Αναζήτηση στην Κοινότητα

Casty και Michela Frare βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του The Comic Con 7 και μίλησαν στην «Εφ.Συν.». O Casty και η Michela Frare κατά τη διάρκεια του The Comic Con 7 Ένας εκ των κορυφαίων Ιταλών δημιουργών κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϊ βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο του The Comic Con 7, συνοδεία της ταλαντούχας συνεργάτιδάς του. Ο λόγος για τον Casty, κατά κόσμον Andrea Castellan, και τη Michela Frare, η οποία τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται μαζί του στο στάδιο της μελάνωσης των ιστοριών του πρώτου. Συνεχίζοντας την παράδοση του Αμερικανού Φλόιντ Γκότφρεντσον και του Ιταλού «μαέστρου» Ρομάνο Σκάρπα, ο Casty αναβάθμισε με το ταλέντο και τη φαντασία την εμφάνιση του διασημότερου ποντικού στον κόσμο, του Μίκι Μάους, προσδίδοντας εκ νέου βάθος στον χαρακτήρα. Μεταξύ άλλων η σειρά ιστοριών με τον Μίκι, τον Γκούφι και την πρωτότυπη ηρωίδα που επινόησε ο ίδιος, την αρχαιολόγο Κλάρα Λοφτ, συνδέουν τον καλλιτέχνη δημιουργικά με την ελληνική Ιστορία. Σε ένα άλλο πλαίσιο η Michela Frare, εκτός από το απαιτητικό έργο της μελανώτριας στις κλασικές ιστορίες του μεγάλου σχεδιαστή, υπογράφει και τα δικά της έργα τόσο εικονογραφώντας ιστορίες με τους κλασικούς ήρωες όσο, κυρίως, μεταφέροντας τις περιπέτειες των δημοφιλών κινηματογραφικών ηρώων της Disney και της Pixar. ● Έχεις εμπνευστεί πολλάκις από την ελληνική Ιστορία, ειδικά στις περιπέτειες της Κλάρας Λοφτ, όπως «Ο Κολοσσός της Ρόδου». Casty: Πάντοτε ήμουν μεγάλος θαυμαστής των ιστοριών που μπλέκουν την αρχαιολογία με την καλλιτεχνική φαντασία. Προσπαθώ πάντα να προσθέτω κάτι καινούργιο, ενώνοντας πολλές φορές διαφορετικούς πολιτισμούς – γι’ αυτό τον λόγο, κάθε φορά που γράφω μια ιστορία κάνω έρευνα προκειμένου να δώσω μία ρεαλιστική βάση στις ιστορίες μου. Για παράδειγμα, στον «Κολοσσό της Ρόδου» παρουσιάζω ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου ως ένα γιγαντιαίο ρομπότ. Δεν ήταν μια τυχαία επιλογή. Μελέτησα πρώτα τα είδη τεχνολογίας που ήταν ήδη γνωστά εκείνη την εποχή. Στην ιστορία εξηγώ πώς το ρομπότ λειτουργεί χάρη σε μία τεράστια μπαταρία. Στην πραγματικότητα, υπάρχει η υπόθεση πως οι Αιγύπτιοι ήδη από τότε γνώριζαν να χρησιμοποιούν τον ηλεκτρισμό, αξιοποιώντας πήλινα αγγεία και σύρματα χαλκού. Η ιστορία «Ο Κολοσσός της Ρόδου» (2005) σε σενάριο Casty και σχέδιο Giorgio Cavazzano δημοσιεύτηκε στα ελληνικά στο περιοδικό Αλμανάκο #210. Η επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη και στους αρχαιολογικούς χώρους της Μακεδονίας μού έδωσε τη δυνατότητα να οπτικοποιήσω κατά κάποιον τρόπο το περιβάλλον στο οποίο θα τοποθετηθεί μία από τις επόμενες ιστορίες μου, με την περιπετειώδη αρχαιολόγο στην αναζήτηση της Χαμένης Ατλαντίδας, η οποία θα διαδραματίζεται στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. ● Θεωρείσαι ένας από τους δημιουργούς που ανανέωσε την εικόνα του Μίκι Μάους στα σύγχρονα ευρωπαϊκά κόμικς. Casty: Ο Μίκι στο παρελθόν υπήρξε ένας από τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες. Ιδίως στα κόμικς του Γκότφρεντσον και του Σκάρπα ήταν αξιολάτρευτος. Δεν ήταν υπερήρωας ή εκνευριστικά τέλειος. Ο Γκούφι τον πλαισίωνε πάντοτε με έναν πιο διασκεδαστικό τρόπο, ενώ η Μίνι στις κλασικές ιστορίες δεν είχε τα χαρακτηριστικά της σικ αντιπαθούς κυρίας αλλά της συντρόφου του Μίκι, η οποία ενίοτε παρουσιαζόταν σνομπ καθαρά για χιουμοριστικούς λόγους. Σταδιακά, ο ήρωας παρερμηνεύτηκε από πολλούς συναδέλφους μου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το μοτίβο με τον ιδιωτικό ντετέκτιβ που βοηθάει τον Επιθεωρητή Ο’ Χάρα στην επίλυση αστυνομικών υποθέσεων έγινε κυρίαρχο και σε μεγάλο βαθμό μονότονο. Ο κλασικός Μίκι βουτούσε σε κάθε λογής περιπέτειες οι οποίες τον ξεπερνούσαν κατά πολύ σε μέγεθος, υπογραμμίζοντας έτσι το θάρρος του. Δεν ήταν ξερόλας ή ανίκητος, αλλά ξεπερνούσε τον εαυτό του και αναζητούσε βοήθεια από τους φίλους του για να αντεπεξέλθει. Αυτός ήταν πάντοτε ο Μίκι Μάους που μου άρεσε και αυτόν προσπάθησα να ξαναφέρω στο προσκήνιο. ● Θα έλεγες ότι ήταν παραμελημένος από τους ομότεχνούς σου νωρίτερα; Έγιναν αρκετές αξιόλογες προσπάθειες, αναμφίβολα. Εγώ ξεκίνησα την καριέρα μου στο χώρο του σχεδίου και των κόμικς, εικονογραφώντας άλλους ήρωες όπως ήταν ο Cattivik και ο Lupo Alberto. Το όνειρό μου όμως ήταν πάντοτε ο Μίκυ Μάους. Όταν επιχείρησα να απευθυνθώ για πρώτη φορά στην Disney, έστειλα,δείγμα δουλειάς μου τόσο με το σύμπαν των παπιών όσο και με αυτό των ποντικιών – για καλή μου τύχη προτίμησαν το δεύτερο και, εδώ που τα λέμε, εκεί υπήρχε έλλειψη, αφού στους περισσότερους άρεσε να φτιάχνουν ιστορίες με τους Ντακ. Μου δόθηκε έτσι η δυνατότητα να φτιάξω έναν Μίκυ συμπαθητικό και να τον τοποθετήσω στο επίκεντρο μυστηριωδών ιστοριών. ● Ιστορίες του Γκότφρεντσον και του Σκάρπα θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν σήμερα; Casty: Ενδεχομένως ούτε οι πρώτες δικές μου ιστορίες θα μπορούσαν, ιδίως όσες σχετίζονται με ευαίσθητες θεματικές που με απασχολούν και για τις οποίες θέλησα να μιλήσω στις ιστορίες μου, όπως για παράδειγμα το κυνήγι της φάλαινας ή η μόλυνση. Θεωρώ πως για να μιλήσεις ουσιαστικά για ένα πρόβλημα σε κάποιον πρέπει πρώτα απ’ όλα να του το δείξεις. Φυσικά δεν θα σχεδίαζα ποτέ θανάτους ζώων σε παιδικά κόμικς, αλλά κάπως πρέπει να το υπονοήσεις. Στην περίπτωση της μόλυνσης κάποιος θα πρέπει να μολύνει – γι’ αυτό υπάρχουν οι «κακοί», ώστε να παρεμβαίνει και μια ηθική αξιολόγηση των συμπεριφορών που στηλιτεύεις. ● Κατά τη γνώμη σου, υπάρχει χώρος για εισαγωγή στοιχείων διαφορετικότητας στα κόμικς με τους κλασικούς ήρωες του Ντίσνεϋ, όπως επιχειρεί σταδιακά να κάνει η εταιρεία στις κινηματογραφικές της παραγωγές; Αισθάνομαι πως οι βασικοί ήρωες με τους οποίους ασχολούμαι, δηλαδή ο Μίκυ, ο Γκούφυ και η υπόλοιπη παρέα του Μίκυ Σίτυ, δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες πάντα δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσεις για ζητήματα που οι πρωταγωνιστές ενδεχομένως δε θα μπορούσαν χωρίς κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, αλλά ταυτόχρονα με έναν αβίαστο τρόπο που εξυπηρετεί την ιστορία. Όταν δημιουργώ δικούς μου, πρωτότυπους ήρωες, πάντοτε πυξίδα μου είναι οι αφηγηματικές ανάγκες, σε συνδυασμό με τις κοινωνικές εξελίξεις. Υπήρξε μία περίοδος που ένιωσα την ανάγκη να εκμοντερνίσω την εικόνα της γυναίκας στα σύγχρονα κόμικς, γι’ αυτό δημιούργησα μία σειρά από πρωτότυπους θηλυκούς χαρακτήρες. Ήθελα να ξεφύγουμε από την στερεοτυπική απεικόνιση της Μίννι που έπινε τσάι ή πήγαινε για ψώνια με την Κλάραμπελ. Έχουμε την Κλάρα Λοφτ, η οποία είναι μία ηρωίδα μορφωμένη και παράλληλα δυναμική, ψυχικά και σωματικά, την Ρίτσα Πεσκανδρίτσα, η οποία εμφανίζεται περισσότερο μελετηρή, φοράει γυαλιά και λατρεύει τις βιβλιοθήκες, αλλά είναι έτοιμη να ριχτεί σε νέες περιπέτειες και να ταξιδέψει, καθώς και την Ούμα, η οποία είναι μέλος μίας ομάδας ταξιδευτών στο χρόνο, οπλοφορεί και είναι πολύ ζόρικη. Προσπάθησα να αποφύγω τα στερεότυπα και να έρθω πιο κοντά στην εποχή μας. Πάντοτε όμως θα υπάρχει περισσότερος χώρος. «Η Disney έκανε βήματα τόσο μεγάλα όσο αυτό του ανθρώπου στο φεγγάρι» ● Όχι μόνο επισκέφθηκες για πρώτη φορά την Ελλάδα, αλλά έκανες και την παρθενική σου εμφάνιση σε εκδηλώσεις του είδους στη Θεσσαλονίκη! Θα ήθελα να μοιραστείς λίγα λόγια για την εμπειρία σου μαζί μας. Όχι μόνο αυτό, αλλά είναι και η πρώτη φορά που δίνω συνέντευξη για τη δουλειά μου! Αυτές τις μέρες βίωσα ένα λουτρό ενθουσιασμού! Η Θεσσαλονίκη μου άρεσε πολύ, το ίδιο και οι άνθρωποί της! Οι αγαπημένες μου στιγμές ήταν όταν ερχόμουν σε επαφή με τα μικρά παιδιά, τα οποία εκρήγνυνταν από χαρά όταν έπαιρναν στα χέρια τους τα σχέδια που τους έκανα. Τα παιδιά δεν έχουν φίλτρα κι αυτό είναι υπέροχο. Μπορεί το έργο μας να διαδίδεται σε ανεξέλεγκτο αριθμό ανθρώπων και περιοχών στον κόσμο, αλλά εμείς εργαζόμαστε κλεισμένοι στο γραφείο μας – σπάνια γινόμαστε κοινωνοί αυτού. Είναι πολύ ευχάριστο συναίσθημα όταν αντιλαμβάνεσαι έμπρακτα πως μπορεί να προσφέρεις, έστω για λίγη ώρα, χαρά σε τόσο πολλά μικρά πλάσματα που κάνουν όνειρα και μαγεύονται από τις ιστορίες μας. ● Μεταφέροντας στο χαρτί κινηματογραφικούς ήρωες της Disney και της Pixar, έρχεσαι αντιμέτωπη με περιορισμούς στην απόδοση των πολλών διαφορετικών χαρακτήρων; Frare: Όταν καλείσαι να γράψεις μια ιστορία που σχετίζεται με αυτά τα έργα, οφείλεις να είσαι απόλυτα συνεπής στα βασικά χαρακτηριστικά του εκάστοτε χαρακτήρα, ακολουθώντας κάποιες κατευθυντήριες γραμμές που υπαγορεύονται κεντρικά από την εταιρεία. Σε ότι αφορά το σχέδιο, παρ’ όλο που όλα εντάσσονται στην ευρύτερη κατηγορία του χιουμοριστικού, πρέπει να είσαι αρκετά προσαρμοστικός ώστε να κινείσαι με ευκολία από τους χαρακτήρες του «Cars» σε αυτούς του «Frozen». Κάθε μέρα είναι μια πρόκληση. Υπάρχουν πολλά στάδια ελέγχου πριν από την τελική έγκριση, αφενός δημιουργικά (μολύβια, μελάνια, χρώμα) και αφετέρου ιεραρχικά (από την Ιταλία στην Αμερική και από το εκδοτικό τμήμα στο τμήμα παραγωγής κινουμένων σχεδίων). Η διαδικασία είναι χρονοβόρα και συχνά διορθώσεις για κάποιο προηγούμενο στάδιο έρχονται ενώ έχει ολοκληρωθεί ήδη το επόμενο, με αποτέλεσμα να καταβάλλεις αρκετή επιπλέον δουλειά. Εξώφυλλο της σειράς Ducktales στο οποίο η Michela Frare υπογράφει το μελάνι (σχέδιο: Marco Ghiglione). ● Πρόσφατα έχει ανοίξει έντονα η συζήτηση περί εισαγωγής στοιχείων διαφορετικότητας στις ταινίες της εταιρείας. Frare: Σε αυτόν τον τομέα η Disney έκανε βήματα τόσο μεγάλα όσο αυτό του ανθρώπου στο φεγγάρι. Εισήγαγε τη σεξουαλική διαφορετικότητα στις νέες ταινίες της ξεκινώντας δειλά με το «Lightyear» και φτάνοντας, ειδικά με το «Strange World», να μιλήσει με τέτοια σαφήνεια για μια κοινωνική πραγματικότητα που νωρίτερα μόνο υπαινικτικά προσέγγιζε. Η στροφή προς αυτήν την κατεύθυνση είναι αναγκαία και θεμελιώδης στην εποχή μας. Και το σχετικό link...

Η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια 22 Ελλήνων σχεδιαστών κόμικς που συμμετέχουν στην 7η διοργάνωση «The Comic Con». Το έργο της σκιτσογράφου Βαρβάρας Μουρατίδου για την Ανω Πόλη. Τι ευτυχής συγκυρία! Δύο από τις μεγαλύτερες φεστιβαλικές διοργανώσεις της Θεσσαλονίκης συμπίπτουν τόσο σε ημερομηνίες όσο και στον ίδιο χώρο. Η γιορτή του βιβλίου και η κουλτούρα των κόμικς στην πιο «υπερ-ηρωική» διοργάνωση της ένατης τέχνης, επιστρέφουν ταυτόχρονα και δυναμικά στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Σχεδιασμένο πάνω στα αμερικανικά πρότυπα αλλά προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα το «Thessaloniki Comic Con» είναι ένα από τα πιο δημοφιλή φεστιβάλ. Από την πρώτη διοργάνωση του 2015 στις αποθήκες του Λιμανιού κέρδισε την εμπιστοσύνη σχεδιαστών και κοινού και έγινε θεσμός, όπως αναφέρει στην «Κ» ο Λεόντιος Παπαδόπουλος, ένας εκ των συνδιοργανωτών του φεστιβάλ. Ακόμη και το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της ΔΕΘ όπου διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύεται μικρό για να καλύψει τον συναρπαστικό δημιουργικό κόσμο των κόμικς. Εκεί πάντως θα συναντηθούν και φέτος 200 επιδραστικοί καλλιτέχνες και σεναριογράφοι, Έλληνες και ξένοι, για να ξετυλίξουν το πλούσιο πρόγραμμα με αφιερώματα, εκθέσεις, εργαστήρια, καλλιτεχνικές δράσεις και τις νέες τάσεις στον χώρο. Ειδική εκδήλωση και έκθεση για τον Λούκυ Λουκ θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ κόμικς. Από τη γιορτή δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το δημιουργικό δυναμικό της ελληνικής σκηνής κόμικς με σχεδιαστές που δραστηριοποιούνται εκτός συνόρων και νεότερα ταλέντα δίπλα στους γνώριμους Αργύρη Παυλίδη, που έχει δανείσει τη φωνή του σε μερικούς από τους πιο γνωστούς ήρωες κινουμένων σχεδίων, και Τάσο Αποστολίδη με τις γνωστές «Κωμωδίες του Αριστοφάνη» που συμπληρώνουν φέτος σαράντα χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας. Την παράσταση ωστόσο κλέβει η φρέσκια πινελιά Ελλήνων καλλιτεχνών που εμπνεύστηκαν από τη Θεσσαλονίκη για να μας την προσφέρουν εικονογραφημένη με διαφορετική οπτική σε μια πρωτότυπη ομαδική έκθεση. «Η ιδέα ξεκίνησε από τις προηγούμενες διοργανώσεις όταν ζητούσαμε από τους ξένους σχεδιαστές κόμικς να σχεδιάσουν με το δικό τους πενάκι τη Θεσσαλονίκη», εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος. «Περισσότερα από 50 σχέδιά τους με τους φανταστικούς γνώριμους ήρωες έχουν δημοσιευθεί έως σήμερα στο συλλεκτικό περιοδικό μας, το έντυπο κάθε διοργάνωσης. Είναι η προίκα του Thessaloniki Comic Con», σημειώνει. Φέτος αποφάσισαν να στραφούν σε καταξιωμένους Έλληνες κομίστες για να αποτυπώσουν τη Θεσσαλονίκη είτε ως κάτοικοι είτε ως επισκέπτες. Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή. Είκοσι δύο σχεδιαστές κόμικς και illustrators μας «ξεναγούν» σε γνωστές και άγνωστες γωνιές της Θεσσαλονίκης και μας συστήνουν μνημεία και αξιοθέατα με την προσωπική πινελιά του καθενός. O σχεδιαστής Γιώργος Καλτσούδας και τα «πλάσματα» της Θεσσαλονίκης καταλαμβάνουν το Σιντριβάνι. Ορισμένοι εικονογράφοι, αντλώντας στοιχεία από την ιστορία της πόλης, παντρεύουν το παρελθόν με το παρόν αναδεικνύοντας το αρχιτεκτονικό της παλίμψηστο. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που υπογράφουν σχέδια μεγάλων διαστάσεων είναι οι Γιώργος Δεστέφανος, Έφη Θεοδωροπούλου, Γιώργος Καλτσούδας, Βάλια Καπάδαη, Θανάσης Καραμπάλιος, Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, Ειρήνη Σκούρα, Βούλα Χατζοπούλου κ.ά. Αποτελεί το επίκεντρο της φετινής εικονογραφικής γιορτής με συνδιοργανωτή τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Οι λάτρεις των κόμικς, μικροί και μεγάλοι, από σήμερα Παρασκευή έως και την Κυριακή θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν κάποιον από τους αγαπημένους τους ήρωες μέσα από τους cosplayers αλλά και τους δημιουργούς των Λούκυ Λουκ, του Μίκυ Μάους, του Μικρού Ήρωα, του κόσμου του Αστερίξ κ.ά. Μεταξύ άλλων θα βρεθούν στη Θεσσαλονίκη ο Casty (κατά κόσμον Andrea Castellan), ο Ιταλός σεναριογράφος ιστοριών της Disney, ο Γάλλος σκιτσογράφος και σεναριογράφος Hervé Darmenton που υπογράφει τις νέες ιστορίες του μοναχικού καουμπόι Λούκυ Λουκ μετά τον θάνατο του θρυλικού Morris, ο Brian Azzarello που έχει γράψει ιστορίες των Μπάτμαν και Σούπερμαν, η Michela Frare, εικονογράφος της Disney Pixar και σχεδιάστρια του νέου κόμικ του Ντόναλντ Ντακ, ο Βρετανός συγγραφέας ιστοριών κόμικς παιχνιδιών και κινουμένων σχεδίων Simon Furman που έχει συνδέσει το όνομά του με την ιστορία των Transformers και πολλοί άλλοι. «H Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια τους», Συνεδριακό Κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης», 5-7 Μαΐου. Και το σχετικό link...

Κόμικς, δημιουργοί, cosplay, ταινίες δράσης, βίντεο, board και card games από τις 5 έως τις 7 Μαΐου. Το Heroes του David Bowie ταιριάζει κουτί με όλα αυτά που θα συμβούν στο The Comic Con vol. 7, που επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη: I will be king/ And you, you will be queen/ Though nothing will drive them away/ We can beat them just for one day/ We can be heroes just for one day. Χρήσιμη παρεμβολή-παραλλαγή: Όχι για μια, αλλά… just for three days, αφού από τις 5 έως τις 7 Μαΐου 2023 στο συνεδριακό κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης», το φεστιβάλ για τα κόμικς, το cosplay, τις ταινίες δράσης, τα βίντεο και τα board και card games φέρνει στην πόλη πράματα και θάματα. Έχοντας μεγαλουργήσει από την πρώτη μέρα που έσκασε, φέρνοντας στη Θεσσαλονίκη ορισμένους από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες και σεναριογράφους, όπως ο Frank Miller, ο Don Rosa και ο Giorgio Cavazzano, η φετινή διοργάνωση υπόσχεται ακόμα περισσότερες εκπλήξεις, αν κρίνω από τη φετινή γκεστ λιστ. Το φεστιβάλ φέτος πυροβολεί πιο γρήγορα και από τη σκιά του, φράση δανεική από τον Λούκι Λουκ, κι έτσι αποκαλύπτουμε τον πρώτο φετινό καλεσμένο: Achdé. Ο συγγραφέας και comic artist (κατά κόσμον Hervé Darmenton, με ψευδώνυμο που βασίζεται στη γαλλική προφορά των αρχικών του, «H» και «D»), είναι ο καλλιτέχνης που μετά τον θάνατο του Morris, του δημιουργού του Λούκυ Λουκ, το 2003, ανέλαβε τον σχεδιασμό των νέων ιστοριών του μοναχικού καουμπόη. Η πιο πρόσφατη ιστορία του Λούκυ Λουκ, την οποία επιμελήθηκε ο Achdé, έχει τίτλο «A Cowboy in Paris», σε σενάριο του Jul. Ακολουθεί ο Casty: Ο Ιταλός σεναριογράφος (κατά κόσμον Andrea Castellan) είναι ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς ιστοριών της Disney. Έκανε το ντεμπούτο του τη δεκαετία τού 1990 στο διάσημο ιταλικό μηνιαίο «Cattivik», από το 2003 γράφει και σχεδιάζει για το εβδομαδιαίο «Topolino», ασχολείται κυρίως με τον κόσμο του Μίκυ Μάους και των φίλων του και αναδημιουργώντας τη μυστηριώδη και περιπετειώδη ατμόσφαιρα των αρχικών εκδόσεων του αγαπημένου ποντικού, σκορπίζει μόνο χαρά. Επόμενος καλεσμένος ο Simon Furman. Ο βρετανός συγγραφέας ιστοριών κόμικς, παιχνιδιών και κινουμένων σχεδίων έχει συνδέσει το όνομά του με την ιστορία των Transformers, καθώς το 2012 μπήκε στο επίσημο «Hall of Fame Transformers» της Hasbro. Αυτήν την περίοδο ο Furman γράφει το «The Leopard From Lime Street» για τη Rebellion, καθώς και το Astrobots – μια ολοκαίνουργια σειρά mecha από τη Whatnot Publishing, σχεδιασμένη από τον Hector Trunnec και βασισμένη σε σχέδια παιχνιδιών του Aaron Thomas. Ο Dean Ormston όχι μόνο τα σπάει αλλά και αποτελεί φωτεινή πηγή αισιοδοξίας και παράδειγμα ζωής: Ο πολυβραβευμένος καλλιτέχνης μπήκε στο άθλημα μέσα από το Judge Dredd Megazine, συνεχίζοντας να δουλεύει για πολλούς τίτλους της DC Vertigo. Το 2015, ενώ σχεδίαζε το πρώτο τεύχος του «Black Hammer», ο Dean υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία που παρέλυσε τη δεξιά πλευρά τού σώματός του και πέρασε έξι μήνες μαθαίνοντας να περπατάει και να ζωγραφίζει ξανά. Σήμερα συνεχίζει το «Black Hammer», σε συνεργασία με τον συγγραφέα Jeff Lemire κι αν αυτό δεν αξίζει χειροκρότημα, τότε ποιο; Η Michela Frare εργάζεται ως εικονογράφος, σχεδιάστρια και inker για τη Walt Disney Ιταλίας και Αμερικής και τη Disney Pixar από το 2000. Στη δουλειά της περιλαμβάνονται τίτλοι όπως οι «Topolino», «Cars», «Frozen», «Mickey Mouse & friends». Σχεδίασε για τα graphic novels «Wreck-It Ralph» και «Ralph Breaks the Internet». Αυτήν την περίοδο σχεδιάζει κόμικς του Ντόναλντ Ντακ για την Egmont, ενώ συνεργάζεται και με άλλους σημαντικούς εκδοτικούς οίκους. Το ίδιο γίγας και ο Philippe Fenech: Ανακάλυψε τα κόμικς χάρη στον Αστερίξ και δεν εγκατέλειψε ποτέ την ιδέα να κάνει τη δημιουργία τους επάγγελμα. Η καριέρα του, που ξεκίνησε από μια καθημερινή τοπική εφημερίδα, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ιστορίες του Μίκυ Μάους και του Scooby Doo, βραβεία, αλλά και ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα: να ζωγραφίζει ιστορίες από τον κόσμο τού Αστερίξ. Έχει αναλάβει τη σειρά «Idéfix et les Irréductibles» (Εκδόσεις Albert René), της οποίας ο 4ος τόμος θα εκδοθεί σύντομα. Έμπαινε Tony Sandoval: Κατάγεται από το βορειοδυτικό Μεξικό και στο ενεργητικό του έχει δεκάδες κυκλοφορίες, οι οποίες έχουν μεταφραστεί σε πολυάριθμες γλώσσες. Έχει κερδίσει τρεις υποψηφιότητες για βραβείο Eisner, ενώ η πιο πρόσφατη δουλειά του έχει τίτλο «If I was your music» και θα είναι διαθέσιμη κατ’ αποκλειστικότητα στη διάρκεια του «The Comic Con vol. 7». Η Zoe Thorogood έκανε το ντεμπούτο της το 2020 με το «The Impending Blindness Of Billie Scott», έχει εικονογραφήσει ανθολογίες για τη Marvel & τη DC, καθώς και το «Rain» του Joe Hill και η πιο πρόσφατη δουλειά της είναι το αυτοβιογραφικό graphic novel «It's lonely at the centre of the Earth», που κυκλοφόρησε από την Image Comics τον περασμένο Νοέμβριο. Μορφή είναι και o Yoann: γάλλος δημιουργός έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τη δουλειά του στο φημισμένο κόμικ «Spirou & Fantasio», έχοντας ως συνεργάτη τον συγγραφέα Fabien Vehlmann. Μαζί έχουν επίσης δημιουργήσει το «Supergroom», μια υπερηρωική εκδοχή του Spirou που απευθύνεται σε νεότερους αναγνώστες. Το τρίτο άλμπουμ αυτής της συνεργασίας θα κυκλοφορήσει το 2024. Ας περάσουν οι επόμενοι: ο Emiliano Santalucia, εικαστικός, concept artist και toy designer από την Ιταλία ξεκίνησε την καριέρα του ως βασικός καλλιτέχνης του κόμικ «Masters of the Universe» για τη Mattel. Εργάστηκε ως concept artist για τις ταινίες Transformers 3, 4 και 5 ενώ συνεργάζεται με τη Hasbro ως σχεδιαστής φιγούρων Transformers. Είναι πρόεδρος του ιδρύματος «The Power and The Honor», ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που έχει ως αποστολή να συλλέγει, να αρχειοθετεί, να διατηρεί και να μοιράζεται έργα τέχνης «Masters of the Universe» και «Princess of Power». Ο Brian Azzarello πάλι, ένας από τους σημαντικότερους αμερικανούς συγγραφείς ιστοριών κόμικς, έχει γράψει μεταξύ άλλων το σενάριο για αρκετές από τις περιπέτειες του Batman, του Superman και της Wonder Woman, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός για τη δουλειά του στο «100 Bullets» και στο «Dark Knight III – The Master Race». Αυτήν την περίοδο ασχολείται με το πολυσυζητημένο «Batman: Damned», σε συνεργασία με τον Lee Bermejo. Η Stephanie Phillips είναι αμερικανίδα συγγραφέας, γνωστή για μια σειρά από σημαντικούς τίτλους όπως οι «Harley Quinn», «Wonder Woman: Evolution», «Batman: Legends of the Dark Knight» και «We only kill each other». Οι ιστορίες και τα κόμικς της έχουν εκδοθεί στη DC Comics, τη Marvel, την AfterShock Comics, τη Dark Horse, την Oni Press, την Top Cow/Image Comics και πολλές ακόμη. Ο Thierry Capezzone, αγαπημένος καλλιτέχνης των παιδιών άρχισε να σχεδιάζει για το περιοδικό «Spirou» και το «Strumfaki» στα τέλη τού 1980. Το 1987 μάλιστα μετακόμισε για έναν χρόνο στη Θεσσαλονίκη, το 2003 δημιούργησε το πρώτο κόμικ τής σειράς «Andersen Junior», όπου ο νεαρός παραμυθάς επισκέπτεται χαρακτήρες από παραμύθια του όπως τη Μικρή Γοργόνα, και από το 2010 σχεδιάζει τον Petzi (Rasmus Klump), μια πασίγνωστη σειρά κόμικ στη Δανία. Και η λίστα των καλεσμένων από το εξωτερικό κλείνει με τον William Simpson: Ξεκίνησε την καριέρα του σχεδιάζοντας για τα βρετανικά περιοδικά κόμικ «2000 AD» και «Warrior», δουλεύοντας πάνω σε πολύ γνωστούς χαρακτήρες όπως ο Judge Dredd και ο Roque Trooper. Στη συνέχεια έκανε το μεγάλο άλμα δουλεύοντας για τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες αμερικανικών κόμικς, τη Marvel και τη DC Comics. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως storyboard artist έχοντας στο ενεργητικό του συμμετοχή σε πολλές ταινίες, ενώ ήταν ο storyboard and conceptual artist της τηλεοπτικής σειράς-φαινόμενο «Game of Thrones». Ελλάς Ελλήνων Σχεδιαστών, άνευ Βουλής και εκλογών Πάμε ματιές και στις εγχώριες δυνάμεις, αφού εκτός από τους ήδη καταξιωμένους έλληνες σχεδιαστές που δραστηριοποιούνται εντός και εκτός συνόρων και θα δώσουν το παρών, η διοργάνωση φιλοξενεί και νέο αίμα. Ειδικά φέτος θα δείτε έναν πρωτόγνωρο αριθμό συμμετοχών που ξεπερνά κάθε προηγούμενο, ενώ παράλληλα τα σπέσιαλ αφιερώματα στις ελληνικές δυνάμεις του Καλού, συνεχίζονται με τον Αργύρη Παυλίδη να καταφθάνει για να μοιράσει συγκίνηση: μία από τις πιο δημοφιλείς φωνές στον χώρο τού voice acting, ο αγαπημένος ηθοποιός που έχει δανείσει τη φωνή του σε μερικούς από τους πιο γνωστούς ήρωες κινουμένων σχεδίων όπως ο Γιούγκι Μούτο, ο Αστερίξ, ο Τεν Τεν, ο Σάγκι Ρότζερς, ο Φρέντι Τζόουνς και ο Λεονάρντο, θα μοιραστεί μυστικά της δουλειάς του και θα ζωντανέψει χαρακτήρες που τόσο αγαπάμε. Βαθιά υπόκλιση και για τον Θεσσαλονικιό Τάσο Αποστολίδη: Φέτος οι «Κωμωδίες τού Αριστοφάνη» του συμπληρώνουν σαράντα χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας και αυτό από μόνο του συνιστά άθλο και κατόρθωμα που πρέπει να τιμηθεί. H φετινή διοργάνωση περιλαμβάνει και μια μεγάλη έκπληξη για τους φίλους των video games: η Ubisoft, μία από τις κορυφαίες εταιρείες ανάπτυξης του είδους στον πλανήτη, θα συμμετάσχει με περίπτερο και ανθρώπους από τη δημιουργική της ομάδα, οπότε οι επισκέπτες του «The Comic Con 7» θα έχουν την ευκαιρία να θυμηθούν τα παιχνίδια «Odyssey» και «Valhalla» τής αγαπημένης σειράς «Assassin's Creed» και να παρακολουθήσουν την παρουσίαση «From the moodboard to the screen: How we bring life into the art of Assassin’s Creed worlds». Μη χάσετε ακόμα την πρωτότυπη ομαδική έκθεση με τίτλο «Η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια τους», που περιλαμβάνει έργα ορισμένων από τους σημαντικότερους και πλέον καταξιωμένους έλληνες σχεδιαστές κόμικς και illustrators. Οι δημιουργοί επέλεξαν από μία προσωπική γωνιά της Θεσσαλονίκης και σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης, την παρουσιάζουν καθένας με την προσωπική τους ματιά – αυτήν που τον καταξίωσε στον χώρο του. Μαζί με το «The Comic Con» επιστρέφει και το αγαπημένο section με τα διοράματα και τα χόμπι: οι Playmofriends και ο Σύλλογος LEGO Βορείου Ελλάδος «thebrick.gr» θα παρουσιάσουν τα φετινά τους διοράματα, η Hot Wheels-Greece θα στήσει τις πίστες όπου θα κοντραριστούν τα αυτοκινητάκια τους ενώ το Panorama Subbuteo Club θα μάθει μπάλα στους λάτρεις του επιτραπέζιου ποδοσφαίρου. Thessaloniki Comic Convention «The Comic Con 7» 5 ως τις 7 Μαΐου, συνεδριακό κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης»/ ΔΕΘ Helexpo. Ώρες λειτουργίας: 10:00-20:00. Εισιτήρια: €8 (ημέρας), €16 (τριημέρου). Η είσοδος είναι ελεύθερη για παιδιά ηλικίας έως 8 ετών που συνοδεύονται από ενήλικο. Ελεύθερη είσοδος σε ΑμΕΑ, με την επίδειξη του σχετικού αποδεικτικού. Για περισσότερες πληροφορίες: www.thecomiccon.gr H Athens Voice είναι χορηγός επικοινωνίας. Και το σχετικό link...

Ο Κάστυ δημοσίευσε στην επίσημη σελίδα του στο facebook ότι έχει έτοιμη μια νέα ιστορία η οποία αποτελεί παρωδία του Ιταλικού Μάρτιν Μύστερ, του Αλφρέντο Καστέλι. Συγκεκριμένα αυτή η ιστορία έχει τον τίτλο Μίκυ Μύστερ και Orobomis, η πόλη που απομακρύνθηκε. Η ιστορία θα δημοσιευτεί τον Μάρτιο του 2018 σε δυο τεύχη του περιοδικού Topolino. Ο Κάστυ δέχτηκε με χαρά να απαντήσει τις ερωτήσεις μας όσον αφορά την συγκεκριμένη ιστορία αλλά και για μερικά πράγματα για τον ίδιο. Ευχαριστούμε πολύ τον Κάστυ και για την μετάφραση της συνέντευξης από τα Ιταλικά τον @JohnnyMZ του docmz. Η νέα ιστορία, θα είναι βασισμένη σε κάποια ιστορία του Μάρτιν ή θα είναι μια νέα ιστορία βασισμένη όμως στο σύμπαν του Μάρτιν Μύστερ; Μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα σχετικά με την υπόθεση; Το εναλλακτικό εξώφυλλο σχετικό με την ιστορία του Κάστυ. Η ιστορία είναι βασισμένη σε ένα πρωτότυπο θέμα το οποίο έγραψα ο ίδιος. Δεν είναι συνεπώς μία παρωδία ή διασκευή από κάτι που υπήρχε ήδη. Προφανώς όμως περιλαμβάνει όλα τα τυπικά στοιχεία του σύμπαντος του Μάρτιν Μύστερ το οποίο σύμπαν έχει πολλά κοινά στοιχεία με αυτό του Μίκυ, ειδικά το περιπετειώδες μέρος εάν σκεφτούμε τις περιπέτειες με την συμπρωταγωνίστριά Κλάρα Λοφτ. Σε αυτήν την περιπέτεια, ο Topin (Μίκυ- Μάρτιν), η Dinni (Μίννι - Ντιάνα) και ο Scava (Γκούφυ - Τζάβα) αρχίζουν να ψάχνουν για μία μυστηριώδη πόλη που αναφέρεται στα κείμενα και τις ζωγραφιές ενός από τους πιο αρχαίους πολιτισμούς. Το μυστήριο τίθεται από το γεγονός ότι κάθε φορά αναφέρεται σε έναν διαφορετικό τόπο και ο Μίκυ Μάρτιν πρέπει συνεπώς να ανακαλύψει πώς είναι δυνατόν μία ολόκληρη πόλη, να μεταφέρεται στην πάροδο των αιώνων. Η ιστορία είναι χωρισμένη σε 2 επεισόδια και είναι πλούσια σε μυστήριο και ανατροπές. Στην νέα σου ιστορία που είναι παρωδία του Μάρτιν Μύστερ, έχεις αναλάβει εξ ολοκλήρου το σενάριο; Ήταν δύσκολη η μεταφορά του κανονικού κόμικ σε Ντισνεϊκή έκδοση σεναριακά; Γενικά, για ποιους σου αρέσει να γράφεις πιο πολύ σενάρια; Ναι, εγώ έγραψα το θέμα και ολόκληρο το σενάριο. Αρχικά προβλεπόταν ακόμα μία συνεργασία με τον Αλφρέντο Καστέλι αλλά εκείνος αφού διάβασε το δικό μου κομμάτι είπε ότι ήταν ήδη τέλειο έτσι και αρκέστηκε σε μία «επίβλεψη». Το γεγονός αυτό είναι προφανές ότι μου έδωσε μία τεράστια χαρά. Δεν ήταν δύσκολο να προσαρμόσω τους χαρακτήρες του Μπονέλι στο Ντισνεϊκό σύμπαν. Όπως έλεγα, ο Μάρτιν και ο Μίκυ έχουν πολλά κοινά. Το πιο διασκεδαστικό πράγμα ήταν η μεταμόρφωση του Τζάβα σε Γκούφυ. Στην ιστορία πράγματι ο Σκάβα* – Γκούφυ, είναι ένας γκουφοειδής Νεάντερταλ με μία ασταμάτητη επιθυμία να… σκάψει και η μόνη λέξη που ξέρει να λέει είναι «Γιουκ». Δουλεύω ευχάριστα με όλους τους χαρακτήρες του Μίκυ Σίτυ και ο Μίκυ είναι προφανώς ο αγαπημένος μου. Ωστόσο μου αρέσει πάρα πολύ ο Ήτα Βήτα και ο Ατομίνο Μπιπ Μπιπ, ο οποίος όμως είναι ένας χαρακτήρας πραγματικά πολύ περίπλοκος για να «χωνευτεί» εξ αιτίας των δικών του υπερδυνάμεων που τον κάνουν πρακτικά ανίκητο. * (Στα ιταλικά, scavare είναι το ρήμα σκάβω και ο χαρακτήρας λέγεται Σκάβα οπότε σκάβει). Διαβάζατε εσείς μικρός ιστορίες του ήρωα και σας ενέπνευσε να κάνετε μια ντισνεϊκή παρωδία του ή ήταν ιδέα του επιτελείου του Topolino να την αναλάβετε; Είστε φαν του Μάρτιν; Η ιδέα ήταν γενικά στον αέρα επειδή ήδη στο παρελθόν ο Αλφρέντο Καστέλι είχε δείξει εκτίμηση για τις ιστορίες μου που είχαν μυστηριώδη θεματολογία και μας είχε τύχει να συζητήσουμε γι’ αυτό το θέμα όποτε τύχαινε να συναντιόμαστε στις εκδηλώσεις/cons. Αυτό το καλοκαίρι έτυχε να ξαναβρεθούμε και να καθόμαστε δίπλα δίπλα κατά την διάρκεια ενός πρωινού (σε μία εκδήλωση) και εγώ του διηγήθηκα όλο το διάγραμμα της ιστορίας Orobomis. Του άρεσε πολύ και από εκεί ξεκίνησε η πρόταση στην σύνταξη η οποία κατ’ ευθείαν έδειξε ενθουσιασμό στο άκουσμα της ιδέας. Πράγματι εκτιμώ τον Μάρτιν Μύστερ αν και για να πω την αλήθεια δεν διαβάζω τις ιστορίες του εδώ και πολύ καιρό, αλλά αυτό επειδή γενικά διαβάζω σχεδόν ελάχιστα κόμικς κατά την γνώμη μου. Ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος. Από μικρός όμως τον ακολουθούσα συχνά καθώς από μικρός ήμουν πάντα ενθουσιώδης με ό,τι είχε μυστήριο, φανταστική αρχαιολογία, τρόμο κλπ. Διαβάσατε την ιστορία Ντύλαν Μάους των Μοττούρα και Φαράτσι για να αντλήσετε έμπνευση σχετικά με τον τρόπο προσαρμογής ηρώων εκτός Ντίσνεϋ στο καστ του Μίκυ ή προτιμήσατε να κινηθείτε σε άξονες τελείως δικούς σας; Ναι, έχω διαβάσει την ιστορία, έτσι όπως διαβάζω σχεδόν όλες τις περιπέτειες με τον Μίκυ που δημοσιεύονται. Αλλά όπως έλεγα πριν, δεν υπήρξε μεγάλη δουλειά στην προσαρμογή. Η μόνη ιδιαιτερότητα που προσέθεσα στον κλασικό Μίκυ, είναι μία χαρακτηριστική λογοδιάρροια. Ένα μειονέκτημα που κάθε τόσο βγαίνει στον Μάρτιν, το οποίο όμως αντιμετωπίζεται με μεγάλη συμπάθεια. Μπορείτε να μας πείτε 2 λόγια για τους χαρακτήρες και πως ας πούμε ο Μίκυ συγκρίνεται με τον Μάρτιν, ο Γκούφυ με τον Τζάβα, η Μίννι με την Νταϊάνα; Θα έχουμε τον Πήτ και το Μαύρο Φάντασμα να έχουν κάποιο ρόλο στην ιστορία; Ο Μίκυ Μάρτιν είναι ελαφρώς πιο σίγουρος για τον εαυτό του συγκριτικά με τον κλασικό Μίκυ. Είναι σίγουρα πιο καλλιεργημένος (κάνει τον συγγραφέα εκτός από τον περιπετειώδη) και τον έκανα επίσης λίγο χαζούλη εδώ κι εκεί, αλλά πάντα με συμπαθητικό τρόπο. Η Μίννι Νταϊάνα είναι μία αρραβωνιαστικιά κατανοητική και ερωτευμένη, και συγκριτικά με την κλασσική Μίννι, είναι σίγουρα λιγότερο «κολλιτσίδα». Για τον Γκούφυ Σκάβα, μιλήσαμε ήδη. Μένει λοιπόν ο Σεργκεϊ Ορλωφ που στην ιστορία ερμηνεύεται ο ρόλος του από τον Μαύρο Πητ. Πράγματι, πολλοί σε αυτόν τον ρόλο περιμένανε το Μαύρο Φάντασμα, ακόμα περισσότερο λόγω μίας φυσικής ομοιότητας. Προτίμησα και επέλεξα τον Μαύρο Πητ επειδή κατά βάθος εκείνος είναι ο πιο κλασικός αντίπαλος και αυτή η έχθρα του με τον Μίκυ αντικατοπτρίζει ιδανικά αυτήν ανάμεσα στον Μάρτιν και τον Όρλοφ. Μετά από αυτή την ιστορία έχεις έτοιμο κάτι άλλο που θα μπει σύντομα στο Topolino; Θα μπορούσες να μας πεις μερικές λεπτομέρειες για τις ιστορίες όπως Η Πόλη Δίχως Ουρανό (The City Without a Sky); Εκτός από το Orobomis, θα βγει σύντομα το «Κάστρο στο Φεγγάρι» και με την αφορμή των γενεθλίων του Μίκυ, η νέα ιστορία που φτιάχνω μαζί με τον Massimo Bonfatti. Το πρώτο είναι ένα μυστήριο φαντασίας στο οποίο ο Μίκυ και ο Γκούφυ ανακαλύπτουν ότι το φεγγάρι δεν είναι τόσο ακατοίκητο όπως μοιάζει. Η άλλη αντίθετα, είναι η ιδανική συνέχεια του «Όλα αυτά θα συμβούν χθες» και ο Μίκυ θα κάνει εκ νέου το ζευγάρι με τον ίδιο του τον νεαρό εαυτό του για να αποτρέψει ένα διαβολικό πλάνο το οποίο έχει οργανώσει ο… λοιπόν θα το δείτε. Η πόλη χωρίς ουρανό έχει μείνει στάσιμη προς το παρόν, όμως πιθανότατα θα ξεκινήσω να δουλεύω πάνω σε αυτό μετά το καλοκαίρι, και δεν βλέπω την ώρα, αφού ο Ατομίνο Μπιπ Μπιπ είναι ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες. Πάντως στην Ελλάδα ανυπομονούμε πάρα πολύ την νέα σου ιστορία. Μιας και μιλάμε για την Ελλάδα.. Στην χώρα μας η πρώτη σου ιστορία που ξεχώρισε, ήταν Ο Κόσμος του Μέλλοντος όταν δημοσιεύτηκε στο Μίκυ Μάους το 2010, το αντίστοιχο Topolino της Ελλάδας. Έχεις σκεφτεί να αξιοποιήσεις με τον ίδιο τρόπο άλλες ιστορίες του Γκότφρεντσον; Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και τον θαυμασμό. Αγαπώ πολύ τις δουλειές των Γκόντφρεντσον & Σκάρπα, και για εμένα είναι ευχαρίστηση να μπορώ να ξανασχεδιάσω κάποιους από τους χαρακτήρες τους, όπως για παράδειγμα τον Δάντη Ρίμα (ο κατάσκοπος με τις ρίμες) και τον Ατομίνο Μπιπ Μπιπ. Είναι βέβαια και μία μεγάλη ευθύνη, επειδή πρόκειται για χαρακτήρες που έχουν συμβάλλει στην διαμόρφωση της ιστορίας του Μίκυ γενικά και υπήρχε το ρίσκο να μην σταθώ αντάξιος του πήχη που είχαν θέσει τα αριστουργήματα του παρελθόντος. Χρειάστηκε λοιπόν να ασχοληθώ πολύ για να δημιουργήσω αυτές τις νέες ιστορίες που δεν ήταν απλά συνέχειες ή νέες αποδόσεις αυτών των παραμυθένιων ιστοριών. Δεν έχω στο πρόγραμμα άλλες ανασκαφές χαρακτήρων ούτε έχω στο πρόγραμμα να γράψω ιστορίες που αναφέρονται σε άλλες κλασικές. Στο μέλλον θα ήθελα αντίθετα να φτάσω στο κλείσιμο του κύκλου της Ατλαντίδας με την Κλάρα Λοφτ και να αφιερωθώ επίσης στην Ρίτσα Πεσκαντρίτσα για την οποία έχω ήδη στο συρτάρι αρκετές ωραίες καινούργιες ιστορίες. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι δεν θα χρησιμοποιήσετε χαρακτήρες όπως τον Δάντη Ρίμα και τον Μίκλος σε μελλοντικές ιστορίες; Και οι δυο αυτοί χαρακτήρες έχουν τόσο μεγάλο δυναμικό. Ήλπιζα να διαβάσουμε μις ιστορία σχετική με τον Μίκλος κάποια στιγμή. Αυτό που μου άρεσε πολύ με αυτούς επισήμανα είναι ότι ο Μίκυ έτσι έχει πιο ιδιαίτερους κακούς και μπαίνει σε διαφορετικών ειδών μπελάδες. Αυτό που εννοούσα είναι ότι δεν έχω κάποια συγκεκριμένα σχέδια να τους χρησιμοποιήσω ξανά, αυτή τη στιγμή. Αλλά, ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον τους χρησιμοποιήσω. Χρειάζομαι απλά μια καλή ιδέα. Θα ήθελες να πεις κάτι τελευταίο στους Έλληνες αναγνώστες σου; Σας ευχαριστώ όλους για τον θαυμασμό που δείχνετε για την δουλειά μου. Ευχαριστώ! Δυστυχώς μέχρι τώρα, μία σειρά από περιστάσεις με έκαναν να μην έρθω σε κάποιο φεστιβάλ κόμικς αλλά σας υπόσχομαι ότι θα το κάνω μόλις αυτό καταστεί δυνατόν. Ένα μεγάλο ζεστό χαιρετισμό σε όλους, και συνεχίστε να αγαπάτε τον Μίκυ, σας έχει ανάγκη. -Κάστυ Η συνέντευξη στην ΚΟΜΙΞ Wiki. Οι ερωτήσεις έγιναν από τους @PhantomDuck, @alexoni97 και @ΚΟΜΙΞ

Πριν λίγο καιρό είχα σχολιάσει ένα θέμα στην ιστοσελίδα του φίλτατου @Kriton (comics loft) σχετικά με μια μπαλίτσα που χρησιμοποιήθηκε από τους Φατσίνι και Κάστυ σε δύο ιστορίες: Το Φάντασμα του Φρίξμπουργκ & Το Κουκλοθέατρο του Τρόμου. Εκτός από ένα σύντομο σχόλιο του Κρίτωνα, δεν μπόρεσα να βρω κάποια άλλη σχετική πληροφορία. Παραθέτω πιο κάτω το σχόλιο μου από το comics loft, σχεδόν αυτούσιο, σε περίπτωση που θέλετε να σχολιάσετε. Δεν θα χρησιμοποιήσω το κουτάκι του spoiler, γι'αυτό όσοι δεν διαβάσατε και τις δύο ιστορίες, να επανέλθετε κάποια άλλη φορά! Υπάρχουν και οι σχετικές προειδοποιήσεις. _________________________________________ (αρχικό σχόλιο στο comics loft, στις 25 Σεπτεμβρίου 2017) Διάβασα ψες την ιστορία με το τρομακτικό κουκλοθέατρο, την οποία βρήκα πολύ σπουδαία. Μία λεπτομέρεια μου θύμισε μιαν άλλη ιστορία του Φατσίνι, στην οποία μου είχε μείνει μία απορία την οποία είχα ξεχάσει και τώρα που την θυμήθηκα πρέπει να την δικαιολογήσω (λόγω ψυχαναγκασμού κυρίως). Παραθέτω πιο κάτω τις σκέψεις μου: Υπάρχουν και μερικά spoilers, γι’αυτό όποιοι δεν διάβασαν ακόμα την ιστορία, προσοχή! SPOILERS είπα. SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS SPOILERS Λοιπόν… Στο ‘Κουκλοθέατρο’, εμφανίζεται μπροστά στον Μίκυ μια άσπρη μπάλα που τον οδηγεί μέσα στο άντρο του κακού της υπόθεσης. Ο οποίος κακός, μετατρέπει ανθρώπους σε μαριονέτες με τη χρήση ενός αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αφού το φίλτρο είναι αρχαίο, τότε θα μπορούσε να υπάρχει και στο έτος 1870. Θα μπορούσε να υπάρχει και 100 χρόνια πριν από το 1870. Τώρα, πάμε στην άλλη ιστορία του Φατσίνι, αυτήν με το Φρίξμπουργκ, η οποία δημιουργήθηκε πριν από το ‘Κουκλοθέατρο’. Εκεί βλέπουμε την ίδια άσπρη μπάλα, να εμφανίζεται πρώτα στα χέρια του υποτιθέμενου φαντάσματος και αργότερα, στο τέλος της ιστορίας, να πετάγεται εντός του καρέ από μόνη της. Εμφανίζεται και στο 1ο καρέ της ιστορίας: Επιπλέον, στην ιστορία του Φρίξμπουργκ, το παιδί φαντασματάκι βγαίνει παγανιά μοναχό του μια νύχτα, και κάποιος μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) το φορτώνεται και το παίρνει πίσω, εκεί όπου διαμένει, φαντάζομαι. Προκαταρκτικό Συμπέρασμα: Το φαντασματάκι του Φρίξμπουργκ, είναι άτομο που μαριονετοποιήθηκε από τον μυστηριώδη ενήλικα που κατείχε τη συνταγή του αρχαίου μαγικού φίλτρου. Αυτό θα συνέβηκε κάποια στιγμή κατά την εκατονταετία που προηγήθηκε του 1870 (όπου και εκτυλίσσεται η ιστορία μας). Όπως και στην περίπτωση του ντετέκτιβ φίλου του Μίκυ στο ‘Κουκλοθέατρο’, ο οποίος δεν ήταν 100% υπό την επήρεια του Πάπετ Μάστερ και μπόρεσε να κάνει νεύμα στον Μίκυ, έτσι και το παιδί φαντασματάκι έβγαινε έξω από μόνο του για παιχνίδι. Επιπλέον, όποιος χρησιμοποιούσε το φίλτρο, μπορούσε να χρησιμοποιεί και μια ημιζώντανη άσπρη μπάλα για τους αχρείους σκοπούς του. 1) Παραμένει όμως η ερώτηση: Ποιός είναι ο μυστηριώδης ενήλικας (κηδεμόνας/χειραγωγός) στο Φρίξμπουργκ και τί αποσκοπούσε με την άσκηση εξουσίας επί του μικρού με την μπάλα? 2) Η άλλη ερώτηση, φυσικά, είναι: Η μπάλα που εμφανίζεται στο ‘Κουκλοθέατρο’ είναι η ίδια με αυτήν που εμφανίστηκε στο Φρίξμπουργκ και ο Φατσίνι είχε σκοπό να συνδέσει τις δύο αυτές ιστορίες? Το ‘Κουκλοθέατρο’ όμως είναι σε σενάριο Κάστυ, όχι Φατσίνι όπως το Φρίξμπουργκ. Όποιος έχει την καλοσύνη, μπορεί να παραθέσει σχόλια για τα παραπάνω, λιτά ή εκτεταμένα. Η οποιαδήποτε απάντηση είναι ευπρόσδεκτη. _________________________________________________________________ Ακολούθως, ο Κρίτωνας είχε αναφέρει το εξής: ______________________________ Ενδιαφέρουσα παρατήρηση! Αν και δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για την ίδια μπάλα (στο Φρίξμπουργκ η μπάλα ήταν αυτή με την οποία έπαιζε το παιδί-φάντασμα), σίγουρα κάτι κοινό υπάρχει. Ίσως να πρόκειται για τη «μικρή αναφορά» σ’ εκείνη την ιστορία, στην οποία αναφέρεται κάποιος στο papersera. (Ο σύνδεσμος αυτή τη στιγμή είναι ανενεργός, αλλά τα περιεχόμενά του είναι διαθέσιμα μέσω google.) ______________________________ Δυστυχώς όμως, δεν μπόρεσα να προβάλω τους πιο πάνω συνδέσμους, έτσι μείναμε χωρίς κάποια σχετική πληροφορία. Σχόλια???

Πρόκειται για τη συνέντευξη που είχαμε στο τεύχος 8 του ηλεκτρονικού περιοδικού ΚΟΜΙΞ Wiki! Γεια σας, Κύριε Κάστυ! Είμαστε Έλληνες φαν από την ελληνική σελίδα για φαν του ΚΟΜΙΞ, το οποίο έχει δημοσιεύσει κάποιες από τις φοβερές σας ιστορίες! Θα θέλαμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις… ΚΟΜΙΞ Wiki: Γιατί δεν σχεδιάζετε κάποια ιστορία με τους Ντακ; Έχουμε δει πως μπορείτε να σκιτσάρετε τον Σκρουτζ πολύ ωραία και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν πολύ καλό να φτιάξετε μια ιστορία με Ντακ! Αγαπάμε τον Μίκυ αλλά προτιμούμε τους Ντακ περισσότερο (ειδικά τον Σκρουτζ)… Κάστυ: Λοιπόν, το να σχεδιάσω ένα παπί δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο… Το πρόβλημα είναι όταν έχεις να σχεδιάσεις μια ολόκληρη ιστορία με διάφορες πόζες, εκφράσεις κλπ… Είμαι αρκετά μεγάλος για να ξεκινήσω να μαθαίνω σχεδιασμό των παπιών. Και υπ’ όψιν ότι ακόμη βελτιώνω τις ικανότητές μου στο να σχεδιάζω τον Μίκυ! ΚW: Αν δεν έχετε στα σχέδιά σας μια ιστορία με τους Ντακ, θα θέλατε να κάνετε μια διασταύρωση αυτών με τον Μίκυ; Θα ήταν εκπληκτικό! Διασταυρώσεις έχουν γίνει και στο παρελθόν από άλλους δημιουργούς, αλλά θα θέλαμε να δούμε κι ένα από εσάς. Οι περιπέτειες του Μίκυ, του Γκούφυ και του Ντόναλντ σαν ομάδα είναι μοναδικές. Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα δούμε κάτι τέτοιο από εσάς. Κ: Μια ομάδα; Γιατί όχι; Δεν μπορώ να το αποκλείσω. Αλλά σίγουρα θα σχεδιαστεί από κάποιον άλλον. ΚW: Έχετε κάποια ιστορία με τον Μίκυ υπό επεξεργασία αυτό τον καιρό; K: Ναι, ευτυχώς, έχω πολλές. Αλλά οι περισσότερες από αυτές θα ολοκληρωθούν του χρόνου, διότι είναι πολύ μεγάλες. Τα νέα επεισόδια του Μαύρου Κεραυνού είναι πάνω από 200 σελίδες. Και θα ξαναδούμε την Κλάρα Λοφτ ξανά του χρόνου! KW: Θεωρούμε ότι είστε άξιος συνεχιστής του Ρομάνο Σκάρπα και του Φλόυντ Γκότφρεντσον. Έχετε κάποια αγαπημένη σας ιστορία από αυτούς; Ποια είναι η καλύτερη ιστορία γενικά για σας και ποια ιστορία σας θεωρείτε πιο ξεχωριστή; Κ: Σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Πραγματικά λατρεύω αυτούς τους δημιουργούς και κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να ακολουθήσω τα βήματά τους. Έχουν φτιάξει τόσες υπέροχες ιστορίες που είναι αδύνατον να ξεχωρίσω κάποια… Ίσως να μπορούσα να πω την πρώτη ιστορία που μου έρχεται στο μυαλό, την «Διάσταση Δέλτα». Όσο για τις δικές μου ιστορίες, δεν έχω αγαπημένη. Η κάθε ιστορία (μιλάω για τις μεγάλες) έχει κάτι ξεχωριστό. Και αυτή τη στιγμή, πραγματικά λατρεύω μια νέα ιστορία που γράφω με τον Μίκυ τον Γκούφυ και την Κλάρα Λοφτ! Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείξατε για τη δουλειά μου και ελπίζω να το κρατήσετε! Τσάο!