Αναζήτηση στην Κοινότητα

Αναζητώντας πέρυσι το καλοκαίρι μια εντελώς άγνωστη σειρά, έπεσα στο Azimut. Με έπεισαν γρήγορα οι κριτικές. Το διάβασα σχεδόν απνευστί. Το άφησα να καταλαγιάσει, επιβάλλονταν. Το ξαναδιάβασα και φέτος το καλοκαίρι, παραμένει το ίδιο καταπληκτικό. To Azimut (Αζιμούθιο) είναι μια σειρά επιστημονικής φαντασίας, μίξη από ένα σύμπαν από την Αλική στη Χώρα των Θαυμάτων και του Studio Ghibli. Με νότες αρχαιοελληνικού έργου. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον χρόνο. Τον χρόνο ως σημείο φθοράς. Ως αντίπαλο της αιωνιότητας. Είναι ο ορνιθολόγος που μελετά τα χρονόπτερα. Το μοντέλο, που θέλει να διατηρήσει την ομορφιά της για πάντα. Τα μηχανικά πτήνα, τα ανδροειδή "φρικιά", που ξεπερνούν τον δημιουργό τους τον άνθρωπο. Το οιδιπόδειο σύμπλεγμα με τη ζήλια της μάνας προς την κόρη. Οι βασιλείς που νιώθουν άτρωτοι ως προς τον χρόνο ζώντας μέσα στη φούσκα τους. Και ξαφνικά χάνεται ο βορράς, η δυνατότητα προσανατολισμού. Αζιμουθιο δεν ειπαμε; Και εμφανίζεται το μυθικό πνεύμα του Χρονοκλέφτη, που κλείνει συμφωνίες μέσω της Τράπεζας Χρόνου για εκλεκτούς πελάτες. Μπλέκεται και ο έρωτας ως ανταγωνιστής του χρόνου. Στο τέλος έρχεται ο από μηχανής θεός (κυριολεκτικά και μεταφορικά) να δώσει τη λύση... Για καλό ή μήπως για κακό; Το σενάριο έχει γράψει ο Wilfrid Lupano και τα σχέδια ο Jean-Baptiste Andréae. Θεωρώ οτι το σχέδιο ταιριάζει απόλυτα με το είδος της ιστορίας. Πιο δραματικές γραμμές, με πιο ζωηρα/έντονα χρώματα. Το σενάριο είναι πολυεπίπεδο. Πολύ γεμάτο. Θέλει τον χρόνο του για να το απολαύσεις. Η σειρά οκληρώθηκε σε 5 τόμους και κυκλοφόρησε στα γαλλικά από την Vents d'Ouest και στα αγγλικά σε 1 τόμο από την Titan. 1. Les Aventuriers du temps perdu 04/2012 2. Que la belle meure 01/2014 3. Les anthropotames du Nihil 01/2016 4. Nuées noires, voile blanc 01/2018 5. Derniers frimas de l'hiver 11/2019 Έξτρα υλικό Η σειρά στο bedetheque.com Το site του εκδότη Παρουσίαση του Lupano στο greekcomics.gr

Ξεκινώ λίγο δυναμικά. Ίσως ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος κομίστας του 2018 στη Γαλλία και σίγουρα στα καλύτερα κόμικς του 2018. Nicolas Petrimaux, κρατάμε το όνομα... Το να τοποθετούν το όνομα σου δίπλα σε μεγαθήρια όπως Tarantino ή αδερφοι Κοέν σίγουρα είναι εξαιρετικά τιμητικό και ενδεικτικό με το τι έχουμε μπροστά μας. Φάλκον Σίτυ, Αριζόνα, τέλη 80s. Το gadget της εποχής είναι οι ηλεκτρικές σκούπες και ετοιμάζεται η παρουσίαση του νέου μοντέλου της εταιρείας Robotop. Εξαφανισμένο πρωην ηγετικό μέλος του καρτέλ του Μεξικό θα βρει κάλυψη ως εργαζόμενος τεχνικός στη Robotop. Ο καλύτερος τεχνικός, ο υπάλληλος της χρονιάς. O μουγγός Ραμίρεζ. Για κακή του τύχη θα γίνει αντιληπτός από μέλη του καρτέλ από ένα σημάδι που έχει στο πρόσωπο. Η εκδίκηση του καρτέλ είναι σίγουρη και θα προκαλέσει το απόλυτο χάος στην μικρή πόλη και την γύρω περιοχή. To il faut flinguer Ramirez ("κάποιος να καθαρίσει τον Ραμίρεζ", σε ελεύθερη μετάφραση) είναι μια γκανγκστερική περιπέτεια μεγάλων διαστάσεων. Καταιγιστικός ρυθμός, δυνατές ατάκες και καυστικό χιούμορ κατά περιόδους. Η αίσθηση είναι αρκετά κινηματογραφική, νιώθεις την ταχύτητα όσων συμβαίνουν. Η βία έχει την υπερβολή του Ταραντίνο. Πρόκειται για παράλληλες ιστορίες, οι ήρωες των οποίων συναντιόνται και ο ένας επηρεάζει την ζωή του άλλου. Νομίζω πιάνει εξαιρετικά πετυχημένα την εποχή και την ατμόσφαιρα των 80s. Το σχέδιο καταπληκτικό, στην αρχή νόμιζα ότι είναι κάποια τεχνική από animation ή video game. Σαν "ψεύτικο" φαίνεται. Πολύ αργότερα ανακάλυψα ότι ο Petrimaux έχει εργαστεί και σε animation και σε video games projects. Πρωτοεμφανιζόμενος, αλλά όχι πρωτάρης. H ιστορία πιθανότατα θα χωριστεί σε 3 μέρη. Ο πρώτος τόμος είναι εισαγωγικός με τους ήρωες, το περιβαλλον τους και την δυναμική που έχουν. Ο δεύτερος επικεντρώνεται περισσότερο στη δράση. Από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία είναι η αδυναμία ομιλίας του κεντρικού ήρωα. Μέχρι στιγμής έχει εκδοθεί το 1ο μέρος (114 σελίδων) και το 2ο (179 σελίδων) στα γαλλικά από τη Glenat και στα αγγλικά από την Image. 1. Acte 1 (05/2018) 2. Acte 2 (10/2020) O 1oς τόμος έχει βραβευτεί με το Prix des Libraires de Bande Dessinée. Έξτρα υλικό Η σειρά στο bedetheque.com Το site της σειράς

Έψαξα στο ίντερνετ και είδα πως λέγεται bédéphile (μπεντεφίλ). Έχετε όμως άλλες προτάσεις;

Laika - Nick Abadzis, 2007 Το Laika είναι ένα graphic novel του Νικ Αμπατζή που δίνει μια φανταστική αφήγηση της ζωής και του θανάτου του ομώνυμου σκύλου , του πρώτου ζωντανού πλάσματος που εκτοξεύτηκε σε τροχιακή διαστημική πτήση .Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, το graphic novel αφηγείται την ιστορία της Laika από πολλαπλές οπτικές γωνίες: από εκείνη του φιλόδοξου Sergey Korolyov , Αρχιμηχανικού υπεύθυνου για την εκτόξευση και την κατασκευή του Sputnik 2 σε εκείνη της Yelena Dubrovsky, επίσημης εκπαιδεύτριας των σκύλων στο διάστημα και σε αυτήν του Oleg Gazenko , επιστήμονα. και τέλος από τη σκοπιά της ίδιας της Λάικας, που είχε ζήσει ως αδέσποτη στους δρόμους της Μόσχας . Ο Αμπατζής σημειώνει ότι πρόθεσή του ήταν να αποφύγει τον ανθρωπομορφισμό στην απεικόνιση του κεντρικού κυνικού χαρακτήρα. Έτσι, τα χαρακτηριστικά εμπιστοσύνης και προθυμίας της Λάικα να ευχαριστήσει απεικονίζονται μέσω της μη λεκτικής συμπεριφοράς της και των αντιδράσεων των πιο συμπαθητικών ανθρώπων με τους οποίους έρχεται σε επαφή. Κακομεταχειριζόμενη ως νεαρό σκυλί, η Λάικα δείχνει την ανάγκη να κερδίσει την ανθρώπινη στοργή και την έγκριση που την οδηγεί σε ένα σκληρό καθεστώς εκπαίδευσης στον θάνατο στο διάστημα. Ακόμη και η συμπονετική Yelena δέχεται ότι τα ζώα θα πεθάνουν στο διαστημικό πρόγραμμα, αν και λυπάται πικρά που ο «ειδικός σκύλος» της είναι αυτός που θα σταλεί χωρίς ελπίδα επιβίωσης. Πολλά από τα περιστατικά που απεικονίζονται από τον Αμπατζή, όπως η Λάικα που μεταφέρθηκε στο σπίτι από έναν ανώτερο αξιωματικό για να παίξει με τα παιδιά του λίγο πριν την εκτόξευση, καταγράφονται ως πραγματικά συνέβησαν.[2] Το graphic novel ολοκληρώνεται με μια πραγματική δήλωση λύπης από τον Oleg Gazenko, που έγινε το 1998: "Η δουλειά με ζώα είναι πηγή ταλαιπωρίας για όλους μας. Τα αντιμετωπίζουμε σαν μωρά που δεν μπορούν να μιλήσουν. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο Λυπάμαι για αυτό.Δεν μάθαμε αρκετά από την αποστολή για να δικαιολογήσουμε τον θάνατο του σκύλοu" Η Λάικα έτυχε θετικής υποδοχής, με τον Τύπο της Νέας Υόρκης να γράφει ότι ο Αμπατζής "έχει δημιουργήσει ένα συγκλονιστικό και ακριβές πορτρέτο των ζωών που άγγιξε η Λάικα τα τρία χρόνια πριν από την εκτόξευση του Sputnik II. Οι χαρακτήρες του — συμπεριλαμβανομένου του σκύλου — είναι τόσο αληθινοί όσο και οι ιστορία που λέει: κινούμενη με περίπλοκες προσωπικότητες, ελαττώματα, χιούμορ και συναισθήματα». [3] Η Διαστημική Επιθεώρηση το ονόμασε «μια διασκεδαστική αλλά και εκπαιδευτική επισκόπηση της ζωής ενός ασυνείδητου πρωτοπόρου του διαστήματος», [4] ενώ μια άλλη κριτική αναφέρει ότι «η ανάγνωση της Λάικα είναι το είδος της εμπειρίας που δεν θα ξεχάσετε σύντομα ". Επίσης έχει κερδίσει 3 βραβεία : °Κέρδισε το βραβείο Eisner " Καλύτερη δημοσίευση για εφήβους " . °°βραβείο Eisner "Best Reality-Based Work" . °°° Σύλλογος Υπηρεσιών Βιβλιοθηκών Νέων Ενηλίκων "Τα Δέκα Κορυφαία Γραφικά Μυθιστορήματα για Εφήβους"

Τον θυμαστε τον Matz απο την σειρα Le Tueur (The Killer)? Οταν ολοκληρωσε την επιτυχημενη εκεινη σειρα καταπιαστηκε με κατι νεο, την σειρα Tango. Ο John Cruz ή αλλιώς Tango, εχει ενα ενοχο παρελθον και προσπαθει να ξεφυγει απο αυτο. Για 4 χρονια τα εχει καταφερει περιφημα, εγκατεστημενος σε ενα απομακρο χωριο στις Ανδεις. Η ζωη του κυλαει ησυχα, είναι αγαπητος στο χωριο και εχει βρει τον ερωτα στα ματια της ομορφης Agustina. Ολα θα αλλαξουν οταν μια μερα θα βρεθει μπροστα σε μια ενοπλη επιθεση στο σπιτι ενος γειτονα του. Μετά απο αυτό θα αρχισει να τον κυνηγα παλι το παρελθον του, αλλά και ταυτοχρονα κ το παρελθον του γειτονα, το οποιο αγνοουσε! Από τον 1ο τόμο Μια γρηγορη, πολυ υποσχομενη περιπετεια, σε ενα κλασικο μοτίβο σεναριου. Συμμορίες, gangsters, λεφτα, οπλα, ωραιες γυναικες. Στα θετικά ειναι οτι η ιστορια διαδραματιζεται στην Αργεντινή, τοποθεσία που δεν εχουμε την ευκαιρια να δουμε συχνα σε κομικς. O 2oς τόμος εξελισσεται κάπου στην Kαραϊβική... Mεγαλα καρέ, πολύ θαλασσα, πολυ προσεγμενα σχεδια, λιγοι διαλογοι, δραση μονο οπου είναι απαραιτητη. Διαβαζεται πιο γρηγορα, γεγονος, που δινει μια ταχυτητα στην ιστορια. Από τον 2ο τόμο Ο 3ος τόμος διαδραματίζεται στην πόλη του Παναμά. Ίσως η πιο ενδιαφερουσα απο τις 3, που διάβασα. Ο Τango θυμιζει λιγο τον ηρωα του Le Tueur... Εσωστρεφης, ορθολογιστης, αντικοινωνικος, οπορτουνιστης. Επίσης, το στυλ αφηγησης παλι θυμιζει λιγο το Le Tueur. Υπάρχουν αρκετα σημεια που διαβαζουμε την ιστορια μεσα απο τις σκεψεις του Τango, τεχνική που είχε χρησιμοποιηθεί αρκετά στο Le Tueur. Το σχέδιο είναι του Xavier Philippe (τον εχουμε δει στα Croisade, Hyver 1709) και είναι εξαιρετικο. Μέχρι σημερα (08/2020) στα γαλλικά έχουν κυκλοφορήσει 4 τόμοι απο την Le Lombard. Οι 3 τόμοι έχουν μεταφραστει στα αγγλικά και πωλουνται μονο σε ηλεκτρονική μορφη απο την Europe Comics. 1. Un océan de pierre 11/2017 2. Sable rouge 10/2018 3. À l'ombre du Panama 09/2019 4. Quitte ou double à Quito 01/2020 Έξτρα υλικό Η σειρά στο bedetheque.com Η σειρά στο site του εκδότη

Κάποιες φορες οι εκδότες διαλέγουν ένα θέμα και αναθέτουν σε διαφορετικούς δημιουργούς να γράψουν μια ιστορία. Αυτή είναι κ η περίπτωση με το ANDROIDES. Πρόκειται για μια σειρά επιστημονικής φαντασίας, που τοποθετείται χρονικά στο μέλλον. Βασικό στοιχείο των ιστοριών είναι τα ανδροειδή, όπως προδίδει ο τίτλος. Βέβαια η συγκεκριμένη συγγραφική ιδέα έχει ένα μειονέκτημα. Μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ των τόμων της σειράς. Και σεναριακά και σχεδιαστικά. Προφανώς αυτό δεν βοηθάει καθόλου στην αξιολόγηση της σειράς. Στον 1ο τόμο η σειρά τοποθετείται στο 2545. Η ανθρωπότητα έχει πετύχει την αθανασία τα τελευταια 500 χρόνια χάρη στο "μπλε χάπι", που παράγει η πολυεθνική Microcorp. Κανείς δεν γερνάει πλέον, κανείς δεν αρρωσταίνει. Το τίμημα όμως ήταν να στειρωθεί όλος ο πληθυσμός της γής. Ολα ξεκινούν όταν μετεωρίτης ρίχνει έναν δορυφόρο. Η Liv μια αστυνομικός της Νέας Υόρκης ερευνά μια σειρά από 2 περίεργες δολοφονίες, που θα την κλονίσουν σε σχέση με το "σύστημα" που υπηρετεί απο το επαγγελμά της. Μέσα στην ιστορία υπάρχει κ η Anna, μια συντηρητής έργων τέχνης και εμφανίζει συμπτώματα ασθένειας, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με όσα ήξερε για το μπλε χάπι. Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν με μια 3η άγνωστη γυναία χάκερ, που θα αποκτήσει πρόσβαση στα δεδομένα του δορυφόρου που έπεσε και οι 3 γυναίκες μαζί θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα "πρόβλημα". Μετά από 500 χρόνια εμφανίστηκε γυναίκα που είναι έγγυος. Ή μήπως δεν ισχύει τίποτα από όσα ήξεραν; Ο πρώτος τόμος ήταν εξαιρετικός σε όλα τα επίπεδα... Σενάριο, πλοκή, απεικόνιση του μέλλοντος κλπ. Το σχέδιο επίσης καταπληκτικό. Μ'άρεσε πολύ. Από τον 1ο τόμο Ο 2ος τόμος τοποθετείται στον 25ο αιώνα κ αφορά την πρώτη προσπάθεια της ανθρωπότητας για διαστρικό ταξίδι... Αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία με τις ανατροπές της. Έχει αρκετές αναφορές στην τεχνητή νοημοσύνη και στον ρόλο και την συνύπαρξη της με την ανθρώπινη φύση... To σχέδιο καλό, αλλά όχι τοσο εξαιρετικό όσο στο 1ο βιβλίο. Ο 3ος τόμος ήταν λίγο Matrix... και με χάλασε. Αν ήταν κάποιος άλλος μπορεί να ενθουσιάζονταν. Σιγά-σιγα θα συνεχίσω κ με τους υπόλοιπους τόμους. Γενικά, η σειρά έχει λάβει και πολύ θετικές αλλά κ πολυ αρνητικές κριτικές, αναλογα με τον δημιουργό του κάθε βιβλίου. Μέχρι σημερα (08/2020) στα γαλλικά έχουν κυκλοφορήσει 8 τόμοι απο την soleil. Οι 7 τόμοι έχουν μεταφραστει στα αγγλικα απο την Delcourt και πωλουνται μονο σε ηλεκτρονική μορφη στο comixology. 1. Résurrection 06/2016 2. Heureux qui comme Ulysse 08/2016 3. Invasion 10/2016 4. Les larmes de Kielko 04/2017 5. Synn 01/2019 6. Les déserteurs 04/2019 7. La Dernière Ange 01/2020 8. Odissey 05/2020 Έξτρα υλικό bedetheque.com ο εκδότης soleil

Νομίζω όλοι οι καλλιτέχνες, όταν πρωτοεμφανίζονται με μια επιτυχία, μετά τους ακολουθεί το βάρος της συνέχειας "και τώρα τι;" Να συνεχίσουν στο ίδιο έργο με κίνδυνο να το χαλάσουν; Να κατευθυνθούν σε νέο έργο με κίνδυνο να αποτύχουν σε σύγκριση με το πρώτο; Το ίδιο ομολόγησε ότι συνέβη κ ο Hub, ο δημιουργός του Okko. Ο εκδότης του τον παρότρυνε να προχωρήσουν την ιστορία. Ο ίδιος ο Hub αποκάλυψε ότι καμιά από τις ιδέες που είχε δεν την θεώρησε αξιόλογη. Στράφηκε αλλού επηρεασμένος από ένα βιβλίο που διάβασε στα παιδικά χρόνια του. Το νέο κόμικ του Hub, που παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του 2019, μάς ταξιδεύει στην εποχή των Αζτέκων. Ο τίτλος του είναι "Το φίδι και η λόγχη". Χρονικά η ιστορία τοποθετείται πριν την έλευση των Ισπανών κονκισταντόρ, στο 1454. Στην πόλη Tenochtitlan, έδρα του αυτοκράτορα, (τα ερείπια της οποίας αποτελούν μέρος της σημερινής πόλης του Μεξικού) υπάρχουν φήμες ότι σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές συμβαίνουν κάποιες περίεργες απαγωγές νεαρών κοριτσιών. Τα θύματα βρίσκονται δολοφονημένα και μουμιοποιημένα. Καθώς οι περιπτώσεις πληθαίνουν και εμφανίζονται όλο και πιο κοντά στην Tenochtitlan, ο αυτοκράτορας αναθέτει σε έναν έμπιστο αξιωματούχο, τον αδίστακτο και σκληρό Serpent (Φίδι, σε ελεύθερη μετάφραση θα ταίριαζε και “Οχιά”), να διευθετήσει το θέμα με απόλυτη μυστικότητα και χρησιμοποιώντας κάθε μέσο. Ταυτόχρονα, ένας ανερχόμενος ιερέας, ο Cozatl, αντιλαμβάνεται ότι οι θάνατοι των νεαρών κοριτσιών συμβαίνουν με τελετουργικό τρόπο, που προσομοιάζει με τον θρησκευτικό, που χρησιμοποιούν οι ιερωμένοι. Θορυβημένος από το γεγονός, προσπαθεί να εντοπίσει έναν παιδικό φίλο του, τον Oeil-Lance (Μάτι-λόγχη, σε ελεύθερη μετάφραση θα ταίριαζε και “σχιστομάτης”), που πιστεύει ότι μπορεί να τον βοηθήσει να ξεκινήσουν την δική τους έρευνα για το θέμα. Το πρώτο σοκ έρχεται από το μέγεθος. 178 σελίδες αντί για το κλασικό 46! Πολύ ασυνήθιστο για γαλλικό κόμικ. Ο Hub είπε ότι η ιστορία βγήκε περίπου 500 σελίδες και την χώρισε σε 3 μέρη. Κατά την άποψη μου, το μέγεθος επιβάλλεται από την δομή του σεναρίου. Στον 1ο τόμο η ιστορία είναι εισαγωγική. Μας βάζει στην εποχή, στην κουλτούρα, στις ανθρώπινες σχέσεις της εποχής εκείνης. Φαίνεται ότι έχει γίνει αρκετή προεργασία απο τον Hub. Αναφέρονται πόλεις με τα αρχαία ονόματα, θρησκευτικές τελετές, φαγητά κλπ. Πιστεύω ένας Μεξικανός θα είναι πολύ εξοικειωμένος με όλα αυτά, ένας Ευρωπαίος όμως όχι. Και μετά έρχεται η παρουσίαση των χαρακτήρων, που επίσης γίνεται με αρκετά ολοκληρωμένο τρόπο, καθώς αποκαλύπτονται ιστορίες από το παρελθόν τους για να τους γνωρίσουμε καλύτερα, να δούμε την ψυχοσύνθεση τους, τα κίνητρα τους. Σε όλη την διάρκεια της ανάγνωσης είχα την απορία αν το σενάριο θα είχε κ υπερφυσικά/μαγικά στοιχεία, όπως συνηθίσαμε στο Okko. Τελικά, φαίνεται πως όχι, είναι μια ρεαλιστική ιστορία με τις προκαταλήψεις και δυσειδαιμονίες της εποχής εκείνης. Όσοι λάτρεψαν το σχεδιαστικό στυλ του Hub στο Okko, δεν πρόκειται να απογοητευθούν, παραμένει το ίδιο. Ο ρυθμός επίσης παρόμοιος. Γενικά, θα έλεγα οτι ο 1ος τόμος αποτελεί μια καλή βάση για ακόμα καλύτερη συνέχεια, που ελπίζω να έρθει στο μέλλον. (πρόσφατα κυκλοφόρησε και το scanlation στα αγγλικά) Έξτρα υλικό bedetheque.com Delcourt, το site του εκδότη Βιογραφία του Hub στο greekcomics.gr Η πόλη Tenochtitlan στο en.wikipedia

Ταυτότητα Τίτλος: Zaroff Σενάριο: Sylvain Runberg, François Miville-Deschênes Σχέδιο+Χρώματα: François Miville-Deschênes Εκδοτική: Le Lombard Γαλλικά, Europe Comics Ψηφιακό Αγγλικά Χρονολογίες: 05/2019 Τόμοι: 1 (Ολοκληρωμένο) Περιεχόμενο: Περιπέτεια Εξώφυλλο Περίληψη Κάπου στο μεσοπόλεμο. Ο Ρώσος εμιγκρέ στρατηγός Ζαρόφ είναι ένας κυνηγός. Ζώων. Όλων των ζώων. Και ανθρώπων. Που ξέρει ποιο είναι το πιο επικίνδυνο θήραμα. Και του αρέσει. Οπότε καλό είναι να μη ναυαγήσεις στο νησί του. Μέχρι την ημέρα που η κόρη ενός από τα θηράματά του αποφασίζει να γίνει αυτή ο θηρευτής. Όχι μόνη της όμως. Αλλά με τη συμμορία του μακαρίτη. Που είναι μεγάλη και άγρια. Στη ζούγκλα της πόλης όμως. Διότι στη ζούγκλα του νησιού τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Δημιουργοί Το δίδυμο που ήταν πίσω από το Reconquetes. Στο σενάριο ο Βέλγος Sylvain Runberg που ήταν και στη διασκευή του Millennium (aka η τριλογία με το Κορίτσι με τα Τατουάζ) Στο σχέδιο (αλλά και στο σενάριο) ο Καναδός François Miville-Deschênes. Προσωπική Αποτίμηση Ας πιάσουμε τα πολύ βασικά Εάν η ατάκα "το πιο επικίνδυνο θήραμα" σας φάνηκε γνώριμη, έχετε τα συγχαρητήρια μου Εάν το όνομα Ζαροφ σας λέει κάτι, έχετε και τον σεβασμό μου Το 1924 ο Richard Connell έγραψε για λογαριασμό του περιοδικού Collier's την ιστοριούλα The Most Dangerous Game. (γνωστή και ως The Hounds of Zaroff). Αυτή η ιστοριούλα πρωτομεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1932 με το ίδιο όνομα. Pre-code. Και φαίνεται ότι είναι pre-code Στα καθ'ημάς η ταινία μεταφράστηκε ως "Το πιο επικίνδυνο θήραμα". Θεωρείται μια από τις κλασσικές ταινίες τρόμου. Όπως ίσως γίνεται αντιληπτό και από την περίληψη, θέμα της ιστορίας (και της ταινίας) είναι ένας τυπάς (Ζαροφ) που κυνηγάει ανθρώπους για σπορ. Η ιστορία έχει εμπνεύσει άπειρες διασκευές σε κινηματογράφο, σε ραδιόφωνο, σε τηλεόραση μέχρι και σε κόμικ. Οποτεδήποτε έχουμε κάποιο κακό που κυνηγάει ανθρώπους για το χαβαλέ του, μπορεί ο κάθε ένας να ισχυριστεί ότι το αρχέτυπο, το πρωτότυπο είναι εδώ. Το κόμικ δεν είναι διασκευή ούτε της ιστορίας, ούτε της ταινίας. Είναι εμπνευσμένο από την ιστορία και συμβαίνει στο ίδιο σύμπαν με αυτή. Εάν τυχόν σκοπεύετε να δείτε την ταινία, ίσως να μην πρέπει να διαβάσετε ακόμα το κόμικ αφού υπάρχουν spoilers. Προσωπικά ξέρω την ταινία, δεν την έχω δει ακόμα και μου φαίνεται ότι δεν χρειάζεται να την δει κανείς για να αποτιμήσει το κόμικ. Είναι μια ωραία περιπέτεια ζούγκλας Χορταστική με 90 σελίδες. Εάν ψάχνετε για κάτι που να έχει αρώματα προ ΒΠΠ ταινιών, προ ΒΠΠ κλίματος, από μια εποχή που γράφονταν περιπέτειες με ζούγκλες, που υπήρχαν ακόμα παρθένα σημεία στον πλανήτη, μια εποχή με Ταρζάν και Κινγκ Κονγκ, τότε αράξτε και διαβάστε το Δεν έχει τα γυμνά του Reconquetes. Ο σχεδιασμός των ανθρώπων, κάπως μου καθόταν στραβά, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω το γιατί. Σίγουρα ο τρόπος που απεικονίζονταν ο ιδρώτας δεν με ενθουσίασε. Λες και πήρε την ατάκα "έτρεχε ποτάμι" Η ζούγκλα όμως και το όλο feeling ήταν top notch. Όχι ακριβώς αυτό που είχαμε δει στο Long John Silver, αλλά κάτι δικό του και κάτι τελείως μέσα στο κλίμα. Μια που το διάβασα, μια που σιγά-σιγά ίσως να το ξεχάσω. Χωρίς όμως να έχω περάσει άσχημα Σίγουρα πάντως θα μου μείνει ως ένα κόμικ ζούγκλας και λογικά θα το μνημονεύω σε όποιον δω ότι ψάχνει κάτι τέτοιο 7/10. Έξτρας Η ταινία The most dangerous game είναι στο public domain Οπότε: Υπάρχει και επιχρωματισμένη. Αλλά pre-code και με χρώμα? Σα φακές δίχως ξύδι... Έγκλημα Ο Richard Connell είχε γράψει και την ιστοριούλα A Reputation που την μετέφερε ο Capra το 1941 ως Meet John Doe (Ο Λαός Προστάζει - wiki) με Gary Cooper και Barbara Stanwyck και είχε προταθεί για Όσκαρ Σεναρίου. Λοινκς bedetheque Lombard Europe comics The Most Dangerous Game (λήμμα wiki)

Ταυτότητα Τίτλος: Hyver 1709 Σενάριο: Nathalie Sergeef, Philippe Xavier Σχέδιο: Philippe Xavier Χρώματα: Jean-Jacques Chagnaud Εκδοτική: Glénat Γαλλικά, Ψηφιακό Scanlation Αγγλικά Χρονολογίες: 10/2015-10/2016 Τόμοι: 2 (Ολοκληρωμένο) Περιεχόμενο: Ιστορικό, Περιπέτεια Εξώφυλλο Εσώφυλλο Προκαταρκτικά Αυτή η σκ@τόφατσα είναι ο Κάρολος Β, τελευταίος Αψβούργος βασιλιάς της Ισπανίας. Η μητέρα του ήταν η ανηψιά του πατέρα του (κόρη της αδερφής του). Ο πατέρας του ήταν και αυτός αποτέλεσμα γάμου θείου και ανηψιάς. Και επειδή η κατάσταση παραμπερδεύεται, πάρτε το οικογενειακό του δέντρο μπας και βγάλετε άκρη. Άκρη δεν βγαίνει Ο ένας Αψβούργος παντρευόταν τον άλλο Αψβούργο ώστε οι θρόνοι της Ισπανίας και της Αυστρίας να μείνουν στην οικογένεια. Το πρακτικό αποτέλεσμα των απανωτών αιμομιξιών είναι ο θρυλικός προγναθισμός των Αψβούργων και το ότι το παλλουκάρι είχε τα ψυχολογικά του και δεν άφησε διάδοχο. Η νεκροψία μεταξύ άλλων λέει ότι είχε έναν όρχι, μαύρο σαν κάρβουνο. Αυτός εδώ είναι ο Λουδοβίκος ΙΔ, ο βασιλιάς ήλιος, ο λ'ετά ε μουά και δεν συμμαζεύεται. Της Γαλλίας. Που ζούσε στο θρυλικό παλάτι των Βερσαλιών που ήταν τίγκα στα αρώματα διότι αφοδεύανε κάτω από τις σκάλες και έκαναν μπάνιο μόνο όταν πλημμύριζαν τα ποτάμια. Ο πρώτος λοιπόν άφησε σύμφωνα με τη διαθήκη του το βασίλειο στο γιο της αδερφής του. Ο οποίος όμως τύγχανε να είναι εγγονός του δεύτερου, με δικαιώματα στον θρόνο της Γαλλίας. Η πιθανότητα ότι οι θρόνοι της Γαλλίας και της Ισπανίας μπορεί κάποτε να κατέληγαν στο ίδιο άτομο, φρίκαρε όλους τους άλλους Ευρωπαίους. Και τους Αψβούργους της Αυστρίας που έχαναν το οικοπεδάκι στην Ιβηρία με τα μετόχιά του στην υπόλοιπη υφήλιο, και τους Άγγλους και γενικώς όλους τους Δυτικοευρωπαίους. Ως εκ τούτου, 1 χρόνο μετά το θάνατο του Κάρολου ξεσπάει ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής, όπου Άγγλοι, Αυστριακοί πλακώνονται με Γάλλους και Ισπανούς. Οι υπόλοιποι μοιραστήκαν μεταξύ τους, αλλάξαν συμμαχίες στο μεσοδιάστημα, έγινε ένας μικρός χαμούλης. Ο οποίος δεν περιορίστηκε μόνο στην Ευρώπη, αλλά είχε μάχες και στη Β.Αμερική και στην Ινδία. Αυτός είναι ο ένας ιστορικός άξονας. Ο άλλος είναι ο χειμώνας του 1709. Γνωστός ως The Great Frost of 1709 αγγλιστί ή Le Grand Hiver de 1709 γαλλιστί. Είμαστε γενικώς σε μια περίοδο που αποκαλείται Little Ice Age (1300-1850), αλλά ειδικά εκείνη τη χρονιά είχαμε τις χαμηλότερες θερμοκρασίες των τελευταίων 500 ετών. Και όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εύκολο το να πολεμάς και ταυτόχρονα να έχουν εξανεμιστεί οι σοδειές σου και να πεθαίνεις από το κρύο. Και κάπως έτσι φτάνουμε στην Περίληψη Περίληψη Χειμώνας του 1709. 8 χρόνια πολέμου και χάρη στον αφόρητο παγετό ένα φορτίο σταριού αξίζει πλέον όσο ένα φορτίο χρυσού. Στη Γαλλία τουλάχιστον. Ο τυχοδιώκτης Loys Rohan θα προσπαθήσει να καταστρέψει τα σχέδια όσων δεν θέλουν να παραδοθεί ένα τέτοιο φορτίο στην Γαλλία. Δημιουργοί Σενάριο η Βελγίδα Nathalie Sergeef. Δεν έχουμε μιλήσει στο φόρουμ για κάποια άλλη δουλειά της. Η τύπισσα αριστερά. Σκίτσο ο Γάλλος Philippe Xavier. Τον έχουμε ξανασυναντήσει στο Croisade αλλά και σε 2 τόμους του Conquistador που βολτάρουν σε ελληνικό scanlation. Είναι ο τυπάς δεξιά. Προσωπική Αποτίμηση Όταν πρωτοείδα το σχέδιο και τα χρώματα μου έφυγε το σαγόνι. Είχα εκστασιαστεί τόσο που είχα αποπειραθεί να το διαβάσω στο πρωτότυπο με τα φτωχά γαλλικά μου. Δυστυχώς δεν το κατάφερα. Μέχρι που χαμπάριασα τις προάλλες ότι αφού το βουνό δεν πάει στον Μωάμεθ και δεν το εκδίδει κανείς στα αγγλικά, πήγε ο Μωάμεθ στο βουνό και το έκανε scanlation στη lingua franca ένα καλόπαιδο Οπότε διαβάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Εικαστικά είναι υπέροχο. 4 με 4,5 αστεράκια στα 5. Το έχει και με το παραπάνω στη νεκρή φύση αλλά στους ανθρώπους και στην κίνηση τον βρήκα λίιιιγο πιο στατικό απ'ότι θα ήθελα. Σεναριακά όμως... Δεν μου είπε κάτι. Δεν εντυπωσιάστηκα. Μια ακόμα περιπέτεια από τις πολλές. Ίσως να φταίει ότι δεν είμαι Γάλλος. Ως εκ τούτου οι θεματολογίες της Γαλλικής ιστορίας, οι πόλεμοι τους και τα κοινωνικοπολιτικοθρησκευτικά τους δεν με αγγίζουν εξ'ισου. Προφανώς για έναν Γάλλο, πράγματα όπως οι θρησκευτικές διενέξεις μεταξυ Καθολικών και Ουγενότων/Προτεσταντών είναι κομβικά στην αντιληψή τους για το σύμπαν. Η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου ανήκει σε μια τέτοια διένεξη. Η πολιορκία της Λα Ροσέλ μέσα στους 3 Σωματοφύλακες ανήκει και αυτή σε μια τέτοια διένεξη. Το διάταγμα της Νάντης (θρησκευτικής υφής) το διδάσκονται στο δημοτικό. Ίσως. Δεν ήταν κακό, δεν ήταν όμως και κάτι το ιδιαίτερο. Ως εκ τούτου καταλήγουμε σε ένα 3 στα 5. Πέρασα καλά, θα ψάξω και για άλλες δουλειές του Xavier, δεν θα κυνηγήσω όμως άλλες δουλειές της Sergeef (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα την βλέπω και θα κόβω λάσπη ) Να πέσει ο βίντεοζ Πηγές bedetheque blog της Natalie Sergeef blog του Philippe Xavier wiki War of the Spanish Succession goodreads hyver 1709 @ glenat

Υπάρχει ένα παράδοξο στο χώρο των κόμικς. Το γουέστερν ως είδος αν και εξακολουθεί να δίνει κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές στη χώρα που το γέννησε, ως κόμικ είδος βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην ευρωπαϊκή παραγωγή. Ειδικά αν μιλάμε για "ορθόδοξο" γουέστερν και όχι για μίξεις τύπου Dark Tower. Ειδικά στη Γαλλία πέρα από τους κλασσικούς ήρωες υπάρχει και συνεχιζόμενη νέα παραγωγή ηρώων με αιχμή του δόρατος δύο νεκροθάφτες, τον Undertaker, που παρουσιάζουμε εδώ σε σενάριο Xavier Dorison και σχέδιο Ralph Meyer, και τον Stern. O Undertaker είναι ένας (προφανώς) νεκροθάφτης με κατοικίδιο έναν γύπα. Το όλο στήσιμο θυμίζει τους αγαπημένους νεκροθάφτες του Μορίς, μόνο που εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν πολύ. Το σενάριο βασίζεται σε αυτό που γοητεύει τους Γάλλους στο είδος. Μετά τον Αμερικάνικο Εμφύλιο, πολλοί από τους τότε πολεμιστές βρήκαν το Far West ως το τέλειο μέρος για να κρύψουν εγκλήματα, να σβήσουν το κοντέρ, να εξαφανιστούν από εχθρούς και το παρελθόν σου. Μόνο που το παρελθόν δεν είναι ένα παλιό παντελόνι να το πετάξεις σε έναν κάδο, αλλά είναι κάτι που το κουβαλάς μαζί σου και ειδικά όταν αυτό σχετίζεται και με άλλους είναι κάτι που κουβαλάνε και οι άλλοι μαζί τους. Έτσι φτάνουμε στον Jonas Croweτον άνθρωπο με άγνωστο (φαινομενικά) παρελθόν, χωρίς κύκλο, χωρίς φίλους, χωρίς έδρα. Γυρίζει τη χώρα με τη νεκροφόρα του και προσφέρει τις υπηρεσίες του. Στην πορεία συναντάει κάποιες γυναίκες που τον συνοδεύουν και φαντάσματα από το παρελθόν του που τον στοιχειώνουν. Μέσα σε όλα αυτά μπαίνουν και τα πάντα απαραίτητα φιλοσοφικά ερωτήματα: Τι κάνεις όταν πρέπει επαγγελματικά να υπηρετήσεις τις ιδιοτροπίες ενός πλούσιου καθάρματος που σε πληρώνει κόντρα στον αγώνα των εργατών του; Πως αντιμετωπίζεις έναν κορυφαίο αλλά σκληρό εγκληματία πολέμου χειρούργο που σκορπίζει ταυτόχρονα ζωή και θάνατο; Το πολύ ενδιαφέρον σενάριο του πασίγνωστου Xavier Dorison, συνοδεύεται από ένα κατά καιρούς καθηλωτικό σχέδιο του πάρα πολύ ταλαντούχου Ralph Meyer, γνωστού εδώ στο GC από το Asgard το οποίο κάναμε και ένα scanlation (το θυμίζω τώρα ) και βλέπετε μερικά υποδείγματα από το λογαριασμό του στο Pinterest. Καταπληκτικά τοπία, πειστικοί χαρακτήρες, κάνουν απολαυστική την ανάγνωση. Συνολικά είναι ένα εξαιρετικό σύγχρονο μεν στην υλοποίηση, αλλά παραδοσιακό στη σύλληψη και το θέμα western το οποίο συστήνεται για ανάγνωση τόσο στους φίλους του είδους, αλλά νομίζω και στον καθένα. Η κάθε ιστορία ολοκληρώνεται σε 2 τόμους, έχουν βγει 2 ιστορίες μέχρι τώρα και σήμερα ανακοινώθηκε και ο 5ος τόμος (για τον οποίο δεν ξέρω αν θα είναι αυτοτελής ή θα είναι το πρώτο μέρος της τρίτης ιστορίας). Έχει κυκλοφορήσει στα γαλλικά προφανώς αλλά και στα αγγλικά από τη Europe Comics με τον ίδιο τίτλο. Οι τόμοι είναι σε παρένθεση ο αγγλικός τίτλος της Europe: Le Mangeur d'or (The Gold Eater - O Χρυσοφάγος) 01/2015 La Danse des vautours (The dance of the vultures - Ο χορός των ορνέων) 11/2015 L'Ogre de Sutter Camp (The Ogre of Camp Sutter - O δράκος του Σάτερ Καμπ) 01/2017 L'Ombre d'Hippocrate (The Shadow of Hippocrates - Η σκιά του Ιπποκράτη) 11/2017 L'Indien Blanc (O λευκός ινδιάνος) - προγραμματισμένο για τον 10/2019 Ο πρώτος τόμος έχει κατακτήσει αρκετές βραβεύσεις, όπως 2015 : Prix Saint-Michel καλύτερου σχεδίου 2015 : Meilleur album de l'année (Le Parisien) 2016 : Prix de la BD Fnac Βελγίου και φιναλίστ στο αντίστοιχο της Γαλλίας links: Σελίδα στον εκδότη Σελίδα στην Europe Comics Σελίδα στο FB

Ταυτότητα Τίτλος: Fils du soleil Σενάριο: Fabien Nury + Jack London Σχέδιο: Éric Henninot Χρώματα: Marie-Paule Alluard Εκδοτική: Dargaud Γαλλικά, Europe Comics Ψηφιακό Αγγλικά Χρονολογία: 10/2014 Τόμοι: 1 (Ολοκληρωμένο) Περιεχόμενο: Περιπέτεια Εξώφυλλο Περίληψη Ο γερο Παρλέι αποφασίζει να πουλήσει τις πέρλες του. Η είδηση απλώνεται σαν φωτιά στα νησιά του Σολωμόντα. Έχει φροντίσει για αυτό. Να το μάθουν όλα τα αηδιαστικά κατακάθια, όλες αυτές οι βδέλλες και να έρθουν στο νησί του. Η οδηγία του όμως είναι να μην το μάθει ο Ντέιβιντ Γκριφ, ο γιος του ήλιου. Σε ένα άλλο νησί κάποιος πιστεύει ότι θα μπορέσει να μην πληρώσει τις 1200 λίρες που χρωστάει στον Γκριφ. Στην τελική ο Γκριφ είναι δισεκατομμυριούχος. Δεν θα του λείψουν. Ενώ αυτός καίγεται. Δημιουργοί Jack London Ο Αμερικάνος συγγραφέας που έγραψε το Θαλασσόλυκο και το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης. Μεγάλωσε μέσα στην απόλυτη ένδεια, πέθανε κάτοχος μιας σεβαστής περιουσίας λόγω της συγγραφικής του επιτυχίας. Από τους πρώτους που κατόρθωσαν να πλουτίσουν από τα γραπτά τους. Ειδικά μέσα από δημοσιεύσεις στον περιοδικό τύπο στις αρχές του 20ου αιώνα. Τα είδη όπου έγραψε πάρα πολλά και το λήμμα στη wiki φορτωμένο. Συγγραφέας, δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος, ρεπόρτερ, δοκιμιογράφος, αυτοβιογράφος, σεναριογράφος, συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας και ταξιδιωτικός συγγραφέας. Πιο πετυχημένος στις μικρές του ιστορίες. Εδώ διασκευάζονται κάποιες από τις 8 ιστορίες που περιείχε το A Son of the Sun (wiki) του 1912. Αγαπημένος του Hugo Pratt. Και ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε τις αγάπες του δάσκαλου της Περιπέτειας? Fabien Nury Ο αγαπημένος μου σύγχρονος συγγραφέας BD για τον οποίο μίλησε ο GeoTrou εδώ. 17 σειρές αναφέρει το bedetheque, αυτή είναι η 8η που μνημονεύουμε στο φόρουμ. Στα Ελληνικά έχουμε δει τον Θάνατο του Στάλιν. Eric Henninot Σπούδασε μηχανικός, έγινε κομίστας. Τον ξανασυναντήσαμε στο Carthago. Προσωπική αποτίμηση Καιρό είχα να φτιαχτώ με ένα κόμικ. Είδα Fabien Nury, είδα Μελανησία, θυμήθηκα Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας, χάρηκα, το καταβρόχθισα. Δεν είναι αριστούργημα, είναι όμως διασκεδαστικότατο. Το σενάριο είναι μείγμα από τις ιστορίες του βιβλίου το Λόντον. Αλλού πιστό, αλλού τις διασκευάζει. Θα χαιρόμουν πολύ εάν ο Nury εξερευνούσε κι άλλο το σύμπαν του βιβλίου και με άλλες ιστορίες. Ως έχει, 76 σελίδες, χορταστική περιπέτεια. Το σχέδιο είναι κάτι παραπάνω από απλά διεκπεραιωτικό καλό. Έχει ψυχή, έχει εκλάμψεις διάνοιας, θα χαιρόμουν εάν είχε περισσότερες. Πολλές φορές πήγα να ενθουσιαστώ με ένα "τώρα θα απογειωθεί στη στρατόσφαιρα". Δεν το κατάφερε. It did not crash down to earth όμως Είναι ένα πάρα πολύ άνετο 7/10. Ίσως κάποτε να το πω και 8/10. Από εκεί και πέρα όμως θα ήθελα να ακούσω από έναν @Phantom Duck κατά πόσο ο Carl Barks είχε επιρροές από τον Jack London. Σίγουρα είχε διαβάσει, αναρωτιέμαι όμως πόσα του οφείλει. Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας αυτοδημιούργητος πολυεκατομμυριούχος ο οποίος αντί να είναι αραχτός στα πολυτελή γραφεία του στο Σίδνεϋ αρμενίζει στα νησιά της Μελανησίας, ψάχνοντας περιπέτειες και κυνηγώντας ακόμα και τη μισή δεκάρα που του χρωστάει κάποιος. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου θυμίζει μια πάπια με γκέτες και φαβορίτες Την πάπια βέβαια που έγραψε ο Carl Barks. Όχι αυτό το βδέλυγμα που έγραψαν οι Ιταλοί από 50 έως 70 Εξτρα Δυστυχώς δεν βρήκα κάτι αξιόλογο. Περιοριζόμαστε λοιπόν στις πρώτες σελίδες του κόμικ μέσα από την Αγγλική μετάφραση. Ας προσθέσω και λινκ για το βιβλίο του Jack London για νόμιμη και δωρεάν διαδικτυακή ανάγνωση Πηγές Jack London wikipedia bedetheque Dargaud Europe comics

Κείμενο στο οπισθόφυλλο: Το Graphic Novel που αποτέλεσε την έμπνευση για την ομώνυμη ταινία! Την 1η Μαρτίου 1953, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης –ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν– παθαίνει σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Δεν επιτρέπεται να κληθεί γιατρός, μέχρι να συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή, να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία, και να αποφασιστεί έτσι ποιος γιατρός θα αναλάβει. Η Κεντρική Επιτροπή έχει άλλη μια δυσκολία να αντιμετωπίσει: το γεγονός ότι ο Σύντροφος Στάλιν είχε μόλις διατάξει την εκτέλεση των κορυφαίων γιατρών της Σοβιετικής Ένωσης! Κι έτσι ξεκινά ένα γραφειοκρατικό γαϊτανάκι, που σύντομα εξελίσσεται σε μάχη για την κατάκτηση της κορυφής της εξουσίας στο αχανές σοβιετικό κράτος… Κείμενο στο πρώτο εσώφυλλο: Ο Χρουστσόφ θυμάται: «Εμείς, όσοι βρισκόμασταν γύρω από τον Στάλιν, ήμασταν θανατοποινίτες με αναστολή». Ο φόβος καραδοκούσε παντού, και όλοι επιδείκνυαν μια αηδιαστική δουλοπρέπεια. Οι δυο συγγραφείς αναπλάθουν αυτήν την ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας πολλαπλές μεθόδους υπερβολής: φτάνουν στα άκρα κι υπογραμμίζουν το παράλογο, παντρεύοντας το επιβεβαιωμένο γεγονός με το αληθοφανές, το φανταστικό με το συμβολικό· μετατοπίζουν κάποια γεγονότα και τα στάδια διεξαγωγής τους μέσα στο χρόνο, συμπυκνώνουν το χρόνο ή παραλλάσσουν ένα γεγονός, ώστε να αποδώσουν τελικά μια εικόνα συχνά πιο αληθινή από την αλήθεια των ίδιων των γεγονότων. Ζαν-Ζακ Μαρί Ιστορικός που ειδικεύεται στη Σοβιετική ιστορία, έχει εκδώσει ανάμεσα σε άλλα τις βιογραφίες των Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν, Χρουστσόφ και Μπέρια. Κείμενο στο πίσω εσώφυλλο: Η έκδοση βασίζεται στην απόσταση που παίρνει από την Ιστορία. Την ανασυνθέτει για να αποκαλύψει την θεμελιώδη ουσία της. Αυτό που είναι σημαντικό εδώ δεν είναι η ακρίβεια των γεγονότων, αλλά η αυθεντικότητα της οπτικής γωνίας. Το έργο των Νουρί και Ρομπέν αναπλάθει με εντυπωσιακό τρόπο τη φρικώδη και ζοφερή ατμόσφαιρα των κυκλωμάτων που κυβερνούσαν το Κρεμλίνο στο τέλος του αιματηρού καθεστώτος του Στάλιν. ----------------------------------- Τα ανωτέρω δεν χρειάστηκε να τα ξαναγράψω γιατί τα έγραψε ήδη ο σύντροφος Valtasar στην ανακοίνωση κυκλοφορίας! Παραθέτω και αυτό το κείμενο που απαντά στο εσωτερικό του τεύχους: Προειδοποίηση! Μολονότι η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, δεν παύει να είναι δημιούργημα φαντασίας: η δημιουργική έμπνευση των συγγραφέων κατασκεύασε μια ιστορία βασισμένη σε ιστορικά τεκμήρια ελλιπή, κάποιες φορές μεροληπτικά, και συχνά αντιφατικά. Πάντως, οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι η φαντασία τους δεν χρειάστηκε να μοχθήσει πολύ, καθώς δύσκολα θα ξεπερνούσε την πραγματική τρέλα που διαπότιζε τον κύκλο του Στάλιν και τα γεγονότα γύρω από τον θάνατο του. ----------------------------------- Η έκδοση είναι άριστη. Εντύπωση προκαλεί το μεγάλο μέγεθος, είναι τόσο πλατύ όσο τα Μπέηκ και Μόρτιμερ της Μαμούθ και ένα εκατοστό πιο ψηλό! Στο τέλος υπάρχουν 16 σελίδες (!) με πληροφορίες, προσχέδια κλπ. Από τις σπάνιες εκδόσεις αυτού του τύπου στην Ελληνική αγορά. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!

Την τελευταία διετία έγινε ένα γερό μπάσιμο τεράστιων ονομάτων του γαλλοβελγικού στο χώρο του disney κόμικ. Δημιουργοί όπως ο Tebo, ο Trondheim, ο Regis Loisel, ο Cosey κλήθηκαν να παρουσιάσουν μια φρέσκια εκδοχή κλασικών ηρώων που μεγάλωσαν γενιές εδώ και σχεδόν έναν αιώνα είτε μέσω της εικονογραφημένης τέχνης, είτε με τον κινηματογράφο κλπ. Έτσι, αφού περάσουμε μια βόλτα από αυτό το θρεντ που έχει βήμα-βήμα την εξέλιξη του εν λόγω εγχειρήματος και αφού ψάξουμε τι έχει κυκλοφορήσει ήδη στα Αγγλικά και το είδαμε στο φόρουμ, ήτοι το "Mickey's craziest adventures" των Trondheim/Keramidas, ας δούμε και το Mysterious Melody. Ενώ υπάρχουν καθ'οδόν τίτλοι, τα ολοκληρωμένα "La Jeunesse de Mickey", "Mickey et L'ocean perdu" και "Cafe Zombo" μέχρι στιγμής δεν έχουν βγει στα Αγγλικά. Ποιος είναι ο Cosey; Καταρχήν, ξαναλέω ότι έχουμε να κάνουμε με τεράστια ονόματα. Δεν είναι 5-6 φρέσκοι BD-ιτες που το παίζουν εκ του ασφαλούς για να φτιάξουν πελατεία με κάτι ευκολοπούλητο. Ο Loisel συγκρίνεται συχνά με τον Moebius και όχι αδίκως, ο Trondheim ήταν ένας εκ των δημιουργών ολόκληρης εναλλακτικής σχολής μέσα σε μια κορεσμένη BD σκηνή του '90, ο Tebo μεγάλωσε έχοντας θεό τον Gotlib και ανδρώθηκε ως κομίστας μέσα στο Spirou δημιουργώντας την παιδική πετυχημένη σειρά Samson et Neon. Ε ο Cosey δεν θα ήταν κανένας τυχαίος. Ελβετός εκ Λωζάνης, έχει δουλέψει στα μεγαλύτερα Γαλλοβελγικά περιοδικά ήδη από αρχές του '70 ( Spirou, TinTin) και έχει μια λίστα πάνω από τους 50 τίτλους στο πλούσιο βιογραφικό του. Πεταχτείτε εδώ για να μην πλέκω τσάμπα το εγκώμιο στον άνθρωπο, έτοιμα είναι. Οπότε οι προσδοκίες για όλα αυτά τα κόμικ ήταν/είναι υπερβολικά υψηλές, τουλάχιστον οι δικές μου που τους ακολουθώ λίγο πολύ ως δημιουργούς και ένιωσα πως ήρθε η ώρα να αναθερμανθεί το χαμένο ενδιαφέρον μου για τα Disney. Δειγματάκι του εσκεμμένα παλιακού σχεδίου παρμένο εκ bdtheque Τι είναι το Mysterious Melody; Ο Cosey μας ταξιδεύει σε ένα περίεργο "origin story" στο μακρινό 1927. Ο Μίκυ είναι σεναριογράφος ταινιών με πρωταγωνιστή τον σκύλο του, Rover, και βρίσκεται ξαφνικά σε ένα συγγραφικό τέλμα αφού ο υπεύθυνος του studio βαρέθηκε τις χαρωπές ιστοριούλες και ζητάει δράμα, αγωνιά και απόγνωση, μιας και αυτά πουλάνε πλέον. Ο Rover δεν είναι άλλος από τον γνωστό μας Πλούτο, αν και το θέμα με το όνομα εξηγείται εντός. Απελπισμένος λοιπόν με το dry spell και έχοντας ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει τον μονίμως χαμένο στο διάστημα φίλο του Γκούφυ, συναντά σε ένα τραίνο μια μυστήρια φιγούρα που κάθεται στην θέση του, κοιμάται πάνω στον ώμο του και του παίρνει καταλάθος (ή και όχι) το σενάριο που απορρίφθηκε. Μια φιγούρα που δεν μπορεί να διακρίνει πέρα από δύο κομψά πόδια, αφού το ρεύμα στο τραίνο είναι κομμένο μέχρι που και ο ίδιος αποκοιμιέται. Στην όλη διάρκεια συμβαίνουν 1-2 ανατροπές που οδηγούν την εξέλιξη της ιστορίας σε τροπές που δεν διαγράφονται από την αρχή, ενώ κυριαρχεί μια μαγευτική μελωδία που δεν λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό του ήρωα και, τι άλλο, η γνωριμία του με την αγάπη της ζωής του και έτερη τυροφάγα, Μίννι. Που βγήκε και πότε; Κυκλοφόρησε στις 2 Μαρτίου του 2016 υπό τον τίτλο "Une mystérieuse mélodie, ou comment Mickey rencontra Minnie" από την Glenat σκληρόδετο στις 60 σελίδες (60 λέει το bedetheque ενώ κάποιος στο goodreads το καταχώρησε ως 64 (;), αν και δεν είμαι σίγουρος ότι το bedetheque βάζει εξώφυλλα). Ο Cosey εδώ αναλαμβάνει σενάριο/σχέδιο/χρωματισμό και προσφέρει αυτό το αυτοτελές άλμπουμ που εκδίδεται 13 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους στα Αγγλικά από την IDW με τον τίτλο του παρόντος θέματος (goodreads, IDW) στις 64 σελίδες (τσεκαρισμένο). Η ίδια εταιρία κυκλοφόρησε το Mickey's craziest adventures και αναμένεται να πράξει τα δέοντα για τα υπόλοιπα. Μέχρι στιγμής η "Μυστηριώδης Μελωδία" έχει βγει και από την Egmont στην Δανία.

Ταυτότητα Τίτλος: Reconquêtes Σενάριο: Sylvain Runberg Σχέδιο+Χρώματα: François Miville-Deschênes Εκδοτική: Le Lombard Γαλλικά, Europe Comics Ψηφιακό Αγγλικά Χρονολογίες: 05/2011-09/2016 Τόμοι: 4 (Ολοκληρωμένο) Περιεχόμενο: Ιστορικό, Φαντασίας, Περιπέτεια Εξώφυλλο Στηθαίο Κοτόπουλο Αγελάδα Τέχνη + Μπολιτιζμός Περίληψη Αρχαιότητα. Απροσδιόριστη χρονική στιγμή αφού μπλέκονται ονόματα και γεγονότα που στη πραγματικότητα απλώνονται σε όλη τη 2η χιλιετία π.Χ. 3 λαοί. Οι Σαρμάτες με τη μητριαρχία τους, οι Κιμμέριοι και οι Καλλιπίδες με την πατριαρχία τους. Έχουν ενωθεί σε μια συμμαχία με το όνομα Η Ορδή των Ζωντανών. Κανονικά νομαδικοί λαοί (στο κόμικ αποκαλούνται Σκύθες), έχουν φτιάξει μερικές πόλεις και έχουν αποφασίσει να στεριώσουν. Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Χαμουράμπι στέλνει μια γραφιά για να καταγράψει την ιστορία και τις παραδόσεις τους. Την ίδια στιγμή όμως, ο Χετταίος βασιλιάς, παρακινούμενος από την νέα του σύζυγο αποφασίζει να τους κατακτήσει. Και κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία μας. Με σφαγές από τους Χετταίους. Δημιουργοί Σενάριο ο πολυγραφότατος Βέλγος Sylvain Runberg. Είναι ο τυπάς που διασκεύασε σε κόμικ το Millenium του Stieg Larsson. (Girl with the dragon tattoo κ.ο.κ.) Δεν έχουμε μιλήσει στο φόρουμ για κάποια άλλη δουλειά του. Σκίτσο και χρώμα ο Καναδός François Miville-Deschênes. Αυτή είναι η δεύτερη δουλειά του μετά από 5 τόμους τινός κόμικ ονόματι Millénaire (bedetheque) Προσωπική Αποτίμηση Κατ'αρχάς, ας μην κοροϊδευόμαστε. Το ότι έκανε πάρα πολύ ζέστη στη Μικρά Ασία, ακόμα και όταν έριχνε χιόνι, με επηρέασε Αυτό όμως δεν ήταν η μόνη παράμετρος. Έχουν ψάξει την εποχή, έχουν διαβάσει 5 πράγματα, έχουν δει 5 πράγματα και αυτό βγαίνει στο κόμικ. Ως προς το σενάριο: Ζορίστηκα για να μεταφράσω το Callipides. Δεν υπάρχει καν σαν λήμμα στην wikipedia. Εντέλει βρήκα ότι ήταν μια φυλή από Ελληνοσκύθες την οποία μνημονεύει ο Ηρόδοτος (google books). Οι Σαρμάτες (wiki) είχαν όντως στοιχεία μητριαρχίας και μπορεί να ήταν έμπνευση για τις Αμαζόνες. Urοτιδήποτε ήταν όντως ονόματα πόλεων και Hatussili ήταν όνομα 3 Χετταίων βασιλιάδων. Όλα αυτά δεν ήταν ταυτόχρονα, δεν ήταν καν της ίδιας χιλιετίας, αλλά εάν δεν διαβάσεις, δεν ξέρεις καν ότι υπήρχαν Ως προς το σχέδιο: Δεν έχει την ιστορική ακρίβεια ενός Jacques Martin (Άλιξ). Δεν είναι όμως ούτε ένα "σχεδιάζουμε ότι μας καπνίσει". Ο Έλληνας αναγνώστης θα δει κάποιες σκηνές που θα του είναι απίστευτα γνώριμες και θα πιάσει το τι υπαινίσσονται οι δημιουργοί (κάποιες τοιχογραφίες για την ακρίβεια ). Αντίστοιχα έχουν ωραίες απεικονίσεις άλλων πραγμάτων. Οι στολές και τα άρματα των Χετταίων, η εσωτερική διακόσμηση των σπιτιών κ.ο.κ. Και εκεί είναι προφανές ότι έχουν ψαχτεί και έχουν εμπνευστεί από το τι είδαν. Αυτή η μελέτη λοιπόν μου έκατσε πολύ όμορφα Αυτά ως προς το προσωπικό. Ο σχεδιαστής είναι τεχνικά άρτιος και κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Το μειονέκτημά του είναι ότι νοιώθω πως κάτι του λείπει. Η μαγεία? η ψυχή? η έμπνευση? η φαντασία? Κάτι. Αυτό το απροσδιόριστο που κάποιοι το έχουν και σε μαγεύουν και κάποιοι όχι. Επαναλαμβάνω. Τεχνικά είναι πάρα πολύ καλός. Το σενάριο είναι οκ. Παίρνει πραγματικότητα, παίρνει μυθολογία, τα βάζει όλα μαζί στο μπλέντερ, τα χτυπάει και βγάζει παγωτό Δωδώνη. Ωραίο παγωτό, δεν θα ξεφτυλιστείς άμα το πας για δώρο. Όταν όμως έχεις ζάχαρο, το παραστράτημα δεν θα το κάνεις με Δωδώνη. Θα το κάνεις με Fatto A Mano. Που δεν είναι Fatto A Mano αυτό το σενάριο. Δεν είναι όμως ούτε παγωτό με σκόνη γάλακτος Συνολικά τώρα. Ανήκει σε αυτή την μεγάλη οικογένεια του βάζουμε ημίγυμνες καλλίπυγες ηρωίδες, έχουμε μια στάλα από σενάριο και πουλάμε. Πως λέμε Μπάρμπαρα? Πως λέμε Φάλκα? Απλώς στο πιο εκσυγχρονισμένο. Είναι ένα άνετο 6/10 που εκτιμώ ότι θα διασκέδαζε πολύ τους άρρενες και δη τους κάτω των 25. Φαντάζομαι πως αυτό σκέφτηκαν και οι Γάλλοι που το μετέφρασαν στα Αγγλικά για την ψηφιακή πλατφόρμα της Europe. (Πριν από αυτούς, είχαν γίνει scanlate οι 2 πρώτοι τόμοι) Οφθαλμόλουτρο προσχέδια-μελέτες από το 2008 (blog σχεδιαστή) Να πέσει ο βίντεοζ Πηγές bedetheque λήμμα της εκδοτικής Dupuis για τον Runberg fb σελίδα του Francois Miville-Deschênes blog του François Miville-Deschênes

Είχε αργήσει πολύ αυτή η παρουσίαση αλλά, μετά την τρίτη ανάγνωση που έκανα στο Peter Pan, ήρθε η ώρα της. Λίγο πολύ όλοι είμαστε γνώριμοι με την κλασική ιστορία που μας έμαθε η Disney, ή τουλάχιστον της παιδικής και αθώας εκδοχής της. Ένα παιδί που αρνείται να μεγαλώσει, ζει σε ένα φανταστικό νησί που λέγεται η Χώρα του Ποτέ και αιώνια μάχεται έναν πειρατή με γάντζο στο χέρι. Δεν ξέρω πόσοι έτυχε να διαβάσετε το θεατρικό του 1911 από τον J. M. Barrie που αποτέλεσε την βάση της ταινίας, αλλά σίγουρα όσοι το κάνατε θα διακρίνατε αρκετές διαφορές κυρίως στα θέματα που διαπραγματεύεται. Ο κύριος Loisel, που απ'ότι βλέπω σε διάφορα sites σιγά σιγά μπαίνει στην κλειστή ομάδα της ελίτ των Γάλλων δημιουργών κόμικς, πάει ένα βήμα παραπέρα την ιστορία και δημιουργεί ένα prequel, βαθύ και σκοτεινό. Στο Peter Pan του Loisel ακόμα και η παιδική φαντασία που αποτελεί την κινητήριο δύναμη του Πίτερ και των "χαμένων αγοριών" του σου δημιουργεί ένα αίσθημα ανησυχίας και φόβου, ότι δεν είναι τόσο αθώα όσο θέλεις να πιστεύεις. Η ιστορία τοποθετείται στο κακόφημο East End του Βικτωριανού Λονδίνου το 1887 και ο μικρός Πίτερ, γιος αλκοολικής πόρνης, περνάει την μέρα του λέγοντας ιστορίες στα παιδιά ενός ορφανοτροφείου και κατασκευάζοντας μια μητρική φιγούρα που τον αγαπά και τον φροντίζει, μη μπορώντας να αποδεχτεί το γεγονός ότι η πραγματική του μητέρα τον δέρνει και τον βρίζει. Αποδοχή παίρνει μόνο από τον κύριο Κάνταλ, έναν συμπαθητικό γέρο που του μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει, του λέει ιστορίες για μια φανταστική χώρα πέρα από την άκρη του χρόνου και τον ταΐζει. Όταν ένα βράδυ ο Πίτερ πάει στην pub της γειτονιάς για να πάρει ένα μπουκάλι ποτό για την μάνα του, αναγκάζεται επειδή δεν έχει λεφτά να γδυθεί μπροστά σε όλους τους θαμώνες ως ανταμοιβή. Φεύγοντας ακολουθείται από έναν αλητήριο που προσπαθεί να τον βιάσει, σταματώντας μόνο επειδή του επιτίθενται άγρια σκυλιά. Ήδη ο Loisel σε έχει κάνει να καταλάβεις ότι αυτό δεν είναι το κόμικ που νόμιζες, εκθέτοντας ήδη μέρος της θεματολογίας του (οιδιπόδειο σύμπλεγμα, βιασμός, μεταχείριση παιδιών, ενδοοικογενειακή βία). Φαινομενικό τέλος στα βάσανα του έρχεται να βάλει μια μαγική νεράιδα την οποία ονομάζει Τίνκερ Μπελ, που του δίνει την ικανότητα να πετά και τον μεταφέρει σε ένα νησί γεμάτο με μαγικά πλάσματα - κένταυροι, ξωτικά, Κόριγκανς - ινδιάνους και πειρατές. Ο λόγος; Ο Πίτερ πρέπει να ηγηθεί του ετερόκλητου μαγικού πληθυσμού για να προστατεύσει τον θησαυρό τους από τους πειρατές. Τι είναι ο θησαυρός δεν το μαθαίνουμε ποτέ, ενώ ο μόνος που κρατάει τους πειρατές από το να τον πάρουν είναι ο "Φύλακας", ένας τεράστιος κροκόδειλος που πλέει τα ρηχά νερά μεταξύ του καραβιού και του νησιού. Συνοδοιπόρος του Πίτερ σε αυτή την περιπέτεια είναι ο Παν, ένα κατσικοπόδαρο πλάσμα με κερατάκια, πολύ κοντινό στον δικό μας Πάνα. Η ιστορία είναι γεμάτη ανατροπές που σε κάνουν να αναθεωρήσεις πολλά πράγματα από την μια σελίδα στην άλλη. Δεν χαρίζεται ούτε ενδείκνυται σε άτομα που δεν έχουν γερά στομάχια. Από τις 300κάτι σελίδες του παρελαύνουν ακρότητες μεταξύ των οποίων ο φόνος, ο βιασμός και η παιδεραστία. Ο Loisel παίρνει το βαθιά μισογυνιστικό αέρα της ορίτζιναλ ιστορίας και τον εξελίσσει αριστοτεχνικά, αφού κανένας θηλυκός χαρακτήρας δεν είναι άξιος ή αμιγώς "καλός", σε αντίθεση με τον Πίτερ και τα χαμένα αγόρια που είναι "αθώα" και απώτερος σκοπός τους είναι να μείνουν παιδιά και να αποφύγουν τους βρώμικους ενήλικες. Η Τινκερ Μπελ είναι δολοπλόκος, ζηλιάρα και χειραγωγός, η Ρόουζ (καμιά σχέση με την Γουέντι και τους Ντάρλινγκς που ξέρουμε από την ιστορία) είναι η "μαμά" των χαμένων παιδιών που σιχαίνεται τον ρόλο της και βλέπει σεξουαλικά τον Πίτερ, η μητέρα του Πίτερ είναι αλκοολική πόρνη που σαπίζει στο ξύλο τον γιο της, όσες ακόμα γυναίκες βλέπουμε στο Λονδίνο είναι όλες πόρνες και φθηνές, οι Σειρήνες στην χώρα του ποτέ είναι λάγνες και δολοφόνοι..Γενικά, μόνο η Tiger Lily είναι κατάπως αξιοπρεπής, αλλά και αυτή παρουσιάζεται γεμάτη σεξουαλικές ορμές παρότι είναι παιδί. Είναι πολύ περίτεχνα φτιαγμένη αυτή η κριτική στον μισογυνισμό πάντως. Ο Loisel είναι μια ιδιοφυΐα, υπερβολικά φλύαρη μεν, αλλά ιδιοφυΐα όπως και να χει. Από την άλλη, ενώ ο μισογυνισμός του κόμικ είναι στοχευμένος, κάποια ρατσιστικά μηνύματα είναι αρκετά ακαθόριστα και χωρίς λόγο, θα μπορούσαν να αποφευχθούν (όλοι οι ινδιάνοι είναι ίδιοι, ο μόνος μαύρος στο πλήρωμα των πειρατών αποκαλείται το "Μαύρο Τέρας" και άλλα τέτοια). Γενικά πάντως είναι πολύ απαισιόδοξη η οπτική του δημιουργού, αφού η αθωότητα έγκειται στην διαγραφή της μνήμης του κακού, και όχι στην μη-ύπαρξη του. Η Χώρα του Ποτέ δεν είναι το παραμυθένιο μέρος που θα περίμενε κανείς. Αφού αποτελεί την χώρα των ονείρων, περιέχει στο κέντρο της την Opikanoba, την περιοχή των εφιαλτών και των χειρότερων φόβων, θυμίζοντας μας ότι όνειρα χωρίς εφιάλτες δεν υπάρχουν. Ταυτόχρονα ο Loisel εισάγει και την ιστορία του Τζακ του Αντεροβγάλτη που εξελίσσεται την ίδια εποχή στο Λονδίνο. Αυτό, αν και ακούγεται άκυρο, δένει πολύ όμορφα με την όλη αρρωστημένη ατμόσφαιρα του κόμικ και αφήνει εσκεμμένα ασαφή τον ρόλο του Πίτερ. Παράλληλα ο Loisel εισάγει κάμποσους χαρακτήρες για να συνδέσει το βιβλίο του με αυτό του Barrie, όλοι αρκετά ενδιαφέροντες και δουλεμένοι. Το σχέδιο είναι μια μείξη άκρως ρεαλιστικά σχεδιασμένων χώρων/περιβαλλόντων και προσώπων σαν καρικατούρες, για να κάνει έντονη την αντίθεση και να γεμίσει το κόμικ με αντιπαραβολές. Τα χρώματα προσαρμόζονται ανά περιοχή, με την Never-Land γεμάτη με αποχρώσεις έντονου κίτρινου, πράσινου και μπλε και το Λονδίνο δομημένο πάνω σε μουντά πορτοκαλί και γκρι. Η ιστορία εξελίσσεται μεταξύ Λονδίνου και Χώρας του Ποτέ, με εμφανή βαρύτητα στην δεύτερη και μετακινήσεις από το ένα στο άλλο που προσθέτουν στο κλίμα, ειδικά στην τρίτη πράξη. Όπως έχει ειπωθεί πετυχημένα παλιότερα, δεν είναι ένα διασκεδαστικό κόμικ, αλλά ένα σπουδαίο. Χρειάζεται πάνω από 1-2 αναγνώσεις όμως με τόσα πράγματα που κρύβει μέσα του. Το κόμικ εκδόθηκε στα Γαλλικά σε 6 άλμπουμ την περίοδο 1990 - 2004 ενώ το 2013 η Soaring Penguin Press το εξέδωσε επιτέλους στα Αγγλικά. Από τα έργα που ασχολούνται με το Peter Pan Mythos, είναι μακράν το πιο ενδιαφέρον και αξιόλογο, συν ότι έχει σηκώσει και εγώ δεν ξέρω τι από βραβεία στην Ανγκουλέμ και αλλού. Διαβάστε το μαζί με το επίσης συνταρακτικό και κοντινό του Beautiful Darkness. 1. Londres - London 11/1990 2. Opikanoba - Opikanoba 09/1992 3. Tempete - Tempest 11/1994 4. Mains Rouges - Red Hands 09/1996 5. Crochet - Hook 01/2002 6. Destins - Destiny 10/2004 bedetheque

Ταυτότητα Τίτλος: La Mort de Staline Σενάριο: Fabien Nury Σχέδιο: Thierry Robin Χρώματα: Lorien Aureyre Εκδοτική: Dargaud Γαλλικά, Titan Comics Αγγλικά (The Death of Stalin), Scanlation Αγγλικά (ως The Death of Stalin) Χρονολογία Έκδοσης: 10/2010 Τόμοι: 2 (Ολοκληρωμένο) Περιεχόμενο: Ιστορικό, Χιουμοριστικό Εξωφυλλο Πρωτότυπα Γαλλικά + Αγγλικά scanlation Περίληψη 5 Μαρτίου 1953. Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης από το 1922 έως το 1952, Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου από το 1941 έως τώρα, Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης (δις), Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας, πατέρας του Ιάκωβου (που αιχμαλωτίσθηκε και πέθανε στον ΒΠΠ (έχει κι άλλο ζουμί, κοιτάξτε το)), του Βασίλι (αξιωματικός της Σοβιετικής Πολεμικής Αεροπορίας εκείνη τη στιγμή) και της Σβετλάνα Αλιλούγεβα, αποχαιρετά τον μάταιο τούτο κόσμο. "Η καρδιά του συντρόφου ηγέτη και συνεχιστή της μεγαλοφυΐας του σκοπού του Λένιν, του σοφού ηγέτη και δασκάλου του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Σοβιετικής Ένωσης, έπαψε να χτυπά" θα πει το κρατικό ραδιόφωνο. Πιθανότατα. Διότι πρέπει να φτιάξουμε μια επιτροπή για να είμαστε σίγουροι. Δεν παίζεις με αυτά τα πράγματα. Ποιος είσαι εσύ που θα πεις ότι πέθανε? Επειδή έχει κάτι ώρες να αναπνεύσει, εσύ βγάζεις πόρισμα? Έχεις κάνει γιατρός? Και δεν μιλάμε για ψυχίατρος, οδοντίατρος ή ορθοπεδικός. Και τι σόι παθολόγος είσαι? Και φυσικά ποιος σε φώναξε εσένα για να βγάλεις πόρισμα? Γιατί φώναξε εσένα? Άλλος δεν υπήρχε? Που ήσουν τότε? Τι ξέρεις για αυτόν? Εκεί δεν πήγες ποτε? Α, πήγες. Γιατί πήγες? Πρέπει να τα ελέγξουμε αυτά πριν σε αφήσουμε να ελέγξεις. Είπαμε. Δεν παίζεις με αυτά τα πράγματα. Πως θα συνεχιστεί όμως η ζωή? Με τον Μαλενκόφ? τον Χρουστσόφ? τον Μπερία? τον Μικογιάν? τον Καγκάνοβιτς? τον Μπουλγκάνιν? Και ο στρατάρχης Ζούκοφ, τι άποψη έχει για όλα αυτά? Τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Δημιουργοί Σενάριο ο μάγος Fabien Nury. Μπορεί να μην έχει μεταφραστεί τίποτα στη γλώσσα μας, αλλά έχουμε μιλήσει πολλάκις για έργα του. W.E.S.T., Tyler Cross, Silas Corey, Mort au Czar, Je suis legion, Il etait une fois en France, 17 σειρές μνημονεύει αυτή τη στιγμή το bedetheque, για 7 έχουμε μιλήσει. Να είστε σίγουροι όμως πως σε κάποια φάση θα έχουμε μιλήσει για όλες. Αυτός και ο Xavier Dorisson φτιάχνουν κόμικ που διαβάζονται Σχέδιο ο Thierry Robin. Τον ξανασυναντήσαμε στο Mort au Czar πάλι σε συνεργασία με τον Nury. Προσωπική Αποτίμηση Δεν ξέρω πόση ιστορική βάση έχουν τα όσα λέγονται. Στο ευρύ ιστορικό πλαίσιο τα λέει καλά. Δεν πήρε την εξουσία ο Μπρέζνιεφ τότε Αυτός που λέει την πήρε. Και μέσες άκρες με τις συμμαχίες που λέει ότι έγιναν και τα πισώπλατα μαχαιρώματα που λέει ότι έπεσαν. Διαβάζοντας πρόχειρα τα λήμματα στη wikipedia για τους διάφορους χαρακτήρες, πάλι φαίνεται να είναι σωστά ως προς την ψυχολογία των χαρακτήρων. Ο χωριάτης είναι χωριάτης, ο μηχανορράφος μηχανορράφος. Ως προς τις λεπτομέρειες? Κάποιες ιστορίες έχουν ειπωθεί. Την ιστορία με το κονσέρτο λχ δεν την έβγαλε από την φαντασία του ο Nury. Κάποιος άλλος την έχει αφηγηθεί. Συνέβησαν? Δεν συνέβησαν? Για Αρχαιοελληνική, Ρωμαϊκή και Βυζαντινή ιστορία μπορώ να σας πω. Για Σοβιετική από τη δεκαετία του 50 όμως... Άκρως σαρκαστικό κόμικ. Για να μη λέτε ότι δεν ενημέρωσα (το χιουμοριστικό το έχωσα από πάνω, αλλά μαμά επανάληψη) 7+/10. Διασκέδασα Δειγματικές σελίδες Από την Titan Comics Λεινξ bedetheque titan comics dargaud Μεζεδάκι Οι δημιουργοί μιλάνε στην Ανγκουλεμ για το κόμικ https://www.youtube.com/watch?v=gF67r2ZzlEA Ταινία Ω ναι. Τον Οκτώβρη βγαίνει σε ταινία με Steve Buscemi, Michael Palin κ.α. imdb το τρέηλερ έχει χωθεί στο τόπικ της ταινίας. Αλκοόλ (δυστυχώς δεν είναι βότκα αν και θα έπρεπε)

Η τιμή της οικογένειας Tzarom, είναι εξίσου σημαντική με αυτή των Σαμουράι..! Τόσο σπουδαία, ένα πράγμα, όπως και η συνήθεια των Λάνιστερ να πληρώνουν πάντα τα χρέη τους! Όταν λοιπόν η Lubna Tzarom, μητέρα και αρχηγός της φαμίλιας, φυλακίζεται σαν ύποπτη για κλοπή, όλοι οι υπόλοιποι θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να την ελευθερώσουν και να αποκαταστήσουν και πάλι το όνομα τους! Ποιοί είναι όμως τελικά αυτοί οι Tzarom; Πρόκειται για μια απίθανη γαλαξιακή οικογένεια τσιγγάνων, η οποία πρωταγωνιστεί στην δίτομη αυτή sci-fi κωμική σειρά της Delcourt (συλλογή Neopolis). Το σενάριο υπογράφει ο Wilfrid Lupano, ενώ τα σχέδια και οι χρωματισμοί είναι του Paul Cauuet. Ο πρώτος τόμος Cellules Familiales κυκλοφόρησε το 2010, ενώ το 2011 βγήκε ο δεύτερος και τελευταίος, με τίτλο Le Théorème de l'exfiltration. Οι υπόλοιποι Tzarom είναι ο πατέρας Toni, η εντυπωσιακή κόρη Rona και ο μικρούλης αδερφός της Molko, που διαθέτει κάποιες ιδαίτερες δυνάμεις. Την παρέα συμπληρώνει ο θεότρελος σκύλος τους Django, ο γκαφατζής δικηγόρος Gabriel, που θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει την αγάπη της Rona και ο αντίζηλός του και πρώην αρραβωνιαστικός της Rona, ο Ringo, με τον οποίο αρκετές φορές οι δυο τους θα φαγωθούν σαν τα κοκόρια..! Στη συγκεκριμένη του δουλειά ο Lupano επιλέγει να παρουσιάσει μια σχετικά ανάλαφρη πλοκή, η οποία όμως είναι έξυπνα δομημένη και δεν λείπουν επίσης και κάποιες ανατροπές. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου άρεσε τόσο πολύ όσο το Allim le Tanneur ή το L'homme qui n'aimait pas les armes à feu, παρόλα αυτά όμως πέρασα ευχάριστα μαζί του διαβάζοντάς το. Το σχέδιο του Cauuet είναι καρτουνίστικο και το βρήκα αρκετά συμπαθητικό. Ωραίοι επίσης και οι χρωματισμοί του! Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Lupano στα κόμικ του θεωρείται γενικά δύσκολη, οπότε διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για το πόσο σωστά αποδίδονται τα κείμενα, στα αγγλικά scanlations που κυκλοφορούν. Θα το πρότεινα γενικά για χαλαρή ανάγνωση, σε όσους θέλουν να κάνουν ένα μικρό ευχάριστο διάλειμμα από πιο "δυσκολοχώνευτα" κόμικς. Γιατί, όπως λέει και το σλόγκαν με τον αναγραμματισμό του ονόματος, που συναντάμε συχνά-πυκνά μέσα στις σελίδες της ιστορίας : "Με τους Tzarom όλα είναι τόσο απλά, σαν να λες...Mozart"! Υ.Γ. Πάρτε και ένα bonus βιντεάκι, για μια γρήγορη επισκόπηση του κόμικ : https://www.youtube.com/watch?v=UBfoOvjVttw

Μπορεί οι Γάλλοι εκδότες να υποστηρίζουν το comixology, αλλά επ ουδενί δεν αποτελεί τον βασικό μέσο ψηφιακής διάθεσης των κόμικς τους. Αυτή την τιμή - μάλλον - την έχει το izneo της lefigaro, και όσοι ξέρετε Γαλλικά σίγουρα θα βρείτε πολύ, μα πάρα πολύ υλικό που δεν έχω βρει πουθενά αλλού ψηφιακά (ή σε σκανς σε κάποιες περιπτώσεις). Το σάιτ όμως δεν είναι μόνο για τους γαλλόφωνους. Εκτός του ότι έχει δυνατότητα περιήγησης στα Αγγλικά, έχει και τις αγγλικές μεταφράσεις που κυκλοφορούν και αλλού, αλλά φθηνότερα. Γενικά ότι έχω ψάξει έως στιγμής, δείχνει να είναι φθηνότερο σε σχέση με τον ανταγωνισμό, από λίγο έως αρκετά. Τα κόμικς διαβάζονται μέσω προγράμματος που έχουν φτιάξει αυτοί, παρόμοιο με αυτό του comixology, θα έλεγα μάλιστα και λίγο καλύτερο. Το σάιτ διαθέτει επίσης την δυνατότητα μίσθωσης ενός κόμικ για ένα διάστημα καθώς και την δυνατότητα αγοράς μιας σειράς στην ολότητα της. Σε αντίθεση με το comixology, αυτά τα δύο είναι εφικτά για όλες τις κυκλοφορίες και όχι για επιλεγμένες. Υπάρχει επίσης η υπηρεσία Subscription illimité, όπου στην ουσία νοικιάζεις με 9,90€ για ένα μήνα την υπηρεσία, και μπορείς να διαβάσεις ότι περιέχει το πρόγραμμα της, πάλι με παρόμοιο τρόπο όπως συμβαίνει στο Marvel Unlimited και Comixology Unlimited. Εκεί που θέλει λίγο βελτίωση ακόμα, είναι στο τρόπο περιήγησης στο σάιτ. Δεν είναι και ο ευκολότερος που υπάρχει, και λείπει η ποικιλία στον τρόπο που μπορεί να καταλήξει κανείς σε ένα τεύχος ή σειρά. Τέλος, θα βρείτε δωρεάν τευχάκια και στις δύο γλώσσες, αλλά δείχνουν να είναι λιγότερα και πρέπει να ψάξετε για όλα. Δεν έχει λίστα με ενδεικτικά έστω μερικά από αυτά. edit: Τελικά υπάρχει και άλλη διεύθυνση για το σάιτ και θα την βρείτε εδώ. Θέλει ξεχωριστή εγγραφή και έχει και διαφορετικές τιμές σε κάποιες περιπτώσεις, καθώς και λίγο περισσότερες δυνατότητες ως σάιτ (όπως π.χ. το High Definition). Το πρόγραμμα ανάγνωσης του εδώ είναι πιο κοντά στην νοοτροπία του comixology. Με το που εγγραφείτε, σας κάνουν δώρο και ένα τεύχος, από μια λίστα που έχουν. Οπότε πιθανόν το αρχικό σάιτ που έβαλα είναι franchise του υπάρχοντος.

Το "Le Bois Des Vierges" πρέπει να το ξεκίνησα κάπου μέσα στον Μάρτιο. Μια το άφηνα μια το έπιανα αλλά ακόμα και αν διάβαζα άλλα πράγματα, το άνοιγα που και που για να χαζέψω το σχέδιο. Το συγκεκριμένο bd θα έλεγε κάποιος ότι συγκεντρώνει πάνω του όλα τα κλισέ των γαλλοβελγικών κόμικ: Καθαρή γραμμή σχεδίου, ανεμικό σενάριο με αδύναμο τέλος. Ναι, η αλήθεια είναι πως ο Jean Dufaux έχει και καλύτερα δείγματα δουλειάς από αυτό - Rapaces, Barracuda, Complainte des Landes perdues - και λίγο το supernatural του βγαίνει μουδιασμένο. Τουλάχιστον το υπερφυσικό αυτού του στιλ, μεσαιωνικό με τέρατα βγαλμένα από θρύλους και βικτωριανή λογοτεχνία, που είναι αρκετά δύσκολο να αποφύγεις τα κλισέ του. Ωστόσο παραδίδει μια ιστορία που έχει τα σκαμπανεβάσματα της, χωρίς να πει κάποιος ότι είναι κακή ή πλατιάζει. Αυτό όμως που μένει, είναι το πανέμορφο σχέδιο της Beatrice Tillier, σχέδιο αρκετά παραμυθένιο και ταξιδιάρικο. Δεν έχει κάνει άλλες ιδιαίτερες δουλειές πέρα από κάτι πορτφόλιο, μερικές συλλογές και το σκίτσο στο 9ο τεύχος του Complainte des Landes perdues. Το τελευταίο σίγουρα προέκυψε από την συνεργασία των δύο στο Le Bois Des Vierges και ας μου επιτραπεί να πω, χωρίς να θίξω τον μεγάλο Rosinski και τον Delaby, ότι το σκίτσο της στέκεται επάξια δίπλα στα προηγούμενα τεύχη. Πιο στρογγυλεμένο και "γλυκό", εξίσου επικών διαστάσεων εκεί που πρέπει. Οποιαδήποτε ομοιότητα της πρωταγωνίστριας με την σχεδιάστρια, καθαρά συμπτωματική Το 2008 που κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ μας εισήγαγε σε έναν φανταστικό κόσμο που βρίσκεται χρονολογικά και τεχνολογικά σε έναν αντίστοιχο μεσαίωνα του 1450-1600. Σ'ένα κόμικ γεμάτο με ανθρωπομορφικά στοιχεία, ο Dufaux εισάγει πολλές φυλές ομιλούντων σαρκοβόρων όπως αλεπούδες, λύκους, λίγκες κλπ. Για επίτευξη της ευημερίας μεταξύ των ανθρώπων και των θηρίων, τα παιδιά των δύο αρχηγών παντρεύονται. Η όμορφη Aube, η "κόρη των ανθρώπων", κατηγορείται για προδοσία όταν ο μέλλοντας σύζυγός της, Loup de Feu (Λύκος της φωτιάς) βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο γαμήλιο κρεβάτι.Για να σωθεί βρίσκει καταφύγιο με τον αδερφό της Salviat στο δάσος των παρθένων και η ιστορία αρχίζει.. Εντάξει, δεν το λες και τρόμου, πιο πολύ προς fantastique φέρνει. Ξαναλέω το σχέδιο είναι πανέμορφο, μακάρι η Tillier να ενεργοποιηθεί λίγο παραπάνω στον συστηματικό σχεδιασμό κόμικ και όχι παρεμφερών. Θα την παρακολουθώ , μου θυμίζει και το Θοργκάλ. Βγήκαν 3 άλμπουμ με την παρακάτω σειρά, ενώ ο τίτλος έχει ολοκληρωθεί. Επίσημη αγγλική έκδοση δεν έχουμε δει ακόμα. 1. Le Bois des Vierges - Tome 1, 2/2008 2. Le Bois des Vierges - Loup, 11/2010 3. Le Bois des Vierges - Epousailles, 5/2013 4. Le Bois des Vierges - L'integrale, 11/2016 Προσωπική ιστοσελίδα της Beatrice Tillier, Dessinatrice wiki με παρουσίαση χαρακτήρων και περιλήψεις των τευχών στα Εγγλέζικα bedetheque

Βρισκόμαστε στο έτος 2017 και όσον αφορά τα BD, λίγα πράματα μπορούν να κινητοποιήσουν κοινό και κριτικούς, όσο η είδηση ότι βγαίνει κάτι το οποίο έχει γράψει ο Wilfrid Lupano. O Lupano γεννήθηκε το 1971 στη Ναντ της Γαλλίας αλλά σύντομα μετακόμισε στο νότο και συγκεκριμένα το Πο, ενώ πλέον ζει στην Τουλούζ. Την πρώτη του δουλειά τη δημοσίευσε σε ηλικία 30 ετών και ήταν ο Little Big Joe. Ένα κωμικό western με απρόσμενο πρωταγωνιστή και κλασσικά γκαγκ όπου ο πρωταγωνιστής είναι τόσο ακατάλληλος που τελικά οι γκάφες του φέρνουν το σωστό αποτέλεσμα. Τα αστεία όμως δεν ήταν τόσο αστεία, τα κλισέ όχι απλά υπήρχαν αλλά περίσσευαν κι όλας και σαν αποτέλεσμα είχε η σειρά να κοπεί μετά από 2 μόλις τεύχη. Τρία χρόνια αργότερα όμως κατάφερε να καταπλήξει τους πάντες παρουσιάζοντας μαζί με τη Virginie Augustin την ιστορία ενός βυρσοδέψη. Ο Alim le tanneur γρήγορα έγινε ένα κλασσικό BD, χρησιμοποιόντας ευφυώς και περίτεχνα πάρα πολλά έως και ευαίσθητα μοτίβα. Η αυτοκρατορία είναι σχεδόν αράβικη, η θρησκεία έχει προφήτη σωτήρα, αλλά δεν είναι Ισλάμ, οι κάστες έχουν καταγωγή από την Ινδία, τα τοπία μας γυρίζουν από χιονισμένα όρη έως τροπικές ζούγκλες. Για τέσσερεις τόμους διαβάζουμε μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί σε BD. Από την ξέγνοιαστη αρχή μέχρι το γλυκόπικρο και μελαγχολικό τέλος. Μέχρι το 2007 δε θα μπορούσαμε να πούμε τον Λουπανό πολυγραφότατο αλλά από το 2007 και εντεύθεν η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην. Οι ιδέες που είχε μέσα του σιγά-σιγά υλοποιούνται και με διαφορετικό σχεδιαστή κάθε φορά (έχει συνεργαστεί με 18 μέχρι στιγμής αν μετράω καλά) παρουσιάζει διαρκώς νέες δουλειές. Έτσι το 2007 παράλληλα με τον 3ο τόμο του Αλίμ παρουσιάζει κατά σειρά το L'ivresse des fantomes (Η μέθη των ψυχών), το Celestin Gobe-la-Lune (Σελεστέν Καταπίνει-το-φεγγάρι) και το Corpus crispies (αποτυχημένη σειρά που διακόπηκε). Το πρώτο είναι μία μελλοντολογική σειρά με ουσίες, βαποράκια, μαφίες, χημικά. Το σχέδιο του Morgann Tanco δίνει αρκετά καλά την υπόθεση και τις πληροφορίες που πρέπει, αλλά ακόμα τα σενάρια του Λουπανό δεν έχουν καθαρίσει. 3 τόμοι πυκνής δράσης, ενώ θα μπορούσαν να είναι τουλάχιστον 5. Και πάλι όμως μερικά μοτίβα τα βλέπουμε να επαναλαμβάνονται. Η δύναμη των ισχυρών και το μάταιο του αγώνα εναντίον τους είναι και πάλι παρόντα. To δεύτερο είναι ένα παραμύθι, μολιερικού τύπου. Πλούσια, φτωχός, αγώνας για την αγάπη, εμπόδια, αλλά όλα αυτά σε αρκετά χαρούμενο στυλ γαλλικής κωμωδίας, ποίηση ρομαντισμός. Εδώ στο σχέδιο συνεργάζεται με τον Yannick Corboz ο οποίος είναι από τους λίγους που θα επαναλάβουν τη συνεργασία με τον Λουπανό. Μέχρι το 2010 ασχολείται κυρίως με το κλείσιμο των ανοιχτών του εργασιών, αλλά το 2010 αρχίζει η εκδοτική του έκρηξη, με πλειάδα συνεργατών και αντίστοιχη πλειάδα θεμάτων. Εκείνη τη χρονιά παρουσιάζει 3 διαφορετικές του δουλειές. Η πιο σημαντική είναι και πάλι σε συνεργασία με τον Γιανίκ Κορμπόζ το L'assassin qu'elle merite (Ο δολοφόνος που της αξίζει). Μία ιστορία όπου ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο αποφασίζει να μετατρέψει έναν απλό φτωχό νέο σε οργισμένο δολοφόνο. Στο ίδιο εικαστικό στυλ με τον Celestin, αλλά σίγουρα όχι τόσο ανάλαφρο, πραγματεύεται πολύ πιο σοβαρά ζητήματα, όπως η γέννηση του ρατσισμού, του φασισμού και του αντισημιτισμού, κάνει ταξική κριτική στις αστικές κοινωνίες της εποχής κλπ. Η δεύτερη είναι το L'honneur des Tzarom (Η τιμή των Τζάρομ) σε σχέδιο του Paul Cauuet (Κοϊέ διαβάζεται για όποιον απορεί). Μία διαστημική κωμική περιπέτεια, με πρωταγωνιστές μία οικογένεια space τσιγγάνων, οι οποίοι ζούνε εντελώς σαν τσιγγάνοι και έχουν αντίστοιχη δραστηριότητα, μόνο που τα Ντάτσουν και τα φορτηγά με καρέκλες και πεπόνια έχουν αντικατασταθεί με διαστημόπλοια και αντίστοιχα γκάτζετ. Κάπου μέσα υπάρχει και ένα μοτίβο που του αρέσει να επαναλαμβάνει ο Λουπανό. Ο ερωτοχτυπημένος άκυρος ηλίθιος που κάνει τα πλέον απρόσμενα εν τέλει πράματα λόγω κάποιου κολλήματος (συνήθως ερωτικού - στον Αλίμ δεν ήταν ερωτικό το κόλλημα). Η 3η σειρά του ήταν η πολιτική σάτιρα Les aventures de Sarkozix, για την οποία δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Το 2011 με τις παραπάνω σειρές ακόμα να τρέχουν, ολοκληρώνει το L'honneur des Tzarom, ξεκινάει τη σειρά western L'homme qui n'aimait pas les armes à feu (Ο άνδρας που δεν αγαπούσε τα πυροβόλα όπλα) με τον Paul Salomone και παρουσιάζει σε 2 μέρη, το μεσοπολεμικό χρονικό Le droit chemin (Το σωστό μονοπάτι). Το Loqnaplaaf (αρχικά είναι) είναι ένα western αλλά και με πολλές ακόμα προεκτάσεις πολιτικές, κοινωνικές, για όλα τα γούστα. Ινδιάνοι, μεξικάνοι, τρένα, γυναίκες, κερατάδες, τρυφερά πόδια, μάγοι και φυσικά ο κλασσικός πλέον για τον Λουπανό ερωτοχτυπημένος ηλίθιος που έχει και εδώ το ρόλο του κινητήριου μοχλού της υπόθεσης. Τη δεύτερη σειρά δυστυχώς δεν την ξέρω, είναι το μοναδικό του έργο που δεν κατάφερα να βρω. Σχεδιαστής ήταν και πάλι ο συνεργάτης του στο L'ivresse des fantomes, Morgan Tanco. Το 2012 συνεχίζει ο παραγωγικός του οίστρος. Συνεχίζει τον Assassin, ολοκληρώνει τον Σαρκοζίξ, ξεκινάει το Azimut, ενώ παρουσιάζει και το one shot album, Le singe de Hartlepool (Ο πίθηκος του Χάρτλεπουλ). Το Azimut είναι μία φανταστική-φαντασιακή σειρά. Εκτυλίσσεται σε έναν κόσμο όπου ο χρόνος επηρεάζεται από κάποια πουλιά και είναι διαπραγματεύσιμο αγαθό και υπάρχουν και κάποια ρομποτοζωντανά πλάσματα και χάθηκαν και οι πόλοι της Γης (ή όποιος πλανήτης είναι τέλος πάντων). Λυπάμαι αν και έχω διαβάσει και τους 3 τόμους που βγήκαν ως τώρα, δεν είμαι σίγουρος ότι το έχω καταλάβει, δεν μπορώ να κρίνω το σενάριο. Μπορώ όμως να κρίνω το εικαστικό αποτέλεσμα του Jean Baptiste Andreae, το οποίο είναι εντυπωσιακότατο. Ο πίθηκος του Χάρτλεπουλ είναι μία ιστορία που κανείς δεν ξέρει αν είναι αληθινή ή urban legend της Αγγλίας και διαδραματίζεται στους Ναπολεώνειους πολέμους. Συνεργάτης του ο (τότε) πρωτοεμφανιζόμενος Jeremie Moreau που δίνει ένα σχέδιο comique πολύ ταιριαστό με την πραγματική υπόθεση του βιβλίου, το οποίο είναι ο ανθρώπινος παραλογισμός. 3 έργα είχαμε και πάλι από τον Λουπανό και το 2013, συνεχίζεται το western (ξέρετε ποιο), παρουσιάζει το one shot album, Ma révérence σε σχέδιο του Rodguen ή αλλιώς Rodolphe Guenoden της Dreamworks, ενώ δημοσιεύει και ένα τόμο στην πολυσυλλεκτική σειρά L'homme de l'année, όπου σε σχέδιο Gaël Séjourné μας παρουσιάζει τον άνθρωπο της χρονιάς για το 1967 (αυτός που σκότωσε τον Τσε αν απορείτε). Το Ma révérence (Η υπόκλισή μου, αλλά εδώ μάλλον έχει την έννοια Η αποχώρησή μου) είναι μία γλυκιά περιπέτεια, με δύο φτωχοδιάβολους που προσπαθούν να μπούνε στην παρανομία για να πιάσουν την καλή και να ζήσουν όπως θέλει ο καθένας τους. Λούμπεν καταστάσεις, ελαφρώς θυμίζουν Κοέν, πολύ ωραία δουλειά αγαπήθηκε πολύ, σε επίπεδο σεναρίου όμορφο και ευχάριστο. Το 2014 όμως πιστεύω ότι είναι η πλέον σημαντική χρονιά της καρριέρας του, χρονιά με την οποία καθιερώθηκε σαν ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς στο BD. 3ος τόμος για το western και το Assassin, 2ος για το Azimut και λανσάρισμα 2 σημαντικότατων έργων. Αρχικά η σειρά Les vieux fourneaux (Οι γέρικοι φούρνοι), σειρά που αφορά 3 80χρονους (περίπου) γέρους και την εγγονή του ενός. Κοινωνική σειρά, κωμωδία κατά βάση, αλλά κατά καιρούς σοβαρεύει πολύ. Η ζωή όπως τη ζούνε και τη βλέπουν αυτοί που τους τελειώνει σιγά-σιγά, οι προσπάθειες να ζήσουν κάτι όσο προλαβαίνουν, ανασκοπήσεις του παρελθόντος και μέσα σε όλα η πάλη αριστεράς - δεξιάς σε κάθε επίπεδο. Και εδώ τα κλισέ είναι εντυπωσιακά ίδια σε Γαλλία με Ελλάδα. Η αριστερά των αγώνων και του ιδεαλισμού, αλλά η δεξιά των επιχειρήσεων και του έρωτα. Η σειρά έχει κάνει πάταγο στη Γαλλία, έβγαλε με το καλημέρα 2 τόμους το 2014 και ακολούθησε προς το παρόν άλλος ένας. Το σχέδιο είναι του Paul Cauuet και είναι ένα εξαιρετικό μείγμα ρεαλισμού σε τοπία και αντικείμενα και κωμικού σχεδίου στα πρόσωπα. Μαζί με αυτό το 2014 βγήκε και το πρωτοποριακό Un océan d'amour. Ένα άλμπουμ 200 σελίδων με ωραίο σενάριο (εντάξει όχι μαγικές ανατροπές και πολυσχιδείς χαρακτήρες) και χωρίς ούτε μία λέξη. Κι όμως παρά το πολύ χαριτωμένο σχέδιο του Grégory Panaccione, αυτό πιστώνεται κυρίως στο σεναριογράφο που μπόρεσε να αφηγηθεί μία ιστορία, να σχολιάσει τη σημερινή κοινωνία, την εμπορευματοποίηση, τη μόλυνση των θαλασσών, τη συμπεριφορά των μεγάλων προς τους μικρούς, τη μόδα, όλα. Και όλα αυτά χωρίς μία λέξη. Το 2015 βγαίνει ο 3ος και τελευταίος ως τώρα τόμος του Les vieux fourneaux, ξεκινάει η σειρά Traquemage (Μαγοκυνηγός ίσως είναι η καλύτερη μετάφραση) σε σχέδιο του Relom και η σειρά μεν, αλλά αυτοτελών διηγημάτων Communardes!. Ο Τρακμάζ είναι ένας τσομπάνης που όταν οι πόλεμοι των μάγων του κατέστρεψαν το κοπάδι του και το τυρί που βγάζει ορκίστηκε να τους κάνει πόλεμο και να καταστρέψει κάθε μαγεία. Και εδώ τα θέματα που αγαπάει ο Λουπανό είναι σχεδόν αντίστοιχα. Η συμπεριφορά των δυνατών απέναντι στους αδύναμους, ο μάταιος αγώνας του μικρού για δικαίωση. Βέβαια έχουμε δει μόνο έναν τόμο και δεν ξέρουμε που θα καταλήξει. Και εδώ πάλι κινητήρια δύναμη είναι το πείσμα ενός ηλιθίου, άλλο αγαπημένο μοτίβο του Λουπανό. Οι Communardes! είναι μία σειρά ιστοριών που αφορούν γυναίκες στην περίοδο της Κομμούνας του Παρισίου (1870-1). Κάθε φορά και ένας άλλος σχεδιαστής συνεργάζεται στον τόμο. Δεν είναι βιογραφίες, απλά είναι περιγραφή επαναστατικών καταστάσεων σε POV γυναικείο και με πρωταγωνίστριες γυναίκες. Σχεδιαστές μέχρι στιγμής οι Lucy Mazel, Anthony Jean & Xavier Fourquemin. Ενδιαφέροντα αναγνώσματα ειδικά αν ενδιαφέρεστε για τη συγκεκριμένη περίοδο. Συμμετέχει επίσης με έναν τόμο στη σειρά του Delcourt, Sept (Επτά) όπου και μαζί με τον Ιταλό Roberto Ali μας δίνουν τον τόμο Sept Nains (Επτά Νάνοι). Δεν έχω άποψη. Το 2016 κλείνει η σειρά L'assassin qu'elle merite με τον 4ο τόμο, βγαίνει ο 3ος του Αzimut και του Communardes! ενώ παρουσιάζει και το ας πούμε spin-off του Les Vieux fourneaux, Le loup en slip. Είναι ένα παιδικό για μικρά παιδιά με ιστορίες για έναν λύκο με ριγέ βρακί. Μπορεί να μη βλέπετε άμεση σχέση, αλλά υπάρχει κάποια. Μάλλον τα παιδικά αναγνώσματα γοήτευσαν τον Λουπανό και έτσι το επόμενο σχέδιό του που θα έκδοθεί είναι και πάλι παιδικό παραμύθι σε σχέδιο του Stéphane Fert με τίτλο Quand le cirque est venu (Όταν ήρθε το τσίρκο) που θα βγει το Μάιο. Κοιτάζοντας προς τα πάνω εντυπωσιάζομαι για τα πόσες καινούργιες και διαφορετικές δουλειές έχει βγάλει ο εν λόγω δημιουργός σε 15 μόλις έτη. Στα θετικά του έχω να σημειώσω το ότι όλες τις δουλειές του τις κλείνει σε 4 το πολύ τόμους. Δεν πλατειάζει, δεν κουράζει, λέει ότι έχει να πει και πάμε παρακάτω. Ίσως να το παράκανε την πενταετία 2010-15, δεν έβγαλε όμως και τίποτα του πεταματού, όλα ήταν από ένα επίπεδο και πάνω. Σαν στυλ μπορεί να φαίνεται ότι έχει ασχοληθεί με σχεδόν τα πάντα, αλλά εν τέλει αν παρατηρήσουμε υπάρχουν μερικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα στα οποία ανάγονται οι ιστορίες. Η κοινωνική ανισότητα και η αλαζονία της ισχύος, είναι κάτι που βλέπουμε να είναι το βασικό μοτίβο και με τρόπο που διαφοροποιείται από τους άλλους, γιατί εδώ ο δυνατός δεν ασχολείται καν με τους αδύναμους. Απλά κάνει ότι θέλει και αν στην πορεία σε καταστρέψει αδιαφορεί το σύμπαν. Μπορείς να βγεις από το σύστημα, αλλά δεν μπορείς να το κερδίσεις. Αν θέλετε να τον ανακαλύψετε ΟΠΩΣ + ΔΗΠΟΤΕ διαβάστε τον Αλίμ. Μετά δε θα πρότεινα τους συμπαθείς γέρους του Vieux Fourneaux καθώς έχει πολλές αναφορές στη γαλλική πραγματικότητα, το western με το μικρό όνομα είναι ευχάριστο ανάγνωσμα, απλά είναι ακόμα en cours. Και τα 3 one shot albums το καθένα με τον τρόπο του είναι πάρα πολύ καλά, ενώ από τις σειρές αν έπρεπε να προτείνω μία θα πρότεινα το L'assassin qu'elle merite.

Πρόκειται για μια γαλλοβελγική σειρά γουέστερν της Delcourt (συλλογή Conquistador), η οποία ξεκίνησε το 2011 και μέχρι στιγμής αριθμεί 3 τόμους. Ο τέταρτος (και τελευταίος) ετοιμάζεται ήδη και αναμένεται να κυκλοφορήσει κάπου μέσα στο 2017. Ο "Άνθρωπος που δεν συμπαθούσε τα πυροβόλα όπλα" (όπως μεταφράζεται στα ελληνικά ο...σιδηρόδρομος στον τίτλο ) είναι δημιούργημα των Wilfrid Lupano (σενάριο) και Paul Salomone (σχέδιο). Η υπόθεση : Βρισκόμαστε στην Αριζόνα, κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα...Η ιστορία αρχίζει με δύο περιπλανόμενους τύπους, που αναζητούν κάτι. Το πιο λογικό - αν λάβει κανείς υπόψη την τοποθεσία και την εποχή - θα ήταν να ψάχνουν για χρήματα ή για χρυσό. Κι όμως..! Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ένα μυστηριώδες χαρτί! Ένα χαρτί που θα μπορούσε να αλλάξει ολόκληρη την μέχρι τότε ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής! Πρόκειται για έναν τίτλο ιδιοκτησίας γης? Η απάντηση είναι όχι..! Πρόκειται μήπως για τον πρώτο λαχνό ενός λαχείου?? Και πάλι όχι...Μάλλον θα πρέπει να διαβάσετε το κόμικ, για να ανακαλύψετε τι ακριβώς είναι... Γιατί - όπως προφανώς θα καταλάβατε - δεν πρόκειται να σποϊλάρω παραπάνω λεπτομέρειες..! Εκτός από το ότι, για το ίδιο χαρτί, ενδιαφέρεται επίσης μια εντυπωσιακή - αλλά και άκρως επικίνδυνη - γυναίκα και ότι ακόμα στην ιστορία μας εμπλέκονται μια συμμορία αδίστακτων Μεξικανών, ένας ερωτοχτυπημένος νέος , ένας ερυθρόδερμος Ινδιάνος, ένας...νέγρος Ινδιάνος (!) και κάμποσοι άλλοι! Τι θα βρούμε εκεί μέσα : Την Άρτα με τα Γιάννενα : μια κλασική ιστορία για αυτούς που αγαπάνε τα παραδοσιακά γουέστερν, δομημένη με μπόλικες δόσεις χιούμορ, που αναφέρεται όμως και σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα, και επίσης θίγει ορισμένα ενδιαφέροντα θέματα, όπως το δικαίωμα της οπλοκατοχής και της οπλοχρησίας, αλλά και το φαινόμενο του ρατσισμού! Τι έχει βγει μέχρι τώρα : Tόμος 1 : Chili con carnage (2011) Tόμος 2 : Sur la piste de Madison (2013) Tόμος 3 : Le mystère de la femme araignée (2014) Οι βασικοί χαρακτήρες : Ο ΚΑΛΟΣ (?) Byron Peck : Με ερωτηματικό το "καλός", γιατί έχει κάνει κι αυτός τις αμαρτίες του..! Μπροστά σε κάτι άλλους, όμως, είναι πραγματικό...αγγελούδι! Συν τοις άλλοις, είναι και ο πρωταγωνιστής του κόμικ! Η ΚΑΚΙΑ Margot de Garine : Γυναίκα..."δηλητήριο"! Όση ομορφιά και χάρη έχει, άλλο τόσο επικίνδυνη αποδεικνύεται σε κάθε της βήμα! Be carefull αν τη συναντήσετε κάπου ..! Ο ΑΣΧΗΜΟΣ Knut Hoggaard : Ο ίδιος έφερε στην επιφάνεια το χαρτί που αποτελεί την "πέτρα του σκανδάλου", οπότε τώρα προσπαθεί να διορθώσει τα πράγματα και να βρει επίσης τη...φωνή του (στο μεγαλύτερο μέρος του κόμικ, για κάποιο λόγο είναι μουγγός..! ) Ο ΜΕΞΙΚΑΝΟΣ Manolo Cruz : Εντάξει, ο αρχισυμμορίτης Μεξικανός δεν είναι από τους πιο βασικούς πρωταγωνιστές, πλην όμως σκέφτηκα να κάνω μια εξαίρεση και να τον "στριμώξω" κι αυτόν στην παρουσίαση! Ο λόγος είναι ότι υπήρξε με έναν φίλο διχογνωμία μεταξύ μας σχετικά με το ποιό μοντέλο χρησιμοποίησε ο Salomon για να τον φτιάξει : ο μεν φίλος υποστηρίζει ότι πρόκειται για τον Danny Trejo, ενώ εμένα μου μοιάζει περισσότερο για τον Lemmy! Σας τους παραθέτω όλους, λοιπόν, για να κάνετε τις απαραίτητες συγκρίσεις και να βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα! Οι δημιουργοί : Για τον μεν Lupano, δεν είναι το πρώτο του σενάριο. Είχε ήδη δυνατούς τίτλους στο ενεργητικό του όταν η Delcourt του πρότεινε να δουλέψει το L'HOMEE QUI N'AMAIT... το "μακρινάρι" που παρουσιάζουμε σήμερα , όπως τα Azimut και Célestin Gobe-la-Lune! Γνωστός μας και εδώ στο GC, από τα προηγούμενα έργα του ALIM LE TANNEUR, L'IVRESSE DES FANTOMES, αλλά και το μεταγενέστερο χρονικά UN OCEAN D'AMOUR. Για τον δε Salomone, ήταν όντως η πρώτη του μεγάλη δουλειά! Όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος σε μια ωραία του συνέντευξη, ουδέποτε ήταν ιδιαίτερα μεγάλος φαν των γουέστερν και ελάχιστα γνώριζε προηγουμένως για το είδος! Η κοινή του συνύπαρξη, όμως, με τον ήδη καταξιωμένο Lupano, ήταν αρκετή για να τον "ιντριγκάρει", ώστε να ερευνήσει σε βάθος την συγκεκριμένη εποχή και να προχωρήσει στη συνέχεια στα σχέδια της σειράς! Στο τέλος του δεύτερου τόμου, έχει συμπεριληφθεί ένα "making of" του άλμπουμ, όπου μεταξύ άλλων, ο Salomone αναφέρει ότι χρειάστηκε να φτιάξει...14 (!) διαφορετικά εξώφυλλα , μέχρι να διαλέξουν ποιό θα μπει τελικά! Μας ενημερώνει, επίσης, ότι στον δεύτερο τόμο συμπεριλαμβάνονται 11 (!) διαφορετικές ενδυμασίες και χτενίσματα της Margot , ενώ δεν παραλείπει να μας δώσει και μια ιδέα από τις πραγματικές τοποθεσίες και πρόσωπα, που έχει χρησιμοποιήσει σαν μοντέλα για τη δημιουργία του κόμικ! Στην συνέντευξη που αναφέρθηκε πιο πάνω, ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στη συνεργασία του με τον Lupano, ο οποίος δίχως να τον διακρίνει ίχνος "βεντετισμού", του έχει δώσει μεγάλη ελευθερία στη λήψη πρωτοβουλιών σχετικά με το στήσιμο κάποιων καρέ, τοποθεσιών, στο καστ των χαρακτήρων κλπ. (ένας ακόμα λόγος που αγαπάω Lupano! ). Εν κατακλείδι : Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για μια εξαιρετική επιλογή, τόσο σεναριακά, όσο και σχεδιαστικά! Εντυπωσιακός είναι ο τρόπος με τον οποίο "ξεδιπλώνονται" σιγά-σιγά οι χαρακτήρες του κόμικ από τον Lupano, ιδαίτερα στον δεύτερο τόμο, όπου με την τεχνική του "flashback" μαθαίνουμε για το παρελθόν τους και πώς έφτασαν μέχρι εδώ ο καθένας! Το δε σχέδιο του Salomone είναι υπέροχο και αναδεικνύει επάξια το δυνατό σενάριο! Το μόνο κακό είναι ότι αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί μόνο στα γαλλικά, ενώ όσοι δεν τα μιλάνε, θα πρέπει να βολευτούν προσωρινά με κάποια scanlation του κόμικ. Περιμένω φυσικά με ανυπομονησία και τον τέταρτο τόμο, που θα ολοκληρώσει τη σειρά! Οπότε και θα επανέλθω για εξτρά εντυπώσεις..! Πηγές EDITIONS-DELCOURTE BEDETHEQUE

Θα με ρωτήσετε τι θέλω Μεγαλοβδομαδιάτικα και δεν κάθομαι σπίτι μου. Η βόλτα πού περιγράφω στο παρόν νήμα ήταν ο κρυφός λόγος πού είπα ΝΑΙ σ' ένα επαγγελματικό ταξείδι στη Λυών. Πρώτος σταθμός GLENAT. Αν και πίστευα οτι θα είναι αποκλειστικό πρατήριο του παραπάνω Οίκου, πρόκειται για μια μια Librairie BD με γκάμα που περιλαμβάνει όλα τα είδη: Γαλλοβελγικά, Μάνγκα, Αμερικάνικα στις γαλλικές τους μεταφράσεις. Για την πικοιλία δεν μπορώ να πώ μιας και δεν βρήκα κάποιους τίτλους της GLENAT που ανέμενα. Εδράζεται στο εμπορικό κέντρο Part-Dieu με χαρακτηριστικότερα κοντινά σημεία το Radisson Hotel και τον Σιδ. Σταθμό. Πήρα δυό τομάκια, μάλλον για το ονόρε της επίσκεψης, παρά γιατί τα έψαχνα. Το εμπορικό κέντρο Part-Dieu Για τους Ντισνεάκηδες υπάρχει και αυτό με memorabilia των παραγωγών Disney 2. Επιστροφή από τη δουλειά χθες το μεσημέρι και πέτυχα αυτό, που δεν είχα στο πρόγραμμα να επισκευθώ: Βρίσκεται στο 11 της Cours Franklin Roosevelt. Ωραίο, μικρό μαγαζάκι με μυρωδιά χαρτιού. Καλή πικοιλία. Όλα τα λεφτά ο ιδιοκτήτης (?) Mr TOSCANO, με ρώτησε για την Ελληνική σκηνή, ανοίξαμε τα sites του Dom και της Θεσσαλονίκης καθώς και του παρόντος. Ευχάριστη έκπληξη, θα ήθελα να ξαναπάω. Μπάζα, τρία τομάκια. Ο Monsieur TOSCANO 3. Χθεσινοβραδυνή βόλτα στην Παλιά Πόλη της Λυών και τρία μαγαζάκια. Περπατώντας την Rue St Jean, θα τα πετύχετε και τα τρία, ακόμα κι αν απλά βολτάρετε τουριστικώς. LA PETITE BULLE Ωραίο μαγαζάκι διακοσμημένο με αυθεντικά σκετσάκια κατ' ευθείαν ζωγραφισμένα στους τοίχους και τα ράφια. Ένας Edika με χάζευε, αλλά η κοπελλιά που δούλευε, δεν μ' άφησε να βγάλω φωτογραφίες στο μαγαζί. Κατά τ' άλλα, επαγγελματικά εξυπηρετική, μου έδειξε οτι ζήτησα. Έφυγα με ζημιά δύο τομάκια. Νομίζω οτι αυτό το μαγαζί είχε την μεγαλύτερη πικοιλία σε Luxe και Integralle εκδόσεις. DIOGENE Το DIOGENE είναι παλαιοβιβλιοπωλείο, αλλά ακριβώς δίπλα έχει και ανεξάρτητο BD τμήμα-μαγαζί occasion. Καμιά σχέση με Αμερικάνους, Μοναστηράκια και παρόμοιες εικόνες. Τα τομάκια αψογα με πολλές έτοιμες πλήρεις σειρές πακέτο. δεν έκανα ζημιά. Νομίζω οτι αξίζει να το επισκευτείτε τελευταίο για να ψάξετε οτι δεν βρήκατε στα υπόλοιπα ή οτι είναι εξαντλημένο. BOULDINGUE Τελευταίο αυτό. Mixed μαγαζί που πουλάει και βινύλια. Πήρα μάτι κάτι πλήρεις εκδόσεις Τεν-τεν και Αστερίξ ,δερματόδετες. Διαθέτει και παλιά περιοδικά Hara-Kiri κτλ.

O Riad Sattouf είναι ο Άραβας του μέλλοντος. Ή έστω αυτό ήθελε ο πατέρας του να γίνει. Στην πράξη ήταν ένα ξανθομάλλικο παιδάκι με μακρύ μαλλί, γιος ενός Σύριου γιατρού και μιας Γαλλίδας. Μετά τη λήξη των σπουδών του και ελλείψει άλλων καλύτερων εναλλακτικών, ο πατέρας του πήρε τη σύζυγο και τον μικρό Ριάντ και ξεκίνησε ή μάλλον προσπάθησε να ξεκινήσει καρριέρα στην νέα τότε Αραβία των μεγάλων ηγετών της (σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής) Καντάφι, Άσαντ κλπ. Έτσι από πολύ μικρός ο Ριάντ βρέθηκε να έχει εικόνες από τη Λιβύη του Καντάφι, τη Συρία του Άσαντ (πατέρα), αλλά και τη Γαλλία όπου γεννήθηκε και ζούσε το σόι της μάνας του. Εμείς μαζί του ακολουθούμε την πορεία του. Αυτοβιογραφικό κόμικ από τον Σατούφ ο οποίος κάνει τα πάντα σε αυτό. Σενάριο, σχέδιο και τους όποιους χρωματισμούς. Το σενάριο είναι αρκετά χαριτωμένο, περιγράφει το πολιτισμικό σοκ ενός ευρωπαίου στη Μέση Ανατολή, τους αραβικούς παράδεισους των μεγάλων δικτατόρων, τη ζωή, τις δυσλειτουργίες της αραβικής κοινωνίας. Και όλα αυτά χρησιμοποιώντας το χρώμα με έναν πρωτότυπο τρόπο. Χρησιμοποιώντας διχρωμία, σχεδιάζει σε α/μ, αλλά υπάρχει ένας απαλός συνήθως (ή και έντονος σε έντονες στιγμές) επιχρωματισμός που υποδηλώνει τον τόπο που βρίσκεται ο Ριάντ. Γαλάζιο για τη Γαλλία, κίτρινο για τη Λιβύη, ροζ για τη Συρία, πράσινο για τις διακοπές. Επίσης ενώ χρησιμοποιεί έντονα και άφθονα μπαλονάκια, αρέσκεται να γεμίζει τα σχέδιά του με πολλές σημειώσεις σε βελάκια για λεπτομέρειες που όμως δίνουν το όλο κλίμα. Λίγα BD των τελευταίων ετών έχουν κάνει μεγαλύτερη αίσθηση. Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Ήδη μεταφρασμένο σε 16 γλώσσες, σωρός από βραβεία. Πολλοί το θεωρούν ως την Περσέπολη των 10ς, εμένα να μου επιτρέψετε όμως να κρατήσω μικρότερο καλάθι. Είναι πάρα πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα, πάρα πολύ ενδιαφέρον επίσης και διδακτικό. Το σχέδιό του είναι ακριβώς αυτό που πρέπει και ο τρόπος που δουλεύει το σύνολο του planche ο Σατούφ με όλες τις λεπτομέρειες και τα χρώματα δείχνει μεγάλη δεξιοτεχνία. Αλλά Περσέπολη δεν είναι, δε μου έδωσε ούτε αυτή την συγκίνηση, τη γλυκόπικρη γεύση ή το μεγαλείο της Περσέπολης. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι είναι μάπα, απλά προσπαθώ να προσγειώσω κάποιον που ενδεχομένως θα διαβάσει το παλμαρές της σειράς και θα περιμένει το κάτι άλλο. Είναι πάρα πολύ καλό, συμφωνεί σε αυτό αγορά και κριτικοί, αλλά όχι το καλύτερο. Και αφού μιλήσαμε για παλμαρές: Βραβείο BD Stas/Ville του Saint-Étienne Μεγάλο βραβείο του RTL για τα BD 2014 Fauve d'or: Καλύτερο άλμπουμ στο φεστιβάλ της Ανγκουλέμ 2015 Φιναλίστ στα βραβεία BD Fnac 2015 Βραβείο των Los Angeles Times στην κατηγορία Graphic Novel/comics για την αμερικάνικη έκδοση (The Arab of the Future A Childhood in the Middle East, 1978-1984: A Graphic Memoir) Υποψήφιο στο φεστιβάλ της Ανγκουλέμ 2016 (2ος τόμος) Υποψήφιο στο φεστιβάλ της Ανγκουλέμ 2017 (3ος τόμος) Υποψήφιο στο φεστιβάλ της Ανγκουλέμ 2019 (4ος τόμος) Όπως ξαναέγραψα και παραπάνω κυκλοφορεί σε 16 γλώσσες, άρα εύκολα κάποιος μπορεί να βρει κάποια που τον ενδιαφέρει, η πρωτότυπη σειρά αριθμεί ήδη 4 τόμους (εγώ έχω βρει και διαβάσει μόνο τους 3): Une jeunesse au Moyen-Orient (1978-1984), 2014 Une jeunesse au Moyen-Orient (1984-1985), 2015 Une jeunesse au Moyen-Orient (1985-1987), 2016 Une jeunesse au Moyen-Orient (1987-1992), 2018 Une jeunesse au Moyen-Orient (1992-1994), 2020 Une jeunesse au Moyen-Orient (1994-2011), 2022 Μία νιότη στη Μέση Ανατολή ονομάζονται τα βιβλία. Links: Επίσημη σελίδα στον εκδότη. Αγγλική επίσημη σελίδα Bedetheque

Η.Π.Α., σωτήριον έτος 1895. Μέλη της επιχειρηματικής -και όχι μόνο- ελίτ δολοφονούνται. Πίσω από το μυστήριο, διαφαίνονται ίχνη του μεταφυσικού. Ποιοι θα λύσουν το μυστήριο; Οι WEST (Weird Enforcement Special Team), ειδικοί και γνωστοί για ανορθόδοξες μεθόδους τους. Στην πορεία εξιχνίασης του μυστηρίου, αλλά και μετά από αυτό, θα φύγουν από τα στενά όρια της νέας χώρας (ΗΠΑ) και θα ταξιδέψουν μέχρι και την Κουβα. Πρόκειται για ένα γουέστερν μυστηρίου το οποίο διανθίζεται με λίγα supernatural στοιχεία. Ενδιαφέρουσα ιστορία. Ουσιαστικά πρόκειται για 2 ιστορίες οι οποίες περιγράφονται στα 6 άλμπουμ που ολοκληρώνουν την σειρά. Η ομώνυμη ομάδα αποτελείται από πολλά άτομα, τα οποία το καθένα ενσαρκώνει και ένα κλισέ. Ο δυνατός με καρδιά μάλαμα, η γυναίκα με κακό πατέρα, ο νέος και απρόσεκτος αλλά επαναστάτης, ο μεγάλος σε ηλικία επικεφαλής ο οποίος έχει χάσει ένα μέλος της οικογενείας του κλπ. Ίσως παρατραβάνε λίγο οι 2 ιστορίες, πιθανόν σε 4 τεύχη να γινόταν καλύτερα και σφιχτά η αφήγηση. Οι Dorison (Prophet, Long John Silver, XIII κ.α.) και Nury (Je Suis Legion, Il Etait Une Fois en France, L'or et le Sang) είναι πολυγραφότατοι και γνωστότατοι συγγραφείς, αλλά εδώ έχω την αίσθηση ότι πλατειάζουν λίγο, αν και δεν δημιουργεί αυτό ιδιαίτερο πρόβλημα στην απόλαυση της ανάγνωσης. Από την άλλη το σχέδιο του Rossi (Le Chariot de Thespis, Deadline) με απογοήτευσε λίγο. Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό, απλά δεν είναι ιδιαίτερα λεπτομερές παρόλο που σε μερικά πάνελ δείχνει ότι μπορεί και το έχει. Θα πρέπει να δω και άλλες δουλειές του για να μπορώ να κρίνω. Το τρίο έχει συνεργαστεί και στην παραγωγή του XII Mystery. Θα το χαρακτήριζα επιδερμικό. Δεν με έκανε να νοιαστώ για τους πρωταγωνιστές, οι κακοί ήταν αδιάφοροι και όλη η ιστορία ήταν meh. Δεν χάνετε τίποτα με το να το διαβάσετε αλλά δεν νομίζω να το θυμόσαστε και για πολύ καιρό μετά. Κυκλοφορεί και στα αγγλικά από τη Cinebook. 6 τομάκια μικρού μεγέθους (18.4 x 25.7 cm) Ένα 6/10 από εμένα.

Μεσαίωνας. Κάπου στο Βορρά. Ένα κουτσό παιδί γεννιέται και ο πατέρας του το σώζει αντί να τον εκτελέσει, δίνοντάς του μάλιστα το όνομα του βασιλείου των θεών. Άσγκαρντ. 40 χρόνια μετά ξαναβρίσκουμε τον ώριμο πλέον Άσγκαρντ ως φονέα των τεράτων. Κροκεντόντερ όπως λέγεται στη γλώσσα τους. Και αναλαμβάνει να σκοτώσει το φοβερότερο Κρόκεν που έχει εμφανιστεί στις Νορβηγικές θάλασσες. Μαζί με έναν Βίκινγκ, μία πρώην σκλάβα, έναν σκάλδο και μία χήρα. Μετά την πετυχημένη τους συνεργασία στο ΧΙΙΙ Mystery - La Mangouste εδώ έχουμε την πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία δύο από τα πλέον ζεστά ονόματα της νεότερης γενιάς του BD. O Xavier Dorison μέχρι τότε περισσότερο δίδυμο με τον επίσης σπουδαίο Nury και ο Ralph Meyer (μη σας ξεγελά το όνομα, γάλλος είναι). Με το μανδύα μίας νορδικής περιπέτειας, ο Dorison δίνει ένα υπερπλήρες έπος. Φαίνεται αρχικά ότι πρόκειται για ένα τέρας, έναν Βίκινγκ, μία καταδίωξη κάτι τέτοιο. Μέχρι και με τον Θόργκαλ διάβασα κριτικές να το συγκρίνουν. Ταπεινή μου άποψη; Καμία σχέση. Το σενάριο είναι επίκαιρο. Με πρόφαση την περιπέτεια, το έργο μιλάει για την ισότητα, μιλάει για τη δύναμη των ανθρώπων, έχει δύναμη, έχει διδάγματα, αλλά έχει και ρομαντισμό, αισιοδοξία. Θα το έλεγα και πολιτικά ορθό ύμνο, αλλά αυτό θα ακουγόταν ως μειονέκτημα. Πουθενά δε με ενόχλησε, όσο με ενοχλούν τα πολιτικώς ορθά διδάγματα. Παρόλα αυτά ο ρατσισμός και οι διακρίσεις, η απληστία, η ματαιοδοξία, η θέληση έχουν κυρίαρχο ρόλο. Θα ήταν παράλειψη βέβαια ότι έχουμε εξαιρετική ανάπτυξη χαρακτήρων και σχέσεων, ειδικά για ένα limited series όπως είναι αυτό. Και ερχόμαστε στο σχέδιο. Πραγματικά ότι έπρεπε. Ωραίοι χαρακτήρες, όχι αφύσικα ωραίοι, αλλά προσιτοί και πειστικοί. Αλλά εκεί που δίνει ρέστα είναι στην επιβλητικότητα του Κρόκεν και του βόρειου τοπίου. Δεξιοτεχνία μεγάλου επιπέδου, βλέπεις το τέρας και σκιάζεσαι, βλέπεις τα βουνά και σε πιάνει δέος, βλέπεις τους πάγους και κρυώνεις. Είναι περιττό να πω πόσο μου άρεσε, βρήκα ότι ψάχνω σε ένα κόμικ. Αν θέλετε μία βόρεια περιπέτεια τύπου Θόργκαλ, take it or leave it. Δε θα σιχτιρίσετε την ώρα σας, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν θα πάρετε ότι πήρα κι εγώ. Αν όμως δείτε μία πολυεπίπεδη περιπέτεια χαρακτήρων με προεκτάσεις και σε σημερινές καταστάσεις, τότε νομίζω ότι θα το εκτιμήσετε. Κυκλοφόρησε σε 2 τόμους από τον Dargaud. 1 . Pied de fer, 2012 (Σιδεροπόδαρος) 2 . Le Seprent-Monde, 2013 (Το ερπετό-κόσμος). Υπάρχει και σε αγγλικό scanlation στα γνωστά στέκια, αλλά όπως μπορείτε να καταλάβετε και από τα captions από αύριο θα υπάρχει και σε μία πιο προσιτή σας γλώσσα.