Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'WebComics'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Στην εποχή τής «κανονικότητας», τα webcomics ήταν για την Αλέξια Οθωναίου μέρος της δουλειάς της. Το Διαδίκτυο εξαπλωνόταν κάνοντας τις εκδόσεις να φαίνονται ακριβότερες και εκείνη, υπεύθυνη για «χάρτινα» άλμπουμ όπως «Τσακισμένη Αυγή» (εκδ. Jemma Press), έβλεπε τα online στριπάκια της ως συμπλήρωμα της δημιουργικότητας και του εισοδήματός της. Κάποια από αυτά, όπως οι «Ιστορίες που κρύβονταν σε προφανή μέρη» ξεκίνησαν να αναρτώνται στην πλατφόρμα socomic.gr με τόση επιτυχία, που έφτασαν και στο τυπογραφείο. Σήμερα, οι συνεργασίες της δεν έχουν μειωθεί. Ειδικά οι ψηφιακές όμως, έχουν αποκτήσει μία ακόμα διάσταση: «Ο κόσμος μένει στο σπίτι, έχοντας ανάγκη και για επικοινωνία, για τέχνη», λέει. «Τα διαδικτυακά κόμικς, με τον αφηγηματικό τους χαρακτήρα, λειτουργούν και ως μια παρηγοριά». Ένα σχέδιο της Αλέξιας Οθωναίου για τον κορωνοϊό, όπως αναρτήθηκε στο socomic.gr Η ιστορία τους ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Η σειρά «Witches and Stiches» του Αμερικανού Ερικ Μιλίκιν ήταν ίσως η πρώτη που δημοσιεύθηκε ψηφιακά. Με την έλευση του world wide web αρκετοί άρχισαν να σχεδιάζουν κόμικς αποκλειστικά για τις οθόνες των υπολογιστών, ενώ οι μεγάλοι παίκτες, όπως η Marvel και η DC ενίσχυσαν το ψηφιακό κομμάτι τους από τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Στην Ελλάδα η πλατφόρμα socomic.gr διαθέτει ένα αρχείο με στριπάκια που φτάνει ως τον Σεπτέμβριο του 2011. Εδώ μπορεί κανείς να βρει την αφρόκρεμα της ελληνικής σκηνής: ο Μιχάλης Διαλυνάς, ο Ηλίας Κυριαζής, ο Pan Pan, ο Tas Mar, η Δήμητρα Αδαμοπούλου και άλλοι που αδικούμε, έχουν ανεβασμένα αρκετά έργα τους – αρκετά για να διαβαστούν σε δύο πανδημίες. Ένας από αυτούς είναι και ο Αντώνης Βαβαγιάννης, υπεύθυνος για τα περίφημα «Κουραφέλκυθρα»: είναι η δική του σειρά που ξεκίνησε από το socomic.gr, εκδόθηκε σε χαρτί από την Jemma και πλέον δημοσιεύεται από το luben.tv. «Ένας κομίστας είναι συνηθισμένος να δουλεύει από το σπίτι», λέει ο Αντώνης Βαβαγιάννης. «Ίσως τώρα είναι ευκαιρία να σχεδιάσεις περισσότερο, ενώ την ίδια στιγμή δεν μπορείς, σαν δημιουργός, να ζεις σε ένα συννεφάκι. Υπάρχει λοιπόν μια μικρή αλλαγή στη θεματολογία. Ανέβασα ένα στριπάκι που δεν εντάσσεται στα “Κουραφέλκυθρα”, αλλά δεν μπορούσα να μη σχολιάσω όσα συμβαίνουν. Όσοι έχουμε ως μέρος της δουλειάς μας το χιούμορ, το χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και τα σχόλια του κόσμου που σε ευχαριστεί γιατί του φτιάχνεις τη διάθεση». Έκτακτο επεισόδιο από τα «Κουραφέλκυθρα» του Αντώνη Βαβαγιάννη, που δημοσιεύθηκε στο luben.tv Ο Σταύρος Κιουτσούκης, γνωστός για τα «Yellow Boy» και «Ο δεξιοτέχνης» (Ένατη Διάσταση), προτιμάει να αναρτά τα «ορφανά» σκίτσα του στα προσωπικά του κοινωνικά δίκτυα. Η θεματολογία του δεν έχει αλλάξει τόσο, όσο έχει βρει ένα «όχημα» στη συνθήκη της απομόνωσης, την οποία προσπαθεί να αντιμετωπίζει με αισιοδοξία. «Ναι, έχω παρατηρήσει μια μικρή αύξηση της επισκεψιμότητας», λέει, «ενώ αρκετοί αναγνώστες σε απομόνωση εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους. Οι δημιουργοί βέβαια περιμέναμε την άνοιξη και τα δύο μεγάλα φεστιβάλ του χώρου που αναβλήθηκαν». Το ένα ήταν το Comic Con της Θεσσαλονίκης και το άλλο το Comicdom της Αθήνας. Το δεύτερο ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 4-6 Σεπτεμβρίου. Η ομάδα του, σύμφωνα με τη Λήδα Τσενέ, προσπαθεί να διατηρήσει ενεργό το ενδιαφέρον του κοινού, με πρωτοβουλίες όπως το Digital Artists Alley που καλεί τους δημιουργούς να προβάλουν ηλεκτρονικά τη δουλειά τους, την ενημέρωση για τη δυνατότητα ηλεκτρονικών παραγγελιών που προσφέρουν τα καταστήματα κόμικς ή τις δραστηριότητες για παιδιά μέσω της Athens Comics Library. Ένα καρέ για την ανάγνωση κόμικς σε περίοδο απομόνωσης, από τα social media του Σταύρου Κιουτσούκη «Η ανθρωπογεωγραφία του κοινού των κόμικς αλλάζει», παρατηρεί η Λήδα Τσενέ, «με τον κόσμο που είναι εξοικειωμένος με την ψηφιακή ανάγνωση να αυξάνεται». Η Αλέξια Οθωναίου προσθέτει μια άλλη πτυχή: «Είναι όπως και με την τηλεργασία», λέει. «Σημασία έχει και η κοινότητα, το δίκτυο των ανθρώπων. Όταν ο κόσμος μένει σπίτι μόνος παρακολουθώντας τέχνη, εντείνεται και μια εξατομίκευση που δεν είναι ωφέλιμη. Αγαπώ τα webcomics, αλλά ας μη μείνουμε μόνο σε αυτό». Και το σχετικό link...
  2. Valtasar

    Ο ΒΑΡΔΟΣ

    Ιρλανδία, μέσα του 19ου αιώνα. Η χώρα αναρρώνει από τον Μεγάλο Λιμό. Φτώχεια και πείνα μαστίζουν τον πληθυσμό. Κάπου κοντά στη μικρή πόλη του Άθερνυ, πλάι στο ποτάμι, ένα παιδί μάταια περιμένει κάθε σούρουπο τη νεράιδα που κάποτε συνάντησε στις όχθες του. Οι Θεοί θα ακούσουν τη θλίψη του παιδιού και το μονοπάτι του θα διασταυρωθεί με αυτό ενός περιπλανώμενου βάρδου. Ενός ιππέα με πράσινο μανδύα... (από το οπισθόφυλλο) Παραθέτω και μια εσωτερική σελίδα για να δείτε το σχέδιο. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους
  3. Αλεξάνδρεια- Μια οικογενειακή ιστορία σε πολυπολιτισμικό φόντο Ο Νικόλας Στεφαδούρος είναι αρκετά γνωστός τα τελευταία χρόνια στο χώρο του ελληνικού comic. Βραβευμένος το 2016 στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς, ως Καλύτερος Νέος Καλλιτέχνης, έχει κυκλοφορήσει ήδη τα Memory Lane και OMG Zombie, ενώ ιδιαίτερη εκδοτική επιτυχία είχε με τους GRamers: The comic. Με την Αλεξάνδρεια ο Στεφαδούρος σκιτσογραφεί το -μέχρι σήμερα- πιο προσωπικό του έργο. Αφηγητής του comic είναι ο πατέρας του, ο Γιώργος Στεφαδούρος, ο οποίος διηγείται την ιστορία της οικογένειάς του στα παιδικά του χρόνια του στην Αλεξάνδρεια. Ο Νικόλας Στεφαδούρος στην Αλεξάνδρεια εικονογραφεί μερικές ιστορίες απ’ αυτές που διηγούνται οι μεγαλύτεροι στα παιδιά, που κάθονται οκλαδόν για να τους ακούσουν. Και είναι οι ιστορίες της δικής του οικογένειας, του πατέρα του (που τις εξιστορεί), της μητέρας του, των παππούδων του και των φίλων τους. Γι’ αυτό και είναι τόσο προσωπικές, που ξεχειλίζουν από τρυφερότητα και συναίσθημα. Η Αλεξάνδρεια πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο socomic.gr, όπου για πολύ καιρό ο Στεφαδούρος συγκέντρωνε με μεράκι τις ιστορίες του πατέρα του και τις σκίτσαρε ως ημι-αυτοτελείς σελίδες ενός comic, που όταν θα ολοκληρωνόταν στόχευε να τυπωθεί. Τελικά η έντυπη έκδοση του comic, ήρθε αυτό τον καιρό από τις εκδόσεις Webcomics. Σίγουρα πρόκειται για μια προσεγμένη σκληρόδετη έκδοση, της οποίας τις πλημμυρισμένες με χρώματα σελίδες αξίζει να έχει στη συλλογή του κάθε λάτρης των comics. Όμως πέρα απ’ τη χαρά της μεταφοράς του comic στο χαρτί (που ήταν ανέκαθεν και ο τελικός προορισμός του), στην έντυπη έκδοση υπάρχουν 10 επιπλέον σελίδες, με το τέλος της ιστορίας, που δεν δημοσιεύτηκαν στο socomic.gr. Το comic μας ταξιδεύει στην ελληνική παροικία της Αιγύπτου τη δεκαετία του ’60, όπου ο Γιώργος Στεφαδούρος και τα αδέρφια του μεγάλωναν σε μια πόλη, πραγματικό χωνευτήρι πολιτισμών. Μπορεί το ελληνικό στοιχείο να ξεχωρίζει στην οπτική του αφηγητή, ο οποίος με νοσταλγία θυμάται τους φούρνους και τα ζαχαροπλαστεία των Ελλήνων, τα χριστιανικά έθιμα και φυσικά τον Καβάφη, όμως η Αλεξάνδρεια ήταν για την οικογένεια του Στεφαδούρου και ένα σημείο συνάντησης με άλλους πολιτισμούς και παραδόσεις. Έτσι οι παιδικές του αναμνήσεις είναι πλημμυρισμένες από παιχνίδια, είτε με άλλα παιδιά που μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες, είτε και με τα αδέρφια του στην ταράτσα του σπιτιού, όπου έπαιζαν ποδόσφαιρο και μπέιζμπολ. Οι περίπατοι των παιδιών στην αγορά της πόλης τους ήταν γεμάτοι μυρωδιές που τους προκαλούσαν να σταματήσουν πότε στον παγωτατζή, πότε στον Αιγύπτιο της λαϊκής που πουλούσε μάνγκο και πότε στον κουλουρτζή ή στον ζαχαροπλάστη. Ακόμα και οι θρησκευτικές τελετές χριστιανών και μουσουλμάνων συνυπήρχαν στους ίδιους δρόμους και στις ίδιες γειτονιές. Η Αλεξάνδρεια μπορεί να μην ήταν ο ιδανικός τόπος (γιατί τότε δεν θα αναγκαζόταν και να γυρίσει στην Ελλάδα η οικογένεια του Στεφαδούρου), αλλά ήταν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό ανθρώπων και πολιτισμών, οι οποίοι καθημερινά συγχρωτίζονταν και αντάλλαζαν ιδέες, ήθη και έθιμα. Πέρα όμως από την κοινωνική ματιά του έργου, πρόκειται για μια προσωπική ιστορία, γεμάτη συναισθήματα, αστείες στιγμές, νοσταλγία, έρωτα, χαρά, αλλά και πόνο. Εξάλλου αυτή είναι η ζωή και μέσα στις σελίδες της Αλεξάνδρειας διαβάζουμε τόσο τις ευχάριστες, όσο και τις θλιβερές στιγμές της, που μας συγκινούν. Όλα αυτά τα στοιχεία μας προσφέρουν μια ιδιαίτερα ευχάριστη γνωριμία με τον Γιώργο Στεφαδούρο, κομμάτια της ιστορία της ζωής του οποίου ξετυλίγονται με τον ομορφότερο τρόπο μέσα απ’ το σχέδιο του Νικόλα Στεφαδούρου. Το σκίτσο του είναι καρτουνίστικο, όπως συνηθίζει να το χαρακτηρίζει και ο ίδιος ο Στεφαδούρος και γεμάτο ζωντανά χρώματα. Εκπέμπει νοσταλγία και μια παιδικότητα, αλλά υπάρχουν στιγμές που γίνεται σκοτεινό και βαρύ, για να αποτυπώσει τις αλλαγές της διάθεσης των πρωταγωνιστών. Επιπλέον ενδιαφέρον παρουσιάζει η ιδέα του σκιτσογράφου να προσθέτει συχνά στις σελίδες του comic και μια φωτογραφία από ένα αληθινό αντικείμενο (π.χ. λουκουμάδες, ποτήρι καφέ). Αυτή η τεχνική ίσως στις πρώτες σελίδες παραξενέψει τον αναγνώστη, επειδή με αυτές τις προσθήκες φαίνεται να χάνεται η ομοιομορφία της σελίδας. Όμως όσο προχωράει η ιστορία φαίνεται ότι ο Στεφαδούρος στόχευε να χρησιμοποιήσει αυτό το κομμάτι της σελίδας, είτε για να προσθέσει ρεαλισμό στις ιστορίες του, είτε και για να μας προσφέρει τις φωτογραφίες από ντοκουμέντα, όπως τα ταμπελάκια ραπτικής του παππού του. Η Αλεξάνδρεια είναι ένα απ’ αυτά τα comics που δίνουν ζωή σε όμορφες ιστορίες, οι οποίες θα ήταν κρίμα να χαθούν. Και η μορφή του comic είναι ο ιδανικός τρόπος να διαβαστεί από πολύ κόσμο (ανεξαρτήτως ηλικίας) η ιστορία του Γιώργου Στεφαδούρου. Πηγή
  4. albertus magnus

    ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

    Επιμέλεια αραβικών κειμένων: Αγγελική Κοπέλου Από το οπισθόφυλλο: 1967. Μια ελληνική οικογένεια, που ζει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ετοιμάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ο μικρός γιος της οικογένειας αναγκάζεται να αφήσει πίσω του τις συνήθειες, τις φιλίες και την πόλη που αγαπάει, για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Ο Γιώργος Στεφαδούρος αφηγείται τη ζωή στην ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας, τα έθιμα και τις πολιτισμικές επιρροές των Ελλήνων στην Αίγυπτο, και ξεκινάει ένα ταξίδι που εικονογραφεί ο γιος του, ο Νικόλας, με τον πιο ταιριαστό τρόπο. ---------------------------------- Ο πατέρας διηγείται κομμάτια της ζωής του και ο γιός τα μεταφέρει σε ένα γλυκό και όμορφο κόμικ που σίγουρα θα σε κάνει να θέλεις να μάθεις περισσότερα για την ελληνική παροικία στην Αίγυπτο. Βέβαια η ιστορία δεν μένει μόνο εκεί δηλ στα παιδικά χρόνια του ήρωα μας στην Αλεξάνδρεια αλλά δείχνει και την μετέπειτα ζωή του τόσο τις χαρές όσο και τις λύπες. Μια πολύ καλή δουλειά που πρωτοδημοσιέυτηκε στην ιστοσελίδα socomic.gr και τώρα κυκλοφορεί συγκεντρωμένο και που φυσικά αποτελέι μια κατάθεση ψυχής και αληθινών περιστατικών. Σημείωση πρώτη. Ευχαριστώ τον germanicus καθώς έκλεψα εχμ.. δανείστηκα από αυτό το thread μερικές εικόνες από το εσωτερικό του κόμικ και έτσι δεν χρειάστηκε να τις ψάξω. Σημείωση δεύτερη. Αυτό το κόμικ το είχα βάλει στο μάτι και ήθελα να το βρώ στο comicdom οπωσδήποτε και χαίρομαι που το βρήκα. Ο πεθερός μου είναι Αιγυπτιώτης οπότε όπως καταλαβαίνετε είχα ένα ακόμη λόγο να θέλω να το αγοράσω.
  5. germanicus

    "Αλεξάνδρεια" από Webcomics

    Αντιγράφω από fb === 1967. Μια ελληνική οικογένεια, που ζει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ετοιμάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ο μικρός γιος της οικογένειας αναγκάζεται να αφήσει πίσω του τις συνήθειες, τις φιλίες και την πόλη που αγαπάει, για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Ο Γιώργος Στεφαδούρος αφηγείται τη ζωή στην ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας, τα έθιμα και τις πολιτισμικές επιρροές των Ελλήνων στην Αίγυπτο, και ξεκινάει ένα ταξίδι που εικονογραφεί ο γιος του, ο Νικόλας, με τον πιο ταιριαστό τρόπο. Αφήγηση: Γιώργος Στεφαδούρος Σενάριο & Σχέδιο: Νικόλας Στεφαδούρος Είδος: Βιογραφία Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 20 Απριλίου 2018 Μέγεθος: 17 Χ 24 εκατοστά, 132 Έγχρωμες σελίδες, Σκληρό εξώφυλλο ISBN: 978-618-83025-4-9 Τιμή: 14,90 ευρώ O Νικόλας Στεφαδούρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, εργάστηκε ως μηχανικός αλλά σύντομα τον τράβηξε το αντικείμενο του εικονογράφου και του κομίστα. Παρακολούθησε στη σχολή Βακαλό το μονοετές εργαστήριο κόμικς με δάσκαλο τον γνωστό κομίστα Νίκο Κούτση. Έχει συνεργαστεί με μεγάλες εταιρείες όπως οι Desyllas Games, MAC Cosmetics, Dufry και με γνωστούς Έλληνες καλλιτέχνες όπως οι Γιάννης Ζουγανέλης και Σταμάτης Κραουνάκης. Σχεδιάζει κόμικς για λογαριασμό του Socomic.gr, προϊόντα για λογαριασμό του Teesney.com και διδάσκει κόμικς στο Εργαστήρι Τέχνης «Ζωγραφίζω» στο Νέο Ηράκλειο. Περισσότερα στο: www.stefadouros.gr http://webcomics.gr/?p=1963 === Και μερικές σελίδες όπως δημοσιεύονταν στο socomic.gr
  6. Ηubris: Ο καπιταλισμός κατακτά και τις ψυχές μας (κυριολεκτικά) ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ SPOILERS Μία από τις μεγάλες εκπλήξεις του 2017 ήταν το Ηubris  (εκδόσεις Webcomics) της Ευγενίας Κουμάκη. Αποτέλεσε μια φρέσκια σχεδιαστικά και κυρίως θεματικά ματιά σε θέματα που, αν και έχουμε δει συχνά σε κόμικ επιστημονικής φαντασίας, δεν συνηθίζουμε να τα σκεφτόμαστε κάτω από διαφορετικούς όρους. Έχοντας όλα τα υλικά να μετατραπεί σε ένα πρώτης τάξης επεισόδιο του Black Mirror, και μάλιστα από τα πιο βαριά και απαισιόδοξα, το κόμικ θέτει στο προσκήνιο του ερωτήματα για την ψυχή και την σημασία της, αλλά με βαθιά υλιστικούς όρους. Και από μια τέτοια ματεριαλιστική προσέγγιση, δε θα μπορούσε να λείπει και το ζήτημα του καπιταλισμού, και μάλιστα, του πιο σκληρού του προσώπου, το οποίο έχουμε ήδη αρχίσει να συνηθίζουμε. Η Κουμάκη εκθέτει τα θέματα της στο παρασκήνιο. Τα αφήνει να λειτουργούν πίσω από τις πράξεις των ηρώων, σαν σκιώδεις οργανοπαίκτες που δίνουν ρυθμό στο δράμα των καρέ. Οι χαρακτήρες της (η τραγική μητέρα/σύζυγος Σάνι, ο πατέρας/αστυνομικός Τζέις, η ιδεαλίστρια επιστήμων Ολίβια) βιώνουν τα αποτελέσματα πράξεων για τις οποίες δεν έχουν έλεγχο ή ευθύνη. Ωστόσο αυτή την μοίρα δεν την δέχονται αδιαμαρτύρητα: παλεύουν, αγωνίζονται και ορθώνουν το ανάστημα τους, κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα να μοιάζει με γροθιά στο στομάχι. Και είναι αδιέξοδο όχι γιατί το τέλος είναι προδιεγραμμένο. Η δημιουργός αποφεύγει με μεγάλη επιμέλεια τα κλισέ και τον ντεντερμινισμό παρόμοιων ιστοριών. Αντίθετα, το πολύ σκοτεινό φινάλε δίνεται μέσα από την αδυναμία των ηρώων να καταλάβουν τον πραγματικό, άυλο, αντίπαλο τους, που απλά προσωποιείται στο Στάινερ. Ουσιαστικός αντίπαλος τίθεται ένα είδος ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, που, ελλείψει άλλων πεδίων κερδοφορίας, εισβάλει κυριολεκτικά σε πράγματα που μέχρι σήμερα δεν είχε πρόσβαση: στη φύση, στο θάνατο, στις ψυχές μας. Ακόμα και τα -αγέννητα σώματα- των εμβρύων δεν ξεφεύγουν. To πραγματικά τρομακτικό στο Ηubri είναι ότι το μέλλον που οραματίζεται (έστω και στους εφιάλτες του) είναι σχεδόν (ή ήδη) εδώ, και, ακόμα χειρότερα, δεν φαίνεται να υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί. Ταυτόχρονα, η ιστορία, ενώ είναι πολύ κοντά με θέματα που ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια την μαζική κουλτούρα και ειδικά την 9η Τέχνη, αποφεύγει όλες τις συνηθισμένες ελλείψεις ή αντιφάσεις με τις οποίες αυτή τα διαχειρίζεται. Για παράδειγμα, ενώ θα ήταν πολύ εύκολο να μεταχειριστεί το σχήμα του καρτεσιανού θεάτρου όταν κάνει λόγο για μεταμψύχωση (όπως έκανε και το Black Mirror) η Κουμάκη μεταχειρίστηκε τον όρο ψυχή με όρους φυσικής και ύλης, ένα καθαρά μετρήσιμο και παρατηρήσιμο φαινόμενο από την θετική επιστήμη. Αυτη η παρέμβαση, και κυρίως η κατάρρευση της πνευματικότητας που είναι συνυφασμένη με την γενική μυθολογία της ψυχής προκαλεί μια γενική ταραχή, τόσο στην ιστορία όσο και στον αναγνώστη, έστω και ασυναίσθητα. Αυτό δεν είναι άσχετο με τον ακραίο (ή ύστερο) καπιταλισμό που αναφέρεται παραπάνω. Αντίθετα, είναι δύο φαινόμενα που ανατροφοδοτούνται: όσο οι μεγάλες αφηγήσεις (της θρησκείας, της εργασίας, της κοινωνίας) καταρρέουν, τόσο περισσότερο ανάγκη έχουν οι άνθρωποι κάτι σταθερό, έστω και αν αυτό είναι ο τρόμος ο ίδιος. \ Το σχέδιο του Hubris κινείται σε μια παρόμοια λογική με αυτή του σεναρίου. Τα καρέ της είναι επικεντρωμένα στα πρόσωπα, σαν κοντινές λήψεις, εστιάζοντας στην προσωπική και ανθρώπινη πλευρά των καταστάσεων που βιώνουν. Οι εξωτερικοί χώροι βέβαια δεν απουσιάζουν. Χρησιμοποιούνται κυρίως για να τονίσουν αντιθέσεις ή περάσματα σε άλλες καταστάσεις, είτε τοποθεσίες είτε… σώματα. Την ίδια στιγμή, τα στρωτά και γήινα χρώματα κρατούν την προσοχή του κοινού στην ιστορία, η οποία αποκτά έναν πολύ καθημερινό και προσγειωμένο τόνο (άρα και πιο δραματικό). Βέβαια, το κόμικ δεν είναι χωρίς τις ελλείψεις του. Πολλές φορές ο ρυθμός χάνεται και οι καταστάσεις μοιάζουν να επιταχύνουν ή να επιβραδύνουν χωρίς έλεγχο. Συγχρόνως, κάποια καρέ φαίνεται σαν να ήθελαν λίγη περισσότερο επεξεργασία. Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό δεν μειώνει την αξία της δημιουργίας αυτής. Επιλογικά, το Hubris είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται η επιστημονική φαντασία στις μέρες μας. Μια πολύ προσγειωμένη εικόνα του μέλλοντος, με τα υλικά του σήμερα. Πηγή
  7. GreekComicFan

    ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

    Συνέχεια από τον κόσμο των Χρονικών της Άλω, αυτή την φορά σε σενάριο και σχέδιο του Βασίλη Ζήκου και σε έκδοση σκληρόδετου άλμπουμ, φορμά που επιβάλλεται για αυτή την δουλειά. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω διαβάσει τα χρονικά της Άλω και φοβήθηκα πως θα χαθώ στο τι έχει προηγηθεί. Στην αρχή λοιπόν επιβεβαιώθηκα, καθώς ξεκινάει άμεσα εν μέσω γεγονότων και με πολλές σεκάνς να είναι φορτωμένες και σχεδιαστικά (ίσως ένα θέμα που θα έπρεπε να προσεχθεί για να υπάρχει το κατάλληλο Jump in point, απαραίτητο σε εκδόσεις άλμπουμ σαν και αυτή), αλλά στην πορεία στρώνει και γίνεται ενδιαφέρον. Όχι κάτι πρωτοφανές, αλλά ενδιαφέρον πάραυτα. Όσοι διαβάζουν βιβλία φαντασίας τύπου Dragonlance θα βρεθούν στο στοιχείο τους σίγουρα, με πολέμους και μηχανορραφίες μεταξύ ξωτικών, προελεύσεις και world building με πολλά πράγματα να αποστηθίσουν (ξέρω πως μερικοί έχουν αλλεργία με κάτι τέτοια, αλλά αυτά έχει το είδος. Είτε σας αρέσουν είτε δεν είναι για εσάς). Το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο κεφάλαια επίσης: τα η Θυσία του δράκου και ο Ονειρομάντης, ενώ είναι ξεκάθαρα φτιαγμένο για να συνεχιστεί, μιας και το αφήνει σε κρίσιμο σημείο και με την ένδειξη "Τέλος Πρώτου Τόμου". Το σχέδιο τώρα, μπορεί να το κάνει άλλο άτομο αλλά παραμένει σε υψηλό επίπεδο, και είναι αυτό που θα τραβήξει και πολύ κόσμο, ασχέτως αν γουστάρουν το είδος ή όχι. Ο σχεδιαστής μάλιστα δίνει και την αίσθηση πως μπορεί να μας δώσει και καλύτερα πράγματα στο μέλλον. Ακόμα και έτσι όμως, κάλλιστα θα μπορούσαν τα σχέδια να βγουν ως αυτόνομο λεύκωμα. Περιμένουμε την συνέχεια λοιπόν. Ελπίζω να μπήκε μια σειρά και να βλέπουμε τουλάχιστον ένα άλμπουμ το χρόνο. Σελίδα της εκδοτικής, όπου υπάρχει και ένα pdf ως δείγμα. Το άλμπουμ υπάρχει και στην βιβλιοθήκη της ΛΕΦΙΚ για ανάγνωση.
  8. Ο Γλύπτης του Scott Mc Cloud – Ένα πραγματικό θαύμα της 9ης τέχνης Η μεταφρασμένη έκδοση της webcomics δίνει την ευκαιρία στο ελληνικό κοινό να γνωριστεί με το μεγαλόπνοο έργο του Scott Mc Cloud που ολοκληρώθηκε μέσα σε πέντε ολόκληρα χρόνια, δίνοντας νέα διάσταση στο είδος. Αν θέλετε να διαβάσετε φιλόδοξα κόμικς και graphic novels, έχετε πολλές επιλογές, αλλά αν θέλετε να μάθετε πώς να τα διαβάσετε, ίσως πρέπει να ξεκινήσετε με τον Scott McCloud. Ο συγγραφέας και καλλιτέχνης έγινε γνωστός με την υπερηρωική σειρά «Zot!» (1984-91), στη συνέχεια με το «Κατανοώντας τα Comics» (1993), έδωσε μια εξήγηση, σε μορφή κόμικς, για την μορφή των κόμικς. Το «Reinventing Comics» (2000) πρόβλεψε ευρείες χρήσεις για ψηφιακές πλατφόρμες. Το «Make Comics» (2006) έδειξε στους πιθανούς δημιουργούς πώς να χρησιμοποιήσουν τα στυλό και τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά εργαλεία που διαθέτουν. O Γλύπτης ξεφεύγει από τεχνοκρατικές εξηγήσεις και αναλύσεις των μορφών και μέσων στα κόμικς, γυρνώντας στην κλασσική μορφή μιας ιστορίας με αρχή, μέση και τέλος. Ένας γλύπτης που ονομάζεται David Smith έχει ξεβραστεί από τον κόσμο της τέχνης της Νέας Υόρκης. Απένταρος και απελπισμένος, συναντά το φάντασμα του παππού του Χάρι, ο οποίος ρωτάει: «Τι θα έδινες για την τέχνη σου;» Ο Ντέιβιντ απαντά: «Τη ζωή μου» και έτσι είναι: Ο Διάβολος-Χάρι του προσφέρει τη δύναμη να σχηματίσει οτιδήποτε – σκυρόδεμα, χάλυβα, σάρκα – με τα γυμνά του χέρια και έχει «200 ημέρες για να το χρησιμοποιήσει προτού πεθάνει». Ο Ντέιβιντ δέχεται σαν άλλος Φάουστ και ο παππούς εξαφανίζεται. Μεθυσμένος, απογοητευμένος και χωρίς φίλους, σχεδόν πέφτει στις ράγες του τρένου. Στη συνέχεια, μια γενναιόδωρη ηθοποιός που ονομάζεται Meg τον σώζει και τον φιλοξενεί σπίτι της . Αλλά ο αντικοινωνικός, αμήχανος, σεξουαλικά άπειρος David θέλει περισσότερα. Παρόλο που τον απορρίπτει στην αρχή, οι δυο ερωτεύονται και ο David πρέπει να επιλέξει πώς θα περάσει τις υπόλοιπες μέρες του: με τον Meg ή με την τέχνη; Όσον αφορά την ροή της ιστορίας , ο McCloud είναι αρκετά ικανός ώστε να κάνει αυτό το βιβλίο να φεύγει σαν νερό. To τέχνασμα του χρονικού ορίου και το αν ο David θα πεθάνει ή όχι δίνει στο βιβλίο έναν ενσωματωμένο τρόπο προκειμένου να κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Οι σκηνές μεταξύ του David και του Θανάτου είναι οι πιο συναρπαστικές, ειδικά αφού ο Θάνατος παίρνει τη μορφή ενός από τους αγαπημένους συγγενείς του. Η περαιτέρω διάταξη της διαμόρφωσης των αλληλεπιδράσεών τους γύρω από τα παιχνίδια σκακιού δίνεται σε κάποιο πόνο πέρα από το παλιό κλισέ, αφού ήταν πάντα μέρος του παρελθόντος τους. Για ένα βιβλίο που αφορά έναν καλλιτέχνη και τον αγώνα του να αναγνωριστεί, ένας εκπληκτικά μικρός αριθμός από το σύνολο των 500 σελίδων δίνεται στην παραγωγή της τέχνης και των γλυπτών. Αντ ‘αυτού, η πλοκή τείνει να επικεντρωθεί στην ερωτική σχέση του Dave και της Meg, κάτι που θεωρήθηκε λάθος για τους ξένους κριτικούς. Η προσεκτική χρήση των μέσων από το McCloud στο φανταστικό μέρος διατηρεί την εστίαση στα ανθρώπινα συναισθήματα και προβλήματα: την κατάθλιψη, την απογοητευμένη φιλοδοξία και την αγάπη. Ο Γλύπτης είναι λιγότερο για τα θαύματα της εξουσίας απ’ ό,τι για τα τείχη που χτίζουμε μεταξύ μας, και τι συμβαίνει όταν τα αφήσουμε να πέσουν. Μερικά από τα καρέ – το πεζοδρόμιο που μετατρέπεται σε ένα ημερολόγιο που πέφτει στην άβυσσο ή ένα πτώμα που έχει παγώσει πάνω από το σκυρόδεμα – δείχνουν την επιδέξια τέχνη του McCloud και ο Γλύπτης εξελίσσεται σε ένα graphic novel με θέμα μια εφευρετική και συγκινητική ιστορία αγάπης. Πηγή
  9. Η μεταφυσική της επιστήμης Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Τι θα συμβεί στην ανθρωπότητα αν…; Ενα από τα πολλά «αν», μεταφυσικά γοητευτικό και ταυτόχρονα εφιαλτικό, εξετάζει το «Hubris» της Ευγενίας Κουμάκη. Σε ένα κοντινό μέλλον, οι επιστήμονες αποδεικνύουν την ύπαρξη της μετενσάρκωσης. Και η ζωή στη Γη, πριν και μετά τον θάνατο, αλλάζει για πάντα Διατυπώναμε τις ενστάσεις μας από αυτές εδώ τις σελίδες πριν από λίγους μήνες για την (κατά τα άλλα δικαιολογημένη ως προς τους οικονομικούς όρους) επιμονή πολλών Ελλήνων δημιουργών και εκδοτών να κυκλοφορούν τα έργα τους σε ολιγοσέλιδες συνέχειες και μικρά τεύχη, συχνά χωρίς περιοδικότητα. Υπάρχουν, φυσικά, και εξαιρέσεις. Η Ευγενία Κουμάκη, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα των ελληνικών κόμικς, σε ηλικία μόλις είκοσι επτά ετών, δημιούργησε μια ολοκληρωμένη και αυτοτελή ιστορία που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη χωρίς να παραπέμπει σε επόμενα τεύχη (αν και θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερη ώστε ο ψυχισμός των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων να αποδοθεί πιο αποτελεσματικά και πολύπλευρα). Το «Hubris» (εκδόσεις Web Comics) ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στην επιστημονική φαντασία μελλοντολογικού τύπου και τη μεταφυσική, καθώς το κεντρικό θέμα είναι η επιστημονική απόδειξη, προετοιμασία, παρατήρηση, μέτρηση και καταγραφή ενός κατεξοχήν πνευματικού ζητήματος όπως η μετενσάρκωση. Πόσο έτοιμοι είναι οι άνθρωποι να ανεχτούν και να αποδεχτούν ως πραγματικότητα τέτοιες υποθέσεις; Θα διαρραγεί, άραγε, εντός λίγων ωρών η κοινωνική συνοχή ή, αντίθετα, θα ενδυναμωθεί ως αντίδραση στο φαινομενικά παράλογο και το κοινωνικά επικίνδυνο; Η ανθρωπότητα θα καταστραφεί μπροστά στα νέα δεδομένα ή θα αλλάξει πορεία αγκαλιάζοντάς τα και ενσωματώνοντάς τα σε μια νέα και αρχικώς απρόβλεπτη καθημερινότητα; Η Κουμάκη δίνει τις δικές της απαντήσεις και καλεί τον αναγνώστη να δώσει κι αυτός τις δικές του. Και κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο όταν στη διατύπωση της ερώτησης υπεισέρχεται ο παράγοντας του θανάτου και του χρήματος. Τότε ακόμα και μια ιστορία οικογενειακής αγάπης μπορεί να μετατραπεί σε σχόλιο με αρκετούς συμβολισμούς για την οντολογία, την ύπαρξη, τη ζωή και τον θάνατο κάθε ανθρώπου. Το σχέδιο της Κουμάκη είναι κατάλληλο για τέτοιες ιστορίες, καθώς με τη χρήση τεχνοτροπικών στοιχείων των ιαπωνικών manga και με έντονα χρώματα αποδίδει έξυπνα την απόγνωση των ανθρώπων και την απόπειρά τους να ξορκίσουν το κακό απλώς αποστρέφοντας το βλέμμα τους. Σε αντίθεση με τα χολιγουντιανά σενάρια ανάλογων θεμάτων, η Κουμάκη δεν στήνει μια «υπερπαραγωγή», αλλά επιλέγει να αναμετρηθεί με το περιεχόμενο του έργου της σε χαμηλούς τόνους. Δεν δίνει απαντήσεις αλλά αφήνει αιχμές για τους ελλιπείς επιστημονικούς ελέγχους και την ασυδοσία ορισμένων επιστημόνων, δεν σχεδιάζει «κραυγαλέα», αλλά προτιμά τα «συντηρητικά» ορθογώνια πλαίσια, παραμένοντας όμως με συνέπεια προσηλωμένη στο σενάριο. Σε ένα σφιχτό και καλοδουλεμένο σενάριο που θα μπορούσε, όμως, να επεκταθεί περισσότερο και σε σχέδια που συνδυάζονται ιδανικά μαζί του. Σε ένα βιβλίο εντέλει που αποδεικνύει για ακόμη μια φορά τη δυναμική που κρύβεται πίσω από μια νέα γενιά δημιουργών κόμικς, για τους οποίους θα συζητούμε όλο και περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Πηγή
  10. Οι εκδόσεις Webcomics σας προσκαλούν στην παρουσίαση των νέων κόμικς Moufa του Γιώργου Κομιώτη και Hubris της Ευγενίας Κουμάκη, το Σάββατο 10 Ιουνίου 2017 και ώρα 18:30 στο The White Rabbit (Σολωμού 12/Στουρνάρη 11, Εξάρχεια). Μπορείτε να βρείτε και τον σύνδεσμο της παρουσίασης στο facebook: Στην παρουσίαση έχουμε την τιμή να φιλοξενήσουμε τους Ηλία Ταμπακέα και Πάρι Μέξη, οι οποίοι θα μιλήσουν για τους δημιουργούς και τα έργα τους. Περισσότερα, στην ιστοσελίδα της εκδοτικής. Btw, πολύ πράγμα αυτό το καλοκαίρι ρε παιδιά.
  11. Ion

    HUBRIS

    Κατά τη διάρκεια μιας live τηλεοπτικής εκπομπής, δύο επιστήμονες, η Ίρινα Μάξοφ και η Ολίβια Μάρτεν ανακοινώνουν στον κόσμο ότι η Μετεμψύχωση μπορεί να αποδειχτεί επιστημονικά. Για να μην έχει αμφιβολίες το κοινό, πειραματίζονται στο πλατό με ένα παιδί-θεατή, και πράγματι του επαναφέρουν μνήμες που ήταν αδύνατο να είναι δικές του. Οι αντιδράσεις από τον κόσμο ήταν όμως αρκετά διαφορετικές απ' ό,τι περίμεναν, καθώς αρχίζει ένα κύμα αυτοκτονιών από ανθρώπους που δεν είναι ευχαριστημένοι με τη ζωή τους, ξέροντας πλέον στα σίγουρα ότι τους περιμένει μια νέα ζωή. Παράλληλα ο αστυνόμος Τζέις προσπαθεί να φτάσει στο σπίτι του και στη γυναίκα του Σάνι, η οποία κυοφορεί δίδυμα, και φαίνεται να βρίσκεται σε μπελάδες. Οι σελίδες 2, 4 και 6 του κόμικ (από το comicsingreece) Δελτίο Τύπου / Ανακοίνωση της έκδοσης στο forum Αφιέρωμα στην Ευγενία Κουμάκη
  12. Ion

    [MOUFA]

    To Moύfa είναι μια συλλογή με τα καλύτερα μονοσέλιδα στριπάκια της ομότιτλης σειράς του Γιώργου Κομιώτη, που δημοσιευόταν στο περιοδικό 9 της Ελευθεροτυπίας. Τα στριπ είναι αυτοτελή και ανεξάρτητα μεταξύ τους, κι ας εμφανίζονται κάποιοι ήρωες σε αρκετά από αυτά: ο χαζός μαθητής που δίνει πάντα τη λάθος απάντηση στη δασκάλα, ο Herr Doctor Pastourmas, ο Σέρλοκ με τον Γουάτσον και άλλοι. Η αρχική ενημέρωση για την κυκλοφορία αυτή είχε γίνει εδώ, απ' όπου "εκλάπη" και η παρακάτω σελίδα-δείγμα που ανέβασε ο GeoTrou ώστε να ξέρετε τι να περιμένετε:
  13. Dr Paingiver

    ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ

    Το Σύννεφο είναι ένα όμορφο κόμικ φαντασίας. Ονειρικό σχέδιο, θολό περιβάλλον. Όμως δεν είναι μόνο φαντασίας. Είναι μιά ιστορία αναζήτησης. Όπως όμως στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό που ψάχνει κανείς, δεν είναι απαραίτητα αυτό που περιμένει και φαντάζεται. Η αναφορά στο οπισθόφυλλο της έκδοσης για "συγκινητικό οδοιπορικό" είναι ταυτόχρονα μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα είναι μιά περιπέτεια που αφήνει τις όποιες συγκινήσεις για το τέλος. Ο κεντρικός χαρακτήρας παλεύει με ένα σωρό "εχθρούς", αλλά ταυτόχρονα παλεύει με τους δαίμονές του. Τελικά καμιά φορά ίσως είναι καλύτερο να χάνουμε από τους δαίμονές μας παρά να τους κερδίζουμε. Με χάλασε σε κάνα δύο σημεία η μετάφραση, με εκφράσεις του τύπου "ασταδιάλα" που δεν ταιριάζουν κατά την άποψή μου στο ύφος του κόμικ. Επίσης να πω ότι με 17,90 ονομαστική τιμή είναι μάλλον ακριβή έκδοση, παρόλο που στέκει εξαιρετικά.
  14. Αντιγράφω από το site των εκδόσεων: ΜΟΥΦΑ (Προφορά: /mou.’fa./) υδραυλικό σωληνοειδές εξάρτημα το οποίο χρησιμοποιείται για να ενώσει δύο σωλήνες. (μεταφορικά) το ψέμα, το παραμύθι. χάλια τίτλος για συλλογή κόμικ. κάτι που έρχεται το 2017 Από τα ελάχιστα στοιχεία μέχρι στιγμής, υποθέτω ότι μάλλον πρόκειται για κάτι κοντινό στο στυλ του πρόσφατου "Θεοί σε Κρίση" ή των "Κουραφέλκυθρων". Ίσως πάλι και όχι. Είδομεν Οψόμεθα …
  15. adams

    Νέο graphic novel από τη webcomics

    σύμφωνα με το comics in greece το νέα graphic novel που θα δουμε μεταφρασμένο εντός του 2017 από τη webcomics θα ειναι το cloud του Κ. Ζαχόπουλου που μόλις τώρα κυκλοφόρησε στα Αγγλικά εξαιρετική επιλογή για άλλη μια φορά
  16. Indian

    ΘΕΟΙ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

    Πρόκειται για την καινούργια δουλειά του Γιώργου Μελισσαρόπουλου (Meliss),γνωστού για τις θρυλικές "κατσαρίδες" του,η οποία κυκλοφόρησε στο ComicDom Con 2016...! Κάνει άμεσες αναφορές στους θεούς του Ολύμπου,καθώς και σατιρίζει τα μαύρα μας τα χάλια την πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα των τελευταίων ετών...! Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο : Συμπληρωματικά να πούμε ότι συμμετείχαν στον χρωματισμό οι Άκης Μελάχρης και Κατερίνα Βαμβασάκη,ενώ την επιμέλεια των κειμένων την έκανε η Νίκη Κωνσταντοπούλου...! Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία κεφάλαια,καθώς επίσης έχει πρόλογο κι επίλογο...! Οι τίτλοι των κεφαλαίων είναι οι εξής : Κακά μαντάτα... Ένα σκάνδαλο θα μας σώσει... Αντίστροφη μέτρηση... Στο τέλος υπάρχει ένα σύντομο βιογραφικό του δημιουργού ενώ εσωτερικά του οπισθόφυλλου ο αναγνώστης θα βρει τις νέες κυκλοφορίες της εκδοτικής...! Αφιέρωμα στον Γιώργο Μελισσαρόπουλο
  17. kwtsos

    ELYSIUM ONLINE

    Τιμή: 14,90 € Προκειται για την ελληνικη εκδοση του κομικ που κυκλοφορησε πρωτη φορα το 2013, αφου προηγηθηκε καμπανια crowdfunding, στα αγγλικα (δες ΕΔΩ την παρουσιαση του). Πλεον μπορουμε να το διαβασουμε και στα ελληνικα απο τις εκδοσεις WebComics. Το ετος 2021 σχεδον τα παντα ειναι συνδεδεμενα με το internet, ακομα και οι πιο μικρες οικιακες συσκευες. Ειναι πλεον εντελως αναποσπαστο κομματι της καθημερινοτητας. Το Elysium ειναι ενα νεο μεσο κοινωνικης δικτυωσης που επιτρεπει στον κοσμο να επικοινωνει με τους νεκρους φιλους ή συγγενεις του οι οποιοι εχουν "ψηφιοποιηθει" ετσι ωστε οι αναμνησεις και η συνειδηση τους να βρισκονται online. Ολοι περιμενουν πως και πως να γινει διαθεσιμη η εφαρμογη για να συνδεθουν. Θα ειναι ομως το Elysium ο ψηφιακος παραδεισος που περιμεναν οτι θα ειναι ; Πολυ καλο κομικ με γρηγορη ροη, απολυτα φυσικους διαλογους (κατι που δεν συμβαινει πολυ συχνα με ελληνικα κομικς ) και αρκετη δραση. Πολυ ωραιο σχεδιο και χρωματισμος και φοβερες οι σκηνες καταστροφης. Το κομικ (η εκδοση του στα αγγλικα) σαρωσε στα Βραβεια Comicdom του 2014 καθως απεσπασε τα εξης βραβεια : Καλυτερο Κομικ, Καλυτερο Σεναριο, Καλυτερο Σχεδιο και Καλυτερη Αυτοεκδοση. Ετσι για να συνεχιζεται η παραδοση των τριων τελευταιων ετων για μενα: comicdom και παρουσιαση κομικ του Κυριαζη Αφιέρωμα στον Ηλία Κυριαζή
  18. GeoTrou

    GRamers The Comic

    Για όσους δεν τους ξέρουν, οι GRamers είναι δύο geek παλικάρια, youtubers περιωπής που ασχολούνται με τα video games. Έχουν όμως μια ιδιαίτερη αγάπη και για τα κόμικς (έκαναν "ρεπορτάζ" στο The Comic Con ). Συνεργαζόμενοι λοιπόν με την WEBCOMICS και το Teesney.com θα βγάλουν ένα κόμικ σε σχέδιο του Νικόλα Στεφαδούρου. Λεπτομέρειες στο βιντεάκι αυτό.
  19. Θα ήταν μεγάλη μας χαρά να σας δούμε την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου στις 18:00-20:30 στο Solaris (Μπόταση 6, Αθήνα) για το signing του OMG, Zombie! από τον Νικόλα Στεφαδούρο και στη συνέχεια (με μια μικρή διακοπή) για να ροκάρουμε στο Off The Chain Club (Ζωοδόχου Πηγής 25, Αθήνα) μετά τις 22:00! Σας περιμένουμε! Η εκδήλωση στο Facebook.
  20. Προσοχή: το άρθρο που ακολουθεί περιέχει spoilers, οπότε καλύτερα να μη διαβαστεί από όσους δεν έχουν διαβάσει ακόμα το κόμικ. Πλάθοντας τον κόσμο ως έργο τέχνης Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Στις ατέλειωτες εκδοχές του μύθου του Φάουστ και της συμφωνίας του με τον Διάβολο έρχεται να προστεθεί ακόμη μία. Συναρπαστική, συγκινητική, αφιερωμένη στην αγάπη, στην καλλιτεχνική δημιουργία, στο πάθος για ζωή που φέρνει ένα μωρό και στο φλερτ με τον θάνατο ως τιμήματος της τέχνης και του έρωτα. «Ο Γλύπτης» του Scott McCloud ζει μια λυτρωτική και τραγική ιστορία. Στον μύθο του Πυγμαλίωνα, ο αρχαίος φανταστικός γλύπτης έπλασε με τα εργαλεία του τη Γαλάτεια κατ’ εικόνα και ομοίωση του κατ’ αυτόν ιδεατού, της εμφύσησε πνοή και ζωή, την ερωτεύτηκε παράφορα και με τις ευλογίες της Αφροδίτης έγιναν ένα αξιομνημόνευτο μέχρι σήμερα ζευγάρι. Στον μύθο του Φάουστ και ειδικότερα στην κατά Γκέτε εκδοχή, μια συμφωνία με τον Διάβολο είναι αρκετή για την εφήμερη επιτυχία, αλλά το συμβόλαιο έχει ημερομηνία λήξης. Τους δυο αυτούς μύθους αξιοποιεί ο Scott McCloud και με θεμέλια δυο πολυχρησιμοποιημένα μοτίβα, αυτό του μοναχικού καλλιτέχνη που η πίστη του στο έργο του κάνει θαύματα και αυτό της υποταγής στο Κακό με στόχο την πρόσκαιρη δόξα και τις σαρκικές απολαύσεις, χτίζει ένα απολύτως πρωτότυπο, σαγηνευτικό και ελεγειακό αστικό παραμύθι που έχει στο επίκεντρό του τον έρωτα και την τέχνη. «Ο Γλύπτης» (εκδόσεις Web Comics, μετάφραση: Νίκος Καμπουρόπουλος) έχει ως πρωταγωνιστή έναν ανθρωποφοβικό και κοινωνικά δυσπροσάρμοστο νεαρό που απεγνωσμένα αναζητά έμπνευση για να φτάσει στην επιτυχία και να αποδράσει από τα δημιουργικά και τα προσωπικά του αδιέξοδα. Αντί για την έμπνευση, ωστόσο, εμφανίζεται ο νεκρός θείος Χάρι, ενσαρκώνοντας και αντιπροσωπεύοντας το Κακό που έρχεται πάντα με την πιο ζεστή και οικεία μορφή, με γλυκά λόγια και ελπιδοφόρες υποσχέσεις. Η ερώτησή του είναι σαφής: «Τι θα έδινες για την τέχνη σου;» Και η απάντηση του νεαρού γλύπτη, σαφέστερη: «Θα έδινα τη ζωή μου». Η συμφωνία κλείνει. Τέχνη άνευ όρων και ορίων. Αλλά μόνο για διακόσιες μέρες. Και μετά το τέλος… Η ξαφνική (επαν)εμφάνιση ενός οικείου και αγαπημένου προσώπου γίνεται η αφορμή για να ξεκινήσει η οργιώδης δημιουργική πορεία ενός γλύπτη. Και για να τελειώσει Ο φέρελπις αλλά άσημος καλλιτέχνης ακούει στο όνομα Ντέιβιντ Σμιθ, ίσως ένα από τα πιο κοινά ονόματα στις ΗΠΑ, που χρησιμοποιείται από τον McCloud για να περιγράψει τον οποιονδήποτε «κάποιον» (κάτι σαν Γιώργος Παπαδόπουλος στα ελληνικά). Και έχει ακριβώς το ίδιο όνομα με έναν άλλο διάσημο γλύπτη της ιστορίας, που θα εμφανιστεί ως καταλύτης αλλά όχι ως από μηχανής θεός στις τελευταίες σελίδες (και δεν πρέπει να είναι τυχαία η επιλογή του ονόματος, καθώς ένας από τους αμέτρητους πραγματικούς Ντέιβιντ Σμιθ υπήρξε όντως ένας από τους διασημότερους γλύπτες του αφηρημένου εξπρεσιονισμού) ώστε συχνά να τους μπερδεύουν. Ο Ντέιβιντ πασχίζει να υπερβεί τα όρια που του θέτουν οι εμμονές του και παλεύει να πείσει το κύκλωμα του «κόσμου της τέχνης» ότι είναι ικανός να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό, κάτι ενδιαφέρον, κάτι δικό του. Οι αποτυχίες, όμως, διαδέχονται η μία την άλλη. Μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι η συμφωνία με τον θείο Χάρι, δηλαδή με τον διάβολο, τον προικίζει με τη δυνατότητα να πλάθει με τα χέρια του και να μορφοποιεί σαν να έπαιζε με πλαστελίνες, όλα ανεξαιρέτως τα υλικά, όσο σκληρά, όσο δύσκαμπτα, όσο μεγάλα κι αν είναι. «Ο Γλύπτης» είναι γεμάτος από σκηνές που παραπέμπουν σε έναν άλλοτε υπέροχο και άλλοτε αφιλόξενο και σουρεαλιστικό ονειρικό κόσμο. Η «φύλακας-άγγελος» του Ντέιβιντ όμως είναι πραγματική, έχει σάρκα και οστά. Μέχρι να γίνει και αυτή ένα τεράστιο γλυπτό Και τότε αρχίζει ένα κρεσέντο δημιουργίας, μια έκρηξη από σχήματα και μορφές, ένας επικείμενος γλυπτικός οργασμός που ώς τότε παρέμενε μια μη ομολογημένη φιλοδοξία, κρυμμένη στο μυαλό του. Είναι όμως ανολοκλήρωτος γιατί λείπει ο έρωτας. Που θα εμφανιστεί ως άγγελος εξ ουρανού με το πρόσωπο και τα φτερά της Μεγκ (η επιλογή του ονόματος επεξηγείται στο σπαρακτικό επιλογικό σημείωμα του McCloud). Τότε η καλλιτεχνική δημιουργία του Ντέιβιντ θα απογειωθεί, τα έργα του, φτιαγμένα μόνο με τις παλάμες του και την οργή του, θα αποκτήσουν εκτός από υλική και συναισθηματική υπόσταση. Παρ’ όλο που ο κόσμος της τέχνης θα εξακολουθήσει να τον αγνοεί. Και οι μέρες περνούν βασανιστικά, σε αντίστροφη μέτρηση, με αραιές προειδοποιητικές επισκέψεις του θείου Χάρι που προετοιμάζουν τον Ντέιβιντ και τον αναγνώστη για το αναπόφευκτο, για το αντίτιμο μιας συμφωνίας που πρέπει να τηρηθεί και από τις δυο πλευρές. Ομως ο Ντέιβιντ επιθυμεί επίμονα με την τέχνη του να αλλάξει τον κόσμο, να τον επαναδημιουργήσει. Και τον ατενίζει μελαγχολικός από το παράθυρο ενός ουρανοξύστη σε μια σκηνή που αποτελεί άμεση αναφορά, κατ’ αντιστροφή, στην εφιαλτική σκηνή τέλους του Fight Club. Εκεί ο Edward Norton ατένιζε με άγρια προσμονή την καταστροφή που είχε προετοιμάσει. O Ντέιβιντ δεν θέλει να καταστρέψει. Το πολύ πολύ, να αυτοκαταστραφεί. Ο Scott McCloud είναι μια εμβληματική φιγούρα στον χώρο των σύγχρονων κόμικς. Δημιουργός πολλών αξιόλογων έργων (Zot!, The New Adventures of Abraham Lincoln, Detsroy κ.ά.) αλλά και τριών σημαντικότατων θεωρητικών μελετών για την ένατη τέχνη (Understanding Comics – Κατανοώντας τα Κόμικς, εκδ. Web Comics, Reinventing Comics, Making Comics) δοσμένων με τη φόρμα των κόμικς γνωρίζει όσο λίγοι τη γλώσσα, το εικαστικό λεξιλόγιο, τις τεχνικές και τα εργαλεία που απαιτούνται για να αφηγηθείς μια ιστορία 500 σελίδων με τρόπο που δεν θα μπορεί κανείς να τη σταματήσει αν δεν τελειώσει. «Ο Γλύπτης» είναι το δεύτερο βιβλίο του Scott McCloud που μεταφράζεται στα ελληνικά και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Web Comics «Ο Γλύπτης» ασκεί στον αναγνώστη αυτήν ακριβώς την ηδονική καταπίεση. Σε οδηγεί να τον ακολουθήσεις απνευστί μέχρι την τελευταία σελίδα με την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει, κάποιος θα μετανιώσει, κάτι απρόσμενο θα συμβεί και θα φέρει το πολυπόθητο happy end. Ο McCloud συνειδητά δείχνει να σκάβει τον λάκκο του εαυτού του, να υποσκάπτει την ιδιαιτερότητα και τη μαγεία του σεναρίου του και να πέφτει στην παγίδα της μανιέρας την ίδια στιγμή που ο τρομαγμένος αναγνώστης λυτρώνεται παροδικά και υποσυνείδητα από τη μια, κατηγορώντας από την άλλη τον δημιουργό για την ευκολία με την οποία όλα μπορούν να αποδοθούν σε ένα χολιγουντιανού τύπου όνειρο. Λάθος! Ο McCloud, αριστοτεχνικά και σαδιστικά μαζί, σκάβει τον λάκκο του αναγνώστη. Του προσφέρει μια σανίδα σωτηρίας, μια πιθανότητα ανακούφισης, μια αισιόδοξη προοπτική και μετά του τα παίρνει όλα πίσω ξαναβυθίζοντάς τον στην ασφυκτική πραγματικότητα, στον σκληρό αληθινό κόσμο. «Η αισιοδοξία είναι το όπιο του λαού» κατά τον πρωταγωνιστή του «Αστείου» του Κούντερα και ο McCloud το υπενθυμίζει εμφατικά απομακρύνοντας κάθε «αισιόδοξη» σκέψη. Αλλά και πάλι, για ποιον; Ο ένας Ντέιβιντ Σμιθ, ο «δικός μας», είναι πια ευτυχισμένος, αυτό δεν επιζητούσε τις τελευταίες διακόσιες μέρες; Ο «άλλος» Ντέιβιντ Σμιθ είναι τουλάχιστον ζωντανός. Και η γλυπτή Μεγκ σηκώνει προς τον ουρανό το θαύμα της ζωής: το μεγαλύτερο αριστούργημα της φύσης στα χέρια ενός καλλιτεχνικού αριστουργήματος. Σε ένα αριστουργηματικό βιβλίο. Πηγή Παρουσίαση της έκδοσης Παρουσίαση του άλλου έργου του McCloud που έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά, και αυτή από τον saveapenguin, και το οποίο πρέπει να διαβάσετε επειγόντως - όσοι δεν το έχετε ήδη κάνει
  21. Ο ιδρυτής της Webcomics μας εξηγεί γιατί τα κόμικς βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα Και γιατί το κοινό τους αυξάνεται παρόλο που δεν πουλάνε όσο παλιά. Ο Νίκος Καμπουρόπουλος ασχολείται με τα κόμικς από μικρός. Ξεκίνησε με τα εικονογραφημένα εβδομαδιαία περιοδικά, όπως και όλα τα παιδιά που μεγάλωναν μέχρι και τη δεκαετία του ’90. «Η μνήμη μου έχει αρχίσει να περιορίζεται, αφού ο σκληρός δίσκος του εγκεφάλου μου έχει γεμίσει με πάρα πολλές πληροφορίες, αλλά οι πρώτες μου αναμνήσεις με κόμικς στα χέρια μου είναι τα Σπάιντερ-Μαν, Αγόρι, Βαβούρα, Λούκυ Λουκ, Τιραμόλα και λίγο από τους –τότε- τίτλους Disney, δηλαδή Μίκυ Μάους κλπ.» λέει. Μεγαλώνοντας και αφού σπούδασε στη Γαλλία η σχέση του με τα κόμικς έγινε πιο στενή, έτσι το 2005 αποφάσισε να μπει με οποιονδήποτε τρόπο στον κόσμο τους. «Η ενήλικη ζωή μου με βρήκε να σπουδάζω νομική σε γαλλικό πανεπιστήμιο» συνεχίζει. «Αλλά όπως τις περισσότερες φορές συμβαίνει, η ζωή μου επιφύλασσε άλλα πράγματα. Η βασική επαγγελματική μου ασχολία τα τελευταία πολλά χρόνια είναι στον χώρο των φαρμάκων. Αλλά λόγω της κατάστασης που επικρατεί τα τελευταία χρόνια εκεί, μπορώ να πω ότι δεν θα είναι έκπληξη αν τελικά κύρια ασχολία μου γίνουν οι εκδόσεις κόμικς. ''Οι περισσότεροι αναγνώστες προτιμούν να έχουν το κόμικ στη βιβλιοθήκη τους και όχι στον υπολογιστή τους. Εξάλλου, το βιβλίο δεν χρειάζεται μπαταρίες. Όσο για τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται, είναι αρκετά διαφορετικές. Στο ίντερνετ μπορείς να πειραματιστείς με εργαλεία όπως ο «άπειρος καμβάς», που σημαίνει ότι δεν έχεις τον περιορισμό της σελίδας, και να αφηγηθείς μια ιστορία με τελείως διαφορετικούς τρόπους σε σχέση με το κόμικ στην έντυπη μορφή'' Η αρχή έγινε το 2005, όταν συνειδητοποίησα ότι μου αρέσουν πάρα πολύ τα webcomics και ότι έπρεπε να συμμετέχω με κάποιον τρόπο σε αυτά. Αργότερα, μπήκε στο πετσί μου η ανάγκη να ασχοληθώ και με την έντυπη μορφή τους, κάτι που με έφερε στην σημερινή φάση της ζωής μου, να είμαι δηλαδή κυρίως εκδότης έντυπων κόμικς. Αλλά η διάθεση να ασχοληθώ παραπάνω με τα webcomics παραμένει, οπότε σύντομα θα γίνει και αυτό. Η Webcomics ξεκίνησε ως μια διαδικτυακή πύλη για webcomics το 2005, με στόχο την ανεύρεση και αξιοποίηση καλλιτεχνών του χώρου. Αυτό λειτούργησε για λίγο, όμως σύντομα ασχολήθηκα με την έντυπη έκδοση κόμικς, οπότε πάγωσε το πρώτο εγχείρημα και η Webcomics μπήκε στον πάγο για μερικά χρόνια. Όταν απαγκιστρώθηκα από τον άλλο εκδοτικό οίκο, αποφάσισα να πραγματοποιήσω εκδόσεις που θα προσέφεραν κάτι νέο και διαφορετικό στον χώρο. Το 2013 έγινε η αρχή, με το υπέροχο Σαν Όνειρο, το οποίο θεωρώ ακόμα και σήμερα το πιο αντιπροσωπευτικό κόμικ των εκδόσεων. Εναλλακτικό, με όμορφο σχέδιο και ποικίλο περιεχόμενο (αποτελείται από οκτώ μικρές ιστορίες), αλλά προπάντων αισιόδοξο. Η ευκαιρία που μου δόθηκε αργότερα να εκδώσω το Κατανοώντας τα Κόμικς, του Scott McCloud δεν μπορούσε να περάσει έτσι, και κατέληξα να εκδίδω ένα από τα πιο σημαντικά κόμικς –που μιλάει για τα κόμικς- της γενιάς μας. Αυτές οι δυο εκδόσεις, με την παρουσία τους και το εκτόπισμά τους με έκαναν πιο αισιόδοξο για το μέλλον των κόμικς στην Ελλάδα, αφού μου έδωσαν και οικονομικά το έναυσμα για να συνεχίσω τους εκδοτικούς πειραματισμούς». «Τα τελευταία χρόνια δεν είναι τόσο καλά από άποψη αριθμών για τις πωλήσεις σε σχέση με δυο-τρεις δεκαετίες πριν, αλλά ο αριθμός των αναγνωστών μάλλον αυξάνεται σιγά-σιγά, αφού η κουλτούρα της οποίας τα κόμικς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι έχει αρχίσει να διεισδύει στα σπίτια με πολλούς τρόπους. Τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα είναι οι κινηματογραφικές ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές που βασίζονται σε κόμικς. ....................................................................................................................................... «Νομίζω ότι τα κόμικς βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή της παρουσίας τους στον ελληνικό χώρο» λέει ο Νίκος σχολιάζοντας την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα. «Τα τελευταία χρόνια δεν είναι τόσο καλά από άποψη αριθμών για τις πωλήσεις σε σχέση με δυο-τρεις δεκαετίες πριν, αλλά ο αριθμός των αναγνωστών μάλλον αυξάνεται σιγά-σιγά, αφού η κουλτούρα της οποίας τα κόμικς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι έχει αρχίσει να διεισδύει στα σπίτια με πολλούς τρόπους. Τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα είναι οι κινηματογραφικές ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές που βασίζονται σε κόμικς. Αν κάποιος θεατής αποφασίσει να ψάξει λίγο περισσότερο την ιστορία πίσω από κάποιο από τα παραπάνω, θα βρεθεί μέσα στον κόσμο των κόμικς. Αυτό λοιπόν έχει βοηθήσει τις πωλήσεις, και η ποιότητα και η ποικιλία στη θεματολογία των εκδόσεων στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν συνεισφέρει σε μια άνοδο των πωλήσεων. Πάντα υπάρχει το πρόβλημα της οικονομικής κατάστασης στη χώρα μας, οπότε θεωρώ ότι πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας όταν μιλάμε για πωλήσεις ενός είδους που θεωρείται προϊόν πολυτελείας. Ο κόσμος αγκαλιάζει με πολλή αγάπη τον χώρο, και αυτό φαίνεται από τη συμμετοχή του σε κάθε εκδήλωση που έχει σχέση με τα κόμικς. Κάθε καινούρια έκδοση έχει τα ρίσκα της, αλλά αν κάνεις έναν καλό υπολογισμό της κατάστασης και προωθήσεις όσο μπορείς μια καινούρια έκδοση, μπορεί και να καταφέρεις να έχεις κάποιο κέρδος από αυτήν, ώστε να συνεχίσεις να εκδίδεις αυτό που πιστεύεις ότι θα πιάσει» «Τον ρωτάω πόσο διαφορετικό πράγμα είναι μια τυπωμένη έκδοση από μια διαδικτυακή, και μου εξηγεί ότι «είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα, ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία –ευτυχώς για τους εκδότες- παραμένει σε ρομαντικά επίπεδα. Οι περισσότεροι αναγνώστες προτιμούν να έχουν το κόμικ στη βιβλιοθήκη τους και όχι στον υπολογιστή τους. Εξάλλου, το βιβλίο δεν χρειάζεται μπαταρίες. Όσο για τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται, είναι αρκετά διαφορετικές. Στο ίντερνετ μπορείς να πειραματιστείς με εργαλεία όπως ο «άπειρος καμβάς», που σημαίνει ότι δεν έχεις τον περιορισμό της σελίδας, και να αφηγηθείς μια ιστορία με τελείως διαφορετικούς τρόπους σε σχέση με το κόμικ στην έντυπη μορφή. Οι πιο πρόσφατες κυκλοφορίες της Webcomics είναι ο Γλύπτης και το δεύτερο μέρος του OMG!, τα οποία ξεχώρισαν στο πρόσφατο AthensCon. «Ο Γλύπτης είναι ένα ενήλικο αστικό παραμύθι που μιλάει για τη ζωή, την αγάπη, τη δημιουργία και τον Θάνατο μέσα σε 496 σελίδες υπέροχων σχεδίων του Scott McCloud» λέει ο Νίκος. «Ο οποιοσδήποτε –και ειδικά οι καλλιτέχνες οποιασδήποτε τέχνης- μπορεί να ταυτιστεί με κάποιον από τους πρωταγωνιστές, αφού είναι η ιστορία ενός νεαρού γλύπτη που αποφασίζει να κάνει συμφωνία με τον Θάνατο για να μπορέσει να σμιλεύσει οτιδήποτε επιθυμεί με τα χέρια του. Όμως μέσα στις διακόσιες μέρες που του απομένουν, συμβαίνουν τόσα πολλά στη ζωή του που ο ίδιος δυσκολεύεται να τα διαχειριστεί. Το OMG, Zombie! είναι η ιστορία του Μισέλ, ενός ζόμπι που ήταν gay, θρήσκος και χορτοφάγος στην κανονική του ζωή, και τώρα πρέπει να επιβιώσει σε έναν μεταποκαλυπτικό κόσμο, ανάμεσα σε άλλα ζόμπι και τους ανθρώπους που έχουν απομείνει. Στο AthensCon θα κυκλοφορήσει το δεύτερο μέρος της επικής τριλογίας του Μισέλ. Ενώ στο πρώτο είχαμε μια πρώτη γνωριμία μαζί του, στο δεύτερο έχουμε την αρχή της εμπλοκής του με κάποιους ζωντανούς ανθρώπους, οι οποίοι πιστεύουν ότι είναι ο εκλεκτός μιας προφητείας που θα γλιτώσει τον κόσμο από τους νεκροζώντανους. Και του χρόνου θα κλείσει η ιστορία με το τρίτο μέρος». «Τα τελευταία χρόνια δεν είναι τόσο καλά από άποψη αριθμών για τις πωλήσεις σε σχέση με δυο-τρεις δεκαετίες πριν, αλλά ο αριθμός των αναγνωστών μάλλον αυξάνεται σιγά-σιγά, αφού η κουλτούρα της οποίας τα κόμικς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι έχει αρχίσει να διεισδύει στα σπίτια με πολλούς τρόπους. Τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα είναι οι κινηματογραφικές ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές που βασίζονται σε κόμικς Ποιος είναι ο αγαπημένος σου σχεδιαστής; Ο αγαπημένος μου σχεδιαστής, λόγω της πρώτης μου αγάπης για τους υπερήρωες, είναι ο John Byrne, ο οποίος με επηρέασε αρκετά ώστε να σχεδιάζω μορφές που ακολουθούσαν πολύ τη βασική του γραμμή. Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει πάρα πολλά κόμικς στα χέρια μου, οπότε προτιμώ να μην βάζω το μυαλό μου σε αυτή τη διαδικασία, γιατί υπάρχουν καταπληκτικοί σχεδιαστές με πολλά διαφορετικά στυλ. Και τι θα πρότεινες σε κάποιον από τις πρόσφατες κυκλοφορίες; Η ποικιλία στη θεματολογία των κόμικς που εκδίδονται σήμερα (μεταφρασμένων ή ελληνικών), είναι αρκετά μεγάλη ώστε ο καθένας να μπορεί να βρει κάτι που να του αρέσει και να τον ικανοποιήσει τόσο που να συνεχίσει να ασχολείται με την ανάγνωση κόμικς. Θα πρότεινα να έχει κάποιος μια συνεχή επαφή με τις εκδόσεις και να ακολουθεί το ένστικτό του. Συνήθως είναι ο καλύτερος σύμβουλος. webcomics.gr Η παρουσίαση του OMG, Zombie! μέρος δεύτερον στη ΛΕΣΧΗ ΦΙΛΩΝ ΚΟΜΙΚΣ θα γίνει το Σάββατο 19.12 στις 8 το βράδυ, Αγίας Ειρήνης 5, Μοναστηράκι. https://www.facebook.com/events/207223409610220/ πηγή
  22. Οι Εκδόσεις Webcomics έχουν την τιμή να παρουσιάουν την νέα τους κυκλοφορία ΟΜG, Zombie! #2 του Νικόλα Στεφαδούρου, στη Λέσχη Φίλων Κόμικς (Αγίας Ειρήνης 5, Μοναστηράκι), το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015 στις 20:00. OMG, Zombie! #2 (γνωστό και ως) ΓΜΤ, Τα Ζόμπια! Στην μεταποκαλυπτική εποχή του… όποτε, και αρκετά χρόνια πριν το… κάποτε, ο Μισέλ είναι… ζόμπι, είναι… gay, είναι… θρήσκος και μπορεί και… σκέφτεται! Μετά από μια μεγάλη υπαρξιακή, αλλά και αιματηρή περιπλάνηση, φτάνει μαζί με ορδές νεκροζώντανων έξω από την πόλη των Ξυπνητών. Εκεί όμως τον περιμένει μια ομάδα αφηνιασμένων κατοίκων με αρχηγό τον πορωμένο Καπ, την γλυκύτατη Μις… Μέηχεμ, τον αποτυχημένο Σκοτ, τον αναλώσιμο Μάικ και τη… Σοφή Κυρά. Μια ομάδα που σίγουρα δεν θα τον υποδεχτεί με τσάι και κουλουράκια… Οι ομιλητές μας (με έξτρα συμμετοχή από τον Νίκο Κούτση, σχεδιαστή): Νικόλας Στεφαδούρος: Δημιουργός του πρώτου και δοξασμένου από τις ορδές των νεκροζώντανων ΟΜG, Zombie! (Webcomics, 2014), του πανέμορφου Memory Lane (Jemma Press, 2014), συνεργάζεται με το Socomic.gr με το Αλεξάνδρεια, σχεδιάζει μπλουζάκια για το Teesney.com και διδάσκει σε ζωντανούς μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου στο Εργαστήρι Τέχνης «Ζωγραφίζω» (στο Νέο Ηράκλειο). Έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά και με εταιρείες παραγωγής video games, ενώ συνέχεια προσπαθεί να διώξει από πάνω του την αξιαγάπητη τυφλή γάτα του. Τάσος Παπαναγιώτου: Κειμενογράφος και γραφίστας, ξεκίνησε τις εικαστικές σπουδές του στην Αγγλία, ολοκληρώνοντάς τες στη σχολή Βακαλό το 2005. Το 2006 συνέχισε για την απόκτηση τίτλου Μεταπτυχιακών σπουδών στην Οπτική Επικοινωνία. Από το 2003 αρθρογραφεί σε πολιτιστικά περιοδικά και επιμελείται την προώθηση και παραγωγή μουσικών εκδηλώσεων (υπεύθυνος μεταξύ άλλων, και του ετήσιου αποκριάτικου "Zombie Thriller Party"). Είναι επίσης πιστοποιημένος ραδιοφωνικός παραγωγός, με συμμετοχές σε μουσικά προγράμματα από το 2007 έως και σήμερα. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε ιστοσελίδες όπως η “Μηχανή του Χρόνου”. Συμμετέχει με εργασίες σε θεματικά σεμινάρια και διαλέξεις για την ιστορία της ποπ κουλτούρας και την επικοινωνία. Κωνσταντίνος Μπαρμπάτσης: ξεκίνησε να διαβάζει κόμικς από την μικρή ηλικία των 9 λόγω της απίστευτης ανίας που του προκαλούσε η τηλεόραση. Από τότε μέχρι σήμερα διαβάζει κόμικς με εθιστικό τρόπο. Επειδή τα κόμικς που είχε να διαβάσει δεν ήταν ποτέ αρκετά, φρόντισε να μάθει να σκιτσάρει ώστε να κάνει τα δικά του κόμικς. Ένα χόμπι που διατηρεί για την προσωπική του διασκέδαση. Το 2010 βρήκε τον παράδεισο στη Λέσχη Φίλων Κόμικς, έναν χώρο με βιβλιόθηκη κόμικς και ενα στέκι για όλους τους φίλους των κόμικς. Αγάπησε αυτό που χτίστηκε με τόσο μεράκι και έκτοτε είναι ενέργο μέλος της. Ελπίζουμε να σας δούμε όλους εκεί και να θυμηθούμε πόσο ωραία περάσαμε στην πρώτη παρουσίαση, έναν χρόνο πριν. Ελάτε να μάθετε για τα ζόμπια, την ιστορία τους στην κουλτούρα μας και την παρουσία τους ανάμεσά μας από τον Τάσο, για το νέο σχεδιαστικό στυλ του Νικόλα και τις νέες περιπέτειες του Μισέλ ανάμεσα στους ανθρώπους και για την άποψη ενός αναγνώστη κόμικς και την τοποθέτησή του πάνω στον Μισέλ και τα κόμικς του. Επίσης, ο Νίκος Κούτσης θα μας πει δυο πράγματα για το πώς θα σχεδιάζουμε καλύτερα ζόμπια και όχι μόνο...
  23. saveapenguin

    Ο ΓΛΥΠΤΗΣ

    - Λοιπόν Ντέιβιντ, τι θα έδινες για την τέχνη σου; Ο Ντέιβιντ Σμιθ είναι ένας νεαρός γλύπτης που βλέπει την κάποτε υποσχόμενη καριέρα του να παραμένει απελπιστικά στάσιμη. Μέχρι που χάρη σε μια συμφωνία με τον Θάνατο μπορεί να σμιλεύει οτιδήποτε μόνο με τα χέρια του, να δίνει οποιαδήποτε μορφή σε οποιοδήποτε υλικό. Αλλά πλέον του μένουν μόλις 200 μέρες ζωής για να δημιουργήσει κάτι το μοναδικό, κάτι που όμως αποδεικνύεται δυσκολότερο απ’ότι φανταζόταν· ενώ και η γνωριμία του με τη Μεγκ, τον έρωτα της ζωής του, δεν το κάνει πιο εύκολο. Ο γλύπτης πρωτοκυκλοφόρησε στις αρχές του 2015 και είναι το πρώτο graphic novel αυτού του μεγέθους από τον McCloud που είναι κυρίως γνωστός για την πιο θεωρητική του δουλειά στον χώρο. Πρόκειται για μια ιστορία για τις επιθυμίες μας και κατά πόσο τις ελέγχουμε ή ελεγχόμαστε από αυτές αλλά ταυτόχρονα και μια ιστορία για την αγάπη και την ενηλικίωση. Πολύ καλά δομημένο, η αλληλουχία των καρέ εξασφαλίζει ομαλή ροή στην αφήγηση ενώ και οι αποχρώσεις του μπλε που χρησιμοποιούνται είναι πολύ πετυχημένες. Η πρώτη ανάγνωση ήταν απολαυστική. Μόνη μου παρατήρηση, κάποια θεματάκια στη μετάφραση, όχι κάτι το ιδιαίτερο, χτυπητό λάθος μόνο ένα μου έχει μείνει, απλά σε κάποια σημεία οι διάλογοι δε μου φάνηκαν 100% φυσικοί. Γενικά όμως η έκδοση είναι πολύ υψηλού επιπέδου όπως και όλες οι προηγούμενες της WebComics, χαρτί, εκτύπωση, επιμέλεια· μέχρι που αφαίρεσαν και το σχόλιο του Gaiman από το εξώφυλλο!! Και να μην ξεχνάμε ότι το πρωτότυπο κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο και το έχουμε στα ελληνικά μέσα σε μόλις εννιά μήνες! Προσωπικά περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον και την επόμενη επιλογή των εκδόσεων.
  24. Οι εκδόσεις Webcomics έχουν τη χαρά να σας ενημερώσουν ότι απέκτησαν τα δικαιώματα για το νέο graphic novel του Scott McCloud, The Sculptor (Ο Γλύπτης). Εντός των επομένων ημερών θα έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες. “Το καλύτερο graphic novel που έχω διαβάσει εδώ και χρόνια.” -Neil Gaiman link Έχω ενθουσιαστεί λέμε!!!
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.