Search the Community
Showing results for tags 'astro boy'.
-
Το «Pluto», η νέα σειρά άνιμε που προβάλλεται στο Netflix, βασισμένη στο ομώνυμο μάνγκα του Naoki Urasawa, είναι μια υπαρξιακή και πέρα για πέρα επίκαιρη ιστορία. «Τα ανδροειδή ονειρεύονται ηλεκτρικά πρόβατα;» αναρωτιέται ειρωνικά ο Philip K. Dick στον τίτλο του ομότιτλου μυθιστορήματός του στο οποίο βασίστηκε και η ταινία «Blade Runner». O Ιάπωνας δημιουργός Naoki Urasawa έρχεται με το «Pluto» για να απαντήσει: «Ναι». Για τους λάτρεις των μάνγκα και των άνιμε, των ιαπωνικών κόμικς και κινουμένων σχεδίων, το όνομα του Urasawa δεν είναι καθόλου άγνωστο. Δημιουργός ενήλικων σειρών (seinen) μάνγκα όπως τα «Monster», «20th Century Boys» και «Billy Bat», τα έργα του είναι φιλοσοφικές ιστορίες αγωνίας που αντιμετωπίζουν με αφοπλιστική ειλικρίνεια θεμελιώδη ερωτήματα γύρω από την ανθρώπινη φύση. Από τα μάνγκα του, μόνο το «Monster» έχει μεταφερθεί σε μορφή άνιμε. Οπότε η μεταφορά του «Pluto» σε μίνι σειρά άνιμε φέτος από το Netflix, έπειτα από έξι χρόνια παραγωγής, αποτέλεσε σημαντικό γεγονός για τους λάτρεις του δημιουργού και του μέσου. Το «Pluto» είναι μια ιδιαίτερη δημιουργία του Urasawa (και του συνδημιουργού του Takashi Nagasaki) καθώς πρόκειται για έναν φόρο τιμής. Η πλοκή και οι ήρωες βασίζονται στο διάσημο μάνγκα «Astro Boy» του «πατέρα των μάνγκα» Osamu Tezuka, και συγκεκριμένα στην ιστορία «Το Σπουδαιότερο Ρομπότ της Γης». O Urasawa αποτίνει με το «Pluto» ένα homage στον μεγάλο δάσκαλο Tezuka, αναπλάθοντας την ιστορία του και κάνοντάς την σκοτεινότερη, πιο πεσιμιστική, φορτίζοντάς την με τις σημερινές ανησυχίες πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη. Ο Naoki Urasawa, δημιουργός του «Pluto» Σε ένα μέλλον όπου άνθρωποι και ρομπότ συνυπάρχουν ειρηνικά, σε έναν κόσμο που επουλώνει από έναν αιματηρό πόλεμο και βασίζεται στο θεμελιώδες αξίωμα πως «τα ρομπότ απαγορεύεται να σκοτώσουν άνθρωπο», ο ανθρωπόμορφος ρομπότ αστυνόμος Gesicht αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια σειρά μυστηριωδών φόνων. Θύματα είναι οι υψηλότερες τεχνητές νοημοσύνες του κόσμου και άνθρωποι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των ρομπότ. Μοτίβο του δολοφόνου είναι τα κλαδιά που στερεώνει σαν κέρατα πάνω από τα κεφάλια των θυμάτων του. Η φύση του παραμένει μυστήρια: άνθρωπος, ρομπότ ή κάτι άλλο; Η αστυνομία του δίνει το όνομα «Pluto» (Πλούτωνας), ο θεός του Κάτω Κόσμου. Έτσι, παρακολουθούμε τις προσπάθειες του Gesicht μαζί με την πιο προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη όλων, τον Atom (η προσωποποίηση του Astro Boy), να εντοπίσουν τον μυστηριώδη δολοφόνο. Το άνιμε είναι ένα μυστήριο επιστημονικής φαντασίας που φιλοσοφεί πάνω στην ανθρωπότητα, την τεχνητή νοημοσύνη και τον πόλεμο. Τα ρομπότ στο «Pluto» δεν είναι απλοί ανταγωνιστές ή μια υπόνοια κατασκευασμάτων ισάξιων με τους ανθρώπους. Είναι ισάξια με αυτούς: διαθέτουν ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους ανθρώπους (όπως το δικαίωμα να παντρευτούν και να υιοθετήσουν παιδιά), φυσικά και ψυχικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων σε σημείο που να μην ξεχωρίζουν εμφανισιακά. Μπορούν ακόμα και να βλέπουν όνειρα στον ύπνο τους. Το «ανθρώπινο» στοιχείο στη σειρά πολλές φορές υπερισχύει σε χαρακτήρες τεχνητής νοημοσύνης παρά στους ίδιους τους ανθρώπους. Όμως, ο κόσμος αποδεικνύεται πιο βρώμικος και άνισος για τα ρομπότ από ότι δείχνει η επιφάνεια. Ο Osamu Tezuka, δημιουργός του «Astro Boy» Σημαντικό κομμάτι της ιστορίας αποτελεί ο περασμένος 39ος Κεντροασιατικός Πόλεμος ενάντια στην Περσία (μετά από κατηγορία για παράνομη κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής), στον οποίο ρομπότ δολοφόνησαν χιλιάδες αμάχους, ρομπότ και ανθρώπους. Ο πόλεμος αυτός ακούγεται γνώριμος μια και πρόκειται για αλληγορία της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ (το μάνγκα δημοσιεύτηκε από το 2003 έως το 2009), μια αλληγορία που δυστυχώς παραμένει ακόμα σύγχρονη. Οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να ξεπεράσουν τα ψυχικά τους τραύματα από τον πόλεμο καθώς «οι άνθρωποι ξεχνούν, μα τα ρομπότ δεν ξεχνούν τίποτα», όπως δηλώνει το ρομπότ North No. 2 που αποφασίζει να μάθει πιάνο από το να είναι μια πολεμική μηχανή. Όλα τα στοιχεία που κάνουν το μάνγκα του Pluto μοναδικό μεταφέρονται άρτια με κίνηση και χρώμα στο μέσο του animation. Τα οκτώ επεισόδια διάρκειας μίας ώρας το καθένα πλημμυρίζουν από προβληματισμό και έντονα συναισθήματα, κάνοντας το «Pluto» μία από τις καλύτερες φετινές σειρές που μπορεί να δει κάποιος στο Netflix και μια εξαιρετική εισαγωγή στο έργο του Ιάπωνα δημιουργού. Και το σχετικό link...
-
- 4
-
- pluto
- naoki urasawa
-
(and 6 more)
Tagged with:
-
Σκοτεινή, πεσιμιστική και, βέβαια, εντελώς επίκαιρη, η σειρά βασίζεται σε ιστορία του θρυλικού πατέρα των manga Oσάμου Tεζούκα. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι παντού αυτές τις ημέρες. Για πολλά χρόνια ήταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ως όρο και ως κόνσεπτ τη συναντούσες στα βιβλία του Iσαάκ Ασίμοφ ή, ακόμη πιο παλιά, στον κινηματογράφο και στο θρυλικό «Metropolis» του Φριτς Λανγκ. Ο Ασίμοφ μάλιστα, είναι αυτός που εμπνεύστηκε τους τρεις βασικούς νόμους της ρομποτικής που μέχρι σήμερα έχουν καθορίσει τη γενικότερη συζήτηση στη Δύση σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη και οι οποίοι, λίγο πολύ, λένε ότι ένα ρομπότ δεν επιτρέπεται να κάνει κακό σε άνθρωπο. Περιέργως, την ίδια περίοδο που ο Ασίμοφ οραματιζόταν τους ρομποτικούς νόμους του, ένας άλλος σπουδαίος δημιουργός έθετε τα δικά του όρια μεταξύ μηχανών και ανθρώπων. Δεν είναι ακριβώς επιβεβαιωμένο αν ο πατέρας των manga και των anime, Oσάμου Tεζούκα, γνώριζε το έργο του Ασίμοφ όταν παρουσίαζε στο παιδικό αναγνωστικό κοινό στην Ιαπωνία τις περιπέτειες του Astro Boy. Μεταπολεμικά δεν ξέρουμε αν τα αμερικανικά περιοδικά του φανταστικού, όπου κυκλοφορούσαν οι μικρές ιστορίες του, έφταναν στην Ιαπωνία. Τo manga «Tetsuwan Atom» («Ο τρομερός Άτομ»), στο οποίο βασίστηκε το μετέπειτα anime «Astro Boy», πρωτοκυκλοφόρησε το 1951. Οι ρομποτικοί νόμοι του Aσίμοφ εμφανίζονται για πρώτη φορά σε ένα διήγημα που εκδόθηκε το 1942 στο «Astounding Science Fiction» και αργότερα στη συλλογή «Ι, Robot» το 1950. Αν και Ασίμοφ και Τεζούκα συγκλίνουν στο γεγονός ότι ένα ρομπότ δεν μπορεί να βλάψει ή να σκοτώσει έναν άνθρωπο, οι νόμοι του δεύτερου ήταν σχεδιασμένοι ώστε να αφορούν μόνο την ιαπωνική κοινωνία και κουλτούρα. Σε αυτούς ένα ρομπότ υπηρετεί την ανθρωπότητα, πρέπει να αποκαλεί τον δημιουργό του «πατέρα» και δεν μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του με αντάλλαγμα τα χρήματα. Τα ανδροειδή του Tεζούκα είναι στην πλειοψηφία τους ανθρωπόμορφα. Στην ουσία του το Astro Boy είναι μια μεταφορά του Πινόκιο στον 21ο αιώνα. Ο Atom είναι ένα ρομπότ που μοιάζει στον νεκρό γιο του εφευρέτη του, Tobio, και έχει κληρονομήσει την αθωότητα και την αφέλεια ενός μικρού παιδιού. Όταν ο πατέρας του, δρ. Τένμα, που δουλεύει στο υπουργείο Επιστήμης, συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται να μεγαλώσει ποτέ, τον απαρνείται και τον διώχνει. Ένας άλλος συνάδελφός του τον υιοθετεί και τον κάνει μέλος της δικής του ρομποτικής οικογένειας, την οποία ο Atom ορκίζεται να προστατέψει, ιδιαίτερα τη μικρή του αδελφή-ρομπότ Uran. Σε αυτό το σύμπαν κινείται το «Pluto» του Nαόκι Ουρασάουα, το οποίο βασίζεται στην ιστορία του «The Greatest Robot on Earth» του Tεζούκα. Ο Nαόκι Ουρασάουα Ο Gesicht, ένας ντετέκτιβ-ρομπότ που δουλεύει για τη Europol, προσπαθεί να εξιχνιάσει μια σειρά φόνων ανθρώπων και ρομπότ σε όλο τον κόσμο. Η υπόθεση περιπλέκεται περισσότερο όταν τα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί ένα ρομπότ ίσως κρύβεται πίσω από αυτή την ιστορία – και θα είναι η πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια που ένα ρομπότ σκοτώνει άνθρωπο. Όπως όλα δείχνουν, στόχοι του δολοφόνου είναι τα επτά πιο εξελιγμένα ανδροειδή στον πλανήτη – ανάμεσά τους και ο Atom –, τα οποία μπορούν να μετατραπούν σε όπλα μαζικής καταστροφής, ενώ στο στόχαστρο μπαίνουν και οι επιστήμονες που τα δημιούργησαν και όσοι είναι υπέρμαχοι των ίσων δικαιωμάτων των ρομπότ. Η σειρά παίρνει το όνομα της από τον βασικό ανταγωνιστή και είναι πολύ πιο σκοτεινή και πεσιμιστική από το ορίτζιναλ υλικό, από το οποίο δανείζεται στοιχεία. Υπάρχουν πολλά επίπεδα στην υπόθεση του Ουρασάουα, o οποίος δεν διηγείται απλώς εκ νέου την κλασική ιστορία του Tεζούκα. Για όσους δεν γνωρίζουν το έργο του, είναι ένας από τους σημαντικότερους mangaka της γενιάς του. Δημιουργός του «Monster», ενός από τα σπουδαιότερα manga της σύγχρονης εποχής – το οποίο έγινε anime το 2004 και παίζεται επίσης στο Netflix –, στο οποίο προσπαθούσε να απαντήσει στο ερώτημα ποια είναι η πραγματική φύση του κακού, εδώ αναρωτιέται ποια είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου. Για το είδος του anime, οι σειρές που βασίζονται σε έργα του θεωρούνται σπάνιες. Είναι πιο σοβαρές σε ύφος ενώ απουσιάζει κάθε ίχνος fan service. Διαφορετικό στη δομή από το «Monster», που ολοκληρωνόταν σε 74 μισάωρα επεισόδια, το «Pluto» μετράει 8 ωριαία επεισόδια. Η αρχή του είναι κάπως αργή και χρειάζεται χρόνο μέχρι να βρει τον ρυθμό του ανάμεσα σε τόσους χαρακτήρες. Αν αντέξει κανείς μέχρι το τέταρτο επεισόδιο, ανταμείβεται με ένα roller coaster έντασης και συναισθημάτων. Οι δυο σειρές, που μοιάζουν να συνδιαλέγονται, έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, γεγονός που οφείλεται στον τρόπο που δουλεύει ο Ουρασάουα τα πρότζεκτ του – σχεδόν ταυτόχρονα. Π.χ. o βασικός πρωταγωνιστής του «Monster» ονομάζεται Tένμα και είναι γιατρός. Επιπλέον, αν στο «Monster» ο Ουρασάουα εξετάζει την επίδραση του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και του ναζισμού στη μεταπολεμική Ευρώπη, στο «Pluto» φαντάζεται την Αραβία ως μια απέραντη έρημο, εντελώς ρημαγμένη μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο – ξεκίνησε να το γράφει το 2001 ως αντίδραση στον πόλεμο του Ιράκ. Εκείνη την εποχή σίγουρα δεν περίμενε ότι το έργο του θα παρέμενε επίκαιρο μέχρι σήμερα, και όχι μόνο λόγω της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά θα κάνουμε spoiler αν πούμε περισσότερα. Και το σχετικό link...
-
Ο πυρηνικός όλεθρος στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, η εθνική μνήμη και το συλλογικό τραύμα στα ιαπωνικά manga και anime. Barefoot Gen (1983) Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945. Στις 8:15 το πρωί, το αμερικανικό βομβαρδιστικό «Ενόλα Γκέι» απελευθερώνει μια βόμβα ουρανίου-235 πάνω από την ιαπωνική πόλη με τις περίπου 320.000 ψυχές. Από την έκρηξη, η καταστροφική δύναμη της οποίας ισοδυναμεί με 15 κιλοτόνους ΤΝΤ, σκοτώνονται ακαριαία 80.000 άνθρωποι. Από την αδιανόητη θερμότητα της έκρηξης, που φτάνει τα πολλά εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, εξαϋλώνονται σχεδόν τα πάντα σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων. Ο αριθμός των θυμάτων που θα πεθάνουν αργότερα από την έκθεση στην ακτινοβολία, ανέρχεται σε αρκετές ακόμα δεκάδες χιλιάδες. Μετά από τρεις μέρες, στις 9 Αυγούστου, ένα δεύτερο Β-29 ρίχνει μια βόμβα πλουτωνίου στο Ναγκασάκι σκοτώνοντας 40.000 ανθρώπους. Στις 15 Αυγούστου ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Χιροχίτο θα ανακοινώσει με ραδιοφωνικό του μήνυμα την άνευ όρων παράδοση της χώρας του στους Συμμάχους. Ήταν η τελευταία πράξη του δράματος που έβαλε τέρμα στην πιο ανθρωποκτόνο σύρραξη της παγκόσμιας Ιστορίας: τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν επίσης και το πρώτο επεισόδιο που εισήγαγε βίαια την ανθρωπότητα από την εποχή των συμβατικών πολέμων στην Πυρηνική Εποχή. Σε μια ευρύτερη οπτική, το τρομακτικό αυτό όπλο – στην κατασκευή του οποίου είχαν συμμετάσχει φυσικοί απ’ όλον τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και ο Αϊνστάιν – κατέδειξε τα όρια της επιστήμης, όταν οι ηθικοί της φραγμοί ξεπερνιούνται για την εξυπηρέτηση πολιτικοστρατιωτικών σκοπιμοτήτων. Οι ρίψεις των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, μαζί με τους βομβαρδισμούς στο Τόκιο και σε δεκάδες άλλες πόλεις, συνιστούν μέχρι σήμερα τραυματικές εμπειρίες για τον ιαπωνικό λαό και ταυτοτικά στοιχεία της συλλογικής του μνήμης. Αποτέλεσαν όμως και τη βασική πηγή έμπνευσης για κινηματογραφικά, λογοτεχνικά και μουσικά έργα, τα οποία υπήρξαν μέρος μιας θεραπευτικής διαδικασίας μέσω της τέχνης. Σε πολλά βέβαια από τα έργα αυτά, εμφανής είναι η απουσία αυτοκριτικής για τα εγκλήματα που είχαν προηγηθεί από τον ιαπωνικό μιλιταρισμό, αλλά και ο μονοδιάστατος ρόλος του «θύματος» που κατά κανόνα προορίζει η Ιαπωνία για τον εαυτό της. Τα manga και τα anime διαδραμάτισαν και αυτά τον δικό τους ρόλο μεταπολεμικά στην αποτύπωση του τραύματος της Ιαπωνίας. Ο πρωτοπόρος των ιαπωνικών κόμικς, γνωστός και ως ο «πατέρας και θεός των manga» Osamu Tezuka (1928-1989), ήταν έντονα επηρεασμένος από τα εφηβικά του βιώματα. Το σύνολο του εξαιρετικά παραγωγικού έργου του διακρίνεται από μια προσκόλληση στην επιστημονική φαντασία, από την αγάπη του στη φύση και στον άνθρωπο και από έναν στοχασμό για τις αμοραλιστικές πτυχές της τεχνολογίας. Στο πιο γνωστό του έργο, το «Astro Boy», ένας επιστήμονας δημιουργεί ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ για να καλύψει το κενό που άφησε η απώλεια του γιου του. Ο Astro Boy είναι ένα σκεπτόμενο ρομπότ με ανθρώπινα αισθήματα και ασύλληπτες δυνάμεις τις οποίες χρησιμοποιεί για την καταπολέμηση του κακού και της αδικίας, μαχόμενος ενάντια σε άλλα ρομπότ. Οι υπερηρωικές δυνάμεις του οφείλονται στη σωστή χρήση της ατομικής ενέργειας, που εκείνη την εποχή προτασσόταν για ειρηνικούς σκοπούς. Το «Astro Boy» ξεκίνησε το 1952 ως manga, ενώ μεταξύ 1963-1966 μεταφέρθηκε ως anime στην τηλεοπτική οθόνη. Όπως ο Tezuka, έτσι και ο διάδοχός του Hayao Miyazaki (1941-) ήταν μάρτυρας των καταστροφικών αεροπορικών επιδρομών στο τέλος του πολέμου. Εικόνες ατομικών βομβών εμφανίζονται συχνά στα έργα του, παράλληλα με τις εκκλήσεις για ανθρώπινη αυτοσυγκράτηση. Στην πιο χαρακτηριστική manga σειρά του με τον τίτλο «Nausicaä of the Valley of the Wind» (1982-1994), προσαρμοσμένη από τον ίδιο στο ομώνυμο anime του 1984, ο Miyazaki περιγράφει έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που κατοικείται από ραδιενεργά μεταλλαγμένα όντα, ως συνέπεια της κακής χρήσης της πυρηνικής τεχνολογίας. Το manga ωστόσο που καταπιάνεται πιο άμεσα με την ατομική βόμβα είναι το αυτοβιογραφικό «Barefoot Gen». Στη σειρά καταγράφονται με φρίκη και ωμότητα οι συνέπειες της πυρηνικής έκρηξης μέσα από τα μάτια του εξάχρονου Gen Nakaoka – ο οποίος δεν είναι παρά η περσόνα του ίδιου του δημιουργού Keiji Nakazawa (1939-2012), επιζώντα της Χιροσίμα. Ο Barefoot Gen δημοσιεύτηκε σε διάφορα περιοδικά μεταξύ 1973 και 1987, μεταφέρθηκε σε τρεις κινηματογραφικές παραγωγές (μεταξύ 1976 και 1980), σε δυο ταινίες anime (1983 και 1986), καθώς και στην ιαπωνική τηλεόραση (2007). Την αμείωτη δημοφιλία της η σειρά την οφείλει, εκτός των άλλων, και στα μηνύματα ελπίδας και ανθεκτικότητας που αντικατοπτρίζονται στους χαρακτήρες της, συμβολίζοντας την αναγέννηση της Ιαπωνίας. Όπως είχε δηλώσει ο Nakazawa για την επιλογή του ονόματος Gen (που στα ιαπωνικά σημαίνει «πηγή» ή «προέλευση»): «Ονόμασα τον κύριο χαρακτήρα μου Gen με την ελπίδα ότι θα γινόταν η πηγή δύναμης για μια νέα γενιά, που θα μπορούσε να πατήσει ξυπόλητη το απανθρακωμένο έδαφος της Χιροσίμα έχοντας τη δύναμη να πει ΟΧΙ στα πυρηνικά όπλα». Akira (1988) Άλλη κλασική περίπτωση manga που έγινε anime με διεθνή επιτυχία είναι το το μετα-αποκαλυπτικό cyberpunk «Akira» (1982-1990) του Katsuhiro Otomo. Όπως στο κόμικς, έτσι και στην ομότιτλη ταινία του 1988 εξυφαίνεται το σενάριο ότι το έτος 1988 το Τόκιο καταστράφηκε από μια έκρηξη παρόμοια με εκείνη μιας πυρηνικής βόμβας. Αυτή η έκρηξη οδήγησε τελικά στην έναρξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι συσχετισμοί με τους βομβαρδισμούς της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1945 είναι ηθελημένοι. Η ταινία μάς μεταφέρει 31 χρόνια μετά όταν το Τόκιο (ανακατασκευασμένο από τους αντιπάλους με φουτουριστικά πρότυπα και μετονομασμένο σε Νεο-Τόκιο) γίνεται το επίκεντρο μιας τεράστιας κοινωνικοπολιτικής αναταραχής. Grave of the Fireflies (1988) Ίσως η πιο ανθρώπινη και συγκινητική ταινία anime με θέμα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από ιαπωνική σκοπιά είναι το «Grave of the Fireflies» (1988) του Isao Takahata, βασισμένη στο ομότιτλο ημι-αυτοβιογραφικό διήγημα του Akiyuki Nosaka (1967). Η ταινία δείχνει την τραγική καθημερινότητα του έφηβου Σάιτα και της μικρής αδελφής του Σετσούκο. Με τον πατέρα τους να υπηρετεί στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό και μετά από τον θάνατο της μητέρας τους στον βομβαρδισμό της πόλης τους, Kabo, τα δυο αδέλφια καταβάλλουν έναν ασύμμετρο αγώνα να επιβιώσουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και ευθραυστότητας της ζωής. Συμπερασματικά, τα manga και τα anime στη μεταπολεμική περίοδο λειτούργησαν ως ένα μέσο διά του οποίου η ηττημένη Ιαπωνία προσπάθησε να επανεφεύρει τον εαυτό της, εκφράζοντας τη θλίψη της και αναζητώντας την αξιοπρέπειά της. Χωρίς βέβαια να κρύβει πάντοτε επιτυχώς, πίσω από το τεράστιο πυρηνικό μανιτάρι, τον ρεβιζιονισμό της... Και το σχετικό link...
-
- 6
-
- barefoot gen
- keiji nakazawa
- (and 8 more)