Αναζήτηση στην Κοινότητα

Δεν έχω αρκετά λόγια για να εκφράσω την αγάπη μου για αυτό το κόμικ. Μια δουλειά του Γιάννη Καλαϊτζή που μαζί με μια ακόμα δουλειά του, την Τσιγγάνικη Ορχήστρα, τον έχουν κατατάξει στο μυαλό μου ως έναν (αν όχι τον) εκ των κορυφαίων στη χώρα... τουλάχιστον σε επίπεδο δημιουργίας αυτοτελούς κόμικ. Μια καθαρά ελληνική ιστορία, από έναν έλληνα, για έλληνες. Με αρχή, μέση, τέλος, λαογραφική έρευνα, χιούμορ και ενδιαφέρον. Οι περιπέτειες ενός "Καραγκιόζη"-χαρακτήρα και του τυχοδιώκτη αφεντικού του στη Σαντορίνη στα μέσα του 17ου αιώνα. Έκδοση Ars Longa/Nemo από τον Οκτώβριο του 1990. 100 α/μ σελίδες σε 23χ29,5 εκατοστά. Ένα από τα κοσμήματα της συλλογής μου... Αφιέρωμα στον Γιάννη Καλαϊτζή

Το άλμπουμ έχει ήδη παρουσιαστεί εκεί: ΕΔΩ Η συγκεκριμένη έκδοση έγινε από την Ars Longa, προφανώς μετά τη διάσπαση της Βαβέλ το 1984. Το εξώφυλλο έχει μικροδιαφορές στο στήσιμο και τα χρώματα. Στο εσωτερικό δεν αναφέρει στοιχεία έκδοσης. Παρόμοιες περιπτώσεις υπάρχουν πολλές στο φόρουμ όπως: Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ εδώ κι εκεί ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ εδώ κι εκεί Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ εδώ SHOW BUSINESS εδώ κι εκεί Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ εδώ κι εκεί

ΤΙΜΗ: 100 δρχ. Οι μοναδικές κυκλοφορίες σε παραλληλόγραμμμο φορμάτ (comic strips) που έχει εκδώσει η Βαβέλ είναι τα δύο άλμπουμ με μικρές ιστορίες του Raul Damonte Taborda (Copi), το Δεν τολμώ Μαντάμ και το "Οι γριές πουτάνες". Πικρές, κυνικές και με μαύρο χιούμορ όλες οι ιστορίες, που αν δεν κάνω λάθος έχουν επανατυπωθεί και στο περιοδικό της Βαβέλ.

Ο Απαγορευμένος Πλανήτης ήταν το 4ο περιοδικό Επιστημονικής Φαντασίας στην Ελλάδα. Πρώτο ήταν το Αναλόγιο (9 τεύχη 1976-77), δεύτερο η Ανδρομέδα (1 τεύχος Οκτώβριος 1977) και τρίτο το Nova (4 τεύχη 1978). Το πρώτο τεύχος βγήκε τον Μάρτη- Απρίλιο του 1987. Το δεύτερο βγήκε το καλοκαίρι του 1987. Και το τρίτο τεύχος τον Ιούνιο του 1988. Ακολούθησε η Νέα Σειρά και η Άλλη Εποχή.

Σειρά 7 τόμων που κυκλοφόρησε η ARS LONGA το 1987-88 από διάφορους δημιουργούς σε 56 α/μ σελίδες και 21χ28 διαστάσεις. Η ποιότητα του 1&5 που έχω με κάνουν να αναρωτιέμαι μήπως έχω πρόσφατες επανατυπώσεις οι οποίες όλως παραδόξως κρατήσαν στο οπισθόφυλλο την αξία σε δραχμές...... 1. Binet - Η Οικογένεια Μπιντοσόν Σε Διακοπές (Αξέχαστα Τα Κορδόνια) Παρουσίαση. 2. Quino - Κινολογίες Παρουσιάση. 3. Goltib - Πορνόπαπος Παρουσιάση. 4. Edika - Ντούμπι-Ντου Παρουσίαση 5. Binet - Καντορ Σκυλία Ζωή Παρουσιάση 6. Beaunez - Οι Παρτούζες Μου Παρουσίαση. 7. Quino - Σκληρός Που Είναι Ο Έρωτας Παρουσιάση. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους bonadrug, andstef, Melandros, ramirez & Locke.

Τα Μικρά Ερωτικά Παρά Πέντε ήταν κατά κάποιο τρόπο spin-offs της σειράς ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ. Στα στοιχεία του περιοδικού αναφέρεται πως είναι ειδική έκδοση μιας σειράς αφιερωμάτων! Κάπως ασαφές Ως εκδότης αναφέρεται ο Μίστερ Παρά 5 Γιώργος Μπαζίνας και η Ars Longa εμφανίζεται να έχει την κεντρική διάθεση. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Αύγουστο 1988 ( @the guest). Κάποτε το είχα αλλά τώρα έχει αποδημήσει για τον άλλο κόσμο (εκεί που πηγαίνουν τα χαμένα κόμικς). Το τεύχος 2 βγήκε Ιούνιο 1989, κόστιζε 350δρχ, 82 σελίδες με ιστορίες από Lucques (βλέπε στα ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ), Bakay & Kupperberg (Διαβολικός Κλόουν) και κυρίως ΝΕΚΡΟΝ του MAGNUS κ.α. Από έλληνες είχε ΑΡΩΝΗ (βλέπε πάλι στα ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ). Κάπως σινεφίλ τεύχος με μια ιστορία με πρωταγωνίστρια τη θρυλική Lulu (τη Louise Brooks δηλαδή) και πανέμορφα σχέιδα του Buzelli εμπνευσμένα από ταινίες του Bunuel. To τεύχος 3 βγήκε σε απίστευτα σύντομο διάστημα τον Σεπτέμβρη του 89, είχε διαφορετικό δέσιμο (με ράχη), 20 σελίδες λιγότερες από το προηγούμενο αλλά 30 δραχμές ακριβότερο (380δρχ). Είχε πάλι Magnus, πάλι Lucques (στην καλύτερη ιστορία του τεύχους), 2 ιστορίες του Edika, Beroy (βλέπε ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ) και ένα αφιέρωμα στις Λολίτες και τα Νυμφίδια. Η ύπαρξη τέταρτου τεύχους είναι εξαιρετικά αβέβαια. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους crc, theguest & Retroplaymo.

Αυτό το άλμπουμ του Magnus (βλέπε κι εδώ) κυκλοφόρησε το 1988. Ένας χρήστης το έχει περιγράψει ως εξής: Ενα από τα πιο ωραία κομμάτια της ερωτικής λογοτεχνίας, σχεδιασμένο από τον Magnus και σε έκδοση της ARS LONGA. Διαβάστε το για να δείτε πως η απληστία μπορεί να μετατρέψει το μεγαλύτερο δώρο στον χειρότερο εφιάλτη... Ασπρόμαυρο, 60 σελίδες, μετάφραση Άρη Μαλανδράκη. Εντάσσεται στη σειρά Η ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΙΚΩΝ ΚΟΜΙΚΣ και φέρει τον αριθμό 1. Στην ίδια σειρά το No 2 είναι ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΟΥ ΛΩΤΟΥ του PICHARD (το οποίο και αποτελεί τη συνέχειά του), το Νο 3 είναι Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ του ΜΑRCΕLLΟ στην πρώτη έκδοση με το κόκκινο εξώφυλλο, και όχι σε αυτή που ανήκει στη σειρά ΕΡΩΤΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ και το ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΩΝ ΚΟΜΙΚΣ 4 το ΣΧΟΛΗ ΓΙΑ ΕΛΑΦΙΝΕΣ. οπισθόφυλλο από την β' έκδοση (ως Παραπέντε πλέον) chimage.php?image=900/911/tn_AnthologiaErwtikwn_0001y.jpg Scans της β' έκδοσης από τον Melandros. Και δείγμα (Scan: Valtasar)

Βαδίζοντας με γοργά και σταθερά πια βήματα προς την καταστροφή του κόσμου, ας αφήσουμε τις λεπτομέρειες για το πως ακριβώς θα γίνει αυτό και ας δούμε τί μπορούμε να κάνουμε μετά από αυτό το βέβαιο γεγονός. ΟΚ... Ορίστε που σας το έλεγα, δεν άργησε τελικά. Η καταστροφή που όλοι με σιγουριά περιμέναμε ήρθε. Μόνο δύο άνθρωποι κατάφεραν να επιζήσουν. Όμως τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Οι μόνοι ζωντανοί εκπρόσωποι του ανθρώπινου είδους είναι δύο πρόσωπα αντρικού γένους που δεν ταιριάζουν καθόλου μεταξύ τους σαν χαρακτήρες. Ο ένας είναι μορφωμένος, με εκλεπτυσμένους τρόπους, με ευαισθησίες για τις τέχνες και τα γράμματα και ελπίζει ότι μπορεί να ξαναγεννηθεί ο κόσμος μέσα από τις στάχτες του. Ο άλλος; Είναι αμόρφωτος, απολίτιστος, αγενής, είρωνας και βασικά δεν βλέπει καμία αλλαγή στον κόσμο αυτό, μάλλον θα έλεγα του θυμίζει την γειτονιά του. Το μόνο που επιθυμεί είναι να συνεχίσει να ζεί με απλό τρόπο και να βρίσκει το καθημερινό φαγητό. Άλλωστε, όπως λέει δεν θέλει να επανέλθει ο πολιτισμός γιατί πολύ απλά, "θα είναι πάλι ο μ.....ς της όλης υπόθεσης". Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ εν έτη 1986 και τον Οκτώβριο του 1987 κυκλοφόρησε η πρώτη έκδοση του σε τομάκι από την εταιρεία ARS LONGA/ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ, ενώ επανεκδόθηκε από τα Νέα Σύνορα / Α.Α.Λιβάνη την επόμενη δεκαετία. Το μοναδικό αυτό τομάκι ήταν σε μάλλον ασυνήθιστα μεγάλες διαστάσεις 33,5Χ23,5 με χαρτονένιο εξώφυλλο και περίπου 50 έγχρωμες σελίδες κατάλοιπο υποθέτω των δύο προηγούμενων άλμπουμ "Ξυπνάς Μέσα μου το Ζώο", μόνο που αυτό είναι σε οριζόντια μορφή. Είναι ένας ακόμα κλασσικός Αρκάς που δυστυχώς για διαφόρους λόγους απλά δεν τράβηξε παραπέρα. Ίσως ο λόγος να είναι ότι όλα σε αυτό μας φαίνονται τόσο τραγικά οικεία, που δεν μας κάνει και πολύ εντύπωση τελικά... τί να πω ίσως είναι απλά θέμα αντίληψης του κόσμου γενικότερα... Ένα μικρό δειγματάκι από το χιούμορ που θα βρείτε σε αυτό: Πηγή: http://www.arkas.gr Αφιέρωμα στον Αρκά

Με την κυκλοφορία του τέταρτου μέρους της ολοκληρώνεται σήμερα στην «Εφ. Συν.» η «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας» του Ούγκο Πρατ (1927 – 1995). Με αυτή την αφορμή το Καρέ Καρέ ξαναθυμάται τη ζωή και το έργο του μεγάλου Ιταλού δημιουργού και τις περιπέτειες του πιο δημοφιλούς χαρακτήρα του. Η πρώτη του εμφάνιση στα κόμικς, το 1967, δεν προμήνυε τη συνέχεια. Ήταν σφιχτά δεμένος, σταυρωμένος σε μια σχεδία, κάτω από τον καυτό ήλιο, στη μέση του ωκεανού. Ο θάνατός του ήταν βέβαιος. Και θα ήταν αργός και βασανιστικός. Είχε πέσει θύμα της ανταρσίας των ναυτών του για να του αρπάξουν τα όπλα που έκρυβε στο αμπάρι. Επιπλέον, είχε τάξει γάμο στην αδερφή του λοστρόμου και δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Τον πέταξαν στη θάλασσα. Ο Κόρτο Μαλτέζε, όμως, κατάφερνε να επιβιώνει ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Κάτι απροσδόκητο θα συνέβαινε πάντα για να σωθεί. Στη «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας», η έκπληξη εμφανίζεται με το πρόσωπο ενός τυχοδιώκτη, πρώην καλόγερου και άσπονδου φίλου του Κόρτο. Ο καπετάν Ρασπούτιν σώζει τον Κόρτο από τους καρχαρίες, τη δίψα και την αλμύρα και οι περιπέτειες του σκουλαρικοφόρου ναυτικού στον κόσμο των κόμικς ξεκινούν. «Μπράβο Ρασπούτιν, μια μέρα θα το θυμηθώ αυτό...», λέει ο ψύχραιμος και λακωνικός ναύτης που ήξερε πάντα να αναγνωρίζει το δίκαιο, να βοηθά τους φίλους του αλλά και τους αδύναμους αυτού του κόσμου όπου γης. Ήταν γεννημένος στη Μάλτα, γιος ενός Άγγλου αξιωματικού του πολεμικού ναυτικού και μιας Ανδαλουσιανής Τσιγγάνας, και έγινε κοσμοπολίτης εκ των πραγμάτων, ωθημένος πάντα από ένα κίνητρο αναζήτησης της περιπέτειας. Ταξίδεψε σε κάθε γωνιά της Γης, σε τόπους φορτισμένους με μνήμες, σε περιπέτειες που λάμβαναν χώρα κατά το πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα, σε όλα τα μέρη που γράφτηκε η Ιστορία και συνάντησε «πραγματικά» πρόσωπα από τον χώρο της λογοτεχνίας και της πολιτικής που συμμετείχαν ως ισότιμοι με αυτόν σε φανταστικές αφηγήσεις, με φόντο πραγματικά γεγονότα. Η εμμονή του Κόρτο στα ταξίδια οφειλόταν στη ζωή του δημιουργού του που ήταν κι αυτή γεμάτη ταξίδια. Αν και είχε γεννηθεί στο Ρίμινι της Ιταλίας με ρίζες βενετσιάνικες αγγλονορμανδικές, τουρκικές και σεφαραδίτικες, μεγάλωσε στην αποικιοκρατούμενη Αβησσυνία (σημερινή Αιθιοπία) κατά τα χρόνια της ιταλικής κατοχής. Στη συνέχεια ταξίδεψε, έζησε και δούλεψε επί σειρά ετών σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, κυρίως στην Αργεντινή και τη Βραζιλία, ενώ μετά την επιστροφή του στην Ιταλία συνέχισε να ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα σε μέρη μακρινά και «εξωτικά» που γίνονταν στη συνέχεια τα σκηνικά των ιστοριών του. Από το 1967 που ξεκίνησε τις περιπέτειες με πρωταγωνιστή τον Κόρτο Μαλτέζε, τον τοποθέτησε σε κάθε πιθανό μέρος του πλανήτη αλλά πάντα με τα ίδια βασικά συστατικά του χαρακτήρα του: γενναίο αλλά και ικανό να ξεγλιστρά από τον κίνδυνο, δίκαιο και αποφασιστικό, αντιρατσιστή και βαθιά καλλιεργημένο, μοναχικό και λιγομίλητο, αυτάρκη και χωρίς καμιά περιουσία, φίλο με τους φίλους και εχθρό με τους εχθρούς. «Ο Κόρτο είναι ένας αντιαποικιοκράτης, ένας άνθρωπος που δεν έχει γεωγραφικούς δεσμούς και δεν γνωρίζει ρατσιστικές προκαταλήψεις. Έχει μαύρες αδελφές, ξαδέλφια Ινδιάνους. Η οικογένειά του Κόρτο δεν γνωρίζει προβλήματα. Έχει σχέσεις με όλες τις άλλες φυλές. Ο Κόρτο βρίσκει συγγενείς παντού όπου πηγαίνει» είχε πει ο Πρατ σε συνέντευξή του στον Κλοντ Μολιτερνί. Και επιπλέον ότι «... είναι ένας μοναχικός άνθρωπος. Ο Οκτάβιο Παζ, ένας Μεξικανός ποιητής, είχε πει ότι το να έχουμε κάποια πράγματα που μας ανήκουν είναι τελικά κάτι το αρνητικό που μας στερεί τη δυνατότητα της ελευθερίας. Αν ο Κόρτο είχε ένα πλοίο, θα βρισκόταν με πολύ ενοχλητικές γι’ αυτόν υποχρεώσεις, θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω σ’ αυτό το πλοίο. Έτσι όπως είναι όμως χαίρεται μια ελευθερία κινήσεων που του επιτρέπει να βρίσκεται άλλοτε στο γιοτ ενός εκατομμυριούχου, άλλοτε σ’ ένα ιστιοφόρο και άλλοτε σ’ ένα εμπορικό πλοίο...». Τα βιβλία με τον Κόρτο Μαλτέζε κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Μαμούθ Κόμιξ», εκτός από την «Μπαλάντα» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ars Longa» και στη συνέχεια από τις εκδόσεις «Μικρός Ήρως», που εκδίδουν και τις νέες περιπέτειές του. Ο Κόρτο δεν έχει ούτε πατρίδα ούτε θρησκεία αλλά σέβεται κάθε θρησκεία και κάθε πολιτισμό. Είναι ένας ασταμάτητος ταξιδευτής χωρίς κάποιο σκοπό των ταξιδιών του, λειτουργεί ενστικτωδώς, η αδιάκοπη κίνηση είναι ο μόνος τρόπος του να επιβιώνει. Και ακόμα και όταν δεν κυνηγά την περιπέτεια αλλά επιδιώκει να ξαπλώσει στην παραλία το ηλιοβασίλεμα, να πιει το ποτό του σε ένα ήσυχο καφέ ή να απολαύσει το πούρο του διαβάζοντας το αγαπημένο του βιβλίο, την «Ουτοπία» του Τόμας Μορ, θα βρεθεί μια αφορμή για να τον κινητοποιήσει: μια άδικη συμπεριφορά με θύμα κάποιον ανήμπορο, μια ληστεία, ένας χαμένος θησαυρός, μια πολιτική αναταραχή, ένα έγκλημα πάθους ή, απλά, μια όμορφη γυναίκα που τον γλυκοκοιτά. Είναι σαρκαστικός προς τους ιμπεριαλιστές και τους πλούσιους και προστατευτικός προς τους καταπιεσμένους και τους αδύναμους. Στον κώδικα τιμής του η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια βρίσκονται στην πρώτη θέση και γι’ αυτό τις διαφυλάσσει με κάθε τρόπο. Αν, όμως, χρειαστεί να σκοτώσει θα το κάνει. Χωρίς να χαίρεται γι’ αυτό. Ο Ούγκο Πρατ συμπορεύτηκε με τον Κόρτο (το alter ego του;) σχεδόν είκοσι χρόνια. Ο Κόρτο «ταξίδεψε» μπρος και πίσω στον χρόνο από το 1900 μέχρι τον Ισπανικό Εμφύλιο, σε ζούγκλες, ερήμους και φουρτουνιασμένα πελάγη, σε παγωμένα βουνά και καυτά πολεμικά μέτωπα, σε εξεγέρσεις και επαναστάσεις, σε μέρη ποτισμένα με θρύλους, αίμα και Ιστορία. Με τέτοιες προσωπικές διαδρομές, οι Ούγκο Πρατ και Κόρτο Μαλτέζε, σχεδόν σαν ένα πρόσωπο, έχουν καταγραφεί στην ιστορία των φανταστικών αφηγήσεων ως άξιοι εκπρόσωποι της Περιπέτειας. Που καταφέρνει να μη γίνεται αυτοσκοπός και να μην είναι ανιαρά διδακτική όταν υμνεί τη διαφορετικότητα, την αλληλεγγύη και την ισότητα των ανθρώπων πέρα από χρώματα, φυλές και εθνικές προελεύσεις. Εκτός από τις ιστορίες που δημιουργούσε μόνος του, ο Ούγκο Πρατ συνεργάστηκε και με άλλους καλλιτέχνες είτε ως σεναριογράφος είτε ως σχεδιαστής. Η πιο γνωστή του συνεργασία ήταν, ίσως, αυτή με τον συμπατριώτη και φίλο του, Μίλο Μανάρα, στο «Ινδιάνικο Καλοκαίρι» (1983, στα ελληνικά από τις εκδόσεις Βαβέλ το 1990). Ο Πρατ υπέγραψε το σενάριο μιας σκληρής ιστορίας και ο Μανάρα φιλοτέχνησε τα σχέδια της περιπέτειας στην Άγρια Δύση πριν οι λευκοί επικρατήσουν ολοκληρωτικά και αφανίσουν τον πολιτισμό των γηγενών. Εμπνευσμένο από το «Άλικο Γράμμα» του Ναθάνιελ Χόθορν αλλά και από τον «Τελευταίο των Μοϊκανών» του Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ, το «Ινδιάνικο Καλοκαίρι» αποτελεί ένα παραμύθι ενάντια στη βία που προκαλεί η σύγκρουση των πολιτισμών, καθώς και ο θρησκευτικός φανατισμός και πουριτανισμός των εισβολέων αποικιοκρατών Χριστιανών. Η συνεργασία των δύο φίλων συνεχίστηκε το 1991 με το «El Gaucho», μια ακόμη ιστορική περιπέτεια, τοποθετημένη στα ανοικτά του Μπουένος Άιρες κατά τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, όταν ένα πλωτό μπορντέλο με γυναίκες ετοιμάζεται να υποδεχτεί Άγγλους ναυτικούς. Η αγάπη και ο σεβασμός του Μανάρα προς τον Πρατ εκφράστηκε έντονα και στο βιβλίο του «H.P. και Τζιουζέπε Μπέργκμαν» (άρχισε να δημοσιεύεται το 1978, στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βαβέλ το 1986). Σ’ αυτό δεν υπήρξε κάποια καλλιτεχνική συμβολή του Πρατ, αλλά ο ίδιος έγινε από τον Μανάρα, χαρακτήρας της υπόθεσης (τα αρχικά H.P. αναφέρονται στο όνομά του, Hugo Pratt) και μάλιστα αυτός που φαίνεται να κινεί υπογείως τα νήματα μιας παραληρηματικής περιπέτειας εντός της οποίας βυθίζεται ο κεντρικός πρωταγωνιστής. Αρκετά νωρίτερα, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Ούγκο Πρατ είχε συνεργαστεί με έναν ακόμα σπουδαίο δημιουργό, τον Αργεντινό Έκτορ Έστερχελντ που μετέπειτα, το 1977, δολοφονήθηκε («εξαφανίστηκε» ήταν η κρατική εκδοχή) από τη χούντα της Αργεντινής ως κομμουνιστής. Σ’ αυτή τη συνεργασία όμως, ο Πρατ υπέγραψε τα σχέδια ενώ τα σενάρια ανήκαν στον Αργεντινό συγγραφέα που σχεδόν παράλληλα είχε ξεκινήσει να συγγράφει το εμβληματικό «Eternauta». Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά συγκλονιστικών αντιπολεμικών ιστοριών υπό τον γενικό τίτλο «Ερνι Πάικ» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ars Longa/Παρά Πέντε, 1995) και κεντρικό χαρακτήρα έναν πολεμικό ανταποκριτή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που ήταν βασισμένος στον πραγματικό Αμερικανό πολεμικό ανταποκριτή Έρνι Πάιλ, βραβευμένο με Πούλιτζερ το 1944. Στα ελληνικά, οι ιστορίες του Κόρτο Μαλτέζε έχουν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ εκτός από τη «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας» που κυκλοφόρησε πρώτα από τις εκδόσεις Ars Longa και πρόσφατα επανακυκλοφόρησε επιχρωματισμένη από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Οι νέες περιπέτειες που δημιουργούν οι Juan Díaz Canales και Rubén Pellejero κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Και το σχετικό link...

Δημιουργεί γελοιογραφίες και κόμικς εδώ και πενήντα χρόνια. Και δεν έχει χάσει ούτε στο ελάχιστο την αιχμηρή του γλώσσα, τον σαρκασμό του, την ειρωνεία του απέναντι στους πολιτικούς αλλά και σε αυτούς που τους εκλέγουν. Ο Francesco Tullio Altan μιλά στην «Εφ. Συν.» για την πολιτική γελοιογραφία σε μια «όχι και τόσο σοβαρή» εποχή. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε από τις σελίδες της «Βαβέλ» μέσω των σαρκαστικών γελοιογραφιών του και των απολαυστικών κόμικς του με το σουρεαλιστικό χιούμορ και τις εξπρεσιονιστικές φιγούρες. Ο Altan, ένας θρύλος της ευρωπαϊκής γελοιογραφίας, βρέθηκε πριν από λίγες εβδομάδες στην Αθήνα, καλεσμένος της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων στο πλαίσιο της έκθεσης «Democrisis». Με τα έργα του και την ομιλία του προς το κοινό και τους συναδέλφους του στον εκθεσιακό χώρο του Μετρό Συντάγματος απέδειξε ότι παρά τα εβδομήντα επτά του χρόνια θα βρίσκεται ακόμη για καιρό στην πρώτη γραμμή της μάχιμης πολιτικής γελοιογραφίας. Ίσως περισσότερο απαισιόδοξος απ’ ότι παλιά, πιο κυνικός, πιο λιγόλογος, αλλά πάντα ταγμένος ενάντια στην εξουσία και στην παθητική αποδοχή της από τη σιωπηλή, αδιάφορη πλειονότητα που κριτικάρει τα πάντα από τον καναπέ της. Ο Altan, με σπουδές Αρχιτεκτονικής στην Μπολόνια και στη Βενετία, το 1970 δοκίμασε την τύχη του στον κινηματογράφο όταν και ταξίδεψε στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας για να εργαστεί στην παραγωγή ταινιών ως σκηνογράφος και σεναριογράφος. Επέστρεψε πέντε χρόνια αργότερα στην Ιταλία και ξεκίνησε να δημιουργεί ιστορίες κόμικς για παιδιά με κεντρική πρωταγωνίστρια το σκυλάκι Pimpa. Αυτή η σειρά συνεχίστηκε για είκοσι ολόκληρα χρόνια και η μεγάλη δημοφιλία της έκανε διάσημο τον Ιταλό δημιουργό, επιτρέποντάς του παράλληλα να δημιουργεί κόμικς και γελοιογραφίες για ενήλικους που δημοσιεύονταν σε περιοδικά όπως το «Corriere dei Piccoli» και το θρυλικό «Linus» και εμβληματικές εφημερίδες της Αριστεράς όπως η «Repubblica» και η «L' Unità» σε μια πολιτικά ταραγμένη περίοδο για την Ιταλία. Τα κόμικς του ξεχώριζαν πάντα για τους σαρκαστικούς διαλόγους μεταξύ των πρωταγωνιστών, αλλά και για τη μοναδική του μέθοδο να σχολιάζει κάτω από τα καρέ τα όσα συνέβαιναν στην ιστορία με άφθαστο κυνισμό και πικρό χιούμορ. Η πλειονότητα των ιστοριών του χαρακτηριζόταν από σουρεαλισμό και απίστευτες καταστάσεις στα πέρατα της Γης, σε εξωτικά μέρη, σε περιοχές που η αποικιοκρατία άφηνε ανεξίτηλο το στίγμα της και με πρωταγωνιστές, αποτυχημένους τυχοδιώκτες που δεν επέτρεπαν ποτέ την ταύτιση του αναγνώστη μαζί τους. Έχει βραβευτεί κατ’ επανάληψη για τα κόμικς του και τις γελοιογραφίες του που έχουν εκτεθεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης και έχουν δημοσιευτεί σε δεκάδες έντυπα, με πιο σταθερά το ιταλικό «Panorama» και την «L’ Espresso». Μια συνέντευξη μαζί του, έστω και σύντομη, έστω και με τον λακωνικό του λόγο, καθώς προτιμά να διατυπώνει τις απόψεις του κυρίως με τα έργα του, είναι πάντα διαφωτιστική για την πολιτική κατάσταση της Ιταλίας και της Ευρώπης, αλλά και για τον ρόλο των γελοιογράφων στην εποχή της παντοκρατορίας των ΜΜΕ και της διαπλοκής τους με την πολιτική και οικονομική εξουσία. Μια τέτοια συνέντευξη κρίναμε πως είναι προτιμότερο να αρχίσει με το πρώτο του κόμικς για ενήλικους αναγνώστες, το «Τρίνο», με πρωταγωνιστή έναν διαφορετικό προλετάριο «θεό-δημιουργό» στις υπηρεσίες ενός αργόσχολου, μεγαλύτερου «θεού» που παίζει τον ρόλο του αφεντικού χωρίς σκοπό και όραμα. Ένα αλληγορικό κόμικς που υπενθυμίζει οδυνηρά την εξάρτηση της πολιτικής εξουσίας από την οικονομική με τη συνειδητοποίηση και την κατάδειξη του ποιος έχει το πάνω χέρι, πόσο αμοραλιστής είναι και πόσο αυταπατώνται όλοι όσοι εναποθέτουν στο πολιτικό προσωπικό τις ελπίδες τους για τη βελτίωση της ζωής τους. ● Ο Τρίνο ήταν τελικά ένας θεός κακός, αδιάφορος ή κάτι χειρότερο; Ο Τρίνο είναι ένας θεός-δημιουργός στη δούλεψη ενός αφεντικού. Ότι μπορεί κάνει κι αυτός. ● Για πέντε δεκαετίες δημιουργείτε κόμικς και γελοιογραφίες που αναφέρονται κυρίως στην πολιτική. Πώς είναι να σατιρίζει κανείς τη συνήθη κατάσταση που στην καλύτερη περίπτωση παραμένει η ίδια, αν δεν χειροτερεύει. Είναι αλήθεια πως η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Υπάρχουν γελοιογραφίες που σχεδίασα πριν από 40 χρόνια και είναι ακόμα εξαιρετικά επίκαιρες. Πιστεύω όμως πως για να κάνει κανείς σάτιρα, μια ιδέα απελπισμένης αισιοδοξίας είναι απαραίτητη. ● Η σύγχρονη πολιτική κατάσταση στην Ιταλία είναι πιο ευνοϊκή για τη σάτιρα απ’ ότι στο παρελθόν; Δεν θα το ’λεγα. Σήμερα οι πολιτικοί κάνουν τα πάντα μόνοι τους, ακόμα και την καρικατούρα του εαυτού τους. ● Σε σχέση με την ταραγμένη δεκαετία του ’70 είναι πιο δύσκολο να βρείτε θέματα; Θέματα βρίσκονται πάντα, όμως η κατάσταση της εποχής του ’70, αν και κρίσιμη, είχε τουλάχιστον μια σοβαρότητα. Τώρα είναι κρίσιμη, αλλά ελάχιστα σοβαρή. ● Ο Τσιπούτι, ένας εργάτης σαρκαστικός και κυνικός, σε μόνιμη αντιπαράθεση με τα αφεντικά, αλλά και αυστηρός με την τάξη του, πού βρίσκεται σήμερα; Ενσωματώθηκε, βολεύτηκε ή συνεχίζει να αντιστέκεται; Αντιστέκεται, αλλά βγαίνει σπάνια από το σπίτι του. ● Προτιμάτε να κάνετε κόμικς ή γελοιογραφίες; Τι σας ευχαριστεί περισσότερο; Μ’ αρέσουν και τα δύο, αλλά για τα κόμικς χρειάζεται μια ενέργεια που δυστυχώς δεν διαθέτω πια. Οπότε, γελοιογραφίες. ● Αυτή την εποχή της διαδεδομένης διαφθοράς των μέσων ενημέρωσης, πώς διαγράφεται ο ρόλος του γελοιογράφου; Είναι ρόλος αντίστασης ή ένα άλλοθι; Είναι μια απόπειρα να προτείνει κανείς ένα διαφορετικό βλέμμα πέρα από την κυρίαρχη οπτική. Η γελοιογραφία είναι μια μικρή αντίσταση. * Οι γελοιογραφίες και η φωτογραφία του Altan προέρχονται από τον κατάλογο της έκθεσης «Democrisis» που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2019 στο Μετρό του Συντάγματος από τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων. Βιβλία του που κυκλοφορούν στα ελληνικά Τρίνο (εκδ. Ars Longa, 1987) O Τρίνο, ένας διαφορετικός «θεός» στη δούλεψη ενός βαριεστημένου, ανώτερου «θεού» είναι ελεύθερος να δημιουργήσει τον κόσμο. Υπόκειται όμως σε έναν περιορισμό: «Μπορείτε να δημιουργείτε ότι θέλετε. Αλλά δεν θα ’θελα να σκορπίζετε τα λεφτά μου» είναι μια από τις ελάχιστες εντολές που παίρνει. Κι έτσι του δένονται τα χέρια. Colombo (εκδ. Βαβέλ, 1986) Η Αμερική δεν ανακαλύφθηκε ακριβώς όπως μαθαίναμε στο σχολείο. Ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν ένας σιχαμερός και κυνικός καπετάνιος. Αλλά κι οι ναύτες του δεν πήγαιναν πίσω. Και η άφιξή τους στον Νέο Κόσμο μπορεί να μην επιβραβεύτηκε με χρυσάφι και δόξα αλλά είχε πολλά βασανιστήρια, ιθαγενείς αιχμαλώτους και πικρό χιούμορ για την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία. Ada (εκδ. Βαβέλ, 1983) Μια πλούσια κληρονόμος ταξιδεύει στις ανεξερεύνητες κι αχαρτογράφητες ζούγκλες της Αφρικής για να βρει τον ξάδελφό της και να εισπράξει μια περιουσία. Και ζει απίστευτες παρωδίες περιπέτειας, τη μια μετά την άλλη, ανάμεσα σε πεινασμένους κροκόδειλους, δυτικούς τυχοδιώκτες και ηλίθιους ναζί που μεταφέρουν την ευρωπαϊκή παράνοια του Μεσοπολέμου στην άλλη άκρη της Γης. 'Τέρμα η Αυτολογοκρισία, Είμαι ένας Μαλάκας', 'Αυτοκαταστροφή' (εκδ. Βαβέλ) Δυο συλλογές γελοιογραφιών του Ιταλού δημιουργού από τη δεκαετία του 1980 με βαθύτατο πολιτικό περιεχόμενο και πρωταγωνιστή σε πολλές από αυτές τον κυνικό, απαισιόδοξο και ετοιμόλογο βιομηχανικό εργάτη Τσιπούτι, σταθερό χαρακτήρα των γελοιογραφιών του Altan: «Πώς τα πάει η κυβέρνηση Τσιπούτι;» «Δεν ξέρω. Είναι λίγος καιρός που δεν τη βλέπω». Και το σχετικό link...

Η σειρά ΝΕΜΟ ΣΥΛΛΟΓΗ ΧΡΩΜΑΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΚΟΚΚΙΝΟ περιελάμβανε ερωτικά (τι άλλο; ) κόμικς που εξέδωσε η Ars Longa αρχής γενομένης το 1989. Η σειρά έχει δυο τεύχη διαπιστωμένα. 1 : NEKΡON - MAGNUS 2 : ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ - WALLY WOOD (βλέπε (εδώ) Ο πρώτος τόμος κυκλοφορεί το 1989 με την δουλειά του MAGNUS (κατά κόσμον Roberto Raviola ), ΝΕΚΡΟΝ. Όσοι δεν είστε εξοικειωμένοι με τον Νέκρον, μπορείτε να διαβάσετε αυτό: Περισσότερα για τον Magnus στο κειμενάκι του Λ. Ταρλαντέζου από το 9: Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους ftsgr & Retroplaymo.

Το δεύτερο από τα οκτώ άλμπουμ της σειράς Morbus Gravis, αυτό που είναι γνωστό και απλώς ως Druuna, βγήκε από τις εκδόσεις Dargaud το 1987 και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ars Longa / Παρά Πέντε το 1991. Αυτή τη στιγμή πρέπει να έχει κάνει τουλάχιστον τρεις εκδόσεις, καθότι το έχω συναντήσει με τρία διαφορετικά εξώφυλλα, τα δυο που παραθέτω και το τρίτο , το καινούργιο που υπάρχει αυτή τη στιγμή (δείτε το στο site του Παρά Πέντε ) . Δημιουργία του "γλουτολόγου" Paolo Eleuteri Serpieri. Θεματικά το άλμπουμ ανήκει στην Επιστημονική Φαντασία , στο sub-genre "Επιστημονική φαντασία του κώλου" ή ash-ski-fi . O Serpieri κάνει την εμφάνιση του ως χαρακτήρας σε κάποια άλμπουμ της Druuna. Ξεχωρίζει ως χαρακτήρας α) από το μουστάκι του και β) είναι ο μοναδικός χαρακτήρας που δεν έχει πηδήξει ακόμα τη Druuna. ΤΙΜΗ: ΔΕΝ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΔΕΙΓΜΑ Β΄ΕΚΔΟΣΗΣ (scans@Valtasar) Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Lord Makro & Retroplaymo. Ομαδοποίηση Druuna

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.... Στην αρχή δημιουργήθηκε το σύμπαν, κάτι που εκνεύρισε πολύ κόσμο και γενικά θεωρήθηκε κακή κίνηση. Κάποια δισεκατομμύρια χρόνια μετά, ένας νεαρός συγγραφέας αποφασίζει να γράψει μια σάτιρα ΕΦ, η οποία ξεκίνησε ως ραδιοφωνική σειρά στο BBC και στη συνέχεια διασκευάστηκε σε βιβλίο, έγινε τηλεοπτική σειρά, ταινία και φυσικά και κόμικ. γνωρίζοντας, όπως καταλαβαίνετε, τρομερή επιτυχία και δημιουργώντας ένα θρύλο (αλλά και ένα franchise). Τέτοια ήταν η επιτυχία της σειράς, ώστε αρχικά ξεκίνησε ως τριλογία και στη συνέχεια επεκτάθηκε στα πέντε βιβλία, κάτι που επισημαίνεται εύστοχα στο εξώφυλλο του πέμπτου τόμου. Κάπου μέσα στη δεκαετία του 1980, το βιβλίο έφτασε και στη χώρα μας σε πολύ καλή μετάφραση από το Δημήτρη Αρβανίτη και πολύ γρήγορα έγινε επιτυχία και σχεδόν καλτ (για τα ελληνικά δεδομένα, πάντα). Η υπόθεση είναι αδύνατον να περιγραφεί, ας πούμε εντελώς συνοπτικά ότι κάποιο πρωί ο Άρθουρ Ντεντ ξυπνάει και ανακαλύπτει ότι α) ο καλύτερος φίλος του, Φορντ Έσκορτ (!) είναι εξωγήινος και β) ότι η Γη πρόκειται να κατεδαφιστεί από ένα στόλο εξωγήινων σκαφών, για να χτιστεί ένας δρόμος ταχείας κυκλοφορίας. Ο Φορντ κατορθώνει να σώσει τον Άρθουρ και μετά από κάποιες περιπέτειες, θα συναντήσουν τον ξάδελφο του Φορντ, Πρόεδρο του Γαλαξία και πλέον φυγάδα, Ζάφοντ Μπλήμπλιμπροξ και τη φίλη του τελευταίου, την Τρίλιαν, γήινη, την οποία είχε γνωρίσει ο Ζάφοντ σε ένα πάρτυ στη Γη, στο οποίο ήταν καλεσμένος και ο Άρθουρ. Την παρέα συμπληρώνει ο Μάρβιν, το καταθλιπτικό ρομπότ. Στη συνέχεια, ο Άρθουρ και η παρέα του θα ανακαλύψουν ότι η Γη ήταν ένας τεράστιος υπολογιστής, σκοπός του οποίου ήταν να απαντήσει στο μεγάλο ερώτημα για τη Ζωή, το Σϋμπαν και τα Πάντα (πονηρό!). Από εκεί και μετά, αρχίζει μια περιπλάνηση στις εσχατιές του Σύμπαντος. Βασικός σύντροφός τους είναι το νούμερο ένα μπεστ-σέλερ στο Γαλαξία, το βιβλίο Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο-Στοπ... Το σύμπαν όμως είναι χαοτικό. Εξάλλου, υπάρχει μια θεωρία που δηλώνει ότι αν ποτέ κανείς ανακαλύψει ακριβώς σε τι εξυπηρετεί και για ποιο λόγο υπάρχει το Σύμπαν, αυτό θα εξαφανιστεί και θα αντικατασταθεί από κάτι ακόμη πιο παράξενο και ανεξήγητο. Υπάρχει και μια άλλη θεωρία που δηλώνει πως αυτό έχει ήδη συμβεί. Δεν έχει νόημα να συνεχίσω, όσοι το έχετε διαβάσει, ξέρετε περί τίνος πρόκειται και σίγουρα θυμάστε σε τι χρησιμεύει μια πετσέτα, το Βαβελόψαρο, το πάρτυ που συνεχιζόταν για πολλές γενιές, το Σαματατζή τον Απείρως Παρατεινόμενο, τη φάλαινα και βεβαίως το ποτό που ήταν σχεδόν, αλλά όχι ακριβώς, εντελώς διαφορετικό από το τσάι και πάνω από όλα το 42 και πολλά άλλα. Όσοι δεν το έχετε διαβάσει και εκτιμάτε το έξυπνο, σαρκαστικό και ανατρεπτικό χιούμορ, καιρός να ανακαλύψετε τα βιβλία. Οι τίτλοι της σειράς και η μετάφραση τους στα ελληνικά καθώς και η χρονολογία των πρωτότυπων και ελληνικών εκδόσεων είναι οι εξής: 1. Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο-Στοπ (The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, 1979) (1987) 2. Το Ρεστωράν στο Τέλος του Σύμπαντος (The Restaurant at the End of the Universe, 1980) (1988) 3. Η ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα (Life, Universe and Everything, 1982) (1989) 4. Αντίο, και Ευχαριστώ για τα Ψάρια (So long, and Thanks for all the Fish, 1984) (1989) 5. Μάλλον Ακίνδυνος (Mostly Harmless, 1992) (1994) Ο τελευταίος τόμος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μέδουσα, πάντα σε μετάφραση του Αρβανίτη και σε λίγο διαφορετικές διαστάσεις (14Χ21) Το 1999 οι εκδόσεις Παρά Πέντε εξέδωσαν το βιβλίο Don’t Panic (Don’t Panic – Douglas Adams and The Hitchhiker’s Guide, 1993) του Neil Gaiman, στις διαστάσεις των αρχικών 4 βιβλίων, που ήταν ένα βιβλίο με το χρονικό της σειράς και των βιβλίων με διάφορες ιστορίες, παραλειπόμενα και τα λοιπά. Ο Ντάγκλας Άνταμς πέθανε από καρδιακή προσβολή το 2001 στα 49 του χρόνια, μετά από την ημερήσια γυμναστική του. Έχω την εντύπωση ότι ο ίδιος θα θεωρούσε ειρωνικά χιουμοριστικό αυτό το θάνατο.... Περισσότερα για το συγγραφέα και για τα βιβλία. 42 ατάκες από το βιβλίο (στα αγγλικά) και ορισμένες στα ελληνικά Ένα σύντομο άρθρο και ένα λίγο μεγαλύτερο. Κι ένα έξτρα μπόνους: μια ηχητική διασκευή (με την πολύ ωραία φωνή του Ηλία Λογοθέτη) στα ελληνικά των πρώτων σελίδων του βιβλίου, από μια προσπάθεια που είχε γίνει να φτιαχτεί και μια ραδιοφωνική σειρά στα ελληνικά, κάτι που δεν ευοδώθηκε. https://www.youtube.com/watch?v=4EPuRmROMmE Παραθέτω τα εξώφυλλα των πρώτων εκδόσεων των 5 βιβλίων. Υπήρξαν και μετέπειτα εκδόσεις και πλέον κυκλοφορούν από άλλη εκδοτική, αλλά δεν τα έχω αυτά. Μια τιμή για μεταχειρισμένα είναι στα 5 ευρώ. Μπορείτε να τα βρείτε στην τωρινή έκδοση σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία σε σχετικά χαμηλή τιμή. Και μην ξεχνάτε: ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ! Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους GreekComicFan & tik.

Το 1989 η εκδοτική Ars Longa/NEMO ξεκινά να κυκλοφορεί την σειρά του FRANK MILLER, Σκοτεινός Ιππότης. Το έργο αποτελείτο από 4 άλμπουμ αλλά η εκδοτική το σταμάτησε(άγνωστο γιατί) στο 2ο τεύχος. Εγχρωμο, μεγάλο μέγεθος, 63 σελίδες το 1ο τεύχος, 47 το 2ο. Στο 1ο τεύχος περιέχει 15σέλιδο αφιέρωμα στην ιστορία του ΜΠΑΤΜΑΝ. Την μετάφραση επιμελήθηκε ο Δημήτρης Αρβανίτης. Δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. Ομαδοποίηση Batman Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Retroplaymo.

Είναι 1984 και απο την Βαβέλ (μέσα λέει για την Ars Longa 1984....) κυκλοφορεί αυτο το πoλύ αστείο βιβλιαράκι απο Copi... To μέγεθος είναι σαν ενα βιβλιαράκι του Αρκα και η μετάφραση είναι απο Νίκη Τζούδα και Γιώργο Σούνα.... Σελίδες 84 (80 + εξώφυλλα).... Οποιος διάβαζε Βαβέλ, θα είχε δει να παίζουν Πολύ τα σχέδια του Copi εκείνη την εποχή... Απλό, λιτό σχέδιο αλλα με παρα πολύ έξυπνο χιούμορ που συνήθως είναι πικρό και γεμάτο ειρωνία.....

Άλλη μια έκδοση της Ars Longa με ανθολόγημα από υλικό που είχε δημοσιευτεί στην ''Βαβέλ''. Κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1983 και περιέχει 9 ιστορίες. Είναι ο τόμος 2 από την σειρά ''ΑΝΘΟΛΟΓΗΜΑ ΒΑΒΕΛ'' Τα περιεχόμενα και μια σελιδα από την ιστορία ''Ρομάντσο''. ~-.-||-.-~ Σύμφωνα με το ποστ του Jack62, οι ιστορίες του άλμπουμ είχαν προηγουμένως δημοσιευτεί στα πρώτα τεύχη της Βαβέλ: 1. ΘΟΡΥΒΟΣ ΣΤΟ ΤΑΒΑΝI / Βαβέλ 1 2. ΤΟ ΤΥΦΛΟ ΚΟΠΑΔΙ / Βαβέλ 14 3. ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΤΟΡΥΒΟΣ ΣΤΟ ΝΤΑΒΑΝΙ / Βαβέλ 13 4. H.L.M. BLUES / Βαβέλ 9 5. CONCORDE / Βαβέλ 2 6. Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΡΣΕΛ ΜΙΚΕΛΟΝ / Βαβέλ 6 7. Η ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ / Βαβέλ 7 8. OVERGROUND / Βαβέλ 8 9. ΡΟΜΑΝΤΣΟ / Βαβέλ 1

Το άλμπουμ αυτό πρέπει να πρωτοεκδόθηκε μεταξύ 1985-1989 από την Ars Longa και έκτοτε, όπως όλα τα άλμπουμ του Reiser, έχει κάνει νι αριθμό επανεκδόσεων (ή ανατυπώσεων ; ). Περιλαμβάνει υλικό από τα άλμπουμ του Reiser: Phantasmes, Les Copines, Vive Les Vacances, On Vit Un epoque formidable, Il Sont Moches, Mon Papa (το τελευταίο είναι και το μοναδικό από τα ανωτέρω που έχει εκδοθεί αυτούσιο στα ελληνικά :Ο Μπαμπάς μου). Ο Reiser Στο GreekComics ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑΛΙ Η ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΑΡΟ ΑΕΡΑ ΖΑΝΙΝ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΑΥΤΙΑ Reiser: Αναρχικός, Βλάσφημος, Βίαιος και Ρομαντικός Reiser: Η τρυφερή χυδαιότητα της εξέγερσης Η βίαιη ομορφιά της πρόκλησης μέσα από τα κόμικς Όλοι οι τίτλοι της Ars Longa / Παρά Πέντε που έχουμε παρουσιάσει μέχρι τώρα, εδώ Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους erma jaguar & tik. Αφιέρωμα στον Jean Marc Reiser - Ομαδοποίηση Reiser

Το τευχάκι αυτό αποτελούσε ένθετο του τεύχους #11 του περιοδικού Παρά Πέντε. Πρόκειται για ανατύπωση του 2ου τεύχους του βραχύβιου περιοδικού Ταμ-Ταμ, το οποίο κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ’50. Ένα άρθρο του Άρη Μαλανδράκη για το Ταμ-Ταμ και τον εκδότη του Θέμο Ανδρεόπουλο μπορείτε να βρείτε εδώ στο Γκρικόμικς σκαναρισμένο από τον bonadrug. Επιπλέον, σκάναρα από το Παρά Πέντε #11 μια παρουσίαση του περιοδικού και μια συνέντευξη του Θέμου Ανδρεόπουλου στους Πλατή-Μαλανδράκη. Έχει ενδιαφέρον η εξήγηση που δίνεται για την παύση της έκδοσης. Εγώ απλώς να προσθέσω ότι το σχέδιο του Θ. Ανδρεόπουλου είναι ωραίον. Εδιτ 17/3/2017: το παρακάτω σχόλιο παραμένει μόνο για ιστορικούς λόγους, καθώς η παρουσίαση στην οποία παραπέμπει έχει πλέον διορθωθεί. Τέλος να τονίσω ότι στην παρουσίαση του κανονικού Ταμ-Ταμ εδώ στο φόρουμ υπάρχει μόνον ένα εξώφυλλο, το οποίο μάλιστα δεν φαίνεται να είναι της αυθεντικής έκδοσης, αλλά της ανατύπωσης από το ΠΠ. Οπότε υποθέτω ότι θα πρέπει να αφαιρεθεί το εξώφυλλο και μιας και δεν έχουμε άλλα εξώφυλλα, να διαγραφεί προς το παρόν η παρουσίαση ή να μεταφερθεί κάπου αλλού, σε κάποιο χώρο αναμονής, σε τόπο χλοερό, στο καθαρτήριο κλπ κλπ.

Η πρώτη σειρά του Απαγορευμένου Πλανήτη συνίσταται από 3 τεύχη σε μικρό σχήμα που βγήκαν μεταξύ 1987 και 1988 και για τα οποία αφιέρωμα υπάρχει εδώ. Η δεύτερη σειρά για την οποία μιλάμε εδώ ξεκίνησε στο τέλος του 1988 και τελείωσε το 1990, βγάζοντας 7 τεύχη συνολικά. Τα τεύχη αυτά είχαν μεγάλο σχήμα (20,5 Χ 27,5), 84 σελίδες με τα εξώφυλλα, όλες ασπρόμαυρες. Έφεραν μάλιστα διπλή αρίθμηση, π.χ. Νο 1 (4). Στην παρένθεση, δηλαδή, συνεχιζόταν η αρχική αρίθμηση. Πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι στα δυο τελευταία τεύχη της νέας σειράς, δηλαδή στα τεύχη 6(9) και 7(10) υπήρξε επαναφορά στο μικρό σχήμα. Ο Απαγορευμένος Πλανήτης δεν ήταν το πρώτο περιοδικό της επιστημονικής φαντασίας στην Ελλάδα. Υπήρχαν κι άλλα όπως το NOVA ήδη από τη δεκαετία του 70. Εκτός από τα διηγήματα της Ε.Φ. περιείχε ειδήσεις από το χώρο, κόμικς, αφιερώματα για το φανταστικό κινηματογράφο (η στήλη Φανταστική Οθόνη του Αντώνη Κεχρή - ΚΟΡΥΦΑΙΑ). Το περιοδικό μάλλον πήρε το όνομα του από το super cult , sci-fi φιλμ, Forbidden Planet (1956). Σε ότι αφορά τα περιεχόμενά του, υπάρχουν όλα στο σούπερ αφιέρωμα του Alternative Factor (εδώ). Ο Πλανήτης ήταν από τα πολύ αγαπημένα μου περιοδικά. Μόνο που κάποτε δάνεισα κάποια τεύχη σε μια γκόμενα και από τότε τα κλαίω. Το καλύτερο διήγημα που δημοσιεύτηκε ήταν για μένα Τα χρόνια της Αρρώστιας του Norman Spinrad που αργότερα βγήκε και σε βιβλιαράκι. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους: bonadrug, Pavlos. Εδώ το αφιέρωμα στη συνέχεια του περιοδικού (άλλη εποχή). Εδώ ορισμένα από τα κόμικς που δημοσιεύτηκαν στις σελίδες του: 1. το ασανσέρ 2. space crusader 3. Η ιστορία του τόκσαθ Story_of_toksath.zip Τα τεύχη του Α/Π, αργότερα κυκλοφόρησαν και σε τόμους. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα των τόμων τον tik.

"Η Επόμενη Μέρα δεν είναι απλώς ένα περιοδικό κόμικς, αλλά μαζί κι ένα περιοδικό πληροφόρησης, έρευνας και κριτικής. Ένα περιοδικό που θέλει να απευθυνθεί σε ενηλίκους, με ενήλικο τρόπο. "Απροσχημάτιστο" και "ανεπιφύλακτο" επειδή δεν έχει σκοπιμότητες, "σκληρό" γιατί δεν έχει κανένα σοβαρό λόγο να εξωραΐζει μια βίαιη πραγματικότητα, "ερωτικό" γιατί το σεξ μας καθορίζει, "πολιτικό" γιατί έχει άποψη. Αλλά είναι ένα περιοδικό κόμικς κι έχει να σας παρουσιάσει μερικά από τα σημαντικότερα σύγχρονα κόμικς, μεγάλους δημιουργούς και "νέο αίμα", αναγνωρισμένα στυλ και πρωτοπορίες..." Αυτά αναφέρονταν μεταξύ άλλων στον πρόλογο του 1ου τεύχους (από τον Ηλία Μπαζίνα ; Δεν έχει υπογραφή). Μια σειρά που δυστυχώς διήρκεσε σκάρτα δύο χρόνια και κατάφερε να βγάλει 9 τεύχη. Πιο μπροστά από την εποχή του, ένα περιοδικό με όντως ενήλικο περιεχόμενο (με την έννοια του "ψαγμένου") και καλλιτέχνες με δύσκολο σκίτσο για τους "αμύητους" στην τέχνη των κόμικς - βλ. Druillet, Liberatore, Vuillemin κλπ. Ανάμεσα στις ιστορίες που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό ήταν το "ΟΜ" του Caza (που έχει δημοσιευθεί ξανά και στο 9), το 2ο μέρος της "Salammbo" του Druillet (το πρώτο μέρος έχει κυκλοφορήσει σε άλμπουμ) από τη Βαβέλ, το 1ο μέρος του "Ranxerox" των Liberatore/Taburini (αργότερα θα κυκλοφορήσει και ως αυτόνομο άλμπουμ από την Ars Longa), διάφορες μικρές ιστορίες του Bilal, όπως και η ιστορία του "Η πόλη που δεν υπήρξε ποτέ" (που η δημοσίευσή της δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αν και κάποια στιγμή εκδόθηκε ως αυτόνομο άλμπουμ), ο "Ψωριάρης Ραούλ εναντίον των Δρούζων" του Vuillemin και άλλες. Στο τελευταίο τεύχος αναφέρεται πως είτε θα έπρεπε να αυξηθεί κατά πολύ η τιμή του περιοδικού ώστε να μπορέσει να μείνει στα στάνταρ που είχε ορίσει (μεγάλο μέγεθος, πολλές ιλλουστρασιόν σελίδες, πολύ χρώμα κλπ.) είτε να κλείσει για να μην επιβαρύνει περαιτέρω τους αναγνώστες (τους λίγους αλλά φανατικούς που το αγόραζαν). Προφανώς επιλέχθηκε η 2η λύση. Μάλιστα προαναγγέλεται και ένα 10ο τεύχος εκτός σειράς σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να τυπωθεί και η τελευταία συνέχεια του "Η πόλη που δεν υπήρξε ποτέ" των Bilal/Christin μαζί με άλλο υλικό στο στυλ της Επόμενης Μέρας που υπήρχε διαθέσιμο. Κάτι τέτοιο όμως δεν πραγματοποιήθηκε τελικά. Ακολούθησε η έκδοση τόμων του περιοδικού.

Από την εταιρεία «γράμματα» και κάπου στο 1988 (?) από ότι υπολογίζω κυκλοφορεί για πρώτη φορά από την Κατερίνα Χριστοδούλου μία μικρή κυριολεκτικά τριλογία από διάφορα "Ευφυολογήματα και Graffiti" όπως αναγράφεται στο εξώφυλλο. Μικρή τριλογία λόγω του μεγέθους της φυσικά, αφού τα τρία αλμπουμάκια με τον γενικό τίτλο "ΜΕΖΕΔΑΚΙΑ" χωράνε στην παλάμη του χεριού σας. Περιλαμβάνουν διάφορα γνωμικά από γνωστούς μεγάλους άνδρες της ιστορίας, πολιτικής, λογοτεχνίας, κινηματογράφου και γενικά όλων των τεχνών, μαζί με άλλα αγνώστων - ανωνύμων που συναντάμε σε γκράφιτι ή ψιθυρίζουμε μεταξύ μας. Μέσα σε κάθε μία από τις 132 συνολικά σελίδες τους, συναντάμε ισάριθμο αριθμό από γενικά έξυπνα και πετυχημένα σχόλια, δηλώσεις ή ευθυμογραφήματα - εξυπνάδες. Ίσως να μην το περιμένετε, αλλά τελικά στο σύνολο τους κρίνονται θετικά και είναι ένα έξυπνο δωράκι (συνοδευτικό - σαν κάρτα κατιτί), παράλληλα είναι τρία όμορφα μικρά αλμπουμάκια για να τα έχετε και εσείς. Μόνο τους ίσως ελάττωμα: το μικρό τους μέγεθος, που λόγω αυτού είναι πολύ επικίνδυνο να τα χάσετε και είναι μάλλον κρίμα να συμβεί κάτι τέτοιο. Έχουν βγει τα: 1. Μεζεδάκια 2. κι' άλλα Μεζεδάκια 3. Sexy Μεζεδάκια Παραθέτω τα εξώφυλλο - οπισθόφυλλο από το δεύτερο της σειράς που έχω ακόμα στην κατοχή μου: ...και ένα μικρό - κυριολεκτικά - δείγμα από το περιεχόμενο του: Τιμή εκδότη εν έτη 2007: 2,40 ευρώ Μικρά διαμαντάκια... ότι πρέπει για συνοδευτικά δωράκια... Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Locke.

Το 1984 η ARS LONGA κυκλοφορεί ένα άλμπουμ ονόματι SALAMMBO, μια δουλειά των Gustave Flaubert & Philippe Druillet. Πολύ μεγάλο μέγεθος (24Χ32), hardcover, έγχρωμο, 58 σελίδες. Στο τέλος γράφει τέλος 1ου τόμου αλλά δεν έχω δει ποτέ τον 2ο. Προσθέτω μία παρουσίαση του Tunas1 που παρέθεσε σε κάποια παλιά αναζήτηση του germ. 2 εσωτερικές σελίδες που είχε ανεβάσει ο Tunas1.

Επανέκδοση του άλμπουμ του Jean-Marc Reiser που πρωτοκυκλοφόρησε γύρω στο 1983 από την Βαβέλ και συμπεριλαμβάνεται στην σειρά "Τα άλμπουμς της Βαβέλ" με το νο. #3. Ως γνωστό, όλα τα άλμπουμς που ανήκαν σε αυτή τη σειρά της Βαβέλ, επανεκδόθηκαν από την Ars Longa. Μόνο αυτό μας έλειπε. Περιλαμβάνει σκίτσα του Reiser που είχαν δημοσιευτεί στο Charlie (Mensuel) την περίοδο 1970-1972. Δεν αναγράφεται πότε κυκλοφόρησε η έκδοση αυτή, σίγουρα όμως είναι μετά το 1983, γιατί στο οπισθόφυλλο αναφέρεται ο θάνατος του Reiser τον Νοέμβριο του '83. Η ποιότητα της έκδοσης δείχνει ότι έγινε κάπου στην δεκαετία του 2000, ίσως και πιό πρόσφατα ακόμα. --- Το μέλος success4a πρόσθεσε ΕΔΩ: (σνιπ) άλλη η επανέκδοση που παρουσιάζει ο Παύλος κι άλλη η επανέκδοση που κυκλοφόρησε στο παζάρι του ΕΣΕΒΕ φέτος. Διαφέρουν στο οπισθόφυλλο. Συγκεκριμένα στο οπισθόφυλλο της φετινής (λογικά) επανέκδοσης το πλαίσιο του κειμένου έχει άλλο μέγεθος, η σύνταξη/μορφοποίηση του κειμένου είναι διαφορετική και τέλος αποδίδεται διαφορετικά το όνομα του reiser στην γερμανική γλώσσα. Τσέκαρε το αντίτυπο σου με το σκαναρισμένο και θα το διαπιστώσεις.

- Δεν θα πετύχεις ποτέ τίποτα στην ζωή σου, μου έλεγε η μάνα μου... Έλα όμως που έπεσε έξω. Τώρα είμαι εξέχον μέλος ενός θιάσου που λέγεται GreekComics!!! - Κυρίες, κύριοι και μικρά παιδιά... η αναμονή τελείωσε. Αρχίζει το: Ο κόσμος του θεάματος είναι σκληρός και ο ανταγωνισμός αδυσώπητος. Υπάρχουν αυτοί που αγαπούν την παράδοση και μένουν προσκολλημένοι σε αυτήν, όπως λόγου χάρη ο Χλέμπουρας με την αρκούδα του τον Βαγγέλη, που παλεύουν να βγάλουν τα προς το ζην μέρα με την μέρα δίνοντας τις παραστάσεις τους στο δρόμο υπό τον ήχο του ντεφιού. Υπάρχει όμως και Η Θέκλα με τον ολόδικο της θίασο, που με σκοπό την καλλιτεχνική αναγνώριση σκαρφίζεται ένα σωρό νέες πρακτικές για να κάνει την παράσταση της μοναδική, έτσι ώστε να μείνει το όνομα της χαραγμένο με χρυσά γράμματα στην ψηλότερη θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα και να εξυμνείται στον αιώνα τον άπαντα από τους θεατές της. Ποιος τελικά θα υπερισχύσει; Η "αγνή" παράδοση που με αυτή μεγάλωσαν οι παπούδες και οι πατεράδες μας, ή το μέλλον ανήκει στο διαφορετικό και το νέο ενός ολοκληρωμένου θιάσου με το βιομηχανοποιημένο θέαμα; Η πάλη για την επικράτηση θα είναι σκληρή και μόνο ο ένας θίασος θα επιζήσει τελικά... Ποιος θα είναι αυτός; Διαβάστε το SHOW BUSINESS του Αρκά εάν θέλετε να μάθετε. Αρχικά η σειρά άρχισε να εκδίδεται μέσα από τις σελίδες του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ από το 1983 έως το 1986. Παράλληλα κυκλοφόρησε και σε τρία (3) τομάκια από την εκδοτική ARS LONGA. Τα τομάκια είχαν 70 περίπου ασπρόμαυρες σελίδες ιστορίας (σε συνολικά 82 με τα κενά φύλλα και τα εξώφυλλα) με διαστάσεις: 16,5Χ24 εκατοστά. Έπειτα ανέλαβε τις εκδόσεις του SHOW BUSINESS η εκδοτική ΓΡΑΜΜΑΤΑ που τα επανεκδίδει μέχρι και σήμερα. Κλασσικά ο Αρκάς σατιρίζει με έξυπνα σκετσάκια τον χώρο της τέχνης και την προσπάθεια επιβίωσης παλιών και νέων καλλιτεχνών. Μέσα από ιστορίες της μίας σελίδας και τα λίγα καρέ βγάζει πολύ γέλιο με τα τεχνάσματα και τους εικαστικούς πειραματισμούς των μελών των δύο θιάσων. Το 2003 κυκλοφόρησε το επίτομο από τις εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ, αφού λίγο πριν είχαν επανεκδοθεί και τα 3 τομάκια από την ίδια εκδοτική. Πηγή: http://www.arkas.gr Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον leonidio. Αφιέρωμα στον Αρκά

Περιλαμβάνει δηλώσεις των Μπαζίνα και Τζούδα και στοιχεία για το τιράζ Βαβέλ, Παραπέντε κτλ.