Αναζήτηση στην Κοινότητα

Πριν λίγες μέρες διάβασα το Animal Man του Grant Morrison. Ξεκίνησα να γράφω γιαυτό στο "Τι διαβάσατε τελευταία;", το κείμενο όμως μου βγήκε αρκετό για παρουσίαση. Για 2-3 τεύχη ήμουν μουδιασμένος. Δεν ήξερα αν θα πρέπει να το πάρω στα σοβαρά. Έμοιαζε πιο πολύ με παρωδία υπερηρωικού κόμικ. Στο τέταρτο τεύχος άρχισα να κλαίω τα λεφτά που έδωσα για το omnibus. Την επόμενη μέρα είπα να του δώσω άλλη μια ευκαιρία. Και όπως αποδείχθηκε έκανα πολύ καλά: μέχρι το βράδυ είχα διαβάσει και τα 26 τεύχη της σειράς! Στο Animal Man ο Grant Morrison κάνει το αγροτικό του. Τα προηγούμενα χρόνια έχει μελετήσει πως γράφεται ένα κόμικ, έχει δημοσιεύσει μερικά πρώιμα δήγματα της δουλειάς του και πλέον έχει έρθει η ώρα να πατήσει γερά στα πόδια του, να ένα βήμα παραπάνω και να δείξει σε όλον τον κόσμο ποιός πραγματικά είναι. Και όταν μιλάμε για έναν δημιουργό όπως ο Morrison που στα 28 του έχει ήδη δοκιμάσει ουσίες που μέχρι τότε δεν είχαν καν όνομα και έχει φτάσει το μυαλό και τις αντοχές του στα άκρα -με τον τρόπο που το έκανε και ο Jim Morisson, τότε αυτό το βήμα παραπάνω ίσως είναι και άλμα. Πραγματικά, στο Animal Man ο Grant Morrison κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Πιάνει έναν ξεχασμένο από Θεό κι εκδότες ήρωα, με την κάπως αστεία “υπερδύναμη” (δανείζεται ιδιότητες από ζώα που βρίσκονται γύρω του) και το ακόμα πιο αστείο origin και τον μετατρέπει σε βήμα για να αναπτύξει το ταλέντο αλλά και τις απόψεις του. Πειραματίζεται με την δομή και την αφήγηση και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Τη μια στιγμή περιγράφει μία κλασική υπερωική ιστορία με οικολογικές αλά Alan Moore ανήσυχες, την επόμενη τραβάει μια γερή κλοτσιά στα @@ του fourth wall και κάνει την ίδια την σελίδα μέρος της ιστορίας. Την μία φορτίζει συναισθηματικά τους χαρακτήρες του, την επόμενη χρησιμοποιεί ένα πολύ οξυδερκές χιούμορ για να καυτηριάσει το ίδιο το Μέσο. Και ενώ η ισορροπία είναι πολύ λεπτή και πολύ εύκολα θα μπορούσε να βγει κάτι εντελώς ασυνάρτητο στην καλύτερη, μπούρδα στην χειρότερη, εδώ πέρα διαβάζεις ένα απολύτως δομημένο κόμικ. Ξέρει τι κάνει και σιγά σιγά οδηγεί την σειρά εκεί που θέλει, όπως θέλει. Μα εσύ δεν μας έλεγες ότι στα πρώτα τέσσερα τεύχη ήσουν έτοιμος να το παρατήσεις; Ναι. Στα πρώτα τέσσερα τεύχη έπρεπε να κάνει κάτι συμβατικό προκειμένου να πείσει το ανυποψίαστο μέχρι τότε αμερικάνικο κοινό αλλά και τους εκδότες. Μόλις το πέτυχε αυτό, και μάλιστα πανηγυρικά μιας και λόγω υψηλών πωλήσεων ο τίτλος μετατρέπεται σε μηνιαίος από μίνι σειρά τεσσάρων τευχών που αρχικά προοριζόταν, άρχισε να κάνει αυτό που πραγματικά ήθελε. Σύμμαχός του η τότε (και για πολλά ακόμα χρόνια) editor της Vertigo, Karen Berger. Στα αρνητικά της σειράς, το σχέδιο. Τακτική της Vertigo ήταν να ρίχνει χρήμα για σεναριογράφους που θα της εξασφαλίσουν πιο sophisticated ιστορίες ενώ το σχέδιο περνάει σε δεύτερη μύρα με δευτεροκλασάτους δημιουργούς. Το σχέδιο του Chas Truog που σχεδιάζει το μεγαλύτερο μέρος της σειράς είναι εντελώς διεκπεραιωτικό και άχαρο. Δεν αγαπιέται. Σε αντίθεση με τα απίστευτα εξώφυλλα του Brian Bolland τα οποία είναι eye candy! Και τα 26 τεύχη της σειράς κυκλοφόρησαν πρόσφατα σε μια υπέροχη Omnibus έκδοση, ενώ μπορούν να βρεθούν και σε τρεις συνολικά softcover τόμους. ps. Εικόνες θα προσθέσω αύριο Αφιερωμα στον Grant Morrison στο GC Aλλες δουλειες του Grant Morrison : HAPPY! Batman: Gothic Batman: The Return Of Bruce Wayne The Filth X-Men : Ε Οπως Εξαλειψη X-Men : Αυτοκρατορικη Εισβολη All Star Superman JLA: Earth 2

The comic medium had a lot to celebrate last weekend. Not only did Iron Man 3 usher in blockbuster season with our favorite exoskeletal superhero, but Saturday saw all of the major publishers unleash a metric ton of pro bono product on Free Comic Book Day. With all of these reminders of how fabulous the printed and digital panel can be, Paste decided to sit down and take inventory of the titles that make our Wednesday comic shop jaunts an addictive necessity. After discussing our favorite Marvel Comics yesterday, we’re shifting our attention to the other half of the Big Two to address the best books from DC. While the following list represents our favorite titles here at Paste, we’d love to hear what you’ve been enjoying in the comments below. 10. All-Star Western Writers: Justin Gray, Jimmy Palmiotti Artists: Moritat, Others There’s a leisurely sense of adventure and spontaneity that drives All-Star Western, which is odd considering that Jonah Hex is possibly one of the DCU’s most humorless characters. For example, last month’s issue #19 introduced the time-traveling goofball Booster Gold into the gritty mix, potentially setting up the title’s upcoming shift to modern times as hinted at during C2E2. It’s all in keeping with the colorful directions this title wanders into, as exemplified by Hex’s past dalliances with the Wayne ancestors and Amadeus Arkham. But Justin Gray and Jimmy Palmiotti instill such a solid, unmovable foundation in their grizzled lead, that this title can experiment with as many left-field settings as it wants and still maintain its unmistakable identity. (Sean Edgar) 9. Green Arrow Writer: Jeff Lemire Artist: Andrea Sorrentino And that’s what we call a turnaround. After a lukewarm start in the New 52, Green Arrow has bounced back with style and substance under the stewardship of Jeff Lemire and Andrea Sorrentino. In three issues, the pair have laid the foundation of a crafty noir by knocking trust fund brat Oliver Queen from his skyscraper throne onto the street where he battles sociopathic archers. Lemire grounds his characters with the sensitivity and introspection that defines all of his work regardless of genre, but Sorrentino’s heavy line work and Marcelo Maiolo’s bold color choices really make this series fly. (Sean Edgar) 8. Batwoman Writers: J.H. Williams III, W. Haden Blackman Artists: J.H. Williams III, Trevor McCarthy, Others Ambush Bug would probably be on this list if J.H. Williams III set his pencil to him. Williams’ ingenious layouts and rich textures make any title shine, and Batwoman is still the belle of the ball compared to any other comic art available today. Fortunately, Williams and cowriter W. Haden Blackman have also created an absorbing lead in Kate Kane, a pioneering gay icon with a resilient spirit. While Batwoman’s team-up with Wonder Woman to fight Lovecraftian monsters was an undeniable high point, the book has confidently maintained its quality with new penciller Trevor McCarthy and a new arc focusing on the looming government group, The D.E.O., led by the eerie Mr. Bones. (Sean Edgar) 7. Aquaman Writer: Geoff Johns Artists: Paul Pelletier, Others After resurrecting Barry Allen and Hal Jordan, Geoff Johns has become to discarded comic characters what Quentin Tarantino is to forgotten ‘70s actors. With the New 52 launch, Johns performed a different sort of resurrection — bringing glory and coolness back to a character who spent the past 40 years as little more than an easy punchline. Johns writes Aquaman (or Arthur Curry) as a deeply conflicted character, a man torn between his Atlantean allegiance and human heritage. If doubters still existed earlier this year, the exhilarating, action-packed storyline “Throne of Atlantis” shut them up. Moreover, Arthur’s relationship with his wife Mera makes for one of the most amusing pairings in comics in quite some time. (Mark Rozeman) 6. Animal Man Writer: Jeff Lemire Artists: Steve Pugh, Others It’s not easy to take on an obscure character that heavyweight Grant Morrison breathed life into during the ‘80s, but Jeff Lemire does a more than admirable job with his New 52 incarnation of Animal Man. Protagonist Buddy Baker draws his powers from — you probably guessed this already — the animals around him. He’s an established hero/animal rights activist, nearly the opposite of his ultra-humble, almost embarrassing beginnings in Morrison’s tale. But unlike so many other major superheroes, Buddy Baker’s motives and well-being (and really his everything) hinges on his family. That’s why his layover in the hellish realm of “Rotworld,” the massive 18-issue Swamp Thing/Animal Man crossover arc, was so engaging yet emotionally draining, especially with the story’s devastating fallout. Whether Baker’s in superhero garb or street clothes, whether the issue is action-packed or a domestic crawl, you’ll be equally engaged in the world Lemire’s crafted, and that’s more than anyone could have ever hoped for from a hero with a name as generic as “Animal Man.” (Tyler Kane) 5. Fables Writer: Bill Willingham Artists: Mark Buckingham, Others The characters who populate Fables are family at this point. Eleven years into Bill Willingham and Mark Buckingham’s lavish serial about old European folklore icons assimilating into life outside of the storybook, it’s hard to remember a time when Bigby, Snow, and the rest of the old Fabletown crew weren’t growing alongside our own lives. It’s this constant evolution and development that makes Vertigo’s flagship title such a rarity in today’s transient landscape. The current arc about an old flame returned to haunt Snow White taps into the best attributes of the series: a deep mythology, memorable villains, and a tenacious princess who takes more than an apple to bring down. Here’s to another 128 issues. (Sean Edgar) 4. Dial H Writer: China Mieville Artist: Alberto Ponticelli Dial H recalls Vertigo’s prehistory, when the groundbreaking imprint’s launch titles were still published with the DC logo and a “mature readers” disclaimer on the cover. That’s not just because of the beautiful Brian Bolland covers — fantasy novelist China Mieville infuses a cult DC concept with big ideas that are sometimes crazy, sometimes unsettling, but always inventive and unexpected. If Dial H existed in 1991, it would be as beloved today as Grant Morrison’s Doom Patrol or Peter Milligan’s Shade, the Changing Man. (Garrett Martin) 3. Batman, Incorporated Writer: Grant Morrison Artist: Chris Burnham Grant Morrison introduced the best new addition to the Batman family in decades at the start of his epic run, but earlier this year he took Damian Wayne away from us in the pages of Batman, Incorporated #8. It’s the emotional highpoint of Morrison’s seven years of writing Batman, and although the hub-bub surrounding Damian’s death was maybe a little maudlin, the issue itself handled the moment with both power and grace. Morrison’s time with Batman hasn’t been perfect, but the biggest kinks happened years ago (I’m pretty sure I’ve moved four times since that rough all-text issue). With Batman, Incorporated, he’s wrapping up his story in style. (Garrett Martin) 2. Wonder Woman Writer: Brian Azzarello Artists: Cliff Chiang, Tony Akins Gail Simone’s fantastic run on Wonder Woman in the late 2000s proved that Diana of the Amazons still had some life in her yet. Brian Azzarello’s version of the character further proved that Wonder Woman is so much more than the token female member of The Justice League. In Azzarello’s hands, Diana demonstrates the brooding intensity of Batman while retaining the lively spunk of Buffy Summers. Fans of Greek mythology will also get a grand kick out of Azzarello’s incorporation of Zeus, Hermes, Hera and Poseidon into his storylines. Boasting one of the best supporting casts in the New 52 universe, Wonder Woman is a rip-roaringly fun adventure book that expertly mixes action with an ample amount of heart. (Mark Rozeman) 1. Batman Writer: Scott Snyder Artists: Greg Capullo, Others Between “The Black Mirror” and “Night of the Owls” arcs, Scott Snyder has easily risen alongside the likes of Frank Miller, Denny O’ Neil, Paul Dini, Jeph Loeb, and Grant Morrison as one of the all-time great Batman writers. And, so far, he shows no sign of slowing down. Whereas “Night of the Owls” brilliantly expanded upon the mythology of the Wayne family and Gotham, the fantastic “Death of the Family” arc took a trip down memory lane, with The Joker forcing Batman to relive notable moments from their past conflicts. With a current arc involving the shapeshifting Clayface and the new “Zero Year” storyline approaching, Snyder has made Batman the go-to series of The New 52. Like an enthralling TV show, each comic sucks you in and leaves you desperate for more upon finishing the last page. (Mark Rozeman) πηγη: (http://www.pastemagazine.com/articles/2013/05/the-10-best-comics-dc-currently-publishes.html)

Κόμικς για τα δικαιώματα των ζώων Σήμερα γιορτάζεται η Παγκόσμια Μέρα των Ζώων. Οχι μόνο των ζώων συντροφιάς αλλά όλων των ζώων. Στα κόμικς, τα ζώα κρατούν πρωταγωνιστικούς ρόλους εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Ορισμένοι δημιουργοί, για να ανταποδώσουν αυτή την αφοσίωση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, υπερασπίζονται μαχητικά τα δικαιώματα των δίποδων και. Αντίσταση στη βαρβαρότητα! Στο «Pride of Baghdad» τα φυλακισμένα ζώα ενός ζωολογικού κήπου στο Ιράκ «ελευθερώνονται» ( ; ) μετά τους βομβαρδισμούς Ντόναλντ Ντακ, Σκρουτζ, Μίκυ Μάους, Γκούφι, Σνούπι, Μπαγκς Μπάνι, Ρότζερ Ράμπιτ… Αμέτρητα ζώα έχουν κρατήσει μέχρι σήμερα πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κόσμο των κόμικς. Στη συντριπτική τους πλειονότητα, όμως, είναι ζώα με ανθρώπινες συμπεριφορές, ζώα που μιλάνε, που περπατούν με τα δυο τους πόδια, που σκέφτονται δυνατά, που πράττουν σαν άνθρωποι, που εκδικούνται, που βιαιοπραγούν, που έχουν αδυναμίες και συμφέροντα, που μεταγράφουν τον κόσμο των ανθρώπων σε πιο φιλικό προς τον αναγνώστη περιτύλιγμα για να περιγράψουν την ανθρώπινη κατάσταση με αλληγορίες, μεταφορές, μετωνυμίες και παρομοιώσεις. Υπάρχουν όμως και τα «άλλα» ζώα, τα πραγματικά. Που υποφέρουν, φυλακίζονται, δολοφονούνται, πωλούνται, εκτίθενται, γίνονται πειραματόζωα. Γι’ αυτά τα ζώα που δεν ζουν ανάμεσά μας αλλά σε συνθήκες σκλαβιάς και αιχμαλωσίας, που τα φοράμε σαν αξεσουάρ, που καταλήγουν τεμαχισμένα στο τραπέζι μας και πολτοποιημένα στα καλλυντικά μας, ποιος θα μιλήσει; Πολλοί καλλιτέχνες των κόμικς ανέλαβαν να υπερασπιστούν αυτά τα ζώα, τα αληθινά, τα σάρκινα. Φανατικός υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, ενεργός ακτιβιστής και ευαίσθητος καλλιτέχνης, ο Patrick McDonnell εδώ και χρόνια δημιουργεί τη χιουμοριστική σειρά Mutts, με πρωταγωνιστές τον σκύλο Earl και τη γάτα Mooch, δυο συμπαθέστατα οικόσιτα ζώα που βιώνουν μοναδικά την υπέροχη φιλία τους και τη συμβίωση με τους ανθρώπους που τα φροντίζουν. Στα στριπ του, ωστόσο, ο McDonnell συχνά παρεμβάλλει και μια παρένθετη σειρά με τίτλο Shelter Stories (Ιστορίες από το Καταφύγιο), όπου πρωταγωνιστές είναι ζώα υπό αιχμαλωσία και υπό αναμονή για υιοθεσία. Στις ιστορίες αυτές παρουσιάζει τη θλιβερή ζωή των άστεγων τετράποδων που περιμένουν το «θαύμα» για να μην οδηγηθούν στην ευθανασία ή περάσουν όλη τη ζωή τους πίσω από τα κάγκελα. Σε άλλα από τα κόμικς του, ο McDonnell καυτηριάζει επίσης την τακτική ιδιοκτητών ζώων να τα έχουν μονίμως φυλακισμένα ή δεμένα με κοντά λουριά, εκτεθειμένα και νηστικά σε καύσωνα, κρύο και βροχή, ασχολείται με τα ζώα υπό εξαφάνιση, με τα βασανιστήρια ζώων, με τα άγρια ζώα που κινδυνεύουν, με όλα τα ζώα που υποφέρουν από την ανθρώπινη ξιπασιά. Ακόμα πιο ριζοσπαστική στην κριτική της απέναντι στη συμπεριφορά του ανθρώπου προς τα ζώα είναι η Sue Coe, μια από τις συνεργάτιδες της δραστήριας καλλιτεχνικής ομάδας του περιοδικού World War 3. Η Βρετανίδα δημιουργός κόμικς, ζωγράφος και εικονογράφος έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της στον αγώνα υπέρ των ζώων, με τις δημόσιες δηλώσεις της, τις εκθέσεις που πραγματοποιεί και τα έργα της. Στα άλμπουμ της (Dead Μeat, Sheep of Fools, Pit’s Letter, Cruel κ.ά.) οι περιγραφές δίνονται με ποιητικό τρόπο συνδυασμένο με ωμότητα και σκληρότητα και οι εικόνες της αφηγούνται με εξπρεσιονιστικές πινελιές την ανθρώπινη αγριότητα και την κυνική βαρβαρότητα απέναντι στα ζώα. Οι σκηνές από σφαγεία, από βιομηχανίες τροφίμων, από εκτροφεία ζώων είναι αδύνατο να αφήσουν ασυγκίνητο τον θεατή τους, ωθώντας την Ingrid Newkirk, πρόεδρο της PETA (People for the Ethical Treatment of Animals), να δηλώσει για το έργο της Sue Coe: «Εκρηξη στο μυαλό. Τολμηρό, αληθινό, υπνωτιστικό, βασανιστικό. Η πιο ενδελεχής εξέταση της τέχνης πάνω στο τι κάνει το ανθρώπινο είδος στα υπόλοιπα ζώα. Διαβάστε το και θρηνήστε αλλά, πιο σημαντικό, διαβάστε το και κάντε κάτι για να βάλετε ένα τέλος σ’ αυτό το όνειδος». Τα «βραχύβια» Πειραματόζωα του Αρκά ήταν η πιο σκληρή σάτιρα του κορυφαίου καλλιτέχνη με αντικείμενο τα ιατρικά εγκλήματα ενάντια στα ζώα Ακόμα και σε πιο δημοφιλή κόμικς έχουν θιχτεί, και μάλιστα επί μακρόν, θέματα που σχετίζονται με τα δικαιώματα και την ανελευθερία των ζώων. Οι Brian Vaughan – Niko Henrichon, στο σπαρακτικό Pride of Baghdad, ορμώμενοι από ένα πραγματικό περιστατικό (την «απόδραση» τεσσάρων λιονταριών από έναν ζωολογικό κήπο της Βαγδάτης κατά τη διάρκεια των αμερικανικών βομβαρδισμών το 2003), αφηγούνται την περιπέτεια ζώων που μένουν «ελεύθερα» όταν γκρεμίζεται η φυλακή τους. Στο Swamp Thing, που δημιουργήθηκε από τους Len Wein – Bernie Wrightson και απογειώθηκε από τους Alan Moore, Grant Morrison και Mark Millar μεταγενέστερα, το πλάσμα του βάλτου υπήρξε πάντα ένας σύμμαχος των ζώων και προστάτης της φύσης γενικότερα. O Morrison, σε συνεργασία με τον Frank Quitely, βρήκε την αφορμή να μιλήσει για τη βαρβαρότητα εναντίον των ιατρικών πειραμάτων σε ζώα με το συγκλονιστικό We 3, με πρωταγωνιστές έναν σκύλο, μια γάτα και ένα κουνέλι, πειραματόζωα του αμερικανικού στρατού που μετατρέπονται σε φονικές μηχανές. Ενθερμος υποστηρικτής των ζώων, αγωνιστής για τα δικαιώματά τους και υπέρμαχος της χορτοφαγίας ήταν και ένας από τους πιο πρωτότυπους χαρακτήρες των κόμικς, ο Animal Man, ιδιαίτερα κατά την περίοδο που τον ανέλαβε ο Grant Morrison. Ο Animal Man, κατ' επέκταση και ο Morrison, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ακόμα και ομάδες οικοτρομοκρατών ενάντια στην καταπίεση και την κακομεταχείριση των ζώων! Το έργο μιας ομάδας ακτιβιστών αφηγείται και η μίνι σειρά Liberator των Matt Miner – Javier Aranda. Οι πρωταγωνιστές φορούν το βράδυ τις μάσκες τους και απελευθερώνουν κακοποιημένα ζώα, εισβάλλουν σε σφαγεία και σε ιατρικά εργαστήρια και γλιτώνουν τα ζώα από τα βασανιστήρια, τιμωρώντας αυστηρά τους δράστες των εγκλημάτων. Την ίδια τιμωρία θα έπρεπε να έχουν και οι απρόσωποι και ανώνυμοι υπεύθυνοι του εργαστηρίου στο οποίο ζουν τα Πειραματόζωα του Αρκά. Ο κορυφαίος Ελληνας δημιουργός παρουσιάζει το πιο μακάβριο έργο της καριέρας του, ποτισμένο από πικρό, μαύρο χιούμορ με πρωταγωνιστές ποντίκια, πιθήκους και άλλα αθώα αλλά ξεκοιλιασμένα, τεμαχισμένα, τυφλά, ταριχευμένα, κατακρεουργημένα, ναρκωμένα ζώα, που περιμένουν την επόμενη πειραματική ένεση, το επόμενο δοκιμαστικό φάρμακο, την επόμενη μεταμόσχευση. Αν και πρόκειται για μια από τις πλέον σημαντικές δουλειές του Αρκά, υπήρξε βραχύβια, πιθανώς και λόγω των αντιδράσεων των αναγνωστών που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τόση σκληρότητα και να έρθουν αντιμέτωποι με τις τύψεις τους. Μεγάλη επιτυχία σημείωσε και το εικαστικά πρωτοποριακό και πολυβραβευμένο Duncan the Wonder Dog του Adam Hines, στο οποίο τα ζώα, νοήμονα και σκεπτόμενα, συμμαχούν και αντιδρούν απέναντι σε όσα έχουν υποστεί από τους ανθρώπους. Στις κότες και στην αποτρόπαιη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντί τους (αλλά και στη δικαιολογημένη και βίαιη αντίδραση των πτηνών) εστιάζει το Elmer του Φιλιππινέζου Gerry Alanguilan, στο οποίο οι κότες έχουν αποκτήσει ανθρώπινη ευφυΐα και γλώσσα, αναλογίζονται με πόνο τη ζωή των προγόνων τους και διεκδικούν ίσα δικαιώματα ως μια νέα «ανθρώπινη» φυλή. Η λίστα με τα κόμικς που μάχονται για τα δικαιώματα των ζώων δεν σταματά εδώ καθώς όλο και περισσότεροι δημιουργοί τα τελευταία χρόνια, θορυβημένοι από την ανθρώπινη κτηνωδία, καταγγέλλουν με την τέχνη τους την ντροπιαστική κατάσταση της (σύντομης και οδυνηρής) ζωής των ζώων. Με την ανάγνωση αυτών των κόμικς και μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Απαιτείται δράση. EDIT: Κανονικά ο Γ.Κ. γράφει το καρε-καρε, αλλά το όνομα του δεν αναγράφεται στην ηλεκτρονική έκδοση. Μπορεί κάποιος με την έντυπη να το επιβεβαιώσει;

Πρώτη εμφάνιση: Strange Adventures #180, Σεπτέμβριος του 1967 Εταιρεία: DC Comics Όνομα: Bernhard "Buddy" Baker Επάγγελμα: Κασκαντέρ Βάση: Μοντάνα Ύψος: 1,81 Βάρος: 78.02 κιλά Μάτια: Μπλε Μαλλιά: Ξανθά Δυνάμεις/Ικανότητες: Έχει την δυνατότητα να αποκτά την δύναμη οποιουδήποτε ζώου του πλανήτη. Ευρέως γνωστό είναι πως ένα εξωγίηνο διαστημόπλοιο έπεσε στην Γη, στην περιοχή Adirondack Mountains, κοντά στην Νέα Υόρκη, όπου γυριζόταν μία ταινία στην οποία ο Bernhard Baker ήταν κασκαντέρ. Έτσι απέκτησε τις δυνάμεις του, σχεδίασε την στολή του και άρχισε να πολεμάει το έγκλημα. Στην πραγματικότητα όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Ένας αρχαίος Σαμάνος έκανε ένα ξόρκι στον Bernhard το οποίο με κάποιο τρόπο του έδωσε την ικανότητα να συνδεθεί με το Lifeweb, την δύναμη να αποκτά τις δυνάμεις οποιουδήποτε πλάσματος στην Γη. Το ξόρκι αυτό άλλαξε οριστικά την ζωή του. Μετά από καιρό όμως, ο Buddy σταμάτησε να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του, κρέμασε την στολή του και παντρεύτηκε την μοναδική του αγάπη Ellen Frazier. Η Ellen βρήκε δουλειά σαν σχεδιάστρια ενώ ο Buddy δούλεψε ως κασκαντέρ. Κατοίκησαν στο Σαν Ντιέγκο, στην Καλιφόρνια, όπου μεγάλωναν τα παιδιά τους. Ωστόσο, σύντομα ο Animal Man επέστρεψε καθώς ο Immortal Man τον φώναξε στην Justice League of Europe. Σε αντίθεση με πολλούς υπερήρωες ο Buddy έχει αποκαλύψει σε πολλούς την μυστική του ταυτότητα συμπεριλαμβανομένων τα παιδιά του. Ο Buddy άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ για το οικοσύστημα. Άρχισε να προστατεύει τα ζώα από λαθροκυνηγούς και συνεργάστηκε αρκετές φορές με την Vixen. Εκείνη την περίοδο έμαθε για την σχέση του με το Μορφολογικό Πεδίο από τον επιστήμονα James Highwater, που τον έκανε να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος του για όλη την ζωή πάνω στην γη, καθώς και για το πρότυπο που έδινε σε άλλους ακτιβιστές. Ένας φίλος του του πρότεινε να ιδρύσει μία κοινότητα για να διαδώσει το μήνυμα υπερ της ζωής του πλανήτη, ιδρύοντας έτσι το life Power Church of Maxine. Ξαναεπισκέφθηκε τις άγριες περιοχές της Μοντάνα, ενώ γνώρισε έναν νέο έρωτα στο πρόσωπο της φίλης του Annie, με την οποία έκανε μια κόρη (την δεύτερη του κόρη). Ωστόσο, η σχέση του Buddy με την Ellen αποδείχθηκε πιό ισχυρή, με αποτέλεσμα να είναι πάλι μαζί. Επέστρεψε ακόμα και στην Justice League. Μια νέα αρχή Το 2011 η DC έκανε ένα reboot σε 52 χαρακτήρες της. Ένας από τους 52 ήρωες ήταν και ο Animal Man. Στο reboot ο Animal Man ξεκινάει ένα ταξίδι μαζί με την κόρη του για να σταματήσει μία απειλή που κινδυνεύει να τινάξει ολόκληρο το οικοσύστημα στον αέρα! Iστορίες Κλειδιά Strange Adventures #180 (Σεπτέμβριος 1965) Ο Βuddy αποκτά τις δυνάμεις του! Animal Man #1-9 (Σεπτέμβριος 1988 - Μάρτιος 1989) Ο Buddy επιστρέφει σαν Animal Man. Animal Man #51-55 (Σεπτέμβριος 1992 - Ιανουάριος 1993) Ο Animal Man μαθαίνει για το Red. Animal Man New 52 (2011) Reboot Πηγές: Wikipedia, The DC Comics Encyclopedia