Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η DC ανακοίνωσε μισή ντουζίνα νέες (ή κάτι σαν νέες) σειρές που εξερευνούν το σύμπαν του Batman (χωρίς τον Batman) πιο διαφορετικά από ποτέ. Τις διαβάσαμε όλες και βγάζουμε συμπεράσματα. To 'σύμπαν' χαρακτήρων και ιστοριών όπως επιχειρεί να αναπτυχθεί με κινηματογραφικούς όρους τα τελευταία χρόνια είναι κάτι που ανέκαθεν αποτελούσε τη νόρμα όσο αφορά στην βιομηχανία των mainstream κόμικς. Με δεκάδες μηνιαίους τίτλους που ζητούν υλικό που να τους διαχωρίζει τον έναν από τον άλλον, οι εταιρείες πάντα είχαν τη δυνατότητα μα και την υποχρέωση, επί της ουσίας, να μεγευθύνουν το εύρος των ιστοριών των δημοφιλέστερων χαρακτήρων τους. Αυτό συχνά γίνεται λάθος, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε να έχουμε τίτλους για χαρακτήρες που κανείς δε νοιάζεται ή να έχουν τίτλους που δεν ξεχωρίζουν ο ένας από τον άλλον. (Σε φάσεις η Marvel έμοιαζε να έχει τον Wolverine σε 12-15 τίτλους ταυτόχρονα κάθε μήνα.) Όμως όταν εφαρμόζεται σωστά, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή ιστοριών σε διαφορετικό ύφος και στυλ, όλες τους μέσα στο ίδιο ευρύτερο σύμπαν. Μια από τις πιο πετυχημένες (ειδικά αν την εξετάσει κανείς εκ των υστέρων) τέτοιες περιπτώσεις αφορά το σύμπαν των μεταλλαγμένων της Marvel γύρω στο 2000, όπου τα πάντα διαχωρίστηκαν καθαρά μεταξύ τους, αναγνωρισμένες δημιουργικές ομάδες ανέλαβαν η κάθε μία τον τίτλο της, τα crossovers εγκαταλείφθηκαν, και κάθε τίτλος είχε το περιθώριο να πει κάτι εντελώς διαφορετικό, με εντελώς δικό του τρόπο. Το αποτέλεσμα εκείνης της περιόδου ήταν κάποιοι από τους πιο ξεχωριστούς και σημαντικούς τίτλους των '00ς, όπως οι "New X-Men" του Γκραντ Μόρισον και το "X-Statix" των Μίλιγκαν/Όλρεντ. Πάντα λοιπόν παρουσιάζει ενδιαφέρον η προσπάθεια μιας εκ των μεγάλων εταιρειών, να πιάσει ένα 'σύμπαν' της σχετικά εκ του μηδενός και να προσπαθήσει να το αναπτύξει με διαφορετικούς τρόπους. Προφανώς, μιας και ο Batman είναι ίσως ο δημοφιλέστερος κόμικ χαρακτήρας των 2000ς, μια τέτοια κίνηση έβγαζε νόημα και με το παραπάνω για τη DC. O ήρωας έχει τους τίτλους του, μα τίποτα δεν μας εμποδίζει από το να αναπτύξουμε μια γκαλερί ιστοριών στο ευρύτερο σύμπαν της Γκόθαμ, κάθε μία με εντελώς δική της κατεύθυνση και, συχνά, ακόμα και σε διαφορετικό είδος. Πριν λίγους μήνες η DC κάτι τέτοιο και ανακοίνωσε: Ένας συνδυασμός νέων σειρών με παλιές που αποκτούν νέες δημιουργικές ομάδες και κατευθύνσεις, και μια κεντρική αποστολή που μοιάζει να συνοψίζεται στο "Αυτή είναι η Γκόθαμ, αυτοί είναι οι ήρωες γύρω από τον Batman, αυτός είναι ο καμβάς σας, δώστε τα όλα". Είναι ωραία αποστολή αυτή. Δίνει ενδιαφέρουσες ιστορίες και προσεγγίσεις ενός πασίγνωστου μύθου. Είναι πολύ νωρίς να ξέρουμε αν κάποια από αυτές τις σειρές θα μείνει ως κλασική, όμως η συνολική και ταυτόχρονη ύπαρξή τους μας έκανε να θέλουμε να τσεκάρουμε τα πρώτα τεύχη και των 6, και να καταθέσουμε κάποιες πρώτες εκτιμήσεις για αυτό το περιφερειακό σύνολο ιστοριών του BatVerse. Arkham Manor H ιδέα: Η έπαυλη της οικογένειας Γουέιν γίνεται το νέο άσυλο για τους παρανοϊκούς εγκληματίες της Γκόθαμ. Ο Μπρους Γουέιν γίνεται έγκλειστος σε undercover αποστολή. Οι δημιουργοί: O κωμικός Τζέρι Ντούγκαν ("Deadpool") γράφει κάτι αποφασιστικά μη-χιουμοριστικό, ο Σων Κρύσταλ ("Deadpool" επίσης) σχεδιάζει. Η εκτέλεση: Αυτή είναι η μοναδική από τις 6 σειρές με αληθινό ρόλο για το Batman, με τη διαφορά πως εδώ ο Μπρους Γουέιν αντί να ντύνεται νυχτερίδα ντύνεται απλός άνθρωπος. Παίρνει τη θέση ενός Τζον Ντο και εισχωρεί στο πρώην σπίτι του / νυν άσυλο εγκληματιών, για να διαλευκάνει δύο φόνους έγκλειστων. Αυτό δηλαδή αν η αρχική ιδέα (της έπαυλης ως νέο Άρκαμ) δεν ήταν αρκετά άρρωστη από μόνη της. Ουσιαστικά είναι ένα όχημα εξερεύνησης του Μπρους ως όχι-Batman, ως τιμωρού, ως οχήματος δικαιοσύνης αλλά δίχως κανένα από τα βοηθήματα που τον έκαναν προνομιούχο. Αν δηλαδή ο Batman δεν ήταν ο προνομιούχος Γουέιν, τότε ο Μπρους ποιος θα ήταν; Η σειρά μοιάζει διατεθειμένη να εξερευνήσει τον χαρακτήρα με έναν διαφορετικό τρόπο, τραβώντας σαφείς επιρροές από το απόλυτο 'ο Batman έγκλειστος στο Άρκαμ' στόρι, το θρυλικό "Arkham Asylum" των Γκράντ Μόρισον και Ντέιβ Μακίν. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή είναι μια ιδέα που μπορεί να διαρκέσει για καιρό (ισως να ταίριαζε περισσότερο σε μια σειρά περιορισμένων τευχών) όμως είναι μια προσέγγιση που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Το info: Νέα σειρά. Έχουν κυκλοφορήσει 2 τεύχη. Batgirl H ιδέα: ΧΙΨΤΕΡΖ ΣΤΗ ΓΚΟΘΑΜ. Οι δημιουργοί: Γράφει ο Κάμερον Στιούαρτ (λατρεμένος και βραβευμένος με Eisner σχεδιαστής σε μερικά από τα ωραιότερα κόμικς του Γκραντ Μόρισον) με τον Μπρέντεν Φλέτσερ, σχεδιάζει η ανερχόμενη Μπαμπς Ταρρ. Η εκτέλεση: Πώς κατάφερε αυτή η δημιουργική ομάδα να βγάλει κάτι τόσο hip και tumblr-ready και να μη μοιάζει ούτε ελάχιστα κυνικό; Όχι, μπράβο τους. Η βασική ιδέα είναι 'Hipster Batgirl' και όχι πολλά πέραν αυτού. Οι πλοκές αφορούν online διάδοση μυστικών και κλεμμένα tablets, χαρακτήρας μιλάει με χάσταγκς στον προφορικό λόγο, η Batgirl κερδίζει έναν κακό χρησιμοποιώντας Q code (δεν αστειεύομαι) και η μισή δράση του κάθε τεύχους περνά μέσα από e-mail, έρευνα στο Instagram και ποσταρίσματα στο Foursquare. Αλλά οι χαρακτήρες λειτουργούν! Και το όλο setting βγάζει νόημα, είναι όλο οργανικό. Είναι σύγχρονο χωρίς να πιέζεται για να μοιάζει #μοντέρνο. Το info: Η νέα ομάδα ανέλαβε τον προϋπάρχοντα τίτλο από το τεύχος #35. Τα προηγούμενα δεν χρειάζονται. Έχουν κυκλοφορήσει 2 τεύχη. Grayson H ιδέα: Κατασκοπική περιπέτεια με τον Artist Formerly Known As Nightwing Formerly Known As Robin, Ντικ Γκρέισον. Οι δημιουργοί: Γράφει ο Τιμ Σίλεϊ του "Hack/Slash" και διαφόρων "G.I. Joe" και "Transformers", σχεδιάζει ο Μίκελ Τζάνιν του "Justice League Dark". Η εκτέλεση: Ο παλιός βοηθός του Batman γίνεται κρυφός υπερκατάσκοπος των πέντε ηπείρων. Γυαλιστερά χρωματάκια και ωραίες σκηνές δράσης αλλά αδύναμη ανάπτυξη χαρακτήρων και περίεργα μπερδεμένη πλοκή, σε μια σειρά που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι απολύτως προσβάσιμη στο νέο αναγνώστη μα σε αφήνει διαρκώς με την αίσθηση πως κάτι έχεις χάσει. Κατά τα άλλα, παιχνίδια μυαλού, κρυφές ταυτότητες, ωραία δράση και ρυθμός. Δεν μου την έκοψε την ανάσα αλλά διαβάζεται ευχάριστα. Το info: Νέα σειρά. Έχουν κυκλοφορήσει 4 τεύχη. Catwoman H ιδέα: Η Catwoman κληρονομεί το οργανωμένο έγκλημα της Γκόθαμ. Οι δημιουργοί: Γράφει η συγγραφέας του φανταστικού Τζένεβιν Βάλενταϊν και σχεδιάζει ο Γκάρι Μπράουν του "Massive" της Dark Horse. Τα φανταστικά εξώφυλλα είναι του Τζέι Λι. Η εκτέλεση: Για νέα προσέγγιση, μοιάζει υπερβολικά πολύ με τυχαίο τεύχος από τις διάφορες urban crime περιόδους του Batman. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ειδικά από τη στιγμή που η Βάλενταϊν παίρνει το χρόνο της και φροντίζει να αναπτύσσει με προσοχή και πολυεπίπεδη γραφή τους χαρακτήρες που κατοικούν αυτό τον νέας χαρτογράφησης υπόκοσμο. Θα ήθελα σίγουρα κάτι πιο εφευρετικό σε σχέδιο, αλλά για την ώρα αυτό μοιάζει με old-school done right. Ωστόσο είναι εμφανές πως κάτι χτίζεται κομμάτι κομμάτι, οπότε θα χρειαστεί χρόνος και τεύχη για να εκτιμηθεί πλήρως. Το info: Η νέα ομάδα ανέλαβε τον προϋπάρχοντα τίτλο από το τεύχος #35. Τα προηγούμενα δεν χρειάζονται. Έχουν κυκλοφορήσει 2 τεύχη. Gotham Academy H ιδέα: Εφηβικό δράμα σε prep school της Γκόθαμ. Οι δημιουργοί: Γράφει η Μπέκι Κλούναν (φανταστική σχεδιάστρια σειρών όπως το "DEMO" και το "Northlanders") μαζί με τον Μπρέντεν Φλέτσερ, του οποίου το job description μάλλον είναι "βοήθα μερικούς από τους καλύτερους σχεδιαστές της DC να γράψουν σενάρια για να τα σχεδιάσουν άλλοι, για κάποιο λόγο". Σχεδιάζει ο βραβευμένος με Eisner Καρλ Κερσλ. Η εκτέλεση: Μάλλον το σουξεδάκι. Γιατί χωρίς ένα καλό teen drama δεν πας πουθενά, κι αυτό εδώ είναι πανέμορφο. Με σχέδιο που φλερτάρει με το μάνγκα αλλά όχι πάρα πολύ, διατηρώντας κάτι το ποπ το πολύχρωμο που απαιτεί κάθε ευχάριστη νεανική περιπέτεια, η σειρά ακολουθεί μια ομάδα από πιτσιρίκια που τα ενώνουν δεσμοί και τα χωρίζουν ακαθόριστες ενοχές. (Η σειρά διαθέτει μπόλικο μυστήριο χωρίς να στο πετάει ενοχλητικά στα μούτρα ή διακόπτοντας τον ειρμό της αφήγησης και της ανάπτυξης χαρακτήρων.) Ναι, είναι το βασικό 'χωρίζουμε-δε χωρίζουμε-τον αγαπώ-μα δε μπορώ' μοτίβο αλλά με μυστικιστικές προεκτάσεις, έξυπνα γκαγκς (όπως ένα που εμπλέκει τον Μπρους Γουέιν σε ένα cameo ως, βασικά, σύμβολο του βαρετού, ενήλικου κατεστημένου), ευχάριστους χαρακτήρες σε απολαυστικές αλληλεπιδράσεις και χρώματα και κάδρα που θες να τα χαζεύεις για ώρα. Το ότι τα πάντα είναι όμορφα και ποπ είναι η βάση. Το ότι δεν είναι τα πάντα προφανή είναι μπόνους. Και το ότι η κεντρική ηρωίδα βλαστημά κάθε φορά που βλέπει το bat-signal στον ουρανό ("πφ, πάλι αυτό το βαρετό πράγμα" σα να λέει συνεχώς) είναι το απόλυτο κλείσιμο ματιού πως εδώ υπάρχουν και οι προθέσεις μα και τα εχέγγυα για κάτι παντελώς φρέσκο. Το info: Νέα σειρά. Έχουν κυκλοφορήσει 2 τεύχη. Gotham by Midnight H ιδέα: Τμήμα μεταφυσικών ερευνών της Γκόθαμ στην εκδοχή τρόμου των detective comics. Οι δημιουργοί: Γράφει ο Ρέι Φωκς, που ασχολείται εδώ και κάποιο καιρό με κάποιες από τις πιο σκοτεινές σειρές της DC, όπως το "Constantine". Σχεδιάζει ο φοβερός καλλιτέχνης τρόμου Μπεν Τέμπλσμιθ, γνωστός κυρίως για το "30 Days of Night". Η εκτέλεση: Μόνο ένα τεύχος σε αντίθεση με τα 2+ των υπολοίπων, αλλά δε νομίζω πως θα μπορώ ποτέ να αντισταθώ στο art του Τέμπλσμιθ, που ζωγραφίζει τα πάντα ως έναν μόνιμο εφιάλτη που δε μπορείς να απλώσεις το χέρι και να αγγίξεις, σαν κάτι κολλημένο στην άκρη του μυαλού σου, μα πάντα εκεί. Εδώ ένας κολλημένος με τους κανόνες και την σωστή διαδικασία αστυνόμος των εσωτερικών υποθέσεων έρχεται, βασικά, για να βάλει λουκέτο στο μεταμεσονύχτιο τμήμα της αστυνομίας της Γκόθαμ, αλλά θα δει πράγματα που θα τον κάνουν να αλλάξει γνώμη. Υποθέτω δηλαδή. Δεν είναι ό,τι πιο πρωτότυπο έχει κατατεθεί ποτέ, οι χαρακτήρες κάπως stock για αρχή, και δεν ξέρω πού σκοπεύει να το πάει ο Φωκς, αλλά σαν βάση εκκίνησης είναι πολύ δυνατό. Και ανατριχιαστικό και κλειστοφοβικό κι απ'όλα. Το info: Νέα σειρά. Μόλις κυκλοφόρησε το 1ο τεύχος. *Τις σειρές μπορείς να αναζητήσεις σε ειδικευμένα καταστήματα όπως το Solaris. Πηγη: (http://www.oneman.gr/keimena/diaskedash/sto_rafi/o-batman-xwris-ton-batman-se-6-nea-komiks.3168325.html)

The comic medium had a lot to celebrate last weekend. Not only did Iron Man 3 usher in blockbuster season with our favorite exoskeletal superhero, but Saturday saw all of the major publishers unleash a metric ton of pro bono product on Free Comic Book Day. With all of these reminders of how fabulous the printed and digital panel can be, Paste decided to sit down and take inventory of the titles that make our Wednesday comic shop jaunts an addictive necessity. After discussing our favorite Marvel Comics yesterday, we’re shifting our attention to the other half of the Big Two to address the best books from DC. While the following list represents our favorite titles here at Paste, we’d love to hear what you’ve been enjoying in the comments below. 10. All-Star Western Writers: Justin Gray, Jimmy Palmiotti Artists: Moritat, Others There’s a leisurely sense of adventure and spontaneity that drives All-Star Western, which is odd considering that Jonah Hex is possibly one of the DCU’s most humorless characters. For example, last month’s issue #19 introduced the time-traveling goofball Booster Gold into the gritty mix, potentially setting up the title’s upcoming shift to modern times as hinted at during C2E2. It’s all in keeping with the colorful directions this title wanders into, as exemplified by Hex’s past dalliances with the Wayne ancestors and Amadeus Arkham. But Justin Gray and Jimmy Palmiotti instill such a solid, unmovable foundation in their grizzled lead, that this title can experiment with as many left-field settings as it wants and still maintain its unmistakable identity. (Sean Edgar) 9. Green Arrow Writer: Jeff Lemire Artist: Andrea Sorrentino And that’s what we call a turnaround. After a lukewarm start in the New 52, Green Arrow has bounced back with style and substance under the stewardship of Jeff Lemire and Andrea Sorrentino. In three issues, the pair have laid the foundation of a crafty noir by knocking trust fund brat Oliver Queen from his skyscraper throne onto the street where he battles sociopathic archers. Lemire grounds his characters with the sensitivity and introspection that defines all of his work regardless of genre, but Sorrentino’s heavy line work and Marcelo Maiolo’s bold color choices really make this series fly. (Sean Edgar) 8. Batwoman Writers: J.H. Williams III, W. Haden Blackman Artists: J.H. Williams III, Trevor McCarthy, Others Ambush Bug would probably be on this list if J.H. Williams III set his pencil to him. Williams’ ingenious layouts and rich textures make any title shine, and Batwoman is still the belle of the ball compared to any other comic art available today. Fortunately, Williams and cowriter W. Haden Blackman have also created an absorbing lead in Kate Kane, a pioneering gay icon with a resilient spirit. While Batwoman’s team-up with Wonder Woman to fight Lovecraftian monsters was an undeniable high point, the book has confidently maintained its quality with new penciller Trevor McCarthy and a new arc focusing on the looming government group, The D.E.O., led by the eerie Mr. Bones. (Sean Edgar) 7. Aquaman Writer: Geoff Johns Artists: Paul Pelletier, Others After resurrecting Barry Allen and Hal Jordan, Geoff Johns has become to discarded comic characters what Quentin Tarantino is to forgotten ‘70s actors. With the New 52 launch, Johns performed a different sort of resurrection — bringing glory and coolness back to a character who spent the past 40 years as little more than an easy punchline. Johns writes Aquaman (or Arthur Curry) as a deeply conflicted character, a man torn between his Atlantean allegiance and human heritage. If doubters still existed earlier this year, the exhilarating, action-packed storyline “Throne of Atlantis” shut them up. Moreover, Arthur’s relationship with his wife Mera makes for one of the most amusing pairings in comics in quite some time. (Mark Rozeman) 6. Animal Man Writer: Jeff Lemire Artists: Steve Pugh, Others It’s not easy to take on an obscure character that heavyweight Grant Morrison breathed life into during the ‘80s, but Jeff Lemire does a more than admirable job with his New 52 incarnation of Animal Man. Protagonist Buddy Baker draws his powers from — you probably guessed this already — the animals around him. He’s an established hero/animal rights activist, nearly the opposite of his ultra-humble, almost embarrassing beginnings in Morrison’s tale. But unlike so many other major superheroes, Buddy Baker’s motives and well-being (and really his everything) hinges on his family. That’s why his layover in the hellish realm of “Rotworld,” the massive 18-issue Swamp Thing/Animal Man crossover arc, was so engaging yet emotionally draining, especially with the story’s devastating fallout. Whether Baker’s in superhero garb or street clothes, whether the issue is action-packed or a domestic crawl, you’ll be equally engaged in the world Lemire’s crafted, and that’s more than anyone could have ever hoped for from a hero with a name as generic as “Animal Man.” (Tyler Kane) 5. Fables Writer: Bill Willingham Artists: Mark Buckingham, Others The characters who populate Fables are family at this point. Eleven years into Bill Willingham and Mark Buckingham’s lavish serial about old European folklore icons assimilating into life outside of the storybook, it’s hard to remember a time when Bigby, Snow, and the rest of the old Fabletown crew weren’t growing alongside our own lives. It’s this constant evolution and development that makes Vertigo’s flagship title such a rarity in today’s transient landscape. The current arc about an old flame returned to haunt Snow White taps into the best attributes of the series: a deep mythology, memorable villains, and a tenacious princess who takes more than an apple to bring down. Here’s to another 128 issues. (Sean Edgar) 4. Dial H Writer: China Mieville Artist: Alberto Ponticelli Dial H recalls Vertigo’s prehistory, when the groundbreaking imprint’s launch titles were still published with the DC logo and a “mature readers” disclaimer on the cover. That’s not just because of the beautiful Brian Bolland covers — fantasy novelist China Mieville infuses a cult DC concept with big ideas that are sometimes crazy, sometimes unsettling, but always inventive and unexpected. If Dial H existed in 1991, it would be as beloved today as Grant Morrison’s Doom Patrol or Peter Milligan’s Shade, the Changing Man. (Garrett Martin) 3. Batman, Incorporated Writer: Grant Morrison Artist: Chris Burnham Grant Morrison introduced the best new addition to the Batman family in decades at the start of his epic run, but earlier this year he took Damian Wayne away from us in the pages of Batman, Incorporated #8. It’s the emotional highpoint of Morrison’s seven years of writing Batman, and although the hub-bub surrounding Damian’s death was maybe a little maudlin, the issue itself handled the moment with both power and grace. Morrison’s time with Batman hasn’t been perfect, but the biggest kinks happened years ago (I’m pretty sure I’ve moved four times since that rough all-text issue). With Batman, Incorporated, he’s wrapping up his story in style. (Garrett Martin) 2. Wonder Woman Writer: Brian Azzarello Artists: Cliff Chiang, Tony Akins Gail Simone’s fantastic run on Wonder Woman in the late 2000s proved that Diana of the Amazons still had some life in her yet. Brian Azzarello’s version of the character further proved that Wonder Woman is so much more than the token female member of The Justice League. In Azzarello’s hands, Diana demonstrates the brooding intensity of Batman while retaining the lively spunk of Buffy Summers. Fans of Greek mythology will also get a grand kick out of Azzarello’s incorporation of Zeus, Hermes, Hera and Poseidon into his storylines. Boasting one of the best supporting casts in the New 52 universe, Wonder Woman is a rip-roaringly fun adventure book that expertly mixes action with an ample amount of heart. (Mark Rozeman) 1. Batman Writer: Scott Snyder Artists: Greg Capullo, Others Between “The Black Mirror” and “Night of the Owls” arcs, Scott Snyder has easily risen alongside the likes of Frank Miller, Denny O’ Neil, Paul Dini, Jeph Loeb, and Grant Morrison as one of the all-time great Batman writers. And, so far, he shows no sign of slowing down. Whereas “Night of the Owls” brilliantly expanded upon the mythology of the Wayne family and Gotham, the fantastic “Death of the Family” arc took a trip down memory lane, with The Joker forcing Batman to relive notable moments from their past conflicts. With a current arc involving the shapeshifting Clayface and the new “Zero Year” storyline approaching, Snyder has made Batman the go-to series of The New 52. Like an enthralling TV show, each comic sucks you in and leaves you desperate for more upon finishing the last page. (Mark Rozeman) πηγη: (http://www.pastemagazine.com/articles/2013/05/the-10-best-comics-dc-currently-publishes.html)

Μία από τις πολλές σειρές που πλαισιώνουν το αριστουργηματικό Watchmen του Alan Moore. Αρκετοί γνωρίζετε τις αντιδράσεις των αναγνωστών όταν οι εκδότες αποφάσισαν να δώσουν τους χαρακτήρες που δημιούργησε ο Moore σε διάφορους δημιουργούς για να παίξουν με τα παιχνίδια του και άλλοι. Εμπορικά είχε σχετικά μεγάλη επιτυχία. Καλλιτεχνικά αμφισβητείται. Τουλάχιστον τα έδωσαν προς εκμετάλλευση σε αρκετά μεγάλα ονόματα. To Silk Spectre ήταν ο τίτλος που έδωσαν στο συγγραφέα Darwyn Cooke και στη σκιτσογράφο Amanda Conner και περιγράφει τις εφηβικές περιπέτειες της ομώνυμης ηρωίδας. Ο μητέρα της, μέλος της παλιάς ομάδας Minutemen, προσπαθεί να εκπαιδεύσει το παιδί της ώστε να γίνει μια αντάξια συνεχιστής του ονόματός της και να μπει στο σύλλογο των Watchmen. Ενώ η μικρή ενδιαφέρεται πώς θα χαρεί την εφηβεία της στο Λύκειο και πώς θα βρει τον έρωτα της ζωής της, αναγκάζεται να συμμετέχει σε σκληρά γυμνάσια ώστε να γίνει μια σούπερ σουπερηρωίδα. Το παρελθόν της μητέρας της γνωστό, και η πολύχρωμη ερωτική της ζωή έχει γίνει μέχρι και κόμικ που κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι. Η τρομερή ψυχολογική πίεση της έφηβης την ωθεί να δραπετεύσει από το σπίτι της και να ζήσει μια ελεύθερη ζωή. Να προκαλέσει τη μητέρα της, να βρει τον εαυτό της, έναν μεγάλο έρωτα, και τα καταφέρνει. Μας παρουσιάζεται η χίπικη ζωή της τη δεκαετία του 1970, μέχρι που γνωρίζει τα ναρκωτικά και παρεκτρέπεται. Ο ανήσυχος γονιός ζητά τη βοήθεια των «γραφικών» σούπερ φίλοων της, και ο καθένας αντιδρά με το δικό του τρόπο. Όλη αυτή η περιπέτεια την οδηγεί στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής της. Το σενάριο είναι εύπεπτο. Διαβάζεται άνετα, αλλά του λείπει το κάτι. Οι δημιουργοί δεν έκαναν ένα διασκεδαστικό κόμικ. Θέλεις η πίεση ότι παίζεις με τα καλύτερα παιχνίδια του Alan Moore, θέλεις η ρεμπουμπλικανική γραμμή της DC, είναι ένα κόμικ που προσπαθεί χωρίς να είναι ελεύθερο να ανθίσει. Το σεξ και τα ναρκωτικά ενώ έχουν μια ελεύθερη παρουσίαση δείχνει ότι είναι κάπως επιτηδευμένα στο σενάριο, και χάνουν πολύ. Όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους. Πάντως αν ήταν κόμικ της Marvel, θα ήταν πολύ πιο ζωντανό. Αν ήταν ένα κόμικ με άγνωστους χαρακτήρες από μια μικρή εταιρία, θα είχαμε ένα κόμικ που θα τραβούσε τα βλέμματα των αρθρογράφων. Εμπορικά έβγαλε τα λεφτά του και με το παραπάνω. Το σκίτσο της Amanda Conner είναι αρκετά όμορφο. Σε πολλές σελίδες κρατάει το στήσιμο των 9 καρέ με τις συγκεκριμένες διαστάσεις. Με τον ίδιο τρόπο είναι χτισμένο και το πρωτότυπο υλικό, το Watchmen. Την Conner την έχουμε δει και σε πιο τρελό σκίτσο. Εδώ είναι μια ιδέα πιο φυσιολογικό με λιγότερες παρανοϊκές εκφράσεις και σουρεαλιστικά καρέ. Εν κατακλείδι είναι ένα καλούτσικο κόμικ, αμφιβάλλω όμως αν θα καταδεχόταν ο Moore να το αγγίξει, πολύ περισσότερο να το διαβάσει. Δεν απαιτείται η ανάγνωσή του για κάποιον που αγάπησε το πρώτο κόμικ, και οι λεπτομέρειες ίσως να είναι και λίγο άχρηστες. Καθαρά κοριτσίστικο ανάγνωσμα, που μπορεί να διαβαστεί από αγόρια, αλλά οι προβληματισμοί είναι λίγο μακριά από τις ανησυχίες τους. Προσωπικά ο λόγος ύπαρξής του είναι ένα μυστήριο, θεωρώντας όμως ως δεδομένο την σημαντική του εμπορική του επιτυχία το ξεπερνώ. Καλλιτεχνικά αν το σενάριο χρησιμοποιούνταν για έναν καινούριο χαρακτήρα θα είχαμε κάτι όμορφο, χωρίς την πίεση του παλιού υλικού. Και δε θα το παίρναμε χαμπάρι βέβαια. Ένα κόμικ είναι και τίποτα παραπάνω. Σχόλια για την ελληνική έκδοση του Watchmen εδώ. Το επίσημο site του κόμικ Watchmen εδώ. Σχόλια για την ταινία εδώ. Σελίδα της Wikipedia για τα Before Watchmen εδώ.

“Wonder Woman is psychological propaganda for the new type of woman who, I believe, should rule the world.” — William Moulton Marston The world needs Wonder Woman. It was as true when psychologist William Moulton Marston said those words and created the well-loved Amazon in 1941 as it is now. For more than 70 years, second only to the Batman and Superman in longevity, Princess Diana has remained the bedrock definition of “super heroine.” But what’s historical importance doesn’t always translate to superlative comic stories. Think about all the iconic Superman and Batman tales that have seen print: Superman For All Seasons, All-Star Superman, Superman: Birthright, Superman: Red Son, Batman: The Long Halloween, Batman: Year One, The Killing Joke, The Dark Knight Returns... The list goes on and on and on, but for Wonder Woman, that catalog is much smaller. Greg Rucka and Gail Simone have done amazing work to be sure — and Elseworld titles like Kingdom Come have also shown Diana in compelling conflicts —but Wonder Woman has rarely occupied stories that define the character. Until now, that is. This week Brian Azzarello and artist Cliff Chiang finished their 3-year, 35-issue epic of the New 52’s Wonder Woman, finally giving the most famous Amazonian the timeless story she’s always deserved. Because as much as Marston would have hoped, Wonder Woman didn’t go on to rule the world. For six years, until his death in 1947, Marston’s Wonder Woman was a radical departure from male-dominated superhero comics. Like Superman, Wonder Woman stands for truth and justice. But unlike the galaxy’s biggest boy scout, Diana persevered with an underlying, anti-patriarchal sexual dominance. Wrist cuffs, truth-inducing lassos, continuous bondage — all that was missing was leather and latex. Even if DC initially pulled back on the domination subtext, the publisher could never remove her identity as an outsider, an warrior woman living on the island Themyscira, isolated from the rest of the world. After joining the ranks of The Justice League and bonding with buff military dudes, Azzarello returned Diana to her origins, spinning an epic tale of Greek mythology for the modern age, separate from the DC Universe. The 100 Bullets and Hellblazer scribe began his run by drastically altering Wonder Woman’s origin story. No longer was the heroin sculpted from clay; that was just a lie to protect Diana from the truth that she was Zeus’ daughter. When this retco came to light, some readers had the same reaction as Diana — that Wonder Woman was no longer “special.” But the “made from clay” origin story isn’t what makes Wonder Woman; if anything, it just makes her alien and unrelatable. These family histrionics imbue Diana with more empathy and relatability, allowing her to identify on a deeper level with her ragtag group of mortals and demigods. The core of classic Greek mythology can be described as a family soap opera, filled with lies, murder, and infidelity. It’s in casting this daytime TV drama that Azzarello’s narrative muscles go to work. The entire plot hinges on a prophecy that the last heir of Zeus, who’s mysteriously gone MIA, will usurp Olympus. Cue all the gods losing their shit, as some dream up a two-for-one murder special, one part infanticide, one part fratricide, when one of Zeus’ romantic flings bears fruit in the womb of a woman in rural Virginia. Wonder Woman, recently learning of her own godly origins, defends her new baby brother. Let’s get this out of the way: Gods can be boring…really boring. They usually embody an emotion or idea, whether it’s lust or war, and often read like superficial caricatures of that one trait. This has held constant since Homer spun some yarn about a place called Troy. But Wonder Woman makes you love, hate, and celebrate this continuously feuding pantheon, while still preserving the stubbornness and hubris that’s always filled classical myth and legend. Wonder Woman’s relationship with the God of War is a perfect example. Ares is the Mr. Miyagi to Diana’s Karate Kid. Azzarello first introduces War dressed like a Spartan, the warrior race of ancient Greece. Later, after (Spoiler Alert) the pair’s falling out, he becomes an old frail man sipping coffee on a cafe patio as a suicide bomber blows up half a city block. His eyes look on without expression. He walks with torn, battered feet, leaving crimson footprints wherever he goes. He’s worn-out. He’s tired. Because being the God of War is a curse, and it’s a curse that Wonder Woman assumes as one of the giant turning points in the title. This same level of character-building applies across the residents of Olympus, whether it’s the mischievous Hermes, a scheming Apollo, or a repentant Hera. The story traverses among the cosmic and the classic, the mortal and the immortal. Along the way, readers learn about Wonder Woman through her friends and enemies as much as through the Princess herself. Azzarello’s story rediscovers Wonder Woman’s identity on a storytelling and meta-narrative level. What does Wonder Woman mean to the DC universe, or even modern fiction? Is she a feminist symbol? A valiant outsider? The Last Amazon? A caring friend? A powerful warrior? Or a God of Olympus? Exploring those questions is why Azzarello’s 35 issues of Wonder Woman will be remembered. As Diana learns about herself, so do we. In the end, she embodies all of these roles in certain ways. That’s what makes this run so great, because, like all of us, discovering who you are is never easy — even if you’re an Amazonian demigod princess with superpowers. Next month, two new creators’ names will appear on the cover of Wonder Woman. Meredith and David Finch are a husband/wife creative team, much like creator Marston and his wife Elizabeth, who actually suggested the character be female. Although this is a nice little “coming full circle” moment, hopefully the new guard will embrace what Azzarello and Chiang have built while still forging their own path. As Azzarello said in a DC All-Access interview earlier this year, “Whoever comes in next, I want them to feel like they had the same kind of freedom that I did. We were laying the groundwork. Here’s the world. Now go play with it.” Whether that world will stand or crumble is hard to stay, but Azzarello’s Amazon will be a lasting example of why Wonder Woman really should rule the world. Πηγη: (http://www.pastemagazine.com/articles/2014/10/why-brian-azzarello-just-wrote-the-definitive-wond.html)

SHOWCASE PRESENTS: SEA DEVILS Το Sea Devils ήταν μια σειρά περιπέτειας / επιστημονικής φαντασίας / τρόμου της DC Comics που ξεκίνησε να δημοσιεύεται τον Ιούλιο / Αύγουστο του 1960 μέσα από το περιοδικό Showcase # 27. Συνεχίστηκε στο Showcase ως και το τεύχος # 29 (Νοέμβριος / Δεκέμβριος 1960) και έπειτα απέκτησε τον δικό της τίτλο που κράτησε ως το 1967, βγάζοντας συνολικά 35 τεύχη. Δημιουργοί της σειράς ήταν οι Robert Kanigher (σενάριο) και Russ Heath (σχέδιο), οι οποία σχεδίασαν όλες τις ιστορίες μέχρι το τεύχος # 10, και εν συνεχεία ανέλαβαν άλλοι καλλιτέχνες. Σελίδα από ιστορία του Sea Devils Από αριστερά οι Dane Dorrance, Biff Bailey, Judy Walton και Nicky Walton Η σειρά αυτή περιγράφει τις περιπέτειες μιας τετραμελούς ομάδας δυτών, που ενώ αρχικά ξεκινάνε σαν κυνηγοί θησαυρών, καταλήγουν να πολεμάνε θαλάσσια τέρατα και να κρατούν την τάξη στα βάθη των ωκεανών. Η ομάδα αποτελείται από τους Dane Dorrance, Biff Bailey, Judy Walton και Nicky Walton. To κόμικ δεν είναι υπερηρωικό, άρα δεν αντιμετωπίζουν τα τέρατα αυτά με τίποτα υπερδυνάμεις, παρά μόνο με την εξυπνάδα τους, την οργάνωσή τους και τον εξοπλισμό τους. Τα εξώφυλλα των τευχών 6, 18, 22 και 23 Τον Ιούλιο του 2012, η DC κυκλοφορεί στα πλαίσια της σειράς Showcase Presents έναν τόμο του Sea Devils, ο οποίος περιέχει τις ιστορίες από τα Showcase # 27 - 29 και από τα Sea Devils # 1 - 16. H έκδοση είναι ασπρόμαυρη, σε paperback, με 516 σελίδες. Πηγές: Wikipedia Showcase Presents: Sea Devils

SHOWCASE PRESENTS: WEIRD WAR TALES Το "Weird War Tales" ήταν μια μηνιαία πολεμική σειρά τρόμου της DC Comics που ξεκίνησε να δημοσιεύεται τον Σεπτέμβρη / Οκτώβρη του 1971 και κράτησε ως τον Ιούνιο του 1983. Ο τίτλος του κόμικ ήταν μια έμπνευση του συντάκτη της Joe Orlando. Η σειρά σταμάτησε στα 124 τεύχη. Σελίδα από το τεύχος # 4 σε σενάριο David Michelinie και σχέδιο Gerry Talaoc Όπως περιγράφει ο τίτλος, έχουμε να κάνουμε με ιστορίες που διαδραματίζονται σε περίοδο πολέμου (από πολέμους της αρχαιότητας μέχρι πρόσφατους), που όμως με κάποιο τρόπο η υπόθεση δεν εξελίσσεται φυσιολογικά: στρατιώτες φαντάσματα, στοιχειωμένα άρματα, δαίμονες σε πεδία μάχης, πολεμιστές ρομπότ και άλλα πολλά υπερφυσικά όντα και φαινόμενα κάνουν την εμφάνισή τους. Οι περισσότερες ιστορίες ήταν αυτοτελείς, υπήρξαν όμως και κάποιες σε συνέχειες όπως το "G. I. Robot". Στα περισσότερα τεύχη υπάρχει οικοδεσπότης, που συνήθως είναι ο Θάνατος, κάθε φορά σε διαφορετική μορφή. Tα τεύχη 31, 64 και 70 Καλλιτέχνες που πέρασαν από τις σελίδες του Weird War Tales είναι οι Reed Crandall, Steve Ditko, Russ Heath, Alex Nino, Frank Robbins, Frank Thorne, Alfredo Alcala, Alex Toth, κ.α. Τα τεύχη 96 και 102 Τον Ιανουάριο του 2013 η DC κυκλοφορεί στα πλαίσια της σειράς Showcase Presents έναn τόμο του Weird War Tales που περιέχει τα τεύχη # 1 - 21. Η έκδοση είναι ασπρόμαυρη, σε paperback, με 580 σελίδες. Πηγές: Wikipedia Showcase Presents: Weird War Tales

SHOWCASE PRESENTS: STRANGE ADVENTURES Το εξώφυλλο του 1ου τόμου Το "Strange Adventures" ήταν μια σειρά κόμικς επιστημονικής φαντασίας της DC Comics που ξεκίνησε να κυκλοφορεί τον Αύγουστο / Σεπτέμβριο του 1950 και ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο / Οκτώβριο του 1973. Ήταν ο πρώτος τίτλος επιστημονικής φαντασίας της DC και επειδή οι ιστορίες τρόμου ήταν ελάχιστες δεν είχε να φοβάται πολλά από την Comics Code Authority που παρέμβαινε αρκετά συχνά στους άλλους τίτλους της εκδοτικής. Ξεκίνησε ως διμηνιαία σειρά στα πρώτα 2 τεύχη, πολύ σύντομα έγινε μηνιαία ως και το τεύχος 211, για να αλλάξει και πάλι συχνότητα κυκλοφορίας σε διμηνιαία από το τεύχος 212 μέχρι και το τέλος της κυκλοφορίας της. Συνολικά έφτασε τα 244 τεύχη. Το εξώφυλλο του 2ου τόμου Η σειρά περιείχε κυρίως αυτοτελείς ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου, αν και πολύ συχνά εμφανίζονται και ιστορίες υπερηρωικού χαρακτήρα όπως o "Captain Comet". Ανάμεσα στις sci-fi σειρές που ξεκίνησαν από τις σελίδες του Strange Adventures είναι οι "Star Hawkins", "Atomic Knights", "Space Museum" και "Darwin Jones", ενώ από το τεύχος # 217 ξεκίνησαν ανατυπώσεις του "Adam Strange". Καλλιτέχνες που πέρασαν από τις σελίδες του περιοδικού και ξεχωρίζουν είναι οι Neal Adams, Steve Ditko, Alex Toth, Arnold Drake κ.α. Τα εξώφυλλα των τευχών 1, 40, 71 και 138 Τον Δεκέμβριο του 2008 η DC κυκλοφορεί στα πλαίσια της σειράς Showcase Presents τον 1ο τόμο του Strange Adventures που περιέχει τα τεύχη 54 - 73. Τον Δεκέμβριο του 2013 κυκλοφόρησε και ο 2ος τόμος με τα τεύχη 74 - 93. Η έκδοση είναι ασπρόμαυρη, σε paperback, με τον 1ο τόμο να περιέχει 516 σελίδες και τον 2ο 524. Πηγές: Wikipedia Showcase Presents: Strange Adventures

SHOWCASE PRESENTS: THE HOUSE OF SECRETS Το εξώφυλλο του 2ου τόμου Το "The House of Secrets" ήταν μια διμηνιαία σειρά κόμικς τρόμου και φαντασίας της DC Comics που ξεκίνησε να κυκλοφορεί τον Νοέμβριο / Δεκέμβριο του 1956 και σταμάτησε τον Σεπτέμβριο / Οκτώβριο του 1966 με το τεύχος # 80. Τρία χρόνια αργότερα ξεκίνησε εκ νέου η κυκλοφορία του τον Σεπτέμβριο / Οκτώβριο του 1969 από το τεύχος # 81 και σταμάτησε και πάλι τον Οκτώβριο / Νοέμβριο του 1978 με το τεύχος # 154. Ουσιαστικά τότε η σειρά ενώθηκε με το Tales of the Unexpected. Τα εξώφυλλα των τόμων 1 και του ακυκλοφόρητου 3 Η πρώτη περίοδος της σειράς (τεύχη 1 - 80), πέρα από αυτοτελείς ιστορίες, περιείχε και ορισμένες σειρές ιστοριών, όπως τα Prince Ra-Man (ξεκίνησε στο τεύχος # 23) και Eclipso (ξεκίνησε στο τεύχος # 61). Από τη 2η περίοδο τις ιστορίες θα τις παρουσιάζει ο Abel, "αδερφός" του Cain που ήταν ο οικοδεσπότης του The House of Mystery, και όλες οι ιστορίες γίνονται πλέον αυτοτελείς. Στο τεύχος # 92 εμφανίζεται για πρώτη φορά η αυτοτελής ιστορία Swamp Thing που αργότερα θα αποκτήσει τη δική της έκδοση. Τα εξώφυλλα των τευχών 7, 111, 117 και 127 Από τους καλλιτέχνες που πέρασαν από τις σελίδες του The House of Mystery ξεχωρίζουν οι Bob Haney και Len Wein στο σενάριο και οι Neal Adams, Bernard Baily, Lee Elias, Michael Kaluta, Jack Sparling και Bernie Wrightson στο σχέδιο. Ο Abel παρουσιάζει μια ιστορία σε σενάριο George Kashdan και σχέδιο Bill Draut Τον Αύγουστο του 2008 η DC κυκλοφορεί στα πλαίσια της σειράς Showcase Presents τον 1ο τόμο της σειράς The House of Secrets που περιέχει τα τεύχη # 81 - 98, δηλαδή τα τεύχη από τη δεύτερη περίοδο του κόμικ. Ο δεύτερος τόμος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2009 και περιέχει τα τεύχη # 99 - 119. Αν και είχε ανακοινωθεί ότι θα κυκλοφορήσει και τρίτος τόμος τον Δεκέμβριο του 2013, φαίνεται ότι κάτι πήγε στραβά και αυτό δε συνέβη ποτέ. Η έκδοση είναι ασπρόμαυρη, σε paperback, με τον 1ο τόμο να περιέχει 548 σελίδες και τον δεύτερο 500. Πηγές: Wikipedia Showcase Presents: The House of Secrets

SHOWCASE PRESENTS: THE HOUSE OF MYSTERY Το The House of Mystery ήταν μια σειρά κόμικς της DC Comics που ξεκίνησε να κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο του 1951 και σταμάτησε τον Οκτώβριο του 1983. Ξεκίνησε φυσικά ως σειρά τρόμου, αλλά στη συνέχεια είχε να αντιμετωπίσει τους περιορισμούς της Comics Code Authority και έτσι η θεματολογία περιορίστηκε σε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας. Από το 1964 και το τεύχος # 143 άρχισε να δημοσιεύει κυρίως υπερηρωικά κόμικς με ιστορίες των "Martian Munhunter" και "Dial H for Hero", κάτι που συνεχίστηκε ως το 1968 και το τεύχος # 173. Από το τεύχος # 174 ανέλαβε συντάκτης του περιοδικού ο Joe Orlando, και μιας και οι περιορισμοί της CCA άρχισαν να φθίνουν, η σειρά επέστρεψε στα κόμικς τρόμου. Στο τεύχος # 175 εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Cain που θα γινόταν ο οικοδεσπότης της σειράς, κάνοντας την εισαγωγή και τον επίλογο της κάθε ιστορίας, και ως εκ τούτου η σειρά είχε πλέον παρεμφερή δομή με τα κόμικς της EC (Tales from the Crypt, Vault of Horror κλπ). Η σειρά σταμάτησε στα 321 τεύχη. Τα εξώφυλλα των τευχών 247, 270, 277 και 282 Άπειροι οι καλλιτέχνες που πέρασαν από τις σελίδες του House of Mystery, ανάμεσα στους οποίους οι Neal Adams, Sergio Aragones, Bernie Wrightson, Jack Kirby, Al Williamson και Gray Morrow. Μια σελίδα από το τεύχος # 186 Τον Φεβρουάριο του 2006 η DC κυκλοφορεί στα πλαίσια της σειράς Showcase Presents τον 1ο τόμο της σειράς The House of Mystery που περιέχει τα τεύχη # 174 - 194, δηλαδή από το σημείο που επέστρεψε στα κόμικς τρόμου. Ο 2ος τόμος κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2007 και περιέχει τα τεύχη # 195 - 211, και ο 3ος τόμος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2009 και περιέχει τα τεύχη # 212 - 226. Η έκδοση είναι ασπρόμαυρη σε paperback και κάθε τόμος έχει 556 σελίδες. Πηγές: Wikipedia

SHOWCASE PRESENTS: TALES OF THE UNEXPECTED Το "Tales of the Unexpected" ήταν μια σειρά κόμικς επιστημονικής φαντασίας / τρόμου της DC Comics που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο / Μάρτιο του 1956, με το τελευταίο τεύχος να βγαίνει τον Δεκέμβρη 1967 / Ιανουάριο 1968, φτάνοντας τα 104 τεύχη. Στη συνέχεια η σειρά άλλαξε όνομα σε "The Unexpected" και συνέχισε να κυκλοφορεί από το επόμενο κιόλας δίμηνο κανονικά. Ο δεύτερος τίτλος έδωσε 118 τεύχη, και μιας και η αρίθμηση συνεχίστηκε κανονικά από το 105, το τελευταίο τεύχος ήταν 222 που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1982. Το "Tales of the Unexpected" ήταν ουσιαστικά μια πιο "light" σειρά τρόμου, ώστε να γλυτώσει τους περιορισμούς της Comics Code Authority. Φυσικά όλες οι ιστορίες είχαν twist ending, όμως σε αντίθεση με τις σειρές τρόμου της DC όπως τα House of Mystery, The Witching Hour, Ghosts κλπ συνήθως το υπερφυσικό στοιχείο είχε επιστημονική εξήγηση. Τα εξώφυλλα των τευχών 10, 23, 33 και 71 Μια σελίδα της ιστορίας "Invasion of the Volcano Men" Τον Αύγουστο του 2012 η DC κυκλοφορεί στα πλαίσια της σειράς Showcase Presents τον 1ο τόμο του Tales of the Unexpected, που περιέχει τα τεύχη # 1 - 20. Η έκδοση είναι ασπρόμαυρη σε paperback και περιέχει 516 σελίδες. Δεν υπάρχει καμία πληροφορία για κυκλοφορία 2ου τόμου. Πηγές: Wikipedia Showcase Presents: Tales of the Unexpected

JUSTICE LEAGUE "Η ισχύς εν τη ενώσει" Η Justice League είναι η ισχυρότερη ομάδα υπερηρώων στον κόσμο της DC. Μαζί με τους Avengers της Marvel είναι οι δύο γνωστότερες υπερηρωικές ομάδες που υπάρχουν. H Justice League of America, η οποία στην συνέχεια μετονομάστηκε σε Justice League, λόγω του εθνοκεντρικού χαρακτήρα του αρχικού ονόματος της, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις σελίδες του 28ου τεύχους του περιοδικού The Brave and the Bold, το 1960. Όπως καταλαβαίνετε, η ομάδα ενώθηκε προκειμένου να αντιμετωπίσει μια εξωγήινη απειλή. Αλλά γι'αυτό θα πούμε περισσότερα στο μέλλον! Η Justice League έχει την βάση της στο Watchtower, μια βάση που αρχικά ήταν στην Σελήνη, αλλά υπήρξε και διαστημική εγκατάσταση που ήταν σε τροχιά στην Γη. Αν και το roster της ομάδας έχει αλλάξει κατα καιρούς, υπάρχουν κάποια βασικά μέλη που είναι αναπόσπαστα. Τα μέλη αυτά είναι: Superman: Ο άνθρωπος από ατσάλι. Ο τελευταίος γιός του Κρύπτον είναι το ισχυρότερο ον στην Γη με πανίσχυρες δυνάμεις. Ο Σούπερμαν μπορεί και πετάει, έχει υπεράνθρωπη δύναμη και αντοχή ενώ διαθέτει και θερμική όραση. Όλες του οι αισθήσεις είναι ανεπτυγμένες πέραν του φυσιολογικού. Αποτελεί ένα από τα τρία ηγετικά μέλη της ομάδας. Wonder Woman: Η Αμαζόνα, πριγκίπισσα της Themiscyra. Με δύναμη, ταχύτητα και σοφία που της έχει δοθεί από τους ίδιους τους Έλληνες θεούς, η Wonder Woman μπορεί και πετάει, ενώ έχει ακόμα τα ασημένια βραχιόλια της που είναι αδιαπέραστα από οποιοδήποτε υλικό και το λάσσο της, το οποίο όποιος το αγγίξει δεν μπορεί να πει ψέματα γι'αυτό και λέγεται λάσσο της αλήθειας! Είναι το δεύτερο από τα ηγετικά μέλη. Βatman: Ο Σκοτεινός Ιππότης. Αν και ο Μπατμαν δεν διαθέτει υπερδυνάμεις, είναι ικανότατος γνώστης και μαχητής όλων των πολεμικών τεχνών. Διαθέτει αρκετά γκατζετάκια τα οποία του επιτρέπουν να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση και αντίπαλο. Αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό μέλος καθώς τις περισσότερες φορές σχεδιάζει τις επιθέσεις και την στρατηγική της ομάδας. Είναι επίσης το τρίτο και τελευταίο ηγετικό μέλος της ομάδας. Green Lantern: Αν και πολλοί Green Lantern έχουν γίνει μέλη της Justice League, ο Hal Jordan παραμένει ο σημαντικότερο Green Lantern που έχει περάσει ποτέ από την ομάδα. Το δαχτυλίδι που φορά, του επιτρέπει να δημιουργεί οτιδήποτε επιθυμεί μόνο με την δύναμη της σκέψης. Ο Hal ήταν πιλότος στην αμερικάνικη αεροπορία και κρίθηκε σαν το καταλληλότερο όν για να φορέσει το δαχτυλίδι. Το ίδιο τον επέλεξε. Είναι ο προστάτης του διαστημικού τομέα 2814, μέλος του Green Lantern Corps. The Flash: Ο Flash είναι ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο. Ο Barry Allen, μετά από ένα ατύχημα απέκτησε απίστευτη ταχύτητα την οποία χρησιμοποιεί για να πολεμήσει το έγκλημα. Χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του είναι το χιούμορ του. Είναι ένας από τους ισχυρότερους ήρωες της Γης. Το 2011 η DC έκρινε πως πρέπει να γίνει ένα ολοκληρωτικό reboot σε όλο το σύμπαν της DC. Στην νέα Justice League δεν γινόταν να μην υπάρχουν τα μέλη τα οποία ήδη αναφέραμε. Ωστόσο, προστέθηκαν άλλα δύο στο αρχικό roster της ομάδας. Τα μέλη αυτά ήταν: Aquaman: Ο Βασιλιάς της Ατλαντίδας. Μπορεί να αναπνέει κάτω από το νερό, έχει υπεράνθρωπη δύναμη ενώ μπορεί να επικοινωνεί τηλεπαθητικά με την θαλάσσια ζωή. Cyborg: Μετά από ένα ατύχημα, ο Victor Stone προκειμένου να επιβιώσει από βέβαιο θάνατο συγχωνεύτηκε από τον πατέρα του με μηχανικά μέλη. Μπορεί να πετάει ενώ έχει υπεράνθρωπη δύναμη και την ικανότητα να δημιουργεί όπλα και διάφορα άλλα από το μεταλλικό σώμα του. Έχοντας αναλύσει τα κυριότερα μέλη της ομάδας καθώς και τα 2 νέα άτομα που προστέθηκαν, μπορούμε πλέον να κλείσουμε το αφιέρωμα, έτσι δεν είναι; Φυσικά και όχι! Η Justice League έχει τεράστια ιστορία! Στην συνέχεια θα ανακαλύψουμε τις σημαντικότερες στιγμές της ομάδας καθώς και την λαμπρή ιστορία της! ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

SHOWCASE PRESENTS: THE WITCHING HOUR Το The Witching Hour ήταν μια σειρά κόμικ της DC Comics που ξεκίνησε να δημοσιεύεται τον Φεβρουάριο του 1969 και σταμάτησε τον Οκτώβριο του 1978, φτάνοντας συνολικά τα 85 τεύχη. Στο εξώφυλλο ο πλήρης τίτλος ήταν "It's 12 o'clock... The Witching Hour", ο οποίος αντικαταστάθηκε από το τεύχος # 13 σε "It's midnight... The Witching Hour". Κάθε τεύχος περιείχε 4 - 5 ιστορίες, και κάποια περιείχαν και ένα μονοσέλιδο αφήγημα. Την εισαγωγή και τον επίλογο κάθε ιστορίας τον έκαναν τρεις μάγισσες που ονομάζονταν Morded, Mildred και Cynthia, και ήταν βασισμένες στις μάγισσες στο έργο του Shakespeare, "Macbeth". Τα εξώφυλλα των τευχών 23, 31, 39 και 56 Δεκάδες οι καλλιτέχνες που πέρασαν από τις σελίδες του The Witching Hour, ανάμεσα στους οποίους οι Alex Toth, Nick Cardy, Jack Kirby, Joe Orlando, George Roussos, George Tuska, Al Williamson, Wally Wood και Bernie Rightson στο σχέδιο και οι Dennis O'Neil, Marv Wolfman, John Costanza, Alan Gold και Mike Friedrich στο σενάριο. Σελίδα σχεδιασμένη από τον Alex Toth Τον Μάρτιο του 2011 η DC κυκλοφορεί στα πλαίσια της σειράς Showcase Presents τον 1ο τόμο που περιέχει τα τεύχη # 1 - 19. Η έκδοση είναι ασπρόμαυρη σε paperback και περιέχει 556 σελίδες. Πηγές: Wikipedia Showcase Presents: The Witching Hour

SHOWCASE PRESENTS: GHOSTS Tο Ghosts ήταν μια μηνιαία σειρά κόμικς τρόμου που ξεκίνησε την κυκλοφορία της τον Σεπτέμβριο του 1971 και σταμάτησε τον Μάιο του 1982, φτάνοντας τα 112 τεύχη. Ο πλήρης βέβαια τίτλος της σειράς σε κάθε εξώφυλλο ήταν "If you don't believe in Ghosts, we dare you to read True Tales of the Weird and Supernatureal". Εκδότης ήταν η DC Comics, η οποία είχε ήδη στο ενεργητικό της πολλές σειρές τρόμου όπως τα House of Mystery, The House of Secrets, The Witching Hour, Secrets of Sinister House, Secrets of Haunted House, Tales of Ghost Castle, κ.α. Κάθε τεύχος περιείχε 3 - 5 αυτοτελείς ιστορίες τρόμου με μια μικρή εισαγωγή στην αρχή και έναν επίλογο στο τέλος (και όχι κάποιον οικοδεσπότη όπως πχ στα House of Mystery και House of Secrets) που συνήθως ρωτούσε τον αναγνώστη αν μετά την ιστορία αυτή άρχισε να πιστεύει στα φαντάσματα. Εξώφυλλα των τευχών 1, 31, 40, 63 Αρκετοί δημιουργοί πέρασαν απ' τις σελίδες του Ghosts, όπως οι σεναριογράφοι Leo Dorfman, George Kashdan, Richard Hughes και Murray Boltinoff και οι σχεδιαστές Tony Dezuniga, George Tuska, Alfredo P. Alcala, Jack Sparling, Nick Cardy, Leonard Starr, Nestor Redondo και δεκάδες άλλοι. Η τελευταία σελίδα της ιστορίας Death Held the Lantern High του τεύχους # 17 Τον Φεβρουάριο του 2012 η DC κυκλοφορεί στα πλαίσια της σειράς Showcase Presents τον 1ο τόμο που συγκεντρώνει τα τεύχη # 1 - 18. Η έκδοση είναι ασπρόμαυρη, σε paperback και περιέχει 516 σελίδες. Ακόμα δεν υπάρχουν πληροφορίες για επόμενο τόμο. Πηγές: Wikipedia Showcase Presents: Ghosts

Πολύ παλιό το άρθρο, κι όμως ακόμα επίκαιρο, δυστυχώς!

(ίσως έχει κάποια minor spoilers) Τον Σεπτέμβριο του 2011, η DC αποφάσισε να κάνει ολικό reboot, να καθαρίσει το continuity της και να κάνει τους τίτλους της όσο πιο προσιτούς σε νέους, και όχι μόνο, αναγνώστες γίνεται. Έβγαλε 52 ongoing (και μερικά ακόμα mini-series) που ξεκίνησαν από την αρχή με το τεύχος #1. Μία από αυτές τις σειρές ήταν το Wonder Woman, του Brian Azzarello και του Cliff Chiang. Ο Ερμής προσπαθεί να προστατέψει μια κοπέλα που μένει στην αμερικανική επαρχεία, την Zola, γιατί σύμφωνα με αυτόν, ο Δίας την έχει αφήσει έγκυο! Καθώς κάποιοι Κένταυροι που έστειλε η Ήρα τραυμάτισαν τον Ερμή, στέλνει την Zola στην Wonder Woman. Και η Wonder Woman πηγαίνει πίσω στο σπίτι της Zola και σώζει τον Ερμή. Αποφασίζει να πάει τον Ερμή και την Zola στο μόνο μέρος που μέχρι και (αρσενικοί) θεοί δεν επιτρέπεται να πατήσουν το πόδι τους. Την Θεμυσκίρα, την πατρίδα της Wonder Woman και το νησί των Αμαζόνων. Εκεί ακολουθεί την παρέα η κόρη της Ήρας, η Έριδα και αφού κάνει μια εντυπωσιακή είσοδο, αποκαλύπτει στην Diana το πιο καλά φυλαγμένο μυστικό της μητέρας της, Ιππολύτης, που αλλάζει όλη την ουσία της WW και που θα αλλάξει το origin της. Συγκεκριμένα: Δεν ξέρω πόσο ελεύθερο χώρο έδωσαν στον Azzarello οι άνθρωποι της DC, έκανε όμως θαύματα με ότι είχε. Η Wonder Woman είναι αυτόματα, μετά από την αλλαγή που ανέφερα στο spoiler, πολύ πιο δυνατή (νομίζω ότι πλέον είναι από τους πιο δυνατούς χαρακτήρες της DC) και έχει κάποιες μικρές αλλαγές στον χαρακτήρα της. Οι Αμαζόνες είναι επίσης αλλαγμένες, αφού προβάλλονται ως..... βιάστριες! Η ιστορία προχωράει πολύ αργά, ο Azzarello παίρνει τον χρόνο μέχρι να παρουσιάσει όλες τις σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων και να δείξει και λίγο δράση. Είναι αρκετά διαφορετική σειρά από τα κλασσικά υπερηρωικά και δεν εμπίπτει στο πεδίο του Azzarello, το crime. Νομίζω ότι το characterization σε σχεδόν κάθε χαρακτήρα είναι άψογο. Από την WW που είναι γεννημένη πολεμίστρια, δεν λέει πολλά και είναι προστατευτική προς την Zola, ως τον Ερμή με τις ατάκες που πετάει και από τον Απόλλωνα που επιθυμεί τον θρόνο του πατέρα του μέχρι την Ήρα που είναι όπως την ξέρουμε κυρίως, δολοπλόκα, πανούργα και εκδικητική. Στο background σχηματίζεται ένα μεγάλο μυστήριο που τους τελευταίους μήνες έχει αρχίσει να γίνεται πιο καθαρό και αφορά τους Φοβερή δουλειά από τον Chiang. Λιτό σχέδιο, ελαφρώς καρτουνίστικη γραμμή, απεικόνιση του gore και της βίας, το σχέδιο του γίνεται ένα κομματάκι πιο δυναμικό όταν η σελίδα έχει δράση. Είναι και 1,90 φιγούρα της WW που τον προκαλεί να την βάλει σε όσο καλύτερα στημένες σελίδες γίνεται.... Έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και με τα redesigns των θεών. Ο Ερμής έχει γαλαζωπό δέρμα και πόδια πουλιού, ο Δίας έχει μαλλιά ράστα, κάπα που δεν καλύπτει τίποτα και μάτια γεμάτα αστραπή, ο Άδης ένα σωρό κεριά πάνω στο κεφάλι του (ενώ είναι ένα μικρό παιδί) και πάει λέγοντας. Για να κλείσω, την θεωρώ από τις καλύτερες σειρές του New 52. Οι Azzarello/Chiang είναι λες και γεννήθηκαν για να ασχοληθούν με την Diana. Κατάφεραν να βάλουν το δωδεκάθεο στην ιστορία και να το κάνουν σημαντικό και συνδύασαν την δράση με μερικές πινελιές gore και τρόμο, ενώ δεν ξέχασαν τους χαρακτήρες και την ανάπτυξη αυτών. Έχει κυκλοφορήσει ένας HC τόμος με τα πρώτα 6 τεύχη και τον Ιανουάριο αναμένεται ο επόμενος με τα τεύχη #6-#12 (καθώς και ο πρώτος τόμος σε TPB). Για περισσοτερο Αzzarello περαστε μια βολτα απο δω : 100 BULLETS HELLBLAZER (#146-#150) : HARD TIME HELLBLAZER (#151-#156) : GOOD INTENTIONS Filthy Rich Joker( Αμερικανικη Εκδοση ) Joker ( Ελληνικη Εκδοση ) Superman ( Anubis )

Πρώτη εμφάνιση: Strange Adventures #180, Σεπτέμβριος του 1967 Εταιρεία: DC Comics Όνομα: Bernhard "Buddy" Baker Επάγγελμα: Κασκαντέρ Βάση: Μοντάνα Ύψος: 1,81 Βάρος: 78.02 κιλά Μάτια: Μπλε Μαλλιά: Ξανθά Δυνάμεις/Ικανότητες: Έχει την δυνατότητα να αποκτά την δύναμη οποιουδήποτε ζώου του πλανήτη. Ευρέως γνωστό είναι πως ένα εξωγίηνο διαστημόπλοιο έπεσε στην Γη, στην περιοχή Adirondack Mountains, κοντά στην Νέα Υόρκη, όπου γυριζόταν μία ταινία στην οποία ο Bernhard Baker ήταν κασκαντέρ. Έτσι απέκτησε τις δυνάμεις του, σχεδίασε την στολή του και άρχισε να πολεμάει το έγκλημα. Στην πραγματικότητα όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Ένας αρχαίος Σαμάνος έκανε ένα ξόρκι στον Bernhard το οποίο με κάποιο τρόπο του έδωσε την ικανότητα να συνδεθεί με το Lifeweb, την δύναμη να αποκτά τις δυνάμεις οποιουδήποτε πλάσματος στην Γη. Το ξόρκι αυτό άλλαξε οριστικά την ζωή του. Μετά από καιρό όμως, ο Buddy σταμάτησε να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του, κρέμασε την στολή του και παντρεύτηκε την μοναδική του αγάπη Ellen Frazier. Η Ellen βρήκε δουλειά σαν σχεδιάστρια ενώ ο Buddy δούλεψε ως κασκαντέρ. Κατοίκησαν στο Σαν Ντιέγκο, στην Καλιφόρνια, όπου μεγάλωναν τα παιδιά τους. Ωστόσο, σύντομα ο Animal Man επέστρεψε καθώς ο Immortal Man τον φώναξε στην Justice League of Europe. Σε αντίθεση με πολλούς υπερήρωες ο Buddy έχει αποκαλύψει σε πολλούς την μυστική του ταυτότητα συμπεριλαμβανομένων τα παιδιά του. Ο Buddy άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ για το οικοσύστημα. Άρχισε να προστατεύει τα ζώα από λαθροκυνηγούς και συνεργάστηκε αρκετές φορές με την Vixen. Εκείνη την περίοδο έμαθε για την σχέση του με το Μορφολογικό Πεδίο από τον επιστήμονα James Highwater, που τον έκανε να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος του για όλη την ζωή πάνω στην γη, καθώς και για το πρότυπο που έδινε σε άλλους ακτιβιστές. Ένας φίλος του του πρότεινε να ιδρύσει μία κοινότητα για να διαδώσει το μήνυμα υπερ της ζωής του πλανήτη, ιδρύοντας έτσι το life Power Church of Maxine. Ξαναεπισκέφθηκε τις άγριες περιοχές της Μοντάνα, ενώ γνώρισε έναν νέο έρωτα στο πρόσωπο της φίλης του Annie, με την οποία έκανε μια κόρη (την δεύτερη του κόρη). Ωστόσο, η σχέση του Buddy με την Ellen αποδείχθηκε πιό ισχυρή, με αποτέλεσμα να είναι πάλι μαζί. Επέστρεψε ακόμα και στην Justice League. Μια νέα αρχή Το 2011 η DC έκανε ένα reboot σε 52 χαρακτήρες της. Ένας από τους 52 ήρωες ήταν και ο Animal Man. Στο reboot ο Animal Man ξεκινάει ένα ταξίδι μαζί με την κόρη του για να σταματήσει μία απειλή που κινδυνεύει να τινάξει ολόκληρο το οικοσύστημα στον αέρα! Iστορίες Κλειδιά Strange Adventures #180 (Σεπτέμβριος 1965) Ο Βuddy αποκτά τις δυνάμεις του! Animal Man #1-9 (Σεπτέμβριος 1988 - Μάρτιος 1989) Ο Buddy επιστρέφει σαν Animal Man. Animal Man #51-55 (Σεπτέμβριος 1992 - Ιανουάριος 1993) Ο Animal Man μαθαίνει για το Red. Animal Man New 52 (2011) Reboot Πηγές: Wikipedia, The DC Comics Encyclopedia

Άλλο ένα Fan Film με θέμα τον Batman! Λίγα λόγια απο τους συντελεστές: Batman, Robin and Nightwing investigate a mysterious assailant who is targeting the kingpins of Gotham's criminal underground. As more of the rogues gallery is ensnared, a disturbing revelation about the attacker's identity takes shape. "Batman: Death Wish" is a Batman fan film directed by Matthew Hiscox (Army of Two: 40th Day, Blunt Trauma) and written by Jennifer Zhang (Street Fighter High, Dead Inside). And we're proud to say the video features an *original score* and cinematography by Andrew Ceperley! official site: www.batmandeathwish.com ============================================================================ Η παρακάτω προσθήκη/ενσωμάτωση πληροφοριών έγινε από τον Γαντζο Γλώσσα: Αγγλικά Χώρα: Η.Π.Α. Διάρκεια: 12 Λεπτά Σκηνοθέτης: Matthew Hiscox Παραγωγός: Matthew Hiscox, Jennifer Zhang Σεναριογράφοι: Jennifer Zhang Πρωταγωνιστούν: Christopher L. Robinson, Whitney Moore, Matthew Hiscox, Rayne Bidder, Joey Rassool, Jennifer Zhang Εταιρία Παραγωγής: - Εταιρία Διανομής: - Πρεμιέρα: 13/01/2012 Budget: $2,000 Box Office: - IMDb / Wiki