Αναζήτηση στην Κοινότητα

Πλοκή: Το Γκόθαμ Σίτυ, στα τέλη του 19ου αιώνα, βιώνει μια χρυσή εποχή βιομηχανικών ανακαλύψεων. Αλλά στα σκοτεινά σοκάκια της πόλης, ένας δολοφόνος έχει βγει παγανιά. Κυνηγώντας απροστάτευτες γυναίκες, αυτός ο δολοφόνος είναι τόσο ακριβής όσο και αδίστακτος. Ο διοικητής της αστυνομίας, Τζέημς Γκόρντον, προσπαθεί να καθησυχάσει τους φόβους των πολιτών για τον «χασάπη» που αυτοαποκαλείται Τζακ ο Αντεροβγάλτης. Την ίδια ώρα ο μασκοφόρος εκδικητής Μπάτμαν διεξάγει την δική του έρευνα. Γίνετε μάρτυρες ενός κόσμου πνιγμένου στις φλόγες, καθώς η ελεγχόμενη αγριότητα του δολοφόνου συναντά την επιδεξιότητα του Σκοτεινού Ιππότη! Πρόσθετες Πληροφορίες: Το «Batman: Gotham by Gaslight» έκανε πρεμιέρα την 12η Ιανουαρίου 2018 σε μια ειδική προβολή στο μουσείο δημοσιογραφίας «Newseum» στην Ουάσινγκτον, στα πλαίσια της εκδήλωσης «DC in D.C.», κι έγινε διαθέσιμο για κατέβασμα σε ψηφιακή μορφή την 23η Ιανουαρίου, προτού να κυκλοφορήσει σε DVD και Blu-Ray την 6η Φεβρουαρίου. Είναι εμπνευσμένο από την ομότιτλη εικονογραφημένη νουβέλα της DC Comics, που κυκλοφόρησε το 1989. Τα κείμενα της ιστορίας ήταν του Μπράιαν Αγκούστιν και η εικονογράφηση του Μάικ Μινιόλα, δημιουργού του Hellboy. Με αυτό το κόμικ η εταιρεία ξεκίνησε και επίσημα τις ιστορίες Elseworlds, όπου οι αγαπημένοι ήρωες μεταφέρονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και εναλλακτικές πραγματικότητες. Το 1991 κυκλοφόρησε η συνέχεια με τον τίτλο «Master of the Future», σε κείμενα και πάλι του Αγκούστιν και εικονογράφηση του Εντουάρντο Μπαρέτο, χωρίς όμως την ανάλογη επιτυχία. Συντελεστές κ.ά.: Αυθεντικός Τίτλος : Batman: Gotham by Gaslight Tagline : As the Ripper stalks Gotham City, the Dark Knight reveals the face of terror Catching a legendary killer takes a legendary hero Κατηγορία : Κινούμενα Σχέδια | Δράσης | Περιπέτεια | Μυστηρίου | Ατμοπάνκ Χαρακτηρισμός Καταλληλότητας : Rated R for some violence Σκηνοθεσία : Σαμ Λιού Παραγωγή : Σαμ Λιού Σενάριο : Τζέημς Κριγκ Μουσική : Φρέντερικ Γουίντμαν Εταιρίες Παραγωγής : Warner Bros. Animation, DC Entertainment Εταιρία Διανομής : Warner Bros. Home Entertainment Εταιρία διανομής (Ελλάδα) : ------- Πρεμιέρα : 12 Ιανουαρίου 2018 (Newseum, ΗΠΑ) Ημερομηνία Κυκλοφορίας (Digital Download) : 23 Ιανουαρίου 2018 Ημερομηνία Κυκλοφορίας (DVD/Blu-Ray) : 6 Φεβρουαρίου 2018 Διάρκεια : 77 λεπτά Γλώσσα : Αγγλικά Ενδεικτικά Screenshots: Ακούγονται οι φωνές: Εξωτερικοί Σύνδεσμοι: Wikipedia Rotten Tomatoes Προσωπικά σχόλια: Εάν κάποιος περιμένει να δει μια πιστή μεταφορά του graphic novel, δίχως αμφιβολία θα απογοητευτεί. Το «Batman: Gotham by Gaslight» μένει πιστό στην κεντρική ιδέα και το πνεύμα μυστηρίου που διακατέχει το ομώνυμο κόμικ, αλλά δεν δεσμεύεται από την ιστορία του Augustyn. Δανειζόμενο στοιχεία από την μυθολογία του Σκοτεινού Ιππότη, αλλά και ορισμένες πινελιές από το «Master of the Future», μας παρουσιάζει τον βικτοριανό Άνθρωπο-Νυχτερίδα και την αναμέτρησή του με τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη μέσα από μια διαφορετική οπτική. Σε προσωπικό επίπεδο αυτή η διαφορετικότητά του από το κόμικ, όχι μόνο δεν με χάλασε, αλλά θα έλεγα ότι με ικανοποίησε περισσότερο. Ο λόγος απλός, το παραλλαγμένο σενάριο βοήθησε αφενός στο να «τραβηχτεί» η ιστορία σε διάρκεια, κάτι που θεωρώ απαραίτητο για animated μεταφορά, και αφετέρου στο να διατηρηθεί το μυστήριο γύρω από την πραγματική ταυτότητα του Τζακ. Σίγουρα τη συνιστώ στους νυχτεριδόφιλους και θα τολμήσω να πω ότι την συγκαταριθμώ μεταξύ των καλύτερων ταινιών κινουμένων σχεδίων του Μπάτμαν. [imdb=tt7167630]

Και μόλις γράφτηκε ιστορία... Τα νέα και οι ειδήσεις από το Lucca Comics & Games Festival (31/10 - 3/11) δεν σταματάνε να έρχονται, με την Sergio Bonelli Editore να ανακοινώνει μία νέα συμφωνία ανάμεσα σε εκείνη, την DC Comics και RW Edizioni, με νέες crossover εκδόσεις να διαδέχονται την μία μετά την άλλη για τα επόμενα 2 χρόνια, 2019 και 2020! Το συγκεκριμένο νέο είναι τεράστιο, καθώς είναι η πρώτη ένωση μεταξύ Ιταλικού και Αμερικάνικου κόμικς στην ιστορία! Το πρώτο crossover θα γίνει ανάμεσα στον Zagor του Bonelli και τον Flash της DC! Αναμένεται μέσα στο 2019. "Όλοι στην Sergio Bonelli Editore είμαστε ενθουσιασμένοι που είμαστε μέρος ενός γεγονότος αυτού του μεγέθους", δήλωσε ο Editor του Bonelli Michele Masiero . "Τα δημιουργικά μας μυαλά λειτούργησαν από τη στιγμή που συναντήσαμε τους φίλους στην DC και RW για πρώτη φορά." "Είμαστε υπερήφανοι που βοηθήσαμε να καταστήσουμε αυτό το ιστορικό έργο εφικτό και να είμαστε μέρος αυτού", δήλωσε ο Pasquale Saviano , Διευθύνων Σύμβουλος της RW Edizioni . "Προσβλέπουμε να συνεργαστούμε με την SBE και την DC για να δώσουμε στους Ιταλούς αναγνώστες τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που θα μπορούσαν ποτέ να αναμένουν". Ο Masiero πρόσθεσε: "Προσβλέπουμε στην κατάλληλη στιγμή για να ανακοινώσουμε τους χαρακτήρες που συνδέονται με τα έργα και τους υπέροχους καλλιτέχνες που θα δουλέψουν εκεί". Η ένωση αυτή θα είναι ουσιαστικά ανάμεσα στην DC και τον Bonelli, με την RW απλά να είναι ο "συνδετικός κρίκος". Η RW Edizioni είναι μία Ιταλική εκδοτική που εκδίδει όλα τα graphic novels βασισμένα στους ήρωες της DC. Η Sergio Bonelli Editore εκδίδει τους φημισμένους και διακεκριμένους τίτλους παγκοσμίως, Zagor, Nathan Never, Dylan Dog, Tex, Dragonero, Dampyr, Martin Mystery κα. Η γνωστή σε όλους μας DC εκδίδει τίτλους όπως Batman, Superman, Wonder Woman, Flash, Aquaman, Justice League κα. Πραγματικά υπέροχα νέα, που θα προωθήσουν τον Bonelli, και θα βοηθήσουν στις ταινίες που ετοιμάζει κιόλας (πρώτη θα είναι το Dampyr). Για να δούμε τι θα δούμε...

Έστι δε Trinity στο σύμπαν της DC Comics η σύμπραξη των τριών ισχυρότερων, ιστορικότερων και (ενδεχομένως) δημοφιλέστερων υπερηρώων της, ήτοι, κατά σειρά αρχαιότητας: Superman, Batman, Wonder Woman., οι οποίοι συχνά-πυκνά καλούνται να αντιμετωπίσουν κάποιες κοινές απειλές και να μας προστατέψουν από υπερκακούς εγκληματίες. Στα πλαίσια του DC Universe: Rebirth, η DC Comics κυκλοφόρησε μηναίο περιοδικό με τις περιπέτειες των τριών ηρώων, εμπιστευόμενη τις τύχες τους στο σενάριο και το σχέδιο του Francis Manapul, δουλειά του οποίου είχαμε δει στα ελληνικά σε κάποιους τόμους Flash της σειράς των Έθνους/Anubis. Το τεύχος περιλαμβάνει τα δύο πρώτα από τα συνολικά έξι τεύχη του πρώτου story arc (Better Together), που πρόσφατα κυκλοφόρησε και σε τομάκι στις ΗΠΑ. Φυσικά, στα ελληνικά, η ιστορία θα ολοκληρωθεί σε τρία συνολικά τεύχη, το δεύτερο εκ των οποίων θα κυκλοφορήσει στα καθ'ημάς στις 27/07, αν όλα πάνε καλά. Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι η καλύτερη επιλογή του Rebirth από καθαρά αναγνωστική αξία, αλλά υποθέτω ότι βγήκε και για να συμπέσει με την κυκλοφορία της ταινίας Wonder Woman, συνεπώς κρίνεται ως έξυπνη κίνηση από καθαρά εμπορική σκοπιά. Για την έκδοση να μην τα ξαναλέμε, επίπεδο Anubis, αυτό φτάνει. Η τρίτη έκδοση του Rebirth στα ελληνικά (υπάρχει και ο εξαιρετικός Superman), ας ελπίσουμε λοιπόν, να δούμε και κάτι από τον Batman του Tom King. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Βασιλεύς των κόμικς, leonidio & tsironick.

Ένα ακόμη one-shot της Anubis, βασισμένο σε τηλεοπτική σειρά (είχε προηγηθεί το Supergirl). Όπως και η προηγούμενη έκδοση, έτσι και αυτή βασίζεται σε υλικό που είχε πρωτοδημοσιευτεί διαδικτυακά (η ελληνική έκδοση περιλαμβάνει τα κεφάλαια 9, 10, 20-22). Προφανώς, απευθύνεται σε άτομα που παρακολουθούν την τηλεοπτική σειρά και όχι απαραίτητα σε φίλους των κόμικς. .. Το σενάριο είναι ανώδυνο, το σκίτσο απλό, είναι σαφές ότι όπως και το Supergirl, έτσι και ο Flash, απευθύνονται πρωτίστως σε νεανικό κοινό, οι υπόλοιποι ας προσπεράσουν. Σίγουρα δεν είναι κάτι που θα μείνει αξέχαστο, ας ελπίσουμε όμως να αποτελέσει εφαλτήριο και για άλλες εκδόσεις υψηλότερων προδιαγραφών Η έκδοση είναι πολύ καλή, όπως συνήθως συμβαίνει με την Anubis.

Η DC και η Marvel είναι οι δυο μεγαλύτερες εταιρείες κόμικς, οι οποίες διαθέτουν στο «οπλοστάσιο» τους χιλιάδες χαρακτήρες. Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι πως υπάρχουν χαρακτήρες που είναι Έλληνες ή έχουν Ελληνική καταγωγή. Σ' αυτό το αφιέρωμα θα σας παρουσιάσω τους εν λόγω χαρακτήρες, στο οποίο όμως δεν θα συμπεριληφθούν όσοι έχουν βασιστεί στην Ελληνική μυθολογία, όπως για παράδειγμα η Κίρκη, οι Θεοί του Ολύμπου κλπ. Εξαίρεση αποτελεί η Wonder Woman καθώς είναι σημαντικός χαρακτήρας του σύμπαντος της DC. Olympian (DC) Ο Aristides Demetrios είναι το alter ego του Olympian, ο οποίος φοράει το χρυσόμαλλο δέρας που του δίνει τη δύναμη των 50 Αργοναυτών και είναι μέλος της ομάδας ηρώων The Global Guardians. Δημιουργοί του χαρακτήρα είναι οι Nelson Bridwell και Alex Saviuk και την πρώτη του εμφάνιση την έκανε στο 46ο τεύχος του DC Comics Presents τον Ιούνιο του 1982. Diamondette (DC) Η Diana Theotocopoulos aka Diamondette είναι ηρωίδα και αποτελεί μέλος της ομάδας υπερηρώων Hero Hotline. Τα χέρια της είναι σκληρά σαν διαμάντι. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο 637ο τεύχος του Action Comics τον Ιανουάριο του 1989, με τον Mark Verheiden να είναι δημιουργός του χαρακτήρα. Η τελευταία της συμμετοχή στο σύμπαν της DC ήταν στο 175ο τεύχος του Wonder Woman Vol 2 τον Δεκέμβριο του 2001 μετά από 10 χρόνια αποχής. Constantine Drakon (DC) Ο Constantine Drakon είναι επαγγελματίας δολοφόνος και εχθρός του Green Arrow. Είναι δάσκαλος στις πολεμικές τέχνες, με απίστευτα φυσικά χαρακτηριστικά. Ο Drakon είναι εξειδικευμένος στα πυροβόλα όπλα και επίσης διαθέτει εντυπωσιακή ταχύτητα. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο 27ο τεύχος του Green Arrow vol. 3 και έχει για δημιουργό τον Judd Winick, με τον Phil Hester να αναλαμβάνει το καλλιτεχνικό κομμάτι. Silver Swan II (DC) Η Silver Swan II κάποτε πίστευε πως είναι η καλύτερη φίλη της Wonder Woman. Η Vanessa "Nessie" Kapatelis, κόρη της αρχαιολόγου Julia Kapatelis, έβλεπε την Diana ως τη μεγάλη της αδερφή, αλλά σταδιακά άρχισε να ζηλεύει την Αμαζόνα. Πληγωμένη και οργισμένη όταν η Diana επέλεξε την Cassie Sandmark ως τη νέα Wonder Girl, ήταν πλέον εύκολος στόχος για την μοχθηρή μάγισσα Κίρκη, που με μια γητειά της μετέτρεψε τη Nessie σε μια νέα Silver Swan. Έχοντας πολλά ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία έγιναν ακόμη χειρότερα από την πλύση εγκεφάλου στην οποία την υπέβαλε ο προσωρινός σύμμαχος της Κίρκη, Doctor Psycho, η Silver Swan II στράφηκε εναντίον της Wonder Woman. Ισοπέδωσε με ένα ισχυρότατο υπερηχητικό κύμα το σχολείο της Wonder Girl, με αποτέλεσμα άθελα της να αποκαλυφθεί η μυστική ταυτότητα της Cassie Sandmark, όταν αυτή δοκίμασε να σώσει τους συμμαθητές της με τις δυνάμεις της. Πρόσφατα η Silver Swan II έγινε πράκτορας της Veronica Cale, αντιπάλου της Wonder Woman, και επιτέθηκε μαινόμενη στην Αμαζόνα πριγκίπισσα. Η Diana τη νίκησε και την πήγε στη Themyscira για να την θεραπεύσει. Aegeus (DC) Ο Nikos Aegeus είναι τρομοκράτης που έχει αντιμετωπίσει την Wonder Woman. Έχει ενισχυμένη σωματική δύναμη και με μια μυστική αστραπή μπορεί να καταστρέψει πράγματα ή να τηλεμεταφερθεί. Η πρώτη του συμμετοχή ήταν στο 297ο τεύχος του κόμικ Wonder Woman τον Νοέμβριο του 1982 και δημιουργοί του είναι οι Dan Mishkin, Gene Colan και Frank McLaughlin. Vyronis (DC) Ο Konstantin Vyronis είναι εγκληματίας ταξιδιώτης του χρόνου και πρώην μέλος των Goodfellow Troupe. Είναι εν μέρη υπεύθυνος που ο Walker Gabriel έγινε ο δεύτερος Chronos. Ο Vyronis σκότωσε τον Modrecai κατά την διάρκεια μιας επίθεσης του στην Chronopolis, σβήνοντας τον από την ιστορία. Antiphon (DC) Ο Antiphon είναι Έλληνας τρομοκράτης και αρχηγός της τελευταίας έκδοσης της ομάδας Onslaught που κυνηγούν υπερήρωες και supervillains για δικό τους σκοπό. Ο Antiphon είναι θύμα φωτιάς ενώ του λείπει και το ένα πόδι. Δημιουργοί του χαρακτήρα είναι οι Keith Giffen και Paco Medina και την πρώτη του εμφάνιση έκανε στο 11ο τεύχος του κόμικ Suicide Squad Vol 2 τον Σεπτέμβριο του 2002, με την δεύτερη να είναι στο αμέσως επόμενο τεύχος. Wonder Woman (DC) Σοφή όσο η Αθηνά, πιο δυνατή από τον Ηρακλή, γρήγορη σαν τον Ερμή και όμορφη όσο η Αφροδίτη, η Wonder Woman είναι η Πριγκίπισσα Diana, προστάτιδα της Θεμίσκυρας. Πλασμένη από πηλό από τη μητέρα της, την Βασίλισσα Ιππολύτη, και παίρνοντας ζωή από τους Θεούς του Ολύμπου, η Diana κέρδισε ένα διαγωνισμό που είχε ως σκοπό να αναδείξει την πιο γενναία Αμαζόνα. Αφού έλαβε την αποστολή να ανατρέψει τα σχέδια του θεού του Πολέμου, η Diana άφησε πίσω της την πατρίδα της για να επισκεφτεί τον κόσμο των Ανδρών και να γίνει μία από τους σπουδαιότερους προστάτες της Γης, με το ψευδώνυμο Wonder Woman. Κατέχει το μαγικό λάσο, με το οποίο αναγκάζει αυτόν που κρατάει δεμένο να λέει την αλήθεια ενώ τα βραχιόλια της εξοστρακίζουν σφαίρες. Είναι από τα πρώτα μέλη της Justice League ενώ αργότερα υπήρξε μία εκ των τριών ιδρυτών μιας νεότερης εκδοχής της ομάδας. Mordecai Midas (Marvel) Ο Mordecai Midas γεννήθηκε στην Αθήνα ως ένα πολύ φτωχό παιδί. Έγινε εμμονικός με το να γίνει ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο και συμμετείχε σε σκοτεινές επιχειρήσεις. Κάποια στιγμή προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο των Stark Industries, χρησιμοποιώντας τον ξάδελφο του Tony Stark, Morgan Stark και την Madame Masque ως πράκτορές του. Μια επίθεση είχε ως αποτέλεσμα να αντικατασταθεί ο Tony Stark από πιστό αντίγραφο, το οποίο κατηγορήθηκε ως απατεώνας. Ο Midas προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τον αληθινό Stark, για τον οποίο πίστευε ότι ήταν και αυτός απατεώνας για να πάρει τις Stark Industries. O Midas νικήθηκε όταν η Madame Masque τον πρόδωσε και ελευθέρωσε τον Tony Stark από την φυλάκη του. Avalanche (Marvel) Ο Dominic Petros ήταν ένας Έλληνας μετανάστης στις ΗΠΑ με μεταλλαγμένες δυνάμεις (Οι δονήσεις των χεριών του μπορούν να ρίξουν κτίρια και να προκαλέσουν σεισμούς). Η μορφοπλάστρια μεταλλαγμένη Mystique τον στρατολόγησε στην ομάδα Brotherhood of Evil Mutants και συμμετείχε στην πρώτη απόπειρα δολοφονίας του γερουσιαστή Robert Kelly. Εγκατέλειψε για ένα διάστημα την ομάδα για να εκβιάσει την Καλιφόρνια απειλώντας τη με σεισμούς, ενώ επέστρεψε όταν αυτή μετατράπηκε στη Freedom Force. Αργότερα εντάχθηκε στην εκδοχή της Brotherhood του Exodus. Κράτησε τις δυνάμεις του μετά την M-Day, αλλά αντί να επιστρέψει στο έγκλημα προτίμησε να ανοίξει ένα μπαρ. Elektra (Marvel) Οι ζωές πολλών υπερηρώων είναι σημαδεμένες από τραγωδίες. Αυτό ωθεί κάποιους σε πράξεις ηρωισμού, κάποιους άλλους όμως τους σπρώχνει στο έγκλημα. Στην περίπτωση της Elektra Natchios, η επιλογή ποτέ δεν ήταν ξεκάθαρη. Παρ'όλο που επιμένει να αναζητά την ευτυχία, η αναζήτησή της αυτή συχνά ματαιώνεται από την παρέμβαση άλλων. Πριν ακόμα γεννηθεί, η δυστυχία είχε σημαδέψει την ύπαρξης της Elektra: η έγκυος μητέρα της πυροβολήθηκε και πέθανε ενώ την έφερνε στον κόσμο. Όταν ο υπερπροσταυτευτικός πατέρας της έγινε πρεσβευτής της Ελλάδας στις ΗΠΑ, η Elektra γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης αλλά σωματοφύλακες την ακολουθούσαν παντού. Παρά τους περιορισμούς, συνδέθηκε συναισθηματικά με τον Matt Murdock, ένα συμφοιτητή της. Η κρυφή αυτή σχέση διατηρήθηκε για ένα χρόνο, όταν όμως ο πατέρας της σκοτώθηκε σε μια τρομοκρατική ενέργεια, ολόκληρος ο κόσμος της Elektra γκρεμίστηκε. Κυριευμένη από την θλίψη, έφυγε από τις ΗΠΑ, αφήνοντας πίσω της τον Matt. Η Elektra εκπαιδεύτηκε ως νίντζα και για ένα χρόνο ήταν μέλος του Chaste, του τάγματος νίντζα στο οποίο αρχηγός ήταν ο Stick, ο μέντορας του Matt Murdock. Τελικά η «ακάθαρτη» καρδιά της Elektra την εμπόδισε να γίνει πλήρες μέλος και αυτή η απόρριψη την οδήγησε στους εχθρούς του Chaste, το τάγμα δολοφώνων Hand. Αργότερα αποχώρησε και έγινε πληρωμένη δολοφόνος. Κατά τραγική ειρωνεία, αυτό την οδήγησε πίσω στον Matt Murdock, που ήταν πλέον ο διώκτης του εγκλήματος Daredevil. Οι πρώην εραστές ήταν τώρα αντίπαλοι. Παρ'όλα αυτά, όταν η Elektra τραυματίστηκε θανάσιμα από τον Bullseye, κατάφερε να συρθεί ως την πόρτα του Matt και να πεθάνει στην αγκαλιά του. Ο Matt δεν ήθελε να πιστέψει ότι η Elektra ήταν νεκρή και ενεπλάκη στην προσπάθεια της ομάδας Hand να την αναστήσει. Απέτυχε μεν να εμποδίσει την επιστροφής της, όμως η αγάπη του εξάγνισε την ψυχή της, κάνοντας την άχρηστη για τη Hand. Πρόσφατα φάνηκε ότι η Elektra είχε επανέλθει στη Hand για να πολεμήσει τους Avengers. Όταν όμως σκοτώθηκε, αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένας Skrull που την παρίστανε, κάτι που δεν είχαν ξαναδεί. Αυτό ξεκίνησε τη Secret Invasion, κατά την οποία η αληθινή Elektra απέδρασε από τους Skrulls και επέστρεψε στην ζωή της. Carnivore (Marvel) O Andreas Zorba ήταν αρχικό μέλος της οργάνωσης που ονομάζεται The Council of Antiquarians, αλλιώς γνωστή ως The Collectors. Αποτελούνταν από ανθρώπους που θα εκάναν τα πάντα για να κερδίσουν ένα τεχνούργημα. Έχουν συγκρουστεί με τον Black Panther. Ο Carnivore διαθέτει υπεράνθρωπη δύναμη, υπεράνθρωπη ταχύτητα, υπεράνθρωπες αισθήσεις (οι οποίες του επιτρέπουν να δει μέσα από ψευδαισθήσεις), αυξημένα αντανακλαστικά, αυξημένη αντοχή και είναι άφθαρτος στα χτυπήματα. Επίσης έχει εξαιρετικά αιχμηρά νύχια που μπορεί να κόψει σχεδόν τα πάντα. Babel (Marvel) Ο Thame Panagitis είναι ο αρχηγός της Medusa Web, μιας οργάνωσης που αποτελείται από μισθοφόρους, αλλά όπως υποστηριζει ο ίδιος σκοπός τους είναι η ασφάλεια του πλανήτη. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τον χαρακτήρα αλλά πιστεύεται ότι πήρε τις δυνάμεις του από το White Event. Ύπουλος και παραποιητής γεγονότων, κάποτε δείχνει ειλικρίνεια και ανησυχία για τις αποστολές του και θεωρεί ότι οι προθέσεις του είναι σωστές. Όταν η Αμερικάνικη κυβέρνηση του ανέθεσε να κυνηγήσει τους Psi - Force, αυτός τους έκανε μέλος της ομάδας του. Minotaur (Marvel) Ο Miklos Vryolak υπέφερε από μια επάρατη νόσο. Στην προσπάθεια να θεραπεύσει το γιο του, ο Miklos μετατράπηκε σε Μινώταυρο από μια χημική ουσία που ο πατέρας του είχε βρει στα ερείπια του λαβυρίνθου. Ο πατέρας του, στη συνέχεια, προσπάθησε να μετατρέψει την Madame Masque σε κάτι παρόμοιο με τον γιο του, καθώς και να δημιουργήσει έναν στρατό από παρόμοια πλάσματα. Ο Miklos συγκρούστηκε με το Iron Man και τον πράκτορας της SHIELD, Jasper Sitwell όταν ήρθαν να ελευθερώσουν την Madame Masque. Κατά τη διάρκεια της μάχης, μια κολόνα που υποστήριζε το σπήλαιο όπου μονομαχούσαν γκρεμίστηκε. Ο Miklos καθυστέρησε την κολόνα αρκετή ώρα για να ξεφύγουν οι Madame Masque, Sitwell και Iron Man, αλλά σκοτώθηκε μαζί με τον πατέρα του, όταν το σπήλαιο κατέρρευσε. Iron Monger (Marvel) Ο χαρακτήρας του Yiorgos Krallis κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1986 στο κόμικ του Iron Man, Iron Man Vol 1 #212 και συνέχισε στο αμέσως επόμενο, ενώ οι επόμενες δύο εμφανίσεις του ήταν σε κόμικ του Spider- Man, Web of Spider-Man Vol 1 #71 και Web of Spider-Man Vol 1 #72. Δημιουργοί του είναι οι Danny Fingeroth και Dwayne Turner και μέχρι στιγμής η Marvel δεν έχει δείξει διάθεση να τον χρησιμοποιήσει ξανά. Ήταν υπάλληλος της εταιρίας Simon Steele και παρά το γεγονός ότι δεν είχε δυνάμεις χρησιμοποίησε την στολή Iron Monger για να κυνηγήσει το έγκλημα. Ως χαρακτήρας μοιάζει περισσότερο με ανταγωνιστής του Iron Man. Morbius (Marvel) Ο Dr. Michael Morbius έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και είναι βραβευμένος βιοχημικός, ο οποίος ανακάλυψε πως έπασχε από μια σπάνια ασθένεια του αίματος που διέλυε τα αιματοκύτταρα του. Ο Morbius δοκίμασε μια πειραματική μέθοδο θεραπείας, που συνδύαζε ορούς, τους οποίους κατασκεύασε από σώματα νυχτερίδων βαμπίρ, και ηλεκτροσόκ. Αυτός ο συνδυασμός μεταμόρφωσε τον Morbius, χαρίζοντας του υπεράνθρωπη δύναμη αλλά και ακόρεστη δίψα για αίμα ενός βαμπίρ. Δεν ήταν ένας πραγματικός νεκροζωντανός, καθώς δεν είχε πεθάνει πραγματικά. Απέκτησε γαμψώνυχα και σκότωνε για να ικανοποίηση την δίψα του για αίμα. Όμως, αφού έπινε αίμα του θύματος του, η δίψα έσβηνε και ο ίδιος πλημμύριζε από τύψεις και ενοχές. Βρέθηκε συχνά αντιμέτωπος με τον Spider-Man. Venus (Marvel) Η Venus ήταν κάποτε μια Σειρήνα (του είδους που προσπάθησε να παρασύρει τον Οδυσσέα στον θάνατο στον ελληνικό μύθο). Όταν ένας αρχαίος μάγος (Ancient One) της έδωσε ψυχή, μετάνιωσε για αυτά που είχε κάνει και σταμάτησε τις άσχημες πράξεις. Περιπλανώμενη στον κόσμο, κάποτε ξέχασε το παρελθόν και πίστευε ότι είναι η θεά Αφροδίτη. Στην δεκαετία του 1940 εντάχθηκε στους G-Men, συνεργαζόμενη με τον Jimmy Woo. Όταν η Namora της είπε την αλήθεια για την καταγωγή της, έπεσε σε κατάθλιψη, αλλά ο Jimmy την βοήθησε να θεραπευτεί. Τώρα είναι μέλος των Agents of Atlas. Δημοσιεύτηκε πρώτα στο gtvs.gr

Μετά από τα κινηματογραφικά σίριαλ της δεκαετίας του '40 και '50 και τις κινηματογραφικές μεταφορές που ακολούθησαν με βάση χαρακτήρες από τα κόμικς της DC, όπου όλοι εκτός των Watchmen άνηκαν στο ίδιο σύμπαν στα κόμικς (αυτό άλλαξε και για τους Watchmen τα τελευταία χρόνια), ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε με μεταφορές που έγιναν από κόμικς και graphic novels από τις θυγατρικές της DC. Vertigo Comics V for Vendetta Remember, Remember the 5th of November. Το V for Vendetta, δυστοπικό πολιτικό θρίλερ δράσης με σκηνοθέτη τον James McTeigue από σενάριο των Wachowskis, είχε ως βάση την σειρά κόμικ των Alan Moore και David Lloyd, που κυκλοφόρησε μέσω της Vertigo. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου ένα νέο-φασιστικό ρεύμα έχει επικρατήσει, και αφορά ένα αναρχικό που προσπαθεί να ξυπνήσει την επανάσταση μέσω τρομοκρατικών πράξεων, με την Evey της Natalie Portman να μπλέκει στο σχέδιο του. Οι Silver Pictures, Virtual Studios και Anarchos Productions Inc. ήταν παραγωγοί με την Warner Bros. Pictures να έχει την διανομή. Παρά τις αντιρρήσεις του Alan Moore, η ταινία αποδείχθηκε μεγάλη επιτυχία καλλιτεχνικά κερδίζοντας 132,5 εκατομμύρια με μπάτζετ 54 εκατομμυρίων.The Losers Αν και δεν το γνωρίζουν πολλοί, το The Losers, είναι και αυτό βασισμένο σε κόμικ, συγκεκρίμενα της Vertigo που έγραψε ο Andy Diggle, και κυκλοφόρησε το 2010 με ένα εξαιρετικό καστ, που είχε τον Sylvain White στη σκηνοθεσία. Οι Jeffrey Dean Morgan, Zoe Saldana, Chris Evans και Idris Elba ήταν μια ελίτ ομάδα στρατιωτών που θα θεωρηθούν νεκροί από επίθεση των ανωτέρων τους, και θα αποφασίσουν να πάρουν εκδίκηση. Η ταινία έμοιαζε υπερβολικά στο remake του The A-Team, κάτι που έφερε αρνητικές κριτικές και όχι και τόσο καλά αποτελέσματα στο Box Office. Συγκεκριμένα, μάζεψε 29 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 25 εκατομμυρίων.The Kitchen Η πιο πρόσφατη ταινία της λίστας, η τρίτη συνολικά από τη Vertigo, είναι το The Kitchen, αστυνομική με σκηνοθέτη την Andrea Berloff στο ντεμπούτο της με βάση το κόμικ από τους Ollie Masters και Ming Doyle. Οι Melissa McCarthy, Tiffany Haddish και Elisabeth Moss πρωταγωνιστούν ως τρεις γυναίκες Ιρλανδών μαφιόζων, που θα αναλάβουν το οργανωμένο έγκλημα στο Hell's Kitchen στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν θα συλληφθούν οι άντρες τους από το FBI. Οι Domhnall Gleeson, James Badge Dale, Brian d'Arcy James, Jeremy Bobb, Margo Martindale, Common και Bill Camp έχουν ρόλους και η ταινία είναι παραγωγή των New Line Cinema, Bron Creative και Michael De Luca Productions που κυκλοφόρησε το 2019. Η ταινία πήρε γενικά αρνητικές κριτικές για μια μπερδεμένη πλοκή αλλά για τις ερμηνείες των McCarthy και Martindale ήταν πολύ θετικοί, και κατάφερε να κερδίσει μόλις 16 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 38 εκατομμυρίων δολαρίων. Paradox Press Road to Perdition Το Road to Perdition που κυκλοφόρησε το 2002 από τον Sam Mendes που σκηνοθέτησε με σενάριο του David Self και έχει ως βάση το ομώνυμο graphic novel του Max Allan Collins που σχεδίασε ο Richard Piers Rayner. Οι Tom Hanks, Paul Newman, Jude Law και Daniel Craig είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές του καστ και η υπόθεση της ταινίας διαδραματίζεται στο 1931, όπου ένας άντρας θέλει να πάρει εκδίκηση μαζί με τον γιο του από ένα μαφιόζο που δολοφόνησε όλη τους την οικογένεια. Η ταινία κέρδισε 181 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 80 εκατομμυρίων και με θετικότατες κριτικές από τη μεγαλύτερη μερίδα των κριτικών. Προτάθηκε για έξι βραβεία Oscar και κέρδισε ένα.A History of Violence Τρία χρόνια μετά, ένα ακόμη graphic novel της Paradox Press, το A History of Violence, κυκλοφόρησε ως ταινία δράσης και θρίλερ με νουάρ στοιχεία που σκηνοθέτησε ο David Cronenberg από σενάριο του Josh Olson. Το graphic novel κυκλοφόρησε το 1997 από τους John Wagner και Vince Locke, με τον Viggo Mortensen να πρωταγωνιστεί ως ιδιοκτήτης ενός μικρού εστιατορίου που όταν θα σταματήσει δύο ληστές σε αυτοάμυνα, θα δει τη ζωή του να αλλάζει για πάντα. Ο William Hurt, που είχε ρόλο, προτάθηκε για β’ αντρικό ενώ υπήρξε και υποψηφιότητα σεναρίου. Η ταινία πήρε εξαιρετικές κριτικές στο σύνολο και για πολλούς ανήκει στη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες που έρχονται από την ένατη τέχνη. Wildstorm Gen¹³ Το Gen¹³ είναι η μοναδική ταινία κινουμένων σχεδίων στη λίστα και έχει ως βάση το ομώνυμο κόμικ της WildStorm, που πλέον ανήκει στη DC Comics. Η ταινία κυκλοφόρησε το 2000 με σκηνοθέτη τον Kevin Altieri και είχε στο επίκεντρο την Caitlin Fairchild, μια έφηβο που θα της προσφέρουν θέση σε ινστιτούτο για χαρισματικά παιδιά. Σύντομα θα καταλάβει όμως ότι δεν είναι σχολείο αλλά στρατιωτικό project που θα τους μετατρέψει σε στρατιώτες. Χαρακτηριστικό για τη ταινία είναι ότι παρά το γεγονός ότι είναι 20 χρονών, δεν έχει προβληθεί ποτέ στην Αμερική αφού η Disney που έχει τα δικαιώματα δεν ήθελε να διαφημίσει κόμικ που ανήκει στη WB. Κυκλοφόρησε σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης.Red Το Red έκανε πρεμιέρα το 2010 ως κωμωδία δράσης με βάση την ομώνυμη αν και όχι τόσο δημοφιλή σειρά κόμικ που είχαν δημιουργήσει οι Warren Ellis και Cully Hamner. Στο καστ είχαν ρόλο οι Bruce Willis, Morgan Freeman, John Malkovich, Mary-Louise Parker, Helen Mirren και Karl Urban, με τον Robert Schwentke να σκηνοθετεί το σενάριο των Jon Hoeber και Erich Hoeber και η υπόθεση αφορά συνταξιούχους πράκτορες που πρέπει να επιστρέψουν στο παιχνίδι της κατασκοπίας. Κατάφερε να μαζέψει 199 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 58 εκατομμυρίων ενώ προτάθηκε και για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Κωμωδίας. Η ταινία πήρε θετικές κριτικές για το χιούμορ και τις ωραίες σκηνές δράσης ενώ το κοινό έδειξε ενθουσιασμό για τη ταινία.Red 2 Τρία χρόνια μετά από το πρώτο Red, ακολούθησε η συνέχεια με βάση και πάλι το κόμικ των Warren Ellis και Cully Hamner, και με τους Bruce Willis, John Malkovich, Mary-Louise Parker, Catherine Zeta-Jones, Lee Byung-hun, Anthony Hopkins και Helen Mirren στο καστ και τον Dean Parisot να σκηνοθετεί από σενάριο των Jon και Erich Hoeber. Η ιστορία διαδραματιζόταν τρία χρόνια μετά από τη πρώτη και με νέα ονόματα στο καστ, συνέχισε στο ίδιο ύφος που δεν κατάφερε ποτέ όμως να έχει τη λάμψη της πρώτης. Μάζεψε 148 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 84 εκατομμυρίων και σίγουρα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. https://www.superheronews.gr/2020/04/dc-comics-imprints.html

Το 1989 ήταν μάλλον και η χρονιά που μπορεί να πει κανείς ότι το υπερηρωικό είδος ξεκινούσε και επίσημα το μακρύ του ταξίδι στη μεγάλη οθόνη. Μπορεί τα προηγούμενα χρόνια να κυκλοφόρησαν τα κινηματογραφικά σίριαλ και να ακολούθησαν 9 ταινίες και ένα μικρού μήκους, τα οποία εδραίωσαν τον Superman ως το πιο γνωστό χαρακτήρα στο πλανήτη, αλλά το Batman του Tim Burton που κυκλοφόρησε το 1989, είναι για πολλούς η στιγμή, που κατάλαβαν ότι έχουν στα χέρια τους κάτι πολύ δυνατό.Και ας χρειάστηκαν χρόνια για να αποδειχθεί αυτό. Στη συγκεκριμένη λίστα ξεκινά προφανώς η εποχή του Batman, μετά από αυτή του Superman αφού μέχρι το 2012 κυκλοφόρησαν οκτώ ταινίες από τη μυθολογία του Σκοτεινού Ιππότη, ενώ υπάρχουν ακόμη πέντε σόλο ταινίες που δεν είχαν και τη καλύτερη έναρξη για πιθανό franchise. Τέλος, κάπου σε αυτή τη περίοδο, βγήκε και το Watchmen.Batman Στη προηγούμενη λίστα σταματήσαμε στο 1989 με σκοπό να ξεκινήσει η λίστα από το Batman. Η ταινία, που έκανε πρεμιέρα αυτή τη χρονιά μαζί με το The Return of the Swamp Thing, γίνεται η βασική αντιπρόσωπος της DC αλλά και όλων των υπερηρωικών ταινιών, σε μια περίοδο που όλο ανακοίνωναν πιθανές ταινίες αλλά τίποτα δεν προχωρούσε. Ο Tim Burton σκηνοθέτησε με τους Jon Peters και Peter Guber ως παραγωγού. Ο Jack Nicholson πήρε το ρόλο του Joker και ο Michael Keaton το ρόλο του Bruce Wayne/Batman, ενώ στο καστ βρέθηκαν και οι Kim Basinger, Robert Wuhl, Pat Hingle, Billy Dee Williams, Michael Gough και Jack Palance.Η υπόθεση της ταινίας έχει τον νεαρό σχετικά Batman να πολεμά τον μεγαλύτερο του αντίπαλο, με τον Burton να παίρνει το πράσινο φως μετά από την επιτυχία του Beetlejuice (1988). Στην εποχή που γυρίστηκε η ταινία, η προσθήκη του Keaton στο ρόλο ενόχλησε πολλούς αφού ήταν γνωστός κυρίως για κωμωδίες ενώ ο Nicholson δήλωσε ότι θα έπαιρνε το ρόλο μόνο αν το όνομα του ήταν στη κορυφή της λίστας, αν είχε μέρος από τα κέρδη αλλά και ξεχωριστό πρόγραμμα γυρισμάτων.Το ύφος της ταινίας ήταν επηρεασμένο αρκετά από το The Killing Joke των Alan Moore και Brian Bolland και το The Dark Knight Returns του Frank Miller,με στοιχεία από το Red Hood. Τα γυρίσματα έγιναν στο Pinewood Studios και το κόστος της ταινίας ήταν 48 εκατομμύρια δολάρια. Το Batman κατάφερε να κερδίσει 411 εκατομμύρια δολάρια στο Box Office, που το έφεραν στη δεύτερη θέση της σεζόν πίσω από το Indiana Jones and the Last Crusade που είχε περίπου 60 εκατομμύρια περισσότερα. Η ταινία πήρε πολύ καλές κριτικές με αρκετές υποψηφιότητες σε Saturn Award και υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ερμηνείας για τον Νicholson αλλά και ένα κερδισμένο Oscar σε τεχνική κατηγορία. Επίσης ήταν η βάση για να προχωρήσουν με τη σειρά κινουμένων σχεδίων, Batman: The Animated Series, που για πολλούς είναι η κορυφαία στο είδος της και πήρε τρία sequels.Batman Returns Το Batman Returns ήταν το πρώτο sequel και ήρθε το 1992 με τον Tim Burton να επιστρέφει ως σκηνοθέτης και παραγωγός, με τον Michael Keaton στο ρόλο του Bruce Wayne/Batman. Η ταινία σύστησε τον Danny DeVito στο ρόλο του Πιγκουίνου, σε ένα από τα πιο εμπνευσμένα casting στο υπερηρωικό είδος και η Michelle Pfeiffer είχε το ρόλο της Catwoman. Για ρόλο έκλεισαν και οι Christopher Walken, Michael Gough, Pat Hingle και Michael Murphy. Στη ταινία, ο Batman πρέπει να σταματήσει τον Penguin από το να σκοτώσει όλους τους πρωτότοκους γιους της Gotham City και την Catwoman από το να πάρει εκδίκηση από τον Max Shreck.Αν και ο Burton δεν ήθελε να σκηνοθετήσει τη ταινία, η Warner Bros. του έδωσε μεγαλύτερο δημιουργικό έλεγχο και μια από τις αλλαγές ήταν ότι δεν άφησε την αρχική ιστορία όπου οι Penguin και Catwoman πάνε για θησαυρό. Η ταινία τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει όλο και περισσότερους οπαδούς που την θεωρούν την καλύτερη ταινία του χαρακτήρα αν και εκείνη τη περίοδο είχαν κριτικάρει αρνητικά το σκοτεινό ύφος. Με κόστος 80 εκατομμυρίων δολαρίων, κατάφερε να κερδίσει 266,8 εκατομμύρια, παίρνοντας την έκτη θέση συνολικά στη λίστα του παγκόσμιου Box Office. Ο Danny Elfman έγραψε τη μουσική ενώ η ταινία απέσπασε για δύο υποψηφιότητες για Oscar.Batman Forever Η τρίτη ταινία στο franchise που ξεκίνησε το 1989, κυκλοφόρησε το 1995 με τίτλο Batman Forever με τον Joel Schumacher να αντικαθιστά τον Tim Burton, που έμεινε ως παραγωγός. Αν και θεωρείται συνέχεια, το ύφος της ταινίας άλλαξε με τον σκηνοθέτη και ο Val Kilmer πήρε τη θέση του Michael Keaton στο ρόλο του Bruce Wayne. Οι Tommy Lee Jones και Jim Carrey πήραν τους ρόλους των Two-Face και The Riddler ενώ η Nicole Kidman ήταν το ερωτικό ενδιαφέρον, με τον Chris O'Donnell να μας συστήνεται ως Dick Grayson/Robin. Οι Michael Gough και Pat Hingle είναι οι μόνοι κοινοί παρανομαστές από τις δύο προηγούμενες ταινίες.Η υπόθεση έχει τον Batman να προσπαθεί να σταματήσει τους Two-Face και Riddler, καθώς γνωρίζει τον Dick Grayson που θα γίνει ο βοηθός του, Robin. Με τη Warner Bros. να θέλει πιο φιλική προσέγγιση για να κερδίσει τις οικογένειες πίσω, θεώρησαν ότι ο Schumacher και η προσθήκη του Robin ήταν αρκετά. Οι William Baldwin και Ethan Hawke ήταν κοντά στο πρωταγωνιστικό ρόλο πριν κερδίσει ο Val Kilmer. Με κόστος 100 εκατομμυρίων δολαρίων, η ταινία κέρδισε 336 εκατομμύρια και ήρθε στην έκτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης του Box Office με μέτριες κριτικές αλλά και τρεις υποψηφιότητες για Oscar.Batman & Robin Η τέταρτη και τελευταία ταινία στο franchise του Σκοτεινού Ιππότη που κυκλοφόρησε το 1997, το Batman & Robin, ήταν και η ταφόπλακα του χαρακτήρα για αρκετά χρόνια. Ο Tim Burton αποχώρησε εντελώς από το project και ο Joel Schumacher σκηνοθέτησε το σενάριο του Akiva Goldsman, με τον George Clooney, τότε τηλεοπτικός σταρ από το ER, να παίρνει το ρόλο του Bruce Wayne/Batman. Ο Arnold Schwarzenegger πήρε το ρόλο του Victor Fries/Mr. Freeze, η Uma Thurman το ρόλο της Poison Ivy και η Alicia Silverstone το ρόλο της Barbara Wilson/Batgirl, με τους Chris O'Donnell, Michael Gough και Pat Hingle να επιστρέφουν. Στη ταινία, το δίδυμο προσπαθεί να σταματήσει τους Mr. Freeze και Poison Ivy από το να καταστρέψουν τον κόσμο ενώ μέχρι σήμερα είναι η μοναδική live-action εμφάνιση της Batgirl. Η ταινία προχώρησε άμεσα αφού το Batman Forever ήταν επιτυχημένο. Με κόστος κοντά στα 160 εκατομμύρια δολάρια κέρδισε 238,2 εκατομμύρια, παίρνοντας κάκιστες κριτικές, σε μια εποχή που μάλλον ήθελαν να επιστρέψουν στο πιο σκοτεινό ύφος που είχε δώσει αρχικά ο Burton. Για πολλούς θεωρείται μια από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών, αλλά το σίγουρο είναι ότι σε νεαρές ηλικίες πολλοί διασκέδασαν. Αν και η Warner Bros. είχε ήδη το Batman Unchained στα σκαριά, αποφάσισε να σταματήσει το franchise και 8 χρόνια μετά να δώσει reboot.Steel Στη προηγούμενη ταινία αναφέραμε τις χειρότερες και προφανώς το Steel που κυκλοφόρησε επίσης το 1997 ανήκει δικαιωματικά, όπως ανήκουν και δύο ταινίες που θα αναφέρουμε πιο κάτω στη λίστα. Ο Shaquille O'Neal πρωταγωνιστεί ως John Henry Irons με τους Annabeth Gish και Judd Nelson να έχουν ρόλο, και η υπόθεση αφορά ένα ατύχημα που θα προκαλέσει τη παράλυση της Sparks, και την απόφαση του Irons να τα αφήσει όλα και να κυνηγήσει τον υπεύθυνο του ατυχήματος παίρνοντας την ταυτότητα του Steel. Ο Kenneth Johnson σκηνοθέτησε από σενάριο που έγραψε με μοναδικό στοιχείο από τα κόμικς τον John Henry Irons και τη στολή του και απέτυχε παταγωδώς να δώσει κάτι που να αξίζει το κόπο με αρκετά κλισέ και κακές ερμηνείες, εκτός της Gish. Με κόστος 16 εκατομμυρίων δολαρίων, κατάφερε να κερδίσει μόλις 1,7 εκατομμύρια και χάρισε στον Shaquille O'Neal υποψηφιότητα για Χρυσό Βατόμουρο.Catwoman Αφού δεν προχώρησε ποτέ το spinoff με τη Michelle Pfeiffer για την Catwoman, το 2004 ήρθε η στιγμή για τον χαρακτήρα να πρωταγωνιστήσει σε σόλο της ταινία, ως η δεύτερη γυναίκα της DC με δική της ταινία μετά από το Supergirl. Σε αντίθεση όμως το Κορίτσι από Ατσάλι, η Catwman δεν ήταν spinoff και γενικά δεν είχε κάποια σχέση με το χαρακτήρα της DC εκτός από τον τίτλο. Με τον Pitof να σκηνοθετεί από σενάριο των John Rogers, John Brancato και Michael Ferris, μουσική του Klaus Badelt, και την πρόσφατα σε εκείνη τη περίοδο βραβευμένη με Oscar, Halle Berry, στον ομώνυμο ρόλο, η ταινία κυκλοφόρησε 7 χρόνια μετά από τη τελευταία ταινία της DC με πολύ κακά αποτελέσματα. Ρόλο στη ταινία είχαν και οι Benjamin Bratt, Lambert Wilson, Frances Conroy, Alex Borstein και Sharon Stone και η υπόθεση ακολουθούσε την Patience Phillips, μια γυναίκα που θα ανακαλύψει ότι υπάρχει συνωμοσία στο χώρο που εργάζεται. Όταν θα την δολοφονήσουν όμως, θα την αναβιώσουν Αιγύπτιες γάτες που θα της χαρίσουν υπερδυνάμεις. Η Village Roadshow Pictures και η Denise Di Novi μέσω της Di Novi Pictures ήταν παραγωγοί και με κόστος 100 εκατομμυρίων δολαρίων κέρδισε μόλις 82, που την κατέταξε στη λίστα με τις αποτυχίες της σεζόν ενώ κέρδισε επτά υποψηφιότητες για Χρυσό Βατόμουρο, κερδίζοντας την βασική τριπλέτα, Ταινίας, Σεναρίου, Σκηνοθεσίας αλλά και ερμηνείας από την δημοφιλή ηθοποιό. Θεωρείται μια από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών αλλά μέχρι και το 2017 κατείχε το ρεκόρ για την υπερηρωική ταινία με γυναίκα πρωταγωνίστρια που κέρδισε τα περισσότερα στο Box Office. Αυτό άλλαξε με την σαρωτική εμφάνιση της Wonder Woman.Constantine Χρόνια πριν πάρει τηλεοπτική μεταφορά και βασικό ρόλο σε μια από τις σειρές του Arrowverse, ο Constantine είχε τη δική του κινηματογραφική μεταφορά στο ντεμπούτο του Francis Lawrence στη μεγάλη οθόνη από σενάριο των Kevin Brodbin και Frank Cappello και τον Keanu Reeves στο ρόλο του John Constantine. Για ρόλο στη ταινία είχαν κλείσει οι Rachel Weisz, Shia LaBeouf, Tilda Swinton, Pruitt Taylor Vince, Djimon Hounsou, Gavin Rossdale και Peter Stormare και με βάση το κόμικ Hellblazer παρουσιάζει τον John Constantine ως ένα κυνικό άντρα με την ικανότητα να επικοινωνεί με αγγέλους και δαίμονες που θέλει να σώσει τη ψυχή του επειδή σε νεαρή ηλικία έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Η ταινία κυκλοφόρησε το 2005 και κατάφερε να κερδίσει 230,9 εκατομμύρια δολάρια από μπάτζετ 100 εκατομμυρίων.Batman Begins Με το Batman & Robin να κάνει γενικά ζημιά στο χαρακτήρα του Batman και να κλείνει άδοξα το franchise που είχε ξεκινήσει ο Tim Burton, η WB προσπαθούσε απεγνωσμένα να φέρει τον χαρακτήρα ξανά στη μεγάλη οθόνη, και το 2005 έδωσε το Batman Begins από τον Christopher Nolan που έγραψε το σενάριο μαζί με τον David S. Goyer. Με ένα εξαιρετικό καστ (Christian Bale, Michael Caine, Liam Neeson, Katie Holmes, Gary Oldman, Cillian Murphy, Tom Wilkinson, Rutger Hauer, Ken Watanabe και Morgan Freeman), η ταινία λειτουργεί ως reboot για τον χαρακτήρα δίνοντας του την ιστορία προέλευσης του και το πώς αποφάσισε να γίνει ο Batman για να σταματήσει τους Ra's al Ghul και Scarecrow από το να καταστρέψουν την Gotham City.Στόχος των δημιουργών ήταν ένα πιο ρεαλιστικό και σκοτεινό ύφος και με τα The Man Who Falls, Batman: Year One και Batman: The Long Halloween ως έμπνευση. Η ταινία κέρδισε 371 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 150 εκατομμυρίων και πήρε εξαιρετικές κριτικές για όλα στοιχεία του, αλλά κυρίως για την ερμηνεία του Bale, τη μουσική, τη σκηνοθεσία αλλά και το πιο σοβαρό υπόβαθρο. Πήρε μια υποψηφιότητα για Oscar και ήταν 10η στο σύνολο στο παγκόσμιο Box Office αλλά δημιούργησε μια τριλογία που για πολλούς ακόμη και σήμερα είναι η επιτομή των υπερηρωικών ταινιών.Superman Returns Μετά από 4 ταινίες Superman και το spinoff, Supergirl, με το τελευταίο να κυκλοφορεί το 1987, ο χαρακτήρες πέρασε χρόνο στη μικρή οθόνη με το Lois & Clark αλλά και τη prequel σειρά Smallville, η οποία βρισκόταν στην έκτη σεζόν, ήρθε το Superman Returns το 2006. Ο Bryan Singer σκηνοθέτησε τη ταινία από σενάριο των Michael Dougherty και Dan Harris, το οποίο θα υπηρετούσε ως μέρος της αρχικής σειράς ταινιών αλλά και ως φόρος τιμής στα Superman (1978) και Superman II (1980) αλλά χωρίς να δίνει κάποια αναφορά στις άλλες τρεις ταινίες.Ο Brandon Routh έχει το ρόλο του Clark Kent/Superman, η Kate Bosworth το ρόλο της Lois Lane και ο Kevin Spacey το ρόλο του Lex Luthor, με την ιστορία να αφορά την επιστροφή του Superman μετά από πέντε χρόνια απουσίας. Η ταινία πήρε γενικά θετικές κριτικές για οπτικά εφέ, μουσική, ιστορία και ερμηνείες των Routh και Spacey αλλά η έλλειψη δράσης ήταν στα αρνητικά. Με κόστος 204 εκατομμυρίων δολαρίων κέρδισε 391,1 εκατομμύρια παίρνοντας την όγδοη θέση, πίσω από το X-Men: The Last Stand. Αν και δεν υπήρξε ποτέ συνέχεια, αξίζει να αναφερθεί ότι ο Routh πήρε το ρόλο του Superman για τελευταία φορά στο crossover του Arrowverse, Crisis on Infinite Earths.The Dark Knight Κατά πολλούς η κορυφαία υπερηρωική ταινία, το The Dark Knight, κυκλοφόρησε το 2008 με δημιουργό τον Christopher Nolan και ήταν συνέχεια του Batman Begins, με τον Christian Bale να επιστρέφει ως Batman. Οι Michael Caine, Heath Ledger, Gary Oldman, Aaron Eckhart, Maggie Gyllenhaal και Morgan Freeman είχαν επίσης ρόλο με τη ταινία να έχει ως έμπνευση το ντεμπούτο του χαρακτήρα του Joker το 1940 και το graphic novel The Killing Joke αλλά και τη σειρά The Long Halloween, που έδινε ιστορία προέλευσης για τον Harvey Dent. Στην ταινία ο Batman προσπαθεί να σταματήσει τον Joker από το να διαλύσει όλη τη πόλη. Η ταινία επηρεάστηκε από το θάνατο του Ledger έξι μήνες πριν από την κυκλοφορία αλλά τελικά του χάρισε βραβείο Oscar για την ερμηνεία του, με την ταινία να φτάνει το 1 δισεκατομμύριο δολάρια από μπάτζετ 185 εκατομμυρίων και να κερδίζει τη πρώτη θέση μέσα στο 2008 στο Box Office ενώ σε αυτή τη χρονική στιγμή ήταν κα τέταρτη στην ιστορία. Προτάθηκε για οκτώ Oscar και κέρδισε τα δύο.Watchmen Η ταινία που δίχασε περισσότερο τους φαν των κόμικς, το Watchmen, κυκλοφόρησε το 2009 με βάση τη κλασική πλέον ομώνυμη σειρά κόμικ των Alan Moore και Dave Gibbons. Ο Zack Snyder σκηνοθέτησε με τους Malin Akerman, Billy Crudup, Matthew Goode, Carla Gugino, Jackie Earle Haley, Jeffrey Dean Morgan και Patrick Wilson στο καστ, και είναι μια σκοτεινή δυστοπική εκδοχή του υπερηρωικού είδους, που διαδραματίζεται σε μια εναλλακτική εποχή στο έτος 1985 στο Ψυχρό Πόλεμο. Η ταινία αν και ακούστηκε για πρώτη φορά ότι θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη το 1987, μέχρι το 2005 δεν είχε κάποια είδηση. Οι Lawrence Gordon και Joel Silver, αρχικά με τη 20th Century Fox, πριν έρθει η Warner Bros. Pictures ξεκίνησαν να ετοιμάζουν την ταινία, με τον Terry Gilliam ως σκηνοθέτη αλλά τελικά δεν προχώρησε.Οι David Hayter, Darren Aronofsky και Paul Greengrass βρέθηκαν επίσης στο τιμόνι αλλά το project δεν προχώρησε λόγω προϋπολογισμού. Τον Οκτώβριο του 2005 η Warner Bros. έκλεισε τον Snyder ως σκηνοθέτη με την ταινία να κερδίζει 185 εκατομμύρια δολάρια με κόστος 130 εκατομμυρίων. Όταν έγινε διαθέσιμο το DVD κυκλοφόρησε και το κινουμένων σχεδίων Tales of the Black Freighter, το οποίο είναι κόμικ μέσα στο graphic novel, αλλά και το φανταστικό ντοκιμαντέρ Under the Hood. Το Ultimate Cut έχει διάρκεια 3 ωρών και 35 λεπτών. Οι κριτικές ήταν μοιρασμένες για τη ταινία, αφού υπήρχαν οι θετικότατες κριτικές αλλά και αυτοί που θεώρησαν λάθος την πιστή αντιγραφή πάνελ προς πάνελ.Jonah Hex Το Jonah Hex είναι η τέταρτη ταινία στη λίστα που δικαιωματικά ανήκει στις χειρότερες όλων των εποχών. Με βάση το γουέστερν κόμικ της DC με τον ομώνυμο χαρακτήρα η ταινία είχε τον Jimmy Hayward ως σκηνοθέτη από σενάριο των Mark Neveldine και Brian Taylor και με τους Josh Brolin, John Malkovich, Megan Fox, Michael Fassbender, Will Arnett, Michael Shannon και Wes Bentley να συνθέτουν ένα εντυπωσιακό καστ. Η παραγωγή όμως από τους Andrew Lazar και Akiva Goldsman, ήταν κάθε άλλο από καλή και με προϋπολογισμό 47 εκατομμυρίων δολαρίων πήρε μόνο 10 εκατομμύρια στο Box Office με άθλιες κριτικές τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς. Η ταινία πήρε βραβείο χειρότερης ταινίας σε βραβεία στο Houston ενώ πήρε και δύο υποψηφιότητες Χρυσού Βατόμουρου. Η υπόθεση ακολουθεί το χαρακτήρα ως ένα κυνηγό επικηρυγμένων που θα πρέπει να σταματήσει ένα τρομοκράτη που θέλει να φέρει τη κόλαση στη Γη.Green Lantern Το Green Lantern, με τον Ryan Reynolds στο πρωταγωνιστικό ρόλο ως Hal Jordan έμοιαζε ως ένα στοίχημα που θα μπορούσε να βγει κερδισμένο για τη DC. Με τον ειδήμων στους ρόλους των κακών, Mark Strong ως Sinestro και με τους Blake Lively, Peter Sarsgaard, Angela Bassett και Tim Robbins στο καστ έμοιαζε να είναι η ιδανική ευκαιρία για να δει το κινηματογραφικό κοινό για πρώτη φορά σε live action έναν από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες της DC. Ο Martin Campbell έκλεισε για τη σκηνοθεσία της ταινίας από σενάριο των Greg Berlanti, Michael Green και Marc Guggenheim, αλλά ο Michael Goldenberg προέβηκε σε σημαντικές αλλαγές. Η υπόθεση ακολουθεί τον Hal Jordan, πιλότο από τη Γη που θα γίνει ο πρώτος άνθρωπος με δακτυλίδι από τους Green Lantern Corps. Όταν η ταινία κυκλοφόρησε το 2011 πήρε αρνητικές κριτικές για σενάριο, ύφος και τη χρήση του CGI, με μόνο θετικό την ερμηνεία του Reynolds, και στο τέλος κέρδισε 219 εκατομμύρια δολάρια με προϋπολογισμό 200 εκατομμυρίων. Η αρνητική πορεία της ταινίας σκότωσε την όποια ελπίδα για συνέχεια ή για ενιαίο σύμπαν, σε μια εποχή που το MCU είχε ήδη τρία χρόνια ζωής.The Dark Knight Rises Το κλείσιμο της τριλογίας του Nolan για τον Σκοτεινό Ιππότη και το δεύτερο συνολικά franchise του χαρακτήρα που φτάνει στο τέλος του, αλλά και το κλείσιμο της λίστας μας. Το The Dark Knight Rises με σκηνοθέτη τον Christopher Nolan, από σενάριο που έγραψε με τον Jonathan Nolan από ιστορία του David S. Goyer. Ο Christian Bale επέστρεψε ως Bruce Wayne/Batman μαζί με τους Michael Caine, Gary Oldman και Morgan Freeman ενώ οι Anne Hathaway, Tom Hardy, Marion Cotillard και Joseph Gordon-Levitt ήταν οι νέες προσθήκες. Με βάση το κόμικ του 1993, Knightfall, το The Dark Knight Returns και το No Man's Land. Η ταινία κυκλοφόρησε το 2021 με θετικές κριτικές με τους περισσότερους να μιλάνε για ωραίο κλείσιμο της τριλογίας, αν και σαφώς η ταινία ήταν κατώτερη των προηγούμενων δύο. Η ταινία ξεπέρασε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια με κόστος 230 εκατομμυρίων και ήταν στη τρίτη θέση του 2012 μετά από τα The Avengers και Skyfal και στην 7η συνολικά στην ιστορία του κινηματογράφου μέχρι εκείνη τη χρονική περίοδο. Η ταινία έχει τον Batman να πολεμά τον Bane για να σώσει τη πόλη του Gotham, με μια απρόσμενη βοήθεια. https://www.superheronews.gr/2020/04/dc-comics-movies-part-2-dceu.html

και το 1ο teaser [imdb=tt7713068]

Με αφορμή το The New 52, η DC Comics είχε εκδώσει μεταξύ 2011-2013, και ένα νέο origin για το άλλοτε αντίπαλο... στις πωλήσεις του Σούπερμαν, του Κάπτεν Μάρβελ (Shazam ως τίτλος για νομικούς λόγους). Μόνο που προφανώς μιας και ο χαρακτήρας είχε προ πολλού πάψει να είναι δημοφιλής λόγω σποραδικής χρήσης και κακομεταχείρισης του, δεν του είχαν εμπιστευτεί έναν δικό του τίτλο. Αντί αυτού, είχαν παρουσιάσει την ιστορία του μέσα στις σελίδες του Justice League που έγραφε ο τοπ συγγραφές της εταιρίας (και μεγάλο-παράγοντας έκτοτε) Τζεφ Τζονς. Αυτή την έκδοση βγάζει και στην χώρα μας φέτος η Οξύ, με μια άλλη αφορμή, αυτής της ταινίας που βγήκε τον Απρίλιο του 2019 με πρωταγωνιστή τον Zachary Levi (Chuck, Thor's Fandral). Με καταπληκτικό σχέδιο από τον Gary Frank, μπορεί να μην το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά η συνεργασία Johns/Frank μας έχει δώσει καλά πράγματα στο παρελθόν, οπότε αναμένω (δείτε το edit). Η έκδοση είναι στα τυπικά στάνταρ της Οξύ. Λίγο πιο σφικτή η ράχη με τα άκρα του σχεδίου να καλύπτονται ελαφρώς, αλλά σαφώς καλύτερα από άλλες πρόσφατες εκδόσεις της. edit 15-04-2019: Τώρα που το διάβασα, μπορώ να πω πως όντως είναι ένα μεστό origin. Όχι το πιο αβανταδόρικο, αλλά σίγουρα ένα που λαμβάνει υπόψη τις εποχές που ζούμε. Η επιλογή του Μάγου π.χ. δεν μπορεί να είναι βασισμένη στις ίδιες αξίες με αυτές του κόμικ της δεκαετίας του '40, ούτε η Marvel family να έχει την ίδια σύνθεση με αυτή εκείνης της εποχής. Ακολούθως, οι κακοί έχουν κάπως διαφορετικές συμπεριφορές, αλλά σε βαθμό που δεν ενοχλεί ή αφαιρεί κάτι. Συνολικά, είναι ένας τίτλος που διαβάζεται ευχάριστα και αξίζει για αυτό που προσπαθεί. Σαφώς και δεν είναι η απόλυτη ιστορία του Captain Marvel (που τεχνηέντως δεν αναφέρεται πουθενά ως όνομα μέσα), αλλά μια καλή εισαγωγή στον κόσμο του.

Superman, Batman, Flash και τώρα Batman/Superman από το Έθνος και την Anubis. Για την ποιότητα της έκδοσης, σας παραπέμπω στις παρουσιάσεις των προηγούμενων τίτλων. Το τεύχος περιέχει τις εξής ιστορίες: Το μεγαλύτερο τμήμα του JLA #2 από το New 52, που υπήρχε και στον τόμο της Anubis JUSTICE LEAGUE - ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ. Batman #35 και #36 από το New 52 ( ) και Superman/Batman του παλαιού σύμπαντος. Σχεδόν όλα σε πρώτη προβολή στην Ελλάδα. Την άλλη εβδομάδα Justice League.

Το «Scooby-Doo! & Batman: The Brave and the Bold» είναι αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων σε παραγωγή της Warner Bros. Animation. Η ταινία αποτελεί crossover χαρακτήρων των σειρών «Scooby-Doo» και «Batman: The Brave and the Bold», έκανε πρεμιέρα την 6η Ιανουαρίου του ’18 στο TCL Chinese Theatre και κυκλοφόρησε σε DVD και ψηφιακά την 9η Ιανουαρίου του αυτού έτους. Στην Ελλάδα πρωτοπροβλήθηκε μεταγλωττισμένη μέσα από την τηλεοπτική συχνότητα του STAR Channel την 3η Μαρτίου 2019, ανήμερα της Κυριακής των Απόκρεω. Πλοκή: Ο Σκούμπυ-Ντου και η Εταιρία Μυστηρίου γίνονται δεκτοί ως μέλη των Αναλυτών Μυστηρίου του Γκόθαμ. Τα πράγματα, όμως, παίρνουν μια περίεργη τροπή όταν μια υπόθεση από το παρελθόν του Μπάτμαν, επανέρχεται για να τον στοιχειώσει. Τώρα είναι στα χέρια του Σκούμπυ και της παρέας του να φτάσουν στην άκρη του νήματος και να σώσουν την κατάσταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σκούμπυ-Ντου και η "συμμορία" διασταυρώνουν τον δρόμο τους με τον Σταυροφόρο με την Κάπα. Η πρώτη φορά ήταν το '72 στα πλαίσια της σειράς "The New Scooby-Doo Movies", στα επεισόδια "The Dynamic Scooby-Doo Affair" και "The Caped Crusader Caper". Και πρόσφατα ξανασυναντήθηκαν στο επεισόδιο "What a Night For a Dark Knight!" της νέας σειράς "Scooby-Doo and Guess Who?", με τη φωνή του μεγάλου Kevin Conroy στο ρόλο του Μπάτμαν!! Και φυσικά ας μην ξεχνάμε την σειρά κόμικ "Scooby-Doo! Team-Up", που θα ήταν ευχής έργον να βλέπαμε κάποτε μεταφρασμένη στη γλώσσα μας. Ακούγονται οι φωνές: Εξωτερικοί Σύνδεσμοι: Wikipedia IMDB [imdb=tt7578566]

Goyer & SyFy Developing "Krypton" Superman Origin Series ετοιμαζουν σειρα με τις περιπετειες του παππου του σουπερμαν στον πλανητη κρυπτον πριν την εκρηξη μάλιστα, gotham χωρις μπατμαν κ krypton χωρις superman.. [imdb=tt4276624]

Πώς ο Superman άλλαξε τον κινηματογράφο Πριν από 40 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1978, ο αρχετυπικός ήρωας της DC Comics έκανε την εμφάνισή του στη μεγάλη οθόνη εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή στο σελιλόιντ. Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας σούπερ ήρωας. Ερχόταν από έναν μακρινό πλανήτη, φορούσε το κόκκινο εσώρουχό του πάνω από την μπλε στολή, καλυπτόταν από μια κόκκινη κάπα για να μην κρυώνει εκεί στα σύννεφα που πετούσε και διακήρυττε πως αγωνιζόταν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Για να μην τον αναγνωρίζουν οι εχθροί του φορούσε ένα ζευγάρι γυαλιά και μεταμορφωνόταν σε δημοσιογράφο μιας μεγάλης μητροπολιτικής εφημερίδας, της οποίας η αρχιρεπόρτερ υποπτευόταν τη μυστική του ταυτότητα και επιχειρούσε μονίμως να την αποκαλύψει ανεπιτυχώς. Εχοντας σώσει τα πάντα – από γάτες μέχρι σύμπαντα – σε 40 χρόνια παρουσίας στο χαρτί, το 1978 είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για το πέρασμά του στον κινηματογράφο. Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο: παρά την αδιασάλευτη δημοτικότητά του ως έμβλημα της αμερικανικής κουλτούρας, οι πωλήσεις έβαιναν πτωτικές και οι συνάδελφοί του μαχητές του κακού δεν τολμούσαν την ηρωική έξοδο στη μεγάλη οθόνη. Καθυστερήσεις και διαφωνίες μεταξύ σκηνοθέτη και παραγωγών καθυστέρησαν την τελική διανομή έως την εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα. Αλλά όταν τελικά βγήκε στις αίθουσες, στις 15 Δεκεμβρίου 1978, ο «Superman» έγινε διαμιάς η ακριβότερη ταινία όλων των εποχών και το αρχετυπικό φιλμ για τη σημερινή χολιγουντιανή βιομηχανία του κόμικ. Εν έτει 2018 εκείνος ο Superman είναι κατεξοχήν η ταινία του Κρίστοφερ Ριβ – ενός 26χρονου νεοϋορκέζου πολλά υποσχόμενου θεατρικού ηθοποιού ο οποίος πέτυχε να ισορροπήσει στον ρόλο του τόσο καλά μεταξύ σοβαρότητας και αυτοειρωνείας ώστε οι μεταγενέστεροι υπεράνθρωποι να ωχριούν έως σήμερα μπροστά του. Παρ’ όλα αυτά, στην εποχή του το φιλμ έγινε αρχικά γνωστό για τα 55 εκατ. δολάρια του κόστους του και για τη συμμετοχή των Μάρλον Μπράντο και Τζιν Χάκμαν, δύο γιγάντων της δεκαετίας τού ’70. Αφετηρία και των δύο παραπάνω ήταν το ρίσκο της επένδυσης. Εως τότε το πεδίο των υπερηρώων ήταν το κόμικ, στην καλύτερη περίπτωση η τηλεόραση. Εξ ου και άλλα μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως ο Batman και ο Spider-Man, είχαν τολμήσει μόνο μεσοβέζικες λύσεις: η μεν νυχτερίδα είχε γυρίσει το 1966 μια ταινία με όλο το καστ της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς του ABC, η δε αράχνη μια τηλεταινία-προπομπό του μετέπειτα δικού της σίριαλ στο CBS το 1977. Για να διασφαλίσει την προσοχή του κοινού η Warner Bros, ιδιοκτήτρια εταιρεία της DC Comics, πόνταρε στις γενναίες δαπάνες και στο όνομα του Μπράντο. Οι πρώτες τής έφεραν τον Μάριο Πούζο του «Νονού» ως σεναριογράφο, τον θρυλικό Τζον Γουίλιαμς ως συνθέτη και μια ομάδα εξέλιξης ειδικών εφέ που έκανε τόσο πρωτοποριακή δουλειά ώστε η ταινία να κερδίσει το Οσκαρ στην κατηγορία αυτή. Ο δεύτερος συγκέντρωσε πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας, όχι για την ερμηνεία του ως Τζορ-Ελ, πατέρα του Superman από τον πλανήτη Κρύπτον, αλλά για τα 3,7 εκατομμύρια δολάρια που έλαβε ως αμοιβή για μόλις δύο εβδομάδες εργασίας – και τα άλλα 50 που ζήτησε με αγωγή προς την εταιρεία δύο ημέρες μετά την έξοδο της ταινίας στους κινηματογράφους επειδή δεν του είχαν πληρωθεί τα ποσοστά εισπράξεων τα οποία το συμβόλαιό του προέβλεπε. Με 300 εκατ. δολάρια στο box office της χρονιάς εκείνης οι επιλογές της Warner Bros τελικά δικαιώθηκαν. Η συνταγή που χρησιμοποιήθηκε στον «Superman» έδειξε και τον δρόμο για την επερχόμενη αλλαγή του κινηματογραφικού παραδείγματος. Αν εξαιρέσει κανείς σποραδικές ταινίες καταστροφής που τίναξαν την μπάνκα στον αέρα, όπως οι «Αεροδρόμιο», «Η περιπέτεια του «Ποσειδώνα»» και «Ο πύργος της κολάσεως», οι μεγάλες επιτυχίες της δεκαετίας του ’70 ήταν ολοκληρωμένα έργα μεγάλων σκηνοθετών που συνδύαζαν εκλεπτυσμένη αφήγηση, ποιότητα και κορυφαίες ερμηνείες: «Νονός» (245 εκατ. δολάρια), «Αποκάλυψη τώρα» (150 εκατ. δολάρια), «Η φωλιά του κούκου» (109 εκατ. δολάρια). Ο «Superman», μαζί με τον κορυφαίο εισπρακτικά «Πόλεμο των άστρων» (775 εκατ. δολάρια) και τα «Σαγόνια του καρχαρία» (470 εκατ. δολάρια), έδειχναν όπως έγραφε ο Αντριου Κόλμαν στο διαδικτυακό περιοδικό Tripwire τον περασμένο Ιούνιο, μια τάση απομάκρυνσης από την «ανεξάρτητη εποχή του «Ξέγνοιαστου καβαλάρη» που είχε προσφέρει τόσα στο αμερικανικό σινεμά. Ο καιρός των χαμηλόφωνων, ασυμβίβαστων δραματικών ταινιών που περιέγραφαν μια χαμένη χώρα περιπλανώμενων έφτανε στο τέλος του. […] Το 1978 εισήγαγε την επιστροφή του feelgood, του φόρου τιμής στη νοσταλγία, μεγεθυσμένου όμως με βαριά χαρτιά στο καστ, θηριώδεις για την εποχή προϋπολογισμούς, προχωρημένα οπτικά εφέ και «οραματιστές» σκηνοθέτες». Δεν είναι τυχαίο ότι οι παραγωγοί του «Superman» είχαν προσεγγίσει πρώτα ακριβώς τους Τζορτζ Λούκας και Στίβεν Σπίλμπεργκ, τους ανθρώπους δηλαδή πίσω από την κάμερα στα «Star Wars» και «Jaws», οι οποίοι προσπέρασαν ευγενικά το αίτημα, όπως και ηθοποιοί του βεληνεκούς των Πολ Νιούμαν και Τζέιμς Κάαν, οι οποίοι θεωρούσαν την ενασχόληση με έναν παλπ ήρωα κατώτερη του διαμετρήματός τους. Η επίδραση του «Superman» στο είδος του υπερηρωικού φιλμ είναι ισχυρή, αλλά παραδόξως ξεχασμένη. Από τη μία γιατί οι επόμενες τρεις συνέχειές του έως το 1987 (με εξαίρεση το άρτιο «Superman II» του 1980) υπήρξαν χειρότερες ως παραγωγές, από την άλλη γιατί στην πορεία ξεπεράστηκε από τους μασκοφόρους που βάδισαν στα βήματά του. Τόσο ο Σαμ Ράιμι όσο και ο Κρίστοφερ Νόλαν, σκηνοθέτες των τριών «Spider-Man» (2002-2007) και της τριλογίας του «Σκοτεινού ιππότη» (2005-2012), πήραν τους χάρτινους πρωταγωνιστές τους στα σοβαρά, όπως ακριβώς επέμενε να κάνει ο Ρίτσαρντ Ντόνερ το 1978, σε αντίθεση με την πιο light εκδοχή του «The Shadow» του Ράσελ Μαλκάχι το 1994 ή του «Hulk» του Ανγκ Λι το 2003. Ο Κρίστοφερ Νόλαν, μάλιστα, σε μια πρόσωπο με πρόσωπο συζήτησή του με τον Ρίτσαρντ Ντόνερ που συμπεριλήφθηκε το 2016 στη συνολική έκδοση της τριλογίας του Batman στο dvd «The Dark Knight Trilogy: Ultimate Collector’s Edition», το έθετε ευθέως στην αρχή της κουβέντας: «Είπα στον εαυτό μου: «Θέλω να κάνω για τον Batman αυτό που έκανε ο Ντικ Ντόνερ για τον Superman»». Και ο Μαρκ Ο’ Κόνελ επεσήμανε στον «Guardian» στις 14 Δεκεμβρίου ότι «ο λόγος που έχουμε σήμερα τις ταινίες του Batman είναι ότι η εισπρακτική επιτυχία του Ντόνερ ενθάρρυνε τη Warner Bros να γυρίσει τον Batman [του Τιμ Μπάρτον] το 1989. […] Ο λόγος που έχουμε τις μονολιθικές ταινίες της Marvel είναι ο Superman». Σαράντα χρόνια μετά, μπορούμε πράγματι να απολαμβάνουμε χωρίς προκαταλήψεις στην οθόνη μας τον Μαύρο Πάνθηρα και τους Εκδικητές ή να δεχόμαστε τον κάθε Μπράντον Ρουθ και Χένρι Κάβιλ ως φορείς της κόκκινης κάπας επειδή το 1978 ο άτυχος στη ζωή Κρίστοφερ Ριβ μάς έπεισε με την ερμηνεία του ότι ο «ατσαλένιος άνθρωπος» μπορεί να σταθεί με αξιώσεις και έξω από τον κόσμο της τετραχρωμίας. Πηγή

Τιμή καταλόγου: 10€ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ NEW YORK TIMES Κυκλοφόρησε και ο τρίτος τόμος της νεανικής και όχι μόνο σειράς Secret Hero Society! Περιγραφή αυτού του τόσο ζεστού και συμπαθητικού κόμικ θα βρείτε στο θέμα του πρώτου τόμου. Και εδώ ένας σύνδεσμος προς το θέμα του δεύτερου τόμου. Πλέον έχουν βγει κι εδώ όσα έχουν κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό... (Ο 4ος τόμος αναμένεται να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό τον Δεκέμβριο του 2019)

Τα κόμικς είναι γεμάτα με εναλλακτικές πραγματικότητες – γι’ αυτό και αποκαλούνται multiverses. Παρότι παράξενο, οι περισσότεροι από αυτούς τους κόσμους αποτελούν απλώς παραλλαγές του πρωταρχικού σύμπαντος, όπως λόγου χάρη όπου ο Σούπερμαν προσγειώθηκε στη Σοβιετική Ένωση αντί της Αμερικής ή η ραδιενεργή αράχνη τσίμπησε τον Gwen Stacy και ούτω καθεξής. Όμως, πίσω από όλες αυτές τις πραγματικότητες βρίσκεται ένα πιο περίπλοκο σύνολο εναλλακτικών διαστάσεων που επισκέπτονται οι ήρωες, εγκλωβίζονται σ’ αυτές ή φρικάρουν. Εδώ είναι οι αγαπημένες μας ιστορίες από την DC Comics και τη Marvel. 15) Πέμπτη Διάσταση Σίγουρα, υπάρχει και μια τέταρτη διάσταση, αλλά πραγματικά στην DC όλη η δράση βρίσκεται στην πέμπτη – κυρίως επειδή εκεί βρίσκεται ο πλανήτης Zrff, είναι η πατρίδα της φυλής των απίστευτα ευφυών μπάσταρδων στους οποίους ανήκει και ο Mister Mxyzptlk. Η περίεργη φυσική της Πέμπτης Διάστασης γεννάει τα είδη Mxyzptlk με θεϊκές δυνάμεις όχι μόνο στην Πέμπτη Διάσταση αλλά και σε άλλες πραγματικότητες και διαστάσεις που μπορούν να διασχίσουν, αλλά και να χρησιμοποιούν κυρίως για να κάνουν ηλιθιότητες που βγάζουν γέλιο! 14) The Bleed Πολλά multiverses των κόμικς έχουν την έννοια μιας ολόκληρης διάστασης που υπάρχει ανάμεσα σε παράλληλα σύμπαντα, αλλά κανένα δεν είναι τόσο νιχιλιστικό όπως αυτό της DC, το οποίο λέγεται κυριολεκτικά Bleed. Έχει, φυσικά, το κόκκινο χρώμα του αίματος. Αρχικά, η ιδέα στα κόμικς της DC αναφερόταν απλώς ως Limbo, αλλά το Bleed εισήχθη ως ιδέα στο Wildstorm τη δεκαετία του ’90 πριν από το New 52 ανακατέψει όλες τις ιδιότητες της DC μαζί σε ένα εκ νέου φανταστικό multiverse, κάνοντας το Bleed το επίσημο όνομα για την διασυνδεδεμένη και καταλλήλως ευδιάκριτη διάσταση του multiverse της DC. 13) Microverse Το Microverse της Marvel είναι γνωστό ότι αποτελεί τη διάσταση των Micronauts, της σειράς παιχνιδιών της Hasbro που δημιούργησε ο εκδότης για ένα κόμικ τη δεκαετία του ’80. Το Microverse υπήρχε πολύ πριν από την άφιξη των Micronauts και θα συνέχιζε να υπάρχει και μετά τη λήξη της άδειας της Marvel για τους χαρακτήρες. Αρχικά είχε περιγραφεί ως μια σειρά από μικρές πραγματικότητες που ήταν προσβάσιμες μόνο μέσω της συρρίκνωσης σε υποατομικά μεγέθη (από, ας πούμε, Pym σωματίδια του Ant-Man). Εμφανίστηκε πρώτη φορά σε μια ιστορία του Captain America, στην οποία ένα μικροσκοπικό Cap και Bucky έδωσαν τέλος στο δεσποτικό καθεστώς ενός κακού αλλά μικροσκοπικού βασιλιά με το όνομα Togaro, ο οποίος είχε στείλει την κόρη του να μεγαλώσει στο γιγαντιαίο βασίλειο της Γης. 12) Phantom Zone Ίσως μια από τις πιο διάσημες εναλλακτικές διαστάσεις όλων, η Phantom Zone υπάρχει κυρίως για να μην έχει τίποτα. Εκτός από ένα μάτσο φυλακισμένων, οι Kryptonians συνέχιζαν να πετάνε εκεί καθιστώντας εξαιρετικά αγενή τον τρόπο φυλάκισης κάποιου. Αρχικά ανακαλύφθηκε από τον μπαμπά του Σούπερμαν, τον Jor-El. Ο σκοπός ήταν να έχουν οι κρατούμενοι πιο ανθρώπινη αντιμετώπιση, αλλά δεδομενου ότι είναι ένα κενό έξω από όλες τις έννοιες του χώρου και του χρόνου, φαίνεται ότι είναι πραγματικά μια άθλια εναλλακτική λύση. Τουλάχιστον το χρησιμοποιούσαν συνήθως για τους πιο τερατώδεις εγκληματίες τους; 11) Purple Dimension Όταν οι περιπέτειες του Doctor Strange άρχισαν για πρώτη φορά στις σελίδες του Strange Tales, πήγε σε πολλές περιπέτειες σε διαφορετικές διαστάσεις και σε ψυχεδελικούς κόσμους με άγρια γραφικά. Όμως, τότε υπήρχε μια μωβ διάσταση, που ήταν το σπίτι του μοχθηρού και πεινασμένου για πολύτιμους λίθους Aggamon. Ήταν η λεγόμενη αλλά δεν ήταν τελικά και τόσο μωβ! 10) Couldn’t-Be-Shouldn’t-Be Εκτός από το απίστευτα ποιητικό όνομα, που είναι εξαιρετικό συγκριτικά με τα άλλα ανιαρά ονόματα αυτής της λίστας, η διάσταση του Couldn’t-Be-Shouldn’t-Be εμφανίστηκε στο υπέροχο βιβλίο Silver Surfer των Dan Slott / Mike Allred και έχει μια εξίσου δραματική δημιουργία που συμπεριλαμβάνει μια κοσμική έκρηξη. Βασικά. Η διάσταση Couldn’t-Be-Shouldn’t-Be δημιουργήθηκε ως μια ρομαντική συνέπεια της σχέσης μεταξύ του Eternity (Αιωνιότητα), της κοσμικής οντότητας που αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα, το χρόνο και το διάστημα στον Κόσμο της Marvel και της Queen of Nevers, την ενσάρκωση της δυνατότητας. Η σχέση τους δημιούργησε τη διάσταση των κενών ως ένα κενό καμβά, με σημεία που μπορούν να συμβούν κυριολεκτικά τα πάντα. Αυτό θα πει δυναμικό ζευγάρι. 9) Mirror World Ο Flash είχε μια ολόκληρη σειρά από χαζοχαρούμενους κακούς μέσα στα χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του Mirror Master-αλλά ήταν η πρώτη ενσάρκωση του Mirror Master που χρησιμοποίησε κατά λάθος μια δική του διάσταση για να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του. Ο Sam Scudder, ο αρχικός Mirror Master, πήγαινε σε αυτή την πλευρική διάσταση κάθε φορά που χρησιμοποιούσε τις ικανότητές του και όταν ο Flash τον αιχμαλώτισε και τον φυλάκισε, διέφυγε εκεί, μόνο για να πάει πάρα πολύ βαθιά και να ανακαλύψει ότι δεν είχε κανέναν τρόπο να επιστρέψει. Ο Mirror World έχει εμφανιστεί πολλές φορές από τότε χάρη στις νέες γενιές των Mirror Masters, αλλά η ανατριχιαστική, απελπισμένη αρχική έκδοση του Scudder εξακολουθεί να είναι η καλύτερη. 8) The Dark Dimension Τόσο η Marvel όσο και η DC έχουν πολλές εναλλακτικές διαστάσεις αφιερωμένες σε πραγματικές θεολογικές έννοιες – Παράδεισος, Όλυμπος, Άσγκαρντ (ναι, έχει και η DC Άσγκαρντ, αλλά είναι απλώς για τους τακτικούς παλιούς Νορβηγούς Θεούς και όχι μια πύλη για το Marvel Universe). Έχει απίστευτες και απεχθείς δαιμονικές διαστάσεις, παρόμοιες με την κόλαση. Η διάσταση Darkforce είναι ίσως η πιο γνωστή από όλα τα γειτονικά βασίλεια της κόλασης της Marvel, καθώς είναι το σπίτι του Dormammu αφότου εξορίστηκε από το extra-dimensional είδος του, τους Faltine. Τώρα ο Dormammu συλλέγει μόνο άλλες διαστάσεις της κόλασης για να επεκτείνει την εμβέλεια της Dark Dimension, οπότε είναι σχεδόν η κόλαση 2.0. 7) Dimension Aqua Όπως μαντεύει κανείς από το όνομα, η διάσταση Aqua ήταν μια διάσταση που αποτελείται εξ ολοκλήρου από νερό. Παρουσιάζεται στα πρώτα comics του Aquaman, φυσικά. Στην πραγματικότητα από εκεί κατάγεται η μερικές φορές-γυναίκα του Aquaman, η Mera, και το βασίλειό της, Xebel. Από εκεί εξορίστηκε και δραπεύτευσε στη Γη, όπου στρατολόγησε τον Aquaman και τον Aqualad για να μπορέσει να επιστρέψει στην υδάτινη πατρίδα της. Αντ’ αυτού παρέμεινε στην Γη… σ’ ένα εξίσου υδάτινο σπίτι. 6) Brimstone Dimension Θυμάστε που είπα ότι υπάρχουν πολλές διαστάσεις που θυμίζουν κόλαση στα κόμικς; Η Brimstone Dimension είναι ακόμη μια, αλλά είναι γελοία: είναι η διάσταση από την οποία κατάγεται ο Nightcrawler και άλλοι μεταλλαγμένοι τηλεμεταφερόμενοι, που δημιουργήθηκαν από το δαιμονικό μεταλλαγμένο Azazel. Το είδος του Αζάζελ, οι Neyaphem, ήλπιζαν να χρησιμοποιήσει τους μεταλλαγμένους όπως τον Nightcrawler για να ξεφύγουν από την εξορία πέρα από την Brimstone Dimension μετά από έναν πόλεμο με ένα άλλο μυστικό μεταλλαγμένο είδος, τους Cheyarafim. Αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, πρόκειται για συμβολισμό αγγέλου και διαβόλου, απλά σε μεταλλαγμένη μορφή. 5) Weirdworld Αχ, το Weirdworld. Κρυμμένο σε μια μυστηριώδη διάσταση, όπως τα κοσμικά συντρίμμια ενός πολέμου μεταξύ των θεών, ήταν βασικά η αφορμή για τη Marvel για να δημοσιεύσει παραδοσιακά κόμικς φαντασίας. Ένα βασίλειο δράκων, μαγείας και όσα άλλα παραδοσιακά στερεότυπα φαντασίας μπορείτε να συγκεντρώσετε, το Weirdworld εμφανίστηκε πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως εφεδρική ιστορία στο Marvel Super Action, αλλά δεκαετίες αργότερα στο Secret Wars, το βασίλειο επέστρεψε για μια miniseries που συνεχίστηκε για λίγο όταν η Marvel ξεκίνησε εκ νέου το multiverse της με το «All-New, All-Different». 4) Secret Sea Πιστέψατε ότι μια εναλλακτική υδάτινη διάσταση θα ήταν αρκετή για τον Aquaman; Ξανασκεφτείτε το. Εμπνευσμένη από αρθουριανή φαντασία, η Secret Sea ήταν μια διάσταση στην οποία κυριαρχούσε η Lady of the Lake και φέρεται ότι ήταν η πηγή της ζωής στο Man’s World. Όταν ο Aquaman περνούσε μια δύσκολη εποχή, όπου έχασε το χέρι του και εξορίστηκε (σιγά το πράγμα!), συνάντησε τα νερά της Secret Sea και η Lady of the Lake του ανέθεσε να γίνει το μέσο της για τη δύναμη της Secret Sea στη διάσταση της Γης. Επιπλέον, του έδωσε ένα υδάτινο χέρι, το οποίο ταυτόχρονα εξαιρετικό και χαζό. 3) Gutterspace Τα κόμικ αγαπούν τις περίεργες εναλλακτικές διαστάσεις λόγω των κενών μεταξύ όλων των διαφορετικών τους κόσμων, αλλά τι γίνεται με τα κενά μεταξύ των πάνελς ενός κόμικ; Η Marvel έχει το Gutterspace, μια μυστική διάσταση που ανακάλυψε η Gwenpool χάρη στην κωμική συνειδητοποίησή της – θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για να κοιτάξει άλλες σελίδες στο κόμικ της και να δει τα γεγονότα που δεν γνώρισε ή για να πάει πίσω στο παρελθόν της και να πάρει χρήσιμα αντικείμενα, αλλά άρχισε επίσης να αφήνει κάποιους από τους εχθρούς της στο λευκό κενό, που για έναν χαρακτήρα κόμικς (ειδικά ένας που έχει επίγνωση των κόμικς όπως η Gwen είναι) φαίνεται ιδιαίτερα σαδιστικό. 2) The Survival Zone Η Survival Zone κάνει μόνο μια μικρή εμφάνιση στην κλασική εκδοχή της αρχικής ιστορίας του Supergirl, αλλά είναι ξεκαρδιστική. Εκεί όπου οι γονείς της Kara κάθονταν, ενώ καταστρεφόταν το Krypton, μια μυστική διάσταση τσέπης που ο Zor-El, ο μπαμπάς της Kara, είχε ανακαλύψει και δεν ανέφερε σε κανέναν καθώς ο πλανήτης του όδευε προς την πλήρη καταστροφή του. Όταν έφτασε η ώρα του Krypton, ο Zor-El και η Allura πήγαν στην «Survival Zone», αποφεύγοντας ευτυχώς την καταστροφή κυριολεκτικά όλων όσων γνώριζαν. 1) Punch Dimension Η Punch Dimension είναι παράλογη, επειδή είναι ένα πλήρες και απόλυτο αστείο και επειδή πράγματι υφίσταται. Βλέπε σε μερικές εκδοχές των μεταλλαγμένων του Cyclops– κυρίως εκείνες που απευθύνονται σε όλα τα εγχειρίδια της Marvel – οι συγκλονιστικές οφθαλμικές εκρήξεις προκαλούνταν από τα μάτια του για να ανοίγουν μικροσκοπικές πύλες σε μια διάσταση γεμάτη ζοφερή ενέργεια, για να εξηγήσουν γιατί οι ακτίνες των ματιών του Cyclops είχαν δύναμη αλλά δεν βασίζονταν στη θερμότητα. Αυτό είναι εκπληκτικό, αλλά και γελοίο, κάνοντας έτσι meme τη διάσταση «Punch Dimension» για τους φαν. Αλλά στη συνέχεια η δεύτερη σειρά του απίστευτου comic του Al Ewing’s Ultimates από πριν από λίγα χρόνια αποφάσισε να κάνει πραγματικότητα την Punch Dimension στο σύστημα της Marvel. Η America Chavez, της οποίας οι δυνάμεις της επιτρέπουν να σπάει τις πύλες με σχήμα αστεριών προς άλλες διαστάσεις, άνοιξε ένα παράθυρο στην κόκκινη διάσταση στο Ultimates Squared # 9 για να βοηθήσει την ομάδα να νικήσει ένα γιγαντιαίο τέρας, κάνοντας μια πολύ ανόητη ιδέα κόμικου βιβλίου εξίσου ανόητη (και ευχάριστη) πραγματικότητα. smassingculture.gr

Μπάτμαν: Η pop εκδοχή της αναγεννησιακής αντίφασης Ο Μπάτμαν θεωρείται - δικαίως - η πιο σκοτεινή persona του σύμπαντος των χάρτινων, comic, υπερηρώων και ο πιο «αληθινός», ο πιο ανθρώπινος. Διότι δεν έχει καμία υπερφυσική ή μεταφυσική υπερδύναμη. Ούτε καν μια επιστημονικοφανή. Δηλαδή δεν τον τσίμπησε καν ραδιενεργή αράχνη μεταφέροντάς του, μεγεθυμένες, τις δυνάμεις της, όπως συνέβη με τον Spider-Man. Ούτε είναι ένας τυχεράκιας εξωγήινος που στο περιβάλλον της Γης, η φυσιολογία του απλώς τον μετατρέπει σε υπεράνθρωπο, όπως ο Superman. Ο Μπάτμαν βασίζεται στην εξαιρετική φυσική του κατάσταση - αποτέλεσμα εντατικής γυμναστικής - και στην εντυπωσιακή οικονομική του επιφάνεια, την οποία κληρονόμησε και δεν φαίνεται να κάνει και πολλά για να την αβγατίσει, που του επιτρέπει να δημιουργεί και να εξελίσσει φουτουριστικά gadget και επίγεια και εναέρια οχήματα, τα οποία τον βοηθούν στην αέναη σταυροφορία του εναντίον του εγκλήματος. Ενώ ο δυϊσμός του, αν και βασικό χαρακτηριστικό των περισσότερων υπερηρώων, στον Μπάτμαν - κατά κόσμον ο βαθύπλουτος Μπρους Γουέιν - προκύπτει από την βαθιά του κατάθλιψη λόγω του βίαιου θανάτου των γονιών του, τον οποίο δεν θα ξεπεράσει ποτέ. Στην πραγματικότητα, ο Μπάτμαν, περισσότερο ακόμη και από «σκοτεινός ιππότης» - όπως παρουσιάζεται - είναι ένας ιδιωτικός ντεντέκτιβ με κάπως εξεζητημένη εμφάνιση, μεγάλα ψυχολογικά ζητήματα και τρελά λεφτά, που του επιτρέπουν να έχει άφθονο ελεύθερο χρόνο. Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας δηλαδή. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι, εν πολλοίς, εκείνα που κατέστησαν τον Μπάτμαν έναν εκ των διαχρονικότερων υπερηρώων, απολαμβάνοντας, μέχρι και σήμερα, από το μακρινό 1939 που πρωτοεμφανίστηκε, ανεξάντλητης δημοφιλίας, αναγνωρισιμότητας και εμπορικής επιτυχίας. Ντα Βίντσι και Ζορό Το μυαλό, η ψυχή, το δημιουργικό δαιμόνιο πίσω από αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα είναι ο Μπομπ Κέιν, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου του 1915, στην Νέα Υόρκη. Την πόλη στην οποία παραπέμπει απευθείας η Γκόθαμ, το νοσηρό αστικό σκηνικό δράσης του Μπάτμαν. Τους διαλόγους υπέγραψε ο Μπιλ Φίνγκερ. Ίσως δεν έχει χυθεί τόσο μελάνι για την ανάλυση της προσωπικότητας ενός φανταστικού ήρωα - ακόμη και από το λογοτεχνικό σύμπαν - όσο αυτό που χύθηκε για τον Μπάτμαν. Από αυτή την άποψη, το ενδιαφέρον για τον δημιουργό του είναι εύλογο. Κυρίως, για το πώς «γεννήθηκε» στο μυαλό του ο Μπάτμαν. Από όσα είπε πολλές δεκαετίες αργότερα ο ίδιος ο Κέιν προκύπτει, ότι ο Μπάτμαν είναι το αποτέλεσμα ενός μίγματος επιρροών, από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Ζορό, σε συνδυασμό… με την υπόσχεση μεγαλύτερης αμοιβής από την DC Comics. «Υποθέτω ότι εξαρχής είχα μελάνι στις φλέβες μου αντί για αίμα» έλεγε για την παιδική ηλικία του. Από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, είχα ένα μολύβι στο χέρι μου. Όταν ήμουν δέκα, ο μπαμπάς μου ήταν τυπογράφος στη New York Daily News και έφερνε στο σπίτι όλα τα κόμικς της εφημερίδας και τα αντέγραφα αμέσως. Τα έκανα σχεδόν τόσο τέλεια όσο τα πρωτότυπα». Αυτή η άτυπη εκπαίδευση οδήγησε τον νεαρό Κέιν στο να δημιουργήσει τα δικά του κόμικς και μέχρι το 1938 πωλούσε χιουμοριστικές μικρές ιστορίες στην DC Comics, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών «Professor Doolittle» και «Ginger Snapp». Εκείνη την χρονική στιγμή θα εμφανιζόταν ο Μπάτμαν. Σε συνέντευξή του τον Ιούνιο του 1989, με αφορμή τα γυρίσματα της ταινίας «Μπάτμαν» του Τιμ Μπάρτον, με τον Μάικλ Κίτον στον ρόλο του υπερήρωα και έναν γκροτέσκα δαιμονικό Τζακ Νίκολσον στον ρόλο του Τζόκερ, αναφέρει σχετικά: «’Ηταν η χρονιά μετά την εμφάνιση του Superman το 1938. Ήμουν 18 ετών. Έπινα ένα ποτό με τον Βίνσετ Σάλιβαν (σσ. πρωτοπόρος επιμελητής και εκδότης κόμικ, η ψυχή της εμβληματική DC Comics στα πρώτα της βήματα) και μου λέει, “μπορείς να μου βρεις έναν άλλο χαρακτήρα υπερήρωα, γιατί ψάχνουμε έναν;”. Λέω, πόσα βγάζουν ο (Τζέρι) Σίγκελ και ο (Τζο) Σούστερ; (σσ. δημιουργοί του Superman). Έβγαζαν λοιπόν περίπου 800 δολάρια την ιστορία, δηλαδή 1.600 δολάρια την εβδομάδα. Και εγώ έκανα cartoons για την DC βγάζοντας όχι παραπάνω από 30 δολάρια την εβδομάδα. Του λέω “άκου, αν πρόκειται να βγάζω 1.500 δολάρια την εβδομάδα, μπορώ να ζωγραφίσω τα πάντα!”. Λοιπόν, πιστέψέ το, ήταν Παρασκευή και λέω, “την Δευτέρα θα έχετε έναν νέο υπερήρωα”. Αυτή είναι η αλήθεια». Εντάξει, όχι όλη. Διότι, ναι μεν ο «τοκετός» μιας ιδέας είναι στιγμιαίος, αλλά η «ζύμωσή» της είναι το αποτέλεσμα μακρόχρονης διαδικασίας. Ο Κέιν, φυσικά, το παραδέχθηκε: «Στην πραγματικότητα, όλοι έχουμε επηρεαστεί από πολλές επιρροές στην ζωή μας. Και σε ό,τι κάνεις μετά, βάζεις πολλά από την δική σου προσωπικότητα. Το θέμα είναι ότι όλοι βλέπουμε τα ίδια πράγματα ταυτόχρονα, αλλά τα ερμηνεύουμε με τον δικό μας τρόπο. Όταν ήμουν, 12 ή 13 ετών είδα ένα βιβλίο με εφευρέσεις του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Και, όπως γνωρίζετε, ήταν εκείνος που άνοιξε τους δρόμους στις περισσότερες από τις εφευρέσεις που έχουμε σήμερα. Προέβλεψε την πτήση του ανθρώπου, το ελικόπτερο, το πολυβόλο, την ατμομηχανή. Ένα όμως τράβηξε πραγματικά την προσοχή μου τότε και αυτό ήταν ένας άνθρωπος πάνω σε έλκηθρο με μεγάλα φτερά νυχτερίδας. ‘Ηταν το πρώτο ανεμόπτερο σε πτήση, 500 χρόνια πριν. Και ο Ντα Βίντσι είχε γράψει ότι “το πουλί δεν θα έχει κάτι άλλο για μοντέλο, από την νυχτερίδα”. Ετσι, κοιτώντας αυτά τα μεγάλα φτερά και διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, ήταν σαν να “φυτεύτηκε” ο Μπάτμαν στο μυαλό μου. Αλλά δεν ήμουν ακόμα έτοιμος να δημιουργήσω τον Μπάτμαν, τον έβαλα στην άκρη και πήγα στις ταινίες. Είδα το “Σημάδι του Ζορό” με τον Νταγκλας Φέρμπανκς, ο οποίος ήταν το ίνδαλμα των παιδικών μου χρόνων, ενός παιδιού της Νέας Υόρκης, του Μπρονξ συγκεκριμένα. Ο Ζορό ήταν ο πιο τολμηρός διάβολος που είχα δει στη ζωή μου. Ήταν χιλιάδες φορές λιγότερο ακροβατικός από τον Μπάτμαν, αλλά μου έδωσε την ιδέα της διπλής ταυτότητας. Τη μέρα ήταν ο βαρετός δανδής Δον Ντιέγκο Βέγκα, γιος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες στο Μεξικό, γύρω στο 1820. Ήταν όμως η εποχή που κυριαρχούσαν οι Ισπανοί κατακτητές, που προκαλούσαν όλων των ειδών τις τρομερές αδικίες εναντίον των φτωχών. Και ο Δον Ντιέγκο συνέβαινε να είναι πολύ αλτρουιστής και αποφάσισε να γίνει διώκτης του εγκλήματος. Ετσι, τη νύχτα, φορούσε τη μάσκα, ένα μαντήλι με σχισμές στα μάτια, έδενε την θήκη ενός αξιόπιστου σπαθιού στο πλευρό του και εφορμούσε από μια σπηλιά πάνω σε ένα μαύρο άλογο που νομίζω ότι το έλεγαν Θύελλα. Πραγματικά εδώ μπορείτε να δείτε την αναφορά όπου πολλά χρόνια αργότερα μετουσιώθηκε στην ιδέα ενός σπηλαίου νυχτερίδας και του αυτοκινήτου-νυχτερίδα, αντί του αλόγου. Ήταν μια βαθιά επιρροή αυτή για μένα η διπλή ταυτότητα. Υπήρχαν και άλλα παραδείγματα διπλής ταυτότητας, αλλά εμπνεύστηκα τη δική μου από τον Ζορό». Ακόμη μία επιρροή ήταν ο χαρακτήρας του Phantom που εμφανίστηκε το 1934. «Ηταν ένας διώκτης του εγκλήματος από την Αφρική» λέει ο Κέιν. «Φορούσε μια γκρίζα στολή με μάσκα και κάτι πήρα από αυτό. Στο πρώτο εξώφυλλο του Batman το 1939, ήταν απλά μια γκρίζα φιγούρα με κουκούλα και είχε άκαμπτα πτερύγια νυχτερίδας που ήταν κάπως στερεωμένα στο πίσω μέρος των χεριών του. Ο λόγος που αναθεώρησα αυτό το κομμάτι ήταν ότι κατάλαβα πως θα ήταν πολύπλοκο να πολεμά έτσι. Οπότε έκανα αλλαγές στην εμφάνιση σε κάθε ιστορία. Πραγματικά, ο Μπάτμαν άρχισε να ωριμάζει πολύ γρήγορα, μόλις μέσα σε ένα χρόνο. Τα σχέδια γίνονταν καλύτερα, τα φτερά της νυχτερίδας έρεαν καλύτερα κλπ.». Το όνομα του Μπρους Γουέιν εμπνεύστηκε από τον Ρόμπερτ Μπρους ή Ροβέρτο τον Α’ της Σκωτίας, τον θρυλικό ηγέτη του Μεσαίωνα και διακρίθηκε στους πολέμους της Σκωτσέζικης Ανεξαρτησίας. Ο θρίαμβος του «Σκοτεινού Ιππότη» Η πρώτη ιστορία του Μπάτμαν στο Detective Comics ήταν μόλις έξι σελίδες αλλά αμέσως τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού. Από την δεύτερη εμφάνιση άρχισε να πουλάει καλά. «Πολύ καλύτερα ακόμη και από την πρώτη φορά που σύστησα τον Ρόμπιν». Ο Ρόμπιν, ένα αγόρι υπερήρωας, μπαίνει στην ζωή του Μπάτμαν το 1940 και για τον Κέιν αποτελεί ένα «σπουδαίο άγγιγμα ιδιοφυίας», διότι έδωσε τη δυνατότητα να ταυτιστούν τα παιδιά με έναν συνομήλικό τους υπερήρωα που παλεύει δίπλα στο ίνδαλμα τους. Ο Μπάτμαν κατάκτησε νωρίς το Χόλιγουντ, επισφραγίζοντας την επιτυχία του. Η πρώτη σειρά με τις περιπέτειές του γυρίστηκε το 1943 από την Columbia. Ο Κέιν θυμάται την φτωχή παραγωγή και την έκπληξη του όταν είδε ένα μικρό γκρι αυτοκίνητο που προοριζόταν για Batmobile. «’Ηξερα ότι ήταν χαμηλός ο προϋπολογισμός αλλά αυτό ήταν γελοίο» έλεγε αργότερα. Τότε είπε στον σκηνοθέτη να πάρει μια μαύρη λιμουζίνα, να της κολλήσει ένα πτερύγιο που να μοιάζει με φτερό νυχτερίδας και θα είχε ένα αξιοπρεπές Batmobile. Ο Κέιν συνέχισε να σκιτσάρει τις περιπέτειες του Μπάτμαν μέχρι και το 1943 και μετά αφοσιώθηκε στο καθημερινό κόμικ «Μπάτμαν και Ρόμπιν» για τις εφημερίδες. Επέστρεψε στην δημιουργία μεγάλων ιστοριών του Μπάτμαν το 1946 και εξακολουθούσε να έχει ενεργητική συμβολή στην δημιουργία του μέχρι που αποσύρθηκε από την ενεργό καλλιτεχνική δράση το 1968. Η επιτυχία της τηλεοπτικής μεταφοράς του Μπάτμαν το 1966 άνοιξε νέο κύκλο δημοφιλίας του ήρωα και του δημιουργού του σε ένα νέο κοινό. Η δουλειά του μπήκε στις αίθουσες τέχνης και στα μουσεία, επηρεάζοντας το ρεύμα της pop art. Ο Κέιν συνέβαλε ως καλλιτεχνικός σύμβουλος και στις πρώτες τρεις ταινίες του Μπάτμαν από το 1989. Έφυγε από την ζωή στις 3 Νοεμβρίου του 1998. Ο Μπάτμαν αιχμαλώτισε τις καρδιές και τα μυαλά των νέων γενιών επί επτά δεκαετίες και εξακολουθεί να το κάνει. Ο «Σκοτεινός Ιππότης» έχει καταστεί ένας μύθος που ξεπερνά σε επιρροή τις εκδόσεις και τις μεταφορές του στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού των Αμερικανών και έγινε αποδεκτός από όλες τις τάξεις και τα πνευματικά επίπεδα συμβάλλοντας εντυπωσιακά στην αποενοχοποίηση της τέχνης των κόμικ από την «ρετσινιά» του προϊόντος της «υποκουλτούρας». Αν και ο Μπάτμαν δεν υπονόησε αντισυστημικές οπτικές, ωστόσο, ο κόσμος του είναι ένα νοσηρό «περιβόλι» στο οποίο «ανθίζουν» η βία, το έγκλημα, η πολιτική και οικονομική διαφθορά, η παρακμή κάθε αξίας του αστικού κόσμου. Ο μανιχαϊσμός του είναι δηλωμένος αλλά στην πράξη γίνεται ασαφής. Το αίσθημα και η ανάγκη για δικαιοσύνη δεν ξεφεύγει από την προσωπική, ωμή οριοθέτηση της εκδίκησης και σε συνδυασμό με την κυριαρχία του αρχετυπικού «μοναχικού τιμωρού», του φοβικού έστω και στην υποψία συνεργατικής δράσης - ο Ρόμπιν θα είναι πάντα ένα ανείπωτο βάρος - οδηγεί σε ένα αίσθημα ματαιότητας. Στην Γκόθαμ, η οποία θα μπορούσε άνετα να είναι η επιτομή της καπιταλιστικής μητρόπολης, εντελώς διαφορετική από την Μητρόπολη του Superman που αφήνει περιθώρια στην ψευδαίσθηση του θριάμβου του Καλού, τα όρια ανάμεσα στο Καλό και το Κακό είναι τόσο δυσδιάκριτα, όσο εκείνα της τυχαιότητας με την οποία αποφασίζει την τύχη των θυμάτων του, στρίβοντας ένα κέρμα, ο επίσης διχασμένος, πρώην εισαγγελέας - άγγελος της Κάθαρσης, Χάρβεϊ Ντεντ, που ένα ατύχημα θα τον μετατρέψει στον επικίνδυνο εγκληματία Two-Face. ‘Η όπως η επίσης σκοτεινή Σέλινα Κάιλ, η Catwoman. Ακόμη και ο Τζόκερ, ο πλέον αμοραλιστής εχθρός του Μπάτμαν, λειτουργεί ως ένα ιδιότυπο alter ego για έναν υπερήρωα ο οποίος υπάρχει μέσα από την ύπαρξη του απόλυτου Κακού. Παρά τις συνεχείς, αντικειμενικές προσαρμογές του στην αισθητική κάθε εποχής, την πρόσκαιρη «ελαφρότητα» του χαρακτήρα του από την στιγμή της εμφάνισης του «πολύχρωμου» Ρόμπιν, τους διαφορετικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς που πήραν την σκυτάλη των ιστοριών του στο πέρασμα του χρόνου, ο Μπάτμαν εξακολουθεί να κοιτά μέσα από την μάσκα του κατευθείαν στην ψυχή μας, στις μύχιες σκέψεις και τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας, στην «σκοτεινή» μας πλευρά. Ίσως επειδή έρχεται από πολύ μακριά. Από το αναγεννησιακό πνεύμα που όμως γεννήθηκε μέσα από την «σκοτεινιά» του Μεσαίωνα και τον κουβαλά. Ίσως γι’ αυτό ο Κέιν έλεγε με κάθε ευκαιρία: «Και τώρα κλείνοντας θέλω να πω, σ’ ευχαριστώ Λεονάρντο, όπου κι αν βρίσκεσαι!». Πηγή

Η νέα συνδρομητική τηλεοπτική πλατφόρμα της DC με τίτλο DC Universe, δεν θα έχει μόνο τηλεοπτικές σειρές στο πρόγραμμα της. Ένα από τα προγράμματα της, θα είναι και το DC Daily, μια ειδησεογραφική/ψυχαγωγική εκπομπή με θέμα της οτιδήποτε έχει σχέση με την DC και με εναλλασσόμενους παρουσιαστές, που την πρώτη εκπομπή της θα παρουσιάσει ο Κέβιν Σμιθ. Περισσότερες πληροφορίες για το τι θα περιέχει η εκπομπή θεματολογικά, θα βρείτε εδώ. Μέρος του προγράμματος του πάντως θα διατίθεται και σε άλλες πλατφόρμες.

Το σύμπαν της DC υποφέρει από Crisis Το παρόν άρθρο διαβάστηκε αρχικά στα πλαίσια του Reflections at Death Disco με αφορμή το DC Rebirth του 2017. Μιλάει για το ιστορικό των Crisis Events (Crisis on Infinite Earths, Infinite Crisis, Final Crisis) δηλαδή των reboot του DC Universe. Θα σας εξομολογηθώ κάτι: ποτέ δεν ήμουν φαν των ηρωών της DC Comics… Μερικά από τα πιο αγαπημένα μου κόμιξ τα έχει εκδώσει η DC. Σπίτι μου έχω περισσότερα τομάκια DC από Marvel (για αυτό φταίει η Vertigo), αλλά το κυρίως σύμπαν τους ποτέ δε μου έκανε κλικ. Αυτό που νομίζω ότι μου τη σπάει είναι ότι έχουμε τον Σούπερμαν και όλα του τα σόγια, καμία 30-ρια τυπάδες που ντύνονται σα νυχτερίδες, μια στρατιά από Green Lanterns και κάτι αμαζόνες. Σκέτη οικογενειοκρατία. Αν ήθελα να διαβάσω για μασκαράδες, οικογενειοκρατία και σενάρια πέρα από κάθε πραγματικότητα, θα διάβαζα τα πρακτικά της Βουλής. Και, όπως και η Ελλάδα, έτσι και το σύμπαν της DC βρίσκεται σε μία ατέρμονη κρίση τα τελευταία… 32 χρόνια. Αλλά δε μιλάμε για μία πεζή οικονομική κρίση με μνημόνια, PSI και αξιολογήσεις. Όχι, μιλάμε για Κρίση σε Πολλαπλές Γαίες και Ατέρμονη Κρίση και Τελική Κρίση. Ή, για να το πω στα Ελληνικά, τα crossover των Crisis Events. Τώρα, για όσους δε μιλάνε τη Γλώσσα των geeks, (αλήθεια, πώς καταλήξατε εδώ; ) ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η DC έβγαζε κόμιξ από το 1930. Superman, Batman, Wonder Woman, Green Lantern, Flash, Green Arrow κλπ. Οι τρεις πρώτοι πουλάγανε καλά. Οι υπόλοιποι, κουβάς. Και κάποια στιγμή, το 1950 οι υπερήρωες είχαν αρχίσει να πιάνουν πάτο σε πωλήσεις, οπότε οι περιπέτειες των τριών τελευταίων σταμάτησαν να εκδίδονται. Τότε είχαν τη μεγαλοφυή ιδέα να τους αντικαταστήσουν με νεότερες εκδοχές τους. Έτσι, τη θέση του Jey Garrick ως Flash την πήρε ο Barry Αllen, τον Green Lantern Alan Scott τον αντικατέστησε ο Hal Jordan ενώ το concept του δεύτερου άλλαξε δραματικά: αντί για ένας τυπάς με μαγικό λυχνάρι ο Green Lantern ήταν πλέον διαστημόμπατσος. Ακόμα και η υπερομάδα της DC, η Justice Society of America μετονομάζεται σε Justice League of America για να είναι πιο edgy και νεανική. Το θέμα ήταν βέβαια ότι κάποιοι φαν έχουν μεγαλώσει με και αγαπήσει τις παλιές εκδοχές. Έτσι λοιπόν, οι εκδότες ψάχνουν τρόπο να τις επαναφέρουν. Έτσι, το 1961, ο Flash Barry Allen τρέχει τόσο γρήγορα που χάνει το συντονισμό με τον κόσμο του και περνάει σε μία άλλη διάσταση. Εκεί συναντάει τον Jay Garrick και την JSA. Αυτή είναι η Earth 2 όπου οι παλιοί ήρωες ζουν ακόμα. Στα επόμενα χρόνια θα δούμε πολλές συνατήσεις των ηρωών από τις διαφορετικές Earths, θα δούμε και άλλες παράλληλες διαστάσεις ενώ γύρω από την Earth 2 δημιουργούνται και νέοι τίτλοι, καλή ώρα το Infinity Inc. Είμαι σίγουρος ότι θα γκρινιάξεις για την Earth 2, Μιχάλη… Εντάξει, εμείς οι geeks μπορεί να χύναμε τα βρακάκια μας με τους παράλληλους κόσμους, τις εναλλακτικές πραγματικότητες, το πώς οι χαρακτήρες γίνονταν retcon (άλλαζαν δηλαδή δυνάμεις και ιστορία αναδρομικά για να γίνονται πιο σύγχρονοι), αλλά για φανταστείτε κάποιον κακομοίρη που έλεγε: «είδα χθες στην τηλεόραση τις ταινίες με τον Christopher Reave, ας διαβάσω κανένα τεύχος Superman». E, φανταστείτε τώρα τον ίδιο τυπά να πάει να πάρει κανέναν Earth 2 τίτλο, όπως το Infinity Inc που λέγαμε παραπάνω, επειδή του είπαν ότι εκείνος ο καινούριος σχεδιαστής ο Todd McFarlane είναι καλός… Και, εντελώς ξαφνικά, ανακαλύπτει ότι ο Superman είναι εξηντάρης, ο Batman νεκρός, στη θέση του είναι η κόρη που έκανε με τη Catwoman, ο Green Lantern φοράει κόκκινα και πράσινα και, αντί να μη μπορεί να επηρεάσει πράγματα με κίτρινο χρώμα δε μπορεί να επηρεάσει πράγματα από ξύλο. Ο Flash είναι επίσης εξηντάρης και φοράει ένα αστείο καπέλο και οι υπόλοιποι της JLA δεν υπάρχουν. Αν σας φαίνεται απίθανο, ο υποφαινόμενος έμαθε τι έστι Earth2 όταν ξεκίνησε να διαβάζει Infinity Inc το 2000-κάτι… Ε, πίσω στον ευκαιριακό αναγνώστη της δεκαετίας του ’80, φανταστείτε να πάει παραξενεμένος στον κομιξά της γειτονιάς, όπου και λοιδωρείται επειδή δεν ξέρει για τις Earth 1, 2, 3 κλπ και καταλήγει τελικά να διαβάζει X-men, όπου κάθε, μα κάθε χαρακτήρας έχει σε κάθε, μα κάθε τεύχος έναν μονόλογο για το ποιος είναι, ποιες είναι οι δυνάμεις του και σε ποιο σημείο βρίσκεται το προσωπικό του story arc (πριν καταλήξει να βλάπτει την υπόλοιπη ομάδα του σε κάποια μάχη με υπερκακό). Βάλτε τώρα μέσα και το ότι μιλάμε για χαρακτήρες που εκδίδονταν πενήντα χρόνια και τους τόνους αλλαγών που έχουν φάει. Μόνο ο Σουπερμαν δηλαδή, που ξεκίνησε με την ιδιότητα να πηδάει πολύ ψηλά και κατέληξε κάποια περίοδο να έχει μέχρι και υπερεγγαστριμυθισμό, έχει αλλαχθεί πιο πολλές φορές και από πουκάμισο τραπεζικού υπαλλήλου. Και, επίσης, στο ενδιάμεσο η DC είχε πάει και αγοράσει τα δικαιώματα σε χαρακτήρες άλλως εταιρειών, πχ του Captain Marvel γνωστό και ως Shazam. Και έπρεπε να στήσει ολόκληρη ιστορία για το πως ο Σούπερμαν και ο Κάπταιν Μάρβελ θα καταφέρουν να παίξουν μπουνιές… Υποτίθεται θα μας εξηγούσες τι είναι το Crisis on Infinite Earths (για άλλη μία φορά). Εδώ πρέπει να κάνω μία σύντομη παρένθεση. Αυτό που διαφοροποιεί τους ήρωες της DC από αυτούς της Marvel είναι ότι είναι larger than life όπως λένε και στο χωριό μου. Δεν τους απασχολεί αν θα πληρώσουν το νοίκι ή αν τους έφτυσε η εκάστοτε γκόμενα, όχι, είναι σχεδόν θεοί ανάμεσα στους ανθρώπους, ατσαλάκωτοι και αήτητοι. Ακόμα και ανθρώπινοι χαρακτήρες όπως ο Batman δηλαδή φαντάζει θεός. Μέχρι και οι αδυναμίες τους, ο κρυπτονίτης, η φωτιά, το κίτρινο χρώμα, όλα αυτά φέρουν έντονα το μυθολογικό στοιχείο. Και δε το λέω εγώ αυτό, αλλά θα φτάσουμε και στο Final Crisis. Για το λόγο αυτό λοιπόν δεν αρκούσε να κάνουν μία υποσημείωση που θα έλυνε το πρόβλημα τους. Βλέπετε, εκείνη την εποχή υπήρχαν οι φαν και οι δημιουργοί που ήθελαν να υπάρχει συνέχεια μεταξύ των ιστοριών. Η προσπάθεια λοιπόν να φέρουν στα ίσια το φανταστικό τους σύμπαν και να δώσουν και μία πιο εύκολη αναγνωστική εμπειρία στους αναγνώστες τους, ήταν να εκδόσουν το Crisis on Infinite Earths, μία υπερεπική μίνι σειρά 12 τευχών όπου όλα θα αλλάξουν. Για πάντα. ΝΤΟΥΝΝΤΟΥΝΝΤΟΥΝ!!! Το σενάριο ήταν του Marv Wolfman σε συνεργασία με τον George Perez (που έκανε και το σχέδιο), που ήταν ήδη υπεύθυνοι για τη μεγάλη επιτυχία του New Teen Titans. To στόρυ έχει ως εξής: είναι ένας υπερκακός, ο Anti-monitor, που θέλει να καταστρέψει το πολυσύμπαν, σκοτώνει τον καλό Monitor, μόνο πως αυτός στρατολογεί τους ήρωες από 5 Earths και οι υπερκακοί ενώνουν τις δυνάμεις τους εναντίον των ηρωών και κάποιος γνωστός ήρωας πεθαίνει για να σώσει τον κόσμο και τον αντικαθιστά ο βοηθός του. Ειλικρινά δε θυμάμαι τι άλλο γίνεται, γιατί πάνε και κάτι χρόνια. Διαβάστε τη wikipedia. Στο τέλος όλες οι παράλληλες διαστάσεις ενοποιούνται σε μία, ενώ οι ήρωες αρχίζουν να συνυπάρχουν, με τη JSA να είναι οι πρόγονοι της JLA και συνταξιούχοι που παίζουν πρέφα. Κάποιοι ήρωες της Earth 2 παίρνουν μεταγραφή στην Earth 1 και αποκτούν δική τους ιστορία, για παράδειγμα οι Power Girl και Huntress που δεν είναι πια σόγια του Batman και του Superman. To Crisis on Infinite Earths είναι ΓΑ-ΜΑ-ΤΟ! Έκανε τεράστια επιτυχία εμπορικά και καλλιτεχνικά, ήταν μία επική ιστορία που άλλαξε για πάντα τόσο το DCU όσο και τα υπερηρωικά κόμιξ. Από τότε καθιερώθηκαν τα τεράστια καλοκαιρινά crossover, όπου “Το σύμπαν της Χ εταιρείας δε θα είναι ποτέ πια το ίδιο, δηλαδή μέχρι το μεθεπόμενο event όπου θα επιστρέψουμε στο status quo.” Λύθηκαν τα προβλήματα του DCU έτσι; Μαντέψτε τι, όχι. Σκεφτείτε πχ ότι το Flash of the Two Earths, η ιστορία που ο Barry Allen συναντάει τον Jay Garrick είναι τόσο εικονική και τόσο συνυφασμένη με το Flash που κάθε έκδοση, εκτός από την τηλεοπτική των 90’s, είχε ταξίδια σε παράλληλες διαστάσεις. Αργά ή γρήγορα, όσο κι αν έχεις μόνο μία γη, είναι μοιραίο ότι το κοινό θα θέλει να ξαναδεί τον Φλας να συναντάει Φλας άλλων εποχών ή κόσμων. Παρομοίως, ήρωες που το 1959 ίσως να ήταν κουλ, ίσως να ήταν παρωχημένοι στα 90’s και να έπρεπε να αλλαχτούν, ενώ οι συγγραφείς σιγά μη δεν επανέφεραν σταδιακά χαρακτήρες που είχαν πεθάνει η σβηστεί στο Crisis. Τέλος, μιλάμε για μία ενιαία Γη, δηλαδή υπήρχε μία πανσπερμία, όπου πχ ο Μορφέας και οι υπόλοιποι Αιώνιοι του Neil Gaiman συνυπήρχαν με τον Aquaman και τον Martian Manhunter. Είναι μοιραίο ρε παιδί μου, δέκα χρόνια μετά, να έχει γίνει (συγνώμη για την έκφραση) ένα τριμπούρδελο και πάλι το DCU. Έτσι, το 1994 έρχεται το Zero Hour, κυρίως επειδή θέλουν να μας δώσουν έναν νέον Green Lantern, τον Kyle Rayner. Έτσι, ο αρχικός καινούριος Green Lantern Hal Jordan τρελαίνεται και αρχίζει να σβήνει το χρόνο (σε μία προσπάθεια της DC να βάλει μία τάξη στα διάφορα timelines που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας και του Legion of Super-heroes, μιας υπερομάδας που δραστηριοποιείται το 30.000 μ.Χ.). Το αποτέλεσμα ήταν να μπει μία σειρά και να καθαρίσει το ρόστερ από παλιούς ήρωες και να δημιουργήσει νέες, επίσης τεράστιες τρύπες που προσπάθησαν να διορθώσουν. Πώς; Μα φυσικά με το Infinite Crisis του 2005. Ακούστε λοιπόν τι σκέφτηκαν τα άτομα. Υπάρχουν κάποιοι χαρακτήρες από το πρώτο Crisis, που αναγκάστηκαν να μείνουν εκτός πραγματικότητας, για να μην έχουμε χαρακτήρες από παράλληλες πραγματικότητες στον ίδιο κόσμο. Ε, λοιπόν, ένας από αυτούς, ο Superboy Prime, τα παίζει και αρχίζει να βαράει μπουνιές στους τοίχους της πραγματικότητας. Αλλά, επειδή είναι σούπερ μπουνιές δημιουργούσαν αναταραχές στο χωροχρονικό συνεχές. Τεσπα, για να σοβαρέψουμε λίγο έχουμε τον Superman της Earth 2 και τον Lex Luthor της Earth 3 να συνωμοτούν μαζί του για να αλλάξουν τον κόσμο, επειδή είναι απογοητευμένοι από το πόσο grim and gritty είναι οι νέοι ήρωες. Αν απορείτε για τη σκοτεινή εποχή των κόμιξ, αναφέρομαι σε αυτή στο αρθράκι για τον Cable και τον Deadpool. Infinite Crisis Στην πορεία γίνεται μία τεράστια μάχη, όπου πλακώνονται όλοι με όλους, παράλληλοι κόσμοι δημιουργούνται και καταστρέφονται και, στο τέλος, όλες οι ιστορίες ξεκινάνε με απόσταση ενός χρόνου από το τέλος του event. Για να καλυφθεί το ενδιάμεσο, η DC έβγαλε το 52, μία εβδομαδιαία σειρά που μας δείχνει σταδιακά το τι έγινε μετά το τέλος του Infinite Crisis. Και είναι και γαμώ τις σειρές. Έχει δευτέρας διαλογής ήρωες και σταδιακά μας οδηγεί σε μία πολύ ενδιαφέρουσα ανατροπή. Ήταν τόση η επιτυχία του Infinite Crisis που οι σειρές που οδηγούσαν σε μεγάλα crossover έγιναν επίσης θεσμός. Καλή ώρα το Countdown to Final Crisis που έσπασε σε ένα κάρο μικρότερες σειρές και… Και το Final Crisis κύριε; To Final Crisis γιατί δεν είναι στην ανάρτηση; Το countdown to Final Crisis ήταν τόσο κακό και το ίδιο το Final Crisis τόσο ακατανόητο που δεν έχω τι να γράψω για αυτό. Μπλέκει τον Darkseid και τους New Gods και προσπαθεί μάλλον να πει ότι οι υπερήρωες της DC είναι οι Θεοί του Πέμπτου Κόσμου, αλλά κι εγώ το διάβασα σε ανάλυση στο ίντερνετ. Επίσης, δεν μπήκα στον κόπο να διαβάσω ούτε το Flashpoint, που ξαναάλλαξε το σύμπαν της DC το 2011. Από το event αυτό, που το έπιασε απέξω-απέξω και η τρίτη σαιζόν Flash και που ετοιμάζουν να το μεταφέρουν και στο σινεμά, για να σώσουν το χάλι του Snyder. Από το κομιξάδικο Flashpoint βγήκε και το New 52, ένα γερό reboot του κυρίως σύμπαντος, που άλλαξε όλη την ιστορία του DCU έτσι ώστε να έχει συμβεί σε 5 χρόνια. Αν μας εξηγήσουν πως ο Batman κατάφερε σε 5 χρόνια να εκπαιδεύσει 4 Robin θα… α, ξανακάνανε και πάλι reboot, το DC Rebirth το 2017. Αυτό ευτυχώς ήταν μόνο ένα τεύχος. Και έβαλε και τους Watchmen στο DCU… Ρε φίλε, γιατί τα διαβάζουμε όλα αυτά; Όσοι από εσάς δε διαβάζετε κόμιξ (ή διαβάσατε κάποτε δύο-τρεις τόμους) θα μας περνάτε για ανώμαλους που καθόμαστε και διαβάζουμε ντάνες από τεύχη, γιατί κάθε ένα από τα events που σας ανέφερα πρέπει να είναι 1-2 εκατοντάδες αλληλένδετων τευχών έκαστο. Ή ίσως και να γουστάρετε αλλά, να αναρωτιέστε γιατί δεν τα έχετε δει όλα αυτά σε σειρές. Κάποιοι ίσως και να αναρωτιέστε: μα γιατί κάθονται και κάνουν τόσο κόπο; Θα απαντήσω μόνο στο τελευταίο ερώτημα, επειδή τα δύο πρώτα χρειάζονται ψυχίατρο. Και η απάντηση είναι: για τα λεφτά. Πόσοι από εσάς θα διάβαζαν μία ιστορία που “δεν είναι αληθινή”; Ελάχιστοι. Έτσι και στα κόμιξ, όταν αλλάξεις έναν χαρακτήρα και ξαναβγάλεις από την αρχή την ιστορία του, τότε ό,τι έχεις βγάλει ως τότε με αυτόν γίνεται “ψέμα”. Και κανένας δε θα τη διαβάσει. Παράλληλα, όταν ξεκινήσεις με μία “φρέσκια νέα αρχή” ο αναγνώστης που ίσως να είχε κουραστεί από τις ατέρμονες επαναλήψεις να σου ξαναδώσει μία ευκαιρία. Άρα, όταν κάνεις ένα reboot κερδίζεις βραχυπρόθεσμα σε πωλήσεις. Επειδή μιλάμε για υπερήρωες, που είναι hot στις μέρες μας, έχουμε μεταφορές σε κινηματογράφο, τηλεόραση κλπ, οι περισσότεροι ξέρουμε ότι ο Ρόμπιν είναι ο Ντικ Γκρέησον, ο Φλας ο Μπάρυ Άλλεν, ο Spiderman ο Πήτερ Πάρκερ και ο Steve Rogers o Captain America. Φανταστείτε τώρα τη φάτσα κάποιου που παίρνει να διαβάσει αυτά τα κόμιξ σε κάποια φάση τα τελευταία 20 χρόνια για να δει ότι: ο Ρόμπιν είναι ο Τιμ Ντρέηκ και ο Ντικ Γκρέυσον είναι ο Nightwing. O Flash λέγεται Wally West και είναι o πρώην Kid Flash. Ο Spiderman είναι είτε ο Doctor Octapus που έχει καταλάβει το σώμα του Peter Parker είτε ένας πορτορικανός έφηβος ονόματι Miles Morales, ανάλογα με το αν θα διαβάσετε το Superior ή το Ultimate Spiderman. Ο Captain America αυτή τη στιγμή είναι ο Sam Wilson, o πρώην Falcon, ενώ μέχρι πρόσφατα ο Thor ήταν γυναίκα και το όνομα Iron Man το μοιράζονταν μία μαύρη έφηβη, η Riri Williams και ο Victor Von Doom. To πρόβλημα είναι ότι ο αναγνώστης θέλει να διαβάσει τους ήρωες που ξέρει, για αυτό και οι αυθεντικοί αργά ή γρήγορα ανασταίνονται. Παράλληλα όμως, τι θα γίνει με αναγνώστες που μεγάλωσαν διαβάζοντας τις περιπέτειες του Wally West ως Flash; Τι να του πει αυτός εκεί ο Barry Allen (που δεν είναι σαν τον Barry Allen της σειράς που παίζει τώρα, αυτός της σειράς έχει πολλά στοιχεία του Wally West). Έτσι καταλήγουμε με εκδοχές που συνυπάρχουν ή αλλάζουν η μία με την άλλη. Το DC rebirth (και κάθε άλλο reboot) αυτό που ουσιαστικά πάει να κάνει είναι να επανεισάγει κάποιους παλιούς και αγαπημένους χαρακτήρες στο DCU. Aνάμεσά τους και κάποιους που δεν είχαμε ξαναδεί ως μέλη του στο παρελθόν, και ναι, μιλάω φυσικά για τους Watchmen. Α, και κάτι τελευταίο: αν μετά από τα παραπάνω πείτε: πω!!!! η DC είναι μπέρδεμα, ας διαβάσω καλύτερα Μάρβελ. E, να ξέρετε ότι ένα παρόμοιο crisis reboot έκαναν το καλοκαίρι του 2016 με το Secret Wars. Και ετοιμάζουν και ένα μεγάλο restart το καλοκαίρι του 2018… white-echoes.eu

Ζητώ συγγνώμη για τη στραβά πρώτη σελίδα. Δυστυχώς ευθύνεται το φωτοτυπείο

Το Green Lantern – Emerald Dawn είναι ένα limited series έξι τευχών που εκδόθηκαν το 1990. Στόχος του ήταν να επαναπροσδιορίσει το συγκεκριμένο χαρακτήρα και να προμοτάρει το νέο του τίτλο. Η προηγούμενη σειρά είχε διακοπεί στο τεύχος 224, λόγω χαμηλών πωλήσεων, και με την ευκαιρία του Crisis of the Infinite Earths οι εκδότες είπαν να δοκιμάσουν και πάλι την τύχη της. Το ίδιο είχε γίνει και με άλλους χαρακτήρες της DC Comics. Μερικά χρόνια πριν είχε προηγηθεί το Man of Steel, ένα ακόμη Limited series που παρουσίαζε έναν νέο Superman, Πολύ πιο ανθρώπινο σε ένα πιο σαπουνοπερικό περιβάλλον με προσδιορισμένη continuity τύπου Spider-man. O Green Lantern άργησε λίγο να τύχει της ίδιας αντιμετώπισης και έτσι έχασε λίγο τον ντόρο του Crisis reboot. Το αποτέλεσμα μπορεί να πέρασε απαρατήρητο αλλά ήταν μια άκρως καλογραμμένη ιστορία. Ένας ανθρώπινος και αληθινός Hal Jordan είναι ο πρωταγωνιστής. Πιλότος δοκιμαστικών πτήσεων σε ιδιωτική εταιρία παλεύει με τους προσωπικούς του εφιάλτες. Ο πατέρας του, πιλότος και αυτός, είχε χάσει τη ζωή του μπροστά στα μάτια του γιού του με ένα πειραματικό αεροσκάφος. Το συγκλονιστικό αυτό βίωμα, η άστατη ζωή του και ένα μεθύσι οδηγούν σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που προκαλεί παράλυση σε έναν φίλο του. Η ψυχική του υγεία κλονίζεται ακόμη περισσότερο, και χάνεται με παράδοξο τρόπο ώσπου ανακαλύπτει ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο με ένα πτώμα. Ένας αστυνόμος του διαστήματος σκοτώνεται σε μια συμπλοκή του με έναν εγκληματία, και ο πρωταγωνιστής μας βρίσκει το όπλο του. Ένα δαχτυλίδι ευχών. Μέσω του Jordan ανακαλύπτουμε τι είναι αυτό το όπλο, ποιό αστυνομικό σώμα πρεσβεύει, πού δίνουν αναφορά, και ποιός είναι τέλος πάντων αυτός ο φοβερός εχθρός. Το κείμενο κυλάει όμορφα. Αν σας αρέσουν ιστορίες του διαστήματος αυτό το κόμικ είναι ό, τι πρέπει. Διασκεδαστικό με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, και πολύ όμορφο σκίτσο. Το σενάριο είναι των Keith Giffen και Gerald Jones. Ο πρώτος είναι ακρογωνιαίος λίθος της εταιρίας εδώ και περισσότερο από 35 χρόνια, ενώ ο δεύτερος ήταν ένας συγγραφέας εκείνης της εποχής που δοκιμάστηκε με καλά αποτελέσματα θα έλεγα σε διάφορους τίτλους της DC. Το πρώτο τεύχος γράφτηκε από τον James Owsley (αργότερα γνωστός ως Christopher Priest) χωρίς να ασχοληθεί με το χαρακτήρα ξανά. Το σκίτσο είναι του Mark Bright, γνώριμός μας από τις τελευταίες ιστορίες του Iron Man του ελληνικού Σπάιντερ-μαν του Καμπανά. Με το τέλος της σειράς εκδόθηκε ο νέος μηνιαίος τίτλος που όμως δεν εκμεταλλεύτηκε τίποτα ως reboot. Το σενάριο παρουσίαζε έναν βετεράνο σουπερήρωα, άνω των 40, με γκρίζους κροτάφους, που ενώ ήταν πρωτότυπα τα σενάρια, ήταν λίγο αφιλόξενα για το εφηβικό κοινό. Προσωπικά το διασκέδασα, αλλά αυτή η μόδα της εποχής με τις σοβαρές ιστορίες του Alan Moore επηρέασε και αυτόν τον τίτλο. Στο τεύχος 50 έχουμε το τέλος του Hal Jordan ως Green Lantern, και πρωταγωνιστής γίνεται ένας 25άρης, ο Kyle Ryner, για μια γεμάτη δεκαετία. Μετά από ένα χρόνο έχουμε και δεύτερη σειρά, το Emerald Dawn II, εξίσου καλογραμμένη με τους ίδιους δημιουργούς. Η ιστορία επικεντρώνεται στο Sinestro, έναν σκληρό Green Lantern που γίνεται ο μέντορας του Hal Jordan στο νέο αυτό κόσμο που του παρουσιάστηκε. Και εδώ έχουμε ένα πολύ καλό σενάριο με ένα Sinestro κρυφό δικτάτορα στον πλανήτη του, που επιβάλλει την τάξη απολυταρχικά με ολέθρια αποτελέσματα. Ο ήρωάς μας προσπαθεί να του δείξει το σωστό δρόμο, στο τέλος όμως τον εκθέτει στον Παγκόσμιο Οργανισμό των GL. Χορταστική δράση με ωραία πλοκή. Ο σκιτσογράφος αναβαθμίστηκε με το να δουλέψει στο μηνιαίο τίτλο, με σενάρια που έδειχναν αδυναμία να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κόσμου. Μπορεί να του λείπει αυτό το blockbuster στιλ που έχουν οι τίτλοι του Green Lantern την τελευταία δεκαετία, είναι όμως ένας καλός τίτλος να εξερευνήσεις το χαρακτήρα με ένα σενάριο που σέβεται τις ιστορίες του Silver Age, χωρίς να νοιώθεις ότι είναι κάτι μακριά από την εποχή μας. Σελίδες των συγγραφέων στο Wikipedia στα παρακάτω λινκς: Keith Giffen Gerard Jones Jim Owsley. Σελίδα του σκιτσογράφου M. D. Bright στο Wikipedia.

Ένα ακόμα one-shot της Anubis, που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ λίγο καιρό πριν και φτάνει πολύ γρήγορα εδώ. Η επετειακή αυτή έκδοση βγήκε για να τιμήσει τα 25 χρόνια εκδοτικής παρουσίας της Harley Quinn. Περιέχει 4 ιστορίες της συμπαθούς εγκληματία, γραμμένες και σχεδιασμένες από ισάριθμους συγγραφείς και σκιτσογράφους. Οι ιστορίες είναι ελαφρώς χιουμοριστικές και μάλλον απευθύνονται σε άτομα που δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με την ηρωίδα ή την πρωτογνώρισαν μέσω της ταινίας. Ωραία έκδοση από την Anubis, περιέχει και γκαλερί με σχέδια. Λογικά, έχουν μεταφέρει αυτούσια την αμερικανική έκδοση.

Η πραγματική ιστορία πίσω από τη Wonder Woman Η ιστορία της ηρωίδας του γνωστού κόμικ παρέμεινε στο σκοτάδι επί επτά δεκαετίες. Το καλοκαίρι του 1942, δημοσιεύεται σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιοφωνικούς σταθμούς ένα δελτίο Τύπου που είχε σταλεί από τα γραφεία της All-American Comics στη Νέα Υόρκη. Η ταυτότητα του δημιουργού της Wonder Woman «είχε κρατηθεί μυστική», έλεγε, αλλά ήρθε η ώρα για μια συγκλονιστική αποκάλυψη: «Ο συγγραφέας της Wonder Woman» είναι ο δρ. William Moulton Marston, διεθνώς γνωστός ψυχολόγος». Ή, τουλάχιστον έτσι έπρεπε να μοιάζει. Στην πραγματικότητα, το όνομα του δημιουργού της Wonder Woman ήταν το μικρότερο από τα μυστικά της… Η Wonder Woman είναι η πιο δημοφιλής γυναίκα σούπερ ηρωίδα όλων των εποχών. Εκτός από τον Superman και τον Batman, κανένας άλλος χαρακτήρας κόμικ δεν άντεξε τόσο στον χρόνο. Γενιές και γενιές κοριτσιών πήγαιναν στο σχολείο κουβαλώντας το κολατσιό τους σε κουτιά που είχαν απέξω τη Wonder Woman. Όπως κάθε superhero, η ταυτότητα της Wonder Woman ήταν μυστική. Σε αντίθεση όμως, με τους άλλους superheros, κουβαλούσε και μια (πραγματικά) μυστική ιστορία. Σε ένα από τα επεισόδια, εμφανίζεται ο Brown, εκδότης εφημερίδας που ψάχνει απεγνωσμένα το παρελθόν της Wonder Woman. Αναθέτει σε μια ομάδα δημοσιογράφων να τρέξει στο κατόπι της, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μέχρι που καταλήγει μισότρελος στο νοσοκομείο. Η Wonder Woman μεταμφιέζεται σε νοσοκόμα και του πηγαίνει ένα έγγραφο. «Η περγαμηνή αυτή φαίνεται να είναι η ιστορία του κοριτσιού που ονομάζεται ‘Wonder Woman’!», του λέει. «Την άφησε μια περίεργη γυναίκα με βέλο». Ο Brown σηκώνεται από το κρεβάτι και γυρίζει πίσω στο γραφείο του, φωνάζοντας με την περγαμηνή στο χέρι: «Σταματήστε τα πιεστήρια! Έχω την ιστορία της Wonder Woman!». Αλλά η μυστική ιστορία της Wonder Woman δεν είναι γραμμένη σε περγαμηνή. Βρίσκεται κρυμμένη σε χιλιάδες κιβώτια και συρτάρια, σε χιλιάδες έγγραφα, βιβλιοθήκες, αρχεία και συλλογές διασκορπισμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών εγγράφων του δημιουργού της Marston- έγγραφα τα οποία μέχρι πρότινος ουδείς είχε δει πλην της οικογένειας Marston. To πέπλο που σκέπαζε το παρελθόν της Wonder Woman για τα τελευταία 70 χρόνια σκεπάζει την κρίσιμη ιστορία των κόμικ, των υπερηρώων, της λογοκρισίας και του φεμινισμού. Όπως κάποτε το έθεσε ο Marston, "πρακτικά, η Wonder Woman είναι μια ψυχολογική προπαγάνδα για ένα νέο τύπο γυναίκας, ο οποίος, πιστεύω, θα έπρεπε να κυβερνά τον κόσμο". Τα κόμικς επινοήθηκαν περίπου το 1933 από τον Maxwell Charles Gaines, έναν διευθυντή δημοτικού σχολείου, ο οποίος κατόπιν ίδρυσε την All-American Comics. Ο Superman ήταν ο πρώτος που πέταξε πάνω από τους ουρανοξύστες το 1938. Ο Batman άρχισε να αχνοφαίνεται στο λυκόφως το 1939. Τα παιδιά διάβαζαν τις ιστορίες τους με μανία. Όμως εν μέσω του πολέμου στην Ευρώπη, τα κόμικ επικροτούσαν τη βία - ακόμη και την σεξουαλική. Τότε, το 1940, η Chicago Daily News αποκάλεσε τα κόμικς μια "εθνική ντροπή". "Δέκα εκατομμύρια αντίτυπα αυτών των ιστοριών σεξοτρόμου πωλούνται κάθε μήνα", σχολίαζε ο συντάκτης λογοτεχνίας καλώντας τους γονείς και τους δασκάλους να τα απαγορεύσουν καθώς "διαφορετικά θα έχουμε μια γενιά ακόμη πιο σκληρή από την παρούσα". Για να προστατευθεί από τις κριτικές, ο Gaines, τον ίδιο χρόνο, προσέλαβε τον Marston σαν σύμβουλο. "Ο γιατρός Marston από καιρό ήταν υπέρμαχος των σωστών κόμικς", εξηγούσε τότε. Ο Marston, που κατείχε τρία διπλώματα από το Χάρβαντ, ένα εκ των οποίων ήταν διδακτορικό στην ψυχολογία, πρέσβευε αυτό που τότε είχε ονομάσει "πειραματική ζωή". Είχε διατελέσει δικηγόρος, επιστήμονας και καθηγητής. Επίσης είναι φημισμένος για το γεγονός πως είχε δημιουργήσει το τεστ ανίχνευσης ψεύδους, καθώς ήταν εμμονικός με το να αποκαλύπτει τα μυστικά των άλλων. Ήταν επίσης επιστημονικός σύμβουλος σε θέματα ψυχολογίας στην Universal Pictures. Είχε γράψει σενάρια, ένα μυθιστόρημα, και δεκάδες άρθρα σε περιοδικά. Ο Gaines τον είχε μάθει από ένα από αυτά τα άρθρα, που αφορούσε τα κόμικς. "Κάποια από αυτά είναι γεμάτα βασανιστήρια, απαγωγές, σαδισμό και άλλες βίαιες δουλειές", του είχε πει τότε η δημοσιογράφος, Olive Richard, που υπέγραφε το άρθρο στο περιοδικό Family Circle. "Δυστυχώς αυτό είναι σωστό. Αλλά όταν μια αγαπητή ηρωίδα κινδυνεύει, οι αναγνώστες είναι σίγουροι πως η βοήθεια θα φτάσει αμέσως. Η επιθυμία του αναγνώστη είναι να δει το κορίτσι να σώζεται, όχι να υποφέρει", είχε απαντήσει τότε ο Marston. Ο Marston ήταν ένας χαμαιλέων. Το όνομα Olive Richard ήταν το ψευδώνυμο της Olive Byrne, που δεν είχε πάει να επισκεφθεί τον ψυχολόγο για να του πάρει συνέντευξη. Ζούσε μαζί του. Επίσης ήταν ανηψιά της Margaret Sanger, μιας εκ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του φεμινιστικού κινήματος τον 20ο αιώνα. Το 1916 η Sanger με την αδερφή της, την μητέρα της Olive, είχαν ανοίξει μια κλινική αντισύλληψης στις ΗΠΑ. Είχαν συλληφθεί και οι δυο για παράνομη διακίνηση αντισυλληπτικών φαρμάκων. Στην φυλακή, το 1917, η μητέρα της Olive έκανε απεργία πείνας που παρολίγον να της στοιχίσει τη ζωή της. Η Olive γνώρισε τον Marston όντας τελειόφοιτη στο Tufts - εκείνος ήταν ο καθηγητής της στην ψυχολογία. Τότε ήταν παντρεμένος με μια δικηγόρο την Elizabeth Holloway. Όταν ερωτεύτηκαν με την Olive έδωσε στην Elizabeth δυο επιλογές: Ή θα ερχόταν και η ερωμένη να μείνει μαζί τους ή θα την εγκατέλειπε. Εκείνη δέχθηκε την πρώτη επιλογή. Από το 1928 μέχρι το 1933 ζούσαν όλοι μαζί και κάθε μια τους έκανε δυο παιδιά. Η Holloway πήγαινε για δουλειά, και η Olive μεγάλωνε στο σπίτι τα παιδιά. Σε όσους ρωτούσαν τι συμβαίνει, είχαν πει πως η Olive είναι η χήρα του αδερφού του Marston. Ο ψυχολόγος σε ένα άρθρο του περί προκαταλήψεων είχε φτιάξει ένα κατάλογο έξι τύπων. Ο έκτος ήταν ο αγαπημένος του: "Εξαφανίστε την προκατάληψη απέναντι σε αντικομφορμιστικούς ανθρώπους". "Οι ανεκτικοί άνθρωποι είναι χαρούμενοι άνθρωποι. Οπότε γιατι να μην εγκαταλείψετε τις προκαταλήψεις που σας εμποδίζουν;", είχε γράψει στο άρθρο. Οι γιοί της Olive δεν έμαθαν ότι ο Marston ήταν ο πατέρας τους μέχρι το 1963, που τους το αποκάλυψε η Holloway ξορκίζοντάς τους να μην το αναφέρουν ξανά ποτέ. Εάν ο Gaines γνώριζε όλα αυτά ποτέ δεν θα είχε προσλάβει τον Marston. Δεν ήθελε να τραβήξει αντιπαραθέσεις γύρω του, ούτε να τις διευθετήσει. Όμως ο Marston και η Wonder Woman ήταν καταλυτικές για την ανάπτυξη της εταιρείας και την εξέλιξή της σε DC Comics. Όταν το 1940 o Gaines αποφάσισε να αναμετρηθεί με τους επικριτές του, δημιούργησε μια θέση σύμβουλου έκδοσης, την οποία έδωσε στον ψυχολόγο. Καθότι αυτό που ενοχλούσε το κοινό ήταν η αιμοβόρα ανδροπρέπεια του Superman και του Batman, ο σύμβουλος έκδοσης πρότεινε την δημιουργία μιας γυναίκας υπερηρωίδος. "Λοιπόν, γιατρέ", του είπε ο Gaines, "επέλεξα τον Superman αφότου κάθε εκδοτικός οίκος στην Αμερική τον είχε απορρίψει. Θα ποντάρω στην Wonder Woman σου! Αλλά θα γράφεις μόνος σου το σενάριο!" Έτσι, τον Φεβρουάριο του 1941, ο ψυχολόγος κατέθεσε το πρώτο σενάριο, εξηγώντας τις υποβόσκουσες ρίζες της ηρωίδος του που έμοιαζε με αμαζόνα, στην αρχαία Ελλάδα, όπου οι άντρες κρατούσαν τις γυναίκες φυλακισμένες μέχρι που εκείνες έσπαγαν τις αλυσίδες τους και ξέφευγαν. "Οι Νέες Γυναίκες, απελευθερωμένες και ενδυναμωμένες από την αλληλοϋποστήριξή τους, ανέπτυσσαν τεράστια φυσική και πνευματική δύναμη", έγραφε. Το κόμικ του, έλεγε, ήθελε να είναι ένα χρονικό "ενός νέου μεγάλου κινήματος που είναι σε εξέλιξη - της ενδυνάμωσης των γυναικών". Η Wonder Woman βγήκε από το τυπογραφείο στα τέλη του 1941 από την All-Star Comics, με ένα εξώφυλλο που είχε σχεδιάσει ο Harry G. Peter. Φορούσε μια χρυσή τιάρα, ένα κόκκινο στενό μπλουζάκι, μπλέ φούστα και ψηλές μέχρι το γόνατο κόκκινες δερμάτινες μπότες. Ήταν μια αρκετά ερεθιστική φιγούρα. Είχε φύγει από το νησί των γυναικών προκειμένου να παλέψει τον φασισμό με τον φεμινισμό της "στην Αμερική το τελευταίο προπύργιο της Δημοκρατίας και του δικαιώματος των γυναικών στην ισότητα". Για τον Gaines ήταν εξαιρετική, καθαρή, υπερπατριωτική ψυχαγωγία. Όμως τον Μάρτιο του 1942, ο Εθνικός Οργανισμός Αξιοπρεπούς Λογοτεχνίας έβαλε την Wonder Woman στην μαύρη λίστα των "Εκδόσεων που δεν εγκρίνονται για τη Νεολαία", καθώς η ηρωίδα "δεν ήταν επαρκώς ενδεδυμένη". Τότε ο εκδότης κατάλαβε πως χρειαζόταν έναν άλλο ειδικό. Απευθύνθηκε στην Lauretta Bender, μια αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, στην Ιατρική Σχολή, και επικεφαλής ψυχίατρος στην Κλινική του Bellevue, όπου ήταν διευθύντρια της παιδικής πτέρυγας ως ειδικός απέναντι στη βία. Από καιρό είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για τα κόμικ αλλά το ενδιαφέρον της είχε κορυφωθεί από το 1940, όταν ο σύζυγός της είχε σκοτωθεί σε ένα τροχαίο, επιστρέφοντας την ίδια και την 8 ημερών κόρη τους από το μαιευτήριο στο σπίτι. Η Bender έμεινε με μόνη με τρια παιδιά μικρότερα των τριών ετών, και σύντομα έγινε με τον άσχημο τρόπο ειδική στα παιδικά τραύματα. Το 1940, πραγματοποίησε μια έρευνα για να διαπιστώσει την επίδραση που είχαν τα κόμικ σε παιδιά που έπασχαν από συμπεριφορικά προβλήματα. Ένα από τα παιδιά είχε δει τον πατέρα της, καταδικασμένο δολοφόνο, να αυτοκτονεί. Επέμενε να αυτοαποκαλείται Shiera, μια ηρωίδα ενός κόμικ που σώθηκε την τελευταία στιγμή από τον Flash. Ένα άλλο παιδί είχε υποστεί βιασμό. Όσο δεν ήταν υπό φαρμακευτική αγωγή ή δεν φορούσε "μια κάπα του Superman" πάθαινε κρίσεις. Ένιωθε ασφάλεια με την ιδέα ότι μπορεί να πετάξει μακριά εάν το θελήσει, πιστεύοντας πως η κάπα τον προστάτευε από μια επίθεση. Για τους ερευνητές πλέον ήταν ένα πράγμα σίγουρο: τα κόμικς ήταν ο πολιτισμός αυτής της γενιάς και είχαν τις ίδιες επιδράσεις με τα παραμύθια. Αυτό όμως το συμπέρασμα δεν σταμάτησε την αμφισβήτηση. Τον Φεβρουάριο του 1943, η Josette Frank, μια ειδικός στην παιδική λογοτεχνία, επικεφαλής της Ένωσης Παιδικών Μελετών και μέλος του συμβουλευτικού σώματος του Gaines, έστειλε στον εκδότη μια επιστολή λέγοντας ότι παρόλο που δεν ήταν ποτέ οπαδός της Wonder Woman, πλέον ένιωθε ότι έπρεπε επιτέλους να μιλήσει για τις "σαδιστικές εικόνες που δείχνουν τις γυναίκες αλυσοδεμένες και βασανισμένες". Η αλήθεια ήταν πως σε κάθε επεισόδιο η Wonder Woman εμφανιζόταν αλυσοδεμένη, χτυπημένη, πιασμένη με λάσσο, δεμένη με σκοινιά ή αιχμάλωτη. Στα πρώτα σενάρια, που δεν είχαν υποστεί επεξεργασία, ο Marston περιέγραφε τις σκηνές αιχμαλωσίας προσεκτικά με ιδιαίτερη έμφαση στη λεπτομέρεια και με τρομερή ακρίβεια. Όπως μπορεί να φανεί και από τα αρχεία που υπάρχουν στις βιβλιοθήκες του Dibner και του Ινστιτούτου Smithsonian, χαρακτηριστικές ήταν οι λεπτομέρειες που έδινε στον σκιτσογράφο, τον Peter: "Κάνε κοντινό, αλλά δείξε ολόκληρη τη φιγούρα της WW. Σχεδίασε προσεκτικά τις αλυσίδες εδώ - οι άντρες του Άρη, του Θεού του Πολέμου, δεν είναι άσχετοι! Φόρεσε ένα μεταλλικό κολάρο στην WW με μια αλυσίδα να φεύγει από το κάδρο, όπως γίνεται με τους φυλακισμένους, όταν περπατούν στη σειρά. Τα χέρια της να είναι δεμένα στο στήθος της. Βάλε διπλό δέσιμο της αλυσίδας στους καρπούς της ανάμεσα από τα περιβραχιόνιά της - αυτά κρατούν τα χέρια της δεμένα. Ύστερα βάλε άλλη μια αλυσίδα, μεγαλύτερη, από την οποία ξεκινά ένα νέο σκοινί που δένεται πάνω από τα γόνατά της. Φτιάξε δυο ζευγάρια χέρια που την κρατούν αλλά έρχονται έξω από το κάδρο. Όλο το κάδρο θα χάσει το νόημα της ύπαρξής του εάν δεν τα σχεδιάσεις όλα ακριβώς όπως τα περιγράφω εδώ". Ο Gaines προώθησε την επιστολή της Frank στον Marston, ο οποίος την έσκισε. Όμως κατόπιν ήρθε και δεύτερο παράπονο για τα βασανιστήρια που υφίστατο η ηρωίδα. Αυτή τη φορά από την Dorothy Roubicek, την πρώτη γυναίκα σεναριογράφο της DC Comics. "Προφανώς δεν περίμενα από την κυρία R. να τα καταλαβαίνει όλα αυτά. Εξάλλου εγώ έχω αφιερώσει όλη μου τη ζωή στις ψυχολογικές αξίες. Η κυρία R. είναι στον χώρο των κομικς, πόσο; Έξι μήνες; Και ποτέ δεν ήταν στην ψυχολογία. Αλλά το μυστικό στην γυναικεία συμπεριφορά είναι ότι οι γυναίκες αρέσκονται στην υποτέλεια. Στο να είναι δεμένες", έγραψε τότε ο Marston στον Gaines. Η Roubicek δούλευε πάνω στον Superman. Ήταν εκείνη που είχε εφεύρει τον κρυπτονίτη. Θεωρούσε πως και οι υπερήρωες πρέπει να έχουν αχίλλειους πτέρνες. Είπε τότε στον Gaines, πως κατά τη γνώμη της η Wonder Woman έπρεπε να μοιάζει περισσότερο με τον Superman. Όπως εκείνος δεν θα πήγαινε πίσω στον πλανήτη Κρύπτον, έτσι και εκείνη δεν θα έπρεπε να μπορεί να επιστρέψει πίσω στο νησί του Παραδείσου, όπου συμβαίνουν τα πιο πρόστυχα πράγματα. Ο Gaines την έστειλε να βρει την Bender και να την συμβουλευτεί. Εκείνη απάντησε ότι δεν διέκρινε "μαζοχιστικά ή σαδιστικά στοιχεία στην Wonder Woman", ενώ ταυτοχρόνως εκτιμούσε τον τρόπο με τον οποίο ο Marston έπαιζε με τον φεμινισμό. "Θεωρεί ότι ο γιατρός Marston χειρίζεται πολύ έξυπνα όλο το 'πείραμα' όπως το αποκαλεί η ίδια. Θεωρεί πως φέρνει στο προσκήνιο το πραγματικό διακύβευμα - αυτό που κατά την ίδια προκαλεί τις διαφωνίες που υπάρχουν. Δεν πρόκειται για διαφορές μεταξύ των φύλων με σεξουαλικό πρόσημο, ούτε για μια μάχη για την υπεροχή, αλλά για ένα πρόβλημα στις σχέσεις μεταξύ των φύλων. Η γιατρός Bender θεωρεί ότι αυτό το σενάριο πρέπει να μείνει ως έχει", ήταν η αναφορά της σεναριογράφου. Ο Gaines ανακουφίστηκε τότε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943, όταν έλαβε μια επιστολή από έναν λοχαγό του Αμερικανικού Στρατού, τον John D. Jacobs. "Είμαι ένας από εκείνους τους περίεργους, άτυχους άντρες, που αντλούν τεράστια ερωτική απόλαυση από την σκέψη και μόνο μιας όμορφης γυναίκας δεμένης ή με μάσκα ή με εξαιρετικά ψηλά τακούνια και μπότες με κορδόνια ή σε κάθε περίπτωση σε οποιασδήποτε μορφής κράτηση", έγραφε θέλοντας να μάθει εάν ο συγγραφέας της Wonder Woman έχει τις ίδιες επιθυμίες με τον ίδιο και εάν ναι, μήπως έχει στην κατοχή κάτι από όλα όσα απεικονίζονται ή είναι προϊόν της φαντασίας του. Για το αρχείο, ο γιος του Marston δήλωσε στο περιοδικό του Smithsonian, πως ο πατέρας του αυτά τα έβλεπε μεταφορικά και πως ποτέ δεν είχε δει γυναίκα δεμένη στο κρεββάτι ούτε κάποιο από αυτά τα αντικείμενα. Ο εκδότης έστειλε μια επιστολή στον ψυχολόγο λέγοντας ότι μόλις ήρθε αντιμέτωπος με τους φόβους του. Μαζί εσώκλεισε και σημειώσεις της Roubicek αναφορικά με τρόπους που μπορεί κανείς να παρουσιάσει μια γυναίκα υπό κράτηση χωρίς τη χρήση αλυσίδων. "Με αυτές τις σημειώσεις μπορούμε να μειώσουμε τη χρήση αλυσίδων κατά 50% εώς και 75% χωρίς να χάσει ενδιαφέρον η ιστορία και να πέσουν οι πωλήσεις", του είπε. Ο Marston απάντησε ειρωνικά λέγοντας ότι θα μπορούσε να του απαριθμήσει ένα σωρό γυναικεία αντικείμενα ή χαρακτηριστικά που αποτελούν ερωτική φαντασίωση για τους άντρες. "Δεν μπορείς να έχεις έναν πραγματικό γυναικείο χαρακτήρα χωρίς να αγγίξεις κανένα από τα φετίχ των αναγνωστών. Κάτι που, για μένα, είναι ρηχό", έγραψε, προσθέτοντας όμως: "Φυσικά ποτέ δεν θα υπάρξει μέσα στα κείμενα καμία αισχρή φαντασίωση που περιλαμβάνει τον πραγματικό πόνο του θύματος, όπως ο σαδισμός, ο φόνος και τα βασανιστήρια. Ευχαριστήστε την κυρία Roubicek για τις σημειώσεις της". Το 1944, ο Gaines και ο Marston υπέγραψαν μια συμφωνία για να μπει η Wonder Woman ως στήλη σε εφημερίδες. Τότε ο ψυχολόγος προσέλαβε μια μαθήτριά του την, Joye Hummel (πλέον Joye Kelly), να τον βοηθήσει με τα σενάρια. Τα δικά της ήταν πιο αθώα. Αυτή η αντίθεση, όμως, έκρυβε κυρίως άλλους λόγους: Ο Marston είχε κρατήσει τη σχέση του με την Olive κρυφή, όπως ήθελε να μείνει κρυφή και η σχέση της οικογένειά του με την θεία της. Όμως ο ίδιος, η Olive και η Holloway, όπως και ο σκιτσογράφος Harry Peter ήταν βαθιά επηρεασμένοι από τα φεμινιστικά κινήματα και τα κινήματα αντισύλληψης, που συχνά στην εικονογράφησή τους χρησιμοποιούσαν αλυσίδες. Ο Peter είχε εμπλακεί με το φεμινιστικό κίνημα ήδη από το 1912 όταν έκαν την εικονογράφηση για την στήλη "Σύγχρονη Γυναίκα" του περιοδικού Judge. Εκεί συνεργάστηκε με τον σκιτσογράφο Lou Rogers που αργότερα συνεργάστηκε με την Margaret Sanger για το περιοδικό Birth Control Review. Τα σκίτσα τους παρουσίαζαν πάντα μια αλληγορική μορφή γυναίκας δεμένης με αλυσίδες ή με σκοινιά, η οποία έσπαζε τα δεσμά της. Όταν το 1941 ο Marston δημιούργησε την Wonder Woman το έκανε ως μνεία στο έργο της θείας της συντρόφου του. Όμως πήρε αυτό το μυστικό μαζί του στον τάφο του το 1947. Λίγα κόμικ επέζησαν τον πόλεμο και όσα το έκαναν μετά το 1954 άλλαξαν άρδην. Η Αμερικανική Ένωση Περιοδικών Κόμικ υιοθέτησε έναν νέο κώδικα: Κάθε σκηνή τρόμου, εκτεταμένης αιματοχυσίας, αισχρών εγκλημάτων, λαγνείας, σαδισμού και μαζοχισμού δεν επιτρέπεται. Σεξουαλικές αναφορές επίσης δεν πρέπει να γίνονται. Βίαιες ερωτικές σκηνές ή σεξουαλικές ανωμαλίες είναι επίσης απαγορευμένες. Η διαχείριση του έρωτα θα πρέπει να εστιάζει στην οικία και στην αγνότητα του γάμου". Μετά τον θάνατο του Marston, η Olive και η Holloway έζησαν μαζί στην Τάμπα της Φλόριντα. Η πρώτη πέθανε το 1990 σε ηλικία 86 ετών. Η Elizabeth Holloway πέθανε το 1993. Οι New York Times έγραψαν έναν επικήδειο με τον τίτλο: "Elizabeth H. Marston, η έμπνευση για την Wonder Woman, 100 ετών". Πηγή Μέρος της ιστορίας υπάρχει και σε αυτό το άρθρο.

The Art of Wonder Woman: Τίποτα λιγότερο από υπέροχες αφίσες! Δύναμη. Χάρη. Σοφία. Δέος. Και υπέροχες αφίσες για την πιο σημαντική ηρωίδα των comics που έχει – επιτέλους! – την δική της ταινία. Με την «Wonder Woman» να κατακτά με εντυπωσιακή άνεση το παγκόσμιο box-office, την Πάτι Τζένκινς να αποδεικνύει περίτρανα ότι η ικανή σκηνοθεσία μιας υπερ-ηρωικής ταινίας δεν αποτελεί αποκλειστικά ανδρική υπόθεση και την Γκαλ Γκαντότ να δίνει με πάθος, τόλμη και ατέλειωτη ενέργεια σάρκα και οστά σε μια εμβληματική μορφή των comics (που ανεξήγητα καθυστέρησε 75 χρόνια μέχρι να κυριεύσει την μεγάλη οθόνη), μπορούμε με ασφάλεια να δηλώσουμε ότι εισερχόμαστε σε μία νέα, πολύ πιο ενδιαφέρουσα εποχή για το Hollywood. Artwork από τον Chris Malbon Με αφορμή την παγκόσμια κυκλοφορία της ταινίας, οι καλλιτέχνες του Poster Posse εμπνεύστηκαν από την πιο αρχετυπική σούπερ-ηρωίδα των comics για να δημιουργήσουν μια σειρά από αφίσες έργα-τέχνης, που ακολουθούν την Wonder Woman από τα πρώτα της χρόνια στην Θεμίσκυρα μέχρι τις εμπειρίες της στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Το τελικό αποτέλεσμα φλερτάρει τόσο με τα έντονα χρώματα όσο και με το σκοτάδι, αναδεικνύοντας όλες τις πτυχές μιας θαυμαστής Wonder Woman, και χρησιμοποιεί την, ταυτόσημη πια, μορφή της Γκαλ Γκαντότ για να προκαλέσει αντανακλαστικά το δέος και το θαυμασμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όντως είναι η Wonder Woman που τόσα χρόνια περιμέναμε. Δείτε στη συνέχεια όλα τις αφίσες που δημιουργήθηκαν από τους ετερόκλιτους αλλά πάντα ταλαντούχους δημιουργούς και ταξιδέψτε εκ νέου στην ιστορία ενηλικίωσης μιας ηρωίδας που – επιτέλους – κατακτά με το ξίφος (και το λάσο της αλήθειας) της το βασίλειο του κινηματογράφου. Μοναδική ένσταση; Θα θέλαμε περισσότερες γυναίκες καλλιτέχνες να προσφέρουν την οπτική τους σε αυτή την τόσο σημαντική για την ιστορία του μέσου ηρωίδα. Artwork από τον Andrew Swainson Artwork από τον Ben Mcleod Artwork από τον Berkay Daglar Artwork από τον Daniel Nash Artwork από τον Doaly Artwork από τον Mike Mahle Artwork από τον Mike Mahle Artwork από τον Nicolas Bannister Artwork από τον Orlando Arocena Artwork από τον Paul Ainsworth Artwork από τον Salvador Anguiano Artwork από τον Simon Delart Artwork από τον Simon Delart Artwork από τους The Dark Inker Πηγή

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να δημιουργήσω νέο θέμα, αλλά από την στιγμή που και ο Del Toro επισημοποίησε ότι βρίσκεται σε συζητήσεις με την DC...... Λοιπόν, υπάρχουν φήμες για μια ταινία ονόματι Heaven Sent, θα είναι ουσιαστικά μια JLD ταινία, στην οποία θα συμμετέχουν mystical χαρακτήρες της DC, δηλαδή οι Constantine, Swamp Thing, Zatanna κτλ. Ο Del Toro, σε ερώτηση του MTV Geek σχετικά με το θέμα, απάντησες ότι βρίσκεται σε συζητήσεις για μια τέτοια ταινία. Το πότε θα την κάνει είναι άλλο θέμα γιατί έχει καμιά ντουζίνα ταινίες και σειρές που τον περιμένουν. Ας ετοιμάσει πρώτα το Hulk!

Μετά την ακύρωση του Constantine, το NBC αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του για άλλη μια φορά με τον κόσμο της DC, προσαρμόζοντας το ταυτόχρονα σε ένα είδος που γνωρίζει καλά. Να που καταλήξαμε στην πρώτη sitcom ημίωρη κωμωδία βασισμένη στον κόσμο των κόμικς λοιπόν. Το Powerless θα λαμβάνει χώρα στα γραφεία της χειρότερης ασφαλιστικής εταιρίας στο DCU, η οποία προσπαθεί να τα βγάλει πέρα σε ένα κόσμο γεμάτο από υπερανθρώπους. Θεματολογικά το έχουν περιγράψει ως αντίστοιχο του The Office, αλλά η περιγραφή μου φέρνει και ολίγη από Damage Control της Marvel. Έχει παραγγελθεί ένας πιλότος προς το παρόν, τον οποίο γράφει ο εκτελεστικός παραγωγός της σειράς, ο Ben Queen, ο οποίος αναπτύσσει και την σειρά και μοιράζεται τα χρέη της παραγωγής με τον Michael Patrick Jann, οποίος θα σκηνοθετήσει και τον πιλότο. Πρωταγωνιστούν η Vanessa Hudgens πλάι στον γνωστό από το Firefly & Dollhouse, Alan Tudyk και τον Danny Pudi του Community. Παίζει επίσης και η Christina Kirk, η οποία απ' ότι καταλαβαίνω, θα είναι η μόνη μεγάλη οπαδός των υπερηρώων στο καστ. Δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα πρεμιέρα. Όσο για χαρακτήρες της DC που μπορεί να εμφανιστούν, δεν έχει ανακοινωθεί κάτι ακόμα. Αναμένονται γνωστά ονόματα αλλά όχι τα ακριβοθώρητα, αν και θα κατονομάζονται όλοι. https://en.wikipedia.org/wiki/Powerless_(TV_series) [imdb=tt5083928]