Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'de la torre'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. ΔeMo™

    ESPANA: UNA, GRANDE Y LIBRE [ IVA, CARLOS GIMENEZ ]

    Η έκδοση της Glenat του 1999/2003 Το "España: Una, Grande y Libre" (Ισπανία: Ενωμένη, Μεγάλη και Ελεύθερη) είναι το επίτομο έργο που συγκεντρώνει τα τρία άλμπουμς της τριλογίας "España Una", "España Grande" και "España Libre", κάθε ένα από τα οποία με τη σειρά τους συγκέντρωνουν τις ιστορίες των Carlos Giménez (σενάριο και σχέδιο) και Ivá (σενάριο) [η πλειονότητα των σεναρίων προέρχεται από τον Ιβά, ενώ σε ορισμένες ιστορίες ο Χιμένεθ συνεργάζεται και με άλλους συγγραφείς] που δημοσιεύθηκαν την περίοδο Ιούλιος 1976 - Οκτώβριος 1977 στο σατιρικό εβδομαδιαίο περιοδικό El Papus (στα καστιγιάνικα, αλλά με έδρα τη Βαρκελώνη). Πρόκειται για ένα πολιτικό κόμικ που καταγράφει την περίοδο και τις πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Ισπανία της εποχής μετά το θάνατο το δικτάτορα Φράνκο και τη Μετάβαση στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η αρχική έκδοση των άλμπουμ που συγκέντρωναν τις ιστορίες από τις εκδόσεις De La Torre Το πρώτο άλμπουμ συλλέγει τις ιστορίες που δημοσιεύθηκαν στα τεύχη 114 έως 135 του περιοδικού, περίοδος που αντιστοιχεί στους πρώτους μήνες της πρώτης μετά-Φράνκο δημοκρατικής κυβέρνησης Σουάρεθ, η οποία όμως δεν είχε εκλεγεί από το λαό, αλλά είχε διοριστεί από το βασιλιά Χουάν Κάρλος. Οι ιστορίες του δεύτερου άλμπουμ δημοσιεύθηκαν στα τεύχη 136 έως 157, περίοδος που αντιστοιχεί στο δημοψήφισμα για την πολιτική μεταρρύθμιση που διοργάνωσε η κυβέρνηση Σουάρεθ μέχρι και τις πρώτες μετά-Φράνκο ελεύθερες γενικές εκλογές του Ιουνίου του 1977. Στο άλμπουμ αυτό ο Ιβά είναι ο συγγραφέας των 17 από τις 22 συνολικά ιστορίες. Το τρίτο άλμπουμ συγκεντρώνει τις ιστορίες που δημοσιεύθηκαν στα τεύχη 158 έως 178, σε μία περίοδο που αντιστοιχεί ακριβώς πριν και ακριβώς μετά από τις προαναφερθείες γενικές εκλογές του του 1977. Στο τρίτο άλμπουμ δημοσιεύονται, επίσης, και δύο ιστορίες που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό "Το Κοράκι" ("El Cuervo"). Πρόκειται για ιστορίες συνήθως δισέλιδες (υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις τρισέλιδων ιστοριών) σε μορφή στριπ, οι οποίες στην επανέκδοση του άλμπουμ το 2003, στην οποία είχα πρόσβαση, δημοσιεύονταν με 3-4 καρέ ανά σειρά και 4 σειρές ανά σελίδα, κατά μέσο όρο, αριθμοί που αλλάζουν φυσικά ανάλογα την ιστορία, τις εικόνες που θέλουν να δείξουν οι δημουργοί ή την αναλογία μεγεθών που προσπαθούν να δημιουργήσουν και ασπρόμαυρες. Δεν έχω πρόσβαση στο περιοδικό El Papus, αλλά πιστεύω ότι με τον ίδιο τρόπο δημοσιεύονταν και εκεί,καθώς από ορισμένες φωτογραφίες εξωφύλλων που έχω δει φαίνεται να είναι μεγάλου μεγέθους. Το εξώφυλλο του τεύχους 177 του El Papus, Οκτώβριος 1977, αμέσως μετά τη φασιστική επίθεση στα γραφεία του περιοδικού που στοίχισε τη ζωή σε ένα άτομο. Ο τίτλος γράφει "Η επίσκεψη της μνησικακίας". Στην επίθεση και το θάνατο που προκάλεσε είναι αφιερωμένη μία από τις ιστορίες του τρίτου άλμπουμ. Δείγμα ιστορίας. Σε σενάριο Ιβά και Χιμένεθ και σχέδιο Χιμένεθ. Ο τίτλος είναι "Λεξικό Βασικών Εννοιών" και αποδίδει στο πώς αντιλαμβάνονται οι δημιουργοί έννοιες όπως το έθνος, η εργασία, η εκμετάλλευση, η πρόοδος, η ληστεία, η πίεση, η καταπίεση κλπ. Ήταν η ιστορία που δέχθηκε τη μεγαλύτερη αυτολογοκρισία από μέρους της σύνταξης του περιοδικού, καθώς στην αρχική της μορφή παρουσίαζε έναν αστυνομικό πλήρως εξοπλισμένο στο λήμμα "οπλισμένος μισθοφόρος", έναν αστυνομικό που πυροβολεί έναν εργάτη στο λήμμα "δολοφόνος" και το τελευταίο καρέ παρέπεμπε σε δράση του λάου με χρήση όπλων κάθε τύπου, από το δρεπάνι μέχρι μία μολότοφ, ως μέσο για την επίλυση των προβλημάτων του. Όσον αφορά το περιεχόμενό του, ως πολιτικό, αντι-εξουσιαστικό κόμικ της μετά-Φράνκο εποχής, πραγματεύεται θέματα όπως τη βία και την καταπίεση που αντιμετώπισαν οι αντικαθεστωτικοί την περίοδο Φράνκο, τη βία που αντιμετώπισαν αντικαθεστωτικοί από παραστρατιωτικές-παρακρατικές-ναζιστικές ομάδες ακόμα και μετά το θάνατο του Φράνκο, τις οικονομικές αδικίες που υπάρχουν και τη συσσώρευση πλούτου έναντι των φτωχών, το μεγάλο πρόβλημα ανεργίας και την τραγική οικονομική κατάσταση που αντιμετώπιζε η χώρα μετά το θάνατο Φράνκο, τα αίτηματα για πλήρη αμνηστία και απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων (και σε 1-2 ιστορίες την καπήλευση των πολιτικών κρατουμένων από την Αριστερά), τους αγώνες των Βάσκων για πολιτιστική και γλωσσική ανεξαρτησία, την καταπίεση των λαών από τις ελίτ και τους καπιταλιστές κλπ. Ο Κάρλος Χιμένεθ κρατώντας πινακίδα οδού που φέρει το όνομά του Και επειδή δεν είμαι καθόλου καλός στις κριτικές και τις παρουσιάσεις, παραθέτω απλώς την εισαγωγή του άλμπουμ, όπως γράφτηκε από τον Αντόνιο Μαρτίν, κορυφαίο θεωρητικό και μελετητή των ισπανικών κόμικς, τον Οκτώβριο του 1999, για την πρώτη έκδοση του τόμου [η μετάφραση και η παρατηρήσεις που τη συνοδεύουν είναι δικές μου και προέρχονται από το πρωτότυπο κείμενο στα ισπανικά, ενώ εντάσσονται σε μία προσπάθεια μετάφρασης-scanlation του έργου για τα μη ισπανόφωνα ενδιαφερόμενα μέλη του GreekComics]: ΕΦΟΡΜΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Το έργο αυτό, το οποίο αρχικά εκδόθηκε σε τρία βιβλία και τώρα έχει τύχη να συγκεντρώνεται σε ένα μόνο τόμο, συλλέγει σε δημοσιογραφικό κώδικα και με κριτικό χιούμορ, μέσω της ιδιαίτερης εκφραστικής «γλώσσας» ενός κόμικ-στριπ, μία σειρά σημαντικών στιγμών από τα χρόνια που ήταν ίσως τα πιο κρίσιμα για την πολιτική Μετάβαση της Ισπανίας, μετά το θάνατο του Στρατηγού Φράνκο και μέχρι τις πρώτες δημοκρατικές γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Ισπανία από τον Εμφύλιο Πόλεμο. Με αυτά τα κόμικς, οι Χιμένεθ και Ιβά έδωσαν μορφή, από τον Ιούλιο του 1976 μέχρι τον Οκτώβριο του 1977 και μέσα από τις σελίδες του σατιρικού περιοδικού «El Papus», στη φλογερή ιστορία μίας κρίσιμης εποχής για την καθημερινή ζωή της σύγχρονης Ισπανίας, όταν όλα φαίνονταν δυνατά, ακόμα και η έφοδος προς τον ουρανό1, ακόμα και πως κάτω από το λιθόστρωτο βρίσκονταν οι πάντοτε ονειρεμένες παραλίες2. Φυσικά, πρόκειται για ένα βιβλίο πολιτικό, που δομείται πάνω σε τρία βασικά γεγονότα: τους πρώτους μήνες της πρώτης, διορισμένης, Κυβέρνησης Σουάρεθ, το δημοψήφισμα για την πολιτική μεταρρύθμιση και τις πρώτες γενικές εκλογές του Ιουνίου του 1977. Απέναντι σε αυτά τα γεγονότα, αντιδρούν καταθέτοντας μία μαρτυρία για το τι συνέβαινε στο δρόμο, με τρόπο άμεσο, φρικιαστικό. Και πρέπει να επισημανθεί πως αυτό είναι ένα βιβλίο πολιτικό που συνδέεται με ιδέες προοδευτικές, αν και είναι ανώφελο να αναζητήσει κανείς μία τελεσίδικη και επίσημη σύνδεση, καθώς πάρα πολλές από τις ιστορίες μπορούν να τοποθετηθούν, άλλες υπό την «σκέπη» του αναρχισμού και άλλες υπό αυτή του κομμουνισμού. Ωστόσο, το σίγουρο είναι πως το «Ισπανία: Ενωμένη, Μεγάλη και Ελεύθερη» δεν έχει πολιτικό πατέρα, καθώς έχει δύο φυσικούς μπαμπάδες, τους συγγραφείς, έναν βαθειά σκεπτικιστή και κυνικό, κατά κάποιον τρόπο κάτι αθώο, τον Ιβά, και έναν άλλο βαθειά συνειδητοποιημένο και μαχητικό, μέχρις σημείου θυμού και πρόκλησης, το Χιμένεθ. Έχουν περάσει, βέβαια, πάνω από είκοσι χρόνια από τη δημιουργία αυτών των στριπ και τα όνειρα και τις ελπίδες που τόσοι πολλοί τρέφαμε τότε (κατά κύριο λόγο να ξαναπιάσουμε το νήμα της Ιστορίας, από το σημείο που με αίμα το έκλεψαν, και να πετύχουμε ώστε ο Νόμος και η Δικαιοσύνη να ενώνονταν στον ίδιο, μοναδικό λειτούργημα), από όσα «κρατάει στα πρακτικά» αυτό το βιβλίο. Η λογική λέει πως, με τον καιρό, κάποια από αυτά τα στριπ έχουν καταστεί ξεπερασμένα. Όχι κατά βάθος, αλλά σε σχέση με το σύστημα αναφορών και τον αναγνωστικό κώδικα των σημερινών, πιο νέων, αναγνωστών. Έτσι, είναι πιθανό να μην θυμούνται ή να μην αναγνωρίζουν το ψευδώνυμο του κακοποιού «Ο Ξανθός» («El Rubio»3), στον οποίο αναφέρεται ο Χιμένεθ όταν μετατρέπει το «Απόβρασμα» σε πρωταγωνιστή ή πάρα πολλά από τα αρχικά, τις ομάδες, τα πολιτικά κόμματα και τις πραγματικές κοινωνικές δυνάμεις που τότε κυριαρχούσαν στο δρόμο και σήμερα έχουν εξαφανιστεί. Είναι πιθανό και λογικό, συμβαίνει με οποιοδήποτε κείμενο του Τύπου και δεν πρέπει να λησμονείται πως αυτά τα κόμικς επιτελούσαν στις μέρες τους μία συγκεκριμένη δημοσιογραφική λειτουργία. Εντούτοις, διαβάζοντας αυτά τα στριπ σήμερα, όλα αυτά δεν έχουν και πολλή σημασία. Είναι βέβαιο πως κάποιες σελίδες δεν έχουν αντισταθεί στο πέρασμα του χρόνου (αν και θα έπρεπε να αναρωτιέται κανείς σε ποιο βαθμό αυτό ανταποκρίνεται επίσης και στην κακή μνήμη, σε μεγάλο βαθμό ηθελημένη, των Ισπανών του σήμερα), αλλά εν γένει, στο σύνολό του, αυτό το βιβλίο προσφέρει μία από τις καλύτερες δυνατές μαρτυρίες για το πώς ήταν εκείνοι οι καιροί, τόσο κοντινοί και μακρινοί από αυτή την Ισπανία, όπου όλα πάνε καλά4... Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου (που αρχικά ήταν τρία βιβλία) τώρα, με τη μία, μονορούφι, λειτουργεί με την ίδια αποτελεσματικότητα, αν και με ξεχωριστή μορφή, σε σχέση με το 1977. Το «Ισπανία: Ενωμένη, Μεγάλη και Ελεύθερη» («España: Una, Grande y Libre») είναι ένα έξοχο παράδειγμα πολιτικού κόμικ, μίας δημοσιογραφικής επανεξέτασης της ιστορίας που δεν έχει ειπωθεί σχετικά με τη Μετάβαση (La Transición), εκεί όπου αυτή η ιστορία μετασχηματίζεται σε μία καθαρή περιθωριοποίηση, αντηχώντας τα συναισθήματα, τη ζωή και τα βάσανα των καταπιεσμένων, της μάζας του λαού, από τον οποίο ήθελαν μόνο την ψήφο του... Για να μην μακρηγορώ, παραπέμπω όσου αναγνώστες ενδιαφέρονται στα κείμενα της πρώτης έκδοσης αυτού του έργου, που αναφέρονται, επίσης, στην πραγματικότητα της Ισπανίας εκείνης της εποχής και τοποθετούν με ακρίβεια πληροφορίες και συγκεκριμένες αναφορές για το περιεχόμενο και τους συγγραφείς. Κλείνοντας, θυμίζω στους αναγνώστες πως ο αρχικός τίτλος αυτού του έργου αναφέρεται στις ιεροτελεστικές ιαχές της Φάλαγγας5 του Χοσέ Αντόνιο6 και του Φράνκο, οι οποίες αρνούνταν τον πλουραλισμό σκέψης και πολιτικής έκφρασης («Ενωμένη Ισπανία»), διακήρυσσαν ένα θλιβερό και απογοητευτικό ιμπεριαλισμό («Μεγάλη Ισπανία») και ειρωνεύονταν την πραγματική κατάσταση στην οποία ζούσαν οι Ισπανοί («Ελεύθερη Ισπανία»). Διαβάζοντάς τα τώρα, τα στριπ αυτού του βιβλίου καταδεικνύουν πως έχουν μία εσωτερική συνοχή που τα ενώνει. Διαβάζοντάς τα τώρα με πνεύμα κριτικό, αυτά τα στριπ καταδεικνύουν πως η Ισπανία δεν πάει καλά... 1Αναφέρεται στη ρήση του Καρλ Μαρξ για την Παρισινή Κομμούνα του 1871 2Αναφέρεται σε ένα εκ των συνθημάτων του γαλλικού Μάη του '68, «Κάτω από το λιθόστρωτο, η παραλία». 3Ψευδώνυμο του Manuel Pérez Cubero, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας (Partido Comunista de España - PCE). Συμμετείχε στο αντάρτικο εναντίον του Φράνκο από το 1947 με την Αντάρτικη Ένωση Λεβάντε και Αραγονίας (Agrupación Guerrillera de Levante y Aragón - AGLA). 4Αναφέρεται στη ρήση του πρώην πρωθυπουργού της Ισπανίας, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, ότι «η Ισπανία πάει καλά» («España va bien»). 5Ισπανική Φάλαγγα (Falange Española): Ακροδεξιό-φασιστικό κόμμα που υποστήριζε την ανάγκη στρατιωτικού κινήματος εναντίον της αριστερής κυβέρνησης συνεργασίας του 1936. Μετά την επικράτηση του Φράνκο παρέμεινε η μοναδική νόμιμη πολιτική οργάνωση. 6Πλήρες όνομα: Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα. Γιος του στρατιωτικού και δικτάτορα Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα, θεωρητικός της ισπανικής Δεξιάς, ιδρυτής και αρχηγός του ακροδεξιού πολιτικού κόμματος «Φάλαγγα». Συνελήφθη το 1936 από την αριστερή κυβέρνηση συνεργασίας του Λαϊκού Μετώπου (Frente Popular) και μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος του Φράνκο δικάστηκε και θανατώθηκε από λαϊκό δικαστήριο.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.