Αναζήτηση στην Κοινότητα

Μια από τις πολλές σειρές με τον Τομ και Τζέρι που βγήκαν από την Anubis. Ξεκίνησε το 2010 μάλλον σε μηνιαία βάση και είχε ένα από τους τίτλους-μακρινάρια για να ξεχωρίζει από την από την διμηνιαία σειρά, η οποία κυκλοφορούσε παράλληλα. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους για την παρουσίαση.

Όπως ήδη ξέραμε από τον φίλο Yoshimitsu η Anubis εξέδωσε στις 26 Οκτωβρίου 2016 το πρώτο τεύχος με πρωταγωνιστές τους Astonishing X-Men και τίτλο : Σκοτεινή απειλή...!Το σενάριο είναι του Warren Ellis,ενώ το σχέδιο έχει επιμεληθεί ο Simone Bianchi...! Αντιγράφω την υπόθεση από το editorial Το τεύχος είναι πανομοιότυπο με τα υπόλοιπα που έχει κυκλοφορήσει στα περίπτερα η εκδοτική...!Η ποιότητα της έκδοσης είναι η αναμενόμενη,με σχετικά λεπτό χαρτί κι όμορφη εκτύπωση...! Θα κυκλοφορήσουν άλλα δύο τεύχη,συνολικά τρία...!Δεν αποκλείεται βέβαια να βγει κάποια στιγμή και σε τόμο...! Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 7 Δεκεμβρίου...! Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την σειρά,αναμένουμε τα posts των έμπειρων στον τομέα των υπερηρωικών κόμικς...! --------------- Το Απρίλιο του 2018, κυκλοφόρησε και ο τόμος που συλλέγει όλα τα τεύχη. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους leonidio, constantinople & ftsgr.

Επί 20+ χρόνια, μέρος της γοητείας του Wolverine ώς χαρακτήρα, ήταν πως κανείς -ούτε και ο ίδιος - δεν γνώριζε το παρελθόν του. Η Μάρβελ είχε από πολύ νωρίς ξεκαθαρίσει πως οι διάφορες κυβερνήσεις και μυστικές οργανώσεις που διαθέτει το σύμπαν της εταιρίας, τον είχαν εκμεταλευτεί τόσο πολύ, παίζοντας ψυχικά παιχνίδια μαζί του και εφαρμόζοντας τόσα πολλά πειράματα πάνω του λόγω της ταχύτητας ίασης του, που τον έκαναν τον τέλειο υποψήφιο για το απόλυτο ανθρώπινο όπλο, που τον είχαν αφήσει μεγάλα κομμάτια της μνήμης του διαγεγραμμένα, και μόνο κάποιες ενδείξεις πως είχε δει και είχε κάνει περισότερα από ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος στο χρονικό διάστημα ζωής που του αναλογεί υπήρχαν. Σίγουρα, υπήρχαν διάφορες περιπέτειες από το παρελθόν που σκαρφιζόντουσαν ανά καιρούς οι εκάστοτε δημιουργοί, αλλά ήταν συγκεκχυμένες, αποσπασματικές και δεν κάλυπταν πραγματικά τις μεγάλες απορίες που είχαν όλοι οι αναγνώστες: Ποιός ήταν πραγματικά, που και πότε γεννήθηκε, και πως κατέληξε να γίνει αυτό που είναι. Το 2001 όλα αυτά τα ερωτήματα απαντήθηκαν. Το 2001 δεν ήταν και τόσα ρόδινα τα πράγματα για την Αμερικάνικη βιομηχανία κόμικς: Οι πωλήσεις ήταν χαμηλές και ο κόσμος φευγάτος, απόρρεια όλων των λάθων χειρισμών που είχαν κάνει οι εταιρίες την προηγούμενη δεκαετιά, των φτωχών σεναρίων και της υπέρμετρης υπερβολής. Λογικό ήταν ένα θέμα όπως αυτό της αποκάλυψης στοιχείων ενός από τους σημαντικότερους χαρακτήρες της Marvel να θεωρείται ως μη μου άπτου από αρκετούς δημιουργούς και συντάκτες, φοβούμενοι την απομυθοποίηση του χαρακτήρα. Τελικά αποδείχτηκε πως όλα ήταν θέμα προσέγγισης και σωστού συγχρονισμού... Το Wolverine: Origin ήλθε την κατάλληλη στιγμή: Ο - τότε - εκδότης της Marvel, Bill Jemas, προωθούσε την πιο ενήλικη αισθητική και προσέγιση στο σενάριο στους τίτλους της εταιρίας, μόλις είχε διορίσει ως διευθυντή σύνταξης τον σχεδιαστή και συντάκτη της σειράς τίτλων Marvel Knights, Joe Quesada, και έψαχνε για ιδέες που θα άξιζε να πραγματοποιηθούν. Δικιά του και του Paul Jenkins (ο σεναριογράφος που ανέλαβε το έργο τελικά) ήταν και η ιδέα να πουνε επιτέλους την ιστορία του Wolverine, αν και πρώτα έπρεπε να υπερνικήσει τις προκαταλήψεις των συνεργατών του για αυτό το θέμα. Το αποτέλεσμα άξιζε τον κόπο. Θα πρότεινα αυτόν τον τίτλο σε όλους, ανεξαρτήτου προτιμήσεων, καθώς η ιστορία δεν πραγματεύεται τις περιπέτειες του χαρακτήρα με τα μεγάλα αδαμάντινα νύχια και την κίτρινη αμφίεση, αλλά για τον χαρακτήρα πίσω από αυτόν και του πως έφτασε εκεί. Η ανατροφή του Wolverine κρύβει όλα τα στοιχεία ενός λογοτεχνικού δράματος, με σχεδίαση και χρωματισμό που παρόλο που χρησιμοποιεί την τεχνολογία, δίνει την αίσθηση της επιχρωματισμένης γκραβούρας. Προσθέστε και τα εικονακλαστικα εξώφυλλα του Joe Quesasa που στην Ελληνική έκδοση πιάνουν μεγαλύτερο εύρος της σελίδας, και έχετε μια έκδοση που είναι ικανή να ικανοποιήσει σε πολλά επίπεδα. Η Ελληνική έκδοση κερδίζει στα σημεία το Αμερικάνικο Trade. Ανάγλυφο εξώφυλλο, καλύτερο χαρτί και εκτύπωση, μια σελίδα με προσχέδια, και τα αυθεντικά εξώφυλλα καλύπτουν μεγαλύτερη επιφάνεια της σελίδα. Η τιμή θα μπορούσε να ήταν χαμηλότερη φυσικά.

Λοιπον τον τελευταιο καιρο εχω ενα διλημμα , σχετικα με το τι ειναι πιο ωραιο για τη συλλογη μου, οσον αφορα τις σειρες της Anubis : τα ξεστοκ τομάκια που περιλαμβανουν τα τευχη σε καθε σειρα, ή τα ιδια τα τευχη αυτα καθε αυτά ?? Σε καθε περιπτωση βλεπω αρκετα συν και πλην. Για παραδειγμα, τα ξεστοκ τομάκια: 1. εχουν ραχη με στοιχεια πανω της ωστε να φαινεται και να στεκεται καλα ετσι οπως μπαινουν στη βιβλιοθηκη 2. εχουν εξτρα εξωφυλλο λογω του τομου ενω αντιθετα τα τευχη σκετα: 1. διαβαζονται πιο ευκολα καθως δεν ειναι πιασμενα με κολλα οπως στα ξεστοκ τομακια 2. ειναι πιο βολικα Τι θα προτιμουσατε για τη βιβλιοθηκη σας, αν ειχατε την επιλογη? με δεδομενο οτι οι περισσοτεροι ξερετε πώς ειναι τοσο τα τευχη, οσο και αυτοι οι ξεστοκ τομοι της εταιριας. Ή τι εχετε ηδη επιλεξει. Καθε γνωμη χρησιμη!

Η Ικετεία, είναι ένα κόμικ "σύγκρουσης" ανάμεσα σε δύο πρωτοκλασάτους ήρωες της DC, την Wonder Woman και τον Batman. Το αίτιο της σύγκρουσης είναι η ικέτιδα. Η WW την προστατεύει για λόγους αρχής και ο Batman θέλει να την συλλάβει πάλι για λόγους (άλλης) αρχής. Τελευταία πάντως οι συγκρούσεις μεταξύ των υπερηρώων καλά κρατούν. Το σχέδιο είναι πολύ καλό, μέχρι εξαιρετικό για τα γούστα μου. Στο σενάριο έχω κάποια θέματα, αλλά όχι σοβαρά , κάπου έχασα κάποια πράγματα. Ίσως με την επόμενη ανάγνωση.... Η έκδοση της Anubis εξαιρετική όπως πάντα, δεν έχει ψεγάδια. Προσφέρω τον εαυτό μου Έρχομαι απροστάτευτος Έρχομαι άπορος Χωρίς τιμή, χωρίς ελπίδα, Με τίποτε παρά μόνο τον εαυτό μου Για να ζητήσω την προστασία σου Στη σκιά σου θα υπηρετώ Χάρη στην ανάσα σου θα αναπνέω Χάρη στα λόγια σου θα μιλάω Χάρη στο έλεός σου θα ζήσω Με όλη μου την ψυχή, με όλα όσα μπορώ να προσφέρω, Σε εκλιπαρώ, στο όνομα του Δία, που φροντίζει τους ικέτες: ΑΠΟΔΕΞΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΗ ΜΟΥ. Ευχαριστούμε για την εσωτερική εικόνα και το ποιήμα τον constantinople!

Ζήσε τώρα το έπος! Η Γουόντερ Γούμαν, η Μπάμπλμπι, η Μπάτγκερλ, η Σούπεργκερλ, η Πόιζον 'Aιβι, η Κατάνα και η Χάρλεϊ Κουίν στη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής τους! Στο Σχολείο των Υπερηρώων μελετούν την ΟΔΥΣΣΕΙΑ, όταν ο φιλόλογος εξαφανίζεται μυστηριωδώς! Οι νεαρές υπερηρωίδες θα αναλάβουν να τον βρουν και στην αναζήτησή τους θα συναντήσουν Κύκλωπες, μάγισσες, Σειρήνες, ακόμη και αυτόν τον άρχοντα του Κάτω Κόσμου! Θα σώσουν τελικά οι υπερηρωίδες μας τον καθηγητή τους; Θα βρουν το χαμένο Μπατ-σκάφος; Ή θα ζήσουν μια... ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ; Άλλο ένα πολύ χαρούμενο και πολύχρωμο κόμικ! Πολυτελής έκδοση, λίγο πιο μικρή σε μέγεθος από τα συνηθισμένα υπερηρωικά της Anubis. Παρόλο που στην Ελλάδα κυκλοφόρησε μετά το ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ, στην Αμερική κυκλοφόρησε πριν από αυτό και προηγείται χρονικά, μάλιστα θεωρείται Graphic Novel. Το όλο franchise βασίζεται στην ομώνυμη σειρά κινουμένων σχεδίων που έχει ήδη φτάσει στον 5ο κύκλο, ενώ έχουν βγει και 5 ταινίες direct-to-video. Μέχρι στιγμής στην Αμερική έχουν βγει 7 Graphic Novels, όλα γραμμένα από τη Shea Fontana: Τίτλος - Ημ/νια κυκλοφορίας Finals Crisis - 5 July 2016 Hits and Myths - 1 November 2016 Summer Olympus - 11 July 2017 Past Times at Super Hero High - 26 September 2017 Date with Disaster - 31 January 2018 Out of the Bottle - 7 August 2018 Search for Atlantis - 26 September 2018

Οι περιπέτειες του Conan επιστρέφουν στα ελληνικά με την καινούργια αυτή έκδοση της Anubis. Εδώ, βρίσκουμε τον Κόναν αρχηγό των Αφγκούλι, των οποιών οι φύλαρχοι έχουν αιχμαλωτιστεί από το βασίλειο της Βεντγια. Στην προσπάθεια του να τους απελευθερώσει θα βρεθεί μπλεγμένος στις μηχανορραφίες διάφορων ομάδων που εποφθαλμιούν τον θρόνο της Βεντγια, τώρα που ο βασιλιάς αργοπεθαίνει. Να πω την αλήθεια, μεγάλος φαν δεν ήμουν ποτέ του Κόναν και όμως αγόρασα την έκδοση αυτή για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι θυμάμαι ότι είχα διασκεδάσει αρκετά με διάφορες από τις ιστορίες που είχαν κυκλοφορήσει, ξανά από την Anubis, με συντελεστές μεγαθήρια του χώρου όπως ο Kurt Busiek και ο MIke Mignola (δες και την παρουσίαση στο φόρουμ) και έτσι ήμουν θετικά διακείμενος, παρά το γεγονός ότι δεν γνωρίζω παλαιότερες δουλειές των δημιουργών. Ο δεύτερος λόγος είναι... για να κάνω την παρουσίαση (πράγμα που έχω πολυυύ καιρό να κάνω). Η συγκεκριμένη ιστορία είναι μεταφορά σε κόμικ του ομώνυμου διηγήματος του Robert E. Howard. Σαν κλασική ιστορία φαντασίας έχει από όλα και μάγους και βασιλιάδες και φυσικά μάχες. Προσωπικά, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Ας μας πουν οι φανς του ήρωα πως την βρήκαν. Στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε από την Dark Horse σε 4 τεύχη το όχι και τόσο μακρινό 2013. Η ελληνική έκδοση θα ολοκληρωθεί σε δυο τεύχη, καθένα από τα οποία περιλαμβάνει δυο τεύχη της Dark Horse. Το επόμενο τεύχος στο οποίο η ιστορία ολοκληρώνεται, αναμένεται στις 5/7. Επίσης, όπως βλέπουμε από το οπισθόφυλλο αναμένεται η έκδοση του κόμικ "Η Κατάρα Των Κορακιών" εμπνευσμένο από την σειρά videogames The Witcher. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο του 2ου τεύχους τον Indian.

Οι Υπερήρωες δεν ησυχάζουν ούτε στις διακοπές! Οι μαθητές του ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΩΝ ΥΠΕΡΗΡΩΩΝ κάνουν διακοπές. H ΓΟΥΟΝΤΕΡ ΓΟΥΜΑΝ έχει πάει στον Όλυμπο για να μείνει με τον πατέρα της, το ΔΙΑ. Αλλά το χαρούμενο οικογενειακό κλίμα θα διαλυθεί όταν θα εμφανιστεί ο ζηλιάρης ετεροθαλής αδελφός της, ο ΑΡΗΣ, που θα κηρύξει τον πόλεμο στη Μετρόπολις. Μόνο οι DC SUPER HERO GIRLS μπορούν να τον σταματήσουν. Αλλά ξαφνικά η ΣΟΥΠΕΡΓΚΕΡΛ, η ΜΠΑΤΓΚΕΡΛ, η ΓΟΥΟΝΤΕΡ ΓΟΥΜΑΝ, η ΜΠΑΜΠΛΜΠΙ, η ΠΟΪΖΟΝ ΑΪΒΙ, η KATANA και η ΧΑΡΛΕΪ ΚΟΥΙΝ θα αρχίσουν να τσακώνονται μεταξύ τους, και πλέον θα γίνει ορατός ο κίνδυνος το Σχολείο των Υπερηρώων να μην ξανανοίξει... ΠΟΤΕ! Ένα πολύ χαρούμενο και πολύχρωμο κόμικ που αποδείχτηκε το τέλειο δώρο για την κορούλα μου! Πολυτελής έκδοση, λίγο πιο μικρή σε μέγεθος από τα συνηθισμένα υπερηρωικά της Anubis. Νομίζω ότι θα αρέσει και στους λάτρεις των κόμικ της Disney! Edit: Βγήκε και 2ος τόμος!

Το Έπος Των Ντρενάϊ (Drenai Series) είναι μια σειρά βιβλίων φανταστικής λογοτεχνίας του συγγραφέα David Gemmel και αποτελείται συνολικά από 11 βιβλία. Στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσσει τα 4 πρώτα από τις εκδόσεις ANUBIS. Είναι τα εξής: 1) Ντρας ο Θρύλος (Legend ή Against The Horde, 1984) 2) Ο Βασιλιάς Πέρα Από Την Πύλη (The King Beyond the Gate, 1985) 3) Σκοτεινός Ταξιδευτής (Waylander, 1986) 4) Η Επιστροφή Των Ηρώων (Quest for Lost Heroes, 1990) και τα υπόλοιπα που δεν έχουν βγει στα ελληνικά είναι 5) Waylander II: In the Realm of the Wolf (1992) 6) The First Chronicles of Druss the Legend (1993) 7) The Legend of Deathwalker (1996) 8) Winter Warriors (1996) 9) Waylander III: Hero in the Shadows (2000) 10) White Wolf (2003) 11) The Swords of Night and Day (2004) Στα βιβλία αυτά πρωταγωνιστές είναι η φυλή των Ντρενάι και τα βιβλία εξελισσόνται σε μια περίοδο εκατοντάδων ετών όπου μαθαίνουμε διάφορα σημαντικά γεγονότα της ιστορίας τους. Γενικά η πλοκή δεν ειίναι γραμμική και ούτε η σειρά έκδοσης των βιβλίων αντιστοιχεί στην χρονολογική σειρά των περιπέτειων αν και συνήθως οι πρωταγωνιστές μας έιναι απόγονοι ή πρόγονοι πρωταγωνιστών από άλλο βιβλίο της σειράς. Αν θέλαμε να τα χωρίσουμε σε υποσειρές θα μπορούμε να βάλουμε μαζί τα Legend, The First Chronicles of Druss the Legend και The Legend of Deathwalker όπου πρωταγωνιστής είναι ο Ντρας, τα Waylander, Waylander II και Waylander III με πρωταγωνιστή τον ομώνυμο ήρωα και σαν διλογία τα White Wolf και The Swords of Night and Day τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Τα άλλα τρία βιβλία είναι πιο αυτόνομα χωρίς να είναι άμεσα sequel ή prequel σε κάποιο από τα άλλα βιβλία. Η πλοκή λίγο πιο αναλυτικά στα 4 βιβλία που είδαμε στα ελληνικά. Στο πρώτο βιβλίο γνωρίζουμε τον παλαίμαχο θρυλικό πολεμιστή Ντρας ο οποίος έχει αποσυρθεί από τις μάχες πια. 'Οταν όμως το οχυρό του λαού του έρχεται αντιμέτωπο με τον μεγαλύτερο στρατό που έχει αντιμετωπίσει ποτέ θα ηγηθεί ακόμα μια φορά της άμυνας σε μια απέλπιδα προσπάθεια να να σωθούν. Στο δεύτερο βιβλίο το οποίο εξελίσσεται ένα αιώνα μετά το οχυρό των Ντρενάι έχει πέσει και το κυβερνά ένας παράφρων τύραννος με την βοήθεια των υβριδίων (μισοί άνθρωποι και μισοί κτήνη). Οι Ντρενάι πρέπει να συνεργαστούν με τους παλιούς εχθρούς τους αν θέλουν να ρίξουν τον τύραννο και αναγκαστικά στηρίζουν τις ελπίδες τους στον Τενάκα Χαν ένα άνδρα με διπλή καταγωγή. Στο τρίτο βιβλίο η ιστορία μας πηγαίνει πολλά χρόνια πριν το πρώτο βιβλίο όπου ένας δολοφόνος σκότώνει το βασιλιά των Ντρενάι και βυθίζει τη χώρα στον πόλεμο και την καταστροφή. Ο δολοφόνος κηνυγημένος από τύψεις θα αναλάβει μια επικίνδυνη αποστολή προκειμένου να αλλάξει την ροή του πολέμου βρίσκοντας την θρυλική Χάλκινη Πανοπλία. Στο τέταρτο βιβλίο που εξελίσσεται πολλά χρόνια μετά το δεύτερο βιβλίο βρίσκουμε τους Ντρενάισε απελπιστική κατάσταση καθώς τη γη τους λυμαίνονται οι εχθροί τους Ναδίρ. Η αρπαγή μιας όμορφης κοπέλας θα θέσει σε δράση τον πρωταγωνιστή μας Κίαλ ο οποίος με την βοήθεια των ηρώων της Μπελ Αζάρ θα προσπαθήσουν να τη σώσουν αλλά και να αλλάξουν την έκβαση του πολέμου. Κλείνοντας να πώ ότι έχει γίνει μεταφορά του πρώτου βιβλίου σε graphic novel το 1993 σε σενάριο Stan Nichols και σχέδιο Fangorn (Chris Baker) Τέλος να αναφέρω οτι έχω παρουσιάσει πιο αναλυτικά τον συγγραφέα David Gemmell εδώ , καθώς και την άλλη σειρά του που έχει κυκλοφορήσει από την Anubis, τους Ριγκάντε εδώ.

Οι Θρύλοι Των Ριγκαντε (Rigante Series) του συγγραφέα David Gemmel είναι μια σειρά βιβλίων φανταστικής λογοτεχνίας που αποτελέιται από 4 βιβλία. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν τα 3 πρώτα από τις εκδόσεις ANUBIS. Είναι τα εξής 1) Ξίφος Στην Καταιγίδα (Sword in the Storm, 1998) 2) Το Γεράκι Του Μεσονυχτίου (Midnight Falcon ,1999) 3) Καρδιά Από Έβενο (Ravenheart, 2001) ενώ το 4ο που δεν βγήκε στα ελληνικά είναι το Stormrider (2002) Στα βιβλία αυτά πρωταγωνιστές είναι η φατριά των Ριγκάντε που ανήκει στην φυλή των Κελτόι (Keltoi) ξεκάθαρα εμπνευσμένοι από τους ορεινούς Σκωτσέζους (Χαιλάντερς) και τις μάχεςτους ενάντια στους κατακτητές. Στο πρώτο βιβλίο πρωταγωνιστής μας είναι ο Κόναβαρ, μελλοντικός αρχηγός των Ριγκάντε που μεγαλώνοντας θα προσπαθήσει να υπερασπίσει το λαό του από την σπουδαία αυτοκρατοριά των Stone (εμπνευσμένη από τους Ρωμαίους) που μοιάζει ασταμάτητη. Στο δεύτερο βιβλίο πρωταγωνιστής μας είναι ο Μπέιν, νόθος γιος του Κόναβαρ ο οποίος εκδιώχνεται από την φατριά του και θα καταλήξει σπουδαίος μονομάχος στις αρένες των Stone. Όταν όμως οι Stone απειλήσουν για άλλη μια φορά την πατρίδα του θα πρέπει να πάρει μια απόφαση. Στο τρίτο βιβλίο μεταφερόμαστε 800 χρόνια μετά όπου οι Ριγκάντε είναι υπόδουλοι στους Varlish (εμπνευσμένοι από τους Άγγλους) και ζουν μέσα στη παρακμή. Ο Κάελιν Ρίνγκ όμως ένας νεαρός Ριγκάντε θα προσπαθήσει να ανάψει την φλόγα της επανάστασης. Στο τέταρτο βιβλίο (που δεν είδαμε στα ελληνικά) συνεχίζει εκεί που μας αφήνει το προηγούμενο και βλέπουμε την τελική αναμέτρηση ανάμεσα στον Κάελιν και τους επαναστατημένους Ριγκάντε ενάντια στους Varlish. Τέλος να αναφέρω οτι έχω παρουσιάσει πιο αναλυτικά τον συγγραφέα David Gemmell εδώ , καθώς και την άλλη σειρά του που έχει κυκλοφορήσει από την Anubis, τους Ντρενάι εδώ. rigante.rar

Άλλη μια σειρά της ANUBIS στον κόσμο των Forgotten Realms (Βασίλεια της Λήθης) που έχει σαν πρωταγωνιστή τον Ντριζτ Ντο Έρντεν, η έβδομη κατά σειρά (οι προηγούμενες εδώ 1, 2, 3, 4, 5 και 6) Αυτή η τετραλογία εξελίσσεται κυρίως στην περιοχή πλησίον της πόλης Neverwinter (εξού και το όνομα της σειράς) και χρονικά εξελίσσεται μερικές δεκαετίες αργότερα μετά τα γεγονότα της προηγούμενης σειράς. Στο 1ο βιβλίο ο Ντριζτ μαζί με τον Μπρούενορ αναζητάνε άλλη μια χαμένη πατρίδα των νάνων, την μυθική Γκόντλγκριμ. Το ίδιο όμως κάνει και ο αινιγματικός Τζάρλαξλ ενώ η έρευνα τους θα συμπέσει με την επίθεση των νεκροζωντανών στη γύρω περιοχή. Στο 2ο βιβλίο ο Ντριζτ βρίσκεται για πρώτη φορα χωρίς κανένα από τους παλιούς του συντρόφους και η ηθική του λυγίζει. Θα βρεθεί στη Λουσκάνη παρέα με νέους συντρόφους, την όμορφη Ντάλια ενώ τους κυνηγάνε νέοι και παλιοί εχθροί, ο Χέρζγκο, ο Έφρον και ο Μαραμπούς. Στο 3ο βιβλίο ο Ντριζτ επιστρέφει στην πόλη Neverwinter προκειμένου να βοηθήσει στην απελευθέρωση της από την τυρανική κυριαρχία του Χέρζγκο. Στο 4ο βιβλίο ένας νέος εχθρός από την Μεντζομπεράτζαν, ο Τιάγκο Μπένρε, ένας ικανότατος πολεμιστής θέλει να κερδίσει δόξα σκοτώνοντας τον Ντριζτ και είναι αποφασισμένος να τον κυνηγήσει μέχρι την άκρη του κόσμου. Τέλος να αναφέρω ότι αυτή είναι η τελυταία σειρά που έχει μεταφραστεί με τον Ντριζτ από την Anubis. Οι περιπέτειες του συνεχίζονται στο βιβλίο "The Companions" και στις τριλογίες "The Companions Codex" και "Homecoming" φέρνοντας τον αριθμό των βιβλίων που πρωταγωνιστεί πάνω απο τριάντα. Σημείωση: Το τέταρτο βιβλίο το χω στα αγγλικά μόνο οπότε όποιο καλό παιδί το έχει στα ελληνικά ας σκάναρει το εξώφυλλο και να δώσει και μερικες πληροφορίες (επιμέλεια, σελίδες) Ευχαριστούμε για το τέταρτο εξώφυλλο τον Pilgrim.

Σε αυτό το θέμα θα κάνω μια σύντομη παρουσίαση του συγγραφέα του φανταστικού Ντέιβιντ Γκέμελ (David Gemmell) και του έργου του. Ο Βρετανός Ντέιβιντ Γκέμελ γεννήθηκε το 1948 και έφυγε πρόωρα το 2006 στα 57 του χρόνια. Έγραψε περίπου 30 βιβλία, τα περισσότερα στο χώρο του φανταστικού και έιχε αρκετή επιτυχία με πωλήσεις που ξεπεράσανε το ένα εκατομμύριο αντίτυπα και βιβλία του έχουν κυκλοφορήσει σε περίπου 10 χώρες. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν μερικά βιβλία του από την ANUBIS. Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, κυρίως λόγω της απουσίαςτου πατέρα του και στην εφηβεία είχε συχνά προβλήματα με τον νόμο ενώ άλλαξε πολλές δουλειές. Τελικά στην δημοσιογραφία βρήκε την κλίση του και ανακάλυψε και την επιθυμία του να γράψει και να γίνει συγγραφέας. Οι πρώτες του προσπάθειες να εκδώσει κάτι (στα μέσα της δεκαετίας του 1970) στέφθηκαν από αποτυχία και απογοητεύτηκε. Το 1976 διαγνώστηκε με καρκίνο (λανθασμένα) και έγραψε ένα μυθιστόρημα στο χώρο της φαντασίας προκειμένου να ξεχαστεί από την ιδέα του θανάτου. Η ιστορία του βιβλίου αφορούσε μια πολιορκία με λίγες πιθανότητες επιτυχίες για τους αμυνόμενους και το έγραψε σαν μια αλληγορία για την αρρώστια του. Τελικά η αρρώστια δεν υπήρχε και το πρώτο αυτό χειρόγραφο απλά το άφησε σε ένα συρτάρι ξεχασμένο. Μερικά χρόνια αργότερα (1980) ένας φίλος του το διάβασε και αφού το βρήκε ενδιαφέρον, τον έπεισε οτί με μερικές διορθώσεις θα μπορούσε να εκδωθεί. Ο Γκέμελ το δούλεψε αρκετά και τελικά το 1984 καταφερε να το εκδώσει. Ήταν το βιβλίο Legend (Ντρας ο Θρύλος, στα ελληνικά) και του άνοιξε το δρόμο της επιτυχίας. Δυο χρόνια αργότερα σταμάτησε να ασχολείται με τη δημοσιογραφία και έκτοτε ασχολήθηκε αποκλείστικα με το γραψιμό. Μέχρι να φύγει από την ζωή έβγαλε περίπου 30 βιβλία ενώ εκδώθηκαν και 2 μετά το θάνατο του. Το έργο του I) Drenai Series ("Το έπος των Ντρενάι", έχουν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά, αναλυτική παρουσίαση εδώ ) Αυτή η σειρά του είναι το πιο διασημο έργο του και αποτελείται από 11 βιβλία. Ασχολείται με την φυλή των Ντρενάι και τις περιπέτειες τους σε μια περίοδο πολλών εκατοντάδων χρόνων. Legend (1984) The King Beyond the Gate (1985) Waylander (1986) Quest for Lost Heroes (1990) In the Realm of the Wolf (1992) The First Chronicles of Druss the Legend (1993) The Legend of Deathwalker (1996) Winter Warriors (1997) Hero in the Shadows (2000) White Wolf (2003) The Swords of Night and Day (2004) II) Rigante Series ("Θρύλοι των Ριγκάντε", έχουν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά, αναλυτική παρουσίαση εδώ ) Σε αυτή τη σειρά 4 βιβλίων πρωταγωνιστές μας είναι η φατριά των Ριγκάντε της φυλής των Κελτόι (εμπνευσμένοι από τους Κέλτες και κυρίως τους Χαιλάντερς - ορεινούς Σκωτσέζους) και οι αγώνες τους για ελευθερία ενάντια στους κατακτητές. Sword in the Storm (1998) Midnight Falcon (1999) Ravenheart (2001) Stormrider (2002) III) Stones of Power / Sipstrassi tales Αυτή η σειρά αποτελέιται από 3 υπό-σειρές που καθεμία εξελίσσεται σε διαφορετική χρονική περίοδο και συνδέονται μεταξύ τους με τις "πέτρες της δύναμης" ή "σιπστράσι". Τα πρώτα δύο βιβλία μας πηγαίνουν πάλι στην επόχή του βασιλιά Αρθούρου, τα επόμενα τρία σε ένα μετα-αποκαλυπτικό κόσμο με σαφής επιρροές από γουέστερν και τα τελευταία δύο στην αρχαία Ελλάδα. Ghost King (1988) Last Sword of Power (1988) Wolf in Shadow (1987) The Last Guardian (1989) Bloodstone (1994) Lion of Macedon (1991) Dark Prince (1991) IV) Hawk Queen Series Εδώ πρωταγωνίστρια μας είναι η Σιγκάρνι η οποία σαν απόγονος ενός θρυλικού βασιλιά πρέπει να ηγηθεί και να απλευθερώσει το λαό της από την σκλαβιά. The Ironhand's Daughter (1995) The Hawk Eternal (1995) V) Troy Series Μια τριλογία με επίκεντρο τον Τρωικό πόλεμο. Πρωταγωνιστές μας είναι ο Τρώας πρίγκηπας Αινέας, ο Μυκηναίος Αργύριος και η Ανδρομάχη. Στα επόμενα βιβλία έρχονται και νέοι ήρωες καθώς ο πόλεμος κλιμακώνεται και ιστορία μπλέκεται με την μαγεία και την φαντασία. Εδώ να αναφέρω οτι το πρώτο βιβλίο κυκλοφόρησε και στα ελληνικά από την ANUBIS. Επίσης ο Γκέμελ πέθανε ενώ έγραφε το τρίτο βιβλίο το οποίο τελικά ολοκλήρωσε η γυναίκα του και κυκλοφόρησε μετά το θάνατο του. Lord of the Silver Bow (2005) και στα ελληνικά "ΤΡΟΙΑ: Ο Αργυρότοξος Θεός" The Shield of Thunder (2006) Fall of Kings (2007) VI) Διάφορα αυτόνομα Knights of Dark Renown (1989) Morningstar (1992) Dark Moon (1996) Echoes of the Great Song (1997) White Knight, Black Swan (1993) Rhyming Rings (2017) Τα τέσσερα πρώτα είναι βιβλία φαντασίας ανεξάρτητα και αυτόνομα από κάποια σειρά. Το πέμπτο είναι αστυνομικό και το είχε εκδώσει με ψευδώνυμο. Το έκτο επίσης αστυνομικό κυκλοφόρησε μετά το θάνατο του. Τέλος κλείνοντας να αναφέρω ότι δύο από τα βιβλία του έχουν μεταφερθεί σε graphic novel σε σενάριο Stan Nichols και σχέδιο Fangorn (Chris Baker) Legend (1993) Wolf in Shadow (1994)

"Το Χρονικό Της Ξεχασμένης Λεγεώνας" είναι μια τριλογία που εκδόθηκε από την ANUBIS αρχικά από το 2009 μέχρι το 2011. Η έκδοση (και τα εξώφυλλα) που σας παρουσιάζουμε εδώ είναι από μεταγενέστερη επανέκδοση (2012 με 2013) σε μέγεθος τσέπης. Αξίζει να αναφερθει οτι δεν άνηκαν στην σειρά τσέπης της ANUBIS με επωνυμία ΒΙΠΕΡ/POCKET αλλά είχε ξεχωριστό σήμα (TEMPUS) όπως και ξεχωριστή αρίθμηση. Μέχρι στιγμής στη σειρά αυτή δεν βγήκε κάτι άλλο πέρα από αυτη την τριλογία. Η τριλογία αυτή είναι γραμμένη από τον Ben Kane και οι τίτλοι των βιβλίων είναι: (σε παρένθεση ο αγγλικός τίτλος) 1) Η Ξεχασμένη Λεγεώνα (The Forgotten Legion, 2008) 2) Ο Ασημένιος Αετός (The Silver Eagle, 2009) 3) Ο Δρόμος Προς Τη Ρώμη (The Road to Rome, 2010) Η τριλογία αυτή πρόκειται για ιστορικά μυθιστορήματα που μας πηγαίνουν στην εποχή της Αρχαίας Ρώμης. Πρωταγωνιστές μας είναι οι φίλοι , ο Ετρούσκος Ταρκύνιος, ο Γαλάτης Βρέννος και ο Ρωμύλος με την δίδυμη αδελφή του Φαβιόλα και οι περιπέτειες τους ξεκινάνε στην Μικρά Ασία το έτος 53 π.Χ.

Ακόμα μιά ετήσια εορταστική κυκλοφορία του Spider-man από την Anubis. Περιλαμβάνει τις ιστορίες: 1- Εφιάλτης στο δρόμο με τον Σπάιντερ-Μαν Σενάριο: Sean McKeever Μολύβι : Mike Norton Μελάνι : Jonathan Glapton Χρώμα : Guru eFX'S Hartman and Bevard Lettering : Dave Sharpe 2- Ο πόλεμος των Γκόμπλιν Σενάριο : Fred Van Lente Σχέδιο : Cory Hamscher Χρώμα : Guru eFX Lettering : Dave Sharpe Πρώτη Κυκλοφορία: 05-12-2008 Σελίδες 60 Έγχρωμο Μετάφραση: Ηλίας Τσιάρας Διαστάσεις: 20,5 χ 29 εκ. ISBN : 9 771790 984009 Ομαδοποίηση Spider-Man --- Το μέλος GreekComicFan πρόσθεσε ΕΔΩ: Κλασική έκδοση της Panini με υλικό από Αμερικάνικους τίτλους της Marvel, για τις ανάγκες της Ευρωπαϊκης αγοράς. Η έκδοση περιέχει επίσης βιογραφικά και στατιστικά χαρακτήρων και κανα-δυό πάζλ. Οι ιστορίες αντιστοιχούν στα τεύχη 12 και 22 του Marvel Adventures Spider-Man.

Μα τι πρωτοτυπία,πως το σκεφτήκανε οι ιθύνοντες της D.C.,να αναγεννήσουν το σύμπαν των ηρώων της.Ναι είναι γεγονός για μία άλλη φορά ακόμα μια αναγέννηση άλλο ενα Reboot και εγω έχω βαρεθεί να μου αλλάζουν αυτά που ξέρω. Τέλος πάντων ,Μετά απο το graphic novel που κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία προσφάτως με τίτλο : D.C.UNIVERSE ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ , να και η πρώτη συνέχεια στα περίπτερα με ναυαρχίδα τον πρωταγωνιστή της μεγαθήριου εταιρίας,τον Ατσάλινο άνθρωπο,τον SUPERMAN με την πρώτη του περιπέτεια μετά την αναγέννηση του σύμπαντος.Ο νέος Supy που ουσιαστικά είναι ο παλιός που παίρνει την θέση του μεσαίου που απεβίωσε ,προσπαθεί να προσαρμοστεί στο νέο του ρόλο.Αν μπερδευτήκατε,καλά να πάθετε ,τι διαβάζετε Superman καλά κάνουν αυτοί που διαβάζουν disney. Έχετε ακούσει για reboot του Μίκυ,να αλλάξει το σύμπαν του και να γίνει περιβόητος ληστής και ο Μαύρος Πητ πανέξυπνος ντετέκτιβ που τον κυνηγά.Και τους μουργόλυκους πάμπλουτους και τον Σκρουτζ φτωχομπινέ να προσπαθεί να τους κλέψει; Το παρόν τεύχος περιέχει τα δύο πρώτα τεύχη της αμερικανικής σειράς :Superman :Son of Superman. Η σειρά τελειώνει σε τρία -μάλλον - διμηνιαία τεύχη.Το επόμενο στις 25 του Μάη. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον Indian & tsironick.

Batman/ Flash: Η Κονκάρδα- Όταν ψηλαφίζεις το τέλος Όταν η DC προχώρησε στο ολικό reboot της, το Rebirth το μέγεθος των ιστοριών μεγάλωσε ξαφνικά. Αυτό έγινε όχι μόνο γιατί πλέον οι απειλές που αντιμετώπιζαν οι ήρωες στο in-book continuity (αυτές διαρκώς μεγαλώνουν και τελικά πάντα μένουν ίδιες, γνήσια μεταμοντέρνες στην δομή) αλλά επειδή το ίδιο το Rebirth πρότεινε την διασύνδεση των ιστοριών των κεντρικών χαρακτήρων με αυτή μιας ομάδας ηρώων που είχε χρησιμοποιηθεί πριν πολλά χρόνια και που, μέχρι τότε, φάνταζε σαν ένας κλειστός, θαυμαστός κόσμος, μια γυάλα με ιστορίες που κανείς δεν τολμά, από φόβο και δέος να αγγίξει: τους Watchmen του Alan Moore. Eννοείται πως η εταιρεία είχε προσπαθήσει να τους εκμεταλλευτεί με spin offs, prequel και πολλά άλλα, όμως η αρχική ιστορία έμεινε πάντα ανέγγιχτη. Και πως θα μπορούσε άλλωστε κάποιος να συνεχίσει την ιστορία του τέλους; Ο Geof Jones τελικά αποφάσισε να το κάνει και, επιπλέον, να τολμήσει κάτι που θα του επέφερε την κατάρα του ιδιότροπου συγγραφέα για πάντα: να συνδέσει τους Watchmen με το κεντρικό σύμπαν τη DC, δίνοντας μας ένα από τα πιο φιλόδοξα αλλά και ριψοκίνδυνα projects στην ιστορία των κόμικ, απολυτά εναρμονισμένο με την σύγχρονη τάση γενικά της μαζικής κουλτούρας (και ειδικά των κόμικ) να μην αφήνουν το παρελθόν να βιώνεται ως τέτοιο, αλλά να ανακυκλώνουν τα πάντα. Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε το μακρινό πια 2015 και το Batman/The Flash: The Button (στα ελληνικά Batman/ Flash: Η Κονκάρδα, από τις εκδόσεις Anubis) των Tom King και Joshua Williamson αντίστοιχα, αποτελεί ουσιαστικά το δεύτερο βήμα. Πρόσφατα βγήκε και το Doomsday Clock, το τελειωτικό βήμα αυτής της απόπειρα, από την πένα του ίδιου του Geof Jones, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Πως στέκει όμως το Batman/ Flash: Η Κονκάρδα, η ιστορία για το πως οι δύο σπουδαιότεροι ντεντέκτιβ της DC ενώνουν τις δυνάμεις του για να λύσουν ένα κοσμικού επιπέδου μυστήριο; Πως συνδέεται το βαθύ και ψυχογραφικό στυλ του King με τη quirky γραφή του Williamson; Το αποτέλεσμα γέρνει προς το πρώτο, καθώς άλλωστε είναι ο Batman που κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία. Ο King καταφέρνει και κάνει την κρίσιμη συνάντηση της ιστορίας (όχι αυτή που φαντάζεστε) σε μια στιγμή καθαρόαιμης φροϊδικής αποκορύφωσης και έξαρσης συναισθήματος, μια σπάνια στιγμή στην πορεία του Σκοτεινού Ιππότη. Είναι σε αυτή την ιστορία που ο Batmanξεγυμνώνεται ολοκληρωτικά και προετοιμάζεται (και ο αναγνώστης μαζί του) για το ταξίδι που θα ακολουθήσει ο ήρωας στις επόμενες δικές του ιστορίες, στις οποίες περιλαμβάνεται και το επικό War of Jokes and Riddles.Ταυτόχρονα, ο King, πιάνοντας το νήμα από το πολύ δυνατό Flashpoint, διατηρεί το κοσμικό χαρακτήρα της ιστορίας προσγειωμένο, με έμφαση στους πρωταγωνιστές και όχι στα sci-fi mechanics (που περιλαμβάνουν το fan favorite cosmic treadmill μεταξύ άλλων, επομένως κατανοούμε οτι ήταν πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο). Kάνει μια βόλτα σε αλλοδιαστάσεις, εναλλακτικά σύμπαντα και παρελθόν να φαντάζει σαν ταξίδι στην παιδική ηλικία, αφού εξάλλου μοιράζονται την φαντασιακή πτυχή. Ξεκάθαρος για την διαφορετική πορεία που επιθυμεί να ακολουθήσει στο υπερηρωικό κόμικ, καθιστά ακόμα και αυτή την ιστορία έρευνας σε μια έρευνα του εαυτού. Aπό την άλλη ο Flash του Williamson παραμένει ένας ήρωας με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Η αντίθεση του απέναντι στον νέας κοπής, ενδοσκοπικό Batman του King τον κάνει να φαντάζει ακόμα πιο σταθερός, έστω και αν κινείται συνέχεια. Μπορεί να είναι μικρότερος, όμως αφενός επειδή έχει εμπειρία στον τομέα των ταξιδιών (και ) στο χρόνο και αφετέρου επειδή γνωρίζει τις συνθήκες που συναντούν εκεί, (ανα)λαμβάνει τον ρόλο του οδηγού και, εν μέρει, τον θαυμασμό του Batman,τον οποίο σώζει ουκ ολίγες φορές. Πιο σίγουρος για τον εαυτό του και τον ρόλο του ως ήρωα, ο Barry Allen είναι ακόμα βασανισμένος από το μυστήριο της Κονκάρδας (και το φάσμα του μαθητή/ φίλου του Wally West). Έτσι αναζητά τις απαντήσεις στην μυστηριώσης κονκάρδα, το σήμα κατατεθέν της του Comedian των Watchmen μόνο για να απογοητευτεί. Σαν αυτοτελές σενάριο, το Batman/ Flash: Η Κονκάρδα δεν απαντά σε ουσιώδη ερωτήματα. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον κόσμο της αέναης συνέχειας των κόμικ, ελάχιστον πράγματα είναι αυτοτελή. Έτσι η ίδια η ιστορία δεν εστιάζει τόσο στις απαντήσεις, όσο στο συναισθηματικό βάρος. Και εκεί πετυχαίνει απόλυτα. Την ίδια στιγμή η μετάφραση του Ηλία Τσιάρα καταλαβαίνει το πνεύμα της ιστορίας και δεν στέκεται στα τεχνικά. Καταφέρνει να μεταδώσει έτσι το νόημα της άμεσης, κοφτής γλώσσας των σκληρών χαρακτήρων με ευαισθησία. Το εν λόγω βάρος μεταδίδεται άρτια και από το σχέδιο των Jason Fabok (σχεδιαστή του Batman) και Howard Porter (σχεδιαστή του Flash). Επιτυγχάνοντας μια μείξη των στυλ τους, πολύ καλύτερη από ότι το συγγραφικό δίδυμο, οι δύο σχεδιαστές θέλησαν να μεταδώσουν αυτό ακριβώς το συναισθηματικό σοκ που καθιστά το Batman/ Flash: Η Κονκάρδα αξιέπαινη ιστορία. Έτσι έτσι εστιάζουν σε πρόσωπα, χειρονομίες, μειδιάματα και μεταφέρουν όλη την ένταση της στιγμής. Ταυτόχρονα βέβαια η δράση, η οποία δε γίνεται να λείπει από μια υπερηρωική ιστορία, έστω και στο παρασκήνιο, δίνεται ξεκάθαρα και μάλιστα αποτελεί και μια σύνδεση/ άτυπο φόρο τιμής στον σχεδιαστή των Watchmen Dave Gibbons με πάνελς μεσα σε πάνελς και το κάδρο των 9 συνεχόμενων καρέ (σε πολλες μάλιστα σελίδες), μια επική αντίστροφη μέτρηση που τελικά…αυτοακυρώνεται. Τελικά το Batman/ Flash: Η Κονκάρδα αποτελεί μόνο μια στάση στο βραδύκαυστο μυστήριο της συνάντησης DC ηρώων και Watchmen. Είναι μια στάση όμως που αξίζει να δείτε. Πηγή

«Τα νέα διαδόθηκαν από τα σοκάκια ως τις λέσχες των πλουσίων. Από τα μέρη όπου τα πάντα ήταν προς πώληση μέχρι τα εξομολογητήρια όπου όλα πληρώνονταν. Εξαπλώθηκαν σαν πυρκαγιά. Ή καλύτερα σαν επιδημία. Αυτό είναι θαρρώ μια αρρώστια που μόλυνε το Γκόθαμ. Μια αρρώστια ανίατη. Εκείνος όμως έπασχε από μια αρρώστια από την οποία -είτε Θεού θέλοντος είτε εξαιτίας του Διαβόλου- οι γιατροί του είχαν πειστεί πως δεν τον βασάνιζε πια. Τα νέα μαθεύτηκαν. Δεν ξέρω λεπτομέρειες. Ακόμα δεν γνωρίζω το λόγο αλλά… ο Τζόκερ έπαιρνε εξιτήριο από το άσυλο του Άρκαμ». Και κάπως έτσι ξεκινάει το graphic novel του Μπράιαν Ατζαρέλο και του Λι Μπερμέχο για τον λεγόμενο «Πρίγκιπα του Εγκλήματος» στο σύμπαν της Γκόθαμ Σίτι, τον αιώνιο και μεγαλύτερο εχθρό του Μπάτμαν, τον θρυλικό Τζόκερ. Ήταν 2008 όταν αυτό το -ιστορικό πλέον- κόμικ κυκλοφόρησε με τον λιτό αλλά πέρα για πέρα περιεκτικό τίτλο: «Joker». Ήταν μόλις λίγους μήνες αφού ο Τζόκερ είχε γράψει κινηματογραφική ιστορία μέσω του Χιθ Λέντζερ στο «Dark Knight» και η όψη του «χάρτινου» Τζόκερ σε αυτό το έπος των Ατζαρέλο και Μπερμέχο ήταν φανερά επηρεασμένη από την όψη που είχε στην ταινία του Νόλαν. Κατά τα άλλα, το στόρι ήταν εντελώς πρωτότυπο και αποτελεί το πιο βαθύ ψυχογράφημα που έχει γίνει μέχρι στιγμής σε αυτόν τον τρομακτικό κλόουν. Ο Τζόκερ εδώ είναι ένας διαταραγμένος μαφιόζος. Δεν είναι το χάος ή η τρέλα του που τον καθοδηγούν, αυτά είναι απλά στοιχεία του χαρακτήρα του και είναι φυσικά κομβικά αλλά όχι περισσότερο από τα αμιγώς γκαγκστερικά κίνητρά του: σε αυτή την ιστορία, ο Τζόκερ δικαιώνει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού τον χαρακτηρισμό του «Πρίγκιπα του Εγκλήματος». Δέκα χρόνια μετά από εκείνη την εκδοχή του Τζόκερ (και ενώ έχει μεσολαβήσει μια παντελώς αποτυχημένη επιστροφή του στον κινηματογράφο μέσα από τον Τζάρεντ Λέτο που θα θέλαμε να ξεχάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται), τα νέα ανάμεσα στους οπαδούς του σύμπαντος της Γκόθαμ Σίτι, «εξαπλώθηκαν σαν πυρκαγιά»: ο Τζόκερ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη για μια ολόδικιά του ταινία, με πρωταγωνιστή τον ίδιο και μόνο τον ίδιο και οι πρώτες λεπτομέρειες είναι ασύλληπτα πριζωτικές. Μπορεί σκηνοθέτης να έχει αναλάβει ο (αδιάφορος) Φίλιπ Τόντ, αλλά ο γενικός σχεδιασμός και η παραγωγή της ταινίας θα είναι του Μάρτιν Σκορτσέζε. Ο Χοακίν Φίνιξ, που αντικειμενικά βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της καριέρα του, έχει ήδη επιλεχθεί ως ο νέος Τζόκερ, η ταινία θα είναι αυτόνομη και θα εξελίσσεται μακριά από το ενιαίο κινηματογραφικό σύμπαν της DC (ευτυχώς…), θα είναι απόλυτα επικεντρωμένη στον Τζόκερ (ενδεχομένως να μην εμφανιστεί καν ο Μπάτμαν) και ίσως, σε κάποιο ρόλο, να παίζει και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο! Ας μας συγχωρήσει η ανώτερη δύναμη των geek που θα το πούμε αλλά εδώ υπάρχουν όλες οι προοπτικές για να βγει μια ταινία που θα συναγωνίζεται ευθέως σε αξία το «Dark Knight» του 2008. Φυσικά, αυτό δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το 2020, αλλά τα νέα είναι τόσο σημαντικά που βρισκόμαστε ήδη σε αναμμένα κάρβουνα. Εξ’ ου και το ότι το «Joker» των Ατζαρέλο και Μπερμέχο μοιάζει τόσο μα τόσο επίκαιρο. Άλλωστε, το πάντρεμα των ονομάτων του Σκορτσέζε και του Τζόκερ δεν θα μπορούσε να παραγάγει καλύτερο αποτέλεσμα από το «Joker»: η ιστορία αυτή είναι φανερά επηρεασμένη από το κλίμα των μαφιόζικων ταινιών που περήφανα έχει υπογράψει στο παρελθόν ο ιταλογενής σκηνοθέτης. Ορισμένα καρέ και ορισμένες σεκάνς μάλιστα, είναι όχι απλά σαν να ξεπήδησαν απευθείας από τις πιο ιστορικές μαφιόζικες δημιουργίες του όπως τα «Καλά Παιδιά» και το «Καζίνο» αλλά σαν να αποτελούν ξεκάθαρους φόρους τιμής. Η τήρηση όλων των κανόνων του γκανγκστερικού είδους, στο «Joker» γίνεται ευλαβικά αλλά και ασύλληπτα εύστοχα: η προσπάθεια του βασικού πρωταγωνιστή, Τζόκερ να κερδίσει πίσω την επιρροή που έχασε όσο ήταν φυλακισμένος, η προσπάθειά του να ξανακάνει δική του την Γκόθαμ, τα μαγαζιά της, τις ναρκωπιάτσες της, τους οίκους ανοχής της, είναι μια προσπάθεια που υπηρετεί στο έπακρο τις καλύτερες μαφιόζικες παραδόσεις της ποπ κουλτούρας. Και δεν είναι μόνο ο Τζόκερ. Κάθε παραδοσιακός χαρακτήρας που εμφανίζεται εδώ ως υποστηρικτικός ρόλος στην προσωπική περιπέτεια του Πρίγκηπα είναι τέλεια προσαρμοσμένος στο κλίμα. Ο Διπρόσωπος, ο Πιγκουίνος, ο Γρίφος, ακόμα και η Χάρλεϊ Κουίν είναι φιγούρες που μοιάζουν λες και ξεπήδησαν από ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε. Και εδώ που τα λέμε, ίσως να μην μπορούσε να γίνει αλλιώς: έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία από τον υπόκοσμο της Γκόθαμ Σίτι άλλωστε, της πιο βρόμικης, διεφθαρμένης και εγκληματικής πόλης του κόσμου. Ποια αισθητική, αν όχι εκείνη του Σκορτσέζε, μπορεί να αποτυπώσει καλύτερα έναν τέτοιο κόσμο; Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο μεγάλος σκηνοθέτης. Αλλά επειδή έχουμε μεγαλώσει με τις γκανγκστερικές δημιουργίες του και επειδή πάντα πιστεύαμε πως το σύμπαν του Μπάτμαν είναι πολύ πιο κοντά στο crime drama στοιχείο και λιγότερο στην fantasy ατμόσφαιρα όλων των υπόλοιπων υπερηρώων, είμαστε ενώπιον της μεγαλύτερης ευκαιρίας να δούμε μια ταινία ακριβώς έτσι όπως πάντα την περιμέναμε. Και επειδή μέχρι να επιβεβαιωθούν πανηγυρικά (ή να διαψευστούν – αλλά μάλλον δεν θα γίνει αυτό…) οι προσδοκίες μας, ο χρόνος θα μοιάζει αιώνας, το «Joker» είναι αφενός το καλύτερο υποκατάστατο και αφετέρου η τέλεια βάση για την ταινία που θα δούμε δια χειρός (ας μην γελιόμαστε) Σκορτσέζε. Γι’ αυτό και έχει να πέσει πολύ μελέτη πάνω του… Και το σχετικό link...

ΤΙΜΗ: 13,90€ Τρίτη προσθήκη στη σειρά "Πρώτες Περιπέτειες" (αγγλιστί Season One), μετά από τους τόμους για τον Σπάιντερ Μαν και για τον Άιρον Μαν. Εξαιρετικά τα ανακλαστικά της Anubis, αφού η έκδοση του τόμου συμπίπτει όλως τυχαίως με την κυκλοφορία της νέας ταινίας του δημοφιλέστατου ήρωα. Ξέρετε τι θα περιμένετε πλέον και κατά τη άποψή μου οι γνώστες της Marvel καλύτερα να αποφύγουν να αγοράσουν το συγκεκριμένο τόμο. Εντυπωσιακή η εμμονή της Anubis στη συγκεκριμένη σειρά. Πήγαν άραγε τόσο καλά εμπορικά οι δύο προηγούμενοι τόμοι; Ειλικρινά το εύχομαι. ΥΓ Το χρώμα στο κόμικ το έχει κάνει ο κ. Jim Charambidis (α, ρε πατρίδα!)

Το πρώτο υπερηρωικό κόμικς του περιπτέρου του 2018 κυκλοφόρησε στα μέσα του Φεβρουαρίου, και πρόκειται για την συνέχεια της σειράς TRINITY. Mε ήρωες την πασίγνωστη τριάδα ηρώων της D.C. H ιστορία φυσικά συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το τρίτο τεύχος της πρώτης περιόδου και την μαχητική τριάδα να χρειάζεται να αναλάβει δράση καθώς ο δορυφόρος-αρχηγείο της j.l. κινδυνεύει. Το στόρι (και τα τεύχη) ολοκληρώνονται σε δύο τεύχη. Το δεύτερο τεύχος τον Απρίλιο στις 19. Παρουσίαση των πρώτων τευχών εδώ. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ . Ευχαριστούμε για το δεύτερο εξώφυλλο τον constantinople.

Τιμή: 2,50€ Το 2005 η DC αποφάσισε να πράξει την δικιά της εκδοχή του Ultimate σύμπαντος της Marvel. Το αποτέλεσμα βεβαίως είναι εντελώς διαφορετικό, σε σημείο που να μην υπάρχει μέτρο συγκρίσεως, πέρα από την βασική ανάγκη του να υπάρχουν τίτλοι που να απευθύνονται σε όσο περισσότερους νέους αναγνώστες είναι δυνατόν, χωρίς continuity και χωρίς τις συμβάσεις που φέρει αυτή. Ένα από τους δύο τίτλους που αποφασίστηκε να κυκλοφορήσουν ήταν και το All Star Superman, το οποίο το ανέλαβαν οι Grant Morrison (σενάριο), Frank Quitely (σχέδιο) & Jamie Grant (ψηφιακό μελάνι & χρώμα). Η σειρά ντεμπούταρε στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Νοέμβριο του 2005 και ολοκληρώθηκε το Σεπτέμβριο του 2008. Το αποτέλεσμα ήταν ένας τίτλος που έφτασε μέχρι και την βράβευση με Eisner καλύτερης νέας σειράς για το 2006. Στην σειρά παρακολουθούμε τι θα έκανε ο Superman αν ήξερε πως επρόκειτο να πεθάνει. Κάθε τεύχος επίσης είναι ένας φόρος τιμής στις κλασικές και πιο πολύχρωμες ιστορίες που κυκλοφόρησαν κατά το 50-70, ενώ δεν ξαναπαρουσιάζεται ο ερχομός του Superman στην γή. Παρακολουθούμε δηλαδή μια περίοδο που έχει επικυρωθεί η παρουσία του στην συνείδηση του κόσμου. Ένα άλλο που σε κάποιους θα αρέσει και άλλους θα τους ξενίσει, είναι πως τα περισότερα τεύχη είναι γραμμένα σαν αυτόνομα κεφάλαια, παρόλο που υπάρχει ξεκάθαρη σύνδεση (μην ξεχνάμε πως είναι σειρά με πεπερασμένο αριθμό τευχών και κεντρική θεματική) και αφηγηματικές εκκρεμότητες από τα προηγούμενα τεύχη. Στην χώρα μας η Anubis διέκοψε προσωρινά τον κανονικό Superman τίτλο για να το εκδόσει, ενώ κυκλοφόρησαν τα 6 από τα 12 τεύχη. Δεν είναι γνωστό σε ποια μορφή θα κυκλοφορήσει η συνέχεια (τεύχη ή TPB). Αργότερα κυκλοφόρησαν τα 6 τευχάκια μέσα από 2 ξεστόκ τομάκια: Τιμή: 4,90€ Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Pavlos & dion_mout και για τα εξώφυλλα των τόμων τους ftsgr & DJO. Ομαδοποίηση Superman

Διασκεδαστικές ιστοριούλες με ερωτικό περιεχόμενο και άδοξο τέλος για τον επίδοξο άντρα εραστή, που συνήθως τρώει χυλόπιτα ή αποτυγχάνει στην προσπάθειά του να ζευγαρώσει. Η γυναίκα, όπως συμβαίνει και στον πραγματικό κόσμο, έτσι κι εδώ στον χάρτινο έχει το πάνω χέρι! Σκιτσογράφοι όλου του κόσμου έλεος! Vaios Bedetheque Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον GreekComicFan.

Άλλη μια σειρά της ANUBIS στον κόσμο των Forgotten Realms (Βασίλεια της Λήθης) που έχει σαν πρωταγωνιστή τον Ντριζτ Ντο Έρντεν, η έκτη κατά σειρά (οι προηγούμενες εδώ 1, 2, 3, 4, και 5) Σε αυτή την τριλογία οι περιπέτειες του Ντριζτ συνεχίζονται. Στο 1ο βιβλίο η διαμάχη με τους Ορκ συνεχίζεται κάθως η ειρήνη μεταξύ Ορκ και Νάνων δεν μπορεί να διατηρηθεί πλέον. Στο 2ο βιβλίο ο Ντριζτ πηγαίνει στην πόλη της Λουσκάνης όπου προσπαθεί να την απελευθερώσει από την Απόκρυφη Αδελφότητα με την βοήθεια του πλοιάρχου Ντιούντερμοντ. Στο 3ο βιβλίο ένας παλιός εχθρός, το κρυστάλινο σκήπτρο Κρενσίνιμπον επανεμφανίζεται ενώ οι διαμάχες των θεών επηρεάζουν την μαγεία και φέρνουν το χάος στον κόσμο των θνητών. Σύμμαχος του ο ιερέας Κάντερλι.

Mανιφέστο… κάθε γενιάς που ψάχνεται! Κάποιες φορές ξαναπιάνεις ένα βιβλίο, ένα κόμικ ή μία ταινία που σου άρεσε πολύ και αναρωτιέσαι «μα τι του έβρισκα». Άλλες πάλι, πιο σπάνια δυστυχώς, επιστρέφεις για να ανακαλύψεις νέα στοιχεία, να ξαναδιαβάσεις και να ξαναδείς από μία οπτική που σου έλειπε την πρώτη φορά και πλέον σου επιτρέπει να το εκτιμήσεις διαφορετικά. Διαβάζοντας την επετειακή έκδοση του Μανιφέστο, του κόμικ του Ηλία Κυριαζή, βρίσκομαι στη δεύτερη περίπτωση, όπως πιστεύω ότι θα βρεθούν και πολλοί ακόμα που, έφηβοι τότε, διαβάζαμε το Μανιφέστο και πειθόμασταν ότι κόμικ δεν είναι μόνο τα «μίκι μάου» και ότι θα τα διαβάζουμε για μία ζωή. Δέκα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της έκδοσης του στο περιοδικό «9» της Ελευθεροτυπίας (εκδιδόταν από το 2003 μέχρι το 2008), οι εκδόσεις Anubis μας επαναφέρουν στο πολυαγαπημένο κόμικ του Κυριαζή. Στην έκδοση που μόλις κυκλοφόρησε θα βρείτε όλα τα επεισόδια της σειράς –που είχαν συγκεντρωθεί στα τεύχη Manifesto και Manifesto:Δύο– μαζί με αδημοσίευτο υλικό αλλά και έναν εξαιρετικό πρόλογο του Θοδωρή Δημητρόπουλου. Πρωταγωνιστής στο Μανιφέστο είναι ο Βίκτωρας που είναι στα «τελειώματα» ενός ΤΕΙ γραφιστικής, είχε όνειρο από μικρός να σχεδιάσει κόμικ και κατά βάση είναι αβέβαιος για το μέλλον του, καθώς βγαίνει από μία φάση της ζωής του και μπαίνει σε μία νέα, όπου υπάρχει η τρομακτική απαίτηση «να ωριμάσει». Με τα λόγια του ίδιο: «Σήμερα κλείνω το 24ο έτος της ηλικίας μου και ακόμα δεν έχω γίνει ούτε πλούσιος ούτε διάσημος, δεν έχω νιώσει έναν έρωτα όπως τον περιγράφουν οι ταινίες και τα τραγούδια, δεν αφήνω πίσω μου μία ξέφρενη εφηβεία με τρελές καταστάσεις και ατελείωτο σεξ, ναρκωτικά και πράγματα τα οποία θα συμβουλεύω τα παιδιά μου να αποφεύγουν . Δεν έχω κάνει βήμα για την ολοκλήρωση των ονείρων μου. Και είμαι μόνο 6 χρόνια πριν τα 30» Ο Βίκτωρας ακολουθεί την παρέα του, καθώς βγαίνουν από τα φοιτητικά χρόνια και μπαίνει σε μία φάση όπου ψάχνεται. Γνωρίζει νέους ανθρώπους και μπαίνει σε σχέσεις που δεν μπορούσε ούτε να φανταστεί, αλλάζει μουσικά γούστα και προσπαθεί να μπει στη goth σκηνή, την ώρα που κρατάει τους Abba στο discman, ξεκινάει μια δουλειά, την ίδια ώρα που πασχίζει να δημοσιεύσει το πρώτο του κόμικ. Είναι νάρκισσος αλλά και χαρισματικός, πολύ φιλόδοξος αλλά και λίγο τεμπέλης και απείθαρχος, απογοητεύεται εύκολα, κλείνεται στον εαυτό του και, την ίδια στιγμή, είναι έτοιμος να ριχθεί στην επόμενη σχέση. Ανησυχεί για τα όνειρα του αλλά δεν μπορεί να οργανώσει το χρόνο του ώστε να τα κυνηγήσει μέχρι τέλους. Καταλαβαίνει ότι μεγάλωσε πια αλλά όχι τόσο ώστε να νιώθει άνετα στο οικογενειακό τραπέζι. Συγκεντρώνει όλες τις ανασφάλειες και τα «μπρος-πίσω» μίας δύσκολης φάσης στη ζωή ενός ανθρώπου. Στο πλευρό του, ο Άλκης, η ξαδέρφη του, Τιτίκα, που εκφράζει την πίεση να «φτιάξει λίγο τη ζωή του» και ο Λόγκαν, φανατικά alternative (ό,τι και αν σημαίνει αυτό), με διαρκές άγχος να μην ξεπουληθεί — το όνομα του ,προφανώς, βγαίνει από τον Wolverine. Στο Μανιφέστο ισορροπούν άριστα μία σειρά από θεματικές χωρίς καμία να απομονώνεται και να ξεχωρίζει. Οι ερωτικές σχέσεις και τα αδιέξοδα τους, οι φιλικές σχέσεις που εξαντλούν τη δυναμική τους και γίνονται όλο και πιο τυπικές δένονται απόλυτα με τα πρώτα βήματα στη δουλειά, τις απογοητεύσεις που κρατάνε πολύ και τις επιτυχίες που λάμπουν για λίγο. Και την ίδια στιγμή, οι φίλοι που σε στηρίζουν όταν δεν το περιμένεις, οι νέοι έρωτες και οι δρόμοι για πιο δημιουργική έκφραση. Όλα αυτά, στα πλαίσια μίας παρέας που εντάσσεται στη nerd κουλτούρα που, από ακραία μειοψηφική, στις αρχές του 2000 άρχισε να παίρνει τα πάνω της και στην Ελλάδα. Ο Λόγκαν θέτει τα δύσκολα διλήμματα στην παρέα, οδηγώντας στην απόγνωση την κοπέλα του Βίκτωρα, : «ποιος σχεδιαστής θα λέγατε ότι κάνει καλύτερα τους καβάλους». Ο Κυριαζής δεν χαρίζεται ούτε εδώ. Το μανιφέστο μας πηγαίνει σε επιτραπέζια rpg με καλτ φιγούρες, σχεδιαστές κόμικ που αρχίζουν να καβαλάνε το καλάμι μόλις δημοσιεύσουν δύο ιστορίες, φεστιβάλ που μαζικοποιούνται και σκληροπηρυνικοί φαν που βγάζουν ελιτισμό απέναντι στους νεοφώτιστους. Μας ακουμπάει και εδώ η απορία του Βίκτωρα «είναι δυνατόν να έχω τα ίδια ενδιαφέρονται με αυτούς;». Πλάι σε αυτό, δεν λείπει ο ενθουσιασμός, η βαθιά αγάπη για τα κόμικ και οι γνήσιες κοινότητες που χτίζονται γύρω από αυτό. Ειδικότερα, όσον αφορά τον δημιουργό κόμικ ως καλλιτέχνη, αποτυπώνεται με χιουμοριστικό αλλά και ειλικρινή τρόπο το δίλημμα ανάμεσα σε προσπάθεια για mainstream έργα που θα αποφέρουν χρήματα και αναγνώριση αλλά και υπόκεινται στον αυστηρό έλεγχο των εκδοτών και, από την άλλη, η επιμονή στις αυτοεκδόσεις, την ανεξάρτητη δημιουργία με τους κινδύνους και τους περιορισμούς που τη συνοδεύουν. Ο Βίκτωρας περνάει διαρκώς από το ένα στο άλλο, δίνει μάχη να κρατήσει τις ισορροπίες, βρίζει τον Λόγκαν για τον δογματισμό του αλλά, πάνω από όλα, πίνει και εύχεται «να μη γίνουμε ποτέ σαν αυτούς», που ξεπουλήθηκαν και χρησιμοποιούν την τέχνη τους για να πουλήσουν μούρη. Σε όλο το Μανιφέστο, ο Κυριαζής ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο του και τις ικανότητες του, ενώ βρισκόταν στα πρώτα βήματα της καριέρας του. Στα πρώτα επεισόδια κάνει κλασικά χιουμοριστικά στριπάκια ενώ στη συνέχεια περνάει σε μεγαλύτερου μήκους ιστορίες. Περνάει από την κωμωδία καταστάσεων (να ένα sitcom που θα βλέπαμε ξανά με ενθουσιασμό!) σε buddy movie και, στο 2ο μέρος, φτάνει σε ένα πιο γλυκόπικρο στήσιμο. Η αφήγηση εξελίσσεται και παίρνει πολλές μορφές: χιουμοριστικά στριπ, «origin story», ιστορίες που μπλέκεται η αρχή με το τέλος και, πάρα πολύ συχνά, ένα πανέξυπνο κόμικ μέσα στο κόμικ. Μέσα σε όλα αυτά, ο Κυριαζής μοιράζει γενναιόδωρα easter eggs, μικρές αναφορές σε έργα της ποπ κουλτούρας, κόμικ της Marvel, blockbuster ταινίες αλλά και ελληνικά σήριαλ, μπαρ της Αθήνας ακόμα και άλλα δικά του κόμικ. Όλα αυτά κρύβονται στο περιθώριο των καρέ, στις μπλούζες των πρωταγωνιστών, στις ταινίες που βλέπουν. Με οδηγό το παράρτημα του Κυριαζή στο τέλος του κόμικ, μπορούμε να δούμε πόσα πιάσαμε αλλά και να μάθουμε πράγματα για τους περιορισμούς που έβαζε το «9» και δεν μπορούσαμε τότε να φανταστούμε, όπως για παράδειγμα ότι τον πίεζαν να περιορίσει αναφορές στην ομοφυλοφιλία. Όλα τα παραπάνω, κάνουν το Μανιφέστο να προσφέρεται για πολλές αναγνώσεις με διαφορετικές εστιάσεις, στους χαρακτήρες, τις λεπτομέρειες των καρέ και το σχέδιο. Για όλα αυτά και πολλά ακόμα που δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε ένα κείμενο, το Μανιφέστο ήταν και παραμένει το καλύτερο ελληνικό κόμικ. Εμπνέεται, φυσικά, από μία άλλη περίοδο που απέχει πλέον πάνω από 10 χρόνια αλλά η κοινωνική πραγματικότητα της Ελλάδας άλλαξε τόσο που φαίνεται να απέχει δεκαετίες. Τα πράγματα σήμερα για τους άνω των 25 είναι πολύ πιο άγρια και μπροστά στη σημερινή πραγματικότητα της ανεργίας και της ταλάντευσης ανάμεσα στη φυγή στο εξωτερικό και την παραμονή σε μία κατάσταση που στερείται προοπτικής, ο Βίκτωρας και οι ανησυχίες του ίσως φαντάζουν «λίγες». Αλλά δεν είναι. Το έργο του Κυριαζή συνεχίζει να είναι το μανιφέστο του ελιτιστή νέρντουλα, του εναλλακτικού που θέλει να γίνει mainstream και νιώθει ενοχές για αυτό, του νάρκισσου που συνειδητοποιεί το ελάττωμα του, του χαρισματικού τεμπέλη, του ερωτευμένου που καταπιέζει τη σύντροφο του με τις ανασφάλειες του . Πολύ περισσότερο από αυτά, είναι το μανιφέστο του αιώνιου έφηβου, του χαμένου φοιτητή που τελειώνει τη σχολή του και αρνείται να γίνει «κανονικός» ενήλικος, είναι το μανιφέστο του 25χρονου που πλησιάζει περισσότερο τα 30 και νιώθει μεσήλικας. Είναι το βασικό ντοκουμέντο μιας γενιάς που της έταξαν ένα καλύτερο αύριο και το είδε να διαψεύδεται αλλά ψάχνει δρόμους για να αντέξει. Το κόμικ του Κυριαζή «ανήκει» στο 2018 , όπως άνηκε στο 2008 και κάποια από τα σκίτσα και τους διαλόγους του, αντηχούν σήμερα ακόμα πιο δυνατά. Στην εποχή που η αβεβαιότητα γενικεύεται και δεν περιορίζεται στους 20 και κάτι, παραμένει το δικό μας Μανιφέστο… Πηγή

Επισκεφτείτε το κατάστημά μας ή το site μας από Παρασκευή 2 έως και Σάββατο 17 Μαρτίου και βρείτε εκατοντάδες τίτλους βιβλίων, graphic novels, manga, comics, παιδικών βιβλίων, καθώς και συλλεκτικά προϊόντα-memorabilia σε σούπερ τιμές με πάνω από 50% έκπτωση! Ωράριο καταστήματος: Καθημερινές 10 π.μ. – 6 μ.μ. Σάββατο 10 π.μ. – 4 μ.μ. Διεύθυνση: Σολωμού 39, Εξάρχεια Τηλ.: 210-3801487 Και online στο www.anubis.gr Τo online bazaar θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 18 Μαρτίου στις 23:59. Οι προσφορές ισχύουν μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων. --------------- Για να ανέβει και στο καλεντάρι. Πρώτη αναφορά εδώ

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ SPOILERS Ο γιος του Superman- Γνωρίζοντας ξανά έναν θρύλο Τα γεγονότα του Flashpoint μας έδωσαν ούτε λίγο ούτε πολύ έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που είχαμε συνηθίσει στην DC, χωρίς ωστόσο να διαρηγνύουν εντελώς την σχέση τους με το παρελθόν. Το στοιχείo της υπερβολής, που έφτανε μέχρι την πόρτα του θείου όχι μόνο καθιερώθηκε, αλλά ξεπεράστηκε σε μεγάλο βαθμό. Φορέας αυτής της τάσης ήταν ο βασιλιάς της DC, o ίδιος ο άνθρωπος από ατσάλι, που σταδιακά έχανε τις επαφές του με τον γήινο κόσμο και προσέγγιζε όλο και περισσότερα τα άστρα, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η έλξη του προς την Wonder woman ήταν ένα σαφές στοιχείο, κάτι που ποτέ μέχρι πριν δεν είχε επιχειρηθεί. Ωστόσο, αυτή η υπερβολή ήταν ένα χαρακτηριστικό που οδήγησε γρήγορα σε ενα τέλμα το New 52, καθώς η επανάληψη οδηγεί, σταδιακά, σε υποβάθμιση της ίδια της της υπόστασης. Πόσο να ξεπερνάει κανείς κάθε φορά έναν θεό; Έτσι, οδηγηθήκαμε στο Convergence (Σύγκλιση) και μετά στο Rebirth, οπου είδαμε την θανάτωση του νέου Superman και την επιστροφή του παλιού, σε ρόλο ισορροπιστή των δύο θέσεων που έγιναν κυρίαρχες στην DC, την υπερβολή και την γείωση στην πραγματικότητα. Ο τελευταίος γιος του Κρύπτον έπρεπε όχι μόνο να είναι θεός, αλλά και δίπλα στους ανθρώπους, ένα σύμβολο που μπορούσε κανείς να το ακουμπήσει. Ο παλιός Superman δεν ήταν μόνος στο Rebirth, αλλά έφερε, για αυτόν ακριβώς τον σκοπό και την οικογένεια του μαζί, την πάντοτε δαιμόνια Lois Lane στο ρόλο της συζύγου και της μητέρας και τον ημιγήινο γιο του, τον Jonathan. Kαι, με την εισαγωγή των νέων αυτών προσώπων και ρόλων, ξεκινά η ιστορία Son of Superman (στα ελληνικά Ο Γιος του Superman, από τις εκδόσεις Anubis, σε μετάφραση του Χρήστου Τσέλιου, ο οποίος ανέλαβε και την επιμέλεια της έκδοσης). H ιστορία μπορεί να ονομάζεται Ο Γιος του Superman, ωστόσο αφορά, σε μεγάλο βαθμό, την (επανά)εισαγωγή ενός προσγειωμένου και καλοκάγαθου Clark Kent στην υπερηρωική κοινότητα, δίπλα σε ήρωες που ουσιαστικά δεν γνωρίζουν τον ίδιο, αλλά τον σωσία του. Πρέπει δηλαδή να κερδίσει από την αρχή την εμπιστοσύνη όχι μόνο δύσπιστων ηρώων όπως ο Batman και η Wonderwoman, η οποία μάλιστα δεν έχασε μόνο έναν φίλο αλλά και τον μόνο άνδρα που ουσιαστικά ήταν ίσος της, αλλά και ενός ολόκληρου κόσμου που ζούσε στην απόγνωση της απώλεια του πιο αγαπημένου υπερασπιστή του. Ο Superman, από την αρχή της πορείας του στάθηκε ουσιαστικά ένα σύμβολο της αμερικάνικης κοινωνίας. Σε αυτόν τον ευγενικό πρόσφυγα, οι δημιουργοί του, Jerry Siegel και Joe Shuster, έδωσαν όλο το συμβολικό βάρος των φαντασιών που οι κάτοικοι των ΗΠΑ θεωρούν πως αξίζουν σε εκείνη την χώρα. Τον έντυσαν με τα χρώματα της σημαίας τους και τον έθεσαν στην πρωτοπορία, τόσο του συμβολικού, όσο και του φαντασιακού προτύπου τους. Λειτουργώντας σε έναν πολύ πιο αναβαθμισμένο ρόλο από ότι ο αντίστοιχος ήρωας της Μarvel (ο Captain America), o Κal- El όρισε την νόρμα των υπερηρώων και, παρά το γεγονός ότι αποτέλεσε όχι απλά ένα προιόν αλλά ΤΟ προιόν της μαζικής κουλτούρας, ο Superman, σε επίπεδο συμβόλου/ έργου Τέχνης, κατάφερε και απέκτησε την δική του αίγλη. Αυτή η αίγλη, η απόσταση δηλαδή που χωρίζει το άτομο από το έργο Τέχνης και το καθιστά ταυτόχρονα ανέφικτο αλλά και σημείο έμπνευσης, ομορφιάς και μοναδικότητας χάνεται με την μαζική αναπαραγωγή του έργου. Τα κόμιξ, όντας η χαρακτηριστότερη, μετά τον κινηματογράφο Τέχνη της μαζικής κουλτούρας, υπήρξαν πεδίο στο η έννοια αυτή δεν ευδοκιμούσε. Ωστόσο, μπορεί να ειπωθεί πως, σε συμβολικό επίπεδο, ο άνθρωπος από ατσάλι κατάφερε, με τα χρόνια και την συναισθηματική επένδυση, να γεφυρώσει κάπως το χάσμα ανάμεσα στην αίγλη και την αναπαραγωγή. Στάθηκε δηλαδή ένα κομμάτι μαζικής κουλτούρας που διαμόρφωσε συνειδήσεις και ενδύθηκε αυτή την αίγλη, λόγω συναισθημάτων και ιστορίας. Ο γιος του Σούπερμαν, σαν ιστορία, προσπαθεί να ξαναβρει αυτή την θέση στα συναισθήματα των fans του, φέρνοντας ταυτόχρονα με το παλιό, νοσταλγικό του περιοχόμενο και τις ιδέες για μια Αμερική που σήμαινε κάτι για όσους το διαβάζουν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (γιατί σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο ΗΠΑ σημαίνει κάτι πολυ διαφορετικό) : μια χώρα φτιαγμένη από μετανάστες, ενάντια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Δεν είναι τυχαίο πως η ιστορία ξεκινά με τον παλιό Superman να μιλάει στον τάφο του νέου για ιστορία, θάνατο και αναγέννηση, ενώ κλείνει αναφέροντας πως ο κόσμος χρειάζεται έναν Superman, φράση που ακολουθείται από έναν τεράστιο, εμβληματικό δισέλιδο με το logo του. Κομβικό σημείο σε αυτή την προσγείωση του Superman ξανά ανάμεσα μας είναι και η ύπαρξη του γιού του, του Jonathan. Σαν σύμβολο αυτής της αλλαγής στάσης και της στροφής σε πιο γήινες, κυριολεκτικά και μεταφορικά, καταστάσεις, ο νεαρός Jonathan (που στην συνέχεια θα αναλάβει κομβικό ρόλο, τόσο στις ιστορίες του πατέρα του σαν Superboy, όσο και στα Action Comics αλλά και ως συνοδοιπόρος του Damian Wayne στο Super Sons) είναι ένα μείγμα ανθρώπου και κρυπτονιανού, ένας μιγάς στο πρόσωπο του οποίου δύο ξεχωριστές κληρονομίες βρίσκουν την ενσάρκωνση τους. Δεν είναι τυχαίο που ως κακό της ιστορίας, το δημιουργικό team που ανέλαβε τον Superman του Rebirth (o Peter Tomasi στο σενάριο, ο Patrick Gleason στο σχέδιο και οι Μick Gray και Rob Leigh στο penciling και στο lettering αντίστοιχα) θέτουν έναν μηχανισμό ουσιαστικά που επιζητά και την κάθαρση. Σαν να τοποθετούν τον ήρωα του ακριβώς απέναντι σε αυτό το φασιστικό/ακροδεξιό μοτίβο που παρουσιάζεται αναβαθμισμένο στις ΗΠΑ, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας όσο και παρουσίας στους δρόμους και ταυτόχρονα ενάντια στην μισαλόδοξη και σχιζοφρενική επιθυμία για καθαρότητα σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς. Η απλότητα της ιστορίας δεν οφείλεται σε σεναριακή ένδεια ή αδυναμιά του Tomasi, αλλά σε ξεκάθαρη δήλωση αυτών των πλευρών που μια πιο πολύπλοκη ιστορία ίσως έκρυβε, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον στην πλοκή της. Ωστόσο, με το καλημέρα, ο νέος/παλιός Superman δίνει το κοινωνικό και πολιτικό του στίγμα. Παράλληλα, πρέπει να γίνει και μια αναφορά στην ελληνική μετάφραση, η οποία φαίνεται πως κατανοεί την λογική του δημιουργού. Μπορεί το Flashpoint να γίνεται Σημείο Ανάφλεξης και το Convergence Σύγκλιση, ωστόσο το Justice League δεν μετετράπη σε Λεγεώνα της Δικαιοσύνης, αναγνωρίζοντας το σημασιολογικό βάρος που κουβαλά η λέξη. Επιπλέον, λέξεις και κλασικές έννοιες του Superman όπως ο Οχυρό της Μοναξιάς, αλλά και η παρουσία του Κρύπτο αντιμετωπίστηκαν με σεβασμό σε μια ολόκληρη παράδοση και δεν φτήνηναν στην μεταφορά τους στην γλώσσα μας, κάτι πολύ δύσκολο στην μεταφορά όρων από κόμιξ στα ελληνικά, τα οποία είναι πιο σκληρή γλώσσα που δεν συγχωρεί την πλαστικότητα τόσο όσο τα αγγλικά. Επιλογικά, τι μπορούμε να περιμένουμε από τον νέο/παλιό αυτό Superman, που προσπαθεί να συνδυάσει το μέλλον και το παρελθόν; Σε πρώτη φάση, μπορούμε να χαρούμε το νέο του ξεκίνημα. Μετά, ποιος ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι πως η στάση γεννά ελπίδα. Και στην τελική, αυτή δεν είναι η σημαντικότερη αποστολή του; Πηγή