιρούνται τα disney (ετσιθελικά ) 3 τίτλους θα στείλουν, βρέξει χιονίσει (κανονικά βάσει αναλογίας θα έπρεπε να στείλουν 4, αλλά δεν έβγαιναν τα νούμερα. Οπότε τους κόβεται μια θέση, αλλά τουλάχιστον "προστατεύονται" από όλους τους κανιβάλους που θα έριχναν ΔΓ/ΔΑ προκειμένου να μην πάει κανένας ) Οπότε εάν θεωρείτε ότι ΔΕΝ αξίζει να πάει στα τελικά κάποιος από τους τίτλους ενός ομίλου, ρίξτε ψήφο στο ΔΓ/ΔΑ. Μπορεί να επηρεάσετε την κατάσταση και να πάει έξτρα τίτλος από άλλο όμιλο. ==== 3 όμιλοι εδώ Ντίσνεϋ (για να ξεμπερδεύουμε ), Παιδικά (ως κοινό "γνώρισμά" τους) και Fumetti.
  25. Λοιπόν. Απλά τα πράγματα. Ποια σειρά είχε τα καλύτερα εξώφυλλα? Το Κόμιξ ή το Golden. Δημόσιοι οι ψήφοι ώστε να ξεχωρίσουν τα στέρφα από τα γαλάρια, η ήρα από το στάρι, αυτοί που ξεχωρίζουν με τη γεύση ένα MacPhail's 50 Year Old 1938 από ένα Kinclaith 32 Year Old 1963 - Private Collection με αυτούς που τι Μαλαματίνα, τι Amstel, βάλε εκεί να πιούμε.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.