Αναζήτηση στην Κοινότητα

Έχασε την μάχη του με τον καρκίνο και ο Rich Buckler την Παρασκευή στις 19-05, ένας δημιουργός που έχουμε δει σε πολλές από τις εκδόσεις των εκδόσεων Καμπανά και Μαμούθ, μιας και έχει σχεδιάσει με τον έναν ή άλλο τρόπο όλους τους βασικούς χαρακτήρες της Μάρβελ (αλλά και της DC). Ήταν όμως πιο γνωστός ως σχεδιαστής των Fantastic Four, του Spectacular Spider-Man την περίοδο που το έγραφε ο Peter David, αλλά και ως ο συν-δημιουργός του Ντέθλοκ. Ήταν αυτός επίσης που έφερε στο προσκήνιο τον George Perez, προσλαμβάνοντας τον ως βοηθό στο στούντιο του. Ήταν 68 χρονών.

LOBO Εταιρεία: DC Comics Πρώτη Εμφάνιση: Omega Men #3 (Ιούνιος 1983) Όνομα: Δεν προφέρεται! Επάγγελμα: Κυνηγός Επικηρυγμένων Ύψος: 2,30 μέτρα Βάρος: 290 κιλά Μάτια: Κόκκινα Μαλλιά: Μαύρα Δυνάμεις: Υπερδυναμη, Υπερταχύτητα, Αντοχή, Μπορεί να κλωνοποιηθεί, Ικανότητες Επιβίωσης Το όνομα του αν και δεν προφέρεται σημαίνει "Αυτός που σε διαλύει και το απολαμβάνεις". Έτσι και βάλει κάποιον στο μάτι ο Lobo δύσκολα αυτός την γλιτώνει καθώς είναι αρκετά δυνατός. Λατρεύει την δουλειά του και δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η πληρωμή του. Ταξιδεύει με την μοτοσικλέτα του, την Hog, στο σύμπαν ψάχνοντας επικυρηγμένους και μπελάδες! Ο Lobo είναι ο μοναδικός επιζών του πλανήτη Czarnia, ο οποίος κάποτε ήταν ένας παράδεισος. Ο Lobo με το που γεννήθηκε δάγκωσε το δάχτυλο της μαίας, κυνήγησε τον γιατρό και τρόμαξε την νοσοκόμα! Σαν παιδί, σκότωσε όποια νταντά τον ανέλαβε. Ο ίδιος δημιούργησε κάποια θανατηφόρα έντομα που σκότωσαν όλους στον πλανήτη εκτός από τον ίδιο. Από τότε τριγυρνάει σε όλο το σύμπαν. Πηγή: Τhe DC Comics Encyclopedia

Ένα μεγάλο αφιέρωμα στο Superman και στην ταινία του 2006. Το άρθρο αντιμετωπίζει το χαρακτήρα σαν μυθικό σύμβολο που σχετίζεται με αρχαίους πολιτισμούς, ανάλυση των ονομάτων με αρχαία ονόματα, και τη σημασία των κρυστάλλων της ταινίας στην τεχνολογία που φαντάζονται ότι υπάρχει στους εξωγήινους. Η επιχειρηματολογία σε τέτοια θέματα έχει ως βάση τα διάφορα άρθρα του περιοδικού που έχουν ως βάση τη φανταστική επιστημονική φαντασία.

Ο Chris McKay (σκηνοθετης του ''The Lego Batman Movie'') θα σκηνοθετησει live-action ταινια με τον Nightwing. Ο Bill Dubuque θα γραψει το σεναριο. πηγη

Ανακοινώθηκε spinoff του Lego Movie, το Lego Batman, στο οποίο θα πρωταγωνιστεί ο Will Arnett στον ρόλο (ποιου άλλου; ) του Batman. Ο Chris McKay, υπεύθυνος animation της πρώτης ταινίας, θα σκηνοθετήσει την συγκεκριμένη, ενώ πριν ήταν να σκηνοθετήσει το Lego Movie 2. Αναμένεται να κυκλοφορήσει την ημερομηνία που είχε οριστεί για το 2, το 2017. link

Ο σκηνοθέτης του "Suicide Squad" David Ayer υπέγραψε για να αναλάβει τα ηνία του "Gotham City Sirens", της επερχόμενης ταινίας DC που θα βασίζεται στην ομώνυμη σειρά κόμικς. Ο Ayer θα είναι σκηνοθέτης και παραγωγός της ταινίας και θα ξανασυνεργαστεί με την Margot Robbie, σύμφωνα με το The Hollywood Reporter. Εκτός απ' τον ρόλο της Harley Quinn, η Robbie θα αναλάβει εκτελεστικός παραγωγός στο project. Οι Geoff Jons και Jon Berg βρίσκονται στην θέση του παραγωγού. Η σειρά κόμικ βασίζεται στις γυναίκες αντιπάλους της Gotham City, πιο γνωστές από τις οποίες είναι η Catwoman, Harley Quinn και Poison Ivy. Φυσικά ακόμη δεν έχει γίνει γνωστό ποιοι χαρακτήρες θα εμφανιστούν και ποια θα είναι η πιθανή ημερομηνία πρεμιέρας της ταινίας. H συγγραφέας Geneva Robertson-Dworet, που συνέγραψε το σενάριο για την επερχόμενη ταινία reboot του Tomb Raider, θα αναλάβει την συγγραφή του σεναρίου της ταινίας. To "Suicide Squad", όπου πρωτοείδαμε την Robbie ως Harley Quinn, δεν τα πήγε καλά με τις κριτικές αλλά το κοινό φαίνεται να το απόλαυσε δεδομένου των $745 εκατομμυρίων στο box-office. Το THR δήλωσε ότι η ταινία Gotham City Sirens είναι σίγουρο ότι θα συμβεί πρώτα, ενώ η Warner Bros. ψάχνει ένα πιο άμεσο sequel για το "Suicide Squad" μαζί με ένα πιθανό spinoff για τον Deadshot. πηγη

Το «Sandman» του Joseph Gordon-Levitt προχωράει σταθερά, με τη βοήθεια και του Neil Gaiman Ο Joseph Gordon-Levitt συνεχίζει να εργάζεται εντατικά πάνω σε ένα πολύ φιλόδοξο project, την κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργηματικού «Sandman» του σπουδαίου Neil Gaiman, και φαίνεται πως οι εργασίες βαίνουν καλώς. Ερωτώμενος σε ένα Q&A στο Reddit για την πορεία του project, είπε: Παράλληλα, ο David Goyer, μιλώντας στο Deadline, είπε για το project:Δουλεύουμε πολύ πάνω στο σενάριο μαζί με τον David Goyer και τον Jack Thorne. Κάνουμε τις συναντήσεις μας στα γραφεία της DC που είναι ένα φανταστικό μέρος να δουλεύεις. Επίσης, την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε μια εγκάρδια συζήτηση με τον David και τον κύριο Gaiman. Ο Neil ήταν πολύ μεγαλόκαρδος μαζί μου, και αυτόν θέλω να ικανοποιήσω περισσότερο απ όλους. Ας ελπίσουμε ότι το αποτέλεσμα θα δικαιώσει τους fans του original, το οποίο έχει χαρακτηριστεί πολλάκις ως «unfilmable».Διστάζω να πω με σιγουριά το πότε θα ξεκινήσουμε γυρίσματα. Το σημαντικό με τη δική μας εκδοχή (σσ: Έχουν γίνει και στο παρελθόν πολλές προσπάθειες να μεταφερθεί το Sandman στη μεγάλη οθόνη) είναι ότι έχουμε την ενεργή αρωγή του Neil Gaiman. Το τελευταίο draft του σεναρίου άρεσε πολύ στους ιθύνοντες της Warner, οπότε προχωράμε κανονικά. πηγη

Green Arrow Εταιρεία: DC Comics Πρώτη εμφάνιση: Μοre Fun Comics #73 (Νοέμβριος 1941) Όνομα: Οliver Jonas Queen Iδιότητα: Λάτρης της περιπέτειας Βάση: Star City Ύψος: 1,80 Βάρος: 83 κιλά Δυνάμεις/ Ιδιότητες: Αν και ο Green Arrow δεν έχει καθόλου υπερδυνάμεις, είναι ένας εξαιρετικός τοξοβόλος, ο οποίος μπορεί να παλέψει σε μάχες σώμα με σώμα ακόμα και με, δυνατότερους σωματικά αντιπάλους, ενώ έχει πολύ καλή αντοχή. Κατα την διάρκεια μιας κρουαζιέρας στις Νότιες Θάλασσες, ο δισεκατομμυριούχος πλέιμποϋ, Όλιβερ Κουίν, βρέθηκε ναυαγός στο νησί Starfish. Κατασκεύασε ένα τόξο και βέλη, με τα οποία εξασφάλιζε τα απαραίτητα για την επιβίωση του, μέχρι που σώθηκε και επέστρεψε στην πόλη του, την Star City. Έχοντας σχεδιάσει μια στολή Ρομπέν των Δασών για ένα πάρτυ, απέτρεψε μια ληστεία και υιοθέτησε το ψευδώνυμο Green Arrow. O Oliver αποφάσισε να προστατέψει την πόλη του από την εγκληματικότητα, ένα έργο που, όπως φαίνεται, αποδείχθηκε αρκετά δύσκολο. Αποφασίζοντας να αλλάξει οριστικά τον τρόπο ζωής του, ο Όλιβερ σύντομα κατάλαβε πως τα προβλήματα της κοινωνίας ήταν πολύ περισσότερα απ'όσα είχε φανταστεί. Πριν το ναυάγιο, ο Όλιβερ ήταν ένας απερίσκεπτος δισεκατομμυριούχος που ενδιαφερόταν μόνο για τον εαυτό του, προκαλώντας πολλές φορές την αντιπάθεια όσων μάθαιναν τα κατορθώματα του από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πλέον, η περίοδος αυτή άνηκε οριστικά στο παρελθόν. Σε ένα ταξίδι του στο Βιετνάμ (στο οποίο γνώρισε τον Χαλ Τζορνταν, τον δεύτερο Green Lantern), αποφάσισε πως έπρεπε να γίνει ενεργός υποστηρικτής καλών πράξεων, παίρνοντας υπο την κηδεμονία του τον Roy Harper. Ο Roy υπήρξε ο πρώτος βοηθός του Green Arrow, με το ψευδώνυμο Speedy. Μαζί πολέμησαν και κατατρόπωσαν αρκετούς εχθρούς που έκαναν σταδιακά την εμφάνιση τους. Την ίδια περίοδο, ο Oliver χρηματοδοτούσε ανώνυμα την Justice League. Μεγάλο μέρος των χρημάτων του πήγε στην κατασκευή οχημάτων, όπλων ακόμα και σε μια σπηλιά με το όνομα Arrow Cave, δείχνοντας έτσι τον σεβασμό του για τον Batman. Λίγο καιρό αργότερα, ο Green Arrow έγινε επίσημο μέλος της Justice League. Εκεί γνώρισε και ερωτεύτηκε παράφορα την δεύτερη Black Canary, Dinah Lance, παρ'όλο που είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ο Queen, κάποια στιγμή, έχασε την περιουσία του από τον συνεργάτη του. Το γεγονός αυτό τον ώθησε να εξερευνήσει την Αμερική μαζί με τον φίλο του Hal Jordan και την Black Canary. Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος θα δούμε πως εξελίχθηκε η σχέση του με την Dinah, καθώς και τα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο του. Τέλος Part 1 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Μήν ποστάρετε μέχρι να ανέβει το Part 2!

Όσοι έχουν δει την ταινία «Θέλμα και Λουίζ» θα θυμούνται τη λυτρωτική σκηνή του επιλόγου. Οι δυο γυναίκες οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή μέσα από κάτι λάθη των διακοπών τους, που στο τέλος γίνονται μια κόλαση. Εκεί λοιπόν που τους κυνηγά η αστυνομία και πατούν τελικές στην άσφαλτο, φτάνουν σε έναν γκρεμό και πατούν φρένο. Κοιτάζονται στα μάτια, κάνουν κάποιες εξομολογήσεις και γκαζώνουν. Η στιγμή λοιπόν που ακινητοποιούν το αυτοκίνητο, και είναι έτοιμες για το σάλτο, είναι η καλύτερη περιγραφή του όγδοου τόμου. Το έπος οδηγείται στον επίλογο. Θα δοθεί όμως χρόνος για μια ανάσα, ήρεμη ή μάλλον όσο γίνεται ήρεμη. Και μετά θα βουτήξουμε στο κενό. Καλώς ήρθατε στο Τέλος του Κόσμου. Μια καταιγίδα μεταξύ των παράλληλων συμπάντων σπάει για λίγο τα όρια ανάμεσά τους και άνθρωποι ή διάφορα άλλα πλάσματα βρίσκονται στο μεσοδιάστημα. Βρίσκουν προστασία σε ένα Πανδοχείο που ονομάζεται Το Τέλος Του Κόσμου. Όχι χρονικά, αλλά χωρικά. Το όριο του ενός είναι και η αρχή του άλλου. Ανάμεσά τους δεν υπάρχει τρόμος, φόβος ή καν κάποιο εξιτάρισμα, αλλά το θεωρούνε από τα πρώτα λεπτά ότι είναι κάτι φυσικό. Κένταυροι και ξωτικά, υπάλληλοι γραφείου και νεκροθάφτες φτιάχνουν ένα μωσαϊκό. Ο πανδοχέας τους σερβίρει, δίνονται κάποιες εξηγήσεις και πολύ γρήγορα οι θαμώνες γνωρίζονται και, τι κάνουν για να περάσει η ώρα; Λένε ιστορίες του τόπου τους. Η σάλα γίνεται μια μεγάλη παρέα και ο καθένας έχει μια ιστορία να πει, και να κερδίσει το ενδιαφέρον των άλλων. Σχεδόν σε όλες, χωρίς να είναι εν γνώσει τους, συμμετέχει και πρωταγωνιστεί κάποιο μέλος της οικογένειας του Μορφέα. Επόμενο είναι να βρεθούν σε ένα τέτοιο παραμυθένιο μέρος, αφού τους άγγιξαν τέτοια θεϊκά πλάσματα. Και ξεκινούν οι ιστορίες. Μια καλοκαιρινή χιονοθύελλα (δεν είναι νοηματικό λάθος, μην ξεχνάτε διαβάζετε Sandman) οδηγεί ένα ζευγάρι εργαζόμενων σε αυτό το Πανδοχείο. Εκεί ακούν για έναν διαβάτη που ξύπνησε σε μια πόλη που κοιμόταν. Ο Λαβκραφτιανός του φόβος εκδηλώνεται με τη σκέψη τι θα του συμβεί αν η Πόλη ξυπνήσει. Κάποιο ξωτικό τους διηγείται την περιπέτειά του όταν στάλθηκε ως πρόξενος στην πόλη Aurelian, και πως η διχασμένη προσωπικότητά του τον έβαλε σε μπελάδες για να τον σώσει ο ίδιος ο Μορφέας. Θα ακουστεί η περιπέτεια στις θάλασσες ενός αγοροκόριτσου που μαθαίνει τα μυστικά των τεράτων των Ωκεανών, και γιατί είναι συνετό να μην τα μεταφέρει στις ηπειρωτικές χώρες. Θα δούμε τις περιπέτειες ενός 20άρη πρόεδρου της Αμερικής σε μια παράλληλη διάσταση και τον άνισο πόλεμό του με το Κεφάλαιο. Θα ακούσουμε τις περιπέτειες ενός νεκροθάφτη που τελείωσε το αντίστοιχο πανεπιστήμιο. Και τέλος μέσα σε αυτήν τη θύελλα, οι θαμώνες θα δουν στον ουρανό μακάβριες, μελαγχολικές στιγμές από το μέλλον της ιστορίας μας. Τα τεύχη αυτά ήταν τα πρώτα μηνιαία Sandman που διάβασα, και κυκλοφορούσαν στα κομικσομάγαζα του 1993-1994. Η πορεία του έφηβου προέδρου της Αμερικής ήταν η πρώτη μου επαφή. Λίγο άγαρμπα να ξεκινήσεις τη σειρά την εποχή που έκλεινε ο τίτλος. Ήξερα όμως ότι είχα μπροστά μου κάτι το διαφορετικό. Πραγματικά άξιζε το προμοτάρισμα ως ένα πιο λογοτεχνικό ανάγνωσμα κόμικς της Αμερικάνικης βιομηχανίας της Ένατης Τέχνης, δεύτερο ίσως μετά το Swamp Thing του Alan Moore, και αυτό το λέω χωρίς να συμφωνώ 100%. Κάθε τεύχος σκιτσαρίστηκε το μισό από το Mr. Sandman σκιτσογράφο Brian Talbot, και κάποιο άλλο όνομα, αρκετά γνωστό στο χώρο του μη εμπορικού κόμικ. Michael Allred, Gary Amaro, Shea Anton Pensa, Alec Stevens, John Watkiss, και Michael Zulli, με τον τελευταίο να μου γίνεται έμμονη ιδέα η άρτια δουλειά του. Ένας σκιτσογράφος που έχει φτάσει επίπεδα εκφραστικότητας όσο λίγοι. Θα με χαροποιούσε να τον δω σε κάποιο ComicDom. Οι ιστορίες αν και αυτόνομες, είναι πολύ πιο καλά δεμένες από τους προηγούμενους τόμους με βιενέτες. Υπάρχει ένας πολύ πιο υπαρκτός δεσμός μεταξύ τους, που δεν θα έλεγα ότι υπήρχε στο Dream Country ή στο Fables and Reflections. Θα ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ σε μια τέτοια συντροφιά, να ακούσω και άλλες ιστορίες και να διηγηθώ και κάποιες δικές μου. Ακολουθεί ο επόμενος ένατος τόμος. Η βουτιά στο γκρεμό που σας υποσχέθηκα. Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά. Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης εδώ. Παρουσίαση του πρώτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του δεύτερου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τρίτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τέταρτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του πέμπτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του έκτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του έβδομου τόμου εδώ. Παρουσίαση του όγδοου τόμου εδώ. Παρουσίαση του ένατου τόμου εδώ. Παρουσίαση του δέκατου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τόμου Death: The High Cost Of Living εδώ. Σχόλια στο wikipedia για το κόμικ εδώ. Βιογραφικό του συγγραφέα εδώ. Η ελληνική έκδοση του Eternals, του ίδιου συγγραφέα, εδώ.

Η ιστορία δημοσιεύτηκε στα τεύχη SUPERMAN #51-52, BATMAN/SUPERMAN #31-32, ACTION COMICS #51-52, SUPERMAN/WONDER WOMAN #28-29 του 2016. Σίγουρα θα το δούμε να επανεκδίδεται ως hardcover και paperback. Αποτελεί έναν επίλογο των περιοδικών του Superman λίγο πριν κυκλοφορήσει το DC Rebirth #1 και οι διάφοροι νέοι τίτλοι του Superman. O Superman πεθαίνει. Το σώμα του καταρρέει και οι δυνάμεις του σιγά σιγά φθίνουν. Προσπαθεί να βάλει σε τάξη τη ζωή του, με το να χαιρετήσει και να δώσει εξηγήσεις σε φίλους και συμπολεμιστές, και να ορίσει έναν αντικαταστάτη στο πρόσωπο της Supergirl. Ταυτόχρονα προσπαθεί να αντιμετωπίσει δυο μεγάλους κινδύνους. Ένα σούπερ πλάσμα που παρ’ ολίγον να γινόταν ένας φίλος που θα τον καταλάβαινε, και ένα άλλο που μιμείται τις δυνάμεις και τη ζωή του αλαζονικά και με καταστροφικά αποτελέσματα γύρω του. Σε όλα αυτά το βοηθάει μια νέα γνωριμία, ο γνωστός μας πιο ώριμος Superman που τελικά επέζησε από την καταστροφή του προηγούμενου σύμπαντος λόγω των γεγονότων του Flashpoint. Ο «πιο» πραγματικός για τα μάτια μας Superman υπάρχει και ζει μαζί με τη γυναίκα του Lois και το γιο τους απομονωμένα και χαίρονται μια πιο συμβατική ζωή. Πρώτα απ’ όλα έχω να πω ότι ντρέπομαι να πω ότι διαβάζω τέτοια σενάρια. Για να τα εξηγήσεις λες τέτοιες ασυναρτησίες που απορώ πώς μας παίρνει ο κόσμος στα σοβαρά. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Κόμικς είναι θα μου πείτε, τι να γράψουμε, για έρωτες ανεκπλήρωτους ή για οικονομικά σκάνδαλα; Η ιστορία πάντως είναι καλογραμμένη. Διαβάζεται άνετα και δίνονται αρκετές εξηγήσεις για να την καταλάβεις. Πχ. Τι εστί και τι πράττει η Supergirl δίνονται στην ιστορία και δε νοιώθεις χαμένος. Δεν απαιτείται να διαβάζεις τον τίτλο της. Τι γίνεται ακριβώς με την αρρώστια του Superman και τα δυο κακοποιά πλάσματα δίπλα του δε δίνονται, αλλά θεωρώ ότι αν διαβάζεις τους αντίστοιχους τίτλους έχεις μια πλήρη εικόνα. Οι φιλίες του με τον Batman και τη Wonder Woman δίνονται πολύ όμορφα και νοιώθεις ενδιαφέρον για τις σχέσεις τους. Υπάρχει κάπου και ένα υποσενάριο για τη δημιουργία του κινέζου Superman αλλά είναι λίγο μπερδεμένο. Η έλευση του βετεράνου Clark Kent είναι καλοδουλεμένη και εν κατακλείδι βλέπω ότι ένας ικανότατος συγγραφέας, ο Peter Tomasi, ασχολείται με τον επίλογο και αξίζει τα λεφτά μου. Για να σποϊλάρω να πω ότι ο θάνατος του Superman είναι ό,τι πιο κλισεδιάρικο έχετε διαβάσει. Ενώ η υγεία του καταρρέει, πεθαίνει στη μάχη ηρωικά πολεμώντας έναν κακοποιό, θυσιάζεται για τους γύρω του, και έχει κάπου μια ώρα να πει έναν μονόλογο στον κάθε του φίλο και συμπολεμιστή. Εκεί ήθελε λίγο πιο κότσια να γράψεις κάτι που δε σου υπαγορεύει το εγχειρίδιο του κλασικού συγγραφέα. Οι σκιτσογράφοι είναι η υποτιθέμενη αφρόκρεμα της DC της τελευταίας πενταετίας, ή τελοσπάντων για κάποιους στα γραφεία της. Mikel Janin, Doug Mahnke, Scot Eaton, Jorge Jimenez, και ο συμπαθέστατος Paul Pelletier (που μάλλον τον έχουμε δει και σε καλύτερα κόμικ). Σε κανα δυο εξώφυλλα έχουμε τον Yanick Paquette, μια αδυναμία μου που θυμίζει Kevin Nowlan. Θα χαρώ να τον δω σε κάποιο Φεστιβάλ Κόμικς. Και τι έγινε σε αυτήν την ιστορία. Σκοτώσανε το Superman του New52 και έφεραν τον παλιό που τελικά επέζησε. Στην ουσία οι εκδότες παραδέχτηκαν ότι αυτός ο νέος Superman απέτυχε και θα έχει πιο ενδιαφέρον να κρατήσουμε αυτό που ξέραμε. Όλο το DC Rebirth είναι ένα μικρό βήμα πιο κοντά στο παλιό universe αφού το καινούριο μας βγήκε λίγο ελαττωματικό. Υποτίθεται θα γινόταν πιο απλό και πιο κοντά σε νέους αναγνώστες, αλλά τελικά έγινε πιο πολύπλοκο αφού επανεγγράφτηκε ιστορία στην πορεία, με περισσότερα προβλήματα κατανόησης. Και τελικά έγινε ακόμη πιο αφιλόξενο στην παρακολούθηση. Εκτός αυτού έχουμε και νέες αριθμήσεις, πιο συχνές όσο περνάνε τα χρόνια. Τη μόδα ξεκίνησε η DC το 1986 με το Crisis, ακολούθησε μετά μια πενταετία η Image που κάθε τόσο έβγαζε νέα #1 σε ήδη υπάρχοντες τίτλους, και φτάσαμε στην εποχή μας που η MARVEL το κάνει κάθε εξάμηνο. Το χόμπι γίνεται όλο και πιο πολύπλοκο και θα έλεγα χάνονται ψίχουλα διασκέδασης, που όσο περνούνε τα χρόνια γίνονται ολόκληρες μπουκιές. Θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω τους νέους τίτλους στη μεταRebirth εποχή αλλά με το πρώτο χασμουρητό παρατάω το Superman. Και αν έχω όρεξη υπάρχουν πάντα τα περιοδικά του 1985-1995 για να χαρώ αυτό που ξέρω. Και προπάντων να διασκεδάσω. Μια διαδικασία που δύσκολα πετυχαίνεις στα νέα κόμικς.

O Len Wein είναι ένας συγγραφέας με πολύ πλούσιο υλικό στο ενεργητικό του. Μέσα σε 50 χρόνια έχει γράψει ιστορίες για όλους τους γνωστούς αμερικάνικους χαρακτήρες σουπερηρώων. Διατέλεσε και ένα χρόνο Editor in Chief στη MARVEL σε μια σχετικά δύσκολη εποχή γι’ αυτήν. Είναι όμως περισσότερο γνωστός για δυο του συν-δημιουργίες, το μεταλλαγμένο Wolverine και το Swamp Thing. Ο τελευταίος ως γνωστόν ωρίμασε στα χέρια του Alan Moore και στην ουσία έχτισε τον Θυγατρικό εκδοτικό Οίκο VERTIGO. Στον επαναπροσδιορισμό των κόμικς της DC που ονομάζεται New52 o χαρακτήρας αλλοιώθηκε και έγινε πιο προσιτός στο ευρύ κοινό, δυστυχώς αφαιρώντας όλο εκείνο το σοφιστικέ στοιχείο που είχε κάτω από την ομπρέλα των VERTIGO Comics. Το 2016 δίνεται ξανά στον Len Wein μετά από δεκαετίες ο ήρωας ώστε να παίξει λίγο ακόμη μαζί του. Εκδόθηκαν έξι τεύχη τα οποία πρέπει να διαβαστούν μονομιάς. Η μηνιαία ανάγνωσή τους μου φάνηκε άκρως προβληματική, ενώ όταν τα διάβασα όλα μαζί για δεύτερη φορά θα έλεγα ότι μου φάνηκαν πολύ καλύτερα. Ο Swamp Thing παγιδευμένος σε αυτό το αποκρουστικό σώμα δέχεται τη βοήθεια ενός φίλου του για θεραπεία. Απροσδόκητα δε θεραπεύεται σωστά αλλά στην ουσία ανταλλάσουν την κατάρα του Swamp Thing. Ο νέος ξενιστής ενθουσιάζεται και κατά κάποιον τρόπο καπηλεύεται την ιδιότητα με καταστροφικά αποτελέσματα. Ο ήρωας ζητά τη βοήθεια όλων των φρουρών του παραφυσικού και μάγους που ξέρει για να αντιστρέψει την κατάσταση και να ελέγξει ξανά αυτήν την επικίνδυνη δύναμη. Δεν είναι άσχημο το σενάριο. Έχει ενδιαφέρον και οι σελίδες κυλούν αρκετά εύκολα. Οι χαρακτήρες έχουν κάτι να θες να τους εξερευνήσεις. Όχι ότι ταυτίζεσαι μαζί τους αλλά θέλεις να δεις πού το πάει αυτός ο άνθρωπος που προσπαθεί και πάλι να εγκλωβιστεί σε μια φυλακή μόνο και μόνο για να μην την εκμεταλλευτεί κάποιος με κακοποιές διαθέσεις. Στα δύο πρώτα τεύχη του ζητούν τη βοήθεια ένα ζευγάρι. Έχουν χάσει το γιό τους με περίεργο τρόπο ο οποίος έχει γίνει ένα αντίστοιχο σουρεαλιστικό πλάσμα με επιθετικές διαθέσεις. Ο Swamp Thing τον αντιμετωπίζει, η μάχη μένει στη μέση, και δεν ξαναναφέρεται κανείς στο γεγονός. Πολύ περίεργο για έναν συγγραφέα βετεράνο να αφήνει κομμάτι του σεναρίου στη μέση, στη μέση της ιστορίας. Ίσως ελπίζει σε μια συνέχεια. Το δεύτερο πράγμα που με εκνεύρισε είναι η απόλυτη διαγραφή της ιστορίας που έγραψε ο Alan Moore. Θα μου πείτε «εδώ έχουμε το δημιουργό στο δημιούργημά του, θα ασχοληθούμε με τις αλλαγές που έφερε ένας άλλος συγγραφέας»; Όχι ότι θα είχατε άδικο, αλλά αυτή η ανατροπή του Moore, που δεν είναι πια ένας άνθρωπος που παραμορφώθηκε και θέλει να θεραπευτεί, αλλά είναι ένα φυτό που έκλεψε μια προσωπικότητα και δεν υπάρχει καμιά θεραπεία, είναι ,πώς να το κάνουμε, απλά υπέροχη. Εκείνη η σκηνή που ο Βαλτάνθρωπος ξεσπά το 1984 όταν μαθαίνει ότι δεν υπάρχει γυρισμός, αφού δεν ήταν ποτέ άνθρωπος, είναι μια κλασική σκηνή στο χώρο της Ιστορίας των Κόμικς. Το σκίτσο του Kelley Jones είναι ό,τι πιο σταθερό μπορούν να δουν οι οπαδοί του. Στυλιζαρισμένο και εμπνευσμένο από τις ιστορίες Creepy και φόρος τιμής στον άλλο δημιουργό του Swamp Thing, Bernie Wrightson. Προσέξτε όταν ζωγραφίζει τον Phantom Strange. Η καμπαρντίνα του αιωρείται όπως αυτή του Sandman, από τον άλλο γνωστό τίτλο της Vertigo. Θυμάμαι το σκιτσογράφο όταν ζωγράφιζε πολύ πιο συμβατικά και ουδέτερα στη MARVEL στον άγνωστο τίτλο των STAR Comics, DINO RIDERS. Ναι, έχω τα τεύχη Ο τίτλος αξίζει. Λίγα τεύχη που δεν πρόκειται να σας κουράσουν. Και αν σας αρέσουν μπορείτε να εξερευνήσετε και παλιότερες εκδόσεις του χαρακτήρα. Ίσως βρείτε και πιο μέτριες ιστορίες, αλλά και αυτές δεν είναι του πεταματού. Σελίδα του συγγραφέα στο wiki εδώ. Σελίδα του σκιτσογράφου στο wiki εδώ. Σελίδα του χαρακτήρα στο wiki εδώ.

Το Justice είναι limited series 12 τευχών με ήρωες της DC από τους Jim Krueger (writer), Alex Ross (writer, artist) και Doug Braithwaite (artist). Δεν τοποθετείται στο continuity του σύμπαντος της εταιρείας και κυκλοφόρησε σε διμηνιαία βάση από τον Οκτώβριο του 2005 μέχρι τον Αύγουστο του 2007. Έχουν βγει τέσσερις διαφορετικές συγκεντρωτικές εκδόσεις, μεταξύ των οποίων ένας Absolute σκληρόδετος τόμος το 2009, που βραβεύτηκε με Will Eisner Award for Best Graphic Album - Reprint. Τα μυαλά πολλών υπερκακών ταράσσονται από έναν κοινό εφιάλτη, στον οποίο η Γη καταστρέφεται και οι ήρωές της αδυνατούν να κάνουν κάτι. Αποφασίζοντας να σώσουν οι ίδιοι το πλανήτη μας, αρχίζουν μια συντονισμένη προσπάθεια για να θεραπεύσουν τις πληγές της ανθρωπότητας. Ταυτόχρονα όμως εξαπολύουν μια επίθεση στα μέλη της Justice League, που κατηγορούν δημόσια για ανικανότητα. Η αλήθεια είναι ότι ο κύριος λόγος που αγοράστηκε το κόμικ αυτό, ήταν το όνομα του Ross. Τον θαυμάζω όσο λίγους mainstream Αμερικανούς καλλιτέχνες και τολμώ να πω ότι εδώ φτάνει στο 101% των δυνατοτήτων του (με την εξαιρετικά σημαντική συμβολή και του Braithwaite). Uber-επικό artwork. Το σεναριακό κομμάτι δεν είναι ανάλογου επιπέδου, χωρίς βέβαια να είναι κακό. Η πλοκή είχε μια κάποια πρωτοτυπία και διαθέτει ορισμένα έξυπνα σημεία, ενώ στα συν συγκαταλέγω και την εμφάνιση άγνωστων χαρακτήρων, όπως οι Metal Men και ο Gorilla Grodd. Ωστόσο, δεν έλειψαν οι τυπικές ευκολίες του είδους, η ιστορία δεν είναι τόσο σφιχτή και οι διάλογοι σε γενικές γραμμές μου φάνηκαν μέτριοι. Παρόλα αυτά το θεωρώ ένα από τα πιο ενδιαφέροντα superhero κόμικς που έχω διαβάσει και πιστεύω ότι οι φαν του είδους θα το εκτιμήσουν περισσότερο. Βαθμολογία: 7,2/10

Η ταινία βγήκε το 2005. Ως κεντρικός αντίπαλος του Batman είναι ο γνωστός μας κόμης Δράκουλας. Ο Joker και ο Penguin δραπετεύουν από το Άσυλο Arkham και προσπαθώντας να βρούν ένα θησαυρό στο νεκροταφείο της πόλης, καταφέρνουν να ξυπνήσουν τον άρχοντα των βρικολάκων. Ο Δρακουλας συναρπάζεται από τη νέα πόλη, προσπαθεί να εξερευνήσει το μύθο του Batman, γοητεύεται από τη Vicky Vale, και δαγκώνει όσους Γκοθαμίτες μπορεί δημιουργώντας έναν επικίνδυνο στρατό. Ο Batman καλείται να τον σταματήσει και να θεραπεύσει τα θύματά του. Αρκετή δράση αλλά θα έλεγα ότι η έμπνευση των δημιουργών δεν εξιτάρει ιδιαίτερα. Ο Jeff Matsuda ήταν ο σκιτσογράφος που έδωσε το στίγμα του στις φιγούρες της ταινίας. Παιδί της πρώτης Image πενταετίας του Rob Liefeld, μεγαλούργησε στους τίτλους του, και κάποια στιγμή έκανε ένα πέρασμα από τους μεταλλαγμένους τίτλους της MARVEL. Δεν μπορώ να πω ότι είναι του γούστου μου και δεν μπορώ να πω ότι συμπάθησα τον μαύρο, με πράσινο ράστα μαλλί Joker που ζωγράφιζε. Τον Batman τον έκανε με πλακουτσωτή μύτη θεωρώντας ότι το στιλ του μποξέρ του πήγαινε περισσότερο. Πάντως το όνομα του ικανού Alan Burnett υπάρχει στους παραγωγούς της ταινίας. Ίσως λίγο περισσότερο τρομακτικό για τα παιδιά σας, και αρκετά αλλόκοτο για τις μεγαλύτερες ηλικίες. Μετριότατο στην καλύτερη περίπτωση, με λίγες ενδιαφέρουσες στιγμές. ================================================================================================ Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από τον Θρηνωδό Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Μπάτμαν: Γιώργος Χατζηγεωργίου Δράκουλας: Ντίνος Σούτης Penguin/Τζόκερ: Λουκάς Φραγκούλης Vicki Vale: Κατερίνα Γκίργκις Alfred: Βασίλης Καΐλας Συμμετέχει ο Χάρης Γρηγορόπουλος Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Κουζούπης Η μεταγλώττιση έγινε στα στούντιο της Audio Visual (από greektoons.org) [imdb=tt0472219]

Προσοχή προσοχή! Η ακόλουθη παρουσίαση ΔΕΝ έχει εγκριθεί από την επιτροπή κεφαλαιαγοράς και τον ΕΦΕ και τον ΕΟΦ, ΠΕΡΙΕΧΕΙ απρε[/w]πές περιεχόμενο, ΔΕΝ συνάδει με κάποια στάνταρ του φόρουμ, και αν η Δ.Ο. ήξερε από πριν τι θα έγραφα, πιθανότατα να μην είχε κάνει δεκτή την εγγραφή μου στο φόρουμ. (όποιος έχει διαβάσει τη σειρά, θα καταλάβει τι παίζει εδώ κάτω…) You have been warned. Proceed at your own risk!{./ew] The following text was written by an uneducated professional orangutan and should not be repeated at home. ΥΓ επαναλαμβάνω ότι κάνω κάτι πολύ συγκεκριμένο εμπνεόμενος από το συγκεκριμένο κόμικ, οπότε μπορεί να ενοχληθείτε αν συνεχίσετε.

Η τρίτη και τελευταία ταινία κινουμένων σχεδίων από τη σειρά Batman Adventures ήταν η Mystery of the Batwoman και βγήκε το 2003. Η Batman Beyond - Return Of The Joker ενώ έχει μια μεγάλη σκηνή που τοποθετείται χρονικά στη σειρά Batman Adventures ήταν μια ανεξάρτητη παραγωγή. Τουλάχιστον έτσι προμοταρίστηκε. Ο Πιγκουίνος κατασκευάζει παράνομα όπλα και τα εμπορεύεται. Αρκετοί συνεργάζονται μαζί του και κάποιοι τους κυνηγούν. Ο νέος εκδικητής είναι η Batwoman εμπνευσμένη από τον κλασικό Σκοτεινό Ιππότη. Η υπόθεση τραβάει το ενδιαφέρον του Batman ιδιαίτερα το γεγονός ότι η Batwoman είναι πιο βίαιη και επιθετική. Μετά βίας καταφέρει να βρει την ταυτότητά της ανάμεσα σε ένα μικρό πλήθος γυναικών που τον περιστοιχίζουν. Έτσι εκτός από να σταματήσει την αγοραπωλησία όπλων, έχει και να εμποδίσει ή τουλάχιστον να ελέγξει το νέο τυχοδιώκτη της νύχτας. Η ταινία είναι καλοφτιαγμένη. Το νουάρ στοιχείο είναι έντονο, ακόμη και στη μουσική υπόκρουση, αλλά δείχνει λίγο επιτηδευμένο. Ενώ έδειχνε τόσο φυσικά στο Mask of the Phantasm, εδώ μοιάζει λίγο φτιαχτό. Οι μισοί χαρακτήρες ντύνονται στο στιλ του 1950 και οι άλλοι μισοί λες και έχουμε 1985. Κάπου κάτι ισορροπίες δεν υπάρχουν. Θα μου πείτε αστείες λεπτομέρειες, αλλά αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν το Mask of the Phantasm αριστούργημα. Οι φωνές των Kevin Conroy, Bob Hastings , Robert Costanzo ακόμη υπάρχουν, τα γραφικά είναι πιο φυσικά, υπάρχει και ένα τραγούδι που γράφτηκε ειδικά για την ταινία. Βλέποντας σχόλια στο IMDB τη θεωρούν κατώτερη του Mr Freeze – Subzero, πράγμα με το οποίο δε συμφωνώ. Η στολή της Batwoman έχει αρκετά στοιχεία που θυμίζουν αυτή του Batman Beyond, καθώς και της Batwoman που παρουσιάστηκε στα κόμικς. Δεν ακολούθησε άλλη ταινία. Η νέες σειρές Batman έκαναν μια διαφορετική παρουσίαση του χαρακτήρα, με νέο λουκ, και οτιδήποτε ακολούθησε δεν είχε σχέση με αυτό που ξέραμε. Ίσως η μαγεία να χάθηκε, το κοινό ανανεώθηκε και ήθελε καινοτόμες ιδέες. Τρέιλερ της ταινίας εδώ. Batman: Mask of the Phantasm Batman & Mr. Freeze: SubZero Batman: Mystery of the Batwoman ===================================================================================================== Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από τον Θρηνωδό Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Μπάτμαν: Γιώργος Χατζηγεωργίου Ρόμπιν/Ντετέκτιβ Μπούλοκ/Alfred: Βασίλης Καΐλας Kathy Duqense/Barbara Gordon (Batgirl): Κατερίνα Γκίργκις Rocky Ballantine/Sonia Alcana: Βίνα Παπαδοπούλου Penguin: Λουκάς Φραγκούλης Eπίτροπος James Gordon/Rupert Thorne: Ντίνος Σούτης Carlton Dequense: Αργύρης Παυλίδης Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Κουζούπης Η μεταγλώττιση έγινε στα στούντιο της Audio Visual (από greektoons.org) [imdb=tt0346578]

Η δεύτερη τηλεταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους από τον κόσμο του Batman Adventures ήταν η Batman & Mr. Freeze: SubZero το έτος 1998. Δεν την είχα δει μέχρι χτες για δυο λόγους. Πρώτον τη συνδύασα με τον Arnold Schwarzenegger και κείνη την απαίσια ταινία που παίχτηκε την προηγούμενη χρονιά, και δεύτερον εκείνο το Sub-Zero μου θύμιζε Mortal Combat και κάπως με χαλούσε. Τρέχα γύρευε. Το καρτούν ήταν έτοιμο το 1997, αλλά ήθελαν να την απομακρύνουν από την καταστροφική κινηματογραφική ταινία που προηγήθηκε. Το σενάριο είναι σχετικά μέτριο. Ο Mr. Freeze απομονώνεται στο βόρειο πόλο και προσπαθεί να σώσει τη γυναίκα του από την ανίατη αρρώστια που την απειλεί. Τα πειράματα διακόπτονται με άσχημο τρόπο και αναγκάζεται (τουλάχιστον στο μυαλό του) να προβεί σε ακόμη πιο ανορθόδοξες λύσεις. Ψάχνει ζωντανό δότη οργάνων γιατί τα εσωτερικά όργανα της γυναίκας του καταρρέουν. Διαλέγει την Barbara Gordon, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι η Batgirl. Επιστρατεύονται οι Batman και Robin για να τη σώσουν. Αυτό είναι το σενάριο. Ούτε σπουδαία πλοκή, ούτε κάποιο ιδιαίτερο επίπεδο χαρακτήρων, ούτε ανατροπές στην εξέλιξη. Πολύ ουδέτερο από μια σειρά που μας έδωσε υπέροχα πράματα. Για να πω και μια καλή κουβέντα νομίζω για πρώτη φορά είδαμε να χρησιμοποιούνται τρισδιάστατα γραφικά για να αποδώσουν απαιτητικές κινήσεις και λήψεις. Όχι ότι δείχνουν όμορφα, αλλά υπάρχει μια σημαντική προσπάθεια, που όμως δείχνει περίεργο στην εποχή μας. Δείτε τα με τα παιδιά σας, αλλά ίσως βαρεθούν πιο γρήγορα από σας. Batman: Mask of the Phantasm Batman & Mr. Freeze: SubZero Batman: Mystery of the Batwoman ===================================================================================== Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από τον Θρηνωδό Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Μπάτμαν: Παύλος Μηλιώνης Μίστερ Φριζ: Ντίνος Σούτης Ρόμπιν: Βασίλης Καΐλας Mπάρμπαρα Γκόρντον (Batgirl): Μαίρη Σταυρακέλη Επίτροπος Τζιμ Γκόρντον: Γιώργος Χριστόπουλος Γκρέγκορι Μπέλσον: Ηλίας Ζερβός Ντετέκτιβ Μπούλοκ/Κούνακ: Φώτης Πετρίδης Ντιν Άρμπαγκαστ: Τάσος Κωστής Συμμετέχουν: Λέτα Μουσούτη, Γιάννης Παπαϊωάννου Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Κουζοὐπης Η μεταγλώττιση έγινε στα στούντιο της Audio Visual (από greektoons.org) [imdb=tt0143127]

In Elseworlds , heroes are taken from their usual settings and put into strange times and places- some that have existed or might have existed and others that can't or shouldn't exist. Aυτη τη φραση διαβαζει κανεις στις πρωτες σελιδες αυτου του τομου και καταλαβαινει οτι η ιστορια που θα ακολουθησει δεν εντασσεται στο continuity της DC . Το Kingdom Come μας τοποθετει σε μια διαφορετικη πραγματικοτητα οπου οι ανθρωποι εχουν χασει την εμπιστοσυνη τους στο προσωπο του Superman . Δεν πιστευουν οτι η ηθικη που πρεσβευει και οι πραξεις του ειναι ικανες να τους προστατεψουν απο τους υπερκακους και ετσι του γυριζουν την πλατη και εμπιστευονται τον Magog , εναν αδιστακτο υπερανθρωπο που δεν δισταζει να σκοτωσει. Οποτε ο Superman αποσυρεται απο την ενεργο δραση και καταφευγει στην υπαιθρο. Πολλοι απο τους υπερηρωες θα ακολουθησουν το παραδειγμα του , ενω αλλοι θα συνεχισουν να προστατευουν τις πολεις τους αλλα μακρια απο την δημοσιοτητα. Εχουν περασει 10 χρονια απο τοτε που ο Superman εγκαταλειψε και ενας ιερεας, ο Norman McCay διακατεχεται απο οραματα που προμηνυουν μια μεγαλη καταστροφη. O Spectre τον επισκεφτεται και του λεει οτι μεσα απο τα οραματα του θα δουν σπουδαια γεγονοτα και οταν θα γινει η καταστροφη ο Spectre θα πρεπει να αποδωσει δικαιοσυνη. Οι metahumans οπως αποκαλουνται τωρα οι υπερανθρωποι, πολλοι γιοι και εγγονια των παλιων ηρωων, εχουν παρει την εξουσια στα χερια τους και πολεμαν ο ενας τον αλλο , δεν τους νοιαζει για τους ανθρωπους και δεν εχουν τα ιδεωδη της προηγουμενης γενιας. Ετσι ο Magog θα κανει ενα λαθος που κοστιζει την ζωη σε ολοκληρο το Κανσας και ο Superman αναγκαζεται να επιστρεψει , μαζευει την παλια Justice League και υποσχεται να σοφρωνισει με καθε μεσο τους υπερανθρωπους , ακομα και με την βια. Παρολα αυτα δεν καταφερνει να πεισει τον Batman και τους υπολοιπους ηρωες που εχει στο πλευρο του , οι οποιοι εχουν ενα διαφορετικο σχεδιο για να διορθωσουν τα πραγματα. Ταυτοχρονα ο Lex Luthor μαζι με αλλους παλιους κακους κανουν τα δικα τους σχεδια. Αναποφευκτα τα τεσσερα στρατοπεδα θα συγκρουστουν (superman, batman , Luthor , metahumans) . Η γνωμη μου: Μια πραγματικα καλη ιστορια που πραγματευεται το θεμα της δικαιοσυνης και την λογικη της αναθεσης. Ποιος ειναι πραγματικα ενοχος για την κατασταση , ο Superman που εφυγε για 10 χρονια ? Ο Magog και οι metahumans ? Οι υπολοιποι ηρωες που μειναν στην αφανεια? Το πως αντιμετωπιζουν οι ηρωες τους ανθρωπους ? Το αντιστροφο? Η λιγο απο ολα? Μπορει να ειναι ενα βιβλιο με πρωταγωνιστες τυπους με κολαν αλλα εδω δεν υπαρχει η λογικη ασπρο-μαυρο. Καθε πλευρα εχει επιχειρηματα και ενα μερος της ευθυνης, αλλα περισσοτερο φταινε αυτοι που αφησαν την τυχη τους στα χερια αλλων και δεν βγαινουν στο προσκηνιο αλλα βλεπουν τους πιο δυνατους ως θεους. Aκομα εξεταζεται και το ποσο ηθικες ειναι οι πραξεις των ηρωων και κατα ποσο δικαιολογουνται στην προσπαθεια τους να σωσουν τον κοσμο. Ενδιαφερον εχει ακομα οτι καθολου τυχαια , ο Superman στο μεγαλυτερο μερος της ιστοριας απορριπτει το ονομα Clark και προτιμαει το Kal, ενω ο Batman δεν ειναι πια ο Bruce Wayne αλλα ο Batman (σκετο ). Την εικονογραφηση την κανει ο Alex Ross και ειναι πραγματικα υπεροχη , ακρως ρεαλιστικη και καθε καρε εχει πολλα να δεις . Στο τελος του βιβλιου γραφει και απο ποιους ανθρωπους εμπνευστηκε για καποιους χαρακτηρες. Μην εχοντας δει καποιο αλλο εργο του στην αρχη με παραξενεψε το σχεδιο αλλα γρηγορα το ξεπερασα. Το Trade που εχω εχει 232 σελιδες . Τα τεσσερα τευχη της ιστοριας εκδοθηκαν το 1996. Στην αρχη υπαρχει μια εισαγωγη απο τον Elliot Maggin , ενω στο τελος βρισκεται παραρτημα με σχεδια και σχολια του Ross . Να πω ακομα οτι το λεξιλογιο ειχε ενα βαθμο δυσκολιας παραπανω απο οτι μας συνηθιζουν τα κομικ γενικοτερα. Αξιζει και με το παραπανω , διαβαστε το , στην kwtsoκλιμακα ενα ανετοτατο 10/10 ! Aφιερωμα στην ελληνικη εκδοση απο την Anubis ΕΔΩ Aφιερωμα στον Alex Ross Πληρης Εργογραφια του στα ελληνικα Αλλα απο Alex Ross: Us- Uncle Sam MARVELS Απο τον σεναριογραφο Mark Waid : Eλληνικες Εκδοσεις : SUPERMAN: BIRTHRIGHT DC UNIVERSE CAPTAIN AMERICA: Η ΑΡΧΗ Ξενες Εκδοσεις : RUSE IRREDEEMABLE INCORRUPTIBLE EMPIRE

Η 15η καλαισθητη έκδοση που ετοίμασαν σε συνεργασία οι ANUBIS και το ΕΘΝΟΣ της Κυριακής,έχουν ήρωα τον Ανθρωπο Αστραπη τον καταπληκτικό FLASH. Στο άλμπουμ περιέχονται 3 ιστορίες των Αμερικάνικων εκδόσεων : Flash(2011)#7 #26 & Flash annual#2. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ και όχι βιασύνες.

Ένας σημαντικός δημιουργός κόμικς που γνωρίσαμε στα μεταφρασμένα ελληνικά κόμικς, διαβάσαμε, αγαπήσαμε και μάθαμε να ξεχωρίζουμε. Επηρεασμένος από τις παλιές τηλεοπτικές εκπομπές του Superman και τα Marvel Comics, αφού έκανε ένα πέρασμα από μικρές εταιρίες, βρέθηκε στα γραφεία του House of Ideas. Η εργατικότητά του ανέβαζε την αξιοπιστία του και του δίνεται να σκιτσάρει τον τίτλο του Iron Fist. Εκεί δημιουργεί το χαρακτήρα του Sabretooth, που αργότερα γίνεται μια πολύ σημαντική φιγούρα στη ζωή του Wolverine. Μαζί με το συγγραφέα Chris Claremont γίνονται ένα δυνατό και δημιουργικό ζευγάρι. Aφήνουν το σημάδι τους στον εμπορικό τίτλο του Spider-man ονόματι Marvel Team-Up, με πολλούς guest-star και δράση μόνο με σουπερήρωες και καθόλου χαρακτήρες με πολιτικές ταυτότητες. Ο τίτλος που μεγαλουργούν είναι το X-Men. Εκεί ο σκιτσογράφος Dave Cockrum αποχωρεί και η θέση δίνεται στον Byrne. Ο τίτλος είναι σχετικά παρθένος, δεν έχει αναλωθεί στα μάτια του κοινού. Από το πρώτο τεύχος ήταν διμηνιαίος, με ιστορίες reprint τα τελευταία χρόνια, με χαρακτήρες σχετικά ανεξερεύνητους. Ο τίτλος χαρακτηριζόταν από τις χαμηλές πωλήσεις, που σήμαινε χαμηλές απαιτήσεις από τους εκδότες. Ό, τι έπρεπε για φρέσκες ιδέες. Και με μισή ντουζίνα νέους ήρωες καταφέρνουν γρήγορα να τον κάνουν έναν από τους ακρογωνιαίους τίτλους της εταιρίας. Πολύ γρήγορα τη θέση του συγγραφέα μοιράζονται ο Byrne με τον Claremont. Όπως λέει ο τελευταίος, δεν ξεχώριζε η δουλειά του ενός από του άλλου. Αλληλοσυμπλήρωναν τις σκέψεις του και καταφέρνουν να γράψουν μερικές από τις καλύτερες περιπέτειες που γράφτηκαν σε αμερικάνικα περιοδικά. Κάπου όμως η συνταγή χαλάει. Η ισχυρή προσωπικότητα του Byrne δημιουργεί προβλήματα στη σχέση τους. Πρώτος λόγος ο χαρακτήρας του Wolverine. O μεν Claremont θέλει να τον παρουσιάσει ως ένα ζώο που μεταλλάχθηκε σε άνθρωπο και να τον ξεφορτωθεί , ο δε Byrne προσπαθεί να τον κρατήσει με πάση θυσία ως καθαρόαιμο μεταλλαγμένο άνθρωπο σχεδόν τρελό. «Για μένα o Wolverine είναι ένας ψυχοπαθής που τρώει τα δημητριακά του με γάλα στην κουζίνα και μαχαιρώνει ψυχρά και ψύχραιμα την Kitty Pryde γιατί του είπε καλημέρα με περίεργο τρόπο». Αυτή ήταν η φράση που χρησιμοποιούσε για να προσδιορίσει τον ήρωά του. Από κάποιο σημείο και μετά κατηγορεί το συγγραφέα ότι πληρώνεται άδικα αφού όλες οι καλές ιδέες ήταν δικές του. Για λίγο διάστημα ασχολείται με την ομάδα των Alpha Flight, μια καναδική ομάδα σουπερηρώων, που ενώ πουλάει εξαιρετικά τα σενάρια είναι κάτω του μετρίου. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι του είναι τόσο αδιάφοροι οι χαρακτήρες που δεν ξέρει τι να τους κάνει. Αποχωρεί για τον τίτλο του Hulk αλλά δεν αντέχει ούτε εκεί. Του δίνεται μια από τις παιδικές του αγάπες. Οι 4 Φανταστικοί, έναν τίτλο που τον απογειώνει γράφοντας και σχεδιάζοντας μόνος του τις περιπέτειές τους. Θεωρήθηκε η καλύτερη εποχή τους μετά αυτή των Stan Lee και Jack Kirby. Στους X-Men αγάπησε τον Wolverine, εδώ είχε την Susan Storm ως αδυναμία του. Δεν υπάρχει τίτλος που να μη δούλεψε. Spider-man, Captain America, Avengers, Iron Man. Ούτε λίγο ούτε πολύ είχε ό, τι ζητούσε. Από ένα σημείο και μετά δεν είναι θέμα χρημάτων οι δουλειές που του δίνονται αλλά απλώς του δίνονταν. Βοηθάει το γιό της νέας τότε γυναίκας του, Kieron Dwyer, τον εκπαιδεύει και φροντίζει να φτάσει να σκιτσάρει τις περιπέτειες του Captain America. Διαβάσαμε αυτά τα τεύχη τα τελευταία χρόνια στα περιοδικά του εκδότη Καμπανά. Έτσι σε μια χρυσή εποχή για τη DC του δίνεται ο Superman. Μια επιτυχημένη εποχή για το χαρακτήρα. Αφού το παρελθόν του ήρωα διαγράφεται μέσω του Crisis of Infinite Earths, καλείται ο Byrne να ξαναγράψει τις περιπέτειές του. Τον κάνει πιο ανθρώπινο, προσδιορίζει τις δυνάμεις του πολύ πιο χαμηλά και ζωντανεύει τον παρωχημένο ήρωα σε νέα δεδομένα. 3 τίτλοι εκδίδονται το μήνα και καταδέχεται να συνεργαστεί στα σκόρπια σενάρια με τον Marv Wolfman. Ακόμη και αυτόν όμως δεν το σέβεται, το μειώνει και τον προσβάλει συνέχεια. Μέχρι και τον τίτλο του Wolfman ήθελε, για να εξιστορήσει μέσω αυτού τις περιπέτειες του Superboy, πράγμα που του το αρνήθηκαν. Τον ελεύθερο χρόνο του έχτισε αρκετά limited series του Supes που εκδόθηκαν παράλληλα με τους βασικούς τίτλους. Επιστρέφει στη Marvel και ασχολείται με τους Avengers και She-Hulk, με πιο ελαφριές και χιουμοριστικές ιστορίες. Κάπου εκεί εκμεταλλεύεται την επιτυχία των κόμικς του καιρού εκείνου και αποφασίζει να ασχοληθεί με προσωπικές του δημιουργίες. Παρουσιάζει τους Next Men, και του έρχεται μια μήνυση από τη Marvel. Το όνομα θυμίζει τους X-Men και δεν το δέχεται ο αντίπαλος εκδοτικός οίκος. Αναγκάζεται να αλλάξει τον τίτλο σε John Byrne’s Next Men και του απαγορεύεται να έχει το γράμμα Χ με διαφορετικό χρώμα από τον υπόλοιπο τίτλο. Ναι, τέτοιες αποφάσεις παίρνονται όταν είναι στη μέση χρήματα, δικηγόροι, και κριτήρια τύπου «ας κάνουμε το μικρό να χάσει όλο του το κεφάλαιο στο δικαστήριο». Βοηθάει τον Mignola στα πρώτα βήματα του Hellboy, γράφοντας την παρθενική του εμφάνιση και την πρώτη μεγάλη περιπέτεια. Αποκτά εχθρούς στο πρόσωπο των περισσότερων δημιουργών της Image θεωρώντας τους ανίκανους. Εκεί κάπου το αστέρι του αρχίζει να δύει. Ενώ του δίνονται πολλοί και διάφοροι χαρακτήρες της DC, το πλακάτ πια σκίτσο του δεν έχει θέση στη νέα εποχή. Κάνει ένα μεγάλο πέρασμα στη Wonder Woman αλλά οι πωλήσεις δεν είναι ποτέ ικανοποιητικές. Προσπαθεί να χτίσει το crossover Genesis, αλλά σχεδόν όλοι οι εκδότες τον μποϋκοτάρουν και δε συνεργάζονται μαζί του 100%. Το 1998 του δίνεται δουλειά σε διάφορους τίτλους του Spider-man και X-Men αλλά δεν ικανοποιούν κανέναν. Ενώ ο τελευταίος τίτλος είναι βιώσιμος κλείνει για να παρουσιαστούν φρέσκιες ιδέες και όχι αναμασήματα του παρελθόντος. Το δυνατό του ταπεραμέντο δεν του επιτρέπει να επιστρέψει ποτέ στην Marvel. Ακολούθησαν δουλειές στην IDW Comics, χωρίς ποτέ να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο. Μια από τις πιο περίεργες δημιουργίες του εκεί ήταν χτίσιμο ιστοριών του Star Trek χρησιμοποιώντας διάφορες φωτογραφίες του πρώτου τηλεοπτικού σίριαλ με την προσθήκη μπαλονιών. Φωτορομάντζα που οι Αμερικάνοι ονομάζουν Fumetti. Έναν όρο κλεμμένο από την Ιταλική σκηνή, που όμως δε σημαίνει το ίδιο πράγμα. Το σκίτσο του δυναμικό έχει επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες. Ο Jim Lee είναι ένα ας πούμε πνευματικό παιδί του. Η εργατικότητά του και η αξιοπιστία του σε θέματα deadline τον έκαναν από τους πιο αγαπητούς δημιουργούς των εκδοτών. Η ισχυρή του προσωπικότητα όμως ήταν εμπόδιο στην καριέρα του. Τα βάζει ακόμη και με τον Jack Kirby. Ο τελευταίος μη γνωρίζοντας τα χρήματα που έχει κερδίσει η εταιρία με τις δημιουργίες του απαιτεί, ακόμη και στην εποχή μας μέσω των κληρονόμων του, χρήματα και δικαιώματα από τη δουλειά του. Ο Byrne τον κατηγορεί ότι δε σεβάστηκε το συμβόλαιό του «Εγώ είμαι γρανάζι της εταιρίας και φροντίζω για το καλό της εταιρίας». Αυτή είναι μια συχνή αντιμετώπιση συνυφασμένη με την ψυχοσύνθεση του αμερικάνου πολίτη για την καπιταλιστική του χώρα. Κάπως έτσι αντιμετωπίζεται το κράτος από τα σκληρά κομουνιστικά καθεστώτα. Προσωπικά η μεγαλύτερη αλλαγή στο σχέδιό του που παρατήρησα είναι η μεγέθυνση των χαρακτήρων. Οι φιγούρες του ανά τις δεκαετίες αρχίζουν να καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο στα καρέ. Οι μικρές φιγούρες του γίνονται όλο και πιο μεγάλες, και πολλές φορές δε σχεδιάζει background είτε γιατί πια δεν έχει χώρο είτε γιατί δε θέλει. Οι εκφράσεις των προσώπων είναι τόσο συγκεκριμένες που είναι πια μόνο μία φιγούρα. Το ίδιο κάνει και ο Manara. Η σημαντική θέση στο πάνθεον των δημιουργών της 9ης Τέχνης στην Αμερικάνικη σκηνή δε γίνεται να μην του δοθεί. Αυτοί που μεγαλώσαμε με τα περιοδικά του Σπάιντερ-μαν του 1980-1990 τον μάθαμε και χαιρόμασταν να βλέπουμε το σκίτσο του. Ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που ξεχωρίζαμε και κάναμε μέσω αυτού τους X-Men έναν τίτλο που χαρακτήριζε τα νιάτα μας. Βιογραφία του στο wikipedia. Προσωπική του σελίδα με forum. Καταγραφή της δουλειάς του. Μία από τις πολλές συνεντεύξεις του που μπορείτε να βρείτε στο ιντερνετ. Ο αλμυρός του λόγος για όλους είναι έκδηλος. Μία λίστα με τις καλύτερες δουλειές του.

Και φτάνουμε αισίως στον έβδομο τόμο. Εδώ ο συγγραφέας βάζει την πέμπτη ταχύτητα και χτυπάει τελικές. Όχι, μην περιμένετε επικές μάχες και καταιγιστική δράση. Είστε σε λάθος κόμικ. Οι σχέσεις της Οικογένειας περνούν δοκιμασίες και τα μέλη τους απαιτούν την ύπαρξη των άλλων στη ζωή τους. Δίνονται εξηγήσεις μεταξύ τους και διαλευκάνσεις στις αποφάσεις τους. Η Delirium επιθυμεί να δει ξανά τον αδερφό της Destruction. Θεωρεί ότι ο χαμένος αδερφός πρέπει να ενωθεί και πάλι με την οικογένειά του μετά από 300 χρόνια απουσίας. Κανείς από την Οικογένεια δε θέλει να τη βοηθήσει. Εκτός από τον Dream, που, αν και αδιαφορεί, δέχεται αφού δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει. Βιώνει και μια ερωτική απογοήτευση που ίσως αυτή η αναζήτηση να τον βοηθήσει να χαλαρώσει. Προσπαθώντας να έρθουν σε επαφή με πρόσωπα που γνώριζαν τον Destruction κάνουν ένα οδοιπορικό και συναντούν ανθρώπους που λίγο αργότερα πεθαίνουν ή έχουν πεθάνει μερικές μέρες πριν. Κάτι που εν μέρει τους ανησυχεί, αλλά δεν καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του Dream. Προσπαθεί να αποχωρήσει από την αναζήτηση, αλλά η παράνοια και το παράπονο της Delirium καθώς και η λογική της Death (σιγά μην έλειπε από την ιστορία) τον οδηγούν και πάλι στο να βρει τον αδερφό του Destruction. Η καταλυτική βοήθεια για το κρησφύγετό του δίνεται από την τραγική φιγούρα του γιου του Ορφέα. Το κομμένο του ζωντανό κεφάλι φροντίζεται σε ένα ελληνικό νησί από μια οικογένεια εδώ και χρόνια. Μια ζωή χωρίς οίκτο, που προκαλεί οίκτο στον αναγνώστη. Μπορεί η ανάγνωση αυτών των προτάσεων να σας φαίνεται αστεία, αλλά οι σκηνές που εξιστορούν τη ζωή του είναι από τις πιο ποιητικές και καταθλιπτικές σελίδες της ιστορίας. Το τέλος αυτής της αναζήτησης στηρίχτηκε στη βοήθεια του Ορφέα, ο οποίος ζήτησε ένα αντάλλαγμα. Όσο ανθρώπινο αν και ήταν αυτό που ζήτησε άλλο τόσο θα καταδικάσει τον πατέρα του στα μελλοντικά τεύχη. Ένα τίμημα που χτίζει την τρίτη και τελευταία πράξη της σειράς. Το σενάριο είναι δύσκολο. Πολύ εύκολα ο αναγνώστης μπορεί να το παρατήσει. Δεν είναι από τους πιο αδιάφορους τόμους αλλά μια δοκιμασία. Όπως σας είπα σε προηγούμενο κείμενο θεωρώ τα πρώτα μισά τεύχη τα καλύτερα της σειράς. Κάπου εδώ ο συγγραφέας γράφει για τον εαυτό του. Δεν προσπαθεί να δώσει όμορφες ιστορίες στους αναγνώστες αλλά μάλλον χτίζει κάτι γι’ αυτόν. Προς υπεράσπισή του να σημειώσω ότι υπάρχουν πολλές αναφορές σε προηγούμενα γεγονότα και πάντρεμά τους με στιγμές σε αυτήν την ιστορία, καθώς και αρκετά στοιχεία που θα χρησιμοποιηθούν σε επόμενα τεύχη. Οι ίδιοι οι διάλογοι και οι εξηγήσεις που δίνονται μεταξύ των μελών της Οικογένειας είναι τόσο καταλυτικές για τις σχέσεις τους και την εξέλιξη της ιστορίας. Το σκίτσο πάλι είναι εκνευριστικά απλό. Η Jill Thompson χρησιμοποιεί πολύ λεπτές αραιές γραμμές, λίγες, χωρίς σκιάσεις ή σκοτεινές αποχρώσεις, που σε συνδυασμό με τα φτωχά χλωμά χρώματα το κάνει πιο φτηνό. Κάποιοι πειραματισμοί λαμβάνουν χώρα σε μια σκηνή σε κάποιον κλαμπ με ημίγυμνες κοπέλες, που θα δούμε κατά κόρον στο μελλοντικό Sin City. Τουλάχιστον κατάφερε να σκιτσάρει 9 συνεχόμενα τεύχη χωρίς διακοπή. Αρκετά ενδιαφέρον το βιογραφικό της, με πιο σημαντικές δουλειές της οι παράλληλες ιστορίες του σύμπαντος του Sandman με πιο χαριτωμένα σκίτσα και σενάρια, καθώς και το βραβευμένο Scary Godmother. Λόγω της ποικιλίας των πρωταγωνιστών, ο letterer προσπαθεί να χρησιμοποιήσει γραμματοσειρές που ξεχωρίζουν η μια από την άλλη. Μεγάλη γκάμα από αυτές αφού συμμετέχουν όλα τα αδέρφια της Οικογένειας. Τα εξώφυλλα είναι δουλεμένα αρκετά διαφορετικά από τα προηγούμενα, τόσο που ξενίζουν. Σκεφτείτε ότι οι εκδότες έκαναν παρατήρηση στον Dave McKean λέγοντάς του ότι είναι τόσο περίεργα που δεν θα μπορούν οι αγοραστές να τα ξεχωρίσουν από τα άλλα περιοδικά στα ράφια. «Θα ψάξουν και θα τα βρουν» ήταν η απάντηση. Τολμώ να τον χαρακτηρίσω έναν περίεργο τόμο. Από την μια είναι τόσο εύκολο να απογοητεύσει, από την άλλη οι διάλογοι προδίδουν μια τόσο δυσλειτουργική οικογένεια που απολαμβάνεις να την εξερευνείς. Η αδιαφορία του Μορφέα όμως για τα γεγονότα που λαμβάνουν γύρω του μπορεί εύκολα να μεταλλαχθεί σε αδιαφορία του αναγνώστη. Οι πωλήσεις βέβαια δεν έπαθαν κάτι, αντιθέτως ήταν πολύ σταθερές, όπως όλο το κόμικ. Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά. Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης εδώ. Παρουσίαση του πρώτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του δεύτερου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τρίτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τέταρτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του πέμπτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του έκτου τόμου εδώ. Παρουσίαση του έβδομου τόμου εδώ. Παρουσίαση του όγδοου τόμου εδώ. Παρουσίαση του ένατου τόμου εδώ. Παρουσίαση του δέκατου τόμου εδώ. Παρουσίαση του τόμου Death: The High Cost Of Living εδώ. Σχόλια στο wikipedia για το κόμικ εδώ. Βιογραφικό του συγγραφέα εδώ. Η ελληνική έκδοση του Eternals, του ίδιου συγγραφέα, εδώ.

Με τους υπολοιπους 26 να εχουν κλεισει μια θεση στους 64 μενει να αποφασιστει ποιος απο τους παραπανω κυριους θα προκριθει καθως ολοι συγκεντρωσαν απο 11 ψηφους Εδω μια ψηφος μονο και ανοιχτο το θεμα μεχρι αυριο βραδυ.

Εδω θα βρουμε τους 2 τελευταιους απο τους 6 συνολικα ομιλους των δημιουργων που κατα την διαρκεια της καριερας τους καναν ως επι το πλειστον δουλειες που θα χαρακτηριζοταν mainstream, δηλαδη σε μεγαλους εκδοτικους οικους (Marvel, DC-Vertigo, Image, Dark Horse κλπ) ειτε σε γνωστα περιοδικα του χωρου. Ψηφιζετε οσους δημιουργους θελετε απο καθε ομιλο. Απο τους ομιλους των mainstream θα προκυψουν 27 συμμετοχες για τον επομενο γυρο των 64. Αυτες θα ειναι οι 4 καθε ομιλου συν τους 3 καλυτερους πεμπτους ( 6X4 + 3 = 27 ). Σε περιπτωση που σε καποιον ομιλο κερδισει ο ΚΑΝΕΝΑΣ τοτε ο ομιλος αυτος χανει μια θεση που παει στους επιλαχοντες που θα προκυψουν στο τελος της ψηφοφοριας απο ολους τους ομιλους. Μην ξεχασετε να ψηφισετε και στους αλλους τεσσερις ομιλους ΕΔΩ και για τα Ευρωπαικα/Λατινοαμερικανικα ΕΔΩ Disney και Manga ΕΔΩ Alternative και Underground U1-U2 ΕΔΩ

Εδω θα βρουμε τους 4 πρωτους απο τους 6 συνολικα ομιλους των δημιουργων που κατα την διαρκεια της καριερας τους καναν ως επι το πλειστον δουλειες που θα χαρακτηριζοταν mainstream, δηλαδη σε μεγαλους εκδοτικους οικους (Marvel, DC-Vertigo, Image, Dark Horse κλπ) ειτε σε γνωστα περιοδικα του χωρου. Ψηφιζετε οσους δημιουργους θελετε απο καθε ομιλο. Απο τους ομιλους των mainstream θα προκυψουν 27 συμμετοχες για τον επομενο γυρο των 64. Αυτες θα ειναι οι 4 πρωτοι καθε ομιλου συν τους 3 καλυτερους πεμπτους ( 6X4 + 3 = 27 ). Σε περιπτωση που σε καποιον ομιλο κερδισει ο ΚΑΝΕΝΑΣ τοτε ο ομιλος αυτος χανει μια θεση που παει στους επιλαχοντες που θα προκυψουν στο τελος της ψηφοφοριας απο ολους τους ομιλους. Ψηφιστε και για τους ομιλους Α5-Α6 ΕΔΩ και για τα Ευρωπαικα/Λατινοαμερικανικα ΕΔΩ Disney και Manga ΕΔΩ Alternative και Underground U1-U2 ΕΔΩ