Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'WONDER WOMAN'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Ημερολόγια


Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. tsironick

    JUSTICE

    Σύνοψη βιβλίου: Σχολιασμός: Πρόκειται για μια αυτοτελή έκδοση της Justice League of America, με την υπογραφή του Alex Ross, όπου κυκλοφόρησε αρχικά σε 12 τεύχη από το 2005 μέχρι το 2007. Στην ιστορία βλέπουμε τους αγαπημένους μας ήρωες να έρχονται σε σύγκρουση με την Legion of Doom. Το σχέδιο είναι πανέμορφο, κάτι αναμενόμενο αφού είναι αυτού του σπουδαίου σχεδιαστή. Η ιστορία πολύ ωραία και διαβάζεται ευχάριστα. Η έκδοση είναι στα ποιοτικά δεδομένα που μας έχει συνηθίσει η Οξύ. Αν αγαπήσατε το Marvels, η αγορά επιβάλλεται!
  2. 1945. Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλες εκδοτικές επιλογές κι άλλες αναγνωστικές συνήθειες. Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία κόμικς που απευθύνεται σε ένα αμιγώς παιδικό κοινό, στις μέρες μας οφείλει να βασίζεται σε συγκεκριμένα μοτίβα και να υπακούει σε μια, έστω και ξεχειλωμένη, πολιτική ορθότητα. Τότε όμως; Στο 38ο τεύχος του Sensation Comics με πρωταγωνίστρια τη Wonder Woman, ο σεναριογράφος William Moulton Marston, ψυχίατρος που χρόνια νωρίτερα είχε ανακαλύψει τη συσκευή ανίχνευσης ψεύδους και εμπνευστεί την ατρόμητη Αμαζόνα, και ο σχεδιαστής Harry Peter φιλοτέχνησαν μια ιστορία η οποία με σημερινά κριτήρια θα θεωρούνταν επιεικώς ανοσιούργημα, θα κοβόταν χωρίς δεύτερες σκέψεις και οι δημιουργοί της θα έπρεπε να επισκεφθούν τους συναδέλφους του πρώτου για να δεχτούν συμβουλές. Με βάση το σενάριο, η Wonder Woman μαθαίνει τη δυσάρεστη οικονομική κατάσταση μιας φτωχής οικογένειας μέσω του σκεπτικισμού του μικρού Pete που αμφισβητεί την ύπαρξη του Άη Βασίλη. Ο Pete είναι ορφανός από πατέρα, φιλοξενείται με τη μαμά του και την αδελφή του στο σπίτι του κακοποιού θείου του, τα προηγούμενα Χριστούγεννα δεν πήρε κανένα δώρο κι αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένας Άγιος που έχει αφήσει την οικογένειά του σε τέτοια κατάσταση. Η Wonder Woman αναλαμβάνει δράση. Φορτώνει το αόρατο αεροπλάνο της με δώρα, το καθοδηγεί με το μαγικό της λάσο και κατευθύνεται στο σπίτι του μικρού Pete. Εκεί ανακαλύπτει τη σκληρή πραγματικότητα: ο θείος του Pete δέρνει τη φτωχή χήρα και τα παιδιά της, σπάει τα λιγοστά παιχνίδια τους και κρύβει ράβδους από χρυσό σε ένα μυστικό δωμάτιο. Όταν η Wonder Woman επεμβαίνει, ο μαφιόζος θείος δένει τα παιδιά με δυναμίτη και απειλεί να τα ανατινάξει αν η υπερηρωίδα, δεμένη πισθάγκωνα, δεν μεταφέρει τις ράβδους με την πλάτη της. Η ιστορία, γεμάτη γροθιές, μαστίγια, χειροπέδες, μαχαίρια, όπλα, πυροβολισμούς και εκρήξεις, τελειώνει ευτυχώς με happy end. Η Wonder Woman βρίσκει τότε την ευκαιρία για ένα μελοδραματικό λογύδριο περί αγάπης και χριστουγεννιάτικου πνεύματος. Το οποίο είχε πάει περίπατο μέχρι το τελευταίο καρέ. Και σίγουρα από το «επόμενο» και μετά. Και το σχετικό link...
  3. Με αφορμή την κεντρική έκθεση του φετινού Comicdom Con Athens στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, μια αναδρομή στις απαρχές του μύθου της Wonder Woman. Τιμώμενη υπερηρωίδα της φετινής κεντρικής έκθεσης του Comicdom Con Athens, η Wonder Woman. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά: φέτος συμπληρώθηκαν ογδόντα χρόνια από τις πρώτες εμφανίσεις της εμβληματικής Αμαζόνας στα τεύχη #08 του All-Star Comics (Δεκέμβριος 1941) και #01 του Sensation Comics (Ιανουάριος 1942). Η ανταπόκριση του κοινού υπήρξε τόσο θερμή, ώστε σύντομα (Ιούνιος 1942) να αποκτήσει δικό της κόμικς με τον ομώνυμο τίτλο. Δημιουργημένη από τον ψυχολόγο William Moulton Marston (1893-1947), η Wonder Woman αποτελεί τον πρώτο γυναικείο υπερηρωικό χαρακτήρα της DC, μετά τον Superman, τον Batman και μια πληθώρα άλλων ανδρών υπερηρώων (Hawkman, The Flash, Captain America, Green Lantern κ.ά.), αλλά και την αδιαμφισβήτητα πρώτη φεμινίστρια ηρωίδα της 9ης Τέχνης. Η μακροβιότητά της και η περίοπτη θέση που κατέχει μέχρι σήμερα η μορφή της στην ποπ κουλτούρα, είναι ενδεικτικά της επιτυχίας της αλλά και της έμπνευσης που συνεχίζουν να προκαλούν οι περιπέτειές της. Το ιστορικό εξώφυλλο του τεύχους 1 του «Sensation Comics» (Ιανουάριος 1942) με την πρώτη εμφάνιση της ηρωίδας Η πραγματική ιστορία πίσω από τη δημιουργία της Wonder Woman είναι εφάμιλλη του μύθου της. Και αυτό γιατί ο «πατέρας» της υπήρξε μια περίπτωση ακαδημαϊκού με προχωρημένες για την εποχή του ιδέες. Έχοντας εκπονήσει το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και με πλούσια ακαδημαϊκή καριέρα σε Πανεπιστήμια όπως τα Ράντκλιφ, Ταφτς, Κολούμπια, Νέας Υόρκης, Τέξας, Νότιας Καλιφόρνιας, ο Marston εισήλθε στη βιομηχανία των κόμικς σε ηλικία σαράντα οκτώ ετών με το ψευδώνυμο Charles Moulton, όντας ήδη διακεκριμένος ψυχολόγος. Επίσης ήταν σύμβουλος του γυναικείου περιοδικού Family Circle της DC Comics και διευθυντής της εταιρείας Universal Studios στο Χόλιγουντ. Το πιο σημαντικό δεδομένο ωστόσο, είναι ότι υπήρξε ο εφευρέτης μιας συσκευής μέτρησης της πίεσης του αίματος, της πρώτης μορφής ανιχνευτή ψέματος, που αργότερα θα χρησιμοποιούνταν στο τεστ αλήθειας. Αρχικά ως γραμματέας της Justice League Society (της πρώτης ομάδας υπερηρώων που είχε κάνει το ντεμπούτο της τον χειμώνα του 1940) και στη συνέχεια ως αυτόνομη πρωταγωνίστρια, η Wonder Woman φιλοδοξούσε να εξελιχθεί σε σύμβολο γυναικείας ενδυνάμωσης, ένα θηλυκό αντίβαρο του Superman, στοχεύοντας ευθύς εξαρχής στο γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα όμως, εξαιτίας του απροκάλυπτου ερωτισμού της, κέρδισε αμέσως τα αγόρια. Τελικά κατάφερε να κατακτήσει το ανδρικό κοινό σε τέτοιο βαθμό ώστε οι πωλήσεις της ανάμεσα στους άρρενες αναγνώστες ξεπέρασαν και αυτές του Superman και του Batman. Ο William Marston διεξάγει ένα πείραμα, ενώ η βοηθός και ερωμένη του Olive Bryne κρατάει σημειώσεις Για το «χτίσιμο» του σύμπαντος της πιο αναγνωρίσιμης υπερηρωίδας των κόμικς, ο Marston άντλησε την έμπνευσή του από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία: η Diana Prince, η μετέπειτα γνωστή ως Wonder Woman, είναι η κόρη της βασίλισσας Ιππολύτης. Κατάγεται από το «αχαρτογράφητο» Νησί του Παραδείσου κάπου στο Τρίγωνο των Βερμούδων, τη μυστική πατρίδα των ειρηνικού έθνους των Αμαζόνων του 20ού αιώνα, έναν τόπο που αποτελεί «άβατο» για τους άντρες. Η αναπάντεχη συνάντησή της με τον γοητευτικό Αμερικανό αεροπόρο Steve Trevor, του οποίου το ανιχνευτικό αεροπλάνο έπεσε στο νησί της, θα είναι η αφορμή που θα «εισαγάγει» την Diana στην εποχή των αναγνωστ(ρι)ών της, και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ της περιόδου οι οποίες, μετά την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, είχαν εισέλθει επίσημα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχοντας τη σύμφωνη γνώμη της θεάς Αφροδίτης και της θεάς Αθηνάς, η Diana ακολουθεί τον Trevor στη χώρα του για να βοηθήσει τον αμερικανικό λαό, και ιδίως τις Αμερικανίδες, και να οδηγήσει τους στρατιώτες στον πόλεμο κατά των ναζί και των Ιαπώνων. Η εντυπωσιακή Wonder Woman, λευκή νεαρή γυναίκα με ασυναγώνιστη σωματική ρώμη και μια χρυσή τιάρα με κόκκινο αστέρι να στεφανώνει τα σκούρα μπλε μαλλιά της, γίνεται σύμβολο του αμερικανικού πατριωτισμού ενάντια στην κακόβουλη επιβουλή του Άξονα. Μπόουλινγκ με τα κεφάλια των ηγετών του Άξονα (Χίτλερ, Χιροχίτο, Μουσολίνι) ως κορίνες (Ιανουάριος 1943) Μοναδικά της όπλα η στολή της, στα χρώματα της αμερικανικής σημαίας, ο μαγικός κορσές, τα ασημένια της μπρασελέ (εμπνευσμένα, καθώς φαίνεται, από τα ινδιάνικα μπρασελέ που φορούσε στα χέρια της η βοηθός και ερωμένη του Marston, Olive Byrne) και το χρυσό λάσο της. Ειδικά ως προς το τελευταίο, είναι προφανής η σύνδεση με τη μηχανή του ανιχνευτή ψέματος του Marston, μια και όποιος πιάνεται από αυτό αναγκάζεται να αποκαλύπτει τα κίνητρά του και τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του και να την υπακούει. Ως γέννημα-θρέμμα μιας εποχής κατά την οποία η αμερικανική κοινωνία βίωνε ένα πρωτοφανές αίσθημα συσπείρωσης, κοινωνικής αλληλεγγύης και ομοψυχίας για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας, η Wonder Woman ταυτίστηκε με τα εκατομμύρια των γυναικών (μητέρων, συζύγων, αδελφών των στρατευμένων ανδρών) που εντάχθηκαν σε διάφορα πόστα στην πολεμική βιομηχανία. Παράλληλα, η χάρτινη δράση της τόνιζε εμφατικά τον ρόλο των ΗΠΑ ως «τελευταίου οχυρού» των ίσων δικαιωμάτων για τις γυναίκες, απέναντι σε εχθρούς που, εκτός όλων των άλλων, εκπροσωπούσαν ιδεολογικά την πατριαρχία, την ανδρική ισχύ και την αρσενική επιβολή επί των γυναικών. Η αξιοσημείωτα προοδευτική – για την εποχή της – θεωρία του Marston σχετικά με τη γυναικεία φύση ως συνδεδεμένης με την τρυφερότητα και την αγάπη, τον ώθησε να οραματιστεί μια υπερηρωίδα που θα αποτελούσε την εναλλακτική λύση στη διάχυτη «αρρενωπή» βία των ανδροκεντρικών κόμικς. Η εικόνα των ανδρών στις πρώτες ιστορίες δεν είναι ιδιαίτερα τιμητική, καθώς αυτοί παρουσιάζονται είτε ως μισογύνηδες (όπως ο κακός «Dr. Psycho») είτε, σε μια πλήρη αντιστροφή των κυρίαρχων ακόμη και ως σήμερα στερεοτύπων, ως αδύναμα πλάσματα που μπλέκουν σε διάφορες καταστάσεις και έχουν ανάγκη κάποιον να τους σώσει. Η Wonder Woman χρησιμοποιεί την υπερηρωική της δύναμη όχι για να προκαλέσει τον όλεθρο και τον θάνατο, αλλά για να τα ανακόψει. Προτεραιότητά της είναι η αναμόρφωση και όχι η τιμωρία των εγκληματιών. Μήνυμα γυναικείας χειραφέτησης από το 1972 Ο θάνατος του Marston το 1947 δεν ανέστειλε τη δράση της δημοφιλούς ηρωίδας, καθώς στη συγγραφή τον διαδέχτηκε ο Robert Kanigher. Ωστόσο η αρχική της αίγλη χάθηκε, εν μέρει λόγω και της ραγδαίας πτώσης της δημοτικότητας των κόμικς κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Από τότε μέχρι σήμερα η Aμαζόνα έχει προσλάβει στην εκάστοτε εποχή ποικίλα χαρακτηριστικά (φεμινίστρια, υπόδειγμα αρχαιοελληνικής αρετής και αντικείμενο αμφιφυλόφιλης φαντασίωσης), έχει μεταφερθεί στη μικρή οθόνη (1974: Cathy Lee Crosby, 1975: Lynda Carter, 2011: Andrianne Palicki), αλλά και στη μεγάλη (με την Gal Gadot να την υποδύεται στις πρόσφατες κινηματογραφικές αναβιώσεις του μύθου της από το 2016 με ιδιαίτερη επιτυχία). Ένα μέρος της εξέλιξης αυτού του 80χρονου θρύλου της DC Comics έχουμε την ευκαιρία να δούμε μέχρι αύριο στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, μέσα από κόμικς, αντικείμενα και πρωτότυπες εικονογραφήσεις, στην έκθεση που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο και σε επιμέλεια Andrew Farago και Λήδας Τσενέ. Και το σχετικό link...
  4. Οι εκδηλώσεις του 16ο Comicdom CON Athens θα φιλοξενηθούν στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στην Πλατεία Κλαυθμώνος Το μακροβιότερο διεθνές Φεστιβάλ Kόμικς της Αθήνας, το Comicdom CON Athens, επιστρέφει για την 16η χρονιά με δύο διεθνείς εκθέσεις, σημαντικούς προσκεκλημένους κι ένα μεγάλο αφιέρωμα στην θρυλική Wonder Woman. Η διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί από τις 15 έως τις 17 Απριλίου, σε δύο διαφορετικούς χώρους, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και την Πλατεία Κλαυθμώνος. Στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22, Αθήνα) θα φιλοξενηθούν οι διεθνείς και ελληνικές εκθέσεις του Φεστιβάλ, ενώ παράλληλα θα πραγματοποιηθούν panels, workshops, προβολές και events, πάντα με την πληρότητα που ορίζουν οι ισχύοντες υγειονομικοί κανόνες. Στην Πλατεία Κλαυθμώνος (είσοδος από Σταδίου) καταστήματα comics, εκδοτικές και περισσότεροι από 100 δημιουργοί κόμικς, θα βρεθούν μαζί με το κοινό στην ασφάλεια του υπαίθριου χώρου, με merchandise και φυσικά, πολυαναμενόμενες νέες (αλλά και παλαιότερες εκδόσεις). Μεταξύ των διεθνών προσκεκλημένων της φετινής διοργάνωσης είναι ο Κροάτης Esad Ribić σχεδιαστής σε τίτλους κυρίως της Marvel Comics, όπως LOKI, SILVER SURFER: REQUIEM, στο εμβληματικό event, SECRET WARS και τη σειρά ETERNALS. Η έναρξη του Comicdom CON Athens 2022, θα γίνει το βράδυ της Πέμπτης, 14 Απριλίου στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, με την Τελετή Απονομής των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς. Η κεντρική διεθνής έκθεση «Ο Θρύλος της Wonder Woman», γιορτάζει τα 80 χρόνια της εμβληματικής αμαζόνας της DC Comics και πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο. Η Wonder Woman είναι αναμφισβήτητα η πιο αναγνωρίσιμη υπερηρωίδα, με το αποτύπωμά της στην ψυχαγωγία να εκτείνεται όχι μόνο σε πολλές γενιές, αλλά και να υπερβαίνει τα γλωσσικά εμπόδια και τις ηλικίες, αποτελώντας πηγή έμπνευσης, χειραφέτησης και ενδυνάμωσης για εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο. Η έκθεση περιλαμβάνει comics, αντικείμενα και πρωτότυπες εικονογραφήσεις πολλών από τους πιο εξέχοντες καλλιτέχνες της Wonder Woman, στην πλούσια 80χρονη ιστορία της. Στη δεύτερη διεθνή έκθεση του Φεστιβάλ «Οι Ιστορίες μας, μας Έφεραν Εδώ» (βασισμένη στην ομότιτλη ανθολογία Our Stories Carried Us Here: A Graphic Novel Anthology) συμμετέχουν έντεκα μετανάστες και πρόσφυγες από το Τσαντ, τη Γουατεμάλα, τη Τζαμάικα, το Καζακστάν, τη Λιθουανία, το Μεξικό, τη Μιανμάρ, το Πακιστάν, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και την Υεμένη που ζουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσα από δέκα ιστορίες, αναδεικνύουν περίπλοκα και προκλητικά ζητήματα φυλής, θρησκείας, τάξης, εκπαιδευτικής ανισότητας, συστηματικής εκτόπισης και διακρίσεων, ψυχικής υγείας, αναπηρίας, ακτιβισμού και πολλά άλλα, για την ανάκτηση μιας αφήγησης που τόσο συχνά έχει διαμορφωθεί από το μίσος, τον φόβο, και την ξενοφοβία. Τιμώμενος καλλιτέχνης του φετινού Φεστιβάλ ο , ο οποίος επιμελήθηκε το εικαστικό της φετινής διοργάνωσης. Φυσική έκθεση του καλλιτέχνη θα φιλοξενηθεί στο Φεστιβάλ, ενώ παράλληλα μία αναδρομική του θα βρίσκεται διαδικτυακά στο Ψηφιακό Μουσείο Comics - comicsmuseum.gr. Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη για το κοινό. ΠΗΓΗ
  5. Σε μία σκηνή του τηλεοπτικού sitcom The Big Bang Theory, τρεις από τους φίλους ξεφυλλίζουν περιοδικά σε ένα μαγαζί με κόμικς κι όταν εκεί μπαίνει ένα όμορφο κορίτσι αναρωτιούνται αν αυτό έχασε το δρόμο του ή μπήκε κατά λάθος. Σύμφωνα με το κλισέ, τα όμορφα κορίτσια δεν συχνάζουν σε τέτοια μαγαζιά, δεν είναι αναγνώστριες κόμικς καθώς αυτά είναι «αγορίστικα» πράγματα και όσα κορίτσια ενδιαφερθούν, σίγουρα δεν ανήκουν στην τάξη των «δημοφιλών», αυτόματα κατατάσσονται σε μια εναλλακτική κουλτούρα. Αν αυτό πράγματι ίσχυε στο παρελθόν, τα δεδομένα σήμερα δείχνουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό, 50+% του αγοραστικού κοινού, είναι νέες γυναίκες. Το πώς τούτο συνάδει, παρόλα αυτά, με τις διακρίσεις εις βάρος των γυναικών/δημιουργών αλλά και με το περιεχόμενο των κόμικς είναι ένα παράδοξο. Τη δεκαετία του ’30 μέχρι τις παραμονές του πολέμου, οι γυναικείοι χαρακτήρες είχαν πάντα δευτερεύοντες ρόλους. Έχει ενδιαφέρον ότι στη διάρκεια του πολέμου, όταν οι άντρες βρίσκονταν στο μέτωπο, η δραστηριοποίηση των γυναικών στον εργασιακό και κοινωνικό χώρο αντικατοπτρίζεται και στις ιστορίες των κόμικς, καθώς σ’ αυτές πλέον οι γυναίκες χάνουν τον «επικουρικό» ρόλο τους και συμμετέχουν όχι μόνο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους αλλά ενδυόμενες και χαρακτήρες ηρώων. Το 1941 εμφανίζεται στην Αμερική η Wonder Woman. Η πριγκίπισσα των αμαζόνων αρνείται την αθανασία προκειμένου να πολεμήσει τα δεινά του κόσμου, για να εξελιχθεί στη συνέχεια σε ένα αντιπροσωπευτικό πρόσωπο της χειραφέτησης της γυναίκας στη δυτική κοινωνία. Γυναίκες που μεγάλωσαν με τη Wonder Woman αφηγούνται την επίδραση της εικόνας της στην ανάπτυξή τους. Το τέλος του πολέμου και πάλι αντανακλάται στους γυναικείους χαρακτήρες αφού αυτοί επιστρέφουν ξανά στους παραδοσιακούς ρόλους συζύγου και μητέρας. Ακόμη και η ατρόμητη Wonder Woman καταλήγει ανυπεράσπιστη ύπαρξη στην αγκαλιά του ήρωα. Η φεμινίστρια δημοσιογράφος Γκλόρια Στάινεμ ωστόσο, το 1972, θα την αποσπάσει από εκεί τοποθετώντας την στο πρώτο εξώφυλλο του Ms magazine. Στην Ιταλία η βίαιη ρήξη με τους παραδοσιακούς γυναικείους ρόλους τη δεκαετία του ’60 θα βρει την ιδανική εκπρόσωπο στην Eva Kant, επινοητική ευφυή κλέφτρα, ισότιμη σύντροφο του Diabolik, που δημιούργησαν οι αδελφές Angela και Luciana Giussani. Ίσως η πιο διάσημη ηρωίδα κόμικ της δεκαετίας του ’60 να είναι η Βαλεντίνα Ροσέλι με το χαρακτηριστικό χτένισμα αλά Λουίζ Μπρουκς. Παρά όμως τη χειραφέτησή της και τα «πραγματικά» στοιχεία του χαρακτήρα της, τις επιθυμίες, τις φοβίες, ακόμα και το ρόλο της μητέρας που με επιτυχία απέδωσε χωρίς τη στερεοτυπική εικόνα που συνήθως τον συνοδεύει, δεν κατάφερε ωστόσο να ξεφύγει από το σκοποφιλικό βλέμμα του δημιουργού της, Γκουίντο Κρέπαξ. Οι περισσότερες γυναίκες των κόμικς δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τη γεμάτη στερεότυπα παρουσίασή τους: Ως ερωμένες, ως αθώα κορίτσια σε κίνδυνο ή ακόμα χειρότερα ως θύματα παρανοϊκών δολοφόνων που βρίσκουν φρικτό θάνατο. Η αμερικανίδα συγγραφέας κόμικς Γκέιλ Σιμόν, επιθυμώντας να εκθέσει και να καταγγείλει τη σεξιστική αντιμετώπιση των γυναικών στα κόμικς, στην ιστοσελίδα της Women in Refrigerators συγκέντρωσε τους πιο μακάβριους και ευφάνταστους θανάτους: που προκλήθηκαν λόγω διαταραχής πολλαπλής προσωπικότητας ή παράνοιας ή επειδή οι γυναίκες κυριεύθηκαν από ένα Αρπακτικό/Δαιμόνιο κ.ο.κ. Αυτές οι εξωπραγματικές εικόνες οδήγησαν στο αίτημα των αναγνωστριών οι ιστορίες να είναι αφηγημένες και με τη γυναικεία οπτική. Κάποιες δημιουργοί έχουν εκδώσει κόμικ βιογραφίες, όπως η Αlice Milani για την Πολωνή ποιήτρια και κάτοχο Νόμπελ Βισλάβα Συμπόρσκα αλλά και για τη Μαρί Κιουρί. Κάποιες άλλες εκδίδουν ως εικονογράφοι ή/και συγγραφείς φεμινιστικά κόμικς, όπως οι εννέα γυναίκες που αφηγούνται το γυναικείο σώμα μέσα από ισάριθμες ιστορίες στην ανθολογία Post Pink από τις εκδόσεις Feltrinelli: «Γιατί το γυναικείο σώμα δεν είναι ποτέ ένα απλό σώμα, αλλά ένα σύνολο από σύμβολα, από κοινωνικά ή πολιτισμικά δόγματα, που αντιστοιχούν σε ένα ανύπαρκτο πρότυπο». Αλλά και καλλιτέχνιδες και συγγραφείς από την LGBTQ+ κοινότητα και τις τρανς φεμινίστριες εμπλουτίζουν συστηματικά πια το είδος, ενώ και μια νέα σούπερ ηρωίδα, η έφηβη μουσουλμάνα Καμάλα Καν έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 2013 στο Νιου Τζέρσι της Αμερικής. Φαίνεται πάντως πώς η ευελιξία σε ότι αφορά τους ρόλους των φύλων είναι πιο δύσκολη στα videogames που χρησιμοποιούν ήρωες κόμικς. Πριν από δύο χρόνια κυκλοφόρησε το videogame Batman: Arkham knight. O Μπάτμαν παρουσιάζεται με ρομποτοειδή μεταλλική μορφή και σωματότυπο που παραπέμπει στον Σβαρτσενέγκερ και η γυναίκα ως κλασική αιλουροειδής Κατγούμαν. O ένας αντιπροσωπεύει τη δύναμη και η άλλη την κομψότητα. Αντιστρέφοντας τη συμπεριφορά, δηλαδή ο Μπάτμαν μιλώντας με γλυκιά γυναικεία φωνή και με ανάλαφρη κίνηση ως σεξουαλικά προκλητικό αιλουροειδές, και η Κατγούμαν αντίθετα μιμούμενη το στιβαρό σώμα και τη βαριά φωνή του ανίκητου άντρα, δημιουργούν ένα παράδοξο που δεν καταργεί τα στερεότυπα: άντρας=δύναμη και σταθερότητα, γυναίκα=ευκινησία και κομψότητα. Αντίθετα, μεταφέροντάς τα στο άλλο σώμα αυτά όχι μόνο αναπαράγονται αλλά και υπερτονίζονται. Πολλές γυναίκες δημιουργούς κόμικς όμως έχουμε και στην Ελλάδα, με σημαντική παρουσία και στο Artists Alley του Comicdom Con Athens 2019, το ελληνικό φεστιβάλ αποκλειστικά αφιερωμένο στα κόμικς. Οπότε ελπίζω να επανέλθουμε σύντομα στο θέμα μαζί τους. Πηγές: www.artribune.com thevision.com Και το σχετικό link...
  6. Οι αμύητοι μάλλον δεν τη γνωρίζουν καν, όμως η Κολίν Ντόραν είναι κάτι παραπάνω από μια επιτυχημένη δημιουργός κόμικς. Ενδεικτικά, εκείνη εικονογράφησε την αυτοβιογραφία του θρύλου της Ένατης Τέχνης Σταν Λι, που έγινε μπεστ σέλερ των New York Times. Για τη διασκευή του διηγήματος «Snow, Glass, Apples» του Νιλ Γκέιμαν τιμήθηκε με βραβείο Eisner (το «Όσκαρ» των κόμικς), ενώ ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες κομίστες (όσο άδικο κι αν ακούγεται αυτό) που συνεργάστηκε με τη Marvel και την DC, σχεδιάζοντας ήρωες όπως ο Spiderman και η Wonder Woman. Το πρώτο εγχείρημά της, η σειρά επιστημονικής φαντασίας «A Distant Soil», ξεκίνησε όταν η Ντόραν ήταν δώδεκα ετών και έφτασε να θεωρείται ορόσημο στο είδος. Δεν είναι παράξενο που η Αμερικανή προσκλήθηκε αυτή την εβδομάδα από την Athens Comics Library και την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα για να μιλήσει για το έργο της στο ελληνικό κοινό και να παρουσιάσει ένα εργαστήριο κόμικς. Η Κολίν Ντόραν προσκλήθηκε από την Athens Comics Library και την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα για να μιλήσει για το έργο της. Ο Aquaman Τα πράγματα δεν ήταν πάντα ρόδινα. Οι γονείς της ήταν φτωχοί και η Ντόραν αγόραζε κόμικς πουλώντας μπουκάλια που έβρισκε στα σκουπίδια. Ο αγαπημένος της υπερήρωας ήταν ο Aquaman και από εκείνον εμπνεύστηκε το «A Distant Soil». Γενικά προτιμούσε τους χαρακτήρες της DC γιατί έμοιαζαν πιο χαρούμενοι και πιο θετικοί από τους συναδέλφους τους στη Marvel, που κόστιζαν και ακριβότερα. Κάπως έτσι, διηγείται στην «Κ» η Ντόραν, «διάβαζα τεύχη της σειράς “Adventure Comics” και “Justice League” γιατί μπορούσα να γίνω συνδρομήτρια και να τα παραλαμβάνω στο σπίτι. Όταν μετακομίζαμε έξω από την πόλη, εκείνες οι συνδρομές ήταν η σανίδα σωτηρίας μου. Και όταν κατάφερα να αποκτήσω δουλειά και αυτοκίνητο, ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα ήταν να οργώνω τα παλαιοπωλεία για παλιά κόμικς. Δεν με ένοιαζε αν ήταν σε καλή κατάσταση. Ήθελα απλώς να τα διαβάσω». Την ανακάλυψε ο ομότεχνός της Κιθ Γκίφεν, όταν είδε τα σχέδιά της σε ένα φανζίν και την κάλεσε να δουλέψει στην DC. Μέσα σε λίγα χρόνια ήρθε και το ντεμπούτο στη Marvel για το πρότζεκτ «Swords of the Swashbucklers» το 1986, και με τα πολλά προέκυψαν συνεργασίες με ονόματα βαριά όσο του Άλαν Μουρ και του Γουόρεν Ελις. Η Ντόραν θα άφηνε πίσω της τους μικρούς εκδοτικούς οίκους, κάτι που δεν την πείραξε και τόσο. «Όλοι φέρονται λες και ό,τι συμβαίνει σε μια μεγάλη εταιρεία συνιστά μια οικουμενική εμπειρία που πρέπει να γνωρίζουμε και να βιώνουμε με τον ίδιο τρόπο», εξηγεί. «Μου έλεγαν πόσο τρομακτικό θα είναι να δουλεύω στη Marvel και πόση ασφάλεια προσφέρουν οι μικρές εκδόσεις. Η πρώιμη εμπειρία μου όμως από αυτές ήταν τρομακτική. Σε μια περίπτωση, ένας εκδότης είχε προσπαθήσει να απειλήσει τη Marvel γιατί δεν ήθελε να φύγω από την εταιρεία του. Η Marvel με προσέλαβε κι ένας από τους υπευθύνους της μου έδωσε κάποτε συστατική επιστολή για την τράπεζα, ώστε να πάρω δάνειο και να αγοράσω σπίτι. Γενικά μου έχουν φερθεί καλύτερα στις mainstream εκδόσεις. Η αυτονομία του καθενός ποικίλλει, όμως έχεις να κάνεις με ανθρώπους και όλα εξαρτώνται από τη σχέση μαζί τους». Η Wonder Woman είναι μία από τις υπερηρωίδες που η Κολίν Ντόραν σχεδιάζει για τον κολοσσό των κόμικς, την DC. Μιλώντας για αυτονομία, η Κολίν Ντόραν έχει συμπεριληφθεί συχνά σε λίστες με τις «κορυφαίες γυναίκες δημιουργούς κόμικς». Θεωρεί μήπως ότι τέτοιοι χαρακτηρισμοί, που ταξινομούν τη γυναικεία επιτυχία ως κάτι ιδιαίτερο, αντανακλούν ή αντίθετα καθορίζουν την πραγματικότητα; «Καμιά φορά εύχομαι να μη μου κάνουν την ερώτηση ώστε το ζήτημα να εξαφανιστεί», αποκρίνεται. «Αντιλαμβάνομαι ότι τα ιστορικά συμφραζόμενα έχουν σημασία, ωστόσο οι άνδρες μιλούν περισσότερο για τη δουλειά τους από ότι εγώ, που χρειάζεται να την περιγράφω με βάση το γεγονός ότι είμαι γυναίκα. Με ενοχλεί που έπειτα από τόσο καιρό πρέπει ακόμα να εξηγώ το δικαίωμά μου να βρίσκομαι στον χώρο που έχω κερδίσει». Και τι πιστεύει για τις υπερηρωίδες όπως η Wonder Woman, που ποτέ δεν τις βλέπουμε να κάνουν μια «άσχημη» εμφάνιση; «Αν θέλετε να μάθετε γιατί συμβαίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε τι εννοείτε λέγοντας “άσχημη”», απαντάει η Κολίν Ντόραν. «Δεν αναρωτιέστε γιατί επιλέχθηκε η Γκαλ Γκαντότ για να υποδυθεί την ηρωίδα στην ταινία; Ίσως έπρεπε να ζυγίζει περισσότερο ή να είναι κοντή. Όταν μεγάλωνα στη δεκαετία του ’70 η εποχή ήταν σκληρή και ζοφερή. Το μόνο που βλέπαμε ήταν μαυρίλα, μιζέρια και σκοτάδι. Προτιμούσα λοιπόν τη Wonder Woman από τον “Ταξιτζή”. Ήθελα τα πράγματα να είναι εξιδανικευμένα. Ήθελα γκλάμουρ, συγκίνηση και δράση από έναν άλλο κόσμο. Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί αναζητούν στους υπερήρωες μια αντανάκλαση του εαυτού τους, αλλά όχι εγώ. Δεν θέλω να διαβάσω για εμένα. Με ξέρω ήδη και δεν χρειάζομαι τέτοιου είδους επιβεβαίωση». Και το σχετικό link...
  7. constantinople

    SECRET HERO SOCIETY: ΤΙΜΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

    Τιμή καταλόγου: 10€ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ NEW YORK TIMES Κυκλοφόρησε και ο τρίτος τόμος της νεανικής και όχι μόνο σειράς Secret Hero Society! Περιγραφή αυτού του τόσο ζεστού και συμπαθητικού κόμικ θα βρείτε στο θέμα του πρώτου τόμου. Και εδώ ένας σύνδεσμος προς το θέμα του δεύτερου τόμου. Πλέον έχουν βγει κι εδώ όσα έχουν κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό... (Ο 4ος τόμος αναμένεται να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό τον Δεκέμβριο του 2019)
  8. Dr Paingiver

    WONDER WOMAN: ΙΚΕΤΕΙΑ

    Η Ικετεία, είναι ένα κόμικ "σύγκρουσης" ανάμεσα σε δύο πρωτοκλασάτους ήρωες της DC, την Wonder Woman και τον Batman. Το αίτιο της σύγκρουσης είναι η ικέτιδα. Η WW την προστατεύει για λόγους αρχής και ο Batman θέλει να την συλλάβει πάλι για λόγους (άλλης) αρχής. Τελευταία πάντως οι συγκρούσεις μεταξύ των υπερηρώων καλά κρατούν. Το σχέδιο είναι πολύ καλό, μέχρι εξαιρετικό για τα γούστα μου. Στο σενάριο έχω κάποια θέματα, αλλά όχι σοβαρά , κάπου έχασα κάποια πράγματα. Ίσως με την επόμενη ανάγνωση.... Η έκδοση της Anubis εξαιρετική όπως πάντα, δεν έχει ψεγάδια. Προσφέρω τον εαυτό μου Έρχομαι απροστάτευτος Έρχομαι άπορος Χωρίς τιμή, χωρίς ελπίδα, Με τίποτε παρά μόνο τον εαυτό μου Για να ζητήσω την προστασία σου Στη σκιά σου θα υπηρετώ Χάρη στην ανάσα σου θα αναπνέω Χάρη στα λόγια σου θα μιλάω Χάρη στο έλεός σου θα ζήσω Με όλη μου την ψυχή, με όλα όσα μπορώ να προσφέρω, Σε εκλιπαρώ, στο όνομα του Δία, που φροντίζει τους ικέτες: ΑΠΟΔΕΞΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΗ ΜΟΥ. Ευχαριστούμε για την εσωτερική εικόνα και το ποιήμα τον constantinople!
  9. constantinople

    DC SUPER HERO GIRLS: ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΜΠΕΛΑΔΕΣ!

    Ζήσε τώρα το έπος! Η Γουόντερ Γούμαν, η Μπάμπλμπι, η Μπάτγκερλ, η Σούπεργκερλ, η Πόιζον 'Aιβι, η Κατάνα και η Χάρλεϊ Κουίν στη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής τους! Στο Σχολείο των Υπερηρώων μελετούν την ΟΔΥΣΣΕΙΑ, όταν ο φιλόλογος εξαφανίζεται μυστηριωδώς! Οι νεαρές υπερηρωίδες θα αναλάβουν να τον βρουν και στην αναζήτησή τους θα συναντήσουν Κύκλωπες, μάγισσες, Σειρήνες, ακόμη και αυτόν τον άρχοντα του Κάτω Κόσμου! Θα σώσουν τελικά οι υπερηρωίδες μας τον καθηγητή τους; Θα βρουν το χαμένο Μπατ-σκάφος; Ή θα ζήσουν μια... ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ; Άλλο ένα πολύ χαρούμενο και πολύχρωμο κόμικ! Πολυτελής έκδοση, λίγο πιο μικρή σε μέγεθος από τα συνηθισμένα υπερηρωικά της Anubis. Παρόλο που στην Ελλάδα κυκλοφόρησε μετά το ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ, στην Αμερική κυκλοφόρησε πριν από αυτό και προηγείται χρονικά, μάλιστα θεωρείται Graphic Novel. Το όλο franchise βασίζεται στην ομώνυμη σειρά κινουμένων σχεδίων που έχει ήδη φτάσει στον 5ο κύκλο, ενώ έχουν βγει και 5 ταινίες direct-to-video. Μέχρι στιγμής στην Αμερική έχουν βγει 7 Graphic Novels, όλα γραμμένα από τη Shea Fontana: Τίτλος - Ημ/νια κυκλοφορίας Finals Crisis - 5 July 2016 Hits and Myths - 1 November 2016 Summer Olympus - 11 July 2017 Past Times at Super Hero High - 26 September 2017 Date with Disaster - 31 January 2018 Out of the Bottle - 7 August 2018 Search for Atlantis - 26 September 2018
  10. constantinople

    DC SUPER HERO GIRLS: ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ

    Οι Υπερήρωες δεν ησυχάζουν ούτε στις διακοπές! Οι μαθητές του ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΩΝ ΥΠΕΡΗΡΩΩΝ κάνουν διακοπές. H ΓΟΥΟΝΤΕΡ ΓΟΥΜΑΝ έχει πάει στον Όλυμπο για να μείνει με τον πατέρα της, το ΔΙΑ. Αλλά το χαρούμενο οικογενειακό κλίμα θα διαλυθεί όταν θα εμφανιστεί ο ζηλιάρης ετεροθαλής αδελφός της, ο ΑΡΗΣ, που θα κηρύξει τον πόλεμο στη Μετρόπολις. Μόνο οι DC SUPER HERO GIRLS μπορούν να τον σταματήσουν. Αλλά ξαφνικά η ΣΟΥΠΕΡΓΚΕΡΛ, η ΜΠΑΤΓΚΕΡΛ, η ΓΟΥΟΝΤΕΡ ΓΟΥΜΑΝ, η ΜΠΑΜΠΛΜΠΙ, η ΠΟΪΖΟΝ ΑΪΒΙ, η KATANA και η ΧΑΡΛΕΪ ΚΟΥΙΝ θα αρχίσουν να τσακώνονται μεταξύ τους, και πλέον θα γίνει ορατός ο κίνδυνος το Σχολείο των Υπερηρώων να μην ξανανοίξει... ΠΟΤΕ! Ένα πολύ χαρούμενο και πολύχρωμο κόμικ που αποδείχτηκε το τέλειο δώρο για την κορούλα μου! Πολυτελής έκδοση, λίγο πιο μικρή σε μέγεθος από τα συνηθισμένα υπερηρωικά της Anubis. Νομίζω ότι θα αρέσει και στους λάτρεις των κόμικ της Disney! Edit: Βγήκε και 2ος τόμος!
  11. constantinople

    SECRET HERO SOCIETY: ΤΟ ΟΧΥΡΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

    Λιγότερη έμφαση στο κόμικ σε αυτόν τον δεύτερο τόμο της σειράς Secret Hero Society και περισσότερη στις κάθε είδους γραφικές παραστάσεις. Επίσης και το σκίτσο των κόμικ έχει απλοποιηθεί και μοιάζει με αυτό που θα ζωγράφιζε ένα παιδί μικρής ηλικίας (που έχει χάρισμα στη ζωγραφική όμως)! Αν σας άρεσε το πρώτο, πιστεύω πως θα σας αρέσει και το δεύτερο... και πλέον περιμένουμε να δούμε και το τρίτο! EDIT: Βγήκε και ο 3ος τόμος!
  12. constantinople

    SECRET HERO SOCIETY: Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

    Τιμή καταλόγου: 10€ "Φανταστείτε πως ήταν ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν και η Γουάντερ Γούμαν μαθητές στο σχολείο! Καλωσήλθατε σε μια βόλτα στον υπερηρωικό κόσμο της DC όπως δεν τον έχετε ξαναδεί! Ο Μπάτμαν, ο Σούπερμαν, η Γουόντερ Γούμαν, σας καλούν να τους κάνετε παρέα σε μια εποχή πριν γίνουν οι ήρωες που όλοι αγαπάμε σήμερα. Στον πρώτο τόμο της σειράς, Η παρέα της δικαιοσύνης, θα συντροφεύσετε τους ήρωές μας στην πρώτη τους μέρα στο καινούργιο σχολείο, θα δείτε πως η τριάδα της DC (Ο Μπάτμαν, ο Σούπερμαν και η Γουόντερ Γούμαν), συναντήθηκε για πρώτη φορά και θα βιώσετε μαζί τους την πρώτη τους περιπέτεια, καθώς ανακαλύπτουν ένα τρομερό μυστικό για το νέο τους σχολειό. Σε σενάριο του Derek Fridolfs και σχέδιο του Dustin Nguyen (και οι δύο προτεινόμενοι για βραβείο Eisner για τη δουλειά τους στο Lil’ Gotham), η σειρά DC SECRET HERO SOCIETY χρησιμοποιεί κλασσικό σχέδιο κόμικ, αλλά και ημερολογιακές εισαγωγές, doodles και πολλά άλλα ευρήματα για να επαναπροσδιορίσει τους κλασσικούς ήρωες για ένα νεότερο κοινό. Τα DC SECRET HERO SOCIETY είναι το ιδανικό εφαλτήριο για να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τα παιδιά τον κόσμο των κόμικς και να μάθουν πως είναι να μπορείς να έχεις τη δύναμη να πετάς ή να λύνεις το οποιοδήποτε μυστήριο αλλά να παραμένεις παιδί." Από το οπισθόφυλλο: "Ο Μπρους Γουέιν γίνεται δεκτός στην Ακαδημία Ντουκάρντ, ένα ιδιωτικό γυμνάσιο που αναλαμβάνει την εκπαίδευση χαρισματικών παιδιών. Γρήγορα όμως διαπιστώνει πως κάτι δεν πάει καλά: οι συμμαθητές του έχουν υπερφυσικές ικανότητες, και το σχολείο όχι μόνο ενθαρρύνει την κακή συμπεριφορά αλλά την ανταμείβει κιόλας! Ο Μπρους κάνει παρέα με τον Κλαρκ Κεντ και την Νταϊάνα Πρινς, που είναι κι αυτοί καινούριοι στο σχολείο και εξίσου προβληματισμένοι. Οι τρεις τους θα δημιουργήσουν μια ομάδα για να ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά... -------------- Γεμάτο με ωραία θεματάκια, π.χ. Αγώνας Κλαρκ Κεντ εναντίον Λεξ Λούθορ για Πρόεδρος της τάξης! Πολύ συμπαθητικό βιβλιαράκι, μικρού μεγέθους αλλά αρκετά χοντρό, ασπρόμαυρο, μου θυμίζει κάπως τις εκδόσεις τύπου "Το ημερολόγιο ενός Σπασίκλα" μόνο που εδώ η ιστορία προχωράει με κόμικς αντί με κείμενο, που τα χωρίζουν φωτογραφιούλες, καρικατούρες, σημειώσεις, γράμματα, χάρτες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Αν το είχα όταν ήμουν παιδί θα είχα ξετρελαθεί με κάτι τέτοιο! EDIT: Βγήκε και 2ος τόμος! EDIT: Βγήκε και 3ος τόμος!
  13. Jim®

    Wonder Woman (2017)

    Αν υπάρχει ας σβηστεί. Κατάσταση πυρετού επικρατεί στην Warner Bros. Λέγεται πως ετοιμάζεται η μια ταινία μετά την άλλη προκειμένου να ετοιμαστούν ήρωες για την Justice League. Την ίδια τύχη έχει αυτή την φορά η γνωστή αμαζόνα. Ο άνθρωπος λοιπόν που ανακοινώθηκε σήμερα πως γράφει το σενάριο της νέας ταινίας είναι ο Michael Goldenberg. Τίποτ'άλλο δεν έχει γίνει γνωστό. Ούτε καστ, ούτε ημερομηνία κυκλοφορίας. link [imdb=tt0451279]
  14. Ξεχωρίζουμε τα κόμικ που μας έχουν κρατήσει την καλύτερη εικονογραφημένη παρέα μέχρι στιγμής. Το 2017 θα μείνει στην ιστορία της ποπ κουλτούρας ως η χρονιά που ζήσαμε το 'Twin Peaks: The Return', αλλά εμείς είμαστε εδώ για να ξεχωρίσουμε και όλα τα υπόλοιπα αγαπημένα μας από το πρώτο εξάμηνο. Σειρές, ταινίες, τραγούδια, κόμικς, παραστάσεις, και όλα αυτά για τα οποία διαβάζετε στο PopCode. Κάθε μέρα κι ένα διαφορετικό top. Το τοπ-5 της Ιωσηφίνας Γριβέα My Favorite Thing Is Monsters Σαν να διαβάζεις Ιστορίες από την Κρύπτη και αστυνομική λογοτεχνία, μπλεγμένη με το σύμπαν των τεράτων του σινεμά απ’ τα ‘20s και ‘30s σε ένα περιβάλλον ‘60s που θα σου θυμίσει πολύ το σύγχρονο. Το ‘My Favorite Thing Is Monsters’ είναι μια μοναδική noir δουλειά από την Emil Ferris που, όπως όλες οι ιστορίες με τέρατα που σέβονται τον εαυτό τους, θα σε κάνουν να αμφιβάλλεις για το ποιος είναι τελικά ο πραγματικός τρόμος. Το πλάσμα με τα αιχμηρά νύχια ή εσύ. Royal City Το ‘Royal City’ είναι ακόμη μια δουλειά του Jeff Lemire που δε θα μπορούσε να είναι άλλου. Ένας συγγραφέας επιστρέφει στη γενέτειρά του έχοντας πάρει όλες τις λάθος αποφάσεις που θα μπορούσε να έχει πάρει στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Πριν σκεφτείς “κλισέ”, μην υποτιμήσεις τη δυνατότητα του Lemire να σου παρουσιάσει μια ιδέα που έχεις ξαναδεί με τρόπο συναρπαστικό - οι νερομπογιές που συνθέτουν αριστοτεχνικά τη στοιχειωμένη Royal City είναι μονάχα ένα απ' τα εργαλεία του. Περισσότερες λεπτομέρειες θα έβαζαν φρένο στην επίδραση. Κάθε τεύχος τελειώνει με μια playlist από τον δημιουργό που μπορεί να σε συνοδεύσει μέχρι το επόμενο τεύχος. Mπορεί επίσης να συνοδεύσει το ‘Roughneck’, το υπέροχο graphic novel του Lemire που έφτιαξε επίσης φέτος, και την οριακά πειραματική δουλειά του στο ‘Moon Knight’ της Marvel. The Best We Could Do Το ντεμπούτο της Thi Bui ετοιμαζόταν τα τελευταία 10 χρόνια - έπρεπε να μάθει να ζωγραφίζει κόμικ και το κατάφερε - οπότε δε θα μπορούσε ποτέ της να ξέρει ότι η κυκλοφορία του θα συνέπιπτε με το προσφυγικό. Σίγουρα όχι με την εκλογή του Donald Trump και όλες τις επιπτώσεις της σε μετανάστες εντός Αμερικής και πρόσφυγες από χώρες της Μέσης Ανατολής. Το ‘The Best We Could Do’ είναι ένα βιογραφικό έργο που ταξιδεύει από το παρόν της δημιουργού στο παρελθόν της οικογένειάς της που μετανάστευσε στην Αμερική από το Νότιο Βιετνάμ μετά την πτώση του. Το εικονογραφημένο βιβλίο είναι μια ιστορία ταυτότητας κι αυτό αυτόματα σημαίνει ότι δεν έχει εύκολες απαντήσεις, αλλά είναι φτιαγμένο με πάθος, από χαρακτήρες με σάρκα και αφηγήσεις προφορικής ιστορίας που μοιάζουν με χιλιάδες άλλες και είναι ταυτόχρονα μοναδικές. Doom Patrol Ήταν θέμα χρόνου να επανέλθει η ομάδα Doom Patrol και ευτυχώς γύρισε πίσω με την κατάλληλη ομάδα. O Gerard Way (ναι, ο τραγουδιστής των Chemical Romance γράφει κόμικ και κερδίζει βραβεία γι’ αυτό) φρέσκαρε τους “Πιο Παράξενους Ήρωες του Κόσμου” της DC και δε χρειάζεται να τους έχεις ξαναδιαβάσει. Έχει βάλει τόσα στοιχεία από το παρελθόν τους όσα πρέπει για να μπεις στο νόημα χωρίς να νιώθεις κενά. Η ιστορία είναι αλλόκοτη γιατί έχουμε να κάνουμε με τους αλαφροΐσκιωτους χαρακτήρες της DC, αλλά δεν περνάει ποτέ στην αντίπερα όχθη του παράλογου για το παράλογο. Το σενάριο μένει παράξενο αλλά την ίδια στιγμή φοβερά ανθρώπινο, το art είναι ψυχεδελικά ζωντανό και η προειδοποίησή μας είναι η εξής: Δεν έχεις ξαναφάει πιτόγυρο με τζατζίκι όπως αυτό που σου σερβίρει το πρώτο τεύχος. Wonder Woman: Year One Το βάλαμε και στη λίστα των origin stories της Αμαζόνας που πρέπει να γνωρίζεις γιατί θα ήταν εγκληματικό να λείπει. Εκεί έγραφα: “Το νέο run του Rucka επιβεβαίωσε τη Wonder Woman ως bisexual (αν και δεν καταλάβαμε γιατί έκαναν όλοι σαν να μάθαμε #brandnewinformation όταν είχε υπαινιχθεί και στο παρελθόν), ανέπτυξε σε ίσες βάσεις την Cheetah, μία από τις πιο διαχρονικές εχθρούς της ηρωίδας, έδωσε τη διάσταση της φιλίας στους δύο χαρακτήρες προσθέτοντας έτσι μία έξτρα αιχμή στη σχέση που έχουν δημιoυργήσει στην κοινή τους ιστορία, έβαλε τους θεούς στην ιστορία της με τον πιο λεπτό και ταυτόχρονα στοιχειωμένο τρόπο, και δεν ξέχασε να συμπεριλάβει - μαζί με την απίστευτη Nicola Scott που επιμελήθηκε το art - εμβληματικές στιγμές της εικονογραφίας της, όπως τη χαρούμενη Diana περιτριγυρισμένη από κόσμο ή τον ενθουσιασμό της στη θέα ενός παιδιού. Πάνω απ’ όλα ενίσχυσε τον Πόλεμο, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ως τον μεγαλύτερο εχθρό της Wonder Woman, και έδωσε στην αναμέτρησή τους ένα γκραν φινάλε που δε θα προδώσουμε. (Hint: ο Rucka συμβόλισε το μοναδικό εργαλείο που θα μπορούσε να βάλει πραγματικό τέλος στις διαμάχες). Τα 7 τεύχη του ‘Year One’ στέκονται μόνα τους, αλλά αποκτούν ειδικότερο βάρος με την παράλληλη ανάγνωση των ‘Lies’ και ‘Truth’". Το τοπ-5 του Θοδωρή Δημητρόπουλου Josie and the Pussycats Διάβασα φέτος όλους τους τίτλους του reboot κομιξικού σύμπαντος Archie ('Archie': πολύ καλό· 'Jughead': απλά τρελό fun· 'Betty & Veronica': αναίτιο· 'Reggie & Me': συμπαθώς διασκεδαστικό), μα το 'Josie and the Pussycats', με τις περιπέτειες της μπάντας του τίτλου, είναι το καλύτερο όλων. Οι τρεις τους μπλέκουν σε παντελώς σαχλές περιπέτειες με α λα Mad Max καταδιώξεις μετά από αποτυχημένα λάιβ, με τρεχάματα σε παραλίες, με ληστείες σε κοσμηματοπωλεία στη διάρκεια τουρ, και με κάζουαλ σπασιματάκια του τέταρτου τοίχου, χωρίς εξυπνακισμούς ή άγχη. Είναι όλο ποπ αναφορές, tongue in cheek διάλογοι, και πλήρης συναίσθηση των χαρακτήρων πως βρίσκονται σε ένα ανάλαφρο κόμικ, δίχως αυτό να τις εμποδίζει να γίνονται και #πολύ_σοβαρές σε στιγμές. Σε ένα τεύχος, η Josie δικάζεται για λογοκλοπή σε ένα κάστρο φτιαγμένο από πάγο ενώ η Melody συνομιλεί με μια αρκούδα πετώντας αναφορές στο 'His Dark Materials'. Είχα να διασκεδάσω τόσο πολύ με κόμικ από τότε που ο Grant Morrison σκέφτηκε να κάνει μέλος υπερηρωικής ομάδας έναν actual δρόμο. Η αγαπημένη μου σειρά του 2017. Batman Detective Comics, 'The Victim Syndicate' All-Star Batman #7 Οι Batman τίτλοι της DC αυτή τη στιγμή είναι φωτιά. Το 'Batman' του Tom King είναι διαρκώς εφευρετικό, δοκιμάζει πράγματα, δομές ιστοριών και πλαισίων αφήγησης, δίνοντας μια διαρκή αίσθηση κίνησης προς τα μπροστά, ενώ ακόμα και θεωρητικά εφετζίδικα story arcs (όπως το 'Button' με το 'Flash') δουλεύουν επειδή έχουν στέρεη συναισθηματική βάση. Το 'Detective Comics' είναι ίσως ακόμα καλύτερο, στήνοντας μια συναρπαστική ομάδα γύρω από τον Bruce, και πουθενά η χημεία και τα μεμονωμένα arcs των μελών της ομάδας δεν αναδεικνύονται καλύτερα από το φοβερό arc 'The Victim Syndicate'. Ο μόνος τίτλος που δε με ξετρελαίνει είναι το 'All-Star Batman' του σούπερ σταρ Scott Snyder, όμως ακόμα κι εκεί έχουμε ξαφνικά ένα τεύχος σαν το μαγικό #7, σχεδόν αυτοτελές, εστιασμένο στην Poison Ivy, και σχεδιασμένο αποστομωτικά από την Tula Lotay - το κοιτάς και δεν το χορταίνεις. Paper Girls Στον περσινό Έλεγχο είχαμε συμπεριλάβει τη σειρά για το πρώτο arc, κι αν το δεύτερο δεν ήταν εξίσου δυνατό, νιώθω πως το τρίτο που μόλις ολοκληρώθηκε είναι ξανά η σειρά σε απόλυτο high. H περιπέτεια φέρνει τη φοβερή παρέα των paper girls στην παλαιολιθική εποχή με ματιές ακόμα και στο βαθύ μας μέλλον, καθώς αγωνίζονται -πρωτίστως- να μείνουν ενωμένες και -δευτερευόντως- για την ίδια τη σωτηρία του timeline. Επειδή εντάξει τι να το κάνεις το timeline άμα είσαι χωρίς τους φίλους σου. Τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε αυτή τη σειρά με συγκινούν, από τα χρώματα και τους χαρακτήρες μέχρι τη μαγική αρτιστική φόρμα του Cliff Chiang και το πώς ο Vaughan μιλάει για το πέρασμα του χρόνου. On the Camino Ο φοβερός Jason αφήνει για λίγο τις συνήθεις του ιστορίες και φτιάχνει το πρώτο του αυτοβιογραφικό βιβλίο, πάντα φυσικά με το ίδιο χαρακτηριστικό στυλ του. Για να γιορτάσει τα 50ά του γενέθλια, ο κομίστας περπάτησε το Camino, μια θρυλική διαδρομή στη βορειοδυτική Ισπανία. Και καταγράφει με το μινιμαλιστικό του ύφος αυτή την ας πούμε περιπέτεια, και το πώς έφερε στο δρόμο του ένα σωρό αγνώστους που μοιράστηκαν μαζί του εμπειρίες και κοσμοθεωρίες. Απρόσμενα καθηλωτικό ανάγνωσμα. Wonder Woman Φανταστικό το ότι ο Rucka είχε μέσα του ένα δεύτερο θαυμάσιο run στον τίτλο αυτό μετά τον προ ετών που ήταν εξίσου καλό. Για το τωρινό τα είπε κι η Ιωσηφίνα, εγώ θέλω απλά να προσθέσω ότι αυτό το έπος 26 τευχών αγωνιώδους αναζήτησης του σπιτιού (μέσα μας), κέρδιζε ακόμα περισσότερο στην ανάγνωση από την ιδιόμορφη δομή του: Λόγω της συχνότητας κυκλοφορίας του τίτλου (τεύχος κάθε 2 βδομάδες) ο Rucka επέλεξε να αφηγηθεί αυτό το στόρι της Diana σε δύο παράλληλους χρόνους, ένα στο σήμερα κι ένα στο 'Year One'. Ενώ η ανάγνωση ανά arc βγάζει νόημα, η εναλλαγή των τευχών στο σήμερα και στο τότε εντείνουν ακόμα περισσότερο αυτή την αίσθηση σύνδεσης, και του πώς οι πράξεις του παρελθόντος αντηχούν στο σήμερα της Wonder Woman. Απλά εξαιρετικός τίτλος. Και το σχέδιο της Nicola Scott; Yowza. Και το σχετικό link...
  15. Η πραγματική ιστορία πίσω από τη Wonder Woman Η ιστορία της ηρωίδας του γνωστού κόμικ παρέμεινε στο σκοτάδι επί επτά δεκαετίες. Το καλοκαίρι του 1942, δημοσιεύεται σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιοφωνικούς σταθμούς ένα δελτίο Τύπου που είχε σταλεί από τα γραφεία της All-American Comics στη Νέα Υόρκη. Η ταυτότητα του δημιουργού της Wonder Woman «είχε κρατηθεί μυστική», έλεγε, αλλά ήρθε η ώρα για μια συγκλονιστική αποκάλυψη: «Ο συγγραφέας της Wonder Woman» είναι ο δρ. William Moulton Marston, διεθνώς γνωστός ψυχολόγος». Ή, τουλάχιστον έτσι έπρεπε να μοιάζει. Στην πραγματικότητα, το όνομα του δημιουργού της Wonder Woman ήταν το μικρότερο από τα μυστικά της… Η Wonder Woman είναι η πιο δημοφιλής γυναίκα σούπερ ηρωίδα όλων των εποχών. Εκτός από τον Superman και τον Batman, κανένας άλλος χαρακτήρας κόμικ δεν άντεξε τόσο στον χρόνο. Γενιές και γενιές κοριτσιών πήγαιναν στο σχολείο κουβαλώντας το κολατσιό τους σε κουτιά που είχαν απέξω τη Wonder Woman. Όπως κάθε superhero, η ταυτότητα της Wonder Woman ήταν μυστική. Σε αντίθεση όμως, με τους άλλους superheros, κουβαλούσε και μια (πραγματικά) μυστική ιστορία. Σε ένα από τα επεισόδια, εμφανίζεται ο Brown, εκδότης εφημερίδας που ψάχνει απεγνωσμένα το παρελθόν της Wonder Woman. Αναθέτει σε μια ομάδα δημοσιογράφων να τρέξει στο κατόπι της, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μέχρι που καταλήγει μισότρελος στο νοσοκομείο. Η Wonder Woman μεταμφιέζεται σε νοσοκόμα και του πηγαίνει ένα έγγραφο. «Η περγαμηνή αυτή φαίνεται να είναι η ιστορία του κοριτσιού που ονομάζεται ‘Wonder Woman’!», του λέει. «Την άφησε μια περίεργη γυναίκα με βέλο». Ο Brown σηκώνεται από το κρεβάτι και γυρίζει πίσω στο γραφείο του, φωνάζοντας με την περγαμηνή στο χέρι: «Σταματήστε τα πιεστήρια! Έχω την ιστορία της Wonder Woman!». Αλλά η μυστική ιστορία της Wonder Woman δεν είναι γραμμένη σε περγαμηνή. Βρίσκεται κρυμμένη σε χιλιάδες κιβώτια και συρτάρια, σε χιλιάδες έγγραφα, βιβλιοθήκες, αρχεία και συλλογές διασκορπισμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών εγγράφων του δημιουργού της Marston- έγγραφα τα οποία μέχρι πρότινος ουδείς είχε δει πλην της οικογένειας Marston. To πέπλο που σκέπαζε το παρελθόν της Wonder Woman για τα τελευταία 70 χρόνια σκεπάζει την κρίσιμη ιστορία των κόμικ, των υπερηρώων, της λογοκρισίας και του φεμινισμού. Όπως κάποτε το έθεσε ο Marston, "πρακτικά, η Wonder Woman είναι μια ψυχολογική προπαγάνδα για ένα νέο τύπο γυναίκας, ο οποίος, πιστεύω, θα έπρεπε να κυβερνά τον κόσμο". Τα κόμικς επινοήθηκαν περίπου το 1933 από τον Maxwell Charles Gaines, έναν διευθυντή δημοτικού σχολείου, ο οποίος κατόπιν ίδρυσε την All-American Comics. Ο Superman ήταν ο πρώτος που πέταξε πάνω από τους ουρανοξύστες το 1938. Ο Batman άρχισε να αχνοφαίνεται στο λυκόφως το 1939. Τα παιδιά διάβαζαν τις ιστορίες τους με μανία. Όμως εν μέσω του πολέμου στην Ευρώπη, τα κόμικ επικροτούσαν τη βία - ακόμη και την σεξουαλική. Τότε, το 1940, η Chicago Daily News αποκάλεσε τα κόμικς μια "εθνική ντροπή". "Δέκα εκατομμύρια αντίτυπα αυτών των ιστοριών σεξοτρόμου πωλούνται κάθε μήνα", σχολίαζε ο συντάκτης λογοτεχνίας καλώντας τους γονείς και τους δασκάλους να τα απαγορεύσουν καθώς "διαφορετικά θα έχουμε μια γενιά ακόμη πιο σκληρή από την παρούσα". Για να προστατευθεί από τις κριτικές, ο Gaines, τον ίδιο χρόνο, προσέλαβε τον Marston σαν σύμβουλο. "Ο γιατρός Marston από καιρό ήταν υπέρμαχος των σωστών κόμικς", εξηγούσε τότε. Ο Marston, που κατείχε τρία διπλώματα από το Χάρβαντ, ένα εκ των οποίων ήταν διδακτορικό στην ψυχολογία, πρέσβευε αυτό που τότε είχε ονομάσει "πειραματική ζωή". Είχε διατελέσει δικηγόρος, επιστήμονας και καθηγητής. Επίσης είναι φημισμένος για το γεγονός πως είχε δημιουργήσει το τεστ ανίχνευσης ψεύδους, καθώς ήταν εμμονικός με το να αποκαλύπτει τα μυστικά των άλλων. Ήταν επίσης επιστημονικός σύμβουλος σε θέματα ψυχολογίας στην Universal Pictures. Είχε γράψει σενάρια, ένα μυθιστόρημα, και δεκάδες άρθρα σε περιοδικά. Ο Gaines τον είχε μάθει από ένα από αυτά τα άρθρα, που αφορούσε τα κόμικς. "Κάποια από αυτά είναι γεμάτα βασανιστήρια, απαγωγές, σαδισμό και άλλες βίαιες δουλειές", του είχε πει τότε η δημοσιογράφος, Olive Richard, που υπέγραφε το άρθρο στο περιοδικό Family Circle. "Δυστυχώς αυτό είναι σωστό. Αλλά όταν μια αγαπητή ηρωίδα κινδυνεύει, οι αναγνώστες είναι σίγουροι πως η βοήθεια θα φτάσει αμέσως. Η επιθυμία του αναγνώστη είναι να δει το κορίτσι να σώζεται, όχι να υποφέρει", είχε απαντήσει τότε ο Marston. Ο Marston ήταν ένας χαμαιλέων. Το όνομα Olive Richard ήταν το ψευδώνυμο της Olive Byrne, που δεν είχε πάει να επισκεφθεί τον ψυχολόγο για να του πάρει συνέντευξη. Ζούσε μαζί του. Επίσης ήταν ανηψιά της Margaret Sanger, μιας εκ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του φεμινιστικού κινήματος τον 20ο αιώνα. Το 1916 η Sanger με την αδερφή της, την μητέρα της Olive, είχαν ανοίξει μια κλινική αντισύλληψης στις ΗΠΑ. Είχαν συλληφθεί και οι δυο για παράνομη διακίνηση αντισυλληπτικών φαρμάκων. Στην φυλακή, το 1917, η μητέρα της Olive έκανε απεργία πείνας που παρολίγον να της στοιχίσει τη ζωή της. Η Olive γνώρισε τον Marston όντας τελειόφοιτη στο Tufts - εκείνος ήταν ο καθηγητής της στην ψυχολογία. Τότε ήταν παντρεμένος με μια δικηγόρο την Elizabeth Holloway. Όταν ερωτεύτηκαν με την Olive έδωσε στην Elizabeth δυο επιλογές: Ή θα ερχόταν και η ερωμένη να μείνει μαζί τους ή θα την εγκατέλειπε. Εκείνη δέχθηκε την πρώτη επιλογή. Από το 1928 μέχρι το 1933 ζούσαν όλοι μαζί και κάθε μια τους έκανε δυο παιδιά. Η Holloway πήγαινε για δουλειά, και η Olive μεγάλωνε στο σπίτι τα παιδιά. Σε όσους ρωτούσαν τι συμβαίνει, είχαν πει πως η Olive είναι η χήρα του αδερφού του Marston. Ο ψυχολόγος σε ένα άρθρο του περί προκαταλήψεων είχε φτιάξει ένα κατάλογο έξι τύπων. Ο έκτος ήταν ο αγαπημένος του: "Εξαφανίστε την προκατάληψη απέναντι σε αντικομφορμιστικούς ανθρώπους". "Οι ανεκτικοί άνθρωποι είναι χαρούμενοι άνθρωποι. Οπότε γιατι να μην εγκαταλείψετε τις προκαταλήψεις που σας εμποδίζουν;", είχε γράψει στο άρθρο. Οι γιοί της Olive δεν έμαθαν ότι ο Marston ήταν ο πατέρας τους μέχρι το 1963, που τους το αποκάλυψε η Holloway ξορκίζοντάς τους να μην το αναφέρουν ξανά ποτέ. Εάν ο Gaines γνώριζε όλα αυτά ποτέ δεν θα είχε προσλάβει τον Marston. Δεν ήθελε να τραβήξει αντιπαραθέσεις γύρω του, ούτε να τις διευθετήσει. Όμως ο Marston και η Wonder Woman ήταν καταλυτικές για την ανάπτυξη της εταιρείας και την εξέλιξή της σε DC Comics. Όταν το 1940 o Gaines αποφάσισε να αναμετρηθεί με τους επικριτές του, δημιούργησε μια θέση σύμβουλου έκδοσης, την οποία έδωσε στον ψυχολόγο. Καθότι αυτό που ενοχλούσε το κοινό ήταν η αιμοβόρα ανδροπρέπεια του Superman και του Batman, ο σύμβουλος έκδοσης πρότεινε την δημιουργία μιας γυναίκας υπερηρωίδος. "Λοιπόν, γιατρέ", του είπε ο Gaines, "επέλεξα τον Superman αφότου κάθε εκδοτικός οίκος στην Αμερική τον είχε απορρίψει. Θα ποντάρω στην Wonder Woman σου! Αλλά θα γράφεις μόνος σου το σενάριο!" Έτσι, τον Φεβρουάριο του 1941, ο ψυχολόγος κατέθεσε το πρώτο σενάριο, εξηγώντας τις υποβόσκουσες ρίζες της ηρωίδος του που έμοιαζε με αμαζόνα, στην αρχαία Ελλάδα, όπου οι άντρες κρατούσαν τις γυναίκες φυλακισμένες μέχρι που εκείνες έσπαγαν τις αλυσίδες τους και ξέφευγαν. "Οι Νέες Γυναίκες, απελευθερωμένες και ενδυναμωμένες από την αλληλοϋποστήριξή τους, ανέπτυσσαν τεράστια φυσική και πνευματική δύναμη", έγραφε. Το κόμικ του, έλεγε, ήθελε να είναι ένα χρονικό "ενός νέου μεγάλου κινήματος που είναι σε εξέλιξη - της ενδυνάμωσης των γυναικών". Η Wonder Woman βγήκε από το τυπογραφείο στα τέλη του 1941 από την All-Star Comics, με ένα εξώφυλλο που είχε σχεδιάσει ο Harry G. Peter. Φορούσε μια χρυσή τιάρα, ένα κόκκινο στενό μπλουζάκι, μπλέ φούστα και ψηλές μέχρι το γόνατο κόκκινες δερμάτινες μπότες. Ήταν μια αρκετά ερεθιστική φιγούρα. Είχε φύγει από το νησί των γυναικών προκειμένου να παλέψει τον φασισμό με τον φεμινισμό της "στην Αμερική το τελευταίο προπύργιο της Δημοκρατίας και του δικαιώματος των γυναικών στην ισότητα". Για τον Gaines ήταν εξαιρετική, καθαρή, υπερπατριωτική ψυχαγωγία. Όμως τον Μάρτιο του 1942, ο Εθνικός Οργανισμός Αξιοπρεπούς Λογοτεχνίας έβαλε την Wonder Woman στην μαύρη λίστα των "Εκδόσεων που δεν εγκρίνονται για τη Νεολαία", καθώς η ηρωίδα "δεν ήταν επαρκώς ενδεδυμένη". Τότε ο εκδότης κατάλαβε πως χρειαζόταν έναν άλλο ειδικό. Απευθύνθηκε στην Lauretta Bender, μια αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, στην Ιατρική Σχολή, και επικεφαλής ψυχίατρος στην Κλινική του Bellevue, όπου ήταν διευθύντρια της παιδικής πτέρυγας ως ειδικός απέναντι στη βία. Από καιρό είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για τα κόμικ αλλά το ενδιαφέρον της είχε κορυφωθεί από το 1940, όταν ο σύζυγός της είχε σκοτωθεί σε ένα τροχαίο, επιστρέφοντας την ίδια και την 8 ημερών κόρη τους από το μαιευτήριο στο σπίτι. Η Bender έμεινε με μόνη με τρια παιδιά μικρότερα των τριών ετών, και σύντομα έγινε με τον άσχημο τρόπο ειδική στα παιδικά τραύματα. Το 1940, πραγματοποίησε μια έρευνα για να διαπιστώσει την επίδραση που είχαν τα κόμικ σε παιδιά που έπασχαν από συμπεριφορικά προβλήματα. Ένα από τα παιδιά είχε δει τον πατέρα της, καταδικασμένο δολοφόνο, να αυτοκτονεί. Επέμενε να αυτοαποκαλείται Shiera, μια ηρωίδα ενός κόμικ που σώθηκε την τελευταία στιγμή από τον Flash. Ένα άλλο παιδί είχε υποστεί βιασμό. Όσο δεν ήταν υπό φαρμακευτική αγωγή ή δεν φορούσε "μια κάπα του Superman" πάθαινε κρίσεις. Ένιωθε ασφάλεια με την ιδέα ότι μπορεί να πετάξει μακριά εάν το θελήσει, πιστεύοντας πως η κάπα τον προστάτευε από μια επίθεση. Για τους ερευνητές πλέον ήταν ένα πράγμα σίγουρο: τα κόμικς ήταν ο πολιτισμός αυτής της γενιάς και είχαν τις ίδιες επιδράσεις με τα παραμύθια. Αυτό όμως το συμπέρασμα δεν σταμάτησε την αμφισβήτηση. Τον Φεβρουάριο του 1943, η Josette Frank, μια ειδικός στην παιδική λογοτεχνία, επικεφαλής της Ένωσης Παιδικών Μελετών και μέλος του συμβουλευτικού σώματος του Gaines, έστειλε στον εκδότη μια επιστολή λέγοντας ότι παρόλο που δεν ήταν ποτέ οπαδός της Wonder Woman, πλέον ένιωθε ότι έπρεπε επιτέλους να μιλήσει για τις "σαδιστικές εικόνες που δείχνουν τις γυναίκες αλυσοδεμένες και βασανισμένες". Η αλήθεια ήταν πως σε κάθε επεισόδιο η Wonder Woman εμφανιζόταν αλυσοδεμένη, χτυπημένη, πιασμένη με λάσσο, δεμένη με σκοινιά ή αιχμάλωτη. Στα πρώτα σενάρια, που δεν είχαν υποστεί επεξεργασία, ο Marston περιέγραφε τις σκηνές αιχμαλωσίας προσεκτικά με ιδιαίτερη έμφαση στη λεπτομέρεια και με τρομερή ακρίβεια. Όπως μπορεί να φανεί και από τα αρχεία που υπάρχουν στις βιβλιοθήκες του Dibner και του Ινστιτούτου Smithsonian, χαρακτηριστικές ήταν οι λεπτομέρειες που έδινε στον σκιτσογράφο, τον Peter: "Κάνε κοντινό, αλλά δείξε ολόκληρη τη φιγούρα της WW. Σχεδίασε προσεκτικά τις αλυσίδες εδώ - οι άντρες του Άρη, του Θεού του Πολέμου, δεν είναι άσχετοι! Φόρεσε ένα μεταλλικό κολάρο στην WW με μια αλυσίδα να φεύγει από το κάδρο, όπως γίνεται με τους φυλακισμένους, όταν περπατούν στη σειρά. Τα χέρια της να είναι δεμένα στο στήθος της. Βάλε διπλό δέσιμο της αλυσίδας στους καρπούς της ανάμεσα από τα περιβραχιόνιά της - αυτά κρατούν τα χέρια της δεμένα. Ύστερα βάλε άλλη μια αλυσίδα, μεγαλύτερη, από την οποία ξεκινά ένα νέο σκοινί που δένεται πάνω από τα γόνατά της. Φτιάξε δυο ζευγάρια χέρια που την κρατούν αλλά έρχονται έξω από το κάδρο. Όλο το κάδρο θα χάσει το νόημα της ύπαρξής του εάν δεν τα σχεδιάσεις όλα ακριβώς όπως τα περιγράφω εδώ". Ο Gaines προώθησε την επιστολή της Frank στον Marston, ο οποίος την έσκισε. Όμως κατόπιν ήρθε και δεύτερο παράπονο για τα βασανιστήρια που υφίστατο η ηρωίδα. Αυτή τη φορά από την Dorothy Roubicek, την πρώτη γυναίκα σεναριογράφο της DC Comics. "Προφανώς δεν περίμενα από την κυρία R. να τα καταλαβαίνει όλα αυτά. Εξάλλου εγώ έχω αφιερώσει όλη μου τη ζωή στις ψυχολογικές αξίες. Η κυρία R. είναι στον χώρο των κομικς, πόσο; Έξι μήνες; Και ποτέ δεν ήταν στην ψυχολογία. Αλλά το μυστικό στην γυναικεία συμπεριφορά είναι ότι οι γυναίκες αρέσκονται στην υποτέλεια. Στο να είναι δεμένες", έγραψε τότε ο Marston στον Gaines. Η Roubicek δούλευε πάνω στον Superman. Ήταν εκείνη που είχε εφεύρει τον κρυπτονίτη. Θεωρούσε πως και οι υπερήρωες πρέπει να έχουν αχίλλειους πτέρνες. Είπε τότε στον Gaines, πως κατά τη γνώμη της η Wonder Woman έπρεπε να μοιάζει περισσότερο με τον Superman. Όπως εκείνος δεν θα πήγαινε πίσω στον πλανήτη Κρύπτον, έτσι και εκείνη δεν θα έπρεπε να μπορεί να επιστρέψει πίσω στο νησί του Παραδείσου, όπου συμβαίνουν τα πιο πρόστυχα πράγματα. Ο Gaines την έστειλε να βρει την Bender και να την συμβουλευτεί. Εκείνη απάντησε ότι δεν διέκρινε "μαζοχιστικά ή σαδιστικά στοιχεία στην Wonder Woman", ενώ ταυτοχρόνως εκτιμούσε τον τρόπο με τον οποίο ο Marston έπαιζε με τον φεμινισμό. "Θεωρεί ότι ο γιατρός Marston χειρίζεται πολύ έξυπνα όλο το 'πείραμα' όπως το αποκαλεί η ίδια. Θεωρεί πως φέρνει στο προσκήνιο το πραγματικό διακύβευμα - αυτό που κατά την ίδια προκαλεί τις διαφωνίες που υπάρχουν. Δεν πρόκειται για διαφορές μεταξύ των φύλων με σεξουαλικό πρόσημο, ούτε για μια μάχη για την υπεροχή, αλλά για ένα πρόβλημα στις σχέσεις μεταξύ των φύλων. Η γιατρός Bender θεωρεί ότι αυτό το σενάριο πρέπει να μείνει ως έχει", ήταν η αναφορά της σεναριογράφου. Ο Gaines ανακουφίστηκε τότε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943, όταν έλαβε μια επιστολή από έναν λοχαγό του Αμερικανικού Στρατού, τον John D. Jacobs. "Είμαι ένας από εκείνους τους περίεργους, άτυχους άντρες, που αντλούν τεράστια ερωτική απόλαυση από την σκέψη και μόνο μιας όμορφης γυναίκας δεμένης ή με μάσκα ή με εξαιρετικά ψηλά τακούνια και μπότες με κορδόνια ή σε κάθε περίπτωση σε οποιασδήποτε μορφής κράτηση", έγραφε θέλοντας να μάθει εάν ο συγγραφέας της Wonder Woman έχει τις ίδιες επιθυμίες με τον ίδιο και εάν ναι, μήπως έχει στην κατοχή κάτι από όλα όσα απεικονίζονται ή είναι προϊόν της φαντασίας του. Για το αρχείο, ο γιος του Marston δήλωσε στο περιοδικό του Smithsonian, πως ο πατέρας του αυτά τα έβλεπε μεταφορικά και πως ποτέ δεν είχε δει γυναίκα δεμένη στο κρεββάτι ούτε κάποιο από αυτά τα αντικείμενα. Ο εκδότης έστειλε μια επιστολή στον ψυχολόγο λέγοντας ότι μόλις ήρθε αντιμέτωπος με τους φόβους του. Μαζί εσώκλεισε και σημειώσεις της Roubicek αναφορικά με τρόπους που μπορεί κανείς να παρουσιάσει μια γυναίκα υπό κράτηση χωρίς τη χρήση αλυσίδων. "Με αυτές τις σημειώσεις μπορούμε να μειώσουμε τη χρήση αλυσίδων κατά 50% εώς και 75% χωρίς να χάσει ενδιαφέρον η ιστορία και να πέσουν οι πωλήσεις", του είπε. Ο Marston απάντησε ειρωνικά λέγοντας ότι θα μπορούσε να του απαριθμήσει ένα σωρό γυναικεία αντικείμενα ή χαρακτηριστικά που αποτελούν ερωτική φαντασίωση για τους άντρες. "Δεν μπορείς να έχεις έναν πραγματικό γυναικείο χαρακτήρα χωρίς να αγγίξεις κανένα από τα φετίχ των αναγνωστών. Κάτι που, για μένα, είναι ρηχό", έγραψε, προσθέτοντας όμως: "Φυσικά ποτέ δεν θα υπάρξει μέσα στα κείμενα καμία αισχρή φαντασίωση που περιλαμβάνει τον πραγματικό πόνο του θύματος, όπως ο σαδισμός, ο φόνος και τα βασανιστήρια. Ευχαριστήστε την κυρία Roubicek για τις σημειώσεις της". Το 1944, ο Gaines και ο Marston υπέγραψαν μια συμφωνία για να μπει η Wonder Woman ως στήλη σε εφημερίδες. Τότε ο ψυχολόγος προσέλαβε μια μαθήτριά του την, Joye Hummel (πλέον Joye Kelly), να τον βοηθήσει με τα σενάρια. Τα δικά της ήταν πιο αθώα. Αυτή η αντίθεση, όμως, έκρυβε κυρίως άλλους λόγους: Ο Marston είχε κρατήσει τη σχέση του με την Olive κρυφή, όπως ήθελε να μείνει κρυφή και η σχέση της οικογένειά του με την θεία της. Όμως ο ίδιος, η Olive και η Holloway, όπως και ο σκιτσογράφος Harry Peter ήταν βαθιά επηρεασμένοι από τα φεμινιστικά κινήματα και τα κινήματα αντισύλληψης, που συχνά στην εικονογράφησή τους χρησιμοποιούσαν αλυσίδες. Ο Peter είχε εμπλακεί με το φεμινιστικό κίνημα ήδη από το 1912 όταν έκαν την εικονογράφηση για την στήλη "Σύγχρονη Γυναίκα" του περιοδικού Judge. Εκεί συνεργάστηκε με τον σκιτσογράφο Lou Rogers που αργότερα συνεργάστηκε με την Margaret Sanger για το περιοδικό Birth Control Review. Τα σκίτσα τους παρουσίαζαν πάντα μια αλληγορική μορφή γυναίκας δεμένης με αλυσίδες ή με σκοινιά, η οποία έσπαζε τα δεσμά της. Όταν το 1941 ο Marston δημιούργησε την Wonder Woman το έκανε ως μνεία στο έργο της θείας της συντρόφου του. Όμως πήρε αυτό το μυστικό μαζί του στον τάφο του το 1947. Λίγα κόμικ επέζησαν τον πόλεμο και όσα το έκαναν μετά το 1954 άλλαξαν άρδην. Η Αμερικανική Ένωση Περιοδικών Κόμικ υιοθέτησε έναν νέο κώδικα: Κάθε σκηνή τρόμου, εκτεταμένης αιματοχυσίας, αισχρών εγκλημάτων, λαγνείας, σαδισμού και μαζοχισμού δεν επιτρέπεται. Σεξουαλικές αναφορές επίσης δεν πρέπει να γίνονται. Βίαιες ερωτικές σκηνές ή σεξουαλικές ανωμαλίες είναι επίσης απαγορευμένες. Η διαχείριση του έρωτα θα πρέπει να εστιάζει στην οικία και στην αγνότητα του γάμου". Μετά τον θάνατο του Marston, η Olive και η Holloway έζησαν μαζί στην Τάμπα της Φλόριντα. Η πρώτη πέθανε το 1990 σε ηλικία 86 ετών. Η Elizabeth Holloway πέθανε το 1993. Οι New York Times έγραψαν έναν επικήδειο με τον τίτλο: "Elizabeth H. Marston, η έμπνευση για την Wonder Woman, 100 ετών". Πηγή Μέρος της ιστορίας υπάρχει και σε αυτό το άρθρο.
  16. The Art of Wonder Woman: Τίποτα λιγότερο από υπέροχες αφίσες! Δύναμη. Χάρη. Σοφία. Δέος. Και υπέροχες αφίσες για την πιο σημαντική ηρωίδα των comics που έχει – επιτέλους! – την δική της ταινία. Με την «Wonder Woman» να κατακτά με εντυπωσιακή άνεση το παγκόσμιο box-office, την Πάτι Τζένκινς να αποδεικνύει περίτρανα ότι η ικανή σκηνοθεσία μιας υπερ-ηρωικής ταινίας δεν αποτελεί αποκλειστικά ανδρική υπόθεση και την Γκαλ Γκαντότ να δίνει με πάθος, τόλμη και ατέλειωτη ενέργεια σάρκα και οστά σε μια εμβληματική μορφή των comics (που ανεξήγητα καθυστέρησε 75 χρόνια μέχρι να κυριεύσει την μεγάλη οθόνη), μπορούμε με ασφάλεια να δηλώσουμε ότι εισερχόμαστε σε μία νέα, πολύ πιο ενδιαφέρουσα εποχή για το Hollywood. Artwork από τον Chris Malbon Με αφορμή την παγκόσμια κυκλοφορία της ταινίας, οι καλλιτέχνες του Poster Posse εμπνεύστηκαν από την πιο αρχετυπική σούπερ-ηρωίδα των comics για να δημιουργήσουν μια σειρά από αφίσες έργα-τέχνης, που ακολουθούν την Wonder Woman από τα πρώτα της χρόνια στην Θεμίσκυρα μέχρι τις εμπειρίες της στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Το τελικό αποτέλεσμα φλερτάρει τόσο με τα έντονα χρώματα όσο και με το σκοτάδι, αναδεικνύοντας όλες τις πτυχές μιας θαυμαστής Wonder Woman, και χρησιμοποιεί την, ταυτόσημη πια, μορφή της Γκαλ Γκαντότ για να προκαλέσει αντανακλαστικά το δέος και το θαυμασμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όντως είναι η Wonder Woman που τόσα χρόνια περιμέναμε. Δείτε στη συνέχεια όλα τις αφίσες που δημιουργήθηκαν από τους ετερόκλιτους αλλά πάντα ταλαντούχους δημιουργούς και ταξιδέψτε εκ νέου στην ιστορία ενηλικίωσης μιας ηρωίδας που – επιτέλους – κατακτά με το ξίφος (και το λάσο της αλήθειας) της το βασίλειο του κινηματογράφου. Μοναδική ένσταση; Θα θέλαμε περισσότερες γυναίκες καλλιτέχνες να προσφέρουν την οπτική τους σε αυτή την τόσο σημαντική για την ιστορία του μέσου ηρωίδα. Artwork από τον Andrew Swainson Artwork από τον Ben Mcleod Artwork από τον Berkay Daglar Artwork από τον Daniel Nash Artwork από τον Doaly Artwork από τον Mike Mahle Artwork από τον Mike Mahle Artwork από τον Nicolas Bannister Artwork από τον Orlando Arocena Artwork από τον Paul Ainsworth Artwork από τον Salvador Anguiano Artwork από τον Simon Delart Artwork από τον Simon Delart Artwork από τους The Dark Inker Πηγή
  17. leonidio

    WONDER WOMAN: ΕΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

    Μάλλον αιφνιδιαστικά (με την έννοια ότι εγώ τουλάχιστον δεν είδα πουθενά κάποια διαφημιστική καταχώρηση), η Anubis κυκλοφορεί ένα ακόμα υπερηρωικό αυτοτελές τεύχος, το τρίτο στη σειρά μετά από αυτό της Supergirl και του Flash. Αυτή τη φορά, σειρά έχει η Αμαζόνα πριγκίπισσα, τις περιπέτειες της οποίας θα απολαύσουμε (ελπίζω ) στις αίθουσες από τις 08/06 (αν και κάποιοι τυχεροί την είδαν ήδη, χάρη στη ΛΕΦΙΚ ) Μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα ότι η Anubis θα συνεχίσει να κυκλοφορεί αυτοτελή τευχάκια ανά διαστήματα (καλό! ) , τα οποία, με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, θα περιέχουν υλικό το οποίο θα έχει πρωτοδημοσιευτεί στις ΗΠΑ σε ψηφιακή μορφή (μάλλον κακό ) Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με αυτό το τευχάκι, που περιέχει διάφορες μικρές ιστορίες, με βασικό σκοπό, κατά τη γνώμη μου, να γίνει πιο γνωστή η Wonder Woman σε ένα ευρύτερο, πιο νεανικό κοινό. Απολύτως κατανοητή και θεμιτή η κίνηση αυτή, αλλά νομίζω ότι όσοι από εμάς θέλουμε να διαβάσουμε μια πραγματικά καλή ιστορία της ηρωίδας, μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε την Ικετεία. Εν πάσει περιπτώσει, σύμφωνα με τα στοιχεία του τεύχους, οι ιστορίες πρωτοδημοσιεύθηκαν online ως Wonder Woman 75th Anniversary (2016) και Sensation comics featuring Wonder Woman #6 (2015). Για μια ακόμη φορά, εύχομαι να συνεχίσουμε να βλέπουμε αξιοπρεπή κόμικς στα περίπτερα, ακόμη κι αν δεν είναι ακριβώς αυτά που θα θέλαμε. Εννοείται ότι η έκδοση φέρει την καθιερωμένα υψηλή ποιοτική σφραγίδα της Anubis.
  18. Η τεράστια επιτυχία του Deadpool, οι Avengers και οι X-Men που βρίσκονται κυριολεκτικά παντού, ο τηλεοπτικός Flash, αλλά και ο Arrow, όλοι τους αποδεικνύουν περίτρανα πως η σύγχρονη pop κουλτούρα εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από κόμικ. Όμως όχι, μην νομίζεις πως πρόκειται για απλές «ζωγραφίες». Μερικοί από τους πιο γνωστούς κόμικ υπερήρωες βασίστηκαν σε πραγματικούς ανθρώπους. Iron Man - Howard Hughes Ένας από τους προσωπικούς ήρωες του Stan Lee, ήταν ο Howard Hughes, ένας «περιπετειώδης δισεκατομμυριούχος, ένας άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες και τελικά τρελάθηκε». Σύμφωνα με τον Lee, o Howard ήταν εκείνη η προσωπικότητα που ενέπνευσε τον Tony Stark και κατά συνέπεια τον Iron Man. Batman: Robert the Bruce & Mad Anthony Wayne O Bill Finger, συν-δημιουργός του Batman μαζί με τον Bob Kane έχει περιγράψει πώς δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας του Ανθρώπου – νυχτερίδα: «Πήγα στο σπίτι του και είδα πως είχε ζωγραφίσει ένα χαρακτήρα που έμοιαζε με τον Superman, με κοκκινωπή φόρμα, χωρίς μπότες, χωρίς γάντια, φορούσε μόνο μια ασπρόμαυρη μάσκα και σκαρφάλωνε τοίχους με ένα σχοινί.» Ο Kane έκανε αλλαγές, αφαιρώντας κάθε τι κόκκινο από τη στολή του ήρωα. Σειρά είχε το όνομα: «Το πρώτο σκέλος του ονόματος προήλθε από τον Robert the Bruce, μια πατριωτική φιγούρα της Σκωτίας. Μιας και ο τύπος θα ήταν playboy,θα έπρεπε το όνομα του να υποδηλώνει επεκτατικές διαθέσεις. Τότε σκέφτηκα τον στρατηγό Mad Anthony Wayne.» Wonder Woman - Η γυναίκα του πανεπιστημιακού καθηγητή / σχεδιαστή comics William Moulton Marston & η Olive Byrne, βοηθός του Την δεκαετία του 1920, 0 Marston, έχοντας ολοκληρώσει σημαντικές ανακαλύψεις, όπως η συσκευή ανίχνευσης αλήθειας, προχωρούσε στην έρευνα της σεξουαλικά αποκλίνουσας συμπεριφοράς, κυκλοφορώντας κρυφά σε πανεπιστημιακές τελετές μύησης φοιτητριών. Επίσης ζούσε μέσα σε αυτές. Ήταν παντρεμένος με την φοιτήτρια νομικής και ψυχολογίας και συζούσαν όλοι μαζί με την βοηθό του, Olive Byrne, έχοντας κάνει όλοι μαζί 4 παιδιά (2 με την Elizabeth και 2 με την Olive). Το 1928 μαζί με τον εκδότη Max Gains, ξεκίνησε να δημιουργεί το σχέδιο και το χαρακτήρα μιας ηρωίδας, που θα μπορούσε να παγιδέψει με χειροπέδες, να κάνει σκλάβο της και να μαστιγώσει τον κάθε εχθρό, όπως οι γυναίκες του. Η Wonder Woman είχε μόλις γεννηθεί. Constantine - Sting Ο John Constantine εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως ένας εκ των βασικών χαρακτήρων της σειράς κόμικ «The Saga of the Swamp Thing». Η εμφάνιση του θύμιζε έντονα έναν pop star εκείνης της δεκαετίας. Έναν «αστυνομικό» pop star. Ε ναι, λοιπόν, ο Alan Moore δημιούργησε τη φιγούρα του Constantine, όταν οι σχεδιαστές Stephen R. Bissette – John Totleben (που άκουγαν φανατικά Police) εξέφρασαν την επιθυμία να ζωγραφίσουν έναν χαρακτήρα που θα έμοιαζε με τον Sting. ΤON STING. Flash - Barry Gray - Steven Allen Ο ιστορικός comics Bill Schelly στο βιβλίο με τίτλο American Comic Book Chronicles έχει γράψει: «Στη δεκαετία του 1950, ο σεναριογράφος της DC Comics Julius Schwartz που επέβλεπε τη δημιουργία του χαρακτήρα του υπερήρωα, είχε αποκαλύψει πως η ταυτότητα ήταν συνδυασμός δυο προσωπικοτήτων της showbiz: Του ραδιοφωνικού παραγωγού Barry Gray και του κωμικού Steven Allen». John Jonah Jameson - Stan Lee Θα θυμάσαι τον J. Jonah, τον μοχθηρό αρχισυντάκτη της εφημερίδας που δουλεύει ο Peter Parker, από την επική ερμηνεία του J. K. Simmons, του ανθρώπου που απογειώνει Παπακαλιάτη και υπερηρωικές ταινίες με την ίδια άνεση. Αυτό που ίσως δεν μπορείς να φανταστείς, είναι ότι ο John Jonah Jameson ΕΙΝΑΙ ο Stan Lee – δημιουργός του Spiderman – σε μια πιο γκρινιάρικη εκδοχή του, όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος ο Lee σε συνέντευξή του. Professor Xavier - Martin Luther King jr. / Yul Brynner Ο Stan Lee έχει δηλώσει πως η φιγούρα του Professor Xavier έχει δημιουργηθεί με βάση δυο σημαντικές προσωπικότητες του 20υ αιώνα: Από τον Οσκαρικό ηθοποιό Yul Brynner αντέγραψε τη σωματική δύναμη, ενώ για την ανάπτυξη του χαρακτήρα του Xavier, εμπνεύστηκε από τον Martin Luther King Jr. Superman - Douglas Fairbanks Ηθοποιός, σεναριογράφος, παραγωγός, ένας από τους πρώτους πρωταγωνιστές ταινιών δράσης στο Hollywood («Robin Hood», «The Mask Of Zorro»), ο Fairbanks ήταν ο απόλυτος pop star του αμερικάνικου κινηματογράφου εποχής του 1920. Το 1933, την εποχή που το μεγάλο οικονομικό Κραχ μαινόταν ακόμα στην Αμερική, οι μαθητές Joe Shuster και Jerry Siegel δημιουργούν τον Superman, έναν comic υπερήρωα με απίστευτη σωματική δύναμη. Ο Shuster αποτύπωσε τη δύναμη του Superman παίρνοντας έμπνευση από τον Fairbanks. Joker - Conrad Veidt Το 1994, σε εκτενή συνέντευξή του, ο δημιουργός του Batman Bob Kane εξήγησε πώς ακριβώς δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας του Joker με έμπνευση από τον ήρωα της βουβής ταινίας τρόμου «The Man Who Laughts»: «Ο Bill Finger και εγώ δημιουργήσαμε τον Joker. O Bill ήταν αυτός που τον έγραψε. […] Μια μέρα, κρατούσε ένα βιβλίο με μια φωτογραφία του Conrad Veidt και μου το έδειξε, λέγοντας «Να, αυτός είναι ο Joker». (Με στοιχεία από: Viralnova, Silentology, The Mary Sue, Wikipedia) Και το σχετικό link...
  19. Το 1915 ο τελειόφοιτος της ψυχολογίας Γουίλιαμ Μάρστον έκανε μια έρευνα στο Χάρβαρντ κατά την οποία ανέπτυξε ένα πρόγραμμα που το ονόμασε «Τεστ εξαπάτησης Μάρστον». Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, υπέβαλλε στο υποκείμενο ερωτήσεις και ταυτόχρονα κατέγραφε την πίεση του αίματός του. Τα ψέματα, έλεγε, θα εμφανίζονταν στο γράφημα ως σημεία ασυνέχειας. Με άλλα λόγια, ο Γουίλιαμ Μάρστον ανακάλυψε τον ανιχνευτή ψεύδους. Ο Μάρστον έλεγε πάντα ότι είχε εφεύρει μια διαδικασία και όχι κάποιο μηχάνημα, αλλά έγινε διάσημος διεθνώς ως πατέρας της συσκευής ανίχνευσης ψεύδους. Όμως, ενώ εκείνος θεωρούσε τη διαδικασία αλάνθαστη, εφόσον έχει εκτελεστεί σωστά, η ακρίβεια του τεστ είναι επίμαχο θέμα που προκαλεί αμφισβητήσεις και διαφωνίες για σχεδόν εκατό χρόνια. Ο Μάρστον όμως δεν διακρίθηκε μόνο για αυτή την εφεύρεση. Ήταν άνθρωπος με ακλόνητες πεποιθήσεις και πίστευε ότι η κοινωνία είναι καταδικασμένη, εκτός αν σιγά σιγά αναλάβουν την εξουσία οι γυναίκες. Αποφάσισε λοιπόν να δημιουργήσει μια πανίσχυρη μυθική ηρωίδα, πρότυπο για τις νέες γυναίκες. «Ούτε τα κορίτσια δεν θέλουν να είναι κορίτσια όσο το θηλυκό στερεότυπο μας δεν έχει δύναμη, ισχύ και εξουσία», έγραφε. «Η προφανής θεραπεία είναι να δημιουργήσουμε έναν θηλυκό χαρακτήρα με όλες τις υπερδυνάμεις του Σούπερμαν συν όλη τη σαγήνη μιας καλής και όμορφης γυναίκας.» Η Γουόντερ Γούμαν ήταν η ηρωίδα που πάλευε για τη δικαιοσύνη, την αγάπη, την ειρήνη και την ισότητα των φύλων Έτσι, ένα τέταρτο του αιώνα μετά από την εφεύρεση του ανιχνευτή του ψεύδους, ο Μάρστον δημιούργησε έναν χαρακτήρα κόμικ εξίσου συναρπαστικό με την πρώτη του δημιουργία: Τη «γυναίκα θαύμα», τη Γουόντερ Γούμαν, η οποία πρωτοεμφανίστηκε στα DC Comics τον Δεκέμβριο του 1941. Ο Μάρστον έγραφε τα κόμικς με τη Γουόντερ Γούμαν μέχρι το θάνατό του, το 1948. Η οικογενειακή ζωή του δεν ήταν συνηθισμένη. Ζούσε με τη γυναίκα του Ελίζαμπεθ, αλλά και την ερωμένη του, Όλιβ Μπερν, οι οποίες ήταν δυναμικές, καταξιωμένες και αποτέλεσαν έμπνευση για το έργο του. Είχε κάνει τέσσερα παιδιά, δύο με την καθεμία. Τα βαριά ασημένια βραχιόλια που φορούσε η ερωμένη του, Όλιβ, αποτέλεσαν την έμπνευση για τα βραχιόλια της Γουόντερ Γούμαν, που, σύμφωνα με τα λόγια του Μάρστον, «την προστατεύουν από τις σφαίρες στον μοχθηρό κόσμο των αντρών». Πηγή. Βιογραφία του δημιουργού εδώ. Από το βιβλίο «Συναρπαστικές επιστημονικές ιστορίες, που δεν ειπώθηκαν ποτέ» Rick Beyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος...
  20. The comic medium had a lot to celebrate last weekend. Not only did Iron Man 3 usher in blockbuster season with our favorite exoskeletal superhero, but Saturday saw all of the major publishers unleash a metric ton of pro bono product on Free Comic Book Day. With all of these reminders of how fabulous the printed and digital panel can be, Paste decided to sit down and take inventory of the titles that make our Wednesday comic shop jaunts an addictive necessity. After discussing our favorite Marvel Comics yesterday, we’re shifting our attention to the other half of the Big Two to address the best books from DC. While the following list represents our favorite titles here at Paste, we’d love to hear what you’ve been enjoying in the comments below. 10. All-Star Western Writers: Justin Gray, Jimmy Palmiotti Artists: Moritat, Others There’s a leisurely sense of adventure and spontaneity that drives All-Star Western, which is odd considering that Jonah Hex is possibly one of the DCU’s most humorless characters. For example, last month’s issue #19 introduced the time-traveling goofball Booster Gold into the gritty mix, potentially setting up the title’s upcoming shift to modern times as hinted at during C2E2. It’s all in keeping with the colorful directions this title wanders into, as exemplified by Hex’s past dalliances with the Wayne ancestors and Amadeus Arkham. But Justin Gray and Jimmy Palmiotti instill such a solid, unmovable foundation in their grizzled lead, that this title can experiment with as many left-field settings as it wants and still maintain its unmistakable identity. (Sean Edgar) 9. Green Arrow Writer: Jeff Lemire Artist: Andrea Sorrentino And that’s what we call a turnaround. After a lukewarm start in the New 52, Green Arrow has bounced back with style and substance under the stewardship of Jeff Lemire and Andrea Sorrentino. In three issues, the pair have laid the foundation of a crafty noir by knocking trust fund brat Oliver Queen from his skyscraper throne onto the street where he battles sociopathic archers. Lemire grounds his characters with the sensitivity and introspection that defines all of his work regardless of genre, but Sorrentino’s heavy line work and Marcelo Maiolo’s bold color choices really make this series fly. (Sean Edgar) 8. Batwoman Writers: J.H. Williams III, W. Haden Blackman Artists: J.H. Williams III, Trevor McCarthy, Others Ambush Bug would probably be on this list if J.H. Williams III set his pencil to him. Williams’ ingenious layouts and rich textures make any title shine, and Batwoman is still the belle of the ball compared to any other comic art available today. Fortunately, Williams and cowriter W. Haden Blackman have also created an absorbing lead in Kate Kane, a pioneering gay icon with a resilient spirit. While Batwoman’s team-up with Wonder Woman to fight Lovecraftian monsters was an undeniable high point, the book has confidently maintained its quality with new penciller Trevor McCarthy and a new arc focusing on the looming government group, The D.E.O., led by the eerie Mr. Bones. (Sean Edgar) 7. Aquaman Writer: Geoff Johns Artists: Paul Pelletier, Others After resurrecting Barry Allen and Hal Jordan, Geoff Johns has become to discarded comic characters what Quentin Tarantino is to forgotten ‘70s actors. With the New 52 launch, Johns performed a different sort of resurrection — bringing glory and coolness back to a character who spent the past 40 years as little more than an easy punchline. Johns writes Aquaman (or Arthur Curry) as a deeply conflicted character, a man torn between his Atlantean allegiance and human heritage. If doubters still existed earlier this year, the exhilarating, action-packed storyline “Throne of Atlantis” shut them up. Moreover, Arthur’s relationship with his wife Mera makes for one of the most amusing pairings in comics in quite some time. (Mark Rozeman) 6. Animal Man Writer: Jeff Lemire Artists: Steve Pugh, Others It’s not easy to take on an obscure character that heavyweight Grant Morrison breathed life into during the ‘80s, but Jeff Lemire does a more than admirable job with his New 52 incarnation of Animal Man. Protagonist Buddy Baker draws his powers from — you probably guessed this already — the animals around him. He’s an established hero/animal rights activist, nearly the opposite of his ultra-humble, almost embarrassing beginnings in Morrison’s tale. But unlike so many other major superheroes, Buddy Baker’s motives and well-being (and really his everything) hinges on his family. That’s why his layover in the hellish realm of “Rotworld,” the massive 18-issue Swamp Thing/Animal Man crossover arc, was so engaging yet emotionally draining, especially with the story’s devastating fallout. Whether Baker’s in superhero garb or street clothes, whether the issue is action-packed or a domestic crawl, you’ll be equally engaged in the world Lemire’s crafted, and that’s more than anyone could have ever hoped for from a hero with a name as generic as “Animal Man.” (Tyler Kane) 5. Fables Writer: Bill Willingham Artists: Mark Buckingham, Others The characters who populate Fables are family at this point. Eleven years into Bill Willingham and Mark Buckingham’s lavish serial about old European folklore icons assimilating into life outside of the storybook, it’s hard to remember a time when Bigby, Snow, and the rest of the old Fabletown crew weren’t growing alongside our own lives. It’s this constant evolution and development that makes Vertigo’s flagship title such a rarity in today’s transient landscape. The current arc about an old flame returned to haunt Snow White taps into the best attributes of the series: a deep mythology, memorable villains, and a tenacious princess who takes more than an apple to bring down. Here’s to another 128 issues. (Sean Edgar) 4. Dial H Writer: China Mieville Artist: Alberto Ponticelli Dial H recalls Vertigo’s prehistory, when the groundbreaking imprint’s launch titles were still published with the DC logo and a “mature readers” disclaimer on the cover. That’s not just because of the beautiful Brian Bolland covers — fantasy novelist China Mieville infuses a cult DC concept with big ideas that are sometimes crazy, sometimes unsettling, but always inventive and unexpected. If Dial H existed in 1991, it would be as beloved today as Grant Morrison’s Doom Patrol or Peter Milligan’s Shade, the Changing Man. (Garrett Martin) 3. Batman, Incorporated Writer: Grant Morrison Artist: Chris Burnham Grant Morrison introduced the best new addition to the Batman family in decades at the start of his epic run, but earlier this year he took Damian Wayne away from us in the pages of Batman, Incorporated #8. It’s the emotional highpoint of Morrison’s seven years of writing Batman, and although the hub-bub surrounding Damian’s death was maybe a little maudlin, the issue itself handled the moment with both power and grace. Morrison’s time with Batman hasn’t been perfect, but the biggest kinks happened years ago (I’m pretty sure I’ve moved four times since that rough all-text issue). With Batman, Incorporated, he’s wrapping up his story in style. (Garrett Martin) 2. Wonder Woman Writer: Brian Azzarello Artists: Cliff Chiang, Tony Akins Gail Simone’s fantastic run on Wonder Woman in the late 2000s proved that Diana of the Amazons still had some life in her yet. Brian Azzarello’s version of the character further proved that Wonder Woman is so much more than the token female member of The Justice League. In Azzarello’s hands, Diana demonstrates the brooding intensity of Batman while retaining the lively spunk of Buffy Summers. Fans of Greek mythology will also get a grand kick out of Azzarello’s incorporation of Zeus, Hermes, Hera and Poseidon into his storylines. Boasting one of the best supporting casts in the New 52 universe, Wonder Woman is a rip-roaringly fun adventure book that expertly mixes action with an ample amount of heart. (Mark Rozeman) 1. Batman Writer: Scott Snyder Artists: Greg Capullo, Others Between “The Black Mirror” and “Night of the Owls” arcs, Scott Snyder has easily risen alongside the likes of Frank Miller, Denny O’ Neil, Paul Dini, Jeph Loeb, and Grant Morrison as one of the all-time great Batman writers. And, so far, he shows no sign of slowing down. Whereas “Night of the Owls” brilliantly expanded upon the mythology of the Wayne family and Gotham, the fantastic “Death of the Family” arc took a trip down memory lane, with The Joker forcing Batman to relive notable moments from their past conflicts. With a current arc involving the shapeshifting Clayface and the new “Zero Year” storyline approaching, Snyder has made Batman the go-to series of The New 52. Like an enthralling TV show, each comic sucks you in and leaves you desperate for more upon finishing the last page. (Mark Rozeman) πηγη: (http://www.pastemagazine.com/articles/2013/05/the-10-best-comics-dc-currently-publishes.html)
  21. “Wonder Woman is psychological propaganda for the new type of woman who, I believe, should rule the world.” — William Moulton Marston The world needs Wonder Woman. It was as true when psychologist William Moulton Marston said those words and created the well-loved Amazon in 1941 as it is now. For more than 70 years, second only to the Batman and Superman in longevity, Princess Diana has remained the bedrock definition of “super heroine.” But what’s historical importance doesn’t always translate to superlative comic stories. Think about all the iconic Superman and Batman tales that have seen print: Superman For All Seasons, All-Star Superman, Superman: Birthright, Superman: Red Son, Batman: The Long Halloween, Batman: Year One, The Killing Joke, The Dark Knight Returns... The list goes on and on and on, but for Wonder Woman, that catalog is much smaller. Greg Rucka and Gail Simone have done amazing work to be sure — and Elseworld titles like Kingdom Come have also shown Diana in compelling conflicts —but Wonder Woman has rarely occupied stories that define the character. Until now, that is. This week Brian Azzarello and artist Cliff Chiang finished their 3-year, 35-issue epic of the New 52’s Wonder Woman, finally giving the most famous Amazonian the timeless story she’s always deserved. Because as much as Marston would have hoped, Wonder Woman didn’t go on to rule the world. For six years, until his death in 1947, Marston’s Wonder Woman was a radical departure from male-dominated superhero comics. Like Superman, Wonder Woman stands for truth and justice. But unlike the galaxy’s biggest boy scout, Diana persevered with an underlying, anti-patriarchal sexual dominance. Wrist cuffs, truth-inducing lassos, continuous bondage — all that was missing was leather and latex. Even if DC initially pulled back on the domination subtext, the publisher could never remove her identity as an outsider, an warrior woman living on the island Themyscira, isolated from the rest of the world. After joining the ranks of The Justice League and bonding with buff military dudes, Azzarello returned Diana to her origins, spinning an epic tale of Greek mythology for the modern age, separate from the DC Universe. The 100 Bullets and Hellblazer scribe began his run by drastically altering Wonder Woman’s origin story. No longer was the heroin sculpted from clay; that was just a lie to protect Diana from the truth that she was Zeus’ daughter. When this retco came to light, some readers had the same reaction as Diana — that Wonder Woman was no longer “special.” But the “made from clay” origin story isn’t what makes Wonder Woman; if anything, it just makes her alien and unrelatable. These family histrionics imbue Diana with more empathy and relatability, allowing her to identify on a deeper level with her ragtag group of mortals and demigods. The core of classic Greek mythology can be described as a family soap opera, filled with lies, murder, and infidelity. It’s in casting this daytime TV drama that Azzarello’s narrative muscles go to work. The entire plot hinges on a prophecy that the last heir of Zeus, who’s mysteriously gone MIA, will usurp Olympus. Cue all the gods losing their shit, as some dream up a two-for-one murder special, one part infanticide, one part fratricide, when one of Zeus’ romantic flings bears fruit in the womb of a woman in rural Virginia. Wonder Woman, recently learning of her own godly origins, defends her new baby brother. Let’s get this out of the way: Gods can be boring…really boring. They usually embody an emotion or idea, whether it’s lust or war, and often read like superficial caricatures of that one trait. This has held constant since Homer spun some yarn about a place called Troy. But Wonder Woman makes you love, hate, and celebrate this continuously feuding pantheon, while still preserving the stubbornness and hubris that’s always filled classical myth and legend. Wonder Woman’s relationship with the God of War is a perfect example. Ares is the Mr. Miyagi to Diana’s Karate Kid. Azzarello first introduces War dressed like a Spartan, the warrior race of ancient Greece. Later, after (Spoiler Alert) the pair’s falling out, he becomes an old frail man sipping coffee on a cafe patio as a suicide bomber blows up half a city block. His eyes look on without expression. He walks with torn, battered feet, leaving crimson footprints wherever he goes. He’s worn-out. He’s tired. Because being the God of War is a curse, and it’s a curse that Wonder Woman assumes as one of the giant turning points in the title. This same level of character-building applies across the residents of Olympus, whether it’s the mischievous Hermes, a scheming Apollo, or a repentant Hera. The story traverses among the cosmic and the classic, the mortal and the immortal. Along the way, readers learn about Wonder Woman through her friends and enemies as much as through the Princess herself. Azzarello’s story rediscovers Wonder Woman’s identity on a storytelling and meta-narrative level. What does Wonder Woman mean to the DC universe, or even modern fiction? Is she a feminist symbol? A valiant outsider? The Last Amazon? A caring friend? A powerful warrior? Or a God of Olympus? Exploring those questions is why Azzarello’s 35 issues of Wonder Woman will be remembered. As Diana learns about herself, so do we. In the end, she embodies all of these roles in certain ways. That’s what makes this run so great, because, like all of us, discovering who you are is never easy — even if you’re an Amazonian demigod princess with superpowers. Next month, two new creators’ names will appear on the cover of Wonder Woman. Meredith and David Finch are a husband/wife creative team, much like creator Marston and his wife Elizabeth, who actually suggested the character be female. Although this is a nice little “coming full circle” moment, hopefully the new guard will embrace what Azzarello and Chiang have built while still forging their own path. As Azzarello said in a DC All-Access interview earlier this year, “Whoever comes in next, I want them to feel like they had the same kind of freedom that I did. We were laying the groundwork. Here’s the world. Now go play with it.” Whether that world will stand or crumble is hard to stay, but Azzarello’s Amazon will be a lasting example of why Wonder Woman really should rule the world. Πηγη: (http://www.pastemagazine.com/articles/2014/10/why-brian-azzarello-just-wrote-the-definitive-wond.html)
  22. Dark Chris

    Amazon

    Το 2011 είχε γυριστεί ο πιλότος για μια σειρά με την Wonder Woman, τελικά όμως δεν προχώρησε. Φέτος, το CW, γνωστό στους αναγνώστες για το Smallville, αποφάσισε να γυρίσει μια σειρά για την WW, ονόματι Amazon και θα είναι μια εκδοχή αλά Smallville. Στην δημιουργική ομάδα (του πιλότου τουλάχιστον) θα συμμετέχει και ο Allan Heinberg, ο οποίος πριν από χρόνια είχε ασχοληθεί με την WW στα κόμικς με αρκετή επιτυχία. Το CW αυτή την εποχή έχει ήδη μια σειρά βασισμένη στα κόμικς, το Arrow. link
  23. Dark Chris

    WONDER WOMAN [ BRIAN AZZARELLO - CLIFF CHIANG ]

    (ίσως έχει κάποια minor spoilers) Τον Σεπτέμβριο του 2011, η DC αποφάσισε να κάνει ολικό reboot, να καθαρίσει το continuity της και να κάνει τους τίτλους της όσο πιο προσιτούς σε νέους, και όχι μόνο, αναγνώστες γίνεται. Έβγαλε 52 ongoing (και μερικά ακόμα mini-series) που ξεκίνησαν από την αρχή με το τεύχος #1. Μία από αυτές τις σειρές ήταν το Wonder Woman, του Brian Azzarello και του Cliff Chiang. Ο Ερμής προσπαθεί να προστατέψει μια κοπέλα που μένει στην αμερικανική επαρχεία, την Zola, γιατί σύμφωνα με αυτόν, ο Δίας την έχει αφήσει έγκυο! Καθώς κάποιοι Κένταυροι που έστειλε η Ήρα τραυμάτισαν τον Ερμή, στέλνει την Zola στην Wonder Woman. Και η Wonder Woman πηγαίνει πίσω στο σπίτι της Zola και σώζει τον Ερμή. Αποφασίζει να πάει τον Ερμή και την Zola στο μόνο μέρος που μέχρι και (αρσενικοί) θεοί δεν επιτρέπεται να πατήσουν το πόδι τους. Την Θεμυσκίρα, την πατρίδα της Wonder Woman και το νησί των Αμαζόνων. Εκεί ακολουθεί την παρέα η κόρη της Ήρας, η Έριδα και αφού κάνει μια εντυπωσιακή είσοδο, αποκαλύπτει στην Diana το πιο καλά φυλαγμένο μυστικό της μητέρας της, Ιππολύτης, που αλλάζει όλη την ουσία της WW και που θα αλλάξει το origin της. Συγκεκριμένα: Δεν ξέρω πόσο ελεύθερο χώρο έδωσαν στον Azzarello οι άνθρωποι της DC, έκανε όμως θαύματα με ότι είχε. Η Wonder Woman είναι αυτόματα, μετά από την αλλαγή που ανέφερα στο spoiler, πολύ πιο δυνατή (νομίζω ότι πλέον είναι από τους πιο δυνατούς χαρακτήρες της DC) και έχει κάποιες μικρές αλλαγές στον χαρακτήρα της. Οι Αμαζόνες είναι επίσης αλλαγμένες, αφού προβάλλονται ως..... βιάστριες! Η ιστορία προχωράει πολύ αργά, ο Azzarello παίρνει τον χρόνο μέχρι να παρουσιάσει όλες τις σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων και να δείξει και λίγο δράση. Είναι αρκετά διαφορετική σειρά από τα κλασσικά υπερηρωικά και δεν εμπίπτει στο πεδίο του Azzarello, το crime. Νομίζω ότι το characterization σε σχεδόν κάθε χαρακτήρα είναι άψογο. Από την WW που είναι γεννημένη πολεμίστρια, δεν λέει πολλά και είναι προστατευτική προς την Zola, ως τον Ερμή με τις ατάκες που πετάει και από τον Απόλλωνα που επιθυμεί τον θρόνο του πατέρα του μέχρι την Ήρα που είναι όπως την ξέρουμε κυρίως, δολοπλόκα, πανούργα και εκδικητική. Στο background σχηματίζεται ένα μεγάλο μυστήριο που τους τελευταίους μήνες έχει αρχίσει να γίνεται πιο καθαρό και αφορά τους Φοβερή δουλειά από τον Chiang. Λιτό σχέδιο, ελαφρώς καρτουνίστικη γραμμή, απεικόνιση του gore και της βίας, το σχέδιο του γίνεται ένα κομματάκι πιο δυναμικό όταν η σελίδα έχει δράση. Είναι και 1,90 φιγούρα της WW που τον προκαλεί να την βάλει σε όσο καλύτερα στημένες σελίδες γίνεται.... Έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και με τα redesigns των θεών. Ο Ερμής έχει γαλαζωπό δέρμα και πόδια πουλιού, ο Δίας έχει μαλλιά ράστα, κάπα που δεν καλύπτει τίποτα και μάτια γεμάτα αστραπή, ο Άδης ένα σωρό κεριά πάνω στο κεφάλι του (ενώ είναι ένα μικρό παιδί) και πάει λέγοντας. Για να κλείσω, την θεωρώ από τις καλύτερες σειρές του New 52. Οι Azzarello/Chiang είναι λες και γεννήθηκαν για να ασχοληθούν με την Diana. Κατάφεραν να βάλουν το δωδεκάθεο στην ιστορία και να το κάνουν σημαντικό και συνδύασαν την δράση με μερικές πινελιές gore και τρόμο, ενώ δεν ξέχασαν τους χαρακτήρες και την ανάπτυξη αυτών. Έχει κυκλοφορήσει ένας HC τόμος με τα πρώτα 6 τεύχη και τον Ιανουάριο αναμένεται ο επόμενος με τα τεύχη #6-#12 (καθώς και ο πρώτος τόμος σε TPB). Για περισσοτερο Αzzarello περαστε μια βολτα απο δω : 100 BULLETS HELLBLAZER (#146-#150) : HARD TIME HELLBLAZER (#151-#156) : GOOD INTENTIONS Filthy Rich Joker( Αμερικανικη Εκδοση ) Joker ( Ελληνικη Εκδοση ) Superman ( Anubis )
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.